Deel 218
Ze lopen opnieuw het centrum in. In een mooie kinderwinkel stappen ze binnen. Simon is al overladen met zakken maar hij geniet van Sara. Ze dartelt tussen de rekken en neemt verschillende setjes ter hand. Ze kijkt haar ogen uit. “Simon, dit is zo … nu verlang ik nog meer. Maar ik moet het wel houden bij iets dat voor een meisje en een jongen past want dat weten we nog niet.”
Simon geeft haar een zoen. “Muizeke, moet het voor jou een verrassing blijven of wil je het zo snel mogelijk weten?”
Sara kruipt tegen hem aan. “Ik weet het niet … misschien een verrassing. Mag ik er nog even over denken? En Jij?”
Hij heft zijn schouders op. “Ik weet het ook niet. Maar ik denk ook dat een verrassing bij de geboorte zijn charmes heeft.”
Sara knikt.
Ze kiest een mooi kruippakje uit. Het bordeaux pakje ziet er erg lief uit. Op het voorpand staat een muis in een licht grijze tint. De snorharen zijn in draad en steken er een beetje uit. De voetjes zijn ook in grijs. Simon lacht met Sara die zo gelukkig is.
Ze koopt nog 4 tutjes voor als ze het gaan vertellen. Ineens loopt Simon naar een rek met boeken. “Sara, kijk …” roept hij uitgelaten. “Dit koop ik ook. Kunnen we al gebruiken op de huwelijks reis.” Hij ritst een aantal boeken uit het rek. Eentje met voornamen. Sara kijkt verrukt naar Simon. En een tweede met De zwangerschap van nabij gevolgd. Het derde boek draait rond thuiskomen met een baby en erna. Sara slaat haar handen rond zijn nek. “Weet jij wel hoe gelukkig je me hiermee maakt ?” Ze kust Simon innig. Er rollen enkele tranen over haar wang.
“Hey muizeke” Simon kust de tranen weg “Ik ben even gelukkig met je zwangerschap als jij. Ik verlang nu al naar alles wat we gaan meemaken en beleven. Dit is onze liefdesbaby.”
Sara kijkt hem glimlachend aan en knikt.
Ze gaan naar de kassa. Daar zit Simon een juweel liggen. Een soort belletje dat de baby zou rustig maken. En hem later na de geboorte kan geruststellen. Hij kiest er een mooi uit. Simon rekent af.
Ze gaan opnieuw op zoek naar de auto. Simon lijkt net een muilezel. Hij zeult zeker 10 zakken mee. Sara lacht “Jij gaat denk ik nooit meer met mij winkelen. Ik laat jou alles dragen.”
Simon kijkt haar aan “Ik deed dit vroeger nooit graag, maar ik heb ervan genoten vandaag. Dit si leuk en wil ik zeker regelmatig doen.”
Sara grinnikt. “Goed idee, ik winkel echt niet graag maar zo met jou .. mmm .. dat plezant.”
Ze zetten alles in de koffer. En rijden naar huis.
Als ze thuis komen zijn Margot en Leon er, samen met Hans en Lut. Zij komen Sara en Simon uitwuiven. Sara en Simon komen vrij uitbundig en opgewekt binnen. Want ja zo een nieuws … dat maakt een mens vrolijk.
“Daar zie ons kinderen” lacht Leon “En je ziet dat ze genieten van het getrouwde leven .. .jullie zien er goed uit.”
Ze kijken elkaar even aan. Simon knipoogt. Maar Sara weet zich net op tijd niet te verspreken “Ja, met Simon gaan winkelen wat wil een mens nog meer.” Ze wijst naar de zakken die Simon naast de trap zet. “Nu heb ik alles en kunnen we vannacht zonder problemen vertrekken.
Ze zetten zich samen op het terras. Hans en Lut krijgen een sleutel van hun huis. Want Margot en Leon zullen het meest van de tijd op het jacht verblijven. De huishoudster is gedurende dag daar maar ’s avonds eens iemand over de vloer is geen slecht idee. Hans en Lut vinden dit geen probleem. Voor hun kinderen willen ze dit gerust doen.
Ze blijven nog even praten maar na een tijdje nemen Hans en Lut afscheid. Ze weten dat Sara en Simon best wat gaan slapen. Want zo een vliegtuigvlucht is best vermoeiend. Vake heeft wat moeite om zijn Sara 3 weken te missen. Lut zegt dat ze aan Helen gaat vragen om de mailtjes die Sara en Simon sturen af te drukken. Sara zegt ook dat ze even aan Arne moeten vragen voor de verwijzing naar Netlog. Ze zullen daar wel het een en ander achterlaten voor de thuisblijvers.
Sara omhelst haar Vake. Ook voor haar is dit niet makkelijk. Ze woont al een tijdje niet meer bij hem maar ze kon hem zien wanneer ze wou. “Vake, ik ga je ook missen. Maar het wordt een leuke reis voor ons, dat weet je.” Ze geeft hem een kus.
Simon stelt Hans gerust “Vake, je weet hoe belangrijk ze is voor mij. Ik ga er ze verwennen en goed in’t oog houden. Dat beloof ik jou.”
Hans knikt en omhelst Simon.
Dan vertrekken ze naar huis.
Margot en Leon gaan nog op stap vandaag. Margot kijkt wat nieuwsgierig naar de zakken naast de trap. “En alles gevonden ?” vraagt ze lachend. “Ja, ma” zegt Simon lachend “Maar nu gaan we een uiltje vangen. Want anders komen we niet uitgerust aan. “
Simon draagt de zakken naar boven. In hun kamer legt Sara eerst alles aan de kant. Het babypakje bekijkt ze nauwkeurig. Ze staat voor het raamt, wrijft over de zachte stof en kijkt dromend naar buiten. Simon is ondertussen de andere zakken aan het leegmaken en stopt alles in de juiste koffer. Hij sluit de koffers af. Hij kijkt naar Sara. Hij ziet dat ze in gedachten verzonken is. Hij laat ze even.
Sara loopt in haar gedachten rond in de tuin. Met een draagdoek. Dat had ze gezien in de winkel. Dat leek haar wel iets. Niet voor altijd maar toch. Simon loopt naast haar. In de tuin loopt een puppy rond. Ze zet zich neer in de schommel en geeft haar kindje borstvoeding. Simon kijkt toe. Ze ziet zichzelf genieten van haar baby. Er verschijnt een glimlach om haar mond.
Simon stapt op haar toe met het belletje in zijn hand. Hij houdt het verstop in zijn hand. Vlak bij haar laat hij het zachtjes tinkelen. Sara schrikt uit haar gedachten en kijkt lachend in de ogen van Simon. “Jij zat ver” zegt Simon zacht.
Sara knikt. “Ja, zo een maand of 9 verder” fluistert ze.
Simon slaat zijn armen rond haar lende en legt zijn handen op haar buik. “Daar zit nu ons kostbaarste bezit en niemand die er nog maar iets van weet. Een leuk geheim. Alleen voor ons.”
Sara lacht stil. “Je hebt gelijk. Eigenlijk zou ik dat belletje al willen dragen maar dat kan nog niet.”
“Draag het mee in je broekzak of zo. Dan kan ons bolleke al wennen aan het geluid.”
Dat vindt Sara een uitstekend idee. Ze zoekt een zakje, zo eentje dat je dichttrekt met een touwtje en stopt het belletje erin. Dit laat ze in haar broekzak glijden.
Ze blijven nog even bij elkaar staan. “Scheetje, weet je in welke gedachten ik daarstraks verzonken was?”
Simon schudt zijn hoofd.
“We liepen hier in tuin met ons babietje. En ik gaf borstvoeding. En we hadden een kleine hond rondlopen.”
Simon’s gezicht klaart op. “Meen je dat? Droom jij daar ook van? Een hond, echt Sara das een droom. Ma wou dat nooit maar moest jij het zien zitten dan wil ik dat wel. “
Sara kijkt naar haar man. Hij is duidelijk opgezet met dit nieuws.
“Ik wil doodgraag huisdieren. Echt wel. Dat zullen we regelen als we terug zijn van onze reis. Ok?”
Simon knikt “Tuurlijk nu kunnen we dat nog moeilijk regelen. Kom we gaan slapen. Want we moeten om 1 uur opstaan en het is al na 5 uur.”
Ze kruipen in het bed. Kort bij elkaar … Lepeltje in lepeltje … Ze vallen beiden bijna direct in slaap. Ze dromen alle twee ja .. van wat .. Van hun vooruitzichten van een fantastische huwelijksreis.
Fleur'tje : Sara en Simon verhaal
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 219
Deel 219
Om 1 uur ’s nachts loopt de wekker af. Simon wordt als eerste wakker en kijkt naar zijn vrouwtje .. ze open bijna gelijktijdig haar oogjes en kijkt hem uiterst lief aan. “Simon, het is zo ver .. we vertrekken op huwelijks reis … “ Ze kust hem uitgelaten.
Simon lacht “Amai nie, jij bent direct goed wakker.”
“Simon, ik kan niet wachten om te vertrekken .. 3 weken samen op reis .. alleen wij twee .. dat wordt genieten … ik wil genieten van ons twee .. samen leuke dingen doen.” Sara kruipt nog wat dichter naar hem toe.”
Simon kust haar … “Ja, ik ook maar laat ons nu ons maar vlug klaarmaken .. Dan kunnen we des te sneller genieten.”
Sara springt het bed uit. Simon lacht en volgt haar direct. Ze nemen vlug samen een douche .. een hete douche in alle betekenissen van het woord.. Sara weet Simon direct te stimuleren. Ze masseert zijn rug en haar handen omvatten zijn mannelijkheid. Simon zoekt zijn weg naar haar genotsplekje. Ze laat zich mee glijden met de opkomende extase. Simon laat zich tegen de muur zakken en heft Sara op. Ze kreunt als Simon zich een met haar een maakt. Het wordt een korte en krachtige vrijpartij maar het hoogtepunt is niet minder passioneel.
Ze maken zich nadien verder klaar. Simon draagt de koffer naar beneden en zet ze in de auto van Leon. Dan gaan ze naar de keuken. Gert staat al klaar. Ze drinken samen een koffie. Sara neemt een kijkje in de koelkast. Simon gaat achter haar staan en fluistert in haar oor. “Heb je last ?”
Sara kijkt hem lachend aan “Neen, scheetje, maar ik wil geen risico nemen. Ik voel me meer op mijn gemak als ik iets gegeten heb.”
Simon kust haar “Ik eet mee hoor .. ik neem het brood.”
Ze eten op zijn gemakje een boterhammeke met confituur. De koffie smaakt.
Margot en Leon komen in kamerjas de keuken binnen. “Goedemorgen, het is hier al druk zo midden in de nacht.” Lacht Leon.
“Ja” lacht Sara. “Nu moet jij zo vroege opstaan voor ons.”
“Ik doe dat met plezier .. ik ga jullie missen maar jullie moeten ervan genieten. Ik heb hier nog een kleinigheidje voor jullie. Hij geeft Sara en Simon een bankkaart. “Alle kosten zijn voor ons. Jullie moeten er een droomreis van maken.”
