Deel 51
Een uurtje later geniet iedereen van een exquise maaltijd. Alles is zo fijn afgewerkt en smaakt overheerlijk. De suitetafel staat centraal. Ella en Nicolas genieten van alles. Norbert en Linda, Antoine en Leonie zitten naast Nicolas. Cindy en Walter, Nonkel Pierre Yves en Carmen zitten rechts naast Ella. Carmen glundert. Mee aanschuiven aan de suitetafel. Dat had ze nooit gedacht.
Het voorgerechtje met zalm is overheerlijk. Ella geniet. Nicolas is met Walter in een gesprek verwikkeld. Norbert en Antoine weten iedereen aan tafel te animeren maar ze kunnen niet vermijden dat Ella in gedachten verzinkt. Ze kijkt te tafel rond en mist haar mama en haar vader. Omdat ze niemand met deze muizenissen wil lastigvallen, duwt ze voorzichtig haar stoel naar achter. “Even opfrissen” fluistert ze Nicolas toe. Ze loopt de zaal uit. Nicolas kijkt haar wat verbaasd na.
“Waar is ze naartoe?” Cindy klinkt bezorgd.
“Even naar het toilet.”
“Ah, ok.”
Ella wandelt naar de tuin. Ze zet zich neer op een bankje. Ze wrijft over haar jurk en kijkt naar de mooie bloemenpracht in de tuin. Ze barst in tranen uit. Ze trekt haar benen op en verbergt haar hoofd. “Mama, waarom ? Ik had je hier zo graag bij.”
Net op dat ogenblik komen Yasmine en Frederico knuffelend de tuin in. Ze blijven verschrikt staan als ze Ella zien zitten op het bankje. “Ga direct Nicolas halen. Ik ga naar Ella.” Yasmine duwt Frederico de juiste richting in.
“Ga ik niet beter Cindy halen?”
“Ja, ook goed maar ik zou Nicolas halen. Ella heeft Nicolas nu nodig. Vooruit.”
Yasmine stapt op Ella toe. Ze zet zich naast haar neer. Ze legt haar arm rond haar. “Hey, Ella?” Ze klinkt bezorgd.
Ella heft haar hoofd op en veegt haar tranen weg.
“Wat scheelt er?”
Ella haalt haar schouders op. “Niets.”
“Komaan, Ella.”
“Ik dacht gewoon even aan mijn mama en aan daarstraks met Clio. Het werd me wat teveel denk ik.”
Yasmine zucht. “Ik denk ook nog dikwijls aan mijn papa.”
Ella legt haar hoofd tegen de schouder van Yasmine aan. “Een zalige man. Hij kon zo mooi vertellen. Je hebt gelijk. Hij moest hier ook zijn.”
Yasmine knikt. “Das het leven, lieve Ella.”
“Ik denk dat mama zou genoten hebben van deze dag.”
“Ik weet een ding wel zekers, ze zou nooit gewild hebben dat jij hier in je eentje zat te huilen.”
Ella glimlacht. “Ja, das waar.” Ella omhelst Yasmine.
“Kom, we gaan even naar het kleinste kamertje.”
“Is het nodig?” Ella lacht alweer een beetje.
Yasmine houdt haar hoofd schuin.”Ja, toch een beetje.”
Net als ze opstaan, komt Nicolas de tuin in gelopen. Hij ziet lijkbleek. “Ella?” Zijn stem klinkt bezorgd. Ella loopt op hem toe en omhelst hem. “Ze hoefden jou niet ongerust te maken.”
“Jawel.” Nicolas klinkt overtuigd. “Ik wil er altijd voor jou zijn.” Hij streelt zacht door haar haar.
Ella geeft Nicolas een zoen. “Ik ook voor jou. Ik dacht gewoon even aan mama en mijn vader … en ik wou even … gewoon …”
“… alleen zijn?” Er klinkt ongeloof in Nicolas zijn stem.
“Nee, dat niet. Ik wou je gewoon niet ongerust maken.”
“Je hoeft me niet te sparen.”
“Dat weet ik wel. Kom we gaan terug. Maar ik ga nog even met Yasmine mijn make up bijwerken.”
Samen wandelen ze terug naar binnen. Frederico is opgelucht. Ook Cindy is gerustgesteld als ze Nicolas en Ella omarmt ziet binnenwandelen.
Nog geen vijf minuten later zit iedereen weer aan tafel voor het hoofdgerecht. Na het hoofdgerechten was het tijd voor de eerste dans. Ella had wat angst. Maar Nicolas niet. Hij kijkt plechtig naar Ella. “Mag ik deze dans van u?”
Ella’s ogen schitteren. “Ja, zeker. Zolang ik je maar geen pijn ga doen.”
Nicolas geeft haar een zoen en troont haar mee naar de dansvloer. “Laat mij je gewoon leiden, dan komt alles goed.”
Ella lacht. “Das geen probleem, ik vertrouw je blindelings.”
“Hou toch je ogen maar open.”
De eerste noten zetten in. Nicolas verrast Ella. Ze voelt zich over de dansvloer zweven. Ze volgt Nicolas gewoon en ze dansen zo prachtig. Ze geniet.
Carmen en Cindy zijn onder de indruk. “Ik wist niet dat Ella zo mooi kon dansen.”
Cindy knipoogt. “Ze heeft een ideale danspartner. Nicolas danst geweldig. Ik ga straks ook een danske reserveren in zijn boekske.”
“Cindy! Das wel omgekeerd, hé! Nicolas die moet er eentje bij jou reserveren.”
“Dat doet die nooit. Dus doe ik het.”
Carmen barst in lachen uit. “Ik ga straks misschien kunnen dansen …. met Pierre Yves dan .”
“Hoe bedoel je?” Cindy doet alsof ze de hint van haar beste vriendin niet snapt.
“Awel, ja vriendinne, het klikt zo een beetje …”
“Hoe het klikt ? Hoe bedoel je?”
“Zeggggg, Cindy, plaag me niet. Je weet perfect wat ik bedoel.”
Ella & Nicolas
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 52
Deel 52
Na het dessertenbuffet is de dansvloer druk bezet. Iedereen geniet van de muziek. Ella is blij dat Frederico draait. Hij wordt geassisteerd door een vriend zodat ook Yasmine kan dansen met haar ventje en ze samen kunnen genieten van dit feest.
Ella en Nicolas zitten op een bankje aan het raam. Het ganse gezelschap is verhuisd van de kelderruimte naar aan mooie grote zaal vooraan aan het kasteel. Er staan tafels en stoelen. Het dessertenbuffet staat in de ruimte naast de zaal opgesteld. De muziek bonst door het kasteel. Ella lacht als ze Pierre Yves ziet dansen. “Hij slooft zich uit voor Carmen, vind je niet?”
Nicolas knikt. “Ja, inderdaad. Die twee hebben elkaar gevonden zo lijkt het.”
Ella lacht. “Carmen verlangt al zo lang naar een nieuwe liefde. Wie weet ?”
Er wordt net een trage ingezet. Cindy ploft neer naast Ella. “Amai, ik word oud.”
Ella lacht. “Nee, je moet gewoon nu en dan eens gaan zitten. Of zoals Carmen … een slowke dansen.”
Cindy tuurt over de dansvloer. “Met Pierreke, zekers?”
Ella lacht. “Ja, inderdaad met mijn nonkel.”
Cindy schudt haar hoofd. “Hmmm, ik kan er niet aan doen. Ik gun het mijn vriendinne van harte, maar je nonkel? Sorry Ella.”
Nicolas lacht. Ook Walter zet zich erbij. “Als dat nu klikt, Cindy.”
“Je hebt gelijk, Walter. Zie eens hoe ze geniet.” Ella trekt Nicolas mee. “Dansen wij ook nog eens.” Ze houdt haar hoofd schuin. Nicolas drukt een kus op haar mond en tilt haar omhoog. “Met alle plezier.”
“Zo mooi, hé, Walterke?” Cindy trekt Walter tegen zich aan. Hij knikt. “Ja, Cindy, de liefde is altijd mooi.”
“Zeeggggg” Anthony zet zich naast Walter.
“Wat scheelt er, scheetje?”
“Ik denk dat ik een nieuwtje weet …”
“Skippy, dat weet je niet zeker. Dan mag je zo een dingen niet aan de grote klok hangen.”
“Maar Balou, Cindy is toch geen grote klok en Walterke ook niet.”
Cindy lacht. “Ik denk dat ik je nieuwtje al ken… heeft het iets met Carmen te maken ?”
Anthony kijkt beteuterd. “Ja. Hoe weet jij dat al?”
“Zeg, Anthony, ik ben niet blind, zene. Iedereen heeft het al gezien. Kijk op de dansvloer … ze dansen bijna zo dicht bij elkaar als Ella en Nicolas.”
“Zo mooi, hé Balou, de liefde.” Zonder schroom geeft Anthony Lucas een innige zoen.
Cindy lacht. “En ons Carmen verdient het.”
Yasmine staat vlak naast Norbert en Linda. “Kijk eens, hoe mooi?”
“Carmen is denk ik verliefd.” Linda lacht.
“Dat denk ik ook.” Beaamt Yasmine.
“Ella en Nicolas genieten ook.”
Yasmine knikt. “Ella had het daarstraks even moeilijk.”
Norbert fronst zijn wenkbrauwen. “Hoe bedoel je?”
“Ze moest ineens aan haar mama Tessa denken. En haar papa.”
“Ja, Tessa die had hier moeten zijn.”
“Ik heb haar gezegd dat het logisch is dat ze hen mist. Ik mis mijn papa ook altijd. Zeker op momenten zoals dit. Je zou hem hier verhalen horen vertellen hebben van lang vervlogen tijden.”
Linda omhelst Yasmine. “Ik mis Jasper nog elke dag. Hij heeft voor mij zoveel betekend.”
“Jij voor hem ook.”
Yasmine knikt instemmend.
Het feest is een vol treffer die tot in de vroege uurtjes duurt. Rond een uur of 5 beginnen de eerste gasten naar huis te gaan. Maar de meesten zijn nog lang niet moe.
Ella zit op Nicolas zijn schoot. Haar armen rond zijn nek. Ze geniet. “Het feest is leuk ?”
Nicolas knikt instemmend. “Ja, heel leuk. Maar kijk eens naar mijn pa.”
Ella lacht. Antoine zit op een bankje en is in slaap gesukkeld. Midden tussen het oorverdovend lawaai … “Niet te geloven dat die hier kan slapen.”
“Inderdaad. Zal willen zeggen dat hij heel moe is.”
Leonie die staat met Carmen en Linda op de dansvloer. Ze lijkt te tijd van haar leven te hebben. “Je ma is nog niet moe. Die amuseert zich.”
“Ja, ik heb ze nog nooit zo uitgelaten gezien.” Nicolas geeft Ella een zoen.
“En jij? Ben jij moe?”
Nicolas schudt zijn hoofd. “Nee, moe niet. Wel zere voeten.”
“Ik ga me nog even uitleven. Ga je mee?”
“Nee, ik blijft nog even zitten.”
Ella staat recht en dartelt de dansvloer op. Met Yasmine aan haar hand die ze meegetrokken van haar stoel.
Nicolas zet zich recht en loopt naar zijn pa. Hij zet zich naast hem neer. Daardoor wordt hij wakker. “Goed geslapen?” Nicolas lacht.
“Ik geslapen? maar nee.”
Nicolas lacht hartelijk. Ook Norbert voegt zich bij hen. “Leonie amuseert zich.”
“Dat kan je wel stellen.” Beaamt Nicolas.
Antoine tuurt over de dansvloer. Hij kijkt verbaasd naar zijn echtgenote. “Jullie hebben gelijk. Ze geniet. Maar dat zie ik niet zitten. Ik heb nog zin in een flinke pint. Gaan jullie meer naar de toog?”
Norbert denkt even na. “Ja, een paterke kan er nog bij.”
Aan de toog vinden ze ook Walter, Anthony, Lucas en Jens. Samen zetten ze zich neer aan een tafel. Het wordt een geanimeerd gesprek over muziek van nu en vroeger. Zo nu en dan komt er iemand afscheid nemen. En uiteindelijk blijven alleen familie en de beste vrienden over.
Maar rond half zeven komt er een geeuwend bruidje haar ventje zoeken. Ze laat zich vallen op zijn schoot en legt haar hoofd op zijn schouder. “Gaan we naar huis ?” fluistert ze zacht. Maar dit laten Yasmine en Cindy niet zo maar gebeuren. “Nog een laatste dans van jou en Nicolas, lieve Ella, eerder mag je niet …” Cindy proest het uit.
“Nog ? Ik val om van de slaap …” probeert Ella nog. Maar haar vriendin is niet te vermurwen. Cindy trekt Ella en Nicolas recht en samen met de andere lopen ze naar de dans vloer. “Ne mooie trage” roept Carmen naar Frederico.
Ella verdwijnt in de armen van Nicolas. Ze dansen samen … op een tegel. Ella is moe maar geniet van dit gevoel. Ze kust Nicolas passioneel zonder zich iets aan te trekken van de mensen om hen heen. Maar iedereen is zelf aan het genieten. Het ene liedje gaat perfect over in het andere. Frederico danst met Yasmine maar bij de eerste klanken van het volgende liedje, zorgt Frederico dat iedereen een kring vormt rond Ella en Nicolas, maar dit ontgaat hen. Ze genieten van elkaar … van de mooie muziek …
Als de laatste tonen uitsterven, kijkt Ella verbaasd rond. Wat een mooi slotmoment voor hun dag. Hun trouwdag … voor hen begint een nieuw leven samen … vanaf nu bouwen ze samen aan hun geluk. Iedereen hier aanwezig zal meebouwen … daar is ze zeker van … Nicolas trekt Ella tegen zich aan. “Ik hou van jou, lieve lieve Ella.”
“En ik hou van jou voor de rest van ons leven.”
Na het dessertenbuffet is de dansvloer druk bezet. Iedereen geniet van de muziek. Ella is blij dat Frederico draait. Hij wordt geassisteerd door een vriend zodat ook Yasmine kan dansen met haar ventje en ze samen kunnen genieten van dit feest.
Ella en Nicolas zitten op een bankje aan het raam. Het ganse gezelschap is verhuisd van de kelderruimte naar aan mooie grote zaal vooraan aan het kasteel. Er staan tafels en stoelen. Het dessertenbuffet staat in de ruimte naast de zaal opgesteld. De muziek bonst door het kasteel. Ella lacht als ze Pierre Yves ziet dansen. “Hij slooft zich uit voor Carmen, vind je niet?”
Nicolas knikt. “Ja, inderdaad. Die twee hebben elkaar gevonden zo lijkt het.”
Ella lacht. “Carmen verlangt al zo lang naar een nieuwe liefde. Wie weet ?”
