Deel 30
De volgende ochtend wordt Nicolas al eerste wakker door het zonnetje dat door de ramen prikt. Hij wrijft zijn ogen uit. Kijkt eerst even verbaasd rond. Hij krijgt direct een zalig lach om de mond als hij Ella tegen zich aan voelt. Hij legt zich terug neer en streelt haar zacht. Ze wordt niet wakker. Ze schurkt zich alleen dichter tegen hem aan. Haar arm valt rond hem heen. Hij geniet. Dit is leven. Weg drukte, weg stress van het nakende huwelijk, gewoon gelukkig zijn.
Hij denkt opnieuw aan zijn huwelijksaanzoek. Geen De Prins, Geen Van de Looverbosch- De Wachter – Savoy de Betancourt, gewoon Nicolas en Ella, samen gelukkig. Zijn buik laat een zware brom horen. Wat wil je ook. Leven van de liefde is prachtig en zoet maar is blijkbaar niet genoeg. Hij maant zijn buik tot stilte. Maar het gebrom blijft. Hij probeert zich voorzichtig uit het bed te hijsen. Het lukt hem met de nodige voorzichtigheid. Hij weet zijn kussen net op tijd in Ella’s armen te duwen. Ze draait zich op het kussen en slaapt verder. Nicolas zucht opgelucht en verdwijnt bijna geruisloos naar de keuken. Hij draait een badhanddoek rond zijn lende.
Nog geen 5 minuten later ruikt het in de ganse chalet naar het aroma van verse koffie. Hij zet de oven aan en plaatst iets later de voorgegaarde broodjes in de oven. Dank u, Linda, prachtig idee.
Hij neemt een dienblad en zet er 2 bordjes op, 2 kopjes en 2 glazen fruitsap. Dan nog wat beleg en potjes fruitkaas met een lepeltje. De broodjes zijn nog niet klaar. Hij schenkt zich een kop koffie in en loopt naar de zithoek. Hij ruimt de kledingstukken op en legt ze opgevouwen op de trap. Dan hoort hij het signaal van de oven. Hij opent de oven en legt de dampende broodjes in een broodmandje. Hij schenkt de koffie in de tassen. Net als hij het dienblad wil optillen, staat Ella met enkel een wit hemd van hem op de onderste treden van de trap. Het hemd is niet vastgeknoopt. Hij kan haar figuurtje er zo doorzien. Hij zet het dienblad neer. “Ella, je ziet er jammie uit.” Nicolas komt op haar toe. Zijn handen verdwijnen onder het hemd. “En dat ligt niet aan mijn hemd.” Dan verliezen ze elkaar in een prachtige ochtendzoen. Ella slaat haar armen rond zijn nek. “Goedemorgen, ik voelde me eenzaam in het grote bed.” Hij tilt haar op en zet haar in de zetel. “Ik heb het ontbijt klaargemaakt.”
Hij haalt het dienblad en zet zich naast ella. Ella legt haar benen geschrankt over zijn bovenbenen. Nicolas snijdt een broodje doormidden en smeert er confituur op. Hij laat haar bijten. “Oh, Nicolas. Lekker. Ik had zo een honger.”
“Ik ook, Pluis. Ik ben wakker geworden van de zon en van het gegrom van mijn maag.”
“Nochtans, zo leven van de liefde zegt me veel meer.” Ella likt speels wat aardbeienconfituur van Nicolas’ wang. Ze kan het niet laten en kust hem innig. Nicolas laat zich niet onbetuigd.
“Wil je koffie?”
“Ja, graag.”
Nicolas reikt haar een tas. “Wolkje melk en geen suiker?”
Ella knikt en nipt aan de tas. Ze smeert zich nog een broodje.
“Wil je een zacht gekookt eitjes?”
“Nee, hoeft niet. Blijf maar hier bij mij. Veel gezelliger.”
Nicolas kust haar. “Ik wil hier blijven zitten. Het uitzicht is adembenemend” zegt hij speels. Zijn handen gaan onder het hemd. Ella kust hem. “Ik zie je graag, lief.”
“Ik jou ook.”
Ella neemt nog een hap van zijn broodje. Nicolas kijkt sip. “Mijn broodje.”
Ella schatert het uit. “Ocharme, ik zal je nog eentje maken.”
Nicolas zet zijn tas op het tafeltje. “Nee, ik heb nu zin in iets anders.” Hij trekt Ella op zijn schoot. En neemt haar in zijn armen.
Ze vallen uitgelaten op het bed boven. Ella blijft Nicolas overladen met kusjes. Ze blaast nadien zacht. Nicolas ligt met gesloten ogen op het bed. Ella zit geschrankt over hem heen. De handdoek ligt al lang in een hoek van de kamer. Enkel passie viert hier hoogtij. Nicolas geeft zich over aan de speelse hete handjes van Ella. Ze streelt, masseert, likt en kust Nicolas over zijn ganse lichaam. Tot ze bij zijn verlangen komt. Ze aarzelt even maar geeft zich dan over aan de passie. Ze voelt zijn extase groeien. Ze geniet. Nicolas weet niet wat hem overkomt. Hij geeft zich volledig over. Dit is voor Nicolas een lawine van passie. Hij weet zich net op tijd een te maken. Ella trilt in zijn armen. Ze slaat haar armen rond hem heen. De bewegingen worden keer op keer feller. Tot ze alle twee eigenlijk volledig van de wereld in het bed neervallen. Nicolas opent als eerste zijn ogen. Ella ligt boven op hem. Haar slaap tegen zijn borst. Hij veegt haar blonde krullen uit haar gezichtje. Ze opent haar ogen. Ze staan wazig. “Dank je” prevelt Nicolas. Hij plaatst een kusje op haar voorhoofd
“Bestaat er iets mooier?” Ella trekt zich op.
“Nee, Pluis. Dit is uniek.”
Ze rollen op hun zijde. Ella zoekt opnieuw Nicolas mond op. Ze kust hem. Haar hand ondersteunt haar hoofd. “Dit moment moet blijven duren.”
“Ik heb geen plannen.” Plaagt Nicolas. “We blijven hier.”
Ze leggen zich neer in de zachte kussen.
Ze worden pas in de namiddag wakker gemaakt door het mobieltje van Ella. “Ssttt… laat maar bellen…” Nicolas houdt haar kort bij zich. “Hier blijven, bij mij.” Ella heeft niet veel overtuiging nodig. Ze geeft Nicolas een kus. Ze laten zich opnieuw meevoeren op de golven van de liefde. Keer op keer, genieten ze met volle teugen.
Ella & Nicolas
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 31
Deel 31
Rond 20 uur krijgen ze allebei honger. Hun honger naar elkaar is nog niet gestild. Zal ook nooit gestild worden. Nicolas zet zich recht. “Blijven we hier iets eten of gaan we uit eten?”
“Liever hier, lief. Ik heb geen zin om me op te tutten.” Ella zet zich recht. Ze vist handig Nicolas hemd op. Ze ruikt aan het hemd. “Dit ruikt naar jou.” Ze bloost.
Nicolas glimlacht. “Dan mag jij dat aandoen. Ik neem wel iets anders.”
Ze stappen uit het bed. Ella neemt eerst een douche. Ze kiest een lingerie setje uit haar koffer en trekt over het kleinood het hemd van Nicolas aan. Ze loopt naar de kamer. Nicolas zit op de rand van het bed. Ze leunt tegen de deurstijl.
Nicolas bewondert haar. “Lieve Ella, je ziet er prachtig uit. Dat hemd past beter bij jou.;”
Hij zet zich recht en loopt naar de badkamer. Met een vinger duwt hij het hemd wat open. “Mmmm….”
Hij neemt vlug een douche. Ella loopt naar de keuken. Linda heeft gelukkig een bereide maaltijd meegegeven. Ze warmt alles op. Zet borden op de tafel, ze neemt op goed geluk een fles rode wijn uit het rek. Nicolas staat even later ook in de keuken. In een mooie boxershort. Ella kijkt hem speels aan. “Je mag er ook wezen” Ze streelt hem even over zijn borst. “Kom, het eten is klaar.”
Maar hij strekt haar eerst tegen zich aan. “Ik zie je graag, Pluis.”
Ella lacht. “Ik zie jou nog liever.” Ze kust elkaar. Nicolas laat zijn handen onder het hemd gaan. Ella kreunt zacht. “Ik denk dat we toch best eerst wat eten.”
Nicolas grinnikt. “Ja, ik moet krachten opdoen.”
Ella lacht. “Ja, ik ook. Zalig hé zo genieten …”
“… van de liefde. Ik wil hier eigenlijk niet weg.” Nicolas zet zich neer en trekt Ella op zijn schoot.
Ze schept de borden op. De ovenschotel met zalm, pasta en spinazie smaakt heerlijk. Ze genieten eveneens van de lekkere wijn. “Goed, gekozen, Pluis.”
“Dat is een gelukstreffer. Ik heb zo maar een fles genomen.”
“Dan weet je ze wel te kiezen. Dit is een prachtexemplaar. Net zoals jij.”
Na het eten zetten ze zich in zetel met een fleece deken over zich heen. Samen kijken ze naar het nieuws. “Nicolas?”
“Ja?”
“We moeten dit nog doen. Gewoon weg van alles en iedereen. Gewoon genieten. Het is hier zalig. Gewoon genieten van elkaar.” Ze beroert zijn lippen.
“Ja, zalig is het juiste woord. Hier draait het enkel om ons. In Lier houden we toch altijd rekening met de anderen.”
“Ons geheim plekje.”
“Ja, ons plekje… gewoon om tot rust te komen.”
Ze vleit zich tegen Nicolas aan. Nog geen 5 minuten later slaapt Ella. Nicolas zet de TV wat stiller en zapt wat rond. Hij kijkt naar een documentaire over Zuid Afrika. Wat is dit voor Nicolas een gelukzalig gevoel. Ella in zijn armen, gewoon kijken naar tv. En een programma dat nog zijn volle aandacht krijgt. Het land waar zijn Ella 3 jaar geleefd heeft.
Ella wordt pas na enkele uren wakker. Nicolas lacht. “Hey schone slaapster, terug wakker.”
Ze lacht. “Ja, ik voel top. En jij?”
“Ik heb gekeken naar een documentaire over de natuur in Zuid Afrika.”
“Ah, leuk.”
“Ja, amai, het is daar mooi zo een mooie natuur…”
Ella rekt zich ongegeneerd uit. “Oops, sorry. Ik heb dorst … jij nog een glaasje wijn ?”
Nicolas knikt. Ella schenkt 2 glazen in.
Ze pikken nog een laatavond film mee. Het is een actiefilm. Ella is er niet zo happig op. Maar met Nicolas naast haar weet ze de film tot het einde toe te volgen. Nicolas beschermt zijn Pluis als ze het te eng vind. Zijn hand ligt in de hare en wordt van tijd tot tijd fijn geknepen. Maar als hij weg wil zappen is het Ella die direct protesteert. “Nee, nee, ik wil de ontknoping zien. Maar als het te spannend wordt kan jij me toch beschermen.”
Nicolas lacht. “Ze gaan niet uit het scherm springen, zene.”
“Nee, dat weet ik wel. Maar toch.” Ella rilt. “Het is soms erg spooky.”
“Ik bescherm je wel.” Nicolas trekt haar op zijn schoot. Ella geniet. “Ik hoop dat die … Ai … ooh … dat moet zeer doen.”
Weer barst Nicolas in lachen uit. Ineens krijgt een van de personages een vuistslag recht in het gezicht. Die man verroert geen vin. Maar Ella roept luidkeels ….”AAAAAUUUUWWW”
“Heb je je pijn gedaan?” Nicolas kijkt naar Ella.
“Nee, die man heeft zich …” Maar dan proest Ella het ook uit. “Ik leef iets te hard mee, denk ik.”
Nicolas lacht hartelijk.
Ineens rinkelt Ella’s mobieltje. “Ik zal nu maar opnemen, straks geven ze ons als vermist op.” Nicolas geeft haar mobieltje door.
Het is Cindy. En ja, ze is heel ongerust. Ella stelt haar direct gerust. “We hebben nogal lang geslapen.”
“Ja, ja” klinkt het schamper van de andere kant. “Dat zal wel. Maar ik ben blij dat ik weet dat alles in orde is. Geniet er nog van. Ga ik ook doen met mijn Waltertje.”
Ella lacht en neemt afscheid van Cindy.
“En waar waren wij gebleven?”
Nicolas kijkt haar guitig aan. “Ah, nog even het einde uitkijken van die spannende film en dan ….” Hij trekt een verlekkerd gezicht. “Ik heb nog ideetjes genoeg.”
Rond 20 uur krijgen ze allebei honger. Hun honger naar elkaar is nog niet gestild. Zal ook nooit gestild worden. Nicolas zet zich recht. “Blijven we hier iets eten of gaan we uit eten?”
“Liever hier, lief. Ik heb geen zin om me op te tutten.” Ella zet zich recht. Ze vist handig Nicolas hemd op. Ze ruikt aan het hemd. “Dit ruikt naar jou.” Ze bloost.
Nicolas glimlacht. “Dan mag jij dat aandoen. Ik neem wel iets anders.”
Ze stappen uit het bed. Ella neemt eerst een douche. Ze kiest een lingerie setje uit haar koffer en trekt over het kleinood het hemd van Nicolas aan. Ze loopt naar de kamer. Nicolas zit op de rand van het bed. Ze leunt tegen de deurstijl.
Nicolas bewondert haar. “Lieve Ella, je ziet er prachtig uit. Dat hemd past beter bij jou.;”
Hij zet zich recht en loopt naar de badkamer. Met een vinger duwt hij het hemd wat open. “Mmmm….”
Hij neemt vlug een douche. Ella loopt naar de keuken. Linda heeft gelukkig een bereide maaltijd meegegeven. Ze warmt alles op. Zet borden op de tafel, ze neemt op goed geluk een fles rode wijn uit het rek. Nicolas staat even later ook in de keuken. In een mooie boxershort. Ella kijkt hem speels aan. “Je mag er ook wezen” Ze streelt hem even over zijn borst. “Kom, het eten is klaar.”
Maar hij strekt haar eerst tegen zich aan. “Ik zie je graag, Pluis.”
Ella lacht. “Ik zie jou nog liever.” Ze kust elkaar. Nicolas laat zijn handen onder het hemd gaan. Ella kreunt zacht. “Ik denk dat we toch best eerst wat eten.”
Nicolas grinnikt. “Ja, ik moet krachten opdoen.”
Ella lacht. “Ja, ik ook. Zalig hé zo genieten …”
“… van de liefde. Ik wil hier eigenlijk niet weg.” Nicolas zet zich neer en trekt Ella op zijn schoot.
Ze schept de borden op. De ovenschotel met zalm, pasta en spinazie smaakt heerlijk. Ze genieten eveneens van de lekkere wijn. “Goed, gekozen, Pluis.”
“Dat is een gelukstreffer. Ik heb zo maar een fles genomen.”
“Dan weet je ze wel te kiezen. Dit is een prachtexemplaar. Net zoals jij.”
Na het eten zetten ze zich in zetel met een fleece deken over zich heen. Samen kijken ze naar het nieuws. “Nicolas?”
“Ja?”
“We moeten dit nog doen. Gewoon weg van alles en iedereen. Gewoon genieten. Het is hier zalig. Gewoon genieten van elkaar.” Ze beroert zijn lippen.
“Ja, zalig is het juiste woord. Hier draait het enkel om ons. In Lier houden we toch altijd rekening met de anderen.”
“Ons geheim plekje.”
“Ja, ons plekje… gewoon om tot rust te komen.”
Ze vleit zich tegen Nicolas aan. Nog geen 5 minuten later slaapt Ella. Nicolas zet de TV wat stiller en zapt wat rond. Hij kijkt naar een documentaire over Zuid Afrika. Wat is dit voor Nicolas een gelukzalig gevoel. Ella in zijn armen, gewoon kijken naar tv. En een programma dat nog zijn volle aandacht krijgt. Het land waar zijn Ella 3 jaar geleefd heeft.
Ella wordt pas na enkele uren wakker. Nicolas lacht. “Hey schone slaapster, terug wakker.”
Ze lacht. “Ja, ik voel top. En jij?”
“Ik heb gekeken naar een documentaire over de natuur in Zuid Afrika.”
“Ah, leuk.”
“Ja, amai, het is daar mooi zo een mooie natuur…”
Ella rekt zich ongegeneerd uit. “Oops, sorry. Ik heb dorst … jij nog een glaasje wijn ?”
Nicolas knikt. Ella schenkt 2 glazen in.
Ze pikken nog een laatavond film mee. Het is een actiefilm. Ella is er niet zo happig op. Maar met Nicolas naast haar weet ze de film tot het einde toe te volgen. Nicolas beschermt zijn Pluis als ze het te eng vind. Zijn hand ligt in de hare en wordt van tijd tot tijd fijn geknepen. Maar als hij weg wil zappen is het Ella die direct protesteert. “Nee, nee, ik wil de ontknoping zien. Maar als het te spannend wordt kan jij me toch beschermen.”
Nicolas lacht. “Ze gaan niet uit het scherm springen, zene.”
“Nee, dat weet ik wel. Maar toch.” Ella rilt. “Het is soms erg spooky.”
“Ik bescherm je wel.” Nicolas trekt haar op zijn schoot. Ella geniet. “Ik hoop dat die … Ai … ooh … dat moet zeer doen.”
Weer barst Nicolas in lachen uit. Ineens krijgt een van de personages een vuistslag recht in het gezicht. Die man verroert geen vin. Maar Ella roept luidkeels ….”AAAAAUUUUWWW”
“Heb je je pijn gedaan?” Nicolas kijkt naar Ella.
“Nee, die man heeft zich …” Maar dan proest Ella het ook uit. “Ik leef iets te hard mee, denk ik.”
Nicolas lacht hartelijk.
Ineens rinkelt Ella’s mobieltje. “Ik zal nu maar opnemen, straks geven ze ons als vermist op.” Nicolas geeft haar mobieltje door.
