Inleiding
Toen in 2007 de telenovelle Sara op VTM liep, was het Saraforum heel populair. Er werd ongelooflijk meegeleefd met Sara, met de acteurs, er werd gespeculeerd hoe het zou aflopen. We waren nog niet vertrouwd met het genre telenovelle en dus niet zeker dat Sara en Simon elkaar zouden vinden. Het duurde ook allemaal veel te lang naar onze zin, het bleef maar verkeerd gaan tussen beide hoofdrolspelers. Op zeker ogenblik werd op het forum de vraag gesteld: ‘Wat gaat volgens jullie het einde zijn?’. Wat daarna volgde, was een hele reeks verhalen, mogelijke eindes, waar sommigen tot in 2010 mee verder gaan. Ook ik ben ingegaan op de vraag, heb de liefde tussen Sara en Simon iets vlugger tot een goed einde laten komen. Net zoals anderen ben ik niet gestopt na hun huwelijk, ik beschrijf het vervolg ook na ‘Ze leefden nog lang en gelukkig’.
Als je ‘Sara’ niet kent, zul je niet veel aan dit verhaal hebben. Ik ben niet van de eerste aflevering begonnen, heb ingepikt na Fuerteventura, op het ogenblik dat Simon naar het buitenland vertrok, naar Denemarken, nadat hij in ongenade gevallen was bij Présence.
Het verhaal is in kleine afleveringen geschreven, telkens gepubliceerd op het VTM forum. Vandaar ook af en toe dramatische wendingen of plots ‘op verzoek’ van een van de lezers. Het valt dus niet te lezen als een aaneenhangend boek.
Beschouw dit verhaal dan ook als een uit de hand gelopen ‘Spielerei’.
Ponkie: Sara en Simonverhaal
-
Ponkie
- Super Sterposter
- Berichten: 7019
- Lid geworden op: 28-06-2010 22:41
Ponkie: Sara en Simonverhaal
Steun Vroedvrouwen voor Ecuador www.vvevzw.tk
-
Ponkie
- Super Sterposter
- Berichten: 7019
- Lid geworden op: 28-06-2010 22:41
Dag 1
SARA
Liefste dagboek
Ik ben toch zo in de war, ik weet het echt niet meer. Simon heeft me zo gekwetst, dat kan ik maar niet vergeten. Ik WIL hem dan ook absoluut niet meer in mijn buurt! Maar nu is hij weg naar het buitenland, en ik ben bang dat ik hem nooit meer terug zal zien. Ik ben dan ook helemaal niet opgelucht. Wat wil ik toch? Als ik denk aan onze mooie uren in Rijsel, en hier thuis, aan de lieve, zachte, tedere Simon, die mij opving, en troostte, ook toen ik nog ‘lelijk’ was, dan verlang ik zo naar hem.
Maar als ik dan weer terugdenk aan de brief van Lieven, en alle valse trucs die Simon en Lieven met mij uitgehaald hebben: nepkaartjes, bloemen, kussen op bevel, dan kan ik het wel uitschreeuwen.
Liefste dagboek, wat moet ik toch doen?
SIMON
Intussen zat Simon in het vliegtuig, op weg naar Denemarken en naar Ella. Hij kende Ella al heel lang, al sinds hij kind was.Haar ouders waren jaren geleden naar Denemarken getrokken. Bij elke internationale modebeurs zag hij haar. Ella was net als hij kind van ouders met een groot modebedrijf, en het klikte tussen hen, professioneel, maar ook vriendschappelijk. En door de jaren heen was hij ook heel wat keren met haar in bed beland…
Hij wilde naar haar toe voor Présence, om een contract af te sluiten, maar vooral om aan zijn vader en aan Sara te bewijzen, dat hij nog iets waard was. Ja, Sara, wat moest hij nog doen om haar te laten zien dat hij zo’n spijt had van die brief, en de slechte start van hun relatie. Hoe kon hij haar overtuigen dat hij het, behalve helemaal in het begin, altijd echt gemeend had, dat hij nadat hij met haar gevrijd had NOOIT meer een ander in zijn bed had gehad, niet Helena, niet Brenda, niet een model. Hij kon het gewoon niet meer, hij zag altijd en overal alleen maar Sara. Maar zij wilde hem niet meer…. Zou Ella kunnen helpen?
SARA
Liefste dagboek
Niet dagdromen Sara. Er moet gewerkt worden. Ik hoop dat Helena vandaag wat wil meewerken, ik weet nog steeds niet goed aan welke kant ze staat. Ze begrijpt me wel omdat Simon haar ook gekwetst heeft, maar ze kan het nog altijd niet goed hebben dat ik nu aan het hoofd sta. Daarom geef ik haar ook zoveel meer verantwoordelijkheid. Ik hoop dat ze er niet van profiteert en mijn vrienden in het bedrijf niet extra hard laat werken.
Ik moet eens met iemand gaan praten, mijn hart luchten over alles, en over mijn verwarde gevoelens over Simon. Maar wie? Arne, Esther, Leon, of….Jakob?
SIMON
Simon was intussen in het hotel aangekomen. Hij was zijn koffer aan het uitladen, al zijn blitse hemden op kapstokken aan het hangen, toen de telefoon ging. Dat was snel, het was Ella al. Ze nodigde hem uit om eerst iets te gaan drinken, voor ze echt aan het werk gingen. Om eens bij te babbelen.
Wat was ze toch weer oogverblindend, een echte Scandinavische schoonheid, ook al was ze eigenlijk Vlaamse: lang blond haar, blauwe ogen, bijna even groot als hijzelf. Ze kuste hem vol op de mond, was heel blij hem terug te zien. Ja, Ella, wat hebben we vroeger mooie momenten beleefd!
SARA
Liefste dagboek
Wat een dag vandaag! Ik dacht dat het heel rustig zou worden. Simon weg, dus ik kon hem niet tegen het lijf lopen en dan weer helemaal van mijn melk zijn. Maar Helena heeft het personeel andere taken gegeven en Lut en Ellen waren niet blij, en kwamen klagen, Alexander en Marnix deden raar, waren precies plannetjes aan het smeden. En dan de stafvergadering, niemand om mij echt te steunen. Dat deed Simon toch wel, hij keurde altijd, met zo’n lief lachje, mijn voorstellen goed. Sara, raap je toch eens bij elkaar! Neem eens een beslissing!
SIMON
Ella was heel blij Simon terug te zien, en ze was meteen wat flirterig. Maar Simon ging er precies niet op in zoals de andere keren dat ze elkaar zagen, hij zat duidelijk met zijn gedachten heel ergens anders. Hij deed raar, niet zoals gewoonlijk wanneer ze elkaar zagen.
Ze vroeg wat er was, maar hij wilde er niet over praten, nog niet. Zo’n droevige ogen, Ella werd er helemaal warm van, wat wilde ze hem graag troosten.
SARA
Liefste dagboek
Ik kwam vandaag Esther tegen. Ze zei dat ze me in alles wat ik beslis zal steunen, maar dat ik er niet gelukkig uitzag. Wel nog steeds mooi opgemaakt en gekleed, en wat meer zelfvertrouwen, maar niet gelukkig. Ze moest eens weten wat voor een gevecht er binnen in mij woedde. Ik wilde het haar wel vertellen, maar ik kon het niet. Ik vertrouwde mezelf niet, ik wilde hier niet in tranen uitbarsten, dat had ik bij Arne al gedaan, maar bij hem kan dat, hij is al zo’n oude vriend.
Esther deed mij de groeten van Jakob; hij liep er schijnt ook niet zo gelukkig bij. Misschien moest ik hem maar eens uitnodigen voor een etentje, ik heb met hem toch al goed kunnen praten.
SIMON
Simon had Ella duidelijk gemaakt dat hij vanavond graag alleen wilde zijn. Spijtig vond ze, geen stapje in de wereld, en wie weet wat verder. Haar vriendschap met Simon was echter groot, ze wilde zijn beslissing respecteren. Morgen vlogen ze in het werk, en dan zag ze wel weer verder.
Simon ging helemaal in de war weer naar zijn hotel. Als zelfs Ella terugzien hem niet kon opvrolijken, wat moest er dan nog gebeuren. Het bleef maar malen in zijn hoofd, Sara, Sara, Sara. Wat nu? Lieven bellen, en hem nog maar eens om raad vragen? Nee, dat zou een heel dom idee zijn, Lieven had al zoveel verknoeid… Dan nog liever een paar glazen whisky uit de minibar, en zijn verdriet verdrinken. En morgen maar eens heel hard aan het werk, om te bewijzen dat hij nog wat waard was!
SARA
Liefste dagboek
Ik ben toch zo in de war, ik weet het echt niet meer. Simon heeft me zo gekwetst, dat kan ik maar niet vergeten. Ik WIL hem dan ook absoluut niet meer in mijn buurt! Maar nu is hij weg naar het buitenland, en ik ben bang dat ik hem nooit meer terug zal zien. Ik ben dan ook helemaal niet opgelucht. Wat wil ik toch? Als ik denk aan onze mooie uren in Rijsel, en hier thuis, aan de lieve, zachte, tedere Simon, die mij opving, en troostte, ook toen ik nog ‘lelijk’ was, dan verlang ik zo naar hem.
Maar als ik dan weer terugdenk aan de brief van Lieven, en alle valse trucs die Simon en Lieven met mij uitgehaald hebben: nepkaartjes, bloemen, kussen op bevel, dan kan ik het wel uitschreeuwen.
Liefste dagboek, wat moet ik toch doen?
SIMON
Intussen zat Simon in het vliegtuig, op weg naar Denemarken en naar Ella. Hij kende Ella al heel lang, al sinds hij kind was.Haar ouders waren jaren geleden naar Denemarken getrokken. Bij elke internationale modebeurs zag hij haar. Ella was net als hij kind van ouders met een groot modebedrijf, en het klikte tussen hen, professioneel, maar ook vriendschappelijk. En door de jaren heen was hij ook heel wat keren met haar in bed beland…
Hij wilde naar haar toe voor Présence, om een contract af te sluiten, maar vooral om aan zijn vader en aan Sara te bewijzen, dat hij nog iets waard was. Ja, Sara, wat moest hij nog doen om haar te laten zien dat hij zo’n spijt had van die brief, en de slechte start van hun relatie. Hoe kon hij haar overtuigen dat hij het, behalve helemaal in het begin, altijd echt gemeend had, dat hij nadat hij met haar gevrijd had NOOIT meer een ander in zijn bed had gehad, niet Helena, niet Brenda, niet een model. Hij kon het gewoon niet meer, hij zag altijd en overal alleen maar Sara. Maar zij wilde hem niet meer…. Zou Ella kunnen helpen?
SARA
Liefste dagboek
Niet dagdromen Sara. Er moet gewerkt worden. Ik hoop dat Helena vandaag wat wil meewerken, ik weet nog steeds niet goed aan welke kant ze staat. Ze begrijpt me wel omdat Simon haar ook gekwetst heeft, maar ze kan het nog altijd niet goed hebben dat ik nu aan het hoofd sta. Daarom geef ik haar ook zoveel meer verantwoordelijkheid. Ik hoop dat ze er niet van profiteert en mijn vrienden in het bedrijf niet extra hard laat werken.
Ik moet eens met iemand gaan praten, mijn hart luchten over alles, en over mijn verwarde gevoelens over Simon. Maar wie? Arne, Esther, Leon, of….Jakob?
SIMON
Simon was intussen in het hotel aangekomen. Hij was zijn koffer aan het uitladen, al zijn blitse hemden op kapstokken aan het hangen, toen de telefoon ging. Dat was snel, het was Ella al. Ze nodigde hem uit om eerst iets te gaan drinken, voor ze echt aan het werk gingen. Om eens bij te babbelen.
Wat was ze toch weer oogverblindend, een echte Scandinavische schoonheid, ook al was ze eigenlijk Vlaamse: lang blond haar, blauwe ogen, bijna even groot als hijzelf. Ze kuste hem vol op de mond, was heel blij hem terug te zien. Ja, Ella, wat hebben we vroeger mooie momenten beleefd!
SARA
Liefste dagboek
Wat een dag vandaag! Ik dacht dat het heel rustig zou worden. Simon weg, dus ik kon hem niet tegen het lijf lopen en dan weer helemaal van mijn melk zijn. Maar Helena heeft het personeel andere taken gegeven en Lut en Ellen waren niet blij, en kwamen klagen, Alexander en Marnix deden raar, waren precies plannetjes aan het smeden. En dan de stafvergadering, niemand om mij echt te steunen. Dat deed Simon toch wel, hij keurde altijd, met zo’n lief lachje, mijn voorstellen goed. Sara, raap je toch eens bij elkaar! Neem eens een beslissing!
SIMON
Ella was heel blij Simon terug te zien, en ze was meteen wat flirterig. Maar Simon ging er precies niet op in zoals de andere keren dat ze elkaar zagen, hij zat duidelijk met zijn gedachten heel ergens anders. Hij deed raar, niet zoals gewoonlijk wanneer ze elkaar zagen.
Ze vroeg wat er was, maar hij wilde er niet over praten, nog niet. Zo’n droevige ogen, Ella werd er helemaal warm van, wat wilde ze hem graag troosten.
SARA
Liefste dagboek
Ik kwam vandaag Esther tegen. Ze zei dat ze me in alles wat ik beslis zal steunen, maar dat ik er niet gelukkig uitzag. Wel nog steeds mooi opgemaakt en gekleed, en wat meer zelfvertrouwen, maar niet gelukkig. Ze moest eens weten wat voor een gevecht er binnen in mij woedde. Ik wilde het haar wel vertellen, maar ik kon het niet. Ik vertrouwde mezelf niet, ik wilde hier niet in tranen uitbarsten, dat had ik bij Arne al gedaan, maar bij hem kan dat, hij is al zo’n oude vriend.
Esther deed mij de groeten van Jakob; hij liep er schijnt ook niet zo gelukkig bij. Misschien moest ik hem maar eens uitnodigen voor een etentje, ik heb met hem toch al goed kunnen praten.
SIMON
Simon had Ella duidelijk gemaakt dat hij vanavond graag alleen wilde zijn. Spijtig vond ze, geen stapje in de wereld, en wie weet wat verder. Haar vriendschap met Simon was echter groot, ze wilde zijn beslissing respecteren. Morgen vlogen ze in het werk, en dan zag ze wel weer verder.
Simon ging helemaal in de war weer naar zijn hotel. Als zelfs Ella terugzien hem niet kon opvrolijken, wat moest er dan nog gebeuren. Het bleef maar malen in zijn hoofd, Sara, Sara, Sara. Wat nu? Lieven bellen, en hem nog maar eens om raad vragen? Nee, dat zou een heel dom idee zijn, Lieven had al zoveel verknoeid… Dan nog liever een paar glazen whisky uit de minibar, en zijn verdriet verdrinken. En morgen maar eens heel hard aan het werk, om te bewijzen dat hij nog wat waard was!
Steun Vroedvrouwen voor Ecuador www.vvevzw.tk
-
Ponkie
- Super Sterposter
- Berichten: 7019
- Lid geworden op: 28-06-2010 22:41
Dag 2
SARA
Liefste dagboek
Na het gesprek met Esther heb ik nog meer zitten piekeren: is het zo aan mij te zien dat ik niet gelukkig ben? Ik heb nu toch alles wat ik wil: een mooi uiterlijk, fantastische kleren, directeur-generaal, en Arne naast mij, Leon en Margot die mij steunen. Maar ik kan er niet van genieten. De verantwoordelijkheid is zwaar, maar dat is het niet alleen, er mankeert iets….of iemand.
SIMON
Simon had niet goed geslapen, maar toch stond hij vastberaden op: hij wilde er vandaag echt iets van maken, zaken doen, laten zien wat hij waard was, wat denken ze daar allemaal bij Présence, dat hij zich zomaar zal laten doen, en zich bij alles neerlegt! Nee, hij wil en zal bewijzen dat hij een prima commercieel directeur kan zijn, aan zijn vader, en aan….nee, niet aan denken nu. Zaken, en Ella!
SARA
Liefste dagboek
Ik heb de knoop doorgehakt: ik heb Jakob gebeld, en gevraagd of hij vanavond komt eten. Hij heeft mij op Fuerteventura ook zo goed geholpen en opgevangen, ik kan misschien eens goed praten met hem. En wie weet, ik laat het op me afkomen, hebben we nog gevoelens voor elkaar. Ik ga het dan eens niet tegenhouden, ik heb toch ook recht op gewoon, eerlijk geluk. Simon kan de pot op!
SIMON
Simon werd met open armen ontvangen in het modebedrijf van Ella’s ouders. Dat deed deugd, zo nog eens ongecompliceerd aanvaard worden. Hier was hij geen loser, die het allemaal verknoeid had, maar een waardevolle gesprekspartner. Hij zette zijn plannen uiteen: een grotere samenwerking tussen beide bedrijven, uitbreiding van verkoopspunten, waar de beide collecties konden verkocht worden. Het Deense bedrijf was wat minder exclusief, maar toen Simon de nieuwe collectie van Nils voorstelde, waren ze heel enthousiast.
Er moest natuurlijk nog heel wat bekeken worden, maar de eerste stap was gezet, en dat verdiende een etentje met Ella. Soms was het leven toch nog mooi, Simon kon weer lachen.
SARA
Liefste dagboek
Zo dadelijk komt Jakob, ik ben nu toch wel heel zenuwachtig. Hoe zal hij reageren, en hoe zal ik reageren op hem. Zal ik hem dichterbij laten komen als hij dat wil, of zal ik toch weer terugdeinzen als het zover is? Ik hou wel van Jakob, hij voelt mij heel goed aan, en kan mij perfect kalmeren, maar is het meer dan vriendschap die ik voor hem voel? Is het wel eerlijk dat ik iets met Jakob begin, als Simon nog in mijn hoofd (en hartje) rondspookt? O waarom zijn het leven en de liefde toch zo ingewikkeld!
SIMON
Simon maakte zich gereed op zijn hotelkamer voor zijn etentje met Ella. Hij was er klaar voor, koos zijn mooiste hemd uit (wit met fijne bloemetjes), en spoot nog wat Présenceparfum op. Hij ging zijn goede bui nu eens niet laten verbrodden door zwarte gedachten over Sara, hij ging vanavond voor Ella, … of toch maar niet?
SARA
Liefste dagboek
Jakob is geweest! Auwtch, wat een avond. Hij was heel lief en voorkomend, zoals altijd, en had bloemen voor me bij. Het was eerst wel heel gezellig, babbelen over Fuerta, Esther, het modellenbureau, Présence, maar niets over Simon. Daar probeerden we duidelijk alle twee niets over te zeggen. Maar toen werd het later, en ik had een glaasje wijn gedronken (en je weet, daar kan ik slecht tegen). We belandden samen op de bank, schoven steeds dichter bijeen, Jakob sloeg zijn arm om me heen, ik liet mijn hoofd op zijn schouder rusten. Een zalig moment, ik dacht aan niets, behalve dat dit zo heerlijk was. We draaiden onze hoofden naar elkaar, onze lippen kwamen steeds dichter bijeen, ik wilde echt wel kussen….
SIMON
Het was een heel gezellig restaurantje, Ella had haar best gedaan. Ze zag er heel knap uit. Het deed Simon goed om heel ongedwongen te zitten babbelen, over zijn ouders, en Leon zijn gezondheid, over gemeenschappelijke kennissen, zelfs over de zwangerschap van Britt (als hij daaraan dacht schoot hij nog altijd onbedaarlijk in een lach). Alleen over de verwikkelingen in Présence, en zijn rol daarin, zei hij niet zoveel. Dat kwam later nog wel.
Na het eten gingen ze in een bar nog iets drinken. Ze zaten nu wat dichter bij elkaar. Hij rook haar frisse geur, en raakte weer zo betoverd als de vorige keren dat hij haar ontmoette. En Ella had er duidelijk ook zin in. Het beloofde nog een lange, mooie avond te worden.
SARA
Liefste dagboek
Ik kon eventjes niet voort schrijven. Ik voel nog zoveel emoties als ik eraan terugdenk.
Jakob en ik wilden kussen, ik draaide mijn hoofd, keek plots naar de deur, die deur die Simon open gestampt had, en die nog altijd wat uit de haak hangt. En door die deur heen zag ik een paar schitterende sterren aan de hemel….O Simon, wat doe ik hier toch met Jakob, waar ben je toch, zie ik je ooit nog terug….
Ik duwde Jakob bruusk weg, en begon meteen vreselijk te snikken. Jakob schrok wel even, maar je kent Jakob, altijd even lief. Hij begreep het direct. ‘Simon zeker’. Door mijn tranen heen kon ik alleen maar knikken. Hij pakte me stevig beet, liet me zijn hele pak nat wenen. Toen ik een hele tijd later eindelijk wat gekalmeerd was, zei Jakob: ‘En nu gaan we eens praten’. En dat hebben we gedaan, over hoe ik in de knoop lig met mijn gevoelens, dat ik het niet wil en durf toegeven, maar dat ik nog altijd van Simon, en alleen maar van Simon hou.
En Jakob maar op me inpraten, dat ik er dan toch voor moet gaan, het verleden vergeten, met een schone lei beginnen, dat ik alleen met Simon gelukkig kan worden. O Jakob, wat ben je toch een echte, onbaatzuchtige vriend!
SIMON
Heel vrolijk verlieten Simon en Ella de bar. Het avondje uit had hem echt goed gedaan. Samen wandelden ze naar het hotel van Simon, hand in hand. Simon zag er weer jongensachtig uit, zoals een paar maanden geleden, voor alle problemen begonnen waren.
Als vanzelfsprekend ging Ella mee naar Simons hotelkamer. Ze dronken nog wat, kropen dicht tegen elkaar aan, knuffelden en zoenden wat, zo van die kleine, speelse kusjes. Ella was duidelijk in the mood voor meer. Na een poosje gelukkig samen zitten, begon ze de knoopjes van zijn hemd los te maken, ze zette kusjes op zijn borst, op zijn buik, en ging steeds lager. Simon zuchtte diep, wat had hij dat gevoel gemist. Ella maakte ook zijn broeksriem los, en streelde en kuste hem nog meer. ‘O ja Sara’ hijgde Simon, en kwam toen met een ruk recht. Wat had hij gezegd….? Waar was hij toch mee bezig! ‘Sorry, Ella’, zei hij, ‘sorry, sorry’. Hij zakte helemaal in elkaar, zijn hoofd naar beneden in zijn armen, tranen in de ogen. ‘Ik kan niet met je vrijen, er is veel te veel gebeurd’. Toen brak hij, begon geluidloos te snikken. Een man die zo verdrietig was, begreep Ella, hier was meer aan de hand. Ze probeerde hem te kalmeren, gaf hem een glaasje water, wachtte tot hij weer wat rustiger was en zei dan: ‘E’n nu ga je eens alles vertellen, ik kan heel goed luisteren’.
En dat deed Simon, van in het begin, van Sara, zijn lelijke, maar o zo slimme persoonlijke assistente, van de spelletjes van Lieven waarin hij meegegaan was, van zijn geheime, maar echt gemeende relatie met Sara, van de brief van Lieven, en wat er allemaal was misgegaan nadat Sara die brief vond, het knoeien met de cijfers, Sara’s ontslag en terugkeer, zijn degradatie… Alles vertelde hij, ook dat hij nog altijd zielsveel van Sara hield, maar dat zij zo hard geworden was, en niets, maar dan ook niets meer met hem te maken wilde hebben. Na deze lange bekentenis ging hij voor het raam staan, en zag daar de prachtige Deense sterren schitteren….. Helemaal uitgeput viel hij neer op zijn bed.
Ella probeerde hem te troosten. Heel zachtjes ging ze naast hem liggen, alleen maar om hem te steunen. Met haar armen om hem heen hield ze hem vast, zoals een klein kind dat bang is in het donker. Zo vielen ze in slaap, zo werden ze ’s morgens weer wakker.
SARA
Liefste dagboek
Na het gesprek met Esther heb ik nog meer zitten piekeren: is het zo aan mij te zien dat ik niet gelukkig ben? Ik heb nu toch alles wat ik wil: een mooi uiterlijk, fantastische kleren, directeur-generaal, en Arne naast mij, Leon en Margot die mij steunen. Maar ik kan er niet van genieten. De verantwoordelijkheid is zwaar, maar dat is het niet alleen, er mankeert iets….of iemand.
SIMON
Simon had niet goed geslapen, maar toch stond hij vastberaden op: hij wilde er vandaag echt iets van maken, zaken doen, laten zien wat hij waard was, wat denken ze daar allemaal bij Présence, dat hij zich zomaar zal laten doen, en zich bij alles neerlegt! Nee, hij wil en zal bewijzen dat hij een prima commercieel directeur kan zijn, aan zijn vader, en aan….nee, niet aan denken nu. Zaken, en Ella!
SARA
Liefste dagboek
Ik heb de knoop doorgehakt: ik heb Jakob gebeld, en gevraagd of hij vanavond komt eten. Hij heeft mij op Fuerteventura ook zo goed geholpen en opgevangen, ik kan misschien eens goed praten met hem. En wie weet, ik laat het op me afkomen, hebben we nog gevoelens voor elkaar. Ik ga het dan eens niet tegenhouden, ik heb toch ook recht op gewoon, eerlijk geluk. Simon kan de pot op!
SIMON
Simon werd met open armen ontvangen in het modebedrijf van Ella’s ouders. Dat deed deugd, zo nog eens ongecompliceerd aanvaard worden. Hier was hij geen loser, die het allemaal verknoeid had, maar een waardevolle gesprekspartner. Hij zette zijn plannen uiteen: een grotere samenwerking tussen beide bedrijven, uitbreiding van verkoopspunten, waar de beide collecties konden verkocht worden. Het Deense bedrijf was wat minder exclusief, maar toen Simon de nieuwe collectie van Nils voorstelde, waren ze heel enthousiast.
Er moest natuurlijk nog heel wat bekeken worden, maar de eerste stap was gezet, en dat verdiende een etentje met Ella. Soms was het leven toch nog mooi, Simon kon weer lachen.
SARA
Liefste dagboek
Zo dadelijk komt Jakob, ik ben nu toch wel heel zenuwachtig. Hoe zal hij reageren, en hoe zal ik reageren op hem. Zal ik hem dichterbij laten komen als hij dat wil, of zal ik toch weer terugdeinzen als het zover is? Ik hou wel van Jakob, hij voelt mij heel goed aan, en kan mij perfect kalmeren, maar is het meer dan vriendschap die ik voor hem voel? Is het wel eerlijk dat ik iets met Jakob begin, als Simon nog in mijn hoofd (en hartje) rondspookt? O waarom zijn het leven en de liefde toch zo ingewikkeld!
SIMON
Simon maakte zich gereed op zijn hotelkamer voor zijn etentje met Ella. Hij was er klaar voor, koos zijn mooiste hemd uit (wit met fijne bloemetjes), en spoot nog wat Présenceparfum op. Hij ging zijn goede bui nu eens niet laten verbrodden door zwarte gedachten over Sara, hij ging vanavond voor Ella, … of toch maar niet?
SARA
Liefste dagboek
Jakob is geweest! Auwtch, wat een avond. Hij was heel lief en voorkomend, zoals altijd, en had bloemen voor me bij. Het was eerst wel heel gezellig, babbelen over Fuerta, Esther, het modellenbureau, Présence, maar niets over Simon. Daar probeerden we duidelijk alle twee niets over te zeggen. Maar toen werd het later, en ik had een glaasje wijn gedronken (en je weet, daar kan ik slecht tegen). We belandden samen op de bank, schoven steeds dichter bijeen, Jakob sloeg zijn arm om me heen, ik liet mijn hoofd op zijn schouder rusten. Een zalig moment, ik dacht aan niets, behalve dat dit zo heerlijk was. We draaiden onze hoofden naar elkaar, onze lippen kwamen steeds dichter bijeen, ik wilde echt wel kussen….
SIMON
Het was een heel gezellig restaurantje, Ella had haar best gedaan. Ze zag er heel knap uit. Het deed Simon goed om heel ongedwongen te zitten babbelen, over zijn ouders, en Leon zijn gezondheid, over gemeenschappelijke kennissen, zelfs over de zwangerschap van Britt (als hij daaraan dacht schoot hij nog altijd onbedaarlijk in een lach). Alleen over de verwikkelingen in Présence, en zijn rol daarin, zei hij niet zoveel. Dat kwam later nog wel.
Na het eten gingen ze in een bar nog iets drinken. Ze zaten nu wat dichter bij elkaar. Hij rook haar frisse geur, en raakte weer zo betoverd als de vorige keren dat hij haar ontmoette. En Ella had er duidelijk ook zin in. Het beloofde nog een lange, mooie avond te worden.
SARA
Liefste dagboek
Ik kon eventjes niet voort schrijven. Ik voel nog zoveel emoties als ik eraan terugdenk.
Jakob en ik wilden kussen, ik draaide mijn hoofd, keek plots naar de deur, die deur die Simon open gestampt had, en die nog altijd wat uit de haak hangt. En door die deur heen zag ik een paar schitterende sterren aan de hemel….O Simon, wat doe ik hier toch met Jakob, waar ben je toch, zie ik je ooit nog terug….
Ik duwde Jakob bruusk weg, en begon meteen vreselijk te snikken. Jakob schrok wel even, maar je kent Jakob, altijd even lief. Hij begreep het direct. ‘Simon zeker’. Door mijn tranen heen kon ik alleen maar knikken. Hij pakte me stevig beet, liet me zijn hele pak nat wenen. Toen ik een hele tijd later eindelijk wat gekalmeerd was, zei Jakob: ‘En nu gaan we eens praten’. En dat hebben we gedaan, over hoe ik in de knoop lig met mijn gevoelens, dat ik het niet wil en durf toegeven, maar dat ik nog altijd van Simon, en alleen maar van Simon hou.
En Jakob maar op me inpraten, dat ik er dan toch voor moet gaan, het verleden vergeten, met een schone lei beginnen, dat ik alleen met Simon gelukkig kan worden. O Jakob, wat ben je toch een echte, onbaatzuchtige vriend!
SIMON
Heel vrolijk verlieten Simon en Ella de bar. Het avondje uit had hem echt goed gedaan. Samen wandelden ze naar het hotel van Simon, hand in hand. Simon zag er weer jongensachtig uit, zoals een paar maanden geleden, voor alle problemen begonnen waren.
Als vanzelfsprekend ging Ella mee naar Simons hotelkamer. Ze dronken nog wat, kropen dicht tegen elkaar aan, knuffelden en zoenden wat, zo van die kleine, speelse kusjes. Ella was duidelijk in the mood voor meer. Na een poosje gelukkig samen zitten, begon ze de knoopjes van zijn hemd los te maken, ze zette kusjes op zijn borst, op zijn buik, en ging steeds lager. Simon zuchtte diep, wat had hij dat gevoel gemist. Ella maakte ook zijn broeksriem los, en streelde en kuste hem nog meer. ‘O ja Sara’ hijgde Simon, en kwam toen met een ruk recht. Wat had hij gezegd….? Waar was hij toch mee bezig! ‘Sorry, Ella’, zei hij, ‘sorry, sorry’. Hij zakte helemaal in elkaar, zijn hoofd naar beneden in zijn armen, tranen in de ogen. ‘Ik kan niet met je vrijen, er is veel te veel gebeurd’. Toen brak hij, begon geluidloos te snikken. Een man die zo verdrietig was, begreep Ella, hier was meer aan de hand. Ze probeerde hem te kalmeren, gaf hem een glaasje water, wachtte tot hij weer wat rustiger was en zei dan: ‘E’n nu ga je eens alles vertellen, ik kan heel goed luisteren’.
En dat deed Simon, van in het begin, van Sara, zijn lelijke, maar o zo slimme persoonlijke assistente, van de spelletjes van Lieven waarin hij meegegaan was, van zijn geheime, maar echt gemeende relatie met Sara, van de brief van Lieven, en wat er allemaal was misgegaan nadat Sara die brief vond, het knoeien met de cijfers, Sara’s ontslag en terugkeer, zijn degradatie… Alles vertelde hij, ook dat hij nog altijd zielsveel van Sara hield, maar dat zij zo hard geworden was, en niets, maar dan ook niets meer met hem te maken wilde hebben. Na deze lange bekentenis ging hij voor het raam staan, en zag daar de prachtige Deense sterren schitteren….. Helemaal uitgeput viel hij neer op zijn bed.
Ella probeerde hem te troosten. Heel zachtjes ging ze naast hem liggen, alleen maar om hem te steunen. Met haar armen om hem heen hield ze hem vast, zoals een klein kind dat bang is in het donker. Zo vielen ze in slaap, zo werden ze ’s morgens weer wakker.
Steun Vroedvrouwen voor Ecuador www.vvevzw.tk
-
Ponkie
- Super Sterposter
- Berichten: 7019
- Lid geworden op: 28-06-2010 22:41
Dag 3
SARA
Liefste dagboek
Ik werd helemaal groggy wakker, na zo’n emotionele, uitputtende avond. Toch voelde ik me beter, opgewekt, nu ik alles eindelijk duidelijk zag en een beslissing heb genomen: ik ga weer helemaal voor Simon! Ik zocht mijn mooiste zomerkleedje uit, maakte me piekfijn op (dat wordt al echt een gewoonte), en vertrok bijna fluitend naar het werk. Présence here I come.
George kreeg een stralende glimlach van mij (en weer een woordje voor zijn eeuwige kruiswoordraadsel), en ook Arne werd enthousiast begroet. Ik was helemaal klaar om aan het werk te schieten. Maar dan plots, als een donderslag bij heldere hemel, schoot het me te binnen: ‘Ik weet helemaal niet waar Simon is! Komt hij nog terug, of is hij definitief vertrokken? Ben ik niet te laat met mijn nieuwe goede voornemens?’. Mijn goeie humeur was meteen weg. Wat moest ik nu doen?
SIMON
Simon werd wakker, en keek heel verdwaasd naast zich: daar lag Ella! Ze waren allebei nog aangekleed, zo in slaap gevallen. Ineens wist hij alles weer, zijn verspreking, zijn emotionele biecht, de troostende woorden van Ella. Voorzichtig ging hij uit bed, om haar niet wakker te maken. Hij verdween in de badkamer voor een verfrissende douche, toen hij terug in de kamer kwam met enkel een handdoek om, lag Ella hem aan te kijken. ‘Goeiemorgen, gaat het al wat beter met jou?’ waren haar eerste woorden. Wel lief, vond Simon. Hij was wel wat gegeneerd, niet voor die handdoek, maar voor heel de situatie van gisteren. Wat zou ze wel van hem denken, al dat geknoei met Présence en Sara. Hij pakte vlug wat schone kleren en verdween weer in de badkamer. Hij bleef daar langer dan nodig was, toch nog piekerend. Maar dat was helemaal niet nodig, Ella bleek nog altijd even begripvol te zijn. Ze zei dat het goed was dat hij alles had verteld, dat zijn geheimen veilig waren bij haar, dat ze hem helemaal zou steunen, en dat hij Sara zeker niet mocht opgeven. Ella was toch echt een goede vriendin, één uit de duizend!
SARA
Liefste dagboek
Na de eerste klap heb ik mij wat herpakt. Ik heb met Arne een paar uur goed doorgewerkt aan onze nieuwe plannen, de collectie van Nils, Ecomoda (alhoewel werken met Arne! Hij volgt toch altijd heel wat rare zijweggetjes). Toen ik daarna naar het toilet ging, kwam ik Helena tegen. Zij zou wel weten waar Simon was. Maar toen ik het haar vroeg, deed ze heel afwijzend: ‘Waarom vraag je dat aan mij? Waarom zou ik dat moeten weten?’ En ik dan weer: ‘Jullie waren voor hij wegging toch weer heel close?’. Dat ontkende ze niet echt, maar ze ging er niet verder op in. In elk geval, Helena wist ook niet waar Simon was, en voor hoelang hij weg was, of ze wilde het mij niet vertellen. Wat nu?
