Deel 189 Laatste avond vrijgezel
Sara en Simon stappen eerst naar haar kamer. Het is mooi opgefrist. Sara kijkt verliefd in zijn ogen.
Ze zet haar koffer op het bed.
Sara: “Simon”
Simon : “Ja“
Sara : “Ik heb het nu nog moeilijker voor vannacht. “
De tranen lopen over haar wangen. “Ik wil echt niet alleen slapen, Simon”
Het gaat bij Simon door merg en been. “Lieve Sara, jij beslist. Als je wil dat ik blijf, dan blijf ik. Maar als je liever wil dat ik thuis ga slapen, dan doe ik dat ook. Maar lieveling, droog nu je tranen. Ik zie je liever gelukkig en lachend.” Hij veegt haar tranen weg en kust haar. Ze vallen op het bed. Sara kan al terug lachen.
Ze zucht. “Ik vind het moeilijk. Ik zal het straks laten weten. OK. Gaan we nu naar Vake en Make.”
Simon knikt.
Ze stappen de eetkamer binnen. Sara is blij verrast. Het is zo mooi versierd. Ze zijn alle twee sprakeloos. Simon lacht “Er zal vandaag niet veel volk geweest zijn bij Présence.” Sara schiet ook in een lach. Dan horen ze rumoer in de tuin. Ze stappen verder.
Als ze iedereen herkennen, zijn ze door het dolle heen.
Lieven stapt op Simon af “Awel waar bleven jullie. De madammen waren eerder hier dan jullie. Sara houdt van tradities hé.”
Hij geeft haar een zoen en trekt haar bij haar hand mee naar de straat. “Op de avond voor een huwelijk…” Boem.
Sara schrikt zich een ongeluk en Simon schiet in een lach “Hé” Roept hij uitgelaten.. .”Een schieting… wow amai .. das wel tof. Kom geef me maar een pintje… Dit had ik nooit verwacht.”
Sara staat nog wat overdonderd te kijken. Maar geniet ook. Ze blijft constant bij Simon in de buurt.
Maar daar steken de meiden een stokje voor. Ze trekken haar mee naar binnen.
Esther heeft ondertussen alles klaargezet. Er staat een mooie kaptafel met spiegel.
“Kom, Sara” roept Ann “Esther gaat al wat voorbereidingen treffen voor morgen en wij mogen helpen.” Sara kijkt al direct vrolijker. De gedachten aan morgen laten haar even vergeten dat ze vannacht alleen moet slapen.
Esther belt naar Mariella. Die komt dadelijk naar haar. Sara haar wordt gewassen en goed verzorgd. Een lekker geurend masker doet zijn werk. Ook Mariella en Cally komen binnen en beginnen met Lut en Margot.
Een beetje later komen ook Marnix en Yani bij Sara aanbellen. Ze worden met groot jolijt ontvangen. Yani en Marnix voegen zich bij de dames. Het wordt een gezellige boel. Sara zit met een berg rollers in haar haar. Ook de andere dames worden onder handen genomen.
Sara houdt het even van op een afstand in de gaten. In het rumoer glipt ze naar de tuin. Ze neemt een glaasje Pepsi max en gaat opzoek naar Simon. Simon staat mee op straat. Ze zet zich de gevel en houdt het schouwspel in de gaten. Ze schudt lachend haar hoofd. Mannen zijn toch eigenlijk kinderen.
Lieven loopt rond als een jongetje dat de mooiste trein cadeau gekregen heeft. Hij is in een geanimeerd gesprek met Arne en Patrick. Sara kijkt lachend toe. Het gaat blijkbaar over hoe ze de knallen nog luider krijgen. Sara ziet dat Leon en Hans de jeugdige hoogmoed van de groep in juiste banen leiden.
Daar ze zo geconcentreerd aan het volgen is heeft ze niet in de gaten dat Simon op haar toe stapt. Hij steelt een kusje. Sara schrikt maar lacht direct. “Lieve Sara, ik heb je gemist.”
Ze omarmt haar lieve schat die haar beteuterd aankijkt. “Ik ook, het gaat daarbinnen mijn petje te boven. Zie mij hier staan. Ik lijk juist een buitenaards ruimtewezen.”
Simon bekijkt haar grinnikend. “Het was me nog niet opgevallen. Maar je hebt gelijk. Ga er maar vanuit dat ze weten wat ze doen.”
Nu zo in de armen van Simon wordt ze rustig.
Simon kust haar innig.
“Lieve Sara, heb je al beslist wat je gaat doen ?” zegt hij zacht. Hij legt zijn hand op haar buik. Ze kijkt hem vertederd aan. “Simon, voorzichtig. Straks hebben ze ons door.”
Hij schudt zijn hoofd. ‘Er kijkt niemand. Ik ben zo gelukkig. Echt Sara, dit is te mooi om waar te zijn.”
Sara kijkt hem aan “Simon, laat het ons maar blijven bij ons draaiboek. Ik blijf hier bij Vake en Make. Het zal niet makkelijk zijn maar ik wil het echt wel liever zo. Als het te moeilijk wordt dan bel ik je. Ok?”
Simon knikt “Je hebt gelijk. Maar zeker bellen. Mag ik bellen want ik ga jou ook missen?”
Sara glimlacht “Tuurlijk, wat denk je nu?”
Simon kijkt bezorgd. “Hoe voel jij je nu eigenlijk, want dat heb ik nog niet gevraagd?”
Sara antwoordt “Ik voel me tiptop enkel ’s morgens ben ik wat duizelig. Ik heb dat tot nu toe kunnen verbergen, maar nu je het weet ben ik wel blij. Dat zou vrij snel over moeten zijn. Voor we vertrekken op reis zou ik wel nog graag even langs een dokter gaan.”
Simon knikt instemmend. “Ja, we gaan samen.”
“Hey, Sara en Simon, kom eens hier … Het zijn de laatste knallen en nu is het aan jullie” Thomas roept hen enthousiast toe.
Simon stapt met Sara in de hand naar de straat toe. Hij neemt de stok in de hand en duwt hem krachtig in de pot. De knal laat Sara schrikken. Simon kijkt haar bezorgd aan Maar Sara kijkt hem lachend aan en geeft hem een kus om hem gerust te stellen. Ze neemt nu zelf de stok ter hand. Simon legt zijn handen rond haar lende. Sara geeft hem nog een kusje. En daar gaat ze dan. De knal is enorm. Sara vindt het leuk. Dit was een tof begin voor hun huwelijk. Hun huwelijk is goed ingezet. Maar nu is het goed geweest. De buren moeten ook kunnen slapen.
Thomas, Niels en Alexander ruimen samen alles op. Om de avond af te sluiten drinken ze nog gezellig iets aan de bar in de tuin. De dames zijn ondertussen ook klaar. Ze zien er allemaal beeldig uit.
Lieven is in zijn element en dat samen met Arne. “ Voila, de invasie van de Eliens” roept Lieven lachend als Michèle, Helèna en de andere buitenkomen. Arne doet er nog een schepje boven op “Amai, ik krijg schrik. Gelukkig ziet mijn madame er nog normaal uit. “ Esther stapt op Arne af. “Wacht jij maar af … voor jou heb ik straks een werkje. Jij mag bij mij de rollers indraaien, want ik moet morgen erg vroeg hier zijn.”
Arne kijkt verschrikt “Esther, ik kan dat nie. Amai nie … ge zijt er toch mee aan’t lachen, hoop ik.”
Esther gaat onverstoorbaar verder. “Maar, lieve schat en het zijn er van die warme waar je voorzichtig mee moet zijn of je verbrand je vingers.” Ze geeft Arne een kus en met een uitgestreken gezicht vraagt ze poeslief. “Dat heb je toch wel voor me over niet?”
Arne kijkt nu echt beteuterd. “Ja, dan zeker.”
Sara krijgt medelijden met haar beste vriend. En Esther en de andere dames schieten in de lach. Brit roept uit “Eindelijk 1-0 voor de dames. Ja, Arne ze heeft je bij je pietje … “
Nu schiet iedereen onbedaarlijk in een lach.
Het is al na tienen. Iedereen vertrekt naar huis. Enkel Margot, Leon en Simon blijven achter. De tuin is volledig aan de kant. Margot en Leon nemen ook afscheid. Michèle is mee naar huis. Het zou wel lukken volgens Sara. Maar nu als het moment korter bijkomt .. krijgt ze het moeilijk. Ze kruipt bijna in Simon. Hij streelt haar onophoudelijk. Ook hij heeft het moeilijk. Lut kijkt ze vertederend aan. “Simon, ga nog even mee binnen en neem daar afscheid. We blijven nog wel even hier bij je ouders.”
Fleur'tje : Sara en Simon verhaal
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 190
Deel 190
Simon legt beschermend zijn arm rond Sara. Sara pakt zijn hand vast en samen gaan ze naar binnen.
Simon lacht. “Amai, Esther is mooi geïnstalleerd.”
Sara knikt maar Simon merkt op dat ze er met haar gedachten niet bij is. Ze zet zich neer in de zetel. Simon zet zich op zijn knieën voor Sara. De tranen bollen zich op in haar ooghoeken. “Sara, kijk naar mij.” Simon heft haar hoofd op en veegt liefdevol de tranen weg. “Geen tranen, dan blijf ik hier. En ook als je nadien belt, 1 belletje en ik sta hier. Jij beslist en ik respecteer je mening.”
Sara kijkt hem beteuterd aan. “Wat moet jij nu niet van me denken.”
Simon schudt mijn hoofd “Dat jij me even graag ziet als ik jou. Ik heb het er ook moeilijk mee. Maar ik snap je beweegredenen. “
Hij kust haar innig. Sara kust hem passioneel terug. De kust lijkt eeuwig te duren. Simon streelt haar rustig over haar rug. Het helpt. Ze kalmeert geleidelijk aan.
“Simon, ga nu maar. Het gaat. Ik ga direct slapen. En zal je binnen een halfuurtje nog even bellen. Dan lig jij ook in je bed. Nu ga ik eerst naar Make en maak ik nog een chocomelk klaar.” fluistert Sara.
Simon knikt “Ik zie je graag. Zo graag. En ik verlang nu nog meer naar morgen.” Hij wrijft even over haar buik en tekent met zijn vinger een hartje op haar buik. Sara glimlacht.
Ze gaan samen naar de voordeur. Sara trekt Simon nog even tegen zich aan en kust hem “Voorzichtig zijn, Simon.”
Simon knikt en loopt met haar hand in de zijne naar de auto. Hij houdt haar hand zo lang mogelijk vast. Dan ontsnapt zijn hand aan de hare. Sara zucht en perst haar lippen op elkaar. “Sara, probeer rustig te blijven . Dit is belangrijk voor jou” probeert ze zichzelf te troosten.
Simon opent het portier. En kijkt naar Sara. Hij loopt nog even terug. “Nog een kusje, please” bedelt hij.
Sara glimlacht “Tuurlijk, lieveling.”
Ze verliezen elkaar voor de zoveelste keer in enkele minuten in een passionele zoen.
Dan gaat Simon naar zijn auto. Hij heeft het ook moeilijk maar durft het niet te tonen.
“Ik zie je graag”roept Sara nog. “Tot morgen, voorzichtig zijn.”
De auto rijdt stilletjes weg. Sara blijft kijken tot ze hem niet meer ziet. Ineens voelt ze 2 armen rond haar. Het is Lut. Ze draait zich om en snikt het uit. “Wat moet jij nu niet van me denken? Ik kan Simon echt niet meer missen.”
Lut wrijft over Sara’s rug. “Maar meisje toch, das juist zo mooi …jullie kunnen niet zonder elkaar .. kom ik maak nog een chocomelk voor jou en dan kan je gaan slapen.”
Sara knikt. Ze loopt mee naar de keuken.
Lut doet teken aan Hans dat hij best niets zegt. Hij knikt begrijpend.
Sara kijkt haar vader met betraande ogen aan. “Ik ben toch een rare hé”
Hans kijkt haar vragend aan en legt zijn hand op haar schouder. “Waarom? Omdat je Simon gaat missen? Het zou raar zijn moest je dat niet doen.”
Ze omhelst haar vader. “Ik ben een geluksvogel” zegt ze stilletjes. “Zoveel begrijpende en lieve mensen om me heen.” Ze nipt van de chocolade melk. “Mmm lekker en met slagroom. Je verwent me te veel, Make.”
Lut en Hans drinken gezelllig mee. Ze praten nog wat over het voorbije jaar. Sara’s geluk kan niet op. “Ik prijs me nog steeds gelukkig dat ik toen op die advertentie gereageerd heb. Er zijn ook minder leuke dingen gebeurd, maar nu … ik voel me zo gelukkig. Echt waar … dit is te mooi om waar te zijn.” Zegt ze stil
Hans knikt “Ja, Saraatje, je hebt in zak en as gezeten maar nu … Simon is een godsgeschenk voor jou geworden.”
Sara geeuwt. “Vake, Make, ik ga slapen. Ik denk dat ik veel ga hebben aan mijn schoonheidsslaapje. Slaapwel en tot morgen.”
Ze grist nog vlug haar GSM van tafel. Lut zet de mokken vlug op het aanrecht en zij en Hans gaan ook slapen. Ze wensen elkaar nog goede nacht.
