Deel 20
Norbert zit aan zijn bureau. Er wordt geklopt. “Kom binnen.”
Ria komt met opgeheven hoofd het kantoor binnen.
“Zet je maar neer.” Norbert stem klinkt ernstig. Ria’s zelfzekerheid sterft wat weg. Ze voelt zich ineens heel wat minder zeker van haar stuk.
“Ik zou graag even met je praten, Ria. Er zijn wat dingen die ik even wil uitklaren. Werk jij hier graag?”
“Ja, tuurlijk. Mijn werk geeft mij nog altijd voldoening.” Ze voelt de bui al hangen maar houdt zich aan korte antwoorden.
“En de collega’s valt dat mee?”
“Ja. Ik werk hier graag.”
“Je doet je werk uitstekend maar toch… Denk je dat ik mijn job goed doe?”
“Tuurlijk, mijnheer De Wachter. Met Clio dat was anders maar nu … nee ik ben blij onder u te kunnen werken.”
“Ok. Mag ik dan vragen waarom u zich blijkbaar vragen stelt bij mijn rekruteringsprocedure?”
“Euh … ik stel me daar geen vragen bij, denk ik.”
“Denk je? Dus toch…”
“Euhm, nee, echt niet?”
“Dan heb ik een volgende vraag. Maar eerst wil ik je volgende papieren laten inkijken. Ik hoef dit niet te doen. Maar ik verplicht je nu dit in te kijken.”
Hij legt een dossier op tafel en duwt het haar richting uit. Ria kan geen enkele emotie van zijn gezicht aflezen. Ze heeft Norbert nog nooit zo nors meegemaakt. Ze neemt het dossier vast en opent het. “Lees dat maar even. Het feit dat Ella hier komt werken is geen vriendjes politiek. Ella heeft haar diploma en heeft in Zuid Afrika een prachtig ervaring opgedaan. Zo een aanbevelingsbrief heb ik nog niet vaak gezien. Jij wel?”
Ria kijkt op. Ze slaat rood uit. “Dat was niet mijn bedoeling.”
“Wat was niet je bedoeling? Ella helemaal uit haar lood doen slaan. Gewoon omdat ze even met je wou praten. Omdat ze een vermoeden had…ze wou gewoon een vriendelijk woord met je wisselen. Jij zou beter moeten weten. Hoe ik het nu bekijk had ik beter aan jobruil gedaan. Ella hoofdverpleegster en jij terug verpleegster. Dit kan toch niet.”
Norbert is ziedend. “Dit is ongeoorloofd. Weet je dat?”
“Ikke … weet niet… Ze heeft hier wel gewerkt zonder…”probeert ze nog maar Norbert stopt haar verdediging. “Ja, dat is zo. Maar zelfs dan … had ze “het”. Verpleegster zijn vraagt naar een degelijke opleiding. Maar verpleging is ook een roeping en dat heeft Ella. Dat wist ik toen al. Dat wist Karel Arents al. Alleen jij niet. Jij bent eigenlijk kortzichtig.”
Ria blijft naar de papieren op haar schoot staren. Maar dan kijkt ze ineens boos. “Had ze dat niet met mij kunnen uitpraten. Waarom moest ze direct naar jou toe ?”
“Dit heb ik niet gehoord.” Norbert is furieus. “We hebben het uit Ella moeten uitsleuren. Ze wou het niet vertellen. Ze wou zelfs elders gaan werken. Maar iemand zoals Ella is een verrijking voor de Wingerd. En daarbij, wij stonden nog geen 5 meter van jullie vandaan. Denk je nu echt dat ik dat niet doorhad. We hebben Ella onder druk gezet. Dan heeft ze het verteld. En ik heb gezegd jou even bij mij te halen. Dit was uiterst onprofessioneel van jou.”
Heel voorzichtig duwt ze het mapje opnieuw op het bureau van Norbert. Het besef lijkt te komen. “Je hebt gelijk, mijnheer De Wachter. Dat is inderdaad niet geoorloofd van mij om zo te reageren.”
“Ik ben blij dat je het dan toch inziet. Echt Ria, dit had ik nooit van jou verwacht. Ella had ons voordien gevraagd hoe jij dat zou zien zitten. Je was verschillende keren komen vragen naar Ella. Dus daarom hadden wij Ella op het hart gedrukt dat alles in orde was. En dan dat! Echt,Ella was onderste boven. Ze wou het met jou oplossen. Zonder onze in menging.”
“Ik zal mijn oprechte verontschuldigingen aanbieden aan Ella. Het was heel onterecht van mij om zo te reageren.”
“Ella is niet haatdragend. Maar je hebt mij wel even flink doen verschieten. Van een hoofdverpleegster verwacht ik zo een gedrag niet. Als je dingen in praktijk vaststelt die niet kunnen sta ik altijd voor je klaar. Maar geen vooroordelen. En daarbij doordat je al met Ella gewerkt hebt, ok, zonder dat ze gediplomeerd was, had je haar al moeten kunnen inschatten. Maar nu genoeg. Ik denk dat je het wel begrepen hebt.
Ria zit er schuldbewust bij. “Ja, dat besef ik. Dit zal nooit meer gebeuren.”
“Ok. Heb je graag dat ik Ella nu even roep?”
“Misschien is dat het beste. Ik zou snappen als ze mijn verontschuldigingen niet aanvaard.”
“Zo is Ella niet. Echt niet. Zo puur en eerlijk heb je ze zelden.”
Hij neemt zijn gsm. “Ellaatje, ben jij in de loft?”
“Ik heb zuster Ria hier bij mij. Kan jij even komen?”
“Ok, we zien je straks. Kom maar naar mijn kantoor.”
Ella & Nicolas
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 21
Deel 21
Ella is wat ontdaan. “Zuster Ria zit bij Norbert. Hij vraagt of ik wil komen.”
“Dan gaan we.” Nicolas gaat mee.
“Lief, ik denk dat ik dat beter alleen doe. Vind je dat erg?”
“Nee, ik wou je gewoon steunen. Maar je hebt wel een punt. Wacht ik in de oase?”
“Ja, lijkt me goed. Lang zal het niet duren. Ik weet niet of ik nu direct even mee kan. Maar dan laat ik je iets weten.”
Ze geeft Nicolas een kus en samen wandelen ze naar de oase. Daar is het vrij druk. Maar Carmen en Frederico zijn er. “Weet je, ik zet me bij hen. Als ze terug gaan werken, ga ik wel naar de loft. Ok?”
Ella knikt. “Goed. Tot sebietjes.”
Ella loopt naar het kantoor van Norbert. Dit vindt ze eigenlijk wel moeilijk. Wat gaat Ria zeggen, hoe gaat ze reageren. Ella besluit gewoon eerlijk te antwoorden. Ze klopt zacht op de deur. “Binnen.” Daar gaan we, denkt Ella.
“Ella” Ria zet zich direct recht. “Ik heb een grote fout gemaakt. Ik heb je onheus behandeld toen je me aansprak. Het spijt me. Ik had beter moeten weten. Echt, sorry. Ik besef dat mijn gedrag niet door de beugel kan.”
Hier schrikt Ella van. “Ik ga eerlijk zijn. Ik wist dat jij en ik niet de beste match zou zijn. Ik heb het tegen Norbert gezegd. Maar hij stelde me gerust. Je reactie heeft me volledig omver geblazen. Ik ben nu verpleegster en ik probeer mijn job zo goed mogelijk te doen. Perfect ben ik niet. Maar ik doe het werk erg graag. Norbert was blij dat ik hier wou komen werken. Ik doe dat omdat ik graag met patiënten en mensen werk. Ik help graag mensen. En als ik iets verkeerd doe, dan sta ik open voor kritiek. Maar jij veroordeelde me. Gewoon omdat ik hier even gewerkt hebt zonder diploma. Dat deed pijn. Ik heb dingen meegemaakt in Zuid Afrika waar ik zoveel uit geleerd heb. En dat kan ik hier nu gebruiken. Ik zou zo gelukkig zijn moest je me die kans geven. Gewoon een leuke samenwerking, dat is mijn liefste wens.”
Ria krijgt het moeilijk. “Dat besef ik nu ook. Ik ken mezelf. Ik ben veeleisend. Ik doe mijn job ook erg graag. Daarin zijn we gelijk. Dan denk ik wel dat we goed gaan kunnen samenwerken. Echt wel. Nogmaals sorry. Dat was echt heel onprofessioneel van mij.”
Ella lacht. “Oef. Dat is dan geregeld. Zand erover. Vergeven en vergeten.”
“Dat stel ik op prijs. Geef ik je een rondleiding?”
“Ja, graag.”
“Heb je nu tijd?”
“Ja” Ella kijkt even naar Norbert. “Kan jij dat tegen Nicolas zeggen, hij zit in de Oase met Frederico en Carmen. Zeg hem dat ik straks naar de loft kom.” Ze knipoogt naar Nobert zonder dat Ria het opmerkt.
“Doe ik. Zo dames, ik ben blij dat dit opgelost is.” Hij stapt tussen de twee dames naar de deur. Zijn handen liggen op hun schouders. “Dan wens ik jullie nu een deugddoende samenwerking.”
Ella lacht. Ze geeft Norbert een kus. “Dat zal zeker lukken, hé zuster Ria?”
“Zeg maar Ria, als ik Ella mag zeggen?”
“Tuurlijk, Ria. Kom ik ben supernieuwsgierig wat hier allemaal veranderd is.”
Ella is blij maar ze snapt wel niet goed waarom Ria zo snel van mening veranderd is. Ze neemt zich voor Ria het voordeel van de twijfel te geven. Maar ze beseft wel dat ze nooit een zelfde band zal hebben met Ria als met Martha.
Norbert kijkt de twee dames hoofdschuddend na. Ella is er eentje uit de duizend. Net haar mama. Hij loopt naar de cafeteria. Carmen en Frederico springen direct uit hun stoel. “Kom, mijn maatje, we moeten verder werken.”
“Maar nee, blijf nog even zitten. Yasmine, 5 koffietjes en zet je er maar even bij.” Norbert is een goede bui. Hij kijkt naar Nicolas. ‘Straf, hé! Die zijn meer bang van mij als van jou en jij bent nochtans de grote baas.”
Carmen schiet in een onbedaarlijke lach. “Dat is wel zo. Hihi… Oops, Nicolas.”
Nicolas lacht mee. “Dan zal jij een slavendrijver zijn, hé Norbert. Waar is Ella?”
“Ella is met Ria even nader kennis maken met de afdelingen. Alles is uitgepraat.”
Nicolas lijkt opgelucht, maar kijkt nog bedenkelijk. “Das goed nieuws.”
Yasmine schuift mee aan tafel. Ze drinken samen een koffietje.
Ella is wat ontdaan. “Zuster Ria zit bij Norbert. Hij vraagt of ik wil komen.”
“Dan gaan we.” Nicolas gaat mee.
“Lief, ik denk dat ik dat beter alleen doe. Vind je dat erg?”
“Nee, ik wou je gewoon steunen. Maar je hebt wel een punt. Wacht ik in de oase?”
“Ja, lijkt me goed. Lang zal het niet duren. Ik weet niet of ik nu direct even mee kan. Maar dan laat ik je iets weten.”
Ze geeft Nicolas een kus en samen wandelen ze naar de oase. Daar is het vrij druk. Maar Carmen en Frederico zijn er. “Weet je, ik zet me bij hen. Als ze terug gaan werken, ga ik wel naar de loft. Ok?”
Ella knikt. “Goed. Tot sebietjes.”
Ella loopt naar het kantoor van Norbert. Dit vindt ze eigenlijk wel moeilijk. Wat gaat Ria zeggen, hoe gaat ze reageren. Ella besluit gewoon eerlijk te antwoorden. Ze klopt zacht op de deur. “Binnen.” Daar gaan we, denkt Ella.
“Ella” Ria zet zich direct recht. “Ik heb een grote fout gemaakt. Ik heb je onheus behandeld toen je me aansprak. Het spijt me. Ik had beter moeten weten. Echt, sorry. Ik besef dat mijn gedrag niet door de beugel kan.”
Hier schrikt Ella van. “Ik ga eerlijk zijn. Ik wist dat jij en ik niet de beste match zou zijn. Ik heb het tegen Norbert gezegd. Maar hij stelde me gerust. Je reactie heeft me volledig omver geblazen. Ik ben nu verpleegster en ik probeer mijn job zo goed mogelijk te doen. Perfect ben ik niet. Maar ik doe het werk erg graag. Norbert was blij dat ik hier wou komen werken. Ik doe dat omdat ik graag met patiënten en mensen werk. Ik help graag mensen. En als ik iets verkeerd doe, dan sta ik open voor kritiek. Maar jij veroordeelde me. Gewoon omdat ik hier even gewerkt hebt zonder diploma. Dat deed pijn. Ik heb dingen meegemaakt in Zuid Afrika waar ik zoveel uit geleerd heb. En dat kan ik hier nu gebruiken. Ik zou zo gelukkig zijn moest je me die kans geven. Gewoon een leuke samenwerking, dat is mijn liefste wens.”
Ria krijgt het moeilijk. “Dat besef ik nu ook. Ik ken mezelf. Ik ben veeleisend. Ik doe mijn job ook erg graag. Daarin zijn we gelijk. Dan denk ik wel dat we goed gaan kunnen samenwerken. Echt wel. Nogmaals sorry. Dat was echt heel onprofessioneel van mij.”
Ella lacht. “Oef. Dat is dan geregeld. Zand erover. Vergeven en vergeten.”
“Dat stel ik op prijs. Geef ik je een rondleiding?”
“Ja, graag.”
“Heb je nu tijd?”
“Ja” Ella kijkt even naar Norbert. “Kan jij dat tegen Nicolas zeggen, hij zit in de Oase met Frederico en Carmen. Zeg hem dat ik straks naar de loft kom.” Ze knipoogt naar Nobert zonder dat Ria het opmerkt.
“Doe ik. Zo dames, ik ben blij dat dit opgelost is.” Hij stapt tussen de twee dames naar de deur. Zijn handen liggen op hun schouders. “Dan wens ik jullie nu een deugddoende samenwerking.”
Ella lacht. Ze geeft Norbert een kus. “Dat zal zeker lukken, hé zuster Ria?”
“Zeg maar Ria, als ik Ella mag zeggen?”
“Tuurlijk, Ria. Kom ik ben supernieuwsgierig wat hier allemaal veranderd is.”
Ella is blij maar ze snapt wel niet goed waarom Ria zo snel van mening veranderd is. Ze neemt zich voor Ria het voordeel van de twijfel te geven. Maar ze beseft wel dat ze nooit een zelfde band zal hebben met Ria als met Martha.
Norbert kijkt de twee dames hoofdschuddend na. Ella is er eentje uit de duizend. Net haar mama. Hij loopt naar de cafeteria. Carmen en Frederico springen direct uit hun stoel. “Kom, mijn maatje, we moeten verder werken.”
“Maar nee, blijf nog even zitten. Yasmine, 5 koffietjes en zet je er maar even bij.” Norbert is een goede bui. Hij kijkt naar Nicolas. ‘Straf, hé! Die zijn meer bang van mij als van jou en jij bent nochtans de grote baas.”
