Deel 208
De maître neemt het nu even over en vraagt of Sara en Simon zo vriendelijk willen zijn het dessertenbuffet te willen openen. Hij neemt Sara en Simon mee naar de grote poort. Als de deur opengaat is Sara onder de indruk. De ruimte is volledig veranderd. Er staat een buffet gepresenteerd om U tegen te zeggen ; taarten in alle geuren, kleuren, fruitslaatjes, chocomousse, cocomousse, ijstaart met vuurwerk, gefambeerde pannekoeken, milkshakes, … je kan het zo gek niet bedenken of het staat op de tafel.
Sara en Simon snijden de ijstaart aan. Iedereen komt toekijken. Sara en Simon vullen een bordje vol lekkernijen. De andere volgen. Het is een ontzettend mooi buffet. Roger neemt nog even het woord en zegt dat het buffet blijft staan en straks nog wordt aangevuld met enkele hartige hapjes.
Sara en Simon zetten zich aan tafel. Simon heeft nu wel een lief plannetje voor ogen. Hij kijkt naar zijn … vrouw. “Wow, dat is vanaf nu waar .. Sara is niet meer zijn verloofde maar zijn vrouw … “
“Lieve Sara, ik zie je graag. Ik ben zo gelukkig dat we getrouwd zijn.” Hij neemt een lepeltje ijs en geeft het Sara. Ze lacht “Lieve Simon, jij bent zo belangrijk voor mij. Ik zie je doodgraag. En ik ben zielsgelukkig dat we man en vrouw zijn. Echt.”
Er blijft wat ijs aan haar mondhoek hangen. Simon kust het weg. Sara lacht. En geeft hem een hapje van de pannenkoek. Het is een mooi schouwspel. Iedereen aan de eretafel geniet. Niet alleen van het lekker eten maar ook van de liefde tussen Sara en Simon.
Na het dessert wordt de dansfeest ingezet. De dj speelt een mooie afwisseling tussen moderne muziek en muziek van vroeger. Ann, Yana, Thomas en Niels maken veel plezier op de dance muziek.
Maar de oudere garde trekt zich danig uit de slag. Een tango, een walske oftwee… Hans en Lut, Leon en Margot … ze genieten.
Een kuskesdans mag niet ontbreken. Sara en Simon doen enthousiast mee. Ze genieten.
Als de meiden de Hucklebuck horen lopen ze naar de dansvloer. Ze staan allemaal op een rij. Buiten Arne, Thomas en Yani, staan de mannen van op de zijlijn te kijken. De dj versnelt het tempo. Sara haakt als eerste af en valt in Simon’s armen die haar liefdevol tegen zich aan trekt. “Lieve Sara” fluistert hij zacht in haar oor. “Gaan we even buiten. Ik heb er wat nood aan.”
Ze glippen weg. Ze horen de Marcarena op de achtergrond.
Op de binnenkoer gaan ze op een grote pletsteen van een oude graanmolen zitten. Sara zet zich op Simon’s schoot. Ze draait haar gezicht naar hem toe en omhelst hem. “Simon, ik zie je graag.” Simon knikt en kust haar innig. Ze genieten. Ze verliezen elkaar in een hete zoen. Een zoen die vraagt naar een vervolg.
Maar ze weten alle twee dat dit pas voor later is. Het is nu wel aan na 2 uur maar dit feest gaat nog uren duren, daar zijn ze zeker van. Sara masseert zachtjes Simon’s nek. Hij kreunt zachtjes. Dit voelt goed. Dit is pas leven. Weten dat ze vanaf nu verbonden zijn, getrouwd… Simon heeft nooit gedacht dat dit zo belangrijk voor hem kon zijn.
Hij duwt haar zachtjes achteruit. Er bengelt een traan aan zijn oog.
“Sara”
Sara kijkt hem bezorgd aan. “Ja, Simon, wat scheelt er?”
“Je moet me geloven.”Simon stem klinkt gebroken.
“Simon, wat is er ?” Sara snapt het niet.
“Lieve Sara, ik moest ineens aan vroeger denken, aan Helèna.”
Sara schrikt.
“Wat nu.” Denkt ze angstig.
“Ja?” zegt ze met een hapering.
“Neen, Sara, het is niet wat jij denkt. Maar toen deed ik niets voor de voorbereiding van onze verloving en huwelijk maar nu … alles heb ik zo intens beleefd.. je moet me echt geloven dat deze dag de belangrijkste uit mijn leven is tot nu toe… ik geniet van elk moment … ik weet dat dit komt omdat wij bij elkaar hoor .. maar het is voor mij belangrijk dat jij dat weet.”
Sara zucht opgelucht. “Lieve, Simon, dat weet ik toch. Daar mag je niet aan twijfelen. Jij en Helèna dat was niet juist en das de reden dat jij je er niets van aantrok. Nu is het wel juist, ik weet dat jij even erg toegeleefd hebt daar deze dag en dat jij evenveel geniet van alles. Echt waar, dat weet ik.”
Ze kust zijn tranen weg en streelt zachtjes zijn slapen. Hij legt zijn hoofd op haar schouder met zijn armen rond haar. Sara streelt zacht zijn rug. De tijd lijkt stil te staan.
Fleur'tje : Sara en Simon verhaal
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 209
Deel 209
De juiste sfeer maakt het feest tot nu toe een succes. Maar Lieven en Arne missen hun koppel’ke. Ze sturen hun dames even op zoektocht.
Michèle en Esther hebben ze snel gevonden. Het beeld van de twee zo kort bij elkaar, knuffelend, vertedert hen. Ze laten ze nog even. Ze praten even. Sara en Simon,
Michèle kan zich Sara nog maar vaag herinneren als timide lelijke eendje van vroeger. Ze weet zich wel voor de geest te halen dat Sara toen al een neus had voor zaken. En alles tot in de kleinste details uitwerken kon.
Esther knikt. Ze kent Sara al langer. Ze had snel gezien wat voor een pareltje Sara is. Onzeker, stil en verlegen maar een hartje van peperkoek. Ze praten nog even verder. Ja, over Simon zijn ze het alle twee eens. Die is gelukkig veranderd. Dat was een Don Juan van het ergste soort.
Als Michèle vertelt over haar ring, lacht Esther hartelijk. Zo kende zij Simon vroeger ook. Ze kende hem al voor Sara, ze had ook gelijkaardige zaken meegemaakt.
En Brenda, hoe die aan Simon plakte… Esther griezelt ervan … zo een raar mens … gelukkig is het nu Yana, zo een schatje. Michèle knikt. “Ja, mijn ventje heeft ook in haar klauwen gezeten. En echt, ik kan niet begrijpen wat de mannen daar in zien.”
Esther lacht “Neen, dat is zo … brr .. en als die haar zinnen ergens opgezet heeft … Sara kan daar jammer genoeg van meespreken.”
Michèle knikt “Ja, en Jan, dat was ook geen gewone. Ik heb er lang genoeg mee samengewerkt. Ze pasten eigenlijk goed samen. Echt bloedzuigers. Maar nu genoeg daarover … die twee vergeet ik liever.”
Esther knikt “Brenda is naar Zuid Amerika verhuisd. Ze geraakte hier in Europa niet meer aan de bak. Een geluk voor Sara.”
Ze hebben geen van beiden door dat Arne en Lieven de binnenplaats binnensluipen. Die twee dat zijn nu echt twee handen op één buik. Zeker als er grapjes uitgehaald kunnen worden. Ze knijpen beide dames in de lende. Michèle schrikt en roept erg luid “Ai”
Lieven en Arne schateren het uit. Sara en Simon kijken achterom en lachen hartelijk. “Jullie twee zijn niet te schatten” lacht Sara “Worden we gemist?”
Arne en Lieven knikken instemmend.
Esther verontschuldigt zich “Lieve Sara en Simon we staan hier al een tijdje te kwetteren maar wilden jullie niet storen. Jullie waren zo aan het genieten. Echt mooi om te zien.”
Sara bloost en legt haar hand in die van Simon. “Kom laat ons opnieuw gaan dansen maar eerst even langs het buffet.”
Ze lopen er met hun zessen naartoe. Ja, de hartige hapjes staan er. De warme beenham ruikt overheerlijk. Ze ligt in een stalen steun en erachter staat de kok de glunderen. “Kan ik jullie verleiden met een stukje heerlijke ham, volledig huis bereidt ?” Simon knikt “Ja,dat wil ik best eens proeven.”
Sara plaagt Simon “Zie maar dat je sterk staat, voor straks.”
Lieven lacht “Leg er bij Simon maar een stukje extra bij. Hij zal het kunnen gebruiken, want Sara heeft nog plannen na het feest, en das nog maar net begonnen. Sara, gaat het nog?”
“Ja, Lieven” antwoordt Sara “Maar moest het niet meer lukken, ga ik niet aan jouw neus hangen waar we uithangen.”
Simon kijkt verrast naar Lieven “Ja, Lieven, die zit … en ik ga het je ook niet verklappen.”
Sara neemt nog een bordje met fruit. De andere kiezen voor de kaasschotel met een lekker glas wijn.
Ze gaan opnieuw aan de tafel zitten. Het ham is overheerlijk. Simon geniet.
Als de Zobra ingezet wordt sleuren Lieven en Arne Simon mee op de dansvloer. De dames kijken geamuseerd toe. Thomas, Niels, Alexander en Steven doen goed mee. Marnix en Yani schuiven mee aan de tafel met de meisjes. “En Sara” vraagt Marnix “Hoe voel je je nu ?”
Sara kijkt hem lachend aan “Wat denk je Marnix? Reuze gelukkig. Ik geniet van elk moment”
Yani lacht “Je ziet het, Sara, je straalt het uit. Je kleding is zo mooi maar je ogen .. .niet te geloven … echt meisje je bent juist een sterretje …”
Sara bloost “Dank je … ik ben ziels gelukkig. Ik leef als in een droom. En dan onze huwelijksreis. .. eerst nog…” ze zwijgt.
“Wat is er Sara ?”vraagt Hèlena.
“Wel ja, we vertrekken pas op dinsdag, maandag kunnen we op ons gemak verder pakken en genieten thuis van ons getrouwde leven.” Ze is blij dat ze aannemen wat ze zegt. Ze had zich bijna verraden. Ze legt onbewust haar hand op hun geheimpje.
Yani zegt “Rustig op reis vertrekken is veel beter. Want moest je nu vannacht vertrekken dan moest je veel te lang recupereren ginder, nu vertrek je hopelijk uitgerust op reis en kan je ginder direct genieten.”
Sara knikt instemmend.
De dj schakelt over naar een slow. Arne komt Sara halen. “Nu ik toch Simon voor ben, zou ik graag deze dans van jou, beste vriendin?”
Sara knikt en gaat met Arne mee. Op de tonen van Sinaed O’conner dansen ze samen. “Sara” vraagt Arne zacht “Je bent gelukkig, niet?”
Sara knikt instemmend en kijkt met lachende ogen naar haar vriend. “Ja, Arne, ik ben zo gelukkig. Echt … Ik heb er lang over gedaan. Ik heb je niet altijd alles verteld maar nu ben ik zielsgelukkig. Ik heb mijn dekseltje gevonden. Daar ben ik zeker van.”
Arne geeft haar een kus “Ik ben blij voor jou en ik heb ook mijn potteke gevonden. Ik ben ook zo gelukkig met Esther. Ik samen met een vriendin van jou wie had dat durven dromen.”
Sara lacht “Ik alleszins niet… ik weet niet wie ik met jou zou kunnen koppelen hebben. Maar dat moest eigenlijk niet … zie hoe gelukkig jullie zijn.”
Arne zucht “Het leven kan mooi lopen. Vorig jaar studeerden we af en hadden we enkel elkaar en zie nu … jij getrouwd, ik ook samen en elke leiden we een groot bedrijf. Echt Sara, ik ben fier jouw vriend te zijn.”
Sara kijkt haar kameraad aan. “Maar Arne toch, ik ben ook fier jouw vriendin te zijn. En ik ben er zeker van goede vrienden, dat blijven we.” Ze dansen verder.
De juiste sfeer maakt het feest tot nu toe een succes. Maar Lieven en Arne missen hun koppel’ke. Ze sturen hun dames even op zoektocht.
Michèle en Esther hebben ze snel gevonden. Het beeld van de twee zo kort bij elkaar, knuffelend, vertedert hen. Ze laten ze nog even. Ze praten even. Sara en Simon,
Michèle kan zich Sara nog maar vaag herinneren als timide lelijke eendje van vroeger. Ze weet zich wel voor de geest te halen dat Sara toen al een neus had voor zaken. En alles tot in de kleinste details uitwerken kon.
Esther knikt. Ze kent Sara al langer. Ze had snel gezien wat voor een pareltje Sara is. Onzeker, stil en verlegen maar een hartje van peperkoek. Ze praten nog even verder. Ja, over Simon zijn ze het alle twee eens. Die is gelukkig veranderd. Dat was een Don Juan van het ergste soort.
Als Michèle vertelt over haar ring, lacht Esther hartelijk. Zo kende zij Simon vroeger ook. Ze kende hem al voor Sara, ze had ook gelijkaardige zaken meegemaakt.
En Brenda, hoe die aan Simon plakte… Esther griezelt ervan … zo een raar mens … gelukkig is het nu Yana, zo een schatje. Michèle knikt. “Ja, mijn ventje heeft ook in haar klauwen gezeten. En echt, ik kan niet begrijpen wat de mannen daar in zien.”
Esther lacht “Neen, dat is zo … brr .. en als die haar zinnen ergens opgezet heeft … Sara kan daar jammer genoeg van meespreken.”
Michèle knikt “Ja, en Jan, dat was ook geen gewone. Ik heb er lang genoeg mee samengewerkt. Ze pasten eigenlijk goed samen. Echt bloedzuigers. Maar nu genoeg daarover … die twee vergeet ik liever.”
Esther knikt “Brenda is naar Zuid Amerika verhuisd. Ze geraakte hier in Europa niet meer aan de bak. Een geluk voor Sara.”
Ze hebben geen van beiden door dat Arne en Lieven de binnenplaats binnensluipen. Die twee dat zijn nu echt twee handen op één buik. Zeker als er grapjes uitgehaald kunnen worden. Ze knijpen beide dames in de lende. Michèle schrikt en roept erg luid “Ai”
Lieven en Arne schateren het uit. Sara en Simon kijken achterom en lachen hartelijk. “Jullie twee zijn niet te schatten” lacht Sara “Worden we gemist?”
Arne en Lieven knikken instemmend.
Esther verontschuldigt zich “Lieve Sara en Simon we staan hier al een tijdje te kwetteren maar wilden jullie niet storen. Jullie waren zo aan het genieten. Echt mooi om te zien.”
Sara bloost en legt haar hand in die van Simon. “Kom laat ons opnieuw gaan dansen maar eerst even langs het buffet.”
Ze lopen er met hun zessen naartoe. Ja, de hartige hapjes staan er. De warme beenham ruikt overheerlijk. Ze ligt in een stalen steun en erachter staat de kok de glunderen. “Kan ik jullie verleiden met een stukje heerlijke ham, volledig huis bereidt ?” Simon knikt “Ja,dat wil ik best eens proeven.”
Sara plaagt Simon “Zie maar dat je sterk staat, voor straks.”
Lieven lacht “Leg er bij Simon maar een stukje extra bij. Hij zal het kunnen gebruiken, want Sara heeft nog plannen na het feest, en das nog maar net begonnen. Sara, gaat het nog?”
“Ja, Lieven” antwoordt Sara “Maar moest het niet meer lukken, ga ik niet aan jouw neus hangen waar we uithangen.”
Simon kijkt verrast naar Lieven “Ja, Lieven, die zit … en ik ga het je ook niet verklappen.”
Sara neemt nog een bordje met fruit. De andere kiezen voor de kaasschotel met een lekker glas wijn.
Ze gaan opnieuw aan de tafel zitten. Het ham is overheerlijk. Simon geniet.
Als de Zobra ingezet wordt sleuren Lieven en Arne Simon mee op de dansvloer. De dames kijken geamuseerd toe. Thomas, Niels, Alexander en Steven doen goed mee. Marnix en Yani schuiven mee aan de tafel met de meisjes. “En Sara” vraagt Marnix “Hoe voel je je nu ?”
Sara kijkt hem lachend aan “Wat denk je Marnix? Reuze gelukkig. Ik geniet van elk moment”
Yani lacht “Je ziet het, Sara, je straalt het uit. Je kleding is zo mooi maar je ogen .. .niet te geloven … echt meisje je bent juist een sterretje …”
Sara bloost “Dank je … ik ben ziels gelukkig. Ik leef als in een droom. En dan onze huwelijksreis. .. eerst nog…” ze zwijgt.
“Wat is er Sara ?”vraagt Hèlena.