“Dat wil ik niet” probeert Sara nog en duwt de kaart terug.
“Das onze keuze” zegt Margot die op Sara toe stapt en de kaart in haar hand geeft. “Dit maakt niets goed maar dit helpt jullie en dan zijn wij ook gelukkig. Je hebt dat verdient. Je weet wel waarom.”
Sara omhelst Margot en dan Leon. “Jij hebt het in het begin moeilijk gehad op alle gebied en dit maakt dat wat goed. Ik weet waarover ik praat.” Fluistert hij in haar oor. Er rollen tranen over Sara’s wangen. Simon komt naast Sara staan. En streelt ver haar rug. Ze gaan zitten en drinken een mok koffie.
Een half uurtje later nemen ze afscheid. Gert zit al in de auto. Sara omhelst haar schoonouders. “Bedankt voor alles. We gaan genieten van deze drie weken.”
Leon knikt “Geniet van alles. Dit zijn jullie drie weken. Maak er iets moois van.”
Margot knikt instemmend “Zeker doen. Dit doe je maar 1 keer een huwelijksreis.” Ze stappen in. Margot en Leon blijven hen uitzwaaien tot de auto de hoek omdraait.
Rond 2 uur zitten ze in de auto. Gert laat hen meteen samen achteraan zitten. Hij kent die twee. Het is heel rustig op de baan. Sara nestelt zich tegen Simon aan. Hij wrijft zachtjes over haar hand en kijkt haar aan. Binnen enkele tellen ligt ze te slapen. Gert kijkt in zijn achteruitkijkspiegel. “Oei is ze al vertrokken?”
Simon lacht “Ja, naar dromenland. Niet naar Australië.”
Een kwartier of drie later rijdt Gert de parking van de luchthaven op. Hij rijdt de kiss and ride zone op en helpt mee de koffers uit de auto te halen. Sara staat op de stoep en wrijft de slaapoogjes weg. Ze kijkt in de lachende ogen van Gert. “Ik wens julllie al het beste toe. Geniet met volle teugen. Dit is jullie huwelijksreis.” Ze kust hem vluchtig.
Ook Simon neemt afscheid van Gert. “Zorg goed voor mijn vader. Ik weet wel hij is bijna terug de oude maar… “
Gert knikt. “Zal ik zeker doen.”
Gert stapt de auto in en rijdt weg. Sara en Simon rijden met de caddy de luchthaven binnen. De check in gaat er vlot. Aan de balie van de vliegtuigmaatschappij worden ze erg vriendelijk ontvangen. Er is blijkbaar doorgegeven dat het om een huwelijksreis gaat. Ze vliegen eerst naar Heathrow. Daar kunnen ze dan even de taxfree in. Ze hebben een uurtje of twee voor hun volgende vlucht.
De dame achter de balie heeft een stralende glimlach en een o zo typisch Engels accent. Ze wenst hen proficiat. Sara en Simon moeten nog bekomen om zo midden in de nacht hier op de luchthaven te staan. Maar de vriendelijke dame lijkt hier geen last van te hebben. Sara kijkt naar Simon. Ze is verrast. Simon is veranderd. Vroeger zou hij zo iemand zeker complimentjes gemaakt hebben. Of zelfs iets verder. Maar nu .. neen hij houdt zijn arm rond Sara. En overlaat haar met lieve kusjes. Hij laat overduidelijk merken dat er bij hem alleen plaats is in zijn hart voor Sara. Sara is gelukkig. Dit had ze nooit durven hopen vroeger en kijk … sinds ze “echt” samen zijn is hij zo lief, zo op haar gefocust. Ze is zielsgelukkig.
Ze vertrekken naar de gate. Maar Sara houdt Simon even tegen. “Simon, ik zie je graag. Echt .. je blijft me verbazen. Je bent zo veranderd.”
Simon knikt “Ik weet wat je bedoeld. Maar echt Sara, daar doe ik niets bijzonders voor. Das voorbij .. dat spelen en verleiden. Ik zal dat spel alleen nog met jou spelen .. .” Hij lacht.
Sara smoort zijn lach met een hartstochtelijke zoen. Dan lopen ze verder.
Een kwartier of drie later stijgen ze op. Het is een korte vlucht. Maar Sara is er nog steeds niet echt gerust op. Ze kruipt dicht tegen Simon. Maar het moet gezegd worden Leon en Margot hebben op geen euro gekeken. De honeymooners reizen in eerste klasse.
De hostess komt langs met champagne. Sara nipt voorzichtig aan het glaasje. Ze klinken op een mooie huwelijksreis. Maar dan zet Sara het glaasje wijselijk op de tafel en vraagt ze voor een fruitsapje.
Wanneer het opstijgen achter de rug is, kantelt Simon de leuning naar boven en kruipt Sara nog wat dichter tegen hem aan. “Ik zie je graag” fluistert hij in haar oor. Ze knikt en kust hem innig.
De vlucht is ontzettend kort. Het lijkt alsof ze nog maar net opgestegen zijn en ze moeten alweer gaan landen. “Zo zal ik mijn reserves voor vliegen vlug overwonnen hebben” lacht Sara. “Amai alweer landen.”
Simon kijkt haar aan en knikt. “Maar hierna is het een langere vlucht hoor. We kunnen nu nog even naar de taxfree.”
Een uurtje later staan ze in de taxfree. Het is er nog vrij rustig. Het is dan ook midden in de nacht. Ze lopen de winkeltjes in en gaan iets eten. De tijd gaat vrij vlug voorbij. Ze zijn goed op tijd bij de gate voor hun volgende vlucht naar rechtstreeks naar Sydney.
Nu zullen ze wel wat meer geduld moeten hebben want de vlucht duurt maar liefst 24 uur. Maar gezien ze in goed gezelschap zijn zal het wel meevallen.
Om 1 uur ’s nachts loopt de wekker af. Simon wordt als eerste wakker en kijkt naar zijn vrouwtje .. ze open bijna gelijktijdig haar oogjes en kijkt hem uiterst lief aan. “Simon, het is zo ver .. we vertrekken op huwelijks reis … “ Ze kust hem uitgelaten.
Simon lacht “Amai nie, jij bent direct goed wakker.”
“Simon, ik kan niet wachten om te vertrekken .. 3 weken samen op reis .. alleen wij twee .. dat wordt genieten … ik wil genieten van ons twee .. samen leuke dingen doen.” Sara kruipt nog wat dichter naar hem toe.”
Simon kust haar … “Ja, ik ook maar laat ons nu ons maar vlug klaarmaken .. Dan kunnen we des te sneller genieten.”
Sara springt het bed uit. Simon lacht en volgt haar direct. Ze nemen vlug samen een douche .. een hete douche in alle betekenissen van het woord.. Sara weet Simon direct te stimuleren. Ze masseert zijn rug en haar handen omvatten zijn mannelijkheid. Simon zoekt zijn weg naar haar genotsplekje. Ze laat zich mee glijden met de opkomende extase. Simon laat zich tegen de muur zakken en heft Sara op. Ze kreunt als Simon zich een met haar een maakt. Het wordt een korte en krachtige vrijpartij maar het hoogtepunt is niet minder passioneel.
Ze maken zich nadien verder klaar. Simon draagt de koffer naar beneden en zet ze in de auto van Leon. Dan gaan ze naar de keuken. Gert staat al klaar. Ze drinken samen een koffie. Sara neemt een kijkje in de koelkast. Simon gaat achter haar staan en fluistert in haar oor. “Heb je last ?”
Sara kijkt hem lachend aan “Neen, scheetje, maar ik wil geen risico nemen. Ik voel me meer op mijn gemak als ik iets gegeten heb.”
Simon kust haar “Ik eet mee hoor .. ik neem het brood.”
Ze eten op zijn gemakje een boterhammeke met confituur. De koffie smaakt.
Margot en Leon komen in kamerjas de keuken binnen. “Goedemorgen, het is hier al druk zo midden in de nacht.” Lacht Leon.
“Ja” lacht Sara. “Nu moet jij zo vroege opstaan voor ons.”
“Ik doe dat met plezier .. ik ga jullie missen maar jullie moeten ervan genieten. Ik heb hier nog een kleinigheidje voor jullie. Hij geeft Sara en Simon een bankkaart. “Alle kosten zijn voor ons. Jullie moeten er een droomreis van maken.”
“Dat wil ik niet” probeert Sara nog en duwt de kaart terug.
“Das onze keuze” zegt Margot die op Sara toe stapt en de kaart in haar hand geeft. “Dit maakt niets goed maar dit helpt jullie en dan zijn wij ook gelukkig. Je hebt dat verdient. Je weet wel waarom.”
Sara omhelst Margot en dan Leon. “Jij hebt het in het begin moeilijk gehad op alle gebied en dit maakt dat wat goed. Ik weet waarover ik praat.” Fluistert hij in haar oor. Er rollen tranen over Sara’s wangen. Simon komt naast Sara staan. En streelt ver haar rug. Ze gaan zitten en drinken een mok koffie.
Een half uurtje later nemen ze afscheid. Gert zit al in de auto. Sara omhelst haar schoonouders. “Bedankt voor alles. We gaan genieten van deze drie weken.”
Leon knikt “Geniet van alles. Dit zijn jullie drie weken. Maak er iets moois van.”
Margot knikt instemmend “Zeker doen. Dit doe je maar 1 keer een huwelijksreis.” Ze stappen in. Margot en Leon blijven hen uitzwaaien tot de auto de hoek omdraait.
Rond 2 uur zitten ze in de auto. Gert laat hen meteen samen achteraan zitten. Hij kent die twee. Het is heel rustig op de baan. Sara nestelt zich tegen Simon aan. Hij wrijft zachtjes over haar hand en kijkt haar aan. Binnen enkele tellen ligt ze te slapen. Gert kijkt in zijn achteruitkijkspiegel. “Oei is ze al vertrokken?”
Simon lacht “Ja, naar dromenland. Niet naar Australië.”
Een kwartier of drie later rijdt Gert de parking van de luchthaven op. Hij rijdt de kiss and ride zone op en helpt mee de koffers uit de auto te halen. Sara staat op de stoep en wrijft de slaapoogjes weg. Ze kijkt in de lachende ogen van Gert. “Ik wens julllie al het beste toe. Geniet met volle teugen. Dit is jullie huwelijksreis.” Ze kust hem vluchtig.
Ook Simon neemt afscheid van Gert. “Zorg goed voor mijn vader. Ik weet wel hij is bijna terug de oude maar… “
Gert knikt. “Zal ik zeker doen.”
Gert stapt de auto in en rijdt weg. Sara en Simon rijden met de caddy de luchthaven binnen. De check in gaat er vlot. Aan de balie van de vliegtuigmaatschappij worden ze erg vriendelijk ontvangen. Er is blijkbaar doorgegeven dat het om een huwelijksreis gaat. Ze vliegen eerst naar Heathrow. Daar kunnen ze dan even de taxfree in. Ze hebben een uurtje of twee voor hun volgende vlucht.