SIMON
Simon en Ella gingen samen ontbijten in het hotel. Daarna vertrokken ze naar het modebedrijf van Ella, voor nog enkele vergaderingen met de directieleden. Ook nu Ella wist hoe alles in mekaar zat, en dat Simon eigenlijk nog maar weinig te zeggen had in Présence, liet ze dat niet merken aan de anderen. Er werden goede afspraken gemaakt, maar Ella’s vader vond dat het nog te vroeg was om een definitieve beslissing over een verdere samenwerking te nemen. Zou de collectie van Nils wel aanslaan, hoe zou zijn kledinglijn eruitzien, wat zouden de kosten zijn, allemaal vragen waar Simon nog niet op kon antwoorden. Dit moest allemaal nog verder uitgewerkt worden, maar Ella’s vader vond dat dit beter ter plaatse, dus bij Présence, kon gebeuren. En wie was dan de best geplaatste persoon om dat op te volgen? Zelf had hij geen tijd, maar als zijn dochter Ella zich kon vrijmaken? Ella moest er helemaal niet over nadenken, Simon zou haar steun heel goed kunnen gebruiken, zij wist hoe alles in elkaar zat, met Sara, met zijn vader en zijn positie. Ze was dan ook direct akkoord, overmorgen zouden ze samen naar Antwerpen gaan.
SARA
Liefste dagboek
‘Wat nu? Hoe vind ik Simon terug? Hem bellen op zijn gsm? Nee, dat durf ik niet. Hij zal mij niet willen spreken, hoe was ik zelf toen ik in Fuertaventura zat? En het proberen goed te maken via de telefoon, dat zie ik al helemaal niet zitten. Maar wat dan?‘.
Ik bleef maar zitten piekeren, en werd er niet vrolijker van. Stomme, stomme Sara, waarom heb je Simon zo afgewezen, hij wou het toch al lang goedmaken, maar je hebt hem geen kans gegeven.
Misschien moest ik eens met Leon en Margot gaan praten. Ik had toch nog wat vragen over Présence, en hoe ik sommige dingen het best kon aanpakken. En dan kon ik zo langs mijn neus weg eens vragen of zij wisten waar Simon is, en wanneer hij zou terugkomen. Margot moest dat toch weten, zij heeft nog contact met Simon. En misschien kon ik Leon dan overtuigen om Simon terug te zien, ik wist hoe Simon eronder leed. Ja, zo zou ik het aanpakken, morgen ging ik naar Leon en Margot.
Welterusten, lief dagboek.
SIMON
Morgen zouden ze naar Antwerpen vertrekken, maar ondertussen liet Ella Simon nog wat mooie plekjes zien in Kopenhagen, en ze gingen ook naar de modewinkels kijken waar de collectie van Ella’s bedrijf verkocht werd. Het nuttige aan het aangename paren, zo heet dat toch…. Het was aan Simon te zien dat hij zich weer wat beter in zijn vel voelde, met Ella naast zich. Hij was dolverliefd, en straalde dat uit. Nee, niet op Ella, op Sara natuurlijk. Maar dankzij Ella voelde hij zich weer sterk, alhoewel, als hij eraan dacht om weer naar huis te gaan, en dan misschien weer op een ijskoude Sara te stoten, die hem bleef afwijzen….
Hij wist nog altijd niet hoe hij dat moest gaan aanpakken. Kon Ella hem daarbij helpen nu ze meeging? Misschien vrouwen onder elkaar? Als Sara dan niet naar hem wilde luisteren, kon Ella haar dan niet overtuigen van zijn goede bedoelingen? Hij zou wel zien. Hij popelde om terug naar huis te gaan, naar Sara, en naar zijn vader met zijn nieuwe, steengoede plannen. Maar tegelijk had hij schrik. Zou het wel zo goed uitdraaien als hij hoopte?
SARA
Liefste dagboek
Ik ben weer wat vrolijker, nog niet echt, maar toch al een beetje… Ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en ben op bezoek geweest bij Leon. Hij wachtte nog steeds op zijn harttransplantatie, maar zag er eigenlijk niet zo slecht uit. Aan zijn geest mankeert zeker niets. Hij heeft mij in verband met Présence heel wat goede raad gegeven, maar zonder mij de indruk te geven dat hij de leiding had, en ik het maar moest uitvoeren. Ik kwam eigenlijk echt goed overeen met hem. En ook Margot viel wel mee. Toen ik over Simon begon, was Leon niet afwijzend, zoals ik gedacht had. Hij hoopte er duidelijk op dat Simon zich herpakte, en dat hij weer fier op hem kon zijn. Hij en Margot leden ook onder de situatie. En zonder dat ik iets moest vragen, begon Leon er zelf over: dat Simon nu toch met een goed project bezig was, en dat hij hoopte dat het lukte. Hij dacht duidelijk dat ik wist waar hij mee bezig was. Ik heb maar niet gezegd dat ik hem niet meer had willen zien op Présence, maar heb zowat
doorgevraagd. En gelukkig, hij is maar voor heel eventjes weg, hij komt al vlug terug. Mijn hartje sloeg ineens veel sneller! Lief dagboek, ik ga Simon terugzien!!!
SIMON
Vandaag vertrok Simon uit Denemarken. Vannacht had hij alleen geslapen, maar dat vond hij helemaal niet erg. Hij was zelfs behoorlijk van de whisky kunnen afblijven, hij wou met een heldere kop terug bij Présence aankomen. Ella kwam hem halen aan het hotel en samen vertrokken ze met het vliegtuig naar Zaventem. Zijn auto stond op de parking, en ze reden samen naar Antwerpen. Waar zou hij met Ella eerst naartoe gaan: hotel, zijn appartement, Présence, of misschien zijn ouders? Zij kenden Ella en haar familie toch ook goed, en misschien was dit wel het moment om zijn vader terug te zien? Die kon toch niet wel met Ella, en niet met hem praten, dat zou toch al te gek zijn. Ja, dat deed hij, hij ging naar zijn ouders.
Margot ontving hen met open armen, ze was echt blij Ella te zien. Simon vroeg direct hoe het met zijn vader ging, en na het ‘eigenlijk wel goed’ hakkelde hij een beetje: ‘Mogen we eens tot bij hem gaan?’ Margot ging eerst eens kijken bij Leon, en na een paar minuutjes kwam ze terug. Simon keek haar met spanning aan, zou hij mogen? En ja hoor, daar kwam het verlossende antwoord: ‘Ga maar naar binnen’. Eindelijk, hier had hij lang op gewacht, en nu, dankzij Ella was het gelukt. Hij keek haar stralend aan en samen gingen ze naar binnen.
SARA
Liefste dagboek
Ik ben nog iets gaan drinken met Jakob. Hij heeft daar recht op, vind ik. Hij blijft toch een lieve vriend, ik ben dan wel niet (meer?) verliefd op hem, maar hij heeft mij zo goed getroost en op weg geholpen in de kluwen van mijn gevoelens. Ik heb hem verteld dat Simon vlug terugkomt, en hij was zelfs blij voor mij. ‘Als ik je met iets kan helpen om het weer goed te maken, zeg je het maar’ zei hij zelfs. Knap toch, zoals hij zijn eigen gevoelens opzij zet voor mij. Jakob, je verdient een standbeeld (en een eigen lieve vriendin).
SIMON
Simon moest een paar keer slikken toen hij zijn vader zo hulpeloos in bed zag liggen. Was hij daar nu de oorzaak van? Hij liet Ella voorgaan, die Leon heel enthousiast maar voorzichtig begroette, ze waren blij mekaar terug te zien. Toen kwam Simon aan de beurt, hij keek zijn vader aan, en ze omarmden mekaar, Simon met tranen in de ogen, en ook Leon was duidelijk geraakt. Ze waren even stil, maar toen begon Simon te vertellen over zijn trip naar Denemarken en de mogelijke afspraken en contracten die konden volgen. Ook Ella deed haar duit in het zakje. Leon kwam af en toe tussenbeide, stelde een vraag, en bleek heel tevreden te zijn over de plannen, maar eindelijk ook over zijn zoon. Bij het afscheid zei Leon ‘Simon, welkom thuis weer’. Dit ene kleine zinnetje maakte hem zo diep gelukkig, hij trok zijn moeder dicht tegen zich aan, ook om zijn tranen te verbergen.
SARA
Liefste dagboek
Ik werd helemaal groggy wakker, na zo’n emotionele, uitputtende avond. Toch voelde ik me beter, opgewekt, nu ik alles eindelijk duidelijk zag en een beslissing heb genomen: ik ga weer helemaal voor Simon! Ik zocht mijn mooiste zomerkleedje uit, maakte me piekfijn op (dat wordt al echt een gewoonte), en vertrok bijna fluitend naar het werk. Présence here I come.
George kreeg een stralende glimlach van mij (en weer een woordje voor zijn eeuwige kruiswoordraadsel), en ook Arne werd enthousiast begroet. Ik was helemaal klaar om aan het werk te schieten. Maar dan plots, als een donderslag bij heldere hemel, schoot het me te binnen: ‘Ik weet helemaal niet waar Simon is! Komt hij nog terug, of is hij definitief vertrokken? Ben ik niet te laat met mijn nieuwe goede voornemens?’. Mijn goeie humeur was meteen weg. Wat moest ik nu doen?
SIMON
Simon werd wakker, en keek heel verdwaasd naast zich: daar lag Ella! Ze waren allebei nog aangekleed, zo in slaap gevallen. Ineens wist hij alles weer, zijn verspreking, zijn emotionele biecht, de troostende woorden van Ella. Voorzichtig ging hij uit bed, om haar niet wakker te maken. Hij verdween in de badkamer voor een verfrissende douche, toen hij terug in de kamer kwam met enkel een handdoek om, lag Ella hem aan te kijken. ‘Goeiemorgen, gaat het al wat beter met jou?’ waren haar eerste woorden. Wel lief, vond Simon. Hij was wel wat gegeneerd, niet voor die handdoek, maar voor heel de situatie van gisteren. Wat zou ze wel van hem denken, al dat geknoei met Présence en Sara. Hij pakte vlug wat schone kleren en verdween weer in de badkamer. Hij bleef daar langer dan nodig was, toch nog piekerend. Maar dat was helemaal niet nodig, Ella bleek nog altijd even begripvol te zijn. Ze zei dat het goed was dat hij alles had verteld, dat zijn geheimen veilig waren bij haar, dat ze hem helemaal zou steunen, en dat hij Sara zeker niet mocht opgeven. Ella was toch echt een goede vriendin, één uit de duizend!
SARA
Liefste dagboek
Na de eerste klap heb ik mij wat herpakt. Ik heb met Arne een paar uur goed doorgewerkt aan onze nieuwe plannen, de collectie van Nils, Ecomoda (alhoewel werken met Arne! Hij volgt toch altijd heel wat rare zijweggetjes). Toen ik daarna naar het toilet ging, kwam ik Helena tegen. Zij zou wel weten waar Simon was. Maar toen ik het haar vroeg, deed ze heel afwijzend: ‘Waarom vraag je dat aan mij? Waarom zou ik dat moeten weten?’ En ik dan weer: ‘Jullie waren voor hij wegging toch weer heel close?’. Dat ontkende ze niet echt, maar ze ging er niet verder op in. In elk geval, Helena wist ook niet waar Simon was, en voor hoelang hij weg was, of ze wilde het mij niet vertellen. Wat nu?
SIMON
Simon en Ella gingen samen ontbijten in het hotel. Daarna vertrokken ze naar het modebedrijf van Ella, voor nog enkele vergaderingen met de directieleden. Ook nu Ella wist hoe alles in mekaar zat, en dat Simon eigenlijk nog maar weinig te zeggen had in Présence, liet ze dat niet merken aan de anderen. Er werden goede afspraken gemaakt, maar Ella’s vader vond dat het nog te vroeg was om een definitieve beslissing over een verdere samenwerking te nemen. Zou de collectie van Nils wel aanslaan, hoe zou zijn kledinglijn eruitzien, wat zouden de kosten zijn, allemaal vragen waar Simon nog niet op kon antwoorden. Dit moest allemaal nog verder uitgewerkt worden, maar Ella’s vader vond dat dit beter ter plaatse, dus bij Présence, kon gebeuren. En wie was dan de best geplaatste persoon om dat op te volgen? Zelf had hij geen tijd, maar als zijn dochter Ella zich kon vrijmaken? Ella moest er helemaal niet over nadenken, Simon zou haar steun heel goed kunnen gebruiken, zij wist hoe alles in elkaar zat, met Sara, met zijn vader en zijn positie. Ze was dan ook direct akkoord, overmorgen zouden ze samen naar Antwerpen gaan.
SARA
Liefste dagboek
‘Wat nu? Hoe vind ik Simon terug? Hem bellen op zijn gsm? Nee, dat durf ik niet. Hij zal mij niet willen spreken, hoe was ik zelf toen ik in Fuertaventura zat? En het proberen goed te maken via de telefoon, dat zie ik al helemaal niet zitten. Maar wat dan?‘.
Ik bleef maar zitten piekeren, en werd er niet vrolijker van. Stomme, stomme Sara, waarom heb je Simon zo afgewezen, hij wou het toch al lang goedmaken, maar je hebt hem geen kans gegeven.
Misschien moest ik eens met Leon en Margot gaan praten. Ik had toch nog wat vragen over Présence, en hoe ik sommige dingen het best kon aanpakken. En dan kon ik zo langs mijn neus weg eens vragen of zij wisten waar Simon is, en wanneer hij zou terugkomen. Margot moest dat toch weten, zij heeft nog contact met Simon. En misschien kon ik Leon dan overtuigen om Simon terug te zien, ik wist hoe Simon eronder leed. Ja, zo zou ik het aanpakken, morgen ging ik naar Leon en Margot.
Welterusten, lief dagboek.
SIMON
Morgen zouden ze naar Antwerpen vertrekken, maar ondertussen liet Ella Simon nog wat mooie plekjes zien in Kopenhagen, en ze gingen ook naar de modewinkels kijken waar de collectie van Ella’s bedrijf verkocht werd. Het nuttige aan het aangename paren, zo heet dat toch…. Het was aan Simon te zien dat hij zich weer wat beter in zijn vel voelde, met Ella naast zich. Hij was dolverliefd, en straalde dat uit. Nee, niet op Ella, op Sara natuurlijk. Maar dankzij Ella voelde hij zich weer sterk, alhoewel, als hij eraan dacht om weer naar huis te gaan, en dan misschien weer op een ijskoude Sara te stoten, die hem bleef afwijzen….
Hij wist nog altijd niet hoe hij dat moest gaan aanpakken. Kon Ella hem daarbij helpen nu ze meeging? Misschien vrouwen onder elkaar? Als Sara dan niet naar hem wilde luisteren, kon Ella haar dan niet overtuigen van zijn goede bedoelingen? Hij zou wel zien. Hij popelde om terug naar huis te gaan, naar Sara, en naar zijn vader met zijn nieuwe, steengoede plannen. Maar tegelijk had hij schrik. Zou het wel zo goed uitdraaien als hij hoopte?
SARA
Liefste dagboek
Ik ben weer wat vrolijker, nog niet echt, maar toch al een beetje… Ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en ben op bezoek geweest bij Leon. Hij wachtte nog steeds op zijn harttransplantatie, maar zag er eigenlijk niet zo slecht uit. Aan zijn geest mankeert zeker niets. Hij heeft mij in verband met Présence heel wat goede raad gegeven, maar zonder mij de indruk te geven dat hij de leiding had, en ik het maar moest uitvoeren. Ik kwam eigenlijk echt goed overeen met hem. En ook Margot viel wel mee. Toen ik over Simon begon, was Leon niet afwijzend, zoals ik gedacht had. Hij hoopte er duidelijk op dat Simon zich herpakte, en dat hij weer fier op hem kon zijn. Hij en Margot leden ook onder de situatie. En zonder dat ik iets moest vragen, begon Leon er zelf over: dat Simon nu toch met een goed project bezig was, en dat hij hoopte dat het lukte. Hij dacht duidelijk dat ik wist waar hij mee bezig was. Ik heb maar niet gezegd dat ik hem niet meer had willen zien op Présence, maar heb zowat
doorgevraagd. En gelukkig, hij is maar voor heel eventjes weg, hij komt al vlug terug. Mijn hartje sloeg ineens veel sneller! Lief dagboek, ik ga Simon terugzien!!!
SIMON
Vandaag vertrok Simon uit Denemarken. Vannacht had hij alleen geslapen, maar dat vond hij helemaal niet erg. Hij was zelfs behoorlijk van de whisky kunnen afblijven, hij wou met een heldere kop terug bij Présence aankomen. Ella kwam hem halen aan het hotel en samen vertrokken ze met het vliegtuig naar Zaventem. Zijn auto stond op de parking, en ze reden samen naar Antwerpen. Waar zou hij met Ella eerst naartoe gaan: hotel, zijn appartement, Présence, of misschien zijn ouders? Zij kenden Ella en haar familie toch ook goed, en misschien was dit wel het moment om zijn vader terug te zien? Die kon toch niet wel met Ella, en niet met hem praten, dat zou toch al te gek zijn. Ja, dat deed hij, hij ging naar zijn ouders.
Margot ontving hen met open armen, ze was echt blij Ella te zien. Simon vroeg direct hoe het met zijn vader ging, en na het ‘eigenlijk wel goed’ hakkelde hij een beetje: ‘Mogen we eens tot bij hem gaan?’ Margot ging eerst eens kijken bij Leon, en na een paar minuutjes kwam ze terug. Simon keek haar met spanning aan, zou hij mogen? En ja hoor, daar kwam het verlossende antwoord: ‘Ga maar naar binnen’. Eindelijk, hier had hij lang op gewacht, en nu, dankzij Ella was het gelukt. Hij keek haar stralend aan en samen gingen ze naar binnen.
SARA
Liefste dagboek
Ik ben nog iets gaan drinken met Jakob. Hij heeft daar recht op, vind ik. Hij blijft toch een lieve vriend, ik ben dan wel niet (meer?) verliefd op hem, maar hij heeft mij zo goed getroost en op weg geholpen in de kluwen van mijn gevoelens. Ik heb hem verteld dat Simon vlug terugkomt, en hij was zelfs blij voor mij. ‘Als ik je met iets kan helpen om het weer goed te maken, zeg je het maar’ zei hij zelfs. Knap toch, zoals hij zijn eigen gevoelens opzij zet voor mij. Jakob, je verdient een standbeeld (en een eigen lieve vriendin).
SIMON
Simon moest een paar keer slikken toen hij zijn vader zo hulpeloos in bed zag liggen. Was hij daar nu de oorzaak van? Hij liet Ella voorgaan, die Leon heel enthousiast maar voorzichtig begroette, ze waren blij mekaar terug te zien. Toen kwam Simon aan de beurt, hij keek zijn vader aan, en ze omarmden mekaar, Simon met tranen in de ogen, en ook Leon was duidelijk geraakt. Ze waren even stil, maar toen begon Simon te vertellen over zijn trip naar Denemarken en de mogelijke afspraken en contracten die konden volgen. Ook Ella deed haar duit in het zakje. Leon kwam af en toe tussenbeide, stelde een vraag, en bleek heel tevreden te zijn over de plannen, maar eindelijk ook over zijn zoon. Bij het afscheid zei Leon ‘Simon, welkom thuis weer’. Dit ene kleine zinnetje maakte hem zo diep gelukkig, hij trok zijn moeder dicht tegen zich aan, ook om zijn tranen te verbergen.
Steun Vroedvrouwen voor Ecuador www.vvevzw.tk
-
Ponkie
- Super Sterposter
- Berichten: 7019
- Lid geworden op: 28-06-2010 22:41
Dag 4
SARA
Liefste dagboek
Ik ben weer helemaal in de war! Toen ik vanmorgen op Présence kwam en een koffietje ging halen, vertelde Lut me dat Simon terug was. Mijn hart sloeg een slag over, en ik begon te blozen. Lut zag dat natuurlijk direct.
Toen ik een uurtje gewerkt had, werd er op de deur geklopt. Het was inderdaad Simon, maar (o grote schrik), hij was niet alleen, hij hield zijn arm om de schouders van een prachtige vrouw, lang, blond, en zo mooi…. Wie was dat nu weer, een of ander model dat Simon onderweg had opgepikt? O Sara, had je nu echt gedacht dat Simon op jou zou wachten nadat je zo lelijk tegen hem gedaan hebt de laatste weken!
SIMON
Nu hij het weer goedgemaakt had met zijn vader, was Simon er helemaal klaar voor. Hij zou zijn nieuwe plannen aan Sara en de directieraad gaan voorstellen, en vroeg aan Ella om met hem mee te gaan. Zo kon ze kennismaken met alle nieuwe mensen die bij Présence werkten: Sara, die vervelende Arne, de jonge ontwerper Nils…. Ze gingen eerst even langs bij Helena, die kende Ella ook goed, maar tussen hen had het nooit zo geklikt (hoe zou dat toch komen?).
En dan was het tijd om tot bij Sara te gaan. Hoe zou ze reageren, nog steeds zo koel, of …hij hoopte op iets meer. Hij klopte op de deur, en ging met Ella naar binnen. Sara keek één ogenblik blij, maar dat veranderde onmiddellijk. Nee, ze was nog niets veranderd, toen ze hem zag, verstijfde ze meteen. Arme Simon, al zijn hoop zonk weer in de grond!
SARA
Liefste dagboek
Wat was dat schrikken. Simon stelde Ella voor als een Deense zakenrelatie, maar het leek meer. Hij vroeg mij of ik de directieraad wilde bijeenroepen, zodat hij en Ella over zijn voorstel konden vertellen. Gisteren zou ik nog enthousiast ja gezegd hebben, zo vastbesloten als ik was om Simon te vergeven, en hem weer voor mij te winnen, maar nu, met die Ella en haar stralende glimlach. Het kwam er veel stroever uit dan ik wilde: ‘Waarom dan, wat wil je vertellen, is het echt wel belangrijk?’. Hij keek me wat droevig aan,: ‘Ja Sara, het is echt belangrijk, en Leon en Margot staan er ook achter’. Huuh, Leon en Simon?
SIMON
Als betrapt haalde Simon zijn arm van Ella’s schouder. Oei, had Sara dat misschien verkeerd geïnterpreteerd? Hij was alleen zo blij dat hij terug was, dat het weer goed was met zijn vader, dat hij Ella mee had om samen zijn plannen voor te stellen, hij had die arm onbewust om haar heen geslagen. Dom, Sara was al zo wantrouwig. En zoals ze reageerde op zijn vraag om de directieraad bijeen te roepen, precies alsof hij een kleine, stoute jongen was. Wat moest Ella wel van hem denken? Alleen toen hij zei dat hij de steun had van Leon en Margot, keek ze even verbaasd naar hem op. Geloofde ze hem niet?
SARA
Liefste dagboek
Wat moest ik daar nu weer van denken, had Simon het goedgemaakt met Leon? En wat voor plannen had hij dan eigenlijk. Om dat te weten te komen, heb ik hem zijn zin maar gegeven en aan An gevraagd om de hele directieraad bijeen te roepen, dus ook Margot. Van haar zou ik misschien meer te weten kunnen komen. Tot dan moest ik maar geduld hebben, maar Simon met die Ella wou ik eventjes niet meer zien. Arne, dat was wat anders: hij kwam uit zijn bureau, en zijn ogen rolden bijna uit zijn hoofd. Hij begon meteen gek te doen, om zijn opwinding om die schoonheid te verbergen, en zijn eeuwige aauwtch ontbrak natuurlijk ook niet. Er kon er maar één gelukkig zijn!
SIMON
Gelukkig, Sara was toch niet zo koppig dat ze de directieraad niet wilde bijeenroepen. Simon wilde net met Ella haar bureau verlaten, om de raad te gaan voorbereiden, toen Arne uit zijn bureau kwam. Hij had die gast nooit goed kunnen verdragen, maar nu deed hij toch wel super raar, brabbelen, staren, … Ella moest wel denken dat hier een hoop zotten werkten! Dan maar gauw naar zijn bureau (tenminste, dat van Lieven).
SARA
Liefste dagboek
De directieraad is achter de rug. Ik zat recht tegenover Simon, en Ella zat naast hem. Alexander, Arne, Helena en Margot waren er ook bij; Lieven niet, die hoorde voor mij niet meer bij de directie, hij mocht al blij zijn met zijn parttime job. Ik moest wel een knop in mijn hoofd omdraaien, tot nu toe had ik Simon geen enkele verantwoordelijkheid meer willen geven, en nu had hij plots een heel nieuw plan? Ik voelde mij echt ongemakkelijk, Simon zo recht over mij, mijn gevoelens voor hem die weer teruggekomen zijn, maar dan Ella naast hem. Ik gaf Margot eerst het woord, zij stelde Ella voor, en de goede contacten tussen Présence en het Deense bedrijf van al lang geleden. Toen was het aan Simon, hij had zich duidelijk goed voorbereid, een hele presentatie klaargemaakt. En dat zonder persoonlijke assistente (of was dat Ella geweest?). Ik was onder de indruk, het zou heel goed voor Présence kunnen zijn: uitbreiding van verkooppunten, winkels in Denemarken (en mogelijk zelfs in de rest van Scandinavië), mogelijke afname van de collectie van Nils, verkoop van de Deense collectie in onze winkels…. Simon had duidelijk zijn oude elan teruggevonden, hij was tenslotte bij zijn vader ook al commercieel directeur geweest, hij had toch niet altijd geknoeid zoals op het laatste. Eigenlijk was ik wel fier op hem!
SIMON
Simon was wel wat zenuwachtig, zouden ze zijn plannen wel goed vinden, zou Sara eigenlijk wel naar hem willen luisteren? Ze zat recht tegenover hem, en keek hem redelijk boos aan. Nog steeds niet van plan om hem te vergeven? Even niet aan denken, er voor gaan Simon!
Nadat Margot Ella en haar bedrijf had voorgesteld, was het aan hem. Samen met Ella had hij alles in een presentatie gegoten: foto’s van de Deense winkels, cijfermateriaal, prognoses, mogelijkheden voor ons en voor hen… Hij voelde zich even de oude Simon, directeur-generaal, en hij straalde zelfverzekerdheid uit. Aan het eind van de presentatie keek hij even naar Sara, en ze leek onder de indruk. Van zijn plannen, of misschien een ietsiepietsie klein beetje van hem zelf ook???
SARA
Liefste dagboek
De rest van de directieraad verliep goed. Iedereen was het ermee eens om de plannen verder te bekijken, Helena voor de winkels, Alexander de financiën, Simon en Ella de samenwerking, en ik, samen met Arne, uiteraard het geheel. Wel verduidelijkte Ella dat zij zeker niets zouden beslissen voor de nieuwe collecties, zowel die van Marnix als die van Nils waren voorgesteld. Ze zou nog even in Antwerpen blijven, en later terugkomen voor de modeshow. Daarna konden knopen worden doorgehakt. Margot was het daar helemaal mee eens. Ze drong er op aan dat ik verder kennismaakte met Ella als er misschien een samenwerking op komst was. Dit moest volgens haar met een etentje tussen mij, Ella en Simon…. Hier schrok ik even van, ik met Simon en Ella gaan eten? Ik zou me daar heel ongemakkelijk voelen. Ik hoopte dat niemand mijn reactie gemerkt heeft, want ik wist echt niet hoe reageren.
SIMON
Simon was blij, zijn plannen werden duidelijk goed ontvangen. Zijn vader mocht weer fier zijn op hem, hij was ‘back in business’. Dat zag hij ook aan de reactie van zijn moeder.
Er zou nog veel uitgewerkt moeten worden, maar dat zag hij helemaal zitten, zelfs als hij met Alexander zou moeten samenwerken. Alles beter dan zich nutteloos voelen, zoals de laatste tijd. Alleen wist hij niet of de besprekingen met Sara wel zouden lukken: wilde zij wel verder naar hem luisteren, zou hij zich kunnen beheersen en haar niet weer willen vastpakken, of zijn gevoelens uitspreken? Zou zij niet opnieuw in haar schulp kruipen en ijskoningin spelen? Hij schrok wel even van de vraag van Margot, om samen met Ella en Sara te gaan eten. Zou dat geen vonken geven, hij met twee vrouwen, die allebei heel dicht bij hem stonden, de een als, toegegeven, fantastische vriendin, de ander als dé vrouw van zijn leven, al wilde zij dat duidelijk niet zijn. Sara schrok er ook erg van, dat zag hij aan haar reactie.
SARA
Liefste dagboek
Na mijn eerste schrik keek ik Margot eens aan, slikte en zei, goed maar dan neem ik ook iemand mee. Uiteraard was dat geen probleem. Simon zou het restaurant reserveren.
Terug in mijn bureau was Arne in alle staten: dat was nu eens een goed idee zie, mij meenemen, met die knappe Ella, hij zag het al helemaal zitten, echt op zijn Arnes. Ik liet hem even uitrazen, ademde diep in, en zei dan: ‘Arne, je weet, je bent mijn beste, mijn oudste vriend, en ik ben heel blij dat jij mij hier zo goed steunt en bijstaat, maar ik heb een ander plannetje. Helaas ben jij niet diegene die ik wil meenemen’. Aaauwtch was natuurlijk zijn eerste reactie, maar je kent Arne, kwaad kan hij toch niet zijn op mij. Nee, ik had een veel beter plannetje, zodat ik mij niet zo onzeker moest voelen, en evenwaardig aan Simon ben, hij Ella, ik en …
SIMON
Simon reserveerde direct het restaurant voor vier personen. Wat was Sara nu van plan? Had ze ondertussen iemand anders ontmoet en wilde ze duidelijk maken dat hij niet meer moest hopen? Hij ging iets drinken met Ella, besprak met haar zijn twijfels. Wat vond zij van Sara, en hoe kon hij het in godsnaam aanpakken? Ella kende natuurlijk Simons gevoelens door zijn emotionele uitbarsting in het hotel. Ze wist dat ze het voorzichtig moest aanpakken, ze zei dat ze vond dat Sara niet erg toeschietelijk leek, maar dat ze wel af en toe een barstje in haar pantser zag komen, dat ze er onzeker uitzag af en toe. Afwachten Simon, zei ze, en het heel langzaam en voorzichtig aanpakken! Simon zou wel niet anders kunnen, maar langzaam, dat vond hij toch zo verschrikkelijk moeilijk, hij zou haar zo graag vastpakken en kussen, maar toen bij haar thuis was dat ook heel slecht afgelopen… Simon, wees verstandig, en luister naar Ella! Als vrouw had zij daar een beter zicht op.
SARA
Liefste dagboek
Mijn ‘date’ voor vanavond gebeld. Hij was direct akkoord. Als hij mij kon steunen, wilde hij dat graag doen. Hij zou me komen halen met de auto, dan konden we samen het restaurant binnenkomen. Ik voelde me al wat zekerder, en zocht in mijn ondertussen al uitgebreide garderobe naar een geschikt kleedje: bloemetjes, nee, dat roze, of dat wit beige? Ja, dat zou het worden. Ik maakte me op zoals ik dat intussen al heel goed kon, nog wat Présenceparfum opspuiten, en klaar. En nu maar wachten tot ik afgehaald werd door….
SIMON
Simon had Ella afgezet aan haar hotel en ging zelf nog even langs Lieven, om verslag uit te brengen. Lieven was wel wat in zijn gat gebeten dat hij niet bij de directieraad mocht zijn, maar hij had het druk genoeg met Michèle en de parfumlijn, in die volgorde.
Hij had direct weer ‘goede’ ideetjes voor Simon: hij moest zich maar eens goed laten gaan met Ella, en Sara dik jaloers maken. Zo wat kuskes, en strelingen aan tafel, heel opvallend. Ja, Lieven, een goede vriend, maar Simon had zijn buik vol van al zijn invallen. Was dat nu een psycholoog? Hij zou maar liever naar Ella luisteren, en het voorzichtig aanpakken; hij wilde noch Ella kwetsen door haar te gebruiken voor plannetjes, noch Sara nog verder van zich afduwen.
SARA
Liefste dagboek
Jakob was stipt op tijd, hij zag er charmant en kalm uit, zoals altijd. Met zo’n vriend naast me kon het toch niet misgaan! We waren stipt op tijd in het restaurant, en duidelijk eerst. De kelner wees ons het gereserveerde tafeltje, en Jakob schoof heel galant mijn stoel aan. Tot mijn verwondering ging hij niet naast, maar tegenover me zitten. Nu was het wachten op Simon en Ella. We hadden nog net even de tijd om bij te praten. Jakob wilde vooral weten hoe het met mij was en hoe het weerzien met Simon verlopen was. Wel een moeilijke vraag om te beantwoorden, wat ben ik toch een besluiteloos wicht…. Op dat ogenblik kwamen Simon en Ella binnen, Ella zag er weer prachtig uit, maar Simon, o god, zo knap had ik hem nog niet gezien, een donkergroen hemd, en een beige, bijna wit kostuum. Jakob stond onmiddellijk op, en begroette Ella en Simon. Hij schoof de stoel naast hem aan voor Ella, zodat Simon naast mij moest komen zitten. Dat had Jakob zeker vooraf bedacht!
SIMON
Simon en Ella kwamen het restaurant binnen, en hij zag meteen Sara zitten, schattig en knap zoals altijd, en met een prachtig kleedje. Ze keek hem ook aan, met een blik die hem naar meer deed verlangen. Toen zag hij pas haar partner zitten, het was die Jakob. Hij was heel even de kluts kwijt, wat moest hij daar nu van denken, was Jakob een echte concurrent? Hij had Jakob en Sara in Fuertaventura ook al niet vertrouwd. Terwijl hij daar zo stond, had Jakob Ella al begroet en haar een stoel aangeboden. Wat overbleef was een plaatsje naast Sara. Hij gaf Jakob een hand, twijfelde bij Sara, een hand, een vriendschappelijk kusje? Hij durfde niet, en ging zo maar zitten.
SARA
Liefste dagboek
Goed dat Ella en Jakob er waren, zij hielden het gesprek gaande. Het klikte precies direct goed tussen die twee; Jakob zat ook in de modewereld, en scheen Ella’s bedrijf te kennen. Simon en ik waren wat stilletjes, ik wist echt niet goed hoe ik me moest gedragen. Jakob zag het, en probeerde me bij het gesprek te betrekken. Ik zat vlak naast Simon, het was niet zo’n grote tafel, en we zaten vlak naast elkaar. Ik voelde zijn warmte uitstralen, ik kreeg er klamme handen van. Had Simon dan toch niets met Ella, o wat hoopte ik dat!
SIMON
Simon kon zijn ogen nauwelijks van Sara afhouden, maar toch voelde hij zich ongemakkelijk. Hij kende Jakob amper en zag hem alleen als concurrent. Maar hij leek mee te vallen en Ella kwam precies goed met hem overeen. Zij babbelden over mode, de modellenwereld, maar ook over de verschillen tussen Kopenhagen en Antwerpen. Simon zei niet veel, alleen als Ella of Jakob hem iets vroegen, maar Sara was precies ook wel heel stilletjes. Alleen toen Ella over de concrete plannen begon, ontdooide ze wat en begon hij ook wat levendiger mee te praten. Ze waren nu op veilig terrein: zaken.
SARA
Liefste dagboek
Bij het eten werd er over zaken gesproken, daar waren we toch voor gekomen. Ik kwam wat los, babbelde nu wel mee, en ook Simon zette met vuur zijn ideeën uiteen. Het werd een geanimeerd gesprek, ik vergat even mijn ongemakkelijkheid van in het begin. Ik moest toegeven, Ella viel eigenlijk wel mee, en ze deed precies geen enkele moeite om de aandacht van Simon te trekken, niet met oogcontact, en ook haar handen gingen niet zijn kant op. Ik vond eerder dat Ella en Jakob wel erg dicht bij elkaar kwamen.
SIMON
Simon zag dat Sara het nu wat gezelliger begon te vinden. Ze kwam los, en hijzelf ook. Hij was ook zo enthousiast over zijn nieuwe project, Denemarken. Hij was wel blij dat Ella en Jakob erbij waren, zij hadden het ijs gebroken en hielden het gesprek gaande. Hij had nu Ella’s steun niet meer nodig, alles liep vanzelf. Zij kon het duidelijk goed vinden met Jakob, wel erg goed vond hij. Ging het tussen hem en Sara ook maar zo vlot…
SARA
Liefste dagboek
Er hing steeds meer romantiek in de lucht, maar dan wel aan de overkant van de tafel. Ella en Jakob hadden bijna alleen maar oog voor elkaar. Liefde op het eerste gezicht, zou dat dan toch bestaan? Ik zat er op te kijken en was wel blij, ik voelde helemaal geen jaloezie, ik gunde het Jakob helemaal. Jakob was echt niet iemand voor een one night stand, toch niet voor zover ik hem kende. En als Ella echt niets voor Simon voelde, was dat weer een zorg minder voor mij. Ik keek opzij naar Simon, hij zat het ook met een glimlach te bekijken. O, wat zie ik hem graag lachen, hij zag er dan zo onweerstaanbaar uit.