Carmen schiet in een onbedaarlijke lach. “Dat is wel zo. Hihi… Oops, Nicolas.”
Nicolas lacht mee. “Dan zal jij een slavendrijver zijn, hé Norbert. Waar is Ella?”
“Ella is met Ria even nader kennis maken met de afdelingen. Alles is uitgepraat.”
Nicolas lijkt opgelucht, maar kijkt nog bedenkelijk. “Das goed nieuws.”
Yasmine schuift mee aan tafel. Ze drinken samen een koffietje.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 22
Deel 22
Ella komt huppelend de loft binnen. Linda is druk in de weer met Sara. Als die laatste Ella opmerkt, loopt ze direct naar haar toe. Ze trekt Ella mee naar het speeltapijt in de veranda. Ella zet zich neer en begint direct mee te spelen. “Waar is Nicolas?”
“Even naar het toilet. Ah, kijk daar is hij.”
Nicolas zet zich in de zetel voor Ella. Ella leunt tegen zijn knieën en bedelt voor een zoentje. Nicolas kust haar vluchtig. “En? Alles in orde?”
“Ja, ze beseft, den ik wel, dat ze verkeerd was. Ze leek heel open nu. We zullen vrijdag wel zien als ik start. Ik weet het niet. Ze klonk berouwvol maar ik weet het echt niet. Ik weet niet wat ik er moet van denken. Maar ik heb geen schrik meer. Ah ja, dat weet je nog niet. Ik start vrijdag 1 juli. In orde voor jou?”
“Dat is goed.” Hij masseert haar rug. “Dat hoor ik graag. Maar als er nog iets is, niet meer achterhouden,hé? Ik begrijp je wel. Ze zal haar vertrouwen moeten verdieneb ij jou en bij mij.”
Linda kijkt op. “Norbert is erg geschrokken van Ria. Hij snapt haar niet. Je hebt gelijk Ella, niet direct al je vertrouwen schenken. Dat moet ze opnieuw verdienen.”
Ella knikt. “Doe ik. Ze geeft me nog altijd koude rillingen.”
Ella’s aandacht wordt naar Sara getrokken. “Kijk toren.”
“Ja een mooie toren.”
“Voor Ella” zegt Sara lief. Dan staat ze recht en legt haar armpjes rond Ella. Ella glundert. Linda zit op het puntje van de zetel. Ze geniet. “Kom, Sara we gaan nu naar mama. Ze is bijna klaar.”
“Ja, papa gaan.”
Ella zet zich recht en nestelt zich bij Nicolas. “Ik ben zo gelukkig.” Stamelt ze. “Ons leven wordt elke dag mooier. Ik zie je graag. Ik geniet. En daar kunnen geen 1000 Ria’s iets aanveranderen.”
“Brrrr…. 1000 Ria’s … dat zie ik niet goed zitten. Ja, ik ook. Hoe zijn we ooit die drie jaar doorgekomen?”
“Ik weet het niet. Ik wil daar ook niet meer aan terugdenken.”
“Ella, we moeten nog even het een en ander regelen voor ons huwelijk. Ik zou graag een mooie huwelijksreis plannen. Heb jij ideetjes?”
Ella denkt na. “Nee, niet echt. Jij?”
Nicolas knikt. “Ja, eigenlijk wel. En ik denk dat jij dat ook leuk gaat vinden. Ik wil je leven in Zuid Afrika leren kennen.”
Ella kijkt Nicolas verbaasd aan. Ze weet niet wat te zeggen. Ze kijkt vol verbazing naar Nicolas.
“Ella, enkel als jij het wil? Ella, gaat het?”
Er rollen tranen over haar wangen. “Mijn allerliefste Nicolas, dat lijkt me zo fantastisch. Ik weet niet wat zeggen. Ik heb hier gewoon geen woorden voor. Naar Johannesburg. Ja, ik wil dat heel graag.”
Nicolas lacht. “Dan gaan we dat regelen. Jij zal wel weten hoe wat waar.”
Ella springt recht en trekt Nicolas mee. Ze omhelst hem. “Lieve schat, dit is zo fantastisch. Je kan dan iedereen leren kennen?”
“Ja, jij weet hoe mijn leven hier was. Maar ik zie enkel hoe jij daar geleefd heb in je schriftjes. Ik wil alles zien, voelen en met jou meemaken. Snap je dat ?”
Ella kust Nicolas. “Ja, ik wil ook alles aan jou tonen. Met jou pronken bij mijn vrienden daar. Je dat stuk van mijn leven wil ik aan jou voorstellen en het voor een deel daar samen beleven.”
Nicolas tilt Ella op en loopt met haar naar de slaapkamer. “Jij bent alles voor mij Ella. Ik zie je zo graag. Ik heb een verassing voor jou in onze kamer. Maar eerst …” Nicolas kust haar passioneel. Ella laat alles over zich komen. Zo in zijn armen weet ze direct de knoopjes van zijn hemd los te maken. Haar handen strelen hem overal. Brengen overal passie. Nicolas legt Ella in de kussen op het bed. Ella laat hem niet los. Ze trekt hem boven zich. Haar handen masseren zijn rug, ze omvatten elk plekje van zijn lichaam. Ze weet de sluiting van zijn jeans vlot te openen. Ze voelt zijn passie oplaaien. Haar handen omvatten zijn mannelijkheid. Nicolas trapt zijn jeans uit en ontdoet Ella van alle in de weg zittende kledingstukken. Ze vliegen pardoes naast het bed. Nicolas gromt hees. “Ella .. ella … niet te snel…” Ella stopt zijn woorden met een passionele zoen. Zijn handen omvatten haar borstjes, zoeken zich een weg naar haar intiemste plekje. Er ontsnappen kleine kreetjes “Nicolas … nu … nu…” Nicolas zet zich over haar heen, kust haar overal, tot Ella zich tegen hem aandrukt. Nicolas beweegt traag, bouwt het hoogtepunt traag op. Tot ze alle twee samen tot een magisch hoogtepunt komen. Ze liggen vlak naast elkaar. Ella geeft Nicolas een kusje. “Dit was fantastisch.”
Nicolas knikt. “Ik zie je graag. Kijk eens daar …”
Ella tilt zich op. Aan de muur hangt een grote kader. Ella zet zich recht. Ze ziet een foto van haar en Nicolas in zwart wit met daarop fel rode letters in een mooi schrift. Ze staat recht en loopt naar de kader.
Ze leest luidop.
Lieve Ella,
De manier waarop ik leefde das voorbij,
Ik heb mij jarenlang opgesloten in een serre,
Weg van alles en iedereen.
En ik heb mijn verantwoordelijkheden altijd weggeschoven
Gij hebt mij dat laten inzien door gewoon te zijn wie je zijt
Jij hebt altijd gevochten voor uw dromen
Geluk dat maak je zelf zei gij altijd
En kijk zie u staan
Ge zijt zo een schone vrouw
Gij hebt alles bereikt wat je vooropgesteld hebt.
Ik heb u altijd in mijn hart gedragen dat heeft met altijd gesteund en gemotiveerd
Ik heb al mijn orchideeën weggesmeten.
Ja
Mijn serre dat was een gevangenis
Ik wil uitbreken nu !
Ik wil kunnen genieten van het leven maar dat kan ik maar op 1 manier … met u !
Ik heb u nodig Ella
Ik heb u gemist.
Er is geen dag geen uur geen minuut voorbij gegaan of ik heb aan u gedacht.
Ella, laat ons alstublieft verder zetten waar we ooit zijn gestopt.
En ik wil niet dat je zo maar de vrouw wordt van een de prins, dat heb ik nooit gewild
Ik wil gewoon dat ge Ella zijt.
En ik gewoon Nicolas !
En wij gewoon Ella & Nicolas voor de rest van ons leven !
Pluis, nooit gedacht dat ik het u zo vaak zou moeten vragen :
Wil jij mijn vrouw worden ?
Liefs.
Nicolas.
Ella krijgt een krop in de keel. “Lief, dat is …”
“Ja, die woorden zal ik nooit vergeten. Ik wou ze hier hebben. Er zit alles in. Alles wat ik voor je voel, alles wat je voor me bent. Ik kan niet zonder jou, Ella.”
Ella draait zich om. “Ik kan ook niet zonder jou. Wij horen bij elkaar.” Ella legt zijn hand op haar hart. “Onze hartjes kloppen samen.” Zegt ze gesmoord. De tranen rollen bij alle twee over hun wangen. Ze blijven lang kort bij elkaar staan. Tot ze ineens Linda horen roepen. Ze fatsoeneren zich vlug en lopen de loft in.
Ella komt huppelend de loft binnen. Linda is druk in de weer met Sara. Als die laatste Ella opmerkt, loopt ze direct naar haar toe. Ze trekt Ella mee naar het speeltapijt in de veranda. Ella zet zich neer en begint direct mee te spelen. “Waar is Nicolas?”
“Even naar het toilet. Ah, kijk daar is hij.”
Nicolas zet zich in de zetel voor Ella. Ella leunt tegen zijn knieën en bedelt voor een zoentje. Nicolas kust haar vluchtig. “En? Alles in orde?”
“Ja, ze beseft, den ik wel, dat ze verkeerd was. Ze leek heel open nu. We zullen vrijdag wel zien als ik start. Ik weet het niet. Ze klonk berouwvol maar ik weet het echt niet. Ik weet niet wat ik er moet van denken. Maar ik heb geen schrik meer. Ah ja, dat weet je nog niet. Ik start vrijdag 1 juli. In orde voor jou?”
“Dat is goed.” Hij masseert haar rug. “Dat hoor ik graag. Maar als er nog iets is, niet meer achterhouden,hé? Ik begrijp je wel. Ze zal haar vertrouwen moeten verdieneb ij jou en bij mij.”
Linda kijkt op. “Norbert is erg geschrokken van Ria. Hij snapt haar niet. Je hebt gelijk Ella, niet direct al je vertrouwen schenken. Dat moet ze opnieuw verdienen.”
Ella knikt. “Doe ik. Ze geeft me nog altijd koude rillingen.”
Ella’s aandacht wordt naar Sara getrokken. “Kijk toren.”
“Ja een mooie toren.”
“Voor Ella” zegt Sara lief. Dan staat ze recht en legt haar armpjes rond Ella. Ella glundert. Linda zit op het puntje van de zetel. Ze geniet. “Kom, Sara we gaan nu naar mama. Ze is bijna klaar.”
“Ja, papa gaan.”
Ella zet zich recht en nestelt zich bij Nicolas. “Ik ben zo gelukkig.” Stamelt ze. “Ons leven wordt elke dag mooier. Ik zie je graag. Ik geniet. En daar kunnen geen 1000 Ria’s iets aanveranderen.”
“Brrrr…. 1000 Ria’s … dat zie ik niet goed zitten. Ja, ik ook. Hoe zijn we ooit die drie jaar doorgekomen?”
“Ik weet het niet. Ik wil daar ook niet meer aan terugdenken.”
“Ella, we moeten nog even het een en ander regelen voor ons huwelijk. Ik zou graag een mooie huwelijksreis plannen. Heb jij ideetjes?”
Ella denkt na. “Nee, niet echt. Jij?”
Nicolas knikt. “Ja, eigenlijk wel. En ik denk dat jij dat ook leuk gaat vinden. Ik wil je leven in Zuid Afrika leren kennen.”
Ella kijkt Nicolas verbaasd aan. Ze weet niet wat te zeggen. Ze kijkt vol verbazing naar Nicolas.
“Ella, enkel als jij het wil? Ella, gaat het?”
Er rollen tranen over haar wangen. “Mijn allerliefste Nicolas, dat lijkt me zo fantastisch. Ik weet niet wat zeggen. Ik heb hier gewoon geen woorden voor. Naar Johannesburg. Ja, ik wil dat heel graag.”
Nicolas lacht. “Dan gaan we dat regelen. Jij zal wel weten hoe wat waar.”
Ella springt recht en trekt Nicolas mee. Ze omhelst hem. “Lieve schat, dit is zo fantastisch. Je kan dan iedereen leren kennen?”
“Ja, jij weet hoe mijn leven hier was. Maar ik zie enkel hoe jij daar geleefd heb in je schriftjes. Ik wil alles zien, voelen en met jou meemaken. Snap je dat ?”
Ella kust Nicolas. “Ja, ik wil ook alles aan jou tonen. Met jou pronken bij mijn vrienden daar. Je dat stuk van mijn leven wil ik aan jou voorstellen en het voor een deel daar samen beleven.”
Nicolas tilt Ella op en loopt met haar naar de slaapkamer. “Jij bent alles voor mij Ella. Ik zie je zo graag. Ik heb een verassing voor jou in onze kamer. Maar eerst …” Nicolas kust haar passioneel. Ella laat alles over zich komen. Zo in zijn armen weet ze direct de knoopjes van zijn hemd los te maken. Haar handen strelen hem overal. Brengen overal passie. Nicolas legt Ella in de kussen op het bed. Ella laat hem niet los. Ze trekt hem boven zich. Haar handen masseren zijn rug, ze omvatten elk plekje van zijn lichaam. Ze weet de sluiting van zijn jeans vlot te openen. Ze voelt zijn passie oplaaien. Haar handen omvatten zijn mannelijkheid. Nicolas trapt zijn jeans uit en ontdoet Ella van alle in de weg zittende kledingstukken. Ze vliegen pardoes naast het bed. Nicolas gromt hees. “Ella .. ella … niet te snel…” Ella stopt zijn woorden met een passionele zoen. Zijn handen omvatten haar borstjes, zoeken zich een weg naar haar intiemste plekje. Er ontsnappen kleine kreetjes “Nicolas … nu … nu…” Nicolas zet zich over haar heen, kust haar overal, tot Ella zich tegen hem aandrukt. Nicolas beweegt traag, bouwt het hoogtepunt traag op. Tot ze alle twee samen tot een magisch hoogtepunt komen. Ze liggen vlak naast elkaar. Ella geeft Nicolas een kusje. “Dit was fantastisch.”
Nicolas knikt. “Ik zie je graag. Kijk eens daar …”
Ella tilt zich op. Aan de muur hangt een grote kader. Ella zet zich recht. Ze ziet een foto van haar en Nicolas in zwart wit met daarop fel rode letters in een mooi schrift. Ze staat recht en loopt naar de kader.
Ze leest luidop.
Lieve Ella,
De manier waarop ik leefde das voorbij,
Ik heb mij jarenlang opgesloten in een serre,
Weg van alles en iedereen.
En ik heb mijn verantwoordelijkheden altijd weggeschoven
Gij hebt mij dat laten inzien door gewoon te zijn wie je zijt
Jij hebt altijd gevochten voor uw dromen
Geluk dat maak je zelf zei gij altijd
En kijk zie u staan
Ge zijt zo een schone vrouw
Gij hebt alles bereikt wat je vooropgesteld hebt.
Ik heb u altijd in mijn hart gedragen dat heeft met altijd gesteund en gemotiveerd
Ik heb al mijn orchideeën weggesmeten.
Ja
Mijn serre dat was een gevangenis
Ik wil uitbreken nu !
Ik wil kunnen genieten van het leven maar dat kan ik maar op 1 manier … met u !
Ik heb u nodig Ella
Ik heb u gemist.
Er is geen dag geen uur geen minuut voorbij gegaan of ik heb aan u gedacht.