“Wel ja, we vertrekken pas op dinsdag, maandag kunnen we op ons gemak verder pakken en genieten thuis van ons getrouwde leven.” Ze is blij dat ze aannemen wat ze zegt. Ze had zich bijna verraden. Ze legt onbewust haar hand op hun geheimpje.
Yani zegt “Rustig op reis vertrekken is veel beter. Want moest je nu vannacht vertrekken dan moest je veel te lang recupereren ginder, nu vertrek je hopelijk uitgerust op reis en kan je ginder direct genieten.”
Sara knikt instemmend.
De dj schakelt over naar een slow. Arne komt Sara halen. “Nu ik toch Simon voor ben, zou ik graag deze dans van jou, beste vriendin?”
Sara knikt en gaat met Arne mee. Op de tonen van Sinaed O’conner dansen ze samen. “Sara” vraagt Arne zacht “Je bent gelukkig, niet?”
Sara knikt instemmend en kijkt met lachende ogen naar haar vriend. “Ja, Arne, ik ben zo gelukkig. Echt … Ik heb er lang over gedaan. Ik heb je niet altijd alles verteld maar nu ben ik zielsgelukkig. Ik heb mijn dekseltje gevonden. Daar ben ik zeker van.”
Arne geeft haar een kus “Ik ben blij voor jou en ik heb ook mijn potteke gevonden. Ik ben ook zo gelukkig met Esther. Ik samen met een vriendin van jou wie had dat durven dromen.”
Sara lacht “Ik alleszins niet… ik weet niet wie ik met jou zou kunnen koppelen hebben. Maar dat moest eigenlijk niet … zie hoe gelukkig jullie zijn.”
Arne zucht “Het leven kan mooi lopen. Vorig jaar studeerden we af en hadden we enkel elkaar en zie nu … jij getrouwd, ik ook samen en elke leiden we een groot bedrijf. Echt Sara, ik ben fier jouw vriend te zijn.”
Sara kijkt haar kameraad aan. “Maar Arne toch, ik ben ook fier jouw vriendin te zijn. En ik ben er zeker van goede vrienden, dat blijven we.” Ze dansen verder.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 210
Deel 210
Ook Simon laat zich niet ongemoeid en gaat dansen met Esther. Esther kijkt hem aan. “Ja, Simon, dit had ik een jaar geleden niet durven denken.”
Simon kijkt haar aan. “Eerlijk, ik heb nooit gedacht of verwacht dat ik kon voelen voor iemand wat ik voor Sara voel. Echt niet.”
Esther knikt “Dat gevoel is fantastisch, niet. Sara straalt. En jij, jij ook.”
Ze kijken naar Sara. “Die twee zijn zo speciaal, zo eenvoudig maar zo oprecht. “zegt ze zacht. “En ik kan dat ook weten, Arne is een parel. Ik ben echt gelukkig met hem.”
Simon lacht “Ja, Esther en jij straalt ook. Echt wel.”
De dj gooit er nog een slowke achteraan. Jacob ziet zijn kans schoon om met Sara te dansen en Ella met Simon. De muziek van Marco Borsato is mooi en ingetogen. “Jij bent ook gelukkig, niet?” vraagt Simon.
Ella knikt “Ja, ik ben gelukkig. Toen ik naar België heb ik nooit gedacht hier de liefde te vinden. Ik was gewoon alleen te zijn. In Denemarken was ik een buitenbeentje en dan hier … Jacob. Hij heeft me geïnspireerd. Ja, Simon, ik ben gelukkig.”
Simon lacht “En bijna tegelijk met mij. Ik kende Sara al maar ja … het heeft toch lang geduurd. Nu die laatste drie maanden waren zalig. We zijn wel niet van tegenslag gespaard gebleven maar het ging nooit om ons .. .We zijn er altijd sterker uitgekomen. Dat voelt ondanks de pijn, nu goed.”
Ella knikt “Ik weet het, die gast die Sara aangerand heeft en dan dat vliegtuigongeluk… niet te onderschatten.”
“En zie ze daar nu dansen. Ze is zo gelukkig en ikook.” Fluister hij.
Ella knikt.
Jacob danst met Sara. Sara denkt aan Feurta. Eigenlijk niet zo lang geleden, maar in haar hoofd een eeuwigheid. En dan de avances van Jacob. Er is veel gebeurd maar ze weet nu dat ze zelf toen geen plaats had in haar hart. En dat blijkt nu terecht. Jacob kijkt haar aan. “Jij bent ver met je gedachten. Moet ik je opnieuw aan Simon doorgeven?”
Sara schudt haar hoofd. “Neen, ik was even aan het denken aan onze vriendschap. Ik ben zo blij dat we nu allemaal overeenkomen en vrienden kunnen zijn. Want het had zeker anders kunnen lopen. Ik heb je gekwetst, ook al ben ik altijd vrij eerlijk tegen je geweest.”
“Maar Sara toch, daar moet je niet meer aan denken, het is zo ik had gevoelens voor jou maar het kan pas iets worden als je dat alle twee voelt en jij had je hart opengesteld voor de liefde van je leven, maar Simon besefte toen jammer genoeg niet dat jij ook de liefde van zijn leven was. En daarbij de problemen tussen julllie twee hingen van zo veel dingen af, mensen die het dachten beter te weten, en anderen die niet schrik hadden dat jij ging gekwetst worden, koppigheid van jullie twee speelde ook een rol, niet?”
Sara kijkt hem aan “Ja, hadden we maar eerder eerlijk met elkaar gepraat. Dat had zoveel leed bespaard. Maar wie weet was onze liefde dan nu niet zo diep … alles heeft toch een reden om te gebeuren?”
Jacob lacht “Ah, je weet het toch. Had ik jou nooit ontmoet, dan zou ik Ella nooit leren kennen hebben en liep ik hier nu nog altijd eenzaam rond.”
Ze lachen alle twee en dansen verder.
Na dit nummer zoeken Simon en Sara elkaar opnieuw op. Ze zetten zich aan tafel. Sara kruipt op Simon’s schoot en kust hem. “Ik zie je graag. Ik ben zo gelukkig.”
Simon lacht “Idemdito, lieve schat. Weet je wat ik nu graag zou doen ?”
Sara bloost “Nee, maar ik weet wel wat ik zou doen ?”
Simon lacht “Ik denk dat we hetzelfde denken.”
Sara schatert het uit “Dat denk ik nu ook, maar laat ons nog maar wat genieten van ons feest. Dit is eenmalig. En de rest .. ja ok ik verlang er naar maar daar hebben we nog mogelijkheden genoeg voor.”
Simon knikt “Maar blijf nu toch maar bij mij zitten. Dat voelt al goed.”
Lieven, Michèle, Arne en Esther schuiven mee aan tafel. “Simon, geslaagd feest, echt waar” zegt Arne. Margot en Lut die er net bijkomen, beamen dit. “Jullie hebben goed gekozen. Mooi kader, lekker eten, alles in orde.”
Sara en Simon knikken instemmend. Het is ondertussen al een uur of vijf ’s morgens. Een groot aantal mensen is al naar huis. En met mondjes maat volgt bijna iedereen.
Enkel de Présence hoofdzetel weet nog niet van ophouden. De ambiance zit er goed in. Fleur en Stef komen ook afscheid nemen. Ze willen de babysit graag gaan aflossen.
De meesten blijven slapen. Morgen zal het nog een gezellige boel worden aan de ontbijttafel. Om het feest in schoonheid af te sluiten dansen Sara en Simon nog hun liedje. Celine Dion. Al de mensen van Présence vormen een kring rond het koppel. Het wordt een mooi einde aan een fantastisch mooie dag. Sara en Simon slowen innig kussend een einde aan hun dag. Dit is echter voor hen het begin van een mooie nacht, eigenlijk ochtend.
De dj draait het liedje twee keer na elkaar. Niemand beseft het. Iedereen draait rond Sara en Simon. Sara en Simon dansen verder. Ze genieten. Ze vergeten waar ze zijn. Iedereen is onder de indruk.
Nadien nemen ze afscheid. Ann en Thomas, Yani en Marnix, Alexander en Britt, Steven en Hèlena en Helen en Patrick rijden terug naar Antwerpen.
Arne en Esther, Jacob en Ella, Lieven en Michèle blijven samen met Leon en Margot en Hans en Lut slapen in de waerboom.
Sara en Simon gaan nog mee naar buiten. Ze zwaaien ze allemaal uit. Dan gaan ze naar binnen. Ze wensen slaapwel een iedereen en gaan dan naar hun kamer. Ze lopen nog even langs de keuken en gaan de kok bedanken voor de heerlijke avond. De man straalt. Want het koppel dat voor hem staat is oprecht en je ziet zo dat dit echte liefde is. Ze nemen vrij snel afscheid en gaan naar hun kamer.
Ook Simon laat zich niet ongemoeid en gaat dansen met Esther. Esther kijkt hem aan. “Ja, Simon, dit had ik een jaar geleden niet durven denken.”
Simon kijkt haar aan. “Eerlijk, ik heb nooit gedacht of verwacht dat ik kon voelen voor iemand wat ik voor Sara voel. Echt niet.”
Esther knikt “Dat gevoel is fantastisch, niet. Sara straalt. En jij, jij ook.”
Ze kijken naar Sara. “Die twee zijn zo speciaal, zo eenvoudig maar zo oprecht. “zegt ze zacht. “En ik kan dat ook weten, Arne is een parel. Ik ben echt gelukkig met hem.”
Simon lacht “Ja, Esther en jij straalt ook. Echt wel.”
De dj gooit er nog een slowke achteraan. Jacob ziet zijn kans schoon om met Sara te dansen en Ella met Simon. De muziek van Marco Borsato is mooi en ingetogen. “Jij bent ook gelukkig, niet?” vraagt Simon.
Ella knikt “Ja, ik ben gelukkig. Toen ik naar België heb ik nooit gedacht hier de liefde te vinden. Ik was gewoon alleen te zijn. In Denemarken was ik een buitenbeentje en dan hier … Jacob. Hij heeft me geïnspireerd. Ja, Simon, ik ben gelukkig.”
Simon lacht “En bijna tegelijk met mij. Ik kende Sara al maar ja … het heeft toch lang geduurd. Nu die laatste drie maanden waren zalig. We zijn wel niet van tegenslag gespaard gebleven maar het ging nooit om ons .. .We zijn er altijd sterker uitgekomen. Dat voelt ondanks de pijn, nu goed.”
Ella knikt “Ik weet het, die gast die Sara aangerand heeft en dan dat vliegtuigongeluk… niet te onderschatten.”
“En zie ze daar nu dansen. Ze is zo gelukkig en ikook.” Fluister hij.
Ella knikt.
Jacob danst met Sara. Sara denkt aan Feurta. Eigenlijk niet zo lang geleden, maar in haar hoofd een eeuwigheid. En dan de avances van Jacob. Er is veel gebeurd maar ze weet nu dat ze zelf toen geen plaats had in haar hart. En dat blijkt nu terecht. Jacob kijkt haar aan. “Jij bent ver met je gedachten. Moet ik je opnieuw aan Simon doorgeven?”
Sara schudt haar hoofd. “Neen, ik was even aan het denken aan onze vriendschap. Ik ben zo blij dat we nu allemaal overeenkomen en vrienden kunnen zijn. Want het had zeker anders kunnen lopen. Ik heb je gekwetst, ook al ben ik altijd vrij eerlijk tegen je geweest.”
“Maar Sara toch, daar moet je niet meer aan denken, het is zo ik had gevoelens voor jou maar het kan pas iets worden als je dat alle twee voelt en jij had je hart opengesteld voor de liefde van je leven, maar Simon besefte toen jammer genoeg niet dat jij ook de liefde van zijn leven was. En daarbij de problemen tussen julllie twee hingen van zo veel dingen af, mensen die het dachten beter te weten, en anderen die niet schrik hadden dat jij ging gekwetst worden, koppigheid van jullie twee speelde ook een rol, niet?”
Sara kijkt hem aan “Ja, hadden we maar eerder eerlijk met elkaar gepraat. Dat had zoveel leed bespaard. Maar wie weet was onze liefde dan nu niet zo diep … alles heeft toch een reden om te gebeuren?”
Jacob lacht “Ah, je weet het toch. Had ik jou nooit ontmoet, dan zou ik Ella nooit leren kennen hebben en liep ik hier nu nog altijd eenzaam rond.”
Ze lachen alle twee en dansen verder.
Na dit nummer zoeken Simon en Sara elkaar opnieuw op. Ze zetten zich aan tafel. Sara kruipt op Simon’s schoot en kust hem. “Ik zie je graag. Ik ben zo gelukkig.”
Simon lacht “Idemdito, lieve schat. Weet je wat ik nu graag zou doen ?”
Sara bloost “Nee, maar ik weet wel wat ik zou doen ?”
Simon lacht “Ik denk dat we hetzelfde denken.”
Sara schatert het uit “Dat denk ik nu ook, maar laat ons nog maar wat genieten van ons feest. Dit is eenmalig. En de rest .. ja ok ik verlang er naar maar daar hebben we nog mogelijkheden genoeg voor.”
Simon knikt “Maar blijf nu toch maar bij mij zitten. Dat voelt al goed.”
Lieven, Michèle, Arne en Esther schuiven mee aan tafel. “Simon, geslaagd feest, echt waar” zegt Arne. Margot en Lut die er net bijkomen, beamen dit. “Jullie hebben goed gekozen. Mooi kader, lekker eten, alles in orde.”
Sara en Simon knikken instemmend. Het is ondertussen al een uur of vijf ’s morgens. Een groot aantal mensen is al naar huis. En met mondjes maat volgt bijna iedereen.
Enkel de Présence hoofdzetel weet nog niet van ophouden. De ambiance zit er goed in. Fleur en Stef komen ook afscheid nemen. Ze willen de babysit graag gaan aflossen.
De meesten blijven slapen. Morgen zal het nog een gezellige boel worden aan de ontbijttafel. Om het feest in schoonheid af te sluiten dansen Sara en Simon nog hun liedje. Celine Dion. Al de mensen van Présence vormen een kring rond het koppel. Het wordt een mooi einde aan een fantastisch mooie dag. Sara en Simon slowen innig kussend een einde aan hun dag. Dit is echter voor hen het begin van een mooie nacht, eigenlijk ochtend.
De dj draait het liedje twee keer na elkaar. Niemand beseft het. Iedereen draait rond Sara en Simon. Sara en Simon dansen verder. Ze genieten. Ze vergeten waar ze zijn. Iedereen is onder de indruk.
Nadien nemen ze afscheid. Ann en Thomas, Yani en Marnix, Alexander en Britt, Steven en Hèlena en Helen en Patrick rijden terug naar Antwerpen.
Arne en Esther, Jacob en Ella, Lieven en Michèle blijven samen met Leon en Margot en Hans en Lut slapen in de waerboom.
Sara en Simon gaan nog mee naar buiten. Ze zwaaien ze allemaal uit. Dan gaan ze naar binnen. Ze wensen slaapwel een iedereen en gaan dan naar hun kamer. Ze lopen nog even langs de keuken en gaan de kok bedanken voor de heerlijke avond. De man straalt. Want het koppel dat voor hem staat is oprecht en je ziet zo dat dit echte liefde is. Ze nemen vrij snel afscheid en gaan naar hun kamer.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 211
Deel 211
In de lift trekt Simon Sara naar zich toe. Hij kust haar innig. Ze omhelst hem. “Sara, ik zie je graag. Jij bent mijn vrouw nu… ik ben zo gelukkig, zo intens gelukkig .. . Dat gevoel is zo alles omvattend.”
Sara lacht en kust hem … “Ik weet het, lieve Simon. Ik zie jou zo oneindig graag. Ik ben zo blij dat we nu getrouwd zijn … en dat we hoogstwaarschijnlijk met drie zijn, maakt het nog zoveel prachtiger. Maandag naar de dokter en dan onze huwelijksreis.”
Simon knikt. De lift stopt. Hij geeft haar de sleutel en tilt haar in zijn armen. “Mag ik mijn echtgenote naar ons bed dragen?”
Sara knikt instemmend. “Jij mag dat … ik ben nu van jou … en jij van mij. Ik ben zo intens gelukkig… Weet je nog in mijn dagboek … dat ik schreef dat de passie tussen ons uniek was … dat is nog altijd zo … wat ik nu hier voel … kan ik alleen voor jou voelen…”
Simon huilt .. .deze woorden doen zo een deugd. Hij weet dat Sara dit ook meent. “Sara, dat is zo … die liefde tussen ons is zo uniek … ik kan dat ook alleen maar voor jou voelen.”
Hij staat voor de deur. Sara haalt het kaartje door de deur. Ze stappen passioneel kussend hun huwelijkssuite binnen.