Het is Cindy. En ja, ze is heel ongerust. Ella stelt haar direct gerust. “We hebben nogal lang geslapen.”
“Ja, ja” klinkt het schamper van de andere kant. “Dat zal wel. Maar ik ben blij dat ik weet dat alles in orde is. Geniet er nog van. Ga ik ook doen met mijn Waltertje.”
Ella lacht en neemt afscheid van Cindy.
“En waar waren wij gebleven?”
Nicolas kijkt haar guitig aan. “Ah, nog even het einde uitkijken van die spannende film en dan ….” Hij trekt een verlekkerd gezicht. “Ik heb nog ideetjes genoeg.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 32
Deel 32
Na een stomende nacht blijft het opvallend lang stil in de chalet. Het is al na de middag eer Ella en Nicolas klaar zijn om opnieuw naar Lier te vertrekken. Norbert komt hen persoonlijk ophalen. “Jullie zien er stralend uit.” Ze zijn nog maar net klaar met inpakken.
Ella bloost. “Het was dan ook een zalig weekend. We hebben genoten… geen stress … gewoon …”
Norbert knikt instemmend. “Dat is toch mooi .. een weekend liefde … en jullie hebben hier een echt liefdesnestje.” Hij trekt Ella tegen zich aan.
“Das waar.” Nicolas trekt de deur achter zich toe. “We hadden dit even nodig.”
Het is al tegen drieën als ze in Lier aankomen. “Morgen terug werken… en dan eind deze week.” Ella knikt. “Onze trouwdag…ik verlang er zo naar.”
Nicolas trekt haar naar zich toe. “Ik ook. Ook al weet ik nu al dat dit een zware dag gaat zijn.”
Ella kijkt bedenkelijk. “Kijk je er niet naar uit?”
“Zeker en vast. Maar zoveel mensen … zoveel ongekende ervaringen voor mij. Maar met jou aan mijn zijde … zal dat geen probleem zijn.”
Ella glimlacht. “Die dag wijk ik geen moment van je zijde.” Ze knuffelt Nicolas.
“Linda heeft gekookt bij mij thuis. Is dat goed voor jullie?” Norbert kijkt op zijn klok. “Ik heb denk ik nog een uurtje werk en dan kunnen we vertrekken.”
Ella kijkt naar Nicolas. “Dan ga ik nog even naar de afdeling?”
“Doe maar, ik ga nog even naar de tuin.”
Ella huppelt verder. Nicolas kijkt haar lachend na en draait zich dan om en loopt naar de tuin. Hij kijkt verrukt. Het ziet er prachtig uit. Hij hurkt zich neer bij het eerste perk. En voelt aan de blaadjes van een van de struiken. Geen enkele plant laat een blaadje hangen. De planten hebben zich wonderwel aangepast aan hun nieuwe omgeving. Nicolas zet zich recht en gaat nog even verder kijken. Hij voelt met zijn handen aan de aarde onder de planten. Alles ligt kruimelig. “Ah, mijnheer de Prins.”
Nicolas draait zich om. De tuinman staat achter hem. “Wat vind je ervan?”
“Ik ben onder de indruk. Jij hebt hier alles goed opgevolgd.”
De man lacht hartelijk. “Ik ben dan ook de tuinman hier. En dit is voor mij ook leuk. Ik werk hier graag en maar nu zo een nieuw gedeelte mee zien open bloeien vind ik prachtig. En jij hebt groene vingers, mijnheer de Prins.” De tuinman is onder de indruk.
“Dat heb jij ook. Zeg maar mijnheer de Prins die werkt niet in de tuin. Zeg maar Nicolas.”
“Ok, Nicolas” de man kijkt nog wat onwennig. “En ik ben Roger.”
“Ik vind het prachtig dat jij alles in het oog houdt als ik er niet ben, Roger. Als je iets nodig hebt, of zo … dan kom je maar naar de loft.”
“Doe ik. Maar Norbert zorgt ervoor dat ik nooit iets te kort heb.”
“Das goed.”
Samen werken ze nog wat verder in de tuin.
Ella is ondertussen bij de patiënten langs geweest. Iedereen is blij haar terug te zien. Ook Martha komt haar enthousiast begroeten. “Jij ziet er zo gelukkig uit.”
“Ben ik ook. We hebben alle twee genoten van die paar dagen. Gewoon zo met ons twee.” Ella bloost.
“Jij hoeft toch niet te blozen. Dat is toch de normaalste zaak van de wereld. Jullie moeten genieten van jullie herwonnen liefde.” Martha trekt Ella naar zich toe.
“En nu aftellen…”
Martha lacht. “Ja niet lang meer. Ik kijk er naar uit. Een huwelijk is altijd zo genieten. Is alles geregeld?”
Ella knikt. “Ja, Norbert regelt alles. Hij zegt dat wij enkel mogen genieten.”
“Hij is daarin, denk ik, wel een krak, in organiseren”
Ella knikt instemmend. “Ik vertrouw hem volledig.” Dan dwalen haar gedachten af. Naar de camping. Toen ze daar vertrokken is, had ze geen greintje vertrouwen in Norbert. En zie nu. Ze heeft het verleden kunnen plaatsen. Ze beseft nu ook dat Clio toen al duivelse plannen had. En Norbert heeft zo veel spijt dat hij dat niet eerder heeft ingezien.
“Ella? Gaat het?” Martha klinkt bezorgd. “Ella?”
Er dwarrelen tranen over haar wangen. “Ella?”
Door de tranen heen kijkt ze naar Martha. “Het is niets. Gewoon …”
Martha laat zich niet van de wijs brengen. Het is tijd voor een koffietje in de oase. Kom mee.” Martha neemt Ella mee naar de Oase. Ze zetten zich neer aan een tafeltje in de hoek. “Wat scheelt er, Ella?”
Ella kijkt haar aan. “Ik dacht aan vroeger … toen mijn mama net gewasstorven , heb ik eerst bij Norbert en Clio gewoond. Clio kon toen haar papa volledig naar haar hand zetten en ze kon mij voor geen meter luchten. Dus ja, …”
Martha knikt begrijpend. “Norbert geloofde zijn dochter en na een brandje op mijn slaapkamer heeft Norbert me naar tante Ursula gebracht op de camping. Dat verhaal ken je wel.”
Martha knikt instemmend. “Dat brandje daar zat Clio zeker ook voor iets tussen.”
“Daar ga ik wel vanuit … ik moest daarnet denken aan die tijd. Ik zie Norbert graag. Hij is mijn papa, maar toen … nee, toen ik bij Tarantula ben weggegaan had ik geen goed woord over voor hem. Die eerste weken bij Cindy, … dan kreeg ik het benauwd als ze over de Wingerd sprak. En ja, ook al heb ik nu alles kunnen plaatsen, als ik aan die momenten terug denkt, dan krijg ik het nog steeds moeilijk. En daar heb ik het moeilijk mee.”
“Daar is toch niets mis mee. Ik denk dat Norbert het daar ook niet makkelijk mee heeft. Hij beseft nu pas hoe Clio was. Dat moet voor hem moeilijk te dragen zijn … hij heeft haar onbewust altijd gelijk gegeven … en nu .. hij weet hoeveel onrecht hij je aangedaan heeft.”
Ella veegt haar tranen af. “Daarom wil ik die gedachten verbannen … dat lukt bijna altijd … ik praat er veel over met Cindy en met Nicolas en met jou.” Ze kijkt dankbaar naar Martha. “Jij bent voor mij meer dan een collega. Jij bent een van eersten die mij hier aanvaardde.”
Martha legt haar hand op die van Ella. “Das lief. Ik zie jou ook als meer dan een collega. En ik ben blij dat dat wederzijds is.
Ella knuffelt Martha. Ze blijven nog even in de Oase, maar dan moet Martha opnieuw aan de slag. “Anders krijg ik het aan de stok met onze tarantulla.”
Ella lacht. “Tegen Tarantulla is Ria een doetje…”
Na een stomende nacht blijft het opvallend lang stil in de chalet. Het is al na de middag eer Ella en Nicolas klaar zijn om opnieuw naar Lier te vertrekken. Norbert komt hen persoonlijk ophalen. “Jullie zien er stralend uit.” Ze zijn nog maar net klaar met inpakken.
Ella bloost. “Het was dan ook een zalig weekend. We hebben genoten… geen stress … gewoon …”
Norbert knikt instemmend. “Dat is toch mooi .. een weekend liefde … en jullie hebben hier een echt liefdesnestje.” Hij trekt Ella tegen zich aan.
“Das waar.” Nicolas trekt de deur achter zich toe. “We hadden dit even nodig.”
Het is al tegen drieën als ze in Lier aankomen. “Morgen terug werken… en dan eind deze week.” Ella knikt. “Onze trouwdag…ik verlang er zo naar.”
Nicolas trekt haar naar zich toe. “Ik ook. Ook al weet ik nu al dat dit een zware dag gaat zijn.”
Ella kijkt bedenkelijk. “Kijk je er niet naar uit?”
“Zeker en vast. Maar zoveel mensen … zoveel ongekende ervaringen voor mij. Maar met jou aan mijn zijde … zal dat geen probleem zijn.”
Ella glimlacht. “Die dag wijk ik geen moment van je zijde.” Ze knuffelt Nicolas.
“Linda heeft gekookt bij mij thuis. Is dat goed voor jullie?” Norbert kijkt op zijn klok. “Ik heb denk ik nog een uurtje werk en dan kunnen we vertrekken.”
Ella kijkt naar Nicolas. “Dan ga ik nog even naar de afdeling?”
“Doe maar, ik ga nog even naar de tuin.”
Ella huppelt verder. Nicolas kijkt haar lachend na en draait zich dan om en loopt naar de tuin. Hij kijkt verrukt. Het ziet er prachtig uit. Hij hurkt zich neer bij het eerste perk. En voelt aan de blaadjes van een van de struiken. Geen enkele plant laat een blaadje hangen. De planten hebben zich wonderwel aangepast aan hun nieuwe omgeving. Nicolas zet zich recht en gaat nog even verder kijken. Hij voelt met zijn handen aan de aarde onder de planten. Alles ligt kruimelig. “Ah, mijnheer de Prins.”
Nicolas draait zich om. De tuinman staat achter hem. “Wat vind je ervan?”
“Ik ben onder de indruk. Jij hebt hier alles goed opgevolgd.”
De man lacht hartelijk. “Ik ben dan ook de tuinman hier. En dit is voor mij ook leuk. Ik werk hier graag en maar nu zo een nieuw gedeelte mee zien open bloeien vind ik prachtig. En jij hebt groene vingers, mijnheer de Prins.” De tuinman is onder de indruk.
“Dat heb jij ook. Zeg maar mijnheer de Prins die werkt niet in de tuin. Zeg maar Nicolas.”
“Ok, Nicolas” de man kijkt nog wat onwennig. “En ik ben Roger.”
“Ik vind het prachtig dat jij alles in het oog houdt als ik er niet ben, Roger. Als je iets nodig hebt, of zo … dan kom je maar naar de loft.”
“Doe ik. Maar Norbert zorgt ervoor dat ik nooit iets te kort heb.”
“Das goed.”
Samen werken ze nog wat verder in de tuin.
Ella is ondertussen bij de patiënten langs geweest. Iedereen is blij haar terug te zien. Ook Martha komt haar enthousiast begroeten. “Jij ziet er zo gelukkig uit.”
“Ben ik ook. We hebben alle twee genoten van die paar dagen. Gewoon zo met ons twee.” Ella bloost.
“Jij hoeft toch niet te blozen. Dat is toch de normaalste zaak van de wereld. Jullie moeten genieten van jullie herwonnen liefde.” Martha trekt Ella naar zich toe.
“En nu aftellen…”
Martha lacht. “Ja niet lang meer. Ik kijk er naar uit. Een huwelijk is altijd zo genieten. Is alles geregeld?”
Ella knikt. “Ja, Norbert regelt alles. Hij zegt dat wij enkel mogen genieten.”
“Hij is daarin, denk ik, wel een krak, in organiseren”
Ella knikt instemmend. “Ik vertrouw hem volledig.” Dan dwalen haar gedachten af. Naar de camping. Toen ze daar vertrokken is, had ze geen greintje vertrouwen in Norbert. En zie nu. Ze heeft het verleden kunnen plaatsen. Ze beseft nu ook dat Clio toen al duivelse plannen had. En Norbert heeft zo veel spijt dat hij dat niet eerder heeft ingezien.
“Ella? Gaat het?” Martha klinkt bezorgd. “Ella?”
Er dwarrelen tranen over haar wangen. “Ella?”
Door de tranen heen kijkt ze naar Martha. “Het is niets. Gewoon …”
Martha laat zich niet van de wijs brengen. Het is tijd voor een koffietje in de oase. Kom mee.” Martha neemt Ella mee naar de Oase. Ze zetten zich neer aan een tafeltje in de hoek. “Wat scheelt er, Ella?”
Ella kijkt haar aan. “Ik dacht aan vroeger … toen mijn mama net gewasstorven , heb ik eerst bij Norbert en Clio gewoond. Clio kon toen haar papa volledig naar haar hand zetten en ze kon mij voor geen meter luchten. Dus ja, …”
Martha knikt begrijpend. “Norbert geloofde zijn dochter en na een brandje op mijn slaapkamer heeft Norbert me naar tante Ursula gebracht op de camping. Dat verhaal ken je wel.”
Martha knikt instemmend. “Dat brandje daar zat Clio zeker ook voor iets tussen.”
“Daar ga ik wel vanuit … ik moest daarnet denken aan die tijd. Ik zie Norbert graag. Hij is mijn papa, maar toen … nee, toen ik bij Tarantula ben weggegaan had ik geen goed woord over voor hem. Die eerste weken bij Cindy, … dan kreeg ik het benauwd als ze over de Wingerd sprak. En ja, ook al heb ik nu alles kunnen plaatsen, als ik aan die momenten terug denkt, dan krijg ik het nog steeds moeilijk. En daar heb ik het moeilijk mee.”
“Daar is toch niets mis mee. Ik denk dat Norbert het daar ook niet makkelijk mee heeft. Hij beseft nu pas hoe Clio was. Dat moet voor hem moeilijk te dragen zijn … hij heeft haar onbewust altijd gelijk gegeven … en nu .. hij weet hoeveel onrecht hij je aangedaan heeft.”
Ella veegt haar tranen af. “Daarom wil ik die gedachten verbannen … dat lukt bijna altijd … ik praat er veel over met Cindy en met Nicolas en met jou.” Ze kijkt dankbaar naar Martha. “Jij bent voor mij meer dan een collega. Jij bent een van eersten die mij hier aanvaardde.”
Martha legt haar hand op die van Ella. “Das lief. Ik zie jou ook als meer dan een collega. En ik ben blij dat dat wederzijds is.
Ella knuffelt Martha. Ze blijven nog even in de Oase, maar dan moet Martha opnieuw aan de slag. “Anders krijg ik het aan de stok met onze tarantulla.”
Ella lacht. “Tegen Tarantulla is Ria een doetje…”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 33
Deel 33 deel 1
Woensdagavond heeft Cindy gereserveerd voor het vrijgezellenfeestje van Ella. Ze heeft Norbert zo ver gekregen dat hij ook voor Nicolas het een en ander zou op poten zetten. De dames gaan Lier onveilig maken. En Norbert gaat met de mannen eten in een gezellig restaurantje. Ze houden het vrij rustig gezien dit voor Nicolas allemaal wennen is. Ella en Nicolas weten van niets. En dat wil Cindy tot het allerlaatste moment zo houden.
Ella is druk bezig met wat voorbereidingen voor hun huwelijk. Nicolas leest rustig een boek. “Lief?”
Ella kijkt naar Nicolas. “Weet je dat ik raar vind?”
Nicolas kijkt op. “Nee? Zijn we iets vergeten bij onze voorbereiding?”`
“Nee, dat niet. Maar ik had gedacht dat Cindy een vrijgezellenfeestje zou op poten zetten. Maar ….”
“Een vrijgezellenfeestje ?”
“Ja, meestal gaan de vrienden van de bruidegom met de mannen op stap. En gaat de bruid op stap met haar vriendinnen … zo een beetje het laatste feestje als vrijgezel.”
“Ah, ja, brrr … liever niet zene.” Nicolas lijkt te schrikken bij dit idee.
Ella staat op en loopt naar Nicolas toe. “Ik had het eigenlijk wel leuk gevonden. Gewoon zo eens een avondje samen met Cindy, Carmen, Yasmine, Linda, Martha …”
Nicolas streelt langs haar wang. “Bel Cindy op. Misschien is ze het vergeten. Voor mij geen probleem, zene, ik blijf wel hier op de loft.
“Nee, dat doe ik niet. Het hoeft ook niet per sé, maar ik had het wel leuk gevonden. We maken het gewoon gezellig met elkaar.”
“Doen we.” Ze verliezen elkaar in een passionele zoen.
Hun romantisch moment wordt gestoord door het mobieltje van Ella. Met de nodige tegenzin staat Ella op. “Goedemiddag, met Ella.” Klinkt het iets minder opgewekt dan anders.
“Ah, Ella, Carmen hier.”
“Dag Carmen.”
“Ella, ik heb een probleem.”
“Ja, zeg eens ?”
“Mijn zus moet onverwacht werken. En ik ben niet thuis vanavond en nu zoekt ze een babysit. Kan jij misschien?”
“Oei, dat is niet leuk.”
“Het is echt heel belangrijk voor haar. En ze hebben echt niemand.”
“Wacht even.”
Ella brengt Nicolas op de hoogte. Die heeft er geen probleem mee. “Norbert zal je wel kunnen brengen.”
“Ja, Carmen, als ik kan helpen graag.”
“Ok, ik kom je om 19uur oppikken. Ze gaat eten voorzien voor jou. Dank u wel, Ella je bent een schat.”
“Tot stra…” Maar Carmen heeft al ingehaakt.
“Daar gaat ons rustige avondje.” Ella lacht. “We hebben er nog genoeg, zekers?”