Ella, laat ons alstublieft verder zetten waar we ooit zijn gestopt.
En ik wil niet dat je zo maar de vrouw wordt van een de prins, dat heb ik nooit gewild
Ik wil gewoon dat ge Ella zijt.
En ik gewoon Nicolas !
En wij gewoon Ella & Nicolas voor de rest van ons leven !
Pluis, nooit gedacht dat ik het u zo vaak zou moeten vragen :
Wil jij mijn vrouw worden ?
Liefs.
Nicolas.
Ella krijgt een krop in de keel. “Lief, dat is …”
“Ja, die woorden zal ik nooit vergeten. Ik wou ze hier hebben. Er zit alles in. Alles wat ik voor je voel, alles wat je voor me bent. Ik kan niet zonder jou, Ella.”
Ella draait zich om. “Ik kan ook niet zonder jou. Wij horen bij elkaar.” Ella legt zijn hand op haar hart. “Onze hartjes kloppen samen.” Zegt ze gesmoord. De tranen rollen bij alle twee over hun wangen. Ze blijven lang kort bij elkaar staan. Tot ze ineens Linda horen roepen. Ze fatsoeneren zich vlug en lopen de loft in.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 23
Deel 23
De volgende dagen worden ingevuld met alle voorbereidingen voor het huwelijk. Norbert houdt alles bij. De droom van Ella. Het prieeltje wordt gemaakt. Ella had een schetsje gemaakt. En dat wordt nu gemaakt. Norbert heeft ook een firma gecontacteerd voor de bloemen en de catering. Het zijn echte kunstenaars. Natuurlijk wordt de orchidee de belangrijkste bloem. Het kasteel is prachtig. Een pareltje. Vooral de tuin achteraan in de diepte maakt het geheel zo prachtig. De tuin bestaat uit 4 balkons. De Baroktuinen zijn prachtig. Het feest zal doorgaan in de grotten. Een heel speciaal idee waar Ella en Nicolas direct voor gewonnen waren. Een receptie buiten zou zeker haalbaar moeten zijn. Norbert is in zijn nopjes, zo organiseren is zijn lange leven.
De dames zijn allemaal samen gaan winkelen. Yasmine, Carmen, Cindy, Linda, Anke, Inge en Carla, Inge’s mama vinden allemaal een prachtige jurk. De heren gaan voor een zwart pak. Daar weten Ella en Nicolas niets van. Zij hebben wel hun trouwringen gekozen. Mooie ringen, heel modern in staal. De nieuwste mode. Met witgoud en diamantjes. Daar stond Nicolas op. Ella is in de wolken. Nicolas geniet van al deze voorbereidingen.
En voor Ella het goed en wel beseft is het donderdagavond. Ze is super zenuwachtig en kijkt er reikhalzend naar uit. Nicolas is er minder happig op. Ze staan samen op het balkon. “Pluis, je kijkt er naar uit, hé ?”
Ella lacht. “Ja, echt wel. Jij minder?”
Nicolas leunt tegen het balkon. “Eerlijk?”
“Ja, graag.”
“Een beetje wel. Ik ga wel ook aan de slag. Norbert heeft me gevraagd of ik morgen kom….”
“Ah, dan gaan we samen naar het werk.” Ella kijkt naar Nicolas en legt haar hoofd tegen zijn borst. Ze voelt zijn zenuwachtigheid.
“Lief, het gaat wel loslopen. En als je me nodig hebt, dan weet je me altijd te vinden.”
“Dat weet ik. Maar je kent me.”
Ella kust hem. “Ja, daarom wil ik er ook over praten. Als jij je niet happy voelt, ben ik ook niet happy. Ik kijk uit naar morgen. Dat wel. Maar als ik …”
Nicolas legt zijn vinger op haar mond. “Niet doen. Ik ben nog zo fier dat jij hier gaat werken. En dat ik hier ook mee ga werken. Jij bent een geboren verpleegster. Het zit in je genen.”
Ella giechelt. “Er zit meer in mijn genen.”
“Ja, ik trouw met een echte prinses.”
“Ik ben Ella. Gewoon Ella.”
“Ja, en ik ben Nicolas.”
Ella kijkt hem doodserieus aan. “Nooit vergeten, hé?”
“Nee, dat zal ik nooit vergeten. We gaan een schitterend leven tegemoet. Jij en ik; Ella en Nicolas … en een mooi leven samen.”
“Wil jij snel kindjes?”
Nicolas schrikt even van deze directe vraag van Ella. Hij speelt ze handig terug. “En jij?”
“Ja, maar niet direct. Ik wil eerst ons leven in de juiste stroom krijgen. En genieten … is dat egoïstisch van mij ?”
Nicolas kijkt haar aan. “Nee, niet echt. Ik denk er ook zo over. Laat ons gewoon ons gevoel volgen.”
“Doen we.” Ella kijkt geheimzinnig. “En weet je welk gevoel ik nu heb?”
Nicolas lacht. Hij tilt haar op. “Oefenen?”
Ella proest het uit. “Ja, zoveel en zo passioneel mogelijk.” Ze kust hem en samen verdwijnen ze in de slaapkamer naast de veranda.
De volgende morgen is het Nicolas die als eerste wakker wordt. Hij is helemaal bezweet. Stress en een nare droom liggen aan de basis. Hij wil Ella niet ongerust maken. Hij stapt uit bed en neemt zijn badjas. Hij trekt direct naar de badkamer boven. Een douche zal deugd doen. Hij snapt het allemaal niet goed. Zijn droom leek zo waarheidsgetrouw. Gelukkig beseft hij nu dat het maar een nare droom is. Pfff… Ria … is nu wel echt niet de vrouw waar hij van wil dromen. Ze achtervolgde Ella in de Wingerd. Ze leek wel een sprinkhaan. Overal volgde ze Ella, overal had ze kritiek op. Ze wist het altijd beter …. En van tijd tot tijd veranderde haar gezicht … brrr … zo een lelijke heks was ze dan. Nicolas zet zich onder de warme straal en laat zijn droom mee wegvloeien. Het zal wel loslopen. En daarbij als Ria ook maar durft … dan … zal hij … dat varkentje wel eens wassen…
Hier moet hij om lachen … Ria als varkentje … dat is bijna erger als een heks …
Hij scheert zich en poetst zijn tanden… dan is het tijd voor het ontbijt.
Gelukkig heeft juffrouw Linda al het een en ander voorbereid. Maar de eitjes koken en sinaasappels persen dat lukt hem wel.
Hij kijkt nog even naar Ella. Ze slaapt nog als een roosje. Hij loopt naar de keuken en begint alles klaar te maken. Kookpotje op het fornuis. Sinaasappels doormidden snijden en de fruitpers… alles lukt wonderwel … Maar de keuken … Nicolas kijkt even beteuterd rond. Hij schudt het hoofd. Opruimen zal voor straks zijn … nu Ella wekken …
De volgende dagen worden ingevuld met alle voorbereidingen voor het huwelijk. Norbert houdt alles bij. De droom van Ella. Het prieeltje wordt gemaakt. Ella had een schetsje gemaakt. En dat wordt nu gemaakt. Norbert heeft ook een firma gecontacteerd voor de bloemen en de catering. Het zijn echte kunstenaars. Natuurlijk wordt de orchidee de belangrijkste bloem. Het kasteel is prachtig. Een pareltje. Vooral de tuin achteraan in de diepte maakt het geheel zo prachtig. De tuin bestaat uit 4 balkons. De Baroktuinen zijn prachtig. Het feest zal doorgaan in de grotten. Een heel speciaal idee waar Ella en Nicolas direct voor gewonnen waren. Een receptie buiten zou zeker haalbaar moeten zijn. Norbert is in zijn nopjes, zo organiseren is zijn lange leven.
De dames zijn allemaal samen gaan winkelen. Yasmine, Carmen, Cindy, Linda, Anke, Inge en Carla, Inge’s mama vinden allemaal een prachtige jurk. De heren gaan voor een zwart pak. Daar weten Ella en Nicolas niets van. Zij hebben wel hun trouwringen gekozen. Mooie ringen, heel modern in staal. De nieuwste mode. Met witgoud en diamantjes. Daar stond Nicolas op. Ella is in de wolken. Nicolas geniet van al deze voorbereidingen.
En voor Ella het goed en wel beseft is het donderdagavond. Ze is super zenuwachtig en kijkt er reikhalzend naar uit. Nicolas is er minder happig op. Ze staan samen op het balkon. “Pluis, je kijkt er naar uit, hé ?”
Ella lacht. “Ja, echt wel. Jij minder?”
Nicolas leunt tegen het balkon. “Eerlijk?”
“Ja, graag.”
“Een beetje wel. Ik ga wel ook aan de slag. Norbert heeft me gevraagd of ik morgen kom….”
“Ah, dan gaan we samen naar het werk.” Ella kijkt naar Nicolas en legt haar hoofd tegen zijn borst. Ze voelt zijn zenuwachtigheid.
“Lief, het gaat wel loslopen. En als je me nodig hebt, dan weet je me altijd te vinden.”
“Dat weet ik. Maar je kent me.”
Ella kust hem. “Ja, daarom wil ik er ook over praten. Als jij je niet happy voelt, ben ik ook niet happy. Ik kijk uit naar morgen. Dat wel. Maar als ik …”
Nicolas legt zijn vinger op haar mond. “Niet doen. Ik ben nog zo fier dat jij hier gaat werken. En dat ik hier ook mee ga werken. Jij bent een geboren verpleegster. Het zit in je genen.”
Ella giechelt. “Er zit meer in mijn genen.”
“Ja, ik trouw met een echte prinses.”
“Ik ben Ella. Gewoon Ella.”
“Ja, en ik ben Nicolas.”
Ella kijkt hem doodserieus aan. “Nooit vergeten, hé?”
“Nee, dat zal ik nooit vergeten. We gaan een schitterend leven tegemoet. Jij en ik; Ella en Nicolas … en een mooi leven samen.”
“Wil jij snel kindjes?”
Nicolas schrikt even van deze directe vraag van Ella. Hij speelt ze handig terug. “En jij?”
“Ja, maar niet direct. Ik wil eerst ons leven in de juiste stroom krijgen. En genieten … is dat egoïstisch van mij ?”
Nicolas kijkt haar aan. “Nee, niet echt. Ik denk er ook zo over. Laat ons gewoon ons gevoel volgen.”
“Doen we.” Ella kijkt geheimzinnig. “En weet je welk gevoel ik nu heb?”
Nicolas lacht. Hij tilt haar op. “Oefenen?”
Ella proest het uit. “Ja, zoveel en zo passioneel mogelijk.” Ze kust hem en samen verdwijnen ze in de slaapkamer naast de veranda.
De volgende morgen is het Nicolas die als eerste wakker wordt. Hij is helemaal bezweet. Stress en een nare droom liggen aan de basis. Hij wil Ella niet ongerust maken. Hij stapt uit bed en neemt zijn badjas. Hij trekt direct naar de badkamer boven. Een douche zal deugd doen. Hij snapt het allemaal niet goed. Zijn droom leek zo waarheidsgetrouw. Gelukkig beseft hij nu dat het maar een nare droom is. Pfff… Ria … is nu wel echt niet de vrouw waar hij van wil dromen. Ze achtervolgde Ella in de Wingerd. Ze leek wel een sprinkhaan. Overal volgde ze Ella, overal had ze kritiek op. Ze wist het altijd beter …. En van tijd tot tijd veranderde haar gezicht … brrr … zo een lelijke heks was ze dan. Nicolas zet zich onder de warme straal en laat zijn droom mee wegvloeien. Het zal wel loslopen. En daarbij als Ria ook maar durft … dan … zal hij … dat varkentje wel eens wassen…
Hier moet hij om lachen … Ria als varkentje … dat is bijna erger als een heks …
Hij scheert zich en poetst zijn tanden… dan is het tijd voor het ontbijt.
Gelukkig heeft juffrouw Linda al het een en ander voorbereid. Maar de eitjes koken en sinaasappels persen dat lukt hem wel.
Hij kijkt nog even naar Ella. Ze slaapt nog als een roosje. Hij loopt naar de keuken en begint alles klaar te maken. Kookpotje op het fornuis. Sinaasappels doormidden snijden en de fruitpers… alles lukt wonderwel … Maar de keuken … Nicolas kijkt even beteuterd rond. Hij schudt het hoofd. Opruimen zal voor straks zijn … nu Ella wekken …
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 24
Deel 24
Hij loopt met een groot dienblad naar de slaapkamer. Met een hand probeert hij voorzichtig de deur te openen. Hij vloekt binnensmond want het lukt niet bijster goed. Maar hij kan net zijn voet tussen de deur stoppen. Hij is blij dat hij de deur open kan houden. Hij glimlacht als hij het dienblad op het nachtkastje zet. Ella ligt gelukzalig te slapen. Hij draait zich naar haar toe en streelt zacht langs haar slaap. Ze vertrekt zich een beetje. Dan opent ze haar ogen. Er komt direct een schittering in haar ogen. “Hey Nicolas, goede morgen.” Ze kijkt wat verbaasd rond als ze opmerkt dat Nicolas al volledig aangekleed voor haar zit. Ze trekt zich recht. “Heb ik me over slapen? Waarom heb je me niet wakker gemaakt?”
Nicolas lacht. “Maar nee, Pluis, ik was gewoon vroeg wakker. Kijk ik heb al een ontbijtje op bed voor jou gemaakt.”
Ella is gerustgesteld. Ze laat zich in de kussen zakken. “Oef.” Ze kijkt naar het dienblad. “Amai, zo veel.” Ze vist handig een koffiekoek uit het mandje. “Mmmm, zo lekker.” Ze neemt een grote hap uit de koek. Ze laat ook Nicolas even proeven. “Oh, een kook eitjes … jammie dat lust ik erg graag.”
Ze genieten samen van het ontbijt. Door de lekkere tas koffie is Ella direct wakker. “Heb je dat helemaal alleen gedaan?”
Nicolas kijkt haar aan. “Wat denk je?”
“Euhm, dat er iemand je een ietsie pietsie beetje geholpen heeft.”
Nicolas lacht. “Ja en die iemand gaat straks wel nog een beetje werk hebben. De keuken is een warboel.”
Ella legt haar hand op Nicolas zijn been. “Wel, ik zal me nu vlug klaarmaken en dan kan ik nog even helpen. En zijn we klaar voor Linda hier is.”
Om half acht staat Ella klaar om naar beneden te vertrekken. Nicolas komt op haar toe. “Ik ga nog even de krant lezen, tegen 9 uur begin ik ook te werken.” Ze trekt Nicolas naar zich toe. Ze kust hem passioneel. Hij gaat er gretig op in. “Ik ga je missen. Ook al is het maar voor enkele uurtjes.” Ze kijkt beteuterd. “Maar Pluis, ik ga je ook missen. Waarom denk je dat ik straks naar Norbert ga? Vooral om jou te zien.” “Ok, dan voel ik me al een stuk beter. Ik ben er nu mee weg. Wens me veel succes.”
“Jij gaat dat fantastisch doen. Laat niemand nooit iets anders beweren. Ik weet dat gewoon. Iedereen weet dat.”
“Dank je, lief. Nu moet ik voortmaken.”