Er wordt net een trage ingezet. Cindy ploft neer naast Ella. “Amai, ik word oud.”
Ella lacht. “Nee, je moet gewoon nu en dan eens gaan zitten. Of zoals Carmen … een slowke dansen.”
Cindy tuurt over de dansvloer. “Met Pierreke, zekers?”
Ella lacht. “Ja, inderdaad met mijn nonkel.”
Cindy schudt haar hoofd. “Hmmm, ik kan er niet aan doen. Ik gun het mijn vriendinne van harte, maar je nonkel? Sorry Ella.”
Nicolas lacht. Ook Walter zet zich erbij. “Als dat nu klikt, Cindy.”
“Je hebt gelijk, Walter. Zie eens hoe ze geniet.” Ella trekt Nicolas mee. “Dansen wij ook nog eens.” Ze houdt haar hoofd schuin. Nicolas drukt een kus op haar mond en tilt haar omhoog. “Met alle plezier.”
“Zo mooi, hé, Walterke?” Cindy trekt Walter tegen zich aan. Hij knikt. “Ja, Cindy, de liefde is altijd mooi.”
“Zeeggggg” Anthony zet zich naast Walter.
“Wat scheelt er, scheetje?”
“Ik denk dat ik een nieuwtje weet …”
“Skippy, dat weet je niet zeker. Dan mag je zo een dingen niet aan de grote klok hangen.”
“Maar Balou, Cindy is toch geen grote klok en Walterke ook niet.”
Cindy lacht. “Ik denk dat ik je nieuwtje al ken… heeft het iets met Carmen te maken ?”
Anthony kijkt beteuterd. “Ja. Hoe weet jij dat al?”
“Zeg, Anthony, ik ben niet blind, zene. Iedereen heeft het al gezien. Kijk op de dansvloer … ze dansen bijna zo dicht bij elkaar als Ella en Nicolas.”
“Zo mooi, hé Balou, de liefde.” Zonder schroom geeft Anthony Lucas een innige zoen.
Cindy lacht. “En ons Carmen verdient het.”
Yasmine staat vlak naast Norbert en Linda. “Kijk eens, hoe mooi?”
“Carmen is denk ik verliefd.” Linda lacht.
“Dat denk ik ook.” Beaamt Yasmine.
“Ella en Nicolas genieten ook.”
Yasmine knikt. “Ella had het daarstraks even moeilijk.”
Norbert fronst zijn wenkbrauwen. “Hoe bedoel je?”
“Ze moest ineens aan haar mama Tessa denken. En haar papa.”
“Ja, Tessa die had hier moeten zijn.”
“Ik heb haar gezegd dat het logisch is dat ze hen mist. Ik mis mijn papa ook altijd. Zeker op momenten zoals dit. Je zou hem hier verhalen horen vertellen hebben van lang vervlogen tijden.”
Linda omhelst Yasmine. “Ik mis Jasper nog elke dag. Hij heeft voor mij zoveel betekend.”
“Jij voor hem ook.”
Yasmine knikt instemmend.
Het feest is een vol treffer die tot in de vroege uurtjes duurt. Rond een uur of 5 beginnen de eerste gasten naar huis te gaan. Maar de meesten zijn nog lang niet moe.
Ella zit op Nicolas zijn schoot. Haar armen rond zijn nek. Ze geniet. “Het feest is leuk ?”
Nicolas knikt instemmend. “Ja, heel leuk. Maar kijk eens naar mijn pa.”
Ella lacht. Antoine zit op een bankje en is in slaap gesukkeld. Midden tussen het oorverdovend lawaai … “Niet te geloven dat die hier kan slapen.”
“Inderdaad. Zal willen zeggen dat hij heel moe is.”
Leonie die staat met Carmen en Linda op de dansvloer. Ze lijkt te tijd van haar leven te hebben. “Je ma is nog niet moe. Die amuseert zich.”
“Ja, ik heb ze nog nooit zo uitgelaten gezien.” Nicolas geeft Ella een zoen.
“En jij? Ben jij moe?”
Nicolas schudt zijn hoofd. “Nee, moe niet. Wel zere voeten.”
“Ik ga me nog even uitleven. Ga je mee?”
“Nee, ik blijft nog even zitten.”
Ella staat recht en dartelt de dansvloer op. Met Yasmine aan haar hand die ze meegetrokken van haar stoel.
Nicolas zet zich recht en loopt naar zijn pa. Hij zet zich naast hem neer. Daardoor wordt hij wakker. “Goed geslapen?” Nicolas lacht.
“Ik geslapen? maar nee.”
Nicolas lacht hartelijk. Ook Norbert voegt zich bij hen. “Leonie amuseert zich.”
“Dat kan je wel stellen.” Beaamt Nicolas.
Antoine tuurt over de dansvloer. Hij kijkt verbaasd naar zijn echtgenote. “Jullie hebben gelijk. Ze geniet. Maar dat zie ik niet zitten. Ik heb nog zin in een flinke pint. Gaan jullie meer naar de toog?”
Norbert denkt even na. “Ja, een paterke kan er nog bij.”
Aan de toog vinden ze ook Walter, Anthony, Lucas en Jens. Samen zetten ze zich neer aan een tafel. Het wordt een geanimeerd gesprek over muziek van nu en vroeger. Zo nu en dan komt er iemand afscheid nemen. En uiteindelijk blijven alleen familie en de beste vrienden over.
Maar rond half zeven komt er een geeuwend bruidje haar ventje zoeken. Ze laat zich vallen op zijn schoot en legt haar hoofd op zijn schouder. “Gaan we naar huis ?” fluistert ze zacht. Maar dit laten Yasmine en Cindy niet zo maar gebeuren. “Nog een laatste dans van jou en Nicolas, lieve Ella, eerder mag je niet …” Cindy proest het uit.
“Nog ? Ik val om van de slaap …” probeert Ella nog. Maar haar vriendin is niet te vermurwen. Cindy trekt Ella en Nicolas recht en samen met de andere lopen ze naar de dans vloer. “Ne mooie trage” roept Carmen naar Frederico.
Ella verdwijnt in de armen van Nicolas. Ze dansen samen … op een tegel. Ella is moe maar geniet van dit gevoel. Ze kust Nicolas passioneel zonder zich iets aan te trekken van de mensen om hen heen. Maar iedereen is zelf aan het genieten. Het ene liedje gaat perfect over in het andere. Frederico danst met Yasmine maar bij de eerste klanken van het volgende liedje, zorgt Frederico dat iedereen een kring vormt rond Ella en Nicolas, maar dit ontgaat hen. Ze genieten van elkaar … van de mooie muziek …
Als de laatste tonen uitsterven, kijkt Ella verbaasd rond. Wat een mooi slotmoment voor hun dag. Hun trouwdag … voor hen begint een nieuw leven samen … vanaf nu bouwen ze samen aan hun geluk. Iedereen hier aanwezig zal meebouwen … daar is ze zeker van … Nicolas trekt Ella tegen zich aan. “Ik hou van jou, lieve lieve Ella.”
“En ik hou van jou voor de rest van ons leven.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 53
Deel 53 
Ella en Nicolas rijden samen met Cindy en Walter naar de Wingerd. Frederico en Yasmine nemen Carmen mee. Ook Anthony en Lucas, Linda en Norbert en Leonie en Antoine vertrekken gelijktijdig naar Lier.
Het is voor Pierre Yves geen makkelijk afscheid. Niet dat hij Ella niet naar huis wil laten vertrekken, hij lijkt het erg moeilijk te hebben met Carmen die vertrekt. Het lijkt Carmen ongepast om nu al hier te blijven. Al geeft ze wel toe dat ze dat liever had gedaan. Frederico staat hoofdschuddend het schouwspel gade te slaan. Yasmine geeft hem een por. “Komaan, Rico. Ze zijn verliefd.”
Frederico zucht. “Ja, dat lijkt zo. Dat ze dan hier blijft he? Kijk iedereen rijdt al weg.”
“Ze zou graag hier blijven maar Pierre Yves vindt het nog te snel. Kijk, daar is ze al.”
“Oh, jullie zijn schatjes … ben zo blij dat ik mee kan.” Carmen trippelt naar de auto.
“Het duurde wel lang.” Frederico kijkt ontstemd.
Maar dat ontgaat Carmen. Ze staat nog uitgebreid te zwaaien en kushandjes te gooien naar Pierre Yves.
Frederico stapt hoofdschuddend in de auto. Yasmine stapt lachend in de auto en legt haar hand op zijn been. “Komaan, Rico, zie haar genieten. Dat verdient ze toch.”
“Ja, dat wel. Maar zo zeemzoet … brrr …. Daar krijg ik rillingen van.”
Yasmine geeft Frederico een zoen.
“Allé, vertrekken jullie nog?” maant Carmen hen aan.
Frederico draait zich naar haar om. “Awel ja, dat ontbreekt er nog aan …”
Maar Yasmine snoert hem de mond. “We mogen toch ook wel romantisch doen. Jij gaf het goede voorbeeld.” Ze kijkt met pretoogjes naar Carmen.
“Euhm … ja … je hebt gelijk …” Carmen ziet aan het gezicht van Frederico dat hij niet opgezet is met haar opmerking. “Ja, maar ….” Pruttelt ze blozend verder “ … als ik jullie zo bezig zien … dan … wil ik terug naar …”
De auto vertrekt met ronkende wielen. Yasmine lacht hartelijk. “Zo, nu kan Pierre Yves ook gaan slapen en genieten van zoete dromen …”
“Ik mis hem nu al.” Carmen kijkt beteuterd door het raam.
“Maar ik ben al lang niet meer zo gelukkig geweest.” Ze roept er direct achter aan. “IK BEN SUPER VERLIEFD.”
“Carmen, wat rustig … straks rij ik van de weg af …” Maar er zit een schittering in zijn ogen. Frederico wordt doodserieus. “Ik ben blij voor jou. Jij verdient dat … maar eerlijk … hadden ze mij dat op voorhand gezegd dat jij op de nonkel van Ella verliefd ging worden … ik ging hard gelachen hebben.”
Er komt geen reactie.
Yasmine draait zich om. “Carmen ?”
“Ja?”
Yasmine lacht. “Jij bent super gelukkig … en zo verliefd.”
“Dat je dat maar weet.” Beaamt Carmen.
Haar GSM geeft een signaal. “Oh, zou hij me missen ?”
Yasmine lacht. “Dan moet je dat berichtje lezen.”
Carmen kijkt beteuterd. “Het is van mijn vriendinne …”
Yasmine proest het uit. “Heb je wel je gsm nummer gegeven aan hem ?”
Carmen fronst haar voorhoofd en denkt na. “Nee, dat ben ik vergeten. En nu?” Ze kijkt met een pruillip naar Yasmine.
Frederico lacht. “Vraag dat morgen aan Norbert. Die heeft dat denk ik wel. Stoor Ella en Nicolas daar niet voor, ok?”
“Zouden die nu al slapen ?” Carmen heeft haar mobieltje al in haar handen.
“Nee, die slapen nu nog niet maar die hebben nu andere dingen aan hun hoofd.”
Carmen denkt na. “Ja, je hebt gelijk. Maar naar Norbert ga ik nu wel een sms’je sturen.”
“Dat kan geen kwaad.” Yasmine lacht hartelijk.
Maar dan klinkt Carmen ongelukkig. “Ik heb zijn nummer ook niet!”
“Ik zal even een sms’je naar Linda sturen. Die zit bij hem in de wagen.” Yasmine haalt haar GSM uit haar handtas en begint direct een berichtje te maken.
“Oh, das lief.”
Frederico schudt lachend zijn hoofd. Zijn beste vriendin lijkt net een verliefde puber. En nog geen 2 minuten later is Carmen druk aan het sms’en.
Ella en Nicolas rijden samen met Cindy en Walter naar de Wingerd. Frederico en Yasmine nemen Carmen mee. Ook Anthony en Lucas, Linda en Norbert en Leonie en Antoine vertrekken gelijktijdig naar Lier.
Het is voor Pierre Yves geen makkelijk afscheid. Niet dat hij Ella niet naar huis wil laten vertrekken, hij lijkt het erg moeilijk te hebben met Carmen die vertrekt. Het lijkt Carmen ongepast om nu al hier te blijven. Al geeft ze wel toe dat ze dat liever had gedaan. Frederico staat hoofdschuddend het schouwspel gade te slaan. Yasmine geeft hem een por. “Komaan, Rico. Ze zijn verliefd.”
Frederico zucht. “Ja, dat lijkt zo. Dat ze dan hier blijft he? Kijk iedereen rijdt al weg.”
“Ze zou graag hier blijven maar Pierre Yves vindt het nog te snel. Kijk, daar is ze al.”
“Oh, jullie zijn schatjes … ben zo blij dat ik mee kan.” Carmen trippelt naar de auto.
“Het duurde wel lang.” Frederico kijkt ontstemd.
Maar dat ontgaat Carmen. Ze staat nog uitgebreid te zwaaien en kushandjes te gooien naar Pierre Yves.
Frederico stapt hoofdschuddend in de auto. Yasmine stapt lachend in de auto en legt haar hand op zijn been. “Komaan, Rico, zie haar genieten. Dat verdient ze toch.”
“Ja, dat wel. Maar zo zeemzoet … brrr …. Daar krijg ik rillingen van.”
Yasmine geeft Frederico een zoen.
“Allé, vertrekken jullie nog?” maant Carmen hen aan.
Frederico draait zich naar haar om. “Awel ja, dat ontbreekt er nog aan …”
Maar Yasmine snoert hem de mond. “We mogen toch ook wel romantisch doen. Jij gaf het goede voorbeeld.” Ze kijkt met pretoogjes naar Carmen.
“Euhm … ja … je hebt gelijk …” Carmen ziet aan het gezicht van Frederico dat hij niet opgezet is met haar opmerking. “Ja, maar ….” Pruttelt ze blozend verder “ … als ik jullie zo bezig zien … dan … wil ik terug naar …”
De auto vertrekt met ronkende wielen. Yasmine lacht hartelijk. “Zo, nu kan Pierre Yves ook gaan slapen en genieten van zoete dromen …”
“Ik mis hem nu al.” Carmen kijkt beteuterd door het raam.
“Maar ik ben al lang niet meer zo gelukkig geweest.” Ze roept er direct achter aan. “IK BEN SUPER VERLIEFD.”
“Carmen, wat rustig … straks rij ik van de weg af …” Maar er zit een schittering in zijn ogen. Frederico wordt doodserieus. “Ik ben blij voor jou. Jij verdient dat … maar eerlijk … hadden ze mij dat op voorhand gezegd dat jij op de nonkel van Ella verliefd ging worden … ik ging hard gelachen hebben.”
Er komt geen reactie.
Yasmine draait zich om. “Carmen ?”