Sara loopt verder naar haar kamer. Nu ze hier zo staat … overloopt ze haar leven … ze is blij dat ze nu hier staat en morgen trouwt. Moeke zal vanuit de hemel ook gelukkig zijn. Ze weet dat Moeke haar beschermengel is. Ze gaat voor het raam staan en kijkt naar de sterren. “Moeke, ik hoop dat je Simon ook in je hart sluit. Ik zie die gast dood en doodgraag en vanaf morgen ben ik zijn vrouw. Moeke ik voel me de hemel te rijk. En jij, jij weet al meer dan al de rest, hé! Ben jij ook zo blij ? Ik ben zo intens gelukkig … een liefdesbaby “ fluistert ze en ze glimacht. “Moeke, wil jij ook over Simon waken, alstublieft?”
Sara ziet ineens een vallende ster. Ze zucht “Dank je Moeke, ik ben blij. Slaapwel.”
Ze doet haar pyjama aan en kruipt in het dubbele bed. Ze kijkt nog even meewarig naar de lege kant van het bed en neemt haar GSM.
Simon legt beschermend zijn arm rond Sara. Sara pakt zijn hand vast en samen gaan ze naar binnen.
Simon lacht. “Amai, Esther is mooi geïnstalleerd.”
Sara knikt maar Simon merkt op dat ze er met haar gedachten niet bij is. Ze zet zich neer in de zetel. Simon zet zich op zijn knieën voor Sara. De tranen bollen zich op in haar ooghoeken. “Sara, kijk naar mij.” Simon heft haar hoofd op en veegt liefdevol de tranen weg. “Geen tranen, dan blijf ik hier. En ook als je nadien belt, 1 belletje en ik sta hier. Jij beslist en ik respecteer je mening.”
Sara kijkt hem beteuterd aan. “Wat moet jij nu niet van me denken.”
Simon schudt mijn hoofd “Dat jij me even graag ziet als ik jou. Ik heb het er ook moeilijk mee. Maar ik snap je beweegredenen. “
Hij kust haar innig. Sara kust hem passioneel terug. De kust lijkt eeuwig te duren. Simon streelt haar rustig over haar rug. Het helpt. Ze kalmeert geleidelijk aan.
“Simon, ga nu maar. Het gaat. Ik ga direct slapen. En zal je binnen een halfuurtje nog even bellen. Dan lig jij ook in je bed. Nu ga ik eerst naar Make en maak ik nog een chocomelk klaar.” fluistert Sara.
Simon knikt “Ik zie je graag. Zo graag. En ik verlang nu nog meer naar morgen.” Hij wrijft even over haar buik en tekent met zijn vinger een hartje op haar buik. Sara glimlacht.
Ze gaan samen naar de voordeur. Sara trekt Simon nog even tegen zich aan en kust hem “Voorzichtig zijn, Simon.”
Simon knikt en loopt met haar hand in de zijne naar de auto. Hij houdt haar hand zo lang mogelijk vast. Dan ontsnapt zijn hand aan de hare. Sara zucht en perst haar lippen op elkaar. “Sara, probeer rustig te blijven . Dit is belangrijk voor jou” probeert ze zichzelf te troosten.
Simon opent het portier. En kijkt naar Sara. Hij loopt nog even terug. “Nog een kusje, please” bedelt hij.
Sara glimlacht “Tuurlijk, lieveling.”
Ze verliezen elkaar voor de zoveelste keer in enkele minuten in een passionele zoen.
Dan gaat Simon naar zijn auto. Hij heeft het ook moeilijk maar durft het niet te tonen.
“Ik zie je graag”roept Sara nog. “Tot morgen, voorzichtig zijn.”
De auto rijdt stilletjes weg. Sara blijft kijken tot ze hem niet meer ziet. Ineens voelt ze 2 armen rond haar. Het is Lut. Ze draait zich om en snikt het uit. “Wat moet jij nu niet van me denken? Ik kan Simon echt niet meer missen.”
Lut wrijft over Sara’s rug. “Maar meisje toch, das juist zo mooi …jullie kunnen niet zonder elkaar .. kom ik maak nog een chocomelk voor jou en dan kan je gaan slapen.”
Sara knikt. Ze loopt mee naar de keuken.
Lut doet teken aan Hans dat hij best niets zegt. Hij knikt begrijpend.
Sara kijkt haar vader met betraande ogen aan. “Ik ben toch een rare hé”
Hans kijkt haar vragend aan en legt zijn hand op haar schouder. “Waarom? Omdat je Simon gaat missen? Het zou raar zijn moest je dat niet doen.”
Ze omhelst haar vader. “Ik ben een geluksvogel” zegt ze stilletjes. “Zoveel begrijpende en lieve mensen om me heen.” Ze nipt van de chocolade melk. “Mmm lekker en met slagroom. Je verwent me te veel, Make.”
Lut en Hans drinken gezelllig mee. Ze praten nog wat over het voorbije jaar. Sara’s geluk kan niet op. “Ik prijs me nog steeds gelukkig dat ik toen op die advertentie gereageerd heb. Er zijn ook minder leuke dingen gebeurd, maar nu … ik voel me zo gelukkig. Echt waar … dit is te mooi om waar te zijn.” Zegt ze stil
Hans knikt “Ja, Saraatje, je hebt in zak en as gezeten maar nu … Simon is een godsgeschenk voor jou geworden.”
Sara geeuwt. “Vake, Make, ik ga slapen. Ik denk dat ik veel ga hebben aan mijn schoonheidsslaapje. Slaapwel en tot morgen.”
Ze grist nog vlug haar GSM van tafel. Lut zet de mokken vlug op het aanrecht en zij en Hans gaan ook slapen. Ze wensen elkaar nog goede nacht.
Sara loopt verder naar haar kamer. Nu ze hier zo staat … overloopt ze haar leven … ze is blij dat ze nu hier staat en morgen trouwt. Moeke zal vanuit de hemel ook gelukkig zijn. Ze weet dat Moeke haar beschermengel is. Ze gaat voor het raam staan en kijkt naar de sterren. “Moeke, ik hoop dat je Simon ook in je hart sluit. Ik zie die gast dood en doodgraag en vanaf morgen ben ik zijn vrouw. Moeke ik voel me de hemel te rijk. En jij, jij weet al meer dan al de rest, hé! Ben jij ook zo blij ? Ik ben zo intens gelukkig … een liefdesbaby “ fluistert ze en ze glimacht. “Moeke, wil jij ook over Simon waken, alstublieft?”
Sara ziet ineens een vallende ster. Ze zucht “Dank je Moeke, ik ben blij. Slaapwel.”
Ze doet haar pyjama aan en kruipt in het dubbele bed. Ze kijkt nog even meewarig naar de lege kant van het bed en neemt haar GSM.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 191
Deel 191
Ze drukt op de redial toets. Ze hoort de GSM over gaan. “Dag lieveling, gaat het” hoort ze ineens.
Sara “Ja, Simon, ik mis je, ik lig nu in bed. En jij?”
Simon “Ik heb nog even met mijn ouders gepraat. Over ons. Ze zijn zo blij voor ons. Ze zijn gelukkig dat ik veranderd ben en dank zij en voor jou. Ze spreken zo vol lof over hun schoondochter to be. Echt Sara, wij gaan een mooie toekomst tegemoet.”
Sara “Ik weet het, Simon. Vake en Make zijn ook gelukkig. Ik heb nog wat gesnotterd maar ze zijn er zeker van dat dat enkel is omdat wij elkaar zo graag zien. En daar ben ik ook van overtuigd.
Simon “Sara, de radio staat hier op. Luister eens. Het is een liedje van Celin Dion. Alle By Myself.”
When I was young
I never needed anyone
And making love was just for fun
Those days are gone
Livin` alone
I think of all the friends I`ve known
When I dial the telephone
Nobody`s home
All by myself
Don`t wanna be
All by myself
Anymore
Hard to be sure
Sometimes I feel so insecure
And loves so distant and obscure
Remains the cure
Ze luisteren samen naar het liedje. Sara veegt een traan weg. Ook Simon krijgt het moeilijk.
Simon : “Er zijn stukjes in die tekst die zo mooi zijn en zo toepasselijk. Toen ik jong was
had ik nooit iemand nodigen vree gewoon voor de lol. Die dagen zijn voorbij.
Dat toepasselijk voor ons.
Sara : “Ja, zeker. Maar zo pessimistisch ben ik niet hoor. Ik wil bij jou zijn. Niet alleen … ik heb jou nodig altijd .. jij moet bij mij zijn”
Simon lacht : “Gelukkig maar … ik kijk uit naar morgen. Zoveel verrassingen … ik verlang echt.”
Sara : “Ik ook… wat gaan we allemaal beleven… “
Simon : “Jij hebt me vandaag al de verrassing van mijn leven bezorgd. Ik ben zo blij Sara. We stappen morgen met zijn drietjes naar het altaar. Amai, ik had dat nooit durven dromen. Andere koppels moet zo lang proberen. En bij ons… bijna van de eerste keer raak.”
Sara lacht : “Ja, Simon das waar. Ik wou je het al vroeger vertellen maar nu .. .zo als verrassing op een momentje zo alleen vond ik wel leuk. En ik ben zielsgelukkig met jouw reactie.”
Simon : “Sara, had jij schrik voor mijn reactie. Dat meen je niet?”
Sara : “Neen, enkel dat je een beetje boos zou zijn geweest dat ik het je niet direct verteld heb.”
Simon : “Maar Sara toch … ik kan toch niet boos zijn op jou … en ik weet het nu toch. Moest je nu al een echo of zo gehad hebben dan misschien wel …een heel klein beetje … maar nu … neen”
Sara zucht opgelucht. “Ik wou het wel direct vertellen maar ik wou ook wel wachten tot een moment dat ik juist vond .. ja daarstraks was het juiste moment. Simon?”
Simon : “Ja”
Sara : “Ik zie je graag.”
Simon : “Ik zie jou nog liever.”
Sara lacht. Ze babbelen nog rustig verder over de toekomst. Samen met de kleine Sara of Simon. Wat zij het liefste willen. Een meisje of een jongen. Ze komen er niet uit. Als het maar gezond is, is het logische besluit. Sara vertelt over haar dagdromen. Samen gaan wandelen, samen genieten van de babytijd, … Ze ziet hen al lopen over de Meir met de kinderwagen. Simon met het kleintje in de armen. Sara die een badje geeft.
Ze hoort Simon zuchten.
Sara : “Wat is er, Simon?”
Simon : “Moeten we daar nu echt nog 9 maand op wachten?”’
Sara : “Ja, Simon, maar ik denk dat een zwangerschap ook leuk is. Je groeit in je nieuwe rol, denk ik.”
Het is ondertussen al laat. Sara geeuwt. Simon besluit het gesprek af te ronden. Maar das makkelijker gezegd als gedaan.
Hij laat haar nog een liedje horen van Whitney Houston, I will always love you.
If I Should stay I would only be in your way
So I'll go But I know I'll think of you every step of the way
And I... Will always Love you, oohh
Will always Love you You
My darling you Mmm-mm
And I... Will always love you
I... Will always love you
I, I will always love You.... You
Darling I love you I'll always I'll always Love You.. Oooh Ooohhh
Sara luistert naar het liedje. Ze heeft dit altijd een mooi liedje gevonden. En nu … het is zo toepasselijk. Er rolt een traan over haar wang. Ze luistert aandachtig. En valt zo in slaap.
Simon geniet ook van de muziek. Ineens hoort hij Sara niet meer. Als de laatste tonen verdwenen zijn vraagt hij zacht “Sara, ben je er nog?”
Er komt geen reactie. Hij drukt op het rode telefoontje en valt ook in slaap. Met een glimlacht om zijn gezicht want hij heeft Sara rustig weten te laten inslapen.
Ze drukt op de redial toets. Ze hoort de GSM over gaan. “Dag lieveling, gaat het” hoort ze ineens.
Sara “Ja, Simon, ik mis je, ik lig nu in bed. En jij?”
Simon “Ik heb nog even met mijn ouders gepraat. Over ons. Ze zijn zo blij voor ons. Ze zijn gelukkig dat ik veranderd ben en dank zij en voor jou. Ze spreken zo vol lof over hun schoondochter to be. Echt Sara, wij gaan een mooie toekomst tegemoet.”
Sara “Ik weet het, Simon. Vake en Make zijn ook gelukkig. Ik heb nog wat gesnotterd maar ze zijn er zeker van dat dat enkel is omdat wij elkaar zo graag zien. En daar ben ik ook van overtuigd.
Simon “Sara, de radio staat hier op. Luister eens. Het is een liedje van Celin Dion. Alle By Myself.”
When I was young
I never needed anyone
And making love was just for fun
Those days are gone
Livin` alone
I think of all the friends I`ve known
When I dial the telephone
Nobody`s home
All by myself
Don`t wanna be
All by myself
Anymore
Hard to be sure
Sometimes I feel so insecure
And loves so distant and obscure
Remains the cure
Ze luisteren samen naar het liedje. Sara veegt een traan weg. Ook Simon krijgt het moeilijk.
Simon : “Er zijn stukjes in die tekst die zo mooi zijn en zo toepasselijk. Toen ik jong was
had ik nooit iemand nodigen vree gewoon voor de lol. Die dagen zijn voorbij.
Dat toepasselijk voor ons.
Sara : “Ja, zeker. Maar zo pessimistisch ben ik niet hoor. Ik wil bij jou zijn. Niet alleen … ik heb jou nodig altijd .. jij moet bij mij zijn”
Simon lacht : “Gelukkig maar … ik kijk uit naar morgen. Zoveel verrassingen … ik verlang echt.”
Sara : “Ik ook… wat gaan we allemaal beleven… “
Simon : “Jij hebt me vandaag al de verrassing van mijn leven bezorgd. Ik ben zo blij Sara. We stappen morgen met zijn drietjes naar het altaar. Amai, ik had dat nooit durven dromen. Andere koppels moet zo lang proberen. En bij ons… bijna van de eerste keer raak.”