Er wordt geklopt. Ella loopt naar de deur. “Dag Norbert.”
“Hey Ella, ah, Nicolas. Ik heb kaartjes kunnen bemachtigen voor een tuinbeurs in Leuven. Het is vanavond vip avond. Zin om mee te gaan? Roger gaat ook mee.”
“Euhm, dat is wel last minute.”
“Ja, Nicolas, sorry. Ik weet het pas van daarstraks.”
Ella leunt tegen de deur van de loft. Er begint haar iets te dagen, maar ze zegt niets. “Waarom niet, lief. Ik ben toch niet thuis.”
“Hoe niet thuis?” Norbert kijkt naar Ella. Ze gebaart van kromme haas. “Ah, nee, Carmen belde juist of ik wil babysitten op haar nichtjes.”
“Ah ja.” Maar in de ogen van Norbert ziet ze direct dat hij mee in een complot zit.
“Zou ik dat doen?” Nicolas kijkt wat verbouwereerd naar Ella.
“Tuurlijk. Zo een vip avond zal wel de moeite zijn. En Norbert gaat mee.”
“Ok, graag dan. Wanneer vertrekken we?”
“19uur? Goed?” Norbert kijkt naar Nicolas.
“Ok, dan vertrekken we samen.” Ella weet een glimlach net te onderdrukken.
“Is Linda in de keuken?”
“Ja, ik ga even mee. Ik heb zin in koffie.” Ella loopt met Norbert mee.
Nicolas loopt naar de zetel.
In de keuken houdt Ella Norbert tegen “Jullie hebben iets georganiseerd voor ons vanavond?”
Norbert kijkt onbegrijpend naar Ella. “Iets georganiseerd ? Maar nee.”
“Jij kan niet liegen voor mij. Maar geen probleem, hou wel rekening met Nicolas? Voor hem is dit niet evident.”
“We gaan gewoon naar die expositie. Das al, ok, misschien even iets kleines eten.”
“Ok, maar als er iets is, als Nicolas het niet ziet zitten, wat dan ook, dan bel je me, ok? Niets mag onze trouw …”
Norbert kijkt haar aan. Hij trekt haar naar zich toe. “Ik weet wat je bedoeld. Ik hou rekening met Nicolas en moest het nodig zijn dan bel ik je. Beloofd.”
Ella geeft Norbert een zoen. “Das alles wat ik moest weten. Oja, Linda is al vertrokken.”
Ella schenkt een 3 kopjes koffie in. “Kom we gaan een koffie drinken.”
Norbert draagt het dienblad naar het salon. “Dat zal smaken.”
Een halfuurtje later gaat Norbert zich ook klaarmaken. Nicolas en Ella lopen naar de badkamer. Eerst legt Ella voor haar en Nicolas alles klaar. Een zomers jurkje voor haar en voor Nicolas een kostuum met felblauw hemd. Dan nemen ze samen een douche. Ella is nadien druk in de weer met het föhnen van haar haar. Nicolas zit op de rand van het bad en houdt alles in de gaten. Hij geniet. “Amai, zo chique.” Nicolas fluit tussen zijn tanden. “En dat om te gaan babysitten.” Ella aarzelt even om Nicolas op de hoogte te brengen van haar vermoeden. Ze doet het niet. “Ik had gewoon zin om me wat op te tutten. Is het te?”
“Maar nee” Nicolas trekt Ella tegen zich aan. “Je hebt gelijk. Je ziet er prachtig uit. Maar het is echt niet te.”
Ze besluiten nog even een film mee te pikken. Nicolas zet in de zetel en Ella zet zich tegen hem aan. “Zot van A” is pas op DVD uitgekomen. Ze genieten van de grappige en vooral romantische film.
Rond 19 uur komt Carmen heel enthousiast de loft binnen. “Ha, hier zitten de tortelduifjes. Ben je klaar?”
Ella staat met enige tegenzin recht. Nicolas trekt terug tegen zich aan. “Tot straks?”
Ella knikt en kust hem liefdevol. “Amuseer je.” Fluistert ze zacht. “Ik hoop dat de kindjes braaf zijn.” Ella lacht. “Als ze op Carmen lijken, zijn het engeltjes.”
Carmen lacht hartelijk. “Ja, met een B voor. Nee, alle gekheid op een stokje. Het zijn 2 schatjes.”
Ella kijkt naar Nicolas. Ze is er toch niet volledig gerust in. Vlak voor de deur draait ze zich even om en gooit nog 2 kushandjes naar Nicolas. “Lief, tot straks, amuseer je op de beurs.”
“Voila” zegt Carmen in de lift. “Alle meisjes wachten.”
“Alle meisje? Het zijn er toch maar twee ” Ella doet of ze het in Keulen hoort donderen.
Carmen lacht hartelijk. “Ja, mijn lieve Ella. Je gaat verschieten, zene …”
Ze wandelen richting Bar Taxi. Maar enkele kilometers voor ze aankomen moet Ella een blinddoek aan. “Toe, Carmen, dat hoeft toch niet.”
‘Jawel. Gewoon doen. Dat hoort zo.”
Ella wil nog tegenpruttelen maar ze weet dat dit niets zal uithalen. Dus laat ze Carmen begaan.
Woensdagavond heeft Cindy gereserveerd voor het vrijgezellenfeestje van Ella. Ze heeft Norbert zo ver gekregen dat hij ook voor Nicolas het een en ander zou op poten zetten. De dames gaan Lier onveilig maken. En Norbert gaat met de mannen eten in een gezellig restaurantje. Ze houden het vrij rustig gezien dit voor Nicolas allemaal wennen is. Ella en Nicolas weten van niets. En dat wil Cindy tot het allerlaatste moment zo houden.
Ella is druk bezig met wat voorbereidingen voor hun huwelijk. Nicolas leest rustig een boek. “Lief?”
Ella kijkt naar Nicolas. “Weet je dat ik raar vind?”
Nicolas kijkt op. “Nee? Zijn we iets vergeten bij onze voorbereiding?”`
“Nee, dat niet. Maar ik had gedacht dat Cindy een vrijgezellenfeestje zou op poten zetten. Maar ….”
“Een vrijgezellenfeestje ?”
“Ja, meestal gaan de vrienden van de bruidegom met de mannen op stap. En gaat de bruid op stap met haar vriendinnen … zo een beetje het laatste feestje als vrijgezel.”
“Ah, ja, brrr … liever niet zene.” Nicolas lijkt te schrikken bij dit idee.
Ella staat op en loopt naar Nicolas toe. “Ik had het eigenlijk wel leuk gevonden. Gewoon zo eens een avondje samen met Cindy, Carmen, Yasmine, Linda, Martha …”
Nicolas streelt langs haar wang. “Bel Cindy op. Misschien is ze het vergeten. Voor mij geen probleem, zene, ik blijf wel hier op de loft.
“Nee, dat doe ik niet. Het hoeft ook niet per sé, maar ik had het wel leuk gevonden. We maken het gewoon gezellig met elkaar.”
“Doen we.” Ze verliezen elkaar in een passionele zoen.
Hun romantisch moment wordt gestoord door het mobieltje van Ella. Met de nodige tegenzin staat Ella op. “Goedemiddag, met Ella.” Klinkt het iets minder opgewekt dan anders.
“Ah, Ella, Carmen hier.”
“Dag Carmen.”
“Ella, ik heb een probleem.”
“Ja, zeg eens ?”
“Mijn zus moet onverwacht werken. En ik ben niet thuis vanavond en nu zoekt ze een babysit. Kan jij misschien?”
“Oei, dat is niet leuk.”
“Het is echt heel belangrijk voor haar. En ze hebben echt niemand.”
“Wacht even.”
Ella brengt Nicolas op de hoogte. Die heeft er geen probleem mee. “Norbert zal je wel kunnen brengen.”
“Ja, Carmen, als ik kan helpen graag.”
“Ok, ik kom je om 19uur oppikken. Ze gaat eten voorzien voor jou. Dank u wel, Ella je bent een schat.”
“Tot stra…” Maar Carmen heeft al ingehaakt.
“Daar gaat ons rustige avondje.” Ella lacht. “We hebben er nog genoeg, zekers?”
Er wordt geklopt. Ella loopt naar de deur. “Dag Norbert.”
“Hey Ella, ah, Nicolas. Ik heb kaartjes kunnen bemachtigen voor een tuinbeurs in Leuven. Het is vanavond vip avond. Zin om mee te gaan? Roger gaat ook mee.”
“Euhm, dat is wel last minute.”
“Ja, Nicolas, sorry. Ik weet het pas van daarstraks.”
Ella leunt tegen de deur van de loft. Er begint haar iets te dagen, maar ze zegt niets. “Waarom niet, lief. Ik ben toch niet thuis.”
“Hoe niet thuis?” Norbert kijkt naar Ella. Ze gebaart van kromme haas. “Ah, nee, Carmen belde juist of ik wil babysitten op haar nichtjes.”
“Ah ja.” Maar in de ogen van Norbert ziet ze direct dat hij mee in een complot zit.
“Zou ik dat doen?” Nicolas kijkt wat verbouwereerd naar Ella.
“Tuurlijk. Zo een vip avond zal wel de moeite zijn. En Norbert gaat mee.”
“Ok, graag dan. Wanneer vertrekken we?”
“19uur? Goed?” Norbert kijkt naar Nicolas.
“Ok, dan vertrekken we samen.” Ella weet een glimlach net te onderdrukken.
“Is Linda in de keuken?”
“Ja, ik ga even mee. Ik heb zin in koffie.” Ella loopt met Norbert mee.
Nicolas loopt naar de zetel.
In de keuken houdt Ella Norbert tegen “Jullie hebben iets georganiseerd voor ons vanavond?”
Norbert kijkt onbegrijpend naar Ella. “Iets georganiseerd ? Maar nee.”
“Jij kan niet liegen voor mij. Maar geen probleem, hou wel rekening met Nicolas? Voor hem is dit niet evident.”
“We gaan gewoon naar die expositie. Das al, ok, misschien even iets kleines eten.”
“Ok, maar als er iets is, als Nicolas het niet ziet zitten, wat dan ook, dan bel je me, ok? Niets mag onze trouw …”
Norbert kijkt haar aan. Hij trekt haar naar zich toe. “Ik weet wat je bedoeld. Ik hou rekening met Nicolas en moest het nodig zijn dan bel ik je. Beloofd.”
Ella geeft Norbert een zoen. “Das alles wat ik moest weten. Oja, Linda is al vertrokken.”
Ella schenkt een 3 kopjes koffie in. “Kom we gaan een koffie drinken.”
Norbert draagt het dienblad naar het salon. “Dat zal smaken.”
Een halfuurtje later gaat Norbert zich ook klaarmaken. Nicolas en Ella lopen naar de badkamer. Eerst legt Ella voor haar en Nicolas alles klaar. Een zomers jurkje voor haar en voor Nicolas een kostuum met felblauw hemd. Dan nemen ze samen een douche. Ella is nadien druk in de weer met het föhnen van haar haar. Nicolas zit op de rand van het bad en houdt alles in de gaten. Hij geniet. “Amai, zo chique.” Nicolas fluit tussen zijn tanden. “En dat om te gaan babysitten.” Ella aarzelt even om Nicolas op de hoogte te brengen van haar vermoeden. Ze doet het niet. “Ik had gewoon zin om me wat op te tutten. Is het te?”
“Maar nee” Nicolas trekt Ella tegen zich aan. “Je hebt gelijk. Je ziet er prachtig uit. Maar het is echt niet te.”
Ze besluiten nog even een film mee te pikken. Nicolas zet in de zetel en Ella zet zich tegen hem aan. “Zot van A” is pas op DVD uitgekomen. Ze genieten van de grappige en vooral romantische film.
Rond 19 uur komt Carmen heel enthousiast de loft binnen. “Ha, hier zitten de tortelduifjes. Ben je klaar?”
Ella staat met enige tegenzin recht. Nicolas trekt terug tegen zich aan. “Tot straks?”
Ella knikt en kust hem liefdevol. “Amuseer je.” Fluistert ze zacht. “Ik hoop dat de kindjes braaf zijn.” Ella lacht. “Als ze op Carmen lijken, zijn het engeltjes.”
Carmen lacht hartelijk. “Ja, met een B voor. Nee, alle gekheid op een stokje. Het zijn 2 schatjes.”
Ella kijkt naar Nicolas. Ze is er toch niet volledig gerust in. Vlak voor de deur draait ze zich even om en gooit nog 2 kushandjes naar Nicolas. “Lief, tot straks, amuseer je op de beurs.”
“Voila” zegt Carmen in de lift. “Alle meisjes wachten.”
“Alle meisje? Het zijn er toch maar twee ” Ella doet of ze het in Keulen hoort donderen.
Carmen lacht hartelijk. “Ja, mijn lieve Ella. Je gaat verschieten, zene …”
Ze wandelen richting Bar Taxi. Maar enkele kilometers voor ze aankomen moet Ella een blinddoek aan. “Toe, Carmen, dat hoeft toch niet.”
‘Jawel. Gewoon doen. Dat hoort zo.”
Ella wil nog tegenpruttelen maar ze weet dat dit niets zal uithalen. Dus laat ze Carmen begaan.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 34
Deel 34 (deel 2)
In Bar Taxi zijn alle lichten gedoofd. Yasmine staat aan de uitkijk. “Ja, daar zijn ze, in de verte. Carmen en Ella!.” Fluistert ze. Iedereen verstopt zich.
Ze horen enkel minuten later de deur openschuiven. “Kom Ella nog twee stapjes.”
“Carmen, toe mag dit uit. Dit is echt niet leuk.”
“Komaan, Ella, je bent er bijna.”
Ze doet de blinddoek af. Daar staat Ella in het volle duister. Ze beseft niet direct waar ze is. Tot het licht ineens aan springt, ze moet wennen aan het plotse licht maar dan ziet ze al haar vriendinnen tevoorschijn komen.
“Je dacht toch niet dat we je vrijgezellenavond zouden vergeten?” Cindy lacht hartelijk. Ze omhelst Ella.
Ella kijkt haar lachend aan. “Vanmiddag dacht ik nog van wel. Maar eerst dat rare voorstel van Carmen en nog geen halfuurtje later komt Norbert op de proppen met een tuinbeurs. Toen wist ik wel hoe laat het was.”
“Oh, jij had het door.” Carmen klinkt wat ontgoocheld.
Ella knikt. “Ja, eigenlijk wel. Maar ik ben wel blij. Ik hoop wel dat Nicolas ervan geniet. Norbert heeft me moeten beloven te bellen.” Linda lacht. “Ocharme, van mij heeft hij ook al zijn les meegekregen.”
Ella omhelst Linda. “Wij kennen Nicolas. Ik zou niet …” Linda legt Ella zacht het zwijgen op. “Geen schrik hebben, hij gaat een zalige avond tegemoet. Norbert kent Nicolas ook.”
Iedereen zet zich neer. Bar Taxi is bijna onherkenbaar. Alle stoelen zijn weg. Er liggen dikke kussen in de plaats en een dik rood kamerbreed tapijt.
“Kom, we zetten ons neer. Dan kunnen we beginnen met de kadootjes.”
Ondertussen is Norbert met Nicolas onderweg naar een chique restaurant in Lier. Onderweg licht Norbert hem in. “Nicolas, we gaan niet naar een tuinbeurs, maar de dames hadden plannen met Ella. En daarom gaan wij samen met de mannen samen eten en dan terug naar de loft om daar nog iets te drinken.”
Nicolas lacht. “Oh, Ella zal blij zijn. Ze heeft er vanmiddag nog over gehad.” Maar dan verstard zijn blik. “Norbert? Ik ben dit wel …”
Norbert stelt hem gerust. “We gaan gewoon iets eten. Frederico, Pierre-Yves, Anthony, Lucas, Simon en Walter zijn er al. Echt Nicolas het gaat meevallen.”
“Het is goed. Als het er niet te gek aan toegaat is het geen probleem. Zeg, wat gaan de dames doen?”
Norbert lacht. “Die hebben bar taxi afgehuurd. Vandaar dat Ronnie ook mee is met ons. O ja, Jens en Johan zijn er ook bij.”
“Das geen probleem.”
“Voila we zijn er.”
Nicolas blijft nog wat achterdochtig maar loopt toch met Norbert het restaurant binnen. Iedereen staat een de bar te wachten. Nicolas wordt enthousiast onthaald. Hij ziet ook Roger staan, naast Pierre Yves. Norbert neemt het woord. “We kunnen al aan tafel gaan maar we wachten nog op een persoon. Hij is onderweg en zal hier dra zijn.”
Nicolas fronst het voorhoofd. “Ja, Nicolas, er ontbreekt nog een iemand. Maar die zal er direct gaan zijn.” Norbert leidt iedereen mee naar een grote mooi gedekte tafel. Nicolas zet zich naast Pierre Yves. Norbert laat naast Nicolas een stoel vrij en zet zich ook neer. Ook de andere vinden direct een geschikte plaats. Frederico, Roger, Lucas en Anthony zitten bij elkaar. Jens en Johan schuiven ook bij.
Er wordt een lekker aperitief met een wachtbordje opgediend. Het is direct heel gezellig en Nicolas geniet. Norbert staat ineens recht. “Voila daar is de laatste gast.” Het is Antoine, die breed glimlachend voor Nicolas staat. “Dit wou ik voor geen geld van de wereld missen, zoon.”
Nicolas staat recht en omhelst zijn vader. “En ma?”
“Ja, Nicolas, die kon hier niet veel komen doen. Die heb ik aan een of andere bar afgezet. Bar Taxi had Norbert me doorgegeven.”
“Mijn ma, naar Bar Taxi ?” Er klinkt ongeloof in Nicolas zijn stem.
“Ja, geheel op haar voorstel.”
En ja hoor in Bar Taxi wordt Leonie enthousiast ontvangen. Ella omhelst haar toekomstig schoenmoeder. “Ma, wat leuk dat jullie al hier zijn. Dit wordt een leuke avond.”