“Ja?”
Yasmine lacht. “Jij bent super gelukkig … en zo verliefd.”
“Dat je dat maar weet.” Beaamt Carmen.
Haar GSM geeft een signaal. “Oh, zou hij me missen ?”
Yasmine lacht. “Dan moet je dat berichtje lezen.”
Carmen kijkt beteuterd. “Het is van mijn vriendinne …”
Yasmine proest het uit. “Heb je wel je gsm nummer gegeven aan hem ?”
Carmen fronst haar voorhoofd en denkt na. “Nee, dat ben ik vergeten. En nu?” Ze kijkt met een pruillip naar Yasmine.
Frederico lacht. “Vraag dat morgen aan Norbert. Die heeft dat denk ik wel. Stoor Ella en Nicolas daar niet voor, ok?”
“Zouden die nu al slapen ?” Carmen heeft haar mobieltje al in haar handen.
“Nee, die slapen nu nog niet maar die hebben nu andere dingen aan hun hoofd.”
Carmen denkt na. “Ja, je hebt gelijk. Maar naar Norbert ga ik nu wel een sms’je sturen.”
“Dat kan geen kwaad.” Yasmine lacht hartelijk.
Maar dan klinkt Carmen ongelukkig. “Ik heb zijn nummer ook niet!”
“Ik zal even een sms’je naar Linda sturen. Die zit bij hem in de wagen.” Yasmine haalt haar GSM uit haar handtas en begint direct een berichtje te maken.
“Oh, das lief.”
Frederico schudt lachend zijn hoofd. Zijn beste vriendin lijkt net een verliefde puber. En nog geen 2 minuten later is Carmen druk aan het sms’en.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 54
Deel 54
Ondertussen rijdt Walter Lier binnen. Cindy is in slaap gesukkeld en achterin de wagen hoort Walter niet meer dan af en toe een zucht en een zacht gekreun … Hij kijkt soms eventjes in de spiegel maar laat die twee genieten van elkaar. Wat wil je nu anders van een pas getrouwd koppeltje. De romantiek achteraan in de auto laat hem wel van tijd tot tijd eens naar zijn Cindy kijken. Wat houdt hij van die vrouw! Hij snapt zichzelf nog altijd niet. “Waarom heeft hij niet sneller de beslissing genomen om alles officieel te maken met Cindy. Hij heeft het nog geprobeerd met zijn ex … maar toen hij dan de waarheid onder ogen kreeg… verging zijn wereld. Hij had de liefde van zijn leven uit zijn handen laten glippen … en nog geen jaar later …” hij vloekt binnensmond als hij daar aan terug denkt … “staat Sofie ineens voor hem … en zegt ze doodleuk … ik ben zwanger maar niet van jou. Ik heb gekozen voor Ellen en voor in vitro”
Zijn wereld zakte in elkaar, hij had Cindy gedumpt … nu ja … Cindy had hem eigenlijk verboden om niet weg te gaan bij zijn vrouw … maar hij wist dat ze dat eigenlijk niet echt meende … maar toen Cindy niets meer van zich liet horen en hij via via de verhalen haar liederlijke bestaan te horen kreeg, besefte hij dat hij haar kwijt was … Wist hij dat dat maar schijn was en dat ze haar Walterke erg miste …
Gelukkig had hij met haar verjaardag zijn stoute schoenen aangetrokken … en was hij naar Bar Taxi gekomen. Dat feestje ’s avonds was voor hem de belangrijkste dag van zijn leven. Hij ziet zijn Cindy graag.
Hij rijdt de oprijlaan van de Wingerd op. Hij stopt aan de hoofdingang. Hij hoort gestommel op de achterbank. Ook Cindy rekt zich ongegeneerd uit. “Eerste stopplaats van Taxi Walter.” Zegt hij laconiek.
“Oh, lief, we zijn thuis … “ Ella kijkt verward rond. Haar kapsel heeft de rit niet echt overleefd. Nicolas trekt terug naar zich toe. “He ? Thuis ? Pluis?”
“Hela, hela.” Cindy draait zich om. “Ik denk toch dat jullie nu beter naar binnen gaan. Straks staat de security hier …”
Met nodig gemor opent Nicolas de deur en stapt uit. Hij sterkt zijn hand uit naar Ella. Die schuift op naar het portier. “Slaapwel jullie en bedankt voor de terugrit … ze was zalig.”
“Ja, ja” lacht Walter “Maar met die zaligheid heb ik niets te maken, daar hebben jullie zelf voor gezorgd.”
Ella bloost als het ware. “Oh, sorry.”
“Maar nee” stelt Walter haar gerust. “Het is jullie van harte gegund" 8)
“Ik heb hier blijkbaar nog wat gemist. Verdorie, was ik maar niet in slaap gevallen.” Cindy lacht hartelijk.`
Nicolas steekt zijn hoofd terug in de wagen. “Awel, blijf jij hier wonen?”
Ella lacht en beloont Nicolas met een zoen. “Nee, ik heb Walter en Cindy alleen even bedankt om ons hier heelhuids af te zetten.”`
“Ja, das waar. Bedankt alle twee. Maar kom nu maar mee … die twee snappen wel dat we nu ..” Nicolas is ongeduldig.
“… ander dingen aan jullie hoofd hebben.” Cindy barst in lachen uit. “En of ik dat weet … haast jullie maar … “
Ella stapt uit. Nicolas neemt haar in zijn armen. Ella heeft de toegangsbadge van de wingerd in haar hand. Haar andere arm ligt om Nicolas heen.
Cindy en Walter vertrekken. “Die twee gaan nog lang niet slapen, denk ik.”
Walter lacht. “Ja, van het kasteel tot hier hebben ze geen woord gezegd maar dat hoefde niet … het gesmak en gekreun van die kusjes klonk door tot hier ..”
“Meen je niet?”
“Jawel … maar ze waren braaf … jij snurkte harder.”
“Ik snurk nooit!”
“Amai nog niet … ik zal het je wel eens bewijzen … en daarbij … laat ons maar snurken … ik snurk ook en zolang we elkaar graag zien ..”
“Das waar. Ik zie je echt graag. Wat ben ik blij dat jij me opnieuw hebt veroverd. Ik heb je verdorie wandelen gestuurd. En toen ik besefte dat ik je niet kon missen … was ik te fier om dat toe te geven. Zeker ook omdat ik niets meer van je hoorde en ik gewoon dacht die is terug gelukkig … “
“Jij kan gedachten lezen.” Walter kijkt haar aan terwijl hij de auto parkeert. “Net wat ik dacht daarnet. We zijn eigenlijk dom geweest … alle twee…”
Cindy knikt instemmend. “Das waar. Maar laat ons dat maar vergeten. We zijn nu gelukkig … we kunnen nu ons leven verder uitbouwen. Het zat ons gewoon mee .. wij terug samen en de lotto … nu kom jij gewoon mee mijn droom waarmaken.”
Walter lacht. “Ja, ik kijk er naar uit … wij gaan perfect samenwerken.”
Cindy knikt.
“Zeg, weet je dat Anthony met mij komen babbelen is daarstraks.”
“Hoe bedoel je ?” Cindy kijkt hem aan.
“Awel, hij wou van mij nog eens bevestigd hebben dat dat allemaal waar is. Hij vond het veel te mooi om waar te kunnen zijn.”
“Echt ? Dat meen je niet. Geloofde hij me niet?”
“Hij gelooft je wel maar geef nu toe je krijgt toch niet elke dag een kapsalon cadeau ?”
“Nee, das waar. Lucas is me ook nog komen bedanken. Hij zei dat hij en Anthony zielsgelukkig zijn en dat wij Anthony zijn droom waargemaakt hebben.”
“Zo zie je maar.” Filosofeert Walter verder. “Jouw lotto winst maakt veel mensen gelukkig.”
“Dat zal Ella weerleggen.”
Walter lacht. “Ja, Ella maakt haar geluk zelf. En nu met Nicolas.”
Ondertussen rijdt Walter Lier binnen. Cindy is in slaap gesukkeld en achterin de wagen hoort Walter niet meer dan af en toe een zucht en een zacht gekreun …
Hij kijkt soms eventjes in de spiegel maar laat die twee genieten van elkaar. Wat wil je nu anders van een pas getrouwd koppeltje. De romantiek achteraan in de auto laat hem wel van tijd tot tijd eens naar zijn Cindy kijken. Wat houdt hij van die vrouw! Hij snapt zichzelf nog altijd niet. “Waarom heeft hij niet sneller de beslissing genomen om alles officieel te maken met Cindy. Hij heeft het nog geprobeerd met zijn ex … maar toen hij dan de waarheid onder ogen kreeg… verging zijn wereld. Hij had de liefde van zijn leven uit zijn handen laten glippen … en nog geen jaar later …” hij vloekt binnensmond als hij daar aan terug denkt … “staat Sofie ineens voor hem … en zegt ze doodleuk … ik ben zwanger maar niet van jou. Ik heb gekozen voor Ellen en voor in vitro”Zijn wereld zakte in elkaar, hij had Cindy gedumpt … nu ja … Cindy had hem eigenlijk verboden om niet weg te gaan bij zijn vrouw … maar hij wist dat ze dat eigenlijk niet echt meende … maar toen Cindy niets meer van zich liet horen en hij via via de verhalen haar liederlijke bestaan te horen kreeg, besefte hij dat hij haar kwijt was … Wist hij dat dat maar schijn was en dat ze haar Walterke erg miste …
Gelukkig had hij met haar verjaardag zijn stoute schoenen aangetrokken … en was hij naar Bar Taxi gekomen. Dat feestje ’s avonds was voor hem de belangrijkste dag van zijn leven. Hij ziet zijn Cindy graag.
Hij rijdt de oprijlaan van de Wingerd op. Hij stopt aan de hoofdingang. Hij hoort gestommel op de achterbank. Ook Cindy rekt zich ongegeneerd uit. “Eerste stopplaats van Taxi Walter.” Zegt hij laconiek.
“Oh, lief, we zijn thuis … “ Ella kijkt verward rond. Haar kapsel heeft de rit niet echt overleefd. Nicolas trekt terug naar zich toe. “He ? Thuis ? Pluis?”
“Hela, hela.” Cindy draait zich om. “Ik denk toch dat jullie nu beter naar binnen gaan. Straks staat de security hier …”
Met nodig gemor opent Nicolas de deur en stapt uit. Hij sterkt zijn hand uit naar Ella. Die schuift op naar het portier. “Slaapwel jullie en bedankt voor de terugrit … ze was zalig.”
“Ja, ja” lacht Walter “Maar met die zaligheid heb ik niets te maken, daar hebben jullie zelf voor gezorgd.”
Ella bloost als het ware. “Oh, sorry.”
“Maar nee” stelt Walter haar gerust. “Het is jullie van harte gegund" 8)
“Ik heb hier blijkbaar nog wat gemist. Verdorie, was ik maar niet in slaap gevallen.” Cindy lacht hartelijk.`
Nicolas steekt zijn hoofd terug in de wagen. “Awel, blijf jij hier wonen?”
Ella lacht en beloont Nicolas met een zoen. “Nee, ik heb Walter en Cindy alleen even bedankt om ons hier heelhuids af te zetten.”`
“Ja, das waar. Bedankt alle twee. Maar kom nu maar mee … die twee snappen wel dat we nu ..” Nicolas is ongeduldig.
“… ander dingen aan jullie hoofd hebben.” Cindy barst in lachen uit. “En of ik dat weet … haast jullie maar … “
Ella stapt uit. Nicolas neemt haar in zijn armen. Ella heeft de toegangsbadge van de wingerd in haar hand. Haar andere arm ligt om Nicolas heen.
Cindy en Walter vertrekken. “Die twee gaan nog lang niet slapen, denk ik.”
Walter lacht. “Ja, van het kasteel tot hier hebben ze geen woord gezegd maar dat hoefde niet … het gesmak en gekreun van die kusjes klonk door tot hier ..”
“Meen je niet?”
“Jawel … maar ze waren braaf … jij snurkte harder.”
“Ik snurk nooit!”
“Amai nog niet … ik zal het je wel eens bewijzen … en daarbij … laat ons maar snurken … ik snurk ook en zolang we elkaar graag zien ..”
“Das waar. Ik zie je echt graag. Wat ben ik blij dat jij me opnieuw hebt veroverd. Ik heb je verdorie wandelen gestuurd. En toen ik besefte dat ik je niet kon missen … was ik te fier om dat toe te geven. Zeker ook omdat ik niets meer van je hoorde en ik gewoon dacht die is terug gelukkig … “
“Jij kan gedachten lezen.” Walter kijkt haar aan terwijl hij de auto parkeert. “Net wat ik dacht daarnet. We zijn eigenlijk dom geweest … alle twee…”
Cindy knikt instemmend. “Das waar. Maar laat ons dat maar vergeten. We zijn nu gelukkig … we kunnen nu ons leven verder uitbouwen. Het zat ons gewoon mee .. wij terug samen en de lotto … nu kom jij gewoon mee mijn droom waarmaken.”
Walter lacht. “Ja, ik kijk er naar uit … wij gaan perfect samenwerken.”
Cindy knikt.
“Zeg, weet je dat Anthony met mij komen babbelen is daarstraks.”
“Hoe bedoel je ?” Cindy kijkt hem aan.
“Awel, hij wou van mij nog eens bevestigd hebben dat dat allemaal waar is. Hij vond het veel te mooi om waar te kunnen zijn.”
“Echt ? Dat meen je niet. Geloofde hij me niet?”
“Hij gelooft je wel maar geef nu toe je krijgt toch niet elke dag een kapsalon cadeau ?”
“Nee, das waar. Lucas is me ook nog komen bedanken. Hij zei dat hij en Anthony zielsgelukkig zijn en dat wij Anthony zijn droom waargemaakt hebben.”
“Zo zie je maar.” Filosofeert Walter verder. “Jouw lotto winst maakt veel mensen gelukkig.”
“Dat zal Ella weerleggen.”
Walter lacht. “Ja, Ella maakt haar geluk zelf. En nu met Nicolas.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 55
Deel 55
Norbert rijdt net zijn garage binnen. “Het feest was een voltreffer.”
Antoine treedt hem bij. “Ja, gelukkig maar. Mag ik eerlijk zijn?”
“Graag. Ik weet wat je gaat zeggen. Ik kan het nog steeds niet vatten.”
“Ik neem je niet kwalijk maar als ik denk wat er had kunnen gebeuren?”
Norbert knikt. “Daar durf ik niet aan te denken. Ik snap haar niet.” Hij kijkt hulpeloor rond.
Ook al heeft Linda het nooit goed kunnen vinden met Clio en was zij een van de enige die Clio doorzag, toch voelt ze nu hartzeer. Ze weet hoe Norbert zich voelt. Ze beseft dat hij het zichzelf kwalijk neemt. Ze kijkt hem aan. “Norbert?”
