Fleur'tje : Sara en Simon verhaal

[Fleur'tje]

Deel 129

Sara en Simon maken zich vlug klaar. Ze nemen elk, nu toch apart een douche. Sara steekt haar haar vlug op. Trekt een leuk kleedje aan. Simon staat zich nog te scheren. Ze gaat de dressing en legt een leuke broek met bijpassend hemd klaar op het bed. Simon komt de slaapkamer poedelnaakt binnen. Gaat achter Sara staan en slaat zijn armen rond haar. “Hey, lieveling, mag ik even je aandacht. Ik heb nood aan een knuffel van jou.”
Ze draait zich glimlachend om en kust hem. “Ga jij zo naar Présence? Ga dan zeker niet naar het atelier, want dan laat Marnix een supersonische gil van jewelste en ben ik je kwijt.” Ze staat breed lachend voor hem en slaat haar armen rond zijn nek. “Jij geraakt mijn nooit kwijt .. en Marnix … je kent me toch beter.” Sara kust hem.
“Lieve Simon, we moeten voortmaken … ik zou graag nog ontbijten.” Een kwartiertje later lopen ze naar beneden. Simon heeft zijn arm rond Sara als ze de keuken binnen lopen. Margot kijkt ze geamuseerd aan. “Goedemorgen, hoe gaat het met jullie?”
Sara geeft Margot een kus “Veel beter als gisteren. Ik voel nog een lichtje hoofdpijn, maar het is doenbaar.”
Simon gaat ook naar zijn moeder.”Ik heb fantastisch geslapen.” Hij knipoogt naar Sara “en ben nog fantastischer wakker geworden.” Sara bloost. En Margot glimlacht.
“Kom, zet jullie aan tafel.” Ze roept Leon erbij.
Ze loopt naar het aanrecht en maakt nog een pijnstiller klaar voor Sara. Ze zet het glaasje bij Sara en legt haar hand op haar schouder “Als je vanavond nog altijd hoofdpijn hebt, bel ik onze huisarts. Ok?”
Sara knikt en geeft haar een zoen. “Beloofd.”
Dan richt Margot zich tot Simon “Hou jullie vandaag wat rustig bezig, zeker Sara, want ze is nog niet 100%. Ik vind dat ze nog altijd wat bleek ziet.”
Simon kijkt nu ook bezorgd. Hij ziet dat zijn ma gelijk heeft. “Sara, blijf jij hier thuis. Ik ga alleen naar Présence.”
“Neen” zegt Sara “ Ik ga mee, maar beloofd, ik hou me rustig. We kunnen ook eens gaan wandelen maar ik wil bij jou zijn.”
Simon ziet aan haar ogen dat hij niet moet aandringen.
“Ok” knikt Simon “Maar ik wijk geen minuut van je zijde … en ook ik ga het kalm aandoen. Geef mij ook maar zo een glaasje ma… “

Margot heeft een lekker gezond ontbijt voorzien. Sara geniet er van. “Ma, je verwent ons teveel. Dit is jammie in het kwadraat.”
Simon knikt instemmend “Ja, ma, dit echt lekker.”
Leon komt bij hen zitten. En neemt een stukje fruit. “Sara, beloof me 1 ding, en jij ook Simon, hou het rustig vandaag. En hou elkaar in de gaten. Als het niet meer gaat dan komen jullie direct naar huis.” Simon en Sara knikken instemmend. “Ja, pa, als ik terug meer hoofdpijn krijg dan kom in naar huis en een pauze’tje nemen we toch” lacht Sara.

Na het ontbijt gaan Simon en Sara naar Présence. Ze nemen afscheid van Margot en Leon. Leon drukt hen nog eens op het hart het rustig aan te doen en te luisteren naar hun lichaam.
Sara gaat naar Leon toe en omhelst hem. “Beloofd, pa, als het niet meer gaat, komen we naar huis.”
Ze gaat ook even naar Margot. “Weet je, Ma, nu met jou en Lut weet ik wat ik gemist heb, ik ben zo blij dat ik terug beroep kan doen op 2 bezorgde moeders. Dat doet deugd. Mensen hebben die je willen vertroetelen en bezorgd zijn.”
Margot is ontroerd en trekt Sara naar zich toe.
Sara nestelt zich in haar armen. “Dank je ma.”

In de auto, rijdt Simon naar Présence. Zijn hand ligt op haar schoot. “Sara, zeker zeggen als het je niet meer afgaat. Om welke reden dan ook, ok?”
Sara lacht “Ja Simon, keer dan nu al maar terug”
“Ok” lacht Simon “Maar ik vraag me af hoe pa en ma zullen reageren als we als 2 verliefde veulens naar boven rennen.”
“Neen, rij maar door want we zijn al erg laat. Het is al half elf en rond 13 uur komt Alexander.”
“Ik moet me straks nog verontschuldigen bij Alexander.” Zegt Simon stil.
Sara houdt hem vragend in de gaten. “Ja, ik heb gisteren iets te snel gereageerd op Alexander en het is denk ik iets giftiger overgekomen als voorzien. Ik heb al lachend gezegd dat hij nog niet van ons af is.”
Sara schrikt“Simon, nee toch.”
“Ja, ik weet het … er spookten gedachten van vroeger door mijn hoofd en het was eruit voor ik het wist.”
Sara knikt “Zeg hem er iets van, als hij ziet dat je er spijt van hebt, zal hij ook opgelucht zijn.”
Simon parkeert zich op de parking en stapt uit.

Voor ze binnenstappen trekt Sara Simon nog even naar zich toe. “Nog even een kusje en een knuffel.” Dit laat Simon zich geen tweede keer zeggen. Hij trekt haar naar zich toe en kust haar passioneel. Sara knuffelt hem bijna fijn. Ze gaan na een tijdje naar binnen. George begroet hen opgewekt. “Ik ben blij jullie terug te zien.”
Ze lachen George toe en Simon gekscheert “ Zo snel zijn jullie niet van ons af hoor.”
George lacht.
“Oja” gaat Simon verder “Straks komt Alexander naar hier. Hij komt hier terug werken. Das misschien goed voor jou om te weten.” Ze stappen in lift.
Simon trekt haar in zijn armen. “Nog even alleen” fluistert hij hees. Zijn tong zoekt zachtjes zijn weg langs haar lippen en maakt een zalige duikeling in haar mond. Hun tongen spelen tikkertje. Simon overweegt zelfs even om de noodstop in te drukken maar weet zich juist op tijd te beheersen. De lift stopt. Sara’s hand heeft haar weg al gevonden onder zijn hemd. Ze trekt haar hand snel terug. Simon neemt haar hand in de zijne en kust haar hand. Ze lacht. Ze stappen uit.

Britt zit niet aan haar desk. Ze leggen eerst hun jassen en tassen in hun bureau. Er staat een enorm boeket bloemen in het midden van hun desk. Er hangt een kaartje aan “We zijn blij dat alles goed afgelopen is. We kunnen jullie nooit missen.” Eronder staan alle namen van het Présence personeel. Zelfs van de winkels.
Sara en Simon zijn onder de indruk. Sara laat zich in Simon’s armen vallen. Ze kijkt hem aan met betraande ogen. “Dit is mooi, dit voelt goed.”
Simon kan enkel knikken. “Jij zit in ieders hartje hier , Sara” Sara geeft Simon een kus op zijn wang.
“Neen, Simon, wij doen het goed. Het personeel heeft ons graag. Maar wel ons twee . Jij en ik Simon. Kom we gaan even naar de cafetaria.”

In de cafetaria zitten Ann, Thomas en Lut een koffie te drinken. Simon en Sara zetten zich er even bij. Ze vertellen hun verhaal aan Ann en Thomas. Ann is onder de indruk. “Ik dacht dat vliegen veilig was. Nu ben ik er ook niet zo gerust meer in. En jullie zijn dan nog terug gekomen met het vliegtuig. Dat zou ik niet meer durven.”
Sara glimlacht en legt haar arm rond Ann “Ann, ik was ook niet gerust, maar met Simon bij mij heb ik het gedurfd en met de medicijnen die ik gekregen heb was ik sowieso al wat suf. We zijn wel verwend op de vlucht. In eerste klasse. Amai daar had je plaats. Ik heb veel geslapen.”
“Daar zie ons gelukkig koppel is ook wakker geworden.” ’t Is Arne die komt binnengewaaid. “Sorry, Arne, ik heb veel te lang geslapen. Maar we …”
Arne lacht “Sara, je moet je niet verontschuldigen … ik had eigenlijk liever gehad dat jullie vandaag het rustig hadden gehouden. Thuis… “
“Neen, Arne” antwoordt Simon. “Ze kon jullie niet meer missen. En haar werk is toch zo belangrijk. Soms denk ik ….”Simon legt zijn armen rond zijn hoofd.
“Wat durf jij zeggen, plaagstok? Jij komt op de eerste plaats … en dat zal altijd zo blijven …”
Simon trekt haar naar zich toe en kust haar innig. “Lieve Sara, wat is plagen?”
“Ah, ja, kom we gaan werken want zo gebeurt er niet veel.” Ze trekt hem mee naar hun kantoor. De andere lachen want Sara gezicht sprak boekdelen.
“Kom” lacht Arne “We gaan aan het werk. Maar een kleine tip of waarschuwing, laat het bureau van onze directeurs generaals maar even links liggen, want je kan daar misschien tot een verrassende ontdekking komen.” Iedereen lacht en ze gaan naar hun werkplek.