Op alle kasten staan mooie grote kaarsen te branden. Het is een fantastisch mooi gezicht. Simon legt Sara neer op het bed. Ze zet zich recht. Ze trekt hem naar zich toe. Ze doet zijn mooi jacquet uit. Dan trekt ze hem nog iets korter naar zich toe. Ze zet zich recht en open een voor een de knoopjes van zijn hem. Ze kust hem hartstochtelijk. Ze sabbelt even aan zijn oorlelletje en gaat dan naar zijn mond. Ze bijt uiterst zacht in zijn bovenlip.
Simon’s handen strelen Sara. Hij zoek zijn weg naar de rits. Hij kijkt haar aan met verliefde ogen. “Sara, je moet me even helpen. Ik krijg het niet goed open .. .” Sara lacht …”Maar lieveling, das je nog nooit gebeurt. Ik ben toch geen doos van Pandora voor jou” plaagt ze.
Ze opent de rits en stapt uit het kleed met de hulp van Simon. Simon lacht want hij beseft dat ze hem aan het plagen is. Hij legt het kleed over de zetel. “Waar waren we?” zegt hij. Hij kijkt naar zijn vrouw.
Ze staat daar in een sexy setje … de strapless BH staat haar prachtig.
“Vanaf nu kan ik mijn weg vinden” grapt hij en komt op haar toe gelopen. “Jij ziet er betoverend uit, mevrouw Van Wijck.”
Sara vlijt zich tegen hem aan. Ze kust hem. Ze opent ondertussen speels zijn broek. De broek glijdt op de grond. Sara laat een zucht ontsnappen. “Simon, jij mag er ook wel zijn.”
Simon neemt haar in zijn armen en legt haar op het bed. Hij laat zich naast haar vallen. Ze draait haar naar zich toe. “Lieve Simon, ik voel me zo .. .gelukkig … in de zevende hemel .. .ik verlang naar maandag … dan weten we echt of we zwanger zijn.”
Simon kust haar op het puntje van haar neus … “Lieve Sara, ik ben zo gelukkig … weet je dat ik vandaag dikwijls op het puntje van mijn tong moeten bijten om het niet vertellen.” Hij legt zijn hand op haar buik en streelt zacht.
Er bengelt een traan in haar ooghoek “Jij ook ? Ik ook.”
Ze zucht… “Maar het is goed dat het ons geheim is.”
Simon knikt en kust de traan weg. Hij kust haar innig. Sara slaat haar armen om hem heen en rolt boven op hem. Ze kust hem passioneel en hij beantwoordt haar zoen als het kan nog hartstochtelijker. Ze rollen over het bed.
Sara’s hand gaat op zoek naar zijn groeiende mannelijkheid. Ze omvat hem met haar hand en beweegt zachtjes op en neer. Simon ademt zwaar en kreunt. Met haar andere hand werkt ze de slip weg te werken. Ook Simon laat zich niet ongemoeid. Hij trekt haar kanten slipje uit. “Voila” lacht Simon hees “Alle obstakels zijn van de baan.”
Hij trekt Sara korter naar zich toe. Hij kust haar onstuimig.
Hij masseert ondertussen haar rug .. hij zakt zachtjes over haar .. Zijn mond beroert elke plekje van haar lichaam … Zijn vingers betoveren haar intiemste plekje … Sara duwt zich tegen zijn hand. Ze kronkelt rond zijn hand. Ze laat kleine uitgelaten schreeuwtjes … Simon geniet … en Sara … die bevindt zich in de zevende hemel. Zeker als Simon mond verder gaat … deze sensatie is zo hemels. Sara kreunt zachtjes van genot met schelle kreetje van tijd tot tijd.
De sensatie van zijn driftige kussen op haar genotsplekje maken haar gek van liefde. Ze trilt over haar ganse lichaam. Haar handen bewegen over zijn rug. “Simon, ik wil je nu” roept ze met rauwe stem. Simon tilt zich boven op haar en laat zich in 1 beweging in haar glijden. Hij beweegt langzaam op en neer .. hij wil zo lang mogelijk genieten van dit uitzonderlijk gevoel. Hij voelt de extase in elke vezel van zijn lichaam. Sara roept zijn naam … hij ziet haar ogen wegdraaien … hij weet en voelt dat ze nu ook bijna op haar hoogte punt is . ..
Hij versnelt zijn tempo … terwijl hij haar borsten afwisselend zoent. Sara trekt zijn hoofd naar zich toe. Ze komen hitsig zoenend tot een wervellende hemelse explosie.
Simon voelt zich even wegdraaien en laat zich op Sara neerzijgen. Zijn hoofd ligt vlak naast het hare. Sara draait zich om. Ze liggen met hun gezicht vlak naast elkaar. Sara opent haar ogen. Ze kust Simon op zijn neus. Hij lacht en opent ook zijn ogen.
“Simon, dit is fenomenaal … dit was uniek .. . ik ben even van de wereld geweest … “
Simon is nog altijd buiten adem “Lief muizeke … mag ik je zo noemen .. .ik kom daar zo ineens op … ik ook … dit was een opperst gevoel van gelukzaligheid.”
Sara kust hem inning. “Jij mag me zo noemen .. ik vind het lief. Muis of muizeke … ja …”
Ze sabbelt even aan zijn lip. “Simon, ik zie je graag .. zo graag … lieveling. Jij bent alles voor mij…”
Simon kust haar geestdriftig.
Sara kijkt bedenkelijk.
Simon schrikt. “Scheelt er iets ?”
Sara schudt haar hoofd. “Neen, maar als ik Muis ben wie ben jij dan ?”
Simon lacht … “Tom”
Sara schatert het uit … “Neen” zegt ze als ze bekomen is …
“Scheetje misschien ? Of wat vind je van Lollie of Monkey, Schattie, .. “
Simon lacht nu ook hartelijk … “Hmm .. uit ervaring gesproken .. noem me dan maar Scheetje .. Maar liefst niet in’t openbaar …”
Sara lacht ..”Denk jij dat ik graag heb dat jij me muizeke noemt in’t open baar .. .”
Simon knikt … “Das waar … muizeke”
Sara lacht “”Ok, scheetje … “
Ze vallen lachend in elkaars armen .. de kus die eruit volgt leidt tot een korte maar hevige vrijpartij … ze vallen nadien bijna onmiddellijk in slaap …
In de lift trekt Simon Sara naar zich toe. Hij kust haar innig. Ze omhelst hem. “Sara, ik zie je graag. Jij bent mijn vrouw nu… ik ben zo gelukkig, zo intens gelukkig .. . Dat gevoel is zo alles omvattend.”
Sara lacht en kust hem … “Ik weet het, lieve Simon. Ik zie jou zo oneindig graag. Ik ben zo blij dat we nu getrouwd zijn … en dat we hoogstwaarschijnlijk met drie zijn, maakt het nog zoveel prachtiger. Maandag naar de dokter en dan onze huwelijksreis.”
Simon knikt. De lift stopt. Hij geeft haar de sleutel en tilt haar in zijn armen. “Mag ik mijn echtgenote naar ons bed dragen?”
Sara knikt instemmend. “Jij mag dat … ik ben nu van jou … en jij van mij. Ik ben zo intens gelukkig… Weet je nog in mijn dagboek … dat ik schreef dat de passie tussen ons uniek was … dat is nog altijd zo … wat ik nu hier voel … kan ik alleen voor jou voelen…”
Simon huilt .. .deze woorden doen zo een deugd. Hij weet dat Sara dit ook meent. “Sara, dat is zo … die liefde tussen ons is zo uniek … ik kan dat ook alleen maar voor jou voelen.”
Hij staat voor de deur. Sara haalt het kaartje door de deur. Ze stappen passioneel kussend hun huwelijkssuite binnen.
Op alle kasten staan mooie grote kaarsen te branden. Het is een fantastisch mooi gezicht. Simon legt Sara neer op het bed. Ze zet zich recht. Ze trekt hem naar zich toe. Ze doet zijn mooi jacquet uit. Dan trekt ze hem nog iets korter naar zich toe. Ze zet zich recht en open een voor een de knoopjes van zijn hem. Ze kust hem hartstochtelijk. Ze sabbelt even aan zijn oorlelletje en gaat dan naar zijn mond. Ze bijt uiterst zacht in zijn bovenlip.
Simon’s handen strelen Sara. Hij zoek zijn weg naar de rits. Hij kijkt haar aan met verliefde ogen. “Sara, je moet me even helpen. Ik krijg het niet goed open .. .” Sara lacht …”Maar lieveling, das je nog nooit gebeurt. Ik ben toch geen doos van Pandora voor jou” plaagt ze.
Ze opent de rits en stapt uit het kleed met de hulp van Simon. Simon lacht want hij beseft dat ze hem aan het plagen is. Hij legt het kleed over de zetel. “Waar waren we?” zegt hij. Hij kijkt naar zijn vrouw.
Ze staat daar in een sexy setje … de strapless BH staat haar prachtig.
“Vanaf nu kan ik mijn weg vinden” grapt hij en komt op haar toe gelopen. “Jij ziet er betoverend uit, mevrouw Van Wijck.”
Sara vlijt zich tegen hem aan. Ze kust hem. Ze opent ondertussen speels zijn broek. De broek glijdt op de grond. Sara laat een zucht ontsnappen. “Simon, jij mag er ook wel zijn.”
Simon neemt haar in zijn armen en legt haar op het bed. Hij laat zich naast haar vallen. Ze draait haar naar zich toe. “Lieve Simon, ik voel me zo .. .gelukkig … in de zevende hemel .. .ik verlang naar maandag … dan weten we echt of we zwanger zijn.”
Simon kust haar op het puntje van haar neus … “Lieve Sara, ik ben zo gelukkig … weet je dat ik vandaag dikwijls op het puntje van mijn tong moeten bijten om het niet vertellen.” Hij legt zijn hand op haar buik en streelt zacht.
Er bengelt een traan in haar ooghoek “Jij ook ? Ik ook.”
Ze zucht… “Maar het is goed dat het ons geheim is.”
Simon knikt en kust de traan weg. Hij kust haar innig. Sara slaat haar armen om hem heen en rolt boven op hem. Ze kust hem passioneel en hij beantwoordt haar zoen als het kan nog hartstochtelijker. Ze rollen over het bed.
Sara’s hand gaat op zoek naar zijn groeiende mannelijkheid. Ze omvat hem met haar hand en beweegt zachtjes op en neer. Simon ademt zwaar en kreunt. Met haar andere hand werkt ze de slip weg te werken. Ook Simon laat zich niet ongemoeid. Hij trekt haar kanten slipje uit. “Voila” lacht Simon hees “Alle obstakels zijn van de baan.”
Hij trekt Sara korter naar zich toe. Hij kust haar onstuimig.
Hij masseert ondertussen haar rug .. hij zakt zachtjes over haar .. Zijn mond beroert elke plekje van haar lichaam … Zijn vingers betoveren haar intiemste plekje … Sara duwt zich tegen zijn hand. Ze kronkelt rond zijn hand. Ze laat kleine uitgelaten schreeuwtjes … Simon geniet … en Sara … die bevindt zich in de zevende hemel. Zeker als Simon mond verder gaat … deze sensatie is zo hemels. Sara kreunt zachtjes van genot met schelle kreetje van tijd tot tijd.
De sensatie van zijn driftige kussen op haar genotsplekje maken haar gek van liefde. Ze trilt over haar ganse lichaam. Haar handen bewegen over zijn rug. “Simon, ik wil je nu” roept ze met rauwe stem. Simon tilt zich boven op haar en laat zich in 1 beweging in haar glijden. Hij beweegt langzaam op en neer .. hij wil zo lang mogelijk genieten van dit uitzonderlijk gevoel. Hij voelt de extase in elke vezel van zijn lichaam. Sara roept zijn naam … hij ziet haar ogen wegdraaien … hij weet en voelt dat ze nu ook bijna op haar hoogte punt is . ..
Hij versnelt zijn tempo … terwijl hij haar borsten afwisselend zoent. Sara trekt zijn hoofd naar zich toe. Ze komen hitsig zoenend tot een wervellende hemelse explosie.
Simon voelt zich even wegdraaien en laat zich op Sara neerzijgen. Zijn hoofd ligt vlak naast het hare. Sara draait zich om. Ze liggen met hun gezicht vlak naast elkaar. Sara opent haar ogen. Ze kust Simon op zijn neus. Hij lacht en opent ook zijn ogen.
“Simon, dit is fenomenaal … dit was uniek .. . ik ben even van de wereld geweest … “
Simon is nog altijd buiten adem “Lief muizeke … mag ik je zo noemen .. .ik kom daar zo ineens op … ik ook … dit was een opperst gevoel van gelukzaligheid.”
Sara kust hem inning. “Jij mag me zo noemen .. ik vind het lief. Muis of muizeke … ja …”
Ze sabbelt even aan zijn lip. “Simon, ik zie je graag .. zo graag … lieveling. Jij bent alles voor mij…”
Simon kust haar geestdriftig.
Sara kijkt bedenkelijk.
Simon schrikt. “Scheelt er iets ?”
Sara schudt haar hoofd. “Neen, maar als ik Muis ben wie ben jij dan ?”
Simon lacht … “Tom”
Sara schatert het uit … “Neen” zegt ze als ze bekomen is …
“Scheetje misschien ? Of wat vind je van Lollie of Monkey, Schattie, .. “
Simon lacht nu ook hartelijk … “Hmm .. uit ervaring gesproken .. noem me dan maar Scheetje .. Maar liefst niet in’t openbaar …”
Sara lacht ..”Denk jij dat ik graag heb dat jij me muizeke noemt in’t open baar .. .”
Simon knikt … “Das waar … muizeke”
Sara lacht “”Ok, scheetje … “
Ze vallen lachend in elkaars armen .. de kus die eruit volgt leidt tot een korte maar hevige vrijpartij … ze vallen nadien bijna onmiddellijk in slaap …
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 212
Deel 212
Rond 11 uur wordt Sara wakker. Ze kijkt breed lachend naar de slapende Simon naast haar. Hij ligt nog diep in slaap. Ze sluipt uit het bed. Raapt de kleding bij elkaar. Ze neemt zijn hemd en trekt dit aan. Ze legt alle kledingstukken op de zetel in de hoek van de kamer. Ze gaat naar de badkamer en laat het bad vollopen. Ze kijkt naar de producten om de rand van het bad. Een hele reeks lekker geurend zeepjes en zalfjes. Ze kiest er eentje uit met een zachte bloemengeur.
Ze loopt terug naar de kamer. Simon slaapt nog steeds. Ze blijft eventjes genieten van dit beeld. Wat was gisteren een fantastische dag. Ze heeft zo genoten … van het eerste moment tot de laatste minuut… ze zet zich even op het bed. En streelt Simon langs zijn slaap. Hij kreunt zacht maar wordt niet wakker. “Arme stakker, zo moe … “ denkt ze. Ze loopt opnieuw naar de badkamer..
Het bad is ondertussen volgelopen. Ze trekt het hemd uit. Ze duwt het kort tegen zich aan. Het ruikt naar haar Simon. Ze glimlacht en laat zich in het bad glijden.
Ze heeft niet in gaten dat Simon haar al een tijd in het oog houdt vanuit de deur. Ze staat met haar rug naar hem. Als ze in het water zit, komt hij behoedzaam op haar toe. Hij stapt achter haar in het water. Ze draait zich lachend om. “Goedemorgen, echtgenoot, heb ik je wakker gemaakt?”
Simon schudt zijn hoofd. “Neen, maar ik was eenzaam zo alleen. En jij blijkbaar ook. Rook mijn hemd lekker ? Is dit niet beter … de echte ?”
Sara lacht “Natuurlijk is het echte beter … Hoelang stond jij me al te begluren?”
Simon lacht “Net vanaf dat moment. Dus neen, wat je daarvoor uitgespookt hebt, weet ik niet.”
Ze draait zich op haar buik tussen zijn benen. Ze kust hem hartstochtelijk. Simon glijdt weg en samen verdwijnen ze onder het water. Iets later komen ze proestend boven. Sara lacht “Daarvoor is dit bad te klein, dat doen we beter thuis in het zwembad.”
Simon knikt. Ze blijven zo bij elkaar liggen. Enkel genieten .. .dit is zalig. Als het water kouder begint te worden, denkt Simon ineens aan zijn maag. “Sara, zouden we ons niet beter klaarmaken en naar beneden gaan ?”
Sara knikt instemmend. “Je hebt gelijk, ik wil de andere ook nog wel zien… en straks zijn we alleen thuis want je ouders blijven hier nog en gaan dan varen met Gert en Nele.”
Ze stappen uit bad. Ze drogen elkaar speel af. Simon kamt Sara’s haar uit. Hij prutst voorzichtig alle speldjes en pareltjes uit sara’s haar. Het is een monniken werk. Hij kijkt haar verliefd aan. “Die krulletjes gaan je wel.”
