Simon & Sara

[Chrissie]

001 - Helena

Dat Simon met de modellen scharrelde en nog af en toe stiekem afspraakjes maakte met zijn ex-lief Brenda, dat wist Helena. Ze werd er niet goed van, maar hoe dan ook had zijn geflikflooi de intimiteit tussen hen niet echt in de weg gestaan. Maar nu was het anders. HIJ was anders. Het was begonnen toen hij van Rijsel was teruggekomen. Hij was stil, erg op zichzelf, afstandelijk. Hij raakte haar gewoon niet meer aan.
Zij had een paar keer niet mis te verstaan verleidingsmanoeuvers ondernomen, maar hij had koeltjes gereageerd, wat lusteloos aangemodderd ( je kon het niet anders noemen, en van vrijen kwam niets in huis. Hij was moe, zei hij. Hij had stress, zei hij.
In Rijsel was iets gebeurd, met IEMAND. En die iemand had z'n hoofd en z'n lijf ingepalmd, en misschien ook - en dat was het ergste van al- zijn hart. Zij had bij de Présence verantwoordelijken in Rijsel discreet geïnformeerd over z'n bezoek. Zij zeiden allemaal hetzelfde: Monsieur Van Wijck was bij hen geweest in het gezelschap van een zekere Sara De Roose, een ...euh...ietwat speciale jonge vrouw, maar amai, zo efficiënt, zo to the point, een feest om mee te onderhandelen. Oke, hij was dus inderdaad altijd met Sara op stap geweest. Sara... Ze moest niets van Sara hebben. De boeretrien met al haar diploma's. Wat een lelijke kop zeg. Die strak weggetrokken haren, die uilebril, die ouderwetse kleren. Ze was onhandig en verlegen, en toch, ze kon ook héél principieel en koppig zijn. Sara, de draak die Simon's kostbaarste schat - zijn agenda- bewaakte en haar baas door dik en dun verdedigde en beschermde. Ze wist méér over hem dan zijzelf. Daarom had ze besloten wat vriendelijker te zijn tegen Sara en haar uitgenodigd voor een etentje, om haar uit te vragen. Maar het had haar niets opgebracht.
Sara wist niet wie de nieuwe minnares van Simon was. Of ze deed alsof.
Bij het afscheid had ze haar, Helena zelfs een filosofisch gekleurde "wijze raad" gegevan, de pretentieuse trut!

[Lotteke]

002- Helena

Hij was weer , zoals elke avond tegenwoordig, nog lang met dossiers bezig geweest, omdat hij hoopte dat ze sliep als hij uiteindelijk in bed sloop zeker. En hij had liggen keren en draaien, het dekbed naar zich toegetrokken, dan weer weggesmeten tot hij haar serieus op de zenuwen werkte. " Kunt ge nu godverdomme geen minuut blijven stilliggen? Of ga in uw eigen kot liggen vervelend zijn , zeg" . Er kwam geen antwoord, alléén en regelmatige ademhaling met af en toe een zacht geknor en wat gemompel. Hij sliep, hij droomde, en als ze niet zo kwaad op hem was geweest had ze hem nog schattig gevonden ook. En toen: "....moeten praten...ons...wat...verkeerd gedaan...zie...graag...Sara...Sara...". Hij begroef zijn gezicht in zijn hoofdkussen. Sara? Dromen zijn dromen, maar toch... Helena kende geen model dat Sara heette. Sara...SARA??
Het liefst had ze hem uit bed geschopt. Maar ze deed het niet.

