hier vind je mijn louislouise verhalen die ik op het LL-forum heb uitgeschreven
louislouise -verhaal
-
novellefanaat
- Fan Lid
- Berichten: 172
- Lid geworden op: 25-06-2010 18:16
wat brengt het nieuwe jaar?
het was begin december, de sint was i het land. Aan de vaart op een km van de loft had de chiro een tent neergezet met de sint en 4 pieten. kinderen liepen vrolijk af en aan om de goedheilig man te begroeten en hem te vertellen wat er allemaal op hun verlanglijstje staat.
Charlotte en Louise waren net terug van hun 'shop-namiddag', een poging van Charlotte om Louise wat op te monteren; want sinds Thomas het had uitgemaakt, nu zo'n 2 weken geleden; was LOuise nog steeds down. ze miste Thomas enorm. Ze huilde zich nog steeds elke avond in slaap.
Charlotte aanschouwde moederlijk het tafereel aan de tent. Maar LOuise kon het niet lang aanzien en sleurde haar vriendin mee naar binnnen. Charlotte protesteerde maar niet. Eenmaal binnen stelde ze voor om hun aankopen is uit te stallen op tafel. Ze begon 1 voor 1 de zakken uit te laden. Maar Louise bleef al steken bij haar eerste zak. UIt deze zak haalde ze een cadeautje voor Fem. Ze had er niet an kunnen weerstaan; alhoewel Charlotte het haar zo hard had afgeraden; had Louise toch de nieuwe cd van justin bieber gekocht, één van Femke's favorieten. Tranen vulde haar ogen. Hoe moet ik dit nu bij Femke krijgen?: vroeg ze zich luidop af. "euh, gewoon afgeven misschien": reageerde Charlotte. nee, dat kan ik niet dan moet ik Thomas weer zien en hem te moeten zien op het werk is al erg genoeg. "Euh, met de post of.... geef het af als ze uit school komt".: stelde Charlotte weer voor. De post: dacht LOuise, dat is het eenvoudigste. Morgen ging ze naar de post zo'n post packet halen om de CD in te steken.
Charlotte had ondertussen dan maar alleen al de zakken leeggemaakt en keek voldaan naar de oogst van de dag. " Je hebt mooie dingen gekozen, LOuise": zei ze vrolijk. Gij, zult ge bedoelen, ge hebt me heel de namiddag in verschillende outfits gestoken en beslist of ik ze moest nemen of niet. CHarlotte gaf LOuise een stomp in haar zij. "SEg!!": zei ze en liep naar de tafel. "Dit moet je aandoen met oudjaar, het stond je zo mooi." Voor oudjaar? voor wie dan? Ik blijf mooi thuis. Gaat gij maar vieren met Elvis of Jeroen. Ik heb absoluut geen zin in die opgefokte feestjes!!! En LOUise vertrok naar haar kamer. Charlotte zag nu ook weer hoe mager Louise was geworden. Allemaal de schuld van haar liefdesverdriet, want dit hangt een groot effect op Louise's eetlust. Er moest iets veranderen, dit kon niet langer.
Louise sloot de deuren van haar kamer. Nam een pen en papier uit haar nachtkastje en begon een brief te schrijvenaan Femke. Deze zou ze dan bij de CD kunnen steken.
hoe zou ze beginnen..............
Allerliefste Fem,
Het is niet omdat jou papa heeft besloten om een einde te maken aan onze relatie dat ik jullie, u vergeten ben.
Charlotte heeft me vanmiddag meegesleurd naar de winkelstraat en ik zag dit staan en moest onmiddelijk aan jou denken en heb dit prompt voor je gekocht. Dit is alvast mijn kerstcadeautje voor jouw. Hopelijk ben je er blij mee. Ik vind het jammer dat ik het je niet persoonlijk kan afgeven maar gezien de omstandigheden zag ik het niet goed zitten. Maar je moet weten dat je nog steeds welkom bent op de loft, voor een leuke meidenbabbel, maar wel eerste aan je papa vragen he, ik wil niet dat je door mij in de problemen komt.
vele groetjes,
LOuise
En daar viel een traan, die de inkt van haar naam wat deed vervagen. Louise legde de brief naast haar neer, kroop onder de lakens en viel weer huilend in slaap.
ten huize lesaffer was de sfeer niet veel beter. Thomas was elke dag zo moe van fake-opgewekt te zijn op het werk en super-cool tegen Louise, dat hij elke dag slechtgezind thuiskwam. Femke had er mooi genoeg van en ging haar papa is de waarheid zeggen. Iris had het haar afgeraden; zij ging nog wel eens met Thomas praten; maar ze had het al zoveel keer geprobeerd, maar het leek precies niet echt tot hem door te dringen. Femke stapte op haar vader af nam het boekje af waar hij zogezegd in aan het lezen was en zei:" papa, nu moet ge is goed naar mij luisteren!" Seg, ik moet niets, wat zijn dat nu voor manieren! "Jawel papa, ge moet luisteren! Ik vind het niet meer leuk meer, sinds het uit is met Louise loopt gij hier super slechtgezind rond, ik en Iris dan alles verkeerd, het woord Louise mag hier niet worden uitgesproken of ge stijgerd." Dit moet veranderen, papa. Femke zag dat haar woorden een klein beetje tot Thomas begonnen door te dringen en ging daarom nog een stap verder. "Als gij niet veranderd dan ga ik een tijdje bij Iris wonen want ik woon hier niet meer graag." Femke haar shok-therapie leek te werken, Thomas zijn aggresieve houding veranderde, hij nam Femke stevig vast en begon te huilen. Sorry Fem, sorry, dit was echt ni mijn bedoeling. Thomas huilde uit bij zijn dochter. " ma papa, als ge LOuise zo hard mist, waarom maakt ge het dan niet terug aan. Ik mis haar ook, ik wil zooo graag dat het terug goed komt tussen jullie." OH femke, snotterde Thomas nog na, ook al zou ik het niet liever willen, het gaat niet. We moeten Louise los laten, hoe pijnlijk ook. En Thomas begon weer harder te snikken. Femke snapte er niets van maar nam haar vader terug vast.
Iris had het gesprek stiekem van op de trap gevolgd en kreeg ook tranen in de ogen. Dit kon ze toch niet laten gebeuren, ze moest proberen om die 2 terug bijelkaar te krijgen.
de sint had zijn cadeautjes door de schoorsteen gegooid, en de kerstman had zijn intrede gedaan. Het cadeautje van Femke lag nog steeds klaar om gepost te worden. Maar met de drukke dagen die waren geweest bij Don om wel een heeel speciale editie te maken was Louise het een beetje uit het oog verloren. De samenwerking met Thomas ging al iets beter maar zowel Thomas als Louise kwamen elke dag emotioneel uitgeput thuis. LOuise ging die avond vroeg naar bed en zag daar de brief met de cd voor Femke liggen, volgende week was het kerst ze moest er toch is werk van maken. Ze nam zich voor om langs de post te gaan alvorens ze naar het kantoor ging morgen. Die avond viel ze in slaap en droomde van............. Thomas.
Zij en Thomas liepen langs de vaart maar niet samen elk langs een kant, ze keken elkaar aan terwijl ze vooruit stapte, dan riep plots Thomas Louise's naam, Louise riep terug. Maar het was net of Thomas het niet hoorde. LOuise riep harder, ook Thomas riep weer haar naam maar hij leek niet te reageren op haar gegil. Thomas begon sneller te stappen, te lopen. LOuise volgende zijn voorbeeld. Daar in de verte zag ze een brug, ze liep ernaar toe, roepend naar Thomas. Toen ze beide aan het begin van de brug stonden bleven ze staan. ze keken elkaar aan en kwamen zachtjes dichter en dichter naar elkaar toe. Ze stonden nu heeel dicht tegen elkaar keken in elkaars ogen, ze zei zijn naam maar Thomas leek haar weer niet te horen en keek haar vragend aan. Louise riep nog harder..............
dan hoorde ze Charlotte haar stem die riep LOuise , louise ,..... en ze ontwaakte uit haar droom.
ze keek Charlotte aan en begon te huilen. Charlotte probeerde haar vriendin te troosten/te kalmeren. ze had zo met haar vriendin te doen.
het was ondertussen 23 december, Iris haalde een pakje uit de brievenbus die geadresserd was voor Femke. Ze liep terug naar binnen en riep Femke die boven op haar kamer haar schooltas een plaats gaf waar hij devolgende 14 dagen van de kerstvakantie zou staan. FEmke!!!! riep Iris nu ongeduldig, ze was zoo benieuwd van wie dit pakje zou zijn. JAAA! riep Femke verveeld terug en kwam de trap af. Ze nam het pakje aan , ging in de zetel zitten en opende het pakje. "COOL de cd van justin bieber!!!" de legde de cd op haar schoot en nam de envelope die mee in het pakje zat en opende hem. "hij is van LOuise!!!": riep ze enthousiast. En las hem voor aan Iris.
........................................
LOuise.
Kijk Iris de naam van Louise is wat uitgelopen, hoe zou dat komen. Iris bekeek de envelope maar deze was droog. Ze keek Femke aan en legde haar arm over haar schouder, ik denk dat een traan van Louise de oorzaak is. Ik denk dat Louise huilde toen ze die brief schreef: zei Iris verdrietig. Femke haar uitgelaten en vrolijke stemming over haar cadeau kantelde nu ook en zei: "Iris ik mis haar zoo". Iris drukte Femke dicht tegen zich aan. waarom bel je haar dan niet, ze heeft dat toch geschreven dat je dat mocht doen. "Jamaar ik moet het eerst aan papa vragen, schreef ze." één telefoontje zal geen kwaad kunnen, en als je papa erachter komt zal ik wel zeggen dat het heel onbeleefd is dat je de persoon die je een cadeautje stuurt niet bedankt. Doe nu maar. Femke twijfelde nog even. Maar nam dan haar gsm en zocht naar het gsm nummer van LOuise. twijfelde nog even alvorens het aan te vinken, maar door een aanmoedigende stomp van Iris drukte ze toch op de groene knop van haar gsm.
LOuise was aan haar laatste werkdag bezig op Don voor 2010. ze zou 2 weken vakantie nemen en pas in het nieuwe jaar terugkomen. Ze wilde nog snel een artikel afwerken zodat ze zich daar de rest van haar vakantie niet meer mee moest bezig houden, toen haar gsm overging. Ze nam hem op en zag femke's naam op het scherm verschijnen. Ze hield haar adem in. Ze keek erg uit om Femke nog eens te horen maar ze was ook angstig, ze moest zien dat ze het meisje niet overstuur maakte door teveel haar emoties te tonen. Maar ook zij drukte na veel twijfelen op de groene knop van haar gsm.
Louise probeerde zo opgewekt mogelijk te klinken.
"Hallo, Femke, ik veronderstel dat je mijn pakje hebt gekregen?! En wat vind je ervan?" Echt cool, Louise, merci. "graag gedaan." en er viel een stilte, geen van beide wist hoe ze het gesprek aan de gang moesten houden zonder Thomas ter sprake te brengen. Iris gaf Femke een lichte stomp en Femke reageerde met..... ja euh Louise. "Ja , Femke" Kunnen we eens afspreken, een namiddagje enkel jij en ik. Ik mis dat, ik mis jou!! Ik heb je niet meer gehoord of gezien sinds papa zo stom is geweest om het uit te maken met jou! LOuise voelde de tranen opkomen maar wilde zich sterk houden en probeerde de tranen weg te slikken. " Ik mis je ook, Femke" en het werd even stil. LOuise probeerde weer haar tranen weg te slikken en ging dan verder " Euh, ik wil zeker met jou een namiddagje doorbrengen maar ik wil dat je het eerst aan je papa vraagt." Femke werd terug wat opgewekter en antwoordde/ratelde: jaja. Dan kunnen we gaan winkelen want ik heb dringend nog iets nodig voor oudjaar en dan kunne we samen naar de cinema; ze spelen ne kei coole film. Femke was weer helemaal Femke; ze ratelde door over haar plannen wat ze die middag allemaal zouden kunnen doen. Ze maakte hierdoor Louise zelfs aan het lachen. “oh rustig Femke, je weet wat ik gezegd heb , eerst vragen aan je papa!” ja, ja seg en wanneer gaan we? Morgen? “fem-ke rustig. Het gaat morgen en de volgende dagen tot de kerst kei-druk worden in e winkelstraten en vermits jij pas kleding nodig hebt voor oudjaar kunnen we het namiddagje best uitstellen tot na de kerst. Zullen we maandag afspreken? En als je papa zijn goedkeuring heeft gegeven kunnen we als je belt afspreken om hoe laat ik je kom halen. Ok?! Tot bels dan. OK tot bels.: zei Femke iets wat teleurgesteld. Louise legde tevreden af.
Femke was helemaal opgedraaid na haar telefoontje met Louise en kon bijna niet wachten tot haar vader thuis kwam. Dat duurde precies juist vanavond langer dan anders.
Toen Thomas voor Femke na een eeuwigheid thuis kwam vloog ze hem direct rond de nek en gaf hem een kus. “Amaai, waar heb ik dat aan verdiend!” Papa….: zei Femke op een zagerige, lieve toon. “oeieoei, wat hebt ge nu weer nodig?”: zei Thomas gespeeld wantrouwig. Niets , ge moet alleen maar ‘ja’ zeggen.”aaaah en op wa moet ik dat woordje zeggen?” zei Thomas nu speels. Oh papa…. Wel ik zou graag met Louise gaan shoppen; ik heb kleding nodig voor oudjaar en ik zou dit graag met Louise doen. “Kunt ge dat nu echt niet doen met Iris?” nee, papa. Ik wil het doen met Louise. Het is toch niet omdat jij haar niet meer wil zien dat dat ook voor mij geldt. Ik mis haar en wil met HAAR gaan winkelen. Aub, papa. En Femke keek hem met haar meest lieve, smekende blik aan. Thomas wist dat ze gelijk had, zijn dochter en Louise kwamen echt goed overeen en het was niet aan hem om die vriendschap kapot te maken. Maar toch twijfelde hij even om dan maar uiteindelijk toe te geven. Femke sloeg haar armen rond de hals van haar papa en riep: dank u, dank u , dank u. Ik ga Louise bellen en ze maakte zich los uit de armen van Thomas en liep de trap op. Thomas keek haar toch een beetje geamuzeerd na.
Hij wende zich daarna tot Iris en vroeg: “van waar komt dit ineens?” Iris wees naar de cd en brief die op tafel lagen. Thomas ging ernaar toe en nam ze op. Ze heeft post gekregen van Louise: verduidelijkte Iris zich.Thomas zette zich in de zetel en las de brief 1x,2x,3x. Iris kwam bij hem in de zetel zitten. Femke was erg blij dat ze nog eens iets hoorde van Louise , ze miste haar. Ze was zo enthousiast over de brief en het cadeau maar werd even droevig toen ze deze vlek zag ( Iris wees naar de uitgelopen inkt) “ de brief is nat geworden, daar is toch niets aan” antwoordde Thomas cool. Nee, Thomas: zei Iris. Ik heb de envelope gecontroleerd, deze was niet nat en van koffie kan het ook niet geweest zijn want de vlek heeft geen bruinachtige kleur. Ik ben er bijna zeker van dat dit een traan is van Louise. Thomas ik denk dat Louise nog steeds erg verdrietig is over wat er tussen jullie gebeurt is. Waarom Thomas, ik versta het ni hoor!! Waarom heb je gedaan wat je gedaan hebt. Je hebt jezelf en de 2 vrouwen die je lief hebt zoveel pijn gedaan met je beslissing. “ Stop Iris, stop. Het is nu zo en het blijft zo.” Thomas stond kwaad op en liep naar boven, gooide de slaapkamerdeur toe en liet zich op zijn bed vallen. Hij vocht tegen de tranen maar verloor de strijd. Hij gaf zich dan maar over en de tranen vloeide over zijn wangen. Hij kroop van kleding en al onder de dons met de brief naast zich. En er spookte steeds dezelfde vraag door zijn hoofd: had hij nu echt zo verkeerd geweest, hij wilde het enkel voor Louise gemakkelijker maken , want hij wist zeker dat Louise terug Louis wilde worden. Maar was het dan echt zo? Een traan van Thomas viel neer op het blad en vermengde zich met de traan die Louise op het blad had achtergelaten
Femke’s telefoontjes hadden Louise deugd gedaan. Voor het eerst sinds weken huilde Louise haar die avond niet in slaap. Ze keek enorm uit naar haar uitstap met Femke.
Devolgende morgen echter werd Louise verschrikkelijk misselijk wakker. Ze had nog maar net de tijd om naar het toilet te lopen alvorens al haar avondeten in de wc-pot belandde. Charlotte kwam de badkamer binnengerend. Cava? “nu wel”:lachtte Louise flauwtjes. Wat was dat? Voel je je ziek? “ Nee, ni echt ziek, ik heb voor eerst sinds lang goed geslapen, die telefoontjes van Femke hadden me goed gedaan.” Misschien is het dat wel:zei Charlotte. De stress die plots van je schouders valt. “ Ja dat kan”: zei Louise wat twijfelend. Ze stond recht spoelde haar mond , poetste haar tanden en deed haar kamerjas aan. Dan ging ze naar de woonkamer waar ze in de zetel ging liggen.