Sara lacht : “Ja, Simon das waar. Ik wou je het al vroeger vertellen maar nu .. .zo als verrassing op een momentje zo alleen vond ik wel leuk. En ik ben zielsgelukkig met jouw reactie.”
Simon : “Sara, had jij schrik voor mijn reactie. Dat meen je niet?”
Sara : “Neen, enkel dat je een beetje boos zou zijn geweest dat ik het je niet direct verteld heb.”
Simon : “Maar Sara toch … ik kan toch niet boos zijn op jou … en ik weet het nu toch. Moest je nu al een echo of zo gehad hebben dan misschien wel …een heel klein beetje … maar nu … neen”
Sara zucht opgelucht. “Ik wou het wel direct vertellen maar ik wou ook wel wachten tot een moment dat ik juist vond .. ja daarstraks was het juiste moment. Simon?”
Simon : “Ja”
Sara : “Ik zie je graag.”
Simon : “Ik zie jou nog liever.”
Sara lacht. Ze babbelen nog rustig verder over de toekomst. Samen met de kleine Sara of Simon. Wat zij het liefste willen. Een meisje of een jongen. Ze komen er niet uit. Als het maar gezond is, is het logische besluit. Sara vertelt over haar dagdromen. Samen gaan wandelen, samen genieten van de babytijd, … Ze ziet hen al lopen over de Meir met de kinderwagen. Simon met het kleintje in de armen. Sara die een badje geeft.
Ze hoort Simon zuchten.
Sara : “Wat is er, Simon?”
Simon : “Moeten we daar nu echt nog 9 maand op wachten?”’
Sara : “Ja, Simon, maar ik denk dat een zwangerschap ook leuk is. Je groeit in je nieuwe rol, denk ik.”
Het is ondertussen al laat. Sara geeuwt. Simon besluit het gesprek af te ronden. Maar das makkelijker gezegd als gedaan.
Hij laat haar nog een liedje horen van Whitney Houston, I will always love you.
If I Should stay I would only be in your way
So I'll go But I know I'll think of you every step of the way
And I... Will always Love you, oohh
Will always Love you You
My darling you Mmm-mm
And I... Will always love you
I... Will always love you
I, I will always love You.... You
Darling I love you I'll always I'll always Love You.. Oooh Ooohhh
Sara luistert naar het liedje. Ze heeft dit altijd een mooi liedje gevonden. En nu … het is zo toepasselijk. Er rolt een traan over haar wang. Ze luistert aandachtig. En valt zo in slaap.
Simon geniet ook van de muziek. Ineens hoort hij Sara niet meer. Als de laatste tonen verdwenen zijn vraagt hij zacht “Sara, ben je er nog?”
Er komt geen reactie. Hij drukt op het rode telefoontje en valt ook in slaap. Met een glimlacht om zijn gezicht want hij heeft Sara rustig weten te laten inslapen.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 192
Deel 192
Rond een uur of half acht komt Lut de kamer van Sara binnen. Ze ziet de GSM van Sara liggen op het hoofdkussen. Sara slaapt nog. Ze gaat stiletjes naast haar zitten.
Ze glimlacht en neemt de Gsm weg. “Ze waren misschien niet bij elkaar maar ze is alleszins samen met Simon in slaap gevallen.” Denkt Lut.
“Sara, wakker worden, meisje. Binnen een halfuurtje zijn Esther en Mariëlla hier.” Lut wrijft langs Sara schouder.
Sara opent lachend haar ogen. Kijkt direct verschrikt rond en zegt dan “Goedemorgen, Lut. Waar is Simon?”
Lut lacht “Hier” zegt ze en ze laat Sara haar GSM zien.
Nu herinnert Sara het zich. Ze bloost. “Aja .. ik ben in slaap gevallen met I always love you van Whitney. Simon heeft me dat laten horen.” Ze bloost.
Maar Lut vindt het lief.
“Maar nu uit de veren .. vooruit met de geit … jij bent de bruid vandaag… en binnen een halfuur zijn de dames hier om je onder handen te nemen.” Lacht Lut.
“Je hebt gelijk” en vrolijk springt Sara het bed uit. “Ik ga een badje nemen en ik moet een badjas aantrekken en mijn lingerie zit in mijn tas.”
Lut gaat naar de deur. “Ik ga beneden een ontbijt klaar maken voor jou. Als je me nodig hebt roep me dan maar. En ja je bad staat al klaar met alles erop en eraan.”
Sara gaat naar de badkamer. Er hangt een briefje op de spiegel “Een eerste verrassing van ons. Geniet van deze dag. Ann & Thomas.”
“Wat lief” denkt Sara. Ze zet zich in het bad. In het water drijven rozenblaadjes. En van die hartjes in donker roos en rood. Het ruikt heerlijk in de badkamer naar de geurkaarsen op de vensterbank. Sara geniet ervan. “Alleen jammer … dat …. “ maar dat kan ze oplossen.
Ze neemt haar telefoon en roept het laatste nummer op. Het belt vrij lang. Maar dan …
“Goedemorgen, mijn allerliefste schat” Zegt ze direct.
Ze hoort wat gemompel aan de andere kant en dan geeuwend. “Goedemorgen, lieve Sara. Sorry … brr … ja nu ben ik wakker … hé Leuk .. je bent er niet en toch maak je me wakker.” Simon is wakker.
“Oh nee, ik heb je wakker gemaakt. Sorry. Ik zit al in bad.” Schrikt Sara.
“Oh, jij zit al in bad. Ik wou dat ik er bij in zat … wacht ik kom af.”
Sara: “Neen, Simon, alle dat bedoel ik niet … ik mag je straks pas zien … maar binnen een kwartier is Esther er al.”
Simon : “Ja, ik weet het … maar nu krijg ik het moeilijk … grr… ik wou echt… Kerdekke … ”
Sara : “Simon, ik weet het. Maar het ergste is nu voorbij. Nog eens bedankt voor vannacht. Ik ben tijdens het liedje in slaapgevallen en heb alleen maar jou voor ogen gehad in mijn dromen. Je bent een schat. Je hebt jezelf weggecijferd omdat je wist dat ik het moeilijk had.”
Simon : “Ik was ook moe en ben nadien ook direct in slaap gevallen. Ik heb ook van jou gedroomd.”
Simon kijkt naar de wekker. “O Sara ik moet voortmaken of ik ben te laat bij jou.” Ma staat al de roepen aan de trap.”
Hij kust zijn GSM. Sara doet lachend hetzelfde. “Tot straks” roepen ze nog alle twee en dan haken ze in.
Sara wast zich verder en stapt nadien vrolijk uit bad. Ze trekt de lingerie aan en daarover de mooie zachte witte badjas van Margot. Dan loopt ze naar beneden.
Rond een uur of half acht komt Lut de kamer van Sara binnen. Ze ziet de GSM van Sara liggen op het hoofdkussen. Sara slaapt nog. Ze gaat stiletjes naast haar zitten.
Ze glimlacht en neemt de Gsm weg. “Ze waren misschien niet bij elkaar maar ze is alleszins samen met Simon in slaap gevallen.” Denkt Lut.
“Sara, wakker worden, meisje. Binnen een halfuurtje zijn Esther en Mariëlla hier.” Lut wrijft langs Sara schouder.
Sara opent lachend haar ogen. Kijkt direct verschrikt rond en zegt dan “Goedemorgen, Lut. Waar is Simon?”
Lut lacht “Hier” zegt ze en ze laat Sara haar GSM zien.
Nu herinnert Sara het zich. Ze bloost. “Aja .. ik ben in slaap gevallen met I always love you van Whitney. Simon heeft me dat laten horen.” Ze bloost.
Maar Lut vindt het lief.
“Maar nu uit de veren .. vooruit met de geit … jij bent de bruid vandaag… en binnen een halfuur zijn de dames hier om je onder handen te nemen.” Lacht Lut.
“Je hebt gelijk” en vrolijk springt Sara het bed uit. “Ik ga een badje nemen en ik moet een badjas aantrekken en mijn lingerie zit in mijn tas.”
Lut gaat naar de deur. “Ik ga beneden een ontbijt klaar maken voor jou. Als je me nodig hebt roep me dan maar. En ja je bad staat al klaar met alles erop en eraan.”
Sara gaat naar de badkamer. Er hangt een briefje op de spiegel “Een eerste verrassing van ons. Geniet van deze dag. Ann & Thomas.”
“Wat lief” denkt Sara. Ze zet zich in het bad. In het water drijven rozenblaadjes. En van die hartjes in donker roos en rood. Het ruikt heerlijk in de badkamer naar de geurkaarsen op de vensterbank. Sara geniet ervan. “Alleen jammer … dat …. “ maar dat kan ze oplossen.
Ze neemt haar telefoon en roept het laatste nummer op. Het belt vrij lang. Maar dan …
“Goedemorgen, mijn allerliefste schat” Zegt ze direct.
Ze hoort wat gemompel aan de andere kant en dan geeuwend. “Goedemorgen, lieve Sara. Sorry … brr … ja nu ben ik wakker … hé Leuk .. je bent er niet en toch maak je me wakker.” Simon is wakker.
“Oh nee, ik heb je wakker gemaakt. Sorry. Ik zit al in bad.” Schrikt Sara.
“Oh, jij zit al in bad. Ik wou dat ik er bij in zat … wacht ik kom af.”
Sara: “Neen, Simon, alle dat bedoel ik niet … ik mag je straks pas zien … maar binnen een kwartier is Esther er al.”
Simon : “Ja, ik weet het … maar nu krijg ik het moeilijk … grr… ik wou echt… Kerdekke … ”
Sara : “Simon, ik weet het. Maar het ergste is nu voorbij. Nog eens bedankt voor vannacht. Ik ben tijdens het liedje in slaapgevallen en heb alleen maar jou voor ogen gehad in mijn dromen. Je bent een schat. Je hebt jezelf weggecijferd omdat je wist dat ik het moeilijk had.”
Simon : “Ik was ook moe en ben nadien ook direct in slaap gevallen. Ik heb ook van jou gedroomd.”
Simon kijkt naar de wekker. “O Sara ik moet voortmaken of ik ben te laat bij jou.” Ma staat al de roepen aan de trap.”
Hij kust zijn GSM. Sara doet lachend hetzelfde. “Tot straks” roepen ze nog alle twee en dan haken ze in.
Sara wast zich verder en stapt nadien vrolijk uit bad. Ze trekt de lingerie aan en daarover de mooie zachte witte badjas van Margot. Dan loopt ze naar beneden.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 193
Deel 193
Ondertussen staat Simon ook onder de douche. Hij neemt er deze keer zijn tijd voor. Na de douche trekt hij het ondergoed aan dat zijn ma klaargelegd had. En de witte badjas. Hij neemt zijn tijd om zich te scheren. Hij wil zeker geen risico lopen op een verwonding. Ineens staat Margot naast hem. “En dan zeggen ze dat vrouwen veel tijd nodig hebben. Mijn zoon jij kan er ook iets van. Je staat al een uur in de badkamer.”
“Ma, ook goedemorgen.” Zegt hij wat geërgerd. “Ik ben bijna klaar.” Hij neemt de fles aftershave.
Ze gaan samen naar beneden. Simon drinkt een tas koffie. “Heb je Sara al gehoord?” Vraagt Margot.
“Wat denk je nu ? Natuurlijk. Ze zat al in bad en Esther ging komen.” Simon is zenuwachtig.
Margot beseft dat ze beter wat rustiger wordt, want op deze manier levert ze een hypernerveuze zoon af en dat wil ze vermijden.
Maar daar is Leon. “Goedemorgen, Simon, gaat het ?” vraagt hij rustig.
Simon zucht “Ja, als ma zich wat rustig houdt dan gaat het … maar ik voel wel een zekere stress. Alles moet goed lopen. Das belangrijk.”
Margot gaat naast Simon zitten “Sorry, Simon, ik ga er op letten. Maar je kent me … ik ben een stresskonijn.”
Leon en Simon lachen. Er wordt gebeld. Ze horen direct dat het Marnix is. “Dag schatten, hoe gaat het hier?” hij staat al in de keuken. “Hier is de kledingleverancier van dienst.”
Margot lacht en gaat met Marnix naar de eetkamer. Er staat een kleding rek klaar. “En zijn de andere ook bevoorraad ?” vraagt Margot.
Marnix knikt “Ja, ik ben uitverkocht. En Niels zal straks bij Sara zijn.”
Simon is wat rustiger. Iets later is ook Mariëlla bij Simon. Ze begint direct met Simon’s haar. Ze geeft hem een hoofdmassage. “Mariëlla, dit had ik net nodig. Dit maakt me rustig.” Zucht Simon.
Het bruidsboeket staat in een statief op tafel. Het is een heel eenvoudig maar mooi boeket met alle stengels samengebonden in een groene stengel. Met crème roosjes. Wat lichtgroene hortensia’s en mooie kleine groene Aronskelkjes. Bovenaan zit er een groen hartvormige dik glimmend blad met in de punt een witte roos. Tussen de crème roosje zitten er een aantal roosje in een stemmig oud roze. Het is een schitterend boeket. Aan 1 kant hangen er een aantal groene blaadjes naar beneden. Simon kijkt naar zijn kostuum het ziet er prachtig uit. Hij geniet. Dit is hun dag …
Ondertussen staat Simon ook onder de douche. Hij neemt er deze keer zijn tijd voor. Na de douche trekt hij het ondergoed aan dat zijn ma klaargelegd had. En de witte badjas. Hij neemt zijn tijd om zich te scheren. Hij wil zeker geen risico lopen op een verwonding. Ineens staat Margot naast hem. “En dan zeggen ze dat vrouwen veel tijd nodig hebben. Mijn zoon jij kan er ook iets van. Je staat al een uur in de badkamer.”