Sara lacht en steekt haar haar op in een wrong. Ze doen mooie kleren aan. Sara staat prachtig in het losse jurkje van Marnix. En Simon die ziet er zoals altijd knap uit. Ze stappen de kamer uit. Het is nog stil op de gang. Misschien is iedereen al beneden.
Het ontbijt wordt opgediend in een mooie zaal beneden. Margot, Leon, Hans en Lut zitten al aan tafel. Als Sara en Simon aanschuiven lacht Leon “We hadden jullie pas als laatste verwacht. Maar zie .. dit is een leuke verrassing.”
Ze wensen goede morgen en schuiven dan aan het ontbijtbuffet. Het ziet er zalig uit. Simon kiest resoluut voor een omelet. Sara grinnikt “Jij wil er stevig tegen aan kunnen niet ?”
Simon bloost en kust haar vluchtig. “Dat is toch de bedoeling niet ?”
Sara knikt. Zelf kiest ze voor een luchtiger ontbijt. Een lekkere pistolet met honing, een yoghurtje met vers fruit en een lekkere koffiekoek.
Ze zetten zich kort tegen elkaar. Simon fluistert in haar oor “Muizeke, die honing is bijna zo zoet als onze liefde voor elkaar.” Ze kijkt in zijn ogen, en knikt.
Blozend vestigt ze terug haar aandacht op haar bordje. Ze streelt onopvallend over Simon’s been. Om de opkomende extase wat te temperen, neemt hij vlug een hap van zijn spek met eitjes. Nu is het de beurt aan Sara om te glimlachen, ze prevelt “Scheetje, doe je maar te goed aan dit alles … want straks … “
Leon lacht en kijkt naar Hans “Das toch leuk om te zien, niet?” Hans knikt “Je kan zo zien dat hun liefde oprecht is. Ik zeg eerlijk ik heb even getwijfeld maar nu … neen das oprecht en echte liefde.”
Margot knikt “Das waar. Het was in het begin niet evident. Maar zie ze daar nu…”
“Zeg” mengt Simon zich in het gesprek “Gaat het over ons ?”
Lut knikt “Ja, dat jullie zo een liefde uitstralen. “
Sara lacht “We zijn ook maar pas getrouwd hé.”
Ze eten gezellig verder. Ineens horen ze achter hen een bekende stem. “Hoe zijn jullie al hier ? Dat had ik niet verwacht … Ik zou geen eten nodig hebben na mijn huwelijksdag … ik zou enkel leven van de liefde.”
Ja wie kan dat nu anders zijn dan Arne.
Sara lacht “Maar Arne, en jullie moeten missen … voor de rest hebben we nog ons hele leven en straks … als jullie naar huis zijn … dan … Maar genoeg dat hang ik niet aan jouw neus ..”
“Daarbij” vervolgt Simon “Wij hebben met volle teugen genoten van onze huwelijksnacht … het was zalig en passioneel.”
Sara duwt even tegen zijn been. “Simon!”
“Maar, alle, Sara … Dat mag iedereen toch weten.”
Simon trekt haar naar zich toe. Ze geeft zich direct gewonnen in een innige zoen. Arne klapt in zijn handen. “Dat zien we graag, hé Esther. Als ze het voorbeeld geven, doen we mee.”
Esther schudt haar hoofd “Arne toch “ maar ook zij geeft toe aan de zoen van Arne.
Ze schuiven bij aan tafel. “Lieven is er nog niet?” Arne lacht .. .”Ja, ja…”
Margot zegt dat ze die nog niet gezien heeft. Jacob en Ella zijn gaan joggen. Die zouden dadelijk terug hier moeten zijn.
Rond 11 uur wordt Sara wakker. Ze kijkt breed lachend naar de slapende Simon naast haar. Hij ligt nog diep in slaap. Ze sluipt uit het bed. Raapt de kleding bij elkaar. Ze neemt zijn hemd en trekt dit aan. Ze legt alle kledingstukken op de zetel in de hoek van de kamer. Ze gaat naar de badkamer en laat het bad vollopen. Ze kijkt naar de producten om de rand van het bad. Een hele reeks lekker geurend zeepjes en zalfjes. Ze kiest er eentje uit met een zachte bloemengeur.
Ze loopt terug naar de kamer. Simon slaapt nog steeds. Ze blijft eventjes genieten van dit beeld. Wat was gisteren een fantastische dag. Ze heeft zo genoten … van het eerste moment tot de laatste minuut… ze zet zich even op het bed. En streelt Simon langs zijn slaap. Hij kreunt zacht maar wordt niet wakker. “Arme stakker, zo moe … “ denkt ze. Ze loopt opnieuw naar de badkamer..
Het bad is ondertussen volgelopen. Ze trekt het hemd uit. Ze duwt het kort tegen zich aan. Het ruikt naar haar Simon. Ze glimlacht en laat zich in het bad glijden.
Ze heeft niet in gaten dat Simon haar al een tijd in het oog houdt vanuit de deur. Ze staat met haar rug naar hem. Als ze in het water zit, komt hij behoedzaam op haar toe. Hij stapt achter haar in het water. Ze draait zich lachend om. “Goedemorgen, echtgenoot, heb ik je wakker gemaakt?”
Simon schudt zijn hoofd. “Neen, maar ik was eenzaam zo alleen. En jij blijkbaar ook. Rook mijn hemd lekker ? Is dit niet beter … de echte ?”
Sara lacht “Natuurlijk is het echte beter … Hoelang stond jij me al te begluren?”
Simon lacht “Net vanaf dat moment. Dus neen, wat je daarvoor uitgespookt hebt, weet ik niet.”
Ze draait zich op haar buik tussen zijn benen. Ze kust hem hartstochtelijk. Simon glijdt weg en samen verdwijnen ze onder het water. Iets later komen ze proestend boven. Sara lacht “Daarvoor is dit bad te klein, dat doen we beter thuis in het zwembad.”
Simon knikt. Ze blijven zo bij elkaar liggen. Enkel genieten .. .dit is zalig. Als het water kouder begint te worden, denkt Simon ineens aan zijn maag. “Sara, zouden we ons niet beter klaarmaken en naar beneden gaan ?”
Sara knikt instemmend. “Je hebt gelijk, ik wil de andere ook nog wel zien… en straks zijn we alleen thuis want je ouders blijven hier nog en gaan dan varen met Gert en Nele.”
Ze stappen uit bad. Ze drogen elkaar speel af. Simon kamt Sara’s haar uit. Hij prutst voorzichtig alle speldjes en pareltjes uit sara’s haar. Het is een monniken werk. Hij kijkt haar verliefd aan. “Die krulletjes gaan je wel.”
Sara lacht en steekt haar haar op in een wrong. Ze doen mooie kleren aan. Sara staat prachtig in het losse jurkje van Marnix. En Simon die ziet er zoals altijd knap uit. Ze stappen de kamer uit. Het is nog stil op de gang. Misschien is iedereen al beneden.
Het ontbijt wordt opgediend in een mooie zaal beneden. Margot, Leon, Hans en Lut zitten al aan tafel. Als Sara en Simon aanschuiven lacht Leon “We hadden jullie pas als laatste verwacht. Maar zie .. dit is een leuke verrassing.”
Ze wensen goede morgen en schuiven dan aan het ontbijtbuffet. Het ziet er zalig uit. Simon kiest resoluut voor een omelet. Sara grinnikt “Jij wil er stevig tegen aan kunnen niet ?”
Simon bloost en kust haar vluchtig. “Dat is toch de bedoeling niet ?”
Sara knikt. Zelf kiest ze voor een luchtiger ontbijt. Een lekkere pistolet met honing, een yoghurtje met vers fruit en een lekkere koffiekoek.
Ze zetten zich kort tegen elkaar. Simon fluistert in haar oor “Muizeke, die honing is bijna zo zoet als onze liefde voor elkaar.” Ze kijkt in zijn ogen, en knikt.
Blozend vestigt ze terug haar aandacht op haar bordje. Ze streelt onopvallend over Simon’s been. Om de opkomende extase wat te temperen, neemt hij vlug een hap van zijn spek met eitjes. Nu is het de beurt aan Sara om te glimlachen, ze prevelt “Scheetje, doe je maar te goed aan dit alles … want straks … “
Leon lacht en kijkt naar Hans “Das toch leuk om te zien, niet?” Hans knikt “Je kan zo zien dat hun liefde oprecht is. Ik zeg eerlijk ik heb even getwijfeld maar nu … neen das oprecht en echte liefde.”
Margot knikt “Das waar. Het was in het begin niet evident. Maar zie ze daar nu…”
“Zeg” mengt Simon zich in het gesprek “Gaat het over ons ?”
Lut knikt “Ja, dat jullie zo een liefde uitstralen. “
Sara lacht “We zijn ook maar pas getrouwd hé.”
Ze eten gezellig verder. Ineens horen ze achter hen een bekende stem. “Hoe zijn jullie al hier ? Dat had ik niet verwacht … Ik zou geen eten nodig hebben na mijn huwelijksdag … ik zou enkel leven van de liefde.”
Ja wie kan dat nu anders zijn dan Arne.
Sara lacht “Maar Arne, en jullie moeten missen … voor de rest hebben we nog ons hele leven en straks … als jullie naar huis zijn … dan … Maar genoeg dat hang ik niet aan jouw neus ..”
“Daarbij” vervolgt Simon “Wij hebben met volle teugen genoten van onze huwelijksnacht … het was zalig en passioneel.”
Sara duwt even tegen zijn been. “Simon!”
“Maar, alle, Sara … Dat mag iedereen toch weten.”
Simon trekt haar naar zich toe. Ze geeft zich direct gewonnen in een innige zoen. Arne klapt in zijn handen. “Dat zien we graag, hé Esther. Als ze het voorbeeld geven, doen we mee.”
Esther schudt haar hoofd “Arne toch “ maar ook zij geeft toe aan de zoen van Arne.
Ze schuiven bij aan tafel. “Lieven is er nog niet?” Arne lacht .. .”Ja, ja…”
Margot zegt dat ze die nog niet gezien heeft. Jacob en Ella zijn gaan joggen. Die zouden dadelijk terug hier moeten zijn.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 213
Deel 213
Het wordt een gezellig ontbijt en ja een kwartiertje later voegen Ella en Jacob zich ook mee aan tafel. Bijna ogenblikkelijk gevolgd door Lieven en Michèle.
Ella en Jacob zijn blij dat ze Sara en Simon nog zien. Ze hadden dit eigenlijk niet durven hopen. Sara staat recht en loop naar Ella toe. “Jullie komen van zover .. en dan ons niet zien. Dat kan toch niet.” Ella lacht en knuffelt Sara. “We hadden wel begrip getoond maar dit is wel leuk. De omgeving is hier ook mooi. Je zit tegen de autosnelweg maar hier .. echt het lopen heeft ons deugd gedaan.”
Lieven trekt verbaasde ogen “Wat zeg jij, Ella ? Zijn jullie gaan joggen ?”
Jacob valt haar bij “Maar Lieven, je weet toch ochtend stond heeft goud in de mond. Na zo een uurtje rennen voel je je pas leven … “
Lieven zucht “Ja dat weet ik maar hadden jullie ons daarjuist niet komen wekken lagen we nu nog te slapen.”
Michele knikt “Das waar … ik was uitgeteld gisteren. Ik ben als een blok in slaap gevallen.”
Simon lacht. “Dan weet jij dat je best uitrust voor je huwelijksnacht, binnenkort niet ? Anders komt er bij jullie niet veel terecht van DE huwelijksnacht.” Hij knipoogt naar Lieven. “Wij hebben er nog een aangenaam vervolgje aangebreid aan onze huwelijksdag, hé Sara.”
Sara bloost. “Simon ! Maar ja, ’t is waar … het was een fantastische nacht.”
Nu is het aan Simon om verbaasd te kijken. Deze openbaring had hij niet verwacht van zijn vrouwtje. Ze kust zijn verbazing weg. “Awel, Simon, tong verloren” lacht Arne.
Simon kust haar innig. “Awel, Arne, ja. Maar ‘k heb het ook graag zo.”
Lieven lacht “Ja, Simon, Sara komt los .. maar bedankt voor de tip, we zullen er rekening mee houden.”
Na het eten vertrekken Ella en Jacob naar de luchthaven. Arne en Esther gaan met de trein naar Antwerpen en nemen Lieven en Michèle mee op sleeptouw. Ze bezoeken eerst nog even Brussel. Ze willen Mini Europa eens verkennen. En nu ze toch hier zijn het Atomium beklimmen.
Sara en Simon gaan nog even genieten van het hotel en van andere dingen. Maar die hangen ze deze keer niet aan de neus van de andere. Simon trekt Sara tegen zich aan. Sara lacht want ze weet zeker dat ze dezelfde plannen hebben.
Margot heeft Hans en Lut kunnen overtuigen nog een dagje langer te blijven en nog een nachtje in de Waerboom te blijven. Na rijp overleg blijven ze nog tot morgen en rijden ze samen met Leon en Margot. Lut was er direct voor te vinden, maar Hans …
Leon vindt dit een schitterend idee. Ook met hun viertjes duiken ze Brussel in en ze gaan ook nog naar Leuven. Vanavond gaan ze met Fleur en Stef eten in een gezellig restaurant. En in Leuven gaan ze ook even kijken naar het pand voor de stoffenwinkel. Dit is ook de reden dat ze Hans hebben kunnen overtuigen om te blijven.
Iedereen gaat zijn weg. Sara en Simon nemen van iedereen afscheid. Ella en Jacob wensen hen een zalige huwelijksreis toe. Ze beloven om contact te houden via mail. Een soort reisdagboek stelt Jacob voor. Via Netlog of zo. Dat lijkt hen een haalbare kaart. Een internet cafe zullen ze wel vinden. De andere vinden dat ook een reuze idee.
Iedereen gaat zijn weg. Leon belt een taxi en ze vertrekken met hun zessen naar Brussel. Sara en Simon blijven nog tot in de late namiddag hier. Ze zullen elkaar pas terug zien in Antwerpen. Ze wensen de andere nog leuke dag toe en zwaaien hen uit.
Sara trekt Simon mee naar hun suite. Nog voor de deur in het slot valt, laat Sara zich in Simon’s armen neerzijgen. “Nu verlang ik naar jou.”zegt ze zwoel. Ze laat haar kleding naar beneden glijden. Simon kan nog net het plaatje “Niet Storen” aan de deurklink hangen. Sara trekt zijn shirt over zijn hoofd en in bijna 1 beweging ligt zijn broek op de stenen vloer.
“Muizeke, wacht ik kom… zo gehaast.”
Sara heeft geen geduld. Haar lingerie valt op de grond. Simon stapt vlug uit zijn boxer. Ze vallen kussend op het bed. Het wordt een hevige korte vrijpartij. Sara staat vrij wild. Simon geniet. Dit is weer een andere Sara voor hem. Bijna ogenblikkelijk laat Sara hem in haar glijden. Ze draagt deze keer de broek en neemt de leiding op zich. Ze weet hem net niet te laten ontsnappen en neemt dan onmiddellijk weer bezit van hem. Simon kreunt en hijgt. Ze komen in geen tijd tot een heftig hoogtepunt. Sara laat haar zich tussen Simons benen glijden en neemt bijna direct opnieuw initiatief. Simon weet dit wel te smaken. Ze beweegt behoedzaam op een neer.
Ze kust hem passioneel. De bewegingen worden intenser en dieper. Sara schreeuwt haar extase uit en voelt dan de sensationele ontlading bij Simon.
Ze rollen samen op hun zijde en blijven zo innig verstrengeld bij elkaar liggen. “Muizeke, dit was weeral … Mmmm.” Simon kust haar en sluit zijn ogen. Sara knikt legt haar hoofd tegen zijn borst. Zo vallen ze inslaap. Genietend van elkaar en wat nog komen gaat.
Het wordt een gezellig ontbijt en ja een kwartiertje later voegen Ella en Jacob zich ook mee aan tafel. Bijna ogenblikkelijk gevolgd door Lieven en Michèle.
Ella en Jacob zijn blij dat ze Sara en Simon nog zien. Ze hadden dit eigenlijk niet durven hopen. Sara staat recht en loop naar Ella toe. “Jullie komen van zover .. en dan ons niet zien. Dat kan toch niet.” Ella lacht en knuffelt Sara. “We hadden wel begrip getoond maar dit is wel leuk. De omgeving is hier ook mooi. Je zit tegen de autosnelweg maar hier .. echt het lopen heeft ons deugd gedaan.”
Lieven trekt verbaasde ogen “Wat zeg jij, Ella ? Zijn jullie gaan joggen ?”