Leonie zet zich mee in de kussen. “Amai wat een mooi inrichting. Ik hoop wel dat ik nog recht raak straks.”
Cindy lacht. “Nee, dat hebben wij vandaag allemaal aangepast. Normaal staan hier tafeltjes en stoelen. Heb je liever een stoel?”
“Nee, hoor. Het lijkt me heel gezellig zo.”
Yasmine schenkt glaasje Cava in. Cindy geeft als eerste een geschenkje aan Ella. Een klein vierkant doosje. “Ella, dit is een eerste geschenkje. Iets dat volgens mij niet mag ontbreken op je huwelijksdag.”
Ella trekt voorzichtig het lintje los. In het pakje zit een lichtblauwe kousenband. Ella lacht. Cindy gaat onverstoorbaar verder. “Ja, Ella, something old heb je van Leonie. Nu heb je something blue. En dat mag je lenen.” Ze duwt Ella een beursje in de hand. Ella kijkt in het zakje. In het zakje zit een mooi armbandje. “Dat is nog van mijn mama. Ik draag het enkel bij speciale gelegenheden. En jij mag dat lenen voor je grote dag.”
Ella omhelst Cindy. “Das lief. En zo mooi …”
Dan kan Ella alle pakjes openen, van Linda een satijnen lakenset, van Carmen een sexy lingerie duootje …, van Yasmine een typisch Iraans beeldje dat symbool staat voor vruchtbaarheid en geluk. Carla, Martha, Anke, Lotte en Inge hebben een grote ontbijtmand mee. Tot slot geeft Leonie Ella nog een klein doosje met een parel aan een gouden kettinkje. Ella is onder de indruk. “Dit hadden jullie toch allemaal niet moeten doen. Gewoon gezellig samen, was toch meer als genoeg.”
“Ellaatje, toch. We willen je gewoon in de watte leggen. Jij verdient dat.”
Ella bloost. “Dank u wel allemaal. Hier gaan we op drinken.”
“En eten ….” Cindy klapt in haar handen.
De jongste garde komt direct met dienbladen met lekker voor de dag. Tappa’s in alle soorten en maten, allemaal even lekker en fijn. Iedereen geniet. Iedereen haalt leuke anekdotes aan. Vooral Leonie weet iedereen te boeien. Verhalen over de start van de Wingerd, de kleine Nicolas en ook van Norbert en Tessa. Ella geniet van de verhalen. Ella vertelt ook over haar mama en haar papa. Pierre-Yves heeft haar al heel wat verteld.
Later op de avond gaat Yasmine achter de draaitafel staan. Ze heeft met Frederico geoefend en weet iedereen aangenaam te verassen met haar DJ kunstjes. Iedereen danst en geniet.
Cindy zit met Linda en Leonie aan de bar. “En Leonie, mag ik Leonie zeggen, valt deze avond mee ?”
Leonie lacht. “Ik voel me ineens stukken jonger. Kijk Ella stralen. Ze geniet. Ik zie haar zo graag bezig met Nicolas. Die stralen uit wat liefde moet zijn tussen man en vrouw.”
Linda knikt. “Das waar. Ze gaan op in elkaar, ze kunnen niet lang zonder elkaar. En dan zeggen dat ze 3 jaar …”
Cindy zucht. “Ik zie Ella nog vertrekken naar Zuid Afrika. Anthony en ik waren er het hart van in. Wat moet dat niet voor Nicolas geweest zijn.”
Linda knikt. “Ik heb hem gesmeekt haar achterna te gaan. Maar hij wou haar dat zo graag laten beleven. Hij heeft zichzelf weggecijferd voor haar.”
Anke zet zich naast Linda. “Hij kwijnde weg. Ik weet nog als ik op de loft kwam. Die donkere doeken. Ik had zo een medelijden met hem.”
“Hij liet niemand toe. Leonie, ik kreeg er geen contact meer mee. Jullie mochten niet langskomen.”
“En zie nu.” Cindy lacht. “Binnen 2 dagen zijn ze getrouwd.”
Anke lacht. “Ja, dat is inderdaad zo. Nicolas is als het ware herrezen. Je herkent hem bijna niet meer. Zo een verschil. Wat gingen de mannen doen? Simon wist niet wat te verwachten.”
Linda lacht. “Ze zijn gaan dineren. En dan gaan ze naar de loft. Gewoon niet te druk.”
In Bar Taxi zijn alle lichten gedoofd. Yasmine staat aan de uitkijk. “Ja, daar zijn ze, in de verte. Carmen en Ella!.” Fluistert ze. Iedereen verstopt zich.
Ze horen enkel minuten later de deur openschuiven. “Kom Ella nog twee stapjes.”
“Carmen, toe mag dit uit. Dit is echt niet leuk.”
“Komaan, Ella, je bent er bijna.”
Ze doet de blinddoek af. Daar staat Ella in het volle duister. Ze beseft niet direct waar ze is. Tot het licht ineens aan springt, ze moet wennen aan het plotse licht maar dan ziet ze al haar vriendinnen tevoorschijn komen.
“Je dacht toch niet dat we je vrijgezellenavond zouden vergeten?” Cindy lacht hartelijk. Ze omhelst Ella.
Ella kijkt haar lachend aan. “Vanmiddag dacht ik nog van wel. Maar eerst dat rare voorstel van Carmen en nog geen halfuurtje later komt Norbert op de proppen met een tuinbeurs. Toen wist ik wel hoe laat het was.”
“Oh, jij had het door.” Carmen klinkt wat ontgoocheld.
Ella knikt. “Ja, eigenlijk wel. Maar ik ben wel blij. Ik hoop wel dat Nicolas ervan geniet. Norbert heeft me moeten beloven te bellen.” Linda lacht. “Ocharme, van mij heeft hij ook al zijn les meegekregen.”
Ella omhelst Linda. “Wij kennen Nicolas. Ik zou niet …” Linda legt Ella zacht het zwijgen op. “Geen schrik hebben, hij gaat een zalige avond tegemoet. Norbert kent Nicolas ook.”
Iedereen zet zich neer. Bar Taxi is bijna onherkenbaar. Alle stoelen zijn weg. Er liggen dikke kussen in de plaats en een dik rood kamerbreed tapijt.
“Kom, we zetten ons neer. Dan kunnen we beginnen met de kadootjes.”
Ondertussen is Norbert met Nicolas onderweg naar een chique restaurant in Lier. Onderweg licht Norbert hem in. “Nicolas, we gaan niet naar een tuinbeurs, maar de dames hadden plannen met Ella. En daarom gaan wij samen met de mannen samen eten en dan terug naar de loft om daar nog iets te drinken.”
Nicolas lacht. “Oh, Ella zal blij zijn. Ze heeft er vanmiddag nog over gehad.” Maar dan verstard zijn blik. “Norbert? Ik ben dit wel …”
Norbert stelt hem gerust. “We gaan gewoon iets eten. Frederico, Pierre-Yves, Anthony, Lucas, Simon en Walter zijn er al. Echt Nicolas het gaat meevallen.”
“Het is goed. Als het er niet te gek aan toegaat is het geen probleem. Zeg, wat gaan de dames doen?”
Norbert lacht. “Die hebben bar taxi afgehuurd. Vandaar dat Ronnie ook mee is met ons. O ja, Jens en Johan zijn er ook bij.”
“Das geen probleem.”
“Voila we zijn er.”
Nicolas blijft nog wat achterdochtig maar loopt toch met Norbert het restaurant binnen. Iedereen staat een de bar te wachten. Nicolas wordt enthousiast onthaald. Hij ziet ook Roger staan, naast Pierre Yves. Norbert neemt het woord. “We kunnen al aan tafel gaan maar we wachten nog op een persoon. Hij is onderweg en zal hier dra zijn.”
Nicolas fronst het voorhoofd. “Ja, Nicolas, er ontbreekt nog een iemand. Maar die zal er direct gaan zijn.” Norbert leidt iedereen mee naar een grote mooi gedekte tafel. Nicolas zet zich naast Pierre Yves. Norbert laat naast Nicolas een stoel vrij en zet zich ook neer. Ook de andere vinden direct een geschikte plaats. Frederico, Roger, Lucas en Anthony zitten bij elkaar. Jens en Johan schuiven ook bij.
Er wordt een lekker aperitief met een wachtbordje opgediend. Het is direct heel gezellig en Nicolas geniet. Norbert staat ineens recht. “Voila daar is de laatste gast.” Het is Antoine, die breed glimlachend voor Nicolas staat. “Dit wou ik voor geen geld van de wereld missen, zoon.”
Nicolas staat recht en omhelst zijn vader. “En ma?”
“Ja, Nicolas, die kon hier niet veel komen doen. Die heb ik aan een of andere bar afgezet. Bar Taxi had Norbert me doorgegeven.”
“Mijn ma, naar Bar Taxi ?” Er klinkt ongeloof in Nicolas zijn stem.
“Ja, geheel op haar voorstel.”
En ja hoor in Bar Taxi wordt Leonie enthousiast ontvangen. Ella omhelst haar toekomstig schoenmoeder. “Ma, wat leuk dat jullie al hier zijn. Dit wordt een leuke avond.”
Leonie zet zich mee in de kussen. “Amai wat een mooi inrichting. Ik hoop wel dat ik nog recht raak straks.”
Cindy lacht. “Nee, dat hebben wij vandaag allemaal aangepast. Normaal staan hier tafeltjes en stoelen. Heb je liever een stoel?”
“Nee, hoor. Het lijkt me heel gezellig zo.”
Yasmine schenkt glaasje Cava in. Cindy geeft als eerste een geschenkje aan Ella. Een klein vierkant doosje. “Ella, dit is een eerste geschenkje. Iets dat volgens mij niet mag ontbreken op je huwelijksdag.”
Ella trekt voorzichtig het lintje los. In het pakje zit een lichtblauwe kousenband. Ella lacht. Cindy gaat onverstoorbaar verder. “Ja, Ella, something old heb je van Leonie. Nu heb je something blue. En dat mag je lenen.” Ze duwt Ella een beursje in de hand. Ella kijkt in het zakje. In het zakje zit een mooi armbandje. “Dat is nog van mijn mama. Ik draag het enkel bij speciale gelegenheden. En jij mag dat lenen voor je grote dag.”
Ella omhelst Cindy. “Das lief. En zo mooi …”
Dan kan Ella alle pakjes openen, van Linda een satijnen lakenset, van Carmen een sexy lingerie duootje …, van Yasmine een typisch Iraans beeldje dat symbool staat voor vruchtbaarheid en geluk. Carla, Martha, Anke, Lotte en Inge hebben een grote ontbijtmand mee. Tot slot geeft Leonie Ella nog een klein doosje met een parel aan een gouden kettinkje. Ella is onder de indruk. “Dit hadden jullie toch allemaal niet moeten doen. Gewoon gezellig samen, was toch meer als genoeg.”
“Ellaatje, toch. We willen je gewoon in de watte leggen. Jij verdient dat.”
Ella bloost. “Dank u wel allemaal. Hier gaan we op drinken.”
“En eten ….” Cindy klapt in haar handen.
De jongste garde komt direct met dienbladen met lekker voor de dag. Tappa’s in alle soorten en maten, allemaal even lekker en fijn. Iedereen geniet. Iedereen haalt leuke anekdotes aan. Vooral Leonie weet iedereen te boeien. Verhalen over de start van de Wingerd, de kleine Nicolas en ook van Norbert en Tessa. Ella geniet van de verhalen. Ella vertelt ook over haar mama en haar papa. Pierre-Yves heeft haar al heel wat verteld.
Later op de avond gaat Yasmine achter de draaitafel staan. Ze heeft met Frederico geoefend en weet iedereen aangenaam te verassen met haar DJ kunstjes. Iedereen danst en geniet.
Cindy zit met Linda en Leonie aan de bar. “En Leonie, mag ik Leonie zeggen, valt deze avond mee ?”
Leonie lacht. “Ik voel me ineens stukken jonger. Kijk Ella stralen. Ze geniet. Ik zie haar zo graag bezig met Nicolas. Die stralen uit wat liefde moet zijn tussen man en vrouw.”
Linda knikt. “Das waar. Ze gaan op in elkaar, ze kunnen niet lang zonder elkaar. En dan zeggen dat ze 3 jaar …”
Cindy zucht. “Ik zie Ella nog vertrekken naar Zuid Afrika. Anthony en ik waren er het hart van in. Wat moet dat niet voor Nicolas geweest zijn.”
Linda knikt. “Ik heb hem gesmeekt haar achterna te gaan. Maar hij wou haar dat zo graag laten beleven. Hij heeft zichzelf weggecijferd voor haar.”
Anke zet zich naast Linda. “Hij kwijnde weg. Ik weet nog als ik op de loft kwam. Die donkere doeken. Ik had zo een medelijden met hem.”
“Hij liet niemand toe. Leonie, ik kreeg er geen contact meer mee. Jullie mochten niet langskomen.”
“En zie nu.” Cindy lacht. “Binnen 2 dagen zijn ze getrouwd.”
Anke lacht. “Ja, dat is inderdaad zo. Nicolas is als het ware herrezen. Je herkent hem bijna niet meer. Zo een verschil. Wat gingen de mannen doen? Simon wist niet wat te verwachten.”
Linda lacht. “Ze zijn gaan dineren. En dan gaan ze naar de loft. Gewoon niet te druk.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 35
Deel 35 (deel 3)
In het restaurant wordt ondertussen het hoofdgerecht opgediend. Babykreeft met fijne groentjes en een champagnesaus. Nicolas geniet maar vindt spijtig dat Ella er niet bij is. Zijn gedachten dwalen dikwijls af. Hij verlangt ook verschrikkelijk naar zaterdag. Ella zijn vrouw kunnen noemen is voor hem een groot verlangen. Een wens die eindelijk in vervulling gaat. Hij neemt een hap. De kreeft smaakt heerlijk. Iedereen aan tafel geniet.
Anthony zit naast Lucas. Hij weet niet goed hoe hij aan dit alles moet beginnen. Lucas legt even zijn hand op Anthony’s knie. “Kijk gewoon wat ik doe. Dit is makkelijker dan het lijkt.” Opgelucht kijkt Anthony naar Lucas. Hij neemt voorzichtig een hapje. “Oohhh, dit is lekker.”
Norbert lacht. “Dat was de bedoeling. Smakelijk iedereen.”
Na het hoofdgerecht wordt er nog een fantastisch desserten bord opgediend. Met citroenpudding natuurlijk. Het is al na twaalven als het volledige gezelschap zich naar de loft begeeft. Ze wandelen door Lier. Nicolas loopt achteraan. Zijn gedachten dwalen af naar zijn fietstocht met Frederico en zijn tochtje met Ella op de tandem. Hij denkt ook terug aan zijn eerste wandeling in de tuin van de Wingerd. Samen met Ella op het bankje … hij verscholen achter een hoed. Ella in haar rode jas … Hij kijkt naar de maan.
“Hey, choco prins” Het is Frederico die Nicolas terug naar de werkelijkheid haalt. “Je zit precies op de maan.” Frederico lacht hartelijk en legt zijn arm rond Nicolas. “Je mist Ella, niet?”
Nicolas knikt. “Ja, ik mis haar.”
“Je hebt dan, na Yasmine, een super exemplaar aan de haak geslagen.”
“Ik zie haar heel graag.” Fluistert Nicolas.
“Ik zie Yasmine graag. Ik weet wat je voelt. En zaterdag is voor jullie de top van romantiek … trouwen in een kasteel … wow …”
Nicoals lacht. “Jullie zijn de volgende misschien.”
Frederico lacht. “Wie weet is Walter of Norbert wel eerst …”
Die twee draaien zich om. “Eerst zijn ?” Walter lacht.
“Ja, Nicolas verlangt naar zaterdag. En vroegen ons af wie nog zou trouwen.”
“Ah …” Norbert lacht. “Daar hebben Linda en ik nog niet over nagedacht.”
Walter kijkt verbaasd. “We zijn net samen.”
“Dat is geen reden.” Frederico kijkt naar Walter. “Kijk naar onze choco prins en zijn prinses.”
Nicolas kijkt verbouwereerd naar Frederico en antwoord verontwaardigd. “Ik heb haar lang genoeg moeten missen.”
“Ja, das waar. Ik heb Yasmine ook even niet bij me gehad. Ik denk daar nog altijd mee veel spijt aan terug.” Frederico klopt hem vriendschappelijk op de rug. “Julie zijn een droomkoppel.”
“Zeg, wij hebben wel dorst.” Norbert maant de achterblijvers aan door te lopen.
“Ok, we komen.”
Ondertussen genieten ze in Bar Taxi van het dessert. Linda heeft een gans dessertenbuffet voorbereid. Het ziet er heerlijk uit. Ze kiezen voor wat rustigere muziek. Ella speelt met haar Gsm. Ze zou zo graag even een sms’je naar Nicolas sturen. Ze loopt naar het terras, zet zich neer en typt “Zie je graag. Het is hier heel leuk, maar ik mis je xxx”. Zo, verstuurd. Ze glimlacht.
Nog een twee minuten later rinkelt haar GSM. “Ik hou van jou. Nu met iedereen op weg naar de loft. Tot straks. Kusje Nicolas.”
Dit berichtje stelt haar gerust. Ze gaat terug naar binnen.
“Kijk een wat een glimlach.” Anke kijkt haar lachend aan.
“Ik heb even een sms’je naar Nicolas gestuurd.” Ella bloost.
“En ik durf wedden dat hij al geantwoord heeft.” Martha legt haar arm rond Ella.
“Ja, inderdaad. Valt het op?”
“Ja, je straalt nog meer dan ervoor.” Leonie maant Ella aan bij haar te komen zitten.
“Ik denk dat Nicolas je ook mist.”
“Ja, daarom wou ik hem even bellen. Voor hem is dit moeilijker. Niet dat ik hem minder graag zie. Maar…”
“Dat weet ik, lieve Ella. Nicolas moet hieraan nog wennen.”
“Ik verlang zo naar zaterdag. We zijn onlangs een weekendje naar de blokhut geweest. Alleen Nicolas en ik. We hebben daar zo van genoten. Gewoon wij twee samen…” Ella bloost.
