LouisLouise - De Liftscene

[Lartjeuh-xd]

And I'm baaaack!
Iedereen dacht waarschijnlijk al dat ik het schrijven had opgegeven.
Feit; ik KAN gewoon geen lang verhaal schrijven!
Ik word mijn verhaal al beu als ik 4 pagina's tekst heb
Daarom schrijf ik vanaf nu alleen kortere verhalen
Zoals deze, rarara, over wat zou het gaan? :p

Het 1e deel is niets nieuws maar ik had gewoon zin om het uit te schrijven!
Enjoy! x

[Lartjeuh-xd]

De Liftscene - Deel 1

"Hmm, Cola op kamertemperatuur," merkte Louise al lachend op terwijl Thomas van het intussen warm geworden drankje een slok nam. Ze zag hoe hij het flesje halfvol liet en hij reikte haar het flesje warme cola aan.

"Of zeit ge vies van mij?" Lachte hij. Louise rolde haar ogen en nam een grote slok. Wat kon cola toch vies zijn als het niet lekker fris uit de koelkast kwam! Ze hapte van haar boterham met kaas en slikte het naar binnen zonder de moeite te nemen van haar brood te kauwen. "Alle, er is nog hoop." Merkte Thomas op. Louise draaide haar hoofd in zijn richting. "Op vriendschap, bedoel ik." Voegde Thomas eraan toe toen hij Louises vragende blik zag. "Kweet het wel." Zei ze luchtig. ze kon niet zeggen dat ze haar 100 procent op haar gemak voelde. In de lift was de airco uitgevallen en het was er verschrikkelijk heet. Thomas had zijn hemd al uitgedaan en Louise haar truitje.
Ik heb al genoeg modellen in lingerie zien voorbijwandelen had Thomas haar verteld voor ze ook haar blouse openknoopte.

"Ale, ik zou het wel fijn vinden moesten we terug normaal doen tegen elkaar" onderbrak Thomas haar gedachtestroom. "Dat doen we toch?" Zei Louise niet-begrijpend "Ja" Zei Thomas. "De afgelopen 2 minuten, maar de laatste dagen." Louise keek beschaamd naar de grond. Door de gevoelens die ze verkreeg als ze bij Thomas was had ze hem weggeduwd. Ze was bang, bang van zo'n gevoelens naar iemand te hebben. Het zweverige gevoel dat ze verkreeg kon ze moeilijk onderdrukken en maakten de situaties er niet makkelijker op. Louise wou niet verliefd worden op hem, maar naarmate de tijd vorderde, besefte ze dat dat al gebeurd was.

"Ik weet wat ge wilt zeggen," Zei Louise stil. "Het is gewoon..." Ze woog voorzichtig haar keuze van woorden af. "..Moeilijk, voor mij." Thomas knikte "Mja, we zijn dan ook nooit, echt gewoon vrienden geweest hé." Zei hij voorzichtig. Louises hart bonsde in haar keel. Het liefst zou ze nu willen weglopen. Weglopen van het gevoel dat hij haar bezorgde. Maar gezien de situatie was dit geen optie. Louise zuchtte.
"Waarschijnlijk niet, nee.." Zei ze, ogen naar de grond gericht. Thomas' hart leek 5 keer zo hard te bonken nadat Louise haar zin uitbracht. Een vuur van verlangen naar haar toe raasde door zijn lichaam waarvan hij dacht uitgedoofd te zijn. Blijkbaar was een waakvlammetje, vast en zeker van zijn stuk, stevig blijven doorbranden.

"Ale, ge weet..." Zei hij stamelend. "Ge.. weet wat ik voel hé" Thomas' vuur leek over te slaan tot bij Louise. De vlammetjes bereikten haar hart en al wat ze wou doen was hem kussen. Maar koppig als ze was negeerde ze haar smachtende hart en volgde, zoals altijd, haar verstand die alles leek beter te weten. Ze zag in Thomas' ogen hoe hij naar haar verlangde.

"Niet doen" Fluisterde Louise hem toe als Thomas dichter naar haar toe bewoog. Het werd haast een onmogelijke opdracht om haar hart te negeren. "Niet doen" Fluisterde ze terug, meer tegen zichzelf dan tegen Thomas. Ze keken elkaar aan wat leek als een eeuwigheid.

Pas na Thomas begon te grinniken, belandde ze terug op planeet aarde. "Wat?" Vroeg ze. Thomas bleef echter glimlachen, pretlichtjes zichtbaar in zijn ogen. "Ge hebt hier iets." zei hij, en wees naar zijn eigen mond. Louise wreef langs haar mondhoeken en keek hem terug aan. "Nee," Zei hij lachend. "Is't weg? Vroeg ze. "Nee, hier nog een beetje. Louise probeerde het kruimeltje te vinden waar Thomas haar attent op maakte. Wat ze echter niet wist, was dat de kruimel niet bestond.

"Wacht" Zei Thomas en bracht zijn hand naar haar gezicht. "Mag ik?" Louise knikte nietsvermoedend toe. Langzaam bracht hij zijn hand naar haar gezicht en veegde de niet bestaande kruimel weg. Vanaf het moment dat zijn vingertoppen haar wang streelden begon haar verstand weg te slippen maar haar hart te overheersen. Thomas haalde langzaam zijn vingers weg. Louise miste het contact nu al.

Maar niet voor lang want even later liet hij zijn hand opnieuw naar Louises wang stevenen maar dan om ze zachtjes te strelen. Hij liet zijn lippen op luttele centimeters van de hare zweven. Louise leek zich niet meer bewust van het feit dat ze zich zo dicht bij elkaar bevonden en liet Thomas begaan. Ze zou liegen tegen zichzelf als ze zei dat ze niet wou dat hij haar kuste. Langzaam bewogen ze dichter naar elkaar toe...