De dame achter de balie heeft een stralende glimlach en een o zo typisch Engels accent. Ze wenst hen proficiat. Sara en Simon moeten nog bekomen om zo midden in de nacht hier op de luchthaven te staan. Maar de vriendelijke dame lijkt hier geen last van te hebben. Sara kijkt naar Simon. Ze is verrast. Simon is veranderd. Vroeger zou hij zo iemand zeker complimentjes gemaakt hebben. Of zelfs iets verder. Maar nu .. neen hij houdt zijn arm rond Sara. En overlaat haar met lieve kusjes. Hij laat overduidelijk merken dat er bij hem alleen plaats is in zijn hart voor Sara. Sara is gelukkig. Dit had ze nooit durven hopen vroeger en kijk … sinds ze “echt” samen zijn is hij zo lief, zo op haar gefocust. Ze is zielsgelukkig.
Ze vertrekken naar de gate. Maar Sara houdt Simon even tegen. “Simon, ik zie je graag. Echt .. je blijft me verbazen. Je bent zo veranderd.”
Simon knikt “Ik weet wat je bedoeld. Maar echt Sara, daar doe ik niets bijzonders voor. Das voorbij .. dat spelen en verleiden. Ik zal dat spel alleen nog met jou spelen .. .” Hij lacht.
Sara smoort zijn lach met een hartstochtelijke zoen. Dan lopen ze verder.
Een kwartier of drie later stijgen ze op. Het is een korte vlucht. Maar Sara is er nog steeds niet echt gerust op. Ze kruipt dicht tegen Simon. Maar het moet gezegd worden Leon en Margot hebben op geen euro gekeken. De honeymooners reizen in eerste klasse.
De hostess komt langs met champagne. Sara nipt voorzichtig aan het glaasje. Ze klinken op een mooie huwelijksreis. Maar dan zet Sara het glaasje wijselijk op de tafel en vraagt ze voor een fruitsapje.
Wanneer het opstijgen achter de rug is, kantelt Simon de leuning naar boven en kruipt Sara nog wat dichter tegen hem aan. “Ik zie je graag” fluistert hij in haar oor. Ze knikt en kust hem innig.
De vlucht is ontzettend kort. Het lijkt alsof ze nog maar net opgestegen zijn en ze moeten alweer gaan landen. “Zo zal ik mijn reserves voor vliegen vlug overwonnen hebben” lacht Sara. “Amai alweer landen.”
Simon kijkt haar aan en knikt. “Maar hierna is het een langere vlucht hoor. We kunnen nu nog even naar de taxfree.”
Een uurtje later staan ze in de taxfree. Het is er nog vrij rustig. Het is dan ook midden in de nacht. Ze lopen de winkeltjes in en gaan iets eten. De tijd gaat vrij vlug voorbij. Ze zijn goed op tijd bij de gate voor hun volgende vlucht naar rechtstreeks naar Sydney.
Nu zullen ze wel wat meer geduld moeten hebben want de vlucht duurt maar liefst 24 uur. Maar gezien ze in goed gezelschap zijn zal het wel meevallen.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 220
Deel 220
Ze geven hun gegevens door aan de balie en zetten zich dan in de wachtruimte. Een halfuurtje later kunnen ze inschepen. Ze worden als een van de eersten opgeroepen. Weer zitten ze erg comfortabel. Simon geeft met veel plezier het raampje aan Sara. Sara is nu vrij goed wakker. “Amai, Simon, zoveel plaats. Das bijna een bed op zich.” Sara is echt onder de indruk. De leren zetels zijn groot en comfortabel. Je kan ze omvormen tot een bed. Er is ruimte in overvloed.
Ook Simon heeft dit nog nooit meegemaakt. “Pa en ma hebben er niet opgekeken. Ik ben ook onder de indruk. Dit is luxe. Dit ben ik ook niet gewoon.”
Sara lacht “Het is nu toch geboekt, laten we er toch maar met volle teugen van genieten?” Ze knipoogt naar Simon. Hij heeft haar een kus. “Ja, dat moeten we doen, want zoiets zullen we niet zo veel meemaken.”
Sara lacht en kruipt wat dichter hem aan. De hostesses houden hen glimlachend in de gaten. En lopen fluisterend verder. Eentje komt terug met een donsdeken. En een fles champagne met 2 glazen. Sara kijkt de dame lachend aan. “Mevrouw, kan ik misschien een warme chocolademelk krijgen. Ik weet het klinkt raar maar ik mag echt niet veel alcohol drinken.” De air hostess lacht en zegt “Geen probleem, van zodra we de lucht in zijn breng ik hem.”. Simon roept haar nog na “Voor mij ook eentje.” Ze steekt haar hand omhoog. “Ok” roept ze.
Sara lacht “Ik denk dat die weet wat mijn probleem is. Ze wrijft over haar buik. Simon glimlacht “Ja, denk ik ook maar ik moet zeggen nu heb ik zin om te slapen. En een chocolademelk zal ons helpen.”
De air hostessen voeren de veiligheidsprocedure uit. Sara en Simon volgen alles goed. De piloten spreken iedereen nog even toe. In First class komen ze zelfs even gedag zeggen en kennis maken. Simon vraagt direct of ze straks even naar de sterren mogen komen kijken. De piloot kijkt even rond en zegt “Tuurlijk, binnen een halfuurtje.
Ze klikken zich zoals gezegd vast. Het vliegtuig taxiet naar de startbaan. Sara kijkt Simon aan. Hij neemt haar hand vast en streelt ze zacht. “Niet bang zijn, Sara. Das voor niets nodig.”
Sara knikt maar is er zeker geen 100% gerust in.
Maar het opstijgen verloopt vlekkeloos. Een tien minuutjes zetten ze zich wat makkelijker. De hostesses zijn direct daar met warme chocomelk. Ze helpt hen even om de zetels om te vormen. Als ze dan willen, kunnen ze dat straks zelf doen.
Er zit niet veel volk in de First Classs. De overtollige zetels werden weggehaald. Sara en Simon zitten op de eerste rij helemaal alleen. Voor hen staat een wand. En achter hen 1 rij ertussen zit nog een koppel. En aan de overkant zit een bejaard koppel. Een echt oma en opa. Achter aan zitten nog een paar zakenmannen in net pak. Met laptop op hun schoot, verzonken in papieren.
Ze nippen aan hun tas. Het smaakt. Sara kijkt lachend naar Simon. Hij heeft een chocolade snorretje. Ze trekt hem naar haar toe en likt speels de snor weg. Simon gniffelt en laat zich niet onbetuigd. De hostess komt hen halen om mee naar de cockpit te komen. Simon staat direct recht en neemt Sara mee. “Kom” zegt hij met een knipoog “We gaan sterren kijken.” Sara lacht.
Ze komen de cockpit binnen het is er vrij krap maar het zicht is fenomenaal. Ze worden hartelijk ontvangen. Sara kijkt wat angstig als de piloot op staat om hen te feliciteren met hun huwelijk. De man lacht hartelijk. “Hij vliegt op automatische piloot. Dus ik mag best mijn beentjes eens strekken hoor. En zeker voor zo een knappe dame te begroeten” Sara bloost en prevelt “Dank u wel.”
Simon vertelt waarom Sara wat angstig is. Als de piloten het verhaal horen, knikken ze begripvol. De piloot lacht “Ik weet het is een cliché maar vliegen is veiliger dan auto rijden. En de kans dat je zoiets 2 x voorkrijgt is verwaarloosbaar. Echt.”
Sara kijkt al geruster. “Ik weet het wel hoor. Maar ja .. het is nog niet zo lang geleden en dat was echt wel schrikken.”
Ze gaan wat korter bij staan. De gitzwarte lucht staat echt vol sterren. Sara verbergt zich in Simon’s armen. En kijkt hem veel zeggend. Hij knikt begrijpend. De piloten laten de twee nog wat genieten. Simon stelt ook nog wat vragen. Want dit is wel indrukwekkend. Al die techniek houdt een vliegtuig in de lucht. De bemanning beantwoordt alle vragen van Simon.
Sara tuurt naar buiten en geniet van het adembenemende zicht. Een half uurtje later gaan ze terug naar hun plaats. De lichten zijn ondertussen gedoofd. Ze gniffelen als ze een van de passagiers lichtjes horen snurken.
Ze installeren zich in de stoel en laten de stoel vlak zetten. De leuning middenin klikt volledig naar onder. Ze leggen hun kussens goed en leggen zich onder het dons. Kort bij elkaar. Simon grinnikt “Muizeke, we hebben genoeg met 1 zetel. Kom nog maar wat korter.”
Sara lacht “Ja, dan zou ik op je schoot mogen zitten en je weet ik doe niet liever. Hoe korter bij jou hoe beter.”
Ze houden zich stilletjes met elkaar bezig. Te opzichtig .. neen .. ze blijven braaf toch voor eventjes want de atmosfeer wordt wel erg warm aan hun zetels.
Knuffelen, opgaan in een oneindige zoen. Gelukkig is het dons groot genoeg. Niemand ziet iets, dat denken ze toch.
Dit geeft hun liefdespel enkel een extra dimensie. Het feit van betrapt kunnen worden .. . houdt hen bezig en op hun qui-vive. Maar Sara geniet ervan, Simon zeker.
Simon’s speelse handen vinden strelend hun weg onder haar T shirt. Ze voelt de extase meegaan met zijn bewegingen.
Zijn hand kruipt verder naar haar intiemste plekje. Ze zucht verlossend. Haar handen beroeren ondertussen ook zijn krulletjes en omvatten zijn mannelijkheid die ze net voordien verlost had van een aansluitende rits. Haar op en neer gaande bewegingen laten hem groeien en machtig genieten. Om eventuele geluidjes te onderdrukken blijven ze elkaar onophoudelijk passioneel zoenen.
Daar ze elk vlak naast elkaar op hun zijde liggen valt het eigenlijk niet op dat hun handen zo actief zijn. Simon komt tot een verrassend hoogtepunt. Sara vindt het gevoel uniek. Het lijkt als het ware op de uitbarsting van een vuurspuwende vulkaan.
Ook Sara geniet met volle teugen van Simon’s stimulerende speelse vingers. Haar hoogtepunt weet Simon kussend te camoufleren voor de medepassagiers. En dat lukt hem uitermate goed. Na een tijdje liggen ze naast elkaar. Ze komen geleidelijk aan tot rust. Sara ligt tegen Simon’s borstkas. Ze geniet van zijn bonkende hart dat geleidelijk aan tot rust komt. Simon fluistert “Dank je … dit was uniek. Ik zie je graag.” Sara knikt en beantwoordt zijn woorden met een innige zoen. Dan leggen ze zich comfortabel in elkaars armen en vallen ze zo bijna onmiddellijk in slaap.