Thomas had daarintegen verschrikkelijk slecht geslapen. Zijn schuldgevoel tegenover Louise en Femke was in de loop van de nacht alleen maar gegroeid. Hij was zijn beslissing enorm in vraag aan het stellen.
Femke zat al een de ontbijttafel toen Thomas eindelijk naar beneden kwam. Eindelijk, waar bleef ge nu zo lang. Amaai gij ziet er slecht uit. Ni zo goe geslapen? Maar Femke wachtte het antwoord van Thomas niet af en vertelde hem dat ze Maandag met Louise had afgesproken, ze zou haar om 11u. komen oppikken. Maar wanneer ze thuis zou zijn dat wist ze niet want ze gingen waarschijnlijk nog een cinemake doen, ze zou wel een berichtje sturen. Ok papa?! P-A-P-A O-K? : zei Femke wat luider tegen haar papa die dromerig voor zich uit zat te staren en schrok toen Femke haar stemvolume de hoogte in ging. “ Euch, ja, ok. “ Femke’s cornflacks was inmiddels op en ze vroeg of ze van tafel mocht, waar Thomas weer even verward op antwoordde. Waarop Femke al draaiend met de ogen van tafel ging.
Louise haar misselijkheid was in de loop van de dag verdwenen. Wat zou ze vandaag nog doen? Ze had geen zin om buiten in de massa te gaan lopen want dan had ze even goed met Femke kunnen afspreken. Charlotte kwam tegen 17u. thuis, dus ze had nog de hele namiddag waar ze zich moest zien bezig te houden. Ze besloot en film te zoeken op de digibox en zich dan nog even in de zetel te nestelen om wat te bekomen van de misselijke ochtend. Toen de film was afgelopen was het nog maar 15u. . ze trok dan maar de ijskast open om te kijken of Charlotte al eten had gehaald voor vanavond, maar deze was leeg. Dan zal zij maar snel naar de supermarkt gaan. Ze belde Charlotte om een boodschappenlijstje te maken, ging haar aankleden en vertrok.
Charlotte had haar een hele lijst doorgebeld met ook al producten voor hun kerstdiner, dat werd dus een lang supermarktbezoekje, maar ja ze had toch niets anders te doen. Louise besloot om eerst de producten in haar winkelkar te laden die ze wist staan en daar en heel de supermarkt af te schuimen op zoek naar de rest van de producten. Louise was geconcentreerd haar lijstje aan het afwerken tot plots iemand achter haar , haar naam riep. Ze draaide zich om en stond oog in oog met…………….
Thomas.
Hij probeerde zo normaal mogelijk te doen tegen haar, hij wilde haar niet afschrikken. “ Ook inkopen aan het doen voor het kerstdiner?” en wees naar de inhoud van haar winkelkar. Louise keek in de richting van de kar en lachtte flauwtjes.
Dan viel er een stilte waar Louise erg onwennig van werd. Thomas zocht naar woorden…… “euch… dan zal ik je maandag wel zien als je Femke komt ophalen.” Euch ja zeker: antwoordde Louise. “Euch”: zei Thomas weer. “Dan zal ik je nu al een vrolijk kerstfeest wensen. Hij twijfelde even maar wilde Louise toch een kus geven. Zachtjes kwam hij dichter en gaf Louise een zachte kus op haar wang en keek nog even heel diep in haar ogen tot Louise geschrokken haar hoofd wegdraaide. Beide wisten zich geen houding te geven. Louise wilde snel vluchtten uit deze rare situatie en zei snel: euh ja, jij ook en tot maandag. En weg was ze. Thomas keek haar na tot ze de volgende rayon indraaide. Daar bleef Louise even staan. Ze had het ineens heel warm gekregen en vroeg ze af waarom Thomas dit had gedaan. Nog wat verward probeerde ze zich na een tijdje toch terug op haar boodschappenlijstje te concentreren en zette haar inkopen voort.
Thomas stond ook nog even verward na wat er juist gebeurt was tussen hem en Louise. De reuk van Louise , zijn lippen die haar wang zacht kustte. Hij kreeg het er helemaal warm van. Wat moest hij nu doen? Zijn verstand en zijn lichaam waren Louise duidelijk nog niet vergeten, dat lieten ze merken aan het effect Louise had op zijn geest en lichaam tijdens en na die kus. En weer kwamen de vragen die hem heel de nacht hadden wakker gehouden: zouden ze nog een kans maken? Zouden ze terug een koppel kunnen vormen zoals vroeger? Op die moment werd het voor Thomas allemaal duidelijk: hij was stom geweest Louise van hem weg te duwen en dat hij er alles aan zou doen om Louise terug voor zich te winnen.
maar hij wist wel dat het niet gemakkelijk ging zijn.
Toen Louise thuiskwam was Charlotte al thuis. Amaai, dat heeft lang geduurd. “Seg, ik moest ook nogal wa meebrengen he!!! En het was druk en ik ben nog een oude bekende tegen het lijf gelopen.” Ah ja, Wie? “ Ge kent die ni”: zei Louise ontwijkend. Louise , ik ken al uw kennissen, probeer is. “nee” : zei Louise nu kortaf. Ohla , rustig he Louise, het precies toch gene gewone oude kennis geweest, wat hij of zij heeft uw precies serieus van slag gebracht. Louise, zijt ge zeker dat het een ‘oude’ kennis was.
Louise wilde eigenlijk eerst zelf uitzoeken wat de ontmoeting met Thomas allemaal voor haar betekende, maar mss was het niet slecht om er nu met Charlotte over te praten, van gedachte te wisselen. Ze draaide zich naar Charlotte en zei:”het was Thomas” Dat dacht ik al: zei Charlotte met een triomfantelijke glimlach op haar gezicht. En , een … wat is er gebeurt, wat hebben jullie tegen elkaar gezegd. “Ni veel eigenlijk.” Ale Louise . Charlotte was nu wel erg nieuwschierig. “ euh… over de boodschappen in mijn kar, over mijn uitstap met Femke en dan heeft hij mij al een vrolijk kerstfeest gewenst en …… mij een kus gegeven.” WAT: Charlotte haar mond viel open van verbazing. Die durft nogal. “Het was wel eentje op de wang he!” zei Louise wat verdedigend. En wat heb jij gedaan? “ Ik ben gaan lopen. Charlotte , er hing na de kus zo’n spanning tussen ons en dan keek hij nog eens zo lief in mijn ogen. Ik kon het ni meer aan. Ik moest gaan lopen, want ik voelde die verliefdheid van weleer terug opborrelen, en dat mocht niet. OH Charlotte, wat nu, ik begon eindelijk Thomas niet meet te zien als mijn minnaar maar meer als mijn collega en nu gebeurt er weer zoiets. Waarom heeft hij dat nu gedaan?!” Mss heeft thomas spijt, hoe keek hij je aan? Gewoon of verliefd of vol verlangen: grinnikte Charlotte. “Ik weet het ni goe meer maar ik denk dat hij naar me keek zoals hij vroeger nar me keek toen we nog een koppel waren. Charlotte maakte kleine sprongetjes van vreugde. “Lotjes ma dat kan ook evengoed van ni zijn, dat ik me dat maar inbeeld omdat ik dat mss wel wil dat hij zo naar mij kijkt. OH lotje ik weet het ni meer” en ze viel haar vriendin in de armen. “Ik kan het toch ni toelaten dat Thomas zo met mijn voeten speelt, eerst maakt het een einde aan onze relatie zonder een grondige reden, al mijn toenaderingspogingen worden afgesnauwd, ik wordt genegeerd en nu ik eindelijk mijn leven terug wat in handen heb zoekt hij terug contact. “ Ja das waar, maar als je nu compleet eerlijk bent met jezelf, je wil Thomas toch nog steeds terug he, je verlangt er toch nog naar om op een dag terug in zijn armen te liggen, ni? “nee, hij heeft me teveel pijn gedaan” Charlotte keek haar nu in de ogen en dan moest ze toch toegeven dat dat een van haar grootste dromen is. “ Maar dat wil toch ni zeggen dat ik nu zomaar, zonder boe of ba , terug in zijn armen moet vallen omdat hij mij nu ineens zou terug willen!!! Trouwens mss wil hij mij helemaal ni terug, gij gaat daarvan uit maar daar ben ik nog ni zo zeker van.” Louise, ik denk dat Thomas spijt heeft van zijn beslissing, anders geeft hij je na al die afwijzingen naar jouw toch ni ineens een kus.”Ik weet het ni, lotje, ik weet het ni” en weer vielen de vriendinnen elkaar in de armen.
Thomas was ook thuisgekomen en was wat dromerig/afwezig de boodschappen aan het uitladen. Hij dacht steeds terug aan die kus en het oogcontact tussen hem en Louise. Femke was boven op haar kamer aan het spelen en Iris die juist de gestreken kleding had weggelegd kwam met een lege wasmand naar beneden. Ze bleef in de deuropening staan en sloeg Thomas gaande. Wat was er toch met hem? Wat was er juist gebeurd? Toen Thomas de boter bij de borden wilde zetten greep Iris in. Hallo, Thomas . Sinds wanneer zetten wij de boter bij de borden? Thomas schrok op en keek Iris vragend aan en keek dan naar de kast waar hij juist de boter had neergezet. Iris duwde Thomas naar achteren nam de boter en gaf hem zijn juiste plaats; de ijskast. Ze pakte een stoel en duwde Thomas erop. Nu gaat ge mij is vertellen wat er gebeurt is toen ge weg waart, want gij doe echt raar! Thomas keek Iris nog steeds vragend en dromend aan maar antwoordde dan uiteindelijk: “Niets” Komaan Thomas, doe ni zo onnozel, wat is er gebeurt? Gij zet ni zomaar de boter in de bordenkast! ”Ik………….Ik………ik heb Louise gezien”: gaf Thomas dan toch toe. Ja en dan, ge ziet Louise elke dag op het werk?! “ Ja, nee…..Iris. Het was niet zoals op het werk. Ik stond erg dicht bij haar, ik keek haar recht in de ogen en heb haar uiteindelijk gekust….” Oh: een gilletje kwam los uit Iris’ verbaasde mond. “ Nee Iris ni op de mond op haar wang. Maar……. het was voor mij, naar mijn gevoel hetzelfde als wanneer ik haar vroeger kuste op haar lippen. Dat gevoel hierbinnen (en wees naar zijn hartstreek)…… mijn hart begon sneller te slaan, ik werd warm vanbinnen……..” Iris was helemaal vertederd en emotioneel door het verhaal, zijn omschrijving over de gebeurtenissen en de losgekomen gevoelens van Thomas…. . “ Wat moet ik hiermee nu doen? IK heb het uitgemaakt, maar nu…. Weet ge…… in de winkel had ik besloten om volledig voor haar te gaan, ik ging Louise terug voor mij winnen, ik ging voor haar vechten. Maar nu……” Iris’ gezicht klaarde op: Ja Thomas, DOEN! “…… Maar Iris ik heb haar zoveel pijn gedaan, zou ze me nog wel terugwillen?” Daar zou ik niet teveel aan twijfelen, Thomas. Je zal natuurlijk je liefde voor haar terug aan haar moeten bewijzen en mss niet 1 keer of 2 keer, maar meerdere keren. Thomas jullie waren zo’n schoon koppel, da komt wel goe! En gaf Thomas bemoedigde klopjes op zijn schouders en stompte hem in zijn zij. Ik weet wel eentje die heel blij zou zijn als jullie terug moesten samen zijn en ze wees naar boven. “Thomas kon nu toch even glimlachen:” Ja daar twijfel ik ni aan”
Thomas had de hele nacht wakker gelegen over wat hij nu moest ondernemen. Wat zou zijn eerste stap zijn?
De volgende morgen stond hij op, hij wist wat hij wilde doen Hij ging Louise een kerstkaart sturen, zoals vele mensen deze periode doen. Dat zou ni te direct zijn voor Louise maar hij kon al terug wat contact zoeken met haar. Hij maakte zich klaar, ontbeet en ging de stad in op zoek naar een geschikt kaartje. Maar na een uur of 2 en elke winkel bezocht te hebben die hij kende gaf hij het op. Hij vond niet HET geschikte kaartje voor Louise. Hij ging aan de vaart en zitten en keek op het huis waar Louise woonde. Wat moest hij nu doen. Dan kwamen de gedachte: Lesaffer jij bent niet voor niets fotograaf en graficus. Jij moet toch in staat zijn om het geschikte kaartje voor Louise zelf te ontwerpen. Vol goeie moed vertrok hij richting huis. Maar hoe dichter hij kwam hoe trager hij ging lopen. Hoe moest eigenlijk het geschikte kaartje voor Louise eruit zien. Wat moest erop staan, wat mocht er zeker niet op staan? Welke tekst zou hij erop zetten? Toen hij dan uiteindelijk toch thuiskwam ging hij achter zijn computer zitten, nam wat foto’s knutselde daar wat mee, hij probeerde vanalles. En ineens nog voor hij het echt besefte had hij de kaart gecreërt voor Louise. Hij was een foto die Iris had genomen toen Hij het slachtoffer was van een kussengevecht van Louise en Femke tegen hem. Hij dacht terug aan het moment van de opname en er verscheen een glimlach op zijn gezicht maar tegelijkertijd rolde er zachtjes een traan over zijn wang. Hoe stom was hij toch geweest! Hij was toen zo gelukkig, Femke was toen zo gelukkig en hij dacht wel dat hij Louise ook gelukkig maakte toen…… . Thomas printte de kaart af en schreef zonder er veel over na te denken een tekstje op neer. Geschreven tekst vond hij toch persoonlijker en zijn boodschap moest zo overkomen. Gemeend, Persoonlijk. Hij stak de kaart in een enveloppe sprong op zijn fiets en reed naar de loft.
Daar aangekomen wilde hij de kaart posten maar het was zaterdag en Louise of Charlotte zou nu niet meer in de brievenbus kijken. Wat moest hij doen? Aanbellen, brief onder de deur steken of dan toch maar wachten tot maandag, tot ze Femke kwam halen. Thomas stond nu al een tijdje twijfelend voor de deur dat hij schrok toen er pots van heel dichtbij naar hem werd geroepen. Hij keek op en zag dat Charlotte voor hem stond. Geladen met kerstcadeautjes die ze blijkbaar nog op het laatste moment was gaan kopen. HA Thomas, wat brengt u hier? “Euch, ik …… ik kwam eigenlijk een kaartje voor Louise voor kerst afgeven. Zou jij het haar willen geven?” Charlotte glimlachte. Thomas, al zou ik het willen, ik kan het niet ik heb geen vingers of plaatsjes meer vrij om de kaart van jou aan te nemen en ik vind het trouwens jou taak om jou kaartje aan Louise zelf af te geven. Ik denk dat je daar Louise heel blij mee zou maken. En dan kan je me ineens helpen om al die zakken boven te krijgen: zei Charlotte lachend. Nog voor Thomas nog maar de kans kreeg om te reageren werd hij door Charlotte overladen met zakken en kon hij niets anders doen dan haar volgen. Naarmate ze dichter en dichter bij de loft kwamen werd Thomas wel erg zenuwachtig. Hij wist totaal niet wat zeggen of zich te gedragen wanneer hij weer oog in oog kwam te staan met Louise na de gebeurtenissen van gisteren. Charlotte zag dat Thomas begon te vertragen. Wat moet die zenuwachtig zijn: dacht ze en kreeg compassie met hem. Ze wachtte op Thomas, toen deze eindelijk de voordeur bereikt stak ze de sleutel in het slot duwde de deur open en alvorens ze binnen ging gaf ze hem nog een bemoedigende schouderklop en knipoog en liep toen de loft binnen. Ze gooide alle zakken in e zetel en gebaarde Thomas om hetzelfde te doen en riep Louise’s naam. Deze reageerde vanuit de badkamer. Charlotte liep de badkamer in.
Thomas handen beefden, hij durfde niets te zeggen uit angst dat Louise de trilling in zijn stem zou opmerken. Nog nooit in zijn leven was hij voor een vrouw zo zenuwachtig geweest.