Jacob valt haar bij “Maar Lieven, je weet toch ochtend stond heeft goud in de mond. Na zo een uurtje rennen voel je je pas leven … “
Lieven zucht “Ja dat weet ik maar hadden jullie ons daarjuist niet komen wekken lagen we nu nog te slapen.”
Michele knikt “Das waar … ik was uitgeteld gisteren. Ik ben als een blok in slaap gevallen.”
Simon lacht. “Dan weet jij dat je best uitrust voor je huwelijksnacht, binnenkort niet ? Anders komt er bij jullie niet veel terecht van DE huwelijksnacht.” Hij knipoogt naar Lieven. “Wij hebben er nog een aangenaam vervolgje aangebreid aan onze huwelijksdag, hé Sara.”
Sara bloost. “Simon ! Maar ja, ’t is waar … het was een fantastische nacht.”
Nu is het aan Simon om verbaasd te kijken. Deze openbaring had hij niet verwacht van zijn vrouwtje. Ze kust zijn verbazing weg. “Awel, Simon, tong verloren” lacht Arne.
Simon kust haar innig. “Awel, Arne, ja. Maar ‘k heb het ook graag zo.”
Lieven lacht “Ja, Simon, Sara komt los .. maar bedankt voor de tip, we zullen er rekening mee houden.”
Na het eten vertrekken Ella en Jacob naar de luchthaven. Arne en Esther gaan met de trein naar Antwerpen en nemen Lieven en Michèle mee op sleeptouw. Ze bezoeken eerst nog even Brussel. Ze willen Mini Europa eens verkennen. En nu ze toch hier zijn het Atomium beklimmen.
Sara en Simon gaan nog even genieten van het hotel en van andere dingen. Maar die hangen ze deze keer niet aan de neus van de andere. Simon trekt Sara tegen zich aan. Sara lacht want ze weet zeker dat ze dezelfde plannen hebben.
Margot heeft Hans en Lut kunnen overtuigen nog een dagje langer te blijven en nog een nachtje in de Waerboom te blijven. Na rijp overleg blijven ze nog tot morgen en rijden ze samen met Leon en Margot. Lut was er direct voor te vinden, maar Hans …
Leon vindt dit een schitterend idee. Ook met hun viertjes duiken ze Brussel in en ze gaan ook nog naar Leuven. Vanavond gaan ze met Fleur en Stef eten in een gezellig restaurant. En in Leuven gaan ze ook even kijken naar het pand voor de stoffenwinkel. Dit is ook de reden dat ze Hans hebben kunnen overtuigen om te blijven.
Iedereen gaat zijn weg. Sara en Simon nemen van iedereen afscheid. Ella en Jacob wensen hen een zalige huwelijksreis toe. Ze beloven om contact te houden via mail. Een soort reisdagboek stelt Jacob voor. Via Netlog of zo. Dat lijkt hen een haalbare kaart. Een internet cafe zullen ze wel vinden. De andere vinden dat ook een reuze idee.
Iedereen gaat zijn weg. Leon belt een taxi en ze vertrekken met hun zessen naar Brussel. Sara en Simon blijven nog tot in de late namiddag hier. Ze zullen elkaar pas terug zien in Antwerpen. Ze wensen de andere nog leuke dag toe en zwaaien hen uit.
Sara trekt Simon mee naar hun suite. Nog voor de deur in het slot valt, laat Sara zich in Simon’s armen neerzijgen. “Nu verlang ik naar jou.”zegt ze zwoel. Ze laat haar kleding naar beneden glijden. Simon kan nog net het plaatje “Niet Storen” aan de deurklink hangen. Sara trekt zijn shirt over zijn hoofd en in bijna 1 beweging ligt zijn broek op de stenen vloer.
“Muizeke, wacht ik kom… zo gehaast.”
Sara heeft geen geduld. Haar lingerie valt op de grond. Simon stapt vlug uit zijn boxer. Ze vallen kussend op het bed. Het wordt een hevige korte vrijpartij. Sara staat vrij wild. Simon geniet. Dit is weer een andere Sara voor hem. Bijna ogenblikkelijk laat Sara hem in haar glijden. Ze draagt deze keer de broek en neemt de leiding op zich. Ze weet hem net niet te laten ontsnappen en neemt dan onmiddellijk weer bezit van hem. Simon kreunt en hijgt. Ze komen in geen tijd tot een heftig hoogtepunt. Sara laat haar zich tussen Simons benen glijden en neemt bijna direct opnieuw initiatief. Simon weet dit wel te smaken. Ze beweegt behoedzaam op een neer.
Ze kust hem passioneel. De bewegingen worden intenser en dieper. Sara schreeuwt haar extase uit en voelt dan de sensationele ontlading bij Simon.
Ze rollen samen op hun zijde en blijven zo innig verstrengeld bij elkaar liggen. “Muizeke, dit was weeral … Mmmm.” Simon kust haar en sluit zijn ogen. Sara knikt legt haar hoofd tegen zijn borst. Zo vallen ze inslaap. Genietend van elkaar en wat nog komen gaat.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 214
Deel 214
In Antwerpen zijn Alexander en Britt aan het uitkijken naar een groter appartement of een huis. Ze doorkruisen de stad met verschillende folders van mobielen kantoren. Het wordt een leuke namiddag. Ze hebben een overvloed van mooie appartementen gezien. Ook enkele huizen. Alexander heeft tijd nodig voor zo een werk. Hij noteert zorgvuldig en neemt foto’s. Britt houdt hem geamuseerd in de gaten. Dit is Alexander, alles goed bestuderen en dan een beslissing nemen.
Maar ze moet toegeven voor kinderen gaat hij resoluut. Maandag hebben ze al een behandeling voorzien. Ze moet 1 dag binnen en dan wordt het afwachten. Misschien is ze binnen week zwanger. Ze kijken er alle twee naar uit.
Ann en Thomas lopen van hun ouderlijke huis naar het huis van Hans. Zij kunnen nu verhuizen. Ze zetten nog wat materiaal van Hans en Lut opzij. Daar deze nog in Groot Bijgaarden zijn, is dit de beste oplossing. Helen en Patrick helpen mee. De kasten zijn al leeggemaakt. De ouders van Ann zijn er ook. Thomas kan het goed vinden met de ouders van Ann. Het wordt een leuke dag. En tegen het einde van de avond is het huis al volledig ingericht. Ze kunnen er nu al slapen. De ouders houden hen graag in de gaten. Ze zijn gelukkig samen. Ann staat in de keuken te kokkerellen. Een spaghetti mag geen probleem zijn. Tegen een uur of 5 staat al het lekkers op tafel. Iedereen doet zich te goed. Het smaakt hen na zo een namiddag hard werken.
Sara en Simon worden ondertussen wakker. Ze hebben blijkbaar vrij lang geslapen. Ze staan direct op en nemen een douche. Sara legt zwemkledij klaar. Ze willen nog even genieten van het zwembad en de sauna hier. Hier is bijna geen volk. Dus …
Het zwembad is prachtig. Volledig opgetrokken in de zelfde stijl. De kalksteen maakt het een rustgevende plek. Ze zwemmen een aantal lengtes en leggen zich dan gezellig in de ligbank in een hoek van het bad. Daar blijven ze kort bij elkaar liggen.
“Sara”
“Ja, Simon”
“Hoe voel jij je nu ? Voel jij je anders ?”
Sara lacht “Ja, getrouwd.”
Simon kijkt haar aan. “Ja, nee, dat weet ik wel maar dat bedoel ik niet.” Hij legt zijn had op haar buik. Sara heeft een mooie bikini aan daar ze weet dat Simon dit graag heeft. Hij streelt haar buik.
“Oh, Simon, Sorry.” Zegt ze beteuterd. “Ja, eigenlijk wel. Mijn borsten staan meer gespannen, en ik ben snel moe. Ik voel me ook een stuk emotioneler. Maar dat zal natuurlijk ook afhangen van ons huwelijk, niet?”
Simon kust haar “Ja, misschien wel. Maar toch… als je zwanger bent zullen de hormonen nu wel door je lichaam jagen.”
Sara lacht “Valt wel mee, ik verlang er zo naar.”
Simon kust haar vluchtig. “Ik ook. Jij die nieuw leven draagt, ons kindje … daar verlang ik naar.”
Sara kijkt hem aan “Daar hou ik je aan. Als ik binnenkort als een ballon rondloop.”
Simon schrikt en zet zich recht. Er lopen tranen over zijn wangen. “ Sara alstublieft. Je moet een ding goed onthouden. “ Hij is boos. “Ik kijk niet naar de verpakking. Dat weet je toch.”
Sara veegt zijn tranen af. Ook bij haar bollen ze op.
Sara is geschrokken van zijn reactie. Ze omhelst hem en kust hem innig. “Simon, ik was er maar meer aan het dollen. Dat weet ik toch. Héy lieveling, echt … je moet me geloven.”
Ze voelt dat hij rustiger wordt. “Weet je waar ik naar verlang?” Simon kijkt haar aan.
“Neen, Simon”
“Je buik zien groeien, ons kindje zien groeien. En beweging voelen in je buik. Echt daar verlang ik naar. Ik denk zelfs dat je nog sexier gaat zijn met die bolle buik.”
Sara lacht door haar tranen. “Maar mijn Scheetje…ik zie u graag.”
“Sara, eigenlijk ben ik nieuwsgierig. Wat ga jij doen ?”
“Hoe bedoel je?”
“Wel ja, borstvoeding of flesjes?”Simon is oprecht geïnteresseerd.
“Ik denk wel borstvoeding. Misschien een nanny .. .en een ruimte voorzien op Présence. Want drie maand thuisblijven dat kan ik niet. En drie maand hele dagen zonder jou dat gaat niet. Maar ik denk wel daar oplossing voor te vinden zijn.”
Simon kijkt haar aan. “Kom” zegt hij we gaan naar de sauna.”
Sara schrikt. “Oei, Simon mag dat eigenlijk wel .. als ik zwanger ben?”
Simon denkt na “Als je niet zeker bent doen we het niet en vragen we het maandag.”
Dat lijkt Sara een goed idee. Want ze weet het niet. Misschien kan ze Hèlena bellen. Nee, want dan weet die wel hoe laat het is. Ze drogen zich af, doen een badjas aan en zetten zich nog even in de ligzetels. Het zijn van die grote waar ze best met 2 in kunnen.
Ze praten nog wat verder. “Dat van die nanny … ik zou liever hebben dat onze kinderen veel bij ons zijn maar kunnen we niets regelen met Make of Ma. “ oppert Simon.
Sara kijkt bedenkelijk. “Ik weet het niet, Simon. Zij hebben ook hun leven, en een nanny lijkt me een betere oplossing. Zo kunnen we altijd zelf bepalen want grootouders…”
Simon knikt “Daar heb je een punt. Goed idee. Laat ons daar de komende dagen maar eens verder over nadenken.”
Sara knikt. Ze legt zich tegen Simon. Met haar handen rond zijn nek. “Dit is genieten.” Zegt ze zacht. Simon knikt en kust haar kruin.
Ondertussen zijn Ann en Thomas alleen thuis. Hun ouders zijn weg. De twee genieten van deze nieuwe fase in hun leven. Ze kiezen een DVD’tje en zetten zich in de zetel. Maar dan gaat de telefoon over. Ann neemt op. “Met Ann” zegt ze.
Ze schrikt en geeft het toestel door aan Thomas.
In Antwerpen zijn Alexander en Britt aan het uitkijken naar een groter appartement of een huis. Ze doorkruisen de stad met verschillende folders van mobielen kantoren. Het wordt een leuke namiddag. Ze hebben een overvloed van mooie appartementen gezien. Ook enkele huizen. Alexander heeft tijd nodig voor zo een werk. Hij noteert zorgvuldig en neemt foto’s. Britt houdt hem geamuseerd in de gaten. Dit is Alexander, alles goed bestuderen en dan een beslissing nemen.
Maar ze moet toegeven voor kinderen gaat hij resoluut. Maandag hebben ze al een behandeling voorzien. Ze moet 1 dag binnen en dan wordt het afwachten. Misschien is ze binnen week zwanger. Ze kijken er alle twee naar uit.
Ann en Thomas lopen van hun ouderlijke huis naar het huis van Hans. Zij kunnen nu verhuizen. Ze zetten nog wat materiaal van Hans en Lut opzij. Daar deze nog in Groot Bijgaarden zijn, is dit de beste oplossing. Helen en Patrick helpen mee. De kasten zijn al leeggemaakt. De ouders van Ann zijn er ook. Thomas kan het goed vinden met de ouders van Ann. Het wordt een leuke dag. En tegen het einde van de avond is het huis al volledig ingericht. Ze kunnen er nu al slapen. De ouders houden hen graag in de gaten. Ze zijn gelukkig samen. Ann staat in de keuken te kokkerellen. Een spaghetti mag geen probleem zijn. Tegen een uur of 5 staat al het lekkers op tafel. Iedereen doet zich te goed. Het smaakt hen na zo een namiddag hard werken.
Sara en Simon worden ondertussen wakker. Ze hebben blijkbaar vrij lang geslapen. Ze staan direct op en nemen een douche. Sara legt zwemkledij klaar. Ze willen nog even genieten van het zwembad en de sauna hier. Hier is bijna geen volk. Dus …
Het zwembad is prachtig. Volledig opgetrokken in de zelfde stijl. De kalksteen maakt het een rustgevende plek. Ze zwemmen een aantal lengtes en leggen zich dan gezellig in de ligbank in een hoek van het bad. Daar blijven ze kort bij elkaar liggen.
“Sara”
“Ja, Simon”
“Hoe voel jij je nu ? Voel jij je anders ?”
Sara lacht “Ja, getrouwd.”
Simon kijkt haar aan. “Ja, nee, dat weet ik wel maar dat bedoel ik niet.” Hij legt zijn had op haar buik. Sara heeft een mooie bikini aan daar ze weet dat Simon dit graag heeft. Hij streelt haar buik.
“Oh, Simon, Sorry.” Zegt ze beteuterd. “Ja, eigenlijk wel. Mijn borsten staan meer gespannen, en ik ben snel moe. Ik voel me ook een stuk emotioneler. Maar dat zal natuurlijk ook afhangen van ons huwelijk, niet?”
Simon kust haar “Ja, misschien wel. Maar toch… als je zwanger bent zullen de hormonen nu wel door je lichaam jagen.”
Sara lacht “Valt wel mee, ik verlang er zo naar.”
Simon kust haar vluchtig. “Ik ook. Jij die nieuw leven draagt, ons kindje … daar verlang ik naar.”
Sara kijkt hem aan “Daar hou ik je aan. Als ik binnenkort als een ballon rondloop.”
Simon schrikt en zet zich recht. Er lopen tranen over zijn wangen. “ Sara alstublieft. Je moet een ding goed onthouden. “ Hij is boos. “Ik kijk niet naar de verpakking. Dat weet je toch.”
Sara veegt zijn tranen af. Ook bij haar bollen ze op.
Sara is geschrokken van zijn reactie. Ze omhelst hem en kust hem innig. “Simon, ik was er maar meer aan het dollen. Dat weet ik toch. Héy lieveling, echt … je moet me geloven.”
Ze voelt dat hij rustiger wordt. “Weet je waar ik naar verlang?” Simon kijkt haar aan.
“Neen, Simon”
“Je buik zien groeien, ons kindje zien groeien. En beweging voelen in je buik. Echt daar verlang ik naar. Ik denk zelfs dat je nog sexier gaat zijn met die bolle buik.”
Sara lacht door haar tranen. “Maar mijn Scheetje…ik zie u graag.”
“Sara, eigenlijk ben ik nieuwsgierig. Wat ga jij doen ?”
“Hoe bedoel je?”
“Wel ja, borstvoeding of flesjes?”Simon is oprecht geïnteresseerd.
“Ik denk wel borstvoeding. Misschien een nanny .. .en een ruimte voorzien op Présence. Want drie maand thuisblijven dat kan ik niet. En drie maand hele dagen zonder jou dat gaat niet. Maar ik denk wel daar oplossing voor te vinden zijn.”
Simon kijkt haar aan. “Kom” zegt hij we gaan naar de sauna.”
Sara schrikt. “Oei, Simon mag dat eigenlijk wel .. als ik zwanger ben?”
Simon denkt na “Als je niet zeker bent doen we het niet en vragen we het maandag.”
Dat lijkt Sara een goed idee. Want ze weet het niet. Misschien kan ze Hèlena bellen. Nee, want dan weet die wel hoe laat het is. Ze drogen zich af, doen een badjas aan en zetten zich nog even in de ligzetels. Het zijn van die grote waar ze best met 2 in kunnen.
Ze praten nog wat verder. “Dat van die nanny … ik zou liever hebben dat onze kinderen veel bij ons zijn maar kunnen we niets regelen met Make of Ma. “ oppert Simon.