Ze trekt Nicolas mee naar de lift. Ze drukt het knopje in. Terwijl ze wachten laten ze de liefde hoogtij vieren. Maar jammer genoeg haalt een luide “Ping” hen weer naar de dagelijkse realiteit. “Lief, ik moet echt voortmaken. Tot straks.”
Nicolas geeft haar nog vlug een kus. Ze stapt de lift in. Ze houdt zijn hand vast. Ze laten elkaars hand maar op het laatste momentje los. “Geniet van je job.”
“Doe ik, Nicolas.” Dan zijn de liftdeuren toe.
Ella leunt tegen de lift. “Wat ben ik toch een gelukzakje, ik ben dolverliefd, mijn leven zit vol liefde. En nu kan ik mijn droom waarmaken, verpleegster zijn in de Wingerd, zoals mijn mama.” Ze schrikt als de liftdeuren opengaan. Norbert staat breed lachend voor jaar. “Hey, Ellaatje, goedemorgen. Oh, is Nicolas er niet bij. Ik hoorde je praten.”
Ella omhelst Norbert. “Ik ben zo blij. En ik dat wou ik mezelf duidelijk maken. Nu maak ik een nieuwe droom waar. Werken in de Wingerd.”
“Ik zie je nu al genieten. Wacht tot je bij de patiënten bent. Je gaat je daar zo goed bij voelen. En de mensen hier gaan jou op handen dragen. Dat weet ik nu al.”
“Denk je?” Ineens klinkt Ella onzeker.
“Ik denk dat niet. Ik weet dat. Weet je nog toen je hier werkte, je inspireert de mensen gewoon door wie je bent. Je eerlijkheid, je spontaniteit. Niet twijfelen. Ga ervoor. Kom ik breng je naar Ria en Martha die zullen je wegwijs maken. Maar eerst naar de kleedkamer.”
Norbert wandelt met haar mee. In de voorraad kast is er al een schap voorzien. “Ella Van de Looverbosch” Ze gaat met haar vinger over het naamkaartje. Ze draait zich even om naar Norbert en lacht. Dan neemt ze een werkplunje en gaat zich omkleden.
Nog geen minuut later staat ze opnieuw in de gang. Ze draait rond voor Norbert. “En wat vind je ervan?”
Norbert lacht. “Je straalt.”
Ella bloost. “Kom nu moet ik aan de slag.” Het witte verpleegster uniform zit haar fantastisch.
Arm in arm stappen ze naar de verpleegsterpost op de eerste verdieping. Vlak voor de deur laat Norbert Ella los. “Ella, vanaf hier is het aan jou.”
“Dank je.” Ze geeft hem een kus op de wang.
Dan opent ze de deur en wordt ze direct hartelijk en warm ontvangen door Martha. “Hey, Ella. Je ziet er fantastisch uit. Ben je er klaar voor?”
Ella knikt enthousiast. “Ja, ik kan niet wachten.”
“Kom je kan met mij mee op ronde.” Net als ze willen vertrekken komt Ria binnen. “Goedemorgen Ella.” Klinkt het koel. Ze bekijkt Ella van top tot teen. Er gaat een rilling door Ella heen. Ze laat niets merken. “Ik neem Ella mee op ronde? “ Ok voor jou?”
“Ja, doe maar.” Ria is al volop aan het rommelen in de dossiers van de nieuwe patiënten. Ze kijkt zelfs niet op.
“Doet die altijd zo koel?” polst Ella voorzichtig bij Martha. Martha kijkt naar Ella. “Ja, jij weet dat niet. Ze heeft een verschrikkelijk ochtendhumeur. “Gewoon negeren en je werk doen. Tegen 10uur is het over.”
Daar moet Ella het dus mee stellen. Ze is het voorval direct vergeten als de bij de eerste patiënten komt. Ze is direct geïnteresseerd in de mensen. Ze stelt ze op haar gemak gerust, ze voert alle taken perfect uit. Martha is onder de indruk. “Ella, Norbert heeft geen woord gelogen. Jij bent een fantastische verpleegster.”
Ella kijkt naar Martha. “Met mensen werken, mensen verzorgen, dat doe ik graag.”
Martha trekt Ella tegen zich aan.
Hij loopt met een groot dienblad naar de slaapkamer. Met een hand probeert hij voorzichtig de deur te openen. Hij vloekt binnensmond want het lukt niet bijster goed. Maar hij kan net zijn voet tussen de deur stoppen. Hij is blij dat hij de deur open kan houden. Hij glimlacht als hij het dienblad op het nachtkastje zet. Ella ligt gelukzalig te slapen. Hij draait zich naar haar toe en streelt zacht langs haar slaap. Ze vertrekt zich een beetje. Dan opent ze haar ogen. Er komt direct een schittering in haar ogen. “Hey Nicolas, goede morgen.” Ze kijkt wat verbaasd rond als ze opmerkt dat Nicolas al volledig aangekleed voor haar zit. Ze trekt zich recht. “Heb ik me over slapen? Waarom heb je me niet wakker gemaakt?”
Nicolas lacht. “Maar nee, Pluis, ik was gewoon vroeg wakker. Kijk ik heb al een ontbijtje op bed voor jou gemaakt.”
Ella is gerustgesteld. Ze laat zich in de kussen zakken. “Oef.” Ze kijkt naar het dienblad. “Amai, zo veel.” Ze vist handig een koffiekoek uit het mandje. “Mmmm, zo lekker.” Ze neemt een grote hap uit de koek. Ze laat ook Nicolas even proeven. “Oh, een kook eitjes … jammie dat lust ik erg graag.”
Ze genieten samen van het ontbijt. Door de lekkere tas koffie is Ella direct wakker. “Heb je dat helemaal alleen gedaan?”
Nicolas kijkt haar aan. “Wat denk je?”
“Euhm, dat er iemand je een ietsie pietsie beetje geholpen heeft.”
Nicolas lacht. “Ja en die iemand gaat straks wel nog een beetje werk hebben. De keuken is een warboel.”
Ella legt haar hand op Nicolas zijn been. “Wel, ik zal me nu vlug klaarmaken en dan kan ik nog even helpen. En zijn we klaar voor Linda hier is.”
Om half acht staat Ella klaar om naar beneden te vertrekken. Nicolas komt op haar toe. “Ik ga nog even de krant lezen, tegen 9 uur begin ik ook te werken.” Ze trekt Nicolas naar zich toe. Ze kust hem passioneel. Hij gaat er gretig op in. “Ik ga je missen. Ook al is het maar voor enkele uurtjes.” Ze kijkt beteuterd. “Maar Pluis, ik ga je ook missen. Waarom denk je dat ik straks naar Norbert ga? Vooral om jou te zien.” “Ok, dan voel ik me al een stuk beter. Ik ben er nu mee weg. Wens me veel succes.”
“Jij gaat dat fantastisch doen. Laat niemand nooit iets anders beweren. Ik weet dat gewoon. Iedereen weet dat.”
“Dank je, lief. Nu moet ik voortmaken.”
Ze trekt Nicolas mee naar de lift. Ze drukt het knopje in. Terwijl ze wachten laten ze de liefde hoogtij vieren. Maar jammer genoeg haalt een luide “Ping” hen weer naar de dagelijkse realiteit. “Lief, ik moet echt voortmaken. Tot straks.”
Nicolas geeft haar nog vlug een kus. Ze stapt de lift in. Ze houdt zijn hand vast. Ze laten elkaars hand maar op het laatste momentje los. “Geniet van je job.”
“Doe ik, Nicolas.” Dan zijn de liftdeuren toe.
Ella leunt tegen de lift. “Wat ben ik toch een gelukzakje, ik ben dolverliefd, mijn leven zit vol liefde. En nu kan ik mijn droom waarmaken, verpleegster zijn in de Wingerd, zoals mijn mama.” Ze schrikt als de liftdeuren opengaan. Norbert staat breed lachend voor jaar. “Hey, Ellaatje, goedemorgen. Oh, is Nicolas er niet bij. Ik hoorde je praten.”
Ella omhelst Norbert. “Ik ben zo blij. En ik dat wou ik mezelf duidelijk maken. Nu maak ik een nieuwe droom waar. Werken in de Wingerd.”
“Ik zie je nu al genieten. Wacht tot je bij de patiënten bent. Je gaat je daar zo goed bij voelen. En de mensen hier gaan jou op handen dragen. Dat weet ik nu al.”
“Denk je?” Ineens klinkt Ella onzeker.
“Ik denk dat niet. Ik weet dat. Weet je nog toen je hier werkte, je inspireert de mensen gewoon door wie je bent. Je eerlijkheid, je spontaniteit. Niet twijfelen. Ga ervoor. Kom ik breng je naar Ria en Martha die zullen je wegwijs maken. Maar eerst naar de kleedkamer.”
Norbert wandelt met haar mee. In de voorraad kast is er al een schap voorzien. “Ella Van de Looverbosch” Ze gaat met haar vinger over het naamkaartje. Ze draait zich even om naar Norbert en lacht. Dan neemt ze een werkplunje en gaat zich omkleden.
Nog geen minuut later staat ze opnieuw in de gang. Ze draait rond voor Norbert. “En wat vind je ervan?”
Norbert lacht. “Je straalt.”
Ella bloost. “Kom nu moet ik aan de slag.” Het witte verpleegster uniform zit haar fantastisch.
Arm in arm stappen ze naar de verpleegsterpost op de eerste verdieping. Vlak voor de deur laat Norbert Ella los. “Ella, vanaf hier is het aan jou.”
“Dank je.” Ze geeft hem een kus op de wang.
Dan opent ze de deur en wordt ze direct hartelijk en warm ontvangen door Martha. “Hey, Ella. Je ziet er fantastisch uit. Ben je er klaar voor?”
Ella knikt enthousiast. “Ja, ik kan niet wachten.”
“Kom je kan met mij mee op ronde.” Net als ze willen vertrekken komt Ria binnen. “Goedemorgen Ella.” Klinkt het koel. Ze bekijkt Ella van top tot teen. Er gaat een rilling door Ella heen. Ze laat niets merken. “Ik neem Ella mee op ronde? “ Ok voor jou?”
“Ja, doe maar.” Ria is al volop aan het rommelen in de dossiers van de nieuwe patiënten. Ze kijkt zelfs niet op.
“Doet die altijd zo koel?” polst Ella voorzichtig bij Martha. Martha kijkt naar Ella. “Ja, jij weet dat niet. Ze heeft een verschrikkelijk ochtendhumeur. “Gewoon negeren en je werk doen. Tegen 10uur is het over.”
Daar moet Ella het dus mee stellen. Ze is het voorval direct vergeten als de bij de eerste patiënten komt. Ze is direct geïnteresseerd in de mensen. Ze stelt ze op haar gemak gerust, ze voert alle taken perfect uit. Martha is onder de indruk. “Ella, Norbert heeft geen woord gelogen. Jij bent een fantastische verpleegster.”
Ella kijkt naar Martha. “Met mensen werken, mensen verzorgen, dat doe ik graag.”
Martha trekt Ella tegen zich aan.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 25
Deel 25
De voormiddag vliegt voorbij. Martha en Ella zetten zich aan tafel met een kop dampende koffie. “En?” Martha kijkt haar aan.
Ella glimlacht. “Het voelt fantastisch. Nog even wennen aan de technieken…”
“Maar nee, Ella, je doet het fantastisch. Wacht tot alle patiënten je kennen.”
Frederico en Carmen komen de koffiekamer binnen. “Hey, Ella, hoe valt je eerste dag mee?”
“Goed. Leuk dat jullie even komen.” Ella loopt op hen toe.
“Is Ria hier ?” Carmen kijkt rond.
“Nee, ze zal zo wel komen.”
“Dan maken we ons uit de voeten. Ze ziet ons hier niet graag. Kom je straks naar de Oase?”
“Ja, ik werk nu tot de middag. Ik spring straks wel binnen, maar ik ga eerst naar Nicolas.”
Ja, hoor, geen minuut later komt Ria binnen. “Ah, Ella, valt het mee je eerste dag?”
“Ja, hoor. Martha heeft me bijna alles uitgelegd. Ik volg alle procedures die ze me voorlegt.”
“Ok, dat is goed. Als er iets is, kan je altijd bij mij terecht.”
“Ja, geen probleem. We werken nu nog even verder. Heb je soms een werkplanning voor mij?”
“Oja, hier.” Ria schuift de planning door. “Half time. En soms eens een full time, is dat goed voor jou?”
Ella knikt. “Geen enkel probleem.”
Martha staat aan de deur. “Kom, Ella, we kunnen nog even helpen met het middageten.”
Ella en Martha verdelen het werk. Het is al tegen enen als Ella klaar is. “Ella, jij doet al overuren van je eerste dag. Ga nu maar vlug naar Nicolas. Hij zal op je staan wachten.”
“Je hebt gelijk. Tot morgen.”
Ella gaat zich omkleden en loopt dan naar de Oase. Ze loopt als het ware op wolkjes. Ze is zo fier hier te mogen werken. Nicolas komt net uit het bureau van Norbert. Ella loopt op hem toe. Nicolas lacht. “Lieve Ella, ik moet niet vragen of het meegevallen is. Je glundert.”
Ella knikt. “Ja, het is fantastisch. Gaan we lunchen?”
“Ja, goed. Gaan we eerst even naar de tuin?”
“Ok, het zonnetje schijnt. Ok. Kom.” Ze haakt haar arm in die van Nicolas en samen lopen ze naar de tuin. Nicolas loopt met haar naar het achterste stuk van de tuin. “Kijk, Ella, hier zou ik graag een bloemenperk aanleggen. Wat denk je?”
Ella lacht. “Oja, dan kunnen we van op het balkon genieten van de bloemen.”
“Dat was ook mijn idee. Ik zal voor grote planten kiezen. Ga straks eens neuzen op het internet.”
Ella kijkt Nicolas aan. Haar gezichtje staat een beetje bezorgd.
“Scheelt er iets?” Nicolas kijkt haar verbaasd aan. “Je kijkt zo bezorgd?”
“Ja, vaste planten kan je toch niet kiezen op het internet. Die moet je toch zien, kunnen voelen en kunnen ruiken?”
Nicolas kijkt haar vragend aan. “Hoe bedoel je?”
“Awel, ja, jij hebt tot nu toe alles besteld voor je serre. Maar als we vanmiddag nu eens naar een tuincentrum gaan. Dan kan je de planten echt zien, je kan ze ruiken en de kleuren bewonderen.”
Nicolas zucht. “Je hebt gelijk. Ik moet met mijn oude gewoontes kappen. We gaan terug naar Norbert. Ik vraag of de tuinman hier een groot stuk kan omspitten en dan gaan wij straks plantjes kopen.”
Ella lacht. “Leuk. Ik kijk er naar uit. Morgen werk ik een late shift.”
Ze zetten zich nog even op een bankje. Ella geniet van het zonnetje. Nicolas is in gedachten verzonken. Ella merkt het op. Ze kijkt hem aan. “Lief?”
Hij hoort haar niet. Ze staat op en zet zich recht voor Nicolas. Ze laat zich op zijn schoot vallen. Hij kijkt verschrikt op. “Oh, Ella.”
“Jij zat ver met je gedachten.”