Ze geven hun gegevens door aan de balie en zetten zich dan in de wachtruimte. Een halfuurtje later kunnen ze inschepen. Ze worden als een van de eersten opgeroepen. Weer zitten ze erg comfortabel. Simon geeft met veel plezier het raampje aan Sara. Sara is nu vrij goed wakker. “Amai, Simon, zoveel plaats. Das bijna een bed op zich.” Sara is echt onder de indruk. De leren zetels zijn groot en comfortabel. Je kan ze omvormen tot een bed. Er is ruimte in overvloed.
Ook Simon heeft dit nog nooit meegemaakt. “Pa en ma hebben er niet opgekeken. Ik ben ook onder de indruk. Dit is luxe. Dit ben ik ook niet gewoon.”
Sara lacht “Het is nu toch geboekt, laten we er toch maar met volle teugen van genieten?” Ze knipoogt naar Simon. Hij heeft haar een kus. “Ja, dat moeten we doen, want zoiets zullen we niet zo veel meemaken.”
Sara lacht en kruipt wat dichter hem aan. De hostesses houden hen glimlachend in de gaten. En lopen fluisterend verder. Eentje komt terug met een donsdeken. En een fles champagne met 2 glazen. Sara kijkt de dame lachend aan. “Mevrouw, kan ik misschien een warme chocolademelk krijgen. Ik weet het klinkt raar maar ik mag echt niet veel alcohol drinken.” De air hostess lacht en zegt “Geen probleem, van zodra we de lucht in zijn breng ik hem.”. Simon roept haar nog na “Voor mij ook eentje.” Ze steekt haar hand omhoog. “Ok” roept ze.
Sara lacht “Ik denk dat die weet wat mijn probleem is. Ze wrijft over haar buik. Simon glimlacht “Ja, denk ik ook maar ik moet zeggen nu heb ik zin om te slapen. En een chocolademelk zal ons helpen.”
De air hostessen voeren de veiligheidsprocedure uit. Sara en Simon volgen alles goed. De piloten spreken iedereen nog even toe. In First class komen ze zelfs even gedag zeggen en kennis maken. Simon vraagt direct of ze straks even naar de sterren mogen komen kijken. De piloot kijkt even rond en zegt “Tuurlijk, binnen een halfuurtje.
Ze klikken zich zoals gezegd vast. Het vliegtuig taxiet naar de startbaan. Sara kijkt Simon aan. Hij neemt haar hand vast en streelt ze zacht. “Niet bang zijn, Sara. Das voor niets nodig.”
Sara knikt maar is er zeker geen 100% gerust in.
Maar het opstijgen verloopt vlekkeloos. Een tien minuutjes zetten ze zich wat makkelijker. De hostesses zijn direct daar met warme chocomelk. Ze helpt hen even om de zetels om te vormen. Als ze dan willen, kunnen ze dat straks zelf doen.
Er zit niet veel volk in de First Classs. De overtollige zetels werden weggehaald. Sara en Simon zitten op de eerste rij helemaal alleen. Voor hen staat een wand. En achter hen 1 rij ertussen zit nog een koppel. En aan de overkant zit een bejaard koppel. Een echt oma en opa. Achter aan zitten nog een paar zakenmannen in net pak. Met laptop op hun schoot, verzonken in papieren.
Ze nippen aan hun tas. Het smaakt. Sara kijkt lachend naar Simon. Hij heeft een chocolade snorretje. Ze trekt hem naar haar toe en likt speels de snor weg. Simon gniffelt en laat zich niet onbetuigd. De hostess komt hen halen om mee naar de cockpit te komen. Simon staat direct recht en neemt Sara mee. “Kom” zegt hij met een knipoog “We gaan sterren kijken.” Sara lacht.
Ze komen de cockpit binnen het is er vrij krap maar het zicht is fenomenaal. Ze worden hartelijk ontvangen. Sara kijkt wat angstig als de piloot op staat om hen te feliciteren met hun huwelijk. De man lacht hartelijk. “Hij vliegt op automatische piloot. Dus ik mag best mijn beentjes eens strekken hoor. En zeker voor zo een knappe dame te begroeten” Sara bloost en prevelt “Dank u wel.”
Simon vertelt waarom Sara wat angstig is. Als de piloten het verhaal horen, knikken ze begripvol. De piloot lacht “Ik weet het is een cliché maar vliegen is veiliger dan auto rijden. En de kans dat je zoiets 2 x voorkrijgt is verwaarloosbaar. Echt.”
Sara kijkt al geruster. “Ik weet het wel hoor. Maar ja .. het is nog niet zo lang geleden en dat was echt wel schrikken.”
Ze gaan wat korter bij staan. De gitzwarte lucht staat echt vol sterren. Sara verbergt zich in Simon’s armen. En kijkt hem veel zeggend. Hij knikt begrijpend. De piloten laten de twee nog wat genieten. Simon stelt ook nog wat vragen. Want dit is wel indrukwekkend. Al die techniek houdt een vliegtuig in de lucht. De bemanning beantwoordt alle vragen van Simon.
Sara tuurt naar buiten en geniet van het adembenemende zicht. Een half uurtje later gaan ze terug naar hun plaats. De lichten zijn ondertussen gedoofd. Ze gniffelen als ze een van de passagiers lichtjes horen snurken.
Ze installeren zich in de stoel en laten de stoel vlak zetten. De leuning middenin klikt volledig naar onder. Ze leggen hun kussens goed en leggen zich onder het dons. Kort bij elkaar. Simon grinnikt “Muizeke, we hebben genoeg met 1 zetel. Kom nog maar wat korter.”
Sara lacht “Ja, dan zou ik op je schoot mogen zitten en je weet ik doe niet liever. Hoe korter bij jou hoe beter.”
Ze houden zich stilletjes met elkaar bezig. Te opzichtig .. neen .. ze blijven braaf toch voor eventjes want de atmosfeer wordt wel erg warm aan hun zetels.
Knuffelen, opgaan in een oneindige zoen. Gelukkig is het dons groot genoeg. Niemand ziet iets, dat denken ze toch.
Dit geeft hun liefdespel enkel een extra dimensie. Het feit van betrapt kunnen worden .. . houdt hen bezig en op hun qui-vive. Maar Sara geniet ervan, Simon zeker.
Simon’s speelse handen vinden strelend hun weg onder haar T shirt. Ze voelt de extase meegaan met zijn bewegingen.
Zijn hand kruipt verder naar haar intiemste plekje. Ze zucht verlossend. Haar handen beroeren ondertussen ook zijn krulletjes en omvatten zijn mannelijkheid die ze net voordien verlost had van een aansluitende rits. Haar op en neer gaande bewegingen laten hem groeien en machtig genieten. Om eventuele geluidjes te onderdrukken blijven ze elkaar onophoudelijk passioneel zoenen.
Daar ze elk vlak naast elkaar op hun zijde liggen valt het eigenlijk niet op dat hun handen zo actief zijn. Simon komt tot een verrassend hoogtepunt. Sara vindt het gevoel uniek. Het lijkt als het ware op de uitbarsting van een vuurspuwende vulkaan.
Ook Sara geniet met volle teugen van Simon’s stimulerende speelse vingers. Haar hoogtepunt weet Simon kussend te camoufleren voor de medepassagiers. En dat lukt hem uitermate goed. Na een tijdje liggen ze naast elkaar. Ze komen geleidelijk aan tot rust. Sara ligt tegen Simon’s borstkas. Ze geniet van zijn bonkende hart dat geleidelijk aan tot rust komt. Simon fluistert “Dank je … dit was uniek. Ik zie je graag.” Sara knikt en beantwoordt zijn woorden met een innige zoen. Dan leggen ze zich comfortabel in elkaars armen en vallen ze zo bijna onmiddellijk in slaap.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 221
Deel 221
Al slapend passeert er al een uur of zes van de lange vlucht. Als ze wakker worden is het al 10 uur Belgische tijd. De hostess komt hen goedemorgen wensen en haalt direct een ontbijt. Het is een vrij uitgebreid ontbijt. Met vers sinaasappelsap, lekkere verse broodjes, een enorme keuze beleg, yoghurtjes, … Het ziet er smakelijk uit. Sara heeft honger. Simon ook .. .
Het lijkt veel maar een half uurtje later is alles op. Simon duikt in zijn handbagage en haalt een draagbare DVD speler boven. Met twee koptelefoontjes. Sara lacht als hij ziet welke film hij boven haalt. Een superromantische film. A walk to remember. Sara kruipt op Simon’s schoot. Met haar kousenvoeten op haar zetel. Haar armen legt ze rond zijn nek. Haar hoofd op zijn schouder. Simon zet de speler op zijn knieën op een kussen. Simon geniet vooral van Sara die opgaat in de film. Als er tranen bij te pas komen stopt hij haar troostend een tissue toe. Ze bedankt hem met een zoentje maar verdwijnt dan weer in haar film. Simon kijkt mee. Maar zijn gedachten dwalen al af naar hun reis.
De reis is mooi ingezet. Pa en Ma hebben alles goed geregeld. Als dit pas het begin is, dan belooft het. Hoogstwaarschijnlijk heeft zijn ma alles geregeld.
Zijn gedachten dwalen af naar de directieraad. De periode voor de trouw, Den trouw … wat een versnelling dit laatste jaar maar zo een goede .. Hij voelt zich zo goed… . Het is alsof hij al jaren in dit leven zat. Dit is voor altijd. Hij heeft zo een losbandig leven gehad. Een flierefluiter, ja dat was hij .. van het ergste soort eigenlijk. En nu .. hij kan zich niet meer inbeelden dat leven terug opnemen.
Sara die hem vertelde dat ze het vermoeden had dat ze zwanger was zo vlak voor hun huwelijk zo een boost .. dat moment vergeet hij nooit meer. Dat en zo veel andere … hun trouwdag, het feest … een aaneenschakeling van mooie momenten. Sara is het mooiste wat hem kon overkomen en overkomen is. Dat weet hij nu .. .het enige wat hem spijt dat het niet vroeger doorhad dat Sara zijn ware is. En dan maandag, de echo .. dat was zo .. . dat bolleke is een nieuwe leven een stukje Sara en een stukje Simon.
Hij legt zijn hand op haar buik. Sara draait haar hoof d naar hem. Ze ziet hem gelukzalig glimlachen. Ze zet de film even op pauze en vestigt haar aandacht op Simon. “Hey, scheetje, jij zit ver?” Simon schudt zijn hoofd. “Lieve Sara, ik was gewoon aan’t wegdromen, wij samen das veel mooier als die film.” Sara kust Simon hartstochtelijk. “Mijnheer Van Wijck, jij bent lief. Ontzettend lief. Ik zie je graag, lieve Simon.”
“Das volledig wederzijds, Mevrouw Sara Van Wyck - De Roose.” Ze verliezen elkaar in een oneindige zoen.
Sara kijkt verder naar haar film. Simon kijkt mee maar plaagt en streelt Sara. Hij trekt het dons over hen wat hoger. Sara schatert het uit. “Scheetje, de film is bijna gedaan. Een kwartiertje.”