Leonie lacht. “Dat hebben jullie nodig. Jullie moeten jullie leventje nog op het juiste spoor krijgen, dat zal wel vlotten.”
“Voor mij zijn de laatste 4 jaren in zo een sneltreinvaart voorbij gegaan. Weggaan op de camping, bij Cindy terecht gekomen, dan proberen ontdekken wat ik wou, problemen overwinnen, de liefde vinden …” ze zucht. “mijn enige liefde terug verliezen, 3 jaar studeren en nu op enkel weken terug verloofd zijn met de liefde van mijn leven.” Leonie omhelst Ella. “En geef het nu enkele maanden en jullie treintje samen rijdt zalig verder.
Ella lacht. “Ja, daar geloof ik in.”
“Kom, dames, genoeg gefilosofeerd … nu dansen.” Yasmine lacht hartelijk. Ella zet zich recht en mengt zich opnieuw uitgelaten in het dansgewoel …
Op de loft geniet iedereen van een poescafé. Iedereen vertelt verhalen. Het is zo een beetje waarheid of leugen … iedereen geniet… meer moet het niet zijn …
Maar dat is buiten Frederico en ja ook buiten Lucas gerekend. Ze zetten zich naast Nicolas in de zetel. “Nicolas, we willen nog een grap uithalen met Ella en daar hebben we jou bij nodig.”
Nicolas houdt het tweetal argwanend in het oog. Ook de andere komen mee luisteren.
Frederico en Lucas leggen met veel gebaren hun plan uit. Hoe meer uitleg Nicolas krijgt hoe bleker hij wordt. “Komaan, dat kan je toch niet doen. Ze gaat zich een bult verschieten.”
“Maar, Nicolas, das nu net de bedoeling. Er is geen enkel risico. Komaan….” Jens valt de twee bij. Nicolas probeert steun te vinden bij zijn vader en Norbert maar die twee staan eveneens te glunderen. Dus kan hij niet anders dan toegeven.
“Ok, ik ben blijkbaar de enige die het niet ziet zitten. Doe maar. Ik geef me gewonnen. Als ik niet toegeef, heb ik schrik dat jullie met mij gaan doen.”
“Wees daar maar zeker van. Ik heb mijn kapperschaar mee.” Dreigt Anthony.
Met zijn allen lopen ze naar beneden. Nog geen uurtje later zitten ze opnieuw in de loft. Ze genieten nog van een laatste glaasje en rond 3 uur ’s nachts gaat iedereen naar huis. Norbert en Antoine blijven alleen achter met Nicolas. Antoine gaat slapen. Nicolas en Nobert blijven achter in het salon.. “Je bent ineens zo stil? Scheelt er iets?”
Nicolas haalt zijn schouders op. “Ik weet niet. Zou Ella … En hoe gaat ze reageren?”
“Ze zal er straks wel zijn. De vrouwen zijn nog niet uitgefeest. Ja, dat wil ik niet missen. Het fototoestel ligt klaar. ”
“Ik mis haar.”
“Zij mist je ook.”
“Zou je denken ?” Nicolas kijkt wat vertwijfeld.
“Nee, Nicolas, zo mag je niet denken. Ze mist je ook. Straks is ze hier. Kom we drinken nog iets. Linda komt ook naar hier. We blijven hier slapen.”
“Das goed.” Nicolas zucht. “Ik zou de muren oplopen, alleen. Allé figuurlijk dan .. Niet vertellen aan Ella. Ik gun haar die dingen, maar ik mis haar zo verschrikkelijk.” Er rollen tranen over zijn wangen.
“Dat weet ze. Kom, we drinken nog een Whisky. Zeg zet die reportage eens op van je orchideeën?”
Norbert luistert naar de verhalen van Nicolas terwijl de reportage loopt. Als het over zijn bloemen gaat is hij direct opgekikkerd en is hij zijn dipje meteen vergeten.
In het restaurant wordt ondertussen het hoofdgerecht opgediend. Babykreeft met fijne groentjes en een champagnesaus. Nicolas geniet maar vindt spijtig dat Ella er niet bij is. Zijn gedachten dwalen dikwijls af. Hij verlangt ook verschrikkelijk naar zaterdag. Ella zijn vrouw kunnen noemen is voor hem een groot verlangen. Een wens die eindelijk in vervulling gaat. Hij neemt een hap. De kreeft smaakt heerlijk. Iedereen aan tafel geniet.
Anthony zit naast Lucas. Hij weet niet goed hoe hij aan dit alles moet beginnen. Lucas legt even zijn hand op Anthony’s knie. “Kijk gewoon wat ik doe. Dit is makkelijker dan het lijkt.” Opgelucht kijkt Anthony naar Lucas. Hij neemt voorzichtig een hapje. “Oohhh, dit is lekker.”
Norbert lacht. “Dat was de bedoeling. Smakelijk iedereen.”
Na het hoofdgerecht wordt er nog een fantastisch desserten bord opgediend. Met citroenpudding natuurlijk. Het is al na twaalven als het volledige gezelschap zich naar de loft begeeft. Ze wandelen door Lier. Nicolas loopt achteraan. Zijn gedachten dwalen af naar zijn fietstocht met Frederico en zijn tochtje met Ella op de tandem. Hij denkt ook terug aan zijn eerste wandeling in de tuin van de Wingerd. Samen met Ella op het bankje … hij verscholen achter een hoed. Ella in haar rode jas … Hij kijkt naar de maan.
“Hey, choco prins” Het is Frederico die Nicolas terug naar de werkelijkheid haalt. “Je zit precies op de maan.” Frederico lacht hartelijk en legt zijn arm rond Nicolas. “Je mist Ella, niet?”
Nicolas knikt. “Ja, ik mis haar.”
“Je hebt dan, na Yasmine, een super exemplaar aan de haak geslagen.”
“Ik zie haar heel graag.” Fluistert Nicolas.
“Ik zie Yasmine graag. Ik weet wat je voelt. En zaterdag is voor jullie de top van romantiek … trouwen in een kasteel … wow …”
Nicoals lacht. “Jullie zijn de volgende misschien.”
Frederico lacht. “Wie weet is Walter of Norbert wel eerst …”
Die twee draaien zich om. “Eerst zijn ?” Walter lacht.
“Ja, Nicolas verlangt naar zaterdag. En vroegen ons af wie nog zou trouwen.”
“Ah …” Norbert lacht. “Daar hebben Linda en ik nog niet over nagedacht.”
Walter kijkt verbaasd. “We zijn net samen.”
“Dat is geen reden.” Frederico kijkt naar Walter. “Kijk naar onze choco prins en zijn prinses.”
Nicolas kijkt verbouwereerd naar Frederico en antwoord verontwaardigd. “Ik heb haar lang genoeg moeten missen.”
“Ja, das waar. Ik heb Yasmine ook even niet bij me gehad. Ik denk daar nog altijd mee veel spijt aan terug.” Frederico klopt hem vriendschappelijk op de rug. “Julie zijn een droomkoppel.”
“Zeg, wij hebben wel dorst.” Norbert maant de achterblijvers aan door te lopen.
“Ok, we komen.”
Ondertussen genieten ze in Bar Taxi van het dessert. Linda heeft een gans dessertenbuffet voorbereid. Het ziet er heerlijk uit. Ze kiezen voor wat rustigere muziek. Ella speelt met haar Gsm. Ze zou zo graag even een sms’je naar Nicolas sturen. Ze loopt naar het terras, zet zich neer en typt “Zie je graag. Het is hier heel leuk, maar ik mis je xxx”. Zo, verstuurd. Ze glimlacht.
Nog een twee minuten later rinkelt haar GSM. “Ik hou van jou. Nu met iedereen op weg naar de loft. Tot straks. Kusje Nicolas.”
Dit berichtje stelt haar gerust. Ze gaat terug naar binnen.
“Kijk een wat een glimlach.” Anke kijkt haar lachend aan.
“Ik heb even een sms’je naar Nicolas gestuurd.” Ella bloost.
“En ik durf wedden dat hij al geantwoord heeft.” Martha legt haar arm rond Ella.
“Ja, inderdaad. Valt het op?”
“Ja, je straalt nog meer dan ervoor.” Leonie maant Ella aan bij haar te komen zitten.
“Ik denk dat Nicolas je ook mist.”
“Ja, daarom wou ik hem even bellen. Voor hem is dit moeilijker. Niet dat ik hem minder graag zie. Maar…”
“Dat weet ik, lieve Ella. Nicolas moet hieraan nog wennen.”
“Ik verlang zo naar zaterdag. We zijn onlangs een weekendje naar de blokhut geweest. Alleen Nicolas en ik. We hebben daar zo van genoten. Gewoon wij twee samen…” Ella bloost.
Leonie lacht. “Dat hebben jullie nodig. Jullie moeten jullie leventje nog op het juiste spoor krijgen, dat zal wel vlotten.”
“Voor mij zijn de laatste 4 jaren in zo een sneltreinvaart voorbij gegaan. Weggaan op de camping, bij Cindy terecht gekomen, dan proberen ontdekken wat ik wou, problemen overwinnen, de liefde vinden …” ze zucht. “mijn enige liefde terug verliezen, 3 jaar studeren en nu op enkel weken terug verloofd zijn met de liefde van mijn leven.” Leonie omhelst Ella. “En geef het nu enkele maanden en jullie treintje samen rijdt zalig verder.
Ella lacht. “Ja, daar geloof ik in.”
“Kom, dames, genoeg gefilosofeerd … nu dansen.” Yasmine lacht hartelijk. Ella zet zich recht en mengt zich opnieuw uitgelaten in het dansgewoel …
Op de loft geniet iedereen van een poescafé. Iedereen vertelt verhalen. Het is zo een beetje waarheid of leugen … iedereen geniet… meer moet het niet zijn …
Maar dat is buiten Frederico en ja ook buiten Lucas gerekend. Ze zetten zich naast Nicolas in de zetel. “Nicolas, we willen nog een grap uithalen met Ella en daar hebben we jou bij nodig.”
Nicolas houdt het tweetal argwanend in het oog. Ook de andere komen mee luisteren.
Frederico en Lucas leggen met veel gebaren hun plan uit. Hoe meer uitleg Nicolas krijgt hoe bleker hij wordt. “Komaan, dat kan je toch niet doen. Ze gaat zich een bult verschieten.”
“Maar, Nicolas, das nu net de bedoeling. Er is geen enkel risico. Komaan….” Jens valt de twee bij. Nicolas probeert steun te vinden bij zijn vader en Norbert maar die twee staan eveneens te glunderen. Dus kan hij niet anders dan toegeven.
“Ok, ik ben blijkbaar de enige die het niet ziet zitten. Doe maar. Ik geef me gewonnen. Als ik niet toegeef, heb ik schrik dat jullie met mij gaan doen.”
“Wees daar maar zeker van. Ik heb mijn kapperschaar mee.” Dreigt Anthony.
Met zijn allen lopen ze naar beneden. Nog geen uurtje later zitten ze opnieuw in de loft. Ze genieten nog van een laatste glaasje en rond 3 uur ’s nachts gaat iedereen naar huis. Norbert en Antoine blijven alleen achter met Nicolas. Antoine gaat slapen. Nicolas en Nobert blijven achter in het salon.. “Je bent ineens zo stil? Scheelt er iets?”
Nicolas haalt zijn schouders op. “Ik weet niet. Zou Ella … En hoe gaat ze reageren?”
“Ze zal er straks wel zijn. De vrouwen zijn nog niet uitgefeest. Ja, dat wil ik niet missen. Het fototoestel ligt klaar. ”
“Ik mis haar.”
“Zij mist je ook.”
“Zou je denken ?” Nicolas kijkt wat vertwijfeld.
“Nee, Nicolas, zo mag je niet denken. Ze mist je ook. Straks is ze hier. Kom we drinken nog iets. Linda komt ook naar hier. We blijven hier slapen.”
“Das goed.” Nicolas zucht. “Ik zou de muren oplopen, alleen. Allé figuurlijk dan .. Niet vertellen aan Ella. Ik gun haar die dingen, maar ik mis haar zo verschrikkelijk.” Er rollen tranen over zijn wangen.
“Dat weet ze. Kom, we drinken nog een Whisky. Zeg zet die reportage eens op van je orchideeën?”
Norbert luistert naar de verhalen van Nicolas terwijl de reportage loopt. Als het over zijn bloemen gaat is hij direct opgekikkerd en is hij zijn dipje meteen vergeten.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 36
Deel 36
Frederico en Walter gaan eerst nog iets drinken in Lier maar rond 4 uur wandelen ze nieuwsgierig naar Bar Taxi. Net op dat moment komen ook Anthony en Lucas daar aan. “Ook nieuwsgierig? Ja, zou Ella hier nog zijn ? Of …”
Frederico knikt. “Ja, ik wil wel eens horen hoe mijn Yasminietje klinkt als DJ.”
Ze luisteren aan de deur. Er is nog altijd veel ambiance. “Gaan we binnen?” Anthony heeft de hendel van de deur al in de hand.
De andere twijfelen maar dan gaan ze toch naar binnen. “Dag Dametjes!”
Iedereen kijkt blij verrast.
“Waar is Nicolas?” Ella kijkt verbaasd.
“Ik denk dat die gaan slapen is.” Frederico loopt naar Yasmine.
Ella kijkt op haar GSM. “Oh, nee, zo vroeg al. Ik denk dat ik naar huis ga.”
Linda kijkt naar Ella. “Ik denk dat Leonie ook blij zal zijn.”
Leonie zit aan de bar. Ze valt bijna om van de slaap.
Ella klapt in haar handen. “Hey iedereen, mag ik even jullie aandacht. Ik zou iedereen heel hartelijk willen bedanken voor de prachtige avond. Maar als jullie het niet erg vinden zou ik nu graag naar huis gaan. Het is al verschrikkelijk laat… vroeg eigenlijk. Ik ga eerlijk zijn. Ik mis Nicolas.”
Frederico lacht. “En Nicolas mist jou.”
Iedereen lacht. Anthony kijkt verbaasd. “Waarom lachen jullie nu. Het zou toch maar erg zijn als ze elkaar niet zouden missen.”
“Das is zo. Ellaatje, ga jij met Linda en Leonie maar naar de loft. Wij ruimen alles wel op.”
Ella omhelst iedereen. Voor ze naar buiten gaan, draait ze zich nog om. “Bedankt, iedereen, ik heb ervan genoten.” Ze draagt de zak met de geschenkjes en steekt de zak in de lucht. “En voor dit alles ga ik veel zorg dragen. Slaap lekker iedereen.”
Arm in arm lopen de drie dames richting de Wingerd. “Ik vond het een heel fijne avond.” Zegt Ella zacht. “Ik heb mijn liefke gemist maar toch heb ik genoten.”
“Dat was de bedoeling.” Lacht Linda.
“Dat is dan gelukt. Ik was blij erbij te kunnen zijn. Wij logeren nu wel bij jullie?” Leonie kijkt naar Ella.
“Das geen probleem. Ik vind het tof dat jullie er nu al zijn.”
Nog geen kwartiertje later zoeft de lift naar boven. In de hal nemen Ella en Linda afscheid van Leonie. Heel voorzichtig doet Ella de deur van de loft open. Ze glimlacht en loopt direct op Nicolas toe. Maar dan schrikt ze zich een ongeluk. Daar ligt Nicolas in de zetel. Zijn been … Ze kijkt verschrikt naar Linda.
Ook zij weet niet wat er van te denken. “Hoe kan dat nu? De mannen hebben niet gezegd dat Nicolas gevallen is? En waar is Norbert?”
Norbert staat met zijn fototoestel in de aanslag klaar achter de slaapkamerdeur die op een kier staat. Hij wacht nog even af maar filmt wel …
“Liefke?” Ella kust Nicolas voorzichtig vol op de mond. Nicolas opent zijn ogen. “Ella? Oh, je bent terug.” Hij beantwoordt direct haar zoen.
“Ik zie je graag.”
“Ik jou ook. Ik heb je gemist. Maar wat is er gebeurd?”
“Ik heb jou ook gemist. Was het leuk?”
“Nee, Nicolas, jij eerst. Is er een ongeluk gebeurd? Heb je veel pijn ?”
Linda zet zich ook neer in de zetel. Ze ziet in een ooghoek net Norbert met het fototoestel. Ze glimlacht en zwijgt. “Ik ben serieus gevallen” bekent Nicolas.
“Ai, gebroken? Hoe is het gebeurd ?” Ella is bezorgd. “Ja, een complexe breuk … waar ik volgens dokter Lucas mijn leven lang last van ga hebben…”
“Dat meen je niet. Maar liefke toch, net nu …” Ella streelt zacht over Nicolas’s arm.
Nicolas valt niet uit zijn rol en gaat vol overtuiging verder. “Ja, ik ben gevallen …. voor de meest prachtig vrouw ter wereld” gaat hij verder “ … en dat hebben onze vrienden willen duidelijk maken met deze gips….” Nicolas kan zich nog maar net serieus houden. Maar als Ella dan nog het fototoestel opmerkt, weet ze dat ze bij de neus is genomen door haar beste vrienden … ze grabbelt het kussen dat onder Nicolas been ligt en gooit het in zijn gezicht. “Oh, jij durft …me zo bij de neus nemen ...”
Nicolas schrikt. “Nee, ik kon niet anders … zelfs Norbert en mijn pa vonden dat ik niet mocht weigeren.”
Ondertussen staan ook Antoine en Leonie aan de deur. “En Ella, jij bent geen blok aan zijn been hoor.”
Ella staat recht. “Ja, daar ben ik volledig ingetrapt. Ik dacht echt dat hij een breuk had” Ze draait zich terug naar Nicolas. “En nu ? Je zit hier wel mooi ?”
“Ik ga beneden het zaagmachientje halen …. Je mag helpen, Ella.” Norbert loopt al naar de lift.
Nicolas lacht hartelijk. Antoine kijkt geamuseerd toe. “Zie maar dat hij zich geen breuk lacht.”