“Ja”
“Scheelt er iets?”
Nicolas zucht.
“Nee, niet echt.”
Ze kijkt hem aan. “Ik geloof je niet.” Ze legt haar handen op zijn schouders en kust hem zacht.
“Het is soms niet makkelijk. Ik wou dat mijn oude ik ..”
“Gaat het om de planten?”
Nicolas knikt. “Ja en nee. Ik word me er zo nu en dan sterk van bewust dat ik …”
Ella slaat haar armen rond hem heen. “Nicolas, nee, je mag je dat niet aantrekken. Ik zal je daarin altijd bijstaan. Je past je zo snel aan. Ik sta er versteld van. En het is voor iedereen moeilijk zijn gewoontes om te gooien. Echt wel.”
Hij verzinkt in haar ogen. “Ik doe mijn best. Maar je moet me zoals vandaag me er wel altijd attent op maken. Je hebt gelijk. Ik wil de platen kunnen aanraken, kunnen ruiken, en dat kan on line niet. En samen met jou plantjes kiezen gaat zalig zijn.”
“Echt waar. Doe ik. Kom we gaan nu naar Norbert en dan naar de plantjes.”
De voormiddag vliegt voorbij. Martha en Ella zetten zich aan tafel met een kop dampende koffie. “En?” Martha kijkt haar aan.
Ella glimlacht. “Het voelt fantastisch. Nog even wennen aan de technieken…”
“Maar nee, Ella, je doet het fantastisch. Wacht tot alle patiënten je kennen.”
Frederico en Carmen komen de koffiekamer binnen. “Hey, Ella, hoe valt je eerste dag mee?”
“Goed. Leuk dat jullie even komen.” Ella loopt op hen toe.
“Is Ria hier ?” Carmen kijkt rond.
“Nee, ze zal zo wel komen.”
“Dan maken we ons uit de voeten. Ze ziet ons hier niet graag. Kom je straks naar de Oase?”
“Ja, ik werk nu tot de middag. Ik spring straks wel binnen, maar ik ga eerst naar Nicolas.”
Ja, hoor, geen minuut later komt Ria binnen. “Ah, Ella, valt het mee je eerste dag?”
“Ja, hoor. Martha heeft me bijna alles uitgelegd. Ik volg alle procedures die ze me voorlegt.”
“Ok, dat is goed. Als er iets is, kan je altijd bij mij terecht.”
“Ja, geen probleem. We werken nu nog even verder. Heb je soms een werkplanning voor mij?”
“Oja, hier.” Ria schuift de planning door. “Half time. En soms eens een full time, is dat goed voor jou?”
Ella knikt. “Geen enkel probleem.”
Martha staat aan de deur. “Kom, Ella, we kunnen nog even helpen met het middageten.”
Ella en Martha verdelen het werk. Het is al tegen enen als Ella klaar is. “Ella, jij doet al overuren van je eerste dag. Ga nu maar vlug naar Nicolas. Hij zal op je staan wachten.”
“Je hebt gelijk. Tot morgen.”
Ella gaat zich omkleden en loopt dan naar de Oase. Ze loopt als het ware op wolkjes. Ze is zo fier hier te mogen werken. Nicolas komt net uit het bureau van Norbert. Ella loopt op hem toe. Nicolas lacht. “Lieve Ella, ik moet niet vragen of het meegevallen is. Je glundert.”
Ella knikt. “Ja, het is fantastisch. Gaan we lunchen?”
“Ja, goed. Gaan we eerst even naar de tuin?”
“Ok, het zonnetje schijnt. Ok. Kom.” Ze haakt haar arm in die van Nicolas en samen lopen ze naar de tuin. Nicolas loopt met haar naar het achterste stuk van de tuin. “Kijk, Ella, hier zou ik graag een bloemenperk aanleggen. Wat denk je?”
Ella lacht. “Oja, dan kunnen we van op het balkon genieten van de bloemen.”
“Dat was ook mijn idee. Ik zal voor grote planten kiezen. Ga straks eens neuzen op het internet.”
Ella kijkt Nicolas aan. Haar gezichtje staat een beetje bezorgd.
“Scheelt er iets?” Nicolas kijkt haar verbaasd aan. “Je kijkt zo bezorgd?”
“Ja, vaste planten kan je toch niet kiezen op het internet. Die moet je toch zien, kunnen voelen en kunnen ruiken?”
Nicolas kijkt haar vragend aan. “Hoe bedoel je?”
“Awel, ja, jij hebt tot nu toe alles besteld voor je serre. Maar als we vanmiddag nu eens naar een tuincentrum gaan. Dan kan je de planten echt zien, je kan ze ruiken en de kleuren bewonderen.”
Nicolas zucht. “Je hebt gelijk. Ik moet met mijn oude gewoontes kappen. We gaan terug naar Norbert. Ik vraag of de tuinman hier een groot stuk kan omspitten en dan gaan wij straks plantjes kopen.”
Ella lacht. “Leuk. Ik kijk er naar uit. Morgen werk ik een late shift.”
Ze zetten zich nog even op een bankje. Ella geniet van het zonnetje. Nicolas is in gedachten verzonken. Ella merkt het op. Ze kijkt hem aan. “Lief?”
Hij hoort haar niet. Ze staat op en zet zich recht voor Nicolas. Ze laat zich op zijn schoot vallen. Hij kijkt verschrikt op. “Oh, Ella.”
“Jij zat ver met je gedachten.”
“Ja”
“Scheelt er iets?”
Nicolas zucht.
“Nee, niet echt.”
Ze kijkt hem aan. “Ik geloof je niet.” Ze legt haar handen op zijn schouders en kust hem zacht.
“Het is soms niet makkelijk. Ik wou dat mijn oude ik ..”
“Gaat het om de planten?”
Nicolas knikt. “Ja en nee. Ik word me er zo nu en dan sterk van bewust dat ik …”
Ella slaat haar armen rond hem heen. “Nicolas, nee, je mag je dat niet aantrekken. Ik zal je daarin altijd bijstaan. Je past je zo snel aan. Ik sta er versteld van. En het is voor iedereen moeilijk zijn gewoontes om te gooien. Echt wel.”
Hij verzinkt in haar ogen. “Ik doe mijn best. Maar je moet me zoals vandaag me er wel altijd attent op maken. Je hebt gelijk. Ik wil de platen kunnen aanraken, kunnen ruiken, en dat kan on line niet. En samen met jou plantjes kiezen gaat zalig zijn.”
“Echt waar. Doe ik. Kom we gaan nu naar Norbert en dan naar de plantjes.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 26
Deel 26
Eind van de namiddag parkeert Linda zich op de parking van het tuincentrum. Nicolas kijkt verbaasd rond. “Zo veel serres. Ik ben onder de indruk.”
Linda lacht. “Ik zie het. Hoe laat kom ik jullie oppikken?”
“Ga je niet mee?” Ella klinkt oprecht ontgoocheld.
“Nee, lukt me niet. Ik moet Sara oppikken. Maar als jullie het zien zitten kom ik rond 19uur met Norbert naar hier, dank kunnen we samen iets gaan eten.”
“Ja, leuk.” Ella lacht.
Ze lopen de winkel binnen. Met pen en papier. Nicolas loopt met Ella direct naar de vaste planten. Hij kijkt zijn ogen uit. Dit had hij niet verwacht. Hij is gewoon van eerst op te zoeken wat hij wil. En dan plaatst hij gewoon een bestelling. Ella kijkt geamuseerd toe. “Jij lijkt net een kindje in een speelgoedwinkel.”
Nicolas knikt. “Daar kan je me nu echt mee vergelijken.”
Hij wikt en weegt en het lijstje wordt alsmaar langer : hortensia’s, sleutelbloemen, ridderspoor,
Ella kent de Nederlandse benamingen maar Nicolas goochelt met de latijnse namen. Ella is onder de indruk van haar ventje.
“Kijk, Ella, die is prachtig. De Echinops.”
Ella kijkt hopeloos naar de mooie bol met stekels. Ze leest het kaartje … het is de kogeldistel. Nicolas schrijft verder. “Ik wil elke dag een mooi boeket voor jou plukken.”
Ella kijkt hem verrukt aan. “Die bloementuin moet fleurig en kleurrijk zijn. Daar hou jij van.” Fluistert Nicolas in haar oor. “Toon me maar wat jij graag ziet.” Ella geeft Nicolas een zoen. Haar zoen laat hem verlangen naar zoveel meer. Hij laat haar met pijn in het hart los. Ella zoekt in de serre bloemen die ze graag ziet. En ja, Nicolas heeft gelijk. Ella kiest voor kleur. Hele mooie felle kleuren, heel zachte pasteltinten. Ze kiest en laat Nicolas haar keuzes zien. Ella kiest ook voor lekkere platen, rabarber, besjes …
“Kijk, Nicolas een vlinderboom, kijkt wat een mooie kleur. Paars bijna blauw.”
“Dat is de Buddleia. “ Nicolas noteert en stapt verder “Deze neem ik ook. De Meconopis Betoncifolia, is een mooie blauwe klaproos.”
Ze hebben een heel assortiment . Anemoontjes, in roos en wit, fel roze cyclamen, fel rode margrietjes, die zijn zefls geneeskrachtig volgens Nicolas, de Echnacea Purpurea, lavendel in verschillende tinten, lelies in wit en blauw, kattenkruid in lavendelblauw. Het lijstje wordt langer en langer.
Het is al tegen sluitingstijd als Nicolas alles doorgeeft aan de balie. Het kan morgen al geleverd worden. De vriendelijke bediende vraagt direct of alles ook geplant moet worden. Nee, dat hoeft niet. Nicolas gaat zich daarmee bezig houden. Ella is in haar nopjes. Ze geniet van Nicolas. Hij is zo enthousiast.
Ze schrikt wel even van de rekening. Maar Nicolas stelt haar gerust. “We gaan een mooie tuin hebben.” Daar moet Ella het mee doen. “Jij beslist. Het zijn wel allemaal vaste planten. Daar gaan we lang van genieten.”
Ze lopen via de uitgang naar de naast gelegen taverne. “Kijk daar Norbert en Linda.”
Ella zwaait. Linda lacht. “Hoe waar is jullie koopwaar?”
“Dat wordt morgen geleverd. Ik heb me wat laten gaan.” Klinkt het schuldbewust bij Niocolas.
“Nicolas heeft zoveel mooie plantjes gekozen. En ik heb mee beslist.”
Norbert lacht. “En Nicolas is dit leuker dan bestellen?”
Nicolas lacht. “Ja, inderdaad. Ella heeft gelijk. Als je de planten kan ruiken, zien en voelen is dat prachtig. Weet je ze stelden voor om alles te komen plaatsen. Maar dat doe ik liever zelf. Ik ga straks een plannetje maken. Het zit al in mijn hoofd.”
“De tuin is al omgespit. Ik heb ook al tuinpanelen laten plaatsen. Zo is jullie gedeelte iets meer afgeschermd.”
Ze zetten zich aan een tafeltje in een hoek. Ella en Nicolas zitten op de bank tegen de muur. Ella laat zich tegen Nicolas aanleunen. “Gaat het?” vraagt ze een beetje bezorgd.
Nicolas knikt enthousiast. “Ja, ik vind het zalig om met jou te winkelen en nu een hapje te gaan eten.”
Ze bestellen het dagmenu. Mosseltjes met frietjes. Het smaakt overheerlijk. Ella eet met smaak. Norbert slaat haar in stilte gade. Hij heeft dat meisje verwaarloosd. Haar bij tante Ursula droppen is een van zijn grootste fouten. Hij kende Ursula. Hij snapt nog altijd niet hoe hij zich zo door zijn dochter heeft kunnen laten ompraten. Hij beseft nu maar al te goed dat Clio altijd een manipulator geweest is. Als ze ook maar dacht benadeeld te worden, dan wist ze alles naar haar hand te zetten. Enkel de liefde tussen hem en Tessa kreeg ze niet stuk. Maar na de dood van Tessa heeft ze zich wel tussen hem en Ella geworsteld. Hij herinnert zich nog het brandje in Ella’s kamer. Hij stelt zich daar nu vragen bij. Daar zal Clio ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Niet te geloven, dat zijn dochter al die tijd ziek was en hij dat nooit heeft willen inzien. Er heeft hem ook nooit iemand daarop gewezen. Enkel Linda. Hij kijkt naar Linda. Zij doorzag Clio. Maar ja, dat kan niet anders. Toen Linda hem een tijdje geleden verteld heeft, hoe Clio haar naar het leven stond. Hij krijgt er nog steeds rillingen van.
Wat hij nog steeds niet begrijpt is hoe snel Ella de nieuwe Clio aanvaard had. Met wat hij nu allemaal weet, zou hij dat niet kunnen. Maar Ella.
“Nobert?” Linda kijkt bezorgd. “Norbert,gaat het?”
Norbert ontwaakt uit zijn nare gedachten. “Ja, is er iets?”
Hij schudt zijn hoofd. “Nee, niets nee.”
Ella kijkt naar haar stiefpa. “Je kijkt echt wel triest. Gaat het?”
Norbert kijkt naar zijn bord. “Ik was gewoon aan het denken. Hoe ik jou nooit geloofd heb, Linda en jij mijn lieve Ella. Jij hebt alleen door mijn grote schuld zo een verschrikkelijk jeugd gehad. Ik heb het daar erg moeilijk mee.”
Er rollen tranen over zijn wangen. Ella zet zich recht en loopt naar Norbert toe. Ook zij krijgt het zwaar. Ze zet zich voor hem neer. “Lieve Norbert, je mag je niet schuldig over over voelen. We leven nu. Ik ben je dochter. Ik zie je graag. Ik denk niet meer aan de tijd van Tarantula. Dat is voor mij voorbij. Alles zal wel zijn betekenis hebben. Zo probeer ik dat te plaatsten. Ik ben nu gelukkig.” Ze neemt zijn handen vast. Norbert kijkt naar haar op. “Hoe jij mij dat kan vergeven, snap ik niet.” Ze zet zich voorzichtig naar op zijn schoot.
“Mijn ma zag je graag. Ik heb je altijd tof gevonden. Clio moest me niet. Nu weet ik waarom, Clio is ziek. Ik ben boos op je geweest. Je weet dat je daar fouten hebt gemaakt en mensen maken fouten. Ik denk dat daar niet meer aan. Mijn kindertijd is voor mij vooral de tijd met mama, en op de camping de tijd met Jens en Tobias, mijn jeugd dat is het laatste jaar met Cindy en Anthony. En nu mijn leven met Nicolas.”
Norbert legt zijn arm rond Ella. “Lieve Ella. Ik zal altijd beschermen. Ik heb het je al gezegd. Voor mij ben jij mijn enige dochter.”
“Zeg dat niet. Clio is en blijft je dochter en ik ben je jongste dochter. Ik wou het je vragen op ons huwelijk. Maar ik doe het nu. Het lijkt me nu het gepaste moment.”
Norbert kijkt wat hulpeloos naar Linda. Nicolas knikt Ella bemoedigend toe.
Ella staat vlak voor Norbert. “Norbert, zou ik vanaf nu papa mogen zeggen. Sinds ik alles weet over mijn verleden heb ik alles kunnen plaatsen. Ik zie jou als mijn papa. En daarom lijkt het me maar logisch dat ik je papa noem.”