Charlotte vond Louise voor de spiegel en kondigde Thomas’ aanwezigheid in de loft aan. Louise verstijfde en begon zenuwachtig te worden, “wat moet ik doen, zeggen”? Charlotte lachte: jullie zijn nu 2 dezelfde , alletwee op van de zenuwen om elkaar terug te zien. “Jamaar lotje, ………………wat komt die hier eigenlijk doen? Een kerstkaartje brengen zij hij beneden. Hij wilde het met mij meegeven maar ik heb dat zeer beleefd geweigerd en hem gezegd dat hij het beter zelf zou komen afgeven. Ale komaan Louise. Laat hem nu niet nog lager wachten, die staan in de living te sterven, ga erheen en ge zult wel zien wat ervan komt. Charlotte duwde haar de woonkamer in. Daar stonden ze dan , alletwee super ongemakkelijk door de aanwezigheid van de andere, echt niet weten hoe ze zich moesten gedragen of wat ze moesten zeggen. “ Euch, euch…..: “ : begon Thomas uiteindelijk. “Ik …. Ik kwam eigenlijk gewoon een kerstkaartje voor jullie, …….u afgeven. En reikte Louise de kaart aan, maar durfde haar niet in de ogen kijken. Louise kwam zachtjes dichterbij. Toen ze dicht genoeg stond om de kaart aan te nemen stak ze haar had uit om de kaart aan te nemen. OP dat moment kon Thomas zich niet inhouden en keek op recht in de mooie kijkers van Louise. Het waren net standbeelden; zo stil en beweegloos bleven ze elkaar aankijken en dan werden ze plots opgeschrikt door een vuilbakje , dat door Charlotte werd om vergestoten. En het moment tussen hen was gebroken. Charlotte vloekte in zichzelf. Thomas overhandigde snel de kaart aan Louise en ‘vluchtte’ snel de loft uit. Hij liep de trappen af, nam zijn fiets en fietste snel de hoek om. Daar remde hij om even te bekomen van de recente gebeurtenis. Wat zou er gebeurt zijn moest het lawaai hen niet uit hun ‘blik’ gehaald hebben. Louise’s ogen, hij verdronk er in. Hij wilde wel maar….. . Misschien was het niet slecht dat ze werden ‘gestoord’. Het mocht allemaal niet te snel gaan, het moest allemaal stapje voor stapje gebeuren, hij wilde vooral Louise niet afschrikken. Want hij zou niet willen dat Louise hem voor altijd zou wegduwen. Hij moest geduldig zijn. Maar toch was hij ook wel nieuwschierig. Wat zou Louise nu gevoeld hebben op dat moment? Thomas reed nog steeds in gedachte verzonken naar huis.
Toen Charlotte de voordeur hoorde dichtslaan vloekte ze luid en kwam uit de badkamer tevoorschijn. Sorry, Louise, sorry. “waarom?”: vroeg Louise. Wel, omdat ik jullie moment heb verstoort, wie weet wat er allemaal had kunne gebeuren! Wie zegt dat ik wil dat er iets gebeurt!” Ale, Louise . Doe nu ni onnozel he, gij wilt toch ook dat het terug goed komt met Thomas! “Ja, maar dat wil niet zeggen dat ik me maar onmiddellijk moet gewonnen geven. Hij heeft mij enorm veel pijn gedaan, hij moet er nu maar iets voor over hebben om mij terug voor hem te winnen.” Louise, gij en uw trots. “ Trouwens ik wil eerst wel is weten wat hij mij heeft geschreven!” Louise trok zich terug in haar slaapkamer om in alle rust het kerstkaartje te kunnen lezen. Ze ging op bed liggen en opende de enveloppe. Dit was geen gewone kerstkaart, maar het was een foto. Daarop zag ze een gezin dat gelukkig was en plezier maakte. Tot voor kort hoorde ze bij dat gezin. Wat was ze toen toch gelukkig. Waarom moest Thomas aan dat geluk nu toch een einde maken? Ze dacht dat hij ook gelukkig was, hij haalde er zoveel redenen bij, dat het toch nooit zou werken tussen ons, dat het geheim een moeilijke last was om te dragen,…… . Tranen liepen over haar wangen. En dan vroeg ze zich af: Waarom gaf Thomas haar nu deze foto, wat wilde hij hiermee zeggen? Ze draaide de foto om en zag het kort tekstje dat Thomas had neergeschreven. Ze veegde haar tranen weg zodat ze de tekst goed kon lezen. ‘ deze foto straalt geluk uit. Ik hoop dat jij hier ook zo over denkt. En dat wens ik jou nu ook voor het volgende jaar. Dat jij terug het geluk vind, want dat verdien je! Je bent een bijzondere vrouw! Vele kusjes Thomas.’
Louise wist niet wat ze hieruit nu moest maken. Nam Thomas nu definitief afscheid van haar, maar de ‘vele kusjes’ dat betekende voor haar dan weer helemaal iets anders. Louise had echt gehoopt dat Thomas met dit kaartje haar duidelijk ging maken waar ze stond. Maar niets was minder waar, ze had nog meer vraagtekens bij Thomas zijn bedoelingen. Dit moest ze even aan Charlotte laten zien, is horen wat zij ervan dacht. Ze probeerde zich terug wat te vermannen. Liep naar de spiegel en wiste alle sporen van tranen weg en liep dan terug naar de woonkamer. Charlotte stond te koken; ze was begonnen met het bereiden van hun kerstmaaltijd. “Lotje, wil jij mij is vertellen wat ik hiervan moet denken.” Charlotte bekeek de foto e, er verscheen een glimlach op haar gezicht. Een mooie foto: zei ze. “ ja, dat weet ik, maar lees de achterkant eens” Charlotte las snel maar zorgvuldig het tekstje. Die kusjes zijn wel leuk, he!: sniffelde ze. “Wat moet hier nu mee, wat verwacht Thomas nu van mij?: zei Louise lichtjes geïrriteerd. Ik kan er ook niets duidelijk uit opmaken: zei Charlotte. Maar die kusjes vind ik wel iets positief. “Wat moet ik nu doen?”: vraagt Louise licht wanhopig. Het enige wat je kan doen is maandag als je Femke gaat afhalen Thomas om duidelijkheid vragen. “ Maar dat is nog zo lang!” Ja , je kunt natuurlijk hem opbellen of morgen langsgaan. “Nee, dat durf ik ni, nee uitgesloten” Ja dat zal je geduld moeten uitoefenen tot maandag: zei Charlotte schouderophalend. Louise plofte neer in de zetel en piekerde in haar eentje verder.
Het kerstweekend liep ten einde, veel te traag naar Louise’s zin, want ze wilde Thomas echt nu wel is vragen wat hij met haar van plan was. Ze had zondagnacht niet veel geslapen en tozn het eindelijk morgend was kon het niet snel genoeg half elf zijn. >Want dat was het moment dat ze zou vertrekken. Om 10 voor 11 belde ze aan. Al snel werd de deur geopend. Maar ni door Femke. Het was Thomas die met een voorzichtige glimlach de deur opendeed.
Louise keek hem recht in de ogen, ze wilde proberen te lezen in zijn ogen wat hij van haar dacht. Dag , LOuise: zei Thomas. "dag, thomas" : Antwoordde ze terug. en ging uiteindelijk binnen; Wanneer ze langs Thomas wilde lopen gaf deze haar snel een zoen op haar wang. Een golf van warmte vulde haar hele lichaam. ze kon niet meer verder en bleef versteend staan. ze keek in Thomas' ogen: Ze waren zo vertrouwd, deze blik had ze al veel gezien in zijn ogen. Wilde dit zeggen dat Thomas haar nog graag zag? Thomas kwam terug wat dichter bij Louise's gezicht, maar dan riep van bovenaan de trap Femke: " Louise!!!!!" Met direct daarachter: oeps ik denk dat ik iets verstoord heb. Louise en Thomas werden rood van schaamte en gingen verder van elkaar staan. Ze waren betrapt. " Ik zal wel terug even naar mijn kamer gaan hoor, kom me maar roepen.": probeerde Femke het moment nog te redden. Maar de magie was weg en Thomas zei: Nee, nee Femke. Kom maar, als ik jou moet geloven, hebben jullie een druk schema, als je dat wil afwerken kan je nu best vertrekken. Een beetje teleurgesteld kwam Femke de trap af. Gaf haar papa een kus en sprong in Louise's armen. Zijn we weg!!! " Ja zeker, zei Louise die nog steeds wat aan het bekomen was van wat zich juist tussen haar en Thomas had afgespeeld. Femke sprong terug op de grond en trok Louise de deur uit. Tot vanavond. Louise woof nog snel naar Thomas en vertrok met Femke naar de winkelstraat. Thomas bleef ze nog een tijdje nastaren en strok toen Iris achter hem kwam staan en zei: amaai, dat was bijna terug koekenbak. Maar kreeg voor deze uitlating van Thomas een serieuze stomp in haar zij. Seg, 't is toch waar!! als Femke niet naar beneden was gekomen, hadden jullie terug gekust, daar ben ik nu is zeker van se!!!! " Ik hoop dat ook Iris maar ik ben daar nog ni zo zeker van." Maar ja zotteke, Louise is nog steeds verliefd op u, anders had ze zo ni in uw ogen blijven staren!!!! "Ja, mss wel: zei Thomas op een twijfelende toon. Ja da was: zei Iris, en Thomas sloot de deur.
Femke en Louise hadden het reuze. Een echte meidendag. Thomas doorkruiste af en toe Louise's gedachte als Femke het zoveelste kleedje ging passen. Maar eigenlijk dacht ze pas terug echt aan hem als ze op de terugweg was naar huis.femke was na de cinema in de auto in slaap gevallen wat Louise dus de tijd gaf om eindelijk het moment tussen haar en Thomas te analiseren. ze wilde eigenlijk niet liever als Thomas op die moment kussen; en dat had mss wel gebeurt als Femke niet tussen was gekomen. Maar wilde ze het echt al wel. dat was wel snel he. en ze had gezworen dat hij moest werken , hard werken om haar terug voor hem te winnen. daarom nam ze zich voor om niet uit te stappen en Femke gewoon thuis af te zetten.
Maar dat was buiten Femke gerekent. Toen ze thuis aankwamen en ze Femke wakker maakte wilde, nee eiste deze dat ze mee naar binnen kwam. ze sleurde Louise de auto uit en daar stonden ze dan met z'n 2 voor de deur wachtend tot Thomas deze opende.
thomas opende eindelijk de deur. Eindelijk: riep Femke. Sorry ben op e zetel in slaap gevallen: verontschuldigde hij zich. Femke liep naar binnen, maar Louise bleef staan. Hier is u dochter heelhuids terug, we hebben ons vandaag goe geamuzeerd maar ik ben kapot. Dus als ge het ni erg vind ga ik nu naar huis. IN haar fantasie wilde ze niets liever dat Thomas haar naar binnentrok en dat ze een wilde nacht beleefde, maar dat bleef uit. Thomas was steeds nog aan het wakker worden, dus het duurde even voor de woorden van Louise allemaal tot hem doordringde, met als gevolg dat Louise al in de auto zat toen hij wilde reageren. Louise stak haar hand nog op en vertrok.
Binnen vroeg zijn dochter direct achter haar. Ze, ze is al naar huis, ze was moe. zij Thomas nog steeds wat slaperig. Ma papa, uilskuiken, dit was de moment om het terug goed te maken met haar. Moet ik u ook alles alleen doen. Gij moet haar kussen he, dat kan ik ni!!: zei Femke nu was lachereig maar ook wat kwaad. Sorry: zei Thomas; Volgende keer beter. "Ja en wanneer is die volgende keer dan?": vroeg Femke. Dta weet ik nog ni, daar zal ik is goe over moeten nadenken." Daar komt dus weer ni veel van, ik zal me er is mee bemoeien. Zal iets regelen voor oud jaar. Ik heb daar vandaag al naar gevraagd en Louise heeft nog niets gepland. Dus, vraag haar met oud jaar of ik doe het!!!" seg dochter, zout gij is ni in u bed krijpen ipv uw papa zo de les te spellen. "Ja papa, iemand moet het doen he!! Anders duurt dat spelletje tussen u en Louise nog een eeuwigheid en ik wil Louise terug bij ons." Ja, ja dochterlief ale heb nu uw bed in en achter haar aan hollend leid Thomas Femke naar boven.
Louise was thuisgekomen en had voor zichzelf een glas wijn uitgeschonken en was in de zetel geploft. Voor ze zou gaan slapen moest ze de gebeurtenissen en gevoelens van de dag even allemaal op een rij zetten. Charlotte had haar horen thuiskomen en was terug opgestaan. " En hoe is het geweest?: vroeg ze neiuwschierig. Goe, maar vermoeiend. Waar die Femke al die energie blijft halen, ni te doen. "Das leuk, maar hoe was het met Thomas, is er iets gebeurt?" Nee, ale bijna. "vertel, vertel" gewoon, ik kwam femke ophalen en Thomas liet me binnen, Femke liet even op haar wachten en als ze nog iets langer had weggebleven hadden we , denk ik, gekust. Charlotte klapte van blijdschap snel in haar handen. Jamaar Lotje, ik ging Thomas laten afzien en bij het eerste moment dat er wat spanning tussen ons hangt , bezwijk ik al. Dta wil ik niet. "Louise, dat wil zeggen dat je gevoelens voor Thomas erg aanwezig zijn. waarom zou je THomas dan zo aan het lijntje houden, daar maak je jezelf ook niet gelukkiger van, het enige dat jij wilt is terug samen zijn met Thomas." Ja ik weet het Lotje, maar toch. " weet ge wa: speel u spelleke met Thomas maar als HET moment er is laat je dan gaan en verlos Thomas en uzelf. " Ja mss wel "ja zeker, Louise; Ik wil dat je gelukkig bent en dat is alleen maar als je samen bent met Thomas. Ale kom breek er u hoofd nu niet meer over, morgen is er terug een dag en je zal wel zien dat deze voor jou en Thomas in petto heeft." ze begeleide Louise naar haat slaapkamer als ze haar gsm hoorde die een berichtje meldde. ze wenste Louise slaapwel en liep naar haat gsm.
wie stoorde haar nu nog op dit uur. Als ze haar gsm ontgrendelde zag ze dat het Femke was. Zij vroeg of charlotte zij en haar papa kon uitnodigen voor oud jaar en dan een smoesje zouden verzinnen waarop Louise enThomas dan alleen zouden zijn. Charlotte von dit een schitterend idee en liet dit Femke ook weten. ze zou morgen wel even met haar bellen om alles te regelen.
Dit kon een mooi einde worden van het oude jaar en een super begin van het nieuwe : dacht ze bij zichzelf en viel met deze leuke gedachte in slaap.
devolgende dag stuurde Charlotte Femke een bericht met de vraag wanneer ze veilig konden bellen. Femke die ondertussen Iris ook bij haar plan had betrokken stuurde direct een berichtje terug: Iris nam haar sebiet mee naar de beenhouwer. Onderweg zouden ze kunnen bellen. Of dat dit ok was voor Charlotte. Charlotte zou dezelfde uitvlucht gebruiken en nog geen half uurtje later stonden ze elk in een steegje naar elkaar te bellen en zo kwam er een super mooi plan uit de bus.
Charlotte ging direct over tot de uitvoering ervan door Thomas op te bellen met de vraag:of hij en Femke geen zin hadden om bij hun oud jaar te komen vieren, das toch pakken gezelliger dan elk alleen. Thomas had nog wel wat argumenten nodig alvorens hij op Charlotte's uitnodiging inging. Ok dacht Charlotte plan 1 van het 'master-plan' is uitgevoerd. en ze liet dit ook direct weten aan Femke.
Deze reageerde super enthousiast toen Thomas haar vertelde over Charlotte's uitnodiging. "dan zien we Louise weer!!!!! Super dit wordt een van de leukste 'oudjaren' ooit: zei ze en omhelsde haar papa. "Dat hoop ik ook: fluisterde Thomas.
Hij wist nog altijd niet hoe hij zich moest gedragen tegenover Louise, het zou raar zijn, onwennig. Was dit echt wel een goed idee? Maar als hij Femke zag die nog steeds vrolijk door het huis huppelde wist hij dat hij dit moest doen, al was het alleen maar om zijn dochter deze oud jaar -viering te gunnen.
de dagen die volgde werd Thomas wat onzeker, nerveus, krikkel. Hij wist niet wat hij moest aandoen, wat hij wel en niet kon/mocht zeggen/doen in bijzijn van Louise. Femke en iris hadden hun handen vol om Thomas te kalmeren.
Charlotte had dezelfde taak bij Louise, ook zij wist niet wat aan te doen en hoe ze zich het best zou gedragen tegenover Thomas zonder haar in zijn armen te werpen maar hem ook niet af te stoten. Uren had ze er met Charlotte over gepraat, Charlotte werd er echt zot van, maar het was voor de goede zaak, nog even doorbijten: zei ze altijd tegen zichzelf.
31 december: eindelijk was de dag aangebroken tot grote opluchting avn iedereen. Charlotte nam Louise nog mee naar de supermarkt in de hoop haar een beetje van Thomas te kunnen afleiden. In begin hielp het een beetje maar halverwege bestookte Louise Charlotte haar met allerlei hipothese's en vroeg haar hoe ze dan moest reageren. Charlotte verloor even haar geduld, draaide zich om naar Louise nam haar vast en zei, Louise, ik zie u heeel graag he, dat weet ge. Maar nu zijt ge mij ni een klein beetje maar heel veel aan het zot krijgen met al u 'wat-als'en'. Laat het gewoon over u heen komen, ge zult wel zien waar ge uitkomt. Louise verschoot even maar stoptte met vragen. Thuis aangekomen begon Charlotte aan het eten en raadde Louise een om een onspannend badje te nemen.