[Fleur'tje]

Deel 130

Simon zet zich neer in de zetel en trekt Sara naar zich toe. “Ik denk dat jij me nog een antwoord verschuldigd bent.” Sara grinnikt. “En welke prijs win ik als het antwoord juist is ? Even denken” Ze houdt haar vinger naast haar mond. “Plagen, plagen … is om liefde vragen.”
“Juist antwoord” roept Simon uit “Je hebt de hoofdprijs gewonnen : MIJ.“
“Moet ik mijn prijs nu verzilveren ? Of is het misschien niet beter om te wachten tot …” Ze loopt naar hun desk en zet de laptop aan.
Simon trekt een pruillip en blijft zitten. Sara zet zich neer en bekijkt de emails. Vanachter het scherm kijkt ze naar Simon. Maar lang volhouden kan ze dit niet. Ze loopt via de deur, zet het op “Niet storen”, draait het slotje om en loopt naar Simon terwijl ze haar slipje speels uitdoet.
Hij zit likkebaardend en met open armen te wachten op zijn Sara. Sara zet zich speels over zijn schoot en opent zijn hemd knoopje met knopen. Ze laat haar ogen draaien en haar tong draait rond haar lippen. Ze daagt hem uit. Haar handen strelen over zijn borst. Simon glimlacht maar geniet. Hij laat zijn handen onder haar bloesje glippen en zoekt zijn weg naar haar borsten. Ze reageert direct op zijn liefkozingen. Ze buigt voorover.
Aan zijn broeksriem stopt ze even. “Mag ik verder, mijnheer Van Wyck?”
Hij antwoordt lief “Jij, lieve Sara, jij bent de enige die dat nu nog mag … en jij moet dat zelfs niet vragen.”
Sara opent zijn broek. Simon duwt zich met Sara over zich even op. Ze laat zijn broek en slip naar onder glijden. Ze buigt iets meer voorover. Hij opent de knopjes en de bh sluiting. Zijn mond glipt onder haar Bh en zijn hand zoekt haar intiemste plekje op. Sara kreunt “Simon, ik zie je graag.” Haar handen weten zo onschuldig maar doelgericht zijn mannelijkheid te stimuleren. Hij zucht diep. “Sara, sara … “
Simon laat zich achteruit glijden in de zetel. Sara richt zichzelf op en neemt zijn mannelijkheid in haar handen om hem in haar te brengen. Sara neemt de leiding op zich. Ze richt zich op en komt net tot het punt om hem te laten ontsnappen. Simon kreunt bij dit gevoel. “Sara, ik zie je graag.” Prevelt hij en kust haar borstjes … links rechts … afwisselend terwijl zijn hand de andere omvangt. Sara hijgt en kreunt afwisselend. De bewegingen op en neer … wisselt ze af door haar spieren rond zijn mannelijkheid op te spannen. Dit is een fantastisch gevoel voor Simon. Hij sluit zijn ogen maar aan zijn reactie weet Sara dat hij geniet. Zijn ademhaling verraadt zijn extase. Sara voelt zijn opwinding groeien. Ze beweegt nog 1 keer op en bouwt de druk op. Simon kreunt en mompelt bijna onverstaanbaar “Jaaaa, Sara … nu”
Sara laat zich een vlugge beweging op hem vallen. De ontlading bij hun tweetjes is zo enorm … ze laat zich op hem vallen. Zo blijven ze nog even nagenieten en kunnen ze ook terug op hun positieven komen.

“Sara” fluistert Simon “Ik denk wel dat we nu moeten …”
Sara knikt “Ik weet het, schat. Strakskes is Alexander hier en als hij ons zo betrapt … “
Simon schiet in een onbedaarlijk lachbui als hij Sara’s beteuterde gezichtje ziet en hij in gedachten Alexander ziet binnenkomen. “Ja” zegt hij schalks “Das nog een manier om onze ijskoning te doen smelten.” Sara schudt haar hoofd. “Dat mag je niet zeggen, Simon. Hij is zo veranderd. Maar je hebt wel gelijk, zijn gezicht zou zelf nu nog kostelijk zijn.”
Ze doet hem na “Is dat werken, zo zal Présence wel geleid worden. Dit vermeld ik in de stafvergadering. Emoties spelen een veel te grote rol binnen Présence”
Simon lacht hartelijk “En jij zegt iets van mij, lieve schat. Het verleden speelt bij jou toch ook nog mee.”
Sara bloost “Je hebt gelijk. We mogen dit onder elkaar doen maar nooit waar Alexander bij is. Of hij moet het verdienen.” Haar stem stokt even “Ik hoop alleszins dat dat nooit gebeurt.”
Simon knikt “Das waar daar moeten we toch voor oppassen. Ik ben blij dat jij dat ook inziet.” “Ik vergeef wel, maar hoe Alexander vroeger was ben ik nog niet vergeten.” Zegt Sara.
Simon schrikt “Oei” Hij slaat wat bleek uit.
“Simon, wat is er? Heb ik iets mis gezegd?”
Simon schudt zijn hoofd. “Neen, niets, maar je hebt gelijk. Vergeven is goed, maar vergeten is nog moeilijker. Ik dacht aan wat ik jou allemaal heb aangedaan.” Hij buigt zijn hoofd.
Sara kust hem. “Ja, maar eerlijk Simon, daar denk ik niet meer aan. Niet dat ik zou willen dat je dat nog zou doen, En moest je mij behandelen als Helena. Maar ik vertrouw jou… ik weet uit de grond van mijn hart dat jij alles voor mij zou doen en alles wil doen om mij nooit te kwetsen. Ik vertrouw jou 100%, maar jou delen wil ik nooit.”
Simon kust haar innig. “Dank je, Sara, maar nu moeten we verder doen.”
Sara staat recht, zoekt haar kleding bij elkaar. Ook Simon trekt zijn broek terug aan. Ze kijken elkaar aan en lachen. “’t Is toch leuk zo samen werken en eens een romantisch zijweggetje kunnen bewandelen in ons kantoor.” Zegt Sara blozend terwijl ze zich verder fatsoeneren.
Simon geeft haar een kusje op haar neus. “Das waar Sara en nu kunnen we dubbel zo hard werken.”

Ze gaan aan de slag. Ze gaan over hun mails. Er is er eentje van Ella, die zegt dat verkoop in Denemarken zo spectaculair is. De show was een schot in de roos. Dat is ook te zien aan de bij gevoegde bestelling. Sara en Simon zijn blij. Ze beantwoorden de mail en stellen Ella gerust dat alles met hen ok is.
Er is ook een mail van Helena. Ze heeft het bericht in de krant gelezen en zou hen graag eens aan de lijn hebben. Dat was tot nu toe niet gelukt. Sara neemt direct haar telefoon om naar Helena te bellen. “Dag Helena en Steven, hier Sara en Simon. We zijn nu terug op kantoor. Alles gaat goed met ons. Enkel erg geschrokken … Maar nu zijn we terug hier … we zijn zelfs opnieuw met het vliegtuig naar België gekomen. Vandaag begint Alexander opnieuw. Wij komen jullie samen morgen oppikken. Geniet nog. Groetjes”
Sara kijkt naar Simon “Het was haar mailbox”
Simon grinnikt “Dat had ik al door anders heeft ze niet veel de kans gekregen van jou om er iets tussen te zeggen.”
Sara lacht.

[Fleur'tje]

Deel 131

Ineens wordt er geklopt. “Oeikes” zegt Sara “We hebben de deur nog niet veranderd en het slotje.”
Simon springt recht. “Ha, Marnix en Niels, we wilden net naar jullie komen.”
Marnix en Niels hebben tekeningen bij voor de nieuwe wintercollectie. Het ziet er prachtig uit. Marnix stelt voor om de twee lijnen bij elkaar te voegen en 1 grote collectie te maken gezien toch alles in 1 winkel terecht komt. Sara en Simon vinden dit een goed idee. Maar de lijn Présence Exclusive blijft wel apart. Het lijkt Sara en Simon leuk dat de twee ontwerpers zo goed samenwerken. Dit kan Présence alleen maar ten goede komen.
“Als dit een voorsmaakje is, kijk ik uit naar het vervolg. Dit is mooi … En hoe gaat de samenwerking met Ecomoda?” Vraagt Sara.
“Oh” kirt Marnix “Arne is een schatje. Hij betrekt ons bij alles. Mee stoffen bepalen is zo … mmmmmmmmmmmmm… en hij heeft me ook geleerd dat er ook mooie stoffen bestaan die minder duur zijn maar toch exclusief. Echt moest hij … .”
Simon lacht hartelijk “Marnix, onze Arne is zo hetero .. als iets .. “
“Dat weet ik” Marnix trekt een pruillip “ een mens mag toch dromen.”

