Deel 41
In een taxi die naar het kasteel van Ella rijdt, wordt er geluisterd naar het nieuws op de radio.
“En het is eindelijk zo ver. Vandaag stappen Nicolas de Prins en Ella van de Loooverbosch – De Wachter – Savoy de Betancourt in het huwelijksbootje. Naar dit sprookjes huwelijk werd al heel lang uitgekeken, niet in het minst door de adoptievader van de bruid, Norbert de Wachter.
“De trouwdag van uw dochter is natuurlijk altijd een speciale dag. Het feit dat haar toekomstige Nicolas de prins is maakt mij alleen nog veel gelukkiger. Die twee zijn echt voor elkaar gemaakt.” Horen ze Norbert enthousiast vertellen.
Clio, die achterin de taxi zit, luistert met afschuw naar de woorden die haar vader uitspreekt op de radio.
Ondertussen is het op het kasteel een drukte van jewelste. Feratus is druk in de weer met de catering. Ze dragen alles naar het kasteel en zetten alles klaar.
Het metalen prieeltje staat vlak bij de trap. De balustrade van de trap is omgeven met Orchideeën. Het prieeltje staat naast een rechthoekig perkje met mooie haag. Daarnaast staan mooie witte klapstoeltjes voor de gasten. Vlak naast de trap is de plaats voor de genodigden van de suite. Van bovenaf hangen er over het prieeltje mooie witte satijnen linten naar beneden. Rond de stoelen staan witte rechthoekige zuilen waar mooie bloemstukken op prijken.
Achteraan staan receptietafels met lange witte gewaden. En vlak naast de muur van het kasteel zal Ella met een koets afgeleverd worden aan haar prins door haar vader, Norbert. Voor de trap staan 2 mooie kandelaars.
Clio heeft zich zonder argwaan te wekken tussen de mensen van het catering bedrijf gevoegd. Ze heeft een werkplunje te pakken gekregen. Ze werkt met hen mee, onopvallend in dezelfde plunje, blauwe broek, zwart hemd en blauwe pet met witte letters. Haar gezicht staat op onweer. Haar haar zit slordig verstopt onder haar blauwe pet. Ze werkt naarstig verder om geen argwaan te wekken bij het catering bedrijf. Zo kan ze ongezien haar snode plan uitvoeren.
Ondertussen is Ella wakker geworden. Haar eerste werk, een sms’je naar Nicolas. “Goedemorgen, lieve schat. Ik mis je. xxxx” Tweede to-do puntje : de badkamer.
Het duurt geen twee tellen eer ze een antwoord krijgt. “Goedemorgen. Ik mis je verschrikkelijk. Tot strakjes. Xxxxx”
Met een gelukzalige glimlach loopt ze de trap af. Anthony wil net met zijn vinger in de chocopot duiken. “Hey Goedemorgen Ellaatje. Net op tijd wakker. Cindy wou je komen wekken. Ze is nu druk in de weer in de badkamer.” Hij geniet van de choco.
“Ik ben al klaar.” Ook Cindy komt net de trap af en zet zich mee aan tafel.
Ze ontbijten samen. “Ik ga me ook klaar maken, en nog eens kijken naar je jurk. Ik moet nog een drapage aanpassen.”
“Jij gaat daar nu afblijven.” Cindy klinkt streng.
“Nee, ik ga dat nog doen. Het is mijn ontwerp.” Anthony draait zich weg van Cindy en loopt demonstratief de trap op. Voor hij verdwijnt steekt hij demonstratief zijn tong uit naar Cindy. Ella lacht hartelijk met de opstandige Anthony.
“Ik ben klaar. Gaan we naar het salon?” Cindy schudt met haar hoofd. “We zullen hem maar laten. Je jurk zag er prachtig uit en grote dingen zal hij toch niet meer aanpassen.”
Ella knikt instemmend.
Nicolas loopt na het sms’je op wolkjes. Hij loopt naar de keuken en schenkt zich een tas koffie in. Hij maakt zichzelf een licht ontbijtje : een getoaste boterham met confituur. Met zijn tas en het bordje loopt hij naar de veranda en ploft neer in de zetel. Hij kijkt rond en glimlacht. Hij beseft dat Ella het beste is wat hem overkomen is. Hij huivert bij de gedachte aan Clio. Hij kan zich niet meer indenken dat hij zich opnieuw zo zou inlaten met zo iemand. Nu is hij zielsgelukkig. Hij neemt een grote hap uit de toast.
Dan loopt hij verder tot op het dakterras. Het is een zonnige dag. Het zonnetje doet zijn uiterste best om verder door de wolken te prikken. En dat lijkt aardig te lukken. Ineens komt Linda het terras op. “Goedemorgen Nicolas. Toch nog een beetje kunnen slapen.”
Hij draait zich lachend om. “Ja, eigenlijk wel. Maar ik mis mijn Ella.”
“Dat kan ik geloven. Die is nu druk bezig.”
“Ja, ze heeft al een sms’je gestuurd.”
“Ga je nu maar verder klaarmaken. Zodat je Ella niet laat wachten”
Nicolas loopt naar de badkamer.
“Alles ligt klaar in de dressing boven. Als je me nodig hebt, roep je maar.” Ook Linda gaat zich verder klaarmaken.
Ella & Nicolas
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 42
Deel 42
Ella zit ondertussen al een hele tijd in het kapsalon. Cindy maakt haar op en kapt haar haar. “Voila” ze draait de stoel om als Anthony net het salon binnenwandelt. “Voila Ella je kleedje is af.”
Cindy zucht van opluchting. “Das ook geen seconde te vroeg!”
“Het belangrijkste is toch dat het af is, zekers.” Anthony laat zich niet van zijn stuk brengen.
Cindy knikt instemmend. “Ik ben hier ook bijna klaar.”
Anthony kijkt vol bewondering naar Ella. “Je ziet er nu prachtig uit, Ella.”
Ella kijkt wat verlegen “Dank u”
“Kijk” Anthony toont Ella haar kettinkje.
“Oh”
“Je had het in de badkamer laten liggen.” Anthony legt het voorzichtig in Ella’s hand.
“Oh, het kettinkje van mijn mama” Ze neemt het vast en kust het.
“Zo is ze toch een beetje bij je.” Stelt Anthony haar gerust.
Ella neemt Anthony hand vast. “Merci, hé.”
“Dat doet er mij aan denken.” Cindy neemt iets van de toog en schraapt haar keel. Ella draait zich naar Anthony. “Ah ja.” knikt Ella begrijpend.
“Ik heb ook nog iets voor u.”
Anthony kijkt onbegrijpend naar Cindy.
“Een verassing?” vraagt hij nieuwsgierig.
“Nee, een cadeautje.”
“Aha, een cadeautje.” Anthony is direct enthousiast. “Ik ben zot op cadeautjes, dat weet je hé?”
Ella en Cindy knikken instemmend.
Ze houdt Anthony een sleutel met een rood lintje voor.
“Aja?” Anthony volgt niet. Hij neemt de sleutel wat argwanend en onbegrijpend aan. “Amai ja, merci denk ik?”
“Alles wat ge hier ziet, heel het salon, dat is vanaf nu voor u.” Cindy toont met haar arm gans het salon.
Ella kijkt Anthony enthousiast aan. Hij weet even niet wat zeggen. Hij lacht wat zenuwachtig. Het besef komt niet direct.
“Ge zijt aan het lachen met mij hé” zegt hij beteuterd.
“Nee, ah ja, nee” Ella en Cindy lachen wat zenuwachtig.
“Jullie lachen met mij hé?”
“Nee, het is voor u, Anthonieke, echt waar.”
“Meent ge dat!” Anthonie valt van de ene verbazing in de ander. “Dat meent ge niet !”
Maar Cindy knikt alleen maar dat ze het volmondig meent.
Hij omhelst Cindy. De tranen rollen over zijn wangen.
“Dat is het mooiste cadeau ooit. Ge zijt toch niet aan het lachen met mij hé?”
“Nee echt niet.” Hij drukt haar bijna plat.
Dan knuffelt hij Ella. Hij kan er nog steeds niet van over. “Proficiat!” Ella omhelst haar vriend.
Hij kan er nog steeds niet bij. “Dat meent ge toch nie?”
“Op één voorwaarde” Cindy steekt twee vingers naar hem toe “dat als ik nog eens zin heb om te knippen dat ik hier mag komen bijspringen.”
“Ja,ja, tuurlijk.”
Cindy kijkt rond in het salon. Anthony laat het doordringen. “Maar wat gaat gij dan doen?”
“Met mijn geld van de lotto ga ik mijn droom realiseren. Ik ga kapsalons Cindy oprichten over heel Vlaanderen, …. Samen met mijn Walterke.”
“Ik weet niet of Walter zo een goei kwafeuze is.” Anthony kijkt verbaasd naar Cindy.
“Zotteke, Walter de zakelijk kant en ik, ik ga opleidingen geven, ik ga mensen bezielen, ik ga ze leren …”
Ella valt er even tussen in. “Sorry dat ik stoor, maar hé over exact een uur trouw ik … en alle ja …”
Cindy kijkt verbouwereerd naar Ella “Over een uur?”
Anthony is eveneens even uit het lood geslagen. “Over een uur?”
“Allé vlug … ik ben nog niet gereed. Ik moet het haar van mijn benen nog doen. Ik had nog gezegd dat ik dat gisteravond moet doen.” Cindy legt Ella haar goed. En Anthony gaat zich verder klaar maken.
Linda komt uit haar kamer. “Bent u er klaar voor?”
Nicolas loopt wat verstrooid rond, hij komt uit zijn kamer, kijkt verdwaasd rond. “Nee?”
“Nee”
“Ik bedoel metaal hé?” Linda wijst naar haar voorhoofd.
Nicolas lacht. “Ja”
Linda lacht eveneens. Nicolas legt zijn handen op Linda’s armen.
“Zijt gij er klaar voor, mentaal?”
“Ja, absoluut.”
“Ah, Ik heb nog iets voor u. Blijven staan.”
“Voor mij?” Linda kijkt naar Nicolas.
Nicolas duikt in een schuif en rommelt er in.
“Naaiwerk?” vraagt Linda nieuwsgierig.
Nicolas komt terug met een zilveren doosje. Hij houdt het op zijn ene hand vast.
“Ik zou willen dat gij dat hebt.”
Hij opent het doosje met de monaflora.
“Nee, Nicolas, nee.”
“Jawel.” Hij knikt volmondig en gaat verder. “Jawel dat is voor alle goede zorgen.”
“Nee, nee, dat is een familiejuweel.” Linda doet het doosje opnieuw dicht en duwt het zachtjes naar Nicolas toe.
Nicolas is overtuigd. “Gij zijt de beste familie die ik ooit heb gehad.” Hij kijkt Linda aan. Ze kijkt hem aan. En knikt dan begrijpend.
“Bedankt.” Ze pakt het doosje voorzichtig aan.
“Gij zijt bedankt. Voor alles.”
Ze omhelzen elkaar. Ze heeft zoveel gedaan voor haar poulain. Linda is voor Nicolas een beetje als een tweede moeder. Niet dat hij zijn ma niet graag ziet, maar Linda die was er altijd voor hem. Zij heeft hem vooral door die zware eenzame periodes gehaald. Hij kijkt haar aan. “Geen tranen, denk aan je make up.”
Linda herpakt zich. Net op tijd … want daar staan Antoine en Leonie al. “Ik ga dit even wegbergen en dan zijn we klaar.”
“Ok, want ik heb Norbert al gehoord. Die is net vertrokken naar Cindy.” Antoine lijkt ook wat zenuwachtig. Nicolas loopt de trap op. “Geef me 5 minuutjes.”
Ella zit ondertussen al een hele tijd in het kapsalon. Cindy maakt haar op en kapt haar haar. “Voila” ze draait de stoel om als Anthony net het salon binnenwandelt. “Voila Ella je kleedje is af.”
Cindy zucht van opluchting. “Das ook geen seconde te vroeg!”
“Het belangrijkste is toch dat het af is, zekers.” Anthony laat zich niet van zijn stuk brengen.
Cindy knikt instemmend. “Ik ben hier ook bijna klaar.”
Anthony kijkt vol bewondering naar Ella. “Je ziet er nu prachtig uit, Ella.”
Ella kijkt wat verlegen “Dank u”
“Kijk” Anthony toont Ella haar kettinkje.
“Oh”
“Je had het in de badkamer laten liggen.” Anthony legt het voorzichtig in Ella’s hand.
“Oh, het kettinkje van mijn mama” Ze neemt het vast en kust het.
“Zo is ze toch een beetje bij je.” Stelt Anthony haar gerust.
Ella neemt Anthony hand vast. “Merci, hé.”
“Dat doet er mij aan denken.” Cindy neemt iets van de toog en schraapt haar keel. Ella draait zich naar Anthony. “Ah ja.” knikt Ella begrijpend.
“Ik heb ook nog iets voor u.”
Anthony kijkt onbegrijpend naar Cindy.
“Een verassing?” vraagt hij nieuwsgierig.
“Nee, een cadeautje.”
“Aha, een cadeautje.” Anthony is direct enthousiast. “Ik ben zot op cadeautjes, dat weet je hé?”
Ella en Cindy knikken instemmend.
Ze houdt Anthony een sleutel met een rood lintje voor.
“Aja?” Anthony volgt niet. Hij neemt de sleutel wat argwanend en onbegrijpend aan. “Amai ja, merci denk ik?”
“Alles wat ge hier ziet, heel het salon, dat is vanaf nu voor u.” Cindy toont met haar arm gans het salon.
Ella kijkt Anthony enthousiast aan. Hij weet even niet wat zeggen. Hij lacht wat zenuwachtig. Het besef komt niet direct.
“Ge zijt aan het lachen met mij hé” zegt hij beteuterd.
“Nee, ah ja, nee” Ella en Cindy lachen wat zenuwachtig.
“Jullie lachen met mij hé?”
“Nee, het is voor u, Anthonieke, echt waar.”
“Meent ge dat!” Anthonie valt van de ene verbazing in de ander. “Dat meent ge niet !”
Maar Cindy knikt alleen maar dat ze het volmondig meent.
Hij omhelst Cindy. De tranen rollen over zijn wangen.
“Dat is het mooiste cadeau ooit. Ge zijt toch niet aan het lachen met mij hé?”
“Nee echt niet.” Hij drukt haar bijna plat.
Dan knuffelt hij Ella. Hij kan er nog steeds niet van over. “Proficiat!” Ella omhelst haar vriend.
Hij kan er nog steeds niet bij. “Dat meent ge toch nie?”
“Op één voorwaarde” Cindy steekt twee vingers naar hem toe “dat als ik nog eens zin heb om te knippen dat ik hier mag komen bijspringen.”
“Ja,ja, tuurlijk.”
Cindy kijkt rond in het salon. Anthony laat het doordringen. “Maar wat gaat gij dan doen?”
“Met mijn geld van de lotto ga ik mijn droom realiseren. Ik ga kapsalons Cindy oprichten over heel Vlaanderen, …. Samen met mijn Walterke.”
“Ik weet niet of Walter zo een goei kwafeuze is.” Anthony kijkt verbaasd naar Cindy.
“Zotteke, Walter de zakelijk kant en ik, ik ga opleidingen geven, ik ga mensen bezielen, ik ga ze leren …”
Ella valt er even tussen in. “Sorry dat ik stoor, maar hé over exact een uur trouw ik … en alle ja …”
Cindy kijkt verbouwereerd naar Ella “Over een uur?”
Anthony is eveneens even uit het lood geslagen. “Over een uur?”
“Allé vlug … ik ben nog niet gereed. Ik moet het haar van mijn benen nog doen. Ik had nog gezegd dat ik dat gisteravond moet doen.” Cindy legt Ella haar goed. En Anthony gaat zich verder klaar maken.