Gaat de lift gemaakt zijn en gaan ze werken zonder er iets gebeurd is zoals gebeurd...
Of blijven ze nog een tijdje vastzitten in de lift? ;P Laat mij weten wat ik moet schrijven ;)

[Lartjeuh-xd]

Voila, deel 2 is aan gelomen! :)
Ik heb dit deel denk ik wel 100 keer aangepast!
Ander woordje, zinnetje erbij, zinnetje weg,...
Ik hoop dat jullie het goed vinden! :D (Maar nu vlieg ik terug mijn wiskunde boeken in!)

De Liftscene - Deel 2

Louise vond het moeilijk om te ademen. Haar longen hielden geen zuurstof meer vast en haar mond leek dichtgeplakt. Thomas' lippen raakten bijna de hare en ze voelde zijn warme adem. Een onbekende kriebel raasde in haar buik en het voelde goed, te goeddacht ze. Thomas aan de andere hand was bloednerveus. Hij wou dat zij die laatste stap nam en haar lippen op de zijne drukte.

Maar de kus kwam niet. Langzaam opende hij zijn ogen en zag dat Louise haar ogen dichtgeknepen waren. Met zijn hand, die nog steeds op haar wang rustte, streelde hij haar wang om haar op die manier proberen gerust te stellen. Het werkte, want niet veel daarna opende ook zij haar ogen. Pas dan merkte Thomas op dat haar ogen nat waren van een paar tranen. Hij ving haar traan op die vers over haar wang gleed met zijn duim. Hij wou niet spreken, wetend dat het moment dan over zou zijn. Louise glimlachte zachtjes en zo was alle spanning in Thomas' lichaam verdwenen.

Hij gaf haar een warme glimlach en rustte zijn voorhoofd tegen dat van haar. Louise aarzelde maar bracht toch haar lippen naar de zijne. Het was de meest lichte aanraking met hun lippen maar binnenin hun lichaam barstte het los. Thomas arm schoot rond haar middel en trok haar dichter naar zich toe. Hij gaf haar een intense maar liefdevolle kus vol verlangen terwijl Louise haar armen rond zijn nek cirkelden. Louise was compleet verloren aan de sensatie die Thomas haar bezorgde en Thomas was de gelukkigste man ter wereld. Eindelijk kon hij haar laten voelen wat ze teweeg bracht in hem.

De kus begon intiemer te worden doordat Louise haar tong binnenslipte in zijn mond. Thomas trok haar nog dichter naar hem toe zodat hun lichamen volledig in contact kwamen.

Plots, maar heel erg ongelegen schoot de lift terug naar zijn bestemming. Louise brak hun kus onmiddellijk en kleedde zich terug aan. Het plotse vertrek van de lift kwam heel ongelegen. Thomas vloekte inwendig maar volgde haar voorbeeld en stak zijn brooddoos terug in zijn tas. Ze wouden immers niet betrapt worden door een van hun collega’s. En al zeker niet door Nathalie! De lift maakte een ping geluid en opende zijn deuren.

Louise was als eerste uit de lift. Was alles daarstraks echt gebeurd? Hoe kon ik dat laten gebeuren? En dan nog door Thomas, door een man! Louise kon het maar moeilijk geloven. Ze keek verschrikt op als Thomas haar hand in de zijne nam. Ze ontmoette zijn warme blik en al haar negatieve gedachten van voordien leken te smelten als sneeuw voor de zon. 1 keer kijken in zijn mooie kijkers en Louise vertoefde al op een andere planeet. De planeet Liefde. Louise glimlachte verlegen en gaf hem een warme blik toen ze zag dat zijn ogen nog steeds even sprekend waren als in de lift.

De afgelopen 10 minuten leken een droom, maar het was de realiteit. Ze begonnen samen richting kantoor te stappen, hand in hand. Als Louise vroeger als Louis een verliefd koppeltje zag lopen hand in hand had hij hun raar aangekeken. Wat was het nut ervan? Maar nu als Louise begreep ze dat het best fijn aanvoelde.

Thomas gaf een kneepje in haar hand en leidde haar naar de trappen. Louise keek hem vragend aan. Hij zette zijn beste masker op en zei: "Cola'tje drinken voor het werk in de Skybar?" Vroeg hij serieus, maar de pretlichtjes in zijn ogen verraadden hem. Louise lachte en dacht direct terug aan hun lift-avontuur. Dan hadden ze samen Thomas’ flesje warme cola uitgedronken. "Oké, maar deze keer niet op kamertemperatuur hé." Grinnikte Louise. Thomas volde haar voorbeeld en begon ook te lachen.

Ineens liet Thomas haar hand los en omhelsde haar. Louise schrok van de plotse toenadering maar ze smolt al snel in zijn armen en cirkelde haar armen rond zijn nek. Thomas zuchtte en drukte haar dichter tegen zich aan, hoofd op elkaars schouders. Hij trok langzaam zijn hoofd weg, drukte zijn voorhoofd tegen het hare en keek diep in Louises ogen.

“Ik zie u graag” Fluisterde hij zacht. Louise kreeg spontaan een glimlach op haar gezicht en kuste hem traag maar zelfzeker op zijn lippen. Van zodra hun kus ten einde liep kreeg Louise de woorden uit haar mond waar ze voor gevreesd had, die haar slapeloze nachten hadden bezorgd, maar die ze nu zonder gêne van de daken zou willen schreeuwen. “Ik zie u ook graag!”

_________________

The End (?) ;)