MyTime17: Sara verhaal

[MyTime17]

Deel 81
Ze konden dit nog steeds niet geloven? Waarom hun kinderen , en waarom niet die van iemand anders? Wat hadden ze toch verkeerd gedaan? Was het een oude werknemer die wraak wou nemen? Waarom, waarom, waarom? En waarom deed Margot zo vreemd? Ze zat nu al een hele tijd te sms’en en te bellen met iemand anders. En als je haar dan vroeg met wie ze bezig was reageerde ze gewoon niet. Met iemand die ik ken uit mijn verleden was haar antwoord na de zoveelste woede uitbarsting van Simon. Had ze misschien zelf iets te maken met de ontvoering van de kinderen? Nee dat was natuurlijk te zot voor woorden, toch?. Al een geluk hadden ze Hans en Lut nog. Ze waren net aangekomen en namen Simon en Sara elk afwisselend in hun armen. Simon liet zijn emoties bij Lut los, hij was tenslotte zijn 2de moeder voor hem geweest. Tegen haar kon hij alles vertellen, hier kon hij zijn hart eens luchten. Sara zelf hield zich sterk. Ze had sinds ze thuis waren nog geen traantje gelaten maar diep van binnen ging ze kapot van verdriet, maar ze wou het aan niemand laten zien, ze wilde vooral nu Simon steunen. Hij had het zwaarst van hen twee te pakken. Simon bleef nog een minuutje of 10 huilen in de armen van Lut en werd toen gelijkaardig wat rustiger. Hij was doodmoe van de doorstane emoties dat hij liefst nu in zijn bed kruipt. De agent zei dat hij hen wel op de hoogte zou houden van de verdere onderzoeken en de zoekacties. Zo konden zij eventjes gaan slapen. Sara zei dat zij niet moe was, zij bleef liever nog even op. Ze zou Simon wel onderstoppen en dan terug komen. Simon vond het allemaal eender, zolang hij even maar kon slapen. Hij kroop zijn bed in en trok Sara nog even tegen zich aan om zo troost te kunnen vinden bij haar. Nu kreeg ook Sara het moeilijk en ze huilde uit tegen de borst van Simon. Simon trok haar mee op bed en legde zijn armen om Sara. Zo bleven ze even verstrengeld liggen tot Simon in slaap viel. Sara bleef nog even liggen om zeker te zijn dat hij niet terug wakker zou worden en ging dan terug naar de rest die beneden zat. Hans zag direct dat zijn dochter had zitten huilen en trok haar even tegen zich aan. Hij zei : het komt allemaal wel goed, ze vinden hen wel. Sara glimlachte flauwtjes naar haar vader, ze was er toch niet gerust in. Léon was niet echt een rustig kindje. Als hij niet op tijd zijn voeding kreeg was hij niet echt te gelieven. Renske daarentegen was zeer rustig. Ze gaf bijna geen kik , je zou soms denken dat ze er niet was. Sara miste ze allebei heel erg. Wat zouden ze nu met hen doen, zouden ze wel te eten krijgen? Werden ze wel verzorgd? Lagen ze al te slapen of waren ze nog wakker? En de grootste vraag waar ze mee zat was waar waren ze? Waren ze dicht in de buurt of eerder ver weg? Zou het nog lang duren eer ze nieuws kregen? Margot zei dat ze beter naar huis kon gaan, hier kon ze toch niks meer doen, ze liep alleen maar in de weg voor iedereen. Ze zou nog even langst Simon gaan en zou dan vertrekken. Toen ze in de slaapkamer was zag ze dat Simon lag te woelen. Ze riep direct Sara erbij. Simon had een droom, het was eerder een nachtmerrie. Hij droomde over de ontvoering, en over de kindjes die gevangen werden gehouden. Hij was helemaal nat van het zweet. Sara maakte hem voorzichtig wakker en nam hem in haar armen. Zo kalmeerde hij een beetje. Lut kwam aanlopen met een washandje. Margot zwaaide nog even en ging toen naar huis. Net op het moment dat ze in de living kwam hoorde ze de agent zeggen : ben je zeker? Zijn zij het echt?? 100 %? Oké ik zal hen het nieuws meedelen.