Sara kijkt bedenkelijk. “Ik weet het niet, Simon. Zij hebben ook hun leven, en een nanny lijkt me een betere oplossing. Zo kunnen we altijd zelf bepalen want grootouders…”
Simon knikt “Daar heb je een punt. Goed idee. Laat ons daar de komende dagen maar eens verder over nadenken.”
Sara knikt. Ze legt zich tegen Simon. Met haar handen rond zijn nek. “Dit is genieten.” Zegt ze zacht. Simon knikt en kust haar kruin.
Ondertussen zijn Ann en Thomas alleen thuis. Hun ouders zijn weg. De twee genieten van deze nieuwe fase in hun leven. Ze kiezen een DVD’tje en zetten zich in de zetel. Maar dan gaat de telefoon over. Ann neemt op. “Met Ann” zegt ze.
Ze schrikt en geeft het toestel door aan Thomas.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 215
Deel 215
Het wordt ondertussen tijd om naar Antwerpen te vertrekken. Leon heeft ervoor gezorgd dat de auto van Simon op de parking staat. Ze gaan naar hun kamer, pakken alles in. Margot heeft een koffer voor de trouwkleding laten bezorgen in hun kamer.
Sara lacht “Je ma is een echte organisator. Ze denkt echt aan alles.” Ze ruimen de kamer nog wat op. Aan de deur draait Sara zich nog even om. Ze kijkt lachend naar Simon “Deze nacht was mooi. Hij zit hier” en ze wijst naar haar hart. Simon trekt haar tegen zich aan … “Ik vond het magisch vannacht alle en vanmorgen”
Sara knikt. “ Je hebt gelijk .. vanmorgen. Laat ons nu maar vertrekken … het is al bijna avond.”
Ze gaan nog even gedag zeggen aan de eigenaars. Hun feest was een schitterend succes en ze hebben alle twee van alles genoten. De eigenaars zijn blij en wensen hen nog proficiat.
Van Groot Bijgaarden naar Antwerpen is een makkelijke verbinding zijn ze direct via de Ring op de E19. Ze rijden rustig naar huis. Sara ligt tegen Simon aan met haar hand op zijn been.
Ann staat ondertussen verschrikt aan de telefoon. “Thomas” haar stem schiet uit. Thomas neemt de hoorn open. Het is de politie. Ze hebben slecht nieuws. Koen is ontsnapt. Er gaan agenten langskomen. Thomas legt de telefoon neer. Hij trekt Ann naar zich toe. “Thomas, ik ben bang.” Thomas wrijft over haar rug. Hij verstopt zijn gezicht in haar haar. “Ik ook, Anneke, ikke ook. Echt.”
“Wat moeten we nu ?” Ann snikt het uit. De tranen lopen over haar wangen. Thomas probeert haar te troosten. Maar hij weet niet hoe want ook hij is doodsbenauwd.
Ze zetten zich in de zetel kort bij elkaar. Ze proberen elkaar gerust te stellen. Maar dat lukt niet zo goed.
Als de bel gaat, loopt Thomas naar de deur. Hij kijkt wie er is en doet dan pas open. De agenten komen binnen. Ze gaan naar de eetkamer. De agenten doen het verhaal. Hij heeft van plaats gewisseld met een van de mannen die de vuile was kwam halen. Hij werkt in de wasserette van de gevangenis. De ophaler is lelijk toegetakeld. Maar ligt nu in het ziekenhuis. De kans bestaat dat hij direct naar het buitenland vlucht. Maar ze weten dat hij graag wraak neemt. Ze willen er geen doekjes omwinden. Ze vragen om zeker voorzichtig te zijn. De adreswijziging mag nog niet doorgegeven worden. Ze vragen ook na wie er nu woont waar Thomas vroeger woonde.
Thomas schrikt. Daar had hij niet aan gedacht. Hij neemt de telefoon en belt zijn ma. Het is gelukkig Patrick die opneemt. Thomas doet in horten en stoten zijn verhaal. Hij geeft de telefoon door aan de agent. De agent vraagt of ze het een en ander kunnen pakken en dan bij Thomas en Ann komen logeren. Er zal een anonieme auto hen komen oppikken. Een taxi. Binnen een uurtje.
De agenten praten nog even verder met Thomas. Bij Thomas begint alles wat door te dringen. Het is zo onwezenlijk. Ann kruipt bijna in hem. “Thomas, weet je nog de auto van Sara, en je ketting, ik heb schrik. Ze wachten op Helen en Patrick.
Ondertussen is het al vooravond. Alexander en Britt lopen nog steeds te zoeken naar een geschikte woonst. Ze gaan iets eten in Pier 19. Het is er gezellig. En met toeval komen ze Hèlena en Steven er tegen. Het wordt een gezellig avond. Helèna en Britt genieten van de tijd samen. De zwangerschap van Helèna evolueert goed. Helèna toont ook oprecht interesse voor de problemen van Britt en Alexander. De relatie tussen broer en zus is opnieuw veel beter. En dat is zeker een goede zaak.
Ze halen verhalen op aan hun ouders. Steven en Britt vinden het leuk zo iets meer te horen over de ouders van hun partners. Het zijn leuke anekdotes waarin ook Simon en zijn ouders een belangrijke plaats innemen. Britt merkt op dat Alexander en Hèlena bijna meer broer en zus zijn van Simon. Helèna kijkt haar lachend aan. “Je hebt gelijk” lacht ze “Bekijk Alexander en Simon, zoveel ruzie en disputen das toch typisch voor broers. En nu komen ze goed overeen .. das normaal als ze ouder worden.”
Britt lacht “Maar daar acht ik mezelf verantwoordelijk voor, hoor en Sara natuurlijk ook.”
Hèlena lacht “Ja, das waar. Jij bent daar goed in … kijk maar naar Sara en Simon.” Britt lacht. “Ja, das waar hé. Maar ik denk daar niet meer zo graag aan terug.”
Alexander trekt haar naar zich toe “Brittje, je weet toch dat ik daar geen wrokgevoelens over koester.
Hèlena valt hem bij “Ik zal het anders stellen dat heeft er alleen maar toe bijgedragen dat alles in orde gekomen is. Maar ik moet wel zeggen dat Sara daar wel het meest in heeft bijgedragen. Dat meisje hebben wij hier allemaal heel verkeerd ingeschat.”
Britt knikt. “Das waar. Daar zijn we lelijk de fout in gegaan”
Alexander kan dat alleen maar beamen. “Ik ben daar ook schuldig aan geweest en nu is het zelfs door haar dat alles nu in orde is.”
Het wordt een gezellig avond. Rond een uur of 9 rekenen ze af.
Steven en Hèlena gaan nog een film meepikken. Britt en Alexander gaan naar huis. Het wordt maandag een spannende dag en Britt wil goed uitgerust zijn. Ze nemen afscheid. Ze wandelen naar de parking. Maar wandelen nog even op de kaaien. Het is een zonnige avond. Ze kijken naar de boten. Alexander staat achter Britt met zijn handen rond haar midden. Hij draait haar naar zich toe.
Ze verliezen elkaar in een eindeloze zoen. Haar handen spelen door zijn losse krullen. “Britt” zegt hij zacht “Ik ben ongelooflijk verliefd op jou. Ik zie je graag. Ik ben zo gelukkig dat we alles achter ons hebben kunnen laten. Dat geloof je niet.”
Britt knikt, ze trekt hem korter tegen zich aan. “Ik ook, en je weet , ik heb spijt over heel veel dingen.”
Alexander legt zijn vinger op haar mond. “Ik heb ook grove fouten gemaakt. Daar praten we niet meer over. Nu wil ik gewoon genieten van jou.”
Hij laat zich op zijn knieën zakken en trekt haar op zijn knie. “Lieve Britt, ik wil je nu iets vragen, iets dat voor mij erg belangrijk is. Ik weet dat wij bij elkaar horen en ik wil je dit vragen.” Britt krijgt het moeilijk er rollen dikke tranen over haar wangen.
Alexander krijgt het ook wat moeilijk. “Britt, wil je met me trouwen?”
Britt slikt en zegt dan overtuigd. “Alexander, natuurlijk wil ik met je trouwen.”
Hij schuift een mooie ring over haar vinger. “Alexander, zo mooi… “ Britt weet niet wat zeggen.
Alexander knikt. “Britt, das de verlovingsring van mijn moeder. En jij verdient deze. Ik zie je graag.”
Ze blijven nog even staan aan de balustrade. Britt stuurt een SMS’ke naar Helèna. En dan gaan dan terug naar de auto. Hier gaan ze een flesje op kraken onder hun tweetjes.
Het wordt ondertussen tijd om naar Antwerpen te vertrekken. Leon heeft ervoor gezorgd dat de auto van Simon op de parking staat. Ze gaan naar hun kamer, pakken alles in. Margot heeft een koffer voor de trouwkleding laten bezorgen in hun kamer.
Sara lacht “Je ma is een echte organisator. Ze denkt echt aan alles.” Ze ruimen de kamer nog wat op. Aan de deur draait Sara zich nog even om. Ze kijkt lachend naar Simon “Deze nacht was mooi. Hij zit hier” en ze wijst naar haar hart. Simon trekt haar tegen zich aan … “Ik vond het magisch vannacht alle en vanmorgen”
Sara knikt. “ Je hebt gelijk .. vanmorgen. Laat ons nu maar vertrekken … het is al bijna avond.”
Ze gaan nog even gedag zeggen aan de eigenaars. Hun feest was een schitterend succes en ze hebben alle twee van alles genoten. De eigenaars zijn blij en wensen hen nog proficiat.
Van Groot Bijgaarden naar Antwerpen is een makkelijke verbinding zijn ze direct via de Ring op de E19. Ze rijden rustig naar huis. Sara ligt tegen Simon aan met haar hand op zijn been.
Ann staat ondertussen verschrikt aan de telefoon. “Thomas” haar stem schiet uit. Thomas neemt de hoorn open. Het is de politie. Ze hebben slecht nieuws. Koen is ontsnapt. Er gaan agenten langskomen. Thomas legt de telefoon neer. Hij trekt Ann naar zich toe. “Thomas, ik ben bang.” Thomas wrijft over haar rug. Hij verstopt zijn gezicht in haar haar. “Ik ook, Anneke, ikke ook. Echt.”
“Wat moeten we nu ?” Ann snikt het uit. De tranen lopen over haar wangen. Thomas probeert haar te troosten. Maar hij weet niet hoe want ook hij is doodsbenauwd.
Ze zetten zich in de zetel kort bij elkaar. Ze proberen elkaar gerust te stellen. Maar dat lukt niet zo goed.
Als de bel gaat, loopt Thomas naar de deur. Hij kijkt wie er is en doet dan pas open. De agenten komen binnen. Ze gaan naar de eetkamer. De agenten doen het verhaal. Hij heeft van plaats gewisseld met een van de mannen die de vuile was kwam halen. Hij werkt in de wasserette van de gevangenis. De ophaler is lelijk toegetakeld. Maar ligt nu in het ziekenhuis. De kans bestaat dat hij direct naar het buitenland vlucht. Maar ze weten dat hij graag wraak neemt. Ze willen er geen doekjes omwinden. Ze vragen om zeker voorzichtig te zijn. De adreswijziging mag nog niet doorgegeven worden. Ze vragen ook na wie er nu woont waar Thomas vroeger woonde.
Thomas schrikt. Daar had hij niet aan gedacht. Hij neemt de telefoon en belt zijn ma. Het is gelukkig Patrick die opneemt. Thomas doet in horten en stoten zijn verhaal. Hij geeft de telefoon door aan de agent. De agent vraagt of ze het een en ander kunnen pakken en dan bij Thomas en Ann komen logeren. Er zal een anonieme auto hen komen oppikken. Een taxi. Binnen een uurtje.
De agenten praten nog even verder met Thomas. Bij Thomas begint alles wat door te dringen. Het is zo onwezenlijk. Ann kruipt bijna in hem. “Thomas, weet je nog de auto van Sara, en je ketting, ik heb schrik. Ze wachten op Helen en Patrick.
Ondertussen is het al vooravond. Alexander en Britt lopen nog steeds te zoeken naar een geschikte woonst. Ze gaan iets eten in Pier 19. Het is er gezellig. En met toeval komen ze Hèlena en Steven er tegen. Het wordt een gezellig avond. Helèna en Britt genieten van de tijd samen. De zwangerschap van Helèna evolueert goed. Helèna toont ook oprecht interesse voor de problemen van Britt en Alexander. De relatie tussen broer en zus is opnieuw veel beter. En dat is zeker een goede zaak.
Ze halen verhalen op aan hun ouders. Steven en Britt vinden het leuk zo iets meer te horen over de ouders van hun partners. Het zijn leuke anekdotes waarin ook Simon en zijn ouders een belangrijke plaats innemen. Britt merkt op dat Alexander en Hèlena bijna meer broer en zus zijn van Simon. Helèna kijkt haar lachend aan. “Je hebt gelijk” lacht ze “Bekijk Alexander en Simon, zoveel ruzie en disputen das toch typisch voor broers. En nu komen ze goed overeen .. das normaal als ze ouder worden.”
Britt lacht “Maar daar acht ik mezelf verantwoordelijk voor, hoor en Sara natuurlijk ook.”
Hèlena lacht “Ja, das waar. Jij bent daar goed in … kijk maar naar Sara en Simon.” Britt lacht. “Ja, das waar hé. Maar ik denk daar niet meer zo graag aan terug.”
Alexander trekt haar naar zich toe “Brittje, je weet toch dat ik daar geen wrokgevoelens over koester.
Hèlena valt hem bij “Ik zal het anders stellen dat heeft er alleen maar toe bijgedragen dat alles in orde gekomen is. Maar ik moet wel zeggen dat Sara daar wel het meest in heeft bijgedragen. Dat meisje hebben wij hier allemaal heel verkeerd ingeschat.”
Britt knikt. “Das waar. Daar zijn we lelijk de fout in gegaan”
Alexander kan dat alleen maar beamen. “Ik ben daar ook schuldig aan geweest en nu is het zelfs door haar dat alles nu in orde is.”
Het wordt een gezellig avond. Rond een uur of 9 rekenen ze af.
Steven en Hèlena gaan nog een film meepikken. Britt en Alexander gaan naar huis. Het wordt maandag een spannende dag en Britt wil goed uitgerust zijn. Ze nemen afscheid. Ze wandelen naar de parking. Maar wandelen nog even op de kaaien. Het is een zonnige avond. Ze kijken naar de boten. Alexander staat achter Britt met zijn handen rond haar midden. Hij draait haar naar zich toe.
Ze verliezen elkaar in een eindeloze zoen. Haar handen spelen door zijn losse krullen. “Britt” zegt hij zacht “Ik ben ongelooflijk verliefd op jou. Ik zie je graag. Ik ben zo gelukkig dat we alles achter ons hebben kunnen laten. Dat geloof je niet.”
Britt knikt, ze trekt hem korter tegen zich aan. “Ik ook, en je weet , ik heb spijt over heel veel dingen.”
Alexander legt zijn vinger op haar mond. “Ik heb ook grove fouten gemaakt. Daar praten we niet meer over. Nu wil ik gewoon genieten van jou.”
Hij laat zich op zijn knieën zakken en trekt haar op zijn knie. “Lieve Britt, ik wil je nu iets vragen, iets dat voor mij erg belangrijk is. Ik weet dat wij bij elkaar horen en ik wil je dit vragen.” Britt krijgt het moeilijk er rollen dikke tranen over haar wangen.
Alexander krijgt het ook wat moeilijk. “Britt, wil je met me trouwen?”
Britt slikt en zegt dan overtuigd. “Alexander, natuurlijk wil ik met je trouwen.”
Hij schuift een mooie ring over haar vinger. “Alexander, zo mooi… “ Britt weet niet wat zeggen.
Alexander knikt. “Britt, das de verlovingsring van mijn moeder. En jij verdient deze. Ik zie je graag.”
Ze blijven nog even staan aan de balustrade. Britt stuurt een SMS’ke naar Helèna. En dan gaan dan terug naar de auto. Hier gaan ze een flesje op kraken onder hun tweetjes.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 216
Deel 216
Sara en Simon hebben zich beziggehouden met wat opruimen. Koffers pakken. Want nu ze weten waar ze naartoe gaan kunnen ze iets gerichter pakken. Een zalige zwempartij in de donkere nacht is genieten voor hun tweetjes. Het is dan ook al bijna middernacht als ze gaan slapen. Ze genieten van de rust in huis. Gert is er met Nele nog twee dagen op uit. Pa en ma zijn in Groot Bijgaarden.