Norbert weet niet wat zeggen. Hij omhelst Ella. “Ik voel me vereerd. Lieve Ella natuurlijk mag jij papa zeggen.” Hij omhelst haar innig. Norbert barst in tranen uit.
Linda is ook tot tranen geroerd. Ze omhelst Nicolas. “Ze weet niet wat dit voor Norbert betekend. Hij voelt zich zo schuldig voor alles wat misgelopen is in Ella’s jeugdjaren.” Flusitert ze zacht.
Nicolas knikt.
“Gaat het?” Ella kijkt bezorgd. Nobert lacht. “Dit zijn vreugde tranen.” Ze zetten zich terug neer en genieten samen van de cremé brulée. Het wordt een mooie avond voor de 2 koppels.
Tegen sluitingstijd vertrekken ze opnieuw naar Lier. Het is al verschrikkelijk laat als Norbert en Linda hen afzetten aan de Wingerd.
Eind van de namiddag parkeert Linda zich op de parking van het tuincentrum. Nicolas kijkt verbaasd rond. “Zo veel serres. Ik ben onder de indruk.”
Linda lacht. “Ik zie het. Hoe laat kom ik jullie oppikken?”
“Ga je niet mee?” Ella klinkt oprecht ontgoocheld.
“Nee, lukt me niet. Ik moet Sara oppikken. Maar als jullie het zien zitten kom ik rond 19uur met Norbert naar hier, dank kunnen we samen iets gaan eten.”
“Ja, leuk.” Ella lacht.
Ze lopen de winkel binnen. Met pen en papier. Nicolas loopt met Ella direct naar de vaste planten. Hij kijkt zijn ogen uit. Dit had hij niet verwacht. Hij is gewoon van eerst op te zoeken wat hij wil. En dan plaatst hij gewoon een bestelling. Ella kijkt geamuseerd toe. “Jij lijkt net een kindje in een speelgoedwinkel.”
Nicolas knikt. “Daar kan je me nu echt mee vergelijken.”
Hij wikt en weegt en het lijstje wordt alsmaar langer : hortensia’s, sleutelbloemen, ridderspoor,
Ella kent de Nederlandse benamingen maar Nicolas goochelt met de latijnse namen. Ella is onder de indruk van haar ventje.
“Kijk, Ella, die is prachtig. De Echinops.”
Ella kijkt hopeloos naar de mooie bol met stekels. Ze leest het kaartje … het is de kogeldistel. Nicolas schrijft verder. “Ik wil elke dag een mooi boeket voor jou plukken.”
Ella kijkt hem verrukt aan. “Die bloementuin moet fleurig en kleurrijk zijn. Daar hou jij van.” Fluistert Nicolas in haar oor. “Toon me maar wat jij graag ziet.” Ella geeft Nicolas een zoen. Haar zoen laat hem verlangen naar zoveel meer. Hij laat haar met pijn in het hart los. Ella zoekt in de serre bloemen die ze graag ziet. En ja, Nicolas heeft gelijk. Ella kiest voor kleur. Hele mooie felle kleuren, heel zachte pasteltinten. Ze kiest en laat Nicolas haar keuzes zien. Ella kiest ook voor lekkere platen, rabarber, besjes …
“Kijk, Nicolas een vlinderboom, kijkt wat een mooie kleur. Paars bijna blauw.”
“Dat is de Buddleia. “ Nicolas noteert en stapt verder “Deze neem ik ook. De Meconopis Betoncifolia, is een mooie blauwe klaproos.”
Ze hebben een heel assortiment . Anemoontjes, in roos en wit, fel roze cyclamen, fel rode margrietjes, die zijn zefls geneeskrachtig volgens Nicolas, de Echnacea Purpurea, lavendel in verschillende tinten, lelies in wit en blauw, kattenkruid in lavendelblauw. Het lijstje wordt langer en langer.
Het is al tegen sluitingstijd als Nicolas alles doorgeeft aan de balie. Het kan morgen al geleverd worden. De vriendelijke bediende vraagt direct of alles ook geplant moet worden. Nee, dat hoeft niet. Nicolas gaat zich daarmee bezig houden. Ella is in haar nopjes. Ze geniet van Nicolas. Hij is zo enthousiast.
Ze schrikt wel even van de rekening. Maar Nicolas stelt haar gerust. “We gaan een mooie tuin hebben.” Daar moet Ella het mee doen. “Jij beslist. Het zijn wel allemaal vaste planten. Daar gaan we lang van genieten.”
Ze lopen via de uitgang naar de naast gelegen taverne. “Kijk daar Norbert en Linda.”
Ella zwaait. Linda lacht. “Hoe waar is jullie koopwaar?”
“Dat wordt morgen geleverd. Ik heb me wat laten gaan.” Klinkt het schuldbewust bij Niocolas.
“Nicolas heeft zoveel mooie plantjes gekozen. En ik heb mee beslist.”
Norbert lacht. “En Nicolas is dit leuker dan bestellen?”
Nicolas lacht. “Ja, inderdaad. Ella heeft gelijk. Als je de planten kan ruiken, zien en voelen is dat prachtig. Weet je ze stelden voor om alles te komen plaatsen. Maar dat doe ik liever zelf. Ik ga straks een plannetje maken. Het zit al in mijn hoofd.”
“De tuin is al omgespit. Ik heb ook al tuinpanelen laten plaatsen. Zo is jullie gedeelte iets meer afgeschermd.”
Ze zetten zich aan een tafeltje in een hoek. Ella en Nicolas zitten op de bank tegen de muur. Ella laat zich tegen Nicolas aanleunen. “Gaat het?” vraagt ze een beetje bezorgd.
Nicolas knikt enthousiast. “Ja, ik vind het zalig om met jou te winkelen en nu een hapje te gaan eten.”
Ze bestellen het dagmenu. Mosseltjes met frietjes. Het smaakt overheerlijk. Ella eet met smaak. Norbert slaat haar in stilte gade. Hij heeft dat meisje verwaarloosd. Haar bij tante Ursula droppen is een van zijn grootste fouten. Hij kende Ursula. Hij snapt nog altijd niet hoe hij zich zo door zijn dochter heeft kunnen laten ompraten. Hij beseft nu maar al te goed dat Clio altijd een manipulator geweest is. Als ze ook maar dacht benadeeld te worden, dan wist ze alles naar haar hand te zetten. Enkel de liefde tussen hem en Tessa kreeg ze niet stuk. Maar na de dood van Tessa heeft ze zich wel tussen hem en Ella geworsteld. Hij herinnert zich nog het brandje in Ella’s kamer. Hij stelt zich daar nu vragen bij. Daar zal Clio ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Niet te geloven, dat zijn dochter al die tijd ziek was en hij dat nooit heeft willen inzien. Er heeft hem ook nooit iemand daarop gewezen. Enkel Linda. Hij kijkt naar Linda. Zij doorzag Clio. Maar ja, dat kan niet anders. Toen Linda hem een tijdje geleden verteld heeft, hoe Clio haar naar het leven stond. Hij krijgt er nog steeds rillingen van.
Wat hij nog steeds niet begrijpt is hoe snel Ella de nieuwe Clio aanvaard had. Met wat hij nu allemaal weet, zou hij dat niet kunnen. Maar Ella.
“Nobert?” Linda kijkt bezorgd. “Norbert,gaat het?”
Norbert ontwaakt uit zijn nare gedachten. “Ja, is er iets?”
Hij schudt zijn hoofd. “Nee, niets nee.”
Ella kijkt naar haar stiefpa. “Je kijkt echt wel triest. Gaat het?”
Norbert kijkt naar zijn bord. “Ik was gewoon aan het denken. Hoe ik jou nooit geloofd heb, Linda en jij mijn lieve Ella. Jij hebt alleen door mijn grote schuld zo een verschrikkelijk jeugd gehad. Ik heb het daar erg moeilijk mee.”
Er rollen tranen over zijn wangen. Ella zet zich recht en loopt naar Norbert toe. Ook zij krijgt het zwaar. Ze zet zich voor hem neer. “Lieve Norbert, je mag je niet schuldig over over voelen. We leven nu. Ik ben je dochter. Ik zie je graag. Ik denk niet meer aan de tijd van Tarantula. Dat is voor mij voorbij. Alles zal wel zijn betekenis hebben. Zo probeer ik dat te plaatsten. Ik ben nu gelukkig.” Ze neemt zijn handen vast. Norbert kijkt naar haar op. “Hoe jij mij dat kan vergeven, snap ik niet.” Ze zet zich voorzichtig naar op zijn schoot.
“Mijn ma zag je graag. Ik heb je altijd tof gevonden. Clio moest me niet. Nu weet ik waarom, Clio is ziek. Ik ben boos op je geweest. Je weet dat je daar fouten hebt gemaakt en mensen maken fouten. Ik denk dat daar niet meer aan. Mijn kindertijd is voor mij vooral de tijd met mama, en op de camping de tijd met Jens en Tobias, mijn jeugd dat is het laatste jaar met Cindy en Anthony. En nu mijn leven met Nicolas.”
Norbert legt zijn arm rond Ella. “Lieve Ella. Ik zal altijd beschermen. Ik heb het je al gezegd. Voor mij ben jij mijn enige dochter.”
“Zeg dat niet. Clio is en blijft je dochter en ik ben je jongste dochter. Ik wou het je vragen op ons huwelijk. Maar ik doe het nu. Het lijkt me nu het gepaste moment.”
Norbert kijkt wat hulpeloos naar Linda. Nicolas knikt Ella bemoedigend toe.
Ella staat vlak voor Norbert. “Norbert, zou ik vanaf nu papa mogen zeggen. Sinds ik alles weet over mijn verleden heb ik alles kunnen plaatsen. Ik zie jou als mijn papa. En daarom lijkt het me maar logisch dat ik je papa noem.”
Norbert weet niet wat zeggen. Hij omhelst Ella. “Ik voel me vereerd. Lieve Ella natuurlijk mag jij papa zeggen.” Hij omhelst haar innig. Norbert barst in tranen uit.
Linda is ook tot tranen geroerd. Ze omhelst Nicolas. “Ze weet niet wat dit voor Norbert betekend. Hij voelt zich zo schuldig voor alles wat misgelopen is in Ella’s jeugdjaren.” Flusitert ze zacht.
Nicolas knikt.
“Gaat het?” Ella kijkt bezorgd. Nobert lacht. “Dit zijn vreugde tranen.” Ze zetten zich terug neer en genieten samen van de cremé brulée. Het wordt een mooie avond voor de 2 koppels.
Tegen sluitingstijd vertrekken ze opnieuw naar Lier. Het is al verschrikkelijk laat als Norbert en Linda hen afzetten aan de Wingerd.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 27
Deel 27
De dagen vliegen voorbij. Ella houdt van haar job. Ze past zich wonderwel aan de Wingerd. Ze kan het met iedereen vinden. Ze voelt zelfs dat Ria haar al iets meer op prijs stelt. Ria is de enige die ze nog niet volledig juist weet in te schatten. Maar haar hart gaat vooral naar alle patiënten. Ze neemt hun verhalen in zich op. Ze weet ze altijd met een vriendelijk woord en gemeende hartelijkheid op te beuren.
Liane, op kamer 101, net geopereerd aan haar ogen, doet haar best om iedereen te herkennen. Ze staat erop dat Ella haar ogen verzorgt. Het is een delicate opdracht om dit pijnloos te doen. Ella is hier een krak in. Ze is heel zorgzaam en voorzichtig.
Leon op kamer 125 is een echte brombeer. Hij heeft altijd opmerkingen over het personeel. Maar over Ella en Martha is hij super enthousiast. Ella heeft zelfs zijn mening over Carmen weten bij te sturen. En dat was geen makkelijk klus. Carmen kan nu opnieuw zijn kamer opruimen zonder naar zijn verwijten te luisteren.
Ella weet telkens met een vriendelijk woord en een kwinkslag de mensen op te vrolijken. Martha vind in Ella een aanwinst. Ook alle andere collega’s hebben Ella in hun hart gesloten.
Nicolas is druk in de weer in de tuin. Elke dag als Ella stopt met werken ontdekt ze nieuwe dingen in de tuin. De tuinman van de Wingerd staat Nicolas met raad en daad bij. Die twee kunnen het ondertussen ook al goed met elkaar vinden. Jan heeft groene vingers, werkt al jaren in de Wingerd maar was tot nu toe een nobele onbekende voor Nicolas. Zelfs Norbert helpt mee. Nicolas heeft een echte detail tekening gemaakt. Zo kan Ella ook een beetje ontdekken hoe de tuin er binnen enkele jaren zal uitzien. Tot nu toe kan Nicolas nog geen zelf gekweekte boeketjes uit eigen tuin aan Ella geven maar dat maakt hij ruimschoots goed met boeketjes uit de winkel. De bloemenwinkel die levert aan de Wingerd heeft een Nicolas een van zijn beste klanten. Bijna dagelijks gaat hij prachtige ruiker voor Ella samenstellen.
De loft staat vol bloemen. Ella tempert Nicolas. Zowel Nicolas als Ella genieten van het leven. Voor Nicolas is dat een openbaring. Ella is in de wolken met alle aandacht voor haar persoontje. Ze geniet van elk moment met Nicolas. Naast haar job als verpleegster in de Wingerd heeft ze haar handen vol met de bruiloft. Iedereen in haar omgeving is zenuwachtig. Maar Ella niet. Nicolas is ook de rust zelf. Ze regelen nog een weekendje in de blokhut midden juli. Om even te ontsnappen van de stress. Norbert wordt met de dag zenuwachtiger. Hoewel alles tot in de puntjes vaststaat. Alles behalve haar jurk. Daar is Anthony heel druk mee in de weer. Ella vertrouwt hem volledig. Het zal een huzarenwerkje worden de jurk klaar te stomen maar Anthony is er zeker van dat het gaat lukken.
Vlak voor ze vertrekken mag Ella de jurk nog een keer aanpassen. Dat maakt Anthony heel zenuwachtig. Hier en daar dienen nog wat veranderingen gemaakt te worden maar de jurk past schitterend bij Ella. “Anhony, ik ben zo blij met mijn jurk. Ze is schitterend.”
“Vind je?”
“Ja, niet twijfelen, ik ben er heel blij mee. Ze past volledig bij mij.”
Ze knuffelt Anthony.”
“Ohhhh, pas op, Ella, ze mag niet kreuken.”
Ella zet een stap achteruit. Ze lacht. “Ik mag op mijn huwelijk Nicolas toch wel knuffelen?” ze kijkt beteuterd naar Anthony.
“Maar ja, tuuuuuurlijk mag jij dat.” Anthony kijkt haar aan. “Maar er zitten nu nog veel van die kleine speldjes in en ik zou niet graag hebben dat jij je daar pijn mee doet, Ellaatje.”
Ella lacht. “Ah, dan is het goed. Die dag zal ik genieten van mijn Nicolas.”
“En daar horen natuuuuurlijk knuffeltjes bij, dat weet ik wel.” Anthony helpt haar uit de jurk “Ik ga de jurk super veel nakijken dat er geen enkel speldje in achterblijft. Ohhh … Nicolasje moest zich zo maar eens prikken die dag en voor 100 jaar in slaap vallen. Ohhh, dat mag natuurlijk niet.“ Kirt Anthony.