[MyTime17]

Deel 82
De agent had nog maar net ingehaakt, draaide zich om en zag toen Margot naar hem staren.
Heeft het met mijn kleinkinderen te maken ? vroeg Margot. Nee het spijt me vrouw, we hebben nog steeds geen nieuws over u kleinkinderen, zei de agent.
Waar ging het dan over als ik vragen mag? Wel dit was een andere zaak waar we mee bezig waren, er is net iemand opgepakt die een gewapende overval pleegde. En over wie heeft u het dan? Bert Tinnerhuizen mevrouw. Bert, Bert Tinnenhuizen zei u hé? Ja waarom, ken je hem ofzo? Ik niet echt , maar Simon mijn zoon kent hem, ze hebben nog jaren samen in dezelfde klas gezeten.
Kan ik misschien eens met u zoon praten? Dat zou u aan zijn vrouw moeten vragen, ze zitten allemaal op de slaapkamer, maar als u me niet kwalijk wilt nemen , ik moet eigenlijk weg. De agent vond het oké en liep ondertussen naar de slaapkamer van Simon en Sara. “binnen” riep Sara toen er geklopt werd. Euh, sorry dat ik stoor, maar zou ik even de heer van Wijck mogen spreken? Gaat het over de kinderen, weet u waar ze zijn?
Het spijt me mevrouw maar we hebben nog steeds geen nieuws. Simon vond het goed en iedereen ging naar buiten behalve Sara. Waar wilt u het over hebben? Over Bert Tinnenhuizen.
Simon huiverde ineens, de herinnering kwam terug naar boven. “schatje” wat scheelt er ? vroeg Sara. Hij is het Sara, hij is degene die de kinderen heeft ontvoerd.
Hoe bedoel je? Wel hij heeft me ooit gezegd dat als ik kinderen zou hebben hij hetzelfde zou doen wat ik een paar jaar geleden met zijn kind heb gedaan.
Sara kon nu helemaal niet meer volgen, wat had Simon met een kind gedaan? De agent was hier eigenlijk niet voor gekomen maar was toch benieuwd waarom Simon dacht dat die Bert zijn kinderen zou ontvoerd hebben. Begin eens bij het begin meneer, zei de agent. Wel Bert en ik hebben jaren in dezelfde klas gezeten, toen we gingen studeren zijn we ook samen naar dezelfde unief gegaan.
We hadden dan ook natuurlijk dezelfde vriendengroep. Bert had een vriendin waar ik nogal goed mee over weg kwam. Toen die vriendin later zwanger geraakte, heeft ze altijd beweerd dat ik de vader van het kindje was, maar dat Bert het niet wist.
Na een paar jaar zijn Bert en ik elkaar terug tegengekomen en was het kindje ondertussen al een jaar of drie. Toen heeft die vriendin eerlijk aan Bert verteld dat niet hij maar ik de vader van het kind was. Bert was er het hart van in. En toen heeft hij me gezworen dat als ik ooit kinderen kreeg hij ze dan van mij zou afnemen.
En is er nooit een vaderschaptest gedaan vroeg Sara? Tot op de dag van vandaag is er nog geen test gedaan, maar ik weet zeker dat dat kindje niet van mij is. En hoe weet u dat dan zeker? Omdat ik nooit met dat meisje geslapen heb.
En wat is er dan gebeurd?
Bert is bij die vrouw weggegaan, en is er eigenlijk nooit over geraakt.
En die moeder en het kindje dan?
Ook hen heb ik nadien niet meer gezien, die moeder wilde niet dat ik het kind zag.
Maar het was jou kind toch vroeg Sara? Ze snapte er niets meer van.
Sara dat meisje zat in de prostitutie, denk je dan echt dat ze weet van wie haar kind is?
En nu denkt u dat die Bert wraak wil nemen. Denken, ik ben er zeker van antwoordde Simon.
Dit was eigenlijk niet waar ik voor kwam maar ik zal het eerst doorgeven aan mijn collega ’s die bezig zijn met die Bert. Ik hou u op de hoogte, en toen verdween de agent uit de kamer met zijn telefoon in zijn handen. Simon keek Sara aan, ze kon het nog steeds niet geloven. Had Simon nu wel een kind van iemand anders of niet? Sara zei Simon terwijl hij haar hoofdje tussen zijn handen pakte. Ik heb echt niets met dat meisje gehad, we kwamen goed overeen, maar dat was echt alles. Je moet me geloven. En dat kind dan? Ik weet het niet Sara wat er met dat kind gebeurd is maar het is echt waar niet van mij. Beloof je het, zweer je het me? Ik zweer het Sara.