Ella krabbelt recht en nestelt zich knus naast Nicolas.
“Zeg, Ella, alle gekheid op een stokje … hoe was jouw avond eigenlijk?”
“Ja, we hebben ook een leuke avond gehad. Yasmine als DJ met ook nog tapas en een dessertenbuffet in Bar Taxi. En jij wat heb je gedaan voor het gips ?”
“We zijn gaan dineren in een chique restaurant. Alles heel lekker … kreeft … heel lekker en leuk, vooral Anthony. En dan hebben we hier een pousse café gedronken met deze gevolgen” Hij wijst naar het gipsverband om zijn been en streelt Ella zacht. “Maar ik doe zo een dingen liever samen met jou.”
“Wat vallen ?” Ella kust Nicolas. “Ik doe dat ook liever met jou. Ah, daar is Norbert. Vertrouw je mij?”
Nicolas lacht. “Voor de volle 100%. Komaan, Pluis, bevrijdt mij … Ik zal je eeuwig dankbaar zijn.” Heel voorzicht zet Ella het zaagje in het gips en cm per cm opent ze het gips. Nog geen half uur later is Nicolas opnieuw een vrij man. Iedereen gaat slapen. Het is dan ook al erg laat.
“Wij zullen ook maar volgen zeker?” Nicolas staat recht en neemt Ella in zijn armen. Hij stapt naar hun slaapkamer en laat haar neervlijen in de kussen. Ella trekt hem mee in bed. Ze kust hem passioneel. Ze genieten van de liefde tussen hun twee en vallen pas uren later in slaap.
De volgende ochtend blijft het heel lang stil in de loft. Iedereen heeft nood slaap inhalen. Het is al na elven als Ella wakker wordt. Nicolas ligt tegen haar aan. Zijn arm rond haar heen. Heel voorzichtig legt ze zijn arm wat verder en stapt ze uit bed. Ze gooit hem nog een kushandje toe en trekt haar kamerjas aan. In de loft is alles nog muisstil. Ella gaat naar de keuken en zet koffie. Ze rommelt wat met tassen en zet wat ontbijtmateriaal op een dienblad. Ze verhuist alles naar het terras. Het is een zonnige dag. Ze opent de parasol, trekt haar benen op en nipt aan haar koffie.
Ze geniet. Ineens gaat haar GSM over. Het is Cindy. Ella trouwjurk is nog niet klaar. Anthony is als een wervelwind … hij past altijd weer dingen aan … de jurk zal en moet klaar zijn … maar zowel Cindy als Ella zijn er niet gerust in. “Kan je straks niet langskomen? Ik ben er niet gerust in.”
“Doe ik, maar ik ben nog maar net wakker. Nicolas en de andere slapen nog. Ik zou wel graag ontbijten samen met hen. In de late namiddag?”
“Ok, ik ben niet gaan slapen. We hebben nog gedanst tot 6 uur.”
“Amai. Ik was doodop. En ik miste Nicolas. Hij mij ook.” Het klinkt bijna als een opluchting. Cindy lacht. “Daar heb je nu toch niet aan getwijfeld,zeker? En was hij nog goed te been ? ”
“Nee, ik heb niet getwijfeld, hij heeft van de avond genoten maar mijn schat had het liever samen met mij beleefd. En dat blok aan zijn been is nu niet van gips maar noemt nu Ella. Ah zie hij is net wakker. Ik ga je laten. Tot straks?”
“Ja, tot straks. Ik ga slapen. Dada.” Lachend neemt Cindy afscheid.
Nicolas lacht en trekt Ella recht. “Ik vond je niet.”
“Ik heb het ontbijt klaar gemaakt. Ben nog maar net wakker. Lekker geslapen?”
Nicolas trekt Ella naar zich toe. “Zalig geslapen en super genoten.” Hij kust haar. Dan zetten ze zich neer aan tafel en wachten op de anderen.
“Ik ga straks mijn jurk passen. Cindy heeft gebeld voor ze ging slapen.”
“Wat zeg jij nu, heeft ze je wakker gemaakt ?”
“Nee, ik zat hier al. Ze hebben nog doorgefuifd denk ik.”
Frederico en Walter gaan eerst nog iets drinken in Lier maar rond 4 uur wandelen ze nieuwsgierig naar Bar Taxi. Net op dat moment komen ook Anthony en Lucas daar aan. “Ook nieuwsgierig? Ja, zou Ella hier nog zijn ? Of …”
Frederico knikt. “Ja, ik wil wel eens horen hoe mijn Yasminietje klinkt als DJ.”
Ze luisteren aan de deur. Er is nog altijd veel ambiance. “Gaan we binnen?” Anthony heeft de hendel van de deur al in de hand.
De andere twijfelen maar dan gaan ze toch naar binnen. “Dag Dametjes!”
Iedereen kijkt blij verrast.
“Waar is Nicolas?” Ella kijkt verbaasd.
“Ik denk dat die gaan slapen is.” Frederico loopt naar Yasmine.
Ella kijkt op haar GSM. “Oh, nee, zo vroeg al. Ik denk dat ik naar huis ga.”
Linda kijkt naar Ella. “Ik denk dat Leonie ook blij zal zijn.”
Leonie zit aan de bar. Ze valt bijna om van de slaap.
Ella klapt in haar handen. “Hey iedereen, mag ik even jullie aandacht. Ik zou iedereen heel hartelijk willen bedanken voor de prachtige avond. Maar als jullie het niet erg vinden zou ik nu graag naar huis gaan. Het is al verschrikkelijk laat… vroeg eigenlijk. Ik ga eerlijk zijn. Ik mis Nicolas.”
Frederico lacht. “En Nicolas mist jou.”
Iedereen lacht. Anthony kijkt verbaasd. “Waarom lachen jullie nu. Het zou toch maar erg zijn als ze elkaar niet zouden missen.”
“Das is zo. Ellaatje, ga jij met Linda en Leonie maar naar de loft. Wij ruimen alles wel op.”
Ella omhelst iedereen. Voor ze naar buiten gaan, draait ze zich nog om. “Bedankt, iedereen, ik heb ervan genoten.” Ze draagt de zak met de geschenkjes en steekt de zak in de lucht. “En voor dit alles ga ik veel zorg dragen. Slaap lekker iedereen.”
Arm in arm lopen de drie dames richting de Wingerd. “Ik vond het een heel fijne avond.” Zegt Ella zacht. “Ik heb mijn liefke gemist maar toch heb ik genoten.”
“Dat was de bedoeling.” Lacht Linda.
“Dat is dan gelukt. Ik was blij erbij te kunnen zijn. Wij logeren nu wel bij jullie?” Leonie kijkt naar Ella.
“Das geen probleem. Ik vind het tof dat jullie er nu al zijn.”
Nog geen kwartiertje later zoeft de lift naar boven. In de hal nemen Ella en Linda afscheid van Leonie. Heel voorzichtig doet Ella de deur van de loft open. Ze glimlacht en loopt direct op Nicolas toe. Maar dan schrikt ze zich een ongeluk. Daar ligt Nicolas in de zetel. Zijn been … Ze kijkt verschrikt naar Linda.
Ook zij weet niet wat er van te denken. “Hoe kan dat nu? De mannen hebben niet gezegd dat Nicolas gevallen is? En waar is Norbert?”
Norbert staat met zijn fototoestel in de aanslag klaar achter de slaapkamerdeur die op een kier staat. Hij wacht nog even af maar filmt wel …
“Liefke?” Ella kust Nicolas voorzichtig vol op de mond. Nicolas opent zijn ogen. “Ella? Oh, je bent terug.” Hij beantwoordt direct haar zoen.
“Ik zie je graag.”
“Ik jou ook. Ik heb je gemist. Maar wat is er gebeurd?”
“Ik heb jou ook gemist. Was het leuk?”
“Nee, Nicolas, jij eerst. Is er een ongeluk gebeurd? Heb je veel pijn ?”
Linda zet zich ook neer in de zetel. Ze ziet in een ooghoek net Norbert met het fototoestel. Ze glimlacht en zwijgt. “Ik ben serieus gevallen” bekent Nicolas.
“Ai, gebroken? Hoe is het gebeurd ?” Ella is bezorgd. “Ja, een complexe breuk … waar ik volgens dokter Lucas mijn leven lang last van ga hebben…”
“Dat meen je niet. Maar liefke toch, net nu …” Ella streelt zacht over Nicolas’s arm.
Nicolas valt niet uit zijn rol en gaat vol overtuiging verder. “Ja, ik ben gevallen …. voor de meest prachtig vrouw ter wereld” gaat hij verder “ … en dat hebben onze vrienden willen duidelijk maken met deze gips….” Nicolas kan zich nog maar net serieus houden. Maar als Ella dan nog het fototoestel opmerkt, weet ze dat ze bij de neus is genomen door haar beste vrienden … ze grabbelt het kussen dat onder Nicolas been ligt en gooit het in zijn gezicht. “Oh, jij durft …me zo bij de neus nemen ...”
Nicolas schrikt. “Nee, ik kon niet anders … zelfs Norbert en mijn pa vonden dat ik niet mocht weigeren.”
Ondertussen staan ook Antoine en Leonie aan de deur. “En Ella, jij bent geen blok aan zijn been hoor.”
Ella staat recht. “Ja, daar ben ik volledig ingetrapt. Ik dacht echt dat hij een breuk had” Ze draait zich terug naar Nicolas. “En nu ? Je zit hier wel mooi ?”
“Ik ga beneden het zaagmachientje halen …. Je mag helpen, Ella.” Norbert loopt al naar de lift.
Nicolas lacht hartelijk. Antoine kijkt geamuseerd toe. “Zie maar dat hij zich geen breuk lacht.”
Ella krabbelt recht en nestelt zich knus naast Nicolas.
“Zeg, Ella, alle gekheid op een stokje … hoe was jouw avond eigenlijk?”
“Ja, we hebben ook een leuke avond gehad. Yasmine als DJ met ook nog tapas en een dessertenbuffet in Bar Taxi. En jij wat heb je gedaan voor het gips ?”
“We zijn gaan dineren in een chique restaurant. Alles heel lekker … kreeft … heel lekker en leuk, vooral Anthony. En dan hebben we hier een pousse café gedronken met deze gevolgen” Hij wijst naar het gipsverband om zijn been en streelt Ella zacht. “Maar ik doe zo een dingen liever samen met jou.”
“Wat vallen ?” Ella kust Nicolas. “Ik doe dat ook liever met jou. Ah, daar is Norbert. Vertrouw je mij?”
Nicolas lacht. “Voor de volle 100%. Komaan, Pluis, bevrijdt mij … Ik zal je eeuwig dankbaar zijn.” Heel voorzicht zet Ella het zaagje in het gips en cm per cm opent ze het gips. Nog geen half uur later is Nicolas opnieuw een vrij man. Iedereen gaat slapen. Het is dan ook al erg laat.
“Wij zullen ook maar volgen zeker?” Nicolas staat recht en neemt Ella in zijn armen. Hij stapt naar hun slaapkamer en laat haar neervlijen in de kussen. Ella trekt hem mee in bed. Ze kust hem passioneel. Ze genieten van de liefde tussen hun twee en vallen pas uren later in slaap.
De volgende ochtend blijft het heel lang stil in de loft. Iedereen heeft nood slaap inhalen. Het is al na elven als Ella wakker wordt. Nicolas ligt tegen haar aan. Zijn arm rond haar heen. Heel voorzichtig legt ze zijn arm wat verder en stapt ze uit bed. Ze gooit hem nog een kushandje toe en trekt haar kamerjas aan. In de loft is alles nog muisstil. Ella gaat naar de keuken en zet koffie. Ze rommelt wat met tassen en zet wat ontbijtmateriaal op een dienblad. Ze verhuist alles naar het terras. Het is een zonnige dag. Ze opent de parasol, trekt haar benen op en nipt aan haar koffie.
Ze geniet. Ineens gaat haar GSM over. Het is Cindy. Ella trouwjurk is nog niet klaar. Anthony is als een wervelwind … hij past altijd weer dingen aan … de jurk zal en moet klaar zijn … maar zowel Cindy als Ella zijn er niet gerust in. “Kan je straks niet langskomen? Ik ben er niet gerust in.”
“Doe ik, maar ik ben nog maar net wakker. Nicolas en de andere slapen nog. Ik zou wel graag ontbijten samen met hen. In de late namiddag?”
“Ok, ik ben niet gaan slapen. We hebben nog gedanst tot 6 uur.”
“Amai. Ik was doodop. En ik miste Nicolas. Hij mij ook.” Het klinkt bijna als een opluchting. Cindy lacht. “Daar heb je nu toch niet aan getwijfeld,zeker? En was hij nog goed te been ? ”
“Nee, ik heb niet getwijfeld, hij heeft van de avond genoten maar mijn schat had het liever samen met mij beleefd. En dat blok aan zijn been is nu niet van gips maar noemt nu Ella. Ah zie hij is net wakker. Ik ga je laten. Tot straks?”
“Ja, tot straks. Ik ga slapen. Dada.” Lachend neemt Cindy afscheid.
Nicolas lacht en trekt Ella recht. “Ik vond je niet.”
“Ik heb het ontbijt klaar gemaakt. Ben nog maar net wakker. Lekker geslapen?”
Nicolas trekt Ella naar zich toe. “Zalig geslapen en super genoten.” Hij kust haar. Dan zetten ze zich neer aan tafel en wachten op de anderen.
“Ik ga straks mijn jurk passen. Cindy heeft gebeld voor ze ging slapen.”
“Wat zeg jij nu, heeft ze je wakker gemaakt ?”
“Nee, ik zat hier al. Ze hebben nog doorgefuifd denk ik.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 37
Deel 37
Na het middag eten brengen Norbert, Linda, Ella en Nicolas nog even een bezoekje aan Pierre Yves voor de laatste voorbereidingen. Hij lacht als hij Nicolas ziet komen. “Ik moet jullie nog bedanken voor de prachtige avond gisteren. Hoe is het met je been ? Ik heb nog een berichtje van Norbert doorgekregen via mail.”
Nicolas lacht. “Nu goed. Ella was even uit het lood geslagen maar ze vond het wel leuk. Ben toch blij dat ik ervan verlost ben.”
Ze kijken samen de voorbereidingen na. Het trouwprieeltje staat al recht. Enkel de witte linten moeten nog gedrapeerd worden. Alle stoelen en tafels staan binnen klaar. Er is een hele ploeg aan het kuisen en opbouwen. Ella schrikt van al die mensen. “Zoveel mensen hier.”
“Daar moet jij je niets van aantrekken. Het meeste is klaar. Nu nog enkel de afwerking.”
Ze drinken op het terras samen koffie. Dan moeten ze afscheid nemen want Ella wordt verwacht bij Cindy met Linda.
Ze worden enthousiast ontvangen. Ella past de jurk en ze past perfect maar Anthony wil en zal nog een aantal details aanpassen … naar de argumenten van Cindy en Linda luistert hij niet.
“Lieve lieve Cindy, dit moet een meesterwerkje zijn … aan de trouwjurk van Ellaatje mag niets fout zijn … alles moet perfect kloppen voor mijn lieve vriendin …”
Cindy gooit haar armen in de lucht. “Ok, jij bent de ontwerper … maar …” ze steekt haar vinger op. “Als die jurk morgenavond niet klaar is, dan krijg je met mij te doen … goed begrepen ?” Ze kijkt recht in de ogen van Anthony. “De jurk zal klaar zijn. Dat beloof ik plechtig.” Anthony trekt een klein pruillipje … en draait zich om.
Ella voelt zich ongemakkelijk … ze loopt achter Anthony aan. “Anthonieke, je hebt jezelf overtroffen, ik vind dit de mooiste jurk die ik ooit gezien heb.”
Anthony lacht alweer. “Echt ?”
“Ja, heel echt, vandaar ook de bezorgdheid van Cindy. Maar nu wil ik de jurk uittrekken en jou een goed knuffelen.”
“De jurk is inderdaad prachtig.” Beaamt Linda. “Maar ik zal toch ook blij zijn als ze klaar is. We zijn al donderdagnamiddag.”
Een uurtje later komt Nicolas binnen. Hij kust Ella. “En de jurk klaar?”
Anthony lacht. “Zo hier en daar nog iets aanpassen maar ik beloof plechtig morgenavond is de jurk helemaal klaar.”
“Cindy ?” Ella kijkt naar haar beste vriendin. “Jij bent mijn getuige maar ik heb nog een vraagje.”
Cindy kijkt eerst naar Walter en dan naar Ella. “Ja, vraag maar…”
“Mag ik vrijdagavond nog een keer op mijn oude kamertje slapen?”
“Tuurlijk! Dat moet je toch niet vragen.”
“Meen je dat ? Ga jij niet op de loft slapen?” Nicolas stem klinkt bedrukt.
Ella knikt. “Dat is een traditie die ik in eer wil houden. Maar …” ze ziet het bedrukte gezicht van Nicolas voor zich. “ …. Als jij het daar moeilijk mee hebt, dan niet.”
Nicolas houdt zich sterker dan hij is. “Nee, Ella, je hebt gelijk. Dat is traditie. Ik sta erop. En ik zal vragen of Juffrouw Linda blijft slapen op de loft.”
Ella omhelst Nicolas. “Dank je” fluistert ze zacht.
“Dat doe ik met veel plezier. En Norbert stuur ik voor een nacht naar zijn huis. Gewoon zoals vroeger, wij tweetjes.” Linda hoopte hier zelfs een beetje op.
“Norbert mag blijven, das geen probleem.” Nicolas lacht. “Straks heb ik nog problemen met mijn schoonvader.”
Het wordt nog een gezellig avond. Lucas komt Anthony nog ophalen. Ook hij uit nog eens zijn bezorgdheid over de trouwjurk. Maar Anthony houdt voet bij stuk … morgenavond is de jurk klaar. Hij vertrekt naar huis met een onnoemlijk grote koffer met daarin de jurk van Ella.