Voor Thomas kon het niet snel genoeg 18u. zijn. Dat eerste conact tussen hem en Louise moest snel voorbij zijn, dan was de sanning mss ook snel verdwenen tussen hun 2. Femke zag geweldig uit naar het etentje.
Eindelijk was het zover: om klokslag 18u. belde Femke en Thomas aan. Louise opende de deur en daar verdonk ze voor de eerste keer die avond even in de ogen van Thomas die haar zo lief aankeken. femke en Charlotte gaven elkaar een knipoog. De avond is goed begonnen. Charlotte nodigde hen uit om in de zetel plaats te nemen dan konden ze gaan 'apperetieven'. op weg naar de zetel begon Louise wat de duizelen en hield zich nog net recht door Thomas vast te klampen die net voor haar liep. Deze draaide zich om en keek haar bezorgt aan. "Ca va?:" vroeg hij bezorgd. Ja het gaat weer, ik draaide even weg. Ik denk dat een appelsiensapje voor mij verstandiger is , Lotje. Thomas begeleide Louise naar de zetel. femke die ondertussen naar Charlotte was gelopen om haar te 'helpen' fluisterde in haar oor: " dit gaat gemakkleijk gaan dan we denken" en ze lachtte lichtjes. Ze nam de hapjes mee naar de salontafel terwijl Charlotte met de glazen kwam. femke passeerde Louise met wat borrelhapjes en Louise voelde plots iets opkomen, ze rende naar het wc en haar middageten lag nu in de pot. Toch een beetje bezorgd ging Charlotte haar vriendin achterna. ca va? : vroeg ze. ja het gaat weer. als je het ni erg vind blijf ik hier nog even zitten, ga jij al maar terug. Charloote keek nu toch wat bezorgt haar vriendin na. Maar dan kwam ze met een plan. Ze nam een glas water en vroeg aan Thomas om deze naar Louise te brengen zo kon zij aan hun voorgerecht beginnen. Thomas twijfelde, maar kreeg een por in zijn zij van Femke en dan stond hij toch maar recht. Hij liep met het glas naar Louise. Louise zag er nog steeds niet goed uit. Thomas liet haar wat drinken; Louise zo kan je hier toch ni blijven zitten, kom ik breng je naar bed. Halverwege het traject zakte Louise echter in elkaar. Thomas ving haar op en nam haar in zijn armen en riep ondertussen op Charlotte. Charlotte ik denk dat we naar spoed moeten, Louise is in elkaar gezakt. "Euh ja, eerst vuur afzetten en dan sleutels zoeken ;zei Charlotte tegen zichzelf terwijl ze heel de loft rondliep op zoek naar haar spullen; nu de handtas van Louise vinden, dat was wat anders, Femke hielp mee met zoeken. eindelijk hadden ze alles bij elkaar. Louise was nog steeds niet bijgekomen, dus Thomas wilde zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.
Charlotte reed zo hard ze kon, Femke zat naast haar en Thomas zat met Louise op de achterbank.
In het ziekenhuis aangekomen kregen ze direct een bed ter beschikking en werdt Louise onderzocht. Nu kwam ze stilletje bij en prevelde Thomas zijn naam. Deze snelde naar haar bed. "waar ben ik?" je bent in het ziekenhuis, je bent flauwgevallen, maar je bent in goede handen. we zullen direct wel weten wat er met jouw aan de hand is. Dan vroegen de artsen aan Thomas om de kamer te verlaten zodat ze verder konden doen met hun onderzoek. THomas knikte en gaf LOUise nog snel een kus op haar voorhoofd; ik kom snel terug he! en Louise knikte zachtjes.
Na een lang half uur kwam er eindelijk een arts naar hen: voorlopig vinden niets echt ernstig bij mevrouw, we gaan nu nog een echo doen van het abdomen en een ct-scan om te kijken of er geen abdominale bloedingen zijn of er is gebeurt is in de hersenen; We hebben ook bloed afgenomen en daar weten we over een uurtje meer over. het enige dat ik nog even wil vragen is, is Mevrouw recent nog ziek geweest of voelde zich niet goed. Thomas knikte negatief maar Charlotte dacht plots terug aan die morgend voor kerstmis waar Louise ook zo misselijk was geweest en melde dit dan ook direct aan de arts: maar ze is toen niet flauwgevallen enkel overgegeven. De arts bedankte Charlotte voor de info en ging terug de kamer binnen.
Daar namen ze eerst een echo, alvorens Louise naar de ct - afdeling werd gereden.
Alles werdt onderzocht, heel haar spijsverteringssysteem en ze keken naar haar appendic. en dan kwamen ze iets tegen. De arts beviel een VPK om een gyneco-echo apparaat te halen. Met deze echo konden ze iets zien maar het andere apparaat zou hen uitsluitsel geven.
Thomas zag een VPK uit Louise's kamer hollen en met een of ander apparaat de kamer terug binnen hollen. "Dit gaat niet goed zei en dacht hij. Femke begon nu ook wel wat schrik te krijgen en hield haar papa stevig vast. Het duurde dan ook voor hen weer verschrikkelijk lang alvorens de arts terug de kamer uitkwam. Meneer u mag even meekomen: beval zei hij tegen Thomas. THOmas werd lijkbleek: wta is er gebeurt, is Louise dood. Femke begon te wenen. Charlotte probeerde haar te troosten, maar zelf was ze op van de zenuwen en super bezorgd om haar vriendin. "Nee, nee. Daar kan ik u geruststellen. Maar Mevrouw is wakker en vraagt naar u en wat ik te vertellen heb is het beter dat er iemand vertrouwd bij haar is." Thomas was opgelucht dat Louise al terug bij bewustzijn was maar helemaal gerustgesteld was hij nog niet. Hij volgde de arts naar de kamer van Louise en liep in het binnenkomen recht naar haar toe. Daar lag Louise ze lachtte en beetje toen ze hem zag. Thomas kuste haar weer op haar voorhoofd en keek toen naar de dokter. En? wat is het verdikt?
Wel ik weet niet of dit voor jullie goed of slecht nieuws is maar uit de echo blijkt dat u zwanger bent. en niet zomaar zwanger. Kijk, als ik ven mag. De arts nam terug het echo-apparaat plaatste het in Louise en liet hen zien wat hij wilde zeggen. Louise en Thomas waren verstomd van het nieuws, maar toch benieuwd wat de dokter hen nog ging vertellen. De arts draaide het beeldscherm naar hun toe en wees twee lange bolletjes aan. U verwacht een tweeling. Kijk en u bent zelfs al zover dat we de hartjes zien kloppen en ook dat wees de dokter aan. dan zette hij het geluid op en toen hoorde ze een hartslag van 1 van de kindjes. euh hoever is Louise dan? vroeg Thomas. Zo'n 8 weken. Louise begon te rekenen, en dat kon kloppen 8 weken geleden waren ze nog samen en vrijden ze regelmatig. Thomas kreeg tranen in zijn ogen. We moeten enkel nog het bloedonderzoek afwachten om te kijken dan er voor de rest niets mis is maar ik denk mss buiten tekorten van bepaalde vitamen zal ik er niets uit moeten afleiden. En die duizeligheid en dat braken dat wijt ik aan de hormoonschommelingen die er nu zijn in haar lichaam.
We laten u even alleen dan kunnen jullie samen het nieuws even verwerken en van zodra we de bloedresultaten hebben dan kom ik nog even terug. alvast proficiat!! en de arts gaf Thomas een hand. dan verliet hij de kamer.
Charlotte zag dat de arts en de rest van het team de kamer verlieten en stormde op de arts af. en wat is er nu, hoe is het met Louise. Met LOuise gaat alles terug goed, wat er juist scheeld dat kan ik u niet vertellen maar straks zal meneer u alles wel vertellen. " Mogen we bij haar?: vroeg Charlotte ongeduldig. Nee, ik wil haar even wat rust gunnen. De VPK zal u wel komen halen als je binnen mag. Wat opgelucht maar ook wat teleurgesteld ging ze terug naar de stoel waar femke vol angst zat te wachten. Alles is ok met Louise volgens de artsen, maar wat er met haar scheeld moeten we sebiet vragen aan uw papa. want we mogen er nog niet bij. : informeerde Charlotte Femke.
Femke was opgelucht. en lachte toen: " seg Charlotte ons plan is aan het lukken en eigenlijk hebben wij niet veel moeten helpen" Charlotte lachtte nu ook. Ik denk dat ge daar wel is gelijk in zou kunnen krijgen en ze vielen elkaar in de armen.
Ondertussen in de ziekenkamer...................
het was begin december, de sint was i het land. Aan de vaart op een km van de loft had de chiro een tent neergezet met de sint en 4 pieten. kinderen liepen vrolijk af en aan om de goedheilig man te begroeten en hem te vertellen wat er allemaal op hun verlanglijstje staat.
Charlotte en Louise waren net terug van hun 'shop-namiddag', een poging van Charlotte om Louise wat op te monteren; want sinds Thomas het had uitgemaakt, nu zo'n 2 weken geleden; was LOuise nog steeds down. ze miste Thomas enorm. Ze huilde zich nog steeds elke avond in slaap.
Charlotte aanschouwde moederlijk het tafereel aan de tent. Maar LOuise kon het niet lang aanzien en sleurde haar vriendin mee naar binnnen. Charlotte protesteerde maar niet. Eenmaal binnen stelde ze voor om hun aankopen is uit te stallen op tafel. Ze begon 1 voor 1 de zakken uit te laden. Maar Louise bleef al steken bij haar eerste zak. UIt deze zak haalde ze een cadeautje voor Fem. Ze had er niet an kunnen weerstaan; alhoewel Charlotte het haar zo hard had afgeraden; had Louise toch de nieuwe cd van justin bieber gekocht, één van Femke's favorieten. Tranen vulde haar ogen. Hoe moet ik dit nu bij Femke krijgen?: vroeg ze zich luidop af. "euh, gewoon afgeven misschien": reageerde Charlotte. nee, dat kan ik niet dan moet ik Thomas weer zien en hem te moeten zien op het werk is al erg genoeg. "Euh, met de post of.... geef het af als ze uit school komt".: stelde Charlotte weer voor. De post: dacht LOuise, dat is het eenvoudigste. Morgen ging ze naar de post zo'n post packet halen om de CD in te steken.
Charlotte had ondertussen dan maar alleen al de zakken leeggemaakt en keek voldaan naar de oogst van de dag. " Je hebt mooie dingen gekozen, LOuise": zei ze vrolijk. Gij, zult ge bedoelen, ge hebt me heel de namiddag in verschillende outfits gestoken en beslist of ik ze moest nemen of niet. CHarlotte gaf LOuise een stomp in haar zij. "SEg!!": zei ze en liep naar de tafel. "Dit moet je aandoen met oudjaar, het stond je zo mooi." Voor oudjaar? voor wie dan? Ik blijf mooi thuis. Gaat gij maar vieren met Elvis of Jeroen. Ik heb absoluut geen zin in die opgefokte feestjes!!! En LOUise vertrok naar haar kamer. Charlotte zag nu ook weer hoe mager Louise was geworden. Allemaal de schuld van haar liefdesverdriet, want dit hangt een groot effect op Louise's eetlust. Er moest iets veranderen, dit kon niet langer.
Louise sloot de deuren van haar kamer. Nam een pen en papier uit haar nachtkastje en begon een brief te schrijvenaan Femke. Deze zou ze dan bij de CD kunnen steken.
hoe zou ze beginnen..............
Allerliefste Fem,
Het is niet omdat jou papa heeft besloten om een einde te maken aan onze relatie dat ik jullie, u vergeten ben.
Charlotte heeft me vanmiddag meegesleurd naar de winkelstraat en ik zag dit staan en moest onmiddelijk aan jou denken en heb dit prompt voor je gekocht. Dit is alvast mijn kerstcadeautje voor jouw. Hopelijk ben je er blij mee. Ik vind het jammer dat ik het je niet persoonlijk kan afgeven maar gezien de omstandigheden zag ik het niet goed zitten. Maar je moet weten dat je nog steeds welkom bent op de loft, voor een leuke meidenbabbel, maar wel eerste aan je papa vragen he, ik wil niet dat je door mij in de problemen komt.
vele groetjes,
LOuise
En daar viel een traan, die de inkt van haar naam wat deed vervagen. Louise legde de brief naast haar neer, kroop onder de lakens en viel weer huilend in slaap.
ten huize lesaffer was de sfeer niet veel beter. Thomas was elke dag zo moe van fake-opgewekt te zijn op het werk en super-cool tegen Louise, dat hij elke dag slechtgezind thuiskwam. Femke had er mooi genoeg van en ging haar papa is de waarheid zeggen. Iris had het haar afgeraden; zij ging nog wel eens met Thomas praten; maar ze had het al zoveel keer geprobeerd, maar het leek precies niet echt tot hem door te dringen. Femke stapte op haar vader af nam het boekje af waar hij zogezegd in aan het lezen was en zei:" papa, nu moet ge is goed naar mij luisteren!" Seg, ik moet niets, wat zijn dat nu voor manieren! "Jawel papa, ge moet luisteren! Ik vind het niet meer leuk meer, sinds het uit is met Louise loopt gij hier super slechtgezind rond, ik en Iris dan alles verkeerd, het woord Louise mag hier niet worden uitgesproken of ge stijgerd." Dit moet veranderen, papa. Femke zag dat haar woorden een klein beetje tot Thomas begonnen door te dringen en ging daarom nog een stap verder. "Als gij niet veranderd dan ga ik een tijdje bij Iris wonen want ik woon hier niet meer graag." Femke haar shok-therapie leek te werken, Thomas zijn aggresieve houding veranderde, hij nam Femke stevig vast en begon te huilen. Sorry Fem, sorry, dit was echt ni mijn bedoeling. Thomas huilde uit bij zijn dochter. " ma papa, als ge LOuise zo hard mist, waarom maakt ge het dan niet terug aan. Ik mis haar ook, ik wil zooo graag dat het terug goed komt tussen jullie." OH femke, snotterde Thomas nog na, ook al zou ik het niet liever willen, het gaat niet. We moeten Louise los laten, hoe pijnlijk ook. En Thomas begon weer harder te snikken. Femke snapte er niets van maar nam haar vader terug vast.
Iris had het gesprek stiekem van op de trap gevolgd en kreeg ook tranen in de ogen. Dit kon ze toch niet laten gebeuren, ze moest proberen om die 2 terug bijelkaar te krijgen.
de sint had zijn cadeautjes door de schoorsteen gegooid, en de kerstman had zijn intrede gedaan. Het cadeautje van Femke lag nog steeds klaar om gepost te worden. Maar met de drukke dagen die waren geweest bij Don om wel een heeel speciale editie te maken was Louise het een beetje uit het oog verloren. De samenwerking met Thomas ging al iets beter maar zowel Thomas als Louise kwamen elke dag emotioneel uitgeput thuis. LOuise ging die avond vroeg naar bed en zag daar de brief met de cd voor Femke liggen, volgende week was het kerst ze moest er toch is werk van maken. Ze nam zich voor om langs de post te gaan alvorens ze naar het kantoor ging morgen. Die avond viel ze in slaap en droomde van............. Thomas.
Zij en Thomas liepen langs de vaart maar niet samen elk langs een kant, ze keken elkaar aan terwijl ze vooruit stapte, dan riep plots Thomas Louise's naam, Louise riep terug. Maar het was net of Thomas het niet hoorde. LOuise riep harder, ook Thomas riep weer haar naam maar hij leek niet te reageren op haar gegil. Thomas begon sneller te stappen, te lopen. LOuise volgende zijn voorbeeld. Daar in de verte zag ze een brug, ze liep ernaar toe, roepend naar Thomas. Toen ze beide aan het begin van de brug stonden bleven ze staan. ze keken elkaar aan en kwamen zachtjes dichter en dichter naar elkaar toe. Ze stonden nu heeel dicht tegen elkaar keken in elkaars ogen, ze zei zijn naam maar Thomas leek haar weer niet te horen en keek haar vragend aan. Louise riep nog harder..............
dan hoorde ze Charlotte haar stem die riep LOuise , louise ,..... en ze ontwaakte uit haar droom.
ze keek Charlotte aan en begon te huilen. Charlotte probeerde haar vriendin te troosten/te kalmeren. ze had zo met haar vriendin te doen.
het was ondertussen 23 december, Iris haalde een pakje uit de brievenbus die geadresserd was voor Femke. Ze liep terug naar binnen en riep Femke die boven op haar kamer haar schooltas een plaats gaf waar hij devolgende 14 dagen van de kerstvakantie zou staan. FEmke!!!! riep Iris nu ongeduldig, ze was zoo benieuwd van wie dit pakje zou zijn. JAAA! riep Femke verveeld terug en kwam de trap af. Ze nam het pakje aan , ging in de zetel zitten en opende het pakje. "COOL de cd van justin bieber!!!" de legde de cd op haar schoot en nam de envelope die mee in het pakje zat en opende hem. "hij is van LOuise!!!": riep ze enthousiast. En las hem voor aan Iris.