Norbert draait zich naar Linda. Zijn ogen staan intriest. “Niet doen, Norbert. Je mag jezelf hiervoor de schuld niet geven.”
Hij barst in tranen uit. “En toch, het is mijn schuld.”
Ook Leonie sluit zich bij Linda aan. “Norbert, er is maar een persoon verantwoordelijk en dat is Clio. Ze is een volwassen vrouw. Ze staat in voor haar eigen daden. Jij mag jezelf niets kwalijk nemen.”
Ook Antoine valt de dames bij. “Komaan, Norbert, Clio is een volwassen vrouw. Ok, je hebt maar misschien wat verwend vroeger, net zoals wij Nicolas ook in een glazen kastje gezet hebben … maar dat wil nog niet zeggen …”
Ze wandelen naar het salon. Daar schraapt Norbert zijn moed samen. “Nee, dat weet ik wel. En ik besef ook dat Clio dat allemaal zelf in de hand heeft. Ik schaam me alleen nog altijd … om wat ik Ella aangedaan heb. Herinneren jullie je nog de dagen na de dood van Tessa? Ella kwam toen onder mijn vleugels terecht. En dat heb ik zo verbrod. Ik heb de jeugd van Ella …”
“Lieve Norbert, dat is uitgepraat. Ella neemt je niets kwalijk. Zie mij met Anke. Dat had ik ook anders moeten doen.”
“Kijk” Antoine neemt het woord. “Zo van die dingen hebben we allemaal … als je nadien alles op een rijtje zet snap je nooit waarom bepaald beslissingen neemt … ik heb Ella in het begin ook niet echt hartelijk ontvangen.”
“Laat ons gewoon zorgen dat die twee nu kunnen beginnen aan een prachtig leven en als ze onze hulp nodig hebben we er zullen zijn voor die twee.”
Linda knikt. “Das waar, Leonie. Dat is het enige wat we moeten doen. Voor al onze vrienden. Samen bouwen aan geluk.”
“Daar gaan we nog een slaapmutsje op drinken.”
“Ik had dit even nodig.” Norbert zit er nog altijd wat beduusd bij. “Gewoon jullie bevestiging. Diep vanbinnen weet ik ook dat dat zo is.”
Linda trekt hem tegen zich aan en geeft hem een zoen.
Anke en Simon wandelen hun appartementje binnen. De babysit ligt in de logeerkamer te slapen. Anke gaat nog even naar Sara kijken. Ze ligt zoet te slapen. Simon lacht. “Het is behoorlijk vroeg. Kijk de zon komt al piepen.”
Anke legt haar armen rond Simon. “Gelukkig blijft Yana slapen. En zal zij morgenvroeg voor Sara zorgen. Want binnen een uurtje is zij al vrolijk aan het tateren.”
Simon lacht. “Ja, inderdaad. Kom laat ons nu nog maar genieten van de stilte. Het was een prachtige dag. Je ma en Nicolas dat zijn twee handen op een buik.”
Anke knikt. “Nicolas is voor mijn ma erg belangrijk. Ik heb daar geen moeite mee. Ik vind hem een zeer innemend persoon. In begin dacht ik wel eens hij kent mijn mama zo veel beter als ik … maar mama heeft zich zo opengesteld voor mij, dat ik dat niet meer voel. Ze is mijn mama en ik zie haar graag en zij mij.”
Simon geeft Anke een zoen. “Das waar. Ik ben blij dat Linda in ons leven gekomen is.”
Lucas en Anthony staan aan hat appartementje van Anthony. Anthony is doodmoe. “Wat een dag.”
“Ja, het is een speciale dag. Met zo veel hoogtepunten, buiten de inval van Clio.” Beaamt Lucas. “Ik heb het nooit moeten hebben voor Clio. Ik vond haar altijd raar.” Er gaat een rilling over zijn rug.
“Ik weet het. En toen ze als Barbara in het kapsalon werkte … ik snap nog altijd niet dat Cindy en ik dat nooit doorzien hebben… Barbara was zo … onschuldig en lief … Gelukkig is alles goed afgelopen. Ik mag er niet aan denken …, ohhh …”
“Niet doen, Skippy. Alles is goed afgelopen. Dank zij Ella.”
Anthony knikt. “Ja, inderdaad, maar nu niets anders. Ik ben nog steeds onderste boven van het voorstel van Cindy. Ik mijn eigen kapsalon … en een nieuwe woonst voor ons tweetjes.”
Lucas lacht. “Ja, daar had ik nog niet aan gedacht. Ons eigen huisje … een nieuwe stap in ons leven.”
Anthony opent de deur en trekt Lucas tegen zich aan. “Ik zie je graag, Balou.”
“Ik jou ook, Skippy. Ik wil je eigenlijk al een hele tijd iets laten zien.”
Anthony kijkt verbaasd naar Lucas. “Nog een verrassing ?”`
Lucas trekt Anthony mee naar de eetkamer. “Nee, niet echt. Eerder een nieuwe stap in onze relatie. We zijn nu getrouwd. We zien elkaar doodgraag en …” Lucas draait zich om, opent zijn aktetas en neemt er een dossier uit. “Ik heb me de laatste weken wat verdiept in een volgende stap in ons huwelijk.” Hij houdt dat map vast. “Ik vind dat we daar nu aan toe zijn. Kijk maar eens.” Hij duwt het mapje in de handen van Anthony. Hij neemt het aan met trillende handen en zet zich voorzichtig neer op een stoel. Zijn hand ligt op het kartonnen mapje. “Balou? Is dat wat ik denk wat het is.”
Lucas duwt de map wat dichter naar Anthony. Hij knikt. “Doe maar open.”
Er rollen tranen over de wangen van Anthony. “Mogelijkheden tot adoptie.” Leest hij luidop. Dan springt hij recht. “Ohhhhhhhh, Balou een kindje van ons twee … mooier kan ik me ons leven niet voorstellen.”
Ook Lucas krijgt het nu moeilijk. “Je ziet het dus ook zitten?”
“Wat denk je? Natuurlijk. Ohhh … zalig …” Anthony houdt zijn hoofd schuin en kijkt naar Lucas. “Zie ons hier nu staan … in tranen … en alleen maar omdat we zo gelukkig zijn.”
Lucas knikt instemmend. “Morgen maken we een afspraak.”
Ze verliezen elkaar in een eindeloze zoen.
Frederico en Yasmine houden halt aan het studiootje van Carmen. Carmen is nog steeds in alle staten en geniet nog na van de prachtige dag die voor haar misschien even speciaal is dan voor Ella en Nicolas. “Carmen, je bent thuis.” Frederico probeert Carmen uit haar droom te halen. Maar zelfs dan reageert ze nog niet direct.
Hij geeft haar een zachte por. “Hey Carmen … je mag in je bedje verder dromen.”
“Bedje, dromen. Wat bedoel je nu?”
Yasmine lacht. “Carmen, je bent thuis.”
“Oops, sorry. Ik had het niet opgemerkt.” Carmen geeft ze alle twee een zoen. “Veilig thuis en voor erna slaap lekker.”
“Jij ook. Vooral zoete dromen voor jou.”
Carmen lacht. “Dat zal geen probleem zijn. Ik denk altijd aan mijn prins.”
“Wie had dat nu kunnen denken.”
Ineens wordt Carmen bloedserieus. “Ella” fluistert ze. “Ella heeft me gezegd.”
Frederico en Yasmine kijken haar vragend aan. “Ella?”
“Ja, met Cindy’s verjaardag. Toen waren Ella en ik nog alleen... En Ella heeft toen gezegd, je kan alleen gelukkig zijn met iemand als je gelukkig bent met jezelf. En ik ben gelukkig. Ik straalde vandaag … en zie … Ella heeft gelijk gehad. Ik ben super gelukkig nu. En dat geluk ga ik koesteren … zoals jullie, zoals Ella en Nicolas en iedereen rond mij. Nu heb ik ook opnieuw liefde in mijn leven. Ella voelde dat. Ze zei dat ik de ware ging tegenkomen. En zie … zo voel ik het nu ook. Pierre Yves en ik … ja … het voelt goed.”
Yasmine omhelst Carmen. “En dat verdien je. Jullie gaan een schitterende toekomst tegemoet.”
“En nu ga ik slapen. Het is al opnieuw bijna dag. Bedankt voor de lift. Slaaplekker.”
“Jij ook.”
Nog geen vijf minuten later komen ook Yasmine en Frederico thuis. “Ik ben moe, Rico.”
“Dat is logisch. We hebben het klokje rond gedaan.”
Ze gaan slapen. En genieten in hun dromen na van de prachtige dag.
Norbert rijdt net zijn garage binnen. “Het feest was een voltreffer.”
Antoine treedt hem bij. “Ja, gelukkig maar. Mag ik eerlijk zijn?”
“Graag. Ik weet wat je gaat zeggen. Ik kan het nog steeds niet vatten.”
“Ik neem je niet kwalijk maar als ik denk wat er had kunnen gebeuren?”
Norbert knikt. “Daar durf ik niet aan te denken. Ik snap haar niet.” Hij kijkt hulpeloor rond.
Ook al heeft Linda het nooit goed kunnen vinden met Clio en was zij een van de enige die Clio doorzag, toch voelt ze nu hartzeer. Ze weet hoe Norbert zich voelt. Ze beseft dat hij het zichzelf kwalijk neemt. Ze kijkt hem aan. “Norbert?”
Norbert draait zich naar Linda. Zijn ogen staan intriest. “Niet doen, Norbert. Je mag jezelf hiervoor de schuld niet geven.”
Hij barst in tranen uit. “En toch, het is mijn schuld.”
Ook Leonie sluit zich bij Linda aan. “Norbert, er is maar een persoon verantwoordelijk en dat is Clio. Ze is een volwassen vrouw. Ze staat in voor haar eigen daden. Jij mag jezelf niets kwalijk nemen.”
Ook Antoine valt de dames bij. “Komaan, Norbert, Clio is een volwassen vrouw. Ok, je hebt maar misschien wat verwend vroeger, net zoals wij Nicolas ook in een glazen kastje gezet hebben … maar dat wil nog niet zeggen …”
Ze wandelen naar het salon. Daar schraapt Norbert zijn moed samen. “Nee, dat weet ik wel. En ik besef ook dat Clio dat allemaal zelf in de hand heeft. Ik schaam me alleen nog altijd … om wat ik Ella aangedaan heb. Herinneren jullie je nog de dagen na de dood van Tessa? Ella kwam toen onder mijn vleugels terecht. En dat heb ik zo verbrod. Ik heb de jeugd van Ella …”
“Lieve Norbert, dat is uitgepraat. Ella neemt je niets kwalijk. Zie mij met Anke. Dat had ik ook anders moeten doen.”
“Kijk” Antoine neemt het woord. “Zo van die dingen hebben we allemaal … als je nadien alles op een rijtje zet snap je nooit waarom bepaald beslissingen neemt … ik heb Ella in het begin ook niet echt hartelijk ontvangen.”
“Laat ons gewoon zorgen dat die twee nu kunnen beginnen aan een prachtig leven en als ze onze hulp nodig hebben we er zullen zijn voor die twee.”
Linda knikt. “Das waar, Leonie. Dat is het enige wat we moeten doen. Voor al onze vrienden. Samen bouwen aan geluk.”
“Daar gaan we nog een slaapmutsje op drinken.”
“Ik had dit even nodig.” Norbert zit er nog altijd wat beduusd bij. “Gewoon jullie bevestiging. Diep vanbinnen weet ik ook dat dat zo is.”
Linda trekt hem tegen zich aan en geeft hem een zoen.
Anke en Simon wandelen hun appartementje binnen. De babysit ligt in de logeerkamer te slapen. Anke gaat nog even naar Sara kijken. Ze ligt zoet te slapen. Simon lacht. “Het is behoorlijk vroeg. Kijk de zon komt al piepen.”
Anke legt haar armen rond Simon. “Gelukkig blijft Yana slapen. En zal zij morgenvroeg voor Sara zorgen. Want binnen een uurtje is zij al vrolijk aan het tateren.”
Simon lacht. “Ja, inderdaad. Kom laat ons nu nog maar genieten van de stilte. Het was een prachtige dag. Je ma en Nicolas dat zijn twee handen op een buik.”
Anke knikt. “Nicolas is voor mijn ma erg belangrijk. Ik heb daar geen moeite mee. Ik vind hem een zeer innemend persoon. In begin dacht ik wel eens hij kent mijn mama zo veel beter als ik … maar mama heeft zich zo opengesteld voor mij, dat ik dat niet meer voel. Ze is mijn mama en ik zie haar graag en zij mij.”
Simon geeft Anke een zoen. “Das waar. Ik ben blij dat Linda in ons leven gekomen is.”
Lucas en Anthony staan aan hat appartementje van Anthony. Anthony is doodmoe. “Wat een dag.”
“Ja, het is een speciale dag. Met zo veel hoogtepunten, buiten de inval van Clio.” Beaamt Lucas. “Ik heb het nooit moeten hebben voor Clio. Ik vond haar altijd raar.” Er gaat een rilling over zijn rug.
“Ik weet het. En toen ze als Barbara in het kapsalon werkte … ik snap nog altijd niet dat Cindy en ik dat nooit doorzien hebben… Barbara was zo … onschuldig en lief … Gelukkig is alles goed afgelopen. Ik mag er niet aan denken …, ohhh …”
“Niet doen, Skippy. Alles is goed afgelopen. Dank zij Ella.”
Anthony knikt. “Ja, inderdaad, maar nu niets anders. Ik ben nog steeds onderste boven van het voorstel van Cindy. Ik mijn eigen kapsalon … en een nieuwe woonst voor ons tweetjes.”
Lucas lacht. “Ja, daar had ik nog niet aan gedacht. Ons eigen huisje … een nieuwe stap in ons leven.”
Anthony opent de deur en trekt Lucas tegen zich aan. “Ik zie je graag, Balou.”
“Ik jou ook, Skippy. Ik wil je eigenlijk al een hele tijd iets laten zien.”
Anthony kijkt verbaasd naar Lucas. “Nog een verrassing ?”`
Lucas trekt Anthony mee naar de eetkamer. “Nee, niet echt. Eerder een nieuwe stap in onze relatie. We zijn nu getrouwd. We zien elkaar doodgraag en …” Lucas draait zich om, opent zijn aktetas en neemt er een dossier uit. “Ik heb me de laatste weken wat verdiept in een volgende stap in ons huwelijk.” Hij houdt dat map vast. “Ik vind dat we daar nu aan toe zijn. Kijk maar eens.” Hij duwt het mapje in de handen van Anthony. Hij neemt het aan met trillende handen en zet zich voorzichtig neer op een stoel. Zijn hand ligt op het kartonnen mapje. “Balou? Is dat wat ik denk wat het is.”