“Ma, ook goedemorgen.” Zegt hij wat geërgerd. “Ik ben bijna klaar.” Hij neemt de fles aftershave.
Ze gaan samen naar beneden. Simon drinkt een tas koffie. “Heb je Sara al gehoord?” Vraagt Margot.
“Wat denk je nu ? Natuurlijk. Ze zat al in bad en Esther ging komen.” Simon is zenuwachtig.
Margot beseft dat ze beter wat rustiger wordt, want op deze manier levert ze een hypernerveuze zoon af en dat wil ze vermijden.
Maar daar is Leon. “Goedemorgen, Simon, gaat het ?” vraagt hij rustig.
Simon zucht “Ja, als ma zich wat rustig houdt dan gaat het … maar ik voel wel een zekere stress. Alles moet goed lopen. Das belangrijk.”
Margot gaat naast Simon zitten “Sorry, Simon, ik ga er op letten. Maar je kent me … ik ben een stresskonijn.”
Leon en Simon lachen. Er wordt gebeld. Ze horen direct dat het Marnix is. “Dag schatten, hoe gaat het hier?” hij staat al in de keuken. “Hier is de kledingleverancier van dienst.”
Margot lacht en gaat met Marnix naar de eetkamer. Er staat een kleding rek klaar. “En zijn de andere ook bevoorraad ?” vraagt Margot.
Marnix knikt “Ja, ik ben uitverkocht. En Niels zal straks bij Sara zijn.”
Simon is wat rustiger. Iets later is ook Mariëlla bij Simon. Ze begint direct met Simon’s haar. Ze geeft hem een hoofdmassage. “Mariëlla, dit had ik net nodig. Dit maakt me rustig.” Zucht Simon.
Het bruidsboeket staat in een statief op tafel. Het is een heel eenvoudig maar mooi boeket met alle stengels samengebonden in een groene stengel. Met crème roosjes. Wat lichtgroene hortensia’s en mooie kleine groene Aronskelkjes. Bovenaan zit er een groen hartvormige dik glimmend blad met in de punt een witte roos. Tussen de crème roosje zitten er een aantal roosje in een stemmig oud roze. Het is een schitterend boeket. Aan 1 kant hangen er een aantal groene blaadjes naar beneden. Simon kijkt naar zijn kostuum het ziet er prachtig uit. Hij geniet. Dit is hun dag …
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 194 A
Deel 194 A
Na het ontbijt zet Sara zich in de stoel bij Esther, die ondertussen al alles klaargezet heeft. Ze is zo blij met Esther bij haar. Ze omhelst Esther. “Jij bent de eerste die ik als vriendin beschouwd heb, ik had nooit echt vriendinnen, ja Arne … maar das een geval apart, hé.”
Esther lacht. “Ik ben blij met een vriendin zoals jij. En jouw beste vriend is nu ook mijn liefje. Maar nu moet ik voortmaken of Simon gaat boos worden op mij.”
Esther kijkt de rollen in Sara’s haar na. Maar alles zit goed. Dan begint ze Sara op de maken. Vroeger moest Sara hier niets van weten maar nu … ze geniet al van deze handelingen. De borstel met poeder, oogschaduw, mascara, lippenstift…. Sara geniet van alles.
Sara : “Esther”
Esther : “Ja heu”
Sara: “ De laatste drie maanden waren de gelukkigste van mijn leven”
Esther lacht “Het is u aan te zien. Ge straalt”
Sara: “Ja?”
Esther knikt overtuigd. En brengt verder poeder aan met een dikke poederborstel.
Sara : “Maar het mooiste moet nog komen.”
Esther knikt lachen.
De bel gaat over. Ze horen gestommel in de hal.
Hans komt binnen in de eetkamer. “De trouwjurk wordt geleverd.”
Iedereen is onder de indruk. Ze roepen in koor “Oh”
Hans : “Kom binnen.”
Sara : “Hey Niels”
Esther zwaait even naar Niels.
Hans draait zich naar Sara en zegt “Ik ga even kijken waar Lut blijft.”
Niels “Hoi. Als ge wilt, help ik u in uw trouwjurk.”
Sara : “Nu?” en Sara draait zich naar Niels en wil rechtstaan.
“Nee” roept Ester en ze duwt Sara terug op haar stoel en draait haar gezicht naar zich toe “Nee, efkens blijven zitten.”
Sara kijkt Esther beteuterd aan. “Sorry.”
Esther glimlacht en werkt geconcentreerd verder. Niels houdt het grinnikend in de gaten. En legt de jurk voorzichtig op de zetel.
Sara steekt haar horloge in de lucht.
Sara : “ Nog 2 uren, Esther.”
Esther glimlacht en plaagt Sara een beetje “ Ja ma, twee uur is nog lang.”
Dat is waar, dat is nog lang. Sara haalt haar schouders op.
Sara straalt ondanks de zenuwachtigheid. Ze is klaar om Simon’s vrouw te worden. Ze is nog nooit zo zeker van iets geweest. Hans en Lut komen de eetkamer binnen. Ze zien er prachtig uit. Hans in zijn donker pak met wit hemd. Klassiek maar dat past bij Vake. En Lut … zo mooi met een lange lichtgroene rok met sober bloemenmotief. En het aangerimpeld bustier in effen groen een tintje donkerder staat haar beeldig. Het geheel is af door het melkachtig doorzichtige bolerootje.
Hans loopt enorm zenuwachtig rond. Lut houdt hem hoofdschuddend in de gaten. “Je vake is zenuwachtiger dan jij, Sara.”
Sara knikt “Ik heb besloten om vanaf dit eigenste momentalleen maar te genieten.”
Lut lacht “Gelijk heb je … alles is geregeld. Jij en Simon mogen enkel genieten.”
Esther is ondertussen klaar. Sara’s haar is opgestoken in een losse staart. Esther heeft een aantal stukjes haar los langs Sara’s gezicht laten vallen. Mooi opgekruld. In het haar zitten glazen pareltjes verwerkt. Die met een doorzichtbaar draadje met elkaar verbonden zijn. Het kapsel is speels maar heel mooi. Sara ziet er beeldig uit. Zelfs met de badjas.
Esther roept Niels erbij. Yana is ondertussen ook toegekomen.
Ondertussen is Lut boven bezig met de kinderen van Fleur. Fleur en Stef zien er stralend uit. Kleine Sofie lijkt net uit een sprookje van Assepoester te zijn weggelopen. En Maarten in het ecru pak met bruine vest ziet er prachtig uit. Leen glundert in haar crèmekleurige rok in ongelijke laagjes met kanten legging. Het topje met swarophski kristallen, die het woord Présence vormen, maakt het geheel speels en jong af. Hans komt ook even naar boven. Want beneden maakt hij enkel Sara zenuwachtig.
Rond twintig voor 10 kan Sara haar jurk aantrekken. Ze ziet er prachtig uit. Het aansluitend bustier pas perfect. En de lange rok in flinterdunne laagjes staat haar beeldig.
Ze kijkt voldaan in de spiegel. “Bedankt, Niels, dit is prachtig. Mijn droomjurk.”
Niels is blij. Ze geeft Niels een kus. Esther lacht en werkt Sara nog wat bij. Esther en de andere staan met haar mond vol tanden. Sara ziet er prachtig uit. De schoenen met hogere hak maken het geheel af.
Het volk komt ondertussen aan bij Sara. Helèna en Steven, Arne zonder Esther want die was er al, ook Alexander en Britt. Er wordt nog snel iets gedronken.
Sara is onder de indruk van de vrienden. Arne in zijn gouden vest… zo heeft ze haar beste vriend nog niet dikwijls gezien. Geen stropdas … maar das normaal maar het witte hemd met beige strepen staat hem prachtig. De witte broek maakt het een mooi geheel. Esther is ondertussen ook klaar. Een eenvoudig zwarte jurk met een korte zwarte kralen ketting.
Helèna draagt de creatie van Marnix met de nodige flair. Het is een geel gouden lange smalle jurk met erboven een 20 cm kortere kanten zwarte jurk. Op subtiele wijze komt het geel er op bepaalde plaats volledig door. Aan 1 zijde aan het bovendeel hangt een stukje kant speels naar beneden. De strapless jurk staat haar beeldig. En Steven in zijn donker pak is netjes. Zijn stropdas met witte tekening maakt het geheel af.
Alexander lijkt uit een maffia film weggelopen. Maar naast Britt pas het perfect. Britt’s vuurrode lange jurk staat haar beeldig. De spaghetti bandjes kruisen op de rug. De jurk heeft een diep rug uitsnijding. En is rondom de lende versierd met zwarte bloemen en blinkende inktzwarte blinkende parels. Het rokgedeelte is wat chiffonachtig en de zwarte onderrok geeft een mooi effect aan de jurk. Niels heeft zich overtroffen. Britt is blij met de jurk. En naast haar Alexander … haar dag kan niet stuk… Het grote verschil aan Alexander is zijn haar. Het hangt los krullend tot aan zijn schouder … het maakt hem zachter…
Iedereen is in de wolken. Iedereen geniet. Niels is blij. Hun opzet is gelukt ze hebben voor iedereen het geschikte ontworpen. Hij ziet er ook mooi uit in maatpak. De langere vest is een goede keuze voor hem. De kleur is gewaagd maar staat hem wel. Licht geel. Zonder stropdas. Maar ja … met die kleur past hij wondermooi bij Yana in een geel kleedje. Heel kort maar ze staat er wondermooi mee. Het jurkje in A lijn waaiert onderaan wat uit.
Na het ontbijt zet Sara zich in de stoel bij Esther, die ondertussen al alles klaargezet heeft. Ze is zo blij met Esther bij haar. Ze omhelst Esther. “Jij bent de eerste die ik als vriendin beschouwd heb, ik had nooit echt vriendinnen, ja Arne … maar das een geval apart, hé.”
Esther lacht. “Ik ben blij met een vriendin zoals jij. En jouw beste vriend is nu ook mijn liefje. Maar nu moet ik voortmaken of Simon gaat boos worden op mij.”
Esther kijkt de rollen in Sara’s haar na. Maar alles zit goed. Dan begint ze Sara op de maken. Vroeger moest Sara hier niets van weten maar nu … ze geniet al van deze handelingen. De borstel met poeder, oogschaduw, mascara, lippenstift…. Sara geniet van alles.
Sara : “Esther”
Esther : “Ja heu”
Sara: “ De laatste drie maanden waren de gelukkigste van mijn leven”
Esther lacht “Het is u aan te zien. Ge straalt”
Sara: “Ja?”
Esther knikt overtuigd. En brengt verder poeder aan met een dikke poederborstel.
Sara : “Maar het mooiste moet nog komen.”
Esther knikt lachen.
De bel gaat over. Ze horen gestommel in de hal.
Hans komt binnen in de eetkamer. “De trouwjurk wordt geleverd.”
Iedereen is onder de indruk. Ze roepen in koor “Oh”
Hans : “Kom binnen.”
Sara : “Hey Niels”
Esther zwaait even naar Niels.
Hans draait zich naar Sara en zegt “Ik ga even kijken waar Lut blijft.”
Niels “Hoi. Als ge wilt, help ik u in uw trouwjurk.”
Sara : “Nu?” en Sara draait zich naar Niels en wil rechtstaan.
“Nee” roept Ester en ze duwt Sara terug op haar stoel en draait haar gezicht naar zich toe “Nee, efkens blijven zitten.”
Sara kijkt Esther beteuterd aan. “Sorry.”
Esther glimlacht en werkt geconcentreerd verder. Niels houdt het grinnikend in de gaten. En legt de jurk voorzichtig op de zetel.
Sara steekt haar horloge in de lucht.
Sara : “ Nog 2 uren, Esther.”
Esther glimlacht en plaagt Sara een beetje “ Ja ma, twee uur is nog lang.”
Dat is waar, dat is nog lang. Sara haalt haar schouders op.
Sara straalt ondanks de zenuwachtigheid. Ze is klaar om Simon’s vrouw te worden. Ze is nog nooit zo zeker van iets geweest. Hans en Lut komen de eetkamer binnen. Ze zien er prachtig uit. Hans in zijn donker pak met wit hemd. Klassiek maar dat past bij Vake. En Lut … zo mooi met een lange lichtgroene rok met sober bloemenmotief. En het aangerimpeld bustier in effen groen een tintje donkerder staat haar beeldig. Het geheel is af door het melkachtig doorzichtige bolerootje.
Hans loopt enorm zenuwachtig rond. Lut houdt hem hoofdschuddend in de gaten. “Je vake is zenuwachtiger dan jij, Sara.”
Sara knikt “Ik heb besloten om vanaf dit eigenste momentalleen maar te genieten.”
Lut lacht “Gelijk heb je … alles is geregeld. Jij en Simon mogen enkel genieten.”
Esther is ondertussen klaar. Sara’s haar is opgestoken in een losse staart. Esther heeft een aantal stukjes haar los langs Sara’s gezicht laten vallen. Mooi opgekruld. In het haar zitten glazen pareltjes verwerkt. Die met een doorzichtbaar draadje met elkaar verbonden zijn. Het kapsel is speels maar heel mooi. Sara ziet er beeldig uit. Zelfs met de badjas.