........................................
LOuise.
Kijk Iris de naam van Louise is wat uitgelopen, hoe zou dat komen. Iris bekeek de envelope maar deze was droog. Ze keek Femke aan en legde haar arm over haar schouder, ik denk dat een traan van Louise de oorzaak is. Ik denk dat Louise huilde toen ze die brief schreef: zei Iris verdrietig. Femke haar uitgelaten en vrolijke stemming over haar cadeau kantelde nu ook en zei: "Iris ik mis haar zoo". Iris drukte Femke dicht tegen zich aan. waarom bel je haar dan niet, ze heeft dat toch geschreven dat je dat mocht doen. "Jamaar ik moet het eerst aan papa vragen, schreef ze." één telefoontje zal geen kwaad kunnen, en als je papa erachter komt zal ik wel zeggen dat het heel onbeleefd is dat je de persoon die je een cadeautje stuurt niet bedankt. Doe nu maar. Femke twijfelde nog even. Maar nam dan haar gsm en zocht naar het gsm nummer van LOuise. twijfelde nog even alvorens het aan te vinken, maar door een aanmoedigende stomp van Iris drukte ze toch op de groene knop van haar gsm.
LOuise was aan haar laatste werkdag bezig op Don voor 2010. ze zou 2 weken vakantie nemen en pas in het nieuwe jaar terugkomen. Ze wilde nog snel een artikel afwerken zodat ze zich daar de rest van haar vakantie niet meer mee moest bezig houden, toen haar gsm overging. Ze nam hem op en zag femke's naam op het scherm verschijnen. Ze hield haar adem in. Ze keek erg uit om Femke nog eens te horen maar ze was ook angstig, ze moest zien dat ze het meisje niet overstuur maakte door teveel haar emoties te tonen. Maar ook zij drukte na veel twijfelen op de groene knop van haar gsm.
Louise probeerde zo opgewekt mogelijk te klinken.
"Hallo, Femke, ik veronderstel dat je mijn pakje hebt gekregen?! En wat vind je ervan?" Echt cool, Louise, merci. "graag gedaan." en er viel een stilte, geen van beide wist hoe ze het gesprek aan de gang moesten houden zonder Thomas ter sprake te brengen. Iris gaf Femke een lichte stomp en Femke reageerde met..... ja euh Louise. "Ja , Femke" Kunnen we eens afspreken, een namiddagje enkel jij en ik. Ik mis dat, ik mis jou!! Ik heb je niet meer gehoord of gezien sinds papa zo stom is geweest om het uit te maken met jou! LOuise voelde de tranen opkomen maar wilde zich sterk houden en probeerde de tranen weg te slikken. " Ik mis je ook, Femke" en het werd even stil. LOuise probeerde weer haar tranen weg te slikken en ging dan verder " Euh, ik wil zeker met jou een namiddagje doorbrengen maar ik wil dat je het eerst aan je papa vraagt." Femke werd terug wat opgewekter en antwoordde/ratelde: jaja. Dan kunnen we gaan winkelen want ik heb dringend nog iets nodig voor oudjaar en dan kunne we samen naar de cinema; ze spelen ne kei coole film. Femke was weer helemaal Femke; ze ratelde door over haar plannen wat ze die middag allemaal zouden kunnen doen. Ze maakte hierdoor Louise zelfs aan het lachen. “oh rustig Femke, je weet wat ik gezegd heb , eerst vragen aan je papa!” ja, ja seg en wanneer gaan we? Morgen? “fem-ke rustig. Het gaat morgen en de volgende dagen tot de kerst kei-druk worden in e winkelstraten en vermits jij pas kleding nodig hebt voor oudjaar kunnen we het namiddagje best uitstellen tot na de kerst. Zullen we maandag afspreken? En als je papa zijn goedkeuring heeft gegeven kunnen we als je belt afspreken om hoe laat ik je kom halen. Ok?! Tot bels dan. OK tot bels.: zei Femke iets wat teleurgesteld. Louise legde tevreden af.
Femke was helemaal opgedraaid na haar telefoontje met Louise en kon bijna niet wachten tot haar vader thuis kwam. Dat duurde precies juist vanavond langer dan anders.
Toen Thomas voor Femke na een eeuwigheid thuis kwam vloog ze hem direct rond de nek en gaf hem een kus. “Amaai, waar heb ik dat aan verdiend!” Papa….: zei Femke op een zagerige, lieve toon. “oeieoei, wat hebt ge nu weer nodig?”: zei Thomas gespeeld wantrouwig. Niets , ge moet alleen maar ‘ja’ zeggen.”aaaah en op wa moet ik dat woordje zeggen?” zei Thomas nu speels. Oh papa…. Wel ik zou graag met Louise gaan shoppen; ik heb kleding nodig voor oudjaar en ik zou dit graag met Louise doen. “Kunt ge dat nu echt niet doen met Iris?” nee, papa. Ik wil het doen met Louise. Het is toch niet omdat jij haar niet meer wil zien dat dat ook voor mij geldt. Ik mis haar en wil met HAAR gaan winkelen. Aub, papa. En Femke keek hem met haar meest lieve, smekende blik aan. Thomas wist dat ze gelijk had, zijn dochter en Louise kwamen echt goed overeen en het was niet aan hem om die vriendschap kapot te maken. Maar toch twijfelde hij even om dan maar uiteindelijk toe te geven. Femke sloeg haar armen rond de hals van haar papa en riep: dank u, dank u , dank u. Ik ga Louise bellen en ze maakte zich los uit de armen van Thomas en liep de trap op. Thomas keek haar toch een beetje geamuzeerd na.
Hij wende zich daarna tot Iris en vroeg: “van waar komt dit ineens?” Iris wees naar de cd en brief die op tafel lagen. Thomas ging ernaar toe en nam ze op. Ze heeft post gekregen van Louise: verduidelijkte Iris zich.Thomas zette zich in de zetel en las de brief 1x,2x,3x. Iris kwam bij hem in de zetel zitten. Femke was erg blij dat ze nog eens iets hoorde van Louise , ze miste haar. Ze was zo enthousiast over de brief en het cadeau maar werd even droevig toen ze deze vlek zag ( Iris wees naar de uitgelopen inkt) “ de brief is nat geworden, daar is toch niets aan” antwoordde Thomas cool. Nee, Thomas: zei Iris. Ik heb de envelope gecontroleerd, deze was niet nat en van koffie kan het ook niet geweest zijn want de vlek heeft geen bruinachtige kleur. Ik ben er bijna zeker van dat dit een traan is van Louise. Thomas ik denk dat Louise nog steeds erg verdrietig is over wat er tussen jullie gebeurt is. Waarom Thomas, ik versta het ni hoor!! Waarom heb je gedaan wat je gedaan hebt. Je hebt jezelf en de 2 vrouwen die je lief hebt zoveel pijn gedaan met je beslissing. “ Stop Iris, stop. Het is nu zo en het blijft zo.” Thomas stond kwaad op en liep naar boven, gooide de slaapkamerdeur toe en liet zich op zijn bed vallen. Hij vocht tegen de tranen maar verloor de strijd. Hij gaf zich dan maar over en de tranen vloeide over zijn wangen. Hij kroop van kleding en al onder de dons met de brief naast zich. En er spookte steeds dezelfde vraag door zijn hoofd: had hij nu echt zo verkeerd geweest, hij wilde het enkel voor Louise gemakkelijker maken , want hij wist zeker dat Louise terug Louis wilde worden. Maar was het dan echt zo? Een traan van Thomas viel neer op het blad en vermengde zich met de traan die Louise op het blad had achtergelaten
Femke’s telefoontjes hadden Louise deugd gedaan. Voor het eerst sinds weken huilde Louise haar die avond niet in slaap. Ze keek enorm uit naar haar uitstap met Femke.
Devolgende morgen echter werd Louise verschrikkelijk misselijk wakker. Ze had nog maar net de tijd om naar het toilet te lopen alvorens al haar avondeten in de wc-pot belandde. Charlotte kwam de badkamer binnengerend. Cava? “nu wel”:lachtte Louise flauwtjes. Wat was dat? Voel je je ziek? “ Nee, ni echt ziek, ik heb voor eerst sinds lang goed geslapen, die telefoontjes van Femke hadden me goed gedaan.” Misschien is het dat wel:zei Charlotte. De stress die plots van je schouders valt. “ Ja dat kan”: zei Louise wat twijfelend. Ze stond recht spoelde haar mond , poetste haar tanden en deed haar kamerjas aan. Dan ging ze naar de woonkamer waar ze in de zetel ging liggen.
Thomas had daarintegen verschrikkelijk slecht geslapen. Zijn schuldgevoel tegenover Louise en Femke was in de loop van de nacht alleen maar gegroeid. Hij was zijn beslissing enorm in vraag aan het stellen.
Femke zat al een de ontbijttafel toen Thomas eindelijk naar beneden kwam. Eindelijk, waar bleef ge nu zo lang. Amaai gij ziet er slecht uit. Ni zo goe geslapen? Maar Femke wachtte het antwoord van Thomas niet af en vertelde hem dat ze Maandag met Louise had afgesproken, ze zou haar om 11u. komen oppikken. Maar wanneer ze thuis zou zijn dat wist ze niet want ze gingen waarschijnlijk nog een cinemake doen, ze zou wel een berichtje sturen. Ok papa?! P-A-P-A O-K? : zei Femke wat luider tegen haar papa die dromerig voor zich uit zat te staren en schrok toen Femke haar stemvolume de hoogte in ging. “ Euch, ja, ok. “ Femke’s cornflacks was inmiddels op en ze vroeg of ze van tafel mocht, waar Thomas weer even verward op antwoordde. Waarop Femke al draaiend met de ogen van tafel ging.
Louise haar misselijkheid was in de loop van de dag verdwenen. Wat zou ze vandaag nog doen? Ze had geen zin om buiten in de massa te gaan lopen want dan had ze even goed met Femke kunnen afspreken. Charlotte kwam tegen 17u. thuis, dus ze had nog de hele namiddag waar ze zich moest zien bezig te houden. Ze besloot en film te zoeken op de digibox en zich dan nog even in de zetel te nestelen om wat te bekomen van de misselijke ochtend. Toen de film was afgelopen was het nog maar 15u. . ze trok dan maar de ijskast open om te kijken of Charlotte al eten had gehaald voor vanavond, maar deze was leeg. Dan zal zij maar snel naar de supermarkt gaan. Ze belde Charlotte om een boodschappenlijstje te maken, ging haar aankleden en vertrok.
Charlotte had haar een hele lijst doorgebeld met ook al producten voor hun kerstdiner, dat werd dus een lang supermarktbezoekje, maar ja ze had toch niets anders te doen. Louise besloot om eerst de producten in haar winkelkar te laden die ze wist staan en daar en heel de supermarkt af te schuimen op zoek naar de rest van de producten. Louise was geconcentreerd haar lijstje aan het afwerken tot plots iemand achter haar , haar naam riep. Ze draaide zich om en stond oog in oog met…………….
Thomas.
Hij probeerde zo normaal mogelijk te doen tegen haar, hij wilde haar niet afschrikken. “ Ook inkopen aan het doen voor het kerstdiner?” en wees naar de inhoud van haar winkelkar. Louise keek in de richting van de kar en lachtte flauwtjes.
Dan viel er een stilte waar Louise erg onwennig van werd. Thomas zocht naar woorden…… “euch… dan zal ik je maandag wel zien als je Femke komt ophalen.” Euch ja zeker: antwoordde Louise. “Euch”: zei Thomas weer. “Dan zal ik je nu al een vrolijk kerstfeest wensen. Hij twijfelde even maar wilde Louise toch een kus geven. Zachtjes kwam hij dichter en gaf Louise een zachte kus op haar wang en keek nog even heel diep in haar ogen tot Louise geschrokken haar hoofd wegdraaide. Beide wisten zich geen houding te geven. Louise wilde snel vluchtten uit deze rare situatie en zei snel: euh ja, jij ook en tot maandag. En weg was ze. Thomas keek haar na tot ze de volgende rayon indraaide. Daar bleef Louise even staan. Ze had het ineens heel warm gekregen en vroeg ze af waarom Thomas dit had gedaan. Nog wat verward probeerde ze zich na een tijdje toch terug op haar boodschappenlijstje te concentreren en zette haar inkopen voort.
Thomas stond ook nog even verward na wat er juist gebeurt was tussen hem en Louise. De reuk van Louise , zijn lippen die haar wang zacht kustte. Hij kreeg het er helemaal warm van. Wat moest hij nu doen? Zijn verstand en zijn lichaam waren Louise duidelijk nog niet vergeten, dat lieten ze merken aan het effect Louise had op zijn geest en lichaam tijdens en na die kus. En weer kwamen de vragen die hem heel de nacht hadden wakker gehouden: zouden ze nog een kans maken? Zouden ze terug een koppel kunnen vormen zoals vroeger? Op die moment werd het voor Thomas allemaal duidelijk: hij was stom geweest Louise van hem weg te duwen en dat hij er alles aan zou doen om Louise terug voor zich te winnen.
maar hij wist wel dat het niet gemakkelijk ging zijn.
Toen Louise thuiskwam was Charlotte al thuis. Amaai, dat heeft lang geduurd. “Seg, ik moest ook nogal wa meebrengen he!!! En het was druk en ik ben nog een oude bekende tegen het lijf gelopen.” Ah ja, Wie? “ Ge kent die ni”: zei Louise ontwijkend. Louise , ik ken al uw kennissen, probeer is. “nee” : zei Louise nu kortaf. Ohla , rustig he Louise, het precies toch gene gewone oude kennis geweest, wat hij of zij heeft uw precies serieus van slag gebracht. Louise, zijt ge zeker dat het een ‘oude’ kennis was.
Louise wilde eigenlijk eerst zelf uitzoeken wat de ontmoeting met Thomas allemaal voor haar betekende, maar mss was het niet slecht om er nu met Charlotte over te praten, van gedachte te wisselen. Ze draaide zich naar Charlotte en zei:”het was Thomas” Dat dacht ik al: zei Charlotte met een triomfantelijke glimlach op haar gezicht. En , een … wat is er gebeurt, wat hebben jullie tegen elkaar gezegd. “Ni veel eigenlijk.” Ale Louise . Charlotte was nu wel erg nieuwschierig. “ euh… over de boodschappen in mijn kar, over mijn uitstap met Femke en dan heeft hij mij al een vrolijk kerstfeest gewenst en …… mij een kus gegeven.” WAT: Charlotte haar mond viel open van verbazing. Die durft nogal. “Het was wel eentje op de wang he!” zei Louise wat verdedigend. En wat heb jij gedaan? “ Ik ben gaan lopen. Charlotte , er hing na de kus zo’n spanning tussen ons en dan keek hij nog eens zo lief in mijn ogen. Ik kon het ni meer aan. Ik moest gaan lopen, want ik voelde die verliefdheid van weleer terug opborrelen, en dat mocht niet. OH Charlotte, wat nu, ik begon eindelijk Thomas niet meet te zien als mijn minnaar maar meer als mijn collega en nu gebeurt er weer zoiets. Waarom heeft hij dat nu gedaan?!” Mss heeft thomas spijt, hoe keek hij je aan? Gewoon of verliefd of vol verlangen: grinnikte Charlotte. “Ik weet het ni goe meer maar ik denk dat hij naar me keek zoals hij vroeger nar me keek toen we nog een koppel waren. Charlotte maakte kleine sprongetjes van vreugde. “Lotjes ma dat kan ook evengoed van ni zijn, dat ik me dat maar inbeeld omdat ik dat mss wel wil dat hij zo naar mij kijkt. OH lotje ik weet het ni meer” en ze viel haar vriendin in de armen. “Ik kan het toch ni toelaten dat Thomas zo met mijn voeten speelt, eerst maakt het een einde aan onze relatie zonder een grondige reden, al mijn toenaderingspogingen worden afgesnauwd, ik wordt genegeerd en nu ik eindelijk mijn leven terug wat in handen heb zoekt hij terug contact. “ Ja das waar, maar als je nu compleet eerlijk bent met jezelf, je wil Thomas toch nog steeds terug he, je verlangt er toch nog naar om op een dag terug in zijn armen te liggen, ni? “nee, hij heeft me teveel pijn gedaan” Charlotte keek haar nu in de ogen en dan moest ze toch toegeven dat dat een van haar grootste dromen is. “ Maar dat wil toch ni zeggen dat ik nu zomaar, zonder boe of ba , terug in zijn armen moet vallen omdat hij mij nu ineens zou terug willen!!! Trouwens mss wil hij mij helemaal ni terug, gij gaat daarvan uit maar daar ben ik nog ni zo zeker van.” Louise, ik denk dat Thomas spijt heeft van zijn beslissing, anders geeft hij je na al die afwijzingen naar jouw toch ni ineens een kus.”Ik weet het ni, lotje, ik weet het ni” en weer vielen de vriendinnen elkaar in de armen.