[Chrissie]

003- Simon

Sara, zijn schat, haar mooie ree-ogen helemaal rood. Ze had gehuild, wéér gehuild. Hoe dikwijls al had hij niet gevraagd wat er scheelde?
"Niets" was het korte antwoord altijd geweest. Niets? Hij wilde haar vastnemen, ze liep weg. Hij wilde haar kussen, ze trok terug. Ze had altijd wel iets te doen voor Ecomoda ( met die kl-Arne dan nog). Arne die hoe langer hoe arroganter tegen hem deed. En dan eiste ze dat Présence zijn schulden aan Ecomoda snel zou terugbetalen. Ze wist toch dat het niet kon. Maar dat was het nog eens niet dat hem wanhopig maakte. Hij voelde dat hij haar kwijtraakte. Lieven had gelijk. Hij was verliefd. Elke minuut van de dag dacht hij aan haar. Wat had hij in godsnaam aan die avontuurtjes met modellen en andere vrijblijvende veroveringen gehad? Het was een soort sport geweest, een amusement, een leuk gespreksonderwerp met Lieven. Hoe dwaas en leeg leek hem opeens dat geflirt. En Brenda.... De journaliste had haar zinnen op hem gezet en chanteerde hem schaamteloos met slechte recensies als hij niet met haar.... Sinds zijn verloving was ze ietwat bekoeld. Met de nadruk op "ietwat". Pffff....

[Chrissie]

004 - Simon

En Helena? Ach, hij zag haar wel graag, of liever hij had haar wel graag gezien. Maar waar had hij zich in zijn hoofd gehaald zich met haar te verloven? Onder druk van zijn moeder natuurlijk. En van Helena zelf.
Sindsdien had hij het hoe langer hoe moeilijker met haar: achterdochtig, jaloers, bezitterig, hem altijd aan het controleren en uitvragen. En aan z'n kop zeuren over de trouw, de villa, dat belachelijk dure kleed met edelstenen en parels bestikt. Toegegeven, het was mooi. Iets voor... de bruid van een sjeik, een oosterse prinses. "Ik zou voor "echt" gaan had Marnix gezegd... Echte edelstenen?? Tja, Marnix... Echt iets voor hem... Helena moest hem Simon, "hebben", "bezitten" en ze zou hem aan de leiband houden. Hoe meer hij erover nadacht hoe zekerder hij was: hij zou NIET met Helena trouwen. Punt. Zijn moeder mocht dan al dreigen en hysterisch doen. NO WAY.
ALS hij zou trouwen zou het met Sara zijn. Sara die kwaad op hem was, en hij wist niet waarom.

[Chrissie]

005- Sara

Het was intusen een week of drie geleden. De brief. De afschuwelijke brief. De instructies van Lieven. Haar twijfel of ze Simon er zou over aanpakken of niet. Of ze de cijfers nog eens zou "aanpassen" of niet. Herinneringen aan de mooie momenten met Simon spookten door haar hoofd. Natuurlijk zag hij dat er wat mis was. "Wat scheelt er Sara?". Hij zei het zo lief... Wilde haar vastpakken, haar kussen. Het serpent!
Of meende hij het toch? Soms keek hij zo... teder... Het ééne moment wilde ze het hem vertellen dat ze die brief had gevonden, hem ermee confronteren, uitleg vragen... Het andere moment was ze razend. Op hem, maar vooral op zichzelf. Hoe had ze zo dom kunnen zijn? Geloven dat iemand als Simon echt van haar hield. Hij deed het met iedereen: zijn Helena, zijn ex, Brenda, de modellen - grieten die bij hem kwamen slijmen om voor een show gecast teworden-, en met hààr. Hij had ook haar verleid - nee , haar verliefdheid misbruikt- om haar ertoe aan te zetten zijn desastreuse cijfers te vervalsen. Waarom kon ze hem niet zien zoals hij echt was? Een verwend rijkeluiszoontje, een vrouwenzot, een zatlap, een leugenaar en een bedrieger. Wat had ze in 's hemelsnaam in hem gezien? Z'n mooie ogen? Zijn innemende lach? De klasse die hij uitstraalde? Zijn ongelooflijk knap gezicht? Was ze daarvoor gevallen? Voor zijn uiterlijk? Zij, Sara De Roose, gevallen voor iemand's uiterlijk? En toch, zoals hij soms naar haar keek, knipoogde, haar even knuffelde of zachtjes " wat is er toch Sara?" zei. Zo... teder. Daar had je het weer! Ze moest zich vermannen. Geen illusies koesteren. Hij ging met Helena trouwen. Dat was de werkelijkheid, en dat had ze al die tijd geweten. En dat hij met Helena trouwde, dàt wilde ze niet, dan kon ze niet meemaken. Ze zou haar ontslag geven. Ze zou niet meer bij Présence werken de dag van het huwelijk. Ze zou hem de "aangepaste" cijfers geven als afscheidscadeau. Hem de "aangepaste" cijfers geven en uit zijn leven verdwijnen.