Linda komt uit haar kamer. “Bent u er klaar voor?”
Nicolas loopt wat verstrooid rond, hij komt uit zijn kamer, kijkt verdwaasd rond. “Nee?”
“Nee”
“Ik bedoel metaal hé?” Linda wijst naar haar voorhoofd.
Nicolas lacht. “Ja”
Linda lacht eveneens. Nicolas legt zijn handen op Linda’s armen.
“Zijt gij er klaar voor, mentaal?”
“Ja, absoluut.”
“Ah, Ik heb nog iets voor u. Blijven staan.”
“Voor mij?” Linda kijkt naar Nicolas.
Nicolas duikt in een schuif en rommelt er in.
“Naaiwerk?” vraagt Linda nieuwsgierig.
Nicolas komt terug met een zilveren doosje. Hij houdt het op zijn ene hand vast.
“Ik zou willen dat gij dat hebt.”
Hij opent het doosje met de monaflora.
“Nee, Nicolas, nee.”
“Jawel.” Hij knikt volmondig en gaat verder. “Jawel dat is voor alle goede zorgen.”
“Nee, nee, dat is een familiejuweel.” Linda doet het doosje opnieuw dicht en duwt het zachtjes naar Nicolas toe.
Nicolas is overtuigd. “Gij zijt de beste familie die ik ooit heb gehad.” Hij kijkt Linda aan. Ze kijkt hem aan. En knikt dan begrijpend.
“Bedankt.” Ze pakt het doosje voorzichtig aan.
“Gij zijt bedankt. Voor alles.”
Ze omhelzen elkaar. Ze heeft zoveel gedaan voor haar poulain. Linda is voor Nicolas een beetje als een tweede moeder. Niet dat hij zijn ma niet graag ziet, maar Linda die was er altijd voor hem. Zij heeft hem vooral door die zware eenzame periodes gehaald. Hij kijkt haar aan. “Geen tranen, denk aan je make up.”
Linda herpakt zich. Net op tijd … want daar staan Antoine en Leonie al. “Ik ga dit even wegbergen en dan zijn we klaar.”
“Ok, want ik heb Norbert al gehoord. Die is net vertrokken naar Cindy.” Antoine lijkt ook wat zenuwachtig. Nicolas loopt de trap op. “Geef me 5 minuutjes.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 43
Deel 43
De taxi parkeert vlak voor het kapsalon. Norbert stapt uit. Het ganse salon is langs de buitenzijde versiert met witte ballonnen in de vorm van hartjes. Hij glimlacht. Hij opent de deur. In het salon is het muisstil. Dit had hij eigenlijk niet verwacht. Hij loopt wat verder. Dan ineens gaat de deur een klein spleetje open. Anthony kan er net door. Hij sluit de deur opnieuw. Hij staat met zijn rug tegen de deur met zijn handen achter zijn rug. En glimlacht naar Norbert. “Dag Norbertje.”
Maar dan draait hij zich dom. “Hij is hier.” Dan draait hij zich naar Norbert en lacht wat op zijn anthoniekes.
“Dag Anthonieke. Is mijn Ella klaar?” Norbert is nieuwsigierig.
Anthony tuit zijn lippen. “Bijna.”
“We hebben wel niet veel tijd meer.” Oppert Norbert.
“Dat weet ik. Maar een dame heeft tijd nodig. En op deze dag moeten we haar dat zeker gunnen”
“Ja, maar Ella is van nature mooi die heeft geen bergen cremekes nodig.”
Nu is Anthony even uit zijn lood geslagen. “Ja, maar …”
Maar hij wordt gered door Cindy. “Komaan, Anthony, opzij…”
Terwijl ze Anthony aan de kant duwt, schuift ze de deur volledig open. Daar staat Ella. Oogverblindend mooi. Norbert weet even niet wat zeggen. Hij loopt op haar toe. En kust haar hand. “Ella, ik ben sprakeloos. Je bent oogverblindend. Nicolas gaat niet weten wat hem overkomt.”
Ella glimlacht. “Denk je?”
“Daar ben ik zeker van.” Dan richt hij zich tot Anthony die tegen Lucas aanleunt. “Jij bent niet alleen een fantastische kapper maar een nog fenominalere ontwerper. Knap gedaan.” Norbert steekt zijn twee duimen inde lucht. “Maar nu moeten we echt vertrekken. Het is tijd.” Cindy maant iedereen tot de orde van de dag. “Waaaaaaaalter” roept ze oorverdovend. Maar hij staat al aan de deur. “Ik ben niet doof, zene.” Cindy kijkt verongelijkt. “Ja, je was er niet.” Ze haalt haar schouders op en loopt naar de deur.
Geen 5 minuten later zit iedereen in de auto. Norbert en Ella in de limousine. En de andere zitten in de auto van Lucas. Zo is iedereen op weg om van de grote dag van Ella en Nicolas te gaan genieten. Ella en Norbert staan nog geen halfuurtje later aan de achterzijde van het kasteel. De koets staat klaar. Kleine Sara en Noor, het dochtertje van Martha, zijn zo fier op hun mooie witte jurkjes. Als ze Sara zien, zijn ze reuze blij. “Ik ben straks terug. Ga even kijken of al de rest in orde is. Cindy blijft bij jou.” Ella knikt instemmend. “Ga maar kijken of alles in orde is.”
Aan het kasteel zijn ondertussen alle voorbereidingen in volle. Vrachtwagens rijden weg van het kasteel. Clio heeft zich ondertussen verscholen tussen de bomen in het park. Even weg uit het rumoer … Uit een van de keukens heeft ze wat eten kunnen bemachtigen. Ze wacht hier met veel geduld af. Ze kijkt rond en houdt alle beweging gade. Tussen de obers durft ze zich niet te voegen. Hier zit ze beschut en kan ze zoals een kat de zaak in het oog houden. Ze grinnikt vals. Zoals een kat een muis besluipt. Heel geduldig … er mag niets mislopen en dan ook niets … dit wordt haar hoogdag … ze wil de pijn in Nicolas zijn ogen zien … zo kan hij zien wat hij laat links liggen … Ella verkiezen boven haar … zij, enkel zij, hoort bij hem … en nu hij zal bloeden … eerst Ella, en dan Nicolas … ze lacht vals .. haar gezicht verkrampt … Haar ogen staan koud en strak .. Haar handen trillen … “Ella moet eraan” sist ze wit van woede … “Voor eens en altijd …”
Een droomhuwelijk zal het niet worden als het aan Clio ligt … een bloedbad … haar pa is de derde op haar lijstje … En Linda … en dan … dan zal ze zegevieren …
Ze kan zich terug tot kalmte manen. Haar ademhaling is zwaar. Ze kijkt schichtig rond. Niemand heeft ook maar iets in de gaten. Ze kijkt zo nu en dan verschrikt rond. Ze tuurt in de verte … wegkomen zal geen sinecure worden. Vroeger kon ze altijd wel iemand voor haar kar spannen om haar snode plannen tot een goed einde te brengen. Ze verstopt haar materiaal en gaat de laatste regelingen treffen. Ze moet ergens zien weg te raken. Ze loopt rond het kasteel. Aan een kant ziet ze de paardenstallen en daarnaast een garage. Ze valt niet op in haar werkkleding. Ze kijkt om zich heen maar er is geen levende ziel te bespeuren. Ze probeert de garagepoort te openen. Zit op slot. Ze vloekt binnensmonds en sluipt verder. Achteraan tussen de bomen staat een raam op een kier. Ze kan er net door. In de garage staan verschillende auto’s maar enkel op een grijze jeep zit een sleutel in het contact. “Mmm, makkelijker kan niet.” Clio gniffelt en steekt de contactsleutel in haar jeans.
Ze loopt verder naar de poort. “Stommerik, gewoon langs de binnenzijde te openen met een draaiknop.”
Ze opent het slot. En duwt de deur enkele centimeter open. Dan loopt ze opnieuw naar achter. Via het raam klautert ze opnieuw naar buiten. “Das ook geregeld. Nu terug naar de andere kant geraken.” Ze mengt zich opnieuw tussen de mensen van Feratas en werkt naarstig verder met een ijzige grimas op haar gezicht.
De taxi parkeert vlak voor het kapsalon. Norbert stapt uit. Het ganse salon is langs de buitenzijde versiert met witte ballonnen in de vorm van hartjes. Hij glimlacht. Hij opent de deur. In het salon is het muisstil. Dit had hij eigenlijk niet verwacht. Hij loopt wat verder. Dan ineens gaat de deur een klein spleetje open. Anthony kan er net door. Hij sluit de deur opnieuw. Hij staat met zijn rug tegen de deur met zijn handen achter zijn rug. En glimlacht naar Norbert. “Dag Norbertje.”
Maar dan draait hij zich dom. “Hij is hier.” Dan draait hij zich naar Norbert en lacht wat op zijn anthoniekes.
“Dag Anthonieke. Is mijn Ella klaar?” Norbert is nieuwsigierig.
Anthony tuit zijn lippen. “Bijna.”
“We hebben wel niet veel tijd meer.” Oppert Norbert.
“Dat weet ik. Maar een dame heeft tijd nodig. En op deze dag moeten we haar dat zeker gunnen”
“Ja, maar Ella is van nature mooi die heeft geen bergen cremekes nodig.”
Nu is Anthony even uit zijn lood geslagen. “Ja, maar …”
Maar hij wordt gered door Cindy. “Komaan, Anthony, opzij…”
Terwijl ze Anthony aan de kant duwt, schuift ze de deur volledig open. Daar staat Ella. Oogverblindend mooi. Norbert weet even niet wat zeggen. Hij loopt op haar toe. En kust haar hand. “Ella, ik ben sprakeloos. Je bent oogverblindend. Nicolas gaat niet weten wat hem overkomt.”
Ella glimlacht. “Denk je?”
“Daar ben ik zeker van.” Dan richt hij zich tot Anthony die tegen Lucas aanleunt. “Jij bent niet alleen een fantastische kapper maar een nog fenominalere ontwerper. Knap gedaan.” Norbert steekt zijn twee duimen inde lucht. “Maar nu moeten we echt vertrekken. Het is tijd.” Cindy maant iedereen tot de orde van de dag. “Waaaaaaaalter” roept ze oorverdovend. Maar hij staat al aan de deur. “Ik ben niet doof, zene.” Cindy kijkt verongelijkt. “Ja, je was er niet.” Ze haalt haar schouders op en loopt naar de deur.
Geen 5 minuten later zit iedereen in de auto. Norbert en Ella in de limousine. En de andere zitten in de auto van Lucas. Zo is iedereen op weg om van de grote dag van Ella en Nicolas te gaan genieten. Ella en Norbert staan nog geen halfuurtje later aan de achterzijde van het kasteel. De koets staat klaar. Kleine Sara en Noor, het dochtertje van Martha, zijn zo fier op hun mooie witte jurkjes. Als ze Sara zien, zijn ze reuze blij. “Ik ben straks terug. Ga even kijken of al de rest in orde is. Cindy blijft bij jou.” Ella knikt instemmend. “Ga maar kijken of alles in orde is.”
Aan het kasteel zijn ondertussen alle voorbereidingen in volle. Vrachtwagens rijden weg van het kasteel. Clio heeft zich ondertussen verscholen tussen de bomen in het park. Even weg uit het rumoer … Uit een van de keukens heeft ze wat eten kunnen bemachtigen. Ze wacht hier met veel geduld af. Ze kijkt rond en houdt alle beweging gade. Tussen de obers durft ze zich niet te voegen. Hier zit ze beschut en kan ze zoals een kat de zaak in het oog houden. Ze grinnikt vals. Zoals een kat een muis besluipt. Heel geduldig … er mag niets mislopen en dan ook niets … dit wordt haar hoogdag … ze wil de pijn in Nicolas zijn ogen zien … zo kan hij zien wat hij laat links liggen … Ella verkiezen boven haar … zij, enkel zij, hoort bij hem … en nu hij zal bloeden … eerst Ella, en dan Nicolas … ze lacht vals .. haar gezicht verkrampt … Haar ogen staan koud en strak .. Haar handen trillen … “Ella moet eraan” sist ze wit van woede … “Voor eens en altijd …”
Een droomhuwelijk zal het niet worden als het aan Clio ligt … een bloedbad … haar pa is de derde op haar lijstje … En Linda … en dan … dan zal ze zegevieren …
Ze kan zich terug tot kalmte manen. Haar ademhaling is zwaar. Ze kijkt schichtig rond. Niemand heeft ook maar iets in de gaten. Ze kijkt zo nu en dan verschrikt rond. Ze tuurt in de verte … wegkomen zal geen sinecure worden. Vroeger kon ze altijd wel iemand voor haar kar spannen om haar snode plannen tot een goed einde te brengen. Ze verstopt haar materiaal en gaat de laatste regelingen treffen. Ze moet ergens zien weg te raken. Ze loopt rond het kasteel. Aan een kant ziet ze de paardenstallen en daarnaast een garage. Ze valt niet op in haar werkkleding. Ze kijkt om zich heen maar er is geen levende ziel te bespeuren. Ze probeert de garagepoort te openen. Zit op slot. Ze vloekt binnensmonds en sluipt verder. Achteraan tussen de bomen staat een raam op een kier. Ze kan er net door. In de garage staan verschillende auto’s maar enkel op een grijze jeep zit een sleutel in het contact. “Mmm, makkelijker kan niet.” Clio gniffelt en steekt de contactsleutel in haar jeans.
Ze loopt verder naar de poort. “Stommerik, gewoon langs de binnenzijde te openen met een draaiknop.”
Ze opent het slot. En duwt de deur enkele centimeter open. Dan loopt ze opnieuw naar achter. Via het raam klautert ze opnieuw naar buiten. “Das ook geregeld. Nu terug naar de andere kant geraken.” Ze mengt zich opnieuw tussen de mensen van Feratas en werkt naarstig verder met een ijzige grimas op haar gezicht.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 44
Deel 44
De limousine van Nicolas stopt aan de grote poort van het kasteel. Hij stapt uit en wordt door Norbert ontvangen. “Hier is hem.” Norbert ontvangt Nicolas hartelijk en ze geven elkaar een zoen.
“Is alles in orde?” Norbert knikt instemmend. “Ja, Zenne.”
Norbert probeert de stropdas van Nicolas beter te knopen. “Ja, alles is geregeld. De burgemeester is er al en zo. “Zo se, uwen das, efkes goed doen, dat is beter.”
Net op dat moment komt Linda aan. Ze geeft Norbert een zoen. Norbert loopt opnieuw naar het balkon. “Ik ga … Ella opwachten” Nicolas wil hem achterna maar Linda tikt hem tegen de schouder.
“Nicolas, mag ik je voorstellen aan de man van Anke, Simon.”
“Aangenaam.” Nicolas schudt de hand van Simon en geeft Anke een zoen.
“Welkom. Gewoon het padje volgen. Op het trapke en het wijst zich zelf uit.” Nicolas wijst hen de weg naar de trap.
Anke knikt begrijpend. “Goed. Tot straks.”
De andere gasten lopen de trap op, dit terwijl de mensen van Feratus nog druk in de weer zijn met de allerlaatste voorbereidingen. Ze lopen de trappen op en af. Clio draait haar gezicht weg als ze gasten passeert. Ze heeft zich opnieuw tussen het volk begeven. Haar voorbereidingen zijn klaar en van hieruit kan ze plotse wendingen opmerken. Niets mag nu mislopen …
Beneden aan de trap, staart ze naar Nicolas die zichtbaar heel gelukkig de gasten verwelkomt. Ze ziet net de ouders van Nicolas de poort binnen wandelen. Ze versteent. Hem hier zo enthousiast bezig zien is voor haar een opgave. Ze voelt woede opkomen en slaat het tafereel met afschuw gade.