Esther roept Niels erbij. Yana is ondertussen ook toegekomen.
Ondertussen is Lut boven bezig met de kinderen van Fleur. Fleur en Stef zien er stralend uit. Kleine Sofie lijkt net uit een sprookje van Assepoester te zijn weggelopen. En Maarten in het ecru pak met bruine vest ziet er prachtig uit. Leen glundert in haar crèmekleurige rok in ongelijke laagjes met kanten legging. Het topje met swarophski kristallen, die het woord Présence vormen, maakt het geheel speels en jong af. Hans komt ook even naar boven. Want beneden maakt hij enkel Sara zenuwachtig.
Rond twintig voor 10 kan Sara haar jurk aantrekken. Ze ziet er prachtig uit. Het aansluitend bustier pas perfect. En de lange rok in flinterdunne laagjes staat haar beeldig.
Ze kijkt voldaan in de spiegel. “Bedankt, Niels, dit is prachtig. Mijn droomjurk.”
Niels is blij. Ze geeft Niels een kus. Esther lacht en werkt Sara nog wat bij. Esther en de andere staan met haar mond vol tanden. Sara ziet er prachtig uit. De schoenen met hogere hak maken het geheel af.
Het volk komt ondertussen aan bij Sara. Helèna en Steven, Arne zonder Esther want die was er al, ook Alexander en Britt. Er wordt nog snel iets gedronken.
Sara is onder de indruk van de vrienden. Arne in zijn gouden vest… zo heeft ze haar beste vriend nog niet dikwijls gezien. Geen stropdas … maar das normaal maar het witte hemd met beige strepen staat hem prachtig. De witte broek maakt het een mooi geheel. Esther is ondertussen ook klaar. Een eenvoudig zwarte jurk met een korte zwarte kralen ketting.
Helèna draagt de creatie van Marnix met de nodige flair. Het is een geel gouden lange smalle jurk met erboven een 20 cm kortere kanten zwarte jurk. Op subtiele wijze komt het geel er op bepaalde plaats volledig door. Aan 1 zijde aan het bovendeel hangt een stukje kant speels naar beneden. De strapless jurk staat haar beeldig. En Steven in zijn donker pak is netjes. Zijn stropdas met witte tekening maakt het geheel af.
Alexander lijkt uit een maffia film weggelopen. Maar naast Britt pas het perfect. Britt’s vuurrode lange jurk staat haar beeldig. De spaghetti bandjes kruisen op de rug. De jurk heeft een diep rug uitsnijding. En is rondom de lende versierd met zwarte bloemen en blinkende inktzwarte blinkende parels. Het rokgedeelte is wat chiffonachtig en de zwarte onderrok geeft een mooi effect aan de jurk. Niels heeft zich overtroffen. Britt is blij met de jurk. En naast haar Alexander … haar dag kan niet stuk… Het grote verschil aan Alexander is zijn haar. Het hangt los krullend tot aan zijn schouder … het maakt hem zachter…
Iedereen is in de wolken. Iedereen geniet. Niels is blij. Hun opzet is gelukt ze hebben voor iedereen het geschikte ontworpen. Hij ziet er ook mooi uit in maatpak. De langere vest is een goede keuze voor hem. De kleur is gewaagd maar staat hem wel. Licht geel. Zonder stropdas. Maar ja … met die kleur past hij wondermooi bij Yana in een geel kleedje. Heel kort maar ze staat er wondermooi mee. Het jurkje in A lijn waaiert onderaan wat uit.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 194 B
Deel 194 B
Lieven en Michele zijn ondertussen bij Simon aangekomen. Margot helpt Simon bij het aankleden. Mariella en Cally zijn ondertussen klaar met iedereen en vertrekken naar Sara. Cally ziet er fantastisch uit in een donker kostuum met krijtstreep. De openstaande kraag van het hemd met de loshangende stropdas maakt haar stoer. Marriëlla draagt een eenvoudig rode jurk met breed klokkende halflange rok met zwarte riem.
Simon ziet er schitterend uit. Margot is onder de indruk. Haar zoon ziet er magnifiek uit. Ook haar outfit ziet er piekfijn uit. De combinatie van groen met geel staat haar prachtig. Het zit als gegoten. Leon houdt zijn vrouw in de gaten. Hij is zo gelukkig dat hij dit nog kan meemaken. Hij voelt zich zo goed tegenwoordig. Het lijkt dat hij een verjongingskuur heeft gehad. En nu zo in maatpak voelt hij zich nog beter. Hij ziet er knap uit met de wat ruige stoppelbaard. En zonder stropdas. Lekker stoer. Deze dag wordt genieten dat weet hij zeker.
Lieven kijkt naar zijn kameraad. Als hij het afgelopen jaar overloopt, is er veel veranderd. Simon die de ware liefde tegenkomt. Met de nodige problemen veelal door Lieven veroorzaakt. Maar zie hen hier nu alle twee staan. In maatpak. Al zegt hij het zelf, hij ziet er goed uit in zijn donker pak met donkere das. Michèle heeft dat goed gecombineerd. De liefde van zijn leven ziet er goed uit in de creatie van Niels. De donkerpaarse creatie in wilde zijde ziet er zo mooi uit. De jurk lijkt als een zwanenhals rond haar nek gedrapeerd. Het kleed valt in A lijn tot aan haar enkels. Aan 1 zijde is er een hoog split afgewerkt aan beide kanten met Swarofski kristalletjes. De changeant stof zo ontzettend mooi. Haar ene schouder is meer ontbloot als de andere. Bij het uiteinde van de halslijn is er een mooie applicatie in kristalletjes voorzien, vlak naast het mooie decolté. Haar haar valt los op haar schouders. Aan de andere kant wordt het opgestoken met een mooie speld.
Simon staat voor de spiegel. Hij keurt zichzelf maar is tevreden. Het ziet er goed uit. Het witte pak is prachtig. De afwerking op de revers van het jacquet is speciaal maar erg mooi. Hij is tevreden met het resultaat. Het is afgewerkt. Hij wordt nu wel wat zenuwachtig. Hij vraagt aan Lieven of de ringen in orde zijn. Lieven laat ze hem lachend zien en stopt ze nauwgezet weg in zijn binnenzak. Straks mag Sofie ze dragen, maar pas in de kerk.
Simon zucht. Yani komt bij hem staan. “Gaat het Simon?” Simon kijkt het aan. “Ja, maar ik word met de minuut zenuwachtiger.”
Yani ziet er opperbest uit. Hij heeft net hetzelfde aan als Marnix. “We zijn allemaal klaar dus kunnen we vertrekken. Jij rijdt met Lieven mee en je ouders, Marnix en ik vertrekken nu. Dan kunnen we je zien toekomen.”
Simon zucht nog een keer diep “Das goe … als alles in gang komt zullen de zenuwen wel afnemen.”
Zijn ouders vertrekken. Ondertussen zet Michèle het bruidsboeket in de auto. Lieven sluit af. En Simon stapt al in. Hij moet voorzichtig zijn want een wit pak … Hij stapt nog vlug even uit want hij wil nog even naar het toilet. Lieven laat hem lachend binnen. “Maar Simon zo zenuwachtig heb ik je nog nooit gezien.”
Even later zitten rijdt Lieven de oprit af. Het is niet lang rijden tot Wilrijk. Simon wordt effectief rustiger.
Maar bij Sara spelen nu de zenuwen parten. Het laatste kwartier is ze al 3 keer naar het toilet gemoeten. Gelukkig komen Margot en Leon binnen met Marnix en Yani. Daardoor wordt Sara wat afgeleid en beseft ze ook dat Simon bijna daar is.
Het lijkt een eeuwigheid te duren. Sara ijsbeert door de kamer. Iedereen probeert haar rustig te maken, maar ze beseffen dat alleen Simon dit zal kunnen. Arne doet zijn best. Maar hij is zelf wat nerveus.
De fotograaf en de cameraman stellen zich buiten op. Er blijft ook iemand binnen filmen. De fotograaf heeft met Sara al opnames binnen aan de voordeur genomen.
“Ze zijn er” roept Arne. En Sara voelt de stress zo wegebben. Iedereen merkt het op. Esther legt haar hand op Sara’s schouder “En nu .. op mijn order … alleen maar genieten .. .dit is jullie dag.” Sara knikt en wacht ongeduldig op de bel.
Simon is enorm nieuwsgierig naar zijn Sara. Het kan niet snel genoeg gaan voor hem. De fotograaf geeft aanwijzigingen. Simon voert ze uit als automatische piloot. Hij wil maar 1 ding.
Lieven en Michele zijn ondertussen bij Simon aangekomen. Margot helpt Simon bij het aankleden. Mariella en Cally zijn ondertussen klaar met iedereen en vertrekken naar Sara. Cally ziet er fantastisch uit in een donker kostuum met krijtstreep. De openstaande kraag van het hemd met de loshangende stropdas maakt haar stoer. Marriëlla draagt een eenvoudig rode jurk met breed klokkende halflange rok met zwarte riem.
Simon ziet er schitterend uit. Margot is onder de indruk. Haar zoon ziet er magnifiek uit. Ook haar outfit ziet er piekfijn uit. De combinatie van groen met geel staat haar prachtig. Het zit als gegoten. Leon houdt zijn vrouw in de gaten. Hij is zo gelukkig dat hij dit nog kan meemaken. Hij voelt zich zo goed tegenwoordig. Het lijkt dat hij een verjongingskuur heeft gehad. En nu zo in maatpak voelt hij zich nog beter. Hij ziet er knap uit met de wat ruige stoppelbaard. En zonder stropdas. Lekker stoer. Deze dag wordt genieten dat weet hij zeker.
Lieven kijkt naar zijn kameraad. Als hij het afgelopen jaar overloopt, is er veel veranderd. Simon die de ware liefde tegenkomt. Met de nodige problemen veelal door Lieven veroorzaakt. Maar zie hen hier nu alle twee staan. In maatpak. Al zegt hij het zelf, hij ziet er goed uit in zijn donker pak met donkere das. Michèle heeft dat goed gecombineerd. De liefde van zijn leven ziet er goed uit in de creatie van Niels. De donkerpaarse creatie in wilde zijde ziet er zo mooi uit. De jurk lijkt als een zwanenhals rond haar nek gedrapeerd. Het kleed valt in A lijn tot aan haar enkels. Aan 1 zijde is er een hoog split afgewerkt aan beide kanten met Swarofski kristalletjes. De changeant stof zo ontzettend mooi. Haar ene schouder is meer ontbloot als de andere. Bij het uiteinde van de halslijn is er een mooie applicatie in kristalletjes voorzien, vlak naast het mooie decolté. Haar haar valt los op haar schouders. Aan de andere kant wordt het opgestoken met een mooie speld.
Simon staat voor de spiegel. Hij keurt zichzelf maar is tevreden. Het ziet er goed uit. Het witte pak is prachtig. De afwerking op de revers van het jacquet is speciaal maar erg mooi. Hij is tevreden met het resultaat. Het is afgewerkt. Hij wordt nu wel wat zenuwachtig. Hij vraagt aan Lieven of de ringen in orde zijn. Lieven laat ze hem lachend zien en stopt ze nauwgezet weg in zijn binnenzak. Straks mag Sofie ze dragen, maar pas in de kerk.
Simon zucht. Yani komt bij hem staan. “Gaat het Simon?” Simon kijkt het aan. “Ja, maar ik word met de minuut zenuwachtiger.”
Yani ziet er opperbest uit. Hij heeft net hetzelfde aan als Marnix. “We zijn allemaal klaar dus kunnen we vertrekken. Jij rijdt met Lieven mee en je ouders, Marnix en ik vertrekken nu. Dan kunnen we je zien toekomen.”
Simon zucht nog een keer diep “Das goe … als alles in gang komt zullen de zenuwen wel afnemen.”
Zijn ouders vertrekken. Ondertussen zet Michèle het bruidsboeket in de auto. Lieven sluit af. En Simon stapt al in. Hij moet voorzichtig zijn want een wit pak … Hij stapt nog vlug even uit want hij wil nog even naar het toilet. Lieven laat hem lachend binnen. “Maar Simon zo zenuwachtig heb ik je nog nooit gezien.”
Even later zitten rijdt Lieven de oprit af. Het is niet lang rijden tot Wilrijk. Simon wordt effectief rustiger.
Maar bij Sara spelen nu de zenuwen parten. Het laatste kwartier is ze al 3 keer naar het toilet gemoeten. Gelukkig komen Margot en Leon binnen met Marnix en Yani. Daardoor wordt Sara wat afgeleid en beseft ze ook dat Simon bijna daar is.
Het lijkt een eeuwigheid te duren. Sara ijsbeert door de kamer. Iedereen probeert haar rustig te maken, maar ze beseffen dat alleen Simon dit zal kunnen. Arne doet zijn best. Maar hij is zelf wat nerveus.
De fotograaf en de cameraman stellen zich buiten op. Er blijft ook iemand binnen filmen. De fotograaf heeft met Sara al opnames binnen aan de voordeur genomen.
“Ze zijn er” roept Arne. En Sara voelt de stress zo wegebben. Iedereen merkt het op. Esther legt haar hand op Sara’s schouder “En nu .. op mijn order … alleen maar genieten .. .dit is jullie dag.” Sara knikt en wacht ongeduldig op de bel.
Simon is enorm nieuwsgierig naar zijn Sara. Het kan niet snel genoeg gaan voor hem. De fotograaf geeft aanwijzigingen. Simon voert ze uit als automatische piloot. Hij wil maar 1 ding.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 195
Deel 195
Eindelijk. De fotograaf is klaar. Simon mag aanbellen.