Sara laat Marnix de bestelbon van Ella zien. Ze zijn alle twee in de wolken. Niels kan het niet goed geloven. “Amai, das de moeite. Ik heb eigenlijk ook nog iets bij. “ Hij neemt het tijdschrift van Jana uit zijn map en legt het open. “Kijk eens”
Simon en Sara zijn onder de indruk. “Amai, das ook de moeite” De titel spreekt boekdelen “Présence oogst megasucces in Denemarken. Met daaronder een foto van de iedereen op de catwalk. Met Marnix en Niels tussen Sara en Simon. Eronder staat in drukletters. Présence lanceert nieuwe lijn “Présence Exclusive””
Sara en Simon zetten zich neer en lezen het lovende artikel. Er wordt geschreven dat Présence nu onder de nieuwe leiding van Sara de Roose en Simon van Wijck een nieuw elan kent en dat na het huwelijk de sky the limit is voor de groeiend bedrijf. De inspirerende leiding van dit koppel is voor Présence een nieuw begin. Alles wat ze aanraken wordt een succes. Een nieuwe ontwerper, een nieuwe lijn en een gemotiveerde ploeg die aan de nieuwe lijn een mooie start gegeven hebben.

“Amai” weet Simon uit te brengen “Jana is een natuurtalent. Knap geschreven. Echt waar.” Sara knikt. “Dit is mooi. Vooral die foto van na de modeshow is zo veelzeggend. Kan ze me die foto bezorgen. Ik zou dit graag uitvergroten voor in het landschapsbureau.”

Marnix en Niels gaan terug aan het werk. Ze hebben er zin in. Sara en Simon werken geconcentreerd verder. Na een uurtje zijn ze klaar. Het is ook al middag. Ze bellen even naar Lut en vragen haar twee broodjes te brengen met iets fris. Ze eten hun lunch op in de zeteltjes. Lut zet zich er even bij. “Jullie zijn toch een droomkoppel” zegt ze zacht.
“Ja” lacht Simon “Ik heb het winnende lotje uit loterij gewonnen.”
Sara bloost “Ikke ook hoor. Lieve Simon, wij zijn gelukvogels.”
Lut lacht “Das waar, het heeft zweet bloed en tranen gekost, maar als ik jullie nu bezig zien, ben ik zo gelukkig. Ook je vake is blij, Sara. Hij heeft nog altijd spijt dat hij Simon mis ingeschat heeft. Maar ja, het is niet slim geweest van hem, hé Sara.”
Sara knikt “Simon, mijn dagboek, daar doelt Lut op.”
Simon zegt “Ja, ik heb dat ook gedaan. Maar ja, je weet Sara dat ik daar niet echt spijt van heb.”
Sara kruipt op zijn schoot. “Ik nu ook niet meer. Daardoor zijn we nu wel samen. Niet?”
Simon knikt instemmend en geeft haar een kusje.
“Ja” lacht Lut “Dat was een berekend risico van jou, maar ja het is wel goed uitgedraaid.”

De telefoon rinkelt. Sara loopt naar het bureau en neemt op. “Simon, Alexander is er.”
Lut neemt afscheid, “Lutje” roept Simon “Kan jij nog koffie brengen? 3 koffie’tjes met een stukje cake of zo.”
“Ok, doe ik direct” roept Lut.
Alexander zit in de zeteltje. Lut geeft hem gauw een zoen en loopt verder. “Ze verwachten je, Alexander, ga maar binnen.”

Alexander staat recht, gaat nog even naar Britt, kust haar en stapt dan naar binnen. “Dag Sara, dag Simon.” Zegt hij als hij de deur dicht trekt.
Alexander zet zich neer. Alexander lijkt in niets meer op de Alexander van een tijd geleden. Zijn haar ligt niet meer strak in gel naar achter maar hangt los krullend over zijn gezicht. Alleen al die verandering maakt hem een stuk sympathieker en zelfs een stuk jonger.
Simon en Sara zitten naast elkaar aan de andere kant. Simon neemt het woord “Alexander, ik vind wel dat we goede afspraken moeten maken. Het verleden laten we, maar ik moet je eerlijkheidshalve we zeggen toch de nodige reserves in calculeren. Ik hoop dat je dit kan begrijpen.”
Alexander knikt “Dat begrijp ik volkomen. Ik ben al blij dat ik opnieuw kan beginnen en dat Sara mijn fiasco van Lannoy Fashion heeft kunnen beperken.”

Er wordt geklopt. Arne komt vrolijk binnen “Ha, Alexander has arrived, reporting for duty.” Arne vindt zijn grapje zo toepasselijk en bijzonder geslaagd. Ook Simon schudt lachend het hoofd. “Ik moest hier toch bijkomen, niet?” gaat Arne vrolijk verder.
“Ja” antwoordt Sara “Alexander, door plaats gebrek en ook uit … “ze weet niet goed hoe dit juist te verwoorden. Maar Alexander knikt instemmend. “Ik weet wat je bedoeld. Das logisch.
“Ja” gaat ze verder “Ik ben blij dat je ons standpunt begrijpt, hebben we je bureau bij Arne gezet. Dat is je oude bureau en daar is plaats genoeg voor 2 mensen. Als Steven dan terug is, kan die in het landschapsbureau en kunnen jullie daar aan de slag.”
“Das goed” zegt Alexander. “Ik weet Arne wel te smaken. Nu toch …”
Arne lacht “Ja, the same for me. JIj was vroeger grrrr. Aauwtch wat zeg ik nu … maar nu ben je wel te smaken … “
Alexander lacht.

Sara en Simon zijn blij met de reactie van Alexander. Ze gaan samen naar het bureau van Arne. Hans heeft reeds het opschrift op de deur aangepast. Alexander lacht. “Ziet er goed uit, hé. Er wordt hier zeker al efficiënter gewerkt als vroeger. Ik ben er nog maar net en alles is tot in de puntjes voorbereid.”
Sara lacht “Wacht ik heb ook al werk gelegd op je desk zodat je morgen ge-updated bent. “
Arne lacht “Heb jij geen usb-sleufje … pas op das bij ons Sara misschien de volgende eis voor sollicitanten.”
“Arne” zegt Sara wat geïrriteerd. “Wat bedoel je daar nu weer mee? Ik weet dat Alexander graag snel van alles op de hoogte is maar nu ga je toch wat ver. Ik ben toch geen slavendrijver.”
Ze kijkt naar Simon. Die schiet in een lach. Hij trekt Sara naar zich toe “Lieve Sara, onze Arne is je er aan het doorsleuren, hoor. Je kent hem toch langer als vandaag.”
Sara knikt “Ja maar soms moet hij eens leren letten wie er bij is.”
Alexander springt Simon en Arne bij “Maar Sara, dat weet ik toch. Ik ken Arne en jou toch ook. Ik ben blij dat mijn terugkomst zo mooi is voorbereid. Zeker gezien de omstandigheden.”
Hij heeft Sara een kus de wang.
“Aauwtch” roept Simon “Jij hebt toch geen oogje laten vallen op mijn Sara, zeker.”
“Nee, hoor, maar ik mag mijn toekomstige schoonzus toch bedanken zekers” zegt Alexander lachend.

Iedereen gaat aan het werk. Alexander en Arne duiken hun kantoor in. Birtt loopt te glunderen rond haar desk.

[Fleur'tje]

Deel 132

Simon en Sara bekijken de planning van het naaiatelier. Dat ziet er ook goed uit. Ze geven de data’s door aan Ella. Nadien nemen ze contact op met de vriendelijke mevrouw in Parijs. Doordat Helena dit dossier morgen gaat bekijken, willen ze het dossier nakijken. Lieven wordt erbij geroepen. Hij heeft het meeste contact gehad met Louise Dupont. Ze voegen de dossiers samen. Het ziet er goed uit. Als Helena en Steven terug zijn kan er binnen de maand aan de verbouwingen in beide panden gestart worden. Louise is een ideale kracht. Ze komt vrijdag 6 juni naar Antwerpen. Ze heeft ondertussen al een taalbad nederlands gevolgd en Lieven is daar danig onder de indruk van.
Maandag 9 juni zouden Helena en Hans samen naar de panden gaan kijken met Lieven. Het is de bedoeling dat Hans de veranderingen mee opvolgt.
Sara en Simon zijn blij met de vorderingen. Het is ondertussen al na 18 uur en ineens gaat Sara GSM. Het is Leon. Hij is ongerust omdat Sara en Simon nog niet thuis zijn. Maar aan haar stem hoort hij dat alles inorde is. Ze spreken af rond 19 uur in het Zuiderterras. Enkel omdat Sara het ziet zitten. Ze kijkt er naar uit en ook Simon knikt goedkeurend.

Ze beslissen om nog even door te vergaderen. Arne en Alexander komen er nog even bijzitten. Alexander feliciteert Sara en Simon met de goede leiding van Présence. “Sara wat jij nu samen met Simon gerealiseerd hebt is fantastisch. Ik ben blij dat ik opnieuw hier ben. En eigenlijk ben ik blij dat jullie me bij Arne gezet hebben. Jij bent uniek, Arne. Met jou bij mij kan het niet anders als de goede weg uitgaan met mij. Maar ik heb wel een probleem.”
Simon kijkt vragend.
Alexander steekt van wal. “Ja, Britt, ze vindt het niet kunnen dat ik bij Arne moet zitten. Ze vindt dat ik een eigen bureau moet hebben, maar ik ga daar niet mee akkoord. Ik ben echt blij zo … dit is goed en met Arne … ja mijn dag is altijd uniek.”
“Ja, Alexander, dan zal je haar moeten overtuigen. Ik wens je veel succes want als ik je zo hoor steekt de oude Brittney de kop op.”beweert Simon.
Alexander knikt “Ik weet het. Ik ga straks met haar eten in de Pier19. Ik zal even met haar praten, want, Simon, ze is echt veranderd maar ja… Ik ga jullie laten. Ik ga Britt opzoeken. Tot morgen. Jullie gaan Helena ophalen?”
Sara en Simon knikken.
“Wij komen ook, als dat goed is voor jullie.” zegt Alexander “We zien jullie op de luchthaven. Hoe laat?”
“Ze landen om 14uur dus rond 13 uur op de luchthaven.” zegt Sara knikkend.
Alexander antwoordt “Ok das goed… tot morgenvroeg. Amuseer jullie.”
Sara knikt “Ok, jij ook.”