Ella proest het uit. “Zotteke, dat is een sprookje”
“Hihi jullie zijn dan ook een sprookjesprins en een sprookjesprinsesje.”
Cindy zit aan tafel met Walter. Ella laat zich vallen op de stoel naast Cindy. “Zo druk bezig?”
“Ah ja, Ella. We proberen een financieel plan op te stellen.”
Ella kijkt even mee. “Das chinees voor mij.”
“Voor mij ook, maar Walter is daar ne krak in. Ik ben zo blij dat alles goed is tussen ons.”
“Jullie zijn dan ook gemaakt voor elkaar.”
“Ja, zoals jij en Nicolas en …”
Anthony valt in “en zoals ik en mijn Baloutje.”
“Heb je de jurk opgeborgen? Want Nicolas komt me straks ophalen. We gaan op weekend.”
“Jullie hebben dus geen last van stress.”
“Nee, we proberen de stress een beetje te ontlopen. Jullie zijn allemaal zo zenuwachtig. Wij leven van op onze roze wolk.”
“Ja en daar zitten jullie goed.” Cindy lacht hartelijk.
De dagen vliegen voorbij. Ella houdt van haar job. Ze past zich wonderwel aan de Wingerd. Ze kan het met iedereen vinden. Ze voelt zelfs dat Ria haar al iets meer op prijs stelt. Ria is de enige die ze nog niet volledig juist weet in te schatten. Maar haar hart gaat vooral naar alle patiënten. Ze neemt hun verhalen in zich op. Ze weet ze altijd met een vriendelijk woord en gemeende hartelijkheid op te beuren.
Liane, op kamer 101, net geopereerd aan haar ogen, doet haar best om iedereen te herkennen. Ze staat erop dat Ella haar ogen verzorgt. Het is een delicate opdracht om dit pijnloos te doen. Ella is hier een krak in. Ze is heel zorgzaam en voorzichtig.
Leon op kamer 125 is een echte brombeer. Hij heeft altijd opmerkingen over het personeel. Maar over Ella en Martha is hij super enthousiast. Ella heeft zelfs zijn mening over Carmen weten bij te sturen. En dat was geen makkelijk klus. Carmen kan nu opnieuw zijn kamer opruimen zonder naar zijn verwijten te luisteren.
Ella weet telkens met een vriendelijk woord en een kwinkslag de mensen op te vrolijken. Martha vind in Ella een aanwinst. Ook alle andere collega’s hebben Ella in hun hart gesloten.
Nicolas is druk in de weer in de tuin. Elke dag als Ella stopt met werken ontdekt ze nieuwe dingen in de tuin. De tuinman van de Wingerd staat Nicolas met raad en daad bij. Die twee kunnen het ondertussen ook al goed met elkaar vinden. Jan heeft groene vingers, werkt al jaren in de Wingerd maar was tot nu toe een nobele onbekende voor Nicolas. Zelfs Norbert helpt mee. Nicolas heeft een echte detail tekening gemaakt. Zo kan Ella ook een beetje ontdekken hoe de tuin er binnen enkele jaren zal uitzien. Tot nu toe kan Nicolas nog geen zelf gekweekte boeketjes uit eigen tuin aan Ella geven maar dat maakt hij ruimschoots goed met boeketjes uit de winkel. De bloemenwinkel die levert aan de Wingerd heeft een Nicolas een van zijn beste klanten. Bijna dagelijks gaat hij prachtige ruiker voor Ella samenstellen.
De loft staat vol bloemen. Ella tempert Nicolas. Zowel Nicolas als Ella genieten van het leven. Voor Nicolas is dat een openbaring. Ella is in de wolken met alle aandacht voor haar persoontje. Ze geniet van elk moment met Nicolas. Naast haar job als verpleegster in de Wingerd heeft ze haar handen vol met de bruiloft. Iedereen in haar omgeving is zenuwachtig. Maar Ella niet. Nicolas is ook de rust zelf. Ze regelen nog een weekendje in de blokhut midden juli. Om even te ontsnappen van de stress. Norbert wordt met de dag zenuwachtiger. Hoewel alles tot in de puntjes vaststaat. Alles behalve haar jurk. Daar is Anthony heel druk mee in de weer. Ella vertrouwt hem volledig. Het zal een huzarenwerkje worden de jurk klaar te stomen maar Anthony is er zeker van dat het gaat lukken.
Vlak voor ze vertrekken mag Ella de jurk nog een keer aanpassen. Dat maakt Anthony heel zenuwachtig. Hier en daar dienen nog wat veranderingen gemaakt te worden maar de jurk past schitterend bij Ella. “Anhony, ik ben zo blij met mijn jurk. Ze is schitterend.”
“Vind je?”
“Ja, niet twijfelen, ik ben er heel blij mee. Ze past volledig bij mij.”
Ze knuffelt Anthony.”
“Ohhhh, pas op, Ella, ze mag niet kreuken.”
Ella zet een stap achteruit. Ze lacht. “Ik mag op mijn huwelijk Nicolas toch wel knuffelen?” ze kijkt beteuterd naar Anthony.
“Maar ja, tuuuuuurlijk mag jij dat.” Anthony kijkt haar aan. “Maar er zitten nu nog veel van die kleine speldjes in en ik zou niet graag hebben dat jij je daar pijn mee doet, Ellaatje.”
Ella lacht. “Ah, dan is het goed. Die dag zal ik genieten van mijn Nicolas.”
“En daar horen natuuuuurlijk knuffeltjes bij, dat weet ik wel.” Anthony helpt haar uit de jurk “Ik ga de jurk super veel nakijken dat er geen enkel speldje in achterblijft. Ohhh … Nicolasje moest zich zo maar eens prikken die dag en voor 100 jaar in slaap vallen. Ohhh, dat mag natuurlijk niet.“ Kirt Anthony.
Ella proest het uit. “Zotteke, dat is een sprookje”
“Hihi jullie zijn dan ook een sprookjesprins en een sprookjesprinsesje.”
Cindy zit aan tafel met Walter. Ella laat zich vallen op de stoel naast Cindy. “Zo druk bezig?”
“Ah ja, Ella. We proberen een financieel plan op te stellen.”
Ella kijkt even mee. “Das chinees voor mij.”
“Voor mij ook, maar Walter is daar ne krak in. Ik ben zo blij dat alles goed is tussen ons.”
“Jullie zijn dan ook gemaakt voor elkaar.”
“Ja, zoals jij en Nicolas en …”
Anthony valt in “en zoals ik en mijn Baloutje.”
“Heb je de jurk opgeborgen? Want Nicolas komt me straks ophalen. We gaan op weekend.”
“Jullie hebben dus geen last van stress.”
“Nee, we proberen de stress een beetje te ontlopen. Jullie zijn allemaal zo zenuwachtig. Wij leven van op onze roze wolk.”
“Ja en daar zitten jullie goed.” Cindy lacht hartelijk.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 28
Deel 28
Als Anthony naar boven loopt met de jurk, vertrouwt Cindy Ella een geheim toe. Ze wil verschillende kapsalons openen. Ze zou zich vooral bezig houden met de opleiding van het personeel, niet meer met knippen en de dagelijkse beslommeringen. En voor Anthony heeft ze een verrassing. Nu Anthony zijn zangcarrière op een laag pitje heeft gezet, heeft Cindy een verrassing voor hem. Ze zou hem dit salon geven. Met de woonst erbij. Cindy en Walter hebben hun oog laten vallen op een prachtig herenhuis vlak bij de Wingerd. Cindy zou het zo op prijs stellen moest Anthony dit salon willen uitbaten. Hij kan hier dan komen wonen met Lucas. Het is wat ruimer dan het studiootje nu. En ze krijgen carté blanche voor de inrichting. Ella is onder de indruk. “Anthony gaat in de wolken zijn. En jij gaat je droom waarmaken.”
Ze omhelst Cindy. Een keten van kapsalons Cindy. Sistersnit gaat niet weten wat er gebeurt.” Ella lacht hartelijk. Walter knikt. “Vandaar nu dus onze drukke bezigheden.
“Gaan jij en Nicolas straks eens mee kijken naar het huis?”
Ella knikt. “Ja, ik ben nieuwsgierig. Oh, zoveel plannen. Het leven van iedereen in mijn omgeving verandert.”
Cindy knikt. “Alleen Carmen.”
“Ik weet het. Ze zou zo graag haar droomprins tegenkomen. Maar dat komt. Ik heb het haar gezegd met je verjaardag. Ze voelde zich alleen tussen alle koppeltjes en dacht nog aan hare Mario. Ik heb haar toen gezegd dat ze de ware nog gaat tegenkomen. Ik heb haar toen gezegd geluk moet je zelf maken. En ze antwoordde dat je geen lief zelf kunt maken.”
“Nee, dat is waar.” Cindy is begaan met haar beste vriendin.
“Als ze gelukkig is met zichzelf zal we wel snel het geluk vinden.”
Cindy zucht. “Das waar. Er moet toch ergens een maatje rondlopen voor Carmen.”
Ella lacht. “Kijk naar mij en naar jou. We zijn op enkele weken dolverliefd. Ik zelfs al verloofd.”
“Oh, Ellaatje, ik ben zo blij voor jou en voor mij natuurlijk ook.”
“Ah, zijn jullie blij?” Daar is Anthony terug. “Ik denk dat de volgende klant bijna zal komen. Ik ga naar het salon.”
Ella drinkt haar koffie op. “Ik denk dat Nicolas ook gaat komen. Kunnen we nu gaan kijken?”
“Ja, natuurlijk. Er woont een oud vrouwtje nu, een klantje van ons. Ze verhuist naar een service flat.”
“Kijk eens wie ik gevonden heb?” Anthony duwt t Nicolas verder de woonkamer in. “Een ventje dat zijn liefje mist. En ik ga verder werken, bye.”
Nicolas loopt direct naar Ella en omhelst haar. Ze draait zich om en kust hem de nodige gretigheid. “Ik heb je gemist.”
Cindy lacht. “Das pas liefde hé?” Ze kust Walter.
“Zeeeeeeeggggg, willen jullie aan mijn gevooelentjes ook een denken, mijn Baloutje is hier niet.” Hij kijkt met een sip gezicht.
Ella lacht. Ze omhelst Anthony en geeft hem een klapzoen. “Zo beter?”
Anthony trekt een pruillip. “Een heeeeeel klein beetje! Bye!” En hij verdwijnt in het kapsalon.
“Zijn we ermee weg?” Cindy kijkt naar Ella. “Ja, goed idee.”
“Gaan jullie mee naar de blokhut?” Nicolas volgt niet echt.
“Maar nee, Nicolas, daar heb jij ons niet nodig.” Cindy lacht hartelijk met Nicolas.
“Nee, Cindy heeft een huis op het oog. En ze wil ons dat laten zien. Maar Anthony weet van niets. Das een verrassing.” Ella brengt Nicolas in enkele woorden op de hoogte.
Ze wandelen door het centrum van Lier. Nicolas legt zijn arm rond Ella’s schouder. “We wandelen naar de Wingerd?”
“Ja, het is er vlak naast. Een oud herenhuis. Echt heel mooi.”
En ja hoor. Het statige herenhuis ligt op nog geen 100 meter van de Wingerd. Ella is onder de indruk. “Wow, Cindy, Walter dit is prachtig. Is het binnen even mooi?”
“De eigenares is een klant van mij. Je zal haar wel herkennen. Kom ik bel aan.”
Het huis is prachtig. Moet wel gerenoveerd worden en aan de eisen van Cindy aangepast worden. Er is een kleine tuin, helemaal in orde. Een mooi terras en een graspartij. Ella en Nicolas zijn in de wolken. Als ze na een kwartiertje buiten staan is Ella nog steeds onder de indruk. “Oh, Cindy en Walter, dit is een pareltje. Wel wat renovatie maar dan ..”
Walter knikt. “Ja, daar gaan we gelukkig worden.”
Cindy trekt Walter naar haar toe. “Dat is ons stulpje. Ik ben echt super enthousiast. Hier gaan we gelukkig worden. Een nieuwe start.”
Walter kijkt naar Nicolas. “Gaan we hier eentje op drinken in de Bartaxi?”
“Goed idee. Ik heb er dorst van gekregen.”
Samen wandelen ze naar hun stamkroeg.
Als Anthony naar boven loopt met de jurk, vertrouwt Cindy Ella een geheim toe. Ze wil verschillende kapsalons openen. Ze zou zich vooral bezig houden met de opleiding van het personeel, niet meer met knippen en de dagelijkse beslommeringen. En voor Anthony heeft ze een verrassing. Nu Anthony zijn zangcarrière op een laag pitje heeft gezet, heeft Cindy een verrassing voor hem. Ze zou hem dit salon geven. Met de woonst erbij. Cindy en Walter hebben hun oog laten vallen op een prachtig herenhuis vlak bij de Wingerd. Cindy zou het zo op prijs stellen moest Anthony dit salon willen uitbaten. Hij kan hier dan komen wonen met Lucas. Het is wat ruimer dan het studiootje nu. En ze krijgen carté blanche voor de inrichting. Ella is onder de indruk. “Anthony gaat in de wolken zijn. En jij gaat je droom waarmaken.”
Ze omhelst Cindy. Een keten van kapsalons Cindy. Sistersnit gaat niet weten wat er gebeurt.” Ella lacht hartelijk. Walter knikt. “Vandaar nu dus onze drukke bezigheden.
“Gaan jij en Nicolas straks eens mee kijken naar het huis?”
Ella knikt. “Ja, ik ben nieuwsgierig. Oh, zoveel plannen. Het leven van iedereen in mijn omgeving verandert.”
Cindy knikt. “Alleen Carmen.”
“Ik weet het. Ze zou zo graag haar droomprins tegenkomen. Maar dat komt. Ik heb het haar gezegd met je verjaardag. Ze voelde zich alleen tussen alle koppeltjes en dacht nog aan hare Mario. Ik heb haar toen gezegd dat ze de ware nog gaat tegenkomen. Ik heb haar toen gezegd geluk moet je zelf maken. En ze antwoordde dat je geen lief zelf kunt maken.”
“Nee, dat is waar.” Cindy is begaan met haar beste vriendin.
“Als ze gelukkig is met zichzelf zal we wel snel het geluk vinden.”
Cindy zucht. “Das waar. Er moet toch ergens een maatje rondlopen voor Carmen.”
Ella lacht. “Kijk naar mij en naar jou. We zijn op enkele weken dolverliefd. Ik zelfs al verloofd.”
“Oh, Ellaatje, ik ben zo blij voor jou en voor mij natuurlijk ook.”
“Ah, zijn jullie blij?” Daar is Anthony terug. “Ik denk dat de volgende klant bijna zal komen. Ik ga naar het salon.”
Ella drinkt haar koffie op. “Ik denk dat Nicolas ook gaat komen. Kunnen we nu gaan kijken?”
“Ja, natuurlijk. Er woont een oud vrouwtje nu, een klantje van ons. Ze verhuist naar een service flat.”
“Kijk eens wie ik gevonden heb?” Anthony duwt t Nicolas verder de woonkamer in. “Een ventje dat zijn liefje mist. En ik ga verder werken, bye.”