Hij drukt uiterst lang op de bel. Sara loopt naar de deur. “Rustig” maant Margot. “Je mag er zeker van zijn hij vertrekt niet.” Iedereen lacht.
Sara zwaait de deur open. En laat zich direct in Simon armen vleien. Simon is onder de indruk. Sara ziet er fantastisch uit. Hij kust haar innig. De cameraman en fotograaf houden ze geamuseerd in de gaten. Maar laten ze even.
Simon duwt Sara zachtjes wat achteruit. Met tranen in zijn ogen zegt hij zachtjes “Lieve Sara, mag ik je even bewonderen. Je ziet er prachtig uit. Amai nie … dit had ik in mijn mooiste dromen zelf niet voor ogen gehaald.” Hij draait haar rond zijn hand. “Amai nog niet … Sara je bent een prinses… zo mooi. Wow. “
Sara lacht verlegen. “Simon, dat is enkel de verdienste van onze ontwerpers. Ik draag het enkel. Maar ik ben ook impressed. Jij ziet er zo knap uit … Wow. Pfff … draai ook maar eens rond. “
Simon is zo onder de indruk dat hij het bruidsboeket vergeet af te geven. De fotograaf herinnert er hem aan. “Mijnheer Van Wyck, je hebt nog iets voor je bruidje.”
Simon schrikt en kijkt naar het boeket “Ah ja … Sara, hier je bruidsboeket, door Yani uitgezocht.”
Sara bekijkt het boeket. Het is zo mooi. Echt mooi. De fotograaf neemt nog een aantal foto’s en dan gaan ze binnen. Iedereen is onder de indruk. Het wordt geklonken op het geluk van de twee. Sara en Simon gaan met de fotograaf even weg om foto’s te nemen. De bruidskinderen gaan ook mee. Fleur, Niels, Yana en Yani gaan ook mee. De andere eten gezellig een broodje.
Het wordt een drukke twee uur. Met de suitewagen rijden ze naar een park in de buurt. Er worden heel wat mooie foto’s genomen. Kleine Sofie geniet. Ook Mathias en Leen doen hun best. De cameraman heeft ook voldoende beelden kunnen maken. Door de aanwezigheid van Yani en Niels wordt het kleed van Sara altijd mooi in beeld gebracht.
Sara en Simon genieten. Ze worden verplicht om elkaar diep in de ogen te kijken en ze mogen elkaar bijna onophoudelijk zoenen. Dus wat zouden die twee er op tegen hebben. Ze rijden ook nog even naar de kade. Aan het Zuiderterras nemen ze nog een aantal foto’s. Deze plek heeft een speciale betekenis voor Simon. De zon breekt door. Op de trappen worden nog mooie kiekjes genomen. Mathias is onder de indruk. Hij is zo verbaasd dat de fotograaf hem plagend toeroept “Mathias, straks vliegt er een vogel binnen.” Geschrokken doet Mathias wat de fotograaf zegt. Ze lachen allemaal om de verschrikte Mathias.
Ze genieten .. hun dag … het is niet zo warm vandaag … maar het regent niet … dus wat willen ze meer … alles verloopt naar wens. Het wordt een zalige twee uur.
Ze rijden opnieuw naar Wilrijk. In de Hummer kruipt Sara dicht tegen Simon aan. De bruidskindjes zitten ook in de Hummer. Het is voor hen een spannende dag. Simon kust Sara innig. En fluistert in haar oor “Is het tot nu toe wat je voor ogen had ?”
Sara glimlacht en zegt “Het is zelfs mooier.” Sara blijft kusjes stelen.
Ineens staat Sofie voor hen. Met haar handen in haar zij en haar hoofd schuin. Ze kijkt de twee guitig aan. “Simon”
Simon kijkt naar Sofie “Ja, lieve meid, is er iets?”
Ze fronst haar voorhoofd. “Jullie zien elkaar wel erg graag, hé?”
Simon lacht “Ja, wij zien elkaar graag.” Hij trekt haar bij zich op schoot. “Waarom vraag jij dat?”
Sara kijkt geamuseerd toe. De waarheid komt uit de kindermond zeggen ze toch.
“Awel, jullie geven elkaar veel kusjes en knuffelen veel, dus dan moeten jullie elkaar wel heel graag zien. En dat is leuk.. .” Sofie kijkt doodserieus.
Mathias en Leen lachen. “Ja” lacht Leen “Mijn zus is erg opmerkzaam.”
Sofie kijkt naar Sara. “Waarom zien jullie elkaar graag?”
Nu weet Sara niet direct wat antwoorden. Maar Simon schiet haar ter hulp. “Heb jij vriendjes op school.” Vraagt hij.
Sofie schudt instemmend haar hoofd.
“En” vraagt Simon “Waarom zijn dat jouw vriendjes?”
Sofie denkt na. “Ik speel daar graag mee, we doen leuke dingen samen. En ik kan er wel veel aan vertellen.”
“Awel, das bij ons ook zo.” Zegt Simon.
Sofie lijkt tevreden met dit antwoord. “Ik wil ook wel een knuffel want jullie zijn lief. En jullie zijn ook mijn vriendjes.”
Sofie krijgt van alle twee een knuffel.
Maar dan trekt ze opnieuw een bedenkelijk gezichtje. “Zeg” vraagt ze “Papa en mama die zien elkaar ook graag.”
Sara en Simon beamen dit.
Sofie gaat onverstoorbaar verder. “En al lang, want mijn zus is al oud. Gaan jullie dan ook babietjes kopen ? En mag ik daar dan mee komen spelen?”
Sara kijkt haar verrast aan. “Ja, er zullen bij ons wel kindjes komen. Maar nu nog niet …” Sara bloost een beetje. Maar een leugentje om bestwil dat mag toch … “En als er een babietje is mogen jullie zeker komen kijken. “
Leen wil Sara en Simon even verlossen van haar nieuwsgierige zus. “Sofie, kom nu maar hier zitten. Jij bent wel erg nieuwsgierig. Je mag niet zoveel vragen stellen.”
Simon stelt Leen gerust. “Maar Leen, laat ze maar. We vinden het leuk. Zo een nieuwsgierig aagje is best grappig.” Ze geven haar alle twee tegelijk een zoen. De fotograaf lacht tevreden want hij heeft dit leuke moment mooi in beeld weten te brengen.
Simon kijkt in Sara’s lachende ogen. Ze zijn er bijna.
Eindelijk. De fotograaf is klaar. Simon mag aanbellen.
Hij drukt uiterst lang op de bel. Sara loopt naar de deur. “Rustig” maant Margot. “Je mag er zeker van zijn hij vertrekt niet.” Iedereen lacht.
Sara zwaait de deur open. En laat zich direct in Simon armen vleien. Simon is onder de indruk. Sara ziet er fantastisch uit. Hij kust haar innig. De cameraman en fotograaf houden ze geamuseerd in de gaten. Maar laten ze even.
Simon duwt Sara zachtjes wat achteruit. Met tranen in zijn ogen zegt hij zachtjes “Lieve Sara, mag ik je even bewonderen. Je ziet er prachtig uit. Amai nie … dit had ik in mijn mooiste dromen zelf niet voor ogen gehaald.” Hij draait haar rond zijn hand. “Amai nog niet … Sara je bent een prinses… zo mooi. Wow. “
Sara lacht verlegen. “Simon, dat is enkel de verdienste van onze ontwerpers. Ik draag het enkel. Maar ik ben ook impressed. Jij ziet er zo knap uit … Wow. Pfff … draai ook maar eens rond. “
Simon is zo onder de indruk dat hij het bruidsboeket vergeet af te geven. De fotograaf herinnert er hem aan. “Mijnheer Van Wyck, je hebt nog iets voor je bruidje.”
Simon schrikt en kijkt naar het boeket “Ah ja … Sara, hier je bruidsboeket, door Yani uitgezocht.”
Sara bekijkt het boeket. Het is zo mooi. Echt mooi. De fotograaf neemt nog een aantal foto’s en dan gaan ze binnen. Iedereen is onder de indruk. Het wordt geklonken op het geluk van de twee. Sara en Simon gaan met de fotograaf even weg om foto’s te nemen. De bruidskinderen gaan ook mee. Fleur, Niels, Yana en Yani gaan ook mee. De andere eten gezellig een broodje.
Het wordt een drukke twee uur. Met de suitewagen rijden ze naar een park in de buurt. Er worden heel wat mooie foto’s genomen. Kleine Sofie geniet. Ook Mathias en Leen doen hun best. De cameraman heeft ook voldoende beelden kunnen maken. Door de aanwezigheid van Yani en Niels wordt het kleed van Sara altijd mooi in beeld gebracht.
Sara en Simon genieten. Ze worden verplicht om elkaar diep in de ogen te kijken en ze mogen elkaar bijna onophoudelijk zoenen. Dus wat zouden die twee er op tegen hebben. Ze rijden ook nog even naar de kade. Aan het Zuiderterras nemen ze nog een aantal foto’s. Deze plek heeft een speciale betekenis voor Simon. De zon breekt door. Op de trappen worden nog mooie kiekjes genomen. Mathias is onder de indruk. Hij is zo verbaasd dat de fotograaf hem plagend toeroept “Mathias, straks vliegt er een vogel binnen.” Geschrokken doet Mathias wat de fotograaf zegt. Ze lachen allemaal om de verschrikte Mathias.
Ze genieten .. hun dag … het is niet zo warm vandaag … maar het regent niet … dus wat willen ze meer … alles verloopt naar wens. Het wordt een zalige twee uur.
Ze rijden opnieuw naar Wilrijk. In de Hummer kruipt Sara dicht tegen Simon aan. De bruidskindjes zitten ook in de Hummer. Het is voor hen een spannende dag. Simon kust Sara innig. En fluistert in haar oor “Is het tot nu toe wat je voor ogen had ?”
Sara glimlacht en zegt “Het is zelfs mooier.” Sara blijft kusjes stelen.
Ineens staat Sofie voor hen. Met haar handen in haar zij en haar hoofd schuin. Ze kijkt de twee guitig aan. “Simon”
Simon kijkt naar Sofie “Ja, lieve meid, is er iets?”
Ze fronst haar voorhoofd. “Jullie zien elkaar wel erg graag, hé?”
Simon lacht “Ja, wij zien elkaar graag.” Hij trekt haar bij zich op schoot. “Waarom vraag jij dat?”
Sara kijkt geamuseerd toe. De waarheid komt uit de kindermond zeggen ze toch.
“Awel, jullie geven elkaar veel kusjes en knuffelen veel, dus dan moeten jullie elkaar wel heel graag zien. En dat is leuk.. .” Sofie kijkt doodserieus.
Mathias en Leen lachen. “Ja” lacht Leen “Mijn zus is erg opmerkzaam.”
Sofie kijkt naar Sara. “Waarom zien jullie elkaar graag?”
Nu weet Sara niet direct wat antwoorden. Maar Simon schiet haar ter hulp. “Heb jij vriendjes op school.” Vraagt hij.
Sofie schudt instemmend haar hoofd.
“En” vraagt Simon “Waarom zijn dat jouw vriendjes?”
Sofie denkt na. “Ik speel daar graag mee, we doen leuke dingen samen. En ik kan er wel veel aan vertellen.”
“Awel, das bij ons ook zo.” Zegt Simon.
Sofie lijkt tevreden met dit antwoord. “Ik wil ook wel een knuffel want jullie zijn lief. En jullie zijn ook mijn vriendjes.”
Sofie krijgt van alle twee een knuffel.
Maar dan trekt ze opnieuw een bedenkelijk gezichtje. “Zeg” vraagt ze “Papa en mama die zien elkaar ook graag.”
Sara en Simon beamen dit.
Sofie gaat onverstoorbaar verder. “En al lang, want mijn zus is al oud. Gaan jullie dan ook babietjes kopen ? En mag ik daar dan mee komen spelen?”
Sara kijkt haar verrast aan. “Ja, er zullen bij ons wel kindjes komen. Maar nu nog niet …” Sara bloost een beetje. Maar een leugentje om bestwil dat mag toch … “En als er een babietje is mogen jullie zeker komen kijken. “
Leen wil Sara en Simon even verlossen van haar nieuwsgierige zus. “Sofie, kom nu maar hier zitten. Jij bent wel erg nieuwsgierig. Je mag niet zoveel vragen stellen.”
Simon stelt Leen gerust. “Maar Leen, laat ze maar. We vinden het leuk. Zo een nieuwsgierig aagje is best grappig.” Ze geven haar alle twee tegelijk een zoen. De fotograaf lacht tevreden want hij heeft dit leuke moment mooi in beeld weten te brengen.
Simon kijkt in Sara’s lachende ogen. Ze zijn er bijna.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 196
Deel 196
Stipt op tijd staan ze opnieuw op de stoep. Ze moeten nu dringend vertrekken naar het stadhuis. De burgervader zal hen daar opwachten. Sara en Simon hebben geen honger. Iedereen zet zich klaar. Sara en Simon worden even gescheiden. Sara loopt met haar vader. En Margot met Simon. Dus blijft er nog 1 combinatie over : Lut en Leon.
De ceremoniemeester is ondertussen aangekomen. Hij zal alles in goede banen leiden. Hij roept de koppels een voor een naar voren en laat ze instappen. Eerst Simon met Margot. Met Lut en Leon. Dan de getuigen Lieven met Michèle en Arne met Esther. Ze stappen elk in de voor hen voorzien suitewagen. Ook Hèlena en Steven en Alexander met Britt rijden mee in de suite.