[Chrissie]

006- Ecomoda

De mapjes met cijfergegevens lagen in de vergaderzaal. Eentje voor elk directielid en voor elke aandeelhouder. Volgens het rapport stond Présence er héél goed voor. En als de geplande parfumlijn op de markt kwam, zouden de resultaten ronduit schitterend zijn. In werkelijkheid zat Présence tot over z'n oren in de schuld. Schuld aan Ecomoda, Sara's bedrijf. Het spookbedrijfje was nu een ECHT renderend bedrijf geworden, goed gerund door haarzelf en Arne. Die had op de beurs gespeculeerd - daar was zij vierkant tegen- maar het had hen geen windeieren gelegd.
En nu werd er niet meer gespeculeerd, maar verstandig en efficiënt, zelfs ethisch verantwoord zakengedaan. Het geld stroomde binnen. Geld dat werd geleend aan Présence tegen waarborgen of aandelen. Kort na het vinden van de brief had Sara geleend geld van Simon teruggeëist, gewoon uit wraak. Verbaasd, maar zonder morren had Simon haar een flink pakket Présence aandelen bezorgd.

[Chrissie]

007- Sara

In haar kantoortje staarde Sara voor zich uit. Ze zou het smerig kunnen spelen met Simon. Zijzelf had er niet aan gedacht, maar Arne ( die jongen was in de ban geraakt van credit cards, chique restaurants, dure wagens en vette bankrekeningen, om te zwijgen van Britt). Arne dus had haar gewezen op de macht die ze nu had over Simon en Présence, macht die ze tegen hem kon grbruiken. Zo kende ze Arne niet, maar eigenlijk had hij gelijk. Wraak. Simon alles afpakken. Zijn bedrijf, zijn job, zijn reputatie. Maar hoe kwaad en gekwetst ze ook was, Simon echt kwaad doen, dat kon ze niet, dat wilde ze niet. Trouwens, hij had haar daarnet weer zo lief vastgepakt en teder gekust. " Dank je voor het rapport. Het is echt de laatste keer" had hij haar toegefluisterd. Die kus had ze beantwoord en hem teruggeknuffeld, eigenlijk bijna fijngeknepen. Hij moest erom lachen. En dan was er die blik geweest, een blik waar zoveel liefde uitsprak en ook iets van...wanhoop? Voelde hij het dat het de laatste keer was geweest? Haar ontslagbrief zat in haar handtas. Hij zou hem morgen krijgen.

[Chrissie]

008- Simon

Het was zover. De directieraad kwam eraan. Eerlijk gezegd, met de cijfers was hij niet echt bezig geweest. Het kwam wel goed. Daar zorgde Sara voor. Waar hij wel mee bezig was, was Sara zelf. Sara die vreemd deed en er verdrietig uitzag. Soms tegen hem uitvloog. Voortdurend met die Arne optrok. Hij werd er ziek van jaloezie van. Dat had hij haar trouwens gezegd. Maar zij bleef volhouden dat Arne een vriend was, niet méér en niet minder en dat zij HEM graag zag. Maar waarom liep ze dan van hem weg? Hij sliep slecht, dronk teveel, kon zich op niets concentreren, maakte ruzie met zijn ouders en Lieven. Eén punt in de duisternis: Helena had hem aangepakt over zijn droom. Hij had een geforceerd lachje geproduceerd ( "Sara???). Maar er was een vruchtbaar gesprek gevolgd over hun beider gevoelens. Hij had niet ontkend dat er iemand anders was, en zij had bekend dat ze een nieuwe relatie met haar ex, Steven, wel zag zitten. Conclusie :Hun huwelijk ging
niet door. Daar gingen ze beiden over akkoord. Ze zouden het na de directieraad mededelen. Nog héél even van Wijck dacht hij bij zichzelf. Nog héél even, en alles valt op z'n poten. De trouw officieel afblazen, zijn verhouding met Sara openbaar maken, en samen met haar Présence opnieuw in goede banen leiden. Samen met haar kon hij de wereld aan. En nog iets :Hij zou zijn appartement wat gezelliger maken. Het was luxueus maar een beetje zielloos ( hij was toch bijna nooit thuis).
Maar als hij en Sara officieel een koppel waren zou ze zeker bij hem intrekken....in afwachting van de grote stap...