Lucas duwt de map wat dichter naar Anthony. Hij knikt. “Doe maar open.”
Er rollen tranen over de wangen van Anthony. “Mogelijkheden tot adoptie.” Leest hij luidop. Dan springt hij recht. “Ohhhhhhhh, Balou een kindje van ons twee … mooier kan ik me ons leven niet voorstellen.”
Ook Lucas krijgt het nu moeilijk. “Je ziet het dus ook zitten?”
“Wat denk je? Natuurlijk. Ohhh … zalig …” Anthony houdt zijn hoofd schuin en kijkt naar Lucas. “Zie ons hier nu staan … in tranen … en alleen maar omdat we zo gelukkig zijn.”
Lucas knikt instemmend. “Morgen maken we een afspraak.”
Ze verliezen elkaar in een eindeloze zoen.
Frederico en Yasmine houden halt aan het studiootje van Carmen. Carmen is nog steeds in alle staten en geniet nog na van de prachtige dag die voor haar misschien even speciaal is dan voor Ella en Nicolas. “Carmen, je bent thuis.” Frederico probeert Carmen uit haar droom te halen. Maar zelfs dan reageert ze nog niet direct.
Hij geeft haar een zachte por. “Hey Carmen … je mag in je bedje verder dromen.”
“Bedje, dromen. Wat bedoel je nu?”
Yasmine lacht. “Carmen, je bent thuis.”
“Oops, sorry. Ik had het niet opgemerkt.” Carmen geeft ze alle twee een zoen. “Veilig thuis en voor erna slaap lekker.”
“Jij ook. Vooral zoete dromen voor jou.”
Carmen lacht. “Dat zal geen probleem zijn. Ik denk altijd aan mijn prins.”
“Wie had dat nu kunnen denken.”
Ineens wordt Carmen bloedserieus. “Ella” fluistert ze. “Ella heeft me gezegd.”
Frederico en Yasmine kijken haar vragend aan. “Ella?”
“Ja, met Cindy’s verjaardag. Toen waren Ella en ik nog alleen... En Ella heeft toen gezegd, je kan alleen gelukkig zijn met iemand als je gelukkig bent met jezelf. En ik ben gelukkig. Ik straalde vandaag … en zie … Ella heeft gelijk gehad. Ik ben super gelukkig nu. En dat geluk ga ik koesteren … zoals jullie, zoals Ella en Nicolas en iedereen rond mij. Nu heb ik ook opnieuw liefde in mijn leven. Ella voelde dat. Ze zei dat ik de ware ging tegenkomen. En zie … zo voel ik het nu ook. Pierre Yves en ik … ja … het voelt goed.”
Yasmine omhelst Carmen. “En dat verdien je. Jullie gaan een schitterende toekomst tegemoet.”
“En nu ga ik slapen. Het is al opnieuw bijna dag. Bedankt voor de lift. Slaaplekker.”
“Jij ook.”
Nog geen vijf minuten later komen ook Yasmine en Frederico thuis. “Ik ben moe, Rico.”
“Dat is logisch. We hebben het klokje rond gedaan.”
Ze gaan slapen. En genieten in hun dromen na van de prachtige dag.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 56
Deel 56
In de lift laat Nicolas zich tegen de want rusten. Ella drukt op het knopje. “Eindelijk, alleen …” fluistert ze zacht. Ze bijt even zacht in zijn oorlelletje. Nicolas geniet van zijn vrouwtje … zo vurig en fel. Hij trekt haar kort tegen zich aan. “Ja, geen Linda, geen Norbert … alleen jij en ik.”
Ping …. De deur van de lift opent. Noch Ella, noch Nicolas hebben iets in de gaten. Ze gaan volledig in elkaar op. Tot de deur opnieuw sluit en het licht dooft in de lift. Ella schrikt. “Oh, nee, niet nu.”
Maar Nicolas grinnikt. “Ik denk dat we gewoon vergeten uit te stappen zijn.” Hij drukt op een van de knopjes en de deur gaat opnieuw open. Ella is opgelucht.
De deur van de loft staat open. Dat vinden Ella en Nicolas raar. “Heb jij niet afgesloten?”
“Ja, Norbert.”
“Ik hoor iets.” Ella is bang.
Voorzichtig lopen ze via de keuken de loft binnen. Maar ze horen niets meer. “Ik ga kijken.” Fluistert Nicolas.
Ella kijkt hem aan. “Nicolas, ik ben bang.” Het huilen staat haar nader dan het lachen.
Nicolas trekt haar tegen zich aan. “Misschien is er niets. Kom, we kijken samen.”
Ella neemt de hand van Nicolas. Heel voorzichtig opent hij de deur van de keuken.
Hij steekt zijn hoofd naar binnen. Er brandt geen licht. Hij stapt de leefruimte binnen en knipt het licht aan.
Dan schiet hij in een lach. Er staat een rieten mand op tafel. Nicolas ziet direct wat het is. Ella kijkt hem aan. “Waarom lach jij nu? Ik heb echt wel iets gehoord.” Ze merkt de mand niet op.
“Natuurlijk heb jij iets gehoord. Doe die mand maar open. Voorzichtig hé!”
Ella kijkt hem vragend aan en loopt naar de mand. Nicolas wil haar toch helpen want hij heeft geen zin om uren door de loft te lopen. Hij opent de mand een beetje …
Ella kijkt in de mand.
Dan kijkt ze ongelovig naar Nicolas. “Duiven ?”
“Aja, dat brengt geluk …. Die moeten we laten vliegen … kom ik neem de mand mee naar het balkon.”
“Nu?” Ella valt van de ene verbazing in de andere.
“Ga je die beestjes opgesloten laten zitten ? Die zitten al een hele tijd in die mand.”
Ella lacht. “Ja, natuurlijk. Dan hebben ze opnieuw de vrijheid.” Ze heft ook voorzichtig het deksel van de mand op. “Ohhh, zo lief … het zijn witte … met een kuifje.”
Nicolas lacht en sluit de mand. Hij neemt de mand van tafel. “Inderdaad, Pluis. Kom we gaan ze hun vrijheid geven.”
Samen wandelen ze naar het terras. Ella blijft even staan.
Nicolas zet de mand op de stenen balustrade. Hij draait zich naar haar om. Hij ziet dat Ella het even moeilijk krijgt. Hij loopt op haar toe. “Hey, lieve Ella, wat scheelt er ?”
“Ik weet het niet. Gewoon … ik ben zo gelukkig. En kijk …”
Ze wijst naar de gitzwarte hemel. “Een vallende ster.”
Nicolas lacht. “Ja, eentje speciaal voor ons…”
Ella legt haar hoofd tegen Nicolas aan. “Moest ik in sprookjes geloven, dan zou ik …” Ze zwijgt …
Nicolas zegt. “Wat wil je zeggen?”
Hij heeft haar een zoen.
Ella bloost … “zo voel ik mijn ouders er bij …”
Nicolas trekt haar tegen zich aan. “Das een mooie gedachte. En geen sprookje … ik geloof ook dat er meer is tussen hemel en aarde …”
“Ik geniet hiervan … zo die dingetjes doen samen met jou.” Ella kijkt naar Nicolas.
“Ik geniet hier van … en ik kan dat niet missen … nooit meer …”
Ze verliezen elkaar in een eindeloze zoen. Ze vergeten plaats en tijd en genieten enkel van elkaar.
De duiven in de mand laten van zich horen … ze lijken het door te hebben dat de vrijheid lonkt. Ella lacht hartelijk. “Die duifjes willen hun vleugels uitslaan … en ik wil nadien van jou genieten.” Ze trekt Nicolas aan zijn hand mee naar het balkon. Ze opent de mand een klein beetje en alle twee nemen ze er voorzichtig een duif uit.
Nicolas geniet ervan om Ella zo vrolijk en speels bezig te zien. Haar ogen glinsteren. “Kijk hoe lief.” Ze streelt met een vinger over het kopje van de duif. Het diertje ziet maar een ding … open lucht en vrijheid…. Ella kijkt naar Nicolas. “Ik tel af en dan laten we ze samen vliegen….”
Nicolas knikt. “Ok, begin maar…”
Ze houden de duiven voor hen uit. Ella telt. “Drie ….. twee … een en half …”
Nicolas lacht hartelijk ..
“….een” Ze laten tegelijkertijd de duifjes los. De beestjes slaan hun vleugels uit en vliegen hoog de lucht in. Nicolas en Ella en staan tegen elkaar aan. Ze blijven kijken naar de twee duiven … ze gaan samen op een tak zitten …
Ella zucht. Dan gaat haar volle aandacht opnieuw naar Nicolas.
In de lift laat Nicolas zich tegen de want rusten. Ella drukt op het knopje. “Eindelijk, alleen …” fluistert ze zacht. Ze bijt even zacht in zijn oorlelletje. Nicolas geniet van zijn vrouwtje … zo vurig en fel. Hij trekt haar kort tegen zich aan. “Ja, geen Linda, geen Norbert … alleen jij en ik.”
Ping …. De deur van de lift opent. Noch Ella, noch Nicolas hebben iets in de gaten. Ze gaan volledig in elkaar op. Tot de deur opnieuw sluit en het licht dooft in de lift. Ella schrikt. “Oh, nee, niet nu.”
Maar Nicolas grinnikt. “Ik denk dat we gewoon vergeten uit te stappen zijn.” Hij drukt op een van de knopjes en de deur gaat opnieuw open. Ella is opgelucht.
De deur van de loft staat open. Dat vinden Ella en Nicolas raar. “Heb jij niet afgesloten?”
“Ja, Norbert.”
“Ik hoor iets.” Ella is bang.
Voorzichtig lopen ze via de keuken de loft binnen. Maar ze horen niets meer. “Ik ga kijken.” Fluistert Nicolas.
Ella kijkt hem aan. “Nicolas, ik ben bang.” Het huilen staat haar nader dan het lachen.
Nicolas trekt haar tegen zich aan. “Misschien is er niets. Kom, we kijken samen.”
Ella neemt de hand van Nicolas. Heel voorzichtig opent hij de deur van de keuken.
Hij steekt zijn hoofd naar binnen. Er brandt geen licht. Hij stapt de leefruimte binnen en knipt het licht aan.
Dan schiet hij in een lach. Er staat een rieten mand op tafel. Nicolas ziet direct wat het is. Ella kijkt hem aan. “Waarom lach jij nu? Ik heb echt wel iets gehoord.” Ze merkt de mand niet op.
“Natuurlijk heb jij iets gehoord. Doe die mand maar open. Voorzichtig hé!”
Ella kijkt hem vragend aan en loopt naar de mand. Nicolas wil haar toch helpen want hij heeft geen zin om uren door de loft te lopen. Hij opent de mand een beetje …
Ella kijkt in de mand.
Dan kijkt ze ongelovig naar Nicolas. “Duiven ?”
“Aja, dat brengt geluk …. Die moeten we laten vliegen … kom ik neem de mand mee naar het balkon.”
“Nu?” Ella valt van de ene verbazing in de andere.
“Ga je die beestjes opgesloten laten zitten ? Die zitten al een hele tijd in die mand.”
Ella lacht. “Ja, natuurlijk. Dan hebben ze opnieuw de vrijheid.” Ze heft ook voorzichtig het deksel van de mand op. “Ohhh, zo lief … het zijn witte … met een kuifje.”
Nicolas lacht en sluit de mand. Hij neemt de mand van tafel. “Inderdaad, Pluis. Kom we gaan ze hun vrijheid geven.”
Samen wandelen ze naar het terras. Ella blijft even staan.
Nicolas zet de mand op de stenen balustrade. Hij draait zich naar haar om. Hij ziet dat Ella het even moeilijk krijgt. Hij loopt op haar toe. “Hey, lieve Ella, wat scheelt er ?”
“Ik weet het niet. Gewoon … ik ben zo gelukkig. En kijk …”
Ze wijst naar de gitzwarte hemel. “Een vallende ster.”
Nicolas lacht. “Ja, eentje speciaal voor ons…”
Ella legt haar hoofd tegen Nicolas aan. “Moest ik in sprookjes geloven, dan zou ik …” Ze zwijgt …
Nicolas zegt. “Wat wil je zeggen?”
Hij heeft haar een zoen.
Ella bloost … “zo voel ik mijn ouders er bij …”
Nicolas trekt haar tegen zich aan. “Das een mooie gedachte. En geen sprookje … ik geloof ook dat er meer is tussen hemel en aarde …”
“Ik geniet hiervan … zo die dingetjes doen samen met jou.” Ella kijkt naar Nicolas.
“Ik geniet hier van … en ik kan dat niet missen … nooit meer …”
Ze verliezen elkaar in een eindeloze zoen. Ze vergeten plaats en tijd en genieten enkel van elkaar.
De duiven in de mand laten van zich horen … ze lijken het door te hebben dat de vrijheid lonkt. Ella lacht hartelijk. “Die duifjes willen hun vleugels uitslaan … en ik wil nadien van jou genieten.” Ze trekt Nicolas aan zijn hand mee naar het balkon. Ze opent de mand een klein beetje en alle twee nemen ze er voorzichtig een duif uit.
Nicolas geniet ervan om Ella zo vrolijk en speels bezig te zien. Haar ogen glinsteren. “Kijk hoe lief.” Ze streelt met een vinger over het kopje van de duif. Het diertje ziet maar een ding … open lucht en vrijheid…. Ella kijkt naar Nicolas. “Ik tel af en dan laten we ze samen vliegen….”
Nicolas knikt. “Ok, begin maar…”
Ze houden de duiven voor hen uit. Ella telt. “Drie ….. twee … een en half …”
Nicolas lacht hartelijk ..
“….een” Ze laten tegelijkertijd de duifjes los. De beestjes slaan hun vleugels uit en vliegen hoog de lucht in. Nicolas en Ella en staan tegen elkaar aan. Ze blijven kijken naar de twee duiven … ze gaan samen op een tak zitten …
Ella zucht. Dan gaat haar volle aandacht opnieuw naar Nicolas.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 57
Deel 57
Ze gaan volledig op in elkaar. Ze genieten van elkaars strelingen en liefkozingen. Nicolas betovert Ella als het ware. Hij kust haar passioneel. Ze voelt de grond onder haar voeten verdwijnen.
Ze slaat haar armen rond zijn nek. Hij blijft haar omringen met kusjes, hij sabbelt zachtjes aan haar oorlelletjes. Ella laat zich niet ongemoeid. De liefde voor Nicolas geeft haar een boost. Ze friemelt de knopjes van zijn hemd los. Zijn colbert ligt al op de grond. Ze streelt zacht zijn borst. Ze kust hem passioneel op de mond. En verkent dan zijn ganse lichaam met zachte kusjes.