Na een half uurtje kwam de agent terug binnen. Mevrouw, meneer, ik heb goed nieuws voor u. toen ze een huiszoeking deden bij die Bert hebben ze jullie kindjes daar aangetroffen. Ze hebben ze onderzocht in het ziekenhuis en ze waren gezond. Twee van mijn collega ’s brengen ze nu naar huis. Simon en Sara keken elkaar stralend aan, hun twee schatten terug bij hen. Ze namen elkaar stevig vast en kuste elkaar passioneel.

[MyTime17]

Deel 83
Toen ze het hoorde, dat hun 2 kinderen eindelijk terug naar hen kwamen, waren ze door het dolle heen.
Ze hadden bange uren uitgestaan, bang dat ze hen nooit meer te zien zouden krijgen.
Maar nu kwam alles in orde, daar waren ze van overtuigd.
Sara wilde direct al alles gaan klaarzetten om hun 2 kleine engeltjes terug welkom thuis te heten, maar daar staken haar vake en Lut een stokje voor.
“Blijf jij maar bij Simon Sara, wij zullen wel voor Renske en Léon zorgen.”
We zullen ze zelfs in hun bedje leggen, Simon heeft op het moment jou het hardste nodig.
Sara wist dat ze gelijk hadden, maar ze wilde haar kindjes vast houden en knuffelen.
Ze spartelde nog even tegen maar gaf zich dan gewonnen. Misschien was het beter da ze nu eerst wat zouden slapen.
Ze was van Arne te weten gekomen dat de kinderen al van begin dit weekend spoorloos waren, maar dat Margot hen eerst niet durfde te verwittigen.
Ze zou dit zeker niet aan Simon vertellen, hij had de laatste tijd al een slechte band met Margot.
Margot deed de laatste tijd ook wel zeer vreemd, maar verder dacht Sara er niet over na.
Nu waren het haar kindjes en Simon die het belangrijkste waren.
Sara liep naar de badkamer en voelde een golf van misselijkheid over haar komen.
Ze voelde zich neervallen en dat was dan ook het laatste dat ze zich herinnerde.
Na een hele tijd deed ze haar ogen terug open, ze zag Simon voor haar zitten, maar ze wist niet meer waar ze was. Sara? Sara, gaat het ? hoorde ze Simon vragen.
Waar ben ik? Je ligt thuis op bed, je bent flauwgevallen, de dokter is net buiten.
Sara begon het zich terug te herinneren, ze was onderweg naar de badkamer om haar wat op te frissen en pyjama aan te doen.
Waar zijn Renske en Léon vroeg ze?
Ze slapen beide, ik ben net eventjes gaan kijken, ze stellen het goed.
Ze klemde zich vast aan Simon, liet zich zachtjes wiegen door hem tot ze loom werd en in slaap viel in zijn armen.
Simon legde zich er dan maar bij, nu zou hij toch niks meer kunnen doen.
De kindjes en Sara sliepen en Lut en Hans waren ook naar huis vertrokken.
Hij kroop dicht tegen Sara aan, sloeg zijn armen om haar heen en liet die rusten op haar buik, niet wetend wat hem nog te wachten stond, maar wel dromend naar de toekomst.
Een toekomst met of zonder Sara? Wie zou het hem zeggen

[MyTime17]