Ella en Jacob zijn nog niet aangekomen. Ze hebben gebeld met Margot dat hun vliegtuig vertraging had. Ze komen rechtstreeks met een huurwagen naar de kerk.
De andere nemen hun wagen en rijden al voorop.
Tot slot mag Vake met Sara in de Hummer instappen samen met Sofie, Mathias en Leen.
Vake houdt Sara even tegen en draait haar naar zich toe. “Moeke zou zo fier zijn.” Zegt hij met een krop in de keel. Sara omhelst haar vader. Ze knikt. “Ik weet het” zegt ze zacht. “Maar is weet zeker, ze houdt ons van hierboven in de gaten. Ze is blij. Daar ben ik van overtuigd.”
Dan maant de ceremoniemeester hen aan. Ze moeten vertrekken. Als ze instappen, ziet Sara nog net Ella en Jacob voorbij rijden. Ze hebben het nog net gehaald.
De rit naar het stadhuis duurt niet lang. Sara geniet met Vake. Vake is onder de indruk van de mooie wagen. Hij kijkt Sara aan. “Ik zie je genieten. Jij en Simon … jullie zijn zo voor elkaar gemaakt. Het is zo leuk om jullie bezig te zien. Echt .. .Sara … ik weet dat dit goed zit. Wij hebben dit jaar zo veel meegemaakt. Jij leerde de liefde van je leven kennen. En ik leerde mijn hart openstellen. Ik zal moeke niet vergeten maar ik ben gelukkig met Lut en ben blij dat ook wij gaan trouwen.” Zegt hij geëmotioneerd.
Sara glimlacht. “Ja, de voorbije maanden zijn zo mooi geweest. Nu weet ik wat het wil zeggen de liefde tegenkomen. Ik ben zo verliefd. Ik zie Simon zo graag. Het doet zelfs pijn als hij niet bij mij in de buurt is. En jij en Lut, jullie moeten genieten van elkaar en de liefde laten groeien. Lut is goed voor jou. Nooit twijfelen. Jij hebt je veel te lang weggecijferd voor mij. Nu moet jij ook genieten van de liefde tussen jou en Lut. En van ons leven samen. Jij blijft belangrijk voor mij, vake.”
Hans omhelst zijn dochter. Hij geeft haar een kus. “Ja” zegt hij peinzend. “En wie weet binnenkort kleinkinderen.” Hij kijkt naar de kinderen van Fleur. “Dat jong geweld das genieten.”
“Alles op zijn tijd, vake.” Lacht Sara. “Ik verlang er naar. We laten de natuur zijn gangetje gaan. Das alles wat ik weet.”
Hans lacht. “ Dat dacht ik wel. Maar ik kijk er naar uit. En Lut ook. “
Sara lacht hartelijk. “Ja, Leon en Margot ook.”
De auto’s stoppen voor het stadhuis. Iedereen stapt uit. Simon gaat binnen met zijn ma. De andere volgen. Simon kijkt met veel bewondering rond in de trouwzaal. Het is een pareltje. Heel imposant. Nu wordt hij zenuwachtig. Hij tikt nog even tegen Lieven en vraag of hij de ringen bij zich heeft. Maar dan herinnert hij zich dat hij deze straks pas nodig heeft. Hij voelt in zijn zak. Zijn trouwbelofte zit er in. Voor alle zekerheid. Maar das ook voor straks. Waar blijft zijn Sara nu toch.
Hij kijkt naar achter en ziet al zijn familie en vrienden zitten. Hij is blij. Zelfs Alexander is er. Iets wat Simon nooit durven dromen had. Maar het is beter zo. Hij draait zich opnieuw om. En probeert zichzelf opnieuw wat rustiger te krijgen.
Ondertussen stopt de Hummer op de grote Markt. De burgervader Patrick Janssens staat hen op te wachten. Alle familie is al binnen. Hans helpt zijn dochter met uitstappen. Marnix en Niels staan ook klaar met de bruidkinderen. Aan de arm van haar vader stapt ze het stadhuis binnen. Simon krijgt het moeilijk als hij haar ziet binnenkomen. Hij houdt van die vrouw. Zo veel. Hij kust haar hand. De kanten handschoenen doet Sara uit.
Ze zetten zich neer in de zachte stoelen. Deze plechtigheid vormt eigenlijk de wettelijke basis van hun huwelijk, maar voor alle twee lijkt het belangrijkste nog te moeten komen bij het kerkelijk huwelijk. Maar het is imposant om hier te zitten.
De burgemeester is blij dat hij dit huwelijk mag inzegenen. Hij vindt hen een schitterend paar. Hij houdt het vrij kort maar een grappige nood kan er altijd bij. Hij giet de wettelijke bepalingen in een luchtige tekst. Maar het gaat aan Sara en Simon een beetje voorbij. Ze hebben enkel oog voor elkaar.
De man merkt op dat het koppeltje blijkbaar een beetje afwezig is. Sara bloost en is direct terug bij de les. Simon lacht ook. Ze verzinken slechts enkele ogenblikken later opnieuw in elkaars ogen. Daar kunnen ze niets aan doen. De liefde is toch zo mooi, merkt de burgemeester droogjes op.
Mijnheer Janssens verklaart hun huwelijk dan ook als gesloten nadat ze plechtig hun ja woord gegeven hebben. Hij lacht opnieuw als hij hoort hoe snel Sara ja antwoord op de vraag of ze de in vrije wil naar hier gekomen is om te huwen met de Heer Simon Van Wyck. Maar Simon antwoordt eveneens kordaat en vastberaden. Ja, ook hij is in vrije wil naar hier gekomen om Mevrouw Sara De Roose te huwen.
Sara en Simon en hun getuigen moeten nu enkel nog een aantal belangrijke handtekeningen plaatsen. En dan zijn ze voor de wet man en vrouw als de burgemeester ook zijn handtekening gezet heeft.
De burgemeester lacht dat ze het voor nu zonder ringen moeten doen, maar ze krijgen wel een boekje in de plaats.
De burgemeester merkt op dat hij dit best niet aan hen meegeeft. Hij vraagt aan wie hij het best geeft. Simon lacht “Aan diegene met de grootste handtas.”
Nu het huwelijk gesloten is, port Patrick Janssens Simon aan zijn bruid te kussen. “Dat kan je niet genoeg doen” zegt hij lachend “En ik zie zo in jullie ogen dat jullie je dat geen twee keer gaan laten zeggen.”
Simon voegt de daad bij het woord en kust zijn vrouw. Voor het eerst kust hij niet Sara de Roose, maar zijn wettelijke echtgenote Mevrouw Sara Van Wyck. Hij geniet ervan en ze verliezen elkaar in een hartstochtelijke zoen.
Iedereen applaudisseert. Sara geniet van dit moment. De kus lijkt eindeloos lang te duren. Maar daar hebben ze geen van beiden problemen mee.
Maar de ceremoniemeester wel. Binnen minder dan een uur moeten ze in de kerk zijn. En de burgemeester heeft nog even een mini receptie ingelast.
Ze klinken op het huwelijk. Sara en Simon staan dicht bij elkaar. Ze klinken op een mooie liefdevolle toekomst. Maar ze moeten zich haasten. Sara wordt als het ware wakker geschud uit een van haar mooiste dromen.
Ze lopen arm in arm het stadhuis uit. Ze krijgen nog een aandenken mee. Ze zijn getrouwd. Maar de ringen die ontbreken nog. Maar dat zal niet meer lang duren. Sara kijkt er naar uit.
Stipt op tijd staan ze opnieuw op de stoep. Ze moeten nu dringend vertrekken naar het stadhuis. De burgervader zal hen daar opwachten. Sara en Simon hebben geen honger. Iedereen zet zich klaar. Sara en Simon worden even gescheiden. Sara loopt met haar vader. En Margot met Simon. Dus blijft er nog 1 combinatie over : Lut en Leon.
De ceremoniemeester is ondertussen aangekomen. Hij zal alles in goede banen leiden. Hij roept de koppels een voor een naar voren en laat ze instappen. Eerst Simon met Margot. Met Lut en Leon. Dan de getuigen Lieven met Michèle en Arne met Esther. Ze stappen elk in de voor hen voorzien suitewagen. Ook Hèlena en Steven en Alexander met Britt rijden mee in de suite.
Ella en Jacob zijn nog niet aangekomen. Ze hebben gebeld met Margot dat hun vliegtuig vertraging had. Ze komen rechtstreeks met een huurwagen naar de kerk.
De andere nemen hun wagen en rijden al voorop.
Tot slot mag Vake met Sara in de Hummer instappen samen met Sofie, Mathias en Leen.
Vake houdt Sara even tegen en draait haar naar zich toe. “Moeke zou zo fier zijn.” Zegt hij met een krop in de keel. Sara omhelst haar vader. Ze knikt. “Ik weet het” zegt ze zacht. “Maar is weet zeker, ze houdt ons van hierboven in de gaten. Ze is blij. Daar ben ik van overtuigd.”
Dan maant de ceremoniemeester hen aan. Ze moeten vertrekken. Als ze instappen, ziet Sara nog net Ella en Jacob voorbij rijden. Ze hebben het nog net gehaald.
De rit naar het stadhuis duurt niet lang. Sara geniet met Vake. Vake is onder de indruk van de mooie wagen. Hij kijkt Sara aan. “Ik zie je genieten. Jij en Simon … jullie zijn zo voor elkaar gemaakt. Het is zo leuk om jullie bezig te zien. Echt .. .Sara … ik weet dat dit goed zit. Wij hebben dit jaar zo veel meegemaakt. Jij leerde de liefde van je leven kennen. En ik leerde mijn hart openstellen. Ik zal moeke niet vergeten maar ik ben gelukkig met Lut en ben blij dat ook wij gaan trouwen.” Zegt hij geëmotioneerd.
Sara glimlacht. “Ja, de voorbije maanden zijn zo mooi geweest. Nu weet ik wat het wil zeggen de liefde tegenkomen. Ik ben zo verliefd. Ik zie Simon zo graag. Het doet zelfs pijn als hij niet bij mij in de buurt is. En jij en Lut, jullie moeten genieten van elkaar en de liefde laten groeien. Lut is goed voor jou. Nooit twijfelen. Jij hebt je veel te lang weggecijferd voor mij. Nu moet jij ook genieten van de liefde tussen jou en Lut. En van ons leven samen. Jij blijft belangrijk voor mij, vake.”
Hans omhelst zijn dochter. Hij geeft haar een kus. “Ja” zegt hij peinzend. “En wie weet binnenkort kleinkinderen.” Hij kijkt naar de kinderen van Fleur. “Dat jong geweld das genieten.”
“Alles op zijn tijd, vake.” Lacht Sara. “Ik verlang er naar. We laten de natuur zijn gangetje gaan. Das alles wat ik weet.”
Hans lacht. “ Dat dacht ik wel. Maar ik kijk er naar uit. En Lut ook. “
Sara lacht hartelijk. “Ja, Leon en Margot ook.”
De auto’s stoppen voor het stadhuis. Iedereen stapt uit. Simon gaat binnen met zijn ma. De andere volgen. Simon kijkt met veel bewondering rond in de trouwzaal. Het is een pareltje. Heel imposant. Nu wordt hij zenuwachtig. Hij tikt nog even tegen Lieven en vraag of hij de ringen bij zich heeft. Maar dan herinnert hij zich dat hij deze straks pas nodig heeft. Hij voelt in zijn zak. Zijn trouwbelofte zit er in. Voor alle zekerheid. Maar das ook voor straks. Waar blijft zijn Sara nu toch.
Hij kijkt naar achter en ziet al zijn familie en vrienden zitten. Hij is blij. Zelfs Alexander is er. Iets wat Simon nooit durven dromen had. Maar het is beter zo. Hij draait zich opnieuw om. En probeert zichzelf opnieuw wat rustiger te krijgen.
Ondertussen stopt de Hummer op de grote Markt. De burgervader Patrick Janssens staat hen op te wachten. Alle familie is al binnen. Hans helpt zijn dochter met uitstappen. Marnix en Niels staan ook klaar met de bruidkinderen. Aan de arm van haar vader stapt ze het stadhuis binnen. Simon krijgt het moeilijk als hij haar ziet binnenkomen. Hij houdt van die vrouw. Zo veel. Hij kust haar hand. De kanten handschoenen doet Sara uit.
Ze zetten zich neer in de zachte stoelen. Deze plechtigheid vormt eigenlijk de wettelijke basis van hun huwelijk, maar voor alle twee lijkt het belangrijkste nog te moeten komen bij het kerkelijk huwelijk. Maar het is imposant om hier te zitten.
De burgemeester is blij dat hij dit huwelijk mag inzegenen. Hij vindt hen een schitterend paar. Hij houdt het vrij kort maar een grappige nood kan er altijd bij. Hij giet de wettelijke bepalingen in een luchtige tekst. Maar het gaat aan Sara en Simon een beetje voorbij. Ze hebben enkel oog voor elkaar.
De man merkt op dat het koppeltje blijkbaar een beetje afwezig is. Sara bloost en is direct terug bij de les. Simon lacht ook. Ze verzinken slechts enkele ogenblikken later opnieuw in elkaars ogen. Daar kunnen ze niets aan doen. De liefde is toch zo mooi, merkt de burgemeester droogjes op.