SIMON
Simon keek naar Ella, maar die had geen oog voor hem, alleen maar voor Jakob. O, wat gunde hij het Ella, het was een moordgriet, en ze verdiende echt wel extra aandacht, nu ze die van hem niet kon krijgen. Hun handen zochten elkaar, ze keken mekaar diep in de ogen, het werd bijna gênant om er op te zitten kijken. Hij keek eens naar Sara, die moest er ook om lachen. O Sara, en nu wij nog….
SARA
Liefste dagboek
Als vanzelfsprekend gingen Ella en Jakob samen weg uit het restaurant, innig gearmd, ze hadden alleen oog voor elkaar. Nu stond ik daar, zonder vervoer, en het was al heel laat. En Simon? Hij had me vroeger wel meer ’s avonds laat achtergelaten, soms zelfs zonder de rekening te betalen. Dat had hij nu wel gedaan en hij leek ook niet van plan om mij in de steek te laten. Hij keek me aan, glimlachte zo lief en zei: ‘ Ella en Jakob, wie had dat nu gedacht. Ik denk dat mijn vriendin en jouw vriend mekaar gevonden hebben’…
SIMON
Sara stond daar wat verloren buiten aan het restaurant. Zou hij haar aanbieden om haar naar huis te brengen? Zou ze dat weer niet verkeerd verstaan, hij wilde niet nog eens een klap in zijn gezicht riskeren. Hij vroeg voorzichtig of ze nog zin had in een avondwandelingetje langs de Scheldekaaien. Ze keek blij verrast, en zei meteen ja! Eén-nul voor jou, Simon.
SARA
Liefste dagboek
De verliefdheid die rond Ella en Jakob hing, was duidelijk op ons overgeslagen. Simon ging met mij tot aan de Schelde, hij toonde zelfs waar op de boord de naam Sara stond gekerfd, en vertelde dat hij daar aan haar gedacht had toen ze in Fuerteventura was. Ik zegde dat ik dikwijls naar de sterren staarde en dan aan de goede momenten met Simon dacht. En Simon zei me dat hij net hetzelfde deed. We waren dan toch ergens verwante zielen.
SIMON
Voorzichtig en langzaam Simon, had Ella gezegd. Ze had er zich zelf wel niet aan gehouden met Jakob vanavond, maar Simon was vastbesloten niets te forceren met Sara. Het was zo al romantisch genoeg, samen naar de sterren en de boten op het water kijken. Heel voorzichtig schoof hij zijn hand naar de hare toe, klaar om hem direct terug te trekken. Maar ze liet het toe en gaf een fijn kneepje in zijn hand. Hij zuchtte eens diep, zou alles dan toch nog goed komen? Eerst de verzoening met zijn vader, hij weer op de goede weg met Présence, en nu misschien eindelijk Sara terug?
SARA
Liefste dagboek
Het werd fris, ik begon te rillen. Simon deed zijn vestje uit en hing het over mijn schouders. Wow, hij was toch wel erg veranderd de laatste tijd. Ik voelde mij echt zalig in dat vest, van dat prachtig kostuum. En het rook naar Simon….
Het werd tijd om naar huis te gaan. We gingen naar Simons auto en reden naar mijn huis. Alles was donker, vake was er niet of al gaan slapen. We stapten uit, Simon ging mee tot aan de deur. En nu, zomaar naar binnen gaan, of…
SIMON
Simon greep Sara’s sleutels om de deur voor haar open te doen. Ze gaf hem zijn vest terug, stond nog wat te aarzelen. Hij ging een stapje dichterbij, stak zijn handen naar haar uit. Gelukkig, zij deinsde niet achteruit, maar kwam ook wat dichter. Ze keek omhoog naar hem, op haar gezichtje brak een stralende lach door. Hij smolt helemaal weg, zijn hart sloeg een paar tellen over, hij boog voorover naar haar, zij kwam dichterbij, en …
SARA
Liefste dagboek
Simon, o Simon, het ging dan toch echt gebeuren, ik werd helemaal warm van binnen, vlinders in mijn buik! Ik deed mijn ogen dicht, voelde zijn adem over mijn gezicht en dacht aan niets meer. Maar dan plots, achter mij, ging het licht aan en de deur open. Ik hoorde mijn vake bulderen: ‘Simon Van Wijck, val je mijn dochter nu weer lastig!’. Ik voelde dat hij mij naar binnen trok en voor ik het wist gooide hij de deur dicht. En nu, ik aan de ene kant van de deur en Simon aan de andere …
SIMON
Simon was helemaal beduusd, in één seconde was hij van de hemel in de hel terecht gekomen. Hij stond verdwaasd naar de dichte deur te kijken. Zou ze nog terug buitenkomen? Hij bleef vijf minuten staan aarzelen, maar gaf het dan op. Dan maar naar huis, Simon, hopelijk was Sara’s romantische bui morgen niet overgewaaid, want wie weet, als ze er een nachtje over sliep, werd ze misschien toch weer kwaad op hem.
SARA
Liefste dagboek
O wat was ik kwaad op vake. Hoe kon hij, mijn mooiste moment verbrodden! Net nu het eindelijk zou gaan gebeuren, kwam hij er tussen met zijn gebulder. ‘Gij, gij’ riep ik, ‘ik vergeef u nog altijd niet dat ge mijn dagboek hebt gelezen. Ik heb helemaal geen ruzie meer met Simon, hij viel mij niet lastig, integendeel. En nu is hij weg, en wie zegt dat hij mij hierna nog wil zien’. Ons vake was duidelijk ook geschrokken, ‘maar Saraatje toch, dat wist ik toch niet, zo had ik het toch niet bedoeld. Kom hier Saraatje, dat ik uw traantjes afveeg. Ik zal mij morgen wel gaan verontschuldigen bij Simon. Als het echt dat is da ge wilt. Hoe kon ik nu weten dat ge weer iets voor Simon voelt.’ Zoals altijd kon ik niet kwaad blijven op vake, ik wierp me in zijn armen voor een troostende knuffel.
SIMON
Simon ging wat triestig naar huis. Hoe kon hij dit nu nog goedmaken? Hij moest toch iets kunnen verzinnen. De halve nacht lag hij wakker, te woelen in zijn bed. Hij was er zo dicht bij geweest, en dan aaaach Hans, die roet in het eten kwam gooien. Hij had veel zin om hem te ontslaan, maar ja, hij was de baas niet meer. En trouwens, dat zou ook de manier niet zijn om Sara terug te winnen. Zij en haar vake, die haalde je niet uiteen.
Om zes uur stond hij al op, hij begon direct druk in het telefoonboek te zoeken, te telefoneren, te mailen. Het moest gewoon lukken vandaag. Hij zou voor een verrassing van formaat zorgen, waar ze geen nee kon tegen zeggen.
SARA
Liefste dagboek
Ik ben weer helemaal in de war! Toen ik vanmorgen op Présence kwam en een koffietje ging halen, vertelde Lut me dat Simon terug was. Mijn hart sloeg een slag over, en ik begon te blozen. Lut zag dat natuurlijk direct.
Toen ik een uurtje gewerkt had, werd er op de deur geklopt. Het was inderdaad Simon, maar (o grote schrik), hij was niet alleen, hij hield zijn arm om de schouders van een prachtige vrouw, lang, blond, en zo mooi…. Wie was dat nu weer, een of ander model dat Simon onderweg had opgepikt? O Sara, had je nu echt gedacht dat Simon op jou zou wachten nadat je zo lelijk tegen hem gedaan hebt de laatste weken!
SIMON
Nu hij het weer goedgemaakt had met zijn vader, was Simon er helemaal klaar voor. Hij zou zijn nieuwe plannen aan Sara en de directieraad gaan voorstellen, en vroeg aan Ella om met hem mee te gaan. Zo kon ze kennismaken met alle nieuwe mensen die bij Présence werkten: Sara, die vervelende Arne, de jonge ontwerper Nils…. Ze gingen eerst even langs bij Helena, die kende Ella ook goed, maar tussen hen had het nooit zo geklikt (hoe zou dat toch komen?).
En dan was het tijd om tot bij Sara te gaan. Hoe zou ze reageren, nog steeds zo koel, of …hij hoopte op iets meer. Hij klopte op de deur, en ging met Ella naar binnen. Sara keek één ogenblik blij, maar dat veranderde onmiddellijk. Nee, ze was nog niets veranderd, toen ze hem zag, verstijfde ze meteen. Arme Simon, al zijn hoop zonk weer in de grond!
SARA
Liefste dagboek
Wat was dat schrikken. Simon stelde Ella voor als een Deense zakenrelatie, maar het leek meer. Hij vroeg mij of ik de directieraad wilde bijeenroepen, zodat hij en Ella over zijn voorstel konden vertellen. Gisteren zou ik nog enthousiast ja gezegd hebben, zo vastbesloten als ik was om Simon te vergeven, en hem weer voor mij te winnen, maar nu, met die Ella en haar stralende glimlach. Het kwam er veel stroever uit dan ik wilde: ‘Waarom dan, wat wil je vertellen, is het echt wel belangrijk?’. Hij keek me wat droevig aan,: ‘Ja Sara, het is echt belangrijk, en Leon en Margot staan er ook achter’. Huuh, Leon en Simon?
SIMON
Als betrapt haalde Simon zijn arm van Ella’s schouder. Oei, had Sara dat misschien verkeerd geïnterpreteerd? Hij was alleen zo blij dat hij terug was, dat het weer goed was met zijn vader, dat hij Ella mee had om samen zijn plannen voor te stellen, hij had die arm onbewust om haar heen geslagen. Dom, Sara was al zo wantrouwig. En zoals ze reageerde op zijn vraag om de directieraad bijeen te roepen, precies alsof hij een kleine, stoute jongen was. Wat moest Ella wel van hem denken? Alleen toen hij zei dat hij de steun had van Leon en Margot, keek ze even verbaasd naar hem op. Geloofde ze hem niet?
SARA
Liefste dagboek
Wat moest ik daar nu weer van denken, had Simon het goedgemaakt met Leon? En wat voor plannen had hij dan eigenlijk. Om dat te weten te komen, heb ik hem zijn zin maar gegeven en aan An gevraagd om de hele directieraad bijeen te roepen, dus ook Margot. Van haar zou ik misschien meer te weten kunnen komen. Tot dan moest ik maar geduld hebben, maar Simon met die Ella wou ik eventjes niet meer zien. Arne, dat was wat anders: hij kwam uit zijn bureau, en zijn ogen rolden bijna uit zijn hoofd. Hij begon meteen gek te doen, om zijn opwinding om die schoonheid te verbergen, en zijn eeuwige aauwtch ontbrak natuurlijk ook niet. Er kon er maar één gelukkig zijn!
SIMON
Gelukkig, Sara was toch niet zo koppig dat ze de directieraad niet wilde bijeenroepen. Simon wilde net met Ella haar bureau verlaten, om de raad te gaan voorbereiden, toen Arne uit zijn bureau kwam. Hij had die gast nooit goed kunnen verdragen, maar nu deed hij toch wel super raar, brabbelen, staren, … Ella moest wel denken dat hier een hoop zotten werkten! Dan maar gauw naar zijn bureau (tenminste, dat van Lieven).
SARA
Liefste dagboek
De directieraad is achter de rug. Ik zat recht tegenover Simon, en Ella zat naast hem. Alexander, Arne, Helena en Margot waren er ook bij; Lieven niet, die hoorde voor mij niet meer bij de directie, hij mocht al blij zijn met zijn parttime job. Ik moest wel een knop in mijn hoofd omdraaien, tot nu toe had ik Simon geen enkele verantwoordelijkheid meer willen geven, en nu had hij plots een heel nieuw plan? Ik voelde mij echt ongemakkelijk, Simon zo recht over mij, mijn gevoelens voor hem die weer teruggekomen zijn, maar dan Ella naast hem. Ik gaf Margot eerst het woord, zij stelde Ella voor, en de goede contacten tussen Présence en het Deense bedrijf van al lang geleden. Toen was het aan Simon, hij had zich duidelijk goed voorbereid, een hele presentatie klaargemaakt. En dat zonder persoonlijke assistente (of was dat Ella geweest?). Ik was onder de indruk, het zou heel goed voor Présence kunnen zijn: uitbreiding van verkooppunten, winkels in Denemarken (en mogelijk zelfs in de rest van Scandinavië), mogelijke afname van de collectie van Nils, verkoop van de Deense collectie in onze winkels…. Simon had duidelijk zijn oude elan teruggevonden, hij was tenslotte bij zijn vader ook al commercieel directeur geweest, hij had toch niet altijd geknoeid zoals op het laatste. Eigenlijk was ik wel fier op hem!
SIMON
Simon was wel wat zenuwachtig, zouden ze zijn plannen wel goed vinden, zou Sara eigenlijk wel naar hem willen luisteren? Ze zat recht tegenover hem, en keek hem redelijk boos aan. Nog steeds niet van plan om hem te vergeven? Even niet aan denken, er voor gaan Simon!
Nadat Margot Ella en haar bedrijf had voorgesteld, was het aan hem. Samen met Ella had hij alles in een presentatie gegoten: foto’s van de Deense winkels, cijfermateriaal, prognoses, mogelijkheden voor ons en voor hen… Hij voelde zich even de oude Simon, directeur-generaal, en hij straalde zelfverzekerdheid uit. Aan het eind van de presentatie keek hij even naar Sara, en ze leek onder de indruk. Van zijn plannen, of misschien een ietsiepietsie klein beetje van hem zelf ook???
SARA
Liefste dagboek
De rest van de directieraad verliep goed. Iedereen was het ermee eens om de plannen verder te bekijken, Helena voor de winkels, Alexander de financiën, Simon en Ella de samenwerking, en ik, samen met Arne, uiteraard het geheel. Wel verduidelijkte Ella dat zij zeker niets zouden beslissen voor de nieuwe collecties, zowel die van Marnix als die van Nils waren voorgesteld. Ze zou nog even in Antwerpen blijven, en later terugkomen voor de modeshow. Daarna konden knopen worden doorgehakt. Margot was het daar helemaal mee eens. Ze drong er op aan dat ik verder kennismaakte met Ella als er misschien een samenwerking op komst was. Dit moest volgens haar met een etentje tussen mij, Ella en Simon…. Hier schrok ik even van, ik met Simon en Ella gaan eten? Ik zou me daar heel ongemakkelijk voelen. Ik hoopte dat niemand mijn reactie gemerkt heeft, want ik wist echt niet hoe reageren.
SIMON
Simon was blij, zijn plannen werden duidelijk goed ontvangen. Zijn vader mocht weer fier zijn op hem, hij was ‘back in business’. Dat zag hij ook aan de reactie van zijn moeder.
Er zou nog veel uitgewerkt moeten worden, maar dat zag hij helemaal zitten, zelfs als hij met Alexander zou moeten samenwerken. Alles beter dan zich nutteloos voelen, zoals de laatste tijd. Alleen wist hij niet of de besprekingen met Sara wel zouden lukken: wilde zij wel verder naar hem luisteren, zou hij zich kunnen beheersen en haar niet weer willen vastpakken, of zijn gevoelens uitspreken? Zou zij niet opnieuw in haar schulp kruipen en ijskoningin spelen? Hij schrok wel even van de vraag van Margot, om samen met Ella en Sara te gaan eten. Zou dat geen vonken geven, hij met twee vrouwen, die allebei heel dicht bij hem stonden, de een als, toegegeven, fantastische vriendin, de ander als dé vrouw van zijn leven, al wilde zij dat duidelijk niet zijn. Sara schrok er ook erg van, dat zag hij aan haar reactie.
SARA
Liefste dagboek
Na mijn eerste schrik keek ik Margot eens aan, slikte en zei, goed maar dan neem ik ook iemand mee. Uiteraard was dat geen probleem. Simon zou het restaurant reserveren.
Terug in mijn bureau was Arne in alle staten: dat was nu eens een goed idee zie, mij meenemen, met die knappe Ella, hij zag het al helemaal zitten, echt op zijn Arnes. Ik liet hem even uitrazen, ademde diep in, en zei dan: ‘Arne, je weet, je bent mijn beste, mijn oudste vriend, en ik ben heel blij dat jij mij hier zo goed steunt en bijstaat, maar ik heb een ander plannetje. Helaas ben jij niet diegene die ik wil meenemen’. Aaauwtch was natuurlijk zijn eerste reactie, maar je kent Arne, kwaad kan hij toch niet zijn op mij. Nee, ik had een veel beter plannetje, zodat ik mij niet zo onzeker moest voelen, en evenwaardig aan Simon ben, hij Ella, ik en …
SIMON
Simon reserveerde direct het restaurant voor vier personen. Wat was Sara nu van plan? Had ze ondertussen iemand anders ontmoet en wilde ze duidelijk maken dat hij niet meer moest hopen? Hij ging iets drinken met Ella, besprak met haar zijn twijfels. Wat vond zij van Sara, en hoe kon hij het in godsnaam aanpakken? Ella kende natuurlijk Simons gevoelens door zijn emotionele uitbarsting in het hotel. Ze wist dat ze het voorzichtig moest aanpakken, ze zei dat ze vond dat Sara niet erg toeschietelijk leek, maar dat ze wel af en toe een barstje in haar pantser zag komen, dat ze er onzeker uitzag af en toe. Afwachten Simon, zei ze, en het heel langzaam en voorzichtig aanpakken! Simon zou wel niet anders kunnen, maar langzaam, dat vond hij toch zo verschrikkelijk moeilijk, hij zou haar zo graag vastpakken en kussen, maar toen bij haar thuis was dat ook heel slecht afgelopen… Simon, wees verstandig, en luister naar Ella! Als vrouw had zij daar een beter zicht op.
SARA
Liefste dagboek
Mijn ‘date’ voor vanavond gebeld. Hij was direct akkoord. Als hij mij kon steunen, wilde hij dat graag doen. Hij zou me komen halen met de auto, dan konden we samen het restaurant binnenkomen. Ik voelde me al wat zekerder, en zocht in mijn ondertussen al uitgebreide garderobe naar een geschikt kleedje: bloemetjes, nee, dat roze, of dat wit beige? Ja, dat zou het worden. Ik maakte me op zoals ik dat intussen al heel goed kon, nog wat Présenceparfum opspuiten, en klaar. En nu maar wachten tot ik afgehaald werd door….
SIMON
Simon had Ella afgezet aan haar hotel en ging zelf nog even langs Lieven, om verslag uit te brengen. Lieven was wel wat in zijn gat gebeten dat hij niet bij de directieraad mocht zijn, maar hij had het druk genoeg met Michèle en de parfumlijn, in die volgorde.
Hij had direct weer ‘goede’ ideetjes voor Simon: hij moest zich maar eens goed laten gaan met Ella, en Sara dik jaloers maken. Zo wat kuskes, en strelingen aan tafel, heel opvallend. Ja, Lieven, een goede vriend, maar Simon had zijn buik vol van al zijn invallen. Was dat nu een psycholoog? Hij zou maar liever naar Ella luisteren, en het voorzichtig aanpakken; hij wilde noch Ella kwetsen door haar te gebruiken voor plannetjes, noch Sara nog verder van zich afduwen.
SARA
Liefste dagboek
Jakob was stipt op tijd, hij zag er charmant en kalm uit, zoals altijd. Met zo’n vriend naast me kon het toch niet misgaan! We waren stipt op tijd in het restaurant, en duidelijk eerst. De kelner wees ons het gereserveerde tafeltje, en Jakob schoof heel galant mijn stoel aan. Tot mijn verwondering ging hij niet naast, maar tegenover me zitten. Nu was het wachten op Simon en Ella. We hadden nog net even de tijd om bij te praten. Jakob wilde vooral weten hoe het met mij was en hoe het weerzien met Simon verlopen was. Wel een moeilijke vraag om te beantwoorden, wat ben ik toch een besluiteloos wicht…. Op dat ogenblik kwamen Simon en Ella binnen, Ella zag er weer prachtig uit, maar Simon, o god, zo knap had ik hem nog niet gezien, een donkergroen hemd, en een beige, bijna wit kostuum. Jakob stond onmiddellijk op, en begroette Ella en Simon. Hij schoof de stoel naast hem aan voor Ella, zodat Simon naast mij moest komen zitten. Dat had Jakob zeker vooraf bedacht!
SIMON
Simon en Ella kwamen het restaurant binnen, en hij zag meteen Sara zitten, schattig en knap zoals altijd, en met een prachtig kleedje. Ze keek hem ook aan, met een blik die hem naar meer deed verlangen. Toen zag hij pas haar partner zitten, het was die Jakob. Hij was heel even de kluts kwijt, wat moest hij daar nu van denken, was Jakob een echte concurrent? Hij had Jakob en Sara in Fuertaventura ook al niet vertrouwd. Terwijl hij daar zo stond, had Jakob Ella al begroet en haar een stoel aangeboden. Wat overbleef was een plaatsje naast Sara. Hij gaf Jakob een hand, twijfelde bij Sara, een hand, een vriendschappelijk kusje? Hij durfde niet, en ging zo maar zitten.
SARA
Liefste dagboek
Goed dat Ella en Jakob er waren, zij hielden het gesprek gaande. Het klikte precies direct goed tussen die twee; Jakob zat ook in de modewereld, en scheen Ella’s bedrijf te kennen. Simon en ik waren wat stilletjes, ik wist echt niet goed hoe ik me moest gedragen. Jakob zag het, en probeerde me bij het gesprek te betrekken. Ik zat vlak naast Simon, het was niet zo’n grote tafel, en we zaten vlak naast elkaar. Ik voelde zijn warmte uitstralen, ik kreeg er klamme handen van. Had Simon dan toch niets met Ella, o wat hoopte ik dat!
SIMON
Simon kon zijn ogen nauwelijks van Sara afhouden, maar toch voelde hij zich ongemakkelijk. Hij kende Jakob amper en zag hem alleen als concurrent. Maar hij leek mee te vallen en Ella kwam precies goed met hem overeen. Zij babbelden over mode, de modellenwereld, maar ook over de verschillen tussen Kopenhagen en Antwerpen. Simon zei niet veel, alleen als Ella of Jakob hem iets vroegen, maar Sara was precies ook wel heel stilletjes. Alleen toen Ella over de concrete plannen begon, ontdooide ze wat en begon hij ook wat levendiger mee te praten. Ze waren nu op veilig terrein: zaken.
SARA
Liefste dagboek
Bij het eten werd er over zaken gesproken, daar waren we toch voor gekomen. Ik kwam wat los, babbelde nu wel mee, en ook Simon zette met vuur zijn ideeën uiteen. Het werd een geanimeerd gesprek, ik vergat even mijn ongemakkelijkheid van in het begin. Ik moest toegeven, Ella viel eigenlijk wel mee, en ze deed precies geen enkele moeite om de aandacht van Simon te trekken, niet met oogcontact, en ook haar handen gingen niet zijn kant op. Ik vond eerder dat Ella en Jakob wel erg dicht bij elkaar kwamen.
SIMON
Simon zag dat Sara het nu wat gezelliger begon te vinden. Ze kwam los, en hijzelf ook. Hij was ook zo enthousiast over zijn nieuwe project, Denemarken. Hij was wel blij dat Ella en Jakob erbij waren, zij hadden het ijs gebroken en hielden het gesprek gaande. Hij had nu Ella’s steun niet meer nodig, alles liep vanzelf. Zij kon het duidelijk goed vinden met Jakob, wel erg goed vond hij. Ging het tussen hem en Sara ook maar zo vlot…
SARA
Liefste dagboek
Er hing steeds meer romantiek in de lucht, maar dan wel aan de overkant van de tafel. Ella en Jakob hadden bijna alleen maar oog voor elkaar. Liefde op het eerste gezicht, zou dat dan toch bestaan? Ik zat er op te kijken en was wel blij, ik voelde helemaal geen jaloezie, ik gunde het Jakob helemaal. Jakob was echt niet iemand voor een one night stand, toch niet voor zover ik hem kende. En als Ella echt niets voor Simon voelde, was dat weer een zorg minder voor mij. Ik keek opzij naar Simon, hij zat het ook met een glimlach te bekijken. O, wat zie ik hem graag lachen, hij zag er dan zo onweerstaanbaar uit.
SIMON
Simon keek naar Ella, maar die had geen oog voor hem, alleen maar voor Jakob. O, wat gunde hij het Ella, het was een moordgriet, en ze verdiende echt wel extra aandacht, nu ze die van hem niet kon krijgen. Hun handen zochten elkaar, ze keken mekaar diep in de ogen, het werd bijna gênant om er op te zitten kijken. Hij keek eens naar Sara, die moest er ook om lachen. O Sara, en nu wij nog….
SARA
Liefste dagboek
Als vanzelfsprekend gingen Ella en Jakob samen weg uit het restaurant, innig gearmd, ze hadden alleen oog voor elkaar. Nu stond ik daar, zonder vervoer, en het was al heel laat. En Simon? Hij had me vroeger wel meer ’s avonds laat achtergelaten, soms zelfs zonder de rekening te betalen. Dat had hij nu wel gedaan en hij leek ook niet van plan om mij in de steek te laten. Hij keek me aan, glimlachte zo lief en zei: ‘ Ella en Jakob, wie had dat nu gedacht. Ik denk dat mijn vriendin en jouw vriend mekaar gevonden hebben’…
SIMON
Sara stond daar wat verloren buiten aan het restaurant. Zou hij haar aanbieden om haar naar huis te brengen? Zou ze dat weer niet verkeerd verstaan, hij wilde niet nog eens een klap in zijn gezicht riskeren. Hij vroeg voorzichtig of ze nog zin had in een avondwandelingetje langs de Scheldekaaien. Ze keek blij verrast, en zei meteen ja! Eén-nul voor jou, Simon.
SARA
Liefste dagboek
De verliefdheid die rond Ella en Jakob hing, was duidelijk op ons overgeslagen. Simon ging met mij tot aan de Schelde, hij toonde zelfs waar op de boord de naam Sara stond gekerfd, en vertelde dat hij daar aan haar gedacht had toen ze in Fuerteventura was. Ik zegde dat ik dikwijls naar de sterren staarde en dan aan de goede momenten met Simon dacht. En Simon zei me dat hij net hetzelfde deed. We waren dan toch ergens verwante zielen.
SIMON
Voorzichtig en langzaam Simon, had Ella gezegd. Ze had er zich zelf wel niet aan gehouden met Jakob vanavond, maar Simon was vastbesloten niets te forceren met Sara. Het was zo al romantisch genoeg, samen naar de sterren en de boten op het water kijken. Heel voorzichtig schoof hij zijn hand naar de hare toe, klaar om hem direct terug te trekken. Maar ze liet het toe en gaf een fijn kneepje in zijn hand. Hij zuchtte eens diep, zou alles dan toch nog goed komen? Eerst de verzoening met zijn vader, hij weer op de goede weg met Présence, en nu misschien eindelijk Sara terug?
SARA
Liefste dagboek
Het werd fris, ik begon te rillen. Simon deed zijn vestje uit en hing het over mijn schouders. Wow, hij was toch wel erg veranderd de laatste tijd. Ik voelde mij echt zalig in dat vest, van dat prachtig kostuum. En het rook naar Simon….
Het werd tijd om naar huis te gaan. We gingen naar Simons auto en reden naar mijn huis. Alles was donker, vake was er niet of al gaan slapen. We stapten uit, Simon ging mee tot aan de deur. En nu, zomaar naar binnen gaan, of…
SIMON
Simon greep Sara’s sleutels om de deur voor haar open te doen. Ze gaf hem zijn vest terug, stond nog wat te aarzelen. Hij ging een stapje dichterbij, stak zijn handen naar haar uit. Gelukkig, zij deinsde niet achteruit, maar kwam ook wat dichter. Ze keek omhoog naar hem, op haar gezichtje brak een stralende lach door. Hij smolt helemaal weg, zijn hart sloeg een paar tellen over, hij boog voorover naar haar, zij kwam dichterbij, en …
SARA
Liefste dagboek
Simon, o Simon, het ging dan toch echt gebeuren, ik werd helemaal warm van binnen, vlinders in mijn buik! Ik deed mijn ogen dicht, voelde zijn adem over mijn gezicht en dacht aan niets meer. Maar dan plots, achter mij, ging het licht aan en de deur open. Ik hoorde mijn vake bulderen: ‘Simon Van Wijck, val je mijn dochter nu weer lastig!’. Ik voelde dat hij mij naar binnen trok en voor ik het wist gooide hij de deur dicht. En nu, ik aan de ene kant van de deur en Simon aan de andere …
SIMON
Simon was helemaal beduusd, in één seconde was hij van de hemel in de hel terecht gekomen. Hij stond verdwaasd naar de dichte deur te kijken. Zou ze nog terug buitenkomen? Hij bleef vijf minuten staan aarzelen, maar gaf het dan op. Dan maar naar huis, Simon, hopelijk was Sara’s romantische bui morgen niet overgewaaid, want wie weet, als ze er een nachtje over sliep, werd ze misschien toch weer kwaad op hem.
SARA
Liefste dagboek
O wat was ik kwaad op vake. Hoe kon hij, mijn mooiste moment verbrodden! Net nu het eindelijk zou gaan gebeuren, kwam hij er tussen met zijn gebulder. ‘Gij, gij’ riep ik, ‘ik vergeef u nog altijd niet dat ge mijn dagboek hebt gelezen. Ik heb helemaal geen ruzie meer met Simon, hij viel mij niet lastig, integendeel. En nu is hij weg, en wie zegt dat hij mij hierna nog wil zien’. Ons vake was duidelijk ook geschrokken, ‘maar Saraatje toch, dat wist ik toch niet, zo had ik het toch niet bedoeld. Kom hier Saraatje, dat ik uw traantjes afveeg. Ik zal mij morgen wel gaan verontschuldigen bij Simon. Als het echt dat is da ge wilt. Hoe kon ik nu weten dat ge weer iets voor Simon voelt.’ Zoals altijd kon ik niet kwaad blijven op vake, ik wierp me in zijn armen voor een troostende knuffel.
SIMON
Simon ging wat triestig naar huis. Hoe kon hij dit nu nog goedmaken? Hij moest toch iets kunnen verzinnen. De halve nacht lag hij wakker, te woelen in zijn bed. Hij was er zo dicht bij geweest, en dan aaaach Hans, die roet in het eten kwam gooien. Hij had veel zin om hem te ontslaan, maar ja, hij was de baas niet meer. En trouwens, dat zou ook de manier niet zijn om Sara terug te winnen. Zij en haar vake, die haalde je niet uiteen.
Om zes uur stond hij al op, hij begon direct druk in het telefoonboek te zoeken, te telefoneren, te mailen. Het moest gewoon lukken vandaag. Hij zou voor een verrassing van formaat zorgen, waar ze geen nee kon tegen zeggen.
Steun Vroedvrouwen voor Ecuador www.vvevzw.tk
-
Ponkie
- Super Sterposter
- Berichten: 7019
- Lid geworden op: 28-06-2010 22:41
Dag 5
SARA
Liefste dagboek
Ik had niet echt goed geslapen vannacht, ik lag altijd maar te denken, aan de romantische momenten gisterenavond aan de Schelde en voor de deur, dan weer aan vake en zijn stommiteit, dan weer aan Ella en Jakob, hoe zou het met hen afgelopen zijn gisterenavond (of vannacht, denk ik wel). Toen de wekker afliep, lag ik natuurlijk in diepe slaap. Ik zette hem af en draaide me weer om. Pas een hele tijd later schrok ik wakker. Oei, veel te laat. Ons vake had het ontbijt klaargezet, maar daar had ik nu geen tijd meer voor, vlug een slok koffie en dan rennen naar de bus. Ik wilde niet te laat komen, want dan moest ik ook overuren gaan doen (haha). Ik had geluk met de bus en kwam net op tijd aan bij Présence, waar George me met een brede glimlach ontving. Ook Lut keek me stralend aan en An zat aan haar bureau ook al lachend naar mij te kijken. Wat hadden die toch? An pakte vliegensvlug haar telefoon, en zei ‘ja het is zover’. Raar deden ze hier vandaag. Ik ging maar vlug naar mijn bureau, deed de deur open en………………..waaaw!
SIMON
Simon kreeg het afgesproken telefoontje van An, verstopte zich vliegensvlug achter de deur van Arnes bureau, zo dat hij nog net naar binnen kon kijken en Sara kon zien binnenkomen. Hij had overal kriebels van de spanning, zou ze het goedvinden? Ze duwde de deur open, wilde binnenkomen, en bleef toen pal aan de ingang staan, haar mond viel open van verbazing. Was dit wel haar kantoor? Overal stond het vol prachtige boeketten bloemen, er hingen lange pastelkleurige doeken aan de muren, en er stond een tafeltje gedekt met het heerlijkste ontbijtje dat je je kunt voorstellen. Sara keek rond, maar zag niemand. Ze rook eens aan de bloemen, keek naar het ontbijt en zag de champagne al klaar staan voor twee personen! Op dat ogenblik kwam Simon tevoorschijn. Hij vroeg haar met hese stem: ‘Kan ik het mislukte afscheid van gisteren zo een beetje goedmaken?’.
SARA
Liefste dagboek
Was me dat een verrassing zeg, dit had ik in mijn hele leven nog niet meegemaakt. De enige verrassingen die ik vroeger kreeg, waren er akelige, onaangename, maar dit, en dan van Simon, ik kreeg er gewoon kippenvel van. Dit was meer dan goedmaken, dit was…gewoon super, ik had er geen woorden voor. Ik keek Simon met een stralende lach aan en toen hij dat zag , brak ook op zijn gezicht die prachtige lach door. Hij gaf me een glas champagne en zonder iets te zeggen, terwijl we mekaar diep in de ogen keken, nipten we van onze glazen.
Ja, Simon, als ons vake hiervan de oorzaak was, ben ik hem toch nog dankbaar!!
SIMON
Simon was zo blij, hij zag dat de verrassing bij Sara fantastisch in de smaak viel. Hij had het dan eindelijk toch goed aangepakt! Hij keek eens of de deur wel goed dicht was (pottenkijkers konden ze nu wel missen), pakte voorzichtig Sara’s glas uit haar handen en zette het op tafel. Geen Hans in de buurt, dus deze keer kon het niet misgaan. Langzaam legde hij zijn handen op haar schouders, liet ze over haar wangen glijden, trok haar gezicht naar het zijne toe. Wat verlangde hij naar haar! En dan eindelijk vonden hun lippen elkaar, zij kusten en bleven kussen, alsof de wereld hier en nu ophield en alleen zij tweeën nog bestonden.
AN
Simon had aan An opdracht gegeven om niemand binnen te laten het eerste halfuur. Maar nu bleef het daar al veel langer verdacht stil. Wat waren die twee daar aan het uitspoken? Toen Ella verscheen (ook al zo stralend), wist ze niet goed of ze haar mocht binnenlaten of niet. Dat half uur was al lang om, maar ze had gezien wat Simon allemaal naar binnen gesleurd had in Sara’s bureau.
SARA
Liefste dagboek
Ik zwijmelde helemaal, was dit nu echt, of weer een van mijn dagdromen? Die kus, die maar bleef duren, ik was alle idee van tijd of plaats kwijt. Eindelijk had ik Simon teruggekregen. Ik wist niet hoelang het duurde tot ik mijn ogen weer opendeed. De champagne was al lang lauw geworden en het ontbijt schreeuwde om opgegeten te worden. Maar eigenlijk interesseerde me dat niet, mijn honger en dorst waren helemaal gelest door Simon. Eten, drinken, werken, niets deed er meer toe, alleen Simon, zijn ogen waar ik in verdronk, zijn lippen, zijn tong, zijn handen die me streelden.
SIMON
Eindelijk had hij zijn Sara terug, de Sara van Rijsel, maar dan veel mooier, nog liever, nog toeschietelijker. Weg alle miserie van de laatste weken waarin hij dacht haar voorgoed kwijt te zijn. Nooit, nooit zou hij nog zo’n stommiteiten begaan, nooit zou hij zijn Sara nog kwetsen, alles en iedereen zou hij voor haar opgeven. Kon dit moment maar eeuwig blijven duren. Maar toen werd er op de deur geklopt.