“Oh” Nicolas omhelst zijn vader. “Dag Jongen” zegt Leonie. Nicolas geeft haar een zoen. “Ola hopla.” Hij zet haar hoed opnieuw mooi recht. Leonie lacht.
Antoine is enthousiast. “Alles goed?” Nicolas glimlach zegt alles.
“Mooi, hé?” Nicolas straalt.
Antoine beaamt. “Prachtig.”
Ze bewonderen het kasteel. “We hebben geluk, het zonneke is er.” Nicolas lacht.
Het kasteel staat in de hoogte. De bakstenen muur schittert in het zonlicht. Meer en meer gasten vinden hun weg.
Antoine duwt met zijn vuist tegen de borst van Nicolas. “Niet te nerveus?”
“Jawel.” Geeft Nicolas eerlijk toe.
Antoine kijkt naar Leonie en ze glimlachen. “Dat moet. Dat moet!”
“Ja, dat schijnt. Het schijnt” Sluit Nicolas er zich bij aan. “En, gij, tevreden?” Nicolas veegt een pluisje van de vest van zijn vader.
Antoine kijkt twijfelachtig en meewarig naar de grond. “Euhm”
Nicolas schudt zijn hoofd met ongeloof en kijkt vertwijfeld naar zijn ma.
“Jaaa! Heel tevreden. Heel heel tevreden.” Roept Antoine plots. Antoine en Nicolas omhelzen elkaar en lachen hartelijk. Antoine had Nicolas even beetgenomen. Hij slaat Nicolas met zijn hand tegen de borst.
Hun enige zoon zo breed lachend hier zien staan, is voor hen beiden zo een geruststelling. Hun zoon is zo opgebloeid sinds zijn verloving met Ella. Dit is gewoon de kroon op alles.
Nicolas maant hen tot haast. “Kom, we gaan naar boven.” Ze wandelen via de mooie tuin met kleine haagjes naar de trap.
Clio ziet het drietal naar zich toelopen. Ze draait zich om en duwt de box in haar handen naar een andere medewerker en loopt de statige trap weer naar boven. Daar maakt ze zich uit de voeten.
Alle gasten vinden hun plaats. Inge zet zich samen met haar broer Jens neer. “Het is hier wel echt mooi, hé?”
“Ja” Jens bekijkt alles.
“Ik ben wel benieuwd.” Inge is super nieuwsgierig.
“Ik ook.” Jens voelt zich niet volledig op zijn gemak. Maar dit wou hij niet missen. Hij gunt Ella en Nicolas hun geluk. Ook al heeft hij de juiste persoon nog niet tegengekomen, hij beseft dat hij niet ware niet was voor Ella.
Ook Maurice Kakelbergs is een van de genodigden. Hij loopt rond en houdt iedereen in het oog. Dat heeft hij met Norbert afgesproken. Je weet maar nooit. Norbert wil geen slapende honden wakker maken. Hij wil Ella noch Nicolas onnodig ongerust maken.
Antoine is ondertussen in een gesprek verwikkeld met de burgemeester. Er speelt piano muziek op de achtergrond.
De limousine van Nicolas stopt aan de grote poort van het kasteel. Hij stapt uit en wordt door Norbert ontvangen. “Hier is hem.” Norbert ontvangt Nicolas hartelijk en ze geven elkaar een zoen.
“Is alles in orde?” Norbert knikt instemmend. “Ja, Zenne.”
Norbert probeert de stropdas van Nicolas beter te knopen. “Ja, alles is geregeld. De burgemeester is er al en zo. “Zo se, uwen das, efkes goed doen, dat is beter.”
Net op dat moment komt Linda aan. Ze geeft Norbert een zoen. Norbert loopt opnieuw naar het balkon. “Ik ga … Ella opwachten” Nicolas wil hem achterna maar Linda tikt hem tegen de schouder.
“Nicolas, mag ik je voorstellen aan de man van Anke, Simon.”
“Aangenaam.” Nicolas schudt de hand van Simon en geeft Anke een zoen.
“Welkom. Gewoon het padje volgen. Op het trapke en het wijst zich zelf uit.” Nicolas wijst hen de weg naar de trap.
Anke knikt begrijpend. “Goed. Tot straks.”
De andere gasten lopen de trap op, dit terwijl de mensen van Feratus nog druk in de weer zijn met de allerlaatste voorbereidingen. Ze lopen de trappen op en af. Clio draait haar gezicht weg als ze gasten passeert. Ze heeft zich opnieuw tussen het volk begeven. Haar voorbereidingen zijn klaar en van hieruit kan ze plotse wendingen opmerken. Niets mag nu mislopen …
Beneden aan de trap, staart ze naar Nicolas die zichtbaar heel gelukkig de gasten verwelkomt. Ze ziet net de ouders van Nicolas de poort binnen wandelen. Ze versteent. Hem hier zo enthousiast bezig zien is voor haar een opgave. Ze voelt woede opkomen en slaat het tafereel met afschuw gade.
“Oh” Nicolas omhelst zijn vader. “Dag Jongen” zegt Leonie. Nicolas geeft haar een zoen. “Ola hopla.” Hij zet haar hoed opnieuw mooi recht. Leonie lacht.
Antoine is enthousiast. “Alles goed?” Nicolas glimlach zegt alles.
“Mooi, hé?” Nicolas straalt.
Antoine beaamt. “Prachtig.”
Ze bewonderen het kasteel. “We hebben geluk, het zonneke is er.” Nicolas lacht.
Het kasteel staat in de hoogte. De bakstenen muur schittert in het zonlicht. Meer en meer gasten vinden hun weg.
Antoine duwt met zijn vuist tegen de borst van Nicolas. “Niet te nerveus?”
“Jawel.” Geeft Nicolas eerlijk toe.
Antoine kijkt naar Leonie en ze glimlachen. “Dat moet. Dat moet!”
“Ja, dat schijnt. Het schijnt” Sluit Nicolas er zich bij aan. “En, gij, tevreden?” Nicolas veegt een pluisje van de vest van zijn vader.
Antoine kijkt twijfelachtig en meewarig naar de grond. “Euhm”
Nicolas schudt zijn hoofd met ongeloof en kijkt vertwijfeld naar zijn ma.
“Jaaa! Heel tevreden. Heel heel tevreden.” Roept Antoine plots. Antoine en Nicolas omhelzen elkaar en lachen hartelijk. Antoine had Nicolas even beetgenomen. Hij slaat Nicolas met zijn hand tegen de borst.
Hun enige zoon zo breed lachend hier zien staan, is voor hen beiden zo een geruststelling. Hun zoon is zo opgebloeid sinds zijn verloving met Ella. Dit is gewoon de kroon op alles.
Nicolas maant hen tot haast. “Kom, we gaan naar boven.” Ze wandelen via de mooie tuin met kleine haagjes naar de trap.
Clio ziet het drietal naar zich toelopen. Ze draait zich om en duwt de box in haar handen naar een andere medewerker en loopt de statige trap weer naar boven. Daar maakt ze zich uit de voeten.
Alle gasten vinden hun plaats. Inge zet zich samen met haar broer Jens neer. “Het is hier wel echt mooi, hé?”
“Ja” Jens bekijkt alles.
“Ik ben wel benieuwd.” Inge is super nieuwsgierig.
“Ik ook.” Jens voelt zich niet volledig op zijn gemak. Maar dit wou hij niet missen. Hij gunt Ella en Nicolas hun geluk. Ook al heeft hij de juiste persoon nog niet tegengekomen, hij beseft dat hij niet ware niet was voor Ella.
Ook Maurice Kakelbergs is een van de genodigden. Hij loopt rond en houdt iedereen in het oog. Dat heeft hij met Norbert afgesproken. Je weet maar nooit. Norbert wil geen slapende honden wakker maken. Hij wil Ella noch Nicolas onnodig ongerust maken.
Antoine is ondertussen in een gesprek verwikkeld met de burgemeester. Er speelt piano muziek op de achtergrond.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 45
Deel 45
Lucas en Anthony zoeken hun plaatsje op. “Hallo iedereen.” Ze zwaaien naar iedereen. En zoeken hun stoel bij de suite. “Ik denk dat we hier moeten zitten.” Anthonie wijst naar 2 stoelen. Hij loopt arm in arm met Lucas. Lucas kijkt rond. “Ja, denk ik ook.” Zegt hij giechelig.
Hij zet zich neer. Terwijl Anthony nog even een zoen geeft aan Yasmine en Frederico die vlak naast hen zitten. Anthony valt bijna op de schoot van Yasmine en verliest de witte roos in zijn knoopgat. “Oopsie, sorry.” Yasmine krijgt de slappe lach. “Allé, Anthony,wat doe je nu?” Frederico is wat ontstemt.
Yasmine minimaliseert alles. “Das toch niet erg.”
Anthony pakt zijn bloem en zet zich met een pruillip, neer op zijn stoel. Frederico recht zijn vest en veegt de zoen van Anthony demonstratief af.
“Zie je wel. Alles is picolbello.” Yasmine ziet net Carmen toekomen. Ze geeft Frederico een zachte por. “Kijk, Carmen is er toch.”
“Ah, daar is ze.” Frederico draait zich direct om. Hij staat recht en loopt op Carmen toe. Carmen straalt in haar felblauwe kleed.
Als ze Frederico ziet, loopt ze enthousiast op hem af. Ze geeft hem een zoen.
Hij toont haar haar stoel. “Je mag hier zitten.” Fe
“Ja, dank je wel.” Carmen kijkt recht naar de nonkel van Ella die op de stoel ernaast zit.
Pierre Yves gaat even recht staan voor Carmen.
“Ja, ik ben een beetje te laat.” Verontschuldigt Carmen zich. “Omdat ik met mijn mobilet kom ….
“Carmen!” Frederico maant haar aan tot kalmte.
“Ja?” zegt ze onbegrijpend.
Carmen neigt naar Frederico toe. Hij fluistert haar toe. “Dat is de nonkel van Ella!”
Carmen haalt haar ogen op. “Frederico, een prins zijn kak stinkt ook.”fluistert ze net luid genoeg.
Ze zet zich opnieuw recht. Frederico kan maar net zijn lach in houden. “Oohh”
Hij draait zich breed lachend opnieuw naar Yasmine.
Dan kijkt Carmen lachend naar Pierre Yves. Hij heeft niets gehoord en kijkt bewonderingwaardig naar de innemende persoon naast zich. “Hallo.” Zegt Carmen enthousiast.
“Enchanté” Pierre Yves lacht.
“Dat is wel een chique stof he?” gaat Carmen zonder aarzelen verder terwijl ze naar zijn kostuum wijst.
“Pardon?”
“Awel dat, dat zo blinkt.” Carmen voelt zelfs even aan de kostuumvest van Pierre Yves.
Nu volgt hij, hij kijkt begrijpend naar zijn vest. “Ah, bon oui, merci!”
Carmen is gecharmeerd door de nonkel van Ella. Ook hij blijft enthousiast de innemende dame naast hem in het oog houden.
Iedereen zoekt zijn plaats op. Nicolas zal in het prieeltje bijgestaan worden door Linda en Cindy. Zij zijn respectievelijk de getuige van Nicolas en Ella. Iedereen heeft zijn plaatsje gevonden. De muziek zet in.
Op dat moment komt door de poort van het kasteel een zwarte open koets binnengereden. De koets wordt door twee mooie zwarte paarden getrokken. De 2 menners zitten strak in het pak. De hoeven van de paarden ketsen op de witte steentjes. De koets stopt enkele tellen later aan twee witte zuilen. Daar staat Norbert zijn Ella op te wachten. Er ligt een witte loper met aan weerszijde de obers.
De koets stopt. Norbert loopt naar Ella toe en kijkt naar Sara en Noor. “Dag meisjes” zeg hij vriendelijk. Noor en Sara schitteren in de prachtige witte jurken en elk met een diadeem met witte roos in hun haar. De ceremoniemeester opent de koets.
Ella draagt een witte voile sleep die met een blikkende Tiara op zijn plaats gehouden wordt. Dit is een erfstuk van Ella’s vader. Ella stapt uit. Ze geeft Norbert een hand. Hij helpt haar bij het uitstappen. De bruidskindjes weten direct wat hen toe doen staat. Ze draperen de jurk zoals Anthony hen getoond heeft.
Norbert heeft zijn grijze haar in een staart. Hij is superfier op zijn dochter en neemt haar bij de arm. Samen schreiden ze naar het prieeltje over de witte loper. Hij kijkt haar bewonderenswaardig aan. Ella glundert. Haar bruidsboeket is zeer fijn. Past helemaal bij Ella. Het is een kleine bol vol met witte bloemen. Haar haar in losse krullen is prachtig. De jurk is eveneens een juweeltje.
Ondertussen is Linda drukt in de weer met de stropdas van Nicolas. Het maakt hem zenuwachtig. Hij wil gewoon Ella zien. Zijn Ella bewonderen … Maar dan maant Cindy hen tot haast aan. “Niet kijken …. Vooruit, naar jullie plaats. Ze is er.”
Nicolas haast zich. Samen met de burgemeester zetten ze zich klaar in het prieeltje. Ella en Norbert stappen rustig verder. Een warm applaus breekt los.
Iedereen is danig onder de indruk. Het ganse plaatje klopt.
Nicolas staat in het prieeltje. Hij sterft een beetje van de stress. Hij is supernieuwsgierig. Hij hoort de onderdrukte Ohhs en Ahhs aan. Hij zou zich zo graag omkeren en Ella zien.
Pas als hij Ella aan het prieeltje hoort, draait hij zich om. Hij is onder de indruk. Wat is zijn meisje mooi. Ze straalt. Norbert brengt haar tot vlak bij Nicolas. “Je ziet er prachtig uit.” lipt hij haar toe. Ella glimlacht.
Nicolas ogen spreken boekdelen. Norbert neemt de hand van Ella en met zijn andere die van Nicolas. Hij legt hun handen in elkaar. Hij omvat nadrukkelijk de handen van Ella en Nicolas en knikt Nicolas bemoedigend toe.
Anthony met zwarte zonnebril is danig onder de indruk. Ook Lucas houdt alles nauwkeurig in het oog. Anthony bijt zenuwachtig aan een vinger. Maar hij ziet de bewondering in de ogen van Nicolas.
Nicolas kust plechtig de hand van Ella. Ella geniet. Ze verdrinkt in zijn ogen. Ze ziet in haar ogen dat dit voor Nicolas ook de mooiste dag van zijn leven zal zijn. Liefst zou ze hem gewoon nu rond de hals vliegen. Maar dat mag nu niet … Etiquette … Brrrr…
Norbert stapt naar zijn stoel en zet zich neer naar Antoine.
Ella en Nicolas staan nu naast elkaar. Ze kijken diep in elkaars ogen. Dan neemt de burgervader het woord.
“Dames en heren, we zijn hier vandaag samen gekomen om getuige te zijn van het huwelijk tussen Nicolas de Prins en Ella Van De Looverbosch – De Wachter – Savoy de Betancourt.”
Lucas en Anthonie zijn danig onder de indruk als ze de achternaam van Ella zo expliciet horen uitspreken. Wat een lange naam lijken ze naar elkaar uit te beelden.
Ella kijkt naar de burgemeester terwijl Nicolas nog eens geniet van zijn perfecte bruidje.
Ella draait zich ook even naar Nicolas. Nicolas knikt haar enthousiast toe. Ella glimlacht.
“En op een dag als vandaag kunnen we alleen maar heel gelukkig zijn dat er twee mensen zijn die het engagement aangaan om voor elkaar te kiezen en niet voor ….”