Mijnheer Janssens verklaart hun huwelijk dan ook als gesloten nadat ze plechtig hun ja woord gegeven hebben. Hij lacht opnieuw als hij hoort hoe snel Sara ja antwoord op de vraag of ze de in vrije wil naar hier gekomen is om te huwen met de Heer Simon Van Wyck. Maar Simon antwoordt eveneens kordaat en vastberaden. Ja, ook hij is in vrije wil naar hier gekomen om Mevrouw Sara De Roose te huwen.
Sara en Simon en hun getuigen moeten nu enkel nog een aantal belangrijke handtekeningen plaatsen. En dan zijn ze voor de wet man en vrouw als de burgemeester ook zijn handtekening gezet heeft.
De burgemeester lacht dat ze het voor nu zonder ringen moeten doen, maar ze krijgen wel een boekje in de plaats.
De burgemeester merkt op dat hij dit best niet aan hen meegeeft. Hij vraagt aan wie hij het best geeft. Simon lacht “Aan diegene met de grootste handtas.”
Nu het huwelijk gesloten is, port Patrick Janssens Simon aan zijn bruid te kussen. “Dat kan je niet genoeg doen” zegt hij lachend “En ik zie zo in jullie ogen dat jullie je dat geen twee keer gaan laten zeggen.”
Simon voegt de daad bij het woord en kust zijn vrouw. Voor het eerst kust hij niet Sara de Roose, maar zijn wettelijke echtgenote Mevrouw Sara Van Wyck. Hij geniet ervan en ze verliezen elkaar in een hartstochtelijke zoen.
Iedereen applaudisseert. Sara geniet van dit moment. De kus lijkt eindeloos lang te duren. Maar daar hebben ze geen van beiden problemen mee.
Maar de ceremoniemeester wel. Binnen minder dan een uur moeten ze in de kerk zijn. En de burgemeester heeft nog even een mini receptie ingelast.
Ze klinken op het huwelijk. Sara en Simon staan dicht bij elkaar. Ze klinken op een mooie liefdevolle toekomst. Maar ze moeten zich haasten. Sara wordt als het ware wakker geschud uit een van haar mooiste dromen.
Ze lopen arm in arm het stadhuis uit. Ze krijgen nog een aandenken mee. Ze zijn getrouwd. Maar de ringen die ontbreken nog. Maar dat zal niet meer lang duren. Sara kijkt er naar uit.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 197
Deel 197
Voor het stadhuis blijft iedereen nog even staan. Al de medewerkers van Présence zijn present. Alle winkelbediendes, zelf vanuit het buitenland. Sara en Simon nemen even de tijd voor een praatje. Maar ze zien de meesten weer op de receptie.
Maar dan roept de ceremoniemeester hen tot de orde. De suite moet gevormd worden. Weer dezelfde volgorde. Simon kijkt Sara beteuterd aan. Hij trekt haar tegen zich aan en kust haar “Nu zijn we getrouwd voor de wet en nu moet ik je alweer alleen laten.” Hij kijkt beteuterd. Sara lacht “Lieve Simon maar niet voor lang… ik zie je graag.” Simon pinkt een traan weg en trekt haar naar zich toe. Ze verliezen elkaar in een passionele zoen.
Lieven en Arne sluipen achter de twee. En laten ze schrikken. “Jullie kunnen echt niet zonder elkaar” lacht Lieven. “Ik wil ook wel een zoen als getuige … ik heb al hard moeten werken.” Pruilt Arne.
Sara lacht. En trekt zowel Lieven als Arne naar zich toe. Simon laat zich niet onbetuigd en kust de beiden heren. “Eikes” roept Lieven “Laat ze in’t vervolg maar bezorgen door Sara.”
De ceremoniemeester maant hen aan even om aandachtig te zijn. Iedereen stapt opnieuw in. De wagens vertrekken. Sara en Hans blijven nog even praten met Patrick Janssens. Ook Marnix helpt nog even Sara’s kleed te fatsoeneren. Ze doet haar handschoenen opnieuw aan. Ze stappen in en Marnix rijdt ook weg.
Simon en Lieven stappen de kerk binnen. Want Simon wil er zeker van zijn dat Lieven de ringen bij zich heeft. Dit speelt al de hele tijd in zijn gedachten.
De andere blijven nog even staan, ze willen Sara zien toekomen. Ook zeggen ze graag gedag tegen de vele kennissen van Sara en Simon.
Simon en Lieven staan voor aan in de kerk. Lieven is zenuwachtig geworden door Simon’s niet ophoudende spervuur van vragen. Weer vraagt Simon naar de ringen. Lieven zucht “Hier en nu is het voor de laatste keer, ik heb ze bij en straks hangt Michèle ze aan het kussentje.” Hij laat de ring uit zijn hand vallen. De ring rolt weg. Lieven kan nog net de tweede opvangen. Maar de andere zien ze niet meer liggen.
Simon : “Alle mam… hoe kunt ge nu zo stom zijn om die ring te laten vallen. Zeg.”
Lieven : “Hier zie. Hier zie. Hem … heel de tijd is het laat met die ring nog eens zien, laat me die ring nog eens zie … natuurlijk valt die ring dan, hé!”
Simon : “Godverdomme”
Lieven : “Simon, we zitten hier wel in een kerk hé”
Simon ; “ Ja, te zoeken op mijn knieën te zoeken naar mijnen trouwring.”
Priester komt op hen toe gestapt “Kunt ge er wat haast achtersteken, jongens, ze zijn aan’t binnenkomen.”
Lieven : “Ja, ja, ja, cava, cava…”
Hij zoekt verder op zijn knieën “Ik heb hem, ik heb hem “ en nog keer luider “Ik heb hem”
Simon : “Ssttt”
Ze staan recht. Brengen hun kleding in orde. Simon knoop zijn vest dicht en mompelt “Ik zal het weer mogen horen van ma.”
Ze zetten zich mompelend op hun plaats. Leon en Margot zetten zich op de eerste rij samen met Michèle. Aan de ander kant zit Lut nog voorlopig alleen met Esther. Want Arne staat bij Simon.
Iedereen komt binnen en zet zich keuvelend neer.
Dan begint de muziek te spelen. Het wordt muisstil in de kerk. Enkel Arne, Lieven en Simon staan nog wat te praten. Michèle knoopt de ringen aan het kussentje van Sofie en legt het op Sofie’s stoel.
Sara stapt uit de wagen op de tonen van Enya (On your Shore). Het heeft wel wat geregend maar dit kan de pret van dit moment niet drukken. Sara is in de zevende hemel. Ze schrijdt met Vake aan haar zijde de kerk binnen. Lang elke zijde van de stoelen ligt een smalle rode loper met daarop om de paar meter een grote mand met een groene struik met een overvloed van witte bloempjes. De eenvoud maakt dit zo mooi. Als Sara langs de gang naar voren stapt begint iedereen in zijn handen te klappen. Voor de rest klinkt enkel de mooie muziek.
Strange how
my heart beats
to find myself upon your shore.
Strange how
I still feel
My loss of comfort gone before.
Cool waves wash over
and drift away with dreams of youth
so time is stolen
I cannot hold you long enough.
And so
this is where I should be now
Days and nights falling by
Days and nights falling by me.
I know
of a dream I should be holding
days and nights falling by
Days and nights falling by me.
Soft blue horizons
reach far into my childhood days
as you are rising
to bring me my forgotten ways.
Strange how I falter
to find I'm standing in deep water
strange how my heart beats
to find I'm standing on your shore
Simon draait zich om en kijkt lachend naar zijn Sara. Hij legt zijn hand op zijn hart. Hij hoort Lieven zeggen “Daar is de vrouw van je leven.” Hij kijkt nog even lachend naar Lieven maar richt dan al zijn aandacht op Sara die stap voor stap op hem toe stapt. Sara glimlacht naar haar Simon. Hij is onder de indruk. Hans levert hem zijn bruidje af. Hans geeft Sara nog een zoen en gaat dan onder de indruk naast Lut zitten. Simon geeft Sara een kus handje. Samen gaan ze zitten vooraan in de kerk. Lieven en Arne zitten vooraan.
Voor het stadhuis blijft iedereen nog even staan. Al de medewerkers van Présence zijn present. Alle winkelbediendes, zelf vanuit het buitenland. Sara en Simon nemen even de tijd voor een praatje. Maar ze zien de meesten weer op de receptie.
Maar dan roept de ceremoniemeester hen tot de orde. De suite moet gevormd worden. Weer dezelfde volgorde. Simon kijkt Sara beteuterd aan. Hij trekt haar tegen zich aan en kust haar “Nu zijn we getrouwd voor de wet en nu moet ik je alweer alleen laten.” Hij kijkt beteuterd. Sara lacht “Lieve Simon maar niet voor lang… ik zie je graag.” Simon pinkt een traan weg en trekt haar naar zich toe. Ze verliezen elkaar in een passionele zoen.
Lieven en Arne sluipen achter de twee. En laten ze schrikken. “Jullie kunnen echt niet zonder elkaar” lacht Lieven. “Ik wil ook wel een zoen als getuige … ik heb al hard moeten werken.” Pruilt Arne.
Sara lacht. En trekt zowel Lieven als Arne naar zich toe. Simon laat zich niet onbetuigd en kust de beiden heren. “Eikes” roept Lieven “Laat ze in’t vervolg maar bezorgen door Sara.”
De ceremoniemeester maant hen aan even om aandachtig te zijn. Iedereen stapt opnieuw in. De wagens vertrekken. Sara en Hans blijven nog even praten met Patrick Janssens. Ook Marnix helpt nog even Sara’s kleed te fatsoeneren. Ze doet haar handschoenen opnieuw aan. Ze stappen in en Marnix rijdt ook weg.
Simon en Lieven stappen de kerk binnen. Want Simon wil er zeker van zijn dat Lieven de ringen bij zich heeft. Dit speelt al de hele tijd in zijn gedachten.
De andere blijven nog even staan, ze willen Sara zien toekomen. Ook zeggen ze graag gedag tegen de vele kennissen van Sara en Simon.
Simon en Lieven staan voor aan in de kerk. Lieven is zenuwachtig geworden door Simon’s niet ophoudende spervuur van vragen. Weer vraagt Simon naar de ringen. Lieven zucht “Hier en nu is het voor de laatste keer, ik heb ze bij en straks hangt Michèle ze aan het kussentje.” Hij laat de ring uit zijn hand vallen. De ring rolt weg. Lieven kan nog net de tweede opvangen. Maar de andere zien ze niet meer liggen.
Simon : “Alle mam… hoe kunt ge nu zo stom zijn om die ring te laten vallen. Zeg.”
Lieven : “Hier zie. Hier zie. Hem … heel de tijd is het laat met die ring nog eens zien, laat me die ring nog eens zie … natuurlijk valt die ring dan, hé!”
Simon : “Godverdomme”
Lieven : “Simon, we zitten hier wel in een kerk hé”
Simon ; “ Ja, te zoeken op mijn knieën te zoeken naar mijnen trouwring.”
Priester komt op hen toe gestapt “Kunt ge er wat haast achtersteken, jongens, ze zijn aan’t binnenkomen.”
Lieven : “Ja, ja, ja, cava, cava…”
Hij zoekt verder op zijn knieën “Ik heb hem, ik heb hem “ en nog keer luider “Ik heb hem”
Simon : “Ssttt”
Ze staan recht. Brengen hun kleding in orde. Simon knoop zijn vest dicht en mompelt “Ik zal het weer mogen horen van ma.”
Ze zetten zich mompelend op hun plaats. Leon en Margot zetten zich op de eerste rij samen met Michèle. Aan de ander kant zit Lut nog voorlopig alleen met Esther. Want Arne staat bij Simon.
Iedereen komt binnen en zet zich keuvelend neer.
Dan begint de muziek te spelen. Het wordt muisstil in de kerk. Enkel Arne, Lieven en Simon staan nog wat te praten. Michèle knoopt de ringen aan het kussentje van Sofie en legt het op Sofie’s stoel.
Sara stapt uit de wagen op de tonen van Enya (On your Shore). Het heeft wel wat geregend maar dit kan de pret van dit moment niet drukken. Sara is in de zevende hemel. Ze schrijdt met Vake aan haar zijde de kerk binnen. Lang elke zijde van de stoelen ligt een smalle rode loper met daarop om de paar meter een grote mand met een groene struik met een overvloed van witte bloempjes. De eenvoud maakt dit zo mooi. Als Sara langs de gang naar voren stapt begint iedereen in zijn handen te klappen. Voor de rest klinkt enkel de mooie muziek.
Strange how
my heart beats
to find myself upon your shore.
Strange how
I still feel
My loss of comfort gone before.
Cool waves wash over
and drift away with dreams of youth
so time is stolen
I cannot hold you long enough.
And so
this is where I should be now
Days and nights falling by
Days and nights falling by me.
I know
of a dream I should be holding
days and nights falling by
Days and nights falling by me.
Soft blue horizons
reach far into my childhood days
as you are rising
to bring me my forgotten ways.
Strange how I falter
to find I'm standing in deep water
strange how my heart beats
to find I'm standing on your shore
Simon draait zich om en kijkt lachend naar zijn Sara. Hij legt zijn hand op zijn hart. Hij hoort Lieven zeggen “Daar is de vrouw van je leven.” Hij kijkt nog even lachend naar Lieven maar richt dan al zijn aandacht op Sara die stap voor stap op hem toe stapt. Sara glimlacht naar haar Simon. Hij is onder de indruk. Hans levert hem zijn bruidje af. Hans geeft Sara nog een zoen en gaat dan onder de indruk naast Lut zitten. Simon geeft Sara een kus handje. Samen gaan ze zitten vooraan in de kerk. Lieven en Arne zitten vooraan.