Deel 84
De volgende morgen was het nog lang muisstil ten huize van wijck- de roose. Alleen Sara was al wakker. Ze had veel stof om over na te denken. De kindjes, Simon, zijzelf,…
Ze wist het allemaal eventjes niet meer. Ze was zo bang geweest voor de kindjes, bang dat ze heb nooit meer zouden terug zien. Bang dat Simon van haar vervreemde. Ze dacht er al een tijdje over om een punt te zetten achter hun huwelijk. Het ging de laatste tijd slecht tussen hen. Ze maakten vaak ruzie, waar de kinderen ook soms bij waren en ook op het werk maakten ze ruzie.
Het was meestal om iets stoms geweest, maar toch bleef het knagen bij Sara. Ze hield echt nog altijd heel veel van Simon, maar ze wist ook dat dit niet meer verder kon.
Iedereen werd er ongelukkig van, ook de kindjes. Maar was dit het moment om hun huwelijk op te geven? Ze bleef het zich maar afvragen, ze kwam er nooit uit.
Op het ene moment stond ze voor Simon en kon ze het zo zeggen, dat het niet meer ging tussen hen.
Het andere moment wist ze het niet, en was ze er van overtuigd dat ze er wel samen uit zouden komen. Ze hadden al heel wat stormen doorslagen, deze moest ook lukken. Ze wist dat Simon van haar hield, al liet hij dat de laatste tijd maar heel weinig zien. Of hij was gaan fitnessen, of hij zat op café met Lieven, en zat zij weer maar eens alleen thuis met de kinderen.
En tegen dat hij dan terug kwam lag zij al in bed, en wilde ze niet meer praten.
Ook hun seksleven stond de laatste tijd op een laag pitje.
Sara wist niet meer hoe het nu verder moest, misschien dat ze er eens met iemand kon over praten. Arne misschien, of Esther. Maar momenteel wilde ze er nog niks over zeggen tegen Simon.
Wat als hij het verkeerd oppakte, en hij zou gaan lopen, dan stonden ze even ver. Nergens dus.
Ondertussen was ook Simon wakker geworden, en lag Sara een hele tijd aan te staren. Hij wist dat hun relatie niet zo goed liep. Maar hij zou er alles aan doen om hun huwelijk te laten lukken, om lang en gelukkig verder te leven. Hij zag zijn Sara nog altijd even graag, ook al liet hij het niet meer echt vaak zien. Hij zou vanaf nu elke dag aan Sara laten zien dat hij nog steeds heel veel van haar hield, en dat zij hem nog niet zo snel kwijt was.
Hij legde zijn hand op haar arm en begon haar zachtjes te strelen. Sara merkte toen plots dat Simon ook wakker was.
Ze lachte eens liefjes naar hem, en daar kwam de blik in Simon ’s ogen zoals een tijdje geleden, voor alle miserie begon. Ze was direct verkocht, en was er van overtuigd dat Simon haar nog altijd graag zag, en dat ze samen zouden werken om hun huwelijk te doen slagen.
Ze kroop diep in de armen van Simon terwijl hij haar zachtjes bleef strelen. Ik zie je ongelofelijk graag Sara, je weet niet hoe diep je in mijn hartje zit, begon Simon. Ik zie je ook heel graag Simon.
Ik weet Sara, dat het de laatste tijd niet goed boterde tussen ons, en ik heb er spijt van, van al mijn domme fouten. Ook ik heb fouten gemaakt Simon. Ik weet het, maar ik wil er samen aan werken, ik wil je niet kwijt Sara, ik zie je er te graag voor. Simon begon te huilen, hij besefte nu pas hoe bang hij wel niet was om Sara kwijt te spelen.
Sara schrok hier een beetje van. Simon liet niet vaak zijn gevoelens zien, ook niet bij haar. Ze pakte Simon goed stevig vast en troosten hem.
Je raakt me niet kwijt Simon, ik zal altijd van je blijven houden, en ook van onze kindjes.
Jullie zijn mijn energie en zuurstof. Zonder jullie kan ik niet leven. Simon was ontroerd.
Hij wist nu ook dat Sara en hun kindjes alles voor hem was. Hij zou nooit meer zo stom zijn om Sara of de kindjes nog zoveel pijn te doen.
Ze kuste elkaar teder en kropen dichter tegen elkaar aan. Ze babbelde nog verder over hun problemen in hun relatie, over hun fouten. En ze maakte het goed door aan elkaar te laten zien hoeveel ze van elkaar hielden, en hoe bang ze waren om elkaar kwijt te geraken.
Maar wat ze vooral afspraken, was dat ze elkaar nooit meer pijn zouden doen, en dat ze altijd van elkaar zouden houden. Ook wat er in de toekomst op hen te wachten stond. Samen konden ze het leven aan.
Daar waren ze van overtuigd.!!!

[MyTime17]