Lieven zit nog steeds verbaasd naar de deur te kijken. “Ik geloof nog steeds niet dat deze opgewekte man Alexander de ijskoning is. Maar ja … het zal zeker wel. Arne, doe me een plezier, hou hem in de gaten.”
Arne knikt “Doe ik maar tot nu toe geen argwaan. Hij doet zijn werk en doet echt zijn best op vriendelijk te zijn.”
Simon valt hem bij “Ik weet het Lieven maar ik denk oprecht dat hij veranderd is. Maar een oogje van Arne is wel belangrijk.”
Ze praten nog even verder over Helena. “Voor haar is het belangrijk dat Alexander hier werkt. En voor Leon en Margot ook.” Gaat Sara verder. “Volgens mij is die metamorfose oprecht. Echt waar.” Simon neemt Sara in zijn armen. Hij kust haar vluchtig. “Lieve Sara ik hoop het voor jou, maar wij zijn nog niet voor de 100% overtuigd. Maar we geven hem het voordeel van de twijfel.”

Het wordt ondertussen al laat. Ze nemen afscheid. Lieven gaat naar Michèle in het labo en Arne loopt samen met Simon en Sara naar de parking. “Sara, je zit in gedachten verzonken.” Arne lijkt haar gedachten te lezen. “Je hebt het moeilijk met onze reserves, is het niet?”
Sara knikt “Ja, maar ik weet dat niet iedereen het goed met me voorheeft.” Simon fronst zijn voorhoofd, maar laat Sara verder vertellen “Kijk naar Jan Nyman en Brenda.” Simon trekt Sara naar zich toe “Ik wil Alexander echt het voordeel van de twijfel geven … maar nu nog niet.” Hij trekt Sara naar zich toe. Ze legt haar hoofd tegen zijn borst. “Ja, jullie hebben gelijk en met Arne bij hem zijn we allemaal gerust maar ik vraag me nog steeds af wat je ouders hier van aan vinden…

[Fleur'tje]

Deel 133

In de auto krijgt Sara het moeilijk. “Ik hoop toch zo dat ik gelijk heb, maar jullie hebben gelijk we kunnen het risico niet nemen maar vertel niets aan je ouders.”
Simon trekt Sara naar zich toe. “Sara, ik hoop ook dat je gelijk hebt. Echt waar.”
Ze vertrekken elk in hun eigen gedachten. Simon zet de radio aan. Er galmt een bekend deuntje door de radio, Abba, I have a dream. Sara glimlacht en zingt het liedje mee. Simon kijkt geamuseerd toe en neuriet het mee.

I have a dream, a song to sing
To help me cope with anything
If you see the wonder of a fairy tale
You can take the future even if you fail
I believe in angels
Something good in everything I see
I believe in angels
When I know the time is right for me
I'll cross the stream - I have a dream

I have a dream, a fantasy
To help me through reality
And my destination makes it worth the while
Pushing through the darkness still another mile
I believe in angels
Something good in everything I see
I believe in angels
When I know the time is right for me
I'll cross the stream - I have a dream
I'll cross the stream - I have a dream

I have a dream, a song to sing
To help me cope with anything
If you see the wonder of a fairy tale
You can take the future even if you fail
I believe in angels
Something good in everything I see
I believe in angels
When I know the time is right for me
I'll cross the stream - I have a dream
I'll cross the stream - I have a dream

“Das echt een mooi liedje.” Er rollen tranen over Sara’s wangen.
Simon veegt haar tranen weg. “Hé, lieveling, welke nare gedachten zitten er in je hoofdje?”
Sara kijkt met een betraand gezicht naar Simon. “Aan vroeger, aan mijn dromen over jou …das zijn eigenlijk geen nare gedachten” Ze veegt haar tranen weg. “Ik ben zo gelukkig Simon, nu … al mijn dromen van toen zijn meer dan werkelijkheid geworden. Dat gevoel is zo uniek. Ik denk dikwijls nu .. zie je wel dromen komen toch uit.”

Ook Simon krijgt het moeilijk. “Jij bent een schatje… en ik heb nog steeds moeilijk met mezelf mezelf van vroeger hé bedoel ik . Ik …”
Sara geeft hem vlug een kusje op zijn wang. “Lieveling, niet meer aan denken. Die dromen dat was eigenlijk wel leuk. Ik kreeg ze op de gekste momenten. Soms heb jij mezelf uit mijn dromen gehaald. Weet je nog toen ik die klanten te woord had gestaan omdat jij … ja waar was jij weer …” ze lacht hartelijk en legt haar vinger op haar wang.
Simon bloost.
“Weet je” gaat Sara verder “met de ontslag brief toen je zei je doet precies of het is een liefdesbrief.”
Simon knikt “Dat week ik nog. Ik sloeg zonder het zelf te beseffen de nagel op de kop.”
Sara lacht… “Ja eigenlijk wel. Weet je ik heb onze eerste kus zelf ook eens romantischer gedroomd. Ik heb zo veel gedroomd. En sterretjes gekeken… “
“Toen jij naar Fuerta Ventura was, heb ik dat ook vaak gedaan. Ik dacht terug aan Turkije…”
Sara knikt … “Ik ook”
Simon glimlacht … “Ik durf erop verwedden dat we samen naar dezelfde sterren hebben gekeken.”
Sara legt haar hoofd op zijn schouder. “Daar ben ik zeker van, ik heb dat gevoeld.”

[Fleur'tje]

Deel 134

Simon rijdt de parking op en vindt vrij snel een plaatsje. Ze stappen uit een lopen omarmd richting Zuiderterras over de Scheldekaai. Het is vrij fris. Sara rilt. Simon trekt haar wat dichter tegen zich aan. Ze lopen verder. Aan de balustrade houdt hij even halt.
“Sara, hier heb ik gestaan toen je in Fuerta Ventura was.” Hij kijkt aandachtig naar de balustrade “Kijk Sara, daar viel toen plots mijn oog op terwijl ik naar de sterren keek.” Zijn vinger wijst naar een ingekerfde naam. Hij gaat er met zijn wijsvinger over. “Kijk, hier staat Sara”
Sara is verbaasd. Ze kruipt tussen de balustrade en Simon. Ze trekt hem naar zich toe en kust hem intens. Simon voelt haar kus in elke vezel van zijn lichaam. Sara zoekt zijn tong en de kus lijkt eeuwig te duren. Zijn handen masseren haar rug. Sara voelt zijn opwinding komen, ze trekt hem nog iets meer naar haar toe en gaat met haar mond naar zijn oor. Ze sabbelt aan zijn oorlelletje en fluistert dan “Lieve Simon, ik zie je graag. Ik kan niet leven zonder jou.”
Simon heft Sara op en laat haar tegen zich af glijden. Hij fluistert zacht “Lieve liefste Sara, ik zie je zo graag. Ik kan het nog steeds niet omvatten. Ik weet ik voel gewoon dat dit voor altijd is. Ik droom van ons, ons leven later … kindjes, zelfs als we opa en oma worden. Ik heb dit nog nooit meegemaakt en ik ben zo blij dat ik dat nu met jou kan meemaken. Sara, jij bent voor altijd de enige voor mij. Ik ben zo blij dat ik jou graag mag zien en dat jij mij ook mij graag ziet.”
De tranen lopen over zijn wangen. Sara’s armen liggen rond zijn nek. Ook bij haar hebben de mooie woorden van Simon hetzelfde effect. Ze heft haar hoofd op en kijkt in Simon ogen. “Lieve Simon, ik ben gewoon zo blij dat wij zo goed samen passen. We zien elkaar graag en kunnen het leven samen aan maar alleen zijn we verloren. Lieveling ik zie je doodgraag. Jij ben mijn alles.”
Simon wrijft de tranen van haar wagen en kust haar ogen. “Ma en pa gaan denken dat we ruzie hebben gehad. “
Sara schudt haar hoofd. “Neen we vertellen gewoon de waarheid. Die moeten we niet verbloemen, die is zo mooi.” Ze kust zijn tranen weg.
Ze glimlacht “Ik heb nooit gedacht dat elkaar graag zien zo mooi kan zijn. En het wordt elke dag nog mooier.” Simon knikt instemmend. Ze lopen stilletjes door. Ze zien Leon en Margot zitten in het Zuiderterras. Ze zwaaien even en gaan dan binnen.