[Chrissie]

009- Simon

Mensen, mensen, wat kroop de tijd traag voorbij. Was de directieraad maar al achter de rug. Tijdens de kleine receptie die na de vergadering was voorzien, gingen hij en Helena samen vertellen dat hun huwelijk niet doorging. Omdat ze niet bijeen pasten en beide een andere partner hadden. Hij ging zelfs zijn relatie met Sara openbaar maken. Zijn moeder zou razend zijn. Haar volmachten aan Alexander geven - waar ze mee gedreigd had- wel, ze deed maar. Het kon hem geen barst meer schelen.
Zijn vader zou ook niet staan juichen ( de Van Wijcks en de de Lannoy's blablabla...) maar hij was veel zachter van karakter en begripvoller dan zijn vrouw. En nog iets: hij was wèg van Sara. Er was voor de vergadering niets speciaals meer te doen en hij ging even goeidag zeggen aan Lut. Zij gaf hem een dikke zoen, een kop koffie en een stuk zelfgebakken taart. Daarna ging hij naar Lieven.

[Chrissie]

010- Lieven

Lieven was slecht gezind en zenuwachtig. "Awel, hoe zit het nu met dat rapport? Is het af of heeft ze u weer aan het lijntje gehouden? Wat gij in dat wicht ziet, he, ik kan er niet bij". " Lieven, de rapporten liggen klaar in de vergaderzaal. Ik heb eens goed nagedacht en begrijp nu dat ze zo moeilijk doet. Die cijfers vervalsen, dat is fraude, ge kunt dat niet anders noemen. En da's niks voor haar. Ze is jaloers op Helena ( daar is geen reden voor maar dat weet ze niet). En al die tralala hier over het huwelijk, de trouwjurk, iedereen is er over bezig: wanneer? wordt het personeel uitgenodigd? waar? Iedereen vraagt haar uit. Ze kan er niet op antwoorden. Wordt gedurig met die trouw geconfronteerd. Natuurlijk dat ze van streek is Maar straks komt het allemaal goed. De trouw gaat niet door, Lieven. Helena en ik hebben het zo besloten en wij vertellen het na de vergadering. Ik vertel het ook van Sara en mij. En als ze mij degraderen, wel dan is het maar zo. "Zijt ge nu helemaal zot geworden? Sara moet hier weg, WEG, voor een tijdje toch, want we kunnen haar niet missen. Ge gaat straks met haar naar een hotel, om haar te bedanken, boek zo'n nacht, ge weet wel, met alles erop en eraan, Champagne, een etentje, een luxueuse kamer, ge doet haar eens goed binnen. En bij het ontbijt vertelt ge haar dat ze op prospectie mag gaan, stoffen kiezen en inkopen, in Noord-of Westafrika, Zuid Amerika, ook goed - als het maar ver is-. En wanneer ze terugkomt is alles hier opnieuw in de plooi. Gij getrouwd en Directeur Generaal. Ze zal nog fier zijn ook dat ge haar zo'n verantwoordelijkheid geeft!" Simon wist niet wat hij hoorde. Het enige dat hij kon uitbrengen was een verontwaardigd "Wablief??". Hij begreep het wel. Als hij, Simon het niet meer voor het zeggen had, dan vloog Lieven buiten. Alexander mocht hem niet. Dat Lieven opportunistisch en soms gevoelloos was, dat wist hij, maar dit ging wel héél ver. " Kom Lieven, we hebben nog even de tijd. We gaan iets drinken".