Cindy is nieuwsgierig over de huwelijksreis. Ella lacht. “Nicolas heeft alles geregeld. We gaan naar Zuid Afrika. Hij wil met zijn eigen ogen zien waar ik drie jaar gewoond en gewerkt heb. En ik kijk er ook naar uit. Iedereen terug zien gaat deugd doen.”
Cindy klapt enthousiast in haar handen. “Dat gaat inderdaad prachtig zijn. Daar moeten jullie van genieten.”
“Gaan we doen.” Vertrouwt Nicolas haar toe. “Ik kijk er naar uit. Voor mij is dat allemaal zo nieuw.”
Walter knikt instemmend. “Als hier alles wat in orde is, gaan we ook eens een reisje maken, hé Cindy ?”
“Zeker en vast. Maar nu eerst de trouw van Ella en de verrassing voor Anthonieke. En als alles goed loopt dan gaan wij ook op reis… wie weet misschien ook een huwelijksreis.”
Ella omhelst haar vriendin. “Oh, echt, dat is fantastisch nieuws …”
Cindy tempert de vreugde van Ella. “ Ella, we zijn nog niet verloofd. Dat zal er zeker en vast van komen maar eerst wachten de we scheiding van Walter af … en dan … moet hij het me vragen… en liefst heel origineel…”
Walter lacht. “Ja, maak het me maar lekker moeilijk … die vrouwen hé ?” Hij lacht naar Nicolas.
“Ja, ik heb alles snel geregeld maar het was wel een verrassing van je welste.” Nicolas lacht hartelijk. “Misschien een duo sprong …”
“Doe me dat niet aan.” Cindy lacht hartelijk. “Dat durf ik niet zene.”
“Oef, ik ook niet …” Er gaat een huivering door Walter heen.
Ella omhelst Nicolas. “Geluk dat je dat niet gedaan hebt. Brrrr … uit een vliegtuig springen, ik mag er niet aan denken.”
“Nee, eerlijk, ik ook niet. Die koets en paarden ging al snel …”
Ella geeuwt.
Cindy lacht. “Jij hebt je beautysleep nodig. Anders heb je zaterdag walletjes.”
“Ik ben inderdaad moe. Maar morgen kunnen we uitslapen.”
Nicolas kijkt naar Linda. “Zeg volgens Frederico kan het zijn dat jullie de volgende zijn die gaan trouwen.”
Linda schrikt. “Ik trouwen?”
“Awel ja, met Norbert.”
“Dat zal nog wel even duren. Alles loopt nu goed. En wie zegt dat het niet Frederico en Yasmine zal zijn?”
“Das waar. Dat kan ook.”
Na het middag eten brengen Norbert, Linda, Ella en Nicolas nog even een bezoekje aan Pierre Yves voor de laatste voorbereidingen. Hij lacht als hij Nicolas ziet komen. “Ik moet jullie nog bedanken voor de prachtige avond gisteren. Hoe is het met je been ? Ik heb nog een berichtje van Norbert doorgekregen via mail.”
Nicolas lacht. “Nu goed. Ella was even uit het lood geslagen maar ze vond het wel leuk. Ben toch blij dat ik ervan verlost ben.”
Ze kijken samen de voorbereidingen na. Het trouwprieeltje staat al recht. Enkel de witte linten moeten nog gedrapeerd worden. Alle stoelen en tafels staan binnen klaar. Er is een hele ploeg aan het kuisen en opbouwen. Ella schrikt van al die mensen. “Zoveel mensen hier.”
“Daar moet jij je niets van aantrekken. Het meeste is klaar. Nu nog enkel de afwerking.”
Ze drinken op het terras samen koffie. Dan moeten ze afscheid nemen want Ella wordt verwacht bij Cindy met Linda.
Ze worden enthousiast ontvangen. Ella past de jurk en ze past perfect maar Anthony wil en zal nog een aantal details aanpassen … naar de argumenten van Cindy en Linda luistert hij niet.
“Lieve lieve Cindy, dit moet een meesterwerkje zijn … aan de trouwjurk van Ellaatje mag niets fout zijn … alles moet perfect kloppen voor mijn lieve vriendin …”
Cindy gooit haar armen in de lucht. “Ok, jij bent de ontwerper … maar …” ze steekt haar vinger op. “Als die jurk morgenavond niet klaar is, dan krijg je met mij te doen … goed begrepen ?” Ze kijkt recht in de ogen van Anthony. “De jurk zal klaar zijn. Dat beloof ik plechtig.” Anthony trekt een klein pruillipje … en draait zich om.
Ella voelt zich ongemakkelijk … ze loopt achter Anthony aan. “Anthonieke, je hebt jezelf overtroffen, ik vind dit de mooiste jurk die ik ooit gezien heb.”
Anthony lacht alweer. “Echt ?”
“Ja, heel echt, vandaar ook de bezorgdheid van Cindy. Maar nu wil ik de jurk uittrekken en jou een goed knuffelen.”
“De jurk is inderdaad prachtig.” Beaamt Linda. “Maar ik zal toch ook blij zijn als ze klaar is. We zijn al donderdagnamiddag.”
Een uurtje later komt Nicolas binnen. Hij kust Ella. “En de jurk klaar?”
Anthony lacht. “Zo hier en daar nog iets aanpassen maar ik beloof plechtig morgenavond is de jurk helemaal klaar.”
“Cindy ?” Ella kijkt naar haar beste vriendin. “Jij bent mijn getuige maar ik heb nog een vraagje.”
Cindy kijkt eerst naar Walter en dan naar Ella. “Ja, vraag maar…”
“Mag ik vrijdagavond nog een keer op mijn oude kamertje slapen?”
“Tuurlijk! Dat moet je toch niet vragen.”
“Meen je dat ? Ga jij niet op de loft slapen?” Nicolas stem klinkt bedrukt.
Ella knikt. “Dat is een traditie die ik in eer wil houden. Maar …” ze ziet het bedrukte gezicht van Nicolas voor zich. “ …. Als jij het daar moeilijk mee hebt, dan niet.”
Nicolas houdt zich sterker dan hij is. “Nee, Ella, je hebt gelijk. Dat is traditie. Ik sta erop. En ik zal vragen of Juffrouw Linda blijft slapen op de loft.”
Ella omhelst Nicolas. “Dank je” fluistert ze zacht.
“Dat doe ik met veel plezier. En Norbert stuur ik voor een nacht naar zijn huis. Gewoon zoals vroeger, wij tweetjes.” Linda hoopte hier zelfs een beetje op.
“Norbert mag blijven, das geen probleem.” Nicolas lacht. “Straks heb ik nog problemen met mijn schoonvader.”
Het wordt nog een gezellig avond. Lucas komt Anthony nog ophalen. Ook hij uit nog eens zijn bezorgdheid over de trouwjurk. Maar Anthony houdt voet bij stuk … morgenavond is de jurk klaar. Hij vertrekt naar huis met een onnoemlijk grote koffer met daarin de jurk van Ella.
Cindy is nieuwsgierig over de huwelijksreis. Ella lacht. “Nicolas heeft alles geregeld. We gaan naar Zuid Afrika. Hij wil met zijn eigen ogen zien waar ik drie jaar gewoond en gewerkt heb. En ik kijk er ook naar uit. Iedereen terug zien gaat deugd doen.”
Cindy klapt enthousiast in haar handen. “Dat gaat inderdaad prachtig zijn. Daar moeten jullie van genieten.”
“Gaan we doen.” Vertrouwt Nicolas haar toe. “Ik kijk er naar uit. Voor mij is dat allemaal zo nieuw.”
Walter knikt instemmend. “Als hier alles wat in orde is, gaan we ook eens een reisje maken, hé Cindy ?”
“Zeker en vast. Maar nu eerst de trouw van Ella en de verrassing voor Anthonieke. En als alles goed loopt dan gaan wij ook op reis… wie weet misschien ook een huwelijksreis.”
Ella omhelst haar vriendin. “Oh, echt, dat is fantastisch nieuws …”
Cindy tempert de vreugde van Ella. “ Ella, we zijn nog niet verloofd. Dat zal er zeker en vast van komen maar eerst wachten de we scheiding van Walter af … en dan … moet hij het me vragen… en liefst heel origineel…”
Walter lacht. “Ja, maak het me maar lekker moeilijk … die vrouwen hé ?” Hij lacht naar Nicolas.
“Ja, ik heb alles snel geregeld maar het was wel een verrassing van je welste.” Nicolas lacht hartelijk. “Misschien een duo sprong …”
“Doe me dat niet aan.” Cindy lacht hartelijk. “Dat durf ik niet zene.”
“Oef, ik ook niet …” Er gaat een huivering door Walter heen.
Ella omhelst Nicolas. “Geluk dat je dat niet gedaan hebt. Brrrr … uit een vliegtuig springen, ik mag er niet aan denken.”
“Nee, eerlijk, ik ook niet. Die koets en paarden ging al snel …”
Ella geeuwt.
Cindy lacht. “Jij hebt je beautysleep nodig. Anders heb je zaterdag walletjes.”
“Ik ben inderdaad moe. Maar morgen kunnen we uitslapen.”
Nicolas kijkt naar Linda. “Zeg volgens Frederico kan het zijn dat jullie de volgende zijn die gaan trouwen.”
Linda schrikt. “Ik trouwen?”
“Awel ja, met Norbert.”
“Dat zal nog wel even duren. Alles loopt nu goed. En wie zegt dat het niet Frederico en Yasmine zal zijn?”
“Das waar. Dat kan ook.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 38
Deel 38
In Rotterdam, in een wat verloederde buurt, zit op een terrasje een vrouw aan een tafeltje. Ze nipt aan een tas koffie en leest de krant. Ze wordt ineens lijkbleek. Haar lippen worden een smalle lijn. “Wat denkt ze wel .. nu pakt ze me alles af … Nicolas is van mij.” Dan ineens zwijgt ze, ze kijkt verschrikt rond. Maar niemand let op de dame met fel rode haren.
Clio is, nadat haar vader en inspecteur Maurice Kakelbergs door Frederico en Yasmine in de kelder van de Wingerd bevrijd zijn, bij Cindy weggevlucht. Ze is met een vrachtwagenchauffeur meegereden richting Nederland. Daar woont ze nu al 3 jaar in een kraakpand, ondergedoken zonder papieren. Ze weet dat ze in België gezocht wordt.
Ze werkt in een klein cafeetje. En zo weet ze het hoofd net boven water te houden. Ze zint nog altijd op wraak. Al haar pogingen zijn tot nu toe op niets uitgedraaid. Ze heeft haar vriendin Caroline zo veel benaderd om Ella te dwarsbomen in Zuid Afrika, maar dat is nooit gelukt. Ze heeft uiteindelijk de strijd opgegeven. Ze ging er vanuit dat Ella ergens in Zuid Afrika een nieuwe liefde gevonden had. En daar kon ze mee leven. Nicolas contacteren heeft ze nooit gedurfd.
En nu, leest ze hier in een artikel in een Belgische krant dat Nicolas en Ella gaan trouwen …. Dat is voor haar te veel …. Hier moet en zal ze een stokje voor steken … Ze wandelt naar het café waar ze werkt. Het is een bruine kroeg. Ze speelt hier ook een rol. Net zoals destijds Barbara een ander persoon was zo is Hannah ook iemand anders … geen Barbara deze keer … eerder een sloerie die wel medelijden wekt bij de stamgasten … maar Hannah heeft toch iets meer van Clio weg dan Barbara. Ze draait de mannen rond haar vinger. Ze is listig en kan soms haar Clio’kantje niet verbergen. Ze wil naar België. Daar is ze van overtuigd. Ze wil zelf vandaag al vertrekken.
In de kroeg krijgt ze ineens een Belgische truckchauffeur in de gaten. Haar plan krijgt vorm. Ze draait de hele avond rond hem heen. De man gaat er met gretigheid op in. Hij geniet de aandacht van Hannah voor zijn persoon. Het is al na middernacht als ze met hem mee vertrekt. Ze bespeelt hem, ze weet wat hij graag heeft. Dus een ritje naar België met al wat Clio hem te bieden heeft slaat de man echt wel niet af. Zo is voor Clio de eerste stap in haar masterplan al in orde. De rest kan ze later nog uitpluizen. Het is pas donderdag. Straks in Antwerpen zal ze wel iets vinden. Ze heeft 800 euro gestolen uit de kassa.
De truckchauffeur laat ze voldaan en slapend achter in zijn truck, samen met zijn lege portefeuille. Zijn geld kan ze wel gebruiken later. Ze lacht heimelijk, voldaan dat haar plan gelukt is.
In Antwerpen vind ze snel een slaapplek in een klein hotelletje. Net op de hoek heeft ze een internetcafé gezien. De Chocolat. Daar zal ze wel wat informatie kunnen opsnorren over de familie de Prins. De baliebediende in het hotel houdt Clio argwanend in het oog. Maar geeft haar toch de sleutel van een kamer.
Nog geen half uur later wandelt Clio het hotel buiten en gooit de baliebediende een giftige blik toe. Ze loopt direct de Chocolat binnen en zet zich neer aan een van de computers. Ze begint als een gek te tokkelen en vind vrij snel wat ze zoekt. Haar blik versteent, als ze ineens de Ella’s achternaam op het scherm ziet verschijnen. “Ella Van de Looverbosch- De Wachter – Savoy de Betancourt” Haar maag draait, ze walgt. Dat Ella nu officieel de dochter van haar pa is en dus ook haar halfzusje had ze verwacht, maar dat hier zo zwart op wit zien staan doet haar bloed nog meer koken. Zo erg zelfs dat ze de derde naam niet direct opmerkt.
Ella haar halfzus dat kan niet, dat mag niet … en toch haar papa heeft … geen ruggengraat heeft haar pa … zo iemand adopteren … Bha … ze had het wel verwacht maar als ze het nu zo zwart op wit ziet staan …
En dan ineens fronst ze haar wenkbrouwen … wat is dat … er staat nog een naam … Savoy de … Ze neigt naar het computer scherm … “de betancourt” zegt ze luidop. Verschrikt kijkt ze rond … maar niemand let op haar.
Ze googled vlug de naam … een adellijke familie … er leeft nog een broer … Pierre Yves … zou dat ? Ze zoekt verder … natuurlijk kan ze nu niet meer informeren bij de politie wie die man is … maar dan vind ze een link naar een broer van die man … zou dat …
Haar bloed kookt … dus die Ella is van adel … heeft die de Betancourt een scheve schaats gereden … nee die zijn niet gehuwd. Dus … ze kan zichzelf wel de haren uittrekken … dat is wel het toppunt … Nicolas de Prins trouwt met een echte prinses … en die prinses is Ella … Ella was voor Clio altijd als Assepoester het kneusje van een stiefzusje … en nu … Clio vloekt luidop. Geen twee tellen later staat de cafeuitbater bij haar. “Wenst u nog iets te drinken, Mevrouw?” vraagt hij vriendelijk.
“Laat me god******me met rust, zie je niet dat ik bezig ben” Clio vliegt ongenadig uit tegen de arme man die direct twee stappen terugdeinst.
“Ik dacht dat u me had geroepen” probeert de man vriendelijk. “Ik laat u dan … mijn excuses.”
“Jouw excuses hoef ik niet” tiert Clio verder “Laat me gewoon met rust.”
De man draait zich om en haalt zijn schouders op naar de andere klanten. Die zijn dat hier niet gewoon. Maar dan keert de rust verder, alleen Clio is en blijft in alle staten. Haar vingers ratelen over het toetsenbord. Ze kan haar woede niet verbergen.
Ze blijft naarstig zoeken en een halfuur later vertrekt ze met een grote glimlach om haar gezicht naar het hotel. “Niet vergeten Feritus” mompelt ze.
De volgende morgen is ze voor dag en douw in de weer. Ze belt bijna continu. En ze vindt vrij snel wat ze zoekt. Een manier om bij het huwelijk te zijn. Het kasteel van Sovoy de Betancourt, daar wil ze zijn, daar moet ze zijn … dan checkt ze uit. Met haar hele hebben en houden in een kleine tas loopt ze door Antwerpen. In een klein winkeltje in een gure buurt zet ze zich tegen een muur en nog geen twee tellen later staat er een guur figuur voor haar. Ze duwt hem een enveloppe in de hand en trekt het pakje zowaar uit zijn handen. Dan stapt ze met grote passen weg.
In Rotterdam, in een wat verloederde buurt, zit op een terrasje een vrouw aan een tafeltje. Ze nipt aan een tas koffie en leest de krant. Ze wordt ineens lijkbleek. Haar lippen worden een smalle lijn. “Wat denkt ze wel .. nu pakt ze me alles af … Nicolas is van mij.” Dan ineens zwijgt ze, ze kijkt verschrikt rond. Maar niemand let op de dame met fel rode haren.
Clio is, nadat haar vader en inspecteur Maurice Kakelbergs door Frederico en Yasmine in de kelder van de Wingerd bevrijd zijn, bij Cindy weggevlucht. Ze is met een vrachtwagenchauffeur meegereden richting Nederland. Daar woont ze nu al 3 jaar in een kraakpand, ondergedoken zonder papieren. Ze weet dat ze in België gezocht wordt.
Ze werkt in een klein cafeetje. En zo weet ze het hoofd net boven water te houden. Ze zint nog altijd op wraak. Al haar pogingen zijn tot nu toe op niets uitgedraaid. Ze heeft haar vriendin Caroline zo veel benaderd om Ella te dwarsbomen in Zuid Afrika, maar dat is nooit gelukt. Ze heeft uiteindelijk de strijd opgegeven. Ze ging er vanuit dat Ella ergens in Zuid Afrika een nieuwe liefde gevonden had. En daar kon ze mee leven. Nicolas contacteren heeft ze nooit gedurfd.