Lucas en Anthony zoeken hun plaatsje op. “Hallo iedereen.” Ze zwaaien naar iedereen. En zoeken hun stoel bij de suite. “Ik denk dat we hier moeten zitten.” Anthonie wijst naar 2 stoelen. Hij loopt arm in arm met Lucas. Lucas kijkt rond. “Ja, denk ik ook.” Zegt hij giechelig.
Hij zet zich neer. Terwijl Anthony nog even een zoen geeft aan Yasmine en Frederico die vlak naast hen zitten. Anthony valt bijna op de schoot van Yasmine en verliest de witte roos in zijn knoopgat. “Oopsie, sorry.” Yasmine krijgt de slappe lach. “Allé, Anthony,wat doe je nu?” Frederico is wat ontstemt.
Yasmine minimaliseert alles. “Das toch niet erg.”
Anthony pakt zijn bloem en zet zich met een pruillip, neer op zijn stoel. Frederico recht zijn vest en veegt de zoen van Anthony demonstratief af.
“Zie je wel. Alles is picolbello.” Yasmine ziet net Carmen toekomen. Ze geeft Frederico een zachte por. “Kijk, Carmen is er toch.”
“Ah, daar is ze.” Frederico draait zich direct om. Hij staat recht en loopt op Carmen toe. Carmen straalt in haar felblauwe kleed.
Als ze Frederico ziet, loopt ze enthousiast op hem af. Ze geeft hem een zoen.
Hij toont haar haar stoel. “Je mag hier zitten.” Fe
“Ja, dank je wel.” Carmen kijkt recht naar de nonkel van Ella die op de stoel ernaast zit.
Pierre Yves gaat even recht staan voor Carmen.
“Ja, ik ben een beetje te laat.” Verontschuldigt Carmen zich. “Omdat ik met mijn mobilet kom ….
“Carmen!” Frederico maant haar aan tot kalmte.
“Ja?” zegt ze onbegrijpend.
Carmen neigt naar Frederico toe. Hij fluistert haar toe. “Dat is de nonkel van Ella!”
Carmen haalt haar ogen op. “Frederico, een prins zijn kak stinkt ook.”fluistert ze net luid genoeg.
Ze zet zich opnieuw recht. Frederico kan maar net zijn lach in houden. “Oohh”
Hij draait zich breed lachend opnieuw naar Yasmine.
Dan kijkt Carmen lachend naar Pierre Yves. Hij heeft niets gehoord en kijkt bewonderingwaardig naar de innemende persoon naast zich. “Hallo.” Zegt Carmen enthousiast.
“Enchanté” Pierre Yves lacht.
“Dat is wel een chique stof he?” gaat Carmen zonder aarzelen verder terwijl ze naar zijn kostuum wijst.
“Pardon?”
“Awel dat, dat zo blinkt.” Carmen voelt zelfs even aan de kostuumvest van Pierre Yves.
Nu volgt hij, hij kijkt begrijpend naar zijn vest. “Ah, bon oui, merci!”
Carmen is gecharmeerd door de nonkel van Ella. Ook hij blijft enthousiast de innemende dame naast hem in het oog houden.
Iedereen zoekt zijn plaats op. Nicolas zal in het prieeltje bijgestaan worden door Linda en Cindy. Zij zijn respectievelijk de getuige van Nicolas en Ella. Iedereen heeft zijn plaatsje gevonden. De muziek zet in.
Op dat moment komt door de poort van het kasteel een zwarte open koets binnengereden. De koets wordt door twee mooie zwarte paarden getrokken. De 2 menners zitten strak in het pak. De hoeven van de paarden ketsen op de witte steentjes. De koets stopt enkele tellen later aan twee witte zuilen. Daar staat Norbert zijn Ella op te wachten. Er ligt een witte loper met aan weerszijde de obers.
De koets stopt. Norbert loopt naar Ella toe en kijkt naar Sara en Noor. “Dag meisjes” zeg hij vriendelijk. Noor en Sara schitteren in de prachtige witte jurken en elk met een diadeem met witte roos in hun haar. De ceremoniemeester opent de koets.
Ella draagt een witte voile sleep die met een blikkende Tiara op zijn plaats gehouden wordt. Dit is een erfstuk van Ella’s vader. Ella stapt uit. Ze geeft Norbert een hand. Hij helpt haar bij het uitstappen. De bruidskindjes weten direct wat hen toe doen staat. Ze draperen de jurk zoals Anthony hen getoond heeft.
Norbert heeft zijn grijze haar in een staart. Hij is superfier op zijn dochter en neemt haar bij de arm. Samen schreiden ze naar het prieeltje over de witte loper. Hij kijkt haar bewonderenswaardig aan. Ella glundert. Haar bruidsboeket is zeer fijn. Past helemaal bij Ella. Het is een kleine bol vol met witte bloemen. Haar haar in losse krullen is prachtig. De jurk is eveneens een juweeltje.
Ondertussen is Linda drukt in de weer met de stropdas van Nicolas. Het maakt hem zenuwachtig. Hij wil gewoon Ella zien. Zijn Ella bewonderen … Maar dan maant Cindy hen tot haast aan. “Niet kijken …. Vooruit, naar jullie plaats. Ze is er.”
Nicolas haast zich. Samen met de burgemeester zetten ze zich klaar in het prieeltje. Ella en Norbert stappen rustig verder. Een warm applaus breekt los.
Iedereen is danig onder de indruk. Het ganse plaatje klopt.
Nicolas staat in het prieeltje. Hij sterft een beetje van de stress. Hij is supernieuwsgierig. Hij hoort de onderdrukte Ohhs en Ahhs aan. Hij zou zich zo graag omkeren en Ella zien.
Pas als hij Ella aan het prieeltje hoort, draait hij zich om. Hij is onder de indruk. Wat is zijn meisje mooi. Ze straalt. Norbert brengt haar tot vlak bij Nicolas. “Je ziet er prachtig uit.” lipt hij haar toe. Ella glimlacht.
Nicolas ogen spreken boekdelen. Norbert neemt de hand van Ella en met zijn andere die van Nicolas. Hij legt hun handen in elkaar. Hij omvat nadrukkelijk de handen van Ella en Nicolas en knikt Nicolas bemoedigend toe.
Anthony met zwarte zonnebril is danig onder de indruk. Ook Lucas houdt alles nauwkeurig in het oog. Anthony bijt zenuwachtig aan een vinger. Maar hij ziet de bewondering in de ogen van Nicolas.
Nicolas kust plechtig de hand van Ella. Ella geniet. Ze verdrinkt in zijn ogen. Ze ziet in haar ogen dat dit voor Nicolas ook de mooiste dag van zijn leven zal zijn. Liefst zou ze hem gewoon nu rond de hals vliegen. Maar dat mag nu niet … Etiquette … Brrrr…
Norbert stapt naar zijn stoel en zet zich neer naar Antoine.
Ella en Nicolas staan nu naast elkaar. Ze kijken diep in elkaars ogen. Dan neemt de burgervader het woord.
“Dames en heren, we zijn hier vandaag samen gekomen om getuige te zijn van het huwelijk tussen Nicolas de Prins en Ella Van De Looverbosch – De Wachter – Savoy de Betancourt.”
Lucas en Anthonie zijn danig onder de indruk als ze de achternaam van Ella zo expliciet horen uitspreken. Wat een lange naam lijken ze naar elkaar uit te beelden.
Ella kijkt naar de burgemeester terwijl Nicolas nog eens geniet van zijn perfecte bruidje.
Ella draait zich ook even naar Nicolas. Nicolas knikt haar enthousiast toe. Ella glimlacht.
“En op een dag als vandaag kunnen we alleen maar heel gelukkig zijn dat er twee mensen zijn die het engagement aangaan om voor elkaar te kiezen en niet voor ….”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 46
Deel 46
Maurice Kakelberg wandelt naar het balkon toe. Daarom mist hij ei zo na Clio die in een Spaanse furie de loper komt opgestormd. Ella en Nicolas draaien zich verschrikt om.
“STOP!!!!!!!” tiert Clio furieus en buiten haar zinnen van woede. “Die komedie kan hier niet doorgaan.”
Iedereen schrikt en heeft angst als ze Clio zien toe komen. Yasmine grijpt Frederico vast. Iedereen roept door elkaar. Er heerst complete paniek onder alle gasten. Want allemaal kennen ze Clio en hetgeen ze allemaal op haar kerfstok heeft.
Clio trekt haar pet af. Haar lange gevlochten haren vallen naar beneden. Ze neemt haar pistool en richt dit in een seconde op Ella. Iedereen duikt wegen onder en tegen elkaar.
Norbert stapt op haar toe. “Clio. Clio ?”
“Gij bent mijn vader niet meer.” Tiert ze. “Zwijgt.” Maar haar volle aandacht blijft bij Ella.
Ella stapt zonder angst op haar af. “Clio” Nicolas staat te trillen op zijn benen. Hij wil Ella tegenhouden. Maar dat lukt hem niet. Linda staat vlak achter hem. Cindy legt haar hand op zijn arm. De loop van het geweer is op Ella gericht.
Clio’s blik is op Ella gericht. “En gij moet al helemaal zwijgen. Gij hebt mij heel mijn leven afgepakt. Vanaf de eerste dag dat gij in mijn leven zijt, hebt gij geprobeerd om alles van mij af te pakken, Ella. Awel proficiat. Het is u gelukt, Ella. Ik heb niemand meer. Mijn eigen vader hebt ge van mij afgepakt. Dank zij u heb ik niets … Niets.” Clio tiert onophoudelijk. Ze hapt even naar adem en gaat onverstoorbaar stoïcijns verder.
“Zelfs mijn kind ben ik verloren op acht maanden zwangerschap” Maurice staat vlak achter Clio. De woorden raken hem. Want het gaat hier over zijn kind. Zijn vlees en bloed. Clio merkt hem niet op.
Het wordt Leonie allemaal te veel.
Ella schudt ontkennend met haar hoofd maar Clio gaat verder. “Gij hebt heel mijn leven kapot gemaakt…” haar woorden vloed stokt even.
Ella stapt heel behoedzaam op haar toe. Nicolas staat achter haar. Hij staat stokstijf. De angst staat van zijn gezicht af te lezen. Cindy legt haar hand op Nicolas’arm. Maar Ella kookt van woede. Heel zelfverzekerd stapt ze op Clio toe.
“Blijft staan.” Roept Clio.
Maar Ella deinst niet terug. Ze neemt het woord. Zorgvuldig wikt ze haar woorden “Mensen maken KEUZES, Clio. Dit is uw keuze, hoe gij hier nu staat. Keuzes maak je zelf. Hoe gij uw leven hebt geleid … Dat is uw keuze… gelijk ge hier staat” Ella kijkt haar misprijzend aan. De loper van het geweer staat tegen Ella’s voorhoofd.
Het blijft even stil. Clio houdt het wapen vast met haar twee handen.
Dokter Arendts staat tegen de muur recht. Hij heeft schrik. Hij weet wat Ella kan. Aikido komt haar hier goed van pas. Zo standvastig als ze hier tegen Clio ingaat. Maar hier vreest zelfs hij voor de afloop. Hij beseft dat Clio heel onverwacht kan toeslaan.
Ella wik en weegt maar spreekt overtuigend. “Weet ge nog … toen we kinderen waren … ik zat bij u in de auto … ik heb u een bloem gegeven en gij hebt die weggeduwd… ik wou uw zus zijn ” Clio laat het geweer zakken. Haar ogen worden even iets zachter … “ik wou u graag zien … maar gij liet dat niet toe.” Nicolas is onder de indruk van Ella woorden maar is doodsbang. Norbert hapt naar adem. Hij weet dat elk woord van Ella waar is. Hij wordt nog maals met neus op de feiten gedrukt.
Ella blijft in Clio’s ogen kijken en gaat verder …”Maar gij laat dat niet toe … gij liet niemand toe. Ja, geluk maak je zelf maar je kunt dat niet alleen. … ge moet dat kunnen delen … maar als je niemand toelaat … dan … staat ge der alleen voor. Zoals gij nu.”
De vertwijfeling slaat toe bij Clio. Maar Ella gaat verder zonder enige aarzeling. “Zoals gij… kijk eens rond u, Clio, kijk, naar al deze mensen, ze hebben u allemaal kansen willen geven. Ze hebben u zelfs graag gezien. Maar gij ziet niemand graag. Niemand. Gij zijt zo een sterke… zo een knappe… zo een slimme vrouw, Clio… ge hebt alles in uw mars.” Clio richt het geweer weer op Ella. Maar ze balanceert op twijfel.
“Gij had alles om iets van uw leven te maken … en wat doet gij, ge vergooit het … haat wraak … is dat het enige dat gij wilt ? Mensen kapot maken ? … Mij kapot maken ?”
Ella staat sterk. Ze voelt dat ze grip krijgt op Clio. Dit geeft haar de sterkte om door te gaan. Nicolas is doodsbang. Net nu hij zo gelukkig is, voelt hij dat geluk in een klein hoekje zit en dat je het moet koesteren … hij durft niet denken aan wat er nu kan gebeuren. Hij wil Ella helpen maar hij weet niet hoe. Hij beseft dat een verkeerde beweging Ella het leven kan kosten. Hij durft ook niet te aandachtig kijken naar Maurice.
Ella gaat onverstoorbaar verder.“Ik heb mijn geluk gemaakt en gij hebt uw ongeluk gemaakt. Ge had de keuze. Dat is uw keuze!”
Clio luistert naar Ella. Het beseft groeit dat Ella de waarheid spreekt. Het komt hard aan. Ze twijfelt. Ze lost haar greep op het wapen. Haar armen hangen langs haar lichaam. Ze snikt. Het moment voor Maurice om haar het wapen afhandig te maken. Hij neemt Clio mee. Ze lijkt tot het besef te komen en laat zich zonder enige verzet wegbrengen.
Alle genodigden kijken vol angst naar Ella. Iedereen vreest het ergste top op het moment dat Maurice ingrijpt. Iedereen zucht van opluchting. Allemaal zoeken ze toenadering bij elkaar. Linda omhelst Cindy. Norbert zoekt steun bij Antoine. Nicolas stapt behoedzaam naar ella toe. Hij stond slechts 2 passen van haar verwijderd. Ella blijft staren naar de richting waarin Clio verdween. Haar blikt verstart tot het moment dat Nicolas haar hand vast neemt.
Maar het is deze eenvoudige handeling die Ella terug naar de realiteit brengt. Er zit zoveel symboliek in. Samen staan ze sterk!
Ze zucht en glimlacht naar hem om. “Kom” fluistert hij bijna onverstaanbaar.. Ze draaien zich om en wandelen naar het prieeltje. Norbert legt zijn hand op Nicolas en wandelt mee.
De burgemeester zet de plechtigheid verder, zonder verder in te gaan op hetgeen net gebeurd is. Hij ziet aan de twee mensen voor hem dat dit nu het beste is. Hij kijkt hen vragend aan. Nicolas knikt hem toe. Dus neemt hij weer het woord. “Nicolas de Prins, neemt gij Ella Van De Looverbosch – De Wachter – Savoy de Betancourt tot uw wettige echtgenote?”
“Ja”
“Ella Van De Looverbosch – De Wachter – Savoy de Betancourt, neemt gij Nicolas de Prins tot uw wettige echtgenoot?”
“Ja” fluistert Ella.
“Dan is het nu tijd voor de ring.”
Nicolas draait zich om. Linda geeft plechtig de ring door aan Nicolas. Nicolas schuift de ring aan Ella’s vinger. Ella neemt de ring van Nicolas van het witte kussentje. En schuift hem aan Nicolas vinger.
“Dan verklaar ik u nu man en vrouw en mag u nu de bruid kussen.”