SARA
Liefste dagboek
Ik schrok vreselijk van de klop op de deur, waar was ik, wat gebeurde er? O ja, ik stond hier in mijn bureau, met Simon. Ik sprong een meter achteruit, voelde me betrapt, trok rap mijn kleren wat in fatsoen. Toen kwam Ella binnen, ze vroeg heel guitig: ‘Ik stoor toch niet?’. Ze stoorde natuurlijk, maar eigenlijk ook niet, Ella mocht wel weten dat Simon en ik mekaar gevonden hadden. Eigenlijk mocht voor mijn part de hele wereld het nu weten. We hoefden immers niet meer stiekem te doen, Simon was niet meer met Helena, maar alleen voor mij, alleen van mij!!
SIMON
Daar kwam zijn lieve vriendin Ella binnen, Ella die hem zo geholpen had om de weg naar Sara terug te vinden. Hij pakte haar vast, zoende haar. ‘ Ella’ zei hij, ‘mijn lieve Ella, het is me gelukt, IK HEB SARA TERUG!!!’ Hij was door het dolle heen, gooide de deur van het bureau open en riep naar iedereen die het wilde horen (en er stond ‘toevallig’ veel volk aan An’s bureau): ‘Ik hou van Sara en zij houdt van mij’!!! Een groot applaus was het antwoord.
SARA
Liefste dagboek
Een mooiere liefdesverklaring had ik me niet kunnen dromen. Simon die zo van me hield dat hij het uitschreeuwde tegen iedereen! Een beetje verlegen, maar wel stralend, kwam ik ook het bureau uit, het gejoel werd nu nog groter. Arne vloog me om de hals, en ook Lut en vake kwamen me omarmen. Op dat ogenblik ging de lift open en kwam Helena naar buiten. Ze bleef even verbaasd staan kijken, zocht toen Simons ogen voor een verklaring. Hoe zou Simon reageren?
SIMON
Het was duidelijk dat Sara en Simon hier veel vrienden hadden. Ze waren allemaal blij met zijn liefdesverklaring, en Sara’s antwoord. Maar hoe zou Helena reageren? Ze keek hem aan, en vroeg: ‘Wat is hier aan de hand?’. Hij hield helemaal niet meer van Helena (had hij ooit wel echt van haar gehouden?), maar hij wilde haar niet kwetsen. ‘Ja, wel Helena’, hij aarzelde even, ‘je wist toch dat ik van Sara hou, en…nu houdt ze ook van mij. Ik heb haar eindelijk voor mij. Ik hoop dat je daarmee kunt leven, en nu nog met ons wil samenwerken. Maar ja, je zult wel moeten, want niets of niemand haalt Sara en mij nog uit elkaar’.
SARA
Liefste dagboek
Na deze prachtige woorden van Simon en de reacties van al mijn vrienden hier, werd het me bijna teveel. Ik moest gaan zitten in een van de zeteltjes om wat te bekomen. Tot mijn verbazing kwam Helena naast me zitten. Ze zei: ‘Sara, wij zijn lang niet de beste vrienden geweest, ik heb me wel eens lelijk gedragen tegen jou, en ik zou je kunnen verwijten dat jij Simon van mij hebt afgepakt. Maar uiteindelijk ben ik blij dat het zo afgelopen is. Ik heb immers ingezien dat Simon en ik niet echt verliefd waren, niet zoals jij en Simon. En zo is voor mij de weg ook vrijgekomen naar Steven. Dus, ik gun je jouw geluk, en ik hoop dat we in en voor Présence nog heel goed gaan kunnen samenwerken’.
SIMON
Simon zag dat het goed kwam tussen Sara en Helena en hij ging naar Ella. Ze straalden allebei even hard. Simon vroeg met een veelzeggend lachje: ‘Hoe is het met Jakob?’. Ella bloosde een beetje en zei: ‘Nog beter dan met jou en Sara. Jakob is een fantastische minnaar, maar veel meer dan dat. Ik zie het echt helemaal zitten met hem, ik denk niet dat ik lang weg zal zijn naar Denemarken’. Op dat moment kwam Alexander aan, en vroeg op zijn gewone ijzige manier: ‘Moet er hier niet meer gewerkt worden’? ‘Nee’ antwoordde Simon ‘ laten we allemaal naar het cafetaria gaan, ik trakteer’!
SARA
Liefste dagboek
Het werd een spontaan, uitgelaten feestje. Simon en ik stonden het, dicht bij mekaar, lachend aan te kijken. We konden het niet laten af en toe wat kusjes te geven, wel niet erg intiem met zoveel volk rond, maar het voelde erg goed. Helena, die eigenlijk een vakbondsvergadering met Steven had, kwam ook binnen. Ze leken al even gelukkig samen. En dan kwam ook nog Jakob binnen, nadat Ella hem gebeld had. Ook zij konden niet van elkaar afblijven. Het cafetaria zinderde van liefde en romantiek. Een moment om nooit meer te vergeten.
SIMON
Simon bekeek de dolle vreugde met veel plezier. Maar hij wou nu toch met Sara alleen zijn. Hij vroeg de aandacht en zei: ‘Nog een half uurtje en dan moet iedereen weer aan het werk. Want er hangt veel af van de collecties van Marnix en Nils, en de modeshow. Als die lukken, kan Présence flink uitbreiden, en hij keek daarbij naar Ella. (Hij vergat dat hij eigenlijk niks meer te zeggen had op Présence, maar Sara scheen hem dat niet kwalijk te nemen). Hij zei ook nog dat Sara en hij nog een bespreking buitenshuis hadden, en nu dus moesten vertrekken. Sara keek hem even verwonderd aan, maar ging graag met hem mee.
SARA
Liefste dagboek
Dat van de bespreking bleek maar een verzinsel van Simon om ons buiten, en alleen met mekaar te krijgen. Er moest eigenlijk wel gewerkt worden, maar mijn hoofd stond er niet naar. We bleven braaf tot we buiten waren, maar dan konden we ons niet meer beheersen en begonnen we elkaar weer innig te kussen. Na een tijdje zei Simon: ‘Sara, we moeten nu wel stoppen, je maakt me helemaal gek; ofwel worden we opgepakt voor openbare zedenschennis, ofwel moeten we naar ergens anders gaan’. Ik denk dat ik wel toe ben aan dat tweede!
SIMON
Simon wilde Sara dolgraag meenemen naar zijn appartement, maar hij vroeg zich af of ze niet te snel gingen. Had ze hem nu alles vergeven, moesten ze niet nog praten over wat er allemaal was misgegaan? Hij vroeg het aan Sara, maar zij zei: ‘Nu niet Simon, later misschien’. Simon liet het zich geen twee keer zeggen en met zijn arm om haar heen gingen ze naar de auto, op weg naar zijn appartement.
SARA
Liefste dagboek
Ik wilde niets liever dan meegaan met Simon, maar toen we bijna aan de auto waren, kwamen Ella en Jakob buiten. ‘Sorry’, zei Ella, ‘we moeten echt dringend over zaken spreken’. Ze zei dat ze morgen of overmorgen terug moest naar Denemarken, dat er toch nog van alles moest geregeld worden. Daar ging ons romantisch rendez-vous, maar wat moest dat moest. Ik was nog altijd directeur-generaal, en zakenvrouw genoeg om mijn verlangens even opzij te zetten. Maar uitgesteld is niet verloren….
SIMON
Ze gingen dan maar naar de Koopvaardij om bij een etentje de verdere plannen te bespreken. Als Sara er haar gedachten kon bijhouden, dan moest hij maar laten zien dat hij evenveel zelfbeheersing had. Alles verliep vlot, Ella zou alle gegevens mee naar haar vader nemen, het bespreken met hun directieraad. Ze zou terugkomen voor de modeshow en verwachtte tegen dan een volledig financieel plan. Daarna konden definitieve beslissingen genomen worden. Ze bleven niet langer dan nodig, gelukkig had Ella ook andere plannen, zij had nog maar eventjes de tijd om van haar Jakob te genieten. Nu konden ze eindelijk de draad weer oppakken. Het kostte Simon geen enkele moeite om zijn gedachten meteen weer op Sara te richten.
SARA
Liefste dagboek
Ik vroeg me af door wie we nu weer gingen gestoord worden. Sinds Simon en ik mekaar teruggevonden hadden, was er altijd wel iemand die stokken in de wielen kwam steken. Ik was nu meer dan klaar om met Simon mee te gaan! We haastten ons naar de auto, ik zei tegen Simon: ‘Kom, we zetten onze gsm’s af, ik wil nu niemand meer horen of zien, alleen maar jou…’.
SIMON
Simon had het niet gemakkelijk om te rijden. Sara lag helemaal tegen hem aangevlijd, gaf hem kusjes in zijn nek. Simon zei met verstikte stem: ‘Sara, alsjeblieft, hou je nog een beetje in, ik ben ook maar een man, en een licht ontvlambare. Hou eventjes je handen thuis tot we aankomen, of we geraken niet heelhuids thuis’. Gelukkig, Sara begreep het, ze ging even wat rechter zitten. Waren ze nu nog niet aan zijn appartement? De weg leek wel eindeloos.
SARA
Liefste dagboek
Eindelijk waren we bij Simon thuis. Nu ging het gebeuren. Al kussend stapten we in de lift, en ik had even de neiging om op het stopknopje te duwen. Ik deed het toch maar niet, boven was het vast veel comfortabeler. Simon liet mij eerst naar binnengaan, stampte met zijn voet de deur dicht. De eerste zoenen waren teder en speels, maar al vlug werd het wild en vurig. We kusten mekaar overal. Ik had nog wel niet veel ervaring in de liefde (die ene vreselijke keer in mijn studententijd, en dan met Simon in Rijsel en op Lievens appartement), maar ik dacht nergens bij na en deed het gewoon. Simons hemd losknopen, hem mij laten uitkleden, samen op de bank vallen, zijn broeksriem en rits losmaken, en dat allemaal terwijl we bleven kussen.
Zalig gewoon!
SIMON
Wat verraste Sara Simon toch. Van dat onhandige, verlegen meisje van de vorige keren was niets overgebleven. Sara was vurig, meegaand, nam ook initiatief. Hij genoot van haar, kleedde haar langzaam helemaal uit, tot ze daar in al haar schoonheid boven op hem op de bank lag. ‘Sara’, kon hij nog net uitbrengen, ‘laat ons naar de slaapkamer gaan, dat is veel comfortabeler’.
SARA
Liefste dagboek
Simon pakte mij op en droeg me naar de slaapkamer. Er lagen prachtige zwarte satijnen lakens op het bed. Simon legde me zachtjes neer, ging dan schrijlings op mij zitten. Hij begon me te kussen van aan mijn voorhoofd, over mijn ogen en neus, langs mijn lippen, mijn hals, mijn oren, en dan langzaam naar beneden, via mijn tepels, mijn buik en navel (ha, dat kietelt!). Hij stopte eventjes, begon van aan mijn tenen weer naar boven te kruipen, tergend langzaam, tot aan mijn gevoeligste plekje. O Simon, je hebt echt een wondertong, niet stoppen nu.
SIMON
Simon wilde niets liever dan Sara verwennen. Hij kon zelf wel wachten, zij was nu het belangrijkste. Hij genoot zelf ook van haar opwinding, bleef haar kussen en likken, tot ze het uitschreeuwde van genot. Hij liet haar eventjes bekomen, ging naast haar liggen, en streelde zachtjes haar haren.
SARA
Liefste dagboek
Zo had nog nooit iemand mij doen genieten, maar nog was het niet gedaan. Simon bleef me zachtjes strelen, tot ik weer helemaal kalm, en daarna weer helemaal opgewonden was. Nu was het mijn beurt om hem te verwennen, ik draaide hem op zijn rug, ging bovenop hem liggen, en begon hem op mijn beurt met kussen te overladen. Hé, zijn tepels zijn een gevoelig plekje, daar moet ik nog eens overgaan. En dan lager en lager, en lager…
SIMON
Simon kreunde, hij hield het bijna niet meer, bruusk draaide hij Sara op haar rug, en toen hij zag dat ze ook zo ver was, drong hij langzaam bij haar naar binnen. Uiterst traag bewoog hij in haar, om het genot zo lang mogelijk te rekken. Zij kreunde ook, en fluisterde, ja Simon, ja, nu, en met een laatste stoot bereikten ze alle twee hun hoogtepunt. Hijgend bleef hij op en in haar liggen, tot hij voelde dat ze weer helemaal rustig werd. Toen gleed hij naast haar, en zag dat ze tranen in haar ogen had. Hij kuste die zachtjes weg, en zo, heel dicht tegen elkaar vielen ze in slaap.
SARA
Liefste dagboek
Toen ik wakker werd wist ik niet meer of het dag of nacht was, en even wist ik niet meer of ik wakker was of nog droomde. Lag Simon hier echt naast mij? Hij lag zo onschuldig te slapen, maar ik kon het niet laten om hem zachtjes wakker te kriebelen. ‘Dag mijn droomprins’, zei ik. Hij deed langzaam zijn ogen open, en zei: ‘Dag mijn mooie zwaan, wat heb ik van je genoten’.
Het bleek toch nog maar avond te zijn, ik had eigenlijk wel honger, van liefde alleen, zelfs van zo’n mooie, kon ik niet leven. Ik vroeg of Simon iets in huis had om te eten, maar veel was het niet. Een man als Simon ging meestal uit eten. We moesten dus beslissen, of in bed blijven, en opnieuw beginnen, of ons toch maar aankleden en iets te eten zoeken.
SIMON
Simon vond dit een heel moeilijke beslissing. Hij wilde deze zalige momenten liefst voor eeuwig rekken, maar hij kon Sara toch ook niet laten verhongeren. Hij stelde voor dat ze eerst even snel een douche zouden nemen en dan samen iets gingen eten. Daarna konden ze snel weer terugkomen. De nacht was nog lang. Dat deden ze dan ook, maar onder de douche liep het al bijna weer mis, toen ze er samen onder gingen en niet van elkaar af konden blijven. Iemand moest de slimste zijn, vond Simon, anders geraakten ze nooit in een restaurant. Hij stapte vlug uit de douche, begon zich af te drogen en aan te kleden. Nu was het wachten op Sara, die zich vlug nog even mooi maakte voor de spiegel. Ze waren klaar om te vertrekken, allebei met een reuzenhonger ineens. Ja, liefde maakte hongerig.
SARA
Liefste dagboek
Simon wist een klein restaurantje vlak in de buurt. Hand in hand gingen we er naartoe. Het was er heel gezellig. Het had van die kleine nisjes waar je een beetje privé kon zitten. Dat vond ik helemaal niet erg. Zo kon ik af en toe ook eens van Simons lippen proeven, en niet alleen van de lekkere lasagna. Ik hier samen met Simon, als verliefd koppeltje, ik had nog altijd moeite om het te geloven, zelfs na de laatste, heerlijke uren. Hoe had het toch zo mis kunnen lopen tussen ons? Ik was al zo lang verliefd op hem, en daarna voelde ik me zo gekwetst. Daarom had ik mijn gevoelens voor hem heel diep weggestopt, maar het was altijd aan mij blijven knagen. En nu was alles eindelijk goed tussen ons, zelfs heel goed. Ik keek Simon over tafel met heel verliefde blikken aan. En hij keek al even gelukzalig naar mij.
SIMON
Simon voelde zich de gelukkigste man van de wereld. Nu hij het eindelijk goed had kunnen maken met Sara, wilde hij haar nooit meer kwetsen. ‘Sara’, vroeg hij, ‘kun je mij vergeven wat ik je heb aangedaan? Ik heb met je gevoelens gespeeld, terwijl ik echt al lang verliefd op je was. Ik wilde het alleen niet toegeven, ook voor mezelf niet, en Lieven heeft daarbij niet echt geholpen’. ‘Sst, stil maar’, antwoordde Sara, ‘ik weet dat je er spijt van hebt, en ik heb er ook spijt van dat alles tussen ons zo slecht ging, maar laat ons nu alleen aan vandaag en de toekomst denken’. Ze zoende hem over de tafel heen, pakte zijn handen vast. ‘Kom’, zei zij, ‘we hebben hier nu lang genoeg gezeten. Laat ons terug naar je appartement gaan. Ik wil nog een hele nacht van je genieten’. Simon betaalde vlug, deze uitnodiging wilde hij maar al te graag aannemen…
SARA
Liefste dagboek
Heel dicht bij elkaar liepen we weer naar Simons appartement. Ik dacht even aan Présence, en zei: ‘Morgen moeten we wel weer naar Présence, er wacht ons nog heel veel werk.Ik moet ook nog langs huis, ik heb helemaal geen kleren bij me’. Simon zei dat het allemaal wel goed zou komen, morgen zouden we eerst langs mijn huis rijden en daarna hard gaan werken. Hij zei ook: ‘Maar vanavond is nog helemaal van ons, en van ons alleen’. Eén avond en nacht aan niets anders denken dan aan ons twee, mijn hartje begon plots heel hard te bonken. Simon Van Wijck, ik ben er klaar voor.
SIMON
Voor de tweede keer die dag kwamen ze aan Simons appartement. Ze konden zich nu iets beter bedwingen dan de eerste keer, maar toen ze eenmaal binnen waren, duurde het niet lang of ze waren weer vol verlangen. Ze waren helemaal verkwikt na het lekkere eten, Simon schonk nog snel een glaasje wijn in, maar erg veel dronken ze er niet van. Al gauw vlogen hun kleren in het rond, ze kusten elkaar op alle plaatsen van mekaars lichaam. Simon dacht er nog net op tijd aan om de gordijnen dicht te doen. Hij was de enige die van Sara’s mooie lichaam mocht genieten, dacht hij, dat plezier gunde hij de buren niet…
SARA
Liefste dagboek
Het werd een lange, hete nacht. Simon wist hoe hij een vrouw kon doen genieten. Hij had natuurlijk veel meer ervaring dan ik. Daar moest ik maar liever niet aan denken, hij was nu toch helemaal van mij. Hij zocht en vond mijn allergevoeligste plekjes en wond me steeds meer op. Maar telkens als ik dacht dat ik het niet meer zou kunnen uithouden, stopte hij even, om dan weer opnieuw te beginnen. Ik stond in vuur en vlam, het leek of ik zou ontploffen, maar weer stelde hij het ultieme moment uit, tot ik het niet meer uithield, en het uitschreeuwde: ‘ SIMON, alsjeblief, kom nu’.
SIMON
Hierop had Simon gewacht, hij wilde Sara helemaal doen genieten, en haar opwinden tot ze het niet meer hield. Dan pas ging hij zachtjes bij haar naar binnen, en heel, heel traag liet hij haar op haar hoogtepunt komen. Toen ze hevig begon te kreunen, en ‘Jaja, Simon, ja’ riep, liet hij zich ook gaan. Het was zo heerlijk, dit had hij nog nooit voor welke vrouw of verovering gedaan, enkel gaan voor haar genot. Maar het was voor hem ook de prachtigste ervaring ooit.
SARA
Liefste dagboek
Ik had niet echt goed geslapen vannacht, ik lag altijd maar te denken, aan de romantische momenten gisterenavond aan de Schelde en voor de deur, dan weer aan vake en zijn stommiteit, dan weer aan Ella en Jakob, hoe zou het met hen afgelopen zijn gisterenavond (of vannacht, denk ik wel). Toen de wekker afliep, lag ik natuurlijk in diepe slaap. Ik zette hem af en draaide me weer om. Pas een hele tijd later schrok ik wakker. Oei, veel te laat. Ons vake had het ontbijt klaargezet, maar daar had ik nu geen tijd meer voor, vlug een slok koffie en dan rennen naar de bus. Ik wilde niet te laat komen, want dan moest ik ook overuren gaan doen (haha). Ik had geluk met de bus en kwam net op tijd aan bij Présence, waar George me met een brede glimlach ontving. Ook Lut keek me stralend aan en An zat aan haar bureau ook al lachend naar mij te kijken. Wat hadden die toch? An pakte vliegensvlug haar telefoon, en zei ‘ja het is zover’. Raar deden ze hier vandaag. Ik ging maar vlug naar mijn bureau, deed de deur open en………………..waaaw!
SIMON
Simon kreeg het afgesproken telefoontje van An, verstopte zich vliegensvlug achter de deur van Arnes bureau, zo dat hij nog net naar binnen kon kijken en Sara kon zien binnenkomen. Hij had overal kriebels van de spanning, zou ze het goedvinden? Ze duwde de deur open, wilde binnenkomen, en bleef toen pal aan de ingang staan, haar mond viel open van verbazing. Was dit wel haar kantoor? Overal stond het vol prachtige boeketten bloemen, er hingen lange pastelkleurige doeken aan de muren, en er stond een tafeltje gedekt met het heerlijkste ontbijtje dat je je kunt voorstellen. Sara keek rond, maar zag niemand. Ze rook eens aan de bloemen, keek naar het ontbijt en zag de champagne al klaar staan voor twee personen! Op dat ogenblik kwam Simon tevoorschijn. Hij vroeg haar met hese stem: ‘Kan ik het mislukte afscheid van gisteren zo een beetje goedmaken?’.
SARA
Liefste dagboek
Was me dat een verrassing zeg, dit had ik in mijn hele leven nog niet meegemaakt. De enige verrassingen die ik vroeger kreeg, waren er akelige, onaangename, maar dit, en dan van Simon, ik kreeg er gewoon kippenvel van. Dit was meer dan goedmaken, dit was…gewoon super, ik had er geen woorden voor. Ik keek Simon met een stralende lach aan en toen hij dat zag , brak ook op zijn gezicht die prachtige lach door. Hij gaf me een glas champagne en zonder iets te zeggen, terwijl we mekaar diep in de ogen keken, nipten we van onze glazen.
Ja, Simon, als ons vake hiervan de oorzaak was, ben ik hem toch nog dankbaar!!
SIMON
Simon was zo blij, hij zag dat de verrassing bij Sara fantastisch in de smaak viel. Hij had het dan eindelijk toch goed aangepakt! Hij keek eens of de deur wel goed dicht was (pottenkijkers konden ze nu wel missen), pakte voorzichtig Sara’s glas uit haar handen en zette het op tafel. Geen Hans in de buurt, dus deze keer kon het niet misgaan. Langzaam legde hij zijn handen op haar schouders, liet ze over haar wangen glijden, trok haar gezicht naar het zijne toe. Wat verlangde hij naar haar! En dan eindelijk vonden hun lippen elkaar, zij kusten en bleven kussen, alsof de wereld hier en nu ophield en alleen zij tweeën nog bestonden.
AN
Simon had aan An opdracht gegeven om niemand binnen te laten het eerste halfuur. Maar nu bleef het daar al veel langer verdacht stil. Wat waren die twee daar aan het uitspoken? Toen Ella verscheen (ook al zo stralend), wist ze niet goed of ze haar mocht binnenlaten of niet. Dat half uur was al lang om, maar ze had gezien wat Simon allemaal naar binnen gesleurd had in Sara’s bureau.
SARA
Liefste dagboek
Ik zwijmelde helemaal, was dit nu echt, of weer een van mijn dagdromen? Die kus, die maar bleef duren, ik was alle idee van tijd of plaats kwijt. Eindelijk had ik Simon teruggekregen. Ik wist niet hoelang het duurde tot ik mijn ogen weer opendeed. De champagne was al lang lauw geworden en het ontbijt schreeuwde om opgegeten te worden. Maar eigenlijk interesseerde me dat niet, mijn honger en dorst waren helemaal gelest door Simon. Eten, drinken, werken, niets deed er meer toe, alleen Simon, zijn ogen waar ik in verdronk, zijn lippen, zijn tong, zijn handen die me streelden.
SIMON
Eindelijk had hij zijn Sara terug, de Sara van Rijsel, maar dan veel mooier, nog liever, nog toeschietelijker. Weg alle miserie van de laatste weken waarin hij dacht haar voorgoed kwijt te zijn. Nooit, nooit zou hij nog zo’n stommiteiten begaan, nooit zou hij zijn Sara nog kwetsen, alles en iedereen zou hij voor haar opgeven. Kon dit moment maar eeuwig blijven duren. Maar toen werd er op de deur geklopt.
SARA
Liefste dagboek
Ik schrok vreselijk van de klop op de deur, waar was ik, wat gebeurde er? O ja, ik stond hier in mijn bureau, met Simon. Ik sprong een meter achteruit, voelde me betrapt, trok rap mijn kleren wat in fatsoen. Toen kwam Ella binnen, ze vroeg heel guitig: ‘Ik stoor toch niet?’. Ze stoorde natuurlijk, maar eigenlijk ook niet, Ella mocht wel weten dat Simon en ik mekaar gevonden hadden. Eigenlijk mocht voor mijn part de hele wereld het nu weten. We hoefden immers niet meer stiekem te doen, Simon was niet meer met Helena, maar alleen voor mij, alleen van mij!!
SIMON
Daar kwam zijn lieve vriendin Ella binnen, Ella die hem zo geholpen had om de weg naar Sara terug te vinden. Hij pakte haar vast, zoende haar. ‘ Ella’ zei hij, ‘mijn lieve Ella, het is me gelukt, IK HEB SARA TERUG!!!’ Hij was door het dolle heen, gooide de deur van het bureau open en riep naar iedereen die het wilde horen (en er stond ‘toevallig’ veel volk aan An’s bureau): ‘Ik hou van Sara en zij houdt van mij’!!! Een groot applaus was het antwoord.
SARA
Liefste dagboek
Een mooiere liefdesverklaring had ik me niet kunnen dromen. Simon die zo van me hield dat hij het uitschreeuwde tegen iedereen! Een beetje verlegen, maar wel stralend, kwam ik ook het bureau uit, het gejoel werd nu nog groter. Arne vloog me om de hals, en ook Lut en vake kwamen me omarmen. Op dat ogenblik ging de lift open en kwam Helena naar buiten. Ze bleef even verbaasd staan kijken, zocht toen Simons ogen voor een verklaring. Hoe zou Simon reageren?
SIMON
Het was duidelijk dat Sara en Simon hier veel vrienden hadden. Ze waren allemaal blij met zijn liefdesverklaring, en Sara’s antwoord. Maar hoe zou Helena reageren? Ze keek hem aan, en vroeg: ‘Wat is hier aan de hand?’. Hij hield helemaal niet meer van Helena (had hij ooit wel echt van haar gehouden?), maar hij wilde haar niet kwetsen. ‘Ja, wel Helena’, hij aarzelde even, ‘je wist toch dat ik van Sara hou, en…nu houdt ze ook van mij. Ik heb haar eindelijk voor mij. Ik hoop dat je daarmee kunt leven, en nu nog met ons wil samenwerken. Maar ja, je zult wel moeten, want niets of niemand haalt Sara en mij nog uit elkaar’.
SARA
Liefste dagboek
Na deze prachtige woorden van Simon en de reacties van al mijn vrienden hier, werd het me bijna teveel. Ik moest gaan zitten in een van de zeteltjes om wat te bekomen. Tot mijn verbazing kwam Helena naast me zitten. Ze zei: ‘Sara, wij zijn lang niet de beste vrienden geweest, ik heb me wel eens lelijk gedragen tegen jou, en ik zou je kunnen verwijten dat jij Simon van mij hebt afgepakt. Maar uiteindelijk ben ik blij dat het zo afgelopen is. Ik heb immers ingezien dat Simon en ik niet echt verliefd waren, niet zoals jij en Simon. En zo is voor mij de weg ook vrijgekomen naar Steven. Dus, ik gun je jouw geluk, en ik hoop dat we in en voor Présence nog heel goed gaan kunnen samenwerken’.
SIMON
Simon zag dat het goed kwam tussen Sara en Helena en hij ging naar Ella. Ze straalden allebei even hard. Simon vroeg met een veelzeggend lachje: ‘Hoe is het met Jakob?’. Ella bloosde een beetje en zei: ‘Nog beter dan met jou en Sara. Jakob is een fantastische minnaar, maar veel meer dan dat. Ik zie het echt helemaal zitten met hem, ik denk niet dat ik lang weg zal zijn naar Denemarken’. Op dat moment kwam Alexander aan, en vroeg op zijn gewone ijzige manier: ‘Moet er hier niet meer gewerkt worden’? ‘Nee’ antwoordde Simon ‘ laten we allemaal naar het cafetaria gaan, ik trakteer’!
SARA
Liefste dagboek
Het werd een spontaan, uitgelaten feestje. Simon en ik stonden het, dicht bij mekaar, lachend aan te kijken. We konden het niet laten af en toe wat kusjes te geven, wel niet erg intiem met zoveel volk rond, maar het voelde erg goed. Helena, die eigenlijk een vakbondsvergadering met Steven had, kwam ook binnen. Ze leken al even gelukkig samen. En dan kwam ook nog Jakob binnen, nadat Ella hem gebeld had. Ook zij konden niet van elkaar afblijven. Het cafetaria zinderde van liefde en romantiek. Een moment om nooit meer te vergeten.
SIMON
Simon bekeek de dolle vreugde met veel plezier. Maar hij wou nu toch met Sara alleen zijn. Hij vroeg de aandacht en zei: ‘Nog een half uurtje en dan moet iedereen weer aan het werk. Want er hangt veel af van de collecties van Marnix en Nils, en de modeshow. Als die lukken, kan Présence flink uitbreiden, en hij keek daarbij naar Ella. (Hij vergat dat hij eigenlijk niks meer te zeggen had op Présence, maar Sara scheen hem dat niet kwalijk te nemen). Hij zei ook nog dat Sara en hij nog een bespreking buitenshuis hadden, en nu dus moesten vertrekken. Sara keek hem even verwonderd aan, maar ging graag met hem mee.
SARA
Liefste dagboek
Dat van de bespreking bleek maar een verzinsel van Simon om ons buiten, en alleen met mekaar te krijgen. Er moest eigenlijk wel gewerkt worden, maar mijn hoofd stond er niet naar. We bleven braaf tot we buiten waren, maar dan konden we ons niet meer beheersen en begonnen we elkaar weer innig te kussen. Na een tijdje zei Simon: ‘Sara, we moeten nu wel stoppen, je maakt me helemaal gek; ofwel worden we opgepakt voor openbare zedenschennis, ofwel moeten we naar ergens anders gaan’. Ik denk dat ik wel toe ben aan dat tweede!
SIMON
Simon wilde Sara dolgraag meenemen naar zijn appartement, maar hij vroeg zich af of ze niet te snel gingen. Had ze hem nu alles vergeven, moesten ze niet nog praten over wat er allemaal was misgegaan? Hij vroeg het aan Sara, maar zij zei: ‘Nu niet Simon, later misschien’. Simon liet het zich geen twee keer zeggen en met zijn arm om haar heen gingen ze naar de auto, op weg naar zijn appartement.
SARA
Liefste dagboek
Ik wilde niets liever dan meegaan met Simon, maar toen we bijna aan de auto waren, kwamen Ella en Jakob buiten. ‘Sorry’, zei Ella, ‘we moeten echt dringend over zaken spreken’. Ze zei dat ze morgen of overmorgen terug moest naar Denemarken, dat er toch nog van alles moest geregeld worden. Daar ging ons romantisch rendez-vous, maar wat moest dat moest. Ik was nog altijd directeur-generaal, en zakenvrouw genoeg om mijn verlangens even opzij te zetten. Maar uitgesteld is niet verloren….
SIMON
Ze gingen dan maar naar de Koopvaardij om bij een etentje de verdere plannen te bespreken. Als Sara er haar gedachten kon bijhouden, dan moest hij maar laten zien dat hij evenveel zelfbeheersing had. Alles verliep vlot, Ella zou alle gegevens mee naar haar vader nemen, het bespreken met hun directieraad. Ze zou terugkomen voor de modeshow en verwachtte tegen dan een volledig financieel plan. Daarna konden definitieve beslissingen genomen worden. Ze bleven niet langer dan nodig, gelukkig had Ella ook andere plannen, zij had nog maar eventjes de tijd om van haar Jakob te genieten. Nu konden ze eindelijk de draad weer oppakken. Het kostte Simon geen enkele moeite om zijn gedachten meteen weer op Sara te richten.
SARA
Liefste dagboek
Ik vroeg me af door wie we nu weer gingen gestoord worden. Sinds Simon en ik mekaar teruggevonden hadden, was er altijd wel iemand die stokken in de wielen kwam steken. Ik was nu meer dan klaar om met Simon mee te gaan! We haastten ons naar de auto, ik zei tegen Simon: ‘Kom, we zetten onze gsm’s af, ik wil nu niemand meer horen of zien, alleen maar jou…’.
SIMON
Simon had het niet gemakkelijk om te rijden. Sara lag helemaal tegen hem aangevlijd, gaf hem kusjes in zijn nek. Simon zei met verstikte stem: ‘Sara, alsjeblieft, hou je nog een beetje in, ik ben ook maar een man, en een licht ontvlambare. Hou eventjes je handen thuis tot we aankomen, of we geraken niet heelhuids thuis’. Gelukkig, Sara begreep het, ze ging even wat rechter zitten. Waren ze nu nog niet aan zijn appartement? De weg leek wel eindeloos.
SARA
Liefste dagboek
Eindelijk waren we bij Simon thuis. Nu ging het gebeuren. Al kussend stapten we in de lift, en ik had even de neiging om op het stopknopje te duwen. Ik deed het toch maar niet, boven was het vast veel comfortabeler. Simon liet mij eerst naar binnengaan, stampte met zijn voet de deur dicht. De eerste zoenen waren teder en speels, maar al vlug werd het wild en vurig. We kusten mekaar overal. Ik had nog wel niet veel ervaring in de liefde (die ene vreselijke keer in mijn studententijd, en dan met Simon in Rijsel en op Lievens appartement), maar ik dacht nergens bij na en deed het gewoon. Simons hemd losknopen, hem mij laten uitkleden, samen op de bank vallen, zijn broeksriem en rits losmaken, en dat allemaal terwijl we bleven kussen.
Zalig gewoon!
SIMON
Wat verraste Sara Simon toch. Van dat onhandige, verlegen meisje van de vorige keren was niets overgebleven. Sara was vurig, meegaand, nam ook initiatief. Hij genoot van haar, kleedde haar langzaam helemaal uit, tot ze daar in al haar schoonheid boven op hem op de bank lag. ‘Sara’, kon hij nog net uitbrengen, ‘laat ons naar de slaapkamer gaan, dat is veel comfortabeler’.
SARA
Liefste dagboek
Simon pakte mij op en droeg me naar de slaapkamer. Er lagen prachtige zwarte satijnen lakens op het bed. Simon legde me zachtjes neer, ging dan schrijlings op mij zitten. Hij begon me te kussen van aan mijn voorhoofd, over mijn ogen en neus, langs mijn lippen, mijn hals, mijn oren, en dan langzaam naar beneden, via mijn tepels, mijn buik en navel (ha, dat kietelt!). Hij stopte eventjes, begon van aan mijn tenen weer naar boven te kruipen, tergend langzaam, tot aan mijn gevoeligste plekje. O Simon, je hebt echt een wondertong, niet stoppen nu.
SIMON
Simon wilde niets liever dan Sara verwennen. Hij kon zelf wel wachten, zij was nu het belangrijkste. Hij genoot zelf ook van haar opwinding, bleef haar kussen en likken, tot ze het uitschreeuwde van genot. Hij liet haar eventjes bekomen, ging naast haar liggen, en streelde zachtjes haar haren.
SARA
Liefste dagboek
Zo had nog nooit iemand mij doen genieten, maar nog was het niet gedaan. Simon bleef me zachtjes strelen, tot ik weer helemaal kalm, en daarna weer helemaal opgewonden was. Nu was het mijn beurt om hem te verwennen, ik draaide hem op zijn rug, ging bovenop hem liggen, en begon hem op mijn beurt met kussen te overladen. Hé, zijn tepels zijn een gevoelig plekje, daar moet ik nog eens overgaan. En dan lager en lager, en lager…
SIMON
Simon kreunde, hij hield het bijna niet meer, bruusk draaide hij Sara op haar rug, en toen hij zag dat ze ook zo ver was, drong hij langzaam bij haar naar binnen. Uiterst traag bewoog hij in haar, om het genot zo lang mogelijk te rekken. Zij kreunde ook, en fluisterde, ja Simon, ja, nu, en met een laatste stoot bereikten ze alle twee hun hoogtepunt. Hijgend bleef hij op en in haar liggen, tot hij voelde dat ze weer helemaal rustig werd. Toen gleed hij naast haar, en zag dat ze tranen in haar ogen had. Hij kuste die zachtjes weg, en zo, heel dicht tegen elkaar vielen ze in slaap.