“Ik zal braaf zijn” zegt Simon “Maar dan wil ik je straks helemaal voor mij alleen.”
“Ja met een man of 10 als supporters. “ lacht Sara blozend. “Maar ok, je voelt je verwaarloosd, ik zal je straks … “ ze kijkt geheimzinnig.
Als de film voorbij is, stopt Simon de speler opnieuw weg. De hostesses beginnen voorin te rommelen. Sara en Simon horen potten rammelen en karren bewegen. “Ik denk dat we eerst gaan eten, Simon. “ zegt Sara.
Simon knikt.
En ja hoor een halfuurtje later is het voorgerecht verorberd. Een lekker stukje zalm met béarnaise saus. Het hoofdgerecht, kip filet met een fijne dille saus en kroketjes smaakt overheerlijk. Het eten, eigenlijke diner wordt afgesloten met een lekker stukje taart.
“Ik wist niet dat je zo lekker kon eten op een vliegtuig” zegt Sara met ongeloof in haar stem.
Simon lacht. “Eigenlijk ik ook niet. Maar op zo een lange vlucht is het best plezant om de tijd voorbij te laten gaan. Uitgebreid tafelen. Simon zet zich recht. “Ik ga even mijn benen strekken. Kom je mee?”
Sara legt haar handen in de zijne. Hij trekt haar recht. Ze valt in zijn armen. “Plaagstok, je hebt me voor express te wild recht getrokken. Maar het is wel leuk.”lacht Sara.
“Ja, hé”lacht Simon.
“Brr, we hebben wat te lang gezeten vrees ik… alles tintelt en slaapt.” Sara rekt zich uit.
Simon wrijft over haar benen. “Zo beter?”
Sara knikt. “Ik ga even naar het toilet.”
Simon trekt zijn wenkbrauwen op. “Mag ik mee?”
“Simon, dat gaat toch niet?”lacht Sara. “Je mag mee tot aan de deur. Dan komen we terug … en dan .. “ Sara geeft Simon vluchtig een zoen en loopt naar het toilet.
Simon lacht.
Sara komt lachend terug. Ze ziet dat Simon aan de praat is geraakt met het koppel achter hen. Ze maken kennis. Het zijn ook Belgen. Ze komen uit Oost Vlaanderen. Carina en Jan zijn een koppel van rond de 40 jaar en ze maken dit jaar een grote reis door Australië. Sara en Simon vertellen dat zij op huwelijksreis zijn. Carina springt uit haar zetel en feliciteert ze hartelijk. Ze blijven nog een tijd praten. Sara vertelt uitgebreid over hun huwelijksdag. Carina blijft geboeid luisteren. Simon knielt en laat Sara op zijn knie zitten. Met zijn armen rond haar en zijn kin op haar rug, luistert hij mee en vult hij Sara’s verhaal aan.
Carina is onder de indruk. Zo veel liefde komt uit dat verhaal. “Amai, wat een verhalen. Julie zijn een schitterend koppel.”
Het is ondertussen al een stukje in de namiddag.
Sara en Simon zetten zich opnieuw in op hun plaats. Sara neemt haar laptop. Ze wil een mooie herinnering houden aan hun huwelijksreis. Ze heeft een voorstel voor Simon. Ze proberen elke dag neer te schrijven wat ze beleefd hebben. En ze vullen elkaar aan. Elk een stuk of samen een stuk. Dat kunnen ze dan op Netlog posten en zo kan iedereen wat volgen. Persoonlijke stukjes … die blijven gewoon op de laptop voor eigen .. plezier. Simon vindt dit een schitterend voorstel. Ook later zal dit leuk zijn. Ze kunnen er al hun zwangerschap in verwerken.
Simon haalt zijn digitale camera te voorschijn. Hij vraagt aan Carina om even een foto te nemen. Ze doet dat met veel plezier. Simon voert de foto’s dadelijk is en ze bereiden al een pagina voor. De tijd passeert vlug en het gaat er vrolijk aan toe als ze beiden een stukje moeten schrijven in hun digitale dagboek.
Al slapend passeert er al een uur of zes van de lange vlucht. Als ze wakker worden is het al 10 uur Belgische tijd. De hostess komt hen goedemorgen wensen en haalt direct een ontbijt. Het is een vrij uitgebreid ontbijt. Met vers sinaasappelsap, lekkere verse broodjes, een enorme keuze beleg, yoghurtjes, … Het ziet er smakelijk uit. Sara heeft honger. Simon ook .. .
Het lijkt veel maar een half uurtje later is alles op. Simon duikt in zijn handbagage en haalt een draagbare DVD speler boven. Met twee koptelefoontjes. Sara lacht als hij ziet welke film hij boven haalt. Een superromantische film. A walk to remember. Sara kruipt op Simon’s schoot. Met haar kousenvoeten op haar zetel. Haar armen legt ze rond zijn nek. Haar hoofd op zijn schouder. Simon zet de speler op zijn knieën op een kussen. Simon geniet vooral van Sara die opgaat in de film. Als er tranen bij te pas komen stopt hij haar troostend een tissue toe. Ze bedankt hem met een zoentje maar verdwijnt dan weer in haar film. Simon kijkt mee. Maar zijn gedachten dwalen al af naar hun reis.
De reis is mooi ingezet. Pa en Ma hebben alles goed geregeld. Als dit pas het begin is, dan belooft het. Hoogstwaarschijnlijk heeft zijn ma alles geregeld.
Zijn gedachten dwalen af naar de directieraad. De periode voor de trouw, Den trouw … wat een versnelling dit laatste jaar maar zo een goede .. Hij voelt zich zo goed… . Het is alsof hij al jaren in dit leven zat. Dit is voor altijd. Hij heeft zo een losbandig leven gehad. Een flierefluiter, ja dat was hij .. van het ergste soort eigenlijk. En nu .. hij kan zich niet meer inbeelden dat leven terug opnemen.
Sara die hem vertelde dat ze het vermoeden had dat ze zwanger was zo vlak voor hun huwelijk zo een boost .. dat moment vergeet hij nooit meer. Dat en zo veel andere … hun trouwdag, het feest … een aaneenschakeling van mooie momenten. Sara is het mooiste wat hem kon overkomen en overkomen is. Dat weet hij nu .. .het enige wat hem spijt dat het niet vroeger doorhad dat Sara zijn ware is. En dan maandag, de echo .. dat was zo .. . dat bolleke is een nieuwe leven een stukje Sara en een stukje Simon.
Hij legt zijn hand op haar buik. Sara draait haar hoof d naar hem. Ze ziet hem gelukzalig glimlachen. Ze zet de film even op pauze en vestigt haar aandacht op Simon. “Hey, scheetje, jij zit ver?” Simon schudt zijn hoofd. “Lieve Sara, ik was gewoon aan’t wegdromen, wij samen das veel mooier als die film.” Sara kust Simon hartstochtelijk. “Mijnheer Van Wijck, jij bent lief. Ontzettend lief. Ik zie je graag, lieve Simon.”
“Das volledig wederzijds, Mevrouw Sara Van Wyck - De Roose.” Ze verliezen elkaar in een oneindige zoen.
Sara kijkt verder naar haar film. Simon kijkt mee maar plaagt en streelt Sara. Hij trekt het dons over hen wat hoger. Sara schatert het uit. “Scheetje, de film is bijna gedaan. Een kwartiertje.”
“Ik zal braaf zijn” zegt Simon “Maar dan wil ik je straks helemaal voor mij alleen.”
“Ja met een man of 10 als supporters. “ lacht Sara blozend. “Maar ok, je voelt je verwaarloosd, ik zal je straks … “ ze kijkt geheimzinnig.
Als de film voorbij is, stopt Simon de speler opnieuw weg. De hostesses beginnen voorin te rommelen. Sara en Simon horen potten rammelen en karren bewegen. “Ik denk dat we eerst gaan eten, Simon. “ zegt Sara.
Simon knikt.
En ja hoor een halfuurtje later is het voorgerecht verorberd. Een lekker stukje zalm met béarnaise saus. Het hoofdgerecht, kip filet met een fijne dille saus en kroketjes smaakt overheerlijk. Het eten, eigenlijke diner wordt afgesloten met een lekker stukje taart.
“Ik wist niet dat je zo lekker kon eten op een vliegtuig” zegt Sara met ongeloof in haar stem.
Simon lacht. “Eigenlijk ik ook niet. Maar op zo een lange vlucht is het best plezant om de tijd voorbij te laten gaan. Uitgebreid tafelen. Simon zet zich recht. “Ik ga even mijn benen strekken. Kom je mee?”
Sara legt haar handen in de zijne. Hij trekt haar recht. Ze valt in zijn armen. “Plaagstok, je hebt me voor express te wild recht getrokken. Maar het is wel leuk.”lacht Sara.
“Ja, hé”lacht Simon.
“Brr, we hebben wat te lang gezeten vrees ik… alles tintelt en slaapt.” Sara rekt zich uit.
Simon wrijft over haar benen. “Zo beter?”
Sara knikt. “Ik ga even naar het toilet.”
Simon trekt zijn wenkbrauwen op. “Mag ik mee?”
“Simon, dat gaat toch niet?”lacht Sara. “Je mag mee tot aan de deur. Dan komen we terug … en dan .. “ Sara geeft Simon vluchtig een zoen en loopt naar het toilet.
Simon lacht.
Sara komt lachend terug. Ze ziet dat Simon aan de praat is geraakt met het koppel achter hen. Ze maken kennis. Het zijn ook Belgen. Ze komen uit Oost Vlaanderen. Carina en Jan zijn een koppel van rond de 40 jaar en ze maken dit jaar een grote reis door Australië. Sara en Simon vertellen dat zij op huwelijksreis zijn. Carina springt uit haar zetel en feliciteert ze hartelijk. Ze blijven nog een tijd praten. Sara vertelt uitgebreid over hun huwelijksdag. Carina blijft geboeid luisteren. Simon knielt en laat Sara op zijn knie zitten. Met zijn armen rond haar en zijn kin op haar rug, luistert hij mee en vult hij Sara’s verhaal aan.
Carina is onder de indruk. Zo veel liefde komt uit dat verhaal. “Amai, wat een verhalen. Julie zijn een schitterend koppel.”
Het is ondertussen al een stukje in de namiddag.
Sara en Simon zetten zich opnieuw in op hun plaats. Sara neemt haar laptop. Ze wil een mooie herinnering houden aan hun huwelijksreis. Ze heeft een voorstel voor Simon. Ze proberen elke dag neer te schrijven wat ze beleefd hebben. En ze vullen elkaar aan. Elk een stuk of samen een stuk. Dat kunnen ze dan op Netlog posten en zo kan iedereen wat volgen. Persoonlijke stukjes … die blijven gewoon op de laptop voor eigen .. plezier. Simon vindt dit een schitterend voorstel. Ook later zal dit leuk zijn. Ze kunnen er al hun zwangerschap in verwerken.