Thomas was ook thuisgekomen en was wat dromerig/afwezig de boodschappen aan het uitladen. Hij dacht steeds terug aan die kus en het oogcontact tussen hem en Louise. Femke was boven op haar kamer aan het spelen en Iris die juist de gestreken kleding had weggelegd kwam met een lege wasmand naar beneden. Ze bleef in de deuropening staan en sloeg Thomas gaande. Wat was er toch met hem? Wat was er juist gebeurd? Toen Thomas de boter bij de borden wilde zetten greep Iris in. Hallo, Thomas . Sinds wanneer zetten wij de boter bij de borden? Thomas schrok op en keek Iris vragend aan en keek dan naar de kast waar hij juist de boter had neergezet. Iris duwde Thomas naar achteren nam de boter en gaf hem zijn juiste plaats; de ijskast. Ze pakte een stoel en duwde Thomas erop. Nu gaat ge mij is vertellen wat er gebeurt is toen ge weg waart, want gij doe echt raar! Thomas keek Iris nog steeds vragend en dromend aan maar antwoordde dan uiteindelijk: “Niets” Komaan Thomas, doe ni zo onnozel, wat is er gebeurt? Gij zet ni zomaar de boter in de bordenkast! ”Ik………….Ik………ik heb Louise gezien”: gaf Thomas dan toch toe. Ja en dan, ge ziet Louise elke dag op het werk?! “ Ja, nee…..Iris. Het was niet zoals op het werk. Ik stond erg dicht bij haar, ik keek haar recht in de ogen en heb haar uiteindelijk gekust….” Oh: een gilletje kwam los uit Iris’ verbaasde mond. “ Nee Iris ni op de mond op haar wang. Maar……. het was voor mij, naar mijn gevoel hetzelfde als wanneer ik haar vroeger kuste op haar lippen. Dat gevoel hierbinnen (en wees naar zijn hartstreek)…… mijn hart begon sneller te slaan, ik werd warm vanbinnen……..” Iris was helemaal vertederd en emotioneel door het verhaal, zijn omschrijving over de gebeurtenissen en de losgekomen gevoelens van Thomas…. . “ Wat moet ik hiermee nu doen? IK heb het uitgemaakt, maar nu…. Weet ge…… in de winkel had ik besloten om volledig voor haar te gaan, ik ging Louise terug voor mij winnen, ik ging voor haar vechten. Maar nu……” Iris’ gezicht klaarde op: Ja Thomas, DOEN! “…… Maar Iris ik heb haar zoveel pijn gedaan, zou ze me nog wel terugwillen?” Daar zou ik niet teveel aan twijfelen, Thomas. Je zal natuurlijk je liefde voor haar terug aan haar moeten bewijzen en mss niet 1 keer of 2 keer, maar meerdere keren. Thomas jullie waren zo’n schoon koppel, da komt wel goe! En gaf Thomas bemoedigde klopjes op zijn schouders en stompte hem in zijn zij. Ik weet wel eentje die heel blij zou zijn als jullie terug moesten samen zijn en ze wees naar boven. “Thomas kon nu toch even glimlachen:” Ja daar twijfel ik ni aan”
Thomas had de hele nacht wakker gelegen over wat hij nu moest ondernemen. Wat zou zijn eerste stap zijn?
De volgende morgen stond hij op, hij wist wat hij wilde doen Hij ging Louise een kerstkaart sturen, zoals vele mensen deze periode doen. Dat zou ni te direct zijn voor Louise maar hij kon al terug wat contact zoeken met haar. Hij maakte zich klaar, ontbeet en ging de stad in op zoek naar een geschikt kaartje. Maar na een uur of 2 en elke winkel bezocht te hebben die hij kende gaf hij het op. Hij vond niet HET geschikte kaartje voor Louise. Hij ging aan de vaart en zitten en keek op het huis waar Louise woonde. Wat moest hij nu doen. Dan kwamen de gedachte: Lesaffer jij bent niet voor niets fotograaf en graficus. Jij moet toch in staat zijn om het geschikte kaartje voor Louise zelf te ontwerpen. Vol goeie moed vertrok hij richting huis. Maar hoe dichter hij kwam hoe trager hij ging lopen. Hoe moest eigenlijk het geschikte kaartje voor Louise eruit zien. Wat moest erop staan, wat mocht er zeker niet op staan? Welke tekst zou hij erop zetten? Toen hij dan uiteindelijk toch thuiskwam ging hij achter zijn computer zitten, nam wat foto’s knutselde daar wat mee, hij probeerde vanalles. En ineens nog voor hij het echt besefte had hij de kaart gecreërt voor Louise. Hij was een foto die Iris had genomen toen Hij het slachtoffer was van een kussengevecht van Louise en Femke tegen hem. Hij dacht terug aan het moment van de opname en er verscheen een glimlach op zijn gezicht maar tegelijkertijd rolde er zachtjes een traan over zijn wang. Hoe stom was hij toch geweest! Hij was toen zo gelukkig, Femke was toen zo gelukkig en hij dacht wel dat hij Louise ook gelukkig maakte toen…… . Thomas printte de kaart af en schreef zonder er veel over na te denken een tekstje op neer. Geschreven tekst vond hij toch persoonlijker en zijn boodschap moest zo overkomen. Gemeend, Persoonlijk. Hij stak de kaart in een enveloppe sprong op zijn fiets en reed naar de loft.
Daar aangekomen wilde hij de kaart posten maar het was zaterdag en Louise of Charlotte zou nu niet meer in de brievenbus kijken. Wat moest hij doen? Aanbellen, brief onder de deur steken of dan toch maar wachten tot maandag, tot ze Femke kwam halen. Thomas stond nu al een tijdje twijfelend voor de deur dat hij schrok toen er pots van heel dichtbij naar hem werd geroepen. Hij keek op en zag dat Charlotte voor hem stond. Geladen met kerstcadeautjes die ze blijkbaar nog op het laatste moment was gaan kopen. HA Thomas, wat brengt u hier? “Euch, ik …… ik kwam eigenlijk een kaartje voor Louise voor kerst afgeven. Zou jij het haar willen geven?” Charlotte glimlachte. Thomas, al zou ik het willen, ik kan het niet ik heb geen vingers of plaatsjes meer vrij om de kaart van jou aan te nemen en ik vind het trouwens jou taak om jou kaartje aan Louise zelf af te geven. Ik denk dat je daar Louise heel blij mee zou maken. En dan kan je me ineens helpen om al die zakken boven te krijgen: zei Charlotte lachend. Nog voor Thomas nog maar de kans kreeg om te reageren werd hij door Charlotte overladen met zakken en kon hij niets anders doen dan haar volgen. Naarmate ze dichter en dichter bij de loft kwamen werd Thomas wel erg zenuwachtig. Hij wist totaal niet wat zeggen of zich te gedragen wanneer hij weer oog in oog kwam te staan met Louise na de gebeurtenissen van gisteren. Charlotte zag dat Thomas begon te vertragen. Wat moet die zenuwachtig zijn: dacht ze en kreeg compassie met hem. Ze wachtte op Thomas, toen deze eindelijk de voordeur bereikt stak ze de sleutel in het slot duwde de deur open en alvorens ze binnen ging gaf ze hem nog een bemoedigende schouderklop en knipoog en liep toen de loft binnen. Ze gooide alle zakken in e zetel en gebaarde Thomas om hetzelfde te doen en riep Louise’s naam. Deze reageerde vanuit de badkamer. Charlotte liep de badkamer in.
Thomas handen beefden, hij durfde niets te zeggen uit angst dat Louise de trilling in zijn stem zou opmerken. Nog nooit in zijn leven was hij voor een vrouw zo zenuwachtig geweest.
Charlotte vond Louise voor de spiegel en kondigde Thomas’ aanwezigheid in de loft aan. Louise verstijfde en begon zenuwachtig te worden, “wat moet ik doen, zeggen”? Charlotte lachte: jullie zijn nu 2 dezelfde , alletwee op van de zenuwen om elkaar terug te zien. “Jamaar lotje, ………………wat komt die hier eigenlijk doen? Een kerstkaartje brengen zij hij beneden. Hij wilde het met mij meegeven maar ik heb dat zeer beleefd geweigerd en hem gezegd dat hij het beter zelf zou komen afgeven. Ale komaan Louise. Laat hem nu niet nog lager wachten, die staan in de living te sterven, ga erheen en ge zult wel zien wat ervan komt. Charlotte duwde haar de woonkamer in. Daar stonden ze dan , alletwee super ongemakkelijk door de aanwezigheid van de andere, echt niet weten hoe ze zich moesten gedragen of wat ze moesten zeggen. “ Euch, euch…..: “ : begon Thomas uiteindelijk. “Ik …. Ik kwam eigenlijk gewoon een kerstkaartje voor jullie, …….u afgeven. En reikte Louise de kaart aan, maar durfde haar niet in de ogen kijken. Louise kwam zachtjes dichterbij. Toen ze dicht genoeg stond om de kaart aan te nemen stak ze haar had uit om de kaart aan te nemen. OP dat moment kon Thomas zich niet inhouden en keek op recht in de mooie kijkers van Louise. Het waren net standbeelden; zo stil en beweegloos bleven ze elkaar aankijken en dan werden ze plots opgeschrikt door een vuilbakje , dat door Charlotte werd om vergestoten. En het moment tussen hen was gebroken. Charlotte vloekte in zichzelf. Thomas overhandigde snel de kaart aan Louise en ‘vluchtte’ snel de loft uit. Hij liep de trappen af, nam zijn fiets en fietste snel de hoek om. Daar remde hij om even te bekomen van de recente gebeurtenis. Wat zou er gebeurt zijn moest het lawaai hen niet uit hun ‘blik’ gehaald hebben. Louise’s ogen, hij verdronk er in. Hij wilde wel maar….. . Misschien was het niet slecht dat ze werden ‘gestoord’. Het mocht allemaal niet te snel gaan, het moest allemaal stapje voor stapje gebeuren, hij wilde vooral Louise niet afschrikken. Want hij zou niet willen dat Louise hem voor altijd zou wegduwen. Hij moest geduldig zijn. Maar toch was hij ook wel nieuwschierig. Wat zou Louise nu gevoeld hebben op dat moment? Thomas reed nog steeds in gedachte verzonken naar huis.
Toen Charlotte de voordeur hoorde dichtslaan vloekte ze luid en kwam uit de badkamer tevoorschijn. Sorry, Louise, sorry. “waarom?”: vroeg Louise. Wel, omdat ik jullie moment heb verstoort, wie weet wat er allemaal had kunne gebeuren! Wie zegt dat ik wil dat er iets gebeurt!” Ale, Louise . Doe nu ni onnozel he, gij wilt toch ook dat het terug goed komt met Thomas! “Ja, maar dat wil niet zeggen dat ik me maar onmiddellijk moet gewonnen geven. Hij heeft mij enorm veel pijn gedaan, hij moet er nu maar iets voor over hebben om mij terug voor hem te winnen.” Louise, gij en uw trots. “ Trouwens ik wil eerst wel is weten wat hij mij heeft geschreven!” Louise trok zich terug in haar slaapkamer om in alle rust het kerstkaartje te kunnen lezen. Ze ging op bed liggen en opende de enveloppe. Dit was geen gewone kerstkaart, maar het was een foto. Daarop zag ze een gezin dat gelukkig was en plezier maakte. Tot voor kort hoorde ze bij dat gezin. Wat was ze toen toch gelukkig. Waarom moest Thomas aan dat geluk nu toch een einde maken? Ze dacht dat hij ook gelukkig was, hij haalde er zoveel redenen bij, dat het toch nooit zou werken tussen ons, dat het geheim een moeilijke last was om te dragen,…… . Tranen liepen over haar wangen. En dan vroeg ze zich af: Waarom gaf Thomas haar nu deze foto, wat wilde hij hiermee zeggen? Ze draaide de foto om en zag het kort tekstje dat Thomas had neergeschreven. Ze veegde haar tranen weg zodat ze de tekst goed kon lezen. ‘ deze foto straalt geluk uit. Ik hoop dat jij hier ook zo over denkt. En dat wens ik jou nu ook voor het volgende jaar. Dat jij terug het geluk vind, want dat verdien je! Je bent een bijzondere vrouw! Vele kusjes Thomas.’
Louise wist niet wat ze hieruit nu moest maken. Nam Thomas nu definitief afscheid van haar, maar de ‘vele kusjes’ dat betekende voor haar dan weer helemaal iets anders. Louise had echt gehoopt dat Thomas met dit kaartje haar duidelijk ging maken waar ze stond. Maar niets was minder waar, ze had nog meer vraagtekens bij Thomas zijn bedoelingen. Dit moest ze even aan Charlotte laten zien, is horen wat zij ervan dacht. Ze probeerde zich terug wat te vermannen. Liep naar de spiegel en wiste alle sporen van tranen weg en liep dan terug naar de woonkamer. Charlotte stond te koken; ze was begonnen met het bereiden van hun kerstmaaltijd. “Lotje, wil jij mij is vertellen wat ik hiervan moet denken.” Charlotte bekeek de foto e, er verscheen een glimlach op haar gezicht. Een mooie foto: zei ze. “ ja, dat weet ik, maar lees de achterkant eens” Charlotte las snel maar zorgvuldig het tekstje. Die kusjes zijn wel leuk, he!: sniffelde ze. “Wat moet hier nu mee, wat verwacht Thomas nu van mij?: zei Louise lichtjes geïrriteerd. Ik kan er ook niets duidelijk uit opmaken: zei Charlotte. Maar die kusjes vind ik wel iets positief. “Wat moet ik nu doen?”: vraagt Louise licht wanhopig. Het enige wat je kan doen is maandag als je Femke gaat afhalen Thomas om duidelijkheid vragen. “ Maar dat is nog zo lang!” Ja , je kunt natuurlijk hem opbellen of morgen langsgaan. “Nee, dat durf ik ni, nee uitgesloten” Ja dat zal je geduld moeten uitoefenen tot maandag: zei Charlotte schouderophalend. Louise plofte neer in de zetel en piekerde in haar eentje verder.
Het kerstweekend liep ten einde, veel te traag naar Louise’s zin, want ze wilde Thomas echt nu wel is vragen wat hij met haar van plan was. Ze had zondagnacht niet veel geslapen en tozn het eindelijk morgend was kon het niet snel genoeg half elf zijn. >Want dat was het moment dat ze zou vertrekken. Om 10 voor 11 belde ze aan. Al snel werd de deur geopend. Maar ni door Femke. Het was Thomas die met een voorzichtige glimlach de deur opendeed.
Louise keek hem recht in de ogen, ze wilde proberen te lezen in zijn ogen wat hij van haar dacht. Dag , LOuise: zei Thomas. "dag, thomas" : Antwoordde ze terug. en ging uiteindelijk binnen; Wanneer ze langs Thomas wilde lopen gaf deze haar snel een zoen op haar wang. Een golf van warmte vulde haar hele lichaam. ze kon niet meer verder en bleef versteend staan. ze keek in Thomas' ogen: Ze waren zo vertrouwd, deze blik had ze al veel gezien in zijn ogen. Wilde dit zeggen dat Thomas haar nog graag zag? Thomas kwam terug wat dichter bij Louise's gezicht, maar dan riep van bovenaan de trap Femke: " Louise!!!!!" Met direct daarachter: oeps ik denk dat ik iets verstoord heb. Louise en Thomas werden rood van schaamte en gingen verder van elkaar staan. Ze waren betrapt. " Ik zal wel terug even naar mijn kamer gaan hoor, kom me maar roepen.": probeerde Femke het moment nog te redden. Maar de magie was weg en Thomas zei: Nee, nee Femke. Kom maar, als ik jou moet geloven, hebben jullie een druk schema, als je dat wil afwerken kan je nu best vertrekken. Een beetje teleurgesteld kwam Femke de trap af. Gaf haar papa een kus en sprong in Louise's armen. Zijn we weg!!! " Ja zeker, zei Louise die nog steeds wat aan het bekomen was van wat zich juist tussen haar en Thomas had afgespeeld. Femke sprong terug op de grond en trok Louise de deur uit. Tot vanavond. Louise woof nog snel naar Thomas en vertrok met Femke naar de winkelstraat. Thomas bleef ze nog een tijdje nastaren en strok toen Iris achter hem kwam staan en zei: amaai, dat was bijna terug koekenbak. Maar kreeg voor deze uitlating van Thomas een serieuze stomp in haar zij. Seg, 't is toch waar!! als Femke niet naar beneden was gekomen, hadden jullie terug gekust, daar ben ik nu is zeker van se!!!! " Ik hoop dat ook Iris maar ik ben daar nog ni zo zeker van." Maar ja zotteke, Louise is nog steeds verliefd op u, anders had ze zo ni in uw ogen blijven staren!!!! "Ja, mss wel: zei Thomas op een twijfelende toon. Ja da was: zei Iris, en Thomas sloot de deur.