En nu, leest ze hier in een artikel in een Belgische krant dat Nicolas en Ella gaan trouwen …. Dat is voor haar te veel …. Hier moet en zal ze een stokje voor steken … Ze wandelt naar het café waar ze werkt. Het is een bruine kroeg. Ze speelt hier ook een rol. Net zoals destijds Barbara een ander persoon was zo is Hannah ook iemand anders … geen Barbara deze keer … eerder een sloerie die wel medelijden wekt bij de stamgasten … maar Hannah heeft toch iets meer van Clio weg dan Barbara. Ze draait de mannen rond haar vinger. Ze is listig en kan soms haar Clio’kantje niet verbergen. Ze wil naar België. Daar is ze van overtuigd. Ze wil zelf vandaag al vertrekken.
In de kroeg krijgt ze ineens een Belgische truckchauffeur in de gaten. Haar plan krijgt vorm. Ze draait de hele avond rond hem heen. De man gaat er met gretigheid op in. Hij geniet de aandacht van Hannah voor zijn persoon. Het is al na middernacht als ze met hem mee vertrekt. Ze bespeelt hem, ze weet wat hij graag heeft. Dus een ritje naar België met al wat Clio hem te bieden heeft slaat de man echt wel niet af. Zo is voor Clio de eerste stap in haar masterplan al in orde. De rest kan ze later nog uitpluizen. Het is pas donderdag. Straks in Antwerpen zal ze wel iets vinden. Ze heeft 800 euro gestolen uit de kassa.
De truckchauffeur laat ze voldaan en slapend achter in zijn truck, samen met zijn lege portefeuille. Zijn geld kan ze wel gebruiken later. Ze lacht heimelijk, voldaan dat haar plan gelukt is.
In Antwerpen vind ze snel een slaapplek in een klein hotelletje. Net op de hoek heeft ze een internetcafé gezien. De Chocolat. Daar zal ze wel wat informatie kunnen opsnorren over de familie de Prins. De baliebediende in het hotel houdt Clio argwanend in het oog. Maar geeft haar toch de sleutel van een kamer.
Nog geen half uur later wandelt Clio het hotel buiten en gooit de baliebediende een giftige blik toe. Ze loopt direct de Chocolat binnen en zet zich neer aan een van de computers. Ze begint als een gek te tokkelen en vind vrij snel wat ze zoekt. Haar blik versteent, als ze ineens de Ella’s achternaam op het scherm ziet verschijnen. “Ella Van de Looverbosch- De Wachter – Savoy de Betancourt” Haar maag draait, ze walgt. Dat Ella nu officieel de dochter van haar pa is en dus ook haar halfzusje had ze verwacht, maar dat hier zo zwart op wit zien staan doet haar bloed nog meer koken. Zo erg zelfs dat ze de derde naam niet direct opmerkt.
Ella haar halfzus dat kan niet, dat mag niet … en toch haar papa heeft … geen ruggengraat heeft haar pa … zo iemand adopteren … Bha … ze had het wel verwacht maar als ze het nu zo zwart op wit ziet staan …
En dan ineens fronst ze haar wenkbrouwen … wat is dat … er staat nog een naam … Savoy de … Ze neigt naar het computer scherm … “de betancourt” zegt ze luidop. Verschrikt kijkt ze rond … maar niemand let op haar.
Ze googled vlug de naam … een adellijke familie … er leeft nog een broer … Pierre Yves … zou dat ? Ze zoekt verder … natuurlijk kan ze nu niet meer informeren bij de politie wie die man is … maar dan vind ze een link naar een broer van die man … zou dat …
Haar bloed kookt … dus die Ella is van adel … heeft die de Betancourt een scheve schaats gereden … nee die zijn niet gehuwd. Dus … ze kan zichzelf wel de haren uittrekken … dat is wel het toppunt … Nicolas de Prins trouwt met een echte prinses … en die prinses is Ella … Ella was voor Clio altijd als Assepoester het kneusje van een stiefzusje … en nu … Clio vloekt luidop. Geen twee tellen later staat de cafeuitbater bij haar. “Wenst u nog iets te drinken, Mevrouw?” vraagt hij vriendelijk.
“Laat me god******me met rust, zie je niet dat ik bezig ben” Clio vliegt ongenadig uit tegen de arme man die direct twee stappen terugdeinst.
“Ik dacht dat u me had geroepen” probeert de man vriendelijk. “Ik laat u dan … mijn excuses.”
“Jouw excuses hoef ik niet” tiert Clio verder “Laat me gewoon met rust.”
De man draait zich om en haalt zijn schouders op naar de andere klanten. Die zijn dat hier niet gewoon. Maar dan keert de rust verder, alleen Clio is en blijft in alle staten. Haar vingers ratelen over het toetsenbord. Ze kan haar woede niet verbergen.
Ze blijft naarstig zoeken en een halfuur later vertrekt ze met een grote glimlach om haar gezicht naar het hotel. “Niet vergeten Feritus” mompelt ze.
De volgende morgen is ze voor dag en douw in de weer. Ze belt bijna continu. En ze vindt vrij snel wat ze zoekt. Een manier om bij het huwelijk te zijn. Het kasteel van Sovoy de Betancourt, daar wil ze zijn, daar moet ze zijn … dan checkt ze uit. Met haar hele hebben en houden in een kleine tas loopt ze door Antwerpen. In een klein winkeltje in een gure buurt zet ze zich tegen een muur en nog geen twee tellen later staat er een guur figuur voor haar. Ze duwt hem een enveloppe in de hand en trekt het pakje zowaar uit zijn handen. Dan stapt ze met grote passen weg.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 39
Deel 39
Vrijdagmorgen is het nog net geen D-day voor Ella en Nicolas. Ella wordt door Linda en Leonie bijna ontvoerd naar de beautyfarm. Nicolas die neemt nog een rustig dagje en gaat met Norbert en Antoine naar Pierre-Yves om de laatste voorbereidingen te treffen. Antoine en Pierre-Yves kunnen het perfect samen vinden.
In de beautyfarm zijn ook Cindy en Anthony van de partij. Ella geniet eerst van een sauna met Hammam. Het is heerlijk warm. Ella komt volledig tot rust, dus wat een beetje de bedoeling was van deze dag, lukt dus uitstekend. Na een uurtje wordt Ella meegenomen voor een massage. Voor Ella niet nieuw. Ze denkt direct terug aan Nicolas die de loft volledig had ingericht als massage salon. De dame is nog geen 5 minuten bezig of Ella slaapt al. Ze droomt van haar dag. De dag van haar en van Nicolas. Alles loopt perfect.
Cindy geniet ook van de massage. “Anthony, je bent hier nu wel bij maar ik ben er nog steeds niet gerust in. Hoe zit het nu met de jurk van Ella? Je hebt jezelf nu opgesloten in de slaapkamer maar dat maakt niets uit. Straks moet die jurk klaar zijn.”
“Ooooh, komaan Cindietje, een beetje vertrouwen zou je toch mogen hebben.” Hij trekt een beteuterd gezicht. “Ella zal stralen. Echt waar.”
Cindy lacht. “Dat hoop ik. Ze moet stralen… dat is haar dag .. en die van Nicolas natuurlijk.”
“Ik moet echt alleen nog kleine dingetjes aanpassen, dat is echt alles hoor. Mag ik vrijdag ook bij jullie blijven slapen?” Anthony kijkt met zo een bedelend gezicht naar Cindy dat die gewoon niet kan weigeren.
“Ja, natuurlijk, maar wel op de zetel want mijn bed is exclusief voor mijn Waltertje.”
“Tuurlijk, ik zou Waltertje niet durven uit je bed bannen.”
Ella wordt wakker. Cindy kijkt haar lachend aan. “Jij hebt zalig geslapen.”
Ella knikt. “Ja, en ik heb zalig gedroomd.”
“Het is je aan te zien. Je straalt.” Kirt Anthony.
Ella trekt de badjas aan. En zet zich recht op de massage tafel. Haar voetjes schommelen heen en weer. “Dat was net wat ik nodig had. Ik voel me als herboren.”
Cindy en Anthony klappen hun handen hoog in de lucht tegen elkaar. “Dat was onze bedoeling. Dus missie is geslaagd.”
Na de massage worden ze verwacht voor een lichte lunch, in de tuin van een taverne in de buurt. Ze zitten achteraan onder de beschermende takken van een treurwilg. Ella nipt aan haar glas. Tot haar grote verbazing ziet ze ineens Nicolas binnenwandelen met Pierre-Yves en Norbert. Ze springt recht en loopt naar Nicolas toe. “Oh liefke, het was zalig maar ik heb jou gemist.” Ze knuffelt hem bijna fijn.
Nicolas lacht hartelijk en kust haar. “Ik heb jou ook gemist. En alles is in orde voor morgen. Vanavond komt Feratus al het materiaal voor de catering leveren. Het ziet er nu al prachtig uit.”
Ella geeft haar nonkel en Norbert een zoen. “Linda komt direct. Ze moest nog een kleine boodschap doen.” Ella luistert maar met een half oor, ze trekt Nicolas mee naar het tafeltje. Ze duwt hem zacht neer in haar stoel. En nestelt zich op zijn schoot. “Nu weet ik direct waarom we hier zo een grote tafel hebben.”
Het wordt nog een gezellige namiddag en het is al tegen zessen als Ella en Nicolas de loft binnenlopen. “Nu komt het echt kort bij.” Nicolas trekt Ella tegen zich aan. “Ik kijk er zo naar uit maar ik kijk zo op tegen vannacht.” Hij trekt een pruillip.
Ella geeft hem een zoen. “Ik ook een beetje. Maar ik vind dat het zo hoort. Voor 1 nacht?” Ze houdt haar hoofd scheef.
Nicolas lacht. “Ik kan aan jou niets weigeren. En Juffrouw Linda blijft hier. Het zal wel gaan. Je hebt gelijk. Dat is een traditie die we in eren moeten houden. Mijn ouders logeren hier ook. Dus alleen ben ik niet.” Hij trekt Ella wat dichter tegen zich aan. Hij laat zijn hoofd rusten op haar blonde haar. Hij krijgt het even moeilijk maar herpakt zich zonder dat Ella er maar iets van opmerkt. Ella legt zich languit op de zetel en legt haar hoofd tegen Nicolas’ schouder. Hij slaat zijn armen rond haar heen. Zo blijven ze genieten van de stilte in de loft. Ze laten de stress even voor wat het is. Dit is belangrijk. Al de rest komt wel in orde.
Het is al na achten als Ella en Nicolas bij Cindy aankomen. “Zo laat?” Cindy ontvangt hen hartelijk.
Ella legt haar arm rond Nicolas. “We hebben het er iets moeilijker mee dan voorzien om vannacht alleen te slapen.”
“Maar ocharmkes toch.” Carmen lacht hartelijk. “Vanaf morgen zijn jullie getrouwd. Dan kunnen jullie altijd … Ah nee… “
“Carmen !”
“Nee, ik wil gewoon zeggen …”
“Lieve Ella, laat Nicolas dan hier slapen?” De oplossing van Cindy is echt voor hand liggend.
Het klinkt verleidelijk. Ella kijkt naar Nicolas, zijn ogen smeken en smachten …
“Liefke?”
“Jij beslist” zegt Nicolas overtuigender dan hij eigenlijk is. Voor hem is hier slapen al een veel beter vooruitzicht.
Ella denkt na. “Das wel moeilijk.” Ze kijkt bedrukt. “Natuurlijk zou ik veel liever hebben dat je hier blijft, maar …”
Nicolas ziet dat Ella het moeilijk krijgt. Hij trekt haar naar zich toe. “Ik ga op de loft slapen. Ik weet dat dit belangrijk is voor jou. Maar nu blijf ik nog eventjes hier. Norbert komt me straks halen. En als ik thuis ben dan bel ik nog. Ok?”
Ella lacht alweer. “Ja, das goed. Beloofd hé.”
Nicolas knikt. “Beloofd. En morgen zie ik je op het kasteel van je nonkel.”
Vrijdagmorgen is het nog net geen D-day voor Ella en Nicolas. Ella wordt door Linda en Leonie bijna ontvoerd naar de beautyfarm. Nicolas die neemt nog een rustig dagje en gaat met Norbert en Antoine naar Pierre-Yves om de laatste voorbereidingen te treffen. Antoine en Pierre-Yves kunnen het perfect samen vinden.
In de beautyfarm zijn ook Cindy en Anthony van de partij. Ella geniet eerst van een sauna met Hammam. Het is heerlijk warm. Ella komt volledig tot rust, dus wat een beetje de bedoeling was van deze dag, lukt dus uitstekend. Na een uurtje wordt Ella meegenomen voor een massage. Voor Ella niet nieuw. Ze denkt direct terug aan Nicolas die de loft volledig had ingericht als massage salon. De dame is nog geen 5 minuten bezig of Ella slaapt al. Ze droomt van haar dag. De dag van haar en van Nicolas. Alles loopt perfect.
Cindy geniet ook van de massage. “Anthony, je bent hier nu wel bij maar ik ben er nog steeds niet gerust in. Hoe zit het nu met de jurk van Ella? Je hebt jezelf nu opgesloten in de slaapkamer maar dat maakt niets uit. Straks moet die jurk klaar zijn.”
“Ooooh, komaan Cindietje, een beetje vertrouwen zou je toch mogen hebben.” Hij trekt een beteuterd gezicht. “Ella zal stralen. Echt waar.”
Cindy lacht. “Dat hoop ik. Ze moet stralen… dat is haar dag .. en die van Nicolas natuurlijk.”
“Ik moet echt alleen nog kleine dingetjes aanpassen, dat is echt alles hoor. Mag ik vrijdag ook bij jullie blijven slapen?” Anthony kijkt met zo een bedelend gezicht naar Cindy dat die gewoon niet kan weigeren.
“Ja, natuurlijk, maar wel op de zetel want mijn bed is exclusief voor mijn Waltertje.”
“Tuurlijk, ik zou Waltertje niet durven uit je bed bannen.”
Ella wordt wakker. Cindy kijkt haar lachend aan. “Jij hebt zalig geslapen.”
Ella knikt. “Ja, en ik heb zalig gedroomd.”
“Het is je aan te zien. Je straalt.” Kirt Anthony.
Ella trekt de badjas aan. En zet zich recht op de massage tafel. Haar voetjes schommelen heen en weer. “Dat was net wat ik nodig had. Ik voel me als herboren.”
Cindy en Anthony klappen hun handen hoog in de lucht tegen elkaar. “Dat was onze bedoeling. Dus missie is geslaagd.”
Na de massage worden ze verwacht voor een lichte lunch, in de tuin van een taverne in de buurt. Ze zitten achteraan onder de beschermende takken van een treurwilg. Ella nipt aan haar glas. Tot haar grote verbazing ziet ze ineens Nicolas binnenwandelen met Pierre-Yves en Norbert. Ze springt recht en loopt naar Nicolas toe. “Oh liefke, het was zalig maar ik heb jou gemist.” Ze knuffelt hem bijna fijn.
Nicolas lacht hartelijk en kust haar. “Ik heb jou ook gemist. En alles is in orde voor morgen. Vanavond komt Feratus al het materiaal voor de catering leveren. Het ziet er nu al prachtig uit.”
Ella geeft haar nonkel en Norbert een zoen. “Linda komt direct. Ze moest nog een kleine boodschap doen.” Ella luistert maar met een half oor, ze trekt Nicolas mee naar het tafeltje. Ze duwt hem zacht neer in haar stoel. En nestelt zich op zijn schoot. “Nu weet ik direct waarom we hier zo een grote tafel hebben.”
Het wordt nog een gezellige namiddag en het is al tegen zessen als Ella en Nicolas de loft binnenlopen. “Nu komt het echt kort bij.” Nicolas trekt Ella tegen zich aan. “Ik kijk er zo naar uit maar ik kijk zo op tegen vannacht.” Hij trekt een pruillip.
Ella geeft hem een zoen. “Ik ook een beetje. Maar ik vind dat het zo hoort. Voor 1 nacht?” Ze houdt haar hoofd scheef.
Nicolas lacht. “Ik kan aan jou niets weigeren. En Juffrouw Linda blijft hier. Het zal wel gaan. Je hebt gelijk. Dat is een traditie die we in eren moeten houden. Mijn ouders logeren hier ook. Dus alleen ben ik niet.” Hij trekt Ella wat dichter tegen zich aan. Hij laat zijn hoofd rusten op haar blonde haar. Hij krijgt het even moeilijk maar herpakt zich zonder dat Ella er maar iets van opmerkt. Ella legt zich languit op de zetel en legt haar hoofd tegen Nicolas’ schouder. Hij slaat zijn armen rond haar heen. Zo blijven ze genieten van de stilte in de loft. Ze laten de stress even voor wat het is. Dit is belangrijk. Al de rest komt wel in orde.
Het is al na achten als Ella en Nicolas bij Cindy aankomen. “Zo laat?” Cindy ontvangt hen hartelijk.
Ella legt haar arm rond Nicolas. “We hebben het er iets moeilijker mee dan voorzien om vannacht alleen te slapen.”
“Maar ocharmkes toch.” Carmen lacht hartelijk. “Vanaf morgen zijn jullie getrouwd. Dan kunnen jullie altijd … Ah nee… “
“Carmen !”
“Nee, ik wil gewoon zeggen …”
“Lieve Ella, laat Nicolas dan hier slapen?” De oplossing van Cindy is echt voor hand liggend.
Het klinkt verleidelijk. Ella kijkt naar Nicolas, zijn ogen smeken en smachten …
“Liefke?”
“Jij beslist” zegt Nicolas overtuigender dan hij eigenlijk is. Voor hem is hier slapen al een veel beter vooruitzicht.
Ella denkt na. “Das wel moeilijk.” Ze kijkt bedrukt. “Natuurlijk zou ik veel liever hebben dat je hier blijft, maar …”
Nicolas ziet dat Ella het moeilijk krijgt. Hij trekt haar naar zich toe. “Ik ga op de loft slapen. Ik weet dat dit belangrijk is voor jou. Maar nu blijf ik nog eventjes hier. Norbert komt me straks halen. En als ik thuis ben dan bel ik nog. Ok?”
Ella lacht alweer. “Ja, das goed. Beloofd hé.”
Nicolas knikt. “Beloofd. En morgen zie ik je op het kasteel van je nonkel.”