Simon haalt zijn digitale camera te voorschijn. Hij vraagt aan Carina om even een foto te nemen. Ze doet dat met veel plezier. Simon voert de foto’s dadelijk is en ze bereiden al een pagina voor. De tijd passeert vlug en het gaat er vrolijk aan toe als ze beiden een stukje moeten schrijven in hun digitale dagboek.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 222
Deel 222 (aankomst in sydney dinsdag 2/7 rond de middag)
Het avondeten wordt rond gedeeld. Weeral ziet het er lekker uit. De vlucht is ondertussen wel al over de helft. Maar eigenlijk valt het mee de tijd passeert nog vrij vlug.
De volgende uren houden ze zich bezig met een beetje computerwerk. Sara bewerkt enkele foto’s en Simon speelt een spel op zijn GSM. Nadien verdiepen ze zich in een film. Happy Together. Ze bladeren nog wat in een reisgids.
Rond een uur of 9 gaan ze opnieuw slapen, als het lukt want zo vliegen is niet evident. Ze strekken nog even hun benen. En kruipen dan weer dicht tegen elkaar aan. De lichten doven rond een uur of 11.
Sara en Simon verdwijnen onder hun dons. Sara daagt Simon speels uit. Maar nu heeft Simon andere plannen. Het is vrij stil in het vliegtuig. Iedereen probeert te slapen. Simon en Sara houden elkaar bezig. Knuffelen, strelen, alles wat los kan wat losser laten. Het is genieten. Maar ja wel rekening houden met de andere passagiers. Maar zo pas getrouwd zijn en dan niet alleen kunnen zijn is … hard. Vrij hard. Maar het moet gezegd worden de handspelletjes zijn zeker en vast de moeite. Ze vallen gelukzalig in slaap. In elkaar verstrengeld en nagenietend.
Sara en Simon kunnen een uur of 4 goed doorslapen. Hierdoor valt het nog te overbruggen tijd goed mee. Het is nu drie uur ’s nachts binnen een uur zijn ze in Sydney. Het is daar dan al wel juist middag. Ze zitten ineens 8 uur verder.
De piloten geven het weer door in Sydney. Het is er zonnig en bij 20°C. Sara neemt er nog even haar reisplanner bij die Margot heeft opgesteld. Nu blijven ze eerst 2 dagen in Sydney. Sydney ligt tussen de Grote Oceaan in het oosten en de Blue Mountains in het westen. Ze logeren volgens de reisplanner aan Bondi Beach. Een mooi strand gekend voor de windsurfer. Ze kijken er naar uit.
Het landen wordt ingezet. Ze moeten zich opnieuw vastmaken. Ze zetten hun stoelen recht. Sara kijkt Simon aan en lacht. Simon snapt het en legt zijn hand op haar been. Ze grijpt zijn hand bijna onmiddellijk vast. Hij streelt met zijn andere hand even over haar wang en fluistert “Sara, we zijn er bijna. Ik verlang zo naar deze reis en nog meer naar jou. Ik zie je graag.”
Sara neigt naar Simon en kust hem innig. “Ik zie je ook graag.” Ze knijpt zachtjes in zijn hand.
De landing gebeurt perfect. Een uurtje later staan ze al te wachten op hun bagages. Simon laadt alles op de caddy. Ze zeggen nog even gedag tegen Carina en Jan die ook op hun bagage staan te wachten. Ook zij verblijven eerste in Sydney maar in het centrum. Ze wensen elkaar een prettig vakantie toe en gaan dan op zoek naar hun begeleiders.
In de aankomst hal staan er veel mensen te wachten. Sara en Simon staan er wat beduusd bij. Ze zien niet direct iemand wachten. Maar ineens komt er een jonge man naar hen toegelopen. “Mr en Mss Simon Van Wyck.”
Sara en Simon knikken instemmend. De jonge man vraagt hen te volgen. Hij zal hen naar het hotel brengen. Het is een jonge kerel die hen meteen voorstelt om reeds een verkenningstochtje te maken in Sydney. Hij heeft die opdracht meegekregen van het hotel. Hij laadt hun bagage over in de koffer. Sara en Simon zijn blij met dit voorstel. Eens de beentjes strekken en al ondergedompeld worden in de Ossy levenstijl .. ja das leuk.
De jongen rijdt het stad in. Hij wil hen eerste laten kennis maken met het Sydney Opera House. Dit is een bekend beeld van de Europeanen die naar Australië komen.
Dan rijden ze via de Sydney Harbour Bridge, ook zo een typisch beeld, verder.
Ze stoppen nog even in Darling Harbour dat als een hoefijzer rond de haven ligt en ’s avonds een toeristische trekpleister is. Hier moeten ze zeker nog eens komen volgens hun chauffeur.
Hij rijdt nog even via een aantal andere bezienswaardigheden. De namiddag is een voltreffer voor Sara en Simon. Sara geniet van alles. Ze kent veel zaken uit boeken. Maar dit is uniek. Simon is ook onder de indruk. Maar hij geniet ervan Sara bezig te zien.
Rond 18 uur komen ze aan in het hotel, Swiss Grand Resort & Spa. Het is een schitterend hotel. Het ligt vlak aan Bondi Beach. Ze checken in. De dame vraagt of de namiddag is meegevallen. Sara knikt overtuigend. Ze krijgen de sleutel van hun kamer . Er gaat iemand mee met de bagage. De suite is zo mooi. Sara is onder de indruk. Ze worden rond 19 uur verwacht voor het diner in het restaurant.
Als ze alleen zijn valt Sara in Simon armen. “Simon dit is .. zo .. “ ze weet niet wat zeggen. Ze kust hem passioneel. Simon lacht “Ja, dit is fantastisch. Maar we moeten ons haasten binnen een uur worden we beneden verwacht en ik denk dat jij nog graag een berichtje post op netlog. Ga jij maar douchen, ik zet de laptop klaar.”
“Ja” zegt Sara “na zo een vlucht zal een douche wel deugd doen.”
Simon lacht en haast zich. Hij sluit de laptop aan en logt in op Netlog. En ja hoor .. er zijn er al die zitten te wachten op een berichtje. Simon opent het documentje van Sara. Maar laat dan de laptop voor wat hij is. Doet zijn kleren uit en stapt naar de badkamer. Hij hoort Sara zingen onder de douche.
Het avondeten wordt rond gedeeld. Weeral ziet het er lekker uit. De vlucht is ondertussen wel al over de helft. Maar eigenlijk valt het mee de tijd passeert nog vrij vlug.
De volgende uren houden ze zich bezig met een beetje computerwerk. Sara bewerkt enkele foto’s en Simon speelt een spel op zijn GSM. Nadien verdiepen ze zich in een film. Happy Together. Ze bladeren nog wat in een reisgids.
Rond een uur of 9 gaan ze opnieuw slapen, als het lukt want zo vliegen is niet evident. Ze strekken nog even hun benen. En kruipen dan weer dicht tegen elkaar aan. De lichten doven rond een uur of 11.
Sara en Simon verdwijnen onder hun dons. Sara daagt Simon speels uit. Maar nu heeft Simon andere plannen. Het is vrij stil in het vliegtuig. Iedereen probeert te slapen. Simon en Sara houden elkaar bezig. Knuffelen, strelen, alles wat los kan wat losser laten. Het is genieten. Maar ja wel rekening houden met de andere passagiers. Maar zo pas getrouwd zijn en dan niet alleen kunnen zijn is … hard. Vrij hard. Maar het moet gezegd worden de handspelletjes zijn zeker en vast de moeite. Ze vallen gelukzalig in slaap. In elkaar verstrengeld en nagenietend.
Sara en Simon kunnen een uur of 4 goed doorslapen. Hierdoor valt het nog te overbruggen tijd goed mee. Het is nu drie uur ’s nachts binnen een uur zijn ze in Sydney. Het is daar dan al wel juist middag. Ze zitten ineens 8 uur verder.
De piloten geven het weer door in Sydney. Het is er zonnig en bij 20°C. Sara neemt er nog even haar reisplanner bij die Margot heeft opgesteld. Nu blijven ze eerst 2 dagen in Sydney. Sydney ligt tussen de Grote Oceaan in het oosten en de Blue Mountains in het westen. Ze logeren volgens de reisplanner aan Bondi Beach. Een mooi strand gekend voor de windsurfer. Ze kijken er naar uit.
Het landen wordt ingezet. Ze moeten zich opnieuw vastmaken. Ze zetten hun stoelen recht. Sara kijkt Simon aan en lacht. Simon snapt het en legt zijn hand op haar been. Ze grijpt zijn hand bijna onmiddellijk vast. Hij streelt met zijn andere hand even over haar wang en fluistert “Sara, we zijn er bijna. Ik verlang zo naar deze reis en nog meer naar jou. Ik zie je graag.”
Sara neigt naar Simon en kust hem innig. “Ik zie je ook graag.” Ze knijpt zachtjes in zijn hand.
De landing gebeurt perfect. Een uurtje later staan ze al te wachten op hun bagages. Simon laadt alles op de caddy. Ze zeggen nog even gedag tegen Carina en Jan die ook op hun bagage staan te wachten. Ook zij verblijven eerste in Sydney maar in het centrum. Ze wensen elkaar een prettig vakantie toe en gaan dan op zoek naar hun begeleiders.
In de aankomst hal staan er veel mensen te wachten. Sara en Simon staan er wat beduusd bij. Ze zien niet direct iemand wachten. Maar ineens komt er een jonge man naar hen toegelopen. “Mr en Mss Simon Van Wyck.”
Sara en Simon knikken instemmend. De jonge man vraagt hen te volgen. Hij zal hen naar het hotel brengen. Het is een jonge kerel die hen meteen voorstelt om reeds een verkenningstochtje te maken in Sydney. Hij heeft die opdracht meegekregen van het hotel. Hij laadt hun bagage over in de koffer. Sara en Simon zijn blij met dit voorstel. Eens de beentjes strekken en al ondergedompeld worden in de Ossy levenstijl .. ja das leuk.
De jongen rijdt het stad in. Hij wil hen eerste laten kennis maken met het Sydney Opera House. Dit is een bekend beeld van de Europeanen die naar Australië komen.
Dan rijden ze via de Sydney Harbour Bridge, ook zo een typisch beeld, verder.
Ze stoppen nog even in Darling Harbour dat als een hoefijzer rond de haven ligt en ’s avonds een toeristische trekpleister is. Hier moeten ze zeker nog eens komen volgens hun chauffeur.
Hij rijdt nog even via een aantal andere bezienswaardigheden. De namiddag is een voltreffer voor Sara en Simon. Sara geniet van alles. Ze kent veel zaken uit boeken. Maar dit is uniek. Simon is ook onder de indruk. Maar hij geniet ervan Sara bezig te zien.
Rond 18 uur komen ze aan in het hotel, Swiss Grand Resort & Spa. Het is een schitterend hotel. Het ligt vlak aan Bondi Beach. Ze checken in. De dame vraagt of de namiddag is meegevallen. Sara knikt overtuigend. Ze krijgen de sleutel van hun kamer . Er gaat iemand mee met de bagage. De suite is zo mooi. Sara is onder de indruk. Ze worden rond 19 uur verwacht voor het diner in het restaurant.