De zondag slapen ze uit. Ze hebben dat wel verdiend. Maar ze hebben leuke vooruitzichten vandaag. Maar Sara heeft opnieuw een beetje last van duizeligheid. Het voelt goed dat ze deze ervaring nu kan delen met Simon. Hij is enorm bezorgd. Hij helpt haar een beetje rechten te zitten op het bed. Hij blijft bezorgd naar haar staan. “Hey, Sara gaat het ? Je ziet zo bleek.”
Sara kijkt hem aan. “Ik ben, denk ik wat te snel willen rechtstaan. Maar ik voel het wegtrekken. Het gaat wel weer.”
Simon zet zich naast haar neer. “Echt ? Gaat het beter ? Ik zal de dokter van wacht bellen.”
Sara schudt haar hoofd. “Neen, Simon, het gaat wel weer. Ga gewoon even mee naar de badkamer. Dan ga ik naar het toilet en dan leg ik me nog even neer in de zetel beneden. Ik denk de voorbije dagen gewoon wat te druk waren.”
Simon zucht “Ik snap niet dat ik dat de vorige keren niet opgemerkt heb. “
Sara lacht alweer “Daar moet je je hoofd niet over breken. Ik heb alles gedaan om het verborgen te houden die paar dagen.”
Ze kust hem. Dan gaan ze samen naar de badkamer. Simon wijkt geen moment van haar zijde. Ze trekken een badjas aan en gaan naar beneden.
Het ontbijt staat klaar op de tuintafel op het terras. Tegen dat ze beneden zijn is Sara weer zo fris als een hoentjes. “’t is over, Simon” roept ze blij. “Maar nu heb ik honger als een paard.”
Simon lacht blij. Ze zetten zich aan tafel en eten gezellig. Er staat zoveel op tafel. Ze laten het zich smaken. Het is eerder een brunch als een ontbijt. Simon eet met veel smaak een bord spek met eieren op. Sara lacht en trekt hem naar zich toe. Ze likt voorzichtig een restje ei weg. “Voila” zegt ze guitig. “Das alweer een servetje gespaard.” Simon houdt haar kort tegen zich aan en kust haar hartstochtelijk. Ze gaan zich aankleden en zetten zich in de tuin om te genieten van het prachtige zonnetje.
Vlak na de middag wordt er gebeld. Simon gaat opendoen. Sara ligt in een van de ligstoelen aan het zwembad. Simon komt terug het terras opgelopen met in zijn kielzog hun fotograaf. Hij heeft de eerste prints van hun trouwdag bij. Sara en Simon zijn in hun nopjes. De foto’s zijn prachtig. Sara geniet. Ze beleeft de dag als het ware opnieuw. Ze kunnen nu mee een keuze maken voor hun trouwalbum. Ze kiezen er zo veel uit. De fotograaf laat hen doen. Hij weet dat alle koppeltjes zo zijn. Nadien neemt hij een boek uit zijn tas. Ze kiezen een mooi leren album in crème wit. De bladen van het boek zijn wit en zwart. Het melkpapier lijkt als marmer. Sara is in wolken. De fotograaf stelt voor te kiezen voor het grootste exemplaar. Want het wordt een vrij forse selectie foto’s. Uit de reeks kiezen ze twee foto’s om te laten vergroten. Ze laten de keuze van de kaders aan de fotograaf. Hij belooft dat de kader zullen aan de muur hangen tegen hun thuiskomst. Sara kijkt er al naar uit.
Als de fotograaf uiteindelijke naar huis vertrekt is het al na 8 uur. Sara en Simon duiken samen de keuken in. Ze maken een lekkere pasta klaar met gerookte zalm en dille. Het ruikt heerlijk in de keuken. Sara maakt een lekkere saus op basis van zure room. Ze lacht “Ik denk dat ik een beetje veel heb klaargemaakt.” Maar dan gaat de bel.
Simon loopt naar de deur “Ik denk dat dat geen probleem gaat zijn” grinnikt hij.
En ja hoor, het zijn Arne en Lieven met hun wederhelften die aan de deur staan. Ze willen er zich van gewisse dat ze het goed stellen. Als ze in de keuken staan, kijkt Sara hen lachend aan. “Dat komt nu goed uit. Ik heb net gekookt. En ik heb veel te veel klaargemaakt”
Arne komt naast haar staan en geeft haar een zoen. “Ge hebt gelijk. Dat komt goed uit want ik heb reuzenhonger en het ruikt hier overheerlijk. Dus we blijven met veel plezier eten.”
Sara lacht.
Lieven lacht naar Simon “En Simon, heb jij meegeholpen ?”
Simon knikt. “Tuurlijk.”
Lieven kan het zich niet laten. “Hoe hadden jullie niets anders te doen?” Hij beweegt zijn armen naast zijn lichaam.
Michèle roept hem tot de orde. “Lieven, alstublieft. “
Maar Sara en Simon lachen hartelijk. “Daar hebben we al voldoende tijd aan gewijd. En daar zullen we nog voldoende tijd aan besteden. Het mag maar niet zo leuk zijn.”
Michèle en Esther dekken buiten de tuintafel. Lieven is nog even weggereden. Maar een half uurtje later zitten ze gezellig buiten. De wijn die Lieven stiekem haalde is heerlijk. En in de koelkast staat nog een heerlijk dessert. Het wordt een enorm aangename avond. Na het eten nemen ze nog een duik in het zwembad. Rond een uur of 11 nemen ze tijd voor het dessert. De fruittaartjes zien en overheerlijk uit. Een overvloed aan vers fruit met een flinke toef slagroom ligt te glimmen op een bodem van kruimeldeeg.
“Ik heb je blijkbaar naar de juiste bakker gestuurd” grinnikt Arne. “Onze wederhelften zijn stil.”
Sara kijkt op en verzinkt in Simon’s ogen. Ze zit een beetje slagroom in zijn mondhoek. Ze lacht guitig en trekt hem naar zich toe. Ze kust hem en likt de slagroom weg. “Hey, klein genieterke” lacht Arne.
Lieven laat deze kans niet liggen. “Ik denk dat we ons pas getrouwd koppelke beter alleen kunnen laten. Kom we ruimen vlug samen alles op.”
Sara kijkt blozend naar Lieven. “Sorry” zegt ze stil
“Maar Sara, toch, je hebt overschot van gelijk. Kom Michèle we ruimen vlug alles op en dan zijn we weg. En daarbij voor ons is het morgen werkdag. Maar voor die twee.” Lacht Esther.
“Ja, eigenlijk ?” vraagt Arne nu doodserieus “Waarom vertrekken jullie pas morgenavond?”
Sara weet niet direct wat antwoorden, maar Simon springt bij. “Je weet dat toch, Arne, Sara wist niet waar we naartoe gingen tot vrijdag en ik wist dat ze nog het een en ander zou nodig hebben. Dus kan kunnen we dat maandag rustig doen. En op die manier vertrekken we ook rustig op reis. Anders is het echt zo rap rap en dat vind ik ook geen goed idee.”
Arne lacht. “Ik was jullie er maar aan het doorhalen. Groot gelijk heb je… nu vertrek je uitgerust op reis. Maar 1 ding niet vergeten hé morgen is Présence voor jullie gesloten. Jullie mogen er niet in. Ik zal George verwittigen. “
Sara en Simon omhelzen elkaar en kijken zo lachend naar Arne. “Arne, mijn beste vriend, zelf als zou je ons op je blote knietjes komen smeken, dan komen we nog niet.” Lacht Simon en kust nadien Sara vol op de mond. “Vanaf gisteren zijn wij officieel op huwelijksreis. Dus het enige dat wij doen is genieten .. .en dat van elkaar. En wees er maar zeker van het is met volle goesting.”
Lieven port zijn gevolg aan “Kom, mannen, we laten ze alleen. We hebben ze al lang genoeg gestoord.”
Sara stelt hen gerust. “Hé Lieven, nee, dat mag je niet denken. Het was zo gezellig. We hebben genoten van jullie bezoek. Dat moeten we zeker blijven doen.”
Ze nemen grondig afscheid want nu is het voor drie weken. Met al deze goed reis wensen kan die reis niet anders dan een succes worden.
Michèle roept nog “Zeg, ook nog bedankt voor het eten. Het was lekker.”
“Das nikskes, graag gedaan. Veel werkplezier en tot binnen drie weken.” Roept Simon hen nog na.
Dan sluit hij de deur. Hij laat zich tegen de deur glijden en trekt Sara naar zich toe. “Je hebt gelijk. Het was gezellig. Maar nu … ik ben pas getrouwd, zé … nu wil ik jou voor mij alleen, muizeke”
Sara schatert het uit en loopt naar de keuken. Ze trekt haar kleding al lopend uit en roept “Dan zal je me toch moeten te pakken krijgen, scheetje”
Sara en Simon hebben zich beziggehouden met wat opruimen. Koffers pakken. Want nu ze weten waar ze naartoe gaan kunnen ze iets gerichter pakken. Een zalige zwempartij in de donkere nacht is genieten voor hun tweetjes. Het is dan ook al bijna middernacht als ze gaan slapen. Ze genieten van de rust in huis. Gert is er met Nele nog twee dagen op uit. Pa en ma zijn in Groot Bijgaarden.
De zondag slapen ze uit. Ze hebben dat wel verdiend. Maar ze hebben leuke vooruitzichten vandaag. Maar Sara heeft opnieuw een beetje last van duizeligheid. Het voelt goed dat ze deze ervaring nu kan delen met Simon. Hij is enorm bezorgd. Hij helpt haar een beetje rechten te zitten op het bed. Hij blijft bezorgd naar haar staan. “Hey, Sara gaat het ? Je ziet zo bleek.”
Sara kijkt hem aan. “Ik ben, denk ik wat te snel willen rechtstaan. Maar ik voel het wegtrekken. Het gaat wel weer.”
Simon zet zich naast haar neer. “Echt ? Gaat het beter ? Ik zal de dokter van wacht bellen.”
Sara schudt haar hoofd. “Neen, Simon, het gaat wel weer. Ga gewoon even mee naar de badkamer. Dan ga ik naar het toilet en dan leg ik me nog even neer in de zetel beneden. Ik denk de voorbije dagen gewoon wat te druk waren.”
Simon zucht “Ik snap niet dat ik dat de vorige keren niet opgemerkt heb. “
Sara lacht alweer “Daar moet je je hoofd niet over breken. Ik heb alles gedaan om het verborgen te houden die paar dagen.”
Ze kust hem. Dan gaan ze samen naar de badkamer. Simon wijkt geen moment van haar zijde. Ze trekken een badjas aan en gaan naar beneden.
Het ontbijt staat klaar op de tuintafel op het terras. Tegen dat ze beneden zijn is Sara weer zo fris als een hoentjes. “’t is over, Simon” roept ze blij. “Maar nu heb ik honger als een paard.”
Simon lacht blij. Ze zetten zich aan tafel en eten gezellig. Er staat zoveel op tafel. Ze laten het zich smaken. Het is eerder een brunch als een ontbijt. Simon eet met veel smaak een bord spek met eieren op. Sara lacht en trekt hem naar zich toe. Ze likt voorzichtig een restje ei weg. “Voila” zegt ze guitig. “Das alweer een servetje gespaard.” Simon houdt haar kort tegen zich aan en kust haar hartstochtelijk. Ze gaan zich aankleden en zetten zich in de tuin om te genieten van het prachtige zonnetje.
Vlak na de middag wordt er gebeld. Simon gaat opendoen. Sara ligt in een van de ligstoelen aan het zwembad. Simon komt terug het terras opgelopen met in zijn kielzog hun fotograaf. Hij heeft de eerste prints van hun trouwdag bij. Sara en Simon zijn in hun nopjes. De foto’s zijn prachtig. Sara geniet. Ze beleeft de dag als het ware opnieuw. Ze kunnen nu mee een keuze maken voor hun trouwalbum. Ze kiezen er zo veel uit. De fotograaf laat hen doen. Hij weet dat alle koppeltjes zo zijn. Nadien neemt hij een boek uit zijn tas. Ze kiezen een mooi leren album in crème wit. De bladen van het boek zijn wit en zwart. Het melkpapier lijkt als marmer. Sara is in wolken. De fotograaf stelt voor te kiezen voor het grootste exemplaar. Want het wordt een vrij forse selectie foto’s. Uit de reeks kiezen ze twee foto’s om te laten vergroten. Ze laten de keuze van de kaders aan de fotograaf. Hij belooft dat de kader zullen aan de muur hangen tegen hun thuiskomst. Sara kijkt er al naar uit.
Als de fotograaf uiteindelijke naar huis vertrekt is het al na 8 uur. Sara en Simon duiken samen de keuken in. Ze maken een lekkere pasta klaar met gerookte zalm en dille. Het ruikt heerlijk in de keuken. Sara maakt een lekkere saus op basis van zure room. Ze lacht “Ik denk dat ik een beetje veel heb klaargemaakt.” Maar dan gaat de bel.
Simon loopt naar de deur “Ik denk dat dat geen probleem gaat zijn” grinnikt hij.
En ja hoor, het zijn Arne en Lieven met hun wederhelften die aan de deur staan. Ze willen er zich van gewisse dat ze het goed stellen. Als ze in de keuken staan, kijkt Sara hen lachend aan. “Dat komt nu goed uit. Ik heb net gekookt. En ik heb veel te veel klaargemaakt”
Arne komt naast haar staan en geeft haar een zoen. “Ge hebt gelijk. Dat komt goed uit want ik heb reuzenhonger en het ruikt hier overheerlijk. Dus we blijven met veel plezier eten.”
Sara lacht.
Lieven lacht naar Simon “En Simon, heb jij meegeholpen ?”
Simon knikt. “Tuurlijk.”
Lieven kan het zich niet laten. “Hoe hadden jullie niets anders te doen?” Hij beweegt zijn armen naast zijn lichaam.
Michèle roept hem tot de orde. “Lieven, alstublieft. “
Maar Sara en Simon lachen hartelijk. “Daar hebben we al voldoende tijd aan gewijd. En daar zullen we nog voldoende tijd aan besteden. Het mag maar niet zo leuk zijn.”
Michèle en Esther dekken buiten de tuintafel. Lieven is nog even weggereden. Maar een half uurtje later zitten ze gezellig buiten. De wijn die Lieven stiekem haalde is heerlijk. En in de koelkast staat nog een heerlijk dessert. Het wordt een enorm aangename avond. Na het eten nemen ze nog een duik in het zwembad. Rond een uur of 11 nemen ze tijd voor het dessert. De fruittaartjes zien en overheerlijk uit. Een overvloed aan vers fruit met een flinke toef slagroom ligt te glimmen op een bodem van kruimeldeeg.
“Ik heb je blijkbaar naar de juiste bakker gestuurd” grinnikt Arne. “Onze wederhelften zijn stil.”
Sara kijkt op en verzinkt in Simon’s ogen. Ze zit een beetje slagroom in zijn mondhoek. Ze lacht guitig en trekt hem naar zich toe. Ze kust hem en likt de slagroom weg. “Hey, klein genieterke” lacht Arne.
Lieven laat deze kans niet liggen. “Ik denk dat we ons pas getrouwd koppelke beter alleen kunnen laten. Kom we ruimen vlug samen alles op.”
Sara kijkt blozend naar Lieven. “Sorry” zegt ze stil
“Maar Sara, toch, je hebt overschot van gelijk. Kom Michèle we ruimen vlug alles op en dan zijn we weg. En daarbij voor ons is het morgen werkdag. Maar voor die twee.” Lacht Esther.
“Ja, eigenlijk ?” vraagt Arne nu doodserieus “Waarom vertrekken jullie pas morgenavond?”
Sara weet niet direct wat antwoorden, maar Simon springt bij. “Je weet dat toch, Arne, Sara wist niet waar we naartoe gingen tot vrijdag en ik wist dat ze nog het een en ander zou nodig hebben. Dus kan kunnen we dat maandag rustig doen. En op die manier vertrekken we ook rustig op reis. Anders is het echt zo rap rap en dat vind ik ook geen goed idee.”
Arne lacht. “Ik was jullie er maar aan het doorhalen. Groot gelijk heb je… nu vertrek je uitgerust op reis. Maar 1 ding niet vergeten hé morgen is Présence voor jullie gesloten. Jullie mogen er niet in. Ik zal George verwittigen. “
Sara en Simon omhelzen elkaar en kijken zo lachend naar Arne. “Arne, mijn beste vriend, zelf als zou je ons op je blote knietjes komen smeken, dan komen we nog niet.” Lacht Simon en kust nadien Sara vol op de mond. “Vanaf gisteren zijn wij officieel op huwelijksreis. Dus het enige dat wij doen is genieten .. .en dat van elkaar. En wees er maar zeker van het is met volle goesting.”
Lieven port zijn gevolg aan “Kom, mannen, we laten ze alleen. We hebben ze al lang genoeg gestoord.”
