Bericht
door Lartjeuh-xd » 13-12-2012 22:39
De Liftscene - Deel 1
"Hmm, Cola op kamertemperatuur," merkte Louise al lachend op terwijl Thomas van het intussen warm geworden drankje een slok nam. Ze zag hoe hij het flesje halfvol liet en hij reikte haar het flesje warme cola aan.
"Of zeit ge vies van mij?" Lachte hij. Louise rolde haar ogen en nam een grote slok. Wat kon cola toch vies zijn als het niet lekker fris uit de koelkast kwam! Ze hapte van haar boterham met kaas en slikte het naar binnen zonder de moeite te nemen van haar brood te kauwen. "Alle, er is nog hoop." Merkte Thomas op. Louise draaide haar hoofd in zijn richting. "Op vriendschap, bedoel ik." Voegde Thomas eraan toe toen hij Louises vragende blik zag. "Kweet het wel." Zei ze luchtig. ze kon niet zeggen dat ze haar 100 procent op haar gemak voelde. In de lift was de airco uitgevallen en het was er verschrikkelijk heet. Thomas had zijn hemd al uitgedaan en Louise haar truitje.
Ik heb al genoeg modellen in lingerie zien voorbijwandelen had Thomas haar verteld voor ze ook haar blouse openknoopte.
"Ale, ik zou het wel fijn vinden moesten we terug normaal doen tegen elkaar" onderbrak Thomas haar gedachtestroom. "Dat doen we toch?" Zei Louise niet-begrijpend "Ja" Zei Thomas. "De afgelopen 2 minuten, maar de laatste dagen." Louise keek beschaamd naar de grond. Door de gevoelens die ze verkreeg als ze bij Thomas was had ze hem weggeduwd. Ze was bang, bang van zo'n gevoelens naar iemand te hebben. Het zweverige gevoel dat ze verkreeg kon ze moeilijk onderdrukken en maakten de situaties er niet makkelijker op. Louise wou niet verliefd worden op hem, maar naarmate de tijd vorderde, besefte ze dat dat al gebeurd was.
"Ik weet wat ge wilt zeggen," Zei Louise stil. "Het is gewoon..." Ze woog voorzichtig haar keuze van woorden af. "..Moeilijk, voor mij." Thomas knikte "Mja, we zijn dan ook nooit, echt gewoon vrienden geweest hé." Zei hij voorzichtig. Louises hart bonsde in haar keel. Het liefst zou ze nu willen weglopen. Weglopen van het gevoel dat hij haar bezorgde. Maar gezien de situatie was dit geen optie. Louise zuchtte.
"Waarschijnlijk niet, nee.." Zei ze, ogen naar de grond gericht. Thomas' hart leek 5 keer zo hard te bonken nadat Louise haar zin uitbracht. Een vuur van verlangen naar haar toe raasde door zijn lichaam waarvan hij dacht uitgedoofd te zijn. Blijkbaar was een waakvlammetje, vast en zeker van zijn stuk, stevig blijven doorbranden.
"Ale, ge weet..." Zei hij stamelend. "Ge.. weet wat ik voel hé" Thomas' vuur leek over te slaan tot bij Louise. De vlammetjes bereikten haar hart en al wat ze wou doen was hem kussen. Maar koppig als ze was negeerde ze haar smachtende hart en volgde, zoals altijd, haar verstand die alles leek beter te weten. Ze zag in Thomas' ogen hoe hij naar haar verlangde.
"Niet doen" Fluisterde Louise hem toe als Thomas dichter naar haar toe bewoog. Het werd haast een onmogelijke opdracht om haar hart te negeren. "Niet doen" Fluisterde ze terug, meer tegen zichzelf dan tegen Thomas. Ze keken elkaar aan wat leek als een eeuwigheid.
Pas na Thomas begon te grinniken, belandde ze terug op planeet aarde. "Wat?" Vroeg ze. Thomas bleef echter glimlachen, pretlichtjes zichtbaar in zijn ogen. "Ge hebt hier iets." zei hij, en wees naar zijn eigen mond. Louise wreef langs haar mondhoeken en keek hem terug aan. "Nee," Zei hij lachend. "Is't weg? Vroeg ze. "Nee, hier nog een beetje. Louise probeerde het kruimeltje te vinden waar Thomas haar attent op maakte. Wat ze echter niet wist, was dat de kruimel niet bestond.
"Wacht" Zei Thomas en bracht zijn hand naar haar gezicht. "Mag ik?" Louise knikte nietsvermoedend toe. Langzaam bracht hij zijn hand naar haar gezicht en veegde de niet bestaande kruimel weg. Vanaf het moment dat zijn vingertoppen haar wang streelden begon haar verstand weg te slippen maar haar hart te overheersen. Thomas haalde langzaam zijn vingers weg. Louise miste het contact nu al.
Maar niet voor lang want even later liet hij zijn hand opnieuw naar Louises wang stevenen maar dan om ze zachtjes te strelen. Hij liet zijn lippen op luttele centimeters van de hare zweven. Louise leek zich niet meer bewust van het feit dat ze zich zo dicht bij elkaar bevonden en liet Thomas begaan. Ze zou liegen tegen zichzelf als ze zei dat ze niet wou dat hij haar kuste. Langzaam bewogen ze dichter naar elkaar toe...
Gaat de lift gemaakt zijn en gaan ze werken zonder er iets gebeurd is zoals gebeurd...
Of blijven ze nog een tijdje vastzitten in de lift? ;P Laat mij weten wat ik moet schrijven ;)
I'm a crazy LL freak, I'm gonna be one forever and I'm proud of it! ♥
LL