Femke en Louise hadden het reuze. Een echte meidendag. Thomas doorkruiste af en toe Louise's gedachte als Femke het zoveelste kleedje ging passen. Maar eigenlijk dacht ze pas terug echt aan hem als ze op de terugweg was naar huis.femke was na de cinema in de auto in slaap gevallen wat Louise dus de tijd gaf om eindelijk het moment tussen haar en Thomas te analiseren. ze wilde eigenlijk niet liever als Thomas op die moment kussen; en dat had mss wel gebeurt als Femke niet tussen was gekomen. Maar wilde ze het echt al wel. dat was wel snel he. en ze had gezworen dat hij moest werken , hard werken om haar terug voor hem te winnen. daarom nam ze zich voor om niet uit te stappen en Femke gewoon thuis af te zetten.
Maar dat was buiten Femke gerekent. Toen ze thuis aankwamen en ze Femke wakker maakte wilde, nee eiste deze dat ze mee naar binnen kwam. ze sleurde Louise de auto uit en daar stonden ze dan met z'n 2 voor de deur wachtend tot Thomas deze opende.
thomas opende eindelijk de deur. Eindelijk: riep Femke. Sorry ben op e zetel in slaap gevallen: verontschuldigde hij zich. Femke liep naar binnen, maar Louise bleef staan. Hier is u dochter heelhuids terug, we hebben ons vandaag goe geamuzeerd maar ik ben kapot. Dus als ge het ni erg vind ga ik nu naar huis. IN haar fantasie wilde ze niets liever dat Thomas haar naar binnentrok en dat ze een wilde nacht beleefde, maar dat bleef uit. Thomas was steeds nog aan het wakker worden, dus het duurde even voor de woorden van Louise allemaal tot hem doordringde, met als gevolg dat Louise al in de auto zat toen hij wilde reageren. Louise stak haar hand nog op en vertrok.
Binnen vroeg zijn dochter direct achter haar. Ze, ze is al naar huis, ze was moe. zij Thomas nog steeds wat slaperig. Ma papa, uilskuiken, dit was de moment om het terug goed te maken met haar. Moet ik u ook alles alleen doen. Gij moet haar kussen he, dat kan ik ni!!: zei Femke nu was lachereig maar ook wat kwaad. Sorry: zei Thomas; Volgende keer beter. "Ja en wanneer is die volgende keer dan?": vroeg Femke. Dta weet ik nog ni, daar zal ik is goe over moeten nadenken." Daar komt dus weer ni veel van, ik zal me er is mee bemoeien. Zal iets regelen voor oud jaar. Ik heb daar vandaag al naar gevraagd en Louise heeft nog niets gepland. Dus, vraag haar met oud jaar of ik doe het!!!" seg dochter, zout gij is ni in u bed krijpen ipv uw papa zo de les te spellen. "Ja papa, iemand moet het doen he!! Anders duurt dat spelletje tussen u en Louise nog een eeuwigheid en ik wil Louise terug bij ons." Ja, ja dochterlief ale heb nu uw bed in en achter haar aan hollend leid Thomas Femke naar boven.
Louise was thuisgekomen en had voor zichzelf een glas wijn uitgeschonken en was in de zetel geploft. Voor ze zou gaan slapen moest ze de gebeurtenissen en gevoelens van de dag even allemaal op een rij zetten. Charlotte had haar horen thuiskomen en was terug opgestaan. " En hoe is het geweest?: vroeg ze neiuwschierig. Goe, maar vermoeiend. Waar die Femke al die energie blijft halen, ni te doen. "Das leuk, maar hoe was het met Thomas, is er iets gebeurt?" Nee, ale bijna. "vertel, vertel" gewoon, ik kwam femke ophalen en Thomas liet me binnen, Femke liet even op haar wachten en als ze nog iets langer had weggebleven hadden we , denk ik, gekust. Charlotte klapte van blijdschap snel in haar handen. Jamaar Lotje, ik ging Thomas laten afzien en bij het eerste moment dat er wat spanning tussen ons hangt , bezwijk ik al. Dta wil ik niet. "Louise, dat wil zeggen dat je gevoelens voor Thomas erg aanwezig zijn. waarom zou je THomas dan zo aan het lijntje houden, daar maak je jezelf ook niet gelukkiger van, het enige dat jij wilt is terug samen zijn met Thomas." Ja ik weet het Lotje, maar toch. " weet ge wa: speel u spelleke met Thomas maar als HET moment er is laat je dan gaan en verlos Thomas en uzelf. " Ja mss wel "ja zeker, Louise; Ik wil dat je gelukkig bent en dat is alleen maar als je samen bent met Thomas. Ale kom breek er u hoofd nu niet meer over, morgen is er terug een dag en je zal wel zien dat deze voor jou en Thomas in petto heeft." ze begeleide Louise naar haat slaapkamer als ze haar gsm hoorde die een berichtje meldde. ze wenste Louise slaapwel en liep naar haat gsm.
wie stoorde haar nu nog op dit uur. Als ze haar gsm ontgrendelde zag ze dat het Femke was. Zij vroeg of charlotte zij en haar papa kon uitnodigen voor oud jaar en dan een smoesje zouden verzinnen waarop Louise enThomas dan alleen zouden zijn. Charlotte von dit een schitterend idee en liet dit Femke ook weten. ze zou morgen wel even met haar bellen om alles te regelen.
Dit kon een mooi einde worden van het oude jaar en een super begin van het nieuwe : dacht ze bij zichzelf en viel met deze leuke gedachte in slaap.
devolgende dag stuurde Charlotte Femke een bericht met de vraag wanneer ze veilig konden bellen. Femke die ondertussen Iris ook bij haar plan had betrokken stuurde direct een berichtje terug: Iris nam haar sebiet mee naar de beenhouwer. Onderweg zouden ze kunnen bellen. Of dat dit ok was voor Charlotte. Charlotte zou dezelfde uitvlucht gebruiken en nog geen half uurtje later stonden ze elk in een steegje naar elkaar te bellen en zo kwam er een super mooi plan uit de bus.
Charlotte ging direct over tot de uitvoering ervan door Thomas op te bellen met de vraag:of hij en Femke geen zin hadden om bij hun oud jaar te komen vieren, das toch pakken gezelliger dan elk alleen. Thomas had nog wel wat argumenten nodig alvorens hij op Charlotte's uitnodiging inging. Ok dacht Charlotte plan 1 van het 'master-plan' is uitgevoerd. en ze liet dit ook direct weten aan Femke.
Deze reageerde super enthousiast toen Thomas haar vertelde over Charlotte's uitnodiging. "dan zien we Louise weer!!!!! Super dit wordt een van de leukste 'oudjaren' ooit: zei ze en omhelsde haar papa. "Dat hoop ik ook: fluisterde Thomas.
Hij wist nog altijd niet hoe hij zich moest gedragen tegenover Louise, het zou raar zijn, onwennig. Was dit echt wel een goed idee? Maar als hij Femke zag die nog steeds vrolijk door het huis huppelde wist hij dat hij dit moest doen, al was het alleen maar om zijn dochter deze oud jaar -viering te gunnen.
de dagen die volgde werd Thomas wat onzeker, nerveus, krikkel. Hij wist niet wat hij moest aandoen, wat hij wel en niet kon/mocht zeggen/doen in bijzijn van Louise. Femke en iris hadden hun handen vol om Thomas te kalmeren.
Charlotte had dezelfde taak bij Louise, ook zij wist niet wat aan te doen en hoe ze zich het best zou gedragen tegenover Thomas zonder haar in zijn armen te werpen maar hem ook niet af te stoten. Uren had ze er met Charlotte over gepraat, Charlotte werd er echt zot van, maar het was voor de goede zaak, nog even doorbijten: zei ze altijd tegen zichzelf.
31 december: eindelijk was de dag aangebroken tot grote opluchting avn iedereen. Charlotte nam Louise nog mee naar de supermarkt in de hoop haar een beetje van Thomas te kunnen afleiden. In begin hielp het een beetje maar halverwege bestookte Louise Charlotte haar met allerlei hipothese's en vroeg haar hoe ze dan moest reageren. Charlotte verloor even haar geduld, draaide zich om naar Louise nam haar vast en zei, Louise, ik zie u heeel graag he, dat weet ge. Maar nu zijt ge mij ni een klein beetje maar heel veel aan het zot krijgen met al u 'wat-als'en'. Laat het gewoon over u heen komen, ge zult wel zien waar ge uitkomt. Louise verschoot even maar stoptte met vragen. Thuis aangekomen begon Charlotte aan het eten en raadde Louise een om een onspannend badje te nemen.
Voor Thomas kon het niet snel genoeg 18u. zijn. Dat eerste conact tussen hem en Louise moest snel voorbij zijn, dan was de sanning mss ook snel verdwenen tussen hun 2. Femke zag geweldig uit naar het etentje.
Eindelijk was het zover: om klokslag 18u. belde Femke en Thomas aan. Louise opende de deur en daar verdonk ze voor de eerste keer die avond even in de ogen van Thomas die haar zo lief aankeken. femke en Charlotte gaven elkaar een knipoog. De avond is goed begonnen. Charlotte nodigde hen uit om in de zetel plaats te nemen dan konden ze gaan 'apperetieven'. op weg naar de zetel begon Louise wat de duizelen en hield zich nog net recht door Thomas vast te klampen die net voor haar liep. Deze draaide zich om en keek haar bezorgt aan. "Ca va?:" vroeg hij bezorgd. Ja het gaat weer, ik draaide even weg. Ik denk dat een appelsiensapje voor mij verstandiger is , Lotje. Thomas begeleide Louise naar de zetel. femke die ondertussen naar Charlotte was gelopen om haar te 'helpen' fluisterde in haar oor: " dit gaat gemakkleijk gaan dan we denken" en ze lachtte lichtjes. Ze nam de hapjes mee naar de salontafel terwijl Charlotte met de glazen kwam. femke passeerde Louise met wat borrelhapjes en Louise voelde plots iets opkomen, ze rende naar het wc en haar middageten lag nu in de pot. Toch een beetje bezorgd ging Charlotte haar vriendin achterna. ca va? : vroeg ze. ja het gaat weer. als je het ni erg vind blijf ik hier nog even zitten, ga jij al maar terug. Charloote keek nu toch wat bezorgt haar vriendin na. Maar dan kwam ze met een plan. Ze nam een glas water en vroeg aan Thomas om deze naar Louise te brengen zo kon zij aan hun voorgerecht beginnen. Thomas twijfelde, maar kreeg een por in zijn zij van Femke en dan stond hij toch maar recht. Hij liep met het glas naar Louise. Louise zag er nog steeds niet goed uit. Thomas liet haar wat drinken; Louise zo kan je hier toch ni blijven zitten, kom ik breng je naar bed. Halverwege het traject zakte Louise echter in elkaar. Thomas ving haar op en nam haar in zijn armen en riep ondertussen op Charlotte. Charlotte ik denk dat we naar spoed moeten, Louise is in elkaar gezakt. "Euh ja, eerst vuur afzetten en dan sleutels zoeken ;zei Charlotte tegen zichzelf terwijl ze heel de loft rondliep op zoek naar haar spullen; nu de handtas van Louise vinden, dat was wat anders, Femke hielp mee met zoeken. eindelijk hadden ze alles bij elkaar. Louise was nog steeds niet bijgekomen, dus Thomas wilde zo snel mogelijk naar het ziekenhuis.
Charlotte reed zo hard ze kon, Femke zat naast haar en Thomas zat met Louise op de achterbank.
In het ziekenhuis aangekomen kregen ze direct een bed ter beschikking en werdt Louise onderzocht. Nu kwam ze stilletje bij en prevelde Thomas zijn naam. Deze snelde naar haar bed. "waar ben ik?" je bent in het ziekenhuis, je bent flauwgevallen, maar je bent in goede handen. we zullen direct wel weten wat er met jouw aan de hand is. Dan vroegen de artsen aan Thomas om de kamer te verlaten zodat ze verder konden doen met hun onderzoek. THomas knikte en gaf LOUise nog snel een kus op haar voorhoofd; ik kom snel terug he! en Louise knikte zachtjes.
Na een lang half uur kwam er eindelijk een arts naar hen: voorlopig vinden niets echt ernstig bij mevrouw, we gaan nu nog een echo doen van het abdomen en een ct-scan om te kijken of er geen abdominale bloedingen zijn of er is gebeurt is in de hersenen; We hebben ook bloed afgenomen en daar weten we over een uurtje meer over. het enige dat ik nog even wil vragen is, is Mevrouw recent nog ziek geweest of voelde zich niet goed. Thomas knikte negatief maar Charlotte dacht plots terug aan die morgend voor kerstmis waar Louise ook zo misselijk was geweest en melde dit dan ook direct aan de arts: maar ze is toen niet flauwgevallen enkel overgegeven. De arts bedankte Charlotte voor de info en ging terug de kamer binnen.
Daar namen ze eerst een echo, alvorens Louise naar de ct - afdeling werd gereden.
Alles werdt onderzocht, heel haar spijsverteringssysteem en ze keken naar haar appendic. en dan kwamen ze iets tegen. De arts beviel een VPK om een gyneco-echo apparaat te halen. Met deze echo konden ze iets zien maar het andere apparaat zou hen uitsluitsel geven.
Thomas zag een VPK uit Louise's kamer hollen en met een of ander apparaat de kamer terug binnen hollen. "Dit gaat niet goed zei en dacht hij. Femke begon nu ook wel wat schrik te krijgen en hield haar papa stevig vast. Het duurde dan ook voor hen weer verschrikkelijk lang alvorens de arts terug de kamer uitkwam. Meneer u mag even meekomen: beval zei hij tegen Thomas. THOmas werd lijkbleek: wta is er gebeurt, is Louise dood. Femke begon te wenen. Charlotte probeerde haar te troosten, maar zelf was ze op van de zenuwen en super bezorgd om haar vriendin. "Nee, nee. Daar kan ik u geruststellen. Maar Mevrouw is wakker en vraagt naar u en wat ik te vertellen heb is het beter dat er iemand vertrouwd bij haar is." Thomas was opgelucht dat Louise al terug bij bewustzijn was maar helemaal gerustgesteld was hij nog niet. Hij volgde de arts naar de kamer van Louise en liep in het binnenkomen recht naar haar toe. Daar lag Louise ze lachtte en beetje toen ze hem zag. Thomas kuste haar weer op haar voorhoofd en keek toen naar de dokter. En? wat is het verdikt?
Wel ik weet niet of dit voor jullie goed of slecht nieuws is maar uit de echo blijkt dat u zwanger bent. en niet zomaar zwanger. Kijk, als ik ven mag. De arts nam terug het echo-apparaat plaatste het in Louise en liet hen zien wat hij wilde zeggen. Louise en Thomas waren verstomd van het nieuws, maar toch benieuwd wat de dokter hen nog ging vertellen. De arts draaide het beeldscherm naar hun toe en wees twee lange bolletjes aan. U verwacht een tweeling. Kijk en u bent zelfs al zover dat we de hartjes zien kloppen en ook dat wees de dokter aan. dan zette hij het geluid op en toen hoorde ze een hartslag van 1 van de kindjes. euh hoever is Louise dan? vroeg Thomas. Zo'n 8 weken. Louise begon te rekenen, en dat kon kloppen 8 weken geleden waren ze nog samen en vrijden ze regelmatig. Thomas kreeg tranen in zijn ogen. We moeten enkel nog het bloedonderzoek afwachten om te kijken dan er voor de rest niets mis is maar ik denk mss buiten tekorten van bepaalde vitamen zal ik er niets uit moeten afleiden. En die duizeligheid en dat braken dat wijt ik aan de hormoonschommelingen die er nu zijn in haar lichaam.
We laten u even alleen dan kunnen jullie samen het nieuws even verwerken en van zodra we de bloedresultaten hebben dan kom ik nog even terug. alvast proficiat!! en de arts gaf Thomas een hand. dan verliet hij de kamer.
Charlotte zag dat de arts en de rest van het team de kamer verlieten en stormde op de arts af. en wat is er nu, hoe is het met Louise. Met LOuise gaat alles terug goed, wat er juist scheeld dat kan ik u niet vertellen maar straks zal meneer u alles wel vertellen. " Mogen we bij haar?: vroeg Charlotte ongeduldig. Nee, ik wil haar even wat rust gunnen. De VPK zal u wel komen halen als je binnen mag. Wat opgelucht maar ook wat teleurgesteld ging ze terug naar de stoel waar femke vol angst zat te wachten. Alles is ok met Louise volgens de artsen, maar wat er met haar scheeld moeten we sebiet vragen aan uw papa. want we mogen er nog niet bij. : informeerde Charlotte Femke.