Deel 85
De dagen vlogen voorbij. Overal was het druk, op precense, in de familie, thuis,… Soms wisten ze niet meer waar ze het hadden, maar toch hadden ze nog geen ruzie gemaakt sinds de kindjes terug veilig thuis waren. Ze hadden elkaar beloofd om over hun problemen en miskantjes te praten, en dat scheen te helpen.
Ook Simon was minder snel boos, kon Sara beter om zich heen verdragen. Hij was weer helemaal overtuigd van zijn liefde voor haar, en omgekeerd.
Ze zat net tegenover hem aan haar bureau te werken, ze had een mooi zomers kleedje aangetrokken, haar haar opgestoken in een dot. Hij keek verlekkerd naar haar, hij dacht terug aan de eerste keer dat ze elkaar zagen.
Sara zat in de zeteltjes in het landschapsbureau. Ze droeg een bril, ouderwetse kleren, haar haar in een staart( het was vettig), ze had een beugel in. Toen hij haar zag was er iets ontstaan binnenin Simon. Alleen kon hij het toen niet plaatsen. Hij was direct op Lieven afgestapt, hij had haar geadviseerd, ook al was ze lelijk, of zoals Lieven zei : lelijk in het kwadraat. Het kon Simon niets schelen, bij haar voelde hij zich goed, kon hij zijn eigen zijn. Hij had het eerst om Helena gedaan, om haar niet nog meer jaloerser te maken dan dat ze toen als was.
Telkens als hij al naar een andere vrouw keek, had hij ruzie met Helena. Hij was dan ook blij met Sara, bij haar kon hij zijn echte gevoelens tonen, ook al had het een tijd geduurd voor ze echt samen waren.
Ze hadden zoveel samen meegemaakt, de eerste vrijpartij, de ruzie in precense, Sara die door Helena omver was geduwd, de miskraan, Sara die razend was op Simon door Helena ’s schuld, Simon die zelfmoord pleegde, de 2de vrijpartij,… Zo kon hij wel verder blijven gaan. Maar hij was dolgelukkig toen Sara hem vertelde dat ze voor de 2de keer van hem zwanger was, en ze er voor wilde gaan.
Ook toen bleek dat ze samen een 2de kindje verwachten was Simon dolgelukkig, hij kon het wel van de daken schreeuwen toen hij het nieuws vernam. Hij wist het nog als de dag van gisteren toen Sara het bekend maakte.
Ze had een romantisch etentje geregeld voor hen 2. Renske had ze naar de ouders van Simon gebracht, die daar heel blij om waren. Toen Simon later thuis kwam van een klant kon hij zijn ogen niet geloven, heel het huis was verlicht met kaarsjes.
Toen ze na het eten zich lekker samen op de zetel hadden genesteld, zei Sara dat ze een cadeautje voor hem had, hij had toen niks door gehad, wel dat ze de laatste dagen vaak misselijk was. Toen hij het cadeautje in zijn handen kreeg geduwd kon hij zijn nieuwsgierigheid niet langer verbergen, hij scheurde het papier van het cadeau af, en daar was het: op een knuffelbeertje stond er, jij, jij bent mijn papa en je bent de beste van het land. Eerst dacht hij dat het misschien vadersdag was, maar toen hij de predictor zag wist hij het zeker, er was een nieuwe van wijckje op komst.
Ze hadden die nacht liefdevol gevreeën.
Toen ze het vertelde was iedereen dolgelukkig, alleen had zijn vader het nooit meer geweten. Zijn vader, dat was andere koek. Hij miste hem nog iedere dag, iemand had hem ooit gezegd dat het wel zou slijten na een tijdje, maar hij was al enkele jaren dood, en nog steeds kon hij zijn vader niet vergeten. Hij zou het nooit doen, maar hij kon het nog steeds geen plaats geven in zijn hart. Op een avond had hij er met Sara over gesproken, zij had toen bekend dat ze de dood van haar moeder ook nog niet geplaatst had. Ze had verteld dat het ook nooit zo zou zijn, maar ze had er mee leren leven.
Simon prees zichzelf dolgelukkig met zo’n vrouwtje, ondanks al hun ruzie ’s hield hij nog zielsveel van haar als de eerste keer dat ze gevreeën hadden. Op dat moment kwam hij terug in de realiteit, hij wandelde van achter zijn bureau en liep op Sara toe voor een kus en een dikke knuffel, hij had het nodig.

[MyTime17]