SARA
Liefste dagboek
Toen ik wakker werd wist ik niet meer of het dag of nacht was, en even wist ik niet meer of ik wakker was of nog droomde. Lag Simon hier echt naast mij? Hij lag zo onschuldig te slapen, maar ik kon het niet laten om hem zachtjes wakker te kriebelen. ‘Dag mijn droomprins’, zei ik. Hij deed langzaam zijn ogen open, en zei: ‘Dag mijn mooie zwaan, wat heb ik van je genoten’.
Het bleek toch nog maar avond te zijn, ik had eigenlijk wel honger, van liefde alleen, zelfs van zo’n mooie, kon ik niet leven. Ik vroeg of Simon iets in huis had om te eten, maar veel was het niet. Een man als Simon ging meestal uit eten. We moesten dus beslissen, of in bed blijven, en opnieuw beginnen, of ons toch maar aankleden en iets te eten zoeken.
SIMON
Simon vond dit een heel moeilijke beslissing. Hij wilde deze zalige momenten liefst voor eeuwig rekken, maar hij kon Sara toch ook niet laten verhongeren. Hij stelde voor dat ze eerst even snel een douche zouden nemen en dan samen iets gingen eten. Daarna konden ze snel weer terugkomen. De nacht was nog lang. Dat deden ze dan ook, maar onder de douche liep het al bijna weer mis, toen ze er samen onder gingen en niet van elkaar af konden blijven. Iemand moest de slimste zijn, vond Simon, anders geraakten ze nooit in een restaurant. Hij stapte vlug uit de douche, begon zich af te drogen en aan te kleden. Nu was het wachten op Sara, die zich vlug nog even mooi maakte voor de spiegel. Ze waren klaar om te vertrekken, allebei met een reuzenhonger ineens. Ja, liefde maakte hongerig.
SARA
Liefste dagboek
Simon wist een klein restaurantje vlak in de buurt. Hand in hand gingen we er naartoe. Het was er heel gezellig. Het had van die kleine nisjes waar je een beetje privé kon zitten. Dat vond ik helemaal niet erg. Zo kon ik af en toe ook eens van Simons lippen proeven, en niet alleen van de lekkere lasagna. Ik hier samen met Simon, als verliefd koppeltje, ik had nog altijd moeite om het te geloven, zelfs na de laatste, heerlijke uren. Hoe had het toch zo mis kunnen lopen tussen ons? Ik was al zo lang verliefd op hem, en daarna voelde ik me zo gekwetst. Daarom had ik mijn gevoelens voor hem heel diep weggestopt, maar het was altijd aan mij blijven knagen. En nu was alles eindelijk goed tussen ons, zelfs heel goed. Ik keek Simon over tafel met heel verliefde blikken aan. En hij keek al even gelukzalig naar mij.
SIMON
Simon voelde zich de gelukkigste man van de wereld. Nu hij het eindelijk goed had kunnen maken met Sara, wilde hij haar nooit meer kwetsen. ‘Sara’, vroeg hij, ‘kun je mij vergeven wat ik je heb aangedaan? Ik heb met je gevoelens gespeeld, terwijl ik echt al lang verliefd op je was. Ik wilde het alleen niet toegeven, ook voor mezelf niet, en Lieven heeft daarbij niet echt geholpen’. ‘Sst, stil maar’, antwoordde Sara, ‘ik weet dat je er spijt van hebt, en ik heb er ook spijt van dat alles tussen ons zo slecht ging, maar laat ons nu alleen aan vandaag en de toekomst denken’. Ze zoende hem over de tafel heen, pakte zijn handen vast. ‘Kom’, zei zij, ‘we hebben hier nu lang genoeg gezeten. Laat ons terug naar je appartement gaan. Ik wil nog een hele nacht van je genieten’. Simon betaalde vlug, deze uitnodiging wilde hij maar al te graag aannemen…
SARA
Liefste dagboek
Heel dicht bij elkaar liepen we weer naar Simons appartement. Ik dacht even aan Présence, en zei: ‘Morgen moeten we wel weer naar Présence, er wacht ons nog heel veel werk.Ik moet ook nog langs huis, ik heb helemaal geen kleren bij me’. Simon zei dat het allemaal wel goed zou komen, morgen zouden we eerst langs mijn huis rijden en daarna hard gaan werken. Hij zei ook: ‘Maar vanavond is nog helemaal van ons, en van ons alleen’. Eén avond en nacht aan niets anders denken dan aan ons twee, mijn hartje begon plots heel hard te bonken. Simon Van Wijck, ik ben er klaar voor.
SIMON
Voor de tweede keer die dag kwamen ze aan Simons appartement. Ze konden zich nu iets beter bedwingen dan de eerste keer, maar toen ze eenmaal binnen waren, duurde het niet lang of ze waren weer vol verlangen. Ze waren helemaal verkwikt na het lekkere eten, Simon schonk nog snel een glaasje wijn in, maar erg veel dronken ze er niet van. Al gauw vlogen hun kleren in het rond, ze kusten elkaar op alle plaatsen van mekaars lichaam. Simon dacht er nog net op tijd aan om de gordijnen dicht te doen. Hij was de enige die van Sara’s mooie lichaam mocht genieten, dacht hij, dat plezier gunde hij de buren niet…
SARA
Liefste dagboek
Het werd een lange, hete nacht. Simon wist hoe hij een vrouw kon doen genieten. Hij had natuurlijk veel meer ervaring dan ik. Daar moest ik maar liever niet aan denken, hij was nu toch helemaal van mij. Hij zocht en vond mijn allergevoeligste plekjes en wond me steeds meer op. Maar telkens als ik dacht dat ik het niet meer zou kunnen uithouden, stopte hij even, om dan weer opnieuw te beginnen. Ik stond in vuur en vlam, het leek of ik zou ontploffen, maar weer stelde hij het ultieme moment uit, tot ik het niet meer uithield, en het uitschreeuwde: ‘ SIMON, alsjeblief, kom nu’.
SIMON
Hierop had Simon gewacht, hij wilde Sara helemaal doen genieten, en haar opwinden tot ze het niet meer hield. Dan pas ging hij zachtjes bij haar naar binnen, en heel, heel traag liet hij haar op haar hoogtepunt komen. Toen ze hevig begon te kreunen, en ‘Jaja, Simon, ja’ riep, liet hij zich ook gaan. Het was zo heerlijk, dit had hij nog nooit voor welke vrouw of verovering gedaan, enkel gaan voor haar genot. Maar het was voor hem ook de prachtigste ervaring ooit.
Steun Vroedvrouwen voor Ecuador www.vvevzw.tk
-
Ponkie
- Super Sterposter
- Berichten: 7019
- Lid geworden op: 28-06-2010 22:41
Dag 6
SARA
Liefste dagboek
Wat was het zalig wakker worden ’s morgens, zo naast Simon. Ik kroop nog even heel dicht tegen hem aan, had nog geen zin om op te staan. Simon sliep nog, hij zag er zo lief, zo onschuldig uit. Zachtjes streek ik door zijn haar, ik gaf hem een zoentje op zijn neus, op zijn ogen, en toen hij een beetje begon te bewegen, op zijn mond. Ik probeerde mijn tong naar binnen te werken, en als vanzelf gingen zijn lippen van elkaar. Nog meer slapend dan wakker kuste hij me ook, heel traag en loom. Ik lag dicht tegen hem aan, voelde dat er bij hem nu al meer wakker aan het worden was. Ik wreef mijn buik tegen hem aan en ging toen heel, heel langzaam boven op hem zitten.
SIMON
Simon kwam uit een diepe slaap; hij was altijd moeilijk wakker te krijgen, was zich dan ook van niet veel bewust. Een ochtenderectie kwam regelmatig voor, maar hij schrok toen hij ineens omsloten werd; hij deed zijn ogen open, zag en voelde Sara boven op hem zitten. Hij was meteen klaarwakker. ‘Sara’kreunde hij ‘wat een manier om mij wakker te krijgen’! Heel traag bewoog Sara op en neer, Simon deed nu mee, samen kwamen ze na eindeloos genieten tot hun hoogtepunt. Zo’n wekker wilde hij elke morgen wel hebben!
SARA
Liefste dagboek
Na een poosje stil nagenieten stonden we op; ik zorgde voor een klein ontbijtje terwijl Simon ging douchen. Daarna was het mijn beurt; ik had alleen mijn kleren van gisteren, ik had helemaal niet de bedoeling gehad om niet naar huis te gaan. Na het ontbijt moest ik eerst dringend naar huis. Simon bracht me tot daar. Gelukkig was mijn vake er niet, zeker bij Lut blijven slapen. Ik deed vlug wat andere kleren aan, maakte me wat op. Zo, klaar voor Présence.
SIMON
Simon reed met Sara tot aan Présence. Hij ging mee tot aan zijn oude kantoor, dat nu het hare was. ‘Sara’ zei hij aarzelend ‘blijf ik nog altijd bediende, of mag ik weer wat van mijn oude taken opnemen? Ik heb je nu al kunnen overtuigen van mijn goede bedoelingen in de liefde, mag ik het ook weer bewijzen op professioneel vlak?’. Hij stond daar zo aandoenlijk te smeken, Sara kon het bijna niet aanzien. Wat had ze hem toch aangedaan de laatste tijd. Ze was toch eigenlijk een beetje een bitch geweest, al had ze dat gedaan om zich tegen hem en haar gevoelens voor hem te verzetten. Ze kuste hem, en zei toen: ‘Simon, je hebt bij de laatste directieraad al bewezen dat je je weer helemaal herpakt hebt, welkom terug, mijnheer de commerciële directeur’!
SARA
Liefste dagboek
Ik zag duidelijk hoe blij Simon was. Hij had nooit moeilijk gedaan als ‘bediende’ en mij altijd gesteund, maar het moet hem toch heel zwaar gevallen zijn. Ook al omdat het de relatie met zijn vader erg bemoeilijkt had. Hij had met zijn plannen voor Denemarken duidelijk de juiste weg teruggevonden. Hij verdiende dan ook echt zijn plaats terug, niet omdat hij nu mijn liefste was, maar om zijn inspanningen zelf. Ik was nu zelfs een beetje beschaamd dat ik zijn kantoor afgepakt had, maar Simon zei dat hij dat begreep en dat dit kantoor mij echt wel toekwam.
SIMON
Na de vorige avond en nacht was Simon al supergelukkig met Sara, maar nu ze hem ook weer waardeerde om zijn werk, zag hij haar, als dat nog kon, nog veel liever. ‘Sara’ zei hij, ‘ik zal bewijzen dat ik jouw vertrouwen helemaal waard ben. Ik ga vlug nog wat laatste details bespreken met Ella, zodat ze met een ijzersterk dossier terug naar Denemarken kan. Als jij er dan voor zorgt dat de collectie en de modeshow een succes worden, dan moet het ons lukken om uit te breiden. Jij en ik, natuurlijk samen met je vriend Arne, en hopelijk ook met Helena en zelfs Alexander, moeten Présence kunnen redden. Dat ben ik aan iedereen, en zeker aan mijn ouders verplicht’.
SARA
Liefste dagboek
Ik gaf Simon nog een innige kus, liet hem dan naar zijn (Lievens) bureau gaan. Ik had wel wat spijt dat hij nu zo ver van mij weg zat, en niet in Arnes bureau, maar voor de concentratie op het werk was het misschien toch maar beter.
Ik ging eerst mijn ronde door Présence doen, om te zien of alles goed vorderde. Ik kwam eerst bij An, die aandoenlijk haar best zat te doen. Ik vroeg haar of ze alles aankon, anders moest ze maar hulp vragen aan Ellen, of aan Bri…, nee, geen goed idee, dan moest ze maar bij mij komen. An antwoordde dat het wel wat langzaam ging, maar dat ze het wel zou leren.
Daarna ging ik tot bij Marnix en Nils, om te weten hoever het met de nieuwe collecties, en met de voorbereiding van de modeshow zat. Marnix hing weer de diva uit en gaf me een hele uitleg over wat nog allemaal moest gebeuren, Nils was heel wat kalmer, maar hij was wel erg goed bezig. Hij had een aantal mooie, simpele ontwerpen voor de ‘gewone’ mens, die ze nu in het naaiatelier aan het maken waren. Bleef dan nog de modeshow. Wie was er bezig met het zoeken van een locatie? Thomas was er niet meer, en Nils had er ook geen tijd voor. Marnix had weer heel wat eisen, maar ik vond dat het toch niet te exclusief mocht worden, nu we de tweede collectielijn ook wilden voorstellen. Dan zou ik er Arne moeten opzetten en hopen dat hij niet met te gekke ideeën aan zou komen.
SIMON
Simon had ondertussen Ella gebeld. Samen met haar nam hij nog een aantal details door voor haar dossier. Hij hoopte echt dat zij daarmee haar vader en de directieraad zou kunnen overtuigen voor een intense samenwerking. Het zou een grote stap vooruit zijn voor Présence, maar het zou natuurlijk ook op hem afstralen. Hij wilde niet meer de macho gaan uithangen, nee, hij wilde zijn stommiteiten weer goedmaken.
Ella zou dezelfde avond nog vertrekken. Simon vroeg haar hoe het nu ging met haar en Jakob. Het antwoord was een stralende glimlach, het ging fantastisch goed tussen hen, ze zou hem missen als ze weg was. Gelukkig was het maar voor even, ze kwam terug voor de modeshow. Hoe het verder moest, wist ze nog niet, ze wilde meer dan een langeafstandsrelatie. Ze was er immers zeker van dat het wat ging worden met Jakob, dat het niet zo maar een flirt was.
SARA
Liefste dagboek
Mijn overleg met Arne was weer hilarisch, hij had direct de meest zotte ideeën voor de locatie van de modeshow. Ik moest hem wat intomen, het moest vooruitgaan….Hij moest maar eens gaan rondkijken en bellen, en dan een lijstje mogelijkheden voorleggen. Ik hield mijn hart vast, maar uiteindelijk had Arne me nog nooit teleurgesteld, dus…
Ik ging ook even bij Lut langs, kijken of zij de combinatie met het economaat wel aankon. Lut is toch zo’n lieve vrouw, ze vond het moeilijk, maar voor mij wilde ze het blijven volhouden. Ik ben zo blij dat het weer goed gaat tussen haar en mijn vake. Ik mis mijn moeke nog altijd, maar als ik een tweede mama zou mogen kiezen, dan zou Lut op de eerste rij staan!
Ondertussen was het al bijna middag geworden, ik begon Simon fameus te missen. Ik was al een paar uur bezig en dat zonder Simon. Ik ging naar zijn bureau, maar hij was er niet. Waar zat hij dan, hij had toch een bespreking met Ella. Even ging er een steek door mij heen: jaloezie, schrik hem toch nog te verliezen? Doe niet zo gek Sara, vertrouw Simon nu maar….
SIMON
Simon was met Ella naar de vergaderzaal gegaan, waar Helena zat. Er moest nog heel wat besproken worden over de mogelijke nieuwe winkels in Denemarken en de samenwerking met de bestaande winkels van Ella’s bedrijf. Daar wist Helena het meest over, Ella en Helena waren al gauw in een geanimeerd gesprek gewikkeld. Simons gedachten dwaalden even af, hier zat hij nu met twee prachtig mooie vrouwen, hij had ze allebei in zijn bed gehad, maar ze konden hem geen van de twee nog boeien, hij zat alleen met Sara in zijn hoofd en met het beeld van haar prachtige naakte lichaam dat hij vannacht had mogen bekijken en beminnen. Hij moest iets verzinnen om hier weg te geraken, hij wilde haar nu echt weer eventjes zien! Hij stelde voor dat Ella en Helena samen iets zouden gaan eten, hij had dringend iets heel belangrijks te doen.
SARA
Liefste dagboek
Gelukkig, daar kwam Simon net aan. Hij kwam uit de vergaderzaal, alleen, en was duidelijk al even blij om mij te zien als ik hem. Omdat Britt er op zat te kijken, doken we maar vlug mijn bureau binnen. O wat kunnen een paar uur lang duren als je je liefste schat moet missen!
We sloegen direct onze armen om elkaar heen en een minutenlange kus volgde. Er kwam maar een einde aan toen we het welbekende AUWTCH hoorden, van Arne die op dat ogenblik uit zijn kantoor kwam. We voelden ons betrapt, maar betrapt worden door Arne is niet erg, hij is altijd blij met alles wat mij blij maakt. Arne lachte eens scheef, en zei: ‘Ik denk dat ik maar eens een lange babbel met Lut zal gaan doen in het cafetaria, bij een supergrote koffie’. Goede vrienden hebben zelfs geen half woord nodig…
SIMON
Simon vond Arne een lastpak, en overbeschermend tegenover Sara (dat had hij zelfs mogen voelen), maar nu begon hij sympathie voor die gast te voelen. Hij pakte Sara vlug weer vast, kuste heel haar prachtige gezichtje, haar hals, haar oortjes (dat scheen een gevoelig plekje te zijn, ontdekte hij aan haar reactie), om dan weer bij haar lippen uit te komen. ’t Was dat ze op kantoor waren, anders had hij het wel geweten! Nu weer moeten gaan werken was een enorme kwelling, maar eerst kon hij nog wat van haar gezelschap genieten. Ze gingen samen een hapje eten. Hij twijfelde nog waarheen ze zouden gaan, ergens intiem, waar ze min of meer ongestoord zouden zitten, of ergens waar veel bekend volk zat, zodat hij met haar zou kunnen pronken.
SARA
Liefste dagboek
Waar we gingen eten, dat kon mij niks schelen, als het maar samen met Simon was. Ik wilde mij vandaag zeker op mijn werk concentreren, maar in de middagpauze mochten we Présence toch even vergeten. Mijn lieve Simon, elke keer opnieuw moest ik weer in mijn arm knijpen om te geloven dat al mijn fantasietjes en dagdromen nu werkelijkheid waren geworden: Simon is mijn lief, van mij alleen, geen verloofdes meer, geen minnaressen meer, alleen hij en ik, en iedereen mag het weten!
Na het eten (ik weet niet eens meer wat ik gegeten heb, ik heb alleen maar in Simons ogen gekeken), gingen we nog even, hand in hand, wandelen. Af en toe stopten we, om weer te kussen, maar helaas moesten we toch weer naar Présence.
SIMON
Simon had het moeilijk om zich te beheersen (dat had hem altijd al moeite gekost, vandaar die eindeloze reeks modellen!), maar hij wilde niet onderdoen voor Sara. Als zij weer kon gaan werken, dan hij ook. Tot vanavond zou hij het nog wel uithouden. Hij fluisterde haar in het oor wat zijn plannen voor vanavond waren, zij giechelde wat en begon warempel te blozen, wat hij dan weer heel schattig vond. Sara was nog geen expert in de liefde, maar als het aan hem lag, zou ze dat heel vlug worden.
SARA
Liefste dagboek
Toen ik weer binnenkwam, was Arne druk aan het telefoneren. Hij zag mij en begon meteen met zijn armen te zwaaien, te wijzen naar plannen op de muur. Hij had duidelijk zijn tijd nuttig doorgebracht. Hij had tekeningen en foto’s van een heleboel locaties, niet allemaal bruikbaar, maar een paar zagen er toch wel goed uit. Misschien de loods in het nieuwe Park Spoor Noord, of het nieuwe justitiepaleis (de frietzak)? Een verlaten fabriek hadden we al eens gehad, en ook Présence zelf was al aan de beurt geweest, het moest nu weer heel wat anders worden, maar niet echt exclusief. Na nog een tijdje overleggen en telefoneren namen we een beslissing: het zou het Centraal Station worden, dat was prachtig vernieuwd, en ze zouden de monumentale trap ook kunnen gebruiken. Ik was blij dat we eindelijk een locatie hadden. Arne moest nu maar alle details regelen, ik ging het Marnix en Nils vertellen. Dat zou weer wat geven, Marnix is het nooit eens met wat iemand voorstelt, dus… Maar hij moest wel in een hele goede bui zijn, want hij vond het warempel een goed idee! Hij had nog wel heel wat eisen, dit moest er komen, en daar moest wat veranderen, en zo wilde hij het hebben, maar dat viel allemaal wel te regelen.
SIMON
Simon was intussen in zijn bureau aan het werk. Hij was wel bezig, maar zijn gedachten dwaalden constant af. Hij was nooit romantisch geweest, het moest bij hem altijd vlug gaan en zelfs bij Helena vond hij het nogal gauw flauwekul. Maar Sara had hem helemaal veranderd, hij besefte nu dat een vrouw moest verwend en verzorgd worden. Op dat vlak zou hij nog veel moeten leren, maar voor Sara wilde hij het echt goed en anders doen. Hij zou straks vlug wat kaarsen gaan kopen, dat had hij zelfs niet in huis, en misschien wat romantische muziek. En nog meer bloemen, en misschien wel een schattig troetelbeest, dat was echt iets voor haar. Hij wilde het allemaal zelf voor haar gaan uitzoeken, niet aan Lieven, of wie dan ook overlaten. Hij ging het direct doen, zodat alles klaarstond als hij met Sara binnenkwam.
SARA
Liefste dagboek
Nu ook de locatie geregeld was, dwaalden mijn gedachten weer af naar Simon. Ik kreeg het nog warm als ik dacht aan wat hij in mijn oor gefluisterd had. Ik ben nog zo naïef in de liefde, wat zal ik nog veel moeten leren. Gelukkig is Simon heel geduldig en lief met mij, ik wil niets liever dan alles leren van hem. Ik ben toch zo gelukkig, alles lijkt weer beter te gaan op Présence, iedereen werkt mee, ik moet me niet meer zo verdedigen. Oei, daar kwam Alexander net uit de lift. Hij zou nog wel eens stokken in de wielen kunnen steken, hij was een van de weinigen die ik niet vertrouwde, en die mij duidelijk ook niet vertrouwde. Ik kreeg altijd koude rillingen als ik hem zag, zo’n koele kikker, ik moest hem echt niet, ook al was hij echt bekwaam in zijn werk. Maar hij zag me nauwelijks staan en ging recht op Britt af. Ik zag zelfs een glimlachje op zijn gezicht verschijnen.
SIMON
Simon reed met zijn aankopen naar zijn appartement. Hij zette alles klaar, hier een kaarsje, daar de bloemen, daar het pakje met het troetelbeest; hij was hier wel niet goed in, maar begon er plezier in te krijgen. Hij bestelde maar ineens ook een maaltijd voor vanavond, dan moesten ze de deur niet meer uit, en konden ze heel de avond van elkaar genieten. Daarna ging hij vlug terug naar Présence, voor ze hem begonnen te missen. Hij ging even langs het cafetaria, zei tegen Lut dat ze Sara niet moesten thuis verwachten. Lut lachte eens hartelijk, zei dat ze dat ook helemaal niet verwacht had! Ze had er niets op tegen, ze had zelf plannen met Hans. Terug op kantoor mailde Simon nog de laatste gegevens door naar Ella, ze vertrok vanavond. Hij wilde haar nu niet meer bellen, hij had vanmiddag al afscheid genomen. Ze zou waarschijnlijk niet gestoord willen worden, nu ze Jakob bijna moest achterlaten.
SARA
Liefste dagboek
Ik was nu helemaal klaar voor vandaag en verlangde erg naar Simon. Zou hij me weer mee naar zijn appartement vragen, of ging ik vanavond toch maar naar huis? Ik wilde niets liever dan bij hem zijn, maar misschien vond hij dat we te vlug gingen. Ik ging gauw kijken in zijn bureau. Nu hij daar zat, en niet meer Lieven, kwam ik daar liever binnen. Simon zat nog hard te werken, die schat meende het echt met zich te herpakken. Ik vroeg of ik stoorde, maar aan zijn glimlach te zien was dat helemaal niet het geval. Hij stond meteen op en kuste me vurig. Hij vroeg of ik klaar was met werken en of ik met hem mee wilde gaan. Ik vroeg of hij wel zeker was, hij antwoordde dat hij erg teleurgesteld zou zijn als ik niet mee ging. Dit klonk als muziek in mijn oren. Ik zou wel een koffer moeten halen thuis, want als ik meer bij Simon dan thuis was, had ik zeker meer kleren nodig. Simon sloot vlug zijn computer af, gaf me nog rap een kus, dan verlieten we samen Présence.
SIMON
Wat dacht Sara nu toch, dat hij haar naar haar eigen huis zou laten gaan? Hij had nog wel zo zijn best gedaan om zijn appartement gezellig te maken voor haar. Hij wilde niets liever dan haar laten zien dat hij romantisch kon zijn. Voor ze van gedachte zou veranderen, leidde hij haar naar buiten en naar zijn auto. Vlug gingen ze ervandoor. Sara vroeg of hij iets te eten in huis had, maar Simon zei: ‘Wacht maar af’. Toen ze aan kwamen, vroeg Simon aan Sara om vijf minuutjes in de gang te wachten, hij had een verrassing voor haar. Hij ging vlug naar binnen, deed de gordijnen dicht en stak de kaarsjes aan. Hij was zelf blij dat het er zo goed uitzag. Hij zette een romantisch muziekje op. Toen ging hij weer naar de deur, waar Sara ongeduldig stond te wachten. Even ogen dicht, vroeg Simon, hij bracht haar aan zijn hand naar binnen. ‘Doe nu maar open, lieve schat’ zei hij. Sara piepte voorzichtig tussen haar wimpers door. O, wat was dat prachtig, al die lichtjes, en dat enorme boeket bloemen. En dan die muziek… ‘O Simon’ zei ze ademloos,’ dat je dat allemaal voor mij doet’! Simon was heel gelukkig dat zijn verrassing zo goed gelukt was, en blij nam hij Sara in de armen. ‘En het is nog niet alles’ zei hij, ‘ik heb nog wat, ga maar even zitten’. Hij toverde uit zijn zak een klein pakje en gaf het haar. ‘Maak maar vlug open’ drong hij aan. Sara trok wat onhandig aan de lintjes, trok het papier eraf, zo nieuwsgierig was ze. Ze haalde uit het pakje een prachtig armbandje. Aan de binnenkant stond iets gegraveerd. En wat er stond deed haar naar adem snakken: Sara en Simon, voor altijd samen.
SARA
Liefste dagboek
Ik was sprakeloos. Wat een prachtgebaar, en wat was hij zeker van onze liefde! Wanneer had hij dat allemaal gedaan, we waren toch heel de tijd op Présence bezig geweest? Ik aarzelde even, dacht aan al die cadeautjes vroeger, die eigenlijk van Lieven kwamen. Simon zag het en vroeg meteen bezorgd of ik het niet mooi vond. Kon ik hem nu vertellen waaraan ik dacht? Dat zou hem erg kwetsen, en hij had zo zijn best gedaan. Nee, niet meer aan vroeger denken, de Simon van nu is zo anders. Ik zei dan ook dat het prachtig was, dat ik er helemaal sprakeloos van was. Ik kuste hem vlug, zodat hij niets meer zou vragen, hij pakte mij stevig vast, en streelde mijn haren, mijn rug, tot op mijn billen. Een huivering ging door me heen, wat was dat zalig; waarom twijfelde ik toch nog aan zijn goede bedoelingen. Niet doen Sara, alles gewoon op je laten afkomen…
SIMON
Simon was heel gelukkig dat Sara zo blij reageerde op zijn verrassingen. Ze deed wel even raar, maar misschien was ze overdonderd. Had hij misschien overdreven? Maar nu voelde het goed, zij tweeën in een innige omhelzing, hij voelde Sara sidderen in zijn armen. O mijn god, wat zag hij haar toch graag, wat voelde hij haar graag tegen zich aangedrukt, twee lichamen die zo perfect bij elkaar pasten en zo goed op elkaar reageerden. Hoe had hij ooit naar een andere vrouw kunnen kijken? Die verzonken allemaal in het niets bij zijn Sara, zijn ideale vrouw. ’t Was dat de traiteur straks nog moest langs komen, anders had hij haar prompt de slaapkamer binnengedragen. Ze zouden zich nog even moeten bedwingen, maar dat wachten maakte het alleen maar spannender voor straks….
SARA
Liefste dagboek
Ik schrok toen er gebeld werd, maar Simon duidelijk niet. Hij ging naar de deur, kwam terug met een hele hoop dozen, die hij meteen op tafel zette. Ik had nog niet eens gezien dat die al mooi gedekt stond. Hij pakte de dozen uit, wat rook dat lekker! De verrassingen hielden maar niet op vandaag! Simon had zich echt overtroffen. Bloemen, kaarsen, een prachtige armband met zalige inscriptie, nu nog een vijfsterren maaltijd, met een heerlijk glaasje witte wijn. ‘Simon’ fluisterde ik, ‘dit wordt toch echt te veel, ik weet niet hoe ik je hiervoor moet bedanken’. ‘Ik wel’ antwoordde Simon, ‘je mag me straks na het eten tonen hoe dankbaar je wel bent, ik weet wel een manier die me zal bevallen’. Ik bloosde ervan, dat beloofde weer. ‘Maar nu eerst eten’ zei Simon ‘ik heb niet voor niets zo mijn best gedaan’.
SIMON
Simon had nooit geweten dat dit romantische gedoe zo goed kon voelen. Hij zag Sara genieten en genoot daar zelf dubbel van. Hij schonk haar een glas wijn in, daar werd ze altijd losser van, schepte eten op haar bord. Ze genoten er allebei van, lekker eten, kaarslicht, en mooie muziek op de achtergrond. Af en toe namen ze mekaars hand vast en keken elkaar diep in de ogen. Simon kon zich bijna niet meer bedwingen, het dessert zou tot later moeten wachten. Hij stond op, ging achter Sara’s stoel staan. Hij kuste haar haren, draaide haar met stoel en al om, boog zich voorover om haar te kussen. Dan tilde hij haar met een zwaai op, zij sloeg haar armen om zijn nek, haar benen rond zijn middel; zo, al kussend, nam hij haar mee naar de slaapkamer. Daar wachtte haar nog één kleine verrassing, een schattige troetelbeer met op zijn buik: ‘ik zie u graag’. Maar die verrassing zou moeten wachten tot straks, daar had geen van beiden nu aandacht voor.
SARA
Liefste dagboek
Ik stond in vuur en vlam en Simon duidelijk ook. Simon legde mij neer op het bed, ik trok hem mee. We rolden al kussend en strelend heen en weer over het bed, we waren duidelijk in een wilde bui. Gisteren was het teder en langzaam, nu ging het er heel wat heviger aan toe. We waren alle twee heel opgewonden, Simon trok met één rappe beweging mijn truitje uit, en ritste dan mijn rok los, die zo naar beneden viel. Zijn hemd en broek volgden onmiddellijk daarna. Simon kuste me overal, met zijn tanden trok hij mijn slipje omlaag, wipte mijn beha van mijn borsten. Hij wond me met zijn vurig gedoe enorm op, ik hielp hem vlug uit zijn laatste kledingstuk, wat duidelijk nodig was… Simon trok me op zich, o wat voelde zijn lichaam zalig, ik kuste hem waar ik maar kussen kon, en weer rolden we over het bed. We bleven mekaar maar kussen en zachtjes bijten, we omstrengelden elkaar, dan weer hij boven, dan ik. Alles aan mij tintelde en trilde, o wat was dit heerlijk…
SIMON
Simon kon niet meer nadenken, zacht en teder was fijn, maar dit wilde beminnen was zo heerlijk. Sara deed fantastisch mee, hij wist niet dat ze zoveel passie in zich had. Ze kreunde af en toe van genot, en dat wond hem nog meer op. Hij beet speels in haar tepels, drukte haar dan weer wild tegen zich aan. Zij knabbelde aan zijn oren, omvatte zijn billen, en drukte hem stevig tegen haar aan. Simon hield het niet meer uit, hij moest haar nemen, nu onmiddellijk! Zij was direct bereid, hij drong diep in haar en stootte hevig en met wilde passie, zij kreunde en bewoog hevig mee; hij stond al gauw op ontploffen, kon zich nauwelijks inhouden tot zij ook zo ver was. Toen hij merkte dat zij op haar hoogtepunt kwam, liet hij zich gaan met een schreeuw. Uitgeput bleef hij nog even liggen, dit was pas genieten, wat een moordvrouw was ze toch.
SARA
Liefste dagboek
Simon had me zo uitgeput dat ik direct in slaap viel. ’s Nachts werd ik even wakker, en voelde Simon naast me liggen. Ik kroop heel dicht tegen hem aan, dat voelde zo zalig. Hij sliep verder en ik viel, tegen zijn warme, goddelijke lichaam aan, ook weer in slaap. Pas toen het al licht was, werd ik zachtjes wakker gekust. Ik hield me nog even slapend, want dit voelde heel goed aan, en ik wilde niet dat Simon stopte. Hij kuste me zacht op mijn haren en in mijn nek, sabbelde wat aan mijn oor, en ging toen lager op mijn rug. Het werd nu wel heel moeilijk om me slapend te houden, zeker toen hij zijn armen om me heen sloeg, en mijn borsten in zijn handen nam. ‘Ook goeiemorgen’ lachte ik ‘niet stoppen, doe maar gewoon voort’. Zo’n aanmoediging had Simon niet echt nodig. Hij bleef me zachtjes kussen, overal, en begon me toen te kietelen. ‘Ondeugd, je weet dat ik daar niet tegen kan’. Ik dook weg onder de lakens, om zijn handen te ontwijken, maar hij kroop me achterna; daar onder de lakens werd het wel heel erg warm, hij bleef me kussen, en zakte daarbij steeds lager en lager… Mijn verstand stond weer op nul, alleen mijn gevoelens telden nu, en die zegden alleen maar ja, Simon, ja.
SIMON
Wakker worden met Sara naast zich, Simon kon het nog steeds niet geloven. Om te bewijzen dat het waar was, moest hij haar wel wakker kussen, zijn prinses. Zo, gewoon wat kleine kusjes, meer niet. Maar Sara reageerde direct zo aanmoedigend op zijn kussen, dat hij zich weer in haar verloor. Dit was absoluut geen seks om de seks, zoals vroeger zo vaak, nee, dit was echte liefde die hij voelde; dit gevoel wilde hij nooit meer loslaten, hij liet Sara nooit meer gaan, en daar onder de lakens liet hij haar dat nog maar eens voelen.
SARA
Liefste dagboek
Wat was het zalig wakker worden ’s morgens, zo naast Simon. Ik kroop nog even heel dicht tegen hem aan, had nog geen zin om op te staan. Simon sliep nog, hij zag er zo lief, zo onschuldig uit. Zachtjes streek ik door zijn haar, ik gaf hem een zoentje op zijn neus, op zijn ogen, en toen hij een beetje begon te bewegen, op zijn mond. Ik probeerde mijn tong naar binnen te werken, en als vanzelf gingen zijn lippen van elkaar. Nog meer slapend dan wakker kuste hij me ook, heel traag en loom. Ik lag dicht tegen hem aan, voelde dat er bij hem nu al meer wakker aan het worden was. Ik wreef mijn buik tegen hem aan en ging toen heel, heel langzaam boven op hem zitten.
SIMON
Simon kwam uit een diepe slaap; hij was altijd moeilijk wakker te krijgen, was zich dan ook van niet veel bewust. Een ochtenderectie kwam regelmatig voor, maar hij schrok toen hij ineens omsloten werd; hij deed zijn ogen open, zag en voelde Sara boven op hem zitten. Hij was meteen klaarwakker. ‘Sara’kreunde hij ‘wat een manier om mij wakker te krijgen’! Heel traag bewoog Sara op en neer, Simon deed nu mee, samen kwamen ze na eindeloos genieten tot hun hoogtepunt. Zo’n wekker wilde hij elke morgen wel hebben!
SARA
Liefste dagboek
Na een poosje stil nagenieten stonden we op; ik zorgde voor een klein ontbijtje terwijl Simon ging douchen. Daarna was het mijn beurt; ik had alleen mijn kleren van gisteren, ik had helemaal niet de bedoeling gehad om niet naar huis te gaan. Na het ontbijt moest ik eerst dringend naar huis. Simon bracht me tot daar. Gelukkig was mijn vake er niet, zeker bij Lut blijven slapen. Ik deed vlug wat andere kleren aan, maakte me wat op. Zo, klaar voor Présence.