Femke was opgelucht. en lachte toen: " seg Charlotte ons plan is aan het lukken en eigenlijk hebben wij niet veel moeten helpen" Charlotte lachtte nu ook. Ik denk dat ge daar wel is gelijk in zou kunnen krijgen en ze vielen elkaar in de armen.
Ondertussen in de ziekenkamer...................
-
novellefanaat
- Fan Lid
- Berichten: 172
- Lid geworden op: 25-06-2010 18:16
thomas nam stilletjes Louise's hand en bestudeerde haar gezicht in de hoop om daaruit af te lezen wat ze voelde, wat ze ervan vond.
Maar Louise bleef naar het scherm staren waar nog steeds het beeld van de 2 vruchtzakjes met elk net een klein wormpje in. Ze kon het nog steeds niet geloven. Dan voelde ze de blik van Thomas op haar gezicht branden en keek hem langzaam aan. Ze zag dat er tranen van ontroering over zijn wangen liepen en hij keek haar liefdevol aan. "Schat,...." Was het eerste en enige Thomas kon uitbrengen. Maar dat woord betekende voor Louise al veel, heel veel. Nu was het voor haar duidelijk wat Thomas voor haar voelde. "Wat nu?": vroeg Louise stilletjes. Ik weet het niet, maar een ding weet ik wel, ik zie je graag, ik ben verschrikkelijk stom geweest een paar maanden geleden, het uitmaken met jouw was ongeloofelijk stom. ik dacht dat dit voor jou beter was, zodat je jezelf kon leren kennen zonder onze liefdesperikelen er nog eens bovenop. Ik dacht dat ik je wel kon vergeten, dat mijn gevoelens voor jouw wel zouden verdwijnen maar niets is minderwaar. ik kon/kan je niet vergeten, ik wil niets liever dan bij jou zijn. Thomas zag dat nu ook Louise tranen in haar ogen had."Schat, ik wil mijn hele leven bij jou blijven en die wezentjes in jouw buik neem ik er graag bij. Ze zijn gecreeërd uit de liefde die er toen tussen ons was en ik hoop dat deze tussen ons kan terugkomen. Ik wil het in ieder geval proberen en niet alleen omdat je zwanger bent Louise. Sinds onze ontmoeting in de supermarkt hoop ik alleen nog maar dat het tussen ons terug kan goed komen." Thomas wilde nog iets zeggen maar Louise belette dat door haar vinger op zijn mond te leggen. THomas ik zie je ook nog graag en zou niets liever dan bij jou zijn. Deze zwangerschap, ik weet niet wat ik kan verwachten, ik ben er bang van. "Dat hoeft helemaal niet,schat. Ik sta je bij bij elke stap dat je zet in deze zwangerschap. Ik zal je steunen, ik laat je geen moment meer alleen. Je kunt altijd op mij rekenen." Thomas kwam dichter bij Louise staan en veegde zacht met zijn andere hand de tranen van haar wangen. Ik hou van jouw, voor altijd..... en Thomas kwam dichter en dichter en dan kwam hun kus, het was een zachte, tedere maar liefdevolle kus. na hun kus omhelsde ze elkaar en lieten ze beide hun tranen de vrije loop.
Maar Louise bleef naar het scherm staren waar nog steeds het beeld van de 2 vruchtzakjes met elk net een klein wormpje in. Ze kon het nog steeds niet geloven. Dan voelde ze de blik van Thomas op haar gezicht branden en keek hem langzaam aan. Ze zag dat er tranen van ontroering over zijn wangen liepen en hij keek haar liefdevol aan. "Schat,...." Was het eerste en enige Thomas kon uitbrengen. Maar dat woord betekende voor Louise al veel, heel veel. Nu was het voor haar duidelijk wat Thomas voor haar voelde. "Wat nu?": vroeg Louise stilletjes. Ik weet het niet, maar een ding weet ik wel, ik zie je graag, ik ben verschrikkelijk stom geweest een paar maanden geleden, het uitmaken met jouw was ongeloofelijk stom. ik dacht dat dit voor jou beter was, zodat je jezelf kon leren kennen zonder onze liefdesperikelen er nog eens bovenop. Ik dacht dat ik je wel kon vergeten, dat mijn gevoelens voor jouw wel zouden verdwijnen maar niets is minderwaar. ik kon/kan je niet vergeten, ik wil niets liever dan bij jou zijn. Thomas zag dat nu ook Louise tranen in haar ogen had."Schat, ik wil mijn hele leven bij jou blijven en die wezentjes in jouw buik neem ik er graag bij. Ze zijn gecreeërd uit de liefde die er toen tussen ons was en ik hoop dat deze tussen ons kan terugkomen. Ik wil het in ieder geval proberen en niet alleen omdat je zwanger bent Louise. Sinds onze ontmoeting in de supermarkt hoop ik alleen nog maar dat het tussen ons terug kan goed komen." Thomas wilde nog iets zeggen maar Louise belette dat door haar vinger op zijn mond te leggen. THomas ik zie je ook nog graag en zou niets liever dan bij jou zijn. Deze zwangerschap, ik weet niet wat ik kan verwachten, ik ben er bang van. "Dat hoeft helemaal niet,schat. Ik sta je bij bij elke stap dat je zet in deze zwangerschap. Ik zal je steunen, ik laat je geen moment meer alleen. Je kunt altijd op mij rekenen." Thomas kwam dichter bij Louise staan en veegde zacht met zijn andere hand de tranen van haar wangen. Ik hou van jouw, voor altijd..... en Thomas kwam dichter en dichter en dan kwam hun kus, het was een zachte, tedere maar liefdevolle kus. na hun kus omhelsde ze elkaar en lieten ze beide hun tranen de vrije loop.
-
novellefanaat
- Fan Lid
- Berichten: 172
- Lid geworden op: 25-06-2010 18:16
wat doen we nu? hoe moet het nu verder met ons? met de zwangerschap?
"Schat, gij trekt gewoon terug bij mij in, in ons huis. Zo kan ik beter voor jou zorgen, ale ik hoop dat toch dat je geen abortus wil plegen he!!!"
Thomas, dit is wel veel voor mij he, eerst was ik een man, nu ben ik een vrouw en dan heb ik een relatie durven aangaan met een man, ik ben er verschrikkelijk verliefd op geworden, dan maakt die het uit en nu blijk ik nog eens zwanger van hem te zijn en niet zomaar zwanger , ik zou een tweeling verwachten, Ah ik vind dat nog steeds rare gedachte( Louise krijgt een rilling over haar rug), en nu staat mijn grote liefde ineens terug voor mijn neus zijn liefde voor mij uit te spreken.
Thomas, ik wil het heel graag terug met u proberen, maar zo moederke spelen, ik weet niet of ik dat allemaal wel kan.
"Louise, jij wordt de beste moeder die ik me maar kan inbeelden, als ik zie hoe jij met Femke bezig bent en hoe snel ze jou in haar hartje gesloten heeft, dan kan het niet anders dat je een super mama gaat zijn voor onze kindjes." Louise was nog niet helemaal overtuigd. Maar wilde zich nu geborgen voelen en vroeg aan Thomas om haar vast te nemen. Zo zaten ze daar een hele tijd. Tot ze werden gestoord door het geklop op de deur en de VPK die de kamer binnen kwam. Sorry voor het storen zei ze maar ik kom vertellen dat je naar huis mag maar op voorwaarde dat je goed rust de volgende week. Hier heb ik nog een voorschrift van de dokter voor bijkomende vitaminen die je moet nemen en hij raad je aan om bij je gynecoloog een afspraak te maken voor over 2 weken zodat je zwangerschap goed kan worden opgevolgd, zeker nu je er voor 2 moet zorgen. Lousie liet het weer allemaal over zich heen gaan, het was goed dat Thomas aandachtig naar de uitleg van de vpk luisterde. Dan zal ik jullie maar laten, passeer nog even langs de receptie bij het buitengaan dan krijg je ook je SIS-kaart nog terug. Dan wens ik je het allerbeste toe en meneer verzorg en verwen u vrouwtje maar goe devolgende 7 maanden. en met een glimlach verliet ze de kamer. "Dat zal ik zeker doen", verzekerde Thomas haar nog en keek naar Louise en gaf haar een zoen. Op die moment kwam Louise terug tot de realiteit en vroeg Thomas: waarom zei ze zeker als je 2 kindjes hebt?
"Tweelingzwangerschappen zouden wat gecompliceerder zijn dan als je er maar eentje hebt maar zoveel weet ik daar ook ni van , ik zal dat straks is op internet opzoeken en als we nog vragen hebben zal jouw gynecoloog deze wel kunnen beantwoorden." Thomas , ik ben echt bang: zei Louise. thoams kon de angst in haar stem horen en op haar gezicht aflezen. en hij nam Lousie stevig vast en gaf haar een kus.
Dan werden ze weer gestoord door geklop op de deur, maar nu was het Charlotte die haar hoofd naar binnen stak en vroeg: Mogen we binnen komen? Thomas kniktte. Kunnen jullie ons nu eindelijk is vertellen wat er aan de hand is, er is hier niemand die iets wil lossenn iedereen zegt dat zal ze wel zelf vertellen. Femke die ondertussen naast Louise stond vroeg bezorgt: "ge gaat toch ni dood he?" Nee, nee dat niet: lachtte Louise zachjes en nam Femke vast. "De dokters hebben wel iets anders ontdekt, maar het is niet levensbedreigend.": zei Thomas , die het leuk vond om Charlotte en Femke zo in spanning te houden. "Wie vertelt het?": vroeg hij aan Louise. Doet gij het maar: antwoorde ze. Thomas zei weer: er zijn 2 dingen die we jullie willen vertellen het eerste is..... Thomas buikte zich langzaam naar LOuise en gaf haar een kus. Femke en CHarlotte stonden met grote ogen te krijgen en dan maakte ze sprongetje van plezier: "Jullie zijn terug samen!!!" en ze gaf Louise een grote knuffel. Louise schrok van de impulsieve reactie van Femke maar genoot wel van die knuffel, het deed haar goed. Charlotte was blij dat haar vriendin terug haar geluk had gevonden bij Thomas maar was toch benieuwd wat de dokter had gezegd. En het 2de? wat heeft de dokter gezegd? Louise en Thomas keken elkaar aan, wel Louise draagt iets van ons 2 in haar. Femke kon niet volgen, maar CHarlotte wist na even nadenken wat THomas wilde zeggen. Wil je zeggen dat jullie een kindje verwachten? Louise en Thomas knikte. en weer maakte Femke sprongen van geluk: joepi, ik krijg een broer of een zus, ik krijg een broer of een zus. Femke: zei Thomas in een poging om haar wat te kalmeren. Louise keek naar Charlotte en zei: geen kindje maar 2 kindjes. Charlotte schudde ongeloofwaardig haar hoofd, nee, Louise echt? LOusie knikte. euh en hoelang al? Nu was het Thomas die antwoordde. 2 maanden, we hebben de hartjes al horen kloppen. Charlotte kwam naar Louise toe en de 2 vriendinnen omhelsde elkaar en beide huilde ze van geluk. Femke was naar haar vader gelopen en ook zij was op haar vader gesprongen en hem een stevige knuffel gegeven. Dit is de mooiste nieuwjaar die ik ooit al heb gehad. Thomas was nu ook ontroert door de woorden van zijn dochter. Maar ze had wel gelijk, dit was de mooiste nieuwjaar ooit!!!!!!
"Schat, gij trekt gewoon terug bij mij in, in ons huis. Zo kan ik beter voor jou zorgen, ale ik hoop dat toch dat je geen abortus wil plegen he!!!"
Thomas, dit is wel veel voor mij he, eerst was ik een man, nu ben ik een vrouw en dan heb ik een relatie durven aangaan met een man, ik ben er verschrikkelijk verliefd op geworden, dan maakt die het uit en nu blijk ik nog eens zwanger van hem te zijn en niet zomaar zwanger , ik zou een tweeling verwachten, Ah ik vind dat nog steeds rare gedachte( Louise krijgt een rilling over haar rug), en nu staat mijn grote liefde ineens terug voor mijn neus zijn liefde voor mij uit te spreken.
Thomas, ik wil het heel graag terug met u proberen, maar zo moederke spelen, ik weet niet of ik dat allemaal wel kan.
"Louise, jij wordt de beste moeder die ik me maar kan inbeelden, als ik zie hoe jij met Femke bezig bent en hoe snel ze jou in haar hartje gesloten heeft, dan kan het niet anders dat je een super mama gaat zijn voor onze kindjes." Louise was nog niet helemaal overtuigd. Maar wilde zich nu geborgen voelen en vroeg aan Thomas om haar vast te nemen. Zo zaten ze daar een hele tijd. Tot ze werden gestoord door het geklop op de deur en de VPK die de kamer binnen kwam. Sorry voor het storen zei ze maar ik kom vertellen dat je naar huis mag maar op voorwaarde dat je goed rust de volgende week. Hier heb ik nog een voorschrift van de dokter voor bijkomende vitaminen die je moet nemen en hij raad je aan om bij je gynecoloog een afspraak te maken voor over 2 weken zodat je zwangerschap goed kan worden opgevolgd, zeker nu je er voor 2 moet zorgen. Lousie liet het weer allemaal over zich heen gaan, het was goed dat Thomas aandachtig naar de uitleg van de vpk luisterde. Dan zal ik jullie maar laten, passeer nog even langs de receptie bij het buitengaan dan krijg je ook je SIS-kaart nog terug. Dan wens ik je het allerbeste toe en meneer verzorg en verwen u vrouwtje maar goe devolgende 7 maanden. en met een glimlach verliet ze de kamer. "Dat zal ik zeker doen", verzekerde Thomas haar nog en keek naar Louise en gaf haar een zoen. Op die moment kwam Louise terug tot de realiteit en vroeg Thomas: waarom zei ze zeker als je 2 kindjes hebt?
"Tweelingzwangerschappen zouden wat gecompliceerder zijn dan als je er maar eentje hebt maar zoveel weet ik daar ook ni van , ik zal dat straks is op internet opzoeken en als we nog vragen hebben zal jouw gynecoloog deze wel kunnen beantwoorden." Thomas , ik ben echt bang: zei Louise. thoams kon de angst in haar stem horen en op haar gezicht aflezen. en hij nam Lousie stevig vast en gaf haar een kus.
Dan werden ze weer gestoord door geklop op de deur, maar nu was het Charlotte die haar hoofd naar binnen stak en vroeg: Mogen we binnen komen? Thomas kniktte. Kunnen jullie ons nu eindelijk is vertellen wat er aan de hand is, er is hier niemand die iets wil lossenn iedereen zegt dat zal ze wel zelf vertellen. Femke die ondertussen naast Louise stond vroeg bezorgt: "ge gaat toch ni dood he?" Nee, nee dat niet: lachtte Louise zachjes en nam Femke vast. "De dokters hebben wel iets anders ontdekt, maar het is niet levensbedreigend.": zei Thomas , die het leuk vond om Charlotte en Femke zo in spanning te houden. "Wie vertelt het?": vroeg hij aan Louise. Doet gij het maar: antwoorde ze. Thomas zei weer: er zijn 2 dingen die we jullie willen vertellen het eerste is..... Thomas buikte zich langzaam naar LOuise en gaf haar een kus. Femke en CHarlotte stonden met grote ogen te krijgen en dan maakte ze sprongetje van plezier: "Jullie zijn terug samen!!!" en ze gaf Louise een grote knuffel. Louise schrok van de impulsieve reactie van Femke maar genoot wel van die knuffel, het deed haar goed. Charlotte was blij dat haar vriendin terug haar geluk had gevonden bij Thomas maar was toch benieuwd wat de dokter had gezegd. En het 2de? wat heeft de dokter gezegd? Louise en Thomas keken elkaar aan, wel Louise draagt iets van ons 2 in haar. Femke kon niet volgen, maar CHarlotte wist na even nadenken wat THomas wilde zeggen. Wil je zeggen dat jullie een kindje verwachten? Louise en Thomas knikte. en weer maakte Femke sprongen van geluk: joepi, ik krijg een broer of een zus, ik krijg een broer of een zus. Femke: zei Thomas in een poging om haar wat te kalmeren. Louise keek naar Charlotte en zei: geen kindje maar 2 kindjes. Charlotte schudde ongeloofwaardig haar hoofd, nee, Louise echt? LOusie knikte. euh en hoelang al? Nu was het Thomas die antwoordde. 2 maanden, we hebben de hartjes al horen kloppen. Charlotte kwam naar Louise toe en de 2 vriendinnen omhelsde elkaar en beide huilde ze van geluk. Femke was naar haar vader gelopen en ook zij was op haar vader gesprongen en hem een stevige knuffel gegeven. Dit is de mooiste nieuwjaar die ik ooit al heb gehad. Thomas was nu ook ontroert door de woorden van zijn dochter. Maar ze had wel gelijk, dit was de mooiste nieuwjaar ooit!!!!!!