Nicolas tilt haar op en loopt naar de slaapkamer naast de veranda. Hij blijft haar overladen met kusjes. Hij zet zich naast het bed en laat zich zachtjes neervlijen op het bed en haalt Ella terug naar zich toe. Ze valt giechelend bovenop Nicolas. Ze zet haar zoektocht minutieus verder. Nicolas geniet. Hij trekt haar naar zich toe. Hij graait naar de rits van haar jurk. De kleine knoopjes aan de achterkant laten hem even binnensmonds grommelen. “Dat heeft Anthony bewust gedaan … zo een kleine monstertjes ..” Ella lacht.
Maar een na een springen de knoopjes open… Nicolas ademhaling wordt zwaarder als hij het kleed zachtjes over Ella’s schouders trekt. Ella staat vlak voor het bed, Nicolas vlak voor haar. Hij streelt haar zacht langs haar lende. Het kanten BH’tje laat niet veel aan de verbeelding over. Zijn ademhaling wordt zwaarder. Hij streelt haar zacht langs haar nek. En neemt voorzichtig de schouderbandjes mee terwijl hij haar naar zich toe haalt. Ella geniet en laat zich voorzichtig op Nicolas glijden. Ze laat zich niet onbetuigd en kust Nicolas vol passie. Hij weet ondertussen haar bh lost te knippen en verwent haar verder.
Ella zet zich schrijlings over hem heen. Ze opent zijn broek en geeft hem zo de nodige ruimte. Ze weet hem verder in extase te brengen. Heel zacht verkent ze verder zijn lichaam. Ze blijven elkaar ophitsen en verwennen. Tot voor alle twee het hoogtepunt nadert. Heel voorzichtig neemt hij haar. Ella kreunt. Ze genieten alle twee van deze passie. Hun liefde voor elkaar is zo groot. Voldaan blijven ze dicht bij elkaar liggen. Innig verbonden. Nicolas grist het satijnen dekbed en drapeert het over hen heen. Ella legt haar hoofd tegen Nicolas aan. “Ik zie je graag” fluistert ze zacht. Nicolas vinger gaat langs haar slaap. Ze kijkt hem aan. “Ik zie jou liever dan liefst.” Ze glimlacht bij deze woorden van Nicolas.
Ze wordt rustig van de hartslag van Nicolas. Hier zo in de intimiteit van hun slaapkamer komt ze tot rust. “Ik heb ondanks Clio toch met volle teugen genoten van ons feest.” Er rolt een traan over haar wang.
“Ik ook. Maar ik had toch Clio liever niet …”
“Dat weet ik. Ze is nu opgepakt. Dat is het belangrijkste. Door ons leven samen en mijn tijd in Zuid Afrika had ik Clio uit mijn gedachten gebannen. Ik had ..”
Nicolas legt haar zacht het zwijgen op. “Lieve Ella, dit moment niet laten vergallen door Clio … we zullen nog genoeg …”
Ella knikt. Ze duwt Nicolas zacht op zijn rug en troont dan glimlachend boven hem uit.
“Das beter …” Nicolas streelt haar lichaam. Het duurt niet lang eer ze opnieuw zweven op de passie … het is al bijna middag als ze voldoen in elkaar verstrengeld de slaap vatten.
Ze gaan volledig op in elkaar. Ze genieten van elkaars strelingen en liefkozingen. Nicolas betovert Ella als het ware. Hij kust haar passioneel. Ze voelt de grond onder haar voeten verdwijnen.
Ze slaat haar armen rond zijn nek. Hij blijft haar omringen met kusjes, hij sabbelt zachtjes aan haar oorlelletjes. Ella laat zich niet ongemoeid. De liefde voor Nicolas geeft haar een boost. Ze friemelt de knopjes van zijn hemd los. Zijn colbert ligt al op de grond. Ze streelt zacht zijn borst. Ze kust hem passioneel op de mond. En verkent dan zijn ganse lichaam met zachte kusjes.
Nicolas tilt haar op en loopt naar de slaapkamer naast de veranda. Hij blijft haar overladen met kusjes. Hij zet zich naast het bed en laat zich zachtjes neervlijen op het bed en haalt Ella terug naar zich toe. Ze valt giechelend bovenop Nicolas. Ze zet haar zoektocht minutieus verder. Nicolas geniet. Hij trekt haar naar zich toe. Hij graait naar de rits van haar jurk. De kleine knoopjes aan de achterkant laten hem even binnensmonds grommelen. “Dat heeft Anthony bewust gedaan … zo een kleine monstertjes ..” Ella lacht.
Maar een na een springen de knoopjes open… Nicolas ademhaling wordt zwaarder als hij het kleed zachtjes over Ella’s schouders trekt. Ella staat vlak voor het bed, Nicolas vlak voor haar. Hij streelt haar zacht langs haar lende. Het kanten BH’tje laat niet veel aan de verbeelding over. Zijn ademhaling wordt zwaarder. Hij streelt haar zacht langs haar nek. En neemt voorzichtig de schouderbandjes mee terwijl hij haar naar zich toe haalt. Ella geniet en laat zich voorzichtig op Nicolas glijden. Ze laat zich niet onbetuigd en kust Nicolas vol passie. Hij weet ondertussen haar bh lost te knippen en verwent haar verder.
Ella zet zich schrijlings over hem heen. Ze opent zijn broek en geeft hem zo de nodige ruimte. Ze weet hem verder in extase te brengen. Heel zacht verkent ze verder zijn lichaam. Ze blijven elkaar ophitsen en verwennen. Tot voor alle twee het hoogtepunt nadert. Heel voorzichtig neemt hij haar. Ella kreunt. Ze genieten alle twee van deze passie. Hun liefde voor elkaar is zo groot. Voldaan blijven ze dicht bij elkaar liggen. Innig verbonden. Nicolas grist het satijnen dekbed en drapeert het over hen heen. Ella legt haar hoofd tegen Nicolas aan. “Ik zie je graag” fluistert ze zacht. Nicolas vinger gaat langs haar slaap. Ze kijkt hem aan. “Ik zie jou liever dan liefst.” Ze glimlacht bij deze woorden van Nicolas.
Ze wordt rustig van de hartslag van Nicolas. Hier zo in de intimiteit van hun slaapkamer komt ze tot rust. “Ik heb ondanks Clio toch met volle teugen genoten van ons feest.” Er rolt een traan over haar wang.
“Ik ook. Maar ik had toch Clio liever niet …”
“Dat weet ik. Ze is nu opgepakt. Dat is het belangrijkste. Door ons leven samen en mijn tijd in Zuid Afrika had ik Clio uit mijn gedachten gebannen. Ik had ..”
Nicolas legt haar zacht het zwijgen op. “Lieve Ella, dit moment niet laten vergallen door Clio … we zullen nog genoeg …”
Ella knikt. Ze duwt Nicolas zacht op zijn rug en troont dan glimlachend boven hem uit.
“Das beter …” Nicolas streelt haar lichaam. Het duurt niet lang eer ze opnieuw zweven op de passie … het is al bijna middag als ze voldoen in elkaar verstrengeld de slaap vatten.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 58
Deel 58
Linda komt iets na het middaguur de keuken in. Ze geeuwt en kijkt dan wat verbaasd naar de klok boven de deur. Ze had niet gedacht dat het al zo laat was. Maar gezien het in huis nog vrij rustig is, maakt ze er zich niet veel zorgen over. Ze zet koffie en dekt de tafel. Dan gaat ze zich klaarmaken en vertrekt met de fiets naar de bakker.
Zo onderweg kan ze even de dag overlopen. Ze is zo blij voor Nicolas en Ella. Ze stralen zoveel liefde uit die twee. Maar van de inval val Clio kan ze nog steeds niet over. Hoe haalt Clio zoiets in haar hoofd. Ze zet haar fiets tegen de muur en loopt nog in gedachten verzonken de winkel binnen. Ineens vallen alle gesprekken stil. Wat verbaasd kijkt Linda rond.
Tot het haar beurt is. Ze geeft haar bestelling door. De bakker vrouw maakt alles klaar. Er ligt iets op haar lippen maar de dame zegt niets. Maar dan ineens : “Wat heb ik gehoord ?”
“Hoe bedoel je ?” Linda kijk haar aan.
“Awel ja, ik heb hier zo het een en ander opgevangen. Gisteren is Nicolas de Prins toch gehuwd met die Ella ?”
“Ja, dat is zo. Ella en Nicolas zijn getrouwd en ja, er is even wat paniek geweest …”
“Dus het is waar ? Clio heeft Ella en Nicolas willen …”
Linda valt haar in de rede. “Laat het ons zo stellen … ze had het niet goed voor met Ella en Nicolas, das waar. Ella heeft op haar ingepraat en dankzij de inspecteur van de politie is alles goed afgelopen.”
“Ah, ja … ik kon het maar moeilijk geloven. Zal niet makkelijk zijn voor Norbert, Clio is zijn bloedeigen dochter.”
“Ja, Ella en Clio zijn alle twee zijn dochters.” Probeert Linda het gesprek om te buigen.
“Ja, maar toch, Ella heeft hij geadopteerd.”
“Voor Norbert is Ella zijn dochter. Clio ook. Ik weet ook niet meer. We moeten afwachten. Een ding is zeker. Ik denk niet dat Clio toerekeningsvatbaar zal gesteld worden voor haar daden. Meer weet ik niet. Echt niet. Dat zal de komende weken duidelijk worden. Gelukkig is alles goed afgelopen en hebben Ella en Nicolas nog kunnen genieten van hun dag.”
“Das waar. Die Ella is wel een spontaan meisje.” Er valt een andere klant bij. “Ella heeft mijn moeder verzorgd. Dat is echt een natuurtalent. Zo lief … zo professioneel. Echt eentje uit de duizend.”
Linda is blij met deze reactie.
De dame gaat verder. “Dat verdient ze niet. Ze keek zo uit naar haar huwelijk. Ik voel met haar mee.” Linda kijkt naar de bakkersvrouw. “Dat zal het zijn.”
Linda betaalt de rekening en stapt de winkel uit. Dan rijdt ze naar de Wingerd. Ze wil toch even een ontbijt klaar zetten. Ze gaat de tortelduifjes niet storen. Maar ze wil hen wel even verwennen.
Een uurtje later is ze terug bij Norbert. Antoine en Leonie komen net de trap afgewandeld. “Kom Linda, ik help je even.” Antoine neemt de zakken uit haar handen. Samen lopen ze naar de keuken.
“Lekker geslapen ?”
“Ja, maar een beetje lang.” Leonie klinkt wat schuldbewust.
Linda lacht. “We waren ook erg laat, nee vroeg thuis. Het was bijna ochtend. Ik heb een lichte brunch voorzien. Ik ben even langs Nicolas en Ella gereden. En heb daar ook een brunch voorbereid.”
“Oh, hoe was het met hen?” Leonie helpt Linda met de voorbereidingen.
“Dat weet ik niet. Er was nog niemand wakker en ik ben zo stil mogelijk geweest. Ik wou ze niet storen.
Antoine lacht hartelijk en nipt aan een tas dampende koffie.
Net op dat moment komt Norbert binnen. Hij ziet er niet al te best uit. “Morgen, iedereen.” Hij geeft Linda een zoen. “Jij hebt bijna niet geslapen.”
Norbert knikt. “Ja, ik moest constant aan Clio denken en dan …”
“Ik heb je daarom laten liggen. Je bent pas in slaap gevallen vlak voor ik opstond.”
“Ik moest constant denken wat er had kunnen gebeuren.”
Antoine zucht diep. “Ik heb er ook over liggen tobben. Ella heeft dat goed gezien. Ze heeft denk ik zelfs Clio tot inkeer gebracht.”
“Hoe moet dit nu verder?” Norbert klinkt hulpeloos.
“Ik denk dat ze opgenomen zal worden, Norbert. Dat is denk ik de enige goede oplossing.” Antoine klinkt oprecht.
Norbert knikt instemmend. “Ze is een gevaar voor haar omgeving. Voor Ella, voor Nicolas en voor ons.”
Linda leeft mee met Norbert. Maar toch met Clio voelt ze minder mee. Ze huivert even als ze denkt aan die keer dat Clio haar echt bij de keel greep. Maar daar wil ze Norbert nu niet mee belasten. Linda is gewoon opgelucht dat alles al bij al zo goed is afgelopen.
Ze zetten zich aan tafel en genieten van de brunch.
Linda komt iets na het middaguur de keuken in. Ze geeuwt en kijkt dan wat verbaasd naar de klok boven de deur. Ze had niet gedacht dat het al zo laat was. Maar gezien het in huis nog vrij rustig is, maakt ze er zich niet veel zorgen over. Ze zet koffie en dekt de tafel. Dan gaat ze zich klaarmaken en vertrekt met de fiets naar de bakker.
Zo onderweg kan ze even de dag overlopen. Ze is zo blij voor Nicolas en Ella. Ze stralen zoveel liefde uit die twee. Maar van de inval val Clio kan ze nog steeds niet over. Hoe haalt Clio zoiets in haar hoofd. Ze zet haar fiets tegen de muur en loopt nog in gedachten verzonken de winkel binnen. Ineens vallen alle gesprekken stil. Wat verbaasd kijkt Linda rond.
Tot het haar beurt is. Ze geeft haar bestelling door. De bakker vrouw maakt alles klaar. Er ligt iets op haar lippen maar de dame zegt niets. Maar dan ineens : “Wat heb ik gehoord ?”
“Hoe bedoel je ?” Linda kijk haar aan.
“Awel ja, ik heb hier zo het een en ander opgevangen. Gisteren is Nicolas de Prins toch gehuwd met die Ella ?”
“Ja, dat is zo. Ella en Nicolas zijn getrouwd en ja, er is even wat paniek geweest …”
“Dus het is waar ? Clio heeft Ella en Nicolas willen …”
Linda valt haar in de rede. “Laat het ons zo stellen … ze had het niet goed voor met Ella en Nicolas, das waar. Ella heeft op haar ingepraat en dankzij de inspecteur van de politie is alles goed afgelopen.”
“Ah, ja … ik kon het maar moeilijk geloven. Zal niet makkelijk zijn voor Norbert, Clio is zijn bloedeigen dochter.”
“Ja, Ella en Clio zijn alle twee zijn dochters.” Probeert Linda het gesprek om te buigen.
“Ja, maar toch, Ella heeft hij geadopteerd.”
“Voor Norbert is Ella zijn dochter. Clio ook. Ik weet ook niet meer. We moeten afwachten. Een ding is zeker. Ik denk niet dat Clio toerekeningsvatbaar zal gesteld worden voor haar daden. Meer weet ik niet. Echt niet. Dat zal de komende weken duidelijk worden. Gelukkig is alles goed afgelopen en hebben Ella en Nicolas nog kunnen genieten van hun dag.”