Deel 86
De laatste tijd gaat het zo goed tussen Simon en mij, zei Sara tegen Lut. Ik ben echt heel blij voor jullie, jullie verdienen dat echt.
Ja het lijkt of we net getrouwd zijn, voor alles is misgelopen. Sara je moet wel rekening houden dat het nog eens kan gebeuren hé, in elke relatie loopt er iets mis. Ik weet het Lutje, maar ik ben nu zo gelukkig.
En dan de kindjes. Over kindjes gesproken, wanneer verjaart Renske? Ons Renske wordt volgende week 4 jaar, het gaat echt vooruit.
Ja zeg dat wel, ze zit ondertussen al op de kleuterschool. Ja en daar is ze graag hoor, toen Simon ze van de week ging halen van het schooltje wou ze bijna eerst niet mee gaan, zo plezant vond ze het.
Lut lacht: ik kan het me al helemaal voorstellen, Simon was vroeger ook zo. Ging Simon dan ook graag naar school? Simon ging alleen graag naar de kleuterklas, omdat hij daar nog veel kon spelen.
Ja alles was goed voor Simon om niet alleen thuis te zitten. Ja hij heeft het heel lastig gehad in zijn kinderjaren, hij heeft er gisteren nog over verteld.
Ondertussen komt Helena langst gelopen. Over wie gaat het? Over Simons kinderjaren zeggen Lut en Sara.
Oh ja dat herinner ik me nog heel goed, Simon die overal het aapje uithing. Simon was toen zo’n schatje zei Lut.
Maar wat ik eigenlijk kom vragen Lut is of jij het feestje voor Renske volgende week? Oh graag Sara. En wat voor soort thema moet het zijn?
Oh dat is eender, ons Renske houdt van alles.
En hoeveel kindjes komen er? Haar klasje komt, ze zitten met 20 in het klasje, en dan nog van Présence. Oké ik zal het allemaal in orde maken. Je bent een schat Lutje.
Ondertussen in het bureau van Sara en Simon.
En Simon hoe gaat het nu tussen jou en Sara? Vraagt Lieven. Goed, we hebben alles uitgepraat en beloofd aan elkaar als er iets mis is om er altijd over te praten.
Dus je denkt er niet meer over na om bij haar weg te gaan? Nee ik ben nu zo gelukkig met Sara, ik zou niet weten waarom ik dat op het spel zou zetten.
Maar waarom vraag je dat?
Wel ik heb van de week Inge aan de lijn gehad, je weet wel die dame van een paar weken geleden? Ik herinner me er nog iets vaag van maar zeg maar.
Wel zei beweerde dat je met haar het bed hebt gedeeld en dat ze nu zwanger van je is.
WAT? Was echt enigste wat Simon kon zeggen. Hij was even helemaal van de wereld.

[MyTime17]

Deel 87
Dat kan je echt niet menen lieven. Nu niet.
Sara wordt zot als ze dat hoort.
Dus je bent echt met haar naar bed geweest? Ik kan het me niet meer herinneren lieven, ik was zat en razend op dat moment.
Maar hoe ga je het uitleggen aan Sara? Nog niet, ik wil eerst zekerheid voor ik het aan Sara vertel.
Simon snap je niet dat je daar nog maanden op moet wachten?
Hoe bedoel je lieven? Wel om een vaderschapstest te laten doen moet je wachten tot dat ze bevallen is hé.
Ja maar ik kan toch al contact met haar opnemen? Zou je daar beter niet even met wachten? Maar lieven ik moet toch zeker kunnen zijn voor ik iets vertel aan Sara? Wat moet je me vertellen lieverd? Sara stond in de deuropening. Oh niks speciaal. Jawel vertel het me maar.
Dat gaat niet gaan hé lieverd, het is een verrassing. Oh lieverd je weet dat ik daar niet tegen kan.
Je kan daar wel tegen , je bent alleen veel en veel te nieuwsgierig. Sara lacht.
Ik zal jullie maar laten zeker? Als je zo vriendelijk wilt zijn lieven, ik heb nog iets te bespreken met Simon.
Allee ik heb het begrepen, ik ben al weg. Sara en Simon lachen.
En wat moest mijn lieverd met mij bespreken? Wel volgende week in ons Renske jarig en ik vroeg me af of je al nagedacht hebt over een cadeau voor haar.
Misschien kunnen we een dagje weg met haar en ons Léonneke?
Zijn ze daar nog niet te jong voor Simon? Maar we kunnen toch een dagje naar de zee? Of een weekend Center parcs? Daar zijn ze toch niet te jong voor?
Center Parcs vind ik een heel goed idee, daar hebben ze echt nog iets aan.
Wel mijn liefste Sara, dan zal ik een rond bellen en een weekendje vastleggen voor ons 4tjes, dan zijn we er nog eens lekker tussen uit. Sara gaf hem een kus en zei ik ga even bij lieven langst
Ondertussen probeert lieven Inge te pakken te krijgen.
Met Inge hoort hij na een paar tellen. Inge, met lieven Pauwels, wij moeten eens praten.
Over wat gaat het? Inge je weet heel goed over wat het gaat, over jou en Simon natuurlijk.
Ik heb je daar niks over te vertellen lieven.
Oh nee, jij beweert dat Simon met jou naar bed is geweest en dat hij je zwanger van hem bent, en nu wil je er niks over vertellen?
Lieven wist niet dat Sara ondertussen alles gehoord had.