Als ze alleen zijn valt Sara in Simon armen. “Simon dit is .. zo .. “ ze weet niet wat zeggen. Ze kust hem passioneel. Simon lacht “Ja, dit is fantastisch. Maar we moeten ons haasten binnen een uur worden we beneden verwacht en ik denk dat jij nog graag een berichtje post op netlog. Ga jij maar douchen, ik zet de laptop klaar.”
“Ja” zegt Sara “na zo een vlucht zal een douche wel deugd doen.”
Simon lacht en haast zich. Hij sluit de laptop aan en logt in op Netlog. En ja hoor .. er zijn er al die zitten te wachten op een berichtje. Simon opent het documentje van Sara. Maar laat dan de laptop voor wat hij is. Doet zijn kleren uit en stapt naar de badkamer. Hij hoort Sara zingen onder de douche.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 223
Deel 223
Hij stapt mee de douche onder. Sara heeft hem niet horen komen. Ze draait zich om en valt in zijn armen. “Scheetje, het duurde zo lang ?” lacht ze.
“Ja, maar nu kon ik me niet meer bedwingen.” antwoord hij. Hij trekt haar naar zich toe en laat zich tegen de wand leunen. Hij zoekt haar mond op en sabbelt zachtjes op haar lip voor hij zich een weg zoekt in haar mond. Sara laat zich niet ongemoeid. Ze spelen in op elkaars passie. Het spel wordt heter en passioneler. Sara’s handen zoeken zijn mannelijkheid op. Ze kreunt als ze hem voelt groeien in haar handen. Simon trekt haar dichter naar zich toe en bespeelt zijn lievelingsplekje. Hij laat zijn hoofd op haar schouders rusten en ademt zwaar in en uit. Sara zucht en legt haar handen rond zijn nek. Simon tilt haar op en laat zich in haar glijden. Met zijn handen onder haar kan hij de bewegingen mennen. Eerst rustig, juist niet ontsnappen en geleidelijker aan sneller en intenser. Sara laat haar hoofd naar achter hangen. Het water van de regendouche valt over haar gezicht. Zacht en koelt haar extase. Simon hapt naar haar borsten. Dit gevoel van likken en sabbelen is magisch voor Sara. Ze komen samen in een zelfde ogenblik tot een fenomenaal hoogtepunt. Sara laat zich tegen Simon vallen. Ze blijven zo nagenieten. De extase zo laten uitblussen is een goed gevoel. Sara luistert geboeid naar Simon’s hartslag. Hij lacht “Mijn hart gaat nogal te keer voor jou, hé muizeke?” Sara knikt en laat zijn barometerke opnieuw de hoogte in gaan met een hartstochtelijke zoen. Simon wakkert het vuur opnieuw aan. Hij beweegt uiterst behoedzaam. Sara reageert bijna ogenblikkelijk met een intense schreeuw. “Simon, ik zie je graag. Doe door … doe … “ Simon port even verder en versnelt geleidelijk aan de intensiteit. Sara kronkelt in zijn armen van een onovertroffen gevoel. Het duurt dan ook niet lang tot ze tot een nieuw hoogtepunt komen.
Ze genieten zoenend na van de doorstane emotie. Sara laat haar voeten opnieuw de grond raken maar blijft een met Simon. Ze blijven genieten. De magie van het voorbije halfuur dreunt nog na in hun beider hoofd.
“Sara, voor mij mag dit blijven duren maar ik denk dat we wat moeten doordoen.” Breekt Simon met pijn in zijn stem de magie.
Sara knikt “Je hebt gelijk. Ik wil nog graag een berichtje sturen.”
Ze wassen zich verder en maken zich klaar. Sara trekt een mooi aanspannend groen kleedje aan in satijn. De rug is diep uitgesneden. Simon is onder de indruk. “Wow, jij weet me wel wakker te houden.” Lacht hij.
Simon kiest voor een zwarte katoenen broek met een zwart T shirt met V-hals.
Sara gaat aan de laptop zitten. Ze kijkt op hun netlog pagina. Ze plaatst de foto van in het vliegtuig en de foto’s van deze namiddag in Sydney op het net. Simon zet zich naast haar met zijn handen rond haar.
Dinsdag 2 juli 2008 18.45
Dag Iedereen,
We zijn goed aangekomen. De vluchten zijn goed verlopen. Van Brussel naar Heaththrow ging erg snel. We hebben even de taxfree onveilig gemaakt. De vlucht naar Sydney, ja die duurde langer … iets meer dan 24 uur.. Maar die zijn we goed doorgekomen.
Bedankt lieve ouders voor de mooie vliegreis!
Het was zalig.
Leuke mensen aan boord een zee van plaats. Zalig geslapen. Maar ik had een ontzettend lieve reisgenoot. Simon is zalig .. ik ben nog altijd even verliefd. We lopen hier zwevend rond.
Ik geniet van alles.
Kusjes Iedereen
Sara
Hallo Belgïe
Ik zal ook maar een woordje posten. Zoals Sara zegt wil ik ook even onze ouders bedanken. De reis is daardoor fantastisch verlopen. Ik ben ook op pad met een zalige reisgenote waar ik zo verliefd op ben.
Sydney is tot nu toe een droom. Kijk maar naar de foto’s.
We worden nu verwacht voor een chique diner. We gaan jullie laten. Tot de volgende keer. En laat ook maar eens iets weten over België.
Groet.
Simon
Sara post het deel. Ze kijken even naar de reactie.
Ma is al komen kijken en Lut ook. Ze lachen met de lieve ongeduldige woorden. Maar dan sluiten ze af. Ze stelen nog een zoentje en gaan dan naar de lobby.
Hij stapt mee de douche onder. Sara heeft hem niet horen komen. Ze draait zich om en valt in zijn armen. “Scheetje, het duurde zo lang ?” lacht ze.
“Ja, maar nu kon ik me niet meer bedwingen.” antwoord hij. Hij trekt haar naar zich toe en laat zich tegen de wand leunen. Hij zoekt haar mond op en sabbelt zachtjes op haar lip voor hij zich een weg zoekt in haar mond. Sara laat zich niet ongemoeid. Ze spelen in op elkaars passie. Het spel wordt heter en passioneler. Sara’s handen zoeken zijn mannelijkheid op. Ze kreunt als ze hem voelt groeien in haar handen. Simon trekt haar dichter naar zich toe en bespeelt zijn lievelingsplekje. Hij laat zijn hoofd op haar schouders rusten en ademt zwaar in en uit. Sara zucht en legt haar handen rond zijn nek. Simon tilt haar op en laat zich in haar glijden. Met zijn handen onder haar kan hij de bewegingen mennen. Eerst rustig, juist niet ontsnappen en geleidelijker aan sneller en intenser. Sara laat haar hoofd naar achter hangen. Het water van de regendouche valt over haar gezicht. Zacht en koelt haar extase. Simon hapt naar haar borsten. Dit gevoel van likken en sabbelen is magisch voor Sara. Ze komen samen in een zelfde ogenblik tot een fenomenaal hoogtepunt. Sara laat zich tegen Simon vallen. Ze blijven zo nagenieten. De extase zo laten uitblussen is een goed gevoel. Sara luistert geboeid naar Simon’s hartslag. Hij lacht “Mijn hart gaat nogal te keer voor jou, hé muizeke?” Sara knikt en laat zijn barometerke opnieuw de hoogte in gaan met een hartstochtelijke zoen. Simon wakkert het vuur opnieuw aan. Hij beweegt uiterst behoedzaam. Sara reageert bijna ogenblikkelijk met een intense schreeuw. “Simon, ik zie je graag. Doe door … doe … “ Simon port even verder en versnelt geleidelijk aan de intensiteit. Sara kronkelt in zijn armen van een onovertroffen gevoel. Het duurt dan ook niet lang tot ze tot een nieuw hoogtepunt komen.
Ze genieten zoenend na van de doorstane emotie. Sara laat haar voeten opnieuw de grond raken maar blijft een met Simon. Ze blijven genieten. De magie van het voorbije halfuur dreunt nog na in hun beider hoofd.
“Sara, voor mij mag dit blijven duren maar ik denk dat we wat moeten doordoen.” Breekt Simon met pijn in zijn stem de magie.
Sara knikt “Je hebt gelijk. Ik wil nog graag een berichtje sturen.”
Ze wassen zich verder en maken zich klaar. Sara trekt een mooi aanspannend groen kleedje aan in satijn. De rug is diep uitgesneden. Simon is onder de indruk. “Wow, jij weet me wel wakker te houden.” Lacht hij.
Simon kiest voor een zwarte katoenen broek met een zwart T shirt met V-hals.
Sara gaat aan de laptop zitten. Ze kijkt op hun netlog pagina. Ze plaatst de foto van in het vliegtuig en de foto’s van deze namiddag in Sydney op het net. Simon zet zich naast haar met zijn handen rond haar.
Dinsdag 2 juli 2008 18.45
Dag Iedereen,
We zijn goed aangekomen. De vluchten zijn goed verlopen. Van Brussel naar Heaththrow ging erg snel. We hebben even de taxfree onveilig gemaakt. De vlucht naar Sydney, ja die duurde langer … iets meer dan 24 uur.. Maar die zijn we goed doorgekomen.
Bedankt lieve ouders voor de mooie vliegreis!
Het was zalig.
Leuke mensen aan boord een zee van plaats. Zalig geslapen. Maar ik had een ontzettend lieve reisgenoot. Simon is zalig .. ik ben nog altijd even verliefd. We lopen hier zwevend rond.
Ik geniet van alles.
Kusjes Iedereen
Sara
Hallo Belgïe
Ik zal ook maar een woordje posten. Zoals Sara zegt wil ik ook even onze ouders bedanken. De reis is daardoor fantastisch verlopen. Ik ben ook op pad met een zalige reisgenote waar ik zo verliefd op ben.
Sydney is tot nu toe een droom. Kijk maar naar de foto’s.
We worden nu verwacht voor een chique diner. We gaan jullie laten. Tot de volgende keer. En laat ook maar eens iets weten over België.
Groet.
Simon
Sara post het deel. Ze kijken even naar de reactie.
Ma is al komen kijken en Lut ook. Ze lachen met de lieve ongeduldige woorden. Maar dan sluiten ze af. Ze stelen nog een zoentje en gaan dan naar de lobby.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 224
Deel 224 Présence dinsdagochtend 2/7/08
Dinsdag morgen komt iedereen vrij goed gemutst Présence binnen. Hèlena en Steven zijn er iets na Arne. Ze overlopen samen de op stapel staande bestellingen. Iedereen is goed gemutst.
Rond 9 uur is iedereen daar maar Alexander en Britt zijn er nog niet. Hèlena is wat ongerust. Dit snapt ze niet. Moest er gisteren in het ziekenhuis iets geweest zijn zou Britt haar wel gebeld hebben. Ze beseft nu wel dat ze eigenlijk gisteren zelf had moeten bellen. Maar ze hadden bezoek gehad van de ouders van Steven. Ze is het daardoor wat uit het oog verloren. Ze belt even met Michèle maar ook die weet niets.