SIMON
Simon reed met Sara tot aan Présence. Hij ging mee tot aan zijn oude kantoor, dat nu het hare was. ‘Sara’ zei hij aarzelend ‘blijf ik nog altijd bediende, of mag ik weer wat van mijn oude taken opnemen? Ik heb je nu al kunnen overtuigen van mijn goede bedoelingen in de liefde, mag ik het ook weer bewijzen op professioneel vlak?’. Hij stond daar zo aandoenlijk te smeken, Sara kon het bijna niet aanzien. Wat had ze hem toch aangedaan de laatste tijd. Ze was toch eigenlijk een beetje een bitch geweest, al had ze dat gedaan om zich tegen hem en haar gevoelens voor hem te verzetten. Ze kuste hem, en zei toen: ‘Simon, je hebt bij de laatste directieraad al bewezen dat je je weer helemaal herpakt hebt, welkom terug, mijnheer de commerciële directeur’!
SARA
Liefste dagboek
Ik zag duidelijk hoe blij Simon was. Hij had nooit moeilijk gedaan als ‘bediende’ en mij altijd gesteund, maar het moet hem toch heel zwaar gevallen zijn. Ook al omdat het de relatie met zijn vader erg bemoeilijkt had. Hij had met zijn plannen voor Denemarken duidelijk de juiste weg teruggevonden. Hij verdiende dan ook echt zijn plaats terug, niet omdat hij nu mijn liefste was, maar om zijn inspanningen zelf. Ik was nu zelfs een beetje beschaamd dat ik zijn kantoor afgepakt had, maar Simon zei dat hij dat begreep en dat dit kantoor mij echt wel toekwam.
SIMON
Na de vorige avond en nacht was Simon al supergelukkig met Sara, maar nu ze hem ook weer waardeerde om zijn werk, zag hij haar, als dat nog kon, nog veel liever. ‘Sara’ zei hij, ‘ik zal bewijzen dat ik jouw vertrouwen helemaal waard ben. Ik ga vlug nog wat laatste details bespreken met Ella, zodat ze met een ijzersterk dossier terug naar Denemarken kan. Als jij er dan voor zorgt dat de collectie en de modeshow een succes worden, dan moet het ons lukken om uit te breiden. Jij en ik, natuurlijk samen met je vriend Arne, en hopelijk ook met Helena en zelfs Alexander, moeten Présence kunnen redden. Dat ben ik aan iedereen, en zeker aan mijn ouders verplicht’.
SARA
Liefste dagboek
Ik gaf Simon nog een innige kus, liet hem dan naar zijn (Lievens) bureau gaan. Ik had wel wat spijt dat hij nu zo ver van mij weg zat, en niet in Arnes bureau, maar voor de concentratie op het werk was het misschien toch maar beter.
Ik ging eerst mijn ronde door Présence doen, om te zien of alles goed vorderde. Ik kwam eerst bij An, die aandoenlijk haar best zat te doen. Ik vroeg haar of ze alles aankon, anders moest ze maar hulp vragen aan Ellen, of aan Bri…, nee, geen goed idee, dan moest ze maar bij mij komen. An antwoordde dat het wel wat langzaam ging, maar dat ze het wel zou leren.
Daarna ging ik tot bij Marnix en Nils, om te weten hoever het met de nieuwe collecties, en met de voorbereiding van de modeshow zat. Marnix hing weer de diva uit en gaf me een hele uitleg over wat nog allemaal moest gebeuren, Nils was heel wat kalmer, maar hij was wel erg goed bezig. Hij had een aantal mooie, simpele ontwerpen voor de ‘gewone’ mens, die ze nu in het naaiatelier aan het maken waren. Bleef dan nog de modeshow. Wie was er bezig met het zoeken van een locatie? Thomas was er niet meer, en Nils had er ook geen tijd voor. Marnix had weer heel wat eisen, maar ik vond dat het toch niet te exclusief mocht worden, nu we de tweede collectielijn ook wilden voorstellen. Dan zou ik er Arne moeten opzetten en hopen dat hij niet met te gekke ideeën aan zou komen.
SIMON
Simon had ondertussen Ella gebeld. Samen met haar nam hij nog een aantal details door voor haar dossier. Hij hoopte echt dat zij daarmee haar vader en de directieraad zou kunnen overtuigen voor een intense samenwerking. Het zou een grote stap vooruit zijn voor Présence, maar het zou natuurlijk ook op hem afstralen. Hij wilde niet meer de macho gaan uithangen, nee, hij wilde zijn stommiteiten weer goedmaken.
Ella zou dezelfde avond nog vertrekken. Simon vroeg haar hoe het nu ging met haar en Jakob. Het antwoord was een stralende glimlach, het ging fantastisch goed tussen hen, ze zou hem missen als ze weg was. Gelukkig was het maar voor even, ze kwam terug voor de modeshow. Hoe het verder moest, wist ze nog niet, ze wilde meer dan een langeafstandsrelatie. Ze was er immers zeker van dat het wat ging worden met Jakob, dat het niet zo maar een flirt was.
SARA
Liefste dagboek
Mijn overleg met Arne was weer hilarisch, hij had direct de meest zotte ideeën voor de locatie van de modeshow. Ik moest hem wat intomen, het moest vooruitgaan….Hij moest maar eens gaan rondkijken en bellen, en dan een lijstje mogelijkheden voorleggen. Ik hield mijn hart vast, maar uiteindelijk had Arne me nog nooit teleurgesteld, dus…
Ik ging ook even bij Lut langs, kijken of zij de combinatie met het economaat wel aankon. Lut is toch zo’n lieve vrouw, ze vond het moeilijk, maar voor mij wilde ze het blijven volhouden. Ik ben zo blij dat het weer goed gaat tussen haar en mijn vake. Ik mis mijn moeke nog altijd, maar als ik een tweede mama zou mogen kiezen, dan zou Lut op de eerste rij staan!
Ondertussen was het al bijna middag geworden, ik begon Simon fameus te missen. Ik was al een paar uur bezig en dat zonder Simon. Ik ging naar zijn bureau, maar hij was er niet. Waar zat hij dan, hij had toch een bespreking met Ella. Even ging er een steek door mij heen: jaloezie, schrik hem toch nog te verliezen? Doe niet zo gek Sara, vertrouw Simon nu maar….
SIMON
Simon was met Ella naar de vergaderzaal gegaan, waar Helena zat. Er moest nog heel wat besproken worden over de mogelijke nieuwe winkels in Denemarken en de samenwerking met de bestaande winkels van Ella’s bedrijf. Daar wist Helena het meest over, Ella en Helena waren al gauw in een geanimeerd gesprek gewikkeld. Simons gedachten dwaalden even af, hier zat hij nu met twee prachtig mooie vrouwen, hij had ze allebei in zijn bed gehad, maar ze konden hem geen van de twee nog boeien, hij zat alleen met Sara in zijn hoofd en met het beeld van haar prachtige naakte lichaam dat hij vannacht had mogen bekijken en beminnen. Hij moest iets verzinnen om hier weg te geraken, hij wilde haar nu echt weer eventjes zien! Hij stelde voor dat Ella en Helena samen iets zouden gaan eten, hij had dringend iets heel belangrijks te doen.
SARA
Liefste dagboek
Gelukkig, daar kwam Simon net aan. Hij kwam uit de vergaderzaal, alleen, en was duidelijk al even blij om mij te zien als ik hem. Omdat Britt er op zat te kijken, doken we maar vlug mijn bureau binnen. O wat kunnen een paar uur lang duren als je je liefste schat moet missen!
We sloegen direct onze armen om elkaar heen en een minutenlange kus volgde. Er kwam maar een einde aan toen we het welbekende AUWTCH hoorden, van Arne die op dat ogenblik uit zijn kantoor kwam. We voelden ons betrapt, maar betrapt worden door Arne is niet erg, hij is altijd blij met alles wat mij blij maakt. Arne lachte eens scheef, en zei: ‘Ik denk dat ik maar eens een lange babbel met Lut zal gaan doen in het cafetaria, bij een supergrote koffie’. Goede vrienden hebben zelfs geen half woord nodig…
SIMON
Simon vond Arne een lastpak, en overbeschermend tegenover Sara (dat had hij zelfs mogen voelen), maar nu begon hij sympathie voor die gast te voelen. Hij pakte Sara vlug weer vast, kuste heel haar prachtige gezichtje, haar hals, haar oortjes (dat scheen een gevoelig plekje te zijn, ontdekte hij aan haar reactie), om dan weer bij haar lippen uit te komen. ’t Was dat ze op kantoor waren, anders had hij het wel geweten! Nu weer moeten gaan werken was een enorme kwelling, maar eerst kon hij nog wat van haar gezelschap genieten. Ze gingen samen een hapje eten. Hij twijfelde nog waarheen ze zouden gaan, ergens intiem, waar ze min of meer ongestoord zouden zitten, of ergens waar veel bekend volk zat, zodat hij met haar zou kunnen pronken.
SARA
Liefste dagboek
Waar we gingen eten, dat kon mij niks schelen, als het maar samen met Simon was. Ik wilde mij vandaag zeker op mijn werk concentreren, maar in de middagpauze mochten we Présence toch even vergeten. Mijn lieve Simon, elke keer opnieuw moest ik weer in mijn arm knijpen om te geloven dat al mijn fantasietjes en dagdromen nu werkelijkheid waren geworden: Simon is mijn lief, van mij alleen, geen verloofdes meer, geen minnaressen meer, alleen hij en ik, en iedereen mag het weten!
Na het eten (ik weet niet eens meer wat ik gegeten heb, ik heb alleen maar in Simons ogen gekeken), gingen we nog even, hand in hand, wandelen. Af en toe stopten we, om weer te kussen, maar helaas moesten we toch weer naar Présence.
SIMON
Simon had het moeilijk om zich te beheersen (dat had hem altijd al moeite gekost, vandaar die eindeloze reeks modellen!), maar hij wilde niet onderdoen voor Sara. Als zij weer kon gaan werken, dan hij ook. Tot vanavond zou hij het nog wel uithouden. Hij fluisterde haar in het oor wat zijn plannen voor vanavond waren, zij giechelde wat en begon warempel te blozen, wat hij dan weer heel schattig vond. Sara was nog geen expert in de liefde, maar als het aan hem lag, zou ze dat heel vlug worden.
SARA
Liefste dagboek
Toen ik weer binnenkwam, was Arne druk aan het telefoneren. Hij zag mij en begon meteen met zijn armen te zwaaien, te wijzen naar plannen op de muur. Hij had duidelijk zijn tijd nuttig doorgebracht. Hij had tekeningen en foto’s van een heleboel locaties, niet allemaal bruikbaar, maar een paar zagen er toch wel goed uit. Misschien de loods in het nieuwe Park Spoor Noord, of het nieuwe justitiepaleis (de frietzak)? Een verlaten fabriek hadden we al eens gehad, en ook Présence zelf was al aan de beurt geweest, het moest nu weer heel wat anders worden, maar niet echt exclusief. Na nog een tijdje overleggen en telefoneren namen we een beslissing: het zou het Centraal Station worden, dat was prachtig vernieuwd, en ze zouden de monumentale trap ook kunnen gebruiken. Ik was blij dat we eindelijk een locatie hadden. Arne moest nu maar alle details regelen, ik ging het Marnix en Nils vertellen. Dat zou weer wat geven, Marnix is het nooit eens met wat iemand voorstelt, dus… Maar hij moest wel in een hele goede bui zijn, want hij vond het warempel een goed idee! Hij had nog wel heel wat eisen, dit moest er komen, en daar moest wat veranderen, en zo wilde hij het hebben, maar dat viel allemaal wel te regelen.
SIMON
Simon was intussen in zijn bureau aan het werk. Hij was wel bezig, maar zijn gedachten dwaalden constant af. Hij was nooit romantisch geweest, het moest bij hem altijd vlug gaan en zelfs bij Helena vond hij het nogal gauw flauwekul. Maar Sara had hem helemaal veranderd, hij besefte nu dat een vrouw moest verwend en verzorgd worden. Op dat vlak zou hij nog veel moeten leren, maar voor Sara wilde hij het echt goed en anders doen. Hij zou straks vlug wat kaarsen gaan kopen, dat had hij zelfs niet in huis, en misschien wat romantische muziek. En nog meer bloemen, en misschien wel een schattig troetelbeest, dat was echt iets voor haar. Hij wilde het allemaal zelf voor haar gaan uitzoeken, niet aan Lieven, of wie dan ook overlaten. Hij ging het direct doen, zodat alles klaarstond als hij met Sara binnenkwam.
SARA
Liefste dagboek
Nu ook de locatie geregeld was, dwaalden mijn gedachten weer af naar Simon. Ik kreeg het nog warm als ik dacht aan wat hij in mijn oor gefluisterd had. Ik ben nog zo naïef in de liefde, wat zal ik nog veel moeten leren. Gelukkig is Simon heel geduldig en lief met mij, ik wil niets liever dan alles leren van hem. Ik ben toch zo gelukkig, alles lijkt weer beter te gaan op Présence, iedereen werkt mee, ik moet me niet meer zo verdedigen. Oei, daar kwam Alexander net uit de lift. Hij zou nog wel eens stokken in de wielen kunnen steken, hij was een van de weinigen die ik niet vertrouwde, en die mij duidelijk ook niet vertrouwde. Ik kreeg altijd koude rillingen als ik hem zag, zo’n koele kikker, ik moest hem echt niet, ook al was hij echt bekwaam in zijn werk. Maar hij zag me nauwelijks staan en ging recht op Britt af. Ik zag zelfs een glimlachje op zijn gezicht verschijnen.
SIMON
Simon reed met zijn aankopen naar zijn appartement. Hij zette alles klaar, hier een kaarsje, daar de bloemen, daar het pakje met het troetelbeest; hij was hier wel niet goed in, maar begon er plezier in te krijgen. Hij bestelde maar ineens ook een maaltijd voor vanavond, dan moesten ze de deur niet meer uit, en konden ze heel de avond van elkaar genieten. Daarna ging hij vlug terug naar Présence, voor ze hem begonnen te missen. Hij ging even langs het cafetaria, zei tegen Lut dat ze Sara niet moesten thuis verwachten. Lut lachte eens hartelijk, zei dat ze dat ook helemaal niet verwacht had! Ze had er niets op tegen, ze had zelf plannen met Hans. Terug op kantoor mailde Simon nog de laatste gegevens door naar Ella, ze vertrok vanavond. Hij wilde haar nu niet meer bellen, hij had vanmiddag al afscheid genomen. Ze zou waarschijnlijk niet gestoord willen worden, nu ze Jakob bijna moest achterlaten.
SARA
Liefste dagboek
Ik was nu helemaal klaar voor vandaag en verlangde erg naar Simon. Zou hij me weer mee naar zijn appartement vragen, of ging ik vanavond toch maar naar huis? Ik wilde niets liever dan bij hem zijn, maar misschien vond hij dat we te vlug gingen. Ik ging gauw kijken in zijn bureau. Nu hij daar zat, en niet meer Lieven, kwam ik daar liever binnen. Simon zat nog hard te werken, die schat meende het echt met zich te herpakken. Ik vroeg of ik stoorde, maar aan zijn glimlach te zien was dat helemaal niet het geval. Hij stond meteen op en kuste me vurig. Hij vroeg of ik klaar was met werken en of ik met hem mee wilde gaan. Ik vroeg of hij wel zeker was, hij antwoordde dat hij erg teleurgesteld zou zijn als ik niet mee ging. Dit klonk als muziek in mijn oren. Ik zou wel een koffer moeten halen thuis, want als ik meer bij Simon dan thuis was, had ik zeker meer kleren nodig. Simon sloot vlug zijn computer af, gaf me nog rap een kus, dan verlieten we samen Présence.
SIMON
Wat dacht Sara nu toch, dat hij haar naar haar eigen huis zou laten gaan? Hij had nog wel zo zijn best gedaan om zijn appartement gezellig te maken voor haar. Hij wilde niets liever dan haar laten zien dat hij romantisch kon zijn. Voor ze van gedachte zou veranderen, leidde hij haar naar buiten en naar zijn auto. Vlug gingen ze ervandoor. Sara vroeg of hij iets te eten in huis had, maar Simon zei: ‘Wacht maar af’. Toen ze aan kwamen, vroeg Simon aan Sara om vijf minuutjes in de gang te wachten, hij had een verrassing voor haar. Hij ging vlug naar binnen, deed de gordijnen dicht en stak de kaarsjes aan. Hij was zelf blij dat het er zo goed uitzag. Hij zette een romantisch muziekje op. Toen ging hij weer naar de deur, waar Sara ongeduldig stond te wachten. Even ogen dicht, vroeg Simon, hij bracht haar aan zijn hand naar binnen. ‘Doe nu maar open, lieve schat’ zei hij. Sara piepte voorzichtig tussen haar wimpers door. O, wat was dat prachtig, al die lichtjes, en dat enorme boeket bloemen. En dan die muziek… ‘O Simon’ zei ze ademloos,’ dat je dat allemaal voor mij doet’! Simon was heel gelukkig dat zijn verrassing zo goed gelukt was, en blij nam hij Sara in de armen. ‘En het is nog niet alles’ zei hij, ‘ik heb nog wat, ga maar even zitten’. Hij toverde uit zijn zak een klein pakje en gaf het haar. ‘Maak maar vlug open’ drong hij aan. Sara trok wat onhandig aan de lintjes, trok het papier eraf, zo nieuwsgierig was ze. Ze haalde uit het pakje een prachtig armbandje. Aan de binnenkant stond iets gegraveerd. En wat er stond deed haar naar adem snakken: Sara en Simon, voor altijd samen.
SARA
Liefste dagboek
Ik was sprakeloos. Wat een prachtgebaar, en wat was hij zeker van onze liefde! Wanneer had hij dat allemaal gedaan, we waren toch heel de tijd op Présence bezig geweest? Ik aarzelde even, dacht aan al die cadeautjes vroeger, die eigenlijk van Lieven kwamen. Simon zag het en vroeg meteen bezorgd of ik het niet mooi vond. Kon ik hem nu vertellen waaraan ik dacht? Dat zou hem erg kwetsen, en hij had zo zijn best gedaan. Nee, niet meer aan vroeger denken, de Simon van nu is zo anders. Ik zei dan ook dat het prachtig was, dat ik er helemaal sprakeloos van was. Ik kuste hem vlug, zodat hij niets meer zou vragen, hij pakte mij stevig vast, en streelde mijn haren, mijn rug, tot op mijn billen. Een huivering ging door me heen, wat was dat zalig; waarom twijfelde ik toch nog aan zijn goede bedoelingen. Niet doen Sara, alles gewoon op je laten afkomen…
SIMON
Simon was heel gelukkig dat Sara zo blij reageerde op zijn verrassingen. Ze deed wel even raar, maar misschien was ze overdonderd. Had hij misschien overdreven? Maar nu voelde het goed, zij tweeën in een innige omhelzing, hij voelde Sara sidderen in zijn armen. O mijn god, wat zag hij haar toch graag, wat voelde hij haar graag tegen zich aangedrukt, twee lichamen die zo perfect bij elkaar pasten en zo goed op elkaar reageerden. Hoe had hij ooit naar een andere vrouw kunnen kijken? Die verzonken allemaal in het niets bij zijn Sara, zijn ideale vrouw. ’t Was dat de traiteur straks nog moest langs komen, anders had hij haar prompt de slaapkamer binnengedragen. Ze zouden zich nog even moeten bedwingen, maar dat wachten maakte het alleen maar spannender voor straks….
SARA
Liefste dagboek
Ik schrok toen er gebeld werd, maar Simon duidelijk niet. Hij ging naar de deur, kwam terug met een hele hoop dozen, die hij meteen op tafel zette. Ik had nog niet eens gezien dat die al mooi gedekt stond. Hij pakte de dozen uit, wat rook dat lekker! De verrassingen hielden maar niet op vandaag! Simon had zich echt overtroffen. Bloemen, kaarsen, een prachtige armband met zalige inscriptie, nu nog een vijfsterren maaltijd, met een heerlijk glaasje witte wijn. ‘Simon’ fluisterde ik, ‘dit wordt toch echt te veel, ik weet niet hoe ik je hiervoor moet bedanken’. ‘Ik wel’ antwoordde Simon, ‘je mag me straks na het eten tonen hoe dankbaar je wel bent, ik weet wel een manier die me zal bevallen’. Ik bloosde ervan, dat beloofde weer. ‘Maar nu eerst eten’ zei Simon ‘ik heb niet voor niets zo mijn best gedaan’.
SIMON
Simon had nooit geweten dat dit romantische gedoe zo goed kon voelen. Hij zag Sara genieten en genoot daar zelf dubbel van. Hij schonk haar een glas wijn in, daar werd ze altijd losser van, schepte eten op haar bord. Ze genoten er allebei van, lekker eten, kaarslicht, en mooie muziek op de achtergrond. Af en toe namen ze mekaars hand vast en keken elkaar diep in de ogen. Simon kon zich bijna niet meer bedwingen, het dessert zou tot later moeten wachten. Hij stond op, ging achter Sara’s stoel staan. Hij kuste haar haren, draaide haar met stoel en al om, boog zich voorover om haar te kussen. Dan tilde hij haar met een zwaai op, zij sloeg haar armen om zijn nek, haar benen rond zijn middel; zo, al kussend, nam hij haar mee naar de slaapkamer. Daar wachtte haar nog één kleine verrassing, een schattige troetelbeer met op zijn buik: ‘ik zie u graag’. Maar die verrassing zou moeten wachten tot straks, daar had geen van beiden nu aandacht voor.
SARA
Liefste dagboek
Ik stond in vuur en vlam en Simon duidelijk ook. Simon legde mij neer op het bed, ik trok hem mee. We rolden al kussend en strelend heen en weer over het bed, we waren duidelijk in een wilde bui. Gisteren was het teder en langzaam, nu ging het er heel wat heviger aan toe. We waren alle twee heel opgewonden, Simon trok met één rappe beweging mijn truitje uit, en ritste dan mijn rok los, die zo naar beneden viel. Zijn hemd en broek volgden onmiddellijk daarna. Simon kuste me overal, met zijn tanden trok hij mijn slipje omlaag, wipte mijn beha van mijn borsten. Hij wond me met zijn vurig gedoe enorm op, ik hielp hem vlug uit zijn laatste kledingstuk, wat duidelijk nodig was… Simon trok me op zich, o wat voelde zijn lichaam zalig, ik kuste hem waar ik maar kussen kon, en weer rolden we over het bed. We bleven mekaar maar kussen en zachtjes bijten, we omstrengelden elkaar, dan weer hij boven, dan ik. Alles aan mij tintelde en trilde, o wat was dit heerlijk…
SIMON
Simon kon niet meer nadenken, zacht en teder was fijn, maar dit wilde beminnen was zo heerlijk. Sara deed fantastisch mee, hij wist niet dat ze zoveel passie in zich had. Ze kreunde af en toe van genot, en dat wond hem nog meer op. Hij beet speels in haar tepels, drukte haar dan weer wild tegen zich aan. Zij knabbelde aan zijn oren, omvatte zijn billen, en drukte hem stevig tegen haar aan. Simon hield het niet meer uit, hij moest haar nemen, nu onmiddellijk! Zij was direct bereid, hij drong diep in haar en stootte hevig en met wilde passie, zij kreunde en bewoog hevig mee; hij stond al gauw op ontploffen, kon zich nauwelijks inhouden tot zij ook zo ver was. Toen hij merkte dat zij op haar hoogtepunt kwam, liet hij zich gaan met een schreeuw. Uitgeput bleef hij nog even liggen, dit was pas genieten, wat een moordvrouw was ze toch.
SARA
Liefste dagboek
Simon had me zo uitgeput dat ik direct in slaap viel. ’s Nachts werd ik even wakker, en voelde Simon naast me liggen. Ik kroop heel dicht tegen hem aan, dat voelde zo zalig. Hij sliep verder en ik viel, tegen zijn warme, goddelijke lichaam aan, ook weer in slaap. Pas toen het al licht was, werd ik zachtjes wakker gekust. Ik hield me nog even slapend, want dit voelde heel goed aan, en ik wilde niet dat Simon stopte. Hij kuste me zacht op mijn haren en in mijn nek, sabbelde wat aan mijn oor, en ging toen lager op mijn rug. Het werd nu wel heel moeilijk om me slapend te houden, zeker toen hij zijn armen om me heen sloeg, en mijn borsten in zijn handen nam. ‘Ook goeiemorgen’ lachte ik ‘niet stoppen, doe maar gewoon voort’. Zo’n aanmoediging had Simon niet echt nodig. Hij bleef me zachtjes kussen, overal, en begon me toen te kietelen. ‘Ondeugd, je weet dat ik daar niet tegen kan’. Ik dook weg onder de lakens, om zijn handen te ontwijken, maar hij kroop me achterna; daar onder de lakens werd het wel heel erg warm, hij bleef me kussen, en zakte daarbij steeds lager en lager… Mijn verstand stond weer op nul, alleen mijn gevoelens telden nu, en die zegden alleen maar ja, Simon, ja.
SIMON
Wakker worden met Sara naast zich, Simon kon het nog steeds niet geloven. Om te bewijzen dat het waar was, moest hij haar wel wakker kussen, zijn prinses. Zo, gewoon wat kleine kusjes, meer niet. Maar Sara reageerde direct zo aanmoedigend op zijn kussen, dat hij zich weer in haar verloor. Dit was absoluut geen seks om de seks, zoals vroeger zo vaak, nee, dit was echte liefde die hij voelde; dit gevoel wilde hij nooit meer loslaten, hij liet Sara nooit meer gaan, en daar onder de lakens liet hij haar dat nog maar eens voelen.
Steun Vroedvrouwen voor Ecuador www.vvevzw.tk
-
Ponkie
- Super Sterposter
- Berichten: 7019
- Lid geworden op: 28-06-2010 22:41
Dag 7
SARA
Liefste dagboek
Ik lag nog even na te genieten, maar dan moesten we echt voortmaken. Présence en het werk wachtten op ons. Ik voelde onder mij zo’n rare bobbel, en toen ik eraan trok, haalde ik een schattig beertje te voorschijn. Nog een cadeautje van Simon, en wat er op stond was zo lief: ‘ik zie u graag’. Ik zei direct: ‘ik zie u ook graag’. En hij antwoordde: ‘en ik zie u liever’. Ja, zo zouden we nooit op ons werk geraken. Ik was dan maar de slimste, dook vlug de badkamer in, terwijl Simon koffie ging zetten. Helemaal opgefrist en opgemaakt kwam ik even later op de koffiegeur af, dat maakte me helemaal wakker, en klaar voor een dagje hard werken. Terwijl Simon in de badkamer was, deed ik dat prachtige armbandje aan, en bewonderde de inscriptie nog eens. Wat had Simon toch veel bijgeleerd op die korte tijd over hoe je een vrouw kunt verwennen. Misschien was die scheiding tussen ons toch niet helemaal voor niets geweest.
SIMON
Simon kwam de kamer binnen en zag dat Sara naar het armbandje aan het kijken was. Ze had zo’n innige glimlach, hij smolt er helemaal van weg. Hij had moeite om zijn ogen van haar af te wenden, maar het werk riep. Ze zouden nog heel veel moeten doen om Présence weer op de rails te krijgen, maar nu ze samenwerkten zou het hen wel lukken.
Ella was inmiddels terug in Denemarken, maar hij belde haar op om te horen hoe zijn plannen daar ontvangen waren. Ella had goed nieuws, het zag er allemaal heel positief uit, maar het was nog te vroeg om al beslissingen te nemen. Daarvoor moest ze terugkomen en de modeshow meemaken. Dit gaf Simon een boost om alles nog beter uit te werken. Hij overlegde nog even met Helena. Zij zat er maar stilletjes bij, het ging niet zo goed tussen haar en Steven. Zijn ex liet hem maar niet gerust, en hij was een man die geen nee kon zeggen. Simon wilde Helena troosten, maar hij raakte haar niet aan, hij wilde niet dat Sara zou binnenkomen en verkeerde conclusies zou trekken. Ze was daar nog steeds heel gevoelig voor. Hij begon maar gauw over de winkels en de uitbreiding, en wat ze daarvoor allemaal moesten doen. Daarna ging hij toch weer even Sara’s kantoor binnen, om een kusje bedelen.
SARA
Liefste dagboek
Ik liet Arne mijn nieuwe armband bewonderen; op zijn manier maakte hij me duidelijk dat hij heel blij was voor mij. Ik had eindelijk wat ik wilde, of beter, wie ik wilde, dus hij was gelukkig omdat ik gelukkig was. Maar nu aan het werk Sara, even niet meer dromen. We moesten nog van alles doen voor de modeshow. Welke modellen gingen we inschakelen, gingen we dezelfde modellen gebruiken voor de twee collecties, die van Nils en die van Marnix? Hoe gingen we de presentatie doen, eerst die van Nils, en dan die van Marnix, of andersom? Of gewoon door elkaar? Je ziet, er was nog heel veel te beslissen. Ik maakte vlug een afspraak met Esther, zij kon mij met de modellen helpen. En dan kon ik Jakob ook nog eens zien. Ik was benieuwd hoe het met hem ging, ik had hem nog nauwelijks gesproken sinds hij als een blok voor Ella gevallen was. Hij zag er stralend uit, en zei: ‘Dag Saartje, wat zie jij er gelukkig uit’. Was het mij zo aan te zien dan? Maar het was waar, ik was ook supergelukkig. Jakob vertelde over Ella, ze belden elkaar zeker tien keer per dag, zo misten ze mekaar. Maar ze zou gauw terugkomen voor de modeshow en dan zouden ze het over hun toekomst hebben. Jakob was toch al van plan weg te gaan, dus waarom niet naar Denemarken, daar hadden ze zeker ook goede stylisten nodig.
Ik was op weg naar Esther toen mijn gsm afging: Simon, die vroeg waar ik was, want hij miste me al. Hij zei dat zo lief dat ik helemaal smolt. Esther kon wel even wachten, ik ging eerst lunchen met Simon.
SIMON
Wat kon wachten op je allerliefste lang duren! Simon was dan ook blij toen Sara eindelijk binnenkwam. Hij stond vlug op, pakte haar vast en kuste haar innig. Sara lachte: ‘Maar Simon, kun je me zelfs geen paar uurtjes missen? ’t Is precies of we hebben mekaar al weken niet meer gezien’. Simon antwoordde dat hij haar zo lang had moeten missen, dat elk uurtje zonder haar nu slecht aanvoelde, ze hadden zoveel in te halen. Wat was Simon toch een lieve schat, na het eten gingen ze hand in hand, en om de vijf stappen stoppend om nog maar eens te zoenen, tot bij het modellenbureau van Esther. Zou Simon zijn ogen deze keer van de modellen kunnen afhouden?
SARA
Liefste dagboek
Esther ontving ons met haar bekende warmte. Ze zag aan mij dat ik nu eindelijk gelukkig was. Dank zij haar was ik veel zelfverzekerder geworden; zij had mij van mijn gevoelens voor Simon proberen af te helpen, maar gelukkig was ze daar niet in geslaagd! Ze zag ook wel dat ik uiteindelijk alleen maar mijn hart heb gevolgd.
Esther kon ons uiteraard enkele modellen aanbevelen voor de collectie van Marnix. Misschien Viviane, die kende Simon toch nog wel? Ik keek heel lelijk, die Viviane was me wat te opdringerig en familiair geweest bij Simon. Simon merkte direct mijn reactie, en zei: ‘Nee, zij liever niet, zij past niet zo goed bij deze collectie’ (de schat, zo liegen om mijn gevoelens te sparen). Maar voor de collectie van Nils was het moeilijker, Esther had alleen modellen met modellenmaatjes (niet van die uitgemergelde gevallen, maar toch). Jakob kwam er bij, hij had een fantastisch idee: waarom gebruikten we ons eigen personeel niet, daar zaten toch ook heel mooie mensen bij, maar dan gewone, mooie mensen, met gewone maten. Dat vond ik super gevonden van Jakob, nu het personeel nog overtuigen. Ik zag het zo al voor me, An natuurlijk, misschien Britt (al zou die waarschijnlijk alleen in de kleren van Marnix willen lopen), waarom Lut of Ellen niet, en (haha) Alexander?
SIMON
Het modellen kiezen liet Simon deze keer aan Sara over. Hij had geen oog meer voor vrouwelijk schoon dat niet Sara heette en er niet uitzag als Sara, maar hij wist dat dit bij haar nog altijd heel gevoelig lag. Hij besprak met Jakob diens plan met de gewone modellen; als ze daarvoor gingen, moesten Esther en hij ons personeel wel begeleiden, zodat ze zich wat op hun gemak zouden voelen op de catwalk. Toen alles geregeld was, namen ze afscheid van Esther en Jakob. Het was de moeite niet meer om nog naar Présence te gaan, Sara stelde voor om in de Chocolat wat te gaan drinken. Simon had daar vroeger slechte ervaringen opgedaan, maar Arne werkte er toch niet meer.
Thomas begroette hen vrolijk. Hij had het de laatste tijd niet gemakkelijk gehad, het ging niet goed meer tussen hem en Jana, maar er scheen nu weer iets te ontluiken tussen hem en An.
Simon en Sara vroegen Thomas of hij het idee van het personeel als modellen zag zitten, en hij zag meteen An al showen! Toen ze vroegen of hij ook wilde meedoen, aarzelde hij wat langer, maar als de rest allemaal meedeed, zou hij het ook doen.
Simon vroeg of Sara weer met hem mee ging, maar Sara vond dat ze eindelijk nog eens naar huis moest gaan. Simon vond dit heel spijtig, maar hij begreep het wel. Hij bracht haar tot thuis. Hij mocht nu uiteraard wel binnenkomen (hoe kort was het nog maar geleden dat hij zowat de deur had ingestampt en haar wanhopig zijn liefde had proberen te verklaren…). Sara stelde voor dat zij nu eens zou koken. Vake en Lut hadden vanavond hun ‘Lutrelatie’ bij Lut thuis, dus zij hadden het huis voor hen alleen. Die uitnodiging sloeg Simon natuurlijk niet af. Het koken duurde wel heel lang, want Simon kon het niet laten Sara telkens weer af te leiden met kussen, en strelen.
SARA
Liefste dagboek
Ik was al niet zo’n goede kokkin, maar dit was echt koken met hindernissen! Niet dat ik er iets tegen had, maar het duurde zo wel heel lang eer we aan tafel zaten! Simon was echt in een opdringerige bui, hij liet me geen seconde met rust, kussen, strelen, mij lekkere hapjes voeren, heel grappig, én zalig om te ondergaan. Na het eten was het mijn beurt om Simon wat te verwennen. Al vlug belandden we op de bank, en voor de bank, en achter de bank (die waar ik me nog voor Simon verstopt had, maar met twee was het daar toch aangenamer…). We waren echt in een speelse bui, renden zowat het hele huis door om elkaar te vangen, te kriebelen, te kussen en weer weg te duiken. Telkens we elkaar vasthadden, verdween er weer een kledingstuk. Het leek wel of we strippoker speelden.
SIMON
Simon had Sara nog nooit zo speels gezien, meestal was ze wat voorzichtig en terughoudend, maar vanavond liet ze zich helemaal gaan. Misschien omdat haar eigen huis haar toch vertrouwder aandeed dan zijn wat kille appartement? Hij genoot alleszins van haar enthousiasme, en het wond hem ook enorm op. Toen hij Sara voor de zoveelste keer gevangen had in zijn armen, liet hij haar niet meer los. Hij hield haar stevig vast en kuste haar nu veel intenser. Hij merkte dat zij ook heel opgewonden was, hij tilde haar wat op, en nam haar staande. Dit was weer een hele nieuwe ervaring voor Sara, hij merkte hoe ze ook daar weer van genoot. Zijn Sara, fantastisch toch hoe ze steeds weer op zijn lichaam reageerde, de hitte sloeg door hem heen, wat konden ze elkaar eindeloos doen genieten.