Een applaus breekt los. Anthony springt van zijn stoel. Nicolas neemt Ella in zijn armen. Linda en Cindy zijn verrast door de reactie van Nicolas. Hij stapt het prieeltje uit en loopt richting de statige trap. Cindy drapeert de sluier van Ella op haar schoot. Iedereen is enthousiast. Anthony helpt Nicolas.
Ella glimlacht en schommelt met haar voeten.
Op het balkon zet Nicolas Ella neer. Ze legt haar sluier goed. Leonie glundert. En Antoine is superfier. Linda en Cindy omhelzen elkaar.
Nicolas trekt Ella met een beweging zacht naar zich toe. Hij kust haar passioneel.
Heel even krijgt Jens het moeilijk. Maar hij gunt het Ella. Inge legt haar arm rond hem. Hij knikt begrijpend.
Anthony kust Norbert, deze schrikt even maar trekt dan Linda tegen zich aan.
De kus lijkt oneindig lang te duren. Ze vergeten alles en iedereen om zich.
Maurice Kakelberg wandelt naar het balkon toe. Daarom mist hij ei zo na Clio die in een Spaanse furie de loper komt opgestormd. Ella en Nicolas draaien zich verschrikt om.
“STOP!!!!!!!” tiert Clio furieus en buiten haar zinnen van woede. “Die komedie kan hier niet doorgaan.”
Iedereen schrikt en heeft angst als ze Clio zien toe komen. Yasmine grijpt Frederico vast. Iedereen roept door elkaar. Er heerst complete paniek onder alle gasten. Want allemaal kennen ze Clio en hetgeen ze allemaal op haar kerfstok heeft.
Clio trekt haar pet af. Haar lange gevlochten haren vallen naar beneden. Ze neemt haar pistool en richt dit in een seconde op Ella. Iedereen duikt wegen onder en tegen elkaar.
Norbert stapt op haar toe. “Clio. Clio ?”
“Gij bent mijn vader niet meer.” Tiert ze. “Zwijgt.” Maar haar volle aandacht blijft bij Ella.
Ella stapt zonder angst op haar af. “Clio” Nicolas staat te trillen op zijn benen. Hij wil Ella tegenhouden. Maar dat lukt hem niet. Linda staat vlak achter hem. Cindy legt haar hand op zijn arm. De loop van het geweer is op Ella gericht.
Clio’s blik is op Ella gericht. “En gij moet al helemaal zwijgen. Gij hebt mij heel mijn leven afgepakt. Vanaf de eerste dag dat gij in mijn leven zijt, hebt gij geprobeerd om alles van mij af te pakken, Ella. Awel proficiat. Het is u gelukt, Ella. Ik heb niemand meer. Mijn eigen vader hebt ge van mij afgepakt. Dank zij u heb ik niets … Niets.” Clio tiert onophoudelijk. Ze hapt even naar adem en gaat onverstoorbaar stoïcijns verder.
“Zelfs mijn kind ben ik verloren op acht maanden zwangerschap” Maurice staat vlak achter Clio. De woorden raken hem. Want het gaat hier over zijn kind. Zijn vlees en bloed. Clio merkt hem niet op.
Het wordt Leonie allemaal te veel.
Ella schudt ontkennend met haar hoofd maar Clio gaat verder. “Gij hebt heel mijn leven kapot gemaakt…” haar woorden vloed stokt even.
Ella stapt heel behoedzaam op haar toe. Nicolas staat achter haar. Hij staat stokstijf. De angst staat van zijn gezicht af te lezen. Cindy legt haar hand op Nicolas’arm. Maar Ella kookt van woede. Heel zelfverzekerd stapt ze op Clio toe.
“Blijft staan.” Roept Clio.
Maar Ella deinst niet terug. Ze neemt het woord. Zorgvuldig wikt ze haar woorden “Mensen maken KEUZES, Clio. Dit is uw keuze, hoe gij hier nu staat. Keuzes maak je zelf. Hoe gij uw leven hebt geleid … Dat is uw keuze… gelijk ge hier staat” Ella kijkt haar misprijzend aan. De loper van het geweer staat tegen Ella’s voorhoofd.
Het blijft even stil. Clio houdt het wapen vast met haar twee handen.
Dokter Arendts staat tegen de muur recht. Hij heeft schrik. Hij weet wat Ella kan. Aikido komt haar hier goed van pas. Zo standvastig als ze hier tegen Clio ingaat. Maar hier vreest zelfs hij voor de afloop. Hij beseft dat Clio heel onverwacht kan toeslaan.
Ella wik en weegt maar spreekt overtuigend. “Weet ge nog … toen we kinderen waren … ik zat bij u in de auto … ik heb u een bloem gegeven en gij hebt die weggeduwd… ik wou uw zus zijn ” Clio laat het geweer zakken. Haar ogen worden even iets zachter … “ik wou u graag zien … maar gij liet dat niet toe.” Nicolas is onder de indruk van Ella woorden maar is doodsbang. Norbert hapt naar adem. Hij weet dat elk woord van Ella waar is. Hij wordt nog maals met neus op de feiten gedrukt.
Ella blijft in Clio’s ogen kijken en gaat verder …”Maar gij laat dat niet toe … gij liet niemand toe. Ja, geluk maak je zelf maar je kunt dat niet alleen. … ge moet dat kunnen delen … maar als je niemand toelaat … dan … staat ge der alleen voor. Zoals gij nu.”
De vertwijfeling slaat toe bij Clio. Maar Ella gaat verder zonder enige aarzeling. “Zoals gij… kijk eens rond u, Clio, kijk, naar al deze mensen, ze hebben u allemaal kansen willen geven. Ze hebben u zelfs graag gezien. Maar gij ziet niemand graag. Niemand. Gij zijt zo een sterke… zo een knappe… zo een slimme vrouw, Clio… ge hebt alles in uw mars.” Clio richt het geweer weer op Ella. Maar ze balanceert op twijfel.
“Gij had alles om iets van uw leven te maken … en wat doet gij, ge vergooit het … haat wraak … is dat het enige dat gij wilt ? Mensen kapot maken ? … Mij kapot maken ?”
Ella staat sterk. Ze voelt dat ze grip krijgt op Clio. Dit geeft haar de sterkte om door te gaan. Nicolas is doodsbang. Net nu hij zo gelukkig is, voelt hij dat geluk in een klein hoekje zit en dat je het moet koesteren … hij durft niet denken aan wat er nu kan gebeuren. Hij wil Ella helpen maar hij weet niet hoe. Hij beseft dat een verkeerde beweging Ella het leven kan kosten. Hij durft ook niet te aandachtig kijken naar Maurice.
Ella gaat onverstoorbaar verder.“Ik heb mijn geluk gemaakt en gij hebt uw ongeluk gemaakt. Ge had de keuze. Dat is uw keuze!”
Clio luistert naar Ella. Het beseft groeit dat Ella de waarheid spreekt. Het komt hard aan. Ze twijfelt. Ze lost haar greep op het wapen. Haar armen hangen langs haar lichaam. Ze snikt. Het moment voor Maurice om haar het wapen afhandig te maken. Hij neemt Clio mee. Ze lijkt tot het besef te komen en laat zich zonder enige verzet wegbrengen.
Alle genodigden kijken vol angst naar Ella. Iedereen vreest het ergste top op het moment dat Maurice ingrijpt. Iedereen zucht van opluchting. Allemaal zoeken ze toenadering bij elkaar. Linda omhelst Cindy. Norbert zoekt steun bij Antoine. Nicolas stapt behoedzaam naar ella toe. Hij stond slechts 2 passen van haar verwijderd. Ella blijft staren naar de richting waarin Clio verdween. Haar blikt verstart tot het moment dat Nicolas haar hand vast neemt.
Maar het is deze eenvoudige handeling die Ella terug naar de realiteit brengt. Er zit zoveel symboliek in. Samen staan ze sterk!
Ze zucht en glimlacht naar hem om. “Kom” fluistert hij bijna onverstaanbaar.. Ze draaien zich om en wandelen naar het prieeltje. Norbert legt zijn hand op Nicolas en wandelt mee.
De burgemeester zet de plechtigheid verder, zonder verder in te gaan op hetgeen net gebeurd is. Hij ziet aan de twee mensen voor hem dat dit nu het beste is. Hij kijkt hen vragend aan. Nicolas knikt hem toe. Dus neemt hij weer het woord. “Nicolas de Prins, neemt gij Ella Van De Looverbosch – De Wachter – Savoy de Betancourt tot uw wettige echtgenote?”
“Ja”
“Ella Van De Looverbosch – De Wachter – Savoy de Betancourt, neemt gij Nicolas de Prins tot uw wettige echtgenoot?”
“Ja” fluistert Ella.
“Dan is het nu tijd voor de ring.”
Nicolas draait zich om. Linda geeft plechtig de ring door aan Nicolas. Nicolas schuift de ring aan Ella’s vinger. Ella neemt de ring van Nicolas van het witte kussentje. En schuift hem aan Nicolas vinger.
“Dan verklaar ik u nu man en vrouw en mag u nu de bruid kussen.”
Een applaus breekt los. Anthony springt van zijn stoel. Nicolas neemt Ella in zijn armen. Linda en Cindy zijn verrast door de reactie van Nicolas. Hij stapt het prieeltje uit en loopt richting de statige trap. Cindy drapeert de sluier van Ella op haar schoot. Iedereen is enthousiast. Anthony helpt Nicolas.
Ella glimlacht en schommelt met haar voeten.
Op het balkon zet Nicolas Ella neer. Ze legt haar sluier goed. Leonie glundert. En Antoine is superfier. Linda en Cindy omhelzen elkaar.
Nicolas trekt Ella met een beweging zacht naar zich toe. Hij kust haar passioneel.
Heel even krijgt Jens het moeilijk. Maar hij gunt het Ella. Inge legt haar arm rond hem. Hij knikt begrijpend.
Anthony kust Norbert, deze schrikt even maar trekt dan Linda tegen zich aan.
De kus lijkt oneindig lang te duren. Ze vergeten alles en iedereen om zich.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 47
Deel 47
Maurice trekt Clio mee naar de hoofdingang van het kasteel. Hij loodst haar binnen in een kleine ruimte. Clio lijkt eindelijk enige inkeer te tonen. Ze huilt tranen met tuiten. Ze zakt door haar knieën. Maurice kijkt haar meewarend aan. “Clio, waar heb jij in godsnaam uitgehangen. Drie jaar spoorloos en nu …wat had je nu gedacht ?”
Ze kijkt hem aan, haar blik verstard, driftig spuit ze haar gif. “Aan jou ben ik geen uitleg schuldig.”
“Dat denk je maar. Godverdomme, Clio, je was zwanger van mij!” Maurice is kwaad. “Ik heb me al die tijd afgevraagd hoe het met mijn kind zou zijn …”
Ze kijkt hem verbolgen aan. “Dat was mijn kindje, ik ben mijn kind verloren. Jij … jij … hebt enkel …”
Hij wijst haar kwaad aan. “Ja, zwijg maar, ik weet wat je wil zeggen. Past echt bij jou.”
Zijn ogen schieten vuur. “Maar laat ons daar maar over zwijgen.”
Hij neemt zijn GSM en belt opnieuw met de onderzoeksrechter. “Ok, doe ik. Geen probleem.”
“Kom zet je hier.” Hij wijst Clio een stoel aan. Ze zet zich neer en trekt haar benen op. Het hoopje ellende lijkt al iets zelfzekerder te worden.
Maurice zet een stoel vlak voor Clio, draait hem met de rugleuning naar haar toe en zet zich neer. Hij legt zijn armen over de leuning en kijkt Clio doordringend aan.
“Wat was de bedoeling van deze vertoning?”
“Ik …” Maar Clio zwijgt.
“Ga door.”
“Ik weet het niet meer.”
“Komaan, Clio, geen spelletjes … je klonk overtuigend genoeg. En je wapen was volledig geladen.”
“Nicolas is van mij, dacht ik. En als ik hem niet heb, dan …”
“Ga, verdomme door. Dacht je hier echt mee weg te raken?”
Ze barst in tranen uit. “Niemand anders mag hem gelukkig maken. Dat … ik … Maar Ella heeft gelijk.” Er blijft niets over van de sterke vrouw, een hoopje miezerige ellende zit hier voor Maurice. Veel medelijden heeft hij niet voor haar.
“Dus jij wou hier Ella straffen. Want jij beschouwt Nicolas nog altijd als ..”
Ze schudt haar hoofd. “Dat dacht ik, ja.”
Weer hekelt hij haar woorden. “Maar Clio toch. Jij kan in niets tippen aan Ella. Jij zit hier als een hoopje ellende. Terwijl jij er voor gezorgd hebt, dat Ella sinds haar jeugd het zo zwaar te verduren gehad heeft. Ondertussen kent iedereen hier de waarheid. Jij hebt destijds de brand aangestoken in haar kamer. Jij hebt je vader geïndoctrineerd. Je hebt hem gemanipuleerd. Waarom, dat snapt niemand. In Ella zit geen kwaad. Ze had het goed me je voor. Ondanks al je misstappen, heeft ze je terug aanvaard.”
Clio kijkt naar Maurice. Haar rood omrande ogen spreken boekdelen. “Ik besef dat nu.”
“Ah toch. Maar voor hoelang.”
“Iedereen haat me !!!” Ze huilt met lange uithalen.
Maurice zucht. “Maar nee, jij haat jezelf … en je hebt nooit iemand toegelaten …”
“Verdomme, Clio,waarom heb je alles zo ingewikkeld gemaakt.”
Er wordt op de deur geklopt. “Ah, mijnheer de onderzoeksrechter.”
Clio verschuilt zich opnieuw.
Maurice kijkt haar vragend aan. Haar blik is weer volledig veranderd. Bikkelhard kijkt ze naar de onderzoeksrechter.
“Mevrouw De Wachter, … terug boven water ?” De man kijkt haar streng aan.
Clio kijkt op. Haar ogen schieten opnieuw vuur. “Ja!”
Maurice neemt de onderzoeksrechter even apart. “Daarnet toonde ze berouw. En nu zo ineens zie ik opnieuw de woede van daarstraks in haar ogen.”
“Je beseft toch dat jij betrokken partij bent?”
“Ja, dat besef ik.”
“Maar je was hier wel op je plaats. Iedereen moet ondervraagd worden, jij ook. Inspecteur de Beer zal dit ter harte nemen.”
“Sven, wil die mensen hun huwelijk nu nog meer om zeep helpen?” Maurice kijkt Sven aan. “Kunnen die ondervragingen echt niet wachten tot morgen. Ik denk zelfs dat alles op beeld staat.” Maurice wil Ella en Nicolas sparen. Ondertussen komt inspecteur de Beer de kamer in.
Inspecteur de Beer slaat Clio in de boeien. “Hij heeft wel een punt. Dit is hun trouwdag. Mevrouw de Wachter heeft die dag al danig in het honderd gestuurd. Ik zal die beelden opvragen. Laat Maurice Clio naar het commissariaat brengen. En maandag ondervragen we iedereen.”
Even kijkt Clio giftig naar inspecteur de Beer, maar dan barst ze opnieuw in tranen uit.
“Voila zie je wel, nu heeft ze weer berouw en dan ineens plotsklaps is ze weer …”
“Ze moet gewoon zo snel mogelijk opgenomen worden in een instelling. De gevangenis dat is geen plaats voor haar.”
“Dat zal het onderzoek uitwijzen nu gaat ze mee.”
Maurice Kakelbergs loopt op Clio toe. “Meekomen, jij.”
Clio zet zich recht. Met haar hoofd naar de grond gebogen, loopt ze mee.”
Inspecteur de Beer kijkt haar minachtend aan. “Het is ver gekomen. Maar we hebben haar toch.”