Sara stelt hen gerust. “Hé Lieven, nee, dat mag je niet denken. Het was zo gezellig. We hebben genoten van jullie bezoek. Dat moeten we zeker blijven doen.”
Ze nemen grondig afscheid want nu is het voor drie weken. Met al deze goed reis wensen kan die reis niet anders dan een succes worden.
Michèle roept nog “Zeg, ook nog bedankt voor het eten. Het was lekker.”
“Das nikskes, graag gedaan. Veel werkplezier en tot binnen drie weken.” Roept Simon hen nog na.
Dan sluit hij de deur. Hij laat zich tegen de deur glijden en trekt Sara naar zich toe. “Je hebt gelijk. Het was gezellig. Maar nu … ik ben pas getrouwd, zé … nu wil ik jou voor mij alleen, muizeke”
Sara schatert het uit en loopt naar de keuken. Ze trekt haar kleding al lopend uit en roept “Dan zal je me toch moeten te pakken krijgen, scheetje”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 217
Deel 217
Dat laat Simon zich geen twee keer zeggen. Hij heeft zo een idee waar ze naartoe is. Hij kan bijna niet wachten en zet een sprintje in. Hij trekt zijn shirt uit. Stopt een secondje .. om zijn broek uit te trekken. En loopt dan vlug verder.
Ja, hij heeft goed gedacht. Net als hij de keuken binnenloopt hoort hij een grote plons en er direct na een uitbundige lach. Hij heeft gelijk. Sara heeft zin in een duikje .. Hij sprint nog even van in de keuken en ziet haar direct. Ze bevindt zich al aan het einde van het zwembad. Terwijl Simon in een aantal grote slagen naar haar toe zwemt, gooit Sara haar BH aan de kant en doet ze snel haar slipje uit. Simon komt direct erna bij haar aan. Hij duikt onder water en komt vlak voor haar gezicht boven water… Hij kust haar innig. Ze voelt zijn armen rond haar gaan. Ze legt de haar ene hand rond zijn nek. Maar met de andere verlost ze hem verlost van een laatste obstakel. Ze verdwijnen samen kussend en knuffelend onder water. De kus duurt oneindig. De komen boven water. Ze blijven knuffelen en elkaar stimuleren. Binnen de kortste keren worden ze een.
De bewegingen onder water geven een volledig andere sensatie. De bewegingen worden heftiger. Ze komen tot een explosief hoogtepunt. En blijven verstrengeld in het water drijven.
“Scheetje, ik zie je graag.” Sara kijkt verliefd in zijn ogen.
“Mijn liefde voor jou groeit nog elke dag, muizeke” Simon is onder de indruk.
Ze blijven nog even nagenieten. Maar na een halfuurtje rapen ze hun natte en nog droge kleding bij elkaar. In het tuinhuisje ritst Simon twee handdoeken weg. Hij draait zijn vrouwtje er in. Ze lopen terug naar binnen. Het is ondertussen al na middernacht.
Simon lacht “En ik maar zeggen dat we uitgerust op reis willen vertrekken en het is alweer zo laat.”
Sara lacht. “Ik verlang naar onze reis, maar morgen .. das nog specialer… ik ben zo benieuwd.” Ze legt Simon’s hand met de hare op haar buik. Hij kijkt haar teder aan en kust haar buik. “Ja, Sara, het speelt altijd door mijn hoofd. Echt wel.”
De volgende morgen zijn de tortelduifjes al vroeg uit de veren. Sara wil nog even het stad in. Een beetje aankopen voor de reis. Rond 12 uur moeten ze bij de gynaecoloog zijn. Ze zijn blij dat hij nog een plaatsje had voor hen. Ze gaan inkopen doen. Ze hebben nog het een en ander nodig. En zo samen gezellig kort bij elkaar winkelen vindt Sara echt leuk. En ook Simon doet dat wel een keer graag. Zeker als het met Sara is. Vroeger niet… maar nu .. ja waarom niet … zijn vrouwtje wat verwennen.. en ook zichzelf natuurlijk… De ochtend vliegt voorbij. Ze gaan vlug iets eten in een soepbar. Dat is lekker en een leuke variatie op een broodje. Het smaakt. Sara koos voor een lekkere tomatensoep met balletjes en Simon voor een groentensoep. Het smaakt overheerlijk. Ze proeven speels van elkaars soep. Maar ze zijn elk bij met hun keuze.
Rond 12 uur staan ze bij de gynaecoloog op de stoep. De man ontvangt hen vriendelijk. “Dag Sara, dag Mijnheer Van Wijck.”
Sara lacht als Simon zegt “Zeg maar Simon hoor. Mijnheer is thuis gebleven.”
Sara laat haar ring zien. “En vanaf nu ben ik Mevrouw Van Wijck. We zijn sinds vrijdag getrouwd.”
De gynaecoloog feliciteert hen hartelijk. “En nu zijn jullie hier? Hebben Jullie een vermoeden ?”
Sara lacht. “Ja eigenlijk wel. Ze toont hem de predictor. Maar ja, we vertrekken morgen op huwelijksreis naar Australië. En drie weken zonder zekerheid dat kon ik niet aan. En Simon ook niet.”
De dokter lacht. “Dat zijn prachtige vooruitzichten. En ik snap wel dat je zekerheid wil. Ik zal al een echografie nemen. Dan hoef je niet te wachten op het bloedonderzoek en die resultaten wil ik je in uitzondering wel doormailen.”
Hij vraagt al nodige vragen een Sara. Sara weet op alles vrij goed te antwoorden. Dan moet ze zich laten onderzoeken. Ze is wat angstig maar met Simon bij haar valt dat wel mee. Het is nieuw voor hun tweetjes. Een nieuwe wereld die opengaat.
De dokter zet alles klaar. En laat hen op het scherm alles zien. Hij bekijkt alles aandachtig.
“Sara en Simon, zien jullie dat hier. Dat kleine witte vlekje.”
Sara en Simon knikken.
“Jullie zijn zwanger. Proficiat! Maar het is nog pril. Normaal doen ze nu nog geen echo maar voor jullie wil ik best een uitzondering maken. Veel zeggen kan ik nog niet. Maar alles zie er in orde uit. Oja, het is er eentje dus geen tweeling. Kom ga je maar terug omkleden dan ga ik wat rekenen.”
Sara verschaft een gedetailleerd antwoord op alle vragen van de gynaecoloog. Dan begint de gynaecoloog aan een soort klokje te draaien. Het zal zijn voor 7 maart 2009 is zijn mening. Sara en Simon kijken elkaar aan .. .een lentebabietje …
Hij vraagt na of Sara misselijk is. Sara vertelt van de duizelingen, maar misselijk is ze niet. Dat is vrij normaal volgens de dokter. Hij vertelt dat ze zich daar geen zorgen over moet maken. Die verdwijnen vanzelf. Ook de reis kan niet echt veel problemen geven. Veel rusten en luisteren naar je lichaam, is zijn raad. Hij zal indien nodig nog raadgevingen in de mail zetten.
Hij prikt nog even bloed. Hij heeft wat info over de onderzoeken. Het wordt ondermeer onderzocht op toxoplasmose. Hij vraagt of ze huisdieren hebben, meer bepaald katten. Simon kijkt de dokter verbaasd aan. Maar na zijn uitleg is alles duidelijk.
Daar Sara nog steeds niet gerust is over de verre reis geeft hij hen zijn GSM nummer mee. “Je mag me altijd bellen, Sara als je vragen heb of er is iets waar je ongerust over maakt. Geen probleem. Een zwangere vrouw maakt zich best niet te veel zorgen.”
Ze vertrekken vrij uitgelaten bij de dokter. Dit is het nieuws dat ze graag hoorden. Simon tilt Sara in de lucht en draait haar rond. “Mijn leven verloopt over rozen, sinds ik met jou verloofd ben en nu getrouwd” Hij kust zijn vrouw passioneel. Hij trekt er zich niets van aan dat ze midden op straat staan. Hij is zielsgelukkig en dat mag iedereen weten. Sara trekt er zich ook niets van aan. Dit is een moment uit de duizend.
Als ze na een tijd terug met beide voeten op de grond staat, kijkt ze poeslief naar Simon. “Weet je wat ik nu wil doen ?”
Simon schudt zijn hoofd. “Neen, muizeke?”
Ze houdt haar hoofd wat schuin. “Ik zou graag eens even een kinderwinkel binnenglippen en al iets kopen. Of is dat raar ?”
Simon lacht “Dat ik daar niet opgekomen ben, das een schitterend idee.”
“Simon, gaan we het onze ouders al vertellen of wachten we tot na onze reis ?”Sara kijkt hem vragend aan.
“Ik weet het niet. Ik wil gerust wachten tot we terug zijn. Maar als jij het al wil vertellen” Simon geeft haar een kus.
“Nee, we wachten. Dan kunnen we het bij onze thuiskomst aan hen vertellen. De dokter heeft het gezegd de meeste koppels weten het zo pril nog niet. Laat ons maar wachten.”
Dat laat Simon zich geen twee keer zeggen. Hij heeft zo een idee waar ze naartoe is. Hij kan bijna niet wachten en zet een sprintje in. Hij trekt zijn shirt uit. Stopt een secondje .. om zijn broek uit te trekken. En loopt dan vlug verder.
Ja, hij heeft goed gedacht. Net als hij de keuken binnenloopt hoort hij een grote plons en er direct na een uitbundige lach. Hij heeft gelijk. Sara heeft zin in een duikje .. Hij sprint nog even van in de keuken en ziet haar direct. Ze bevindt zich al aan het einde van het zwembad. Terwijl Simon in een aantal grote slagen naar haar toe zwemt, gooit Sara haar BH aan de kant en doet ze snel haar slipje uit. Simon komt direct erna bij haar aan. Hij duikt onder water en komt vlak voor haar gezicht boven water… Hij kust haar innig. Ze voelt zijn armen rond haar gaan. Ze legt de haar ene hand rond zijn nek. Maar met de andere verlost ze hem verlost van een laatste obstakel. Ze verdwijnen samen kussend en knuffelend onder water. De kus duurt oneindig. De komen boven water. Ze blijven knuffelen en elkaar stimuleren. Binnen de kortste keren worden ze een.
De bewegingen onder water geven een volledig andere sensatie. De bewegingen worden heftiger. Ze komen tot een explosief hoogtepunt. En blijven verstrengeld in het water drijven.
“Scheetje, ik zie je graag.” Sara kijkt verliefd in zijn ogen.
“Mijn liefde voor jou groeit nog elke dag, muizeke” Simon is onder de indruk.
Ze blijven nog even nagenieten. Maar na een halfuurtje rapen ze hun natte en nog droge kleding bij elkaar. In het tuinhuisje ritst Simon twee handdoeken weg. Hij draait zijn vrouwtje er in. Ze lopen terug naar binnen. Het is ondertussen al na middernacht.
Simon lacht “En ik maar zeggen dat we uitgerust op reis willen vertrekken en het is alweer zo laat.”
Sara lacht. “Ik verlang naar onze reis, maar morgen .. das nog specialer… ik ben zo benieuwd.” Ze legt Simon’s hand met de hare op haar buik. Hij kijkt haar teder aan en kust haar buik. “Ja, Sara, het speelt altijd door mijn hoofd. Echt wel.”
De volgende morgen zijn de tortelduifjes al vroeg uit de veren. Sara wil nog even het stad in. Een beetje aankopen voor de reis. Rond 12 uur moeten ze bij de gynaecoloog zijn. Ze zijn blij dat hij nog een plaatsje had voor hen. Ze gaan inkopen doen. Ze hebben nog het een en ander nodig. En zo samen gezellig kort bij elkaar winkelen vindt Sara echt leuk. En ook Simon doet dat wel een keer graag. Zeker als het met Sara is. Vroeger niet… maar nu .. ja waarom niet … zijn vrouwtje wat verwennen.. en ook zichzelf natuurlijk… De ochtend vliegt voorbij. Ze gaan vlug iets eten in een soepbar. Dat is lekker en een leuke variatie op een broodje. Het smaakt. Sara koos voor een lekkere tomatensoep met balletjes en Simon voor een groentensoep. Het smaakt overheerlijk. Ze proeven speels van elkaars soep. Maar ze zijn elk bij met hun keuze.
Rond 12 uur staan ze bij de gynaecoloog op de stoep. De man ontvangt hen vriendelijk. “Dag Sara, dag Mijnheer Van Wijck.”
Sara lacht als Simon zegt “Zeg maar Simon hoor. Mijnheer is thuis gebleven.”
Sara laat haar ring zien. “En vanaf nu ben ik Mevrouw Van Wijck. We zijn sinds vrijdag getrouwd.”
De gynaecoloog feliciteert hen hartelijk. “En nu zijn jullie hier? Hebben Jullie een vermoeden ?”
Sara lacht. “Ja eigenlijk wel. Ze toont hem de predictor. Maar ja, we vertrekken morgen op huwelijksreis naar Australië. En drie weken zonder zekerheid dat kon ik niet aan. En Simon ook niet.”
De dokter lacht. “Dat zijn prachtige vooruitzichten. En ik snap wel dat je zekerheid wil. Ik zal al een echografie nemen. Dan hoef je niet te wachten op het bloedonderzoek en die resultaten wil ik je in uitzondering wel doormailen.”
Hij vraagt al nodige vragen een Sara. Sara weet op alles vrij goed te antwoorden. Dan moet ze zich laten onderzoeken. Ze is wat angstig maar met Simon bij haar valt dat wel mee. Het is nieuw voor hun tweetjes. Een nieuwe wereld die opengaat.
De dokter zet alles klaar. En laat hen op het scherm alles zien. Hij bekijkt alles aandachtig.
“Sara en Simon, zien jullie dat hier. Dat kleine witte vlekje.”
Sara en Simon knikken.
“Jullie zijn zwanger. Proficiat! Maar het is nog pril. Normaal doen ze nu nog geen echo maar voor jullie wil ik best een uitzondering maken. Veel zeggen kan ik nog niet. Maar alles zie er in orde uit. Oja, het is er eentje dus geen tweeling. Kom ga je maar terug omkleden dan ga ik wat rekenen.”
Sara verschaft een gedetailleerd antwoord op alle vragen van de gynaecoloog. Dan begint de gynaecoloog aan een soort klokje te draaien. Het zal zijn voor 7 maart 2009 is zijn mening. Sara en Simon kijken elkaar aan .. .een lentebabietje …
Hij vraagt na of Sara misselijk is. Sara vertelt van de duizelingen, maar misselijk is ze niet. Dat is vrij normaal volgens de dokter. Hij vertelt dat ze zich daar geen zorgen over moet maken. Die verdwijnen vanzelf. Ook de reis kan niet echt veel problemen geven. Veel rusten en luisteren naar je lichaam, is zijn raad. Hij zal indien nodig nog raadgevingen in de mail zetten.
Hij prikt nog even bloed. Hij heeft wat info over de onderzoeken. Het wordt ondermeer onderzocht op toxoplasmose. Hij vraagt of ze huisdieren hebben, meer bepaald katten. Simon kijkt de dokter verbaasd aan. Maar na zijn uitleg is alles duidelijk.
Daar Sara nog steeds niet gerust is over de verre reis geeft hij hen zijn GSM nummer mee. “Je mag me altijd bellen, Sara als je vragen heb of er is iets waar je ongerust over maakt. Geen probleem. Een zwangere vrouw maakt zich best niet te veel zorgen.”
Ze vertrekken vrij uitgelaten bij de dokter. Dit is het nieuws dat ze graag hoorden. Simon tilt Sara in de lucht en draait haar rond. “Mijn leven verloopt over rozen, sinds ik met jou verloofd ben en nu getrouwd” Hij kust zijn vrouw passioneel. Hij trekt er zich niets van aan dat ze midden op straat staan. Hij is zielsgelukkig en dat mag iedereen weten. Sara trekt er zich ook niets van aan. Dit is een moment uit de duizend.
Als ze na een tijd terug met beide voeten op de grond staat, kijkt ze poeslief naar Simon. “Weet je wat ik nu wil doen ?”
Simon schudt zijn hoofd. “Neen, muizeke?”
Ze houdt haar hoofd wat schuin. “Ik zou graag eens even een kinderwinkel binnenglippen en al iets kopen. Of is dat raar ?”
Simon lacht “Dat ik daar niet opgekomen ben, das een schitterend idee.”
“Simon, gaan we het onze ouders al vertellen of wachten we tot na onze reis ?”Sara kijkt hem vragend aan.
“Ik weet het niet. Ik wil gerust wachten tot we terug zijn. Maar als jij het al wil vertellen” Simon geeft haar een kus.
“Nee, we wachten. Dan kunnen we het bij onze thuiskomst aan hen vertellen. De dokter heeft het gezegd de meeste koppels weten het zo pril nog niet. Laat ons maar wachten.”