Michèle komt tot bij Hèlena. Hèlena is er niet gerust in. Ze staan samen in het landschapsbureau als Ann en Thomas samen met Patrick en Helen binnenkomen. Helen ziet er gespannen uit. Als ze Hèlena niet staan vraagt ze wat er scheelt. “Jij eerst” zegt Hèlena.
Helen bibbert “Die Koen is ontsnapt en nu wonen wij sinds zaterdag bij onze kinderen. De politie vermoedt dat hij zich zal wreken op Thomas. En daar wij wonen waar Thomas toen woonde zijn we nu ingetrokken in Hans’s huis. Allé voorlopig toch. We hebben het gisteren niet verteld maar nu moet het me van het hart.”
Helèna kijkt verschrikt naar Thomas en wordt lijkbleek. En dan naar Michèle. Lieven fronst ook zijn voorhoofd. “Ik ga bellen naar Alexander. “ zegt hij kordaat en schuift zijn GSM open.
“Das raar, geen verbinding direct voice mail.” Zegt hij enkele ogenblikken later.
Helèna zet zich neer. “Hier klopt iets niet. Echt niet.”
Steven komt bij haar staan. Hij ziet dat ze bleek wegdraait. “Helèna, Helèna … rustig blijven. Ik ga de politie verwittigen. Lieven bel jij met het ziekenhuis. Misschien zijn ze daar moeten blijven gisteren.”
Steven neemt het initiatief in handen en gaat met Helèna naar de vergaderzaal. Helen en Lut blijven bij haar. En Steven loopt direct terug naar het kantoor van Lieven.
Thomas weet ook waar Helèna aan denkt. Hij weet dat haar angst gegrond is. Koen is tot alles in staat. Hij gaat met Lieven mee. Steven belt direct met de politie. De politie is ook ongerust. Ze vragen dat iedereen wacht tot ze daar zijn. Ze vragen de naam van dokter van Britt.
Steven geeft Lieven door. Hij geeft de naam door en sluit het gesprek af.
Wat Lieven weet van het ziekenhuis maakt iedereen bezorgder. Britt en Alexander zijn gisteren niet in het ziekenhuis geweest en zijn dus hoogst waarschijnlijk al van voor gisteren vermist. Maar er heeft niemand alarm geslagen.
Steven wordt bleek. “Wij hebben ze zaterdag nog gezien. We zijn samen gaan eten.” Hij zet zich neer “Ik voel het .. hier zit iets mis .. serieus mis.. “
Lieven zucht.
Er wordt geklopt op de deur. Arne komt binnen. Hij wordt vraagt of er al iets meer geweten is. Maar iedereen schudt van neen. Ook hij krabt even in zijn haar. “Steven, ik denk dat je best even naar Helèna gaat kijken. Ze is over haar toeren en gezien haar toestand.”
Steven is ook de kluts kwijt. Arne legt zijn handen op Steven’s schouder “Vertel haar de waarheid. Ze zal het zo zien dat jij ook het ergste vreest. En ga dan met haar naar huis. En probeer haar rustig te houden. Neem Lut mee of bel naar Margot.”
Steven schudt zijn hoofd. “Margot en Leon zijn daarstraks vertrokken naar hun boot.”
Arne gaat verder “Dan bel ik ze. Zij moeten dit weten.”
Ondertussen komt Ann binnen met de agenten. Ze doen hun verhaal en uiten hun vermoedens. De agenten beseffen dat er een serieuze kans bestaat dat deze vermoedens gegrond zijn. Ze kijken naar Steven. “Als ik goed volg heb jij ze laatst gezien? Waar ?”
Steven zucht “Zaterdagavond in Pier 19. Wij zijn nog naar de film gegaan en na de film had mijn vrouw een sms’je van Britt dat Alexander haar ten huwelijk had gevraagd.” De agenten noteren alles en gaan dan terug naar kantoor om alles uit te zoeken
Steven wrijft door zijn haar. En buigt naar voren. “Arne verwittig jij Margot en Leon, ik ben naar Hèlena.” Hij zucht en stapt het bureau uit.
Arne neemt zijn GSM en belt met Margot. Hij vertelt alles wat hij weet. Margot schrikt en besluit de afreis uit te stellen. Ze komen nu naar Présence.
Als Steven de deur opent hoort hij Lut paniekerig roepen “Steven, waar zit gij ?” Hij hoort de paniek in haar stem en haast zich naar de vergaderzaal. Hij schrikt zich een ongeluk. Helèna ligt op de grond, Helen zit naast haar en Lut heeft haar mobieltje in de hand. “Goddank Steven, ze is flauwgevallen en had enorme krampen. Ik bel de ziekenwagen.”
De tranen rollen over Steven’s wangen als hij neerknielt naast Hèlena. “Helèna, meisje, bijkomen. Komaan, ik ben hier bij jou .. ik laat je niet alleen … alstublieft. Ik zie je graag.”
Op de achtergrond geeft Lut alle informatie door aan de telefoon. Dan haakt ze in. “Steven de ziekenwagen komt eraan. Lut zet zich naast Helèna. Ze ademt en er is pols maar ze moet bijkomen.”
Dinsdag morgen komt iedereen vrij goed gemutst Présence binnen. Hèlena en Steven zijn er iets na Arne. Ze overlopen samen de op stapel staande bestellingen. Iedereen is goed gemutst.
Rond 9 uur is iedereen daar maar Alexander en Britt zijn er nog niet. Hèlena is wat ongerust. Dit snapt ze niet. Moest er gisteren in het ziekenhuis iets geweest zijn zou Britt haar wel gebeld hebben. Ze beseft nu wel dat ze eigenlijk gisteren zelf had moeten bellen. Maar ze hadden bezoek gehad van de ouders van Steven. Ze is het daardoor wat uit het oog verloren. Ze belt even met Michèle maar ook die weet niets.
Michèle komt tot bij Hèlena. Hèlena is er niet gerust in. Ze staan samen in het landschapsbureau als Ann en Thomas samen met Patrick en Helen binnenkomen. Helen ziet er gespannen uit. Als ze Hèlena niet staan vraagt ze wat er scheelt. “Jij eerst” zegt Hèlena.
Helen bibbert “Die Koen is ontsnapt en nu wonen wij sinds zaterdag bij onze kinderen. De politie vermoedt dat hij zich zal wreken op Thomas. En daar wij wonen waar Thomas toen woonde zijn we nu ingetrokken in Hans’s huis. Allé voorlopig toch. We hebben het gisteren niet verteld maar nu moet het me van het hart.”
Helèna kijkt verschrikt naar Thomas en wordt lijkbleek. En dan naar Michèle. Lieven fronst ook zijn voorhoofd. “Ik ga bellen naar Alexander. “ zegt hij kordaat en schuift zijn GSM open.
“Das raar, geen verbinding direct voice mail.” Zegt hij enkele ogenblikken later.
Helèna zet zich neer. “Hier klopt iets niet. Echt niet.”
Steven komt bij haar staan. Hij ziet dat ze bleek wegdraait. “Helèna, Helèna … rustig blijven. Ik ga de politie verwittigen. Lieven bel jij met het ziekenhuis. Misschien zijn ze daar moeten blijven gisteren.”
Steven neemt het initiatief in handen en gaat met Helèna naar de vergaderzaal. Helen en Lut blijven bij haar. En Steven loopt direct terug naar het kantoor van Lieven.
Thomas weet ook waar Helèna aan denkt. Hij weet dat haar angst gegrond is. Koen is tot alles in staat. Hij gaat met Lieven mee. Steven belt direct met de politie. De politie is ook ongerust. Ze vragen dat iedereen wacht tot ze daar zijn. Ze vragen de naam van dokter van Britt.
Steven geeft Lieven door. Hij geeft de naam door en sluit het gesprek af.
Wat Lieven weet van het ziekenhuis maakt iedereen bezorgder. Britt en Alexander zijn gisteren niet in het ziekenhuis geweest en zijn dus hoogst waarschijnlijk al van voor gisteren vermist. Maar er heeft niemand alarm geslagen.
Steven wordt bleek. “Wij hebben ze zaterdag nog gezien. We zijn samen gaan eten.” Hij zet zich neer “Ik voel het .. hier zit iets mis .. serieus mis.. “
Lieven zucht.
Er wordt geklopt op de deur. Arne komt binnen. Hij wordt vraagt of er al iets meer geweten is. Maar iedereen schudt van neen. Ook hij krabt even in zijn haar. “Steven, ik denk dat je best even naar Helèna gaat kijken. Ze is over haar toeren en gezien haar toestand.”
Steven is ook de kluts kwijt. Arne legt zijn handen op Steven’s schouder “Vertel haar de waarheid. Ze zal het zo zien dat jij ook het ergste vreest. En ga dan met haar naar huis. En probeer haar rustig te houden. Neem Lut mee of bel naar Margot.”
Steven schudt zijn hoofd. “Margot en Leon zijn daarstraks vertrokken naar hun boot.”
Arne gaat verder “Dan bel ik ze. Zij moeten dit weten.”
Ondertussen komt Ann binnen met de agenten. Ze doen hun verhaal en uiten hun vermoedens. De agenten beseffen dat er een serieuze kans bestaat dat deze vermoedens gegrond zijn. Ze kijken naar Steven. “Als ik goed volg heb jij ze laatst gezien? Waar ?”
Steven zucht “Zaterdagavond in Pier 19. Wij zijn nog naar de film gegaan en na de film had mijn vrouw een sms’je van Britt dat Alexander haar ten huwelijk had gevraagd.” De agenten noteren alles en gaan dan terug naar kantoor om alles uit te zoeken
Steven wrijft door zijn haar. En buigt naar voren. “Arne verwittig jij Margot en Leon, ik ben naar Hèlena.” Hij zucht en stapt het bureau uit.
Arne neemt zijn GSM en belt met Margot. Hij vertelt alles wat hij weet. Margot schrikt en besluit de afreis uit te stellen. Ze komen nu naar Présence.
Als Steven de deur opent hoort hij Lut paniekerig roepen “Steven, waar zit gij ?” Hij hoort de paniek in haar stem en haast zich naar de vergaderzaal. Hij schrikt zich een ongeluk. Helèna ligt op de grond, Helen zit naast haar en Lut heeft haar mobieltje in de hand. “Goddank Steven, ze is flauwgevallen en had enorme krampen. Ik bel de ziekenwagen.”
De tranen rollen over Steven’s wangen als hij neerknielt naast Hèlena. “Helèna, meisje, bijkomen. Komaan, ik ben hier bij jou .. ik laat je niet alleen … alstublieft. Ik zie je graag.”
Op de achtergrond geeft Lut alle informatie door aan de telefoon. Dan haakt ze in. “Steven de ziekenwagen komt eraan. Lut zet zich naast Helèna. Ze ademt en er is pols maar ze moet bijkomen.”