“Das waar. Die Ella is wel een spontaan meisje.” Er valt een andere klant bij. “Ella heeft mijn moeder verzorgd. Dat is echt een natuurtalent. Zo lief … zo professioneel. Echt eentje uit de duizend.”
Linda is blij met deze reactie.
De dame gaat verder. “Dat verdient ze niet. Ze keek zo uit naar haar huwelijk. Ik voel met haar mee.” Linda kijkt naar de bakkersvrouw. “Dat zal het zijn.”
Linda betaalt de rekening en stapt de winkel uit. Dan rijdt ze naar de Wingerd. Ze wil toch even een ontbijt klaar zetten. Ze gaat de tortelduifjes niet storen. Maar ze wil hen wel even verwennen.
Een uurtje later is ze terug bij Norbert. Antoine en Leonie komen net de trap afgewandeld. “Kom Linda, ik help je even.” Antoine neemt de zakken uit haar handen. Samen lopen ze naar de keuken.
“Lekker geslapen ?”
“Ja, maar een beetje lang.” Leonie klinkt wat schuldbewust.
Linda lacht. “We waren ook erg laat, nee vroeg thuis. Het was bijna ochtend. Ik heb een lichte brunch voorzien. Ik ben even langs Nicolas en Ella gereden. En heb daar ook een brunch voorbereid.”
“Oh, hoe was het met hen?” Leonie helpt Linda met de voorbereidingen.
“Dat weet ik niet. Er was nog niemand wakker en ik ben zo stil mogelijk geweest. Ik wou ze niet storen.
Antoine lacht hartelijk en nipt aan een tas dampende koffie.
Net op dat moment komt Norbert binnen. Hij ziet er niet al te best uit. “Morgen, iedereen.” Hij geeft Linda een zoen. “Jij hebt bijna niet geslapen.”
Norbert knikt. “Ja, ik moest constant aan Clio denken en dan …”
“Ik heb je daarom laten liggen. Je bent pas in slaap gevallen vlak voor ik opstond.”
“Ik moest constant denken wat er had kunnen gebeuren.”
Antoine zucht diep. “Ik heb er ook over liggen tobben. Ella heeft dat goed gezien. Ze heeft denk ik zelfs Clio tot inkeer gebracht.”
“Hoe moet dit nu verder?” Norbert klinkt hulpeloos.
“Ik denk dat ze opgenomen zal worden, Norbert. Dat is denk ik de enige goede oplossing.” Antoine klinkt oprecht.
Norbert knikt instemmend. “Ze is een gevaar voor haar omgeving. Voor Ella, voor Nicolas en voor ons.”
Linda leeft mee met Norbert. Maar toch met Clio voelt ze minder mee. Ze huivert even als ze denkt aan die keer dat Clio haar echt bij de keel greep. Maar daar wil ze Norbert nu niet mee belasten. Linda is gewoon opgelucht dat alles al bij al zo goed is afgelopen.
Ze zetten zich aan tafel en genieten van de brunch.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 59
Deel 59
Carmen wordt op haar appartementje wakker. Ze is uit een zalige droom gewekt door haar GSM. Wat slaapdronken waggelt ze naar de eettafel. “Ah, een smsje” Ze leest aandachtig. “Lieve Carmen, komt u langs? Groetjes Pierre xxx”
Er komt direct een grote smile op haar gezicht. Ze loopt op wolkjes. “Ik maak me klaar. En dan kom ik langs. Kusjes Carmen.”
Ze loopt naar de badkamer. Maar opnieuw biept haar mobieltje. “Ik laat u ophalen. Binnen een halfuurtje. Xxx” Ze sms’t nog snel haar adres door.
Carmen steekt een spurtje van wal en maakt zich klaar. Ze neemt een douche en maakt zich op. Een kleedje kiezen is moeilijk. Hoe moet ze zich kleden. Ze denkt na. Neemt een 10 jurkjes uit haar kast en hangt ze voor zich uit. “Ik ben Carmen en ik blijf gewoon mezelf.” Ze kiest een felgekleurd exemplaar. Ze draait zich om in de spiegel. “Mooi …” Ze loopt naar de keuken en nipt nog even aan haar koffie. Dan hoort ze een auto stoppen. Ze loopt naar het raam en schrikt. Er staan een zwarte limousine voor de deur. “Amai …Wat een voiture … en dat voor mij.”
Ze sluit de deur en loopt in zeven haasten de trap naar beneden. Wachten op de lift ziet ze nu niet zitten.
Als ze op de stoep staat, stapt Pierre Yves net uit. Hij heeft het portier nog in zijn handen. Vol bewondering kijkt hij naar Carmen. Hij loopt gedistingeerd op haar toe. “Mijn lieve Carmen. Sorry dat ik u zo maar ophalen. Maar ik heb je gemist.”
Ze vliegt rond zijn hals en kust hem op de wang.” Maar dan deinst ze achteruit. “Sorry” prevelt ze.
Maar Pierre Yves lacht. “Nee, geen sorry.” Hij trekt haar naar zich toe en kust haar passioneel. Carmen geniet. Maar duwt hem dan voorzichtig van zich weg. “Mag dat wel ?”
Pierre kijkt haar onbegrijpend aan. “Hoe bedoelt u?”
“U u u … voor jou is het je en Carmen … ik bedoel … mag een heer van adel een vrouw zomaar op straat…”
“Oh, ….” Pierre snapt haar terughoudendheid. “Oh .. ja sorry als u .. jij … dat niet graag hebt, ik mag dat niet van u vragen.”
Carmen trekt grote ogen. “Ikke, dat niet willen … allé nu …”
Ze trekt hem naar zich toe en kust hem volmondig. “Ik heb niet liever.”
“Kom maar mee nu.” Pierre houdt het portier voor haar open.
De chauffeur staat met grote ogen het tafereel gade te slaan. Zo kent hij zijn baas niet. Maar hij gunt het hem. Mijnheer Pierre Yves is al veel te lang alleen. Maar nu gaat het wel erg snel. Eerst de dochter van zijn broer en nu … een lief … Hij stapt in zijn auto. “Terug naar huis?” Hij draait zich om maar Pierre Yves heeft geen aandacht voor hem.
In de auto is Carmen nog steeds niet volledig bekomen. “Is dit nu liefde op het eerste gezicht?”
Pierre Yves lacht. “Voor mij wel. Een coup de foudre noemen ze dat. Lieve Carmen was ik je al maar veel eerder tegengekomen.”
“Wat je zegt, Pierre. Oei .. ja … sorry zene maar ik flap er maar alles uit … mag ik Pierre zeggen of Pierre Yves of Yves of gewoon schatje ?”
Pierre Yves lacht. “Wat nu … ik ben gewoon blij dat jij zo spontaan bent. Ik geniet van elk moment met jou. Vannacht … gho …” hij bloost als het ware “Ik heb overwogen om naar je toe te komen. Maar ik had je adres niet. En ik wou u niet wakker maken..” hij verbetert zichzelf. “Ik wou jou niet wakker maken.”
Carmen vleit zich tegen Pierre. “We gaan alle twee wat moeten aanpassen. Maar ik voel me goed bij jou. Weet je wat Ella me een tijdje geleden gezegd heeft. Dat ik pas iemand zou tegen komen als ik me zelf goed voelde. Ze heeft gelijk gehad.”
“Ella is een wijs persoon.” Pierre slaat zijn armen rond Carmen.
Carmen knikt instemmend.
Als de chauffeur de oprijlaan oprijdt is Carmen opnieuw danig onder de indruk. “Het is hier zo mooi.” Zegt ze stilletjes.
Ze stappen samen de tuin in. Het is een zonnige dag. Carmen zet zich neer op de trappen. Pierre Yves staat vlak voor haar. “Je bent zo stil?”
“Gewoon wat onder de indruk… hoe kunnen …” Ze zet zich recht. “Wij zijn zo verschillend” ze wikt en weegt haar woorden.
“Dat is net zo mooi.”
Ze kijkt vragend naar haar nieuwe liefde. “Hoe bedoel je?”
“Ja, ik vind dat. Ik heb me hier jaren opgesloten. Niemand kwam hier langs … ik vereenzaamde … en nu kan ik … samen met jou terug van het leven genieten.”
“Zotteke, jij bent van adel … ik ben gewoon Carmen, poetsvrouw in de Wingerd.” Ze staat recht en trippelt via het terras tot in de tuin. Daar draait ze zich om. “Maar ik ben nu zielsgelukkig.”
Pierre Yves neemt haar in zijn armen. “Ik ook. Zielsgelukkig en de rest … “
“… kan de pot op.” Carmen houdt ineens haar hand voor haar mond. “Oops” mompelt ze “Ik moet toch beginnen letten op mijn woorden.”
“Net niet … het is die spontaniteit voor jou die ik net zo op prijs stel … ik ben een stijve hark … en wie weet … laat ons gewoon genieten.”
Carmen wordt op haar appartementje wakker. Ze is uit een zalige droom gewekt door haar GSM. Wat slaapdronken waggelt ze naar de eettafel. “Ah, een smsje” Ze leest aandachtig. “Lieve Carmen, komt u langs? Groetjes Pierre xxx”
Er komt direct een grote smile op haar gezicht. Ze loopt op wolkjes. “Ik maak me klaar. En dan kom ik langs. Kusjes Carmen.”
Ze loopt naar de badkamer. Maar opnieuw biept haar mobieltje. “Ik laat u ophalen. Binnen een halfuurtje. Xxx” Ze sms’t nog snel haar adres door.
Carmen steekt een spurtje van wal en maakt zich klaar. Ze neemt een douche en maakt zich op. Een kleedje kiezen is moeilijk. Hoe moet ze zich kleden. Ze denkt na. Neemt een 10 jurkjes uit haar kast en hangt ze voor zich uit. “Ik ben Carmen en ik blijf gewoon mezelf.” Ze kiest een felgekleurd exemplaar. Ze draait zich om in de spiegel. “Mooi …” Ze loopt naar de keuken en nipt nog even aan haar koffie. Dan hoort ze een auto stoppen. Ze loopt naar het raam en schrikt. Er staan een zwarte limousine voor de deur. “Amai …Wat een voiture … en dat voor mij.”
Ze sluit de deur en loopt in zeven haasten de trap naar beneden. Wachten op de lift ziet ze nu niet zitten.
Als ze op de stoep staat, stapt Pierre Yves net uit. Hij heeft het portier nog in zijn handen. Vol bewondering kijkt hij naar Carmen. Hij loopt gedistingeerd op haar toe. “Mijn lieve Carmen. Sorry dat ik u zo maar ophalen. Maar ik heb je gemist.”
Ze vliegt rond zijn hals en kust hem op de wang.” Maar dan deinst ze achteruit. “Sorry” prevelt ze.
Maar Pierre Yves lacht. “Nee, geen sorry.” Hij trekt haar naar zich toe en kust haar passioneel. Carmen geniet. Maar duwt hem dan voorzichtig van zich weg. “Mag dat wel ?”
Pierre kijkt haar onbegrijpend aan. “Hoe bedoelt u?”
“U u u … voor jou is het je en Carmen … ik bedoel … mag een heer van adel een vrouw zomaar op straat…”
“Oh, ….” Pierre snapt haar terughoudendheid. “Oh .. ja sorry als u .. jij … dat niet graag hebt, ik mag dat niet van u vragen.”
Carmen trekt grote ogen. “Ikke, dat niet willen … allé nu …”
Ze trekt hem naar zich toe en kust hem volmondig. “Ik heb niet liever.”
“Kom maar mee nu.” Pierre houdt het portier voor haar open.
De chauffeur staat met grote ogen het tafereel gade te slaan. Zo kent hij zijn baas niet. Maar hij gunt het hem. Mijnheer Pierre Yves is al veel te lang alleen. Maar nu gaat het wel erg snel. Eerst de dochter van zijn broer en nu … een lief … Hij stapt in zijn auto. “Terug naar huis?” Hij draait zich om maar Pierre Yves heeft geen aandacht voor hem.
In de auto is Carmen nog steeds niet volledig bekomen. “Is dit nu liefde op het eerste gezicht?”
Pierre Yves lacht. “Voor mij wel. Een coup de foudre noemen ze dat. Lieve Carmen was ik je al maar veel eerder tegengekomen.”
“Wat je zegt, Pierre. Oei .. ja … sorry zene maar ik flap er maar alles uit … mag ik Pierre zeggen of Pierre Yves of Yves of gewoon schatje ?”
Pierre Yves lacht. “Wat nu … ik ben gewoon blij dat jij zo spontaan bent. Ik geniet van elk moment met jou. Vannacht … gho …” hij bloost als het ware “Ik heb overwogen om naar je toe te komen. Maar ik had je adres niet. En ik wou u niet wakker maken..” hij verbetert zichzelf. “Ik wou jou niet wakker maken.”
Carmen vleit zich tegen Pierre. “We gaan alle twee wat moeten aanpassen. Maar ik voel me goed bij jou. Weet je wat Ella me een tijdje geleden gezegd heeft. Dat ik pas iemand zou tegen komen als ik me zelf goed voelde. Ze heeft gelijk gehad.”
“Ella is een wijs persoon.” Pierre slaat zijn armen rond Carmen.
Carmen knikt instemmend.
Als de chauffeur de oprijlaan oprijdt is Carmen opnieuw danig onder de indruk. “Het is hier zo mooi.” Zegt ze stilletjes.
Ze stappen samen de tuin in. Het is een zonnige dag. Carmen zet zich neer op de trappen. Pierre Yves staat vlak voor haar. “Je bent zo stil?”
“Gewoon wat onder de indruk… hoe kunnen …” Ze zet zich recht. “Wij zijn zo verschillend” ze wikt en weegt haar woorden.
“Dat is net zo mooi.”
Ze kijkt vragend naar haar nieuwe liefde. “Hoe bedoel je?”
“Ja, ik vind dat. Ik heb me hier jaren opgesloten. Niemand kwam hier langs … ik vereenzaamde … en nu kan ik … samen met jou terug van het leven genieten.”
“Zotteke, jij bent van adel … ik ben gewoon Carmen, poetsvrouw in de Wingerd.” Ze staat recht en trippelt via het terras tot in de tuin. Daar draait ze zich om. “Maar ik ben nu zielsgelukkig.”
Pierre Yves neemt haar in zijn armen. “Ik ook. Zielsgelukkig en de rest … “
“… kan de pot op.” Carmen houdt ineens haar hand voor haar mond. “Oops” mompelt ze “Ik moet toch beginnen letten op mijn woorden.”
“Net niet … het is die spontaniteit voor jou die ik net zo op prijs stel … ik ben een stijve hark … en wie weet … laat ons gewoon genieten.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 60
Deel 60 : zalige ochtend ...