Onderzoeksrechter Van Coppenberge kan enkel instemmend knikken. “Ja, voor iedereen hier zal dit een opluchting zijn. En niet in het minst voor Ella en Nicolas.”
Maurice draait zich om “Ja, Sven, maar vooral ook voor Norbert.”
De onderzoeksrechter knikt instemmend. “Zeker en vast. Kom neem haar mee, ze heeft hier al genoeg alles in het honderd laten lopen.
Ze lopen via de achteringang naar buiten.
Maurice trekt Clio mee naar de hoofdingang van het kasteel. Hij loodst haar binnen in een kleine ruimte. Clio lijkt eindelijk enige inkeer te tonen. Ze huilt tranen met tuiten. Ze zakt door haar knieën. Maurice kijkt haar meewarend aan. “Clio, waar heb jij in godsnaam uitgehangen. Drie jaar spoorloos en nu …wat had je nu gedacht ?”
Ze kijkt hem aan, haar blik verstard, driftig spuit ze haar gif. “Aan jou ben ik geen uitleg schuldig.”
“Dat denk je maar. Godverdomme, Clio, je was zwanger van mij!” Maurice is kwaad. “Ik heb me al die tijd afgevraagd hoe het met mijn kind zou zijn …”
Ze kijkt hem verbolgen aan. “Dat was mijn kindje, ik ben mijn kind verloren. Jij … jij … hebt enkel …”
Hij wijst haar kwaad aan. “Ja, zwijg maar, ik weet wat je wil zeggen. Past echt bij jou.”
Zijn ogen schieten vuur. “Maar laat ons daar maar over zwijgen.”
Hij neemt zijn GSM en belt opnieuw met de onderzoeksrechter. “Ok, doe ik. Geen probleem.”
“Kom zet je hier.” Hij wijst Clio een stoel aan. Ze zet zich neer en trekt haar benen op. Het hoopje ellende lijkt al iets zelfzekerder te worden.
Maurice zet een stoel vlak voor Clio, draait hem met de rugleuning naar haar toe en zet zich neer. Hij legt zijn armen over de leuning en kijkt Clio doordringend aan.
“Wat was de bedoeling van deze vertoning?”
“Ik …” Maar Clio zwijgt.
“Ga door.”
“Ik weet het niet meer.”
“Komaan, Clio, geen spelletjes … je klonk overtuigend genoeg. En je wapen was volledig geladen.”
“Nicolas is van mij, dacht ik. En als ik hem niet heb, dan …”
“Ga, verdomme door. Dacht je hier echt mee weg te raken?”
Ze barst in tranen uit. “Niemand anders mag hem gelukkig maken. Dat … ik … Maar Ella heeft gelijk.” Er blijft niets over van de sterke vrouw, een hoopje miezerige ellende zit hier voor Maurice. Veel medelijden heeft hij niet voor haar.
“Dus jij wou hier Ella straffen. Want jij beschouwt Nicolas nog altijd als ..”
Ze schudt haar hoofd. “Dat dacht ik, ja.”
Weer hekelt hij haar woorden. “Maar Clio toch. Jij kan in niets tippen aan Ella. Jij zit hier als een hoopje ellende. Terwijl jij er voor gezorgd hebt, dat Ella sinds haar jeugd het zo zwaar te verduren gehad heeft. Ondertussen kent iedereen hier de waarheid. Jij hebt destijds de brand aangestoken in haar kamer. Jij hebt je vader geïndoctrineerd. Je hebt hem gemanipuleerd. Waarom, dat snapt niemand. In Ella zit geen kwaad. Ze had het goed me je voor. Ondanks al je misstappen, heeft ze je terug aanvaard.”
Clio kijkt naar Maurice. Haar rood omrande ogen spreken boekdelen. “Ik besef dat nu.”
“Ah toch. Maar voor hoelang.”
“Iedereen haat me !!!” Ze huilt met lange uithalen.
Maurice zucht. “Maar nee, jij haat jezelf … en je hebt nooit iemand toegelaten …”
“Verdomme, Clio,waarom heb je alles zo ingewikkeld gemaakt.”
Er wordt op de deur geklopt. “Ah, mijnheer de onderzoeksrechter.”
Clio verschuilt zich opnieuw.
Maurice kijkt haar vragend aan. Haar blik is weer volledig veranderd. Bikkelhard kijkt ze naar de onderzoeksrechter.
“Mevrouw De Wachter, … terug boven water ?” De man kijkt haar streng aan.
Clio kijkt op. Haar ogen schieten opnieuw vuur. “Ja!”
Maurice neemt de onderzoeksrechter even apart. “Daarnet toonde ze berouw. En nu zo ineens zie ik opnieuw de woede van daarstraks in haar ogen.”
“Je beseft toch dat jij betrokken partij bent?”
“Ja, dat besef ik.”
“Maar je was hier wel op je plaats. Iedereen moet ondervraagd worden, jij ook. Inspecteur de Beer zal dit ter harte nemen.”
“Sven, wil die mensen hun huwelijk nu nog meer om zeep helpen?” Maurice kijkt Sven aan. “Kunnen die ondervragingen echt niet wachten tot morgen. Ik denk zelfs dat alles op beeld staat.” Maurice wil Ella en Nicolas sparen. Ondertussen komt inspecteur de Beer de kamer in.
Inspecteur de Beer slaat Clio in de boeien. “Hij heeft wel een punt. Dit is hun trouwdag. Mevrouw de Wachter heeft die dag al danig in het honderd gestuurd. Ik zal die beelden opvragen. Laat Maurice Clio naar het commissariaat brengen. En maandag ondervragen we iedereen.”
Even kijkt Clio giftig naar inspecteur de Beer, maar dan barst ze opnieuw in tranen uit.
“Voila zie je wel, nu heeft ze weer berouw en dan ineens plotsklaps is ze weer …”
“Ze moet gewoon zo snel mogelijk opgenomen worden in een instelling. De gevangenis dat is geen plaats voor haar.”
“Dat zal het onderzoek uitwijzen nu gaat ze mee.”
Maurice Kakelbergs loopt op Clio toe. “Meekomen, jij.”
Clio zet zich recht. Met haar hoofd naar de grond gebogen, loopt ze mee.”
Inspecteur de Beer kijkt haar minachtend aan. “Het is ver gekomen. Maar we hebben haar toch.”
Onderzoeksrechter Van Coppenberge kan enkel instemmend knikken. “Ja, voor iedereen hier zal dit een opluchting zijn. En niet in het minst voor Ella en Nicolas.”
Maurice draait zich om “Ja, Sven, maar vooral ook voor Norbert.”
De onderzoeksrechter knikt instemmend. “Zeker en vast. Kom neem haar mee, ze heeft hier al genoeg alles in het honderd laten lopen.
Ze lopen via de achteringang naar buiten.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 48
Deel 48
Ella geniet van deze dag, ondanks de verschrikkelijke inval van Clio. Hier staat ze nu met haar echtegenoot op het balkon van het kasteel. Ze verzinkt bijna in zijn ogen. Nicolas streelt haar zacht aan haar slaap. Ze legt haar hoofd tegen zijn borst aan. Maar dan krijgt ze de terugslag van wat net gebeurd is. Ze beseft nu pas wat er allemaal had kunnen gebeuren. Ze probeert die gedachten te bannen en kijkt vol bewondering naar alle gasten zo mooi uitgedost. Dat maakt het voor haar iets makkelijker de aanval van Clio even te vergeten. Ze wil niet dat Clio ervoor zou zorgen dat hun dag in het water valt.
Carmen straalt in haar felblauw jurk met smalle schouderbandjes bezet met kleine steentjes. De foulard past uitstekend bij de blauwe lange jurk
Cindy is een juweeltje in de pastelkleurige lange avondjurk. De halterjurk staat haar prachtig en het zachtgroen en lichtblauwe schakelt mooi in elkaar over. Het lijkt alsof er grote bloemen op het rokgedeelte zitten. Haar kapsel is hoog opgestoken.
Zowel Yasmine als Linda kozen voor een hoedje. Yasmine straalt in haar grijze satijnen jurk. Het bovenste gedeelte van de halterjurk is bezaaid met zwarte donkere bloemen en in haar lende wordt de jurk opgefleurd met 3 zwarte bloemen. Ze draait een klein zwart hoedje met witte pluimpjes.
Linda is een plaatje in haar zwarte lange bustierjurk. Een schouder ontbloot en een fijne zwarte sjaal maken het geheel af. Aan de ene kant van de jurk zitten kleine glazen kristalletjes die een mooie lijn geven aan de jurk en deze maken een schouderbandje. Om toch wat kleur in het geheel te brengen heeft ze gekozen voor een lila hoedje. Leonie heeft geopteerd voor een zalmroze creatie. Haar hoed in zacht maar donkerroos is vrij groot en heeft een zijden bloem. Het jasje is gemaakt uit roze kant, op een satijnen ondergrond.
Inge’s haar is opgestoken met een violet strikje. Haar gebloemde jurk past ontstekend bij haar. Anke koos voor een lila hoedje in voile. Haar jurk is een mooie combinatie van paars met zwart. De schouderbandjes maken de jurk af. Het lila hoedje met pluimpjes geeft het een speelse toets. Haar zilveren oorhangers zijn prachtig.
Carla draagt een mint groene jurk.
De mannen zitten allemaal in een zwart pak. Alleen Nonkel Pierre Yves draagt een satijnen grijs pak met een bijhorend jasje. Anthony draagt een witte roos in zijn knoopsgat. De zwarte gestreepte dassen passen mooi bij het geheel.
Iedereen juicht. Ella geniet opnieuw. Ze ziet Anthony staan vlak naast Norbert, hand in hand met Lucas. Cindy die net Walter omhelst en Linda die net een traan wegveegt. “Lieve Nicolas. Ik zie je graag.” Fluistert ze zacht.
Hij draait haar naar zich toe. “Ik jou ook.”
Net op dat moment ziet hij Clio met Inspecteur Kakelbergs aan de andere kant van het gebouw passeren. Nicolas blikt verstart. Ella voelt zijn angst en kijkt om. Ook zij ziet Clio staan. Er loopt een koude rilling over haar rug. Ze kruipt nog directer in de armen van Nicolas. ”Clio daarnet hier …waarom net nu?” fluistert hij ontredderd.
Ella barst in tranen uit. “Ik weet het niet. Echt niet.”
Nicolas trekt haar naar zich toe. “Probeer het nu te vergeten. Ze mag onze dag niet vergallen. Dat laat ik haar niet toe.”
Ella kijkt hem aan. “Nee, maar ik was zo bang.”
Nicolas kijkt haar aan. Ook hij krijgt het moeilijk. “Ik durf niet te zeggen dat er op dat moment allemaal in mij omging. Maar ik blokkeerde en jij, jij praatte er op in. Je hebt haar echt op haar plaats gezet. Wat zou er ander gebeurd zijn?”
“Ik weet het niet. Echt niet.”
Nicolas draait zich naar de genodigden. “Jullie worden allemaal verwacht hier op het terras. Ella en ik trekken ons even terug maar zijn direct terug.”
Norbert loopt de trap op. Hij omhelst Ella. Hij beseft dat ze nu de weerbots krijgt. Ze barst opnieuw in tranen uit. Hij kan haar opvangen. “Kom, we gaan even naar binnen.” Hij draait zich om naar Pierre-Yves. Maar hij staat al bij hen. “Kom, laat ons even naar binnen gaan.”
Nog geen 5 tellen later laat Ella zich in de zetel vallen. “Waarom nu?”
Norbert haalt zijn schouders op. “Dat weet ik niet. En ik ben zo blij dat alles zo is afgelopen. Want …”
Linda zet zich naast hem neer. “Ella, jij hebt alles in je eentje opgelost.”
Ella ligt tegen Nicolas aan. “Ik voelde me eerst zo onzeker. Maar door de boosheid kon ik alles zeggen, wat ik ervan vond. Hoe ik het zag. Ik ben zeer boos op haar. Ze kan me daar niet van beschuldigen. Norbert?”
Norbert knielt voor Ella neer. “Jij hoeft je niet schuldig te voelen. Jij hebt haar niets misdaan. Clio moet vooral nadenken over jouw woorden. Laat haar jullie dag niet verwoesten. Probeer het te verwerken en kom dan genieten van jullie dag. De rest zien we wel morgen. Nu is het jullie dag. Jullie mogen enkel genieten.”
Ella geniet van deze dag, ondanks de verschrikkelijke inval van Clio. Hier staat ze nu met haar echtegenoot op het balkon van het kasteel. Ze verzinkt bijna in zijn ogen. Nicolas streelt haar zacht aan haar slaap. Ze legt haar hoofd tegen zijn borst aan. Maar dan krijgt ze de terugslag van wat net gebeurd is. Ze beseft nu pas wat er allemaal had kunnen gebeuren. Ze probeert die gedachten te bannen en kijkt vol bewondering naar alle gasten zo mooi uitgedost. Dat maakt het voor haar iets makkelijker de aanval van Clio even te vergeten. Ze wil niet dat Clio ervoor zou zorgen dat hun dag in het water valt.
Carmen straalt in haar felblauw jurk met smalle schouderbandjes bezet met kleine steentjes. De foulard past uitstekend bij de blauwe lange jurk
Cindy is een juweeltje in de pastelkleurige lange avondjurk. De halterjurk staat haar prachtig en het zachtgroen en lichtblauwe schakelt mooi in elkaar over. Het lijkt alsof er grote bloemen op het rokgedeelte zitten. Haar kapsel is hoog opgestoken.
Zowel Yasmine als Linda kozen voor een hoedje. Yasmine straalt in haar grijze satijnen jurk. Het bovenste gedeelte van de halterjurk is bezaaid met zwarte donkere bloemen en in haar lende wordt de jurk opgefleurd met 3 zwarte bloemen. Ze draait een klein zwart hoedje met witte pluimpjes.
Linda is een plaatje in haar zwarte lange bustierjurk. Een schouder ontbloot en een fijne zwarte sjaal maken het geheel af. Aan de ene kant van de jurk zitten kleine glazen kristalletjes die een mooie lijn geven aan de jurk en deze maken een schouderbandje. Om toch wat kleur in het geheel te brengen heeft ze gekozen voor een lila hoedje. Leonie heeft geopteerd voor een zalmroze creatie. Haar hoed in zacht maar donkerroos is vrij groot en heeft een zijden bloem. Het jasje is gemaakt uit roze kant, op een satijnen ondergrond.
Inge’s haar is opgestoken met een violet strikje. Haar gebloemde jurk past ontstekend bij haar. Anke koos voor een lila hoedje in voile. Haar jurk is een mooie combinatie van paars met zwart. De schouderbandjes maken de jurk af. Het lila hoedje met pluimpjes geeft het een speelse toets. Haar zilveren oorhangers zijn prachtig.
Carla draagt een mint groene jurk.
De mannen zitten allemaal in een zwart pak. Alleen Nonkel Pierre Yves draagt een satijnen grijs pak met een bijhorend jasje. Anthony draagt een witte roos in zijn knoopsgat. De zwarte gestreepte dassen passen mooi bij het geheel.
Iedereen juicht. Ella geniet opnieuw. Ze ziet Anthony staan vlak naast Norbert, hand in hand met Lucas. Cindy die net Walter omhelst en Linda die net een traan wegveegt. “Lieve Nicolas. Ik zie je graag.” Fluistert ze zacht.
Hij draait haar naar zich toe. “Ik jou ook.”
Net op dat moment ziet hij Clio met Inspecteur Kakelbergs aan de andere kant van het gebouw passeren. Nicolas blikt verstart. Ella voelt zijn angst en kijkt om. Ook zij ziet Clio staan. Er loopt een koude rilling over haar rug. Ze kruipt nog directer in de armen van Nicolas. ”Clio daarnet hier …waarom net nu?” fluistert hij ontredderd.