Ze zetten zich mee aan tafel. Sara en Simon zetten zich kort bij elkaar. Margot kijkt bezorgd “Jullie zien er een beetje bedrukt uit.”
Sara glimlacht “Neen, we hebben een wat emotioneel gesprek gehad. Maar enkel positief maar dat is soms wat ….”
Leon knikt “We begrijpen dat wel … maar je moet begrijpen tranen laten ons denken aan verdriet maar tranen van vreugde of van gebeurtenissen uit het verleden kunnen ook tranen geven. Maar das goed dat helpt jullie elkaar nog beter te leren kennen. Lieve kinderen, het straalt van jullie af. Blijf werken aan jullie relatie.”

Margot neemt de kaart. Ze kiest de wijn. Ze nemen het menu. Het ziet er lekker uit. Een voorgerechtje met sint Jacobs oesters. Ze kiezen allemaal voor het melkkalf. Het dessert met frambozensorbet is een voltreffer voor Sara. Het aperitief van het huis is een favorietje van Margot. Ze houdt van eenvoudig en lekker en een lekker glaasje champagne is altijd een voltreffer voor haar. Ze genieten alle vier.

Ineens vraagt Margot “Hoe is het met Alexander geweest vandaag?”
Simon stelt Margot gerust “Hij was blij. Wij ook. Hij zit samen met Arne.”
Margot kijkt verbaasd. “Wat zeg je samen met Arne. Dat snap ik niet.”
Leon kijkt wat geschrokken naar Margot “Alle, Margot, snap jij dat niet. Ik zou hetzelfde gedaan hebben. Weet goed wat Alexander allemaal heeft uitgestoken. Ze moeten de nodige reserves inbouwen, ik had schrik dat ze dat niet zouden doen. Maar dit is nodig… ze zijn een goed geoliede tandem, Sara en Simon“
Sara kijkt naar Margot “Ik heb het er ook moeilijk mee. Maar ja, ik kijk altijd naar het goede in de mensen. Ik respecteer Simon en ik moet nu wel toevoegen dat ik me meer op mijn gemak ga voelen met Arne bij Alexander en Simon nog meer. En Arne is goud eerlijk en zal Alexander zeker een eerlijk kans geven.”
Leon knikt “Ja, een betere keuze kon je niet maken. Sara, voel je niet schuldig. Ik geloof ook dat Alexander veranderd is, maar beter safe then sorry, niet Margot?”
Margo knikt “Je weet het ik heb een speciale band met Alexander maar ik moet wel toegeven Simon heeft ook veel fouten gemaakt maar Alexander das wel van een ander kaliber geweest. Inbraak, iemand bewust vals beschuldigen, en dan vluchtmisdrijf … ja hij had er wel een zootje van gemaakt. En dan weten we denk ik ook niet alles. Hij heeft dikwijls andere voor zijn kar gespannen om het jullie twee moeilijker te maken.”
Leon knikt “Weet je nog dat ik moeite had je te geloven Simon toen je vertelde dat er iemand de cijfers had verwijderd van Sara’s computer. Daar zal hij ook wel voor iets tussen gezeten hebben.”
Sara knikt “Ja, maar laat ons daar nu over zwijgen… laten we er vanuit gaan dat hij veranderd is en ook Hélena zal hem in het oog houden, daar ben ik zeker van.”

“Je hebt gelijk, schatje, kijk ze zijn daar met het voorgerecht.” Lacht Simon en geeft haar een kusje. De avond verloopt schitterend. Het eten is lekker. Er wordt nog gesproken over hun huwelijk. Sara wordt nieuwsgierig naar haar trouwjurk. Volgende week zou ik opnieuw kunnen gaan passen. En Niels zou een verrassing voorzien.
Leon feliciteert Sara nog eens met de Niels. Dat was een schot in de roos volgens hem. “Dat zo proberen was de nieuwe start voor Présence. Het is zo een succes geweest. Jij en Arne zijn een gouden duo. En jullie beroepsfierheid is op iedereeen overgewaaid. Simon, Lieven en Alexander hebben jullie begeestering overgenomen. Wij hebben daar zo lang op gehoopt en jij hebt dat in een maand of 9 rond gekregen.”
Sara bloost. “Pa, Présence doet het goed omdat we samen werken en niet meer zoals vroeger elk voor zijn eigen eer. Das belangrijk en Niels, dat is eigenlijk vooral Arne”s verdienste. En eigenlijk hebben wij de kans gekregen door de foutjes van Simon. Daar moet ik toch Jacob volgen, alles gebeurt met reden.”
Leon en Margot kijken vragend naar Sara en Simon. Simon legt de achterliggende gedachte uit. Margot lacht “Eigenlijk nog nooit over nagedacht… maar ja misschien wel waar.”
Het hoofdgerecht is echt lekker. Het dessertje ziet er jammie uit. Het ijs smaakt zalig. Met de verse vruchten erbij … het smaakt.
Na het eten bestellen Simon en Leon nog een afzakkertje bij de koffie. Sara en Margot houden het bij een koffie. Leon rekent af en ze lopen samen naar de auto. Ze staan bijna naast elkaar geparkeerd. Ze rijden samen naar huis. De dames rijden hun lieve heren naar huis.

[Fleur'tje]

Deel 135

Thuis gekomen gaan ze dadelijk slapen. Simon is moe. Sara zet zich boven nog even voor de laptop en te kijken of er info is over de vlucht van Steven en Helena, terwijl Simon zich omkleedt. Er is niets veranderd.
Ze kijkt ook even haar mails na. Ze lacht hartelijk. Er zit een mail tussen met foto’s van Centerparcs. Fleur verontschuldigt zich voor de late reactie maar wou hun deze foto’s zeker niet onthouden. Simon kijkt mee over de schouders van Sara. Het zijn mooie foto’s in het restaurant, de bowlingbaan en het zwembad. Je ziet dat ze veel plezier hebben. De kinderen staan er breed lachend op samen met Simon en Steven. Er zijn ook foto’s van Sara en Simon alleen en eentje met Helena en Steven samen.
Fleur vraagt ook nog even hoe het nu gaat met hen want ze was enorm geschrokken van het artikel van de vliegtuigcrash. Aan de hand van de initialen was ze er bijna zeker van dat het over hen ging.
Sara stuurt vlug een antwoordje terug. “Lieve mensen” fluistert ze. Simon staat achter haar.
“Sara, wil je nu je laptop afsluiten. Ik heb andere plannen met jou.”

Hij draait haar naar zich toe. “Simon, ik zie je graag.” Zegt ze stil. Ze zet zich recht en slaat haar armen rond hem. Hij trekt haar kleedje in één ruk over haar hoofd. Daar staat Sara voor hem in een sexy lingerie setje. Hij voelt zijn opwinding opkomen. Gelukkig heeft hij enkel zijn boxer nog aan. Hij draagt haar naar het bed. Sara overstelpt hem met kleine kusjes over zijn ganse lichaam. Ze laat geen enkel plekje ongemoeid. Simon geniet. Hij kust haar, zijn tong zoekt haar mond en bekoort haar lippen zachtjes. Hij neemt haar lip vast met zijn mond en zuigt zachtjes terwijl zijn hand zijn weg zoekt naar een andere lievelingsplekje. Sara kreunt. Haar slipje en BH vinden snel hun weg naast het bed.
Haar handen masseren zijn onderrug. Zijn boxer gaat in 1 beweging uit. Ook hij bromt van genot en de opkomende extase. Haar hand glijdt via zijn lende naar zijn mannelijkheid. Ze voelt zijn extase nog meer groeien door haar zachte en innige bewegingen.
Het kussen wordt intenser. Er parelen zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd. Ze genieten en houden het tempo zo rustig dat ze lang kunnen genieten van dit stimulerend voorspel. Sara laat zich boven op Simon rollen. En begeleidt hem uiterst behoedzaam in haar. Simon kreunt “Sara, jij bent van mij … ik kan niet zonder jou.”
Sara neemt de leiding, zet zich recht en beweegt zich uit langzaam op en neer. Simon ligt met gesloten ogen in de kussen en zijn handen liggen op haar heupen. Hij kan zo een de bewegingen van Sara beïnvloeden. Hij opent zijn ogen en kijkt haar aan. Sara lacht “Lieve Simon, ik zie jou zo graag. Dit gevoel gaat nooit over. Jij zit in mijn hart. Voor altijd.”
“Voor altijd” antwoordt Simon hees en trekt haar naar zich toe. Hij kust haar wild. Sara geniet en stimuleert zijn ongeremde tong. In 1 draaibeweging neemt Simon de teugels in handen. Zijn tong zoekt opgehitst contact met de hare. Sara’s handen blijven Simon prikkelen. Hij geniet en voelt dat het hoogtepunt zich opbouwt. Ze streven er alle twee samen om hun liefde in 1 prachtig hoogtepunt de laten uitmonden. De laatste beweging van Simon is het begin van een enorme ontlading. Hij laat zich naast haar vallen en trekt haar mee. Zo innig verbonden blijven ze elkaar met lieve, prikkelende en opzwepende kusjes bezielen.
Sara voelt haar genot opnieuw opwellen en ze laat zich meevoeren met deze gevoelens. Haar kussen worden heter en weten ook Simon opnieuw zo intens te prikkelen. Zonder het goed en wel te beseffen komen ze tot een tweede bijna even mooi hoogtepunt.
Simon kijkt glimlachend in Sara’s fonkelende oogjes. Hij verzinkt in haar ogen. “Sara, ik zie in de poppetjes van je ogen dat je genoten hebt.”
Sara lacht wat verlegen. “Het was zalig” fluistert ze schor. “Onze liefde is uniek en wij beleven dat zo intens.” Zegt Simon teder.
Sara knikt “Dit gevoel is uitzonderlijk zo buitengewoon. En elke dag, elke minuut voel ik dat voor jou. Dit is eindeloos .. .en daar ben ik blij om.” Ze kust hem even en vlijt zich dan nog dichter tegen Simon aan. Zijn hartslag weet haar steeds rustig te maken. Ze geeuwt en enkele minuten later ligt ze in slaap.