Nicolas loopt direct naar Ella en omhelst haar. Ze draait zich om en kust hem de nodige gretigheid. “Ik heb je gemist.”
Cindy lacht. “Das pas liefde hé?” Ze kust Walter.
“Zeeeeeeeggggg, willen jullie aan mijn gevooelentjes ook een denken, mijn Baloutje is hier niet.” Hij kijkt met een sip gezicht.
Ella lacht. Ze omhelst Anthony en geeft hem een klapzoen. “Zo beter?”
Anthony trekt een pruillip. “Een heeeeeel klein beetje! Bye!” En hij verdwijnt in het kapsalon.
“Zijn we ermee weg?” Cindy kijkt naar Ella. “Ja, goed idee.”
“Gaan jullie mee naar de blokhut?” Nicolas volgt niet echt.
“Maar nee, Nicolas, daar heb jij ons niet nodig.” Cindy lacht hartelijk met Nicolas.
“Nee, Cindy heeft een huis op het oog. En ze wil ons dat laten zien. Maar Anthony weet van niets. Das een verrassing.” Ella brengt Nicolas in enkele woorden op de hoogte.
Ze wandelen door het centrum van Lier. Nicolas legt zijn arm rond Ella’s schouder. “We wandelen naar de Wingerd?”
“Ja, het is er vlak naast. Een oud herenhuis. Echt heel mooi.”
En ja hoor. Het statige herenhuis ligt op nog geen 100 meter van de Wingerd. Ella is onder de indruk. “Wow, Cindy, Walter dit is prachtig. Is het binnen even mooi?”
“De eigenares is een klant van mij. Je zal haar wel herkennen. Kom ik bel aan.”
Het huis is prachtig. Moet wel gerenoveerd worden en aan de eisen van Cindy aangepast worden. Er is een kleine tuin, helemaal in orde. Een mooi terras en een graspartij. Ella en Nicolas zijn in de wolken. Als ze na een kwartiertje buiten staan is Ella nog steeds onder de indruk. “Oh, Cindy en Walter, dit is een pareltje. Wel wat renovatie maar dan ..”
Walter knikt. “Ja, daar gaan we gelukkig worden.”
Cindy trekt Walter naar haar toe. “Dat is ons stulpje. Ik ben echt super enthousiast. Hier gaan we gelukkig worden. Een nieuwe start.”
Walter kijkt naar Nicolas. “Gaan we hier eentje op drinken in de Bartaxi?”
“Goed idee. Ik heb er dorst van gekregen.”
Samen wandelen ze naar hun stamkroeg.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 29
Vanuit Hattigny : Deel 29
Het is al tegen middernacht als de taxi hen een beetje tipsy bij de blokhut afzet. Ella giechelt. Nicolas betaalt de chauffeur. Ineens biept haar mobieltje. Het is een sms’je van Cindy. “Goed aangekomen ? We hebben genoten van de leuke namiddag. Xxx”
Ella giechelt. “Kijk eens een sms’je van Cindy. Maar nu zijn die knopje zo klein.”
Nicolas loopt met de koffer naar de voordeur. “Bel haar dan. Ze zal wel wakker zijn.”
“Goed idee. Inderdaad als ze sms’t is ze nog wakker. ”
Een uurtje later zitten ze samen gezellig in de zetel. Nicolas heeft een rustig muziekje opgezet. Er branden kaarsjes. Ella ligt tegen Nicolas aan. “Even geen stress” zegt ze zacht.
“Hmm, ja, zalig. Iedereen rondom ons is zo zenuwachtig.” Nicolas nipt van zijn glas wijn. “Ik voel me daar nog altijd niet op mijn gemak bij.”
Ella draait zich om naar Nicolas. Ze zet zich over zijn benen. “Daarom net wou ik er even tussen uit. Even tijd voor ons. Even gewoon genieten.”
Nicolas legt zijn hand op haar rug en trekt zich naar haar toe. Zijn lippen raken de hare. Hij kust haar zacht. Hij laat zich opnieuw in de kussen zakken, Ella blijft hem innig zoenen. Ze knoopt ondertussen zijn hemd open. Knoopje per knoopje. Dan strelen haar handen zacht zijn borst. Ze strekt haar benen tussen de zijnen uit. Ze ligt nu volledig tegen hem aan. Ze voelt zijn harsttocht groeien. Haar kusjes verplaatsen zich van zijn mond naar zijn oorlelletje. Nicolas ademhaling wordt zwaarder. Hij trekt haar kleedje uit. Ella drukt zich tegen hem aan. Ze draagt een niemendalletje. Hij legt zijn armen rond haar rug, met zijn ene hand gaat hij onder het bandje van haar bh, zijn Andere hand knipt de sluiting los. Dan gaat hij met zijn handen haar haar borstjes. Hij omvat ze. Streelt ze zacht. Gaat met zijn vingers rond. Ella kreunt. Dan gaan zijn handen naar haar slipje. Hij voelt haar extase komen.
Ze blijft Nicolas overladen met kusjes. Van zijn hals gaat ze naar zijn navel. Ze weet de knoopt van zijn broek handig los te krijgen. Zijn boxer trekt ze in 1 beweging naar beneden. Ze zit nu op haar knieën voor Nicolas. Ze geniet. Ze kruipt als een kat over hem. Ze overlaat hem met zachte kusjes. Vlinderzoentjes … brengen hem in een voor hem nieuwe extase. Er parelt zweet op zijn voorhoofd. Ze zet zich over hem heen. Ze laat haar kusjes opnieuw dwarrelen over zijn ganse lichaam. Ze beweegt heel zacht op en neer. Zijn handen liggen in haar zij. Nicolas ademt zwaar. “Ella, ella …” prevelt hij gesmoord. Voor Ella het teken haar bewegingen wat intenser te maken. Ook zij voelt nu het hoogtepunt naderen. Nicolas trekt haar naar zich toe. In nog een paar fikse bewegingen komen ze samen tot een hoogte punt. “Ik zie je zo graag.” Prevelt Ella
Nicolas kust haar. Ze reageert direct op zijn passie. Maar door een onhandige beweging rollen ze uit de zetel op het schapenvel. Ella lacht. Nicolas smoort haar lach met zo een passionele zoen. Ella geniet van alle extase die ze nu met Nicolas leert herkennen. Ze komen opnieuw tot een explosie van passie. Ella laat zich op Nicolas leer vleien. Er rollen tranen over haar wangen. Ze ligt in zijn armen. Hij buigt zich over haar en kust haar tranen weg.
“Heb ik je…” Ella smoort zijn woorden met een zoen. “Nee, ik heb nog nooit zo iets gevoeld. Ik leer nieuwe zaken kennen. Ze zijn zo prachtig.”
Er verschijnt een glimlach op Nicolas’ gezicht. “Idemtido. Lig je goed?” Nicolas is bezorgd.
“Ja, zalig. Laat ons dit moment nog even vasthouden.”
Nicolas knikt en trekt met zijn vrije hand een plaid over hen.
Hij lacht ineens. “Gelukkig wonen we hier wat afgeschermd.”
Ella kijkt rond. “Ja, maar door de kaarsje … is hier zo sfeer vol.”
Ze blijft Nicolas verblijden met kleine zachtje kusjes. Ze legt zich tegen hem aan. Hij slaat zijn armen rond haar. “Dit gevoel is zo mooi.”
Nicolas knikt. “Das gewoon allesomvattend. Ik kan niet zonder jou, Pluis. Echt nooit.”
“Neen ik ook niet.” Ze streelt Nicolas zacht. Zo in zijn armen voelt ze zich als een koning te rijk. “We hebben alleen elkaar nodig. Ella en Nicolas, de rest is bijzaak.”
Ze blijven elkaar liefhebben. Tot Nicolas het toch iets comfortabeler wil.
Hij krabbelt recht. En tilt Ella op. Naakt in elkaars armen, blazen ze alle kaarsje uit en loopt hij met Ella in zijn armen de trap op. Ella geniet. Hij legt haar neer in het houthakkersbed. “Vorige keer lag ik hier alleen.” Ella kijkt hem aan. “Ik miste je zo erg.”
“Ik jou ook, Pluis. Toen ik hier alleen zat is Norbert me komen opzoeken en heeft hij voor het eerst beseft dat wij samen hoorden. Ook al wou hij dat toen liever niet horen.”
Ella kust Nicolas. “Ik wil daar eigenlijk niet meer aan denken. Nu toch niet.”
“Ik zeker niet.” Nicolas buigt zich over Ella en beroert heel even haar mond. Ella voelt een rilling langs haar rug. “Ik zie je graag, lief. Ik voel zo erg dat wij bij elkaar horen.”
Nicolas knikt.
“Voel ik ook. Voor altijd.”
“Ja, voor altijd.”
Ze nestelen zich kort bij elkaar. Nicolas bewondert zijn liefje, die heel rustig in slaap valt. Nog geen 10 minuten later volgt hij haar voorbeeld. Het wordt stil in de blokhut.
Het is al tegen middernacht als de taxi hen een beetje tipsy bij de blokhut afzet. Ella giechelt. Nicolas betaalt de chauffeur. Ineens biept haar mobieltje. Het is een sms’je van Cindy. “Goed aangekomen ? We hebben genoten van de leuke namiddag. Xxx”
Ella giechelt. “Kijk eens een sms’je van Cindy. Maar nu zijn die knopje zo klein.”
Nicolas loopt met de koffer naar de voordeur. “Bel haar dan. Ze zal wel wakker zijn.”
“Goed idee. Inderdaad als ze sms’t is ze nog wakker. ”
Een uurtje later zitten ze samen gezellig in de zetel. Nicolas heeft een rustig muziekje opgezet. Er branden kaarsjes. Ella ligt tegen Nicolas aan. “Even geen stress” zegt ze zacht.
“Hmm, ja, zalig. Iedereen rondom ons is zo zenuwachtig.” Nicolas nipt van zijn glas wijn. “Ik voel me daar nog altijd niet op mijn gemak bij.”
Ella draait zich om naar Nicolas. Ze zet zich over zijn benen. “Daarom net wou ik er even tussen uit. Even tijd voor ons. Even gewoon genieten.”
Nicolas legt zijn hand op haar rug en trekt zich naar haar toe. Zijn lippen raken de hare. Hij kust haar zacht. Hij laat zich opnieuw in de kussen zakken, Ella blijft hem innig zoenen. Ze knoopt ondertussen zijn hemd open. Knoopje per knoopje. Dan strelen haar handen zacht zijn borst. Ze strekt haar benen tussen de zijnen uit. Ze ligt nu volledig tegen hem aan. Ze voelt zijn harsttocht groeien. Haar kusjes verplaatsen zich van zijn mond naar zijn oorlelletje. Nicolas ademhaling wordt zwaarder. Hij trekt haar kleedje uit. Ella drukt zich tegen hem aan. Ze draagt een niemendalletje. Hij legt zijn armen rond haar rug, met zijn ene hand gaat hij onder het bandje van haar bh, zijn Andere hand knipt de sluiting los. Dan gaat hij met zijn handen haar haar borstjes. Hij omvat ze. Streelt ze zacht. Gaat met zijn vingers rond. Ella kreunt. Dan gaan zijn handen naar haar slipje. Hij voelt haar extase komen.
Ze blijft Nicolas overladen met kusjes. Van zijn hals gaat ze naar zijn navel. Ze weet de knoopt van zijn broek handig los te krijgen. Zijn boxer trekt ze in 1 beweging naar beneden. Ze zit nu op haar knieën voor Nicolas. Ze geniet. Ze kruipt als een kat over hem. Ze overlaat hem met zachte kusjes. Vlinderzoentjes … brengen hem in een voor hem nieuwe extase. Er parelt zweet op zijn voorhoofd. Ze zet zich over hem heen. Ze laat haar kusjes opnieuw dwarrelen over zijn ganse lichaam. Ze beweegt heel zacht op en neer. Zijn handen liggen in haar zij. Nicolas ademt zwaar. “Ella, ella …” prevelt hij gesmoord. Voor Ella het teken haar bewegingen wat intenser te maken. Ook zij voelt nu het hoogtepunt naderen. Nicolas trekt haar naar zich toe. In nog een paar fikse bewegingen komen ze samen tot een hoogte punt. “Ik zie je zo graag.” Prevelt Ella
Nicolas kust haar. Ze reageert direct op zijn passie. Maar door een onhandige beweging rollen ze uit de zetel op het schapenvel. Ella lacht. Nicolas smoort haar lach met zo een passionele zoen. Ella geniet van alle extase die ze nu met Nicolas leert herkennen. Ze komen opnieuw tot een explosie van passie. Ella laat zich op Nicolas leer vleien. Er rollen tranen over haar wangen. Ze ligt in zijn armen. Hij buigt zich over haar en kust haar tranen weg.
“Heb ik je…” Ella smoort zijn woorden met een zoen. “Nee, ik heb nog nooit zo iets gevoeld. Ik leer nieuwe zaken kennen. Ze zijn zo prachtig.”
Er verschijnt een glimlach op Nicolas’ gezicht. “Idemtido. Lig je goed?” Nicolas is bezorgd.
“Ja, zalig. Laat ons dit moment nog even vasthouden.”
Nicolas knikt en trekt met zijn vrije hand een plaid over hen.
Hij lacht ineens. “Gelukkig wonen we hier wat afgeschermd.”
Ella kijkt rond. “Ja, maar door de kaarsje … is hier zo sfeer vol.”
Ze blijft Nicolas verblijden met kleine zachtje kusjes. Ze legt zich tegen hem aan. Hij slaat zijn armen rond haar. “Dit gevoel is zo mooi.”
Nicolas knikt. “Das gewoon allesomvattend. Ik kan niet zonder jou, Pluis. Echt nooit.”
“Neen ik ook niet.” Ze streelt Nicolas zacht. Zo in zijn armen voelt ze zich als een koning te rijk. “We hebben alleen elkaar nodig. Ella en Nicolas, de rest is bijzaak.”
Ze blijven elkaar liefhebben. Tot Nicolas het toch iets comfortabeler wil.
Hij krabbelt recht. En tilt Ella op. Naakt in elkaars armen, blazen ze alle kaarsje uit en loopt hij met Ella in zijn armen de trap op. Ella geniet. Hij legt haar neer in het houthakkersbed. “Vorige keer lag ik hier alleen.” Ella kijkt hem aan. “Ik miste je zo erg.”
“Ik jou ook, Pluis. Toen ik hier alleen zat is Norbert me komen opzoeken en heeft hij voor het eerst beseft dat wij samen hoorden. Ook al wou hij dat toen liever niet horen.”
Ella kust Nicolas. “Ik wil daar eigenlijk niet meer aan denken. Nu toch niet.”
“Ik zeker niet.” Nicolas buigt zich over Ella en beroert heel even haar mond. Ella voelt een rilling langs haar rug. “Ik zie je graag, lief. Ik voel zo erg dat wij bij elkaar horen.”
Nicolas knikt.
“Voel ik ook. Voor altijd.”
“Ja, voor altijd.”
Ze nestelen zich kort bij elkaar. Nicolas bewondert zijn liefje, die heel rustig in slaap valt. Nog geen 10 minuten later volgt hij haar voorbeeld. Het wordt stil in de blokhut.