[MyTime17]

Deel 88
Ik stond als aan de grond genageld, ik kon nog steeds niet geloven.
Simon zou me bedrogen hebben met een of ander del.
Hoe lang was het al niet geleden dat Simon een nacht niet thuis had doorgebracht?
Ik moest hier weg, even naar buiten.
Ik wilde Simon nu echt niet meer onder ogen komen.
Ik liep nog snel via ons bureau, ik pakte mijn jas en handtas zei tegen Simon dat hij niet om mij moest wachten, ik zou hem thuis wel zien. Hij vroeg of er iets mis was? Er net was ik nog enthousiast. Ik zei dat ik nog iets buitenhuis te doen had en dat hij niet ongerust moest zijn. Hij wilde me nog een kus en knuffel geven maar ik weerde hem af.
Hij keek me raar aan en ik zei dat ik echt dringend weg moest. Voor Renske haar verjaardag bedoel je?
Ja zei ik, voor Renske. Simon vond het goed en liet me maar gaan.
Toen ik buiten presence kwam kon ik het nog steeds niet geloven, ik wist nu niet waar ik naar toe kon.
Ik stapte in de auto en reed wat rond tot ik een terrasje vond waar ik even tot rust kon komen.
Ik zette mijn auto aan het park.
Ik stapte uit de auto en plots stond mijn wereld stil.
Ik werd van achter vast gepakt, en een hand werd op mijn mond gelegd zodat ik niet kon schreeuwen.
Ik schopte en trok maar ik kon me maar niet losrukken. Ik werd meegesleurd naar een struik waar niemand me kon zien.
Ik zag dat hij een masker op had, dus ik kon zijn gezicht niet herkennen.
Hij begonnen me te bepotelen over mijn kleren. Ik huilde onophoudend, ik vond het echt vernederend.
Toen hij met zijn handen onder mijn kleren ging dacht ik plots aan Renske en Léon, en zelfs aan Simon.
Nu dacht ik dat ik beter niet naar buiten was gegaan, en er beter met Simon had over gesproke, dan zou dit allemaal niet gebeurd zijn. Hij begon mijn kleedje los te doen, ik voelde me ziek worden, ik kon er niet meer tegen.
Ik kneep mijn ogen dicht en hoopte dat het snel voorbij zou zijn.
Toen na 10 minuten de vreemde man van me afging en wegliep, ging ik voorover gebogen in de struik zitten.
Alles kwam er uit, mijn angst, mijn woede om Simon, Simon die ik miste… ik kon er niks meer aan doen.
Ik wilde mijn gsm pakken en Simon bellen, maar durfde niet, ik was bang dat hij me zou uitlachen, dat hij het niet zou begrijpen.
Ik bleef nog een half uurtje zitten, trok mijn kleren weer recht en kwam uit de struiken.
Ik liep nog even rond en stapte toen naar mijn auto.
Maar wat ik toen zag kon ik echt niet geloven!!!!

[MyTime17]

Deel 89
Ik kon het nog steeds niet geloven, droomde ik of was het echt?
Op een maar meter van me stond mijn schoonvader, of beter gezegd een kopie van mijn schoonvader.
Léon was namelijk al 4 jaar dood.
Maar ik droomde blijkbaar niet, hij keek me nog even aan en kwam dan voorzichtig op me afgestapt.
Sara, lieverd wat is er met je gebeurd ? vroeg hij.
Léon, ben je het echt? Was jij niet… ?
Dood? Iedereen denkt het maar daar is een andere uitleg voor.
Hoe bedoel je?
Zullen we ergens iets gaan drinken, dan kan je vertellen wat er gebeurd is en hou het met mijn 2 kleine schatten gaat, en met Simon.
Léon zag dat Sara nog twijfelde.
Als je niet wilt, dan hoeft het niet Sara, maar ik heb jullie gemist, vooral jou.
Sara begon te huilen en wierp zich in de armen van Léon.
He, meisje wat is er aan de hand? Ik heb je zo gemist Léon. Ik snap nog steeds niet dat je hier voor me staat.
Ik weet het Sara, Margot schrok ook toen ze me zag.
Margot? Heeft ze je dan al gezien?
Ja toen de kindjes ontvoerd zijn. Ze voelde zich zo schuldig.
Daarom dat Margot zo raar deed.
Ze vond het echt heel erg van de ontvoering, ze is toen bij me komen uithuilen toen Simon zo tegen haar uitgevlogen is.
Het was inderdaad fout van Simon om zo tegen zijn moeder uit te vliegen, maar het ging over onze kinderen. Onze kinderen Léon.
Simon ziet ze ontzettend graag, echt waar.
Ik weet het Sara, ik geef hem dan ook helemaal geen schuld. Het is toch goed afgelopen met de kids?
Ja ze zijn er goed overeen gekomen, maar Renske heeft het wel lastig gehad.
Vooral s’ nachts.
Zullen we even iets gaan drinken? Dan kan je rustig alles zeggen.
Ik wil liefst naar huis Léon, ik wil een hele lange douche nemen.
Laat me meegaan Sara, ik heb nog zoveel te vertellen.
En jij ook volgens mij?
Sara twijfelde nog even maar ging dan toch akkoord.