SARA
Mijn liefste dagboek
Elke keer verraste Simon me weer, en ik vond alles even fijn. Ik was nog zo groen in de liefde, maar met Simon leerde ik telkens weer wat bij. Tot nu toe vond ik economie leren het beste wat er bestond, maar dit leerde ik toch veel liever! Ik wilde hem dan ook niet naar zijn huis laten gaan, maar mijn bed was nogal smal voor twee! Het bed van mijn vake was wel breder, maar daar zou ik me toch niet goed in voelen. Simon zei anders dat zo’n smal bed ook heel romantisch kon zijn, je ligt dan zo lekker dicht tegen elkaar aan! In zijn studententijd waren zijn nachten dikwijls genoeg in zo’n bedje geëindigd, op het kot van één van zijn vele veroveringen. Hij was er niet fier op, bekende hij, maar hij wist dus wel uit ervaring dat het echt romantisch was, zo voor een of twee nachtjes! Hij stelde voor om het direct maar eens uit te proberen. Liefste dagboek, doe je ogen dicht, wat nu zal komen heb je nog nooit meegemaakt in mijn kamertje….
SIMON
Simon was alleen maar in haar kamertje geweest toen ze griep had en hij haar had vertroeteld met kippensoep, en haar had ondergestopt. Toen was hij nog bij Helena, maar hield hij al van Sara. Op dat moment kon hij dat nog niet tonen, maar nu kon hij alle registers opentrekken om haar zijn liefde te bewijzen. Haar gele troeteleend, die haar zo dikwijls getroost had, lag op het bed te wachten, maar daar had Sara nu geen behoefte aan, met Simon in haar bed. Ze probeerden samen de stevigheid van haar bed uit en vielen, heel veel later, heel dicht tegen elkaar aan, in slaap. Elke keer dat een van de twee zich ’s nachts omdraaide, draaide de ander mee, met armen en benen om elkaar heen geslagen, twee lichamen die elkaar warm hielden, wakker en slapend.
SARA
Liefste dagboek
Ik lag nog even na te genieten, maar dan moesten we echt voortmaken. Présence en het werk wachtten op ons. Ik voelde onder mij zo’n rare bobbel, en toen ik eraan trok, haalde ik een schattig beertje te voorschijn. Nog een cadeautje van Simon, en wat er op stond was zo lief: ‘ik zie u graag’. Ik zei direct: ‘ik zie u ook graag’. En hij antwoordde: ‘en ik zie u liever’. Ja, zo zouden we nooit op ons werk geraken. Ik was dan maar de slimste, dook vlug de badkamer in, terwijl Simon koffie ging zetten. Helemaal opgefrist en opgemaakt kwam ik even later op de koffiegeur af, dat maakte me helemaal wakker, en klaar voor een dagje hard werken. Terwijl Simon in de badkamer was, deed ik dat prachtige armbandje aan, en bewonderde de inscriptie nog eens. Wat had Simon toch veel bijgeleerd op die korte tijd over hoe je een vrouw kunt verwennen. Misschien was die scheiding tussen ons toch niet helemaal voor niets geweest.
SIMON
Simon kwam de kamer binnen en zag dat Sara naar het armbandje aan het kijken was. Ze had zo’n innige glimlach, hij smolt er helemaal van weg. Hij had moeite om zijn ogen van haar af te wenden, maar het werk riep. Ze zouden nog heel veel moeten doen om Présence weer op de rails te krijgen, maar nu ze samenwerkten zou het hen wel lukken.
Ella was inmiddels terug in Denemarken, maar hij belde haar op om te horen hoe zijn plannen daar ontvangen waren. Ella had goed nieuws, het zag er allemaal heel positief uit, maar het was nog te vroeg om al beslissingen te nemen. Daarvoor moest ze terugkomen en de modeshow meemaken. Dit gaf Simon een boost om alles nog beter uit te werken. Hij overlegde nog even met Helena. Zij zat er maar stilletjes bij, het ging niet zo goed tussen haar en Steven. Zijn ex liet hem maar niet gerust, en hij was een man die geen nee kon zeggen. Simon wilde Helena troosten, maar hij raakte haar niet aan, hij wilde niet dat Sara zou binnenkomen en verkeerde conclusies zou trekken. Ze was daar nog steeds heel gevoelig voor. Hij begon maar gauw over de winkels en de uitbreiding, en wat ze daarvoor allemaal moesten doen. Daarna ging hij toch weer even Sara’s kantoor binnen, om een kusje bedelen.
SARA
Liefste dagboek
Ik liet Arne mijn nieuwe armband bewonderen; op zijn manier maakte hij me duidelijk dat hij heel blij was voor mij. Ik had eindelijk wat ik wilde, of beter, wie ik wilde, dus hij was gelukkig omdat ik gelukkig was. Maar nu aan het werk Sara, even niet meer dromen. We moesten nog van alles doen voor de modeshow. Welke modellen gingen we inschakelen, gingen we dezelfde modellen gebruiken voor de twee collecties, die van Nils en die van Marnix? Hoe gingen we de presentatie doen, eerst die van Nils, en dan die van Marnix, of andersom? Of gewoon door elkaar? Je ziet, er was nog heel veel te beslissen. Ik maakte vlug een afspraak met Esther, zij kon mij met de modellen helpen. En dan kon ik Jakob ook nog eens zien. Ik was benieuwd hoe het met hem ging, ik had hem nog nauwelijks gesproken sinds hij als een blok voor Ella gevallen was. Hij zag er stralend uit, en zei: ‘Dag Saartje, wat zie jij er gelukkig uit’. Was het mij zo aan te zien dan? Maar het was waar, ik was ook supergelukkig. Jakob vertelde over Ella, ze belden elkaar zeker tien keer per dag, zo misten ze mekaar. Maar ze zou gauw terugkomen voor de modeshow en dan zouden ze het over hun toekomst hebben. Jakob was toch al van plan weg te gaan, dus waarom niet naar Denemarken, daar hadden ze zeker ook goede stylisten nodig.
Ik was op weg naar Esther toen mijn gsm afging: Simon, die vroeg waar ik was, want hij miste me al. Hij zei dat zo lief dat ik helemaal smolt. Esther kon wel even wachten, ik ging eerst lunchen met Simon.
SIMON
Wat kon wachten op je allerliefste lang duren! Simon was dan ook blij toen Sara eindelijk binnenkwam. Hij stond vlug op, pakte haar vast en kuste haar innig. Sara lachte: ‘Maar Simon, kun je me zelfs geen paar uurtjes missen? ’t Is precies of we hebben mekaar al weken niet meer gezien’. Simon antwoordde dat hij haar zo lang had moeten missen, dat elk uurtje zonder haar nu slecht aanvoelde, ze hadden zoveel in te halen. Wat was Simon toch een lieve schat, na het eten gingen ze hand in hand, en om de vijf stappen stoppend om nog maar eens te zoenen, tot bij het modellenbureau van Esther. Zou Simon zijn ogen deze keer van de modellen kunnen afhouden?
SARA
Liefste dagboek
Esther ontving ons met haar bekende warmte. Ze zag aan mij dat ik nu eindelijk gelukkig was. Dank zij haar was ik veel zelfverzekerder geworden; zij had mij van mijn gevoelens voor Simon proberen af te helpen, maar gelukkig was ze daar niet in geslaagd! Ze zag ook wel dat ik uiteindelijk alleen maar mijn hart heb gevolgd.
Esther kon ons uiteraard enkele modellen aanbevelen voor de collectie van Marnix. Misschien Viviane, die kende Simon toch nog wel? Ik keek heel lelijk, die Viviane was me wat te opdringerig en familiair geweest bij Simon. Simon merkte direct mijn reactie, en zei: ‘Nee, zij liever niet, zij past niet zo goed bij deze collectie’ (de schat, zo liegen om mijn gevoelens te sparen). Maar voor de collectie van Nils was het moeilijker, Esther had alleen modellen met modellenmaatjes (niet van die uitgemergelde gevallen, maar toch). Jakob kwam er bij, hij had een fantastisch idee: waarom gebruikten we ons eigen personeel niet, daar zaten toch ook heel mooie mensen bij, maar dan gewone, mooie mensen, met gewone maten. Dat vond ik super gevonden van Jakob, nu het personeel nog overtuigen. Ik zag het zo al voor me, An natuurlijk, misschien Britt (al zou die waarschijnlijk alleen in de kleren van Marnix willen lopen), waarom Lut of Ellen niet, en (haha) Alexander?
SIMON
Het modellen kiezen liet Simon deze keer aan Sara over. Hij had geen oog meer voor vrouwelijk schoon dat niet Sara heette en er niet uitzag als Sara, maar hij wist dat dit bij haar nog altijd heel gevoelig lag. Hij besprak met Jakob diens plan met de gewone modellen; als ze daarvoor gingen, moesten Esther en hij ons personeel wel begeleiden, zodat ze zich wat op hun gemak zouden voelen op de catwalk. Toen alles geregeld was, namen ze afscheid van Esther en Jakob. Het was de moeite niet meer om nog naar Présence te gaan, Sara stelde voor om in de Chocolat wat te gaan drinken. Simon had daar vroeger slechte ervaringen opgedaan, maar Arne werkte er toch niet meer.
Thomas begroette hen vrolijk. Hij had het de laatste tijd niet gemakkelijk gehad, het ging niet goed meer tussen hem en Jana, maar er scheen nu weer iets te ontluiken tussen hem en An.
Simon en Sara vroegen Thomas of hij het idee van het personeel als modellen zag zitten, en hij zag meteen An al showen! Toen ze vroegen of hij ook wilde meedoen, aarzelde hij wat langer, maar als de rest allemaal meedeed, zou hij het ook doen.
Simon vroeg of Sara weer met hem mee ging, maar Sara vond dat ze eindelijk nog eens naar huis moest gaan. Simon vond dit heel spijtig, maar hij begreep het wel. Hij bracht haar tot thuis. Hij mocht nu uiteraard wel binnenkomen (hoe kort was het nog maar geleden dat hij zowat de deur had ingestampt en haar wanhopig zijn liefde had proberen te verklaren…). Sara stelde voor dat zij nu eens zou koken. Vake en Lut hadden vanavond hun ‘Lutrelatie’ bij Lut thuis, dus zij hadden het huis voor hen alleen. Die uitnodiging sloeg Simon natuurlijk niet af. Het koken duurde wel heel lang, want Simon kon het niet laten Sara telkens weer af te leiden met kussen, en strelen.
SARA
Liefste dagboek
Ik was al niet zo’n goede kokkin, maar dit was echt koken met hindernissen! Niet dat ik er iets tegen had, maar het duurde zo wel heel lang eer we aan tafel zaten! Simon was echt in een opdringerige bui, hij liet me geen seconde met rust, kussen, strelen, mij lekkere hapjes voeren, heel grappig, én zalig om te ondergaan. Na het eten was het mijn beurt om Simon wat te verwennen. Al vlug belandden we op de bank, en voor de bank, en achter de bank (die waar ik me nog voor Simon verstopt had, maar met twee was het daar toch aangenamer…). We waren echt in een speelse bui, renden zowat het hele huis door om elkaar te vangen, te kriebelen, te kussen en weer weg te duiken. Telkens we elkaar vasthadden, verdween er weer een kledingstuk. Het leek wel of we strippoker speelden.
SIMON
Simon had Sara nog nooit zo speels gezien, meestal was ze wat voorzichtig en terughoudend, maar vanavond liet ze zich helemaal gaan. Misschien omdat haar eigen huis haar toch vertrouwder aandeed dan zijn wat kille appartement? Hij genoot alleszins van haar enthousiasme, en het wond hem ook enorm op. Toen hij Sara voor de zoveelste keer gevangen had in zijn armen, liet hij haar niet meer los. Hij hield haar stevig vast en kuste haar nu veel intenser. Hij merkte dat zij ook heel opgewonden was, hij tilde haar wat op, en nam haar staande. Dit was weer een hele nieuwe ervaring voor Sara, hij merkte hoe ze ook daar weer van genoot. Zijn Sara, fantastisch toch hoe ze steeds weer op zijn lichaam reageerde, de hitte sloeg door hem heen, wat konden ze elkaar eindeloos doen genieten.
SARA
Mijn liefste dagboek
Elke keer verraste Simon me weer, en ik vond alles even fijn. Ik was nog zo groen in de liefde, maar met Simon leerde ik telkens weer wat bij. Tot nu toe vond ik economie leren het beste wat er bestond, maar dit leerde ik toch veel liever! Ik wilde hem dan ook niet naar zijn huis laten gaan, maar mijn bed was nogal smal voor twee! Het bed van mijn vake was wel breder, maar daar zou ik me toch niet goed in voelen. Simon zei anders dat zo’n smal bed ook heel romantisch kon zijn, je ligt dan zo lekker dicht tegen elkaar aan! In zijn studententijd waren zijn nachten dikwijls genoeg in zo’n bedje geëindigd, op het kot van één van zijn vele veroveringen. Hij was er niet fier op, bekende hij, maar hij wist dus wel uit ervaring dat het echt romantisch was, zo voor een of twee nachtjes! Hij stelde voor om het direct maar eens uit te proberen. Liefste dagboek, doe je ogen dicht, wat nu zal komen heb je nog nooit meegemaakt in mijn kamertje….
SIMON
Simon was alleen maar in haar kamertje geweest toen ze griep had en hij haar had vertroeteld met kippensoep, en haar had ondergestopt. Toen was hij nog bij Helena, maar hield hij al van Sara. Op dat moment kon hij dat nog niet tonen, maar nu kon hij alle registers opentrekken om haar zijn liefde te bewijzen. Haar gele troeteleend, die haar zo dikwijls getroost had, lag op het bed te wachten, maar daar had Sara nu geen behoefte aan, met Simon in haar bed. Ze probeerden samen de stevigheid van haar bed uit en vielen, heel veel later, heel dicht tegen elkaar aan, in slaap. Elke keer dat een van de twee zich ’s nachts omdraaide, draaide de ander mee, met armen en benen om elkaar heen geslagen, twee lichamen die elkaar warm hielden, wakker en slapend.
Steun Vroedvrouwen voor Ecuador www.vvevzw.tk
-
Ponkie
- Super Sterposter
- Berichten: 7019
- Lid geworden op: 28-06-2010 22:41
Dag 8
SARA
Liefste dagboek
Ik heb nog nooit zo goed geslapen in mijn bedje! Het was er dan ook nog nooit zo vol! Simon sliep nog, zo schattig, met zijn haar in de war. Hij was wel erg opgeschoven, ik moest me stevig aan hem vasthouden om niet uit bed te vallen. Wacht, ik zal hem zachtjes wakker kriebelen, dat zal hem leren, zoveel plaats innemen. Ik zal mijn prins eens wakker kussen, andersom dan in het sprookje.
Langzaamaan werd Simon wakker, hij keek wat verdwaasd, wist even niet meer waar hij was. ‘Goeiemorgen mijn prins’ lachte ik hem toe ‘lekker geslapen in mijn bedje? Ik vond het zalig, zo lekker knus dicht bij elkaar’. Simon knorde wat, hij was maar half wakker. Ik liet hem even bekomen, ging beneden vlug voor een ontbijtje zorgen. Daarna stapte ik in de douche. Toen ik daar heerlijk onder de warme straal zachtjes stond te zingen, voelde ik ineens Simon achter mij; hij was nu wel wakker, zelfs heel goed wakker, voelde ik. Ik draaide me naar hem om, we kusten elkaar heel gretig. Dat was weer iets nieuws voor mij, vrijen onder de waterstraal! Ik klampte me aan hem vast, hij klemde me tegen de douchewand. Even vergat ik waar ik was en ging alleen op in Simon. O wat zie ik hem toch graag, en wat kan hij mij doen genieten, gelijk waar en wanneer. Zelfs in de douche……
SIMON
Simon hield Sara nog even vast, dan gingen ze er gauw uit, het werd koud. Voorzichtig droogde hij haar af en sloeg zelf ook een handdoek om. Hij kuste haar teder en zei: ‘Bedankt, je bent zo lief voor mij, ik zie je zo graag’. Sara antwoordde dat zij hem nog veel liever zag.
Ze gingen zich aankleden, en dan rap ontbijten. Helaas wachtte hen weer een drukke dag op Présence. Eerst moesten ze nog aan het personeel vragen of ze mee wilden doen met de modeshow. Gelukkig was An direct enthousiast, zij overtuigde al vlug de anderen om mee te doen, tenminste toch Lut en Hans, en zelfs Ellen! Toen ze bovenkwamen was Britt nog lastiger dan anders, ze leek zelfs overstuur. Ze reageerde helemaal niet als anders, maar zat verslagen achter haar bureau. Zou er iets zijn met de baby? Simon had wel heel hard gelachen toen hij hoorde dat ze zwanger was, maar hij wilde toch niet dat het misging.
Sara wilde vanmiddag een vergadering, om alle zaken nog eens te overlopen, en ze vroeg aan Simon of hij daarvoor wilde zorgen. Hij ging eerst bij Helena langs, zij straalde weer, blijkbaar waren alle problemen met Steven opgelost. Hij gunde het haar, hij hield dan wel niet van haar, maar zag haar ook niet graag ongelukkig. Bij Alexander werd hij minder vriendelijk ontvangen. Hij was nog ijziger dan anders, nog norser, en tegelijk leek hij heel triestig. Toch de baby, of ruzie met Britt? Simon wist dat hij beter niets vroeg, Alexander zou het hem toch niet zeggen. Toen hij terug in zijn kantoor kwam, zat Lieven daar al. Die had nu geen eigen kantoor meer, maar bij Simon was hij nog altijd welkom. Voor één keer kwam hij geen goede raad brengen, maar had hij er zelf nodig. Michèle was er achter gekomen van die brief met instructies, hoe wist hij niet, en nu wilde ze niets meer met hem te maken hebben! Hij had het nu eindelijk eens serieus te pakken van een vrouw. Kon Simon geen goed woordje doen voor hem bij Michèle? Ja, zei Simon, die brief blijft ons achtervolgen, had ge die toch maar nooit geschreven.
SARA
Liefste dagboek
Ik heb met de bank gebeld, en we krabbelen langzaam omhoog uit de diepe put. Arne heeft Ecomoda weer wakker gemaakt, dat hielp natuurlijk ook. Niets dan goed nieuws dus. Het werd tijd dat ik weer eens bij Leon langsging. Het zou hem goed doen als ik eindelijk goed nieuws had. Ik zou best vanmorgen gaan, want vanmiddag was er de vergadering. Arne was heel druk bezig met het regelen van de modeshow, die liet ik best rustig werken. Ik zou aan Simon vragen om met me mee naar zijn ouders te gaan, hij heeft het eindelijk goedgemaakt met Leon, maar is er toch nog niet veel geweest.
Sara ging Simon zoeken in zijn kantoor en ze trof daar ook Lieven aan. Ze viel duidelijk binnen midden in een gesprek, Lieven zat daar als een geslagen hond. Ik vroeg of ik stoorde, ik zou straks wel terugkomen, maar Simon zei: ‘Nee kom binnen, je komt juist goed. Het wordt tijd dat we het eindelijk eens uitpraten, want Lieven en ik hebben jou heel veel pijn gedaan, en dat ik er spijt van heb weet je intussen al, maar kun je het Lieven ook vergeven?’. Ik keek Lieven aan, en voor het eerst zag ik wat menselijkheid in zijn ogen. ‘Ben ik dan geen ding meer, geen poppenkastpoppetje dat aan een draadje hangt waar jullie aan trekken?’ vroeg ik hem, toch nog wat bitter. Lieven verzekerde me dat hij er enorm spijt van had dat hij het zo verknoeid had tussen Simon en mij, dat alles zijn schuld was, en dat hij wilde dat hij alles kon terugdraaien. Maar dat kon hij natuurlijk niet. Ik antwoordde Lieven dat ik nog steeds moeite had om het hem te vergeven, maar dat het omwille van Simon, zijn beste vriend, was dat ik zou proberen wat vriendschappelijker met hem om te gaan.
SIMON
Simon was blij dat het zo verliep tussen Lieven en Sara. Het was toch al een eerste stap.
Hij ging heel graag mee met Sara naar zijn vader. Die wachtte nog altijd op een ruilhart, maar zag er toch wel beter uit. Na het emotionele moment waarop Simon het had goedgemaakt met Leon, hadden ze elkaar nog niet teruggezien. En nu kwamen ze daar samen aan. Leon was blij hen allebei te zien, en zeker toen Sara vertelde dat het al beter begon te gaan bij Présence. Hij zegde dat hij altijd het vertrouwen in Sara had behouden, als er iemand Présence kon redden, was zij het wel. Hij zei dat ze er zo goed uitzag, zo blij en gelukkig. Simon en Sara keken elkaar eens aan, en toen antwoordde Simon dat Leon dat goed gezien had, dat Sara heel gelukkig was, en hijzelf ook, dat ze eindelijk elkaar gevonden hadden, en dat het ook op zakelijk vlak allemaal weer heel goed ging. Sara bevestigde dat ze Simon zijn job als commercieel directeur had teruggegeven, en dat ze samen een ijzersterk team vormden. Het deed Leon wat, dat zagen ze allebei. Bezorgd vroeg Simon of het ging, en of hij Gert moest roepen. Maar Leon deed teken dat dit niet nodig was, het was enkel de emotie. Zijn zoon had zich herpakt, had eindelijk zijn hoofd gebruikt én zijn hart gevolgd. Zijn zegen hadden ze.
SARA
Liefste dagboek
Wat was ik blij na ons bezoek bij Leon. Hij heeft Simon weer helemaal aanvaard, zakelijk, en als zoon. En hij was duidelijk ook heel gelukkig met onze relatie!! Nu kan er helemaal niets meer misgaan: Présence begint weer goed te draaien, Simon en ik dat kan niet beter, en de vader-zoonband is ook weer hersteld! Als Margot nu nog meewil, is alles perfect. En dan maar hopen dat de modeshow zal slagen. Als die lukt, is de kans groot dat Ella zal toehappen, en we naar de Scandinavische markt kunnen uitbreiden. Wow, Sara, dat had ik niet gedacht een half jaar geleden, toen ik nog lelijk was, en alleen maar een persoonlijke assistente waar niemand rekening mee hield. Soms komen dromen uit, en zelfs meer dan dat! Ik wist me met mijn geluk geen blijf, kneep van puur plezier in Simons arm. Hij keek verbaasd opzij, en ik zei dat ik eens moest voelen of ik niet droomde. Simon antwoordde dat ik dan in mijn eigen arm moest knijpen, en niet in de zijne, maar hij lachte erbij. Hij was al even gelukkig als ik. We gingen vlug lunchen, buiten op een terrasje, lekker in de zon. Twee tafeltjes verder zaten Britt en Helena. Zij waren duidelijk veel minder gelukkig. Het ging er heftig aan toe: Britt leek heel boos, Helena keek verbaasd en geschrokken. Wat was er toch met die twee aan de hand? Ik keek eens naar Simon, moesten we daar tussenkomen? Hij aarzelde ook, wilde al opstaan, maar op dat moment barstte Britt in tranen uit. Helena sloeg haar arm om haar vriendin en probeerde haar te troosten. We konden er nu beter niet tussenkomen. Ik zou straks wel eens bij Helena polsen wat er aan de hand was met Britt.
SIMON
Simon vergat even hun eigen geluk. Er was echt iets grondigs mis met Britt. Helena keek op en zag hem zitten. Met haar ogen deed ze teken om niets te zeggen, of dichterbij te komen. Simon en Sara vertrokken naar Présence, plots toch een beetje stil. Zo’n diep verdriet hadden ze bij Britt nog nooit gezien, Britt de onverschillige, de intrigante, de hoogmoedige, nu zo’n hoopje ellende.
Aangekomen bij Présence ging Simon recht naar zijn kantoor, binnen een uur was het vergadering, en er moest nog heel wat gedaan worden. Hij moest zich terug bewijzen als commercieel directeur, wilde er weer staan, zeker tegenover Alexander. Die zou wel weer venijnige opmerkingen maken. Als Alexander tegen hem uitvloog kon Simon ertegen, maar hij moest niet proberen iets verkeerds over Sara te zeggen! Dan zou het zijn beste dag niet zijn! Een half uurtje later kwam Helena binnen, bleek en nog steeds wat overstuur. Ze vertelde dat ze Britt maar naar huis gestuurd had, die was niet meer in staat om te werken. Op Simons vraag wat er aan de hand was, antwoordde ze dat ze het niet kon zeggen, het was te erg wat er gebeurd was, ze moest eerst naar Alexander, ze was geschokt over haar broer.
SARA
Liefste dagboek
Simon kwam binnen, gaf me snel een kus op mijn hoofd, vroeg me om alstublieft de vergadering naar morgen te verschuiven, noch Helena, noch Alexander waren in staat om te vergaderen. Helena was bij Alexander, ze konden haar horen roepen tot buiten. Ik vond dat ik met persoonlijke problemen geen rekening moest houden, iedereen wordt geacht professioneel te zijn, maar dit leek echt wel een noodgeval. Ik antwoordde dat ik akkoord was, maar dan konden wij met twee wel alles overlopen. Er moesten immers nog heel wat beslissingen genomen worden. Dat was weer iets nieuws, Simon en ik samen vergaderen, vroeger kreeg ik opdrachten van hem, nu staan we op hetzelfde niveau (of ik eigenlijk nog een trapje hoger, maar dat wil ik zo niet voelen).
Plots vloog de deur open, Britt kwam binnenstrompelen, haar handen op haar buik, haar benen vol bloed. Ze had duidelijk hulp nodig, Simon belde meteen een ambulance. Ze was niet tot thuis geraakt, en dan maar hier binnengewankeld. Dit zag er absoluut niet goed uit. Gelukkig kwam de 100 heel snel, ze namen Britt mee. Helena was komen toesnellen, zij ging met haar vriendin mee. Alexander hield zich op de achtergrond, Britt wilde hem duidelijk niet rond zich hebben.
SIMON
Présence stond op zijn kop, ambulanciers binnen, Britt afgevoerd, Alexander geen baas meer over zijn gevoelens, Simon keek eens naar Sara, hoe zou ze dat aanpakken, had ze zijn hulp nodig? Maar Sara had alles onder controle, ze keek naar Alexander, vroeg aan de rest van het personeel om naar het cafetaria of terug naar hun kantoor te gaan. Ze ging naar Alexander en vroeg of ze kon helpen. Hij plofte neer in één van de zeteltjes, met tranen in zijn ogen zei hij, bijna onverstaanbaar: ‘Het is allemaal mijn schuld, Britt, de baby, Daniël, ...’. ‘Daniël’ herhaalde Simon, ‘wat heeft hij hiermee te maken?’. Met vlakke stem vertelde Alexander alles, dat hij Daniël had aangereden, niets had durven zeggen, dat hij met dit grote geheim niet meer kon leven, het aan Britt had verteld, dat ze nu een miskraam kreeg door alle emoties, dat hij nu al twee levens, en misschien wel drie had kapotgemaakt.
Simon sloeg zijn arm om Sara, die het duidelijk ook te kwaad kreeg. Alexander, die koele, ijskoude kikker, die eindelijk brak, ze wisten niet hoe ze hem konden troosten of bereiken. Simon deed iets wat hij nog nooit bij Alexander gedaan had, hij ging naast hem zitten en trok hem tegen zich aan om hem te troosten.
SARA
Liefste dagboek
Dit was een heel emotioneel moment, Simon die zijn grootste rivaal probeerde te troosten. Hij had altijd in competitie geleefd met Alexander, sinds die bij hen was komen wonen en hij de liefde van zijn ouders moest delen. En ook in zaken waren het twee kemphanen, die allebei de baas wilde spelen. Maar nu kon Simon dat even allemaal opzijzetten! Hij was mij er nog liever door.
Plots stond Alexander op, spurtte naar zijn kantoor. Hij wilde duidelijk alleen zijn. Ik nam Simon in mijn armen, zo stonden we even stil bij elkaar, nog te bekomen van wat gebeurd was. Hij kuste mij zacht op mijn voorhoofd, ik legde mijn hoofd tegen zijn borst. Wat deed het goed om zo steun bij elkaar te kunnen vinden. Alexander had niemand om hem te steunen, dat moest heel moeilijk zijn. ‘Simon’ zei ik zacht ‘zouden we Margot niet bellen, zij is de enige die tot Alexander kan doordringen, Helena is met Britt mee, maar Alexander zit daar alleen’. Simon deed het direct, Margot beloofde onmiddellijk te komen.
Het was wel heel moeilijk om weer aan het werk te gaan, maar het moest, er was nog zoveel te doen voor de modeshow, de parfumlijn, de voorbereiding voor Denemarken, Ecomoda, en… ik flipte bijna, maar gelukkig kon Simon me kalmeren, met een kus, maar ook met een simpel gebaar, zoals hij dat ook gekund had in de karaokebar in Rijsel.
SIMON
Simon vond zijn Sara een heel dappere meid. Ze voelde zo mee met alles, maar kon alle emoties als het moest van zich afzetten, en zich weer concentreren op haar werk. Het werd haar wel eventjes teveel, maar hij was er toch ook, om haar werk uit handen te nemen. En Arne moest ook maar wat meer uit zijn pijp komen!
Na een uurtje samen werken, belde Simon Helena op. Britt had inderdaad een miskraam gehad, emotioneel was ze een wrak, maar lichamelijk ging het haar wat beter. Ze moest nog een nacht in het ziekenhuis blijven, daarna zou Helena haar meenemen naar haar appartement. Ze mocht nu echt niet alleen blijven. Ze had teveel klappen en verliezen gekregen op een paar dagen, eerst het verhaal van Alexander over Daniël, dan Alexander zelf, die ze niet meer wilde zien, en nu ook nog de baby…
Diep in zijn binnenste dacht Simon dat het zo eigenlijk maar het beste was, wat voor leven zou zo’n baby gekregen hebben, met ouders die elkaar haatten, een rondfladderende moeder, een vader die niet wist hoe hij zich als vader moest gedragen.
Nee, dan zag hij het zichzelf beter doen, met Sara wilde hij echt wel aan kinderen beginnen, nog niet direct, maar hij zag hen toch al als trotse ouders achter de kinderwagen lopen. Nu begon Simon ook al met dagdromen…
SARA
Liefste dagboek
Na een paar uur doorwerken was ik echt moe; het was niet alleen het werk, maar ook alle emoties van de afgelopen uren. Margot was vertrokken met Alexander. Ik verlangde erg naar een warm bad, wat te eten, en mijn zachte bed. Het zou misschien beter zijn als ik eens een nachtje alleen doorbracht, maar Simon, en zijn heerlijke lichaam, waren als een verslaving voor mij. Ik miste hem niet graag, ook niet voor één nacht. Simon stelde voor dat ik met hem mee zou gaan, hij zou mij vertroetelen en voor wat te eten zorgen, maar verder zou hij mij gerust laten, gewoon rustig naast elkaar liggen, zonder meer te verwachten… Hij had niet veel moeite om mij te overtuigen, zo’n rustig avondje vertroeteld worden sprak mij wel aan.
En Simon hield woord, hij liet het bad vollopen, spoot er overvloedig badschuim in zodat ik helemaal onder de belletjes zat, en terwijl ik heerlijk lag te bekomen, zorgde hij voor het eten (natuurlijk van een traiteur). Om de vijf minuten kwam hij bij me kijken, of ik nog iets nodig had, of hij mijn rug moest wassen, of hij de shampoo moest aangeven, of hij een kusje kreeg, … Echt rust had ik niet, maar het was o zo zalig! Ik lag echt te genieten, het maakte mij zo rustig, de zorgen spoelden van mij af. Toen ik uit bad wilde komen, stond Simon klaar met zijn badjas, zodat ik er maar in te stappen had. Hij droogde mijn voeten en benen af, en …stop Simon, denk aan onze afspraak! De schat had het duidelijk moeilijk, maar hij beheerste zich voorbeeldig. In mijn binnenste moest ik erom lachen, ik zou eens kijken hoe lang hij het kon volhouden. Ik was intussen al helemaal opgekikkerd, en niet meer zo moe, maar dat zou ik hem nog niet laten merken….
SIMON
Wat had Sara toch een heerlijk lichaam.. Hij moest zich op iets anders concentreren, hij had haar beloofd om haar gerust te laten! Hij ging dan maar de tafel al dekken, wat afleiding zoeken. Dat beloofde nog wat te worden vanavond! Toch maar een romantisch muziekje opzetten, dat mocht toch wel, dat was toch ook rustgevend. Even later kwam Sara uit de badkamer, in een prachtig niemendalletje, ze deed het er om, zo met zijn gevoelens spelen. Gelukkig gingen ze aan tafel zitten, zo kreeg ze niet in de gaten dat hij zich niet helemaal kon beheersen.
Ze praatten wat na over alle gebeurtenissen van vandaag, het bezoek aan zijn vader, en dan Britt en Alexander. Simon zei dat hij het erg vond dat Britt haar baby kwijt was, maar dat hij haar eigenlijk toch niet kon voorstellen als moeder. Sara daarentegen, hij vond dat zij echt een hele goede moeder zou zijn voor zijn kinderen. Sara schrok even: ‘Zie je mij al als de moeder van je kinderen, ik heb daar ook al over gedroomd, zo’n kleine Simon’, en Simon vulde aan ‘en een kleine Sara’. Zij keken mekaar diep in de ogen, nog meer verliefd.
Sara stond op, en kwam op Simons schoot zitten, dicht tegen hem aan, heel stilletjes, zonder bewegen. Het was zo’n intiem, gelukkig moment.
SARA
Liefste dagboek
Ik droomde bijna weg, zo dicht bij Simons hart. Ik voelde het kloppen, dat gaf me zo’n rust. Ik voelde me zo geborgen bij hem, en dan na dat heerlijk warme bad, ik soesde weg en lag wat te dromen over een gezinnetje, Simon en ik, en twee of drie kindjes, even stoer als Simon, even schattig als hij. Na een tijdje begon Simon wat te draaien, hij zat niet echt gemakkelijk, de lieve schat. Hij vroeg of hij me naar bed zou dragen, ik vond dat een heel goed idee. Hij legde me zachtjes neer en dekte me toe. Hij ging nog wat opruimen en ook een bad nemen. Ik was al half in slaap, maar vroeg nog aan Simon: ‘Blijf je niet te lang weg, alsjeblieft’.
SIMON
Simon keek vertederd naar de slapende Sara. Hij kroop gauw onder de lakens, dicht tegen haar aan. Zij kreunde wat in haar slaap, draaide zich direct tegen hem aan. Simon sloeg zijn armen om haar heen en zo, dicht tegen elkaar bleven ze liggen. Simon kon nog niet slapen, hij lag Sara maar te bewonderen. Haar zachte lichaam tegen hem aan, en alleen dat kleine nachtkleedje aan, het wond hem op, hij kon er niets aan doen. Het koste hem heel wat moeite, maar hij kon en zou zich beheersen. Sara werd half wakker, duwde haar onderlichaam tegen hem aan. Oei, betrapt Simon. Zo, half slapend, half wakker kuste ze hem en streelde loom zijn lichaam. Ze schoof wat dieper naar beneden, streelde nu ook zachtjes wat hem verraadde. Sara, liefste, dit is echt te veel, nu kon Simon zich niet meer beheersen, hij begon haar ook te kussen en te strelen, maar hij deed het net als zij, heel zachtjes. Toen hij merkte dat zij ook opgewonden geraakte, nam hij heel zacht en teder bezit van haar. En zo, uiterst langzaam, maar zo heerlijk, kwamen ze na wat een eeuwigheid leek, allebei klaar. Ze bleven nog lang ineengestrengeld liggen, en hadden verder een heerlijke, rustige nacht, waarbij ze allebei droomden van een huis vol eigen kindjes.
Dag 9
SARA
Liefste dagboek
Ik had heerlijk geslapen vannacht, lekker lang en zo warm naast Simon. Ik was helemaal verkwikt en klaar voor weer een lange dag werken. Ik lag nog wat na te genieten van mijn dromen vannacht, over Simon, en kleine Simon, en kleine Sara, en nog kleinere, ja hoe heette die nu ook alweer in mijn droom? Wij woonden in een heel mooi huis, maar toch knus en gezellig, met een prachtige, grote tuin waarin de kindjes konden ravotten… En Simon was zo’n fantastische papa, hij wandelde rond met de kleinste op zijn arm, speelde met de bal, zong een liedje voor hen, veegde tussendoor een snottebel weg… O, ik hoop maar dat deze droom ook eens zal uitkomen, ik zie het al helemaal voor mijn ogen. Maar nu gedaan met dromen en dagdromen Sara, er moet gewerkt worden. Rap gaan douchen en het ontbijt klaarzetten voor mijn prins die nog in dromenland is.