Nicolas wordt als eerste wakker. Ella ligt tegen hem aan. Heel voorzichtig probeert hij haar blonde krullen van haar gezichte weg te halen. Ze verroert zich even maar schurkt zich nog wat korter tegen hem aan. Hij geniet. Wat is hij gelukkig. Getrouwd. Hij ziet Ella zo graag. En zij hem. Hij beseft dat Ella het beste is wat hem ooit overkomen is. Ella wekt het beste in hem los. Hij kan bij haar Nicolas zijn, gewoon zichzelf. Hij hoeft zich bij haar niet te verstoppen in zijn serre. Ze is er voor hem. Ze heeft hem zijn leven teruggegeven.
Ella wordt wakker. Ze opent haar ogen en er komt direct een liefdevol schittering in haar ogen. “Goedemorgen, Mevrouw de Prins.”. Ze rekt zich ongegeneerd uit, trekt zich aan Nicolas op en kust hem zacht. “Goedemorgen lief.”
“Goed geslapen?”
Ella knikt, maar niet volledig overtuigend. Nicolas houdt zijn hoofd schuin. “Wat scheelt er?”
“Niets. Ik heb een reuze honger.” Probeert Ella om het gesprek op een andere leest te krijgen.
“Ik denk wel dat we een ontbijtje zullen vinden in de keuken. Linda kennende. Maar wat scheelt er?”
Ella haalt haar schouders op. Ze zucht en zet zich naast Nicolas. Ze schudt haar kussen op en steekt dat achter haar rug. “Gewoon, onze huwelijksdag had zo veel mooier kunnen zijn. Waarom moest Clio daar nu weer tussen komen? Ik heb gewoon naar gedroomd.”
Ella kijkt weg van Nicolas. Hij verplicht haar om naar haar te kijken.
Door de tranen heen snikt ze. “Ik mag op zo een dag toch niet droevig zijn. We zouden supergelukkig moeten zijn.”
“Ik ben ook supergelukkig. Ik besef ook wel dat we door het oog van de naald gekropen zijn. Jij bent alles voor mij. Lieve Pluis, je moet me zo een dingen vertellen.”
Ella zucht weer. “Ik weet het maar ik wil niet dat we droevig zijn. En ik ben dat ook niet. Gewoon soms overvalt me een soort angst. Ik wil haar nooit meer zien”
Nicolas trekt Ella tegen zich aan. “Ik vrees dat ik je dat jammer genoeg niet kan beloven.”
Ella krijgt een koude rilling over zich heen. Haar stem bibbert. “Dat denk ik ook. En gisteren was ik nog zo overtuigend.”
Nicolas streelt haar over haar rug. “Laat ons dit nu maar achter ons laten tot na onze huwelijksreis. Je weet toch dat we vannacht ..”`
Ella kijkt naar Nicolas” … ja ik ben dat niet vergeten.” De muizenissen zijn direct uit haar hoofd. Ze zet zich schrijlings over Nicolas heen. Ze kust hem. “Terug naar het ziekenhuis daar … al de mensen aan jou voorstellen. Dat is zo een cool idee van jou. Ik verlang ernaar om met jou te pronken.”
Nicolas lacht. “Kom we gaan eten.”
Maar Ella heeft andere plannen. Ze kust hem vol passie en verlangen. Nicolas gaat er met gretigheid op in. Ze genieten en verkennen elkaars lichaam. Geen twee minuten later bekomen ze van een prachtig hoogtepunt. Ella oogjes schitteren … “Mmmm” fluistert ze zacht … “Dit heeft me alleen nog hongeriger gemaakt.” Ze zit op de rand van het bed. Nicolas lacht. “Ik heb er ook honger van gekregen.” Hij geeft haar nog een zoen en staat dan op.
Hij trekt een boxer aan. Ella springt recht en zoekt in haar kleerkast. Ze laat een niemendalletje over haar schouders glijden. Nicolas steunt tegen de deur. “Amai, jij weet me te verwennen.” Ella bloost. Nicolas trekt haar tegen zich aan en kust haar vol passie.
Er staat in de keuken inderdaad een verrassing klaar. Een mooi gedekte tafel. Met rode hartjes, kaarsjes …. Aan alles is gedacht. Nicolas moet enkel het koffieapparaat in werking zetten. Er staat in de koelkast een volle kan vers geperst fruitsap. Ella zoekt de koekenpan en maakt spiegeleitjes klaar. Nicolas staat achter haar. Hij trekt haar zo nu en dan tegen zich aan. Als de eitjes gebakken zijn, draait Ella zich om. Nicolas tilt haar op het keukeneiland. Zijn handen duiken onder haar niemendalletje. De spiegeleitjes blijven ongemoeid, ze hebben enkel aandacht voor elkaar.
Een uurtje later zit Ella in de veranda. Nicolas staat naar een van zijn orchideeën te kijken. Ella gaat achter hem staan en legt haar armen rond hem heen. Nicolas draait zich om. Hij tilt haar op en neemt haar mee het bureau. Hij legt een map voor haar neer. “Kijk de voorbereidingen van onze huwelijksreis.”
Ella bladert voorzichtig in de map. Alles is tot in de puntjes voorbereid. Ze ziet dat Norbert hier samen met Nicolas hard aan gewerkt heeft. Alles lijkt zo perfect. Ze leest aandachtig alle informatie. Nicolas zit naast haar op het bureau. “En, wat denk je?”
Ella staat recht en kust Nicolas. “Zie er perfect uit. Maar dat zou elke uitstap met jou zijn.”
Nicolas lacht. “Norbert zei dat iedereen je daar op handen draagt. Miss Ella …”
Ella lacht. “De mensen daar zijn erg dankbaar voor alle hulp. Je zal dat wel zien. Caroline is een schat. Ze heeft daar zo veel voor mij gedaan. Ik was in het begin als een schuchter vogeltje. Ik heb me daar zo goed gevoeld en eveneens heel verdrietig.”
Nicolas trekt haar tegen zich aan. Ella gaat geëmotioneerd verder. “Ik heb je daar gemist, lief. Ik heb je altijd graag gezien. ‘s Avonds alleen op mijn kamer kon ik enkel aan jou denken. Maar ik hoorde niets van jou. En de weinige dingen die ik via Linda en Cindy te horen kreeg, maakten me meestal gewoon ongeruster.”
“Sorry. Dat wist ik niet. Ik heb je verschrikkelijk gemist. Ik ging ervan uit dat jij daar een nieuw leven opgebouwd had. Dat je een nieuwe liefde had gevonden … ik ben …”
Ella kust Nicolas. “Niet meer aan denken.”
“Je hebt gelijk. Vannacht zijn we weg. Genieten van ons leven samen.”
Ella zet zich opnieuw aan het bureau. “Oh, kijk foto”s van alle vrienden daar. Ik kijk er zo naar uit. Ze hebben allemaal een plaatsje in mijn hart. Die mensen daar zijn zo hartelijk, zo open. Ze stellen direct open. Zo gastvrij ook.”
“Ik kijk er echt naar uit. Norbert heeft echt zijn best gedaan om samen met Caroline een leuke reis samen te stellen. We zullen een tijdje daar zijn maar we gaan ook een aantal andere plaatsen bezoeken.”
“Oh, leuk. Dat heb ik wel gemist. Het land bezoeken. Ik ging soms wel mee. Nu dat met jou doen… mmm.”
“Kom we gaan onze koffers pakken. Linda heeft al veel klaargezet.”
Nicolas wordt als eerste wakker. Ella ligt tegen hem aan. Heel voorzichtig probeert hij haar blonde krullen van haar gezichte weg te halen. Ze verroert zich even maar schurkt zich nog wat korter tegen hem aan. Hij geniet. Wat is hij gelukkig. Getrouwd. Hij ziet Ella zo graag. En zij hem. Hij beseft dat Ella het beste is wat hem ooit overkomen is. Ella wekt het beste in hem los. Hij kan bij haar Nicolas zijn, gewoon zichzelf. Hij hoeft zich bij haar niet te verstoppen in zijn serre. Ze is er voor hem. Ze heeft hem zijn leven teruggegeven.
Ella wordt wakker. Ze opent haar ogen en er komt direct een liefdevol schittering in haar ogen. “Goedemorgen, Mevrouw de Prins.”. Ze rekt zich ongegeneerd uit, trekt zich aan Nicolas op en kust hem zacht. “Goedemorgen lief.”
“Goed geslapen?”
Ella knikt, maar niet volledig overtuigend. Nicolas houdt zijn hoofd schuin. “Wat scheelt er?”
“Niets. Ik heb een reuze honger.” Probeert Ella om het gesprek op een andere leest te krijgen.
“Ik denk wel dat we een ontbijtje zullen vinden in de keuken. Linda kennende. Maar wat scheelt er?”
Ella haalt haar schouders op. Ze zucht en zet zich naast Nicolas. Ze schudt haar kussen op en steekt dat achter haar rug. “Gewoon, onze huwelijksdag had zo veel mooier kunnen zijn. Waarom moest Clio daar nu weer tussen komen? Ik heb gewoon naar gedroomd.”
Ella kijkt weg van Nicolas. Hij verplicht haar om naar haar te kijken.
Door de tranen heen snikt ze. “Ik mag op zo een dag toch niet droevig zijn. We zouden supergelukkig moeten zijn.”
“Ik ben ook supergelukkig. Ik besef ook wel dat we door het oog van de naald gekropen zijn. Jij bent alles voor mij. Lieve Pluis, je moet me zo een dingen vertellen.”
Ella zucht weer. “Ik weet het maar ik wil niet dat we droevig zijn. En ik ben dat ook niet. Gewoon soms overvalt me een soort angst. Ik wil haar nooit meer zien”
Nicolas trekt Ella tegen zich aan. “Ik vrees dat ik je dat jammer genoeg niet kan beloven.”
Ella krijgt een koude rilling over zich heen. Haar stem bibbert. “Dat denk ik ook. En gisteren was ik nog zo overtuigend.”
Nicolas streelt haar over haar rug. “Laat ons dit nu maar achter ons laten tot na onze huwelijksreis. Je weet toch dat we vannacht ..”`
Ella kijkt naar Nicolas” … ja ik ben dat niet vergeten.” De muizenissen zijn direct uit haar hoofd. Ze zet zich schrijlings over Nicolas heen. Ze kust hem. “Terug naar het ziekenhuis daar … al de mensen aan jou voorstellen. Dat is zo een cool idee van jou. Ik verlang ernaar om met jou te pronken.”
Nicolas lacht. “Kom we gaan eten.”
Maar Ella heeft andere plannen. Ze kust hem vol passie en verlangen. Nicolas gaat er met gretigheid op in. Ze genieten en verkennen elkaars lichaam. Geen twee minuten later bekomen ze van een prachtig hoogtepunt. Ella oogjes schitteren … “Mmmm” fluistert ze zacht … “Dit heeft me alleen nog hongeriger gemaakt.” Ze zit op de rand van het bed. Nicolas lacht. “Ik heb er ook honger van gekregen.” Hij geeft haar nog een zoen en staat dan op.
Hij trekt een boxer aan. Ella springt recht en zoekt in haar kleerkast. Ze laat een niemendalletje over haar schouders glijden. Nicolas steunt tegen de deur. “Amai, jij weet me te verwennen.” Ella bloost. Nicolas trekt haar tegen zich aan en kust haar vol passie.
Er staat in de keuken inderdaad een verrassing klaar. Een mooi gedekte tafel. Met rode hartjes, kaarsjes …. Aan alles is gedacht. Nicolas moet enkel het koffieapparaat in werking zetten. Er staat in de koelkast een volle kan vers geperst fruitsap. Ella zoekt de koekenpan en maakt spiegeleitjes klaar. Nicolas staat achter haar. Hij trekt haar zo nu en dan tegen zich aan. Als de eitjes gebakken zijn, draait Ella zich om. Nicolas tilt haar op het keukeneiland. Zijn handen duiken onder haar niemendalletje. De spiegeleitjes blijven ongemoeid, ze hebben enkel aandacht voor elkaar.
Een uurtje later zit Ella in de veranda. Nicolas staat naar een van zijn orchideeën te kijken. Ella gaat achter hem staan en legt haar armen rond hem heen. Nicolas draait zich om. Hij tilt haar op en neemt haar mee het bureau. Hij legt een map voor haar neer. “Kijk de voorbereidingen van onze huwelijksreis.”
Ella bladert voorzichtig in de map. Alles is tot in de puntjes voorbereid. Ze ziet dat Norbert hier samen met Nicolas hard aan gewerkt heeft. Alles lijkt zo perfect. Ze leest aandachtig alle informatie. Nicolas zit naast haar op het bureau. “En, wat denk je?”
Ella staat recht en kust Nicolas. “Zie er perfect uit. Maar dat zou elke uitstap met jou zijn.”
Nicolas lacht. “Norbert zei dat iedereen je daar op handen draagt. Miss Ella …”
Ella lacht. “De mensen daar zijn erg dankbaar voor alle hulp. Je zal dat wel zien. Caroline is een schat. Ze heeft daar zo veel voor mij gedaan. Ik was in het begin als een schuchter vogeltje. Ik heb me daar zo goed gevoeld en eveneens heel verdrietig.”
Nicolas trekt haar tegen zich aan. Ella gaat geëmotioneerd verder. “Ik heb je daar gemist, lief. Ik heb je altijd graag gezien. ‘s Avonds alleen op mijn kamer kon ik enkel aan jou denken. Maar ik hoorde niets van jou. En de weinige dingen die ik via Linda en Cindy te horen kreeg, maakten me meestal gewoon ongeruster.”
“Sorry. Dat wist ik niet. Ik heb je verschrikkelijk gemist. Ik ging ervan uit dat jij daar een nieuw leven opgebouwd had. Dat je een nieuwe liefde had gevonden … ik ben …”
Ella kust Nicolas. “Niet meer aan denken.”
“Je hebt gelijk. Vannacht zijn we weg. Genieten van ons leven samen.”
Ella zet zich opnieuw aan het bureau. “Oh, kijk foto”s van alle vrienden daar. Ik kijk er zo naar uit. Ze hebben allemaal een plaatsje in mijn hart. Die mensen daar zijn zo hartelijk, zo open. Ze stellen direct open. Zo gastvrij ook.”
“Ik kijk er echt naar uit. Norbert heeft echt zijn best gedaan om samen met Caroline een leuke reis samen te stellen. We zullen een tijdje daar zijn maar we gaan ook een aantal andere plaatsen bezoeken.”
“Oh, leuk. Dat heb ik wel gemist. Het land bezoeken. Ik ging soms wel mee. Nu dat met jou doen… mmm.”
“Kom we gaan onze koffers pakken. Linda heeft al veel klaargezet.”