Ella barst in tranen uit. “Ik weet het niet. Echt niet.”
Nicolas trekt haar naar zich toe. “Probeer het nu te vergeten. Ze mag onze dag niet vergallen. Dat laat ik haar niet toe.”
Ella kijkt hem aan. “Nee, maar ik was zo bang.”
Nicolas kijkt haar aan. Ook hij krijgt het moeilijk. “Ik durf niet te zeggen dat er op dat moment allemaal in mij omging. Maar ik blokkeerde en jij, jij praatte er op in. Je hebt haar echt op haar plaats gezet. Wat zou er ander gebeurd zijn?”
“Ik weet het niet. Echt niet.”
Nicolas draait zich naar de genodigden. “Jullie worden allemaal verwacht hier op het terras. Ella en ik trekken ons even terug maar zijn direct terug.”
Norbert loopt de trap op. Hij omhelst Ella. Hij beseft dat ze nu de weerbots krijgt. Ze barst opnieuw in tranen uit. Hij kan haar opvangen. “Kom, we gaan even naar binnen.” Hij draait zich om naar Pierre-Yves. Maar hij staat al bij hen. “Kom, laat ons even naar binnen gaan.”
Nog geen 5 tellen later laat Ella zich in de zetel vallen. “Waarom nu?”
Norbert haalt zijn schouders op. “Dat weet ik niet. En ik ben zo blij dat alles zo is afgelopen. Want …”
Linda zet zich naast hem neer. “Ella, jij hebt alles in je eentje opgelost.”
Ella ligt tegen Nicolas aan. “Ik voelde me eerst zo onzeker. Maar door de boosheid kon ik alles zeggen, wat ik ervan vond. Hoe ik het zag. Ik ben zeer boos op haar. Ze kan me daar niet van beschuldigen. Norbert?”
Norbert knielt voor Ella neer. “Jij hoeft je niet schuldig te voelen. Jij hebt haar niets misdaan. Clio moet vooral nadenken over jouw woorden. Laat haar jullie dag niet verwoesten. Probeer het te verwerken en kom dan genieten van jullie dag. De rest zien we wel morgen. Nu is het jullie dag. Jullie mogen enkel genieten.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 49
Deel 49
Er wordt geklopt. Het is inspecteur Kakelbergs. “Norbert?”
“Ja, Maurice.”
“Ah, Ella, gaat het ? Jij bent hier ook.”
“Ze zit in de politiecombi. Ik rij even mee en ben straks terug.”
“Kan ik haar even spreken?” Norbert kijkt naar Ella. Ze knikt hem bemoedigend toe. “Ik wil alleen weten waarom ze …”
“Nee, ik kan dit niet toelaten. De onderzoeksrechter is al hier. Clio heeft enkel gezegd dat als zij Nicolas niet kon hebben, niemand met hem gelukkig mocht worden. Zeker Ella niet.” Maurice richt zich nu tot Ella. “Maar Ella, weet een ding. Jouw woorden hebben haar van mening doen veranderen. Toch op dat moment …”
Nicolas krijgt het nu ook moeilijk. “Dit is dus allemaal mijn fout.” Er rollen tranen over zijn wangen. Hij loopt bruusk naar het raam. En zakt daar op zijn knieën. Ella loopt op hem toe. “Lief, dit is enkel Clio’s fout. Niet de jouwe, niet de mijne, niet die van Norbert. Geluk maak jezelf. Wij gaan ons geluk maken en geven aan Clio niet de kans ons geluk te vergallen.”
Ze strekt haar hand naar hem uit. Nicolas grijpt haar hand. “Je hebt gelijk. Gaan we naar de gasten?” “Laat ons nog even alles hier verwerken.” Ella kijkt hem aan. “Vooral jij, lief. Ik weet hoe moeilijk dit is voor jou.”
“Ja, we gaan naar de gasten.” Zegt Norbert overtuigd. Ella draait zich om naar Norbert. “Gaan jullie mee?” Norbert kijkt naar de andere. “We geven Ella en Nicolas nog even wat rust.”
Ella en Nicolas staan aan het raam. Nicolas tuurt doelloos naar de horizon. Er rollen nog altijd tranen over zijn wangen. Hij trekt Ella tegen zich aan. “Wat een dag. Wat een emoties. Ik ben zo gelukkig vandaag en tegelijkertijd heb ik doodsangsten uitgestaan. Ik durf gewoon niet denken wat er allemaal had kunnen gebeuren als jij niet zo koelbloedig geweest was.”
Ella kijkt hem aan. Ze krijgt het ook moeilijk. “Dat weet ik ook niet. Maar voor hetzelfde was mijn reactie volledig fout geweest.”
Hij veegt haar tranen weg. Ze blijven zo nog een tijdje staan. Ella voelt de hartslag van Nicolas rustiger worden. Ze zucht. Het brengt haar ook tot rust. Ineens verbreekt Nicolas te stilte. “Je ziet er adembenemend uit. Heb ik je dat al gezegd?”
Ella lacht. “Jij mag er ook zijn.” Ze duwt even met haar vinger tegen de orchidee in zijn knoopsgat.
“Gaan we naar ons feest?”
Ella knikt. “Ja, we gaan ons geluk vieren.”
Als Ella en Nicolas op de receptie verschijnen begint iedereen spontaan in zijn handen te klappen. Ella bloost en kijkt naar Nicolas. Ze krijgen direct champagne aangeboden. Ella steekt haar glas in de lucht. “Ik zou graag klinken op de toekomst van Nicolas en mij en op de goede afloop van daarstraks. En nu wil ik enkel nog genieten en feesten.”
“Daar kan ik me alleen bij aansluiten.” Nicolas lacht. Ze draaien hun armen rond elkaar en nippen aan hun glas. Dit is het begin van een prachtig feest.
De receptie is een voltreffer. Ella en Nicolas ontvangen alle genodigden. Het zijn vooral veel kennissen van Antoine en Norbert, en ook klanten van Cindy. Allemaal hebben ze op een of andere manier een link met de wingerd. Iedereen kent Nicolas erg vaag. Ze hadden meestal contact met Norbert.
Er komen de wildste los over de periode van Clio. Zo is een van de gasten een vertegenwoordiger van werkkleding. Deze man kreeg ooit van Clio het verzoek om gratis haar voornaam op alle uniformen te laten borduren. Nee, niet de naam “De Wingerd” maar Privé ziekenhuis “Clio De Wachter”. Lucas en Anke kunnen dit niet geloven. Ook Norbert valt van de ene verbazing in de andere. Hij wist wel dat iedereen blij was toen hij terug kwam uit Amerika. Hij vond het zo bizar dat niemand vroeg waar Clio was. Iedereen vroeg wel naar het wel en wee van Lucas. Nu vallen ook voor hem alle stukjes in elkaar. Zijn dochter vindt zichzelf belangrijk, verschrikkelijk belangrijk. Zoveel is nu wel duidelijk.
Ella en Nicolas laten deze verhalen voor wat ze zijn. Verzinsels van een ziek persoon. Gelukkig is aan alle onzekerheid nu een einde gekomen. Ella merkt direct op dat Nicolas dit onderwerp liever laat voor wat het is. “Kijk, we gaan even naar Cindy.” Nicolas knikt opgelucht. Cindy omhelst hen hartelijk. “Je straalt, Ella.”
Ella lacht. “Ik geniet van alle mensen hier. Iedereen is zo lief. En iedereen ziet er zo prachtig uit.”
Anthony mengt zich in het gesprek. “Iedereen is zo lovend over je jurk. Ik bloos van al die complimentjes.” Dan omhelst hij Lucas die er met Anke en Simon ook bij komt staan. Ze zetten zich aan een tafeltje aan de rand van het balkon. “Het is zo mooi hier.” Walter is zichtbaar onder de indruk.
Carmen staat aan het balkon en kijkt over de tuin. “Ja, zie eens hoe alles in orde is. U woont hier prachtig, mijnheer.”
Pierre Yves lacht hartelijk. “Mijnheer die is hier niet. Zeg maar Pierre Yves. Ja, dit kasteel is prachtig. Maar zo groot en zo moeilijk te onderhouden. Veel te groot voor mij alleen.”
Carmen knikt instemmend. “Ja, amai het is hier zo reusachtig.” Ze is onder de indruk.
“Kom even mee. Dan laat ik je even alles zien.”
Ella lacht. “Nonkel Pierre Yves is blijkbaar zeer geïnteresseerd in Carmen.”
“Zotteke” Cindy kijkt de twee na. “Maar nee, dat kan niet.”
“Ok” Ella lacht. “Ik spreek je niet tegen. Het is maar een gevoel.”
Nicolas zit naast Ella. Hij geniet van dit alles. Meer dan hij ooit had durven denken. Hij zucht opgelucht. “Awel, wat scheelt er ?” Cindy kijkt bezorgd naar Nicolas.
Hij kijkt haar glimlachend aan. “Niets, ik ben gewoon wat verbaasd hoe leuk ik dit alles vind.”
“Ah, dan is het goed.”
“Daarstraks, brrrr … als ik eraan terugdenk krijg ik opnieuw …” Cindy bibbert op haar benen …
“Laat me daar niet meer aan denken vandaag. Clio is weg. Maurice brengt haar nu weg.”
“Je hebt gelijk, Ella. Vandaag is het jullie dag. Maar toch, wie had da nu durven denken.”
“Wij niet.” Nicolas trekt Ella tegen zich aan. “Maar Ella heeft dat perfect ingeschat.”
Ella geeft Nicolas een zoen. “Ik was boos. En die boosheid heeft me geholpen.”
“Dat heb jij goed gedaan.”
Dan komt Antoine Ella en Nicolas halen. “Komen jullie even mee. Ik wil jullie aan wat vrienden voorstellen.”
Nicolas trekt Ella recht. Hij trekt haar tegen zich aan. Hij kust haar en fluistert haar toe. “Ik zie je graag.”
Ella lacht. “Idemdito, kom Lief, je vader heeft ons nodig.”
Ze lopen naar Antoine toe.
Cindy zucht. Walter kijkt haar aan. “Nog niet bekomen?”
“Ik durf niet te denken aan wat er allemaal had kunnen gebeuren.”
Frederico knikt instemmend. “Ik ook niet. Dat wapen was geladen. Ze ging zo te keer.”
“Komaan, iedereen.” Anthony kijkt bezorgd. “Alleen voor Ella en Nicolas mogen we niet meer piekeren. Dit is hun dag. Clio is vanaf nu geen gevaar mee. Dat is nu het voornaamste, niet ?” Hij kijkt rond.
Cindy staat recht en knuffelt Anthony. “Je hebt overschot van gelijk. Zie Ella en Nicolas genieten.”
Cindy wijst naar Ella en Nicolas die door de vrienden van Antoine en Leonie bewonderd worden.
Er wordt geklopt. Het is inspecteur Kakelbergs. “Norbert?”
“Ja, Maurice.”
“Ah, Ella, gaat het ? Jij bent hier ook.”
“Ze zit in de politiecombi. Ik rij even mee en ben straks terug.”
“Kan ik haar even spreken?” Norbert kijkt naar Ella. Ze knikt hem bemoedigend toe. “Ik wil alleen weten waarom ze …”
“Nee, ik kan dit niet toelaten. De onderzoeksrechter is al hier. Clio heeft enkel gezegd dat als zij Nicolas niet kon hebben, niemand met hem gelukkig mocht worden. Zeker Ella niet.” Maurice richt zich nu tot Ella. “Maar Ella, weet een ding. Jouw woorden hebben haar van mening doen veranderen. Toch op dat moment …”
Nicolas krijgt het nu ook moeilijk. “Dit is dus allemaal mijn fout.” Er rollen tranen over zijn wangen. Hij loopt bruusk naar het raam. En zakt daar op zijn knieën. Ella loopt op hem toe. “Lief, dit is enkel Clio’s fout. Niet de jouwe, niet de mijne, niet die van Norbert. Geluk maak jezelf. Wij gaan ons geluk maken en geven aan Clio niet de kans ons geluk te vergallen.”
Ze strekt haar hand naar hem uit. Nicolas grijpt haar hand. “Je hebt gelijk. Gaan we naar de gasten?” “Laat ons nog even alles hier verwerken.” Ella kijkt hem aan. “Vooral jij, lief. Ik weet hoe moeilijk dit is voor jou.”
“Ja, we gaan naar de gasten.” Zegt Norbert overtuigd. Ella draait zich om naar Norbert. “Gaan jullie mee?” Norbert kijkt naar de andere. “We geven Ella en Nicolas nog even wat rust.”
Ella en Nicolas staan aan het raam. Nicolas tuurt doelloos naar de horizon. Er rollen nog altijd tranen over zijn wangen. Hij trekt Ella tegen zich aan. “Wat een dag. Wat een emoties. Ik ben zo gelukkig vandaag en tegelijkertijd heb ik doodsangsten uitgestaan. Ik durf gewoon niet denken wat er allemaal had kunnen gebeuren als jij niet zo koelbloedig geweest was.”
Ella kijkt hem aan. Ze krijgt het ook moeilijk. “Dat weet ik ook niet. Maar voor hetzelfde was mijn reactie volledig fout geweest.”
Hij veegt haar tranen weg. Ze blijven zo nog een tijdje staan. Ella voelt de hartslag van Nicolas rustiger worden. Ze zucht. Het brengt haar ook tot rust. Ineens verbreekt Nicolas te stilte. “Je ziet er adembenemend uit. Heb ik je dat al gezegd?”
Ella lacht. “Jij mag er ook zijn.” Ze duwt even met haar vinger tegen de orchidee in zijn knoopsgat.
“Gaan we naar ons feest?”
Ella knikt. “Ja, we gaan ons geluk vieren.”
Als Ella en Nicolas op de receptie verschijnen begint iedereen spontaan in zijn handen te klappen. Ella bloost en kijkt naar Nicolas. Ze krijgen direct champagne aangeboden. Ella steekt haar glas in de lucht. “Ik zou graag klinken op de toekomst van Nicolas en mij en op de goede afloop van daarstraks. En nu wil ik enkel nog genieten en feesten.”
“Daar kan ik me alleen bij aansluiten.” Nicolas lacht. Ze draaien hun armen rond elkaar en nippen aan hun glas. Dit is het begin van een prachtig feest.
De receptie is een voltreffer. Ella en Nicolas ontvangen alle genodigden. Het zijn vooral veel kennissen van Antoine en Norbert, en ook klanten van Cindy. Allemaal hebben ze op een of andere manier een link met de wingerd. Iedereen kent Nicolas erg vaag. Ze hadden meestal contact met Norbert.
Er komen de wildste los over de periode van Clio. Zo is een van de gasten een vertegenwoordiger van werkkleding. Deze man kreeg ooit van Clio het verzoek om gratis haar voornaam op alle uniformen te laten borduren. Nee, niet de naam “De Wingerd” maar Privé ziekenhuis “Clio De Wachter”. Lucas en Anke kunnen dit niet geloven. Ook Norbert valt van de ene verbazing in de andere. Hij wist wel dat iedereen blij was toen hij terug kwam uit Amerika. Hij vond het zo bizar dat niemand vroeg waar Clio was. Iedereen vroeg wel naar het wel en wee van Lucas. Nu vallen ook voor hem alle stukjes in elkaar. Zijn dochter vindt zichzelf belangrijk, verschrikkelijk belangrijk. Zoveel is nu wel duidelijk.
Ella en Nicolas laten deze verhalen voor wat ze zijn. Verzinsels van een ziek persoon. Gelukkig is aan alle onzekerheid nu een einde gekomen. Ella merkt direct op dat Nicolas dit onderwerp liever laat voor wat het is. “Kijk, we gaan even naar Cindy.” Nicolas knikt opgelucht. Cindy omhelst hen hartelijk. “Je straalt, Ella.”