Voor Simon is dit meemaken ook wonderbaarlijk. Hij heeft dit ook nooit meegemaakt en er eigenlijk vroeger nooit bij stilgestaan wat hij mistte. Nu … hij veracht zichzelf voor vroeger . Nu zou geen haar aan zijn hoofd er nog aan denken om naar zijn verleden terug te keren. Hij beseft nu ten volle welk geluk hij in zijn handen heeft. Sara draagt hem op handen en dat gevoel is meer dan wederzijds. Iemand die zijn prinsesje ook maar raakt … hij mag er niet aan denken. Hij wordt wit van woede als hij aan Nyman terugdenkt.
Hij schudt zijn hoofd en laat zijn vinger over Sara’s gezichtje dwalen. “Van Wyck” spreekt hij zichzelf in gedachten toe “Laat niemand je deze schat ontnemen en bescherm haar met alles wat in je macht ligt. Sara is de ware voor jou. Ze gaat voor jou door een vuur. En ik voor haar ook” Hij voelt zich goed bij deze gedachten. Het leuke is dat zijn liefde voor haar zo spontaan is, hij moet niets forceren Sara beschermen en verzorgen lijkt zo makkelijk en logisch.
Hij veegt de opkomende tranen van zijn gezicht en legt zich neer. Hij geeft Sara nog een nachtzoen en valt in bijna onmiddellijk inslaap.
Hij droomt van hun verdere leven. Er verschijnt bijna dadelijk een mooie glimlach op zijn mond.

[Fleur'tje]

Deel 136

Sara wordt als eerste wakker. Ze ligt nog steeds innig verstrengeld. Ze kijkt vertederd naar Simon. Ze kust hem vluchtig op zijn borst. “Wat ziet ze die man graag. Elke vezeltje roept naar hem. Hem verliezen, zou voor haar verschrikkelijk zijn. Ze beseft dat ze zonder hem niet verder kan. Das ook de reden dat ze hem steeds in haar buurt wil. Als er dan iets zou gebeuren dan zijn ze met hun twee. En samen”
Ze glimlacht en kijkt naar Simon die zo vredig en gelukzalig naast haar ligt. Zo kunnen ze de wereld aan. Ze vertrouwt hem volledig. Ze beseft dat hij zijn losbandig leven van vroeger niet meer zal terug opnemen. Ze weet dat jaloezie haar nog wel eens parten zal spelen. Maar haar bedriegen zal hij, denkt ze, nooit doen.
”Wat zou hij aan het dromen zijn.” Vraagt ze zich af. Ze speelt met zijn hand die op haar zij ligt en legt haar been rond hem. Ze voelt hem wakker worden. Ze kijkt hem lief aan. “Goedemorgen, liefde van mijn leven, zalig gedroomd blijkbaar.”
Simon kijkt haar aan “Ja, liefste Sara. Ik heb van onze toekomst gedroomd en alles was rozengeur en maneschijn.”
Sara lacht. “Kan ook niet anders, wij zijn voor elkaar gemaakt. Voel maar, je weet zo wat ik nu voel.” Gaat Simon verder. Sara bloost.

Simon lacht hartelijk “Niet blozen, Saraatje, dit .. zo wakker worden … zo intiem. Ik geniet daar van … en als ik jou een beetje ken, geniet jij er ook van.”
Ze kust hem. “Ja, SImon dit is mooi. Onze liefde is mooi… Weet je soms voel ik me schuldig. Alles loopt zo perfect bij ons. Sinds we “echt” samen zijn wordt elke dag alleen maar intenser en mooier. Onze liefde groeit. Alles gaat zo perfect. We hebben niet het minste conflict. Kan dit wel?”
Simon kijkt bezorgd naar Sara “Hé, lieveling, dit kan. Dit moet. We verdienen dit. Nooit twijfelen, lieve Sara.”
Hij trekt haar naar zich toe en kust haar. Ze reageert direct op zijn liefkozingen. Haar tong draait rond de zijne. Ze bijt zachtjes in zijn lip. “Auw” roept hij speels. “Wacht maar.”
Ze lacht hartelijk.

Maar Simon draait zich op haar en duwt haar handen achter haar hoofd. “Voila” lacht Simon ondeugend “Nu heb ik je waar ik je graag heb. Ik heb de leiding en dat zal je geweten hebben. Hij gromt als een leeuw “Je zal genade moeten vragen”
Maar ook Sara is gevat vandaag en zegt uitdagend “Genade, neen ik vraag gewoon meer liefde. Je zal je werk hebben”

Hij zet zijn handen op haar polsen en laat zijn gezicht naar haar toe komen. Hij kust haar passioneel. Ze reageert direct op zijn kussen. “Simon, ik zie je graag. Dit is mmmm”

Simon voelt zijn opwinding opkomen. Hij laat een diepe grom van genot. Sara voelt zijn mannelijkheid op haar buik. Ook bij haar groeit de extase. Simon voelt haar kronkelen onder zich. Hij blijft haar onbedaarlijk kussen. Ze sabbelt op zijn lip, zoekt direct erna weer haar weg in zijn mond. Haar tong zoekt elk plekje in zijn mond op. Het gaat er zo intens aan toe. Ze duwt zich tegen hem aan. Simon trekt zich op en wordt een met Sara.
Sara laat een schreeuw ontsnappen. Ze geniet. Dit is anders. Maar de gevoelens zijn zo nieuw. Binnen enkele tellen komen ze tot een alles omvattend hoogte punt. Sara beeft en rilt. Simon kijkt haar aan en vraagt bezorgd. “Lieveling, gaat het? Sorry meisje, ik had dit niet …”
Sara snoert zijn mond met een sensationele kus “Neen, Simon, niet doen. Dit was nieuw maar zo mooi. Jij bent een perfecte minnaar. Meestal zo zacht maar dit, zo een beetje stouter, een beetje bruter en meer je idee doordrukken mag. Ik geniet. Maar de emoties namen nu even de bovenhand. Simon, ik zie je graag.”
Simon draait zich naar Sara. Zijn hand ligt op haar buik. “Ben je zeker?”
“Ja, Simon, ik ben 200% zeker.”

Ze genieten nog even na, maar dan is het tijd om op te staan. Ze gaan naar de badkamer. Ze nemen elk een douche. Het warme water doet deugd. Sara geniet. Ze neemt het potje scrub naast de douche. Simon kijkt haar verlangend aan terwijl hij zich scheert. De geur van citroen verspreidt zich in de badkamer. Sara stapt uit de douche en Simon staat klaar met een badhanddoek. Sara draait zich in de handdoek en gaat nog even verder met haar schoonheidsbehandelingen.
Ze lacht “Vroeger kon ik daar dus geen tijd in steken. Ik vond dat verloren tijd. Maar ik moet zeggen, ik begin het leuk te vinden.”
Simon lacht “Je weet het, lieve Sara, jij moet doen waar je je goed bij voelt. Van mijn mag alles, maar moet niets.”
Ze vleit zich in zijn armen. “Jij bent een schat. Maar ik ga nooit meer terug naar vroeger. Dit ben ik en ik ben zielsgelukkig.”
Simon kust haar. “Dan zijn we samen gelukkig.”

Als ze de fles bodymelk neemt, neemt Simon de fles uit haar handen. “Mag ik?”
Ze knikt “Ja, graag.” Ze laat de handdoek naar beneden glijden. Simon neemt het goedje op zijn hand en laat het op temperatuur komen in zijn handpalmen. Hij gaat achter haar staan en smeert heel zacht over haar rug. Sara duwt haar billen tegen zijn boxer. Simon laat een “shit” ontsnappen.
Sara kijkt hem geschrokken aan. “Lieve Sara, niet zo schrikken. Ik moet enkel oppassen dat ik je niet ontvoer naar de slaapkamer.”
Sara’s gezichtje klaart op. “Ja, schatje, maar daar hebben we nu geen tijd voor.”
Ze schiet in een lach. Ze komt niet bij. Simon blijft haar insmeren en draait haar naar zich toe. De tranen lopen van haar wangen. “Mag ik mee lachen?”
“Ja” snikt ze lachend na “ik kreeg ineens een visioen.”
Simon kijkt Sara vragend aan.
“Wel, ja, toen je zei dat je me ging ontvoeren, zag ik ineens twee konijnen voor mijn neus. Zal toch niet waar zijn hé? Lijken wij op konijnen?” dit kan ze nog net uitbrengen.
Ook Simon schiet in een lach en zingt een vrolijk liedje (Lief Klein Konijntje van Henkie) . Sara ligt in een deuk.

Maar met aangepaste tekst natuurlijk.