[MyTime17]

Deel 90
Toen we naar de auto liepen was ik er helemaal van overtuigd dat de echte Léon naast me liep.
Hij herhaalde iets wat ik hem ooit toevertrouwd had, dat niemand anders wist. Zelf Simon, Arne en vake niet.
Maar ik bleef het maar raar vinden dat hij plots voor mijn neus stond, terwijl we hem 4 jaar geleden begraven hadden.
Toen we aan de auto kwamen stelde hij voor om te rijden wat ik dankbaar aannam.
Ik wist maar geen houding aan te nemen en onderweg naar huis kwam alles er dan ook uit.
Mijn woede, verdriet, angst, blijdschap om Léon, alles kwam er uit.
Léon vroeg wat er scheelde, maar ik durfde het hem niet toe te vertrouwen. En waarom eigenlijk niet?
Hij had nooit maar dan ook nooit mijn vertrouwen beschaamd.
Léon drong nog even aan, maar hij zei toch ook als ik het niet wilde vertellen moest het niet, maar ik wist toch dat hij goed kon luisteren en dat hij niks doorvertelde, zelf niet tegen Margot.
Dat was voor mij de overtuiging om het te vertellen.
Maar waar moest ik beginnen, er was zoveel dat ik hem wilde vertellen, zowel goede dingen als slechte.
Ik begon te vertellen over de kinderen, dat ze hun opa vreselijk miste, ook al hadden ze Léon nog nooit gezien. Toch vroegen ze er regelmatig naar hem. Ik zag een traan bengelen bij Léon, het had hem duidelijk echt geraakt.
Ik vertelde over Renske, ze zou volgende week 4 worden, het werd al een grote meid zei Léon.
Ja knikte ik enthousiast, ze ging zelf naar de kleuterklas, graag zelf.
Léon zei dat Simon dat ook altijd graag deed, maar dat dat om andere redenen was.
Ik vertelde nog even verder over Renske maar ging dan verder met de 2de spruit, Léon.
Hier lachte Léon toch wel mee, hij vond het grappig en lief da we ons 2de kindje naar hem hadden genoemd.
Het was vooral Simons idee zei ik.
Ik had er wel wat meer problemen mee gehad.
Ik begrijp het zei Léon.
Maar zo bedoel ik het helemaal niet zei ik.
Ik wilde niet dat onze zoon telkens gekoppeld werd aan het immens verdriet da we moesten verwerken, maar door er langer er over na te denken gaf ik Simon toch maar mijn toestemming.
Ik vertelde dat Léon binnenkort 2 werd, en dat het al een echt bazeke werd met zijn eigen kuren.
Hij lijkt echt op Simon als hij zijn zin niet krijgt voeg ik er lachend aan toe.
Léon lachte met me mee, het deed hem echt deugd om alles te horen over zijn kleinkinderen.
En hoe is het met Simon, en met jou, en met jullie vroeg hij.
Tja wat kon ik daar nu op zeggen, ik kon toch moeilijk zeggen dat Simon me bedrogen had omdat hij zijn vader miste?
Ik stamelde een beetje, wist echt niet goed wat zeggen.
Toen Léon plots vroeg: er is toch niks mis tussen jullie?
Jullie zijn toch niet uit elkaar?
Simon heeft je toch niet gekwetst?
Toen wist het dat Léon me door had.
Wat moest ik nu doen, doen alsof er niks was, of toch maar alles vertellen?
Ook al wist ik nog niks zeker?.