Ella lacht. “Ik geniet van alle mensen hier. Iedereen is zo lief. En iedereen ziet er zo prachtig uit.”
Anthony mengt zich in het gesprek. “Iedereen is zo lovend over je jurk. Ik bloos van al die complimentjes.” Dan omhelst hij Lucas die er met Anke en Simon ook bij komt staan. Ze zetten zich aan een tafeltje aan de rand van het balkon. “Het is zo mooi hier.” Walter is zichtbaar onder de indruk.
Carmen staat aan het balkon en kijkt over de tuin. “Ja, zie eens hoe alles in orde is. U woont hier prachtig, mijnheer.”
Pierre Yves lacht hartelijk. “Mijnheer die is hier niet. Zeg maar Pierre Yves. Ja, dit kasteel is prachtig. Maar zo groot en zo moeilijk te onderhouden. Veel te groot voor mij alleen.”
Carmen knikt instemmend. “Ja, amai het is hier zo reusachtig.” Ze is onder de indruk.
“Kom even mee. Dan laat ik je even alles zien.”
Ella lacht. “Nonkel Pierre Yves is blijkbaar zeer geïnteresseerd in Carmen.”
“Zotteke” Cindy kijkt de twee na. “Maar nee, dat kan niet.”
“Ok” Ella lacht. “Ik spreek je niet tegen. Het is maar een gevoel.”
Nicolas zit naast Ella. Hij geniet van dit alles. Meer dan hij ooit had durven denken. Hij zucht opgelucht. “Awel, wat scheelt er ?” Cindy kijkt bezorgd naar Nicolas.
Hij kijkt haar glimlachend aan. “Niets, ik ben gewoon wat verbaasd hoe leuk ik dit alles vind.”
“Ah, dan is het goed.”
“Daarstraks, brrrr … als ik eraan terugdenk krijg ik opnieuw …” Cindy bibbert op haar benen …
“Laat me daar niet meer aan denken vandaag. Clio is weg. Maurice brengt haar nu weg.”
“Je hebt gelijk, Ella. Vandaag is het jullie dag. Maar toch, wie had da nu durven denken.”
“Wij niet.” Nicolas trekt Ella tegen zich aan. “Maar Ella heeft dat perfect ingeschat.”
Ella geeft Nicolas een zoen. “Ik was boos. En die boosheid heeft me geholpen.”
“Dat heb jij goed gedaan.”
Dan komt Antoine Ella en Nicolas halen. “Komen jullie even mee. Ik wil jullie aan wat vrienden voorstellen.”
Nicolas trekt Ella recht. Hij trekt haar tegen zich aan. Hij kust haar en fluistert haar toe. “Ik zie je graag.”
Ella lacht. “Idemdito, kom Lief, je vader heeft ons nodig.”
Ze lopen naar Antoine toe.
Cindy zucht. Walter kijkt haar aan. “Nog niet bekomen?”
“Ik durf niet te denken aan wat er allemaal had kunnen gebeuren.”
Frederico knikt instemmend. “Ik ook niet. Dat wapen was geladen. Ze ging zo te keer.”
“Komaan, iedereen.” Anthony kijkt bezorgd. “Alleen voor Ella en Nicolas mogen we niet meer piekeren. Dit is hun dag. Clio is vanaf nu geen gevaar mee. Dat is nu het voornaamste, niet ?” Hij kijkt rond.
Cindy staat recht en knuffelt Anthony. “Je hebt overschot van gelijk. Zie Ella en Nicolas genieten.”
Cindy wijst naar Ella en Nicolas die door de vrienden van Antoine en Leonie bewonderd worden.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 50
Deel 50
Ella geniet van alle aandacht. Ze neemt Nicolas op sleeptouw. Voor hem is dit een aanpassing maar ook hij geniet. Iedereen is blij. Van alle kanten worden ze gefeliciteerd. Leonie neemt Ella nog even apart. “Ik weet dat jij het beste bent want Nicolas kon overkomen. Zorg ervoor dat hij blijft genieten van het leven, zoals nu. Hem zo zien doet zo een deugd.” Ella omhelst haar schoonmoeder. “Ma, dat ga ik doen. Ik zie hem zo graag.”
“Dat weet ik, meisje. En dat je me ma noemt doet me zo een deugd. Ik ben zo blij dat ik vanaf u een dochter heb.” Ella lacht. Nicolas is fier op zijn vrouw. Antoine legt zijn arm om Nicolas heen. “Zoon, je hebt goud in je handen. Verzorg …”
“Pa, dat weet ik. Ella is het beste wat me ooit overkomen is. Ik zal haar nooit kwetsen.”
Antoine lacht. “Dat weet ik wel.”
Dan kijkt hij bezorgd. “Daarstraks heeft ze me de stuipen op het lijf gejaagd. Man, ze heeft wel pit.”
Nicolas knikt. “Ik voelde de aarde onder mijn voeten wegzakken. Dat geef ik grif toe. Ella was denk ik vooral boos. En die boosheid zorgde ervoor dat ze Clio een beetje tot inkeer heeft kunnen brengen.”
“Gelukkig maar. Ga nu nog maar wat genieten van jullie feest.” Antoine is gelukkig. Ella komt naar hem toe. “Weet je, pa, ik ben zielsgelukkig, niets staat ons geluk nu nog in de weg.” Ze omhelst Antoine. Die is even van zijn stuk gebracht. Hij lacht. “Nu heb ik er een prachtige dochter bij.” Norbert komt er net bij staan. “Dat hebben we allebei.”
Ella kijkt naar Norbert. Ze ziet dat hij het moeilijk krijgt. Ze omhelst hem. “Niet aan denken. Niet nu.” Ze kijkt hem doordringend aan. Hij trekt haar tegen zich aan en fluistert zacht. “Dat weet ik, maar het is zo moeilijk.”
Ella geeft hem een zoen. Ze leunt tegen hem aan. Ook Nicolas beseft dat dit voor Norbert niet makkelijk moet zijn. Hoe je het ook keert of draait, het blijft Norbert’s dochter.
Maar hij laat zich niet kennen. Enkele ogenblikken later loopt hij alweer achter Sara en het dochtertje van Martha aan.
Leonie en Antoine genieten van deze dag. Voor hen is dit zo mooi. Ze hadden dit zo gehoopt voor Nicolas maar jaar na jaar leek dit een utopie voor hen. Maar nu … kijk … voor hen is dit een soort wonder. Een wonder met de naam Ella. Ella en Nicolas lopen tussen de genodigden. Nicolas lijkt er zelfs van te genieten. “Hoe heb ik er ooit aan kunnen of durven twijfelen dat Ella bij onze zoon past.”
Leonie knikt. Ze omarmt haar echtgenoot. “Niet aan denken. Ze hebben doorgezet.”
Ella en Nicolas worden samen door de fotograaf nog even meegenomen voor een mooie fotoreportage. Het park rond het kasteel is prachtig. Ella geniet. Nicolas voelt zich iets minder op zijn gemak maar hij geniet eveneens van deze dag. Ze luisteren naar de fotograaf en elkaar liefkozen zo nu en dan hoort daar natuurlijk ook bij. Op het einde neemt Ella de fotograaf nog even apart. “Ik zou nog graag daar aan de trap een groepsfoto willen laten nemen. Kan dat ?”
“Natuurlijk haal iedereen er maar bij.”
Ella loopt naar de genodigden. “Cindy, Walter, Carmen, Nonkel Pierre, Anthony, Lucas, Pa, Ma, Norbert, Linda, Yasmine, Frederico, Anke en Simon, komen jullie mee voor een groepsfoto? Oh, dokter Arendts, Jens jullie ook hé!
Iedereen is direct enthousiast. Ella en Nicolas staan beneden aan de trap. De andere verdelen zich. De fotograaf geeft nog wat aanwijzingen.
Iedereen geniet. De fotograaf is blij met het resultaat en neemt afscheid. Ella en Nicolas kunnen nadien nog een praatje maken met alle gasten. Het avondfeest vind plaats in kleine kring. Alle collega’s van de Wingerd komen straks naar het dansfeest. Eerst gaan ze lekker dineren in de grottenhal die aan het kasteel verbonden is. Ella en Nicolas hadden hiervoor geopteerd. Iedereen is onder de indruk. De ruimte is koel maar heel gezellig. De ronde tafels zijn prachtig gedekt. “Ohhhhh, wat uniek.” Anthony kijkt verbaasd rond. “Dit heb ik nog nooit gezien.” Lucas is eveneens onder de indruk.
Carmen is kijkt haar ogen uit. Frederico staat naast haar. “Awel, jij bent zo stil. Dat zijn we van jou niet gewoon. Gene kak hé ?”Frederico proest het uit. Ook Yasmine lacht hartelijk. “Héhé” Carmen kijkt nog altijd rond. “Nee, inderdaad. Dit is indrukwekkend. Inderdaad. Jij bent met mij aan het lachen, zeeeeeeeeg” Carmen kijkt beteuterd. Het is Pierre Yves die haar onbewust komt redden. “Mevrouw, zou jij me willen vergezellen aan tafel?”
Carmen haar mond valt open. “Euhm, ikkke ????”
Pierre Yves knikt. “Ik ben hier alleen, en jij blijkbaar ook.”
“Ah ja, als u het zo stelt. Zeker graag.”
“Voila, kom maar mee.”
Nu is het aan Frederico om verbaasd te kijken. “Rico, dat verdient ze toch.” Yasmine moet lachen met Frederico die met open mond Pierre Yves en Carmen nakijkt.
Frederico landt opnieuw op aarde. “Ja, tuurlijk verdient mijn maatje dat. Maar toch.”
Ella geniet van alle aandacht. Ze neemt Nicolas op sleeptouw. Voor hem is dit een aanpassing maar ook hij geniet. Iedereen is blij. Van alle kanten worden ze gefeliciteerd. Leonie neemt Ella nog even apart. “Ik weet dat jij het beste bent want Nicolas kon overkomen. Zorg ervoor dat hij blijft genieten van het leven, zoals nu. Hem zo zien doet zo een deugd.” Ella omhelst haar schoonmoeder. “Ma, dat ga ik doen. Ik zie hem zo graag.”
“Dat weet ik, meisje. En dat je me ma noemt doet me zo een deugd. Ik ben zo blij dat ik vanaf u een dochter heb.” Ella lacht. Nicolas is fier op zijn vrouw. Antoine legt zijn arm om Nicolas heen. “Zoon, je hebt goud in je handen. Verzorg …”
“Pa, dat weet ik. Ella is het beste wat me ooit overkomen is. Ik zal haar nooit kwetsen.”
Antoine lacht. “Dat weet ik wel.”
Dan kijkt hij bezorgd. “Daarstraks heeft ze me de stuipen op het lijf gejaagd. Man, ze heeft wel pit.”
Nicolas knikt. “Ik voelde de aarde onder mijn voeten wegzakken. Dat geef ik grif toe. Ella was denk ik vooral boos. En die boosheid zorgde ervoor dat ze Clio een beetje tot inkeer heeft kunnen brengen.”
“Gelukkig maar. Ga nu nog maar wat genieten van jullie feest.” Antoine is gelukkig. Ella komt naar hem toe. “Weet je, pa, ik ben zielsgelukkig, niets staat ons geluk nu nog in de weg.” Ze omhelst Antoine. Die is even van zijn stuk gebracht. Hij lacht. “Nu heb ik er een prachtige dochter bij.” Norbert komt er net bij staan. “Dat hebben we allebei.”
Ella kijkt naar Norbert. Ze ziet dat hij het moeilijk krijgt. Ze omhelst hem. “Niet aan denken. Niet nu.” Ze kijkt hem doordringend aan. Hij trekt haar tegen zich aan en fluistert zacht. “Dat weet ik, maar het is zo moeilijk.”
Ella geeft hem een zoen. Ze leunt tegen hem aan. Ook Nicolas beseft dat dit voor Norbert niet makkelijk moet zijn. Hoe je het ook keert of draait, het blijft Norbert’s dochter.
Maar hij laat zich niet kennen. Enkele ogenblikken later loopt hij alweer achter Sara en het dochtertje van Martha aan.
Leonie en Antoine genieten van deze dag. Voor hen is dit zo mooi. Ze hadden dit zo gehoopt voor Nicolas maar jaar na jaar leek dit een utopie voor hen. Maar nu … kijk … voor hen is dit een soort wonder. Een wonder met de naam Ella. Ella en Nicolas lopen tussen de genodigden. Nicolas lijkt er zelfs van te genieten. “Hoe heb ik er ooit aan kunnen of durven twijfelen dat Ella bij onze zoon past.”
Leonie knikt. Ze omarmt haar echtgenoot. “Niet aan denken. Ze hebben doorgezet.”
Ella en Nicolas worden samen door de fotograaf nog even meegenomen voor een mooie fotoreportage. Het park rond het kasteel is prachtig. Ella geniet. Nicolas voelt zich iets minder op zijn gemak maar hij geniet eveneens van deze dag. Ze luisteren naar de fotograaf en elkaar liefkozen zo nu en dan hoort daar natuurlijk ook bij. Op het einde neemt Ella de fotograaf nog even apart. “Ik zou nog graag daar aan de trap een groepsfoto willen laten nemen. Kan dat ?”
“Natuurlijk haal iedereen er maar bij.”
Ella loopt naar de genodigden. “Cindy, Walter, Carmen, Nonkel Pierre, Anthony, Lucas, Pa, Ma, Norbert, Linda, Yasmine, Frederico, Anke en Simon, komen jullie mee voor een groepsfoto? Oh, dokter Arendts, Jens jullie ook hé!
Iedereen is direct enthousiast. Ella en Nicolas staan beneden aan de trap. De andere verdelen zich. De fotograaf geeft nog wat aanwijzingen.
Iedereen geniet. De fotograaf is blij met het resultaat en neemt afscheid. Ella en Nicolas kunnen nadien nog een praatje maken met alle gasten. Het avondfeest vind plaats in kleine kring. Alle collega’s van de Wingerd komen straks naar het dansfeest. Eerst gaan ze lekker dineren in de grottenhal die aan het kasteel verbonden is. Ella en Nicolas hadden hiervoor geopteerd. Iedereen is onder de indruk. De ruimte is koel maar heel gezellig. De ronde tafels zijn prachtig gedekt. “Ohhhhh, wat uniek.” Anthony kijkt verbaasd rond. “Dit heb ik nog nooit gezien.” Lucas is eveneens onder de indruk.
Carmen is kijkt haar ogen uit. Frederico staat naast haar. “Awel, jij bent zo stil. Dat zijn we van jou niet gewoon. Gene kak hé ?”Frederico proest het uit. Ook Yasmine lacht hartelijk. “Héhé” Carmen kijkt nog altijd rond. “Nee, inderdaad. Dit is indrukwekkend. Inderdaad. Jij bent met mij aan het lachen, zeeeeeeeeg” Carmen kijkt beteuterd. Het is Pierre Yves die haar onbewust komt redden. “Mevrouw, zou jij me willen vergezellen aan tafel?”
Carmen haar mond valt open. “Euhm, ikkke ????”
Pierre Yves knikt. “Ik ben hier alleen, en jij blijkbaar ook.”
“Ah ja, als u het zo stelt. Zeker graag.”
“Voila, kom maar mee.”
Nu is het aan Frederico om verbaasd te kijken. “Rico, dat verdient ze toch.” Yasmine moet lachen met Frederico die met open mond Pierre Yves en Carmen nakijkt.
Frederico landt opnieuw op aarde. “Ja, tuurlijk verdient mijn maatje dat. Maar toch.”