Jaja, zo mensen, het liedje wat ik nu voor jullie ga zingen dat gaat over een lief klein Saraatje
Als jullie de tekst herkennen zing hem dan maar lekker mee. jaja

Lief klein Van Wyckje had een de Roose in zijn hart
Lief klein Van Wyckje had een de Roose in zijn hart
Lief klein Van Wyckje had een de Roose in zijn hart
En hij zoende haar heel de dag.

Oh Lief kleine Van Wyckje Oh Lief kleine Van Wyckje Oh Lief kleine Van Wyckje
had een boontje voor zijn Sara.

Jaja, Zo, dat viel nog wel mee he,
maar.. we zijn er nog niet.
Weet je wat we doen?
We doen het gewoon nog een keer. Jaja

Lief kleine Sara had een boontje voor haar Simon.
Lief kleine Sara had een boontje voor haar Simon.
Lief kleine Sara had een boontje voor haar Simon.
En zij zoende hem heel de dag.

Sara kan zich niet serieus houden. Simon weet zich eventjes te bedwingen. En neemt haar in haar armen. “Simon, ik kom niet bij. Ik wist niet dat jij zo goed en zo snel kon dichten.”
Simon proest het nu ook uit “Ja, ik kan dichten zonder mijn gat op de lichten.”

Als ze bekomen zijn, maken ze zich verder klaar. Ze gaan naar de dressing en kiezen samen hun kleren voor vandaag uit. Sara maakt zich nog even wat op en steekt haar haar los in een wrong op. Simon komt achteraan staan en lacht “Wat ziet mijn lief konijntje er uiterst schattig en mooi uit.” Hij kust haar passioneel en dan lopen ze samen naar de keuken.

Op de trap heeft Sara weer een lachbui als Simon voor haar huppelt als een konijn. Ze vallen als het ware schaterlachend met de keukendeur de keuken binnen. Leon kijkt hen verbaasd aan. “Amai, het is gezellig bij jullie ? Mogen we meelachen? Je weet daar wordt ik snel beter van?” Hij kijkt Sara aan met een puppy gezicht.

Sara proest het uit. “Nu … weet … ikk … “ meer kan ze niet uitbrengen. Ze laat zich op de keukenstoel vallen naast Leon. Leon schudt lachend zijn hoofd en legt zijn hand op haar schouder. “Sara je maakt me enkel nieuwsgieriger.”
Simon gaat naast haar zitten. “Kom, Sara, je maakt me ook nieuwsgierig.”
Ze ademt diep in en uit “Ik weet nu waarom Simon me met zo een puppy ogen kan aankijken. Dat heeft hij …. Van jou geërfd. Ik wist niet dat je van lachen zo moe kon worden. Maar je wordt er ook blij van.”
Sara moet nog even bekomen. Simon neemt het woord over. “Toen we binnenkwamen had Sara binnenpretjes omdat ze ons alletwee als een konijntje ziet.”
Leon fronst zijn voorhoofd. “Ha, ja, konijntjes … ik kan me er iets bij voorstellen.” Hij lacht ook. Margot komt binnen. “Wat hoor ik gaan jullie konijntjes nemen?”

Sara kijkt verbaasd naar Simon en Leon en schiet opnieuw in een onbedaarlijke lachbui. Het werkt zo aanstekelijk dat ook Simon en Leon mee in de lach schieten.
Margot heft haar schouders op en kijkt naar Gert die binnenkomt. “Die hebben hier alle 3 zo en plezier maar ik weet begot niet waarom. Iets met konijntjes of zo.”
Het verbaasde gezicht van Margot laat de lachers nog meer de bovenhand nemen. Leon weet zich als eerste opnieuw te herpakken. “Sara denkt dat Simon en zij konijntjes zijn die h… ja eigenlijk die wat …”
Sara lat zich vallen in Simon’s armen. Geleidelijk aan ebt het lachen weg. Ze zetten zich aan tafel.
Leon kijkt de twee aan. “Jullie zijn het beste medicijn dat ik kan hebben. Ik ben blij dat we hier nog enkele weken mogen blijven.”
“Dat zou er aan mankeren” zegt Sara verbijsterd. “Dit is jullie huis”
“Neen” valt Margot in “Dit is nu jullie huis. En wij blij dat we hier mogen wonen.”

Sara en Simon genieten van het ontbijt en vertrekken dan naar Présence.

[Fleur'tje]

Deel 137

Op Présence is iedereen al goed aan het werk. Sara en Simon wandelen omarmd binnen. Britt zit aan haar desk. Sara kijkt haar verbaasd aan ze zit te typen of haar leven er vanaf hangt. Sara kijkt naar Simon. Britt heeft hen niet opgemerkt. Sara legt haar vinger om zijn mond.
Ze schiet achter de desk van Britt. Ze schiet in een lach … Britt bloost. “Ikke euh .. ikke … Sorry … “ Simon houdt het glimlachend in de gaten. “Britt, jij bent dus nog een haar veranderd hé.” Zegt Sara gemaakt streng.
Nu is Simon ook nieuwsgierig. Hij schiet in een lach .. .”Brittney, we betalen je toch niet om Megamindy te spelen … dit gaat er toch over … “ Simon is echt boos.
Sara legt haar hand op zijn schouder om het te temperen, ze kijkt naar Britt. “Britt, ik zal je straks wat werk geven en je het uitleggen. “
“Het spijt me, Simon, maar echt ik heb geen ander werk.” Simon schudt zijn hoofd. Sara ziet dat hij haar niet geloofd. “Vraag dan klassement aan iemand. Maar doe iets nuttigs.”
Simon loopt hoofdschuddend naar de cafetaria. Sara blijft nog even bij Britt staan. “Ik ga even koffie halen. En dan kom ik terug. Doe ondertussen dit al .. ze neemt een geschreven tekst uit haar tas en typ dit uit.”
Britt knikt “Dank je Sara, maar Simon?”
“Ik praat wel met hem. Maak je geen zorgen maar probeer dit nu wel te vermijden want ik kan je niet altijd de hand boven het hoofd houden. Als je geen werk hebt kom dan naar mij. Maar nagels lakken, mp3 speler, spelletjes en bizarre dingen downloaden kan niet .. dat moet je begrijpen.”
Britt knikt. “Ik doe mijn best.”
Sara schudt haar hoofd “Neen, Britt, meer als je best … gewoon doen wat we vragen.”

Ze stapt naar de cafetaria. Maar Simon komt haar tegemoet. Hij kijkt boos. “Jij bent veel te goed voor deze wereld.”
Sara trekt Simon naar zich toe en kust hem. “Neen, Simon, ik heb haar gewaarschuwd maar we moeten haar opvolgen. Als we haar geen werk geven, dan is het logisch.”
Simon kan alweer lachen “Je zal wel weer gelijk hebben zeker? Maar geef haar alstublieft onschuldige zaken te doen en kijk alles na.”
Sara knikt “Dat was ik van plan.”

Ze lopen verder naar hun bureau. “Sara, ik vind dit teken niet.”
Sara gaat achter Britt staan en zegt “Ah, het apenstartjes. Kijk ga naar Invoegen, daar boven en dan Symbool en kijk daar staat @. Maar je kan ook alt gr en 2 indrukken.”
Britt is onder de indruk. “Dat wist ik niet … “
Sara blijft geduldig “Neem een schrift en schrijf deze dingen op dan kan je er op terugvallen moest je het vergeten?”
Sara hoort Simon zuchten en dan hoort ze de deur van hun kantoor dichtvallen. “Werk nu maar verder en kom dan maar even bij mij, ik leg het een en ander klaar.”
Britt lacht verlegen “Dank je Sara.”

Sara loopt het kantoor binnen. Simon kijkt haar aan met tranen in zijn ogen. “Trap daar toch niet meer in, Sara.”
Sara loopt naar Simon en draait zijn stoel naar haar toe. Ze trekt hem naar zich toe. Hij slaat zijn armen rond Sara. Sara kust zijn kruin. “Ik ga er vanuit dat ze oprecht is. Ik wil haar die kans geven. Maar ik ben blij dat jij bezorgd bent. Hou haar mee in de gaten maar laat ons haar een kans geven. Je weet nooit.”

Simon trekt haar op zijn schoot. “Britt heeft jou zo verschrikkelijk behandeld. Ze kwam er zo openlijk voor uit. Ik snap niet hoe jij dat kan.”
“Das waar, Simon maar ze is toch al veranderd. Ik blijf wel op mijn qui-vive hoor.”
Simon kust Sara passioneel. “Ze mag je niet meer kwetsen. Ik laat dat niet toe. Als ik dat zie dan vliegt ze. Alexander op of af… daar mag je van op aan.”
Sara legt haar vinger op zijn mond. “Laat ons maar van het beste uitgaan.”

Ze zetten zich aan hun desk als Arne binnenkomt. “Zeg” zegt hij als de deur dicht is “Ik denk dat ik iets gezien heb dat niet kan. Oja By the way, goede morgen.”
Sara en Simon schieten in de lach. “Ja, onze Brittney is door Juf Sara aan het werk gezet. En tot nu toe houdt ze het dan toch vol.”lacht Simon. “Maar serieus nu, ik snap niet hoe Sara dat kan?”
“Ja, Simon” Arne slaat op Simon zijn rug “Ons Sara niet onderschatten. Laat ze maar doen. Ze weet dat ze bij ons terecht kan maar ze weet zelf ook haar manneke staan.”
Simon knikt “Ja, maar ik hou ze in’t oog ons Brittney want bij 1 misstap naar Sara toe dan vliegt ze. Hoe gaat het eigenlijk met Alexander?”
“Hij valt wel mee … is meestal hard aan het werken en lijkt zich wel met de zaak bezig te houden. Hij stelt veel gerichte vragen en wat me opvalt is dat hij ook persoonlijke vragen stelt. Hij komt oprecht over. Ik vermoed dat hij oprecht is. Maar ik hou jullie op de hoogte.”

Arne geeft nog wat info door over Ecomoda. Hij verlangt dat Steven terug is. Want het wordt wat veel. Er komen veel bestellingen binnen. De bezoeken aan leveranciers met Niels en Marnix werpen ook hun vruchten af. De leveranciers stellen de kennis van die twee op prijs.
Ecomoda groeit. Er zijn zelfs al stoffenwinkels die met ecomoda stoffen werken. Vandaar een overweging van Arne om naast de winkels van Présence ook te starten met stoffenwinkels. Hij heeft een voorstel op papier. Sara en Simon moeten dit even bekijken.
“Ecomoda Fabric Store – EFS” heeft hij als naam bedacht.
Simon is onder de indruk. Ecomoda is in goede handen. Ze overlopen het dossier van Arne. Het wordt een vruchtbare vergadering. Zowel Simon en Sara zijn na het overleg volledig overtuigd dat dit de volgende stap is voor Ecomoda. Arne wil graag met Helena overleggen want zij heeft de evaring met de winkels.

Het is ondertussen middag. Ze moeten nu echt dringend vertrekken om Helena en Steven af te halen. Ze gaan eerst eten bij Lut. Arne gaat mee maar hij heeft een lunchafspraak met Esther. “Ja,ja, dat noem jij zo” lacht Simon. En ja, Arne bloost. Simon kijkt geamuseerd toe. “Arne, Simon plaagt je maar. Geniet ervan en doe Esther de groetjes van ons. Zeg, kom vanavond eten. Kom naar ons rond 19.30.”
Arne neemt de uitnodiging aan en hij vertrekt.

[Fleur'tje]

Deel 138

Sara en Simon lopen door het landschapsbureau en vragen of Alexander en Britt mee komen. Dan kunnen ze nadien vertrekken naar Zaventem. Britt kijk verrast naar Sara. “Meen je dat?”vraagt ze verbaasd.
“Ik meen alles wat ik zeg. Waarom ook niet? Britt, als jij ons zoals vandaag aantoont dat je je wil aanpassen en je ons respecteert is dat het logische gevolg. Ik draag geen haat-gevoelens, ik heb je wel vergeven maar vergeten nog niet.” Sara rilt even.
Simon komt achter Sara staan en slaat zijn armen rond haar lende en kijkt Britt aan. “Jij hebt wel geluk dat Sara zo reageert. Je hebt haar verschrikkelijk behandeld. Ik weet het .. ik mag ook van geluk spreken … “
Sara draait zich naar Simon en geeft hem een kus op zijn wang en lacht. “Das waar, lieveke.”

Alexander komt net met een dossier naar Britt. “Ah juist de twee mensen die ik juist wou zien. Ik weet dat Ann voor jullie werkt, kan ik dan Brittje wat inschakelen?”
Sara knikt “Ja, maar ik neem Britt wel wat onder mijn vleugels. Ik wil dat ze alles goed begrijpt en dat ik haar wat kan opvolgen. Ik heb de indruk dat ze dan best een ideale secretaresse kan worden. Daar heb ik alle vertrouwen in.”
Alexander kijkt blij verrast. “Dat is eigenlijk mijn bedoeling” zegt hij stil. “Ik zal al mijn werk bij jou leggen. Als jij dat zou willen doen dan kan het niet anders dan goed lukken. Ik zal haar ook in de gaten houden, want ja als ze op een dwaalspoor zit dan … ja.”
“Zeeggg” roept Britt op een zagerige toon “Ik zit hier wel bij hé. Jullie doen alsof ik er niet bij zit. Ik zal echt mijn uiterste best doen en Alexander heeft me al de les gespeld. Ik zal braaf zijn.” Zegt ze met een pruillip.
Simon schiet in een lach “Dan heb je het wel niet lang onthouden want je was daarstraks Megamindy aan het spelen .”
“Maar … Simoooon …. er was hier nog niemand om werk aan te vragen, zeg he das niet serieus.” Pruilt ze maar Alexander kijkt ontzettend boos “Britt, je had beloofd. Ik heb het je nog zo gezegd. Dat prullen en niets doen kan niet meer … we gaan ook Helena aanspreken. Zij mag je ook geen hand meer boven het hoofd houden.”
Britt kijkt beschaamd naar beneden. “Ik zal mijn best doen, heel echt waar … en ik zal elke opmerking van jullie verdragen. Ik zal echt braaf zijn.”

Sara kijkt de andere twee aan. “Zeg, nu is het wel genoeg, hé. Ze zal haar best doen en ik en Hélena zullen haar opleiden. En nu gaan we samen een broodje eten en rijden we naar de luchthaven.” Sara slaat haar arm rond Britt en ze lopen samen naar de cafetaria.

Lut brengt alles aan tafel en ze eten alles op. Sara zorgt ervoor dat het gesprek niet meer op Britt’s werk komt. Ze spreken wat over de trouw en de plannen van Britt en Alexander. Britt heeft haar appartement opgezegd en woont nu bij Alexander. Alexander had blijkbaar liever de boot nog wat afgehouden. Maar iedereen kent Britt dus is Alexander uiteindelijk toch gezwicht. Hij kan er nu al mee lachten want het samenwonen bevalt hem wel. Britt is echt een huismoederke en dat bevalt hem wel. Alle diepvriesmaaltijden zijn in de vuilbak gekieperd.

Lut kijkt geanimeerd toe. Dit zit goed, denkt ze blij. Het is goed zo .. . iedereen die samenwerkt en niet probeert de andere onderuit te halen. Ze gaat ze nog vlug een koffie brengen. Ze legt haar hand op Alexander’s schouder. Alexander draait zich om en kijkt Lut aan. Ze knikt goedkeurend en Alexander lacht. Ze begrijpen elkaar zonder woorden.

Ze moeten vertrekken als ze op tijd willen zijn. Ze rijden met 2 auto’s. Simon heeft de BMW van Margot zodat de koffers er goed in kunnen. Ze vertrekken goed gemutst.

Een uurtje later staan ze in de aankomst hal. Het vliegtuig is geland. Ze staan bij elkaar in de hal te wachten. Het duurt redelijk lang maar na een half uurtje zien ze Steven en Helena naar buiten komen. Ze zijn in een gesprek verwikkeld met een jonge man. Sara lijkt hem ergens van te kennen.

Helena loopt op hen toe. Ze vliegt in Alexander armen. “Das een verrassing, broer. Ik ben blij jou hier te zien … “
Sara tikt Simon aan “Zie je nu wel … voor Helena is dit belangrijk.” fluistert ze in zijn oor.
Steven komt dag zeggen. Ze zien er alle twee relax uit en met een mooi kleurtje. Steven heeft genoten maar kijkt nu uit naar zijn nieuwe job.
Sara lacht “Ja, Arne kijkt er ook naar uit.”
Dan komt Helana erbij staan, ze omhelst Sara en Simon en zegt zachtjes “Ik zie dat jullie je best doen om Alexander en Britt bij alles te betrekken. Dank je wel je weet das belangrijk voor mij.”
Sara knikt “Voor mij ook hoor. We hebben met Britt afgesproken dat ze nu wel echt moet werken en niet haar dagen opvullen met ja je weet wel.” Helena knikt.
Sara gaat verder “We hebben afgesproken dat we met ons twee, jij en ik, Helena, Birtt zullen opleiden want dat is echt nodig.”
Simon kan een lach niet onderdrukken “Ja, Britt opleiden is voor haar goed maar zal voor jullie wel lijden met lang ij worden, vrees ik.” Steven schiet ook in een lach.
Helena kijkt geërgerd “Mannen, toe, ik begrijp jullie wel maar overdrijf nu niet. Sara en ik zullen dat wel in orde brengen.”
Ze gaat naar de man op de achtergrond en trekt hem mee naar Sara en Simon. “Yannick, ik wil je graag voorstellen aan de directeurs van Présence. Sara de Roose en Simon van Wijck. Sara, Simon, mag ik jullie voorstellen Yannick Baxsora, zelfstandig fashion stylist en trendwatcher. We logeerden in het zelfde hotel en Yannick zou graag eens komen kijken bij Présence en Ecomoda.” Er wordt gezellig kennisgemaakt maar Yannick moet snel door want hij wordt opgepikt aan de uitgang.

Ze lopen naar de uitgang. Daar neemt Yannick afscheid. Ze hebben een afspraak gemaakt voor morgen op Présence. Steven, Alexander en Simon dragen de koffers. Alles wordt in de auto gezet en Britt en Alexander nemen afscheid en rijden naar huis.
Ook Sara en Simon vertrekken. Helena en Steven zetten zich knus op de achterbank.