Zo klaar, aangekleed en opgemaakt, nu mijn prins nog wakker kussen!
SIMON
Simon lag nog diep in slaap. Ook hij lag te dromen over een mooie toekomst met Sara, maar hij droomde over hun huwelijk, Sara in een oogverblindende trouwjurk, hij aan het altaar, de kus na het jawoord, het donderende applaus van alle aanwezigen, die Simon, Simon, Simon begonnen te scanderen. Dat laatste was raar en dat was ook het einde van zijn droom: het was Sara die aan zijn bed ‘Simon, Simon’ aan het zeggen was! ‘Hé schone slaper’, zei ze, ‘hoog tijd om wakker te worden. Ik ben al helemaal klaar om te vertrekken, ik heb een vroege afspraak met een stoffenleverancier’. ‘Maar Sara’ klaagde Simon ‘mij hier zomaar achterlaten, geef me eerst een dikke kus, en een knuffel’. ‘Graag’ zei Sara, ‘maar meer kan het echt niet worden. Spaar je energie maar op tot vanavond, ik kijk er al naar uit’. En daar moest Simon het mee doen. Hij kwam ook maar uit bed, dacht nog aan die mooie droom. Misschien was het wel tijd om Sara ten huwelijk te vragen? Hij wilde alleen nog een goed moment afwachten, misschien na de modeshow, als de stress van haar afgevallen was, en ze hopelijk het contract met Denemarken binnen hadden. Hij kon ondertussen al voorbereidingen treffen, op zoek gaan naar een verlovingsring die bij Sara paste: niets te opzichtig, een eenvoudige zilveren ring met een klein steentje zou ideaal zijn. Hij zou vanmorgen al eens bij een juwelier gaan kijken, hij verheugde zich er op, hij en Sara verloofd, dit keer echt uit liefde, en niet omdat het moest zoals bij Helena.
SARA
Liefste dagboek
Ik vond het niet leuk om Simon zo alleen achter te laten, maar ja, de plicht riep! Ik had een vergadering met Arne en Nils en een stoffenfabrikant voor Ecomoda. Het was een belangrijke afspraak, het ging over de stoffen voor Nils’ collectie als die in grote aantallen zou uitgebracht worden. Nils mocht beslissen over de keuze van de stoffen, en Arne en ik bedongen een heel gunstige prijs. Als de modeshow aansloeg, zou de fabrikant onmiddellijk leveren, en kon de productie beginnen, met of zonder Ella, maar liefst met natuurlijk.
Na de vergadering ging ik eens kijken in Simons kantoor, maar gek, hij was er nog niet. Waar zou hij uithangen, toch niet terug in slaap gevallen, zeker?
Alexander en Helena waren er ook niet, Helena zou wel bij Britt blijven, en Alexander, ja, die zat waarschijnlijk nog zo diep in de put, die durfde zich misschien niet meer vertonen.
Michèle kwam met mij praten over de brief van Lieven en dat ze niet meer met hem kon samenwerken. Ik zei dat ze toch nog even moest doorbijten, tot de parfumlijn helemaal op punt stond. Hoe ze op persoonlijk vlak met Lieven wilde omgaan, moest ze zelf beslissen, maar op professioneel vlak moest ze zich tegen haar afkeer voor Lieven zetten. Als ik nog door één deur kon met Lieven, dan moest Michèle dat toch ook kunnen, per slot van rekening had hij niet Michèle, maar mij gekwetst. Ik zei ook nog dat ik wel vond dat zij een positieve invloed op Lieven scheen te hebben, hij deed niet meer zo arrogant en uit de hoogte.
Michèle was nog niet buiten, of Helena kwam binnen. Margot was bij Britt, dus kwam Helena werken. Britt had al iets van haar oude veerkracht teruggevonden, maar ze was nog altijd razend kwaad op Alexander. Niet te verwonderen, na wat hij gedaan had. Waar Alexander was, wist niemand. Ondergedoken, weggevlucht, ….?
Oef, het was wel druk vandaag. Toch nog vlug gaan kijken bij Simon. Ja, nu was hij er wel, hij zat te stralen achter zijn bureau.
SIMON
Simon was die ochtend recht naar de juwelier gegaan. Hij kwam daar wel meer, de juwelier dacht Simons smaak te kennen, of eigenlijk Helena’s smaak. Maar nu wilde Simon iets heel anders, een verlovingsring, eenvoudig, niet opvallend, maar toch mooi en uniek. De juwelier liet hem een aantal modellen zien. Simon stond heel lang te aarzelen en te kiezen, maar uiteindelijk vond hij precies wat hij zocht, een prachtige zilveren ring, met drie kleine, schitterende, blauwe steentjes. Dit was echt iets voor Sara. Nu de inscriptie nog. Simon koos de mooie, sierlijke letters uit. Hij wilde er enkel de letters S en S opzetten, maar wel ineengestrengeld, als symbool voor hun liefde.
Hij was wat te laat op kantoor, maar hij was zo gelukkig met zijn besluit om Sara ten huwelijk te vragen en met zijn keuze van de ring. Hij hoopte dat Sara ja zou zeggen, maar zou toch maar echt zeker zijn als hij het haar hoorde zeggen… Hij kon bijna niet wachten, maar het moest toch op een ideaal moment zijn, niet zomaar eventjes tussendoor.
Op dat ogenblik kwam Sara binnen. Simon, die heel de tijd met zijn gedachten bij haar geweest was, keek haar superverliefd aan, zijn ogen tintelden, en rond zijn mond kwam dat lachje waar Sara altijd voor smolt. Vlug liep ze achter zijn bureau, ze kusten mekaar heel intens en lang op de mond. Even vergaten ze Présence, even waren zij twee het middelpunt van de wereld, zelfs de enigen op de wereld!
SARA
Liefste dagboek
Toen we daar zo innig verstrengeld bij elkaar stonden, ging plots de telefoon. Het was Margot, die Simon heel opgewonden,vertelde dat er een ruilhart was voor Leon. Leon moest zo vlug mogelijk naar het ziekenhuis komen, de operatie zou binnen enkele uren gebeuren. Een ambulance zou Leon komen halen en naar het ziekenhuis brengen. Simon zei dat hij ook direct naar het ziekenhuis zou komen. Wat een geluk dat Simon en Leon het weer goedgemaakt hadden, anders had Simon er misschien niet eens mogen bij zijn, en het was toch nog altijd een riskante operatie. Stel dat er iets misging, en dat Leon Simon niet vergeven had, dan zou hij dat voor altijd met zich meedragen. Ik stelde Simon voor om mee te gaan, maar het mocht niet te druk worden in het ziekenhuis. Zo’n operatie kon erg lang duren, Simon zou me op de hoogte houden. Hij was heel zenuwachtig, gaf me vlug een kus, ik gaf hem nog een knuffel om hem moed in te spreken. Hij vertrok zo vlug mogelijk.
Ik ging Helena verwittigen, Leon was toch bijna haar tweede vader. Zij was ook heel opgewonden, wilde meteen naar het ziekenhuis vertrekken. Ze gaf nog vlug de sleutel van haar appartement, iemand moest naar Britt gaan, nu Margot daar weg was. Gelukkig was Lut bereid om te gaan kijken en daarna kon Gert het overnemen. Die had nu toch niets te doen, met Leon in het ziekenhuis. Présence leek wel verlaten en dat met nog zoveel werk te verzetten! Maar uiteraard ging Leon voor!
SIMON
Simon haastte zich naar het ziekenhuis, hij kwam bijna tegelijk met Margot en Leon aan. Hij omhelsde zijn vader, met de tranen in zijn ogen, en wenste hem heel veel sterkte. Hij beloofde bij Margot te blijven tot zijn vader weer uit de operatiezaal kwam. Ze zouden hem samen opwachten, het zou goed komen, daar moesten ze allemaal in geloven. Het werden spannende, zenuwslopende uren voor Simon, Margot en Helena. Alexander hadden ze nog steeds niet kunnen bereiken. Margot was een instorting nabij, ze kon de spanning haast niet meer dragen. Na bijna drie uur kwam de dokter eindelijk bij hen: de operatie was geslaagd, Leon kwam weer bij. Het was nu afwachten of het hart niet zou afgestoten worden. De eerste uren waren cruciaal, maar het zag er positief uit. Ze mochten om de beurt een paar minuutjes bij Leon, met mondmasker om infecties te voorkomen. Het werden emotionele momenten voor Simon, zijn vader daar te zien liggen, zo bleek en bewegingsloos, verbonden aan allerhande apparaten en slangetjes. Simon belde zo vlug mogelijk Sara, met trillende stem bracht hij verslag uit. Nu kon hij haar steun wel gebruiken, zou Sara alstublieft willen komen. Sara kwam zo vlug mogelijk, hield hem stevig vast om hem zo te troosten en te steunen. Helena had een arm om Margot geslagen, zo zaten ze stil te wachten op verder nieuws. Af en toe kwam een dokter of een verpleegster langs om hen te vertellen hoe het evolueerde. Na nog een paar uur kwam het verlossende nieuws dat het acute gevaar geweken was. Vanaf nu zou het langzaam aan bergop gaan. Ze waren allemaal uitgeput. Margot bleef bij Leon, maar Simon en Sara gingen naar huis. Het had geen zin om daar allemaal te blijven. Margot zou Simon bellen als het nodig was. Stilletjes gingen Simon en Sara naar huis. Wat was Simon blij dat hij Sara bij zich had, zij was nu de sterke rots waar hij op kon steunen, zij was zijn liefste, die hem kon troosten, en moed kon inspreken. Uitgeput gingen ze slapen, de gsm vlak bij het bed.
SARA
Liefste dagboek
Ik heb nog nooit zo goed geslapen in mijn bedje! Het was er dan ook nog nooit zo vol! Simon sliep nog, zo schattig, met zijn haar in de war. Hij was wel erg opgeschoven, ik moest me stevig aan hem vasthouden om niet uit bed te vallen. Wacht, ik zal hem zachtjes wakker kriebelen, dat zal hem leren, zoveel plaats innemen. Ik zal mijn prins eens wakker kussen, andersom dan in het sprookje.
Langzaamaan werd Simon wakker, hij keek wat verdwaasd, wist even niet meer waar hij was. ‘Goeiemorgen mijn prins’ lachte ik hem toe ‘lekker geslapen in mijn bedje? Ik vond het zalig, zo lekker knus dicht bij elkaar’. Simon knorde wat, hij was maar half wakker. Ik liet hem even bekomen, ging beneden vlug voor een ontbijtje zorgen. Daarna stapte ik in de douche. Toen ik daar heerlijk onder de warme straal zachtjes stond te zingen, voelde ik ineens Simon achter mij; hij was nu wel wakker, zelfs heel goed wakker, voelde ik. Ik draaide me naar hem om, we kusten elkaar heel gretig. Dat was weer iets nieuws voor mij, vrijen onder de waterstraal! Ik klampte me aan hem vast, hij klemde me tegen de douchewand. Even vergat ik waar ik was en ging alleen op in Simon. O wat zie ik hem toch graag, en wat kan hij mij doen genieten, gelijk waar en wanneer. Zelfs in de douche……
SIMON
Simon hield Sara nog even vast, dan gingen ze er gauw uit, het werd koud. Voorzichtig droogde hij haar af en sloeg zelf ook een handdoek om. Hij kuste haar teder en zei: ‘Bedankt, je bent zo lief voor mij, ik zie je zo graag’. Sara antwoordde dat zij hem nog veel liever zag.
Ze gingen zich aankleden, en dan rap ontbijten. Helaas wachtte hen weer een drukke dag op Présence. Eerst moesten ze nog aan het personeel vragen of ze mee wilden doen met de modeshow. Gelukkig was An direct enthousiast, zij overtuigde al vlug de anderen om mee te doen, tenminste toch Lut en Hans, en zelfs Ellen! Toen ze bovenkwamen was Britt nog lastiger dan anders, ze leek zelfs overstuur. Ze reageerde helemaal niet als anders, maar zat verslagen achter haar bureau. Zou er iets zijn met de baby? Simon had wel heel hard gelachen toen hij hoorde dat ze zwanger was, maar hij wilde toch niet dat het misging.
Sara wilde vanmiddag een vergadering, om alle zaken nog eens te overlopen, en ze vroeg aan Simon of hij daarvoor wilde zorgen. Hij ging eerst bij Helena langs, zij straalde weer, blijkbaar waren alle problemen met Steven opgelost. Hij gunde het haar, hij hield dan wel niet van haar, maar zag haar ook niet graag ongelukkig. Bij Alexander werd hij minder vriendelijk ontvangen. Hij was nog ijziger dan anders, nog norser, en tegelijk leek hij heel triestig. Toch de baby, of ruzie met Britt? Simon wist dat hij beter niets vroeg, Alexander zou het hem toch niet zeggen. Toen hij terug in zijn kantoor kwam, zat Lieven daar al. Die had nu geen eigen kantoor meer, maar bij Simon was hij nog altijd welkom. Voor één keer kwam hij geen goede raad brengen, maar had hij er zelf nodig. Michèle was er achter gekomen van die brief met instructies, hoe wist hij niet, en nu wilde ze niets meer met hem te maken hebben! Hij had het nu eindelijk eens serieus te pakken van een vrouw. Kon Simon geen goed woordje doen voor hem bij Michèle? Ja, zei Simon, die brief blijft ons achtervolgen, had ge die toch maar nooit geschreven.
SARA
Liefste dagboek
Ik heb met de bank gebeld, en we krabbelen langzaam omhoog uit de diepe put. Arne heeft Ecomoda weer wakker gemaakt, dat hielp natuurlijk ook. Niets dan goed nieuws dus. Het werd tijd dat ik weer eens bij Leon langsging. Het zou hem goed doen als ik eindelijk goed nieuws had. Ik zou best vanmorgen gaan, want vanmiddag was er de vergadering. Arne was heel druk bezig met het regelen van de modeshow, die liet ik best rustig werken. Ik zou aan Simon vragen om met me mee naar zijn ouders te gaan, hij heeft het eindelijk goedgemaakt met Leon, maar is er toch nog niet veel geweest.
Sara ging Simon zoeken in zijn kantoor en ze trof daar ook Lieven aan. Ze viel duidelijk binnen midden in een gesprek, Lieven zat daar als een geslagen hond. Ik vroeg of ik stoorde, ik zou straks wel terugkomen, maar Simon zei: ‘Nee kom binnen, je komt juist goed. Het wordt tijd dat we het eindelijk eens uitpraten, want Lieven en ik hebben jou heel veel pijn gedaan, en dat ik er spijt van heb weet je intussen al, maar kun je het Lieven ook vergeven?’. Ik keek Lieven aan, en voor het eerst zag ik wat menselijkheid in zijn ogen. ‘Ben ik dan geen ding meer, geen poppenkastpoppetje dat aan een draadje hangt waar jullie aan trekken?’ vroeg ik hem, toch nog wat bitter. Lieven verzekerde me dat hij er enorm spijt van had dat hij het zo verknoeid had tussen Simon en mij, dat alles zijn schuld was, en dat hij wilde dat hij alles kon terugdraaien. Maar dat kon hij natuurlijk niet. Ik antwoordde Lieven dat ik nog steeds moeite had om het hem te vergeven, maar dat het omwille van Simon, zijn beste vriend, was dat ik zou proberen wat vriendschappelijker met hem om te gaan.
SIMON
Simon was blij dat het zo verliep tussen Lieven en Sara. Het was toch al een eerste stap.
Hij ging heel graag mee met Sara naar zijn vader. Die wachtte nog altijd op een ruilhart, maar zag er toch wel beter uit. Na het emotionele moment waarop Simon het had goedgemaakt met Leon, hadden ze elkaar nog niet teruggezien. En nu kwamen ze daar samen aan. Leon was blij hen allebei te zien, en zeker toen Sara vertelde dat het al beter begon te gaan bij Présence. Hij zegde dat hij altijd het vertrouwen in Sara had behouden, als er iemand Présence kon redden, was zij het wel. Hij zei dat ze er zo goed uitzag, zo blij en gelukkig. Simon en Sara keken elkaar eens aan, en toen antwoordde Simon dat Leon dat goed gezien had, dat Sara heel gelukkig was, en hijzelf ook, dat ze eindelijk elkaar gevonden hadden, en dat het ook op zakelijk vlak allemaal weer heel goed ging. Sara bevestigde dat ze Simon zijn job als commercieel directeur had teruggegeven, en dat ze samen een ijzersterk team vormden. Het deed Leon wat, dat zagen ze allebei. Bezorgd vroeg Simon of het ging, en of hij Gert moest roepen. Maar Leon deed teken dat dit niet nodig was, het was enkel de emotie. Zijn zoon had zich herpakt, had eindelijk zijn hoofd gebruikt én zijn hart gevolgd. Zijn zegen hadden ze.
SARA
Liefste dagboek
Wat was ik blij na ons bezoek bij Leon. Hij heeft Simon weer helemaal aanvaard, zakelijk, en als zoon. En hij was duidelijk ook heel gelukkig met onze relatie!! Nu kan er helemaal niets meer misgaan: Présence begint weer goed te draaien, Simon en ik dat kan niet beter, en de vader-zoonband is ook weer hersteld! Als Margot nu nog meewil, is alles perfect. En dan maar hopen dat de modeshow zal slagen. Als die lukt, is de kans groot dat Ella zal toehappen, en we naar de Scandinavische markt kunnen uitbreiden. Wow, Sara, dat had ik niet gedacht een half jaar geleden, toen ik nog lelijk was, en alleen maar een persoonlijke assistente waar niemand rekening mee hield. Soms komen dromen uit, en zelfs meer dan dat! Ik wist me met mijn geluk geen blijf, kneep van puur plezier in Simons arm. Hij keek verbaasd opzij, en ik zei dat ik eens moest voelen of ik niet droomde. Simon antwoordde dat ik dan in mijn eigen arm moest knijpen, en niet in de zijne, maar hij lachte erbij. Hij was al even gelukkig als ik. We gingen vlug lunchen, buiten op een terrasje, lekker in de zon. Twee tafeltjes verder zaten Britt en Helena. Zij waren duidelijk veel minder gelukkig. Het ging er heftig aan toe: Britt leek heel boos, Helena keek verbaasd en geschrokken. Wat was er toch met die twee aan de hand? Ik keek eens naar Simon, moesten we daar tussenkomen? Hij aarzelde ook, wilde al opstaan, maar op dat moment barstte Britt in tranen uit. Helena sloeg haar arm om haar vriendin en probeerde haar te troosten. We konden er nu beter niet tussenkomen. Ik zou straks wel eens bij Helena polsen wat er aan de hand was met Britt.
SIMON
Simon vergat even hun eigen geluk. Er was echt iets grondigs mis met Britt. Helena keek op en zag hem zitten. Met haar ogen deed ze teken om niets te zeggen, of dichterbij te komen. Simon en Sara vertrokken naar Présence, plots toch een beetje stil. Zo’n diep verdriet hadden ze bij Britt nog nooit gezien, Britt de onverschillige, de intrigante, de hoogmoedige, nu zo’n hoopje ellende.
Aangekomen bij Présence ging Simon recht naar zijn kantoor, binnen een uur was het vergadering, en er moest nog heel wat gedaan worden. Hij moest zich terug bewijzen als commercieel directeur, wilde er weer staan, zeker tegenover Alexander. Die zou wel weer venijnige opmerkingen maken. Als Alexander tegen hem uitvloog kon Simon ertegen, maar hij moest niet proberen iets verkeerds over Sara te zeggen! Dan zou het zijn beste dag niet zijn! Een half uurtje later kwam Helena binnen, bleek en nog steeds wat overstuur. Ze vertelde dat ze Britt maar naar huis gestuurd had, die was niet meer in staat om te werken. Op Simons vraag wat er aan de hand was, antwoordde ze dat ze het niet kon zeggen, het was te erg wat er gebeurd was, ze moest eerst naar Alexander, ze was geschokt over haar broer.
SARA
Liefste dagboek
Simon kwam binnen, gaf me snel een kus op mijn hoofd, vroeg me om alstublieft de vergadering naar morgen te verschuiven, noch Helena, noch Alexander waren in staat om te vergaderen. Helena was bij Alexander, ze konden haar horen roepen tot buiten. Ik vond dat ik met persoonlijke problemen geen rekening moest houden, iedereen wordt geacht professioneel te zijn, maar dit leek echt wel een noodgeval. Ik antwoordde dat ik akkoord was, maar dan konden wij met twee wel alles overlopen. Er moesten immers nog heel wat beslissingen genomen worden. Dat was weer iets nieuws, Simon en ik samen vergaderen, vroeger kreeg ik opdrachten van hem, nu staan we op hetzelfde niveau (of ik eigenlijk nog een trapje hoger, maar dat wil ik zo niet voelen).
Plots vloog de deur open, Britt kwam binnenstrompelen, haar handen op haar buik, haar benen vol bloed. Ze had duidelijk hulp nodig, Simon belde meteen een ambulance. Ze was niet tot thuis geraakt, en dan maar hier binnengewankeld. Dit zag er absoluut niet goed uit. Gelukkig kwam de 100 heel snel, ze namen Britt mee. Helena was komen toesnellen, zij ging met haar vriendin mee. Alexander hield zich op de achtergrond, Britt wilde hem duidelijk niet rond zich hebben.
SIMON
Présence stond op zijn kop, ambulanciers binnen, Britt afgevoerd, Alexander geen baas meer over zijn gevoelens, Simon keek eens naar Sara, hoe zou ze dat aanpakken, had ze zijn hulp nodig? Maar Sara had alles onder controle, ze keek naar Alexander, vroeg aan de rest van het personeel om naar het cafetaria of terug naar hun kantoor te gaan. Ze ging naar Alexander en vroeg of ze kon helpen. Hij plofte neer in één van de zeteltjes, met tranen in zijn ogen zei hij, bijna onverstaanbaar: ‘Het is allemaal mijn schuld, Britt, de baby, Daniël, ...’. ‘Daniël’ herhaalde Simon, ‘wat heeft hij hiermee te maken?’. Met vlakke stem vertelde Alexander alles, dat hij Daniël had aangereden, niets had durven zeggen, dat hij met dit grote geheim niet meer kon leven, het aan Britt had verteld, dat ze nu een miskraam kreeg door alle emoties, dat hij nu al twee levens, en misschien wel drie had kapotgemaakt.
Simon sloeg zijn arm om Sara, die het duidelijk ook te kwaad kreeg. Alexander, die koele, ijskoude kikker, die eindelijk brak, ze wisten niet hoe ze hem konden troosten of bereiken. Simon deed iets wat hij nog nooit bij Alexander gedaan had, hij ging naast hem zitten en trok hem tegen zich aan om hem te troosten.
SARA
Liefste dagboek
Dit was een heel emotioneel moment, Simon die zijn grootste rivaal probeerde te troosten. Hij had altijd in competitie geleefd met Alexander, sinds die bij hen was komen wonen en hij de liefde van zijn ouders moest delen. En ook in zaken waren het twee kemphanen, die allebei de baas wilde spelen. Maar nu kon Simon dat even allemaal opzijzetten! Hij was mij er nog liever door.
Plots stond Alexander op, spurtte naar zijn kantoor. Hij wilde duidelijk alleen zijn. Ik nam Simon in mijn armen, zo stonden we even stil bij elkaar, nog te bekomen van wat gebeurd was. Hij kuste mij zacht op mijn voorhoofd, ik legde mijn hoofd tegen zijn borst. Wat deed het goed om zo steun bij elkaar te kunnen vinden. Alexander had niemand om hem te steunen, dat moest heel moeilijk zijn. ‘Simon’ zei ik zacht ‘zouden we Margot niet bellen, zij is de enige die tot Alexander kan doordringen, Helena is met Britt mee, maar Alexander zit daar alleen’. Simon deed het direct, Margot beloofde onmiddellijk te komen.
Het was wel heel moeilijk om weer aan het werk te gaan, maar het moest, er was nog zoveel te doen voor de modeshow, de parfumlijn, de voorbereiding voor Denemarken, Ecomoda, en… ik flipte bijna, maar gelukkig kon Simon me kalmeren, met een kus, maar ook met een simpel gebaar, zoals hij dat ook gekund had in de karaokebar in Rijsel.
SIMON
Simon vond zijn Sara een heel dappere meid. Ze voelde zo mee met alles, maar kon alle emoties als het moest van zich afzetten, en zich weer concentreren op haar werk. Het werd haar wel eventjes teveel, maar hij was er toch ook, om haar werk uit handen te nemen. En Arne moest ook maar wat meer uit zijn pijp komen!
Na een uurtje samen werken, belde Simon Helena op. Britt had inderdaad een miskraam gehad, emotioneel was ze een wrak, maar lichamelijk ging het haar wat beter. Ze moest nog een nacht in het ziekenhuis blijven, daarna zou Helena haar meenemen naar haar appartement. Ze mocht nu echt niet alleen blijven. Ze had teveel klappen en verliezen gekregen op een paar dagen, eerst het verhaal van Alexander over Daniël, dan Alexander zelf, die ze niet meer wilde zien, en nu ook nog de baby…
Diep in zijn binnenste dacht Simon dat het zo eigenlijk maar het beste was, wat voor leven zou zo’n baby gekregen hebben, met ouders die elkaar haatten, een rondfladderende moeder, een vader die niet wist hoe hij zich als vader moest gedragen.
Nee, dan zag hij het zichzelf beter doen, met Sara wilde hij echt wel aan kinderen beginnen, nog niet direct, maar hij zag hen toch al als trotse ouders achter de kinderwagen lopen. Nu begon Simon ook al met dagdromen…
SARA
Liefste dagboek
Na een paar uur doorwerken was ik echt moe; het was niet alleen het werk, maar ook alle emoties van de afgelopen uren. Margot was vertrokken met Alexander. Ik verlangde erg naar een warm bad, wat te eten, en mijn zachte bed. Het zou misschien beter zijn als ik eens een nachtje alleen doorbracht, maar Simon, en zijn heerlijke lichaam, waren als een verslaving voor mij. Ik miste hem niet graag, ook niet voor één nacht. Simon stelde voor dat ik met hem mee zou gaan, hij zou mij vertroetelen en voor wat te eten zorgen, maar verder zou hij mij gerust laten, gewoon rustig naast elkaar liggen, zonder meer te verwachten… Hij had niet veel moeite om mij te overtuigen, zo’n rustig avondje vertroeteld worden sprak mij wel aan.
En Simon hield woord, hij liet het bad vollopen, spoot er overvloedig badschuim in zodat ik helemaal onder de belletjes zat, en terwijl ik heerlijk lag te bekomen, zorgde hij voor het eten (natuurlijk van een traiteur). Om de vijf minuten kwam hij bij me kijken, of ik nog iets nodig had, of hij mijn rug moest wassen, of hij de shampoo moest aangeven, of hij een kusje kreeg, … Echt rust had ik niet, maar het was o zo zalig! Ik lag echt te genieten, het maakte mij zo rustig, de zorgen spoelden van mij af. Toen ik uit bad wilde komen, stond Simon klaar met zijn badjas, zodat ik er maar in te stappen had. Hij droogde mijn voeten en benen af, en …stop Simon, denk aan onze afspraak! De schat had het duidelijk moeilijk, maar hij beheerste zich voorbeeldig. In mijn binnenste moest ik erom lachen, ik zou eens kijken hoe lang hij het kon volhouden. Ik was intussen al helemaal opgekikkerd, en niet meer zo moe, maar dat zou ik hem nog niet laten merken….
SIMON
Wat had Sara toch een heerlijk lichaam.. Hij moest zich op iets anders concentreren, hij had haar beloofd om haar gerust te laten! Hij ging dan maar de tafel al dekken, wat afleiding zoeken. Dat beloofde nog wat te worden vanavond! Toch maar een romantisch muziekje opzetten, dat mocht toch wel, dat was toch ook rustgevend. Even later kwam Sara uit de badkamer, in een prachtig niemendalletje, ze deed het er om, zo met zijn gevoelens spelen. Gelukkig gingen ze aan tafel zitten, zo kreeg ze niet in de gaten dat hij zich niet helemaal kon beheersen.
Ze praatten wat na over alle gebeurtenissen van vandaag, het bezoek aan zijn vader, en dan Britt en Alexander. Simon zei dat hij het erg vond dat Britt haar baby kwijt was, maar dat hij haar eigenlijk toch niet kon voorstellen als moeder. Sara daarentegen, hij vond dat zij echt een hele goede moeder zou zijn voor zijn kinderen. Sara schrok even: ‘Zie je mij al als de moeder van je kinderen, ik heb daar ook al over gedroomd, zo’n kleine Simon’, en Simon vulde aan ‘en een kleine Sara’. Zij keken mekaar diep in de ogen, nog meer verliefd.
Sara stond op, en kwam op Simons schoot zitten, dicht tegen hem aan, heel stilletjes, zonder bewegen. Het was zo’n intiem, gelukkig moment.
SARA
Liefste dagboek
Ik droomde bijna weg, zo dicht bij Simons hart. Ik voelde het kloppen, dat gaf me zo’n rust. Ik voelde me zo geborgen bij hem, en dan na dat heerlijk warme bad, ik soesde weg en lag wat te dromen over een gezinnetje, Simon en ik, en twee of drie kindjes, even stoer als Simon, even schattig als hij. Na een tijdje begon Simon wat te draaien, hij zat niet echt gemakkelijk, de lieve schat. Hij vroeg of hij me naar bed zou dragen, ik vond dat een heel goed idee. Hij legde me zachtjes neer en dekte me toe. Hij ging nog wat opruimen en ook een bad nemen. Ik was al half in slaap, maar vroeg nog aan Simon: ‘Blijf je niet te lang weg, alsjeblieft’.
SIMON
Simon keek vertederd naar de slapende Sara. Hij kroop gauw onder de lakens, dicht tegen haar aan. Zij kreunde wat in haar slaap, draaide zich direct tegen hem aan. Simon sloeg zijn armen om haar heen en zo, dicht tegen elkaar bleven ze liggen. Simon kon nog niet slapen, hij lag Sara maar te bewonderen. Haar zachte lichaam tegen hem aan, en alleen dat kleine nachtkleedje aan, het wond hem op, hij kon er niets aan doen. Het koste hem heel wat moeite, maar hij kon en zou zich beheersen. Sara werd half wakker, duwde haar onderlichaam tegen hem aan. Oei, betrapt Simon. Zo, half slapend, half wakker kuste ze hem en streelde loom zijn lichaam. Ze schoof wat dieper naar beneden, streelde nu ook zachtjes wat hem verraadde. Sara, liefste, dit is echt te veel, nu kon Simon zich niet meer beheersen, hij begon haar ook te kussen en te strelen, maar hij deed het net als zij, heel zachtjes. Toen hij merkte dat zij ook opgewonden geraakte, nam hij heel zacht en teder bezit van haar. En zo, uiterst langzaam, maar zo heerlijk, kwamen ze na wat een eeuwigheid leek, allebei klaar. Ze bleven nog lang ineengestrengeld liggen, en hadden verder een heerlijke, rustige nacht, waarbij ze allebei droomden van een huis vol eigen kindjes.
Dag 9
SARA
Liefste dagboek
Ik had heerlijk geslapen vannacht, lekker lang en zo warm naast Simon. Ik was helemaal verkwikt en klaar voor weer een lange dag werken. Ik lag nog wat na te genieten van mijn dromen vannacht, over Simon, en kleine Simon, en kleine Sara, en nog kleinere, ja hoe heette die nu ook alweer in mijn droom? Wij woonden in een heel mooi huis, maar toch knus en gezellig, met een prachtige, grote tuin waarin de kindjes konden ravotten… En Simon was zo’n fantastische papa, hij wandelde rond met de kleinste op zijn arm, speelde met de bal, zong een liedje voor hen, veegde tussendoor een snottebel weg… O, ik hoop maar dat deze droom ook eens zal uitkomen, ik zie het al helemaal voor mijn ogen. Maar nu gedaan met dromen en dagdromen Sara, er moet gewerkt worden. Rap gaan douchen en het ontbijt klaarzetten voor mijn prins die nog in dromenland is.
Zo klaar, aangekleed en opgemaakt, nu mijn prins nog wakker kussen!
SIMON
Simon lag nog diep in slaap. Ook hij lag te dromen over een mooie toekomst met Sara, maar hij droomde over hun huwelijk, Sara in een oogverblindende trouwjurk, hij aan het altaar, de kus na het jawoord, het donderende applaus van alle aanwezigen, die Simon, Simon, Simon begonnen te scanderen. Dat laatste was raar en dat was ook het einde van zijn droom: het was Sara die aan zijn bed ‘Simon, Simon’ aan het zeggen was! ‘Hé schone slaper’, zei ze, ‘hoog tijd om wakker te worden. Ik ben al helemaal klaar om te vertrekken, ik heb een vroege afspraak met een stoffenleverancier’. ‘Maar Sara’ klaagde Simon ‘mij hier zomaar achterlaten, geef me eerst een dikke kus, en een knuffel’. ‘Graag’ zei Sara, ‘maar meer kan het echt niet worden. Spaar je energie maar op tot vanavond, ik kijk er al naar uit’. En daar moest Simon het mee doen. Hij kwam ook maar uit bed, dacht nog aan die mooie droom. Misschien was het wel tijd om Sara ten huwelijk te vragen? Hij wilde alleen nog een goed moment afwachten, misschien na de modeshow, als de stress van haar afgevallen was, en ze hopelijk het contract met Denemarken binnen hadden. Hij kon ondertussen al voorbereidingen treffen, op zoek gaan naar een verlovingsring die bij Sara paste: niets te opzichtig, een eenvoudige zilveren ring met een klein steentje zou ideaal zijn. Hij zou vanmorgen al eens bij een juwelier gaan kijken, hij verheugde zich er op, hij en Sara verloofd, dit keer echt uit liefde, en niet omdat het moest zoals bij Helena.
SARA
Liefste dagboek
Ik vond het niet leuk om Simon zo alleen achter te laten, maar ja, de plicht riep! Ik had een vergadering met Arne en Nils en een stoffenfabrikant voor Ecomoda. Het was een belangrijke afspraak, het ging over de stoffen voor Nils’ collectie als die in grote aantallen zou uitgebracht worden. Nils mocht beslissen over de keuze van de stoffen, en Arne en ik bedongen een heel gunstige prijs. Als de modeshow aansloeg, zou de fabrikant onmiddellijk leveren, en kon de productie beginnen, met of zonder Ella, maar liefst met natuurlijk.
Na de vergadering ging ik eens kijken in Simons kantoor, maar gek, hij was er nog niet. Waar zou hij uithangen, toch niet terug in slaap gevallen, zeker?
Alexander en Helena waren er ook niet, Helena zou wel bij Britt blijven, en Alexander, ja, die zat waarschijnlijk nog zo diep in de put, die durfde zich misschien niet meer vertonen.
Michèle kwam met mij praten over de brief van Lieven en dat ze niet meer met hem kon samenwerken. Ik zei dat ze toch nog even moest doorbijten, tot de parfumlijn helemaal op punt stond. Hoe ze op persoonlijk vlak met Lieven wilde omgaan, moest ze zelf beslissen, maar op professioneel vlak moest ze zich tegen haar afkeer voor Lieven zetten. Als ik nog door één deur kon met Lieven, dan moest Michèle dat toch ook kunnen, per slot van rekening had hij niet Michèle, maar mij gekwetst. Ik zei ook nog dat ik wel vond dat zij een positieve invloed op Lieven scheen te hebben, hij deed niet meer zo arrogant en uit de hoogte.
Michèle was nog niet buiten, of Helena kwam binnen. Margot was bij Britt, dus kwam Helena werken. Britt had al iets van haar oude veerkracht teruggevonden, maar ze was nog altijd razend kwaad op Alexander. Niet te verwonderen, na wat hij gedaan had. Waar Alexander was, wist niemand. Ondergedoken, weggevlucht, ….?
Oef, het was wel druk vandaag. Toch nog vlug gaan kijken bij Simon. Ja, nu was hij er wel, hij zat te stralen achter zijn bureau.
SIMON
Simon was die ochtend recht naar de juwelier gegaan. Hij kwam daar wel meer, de juwelier dacht Simons smaak te kennen, of eigenlijk Helena’s smaak. Maar nu wilde Simon iets heel anders, een verlovingsring, eenvoudig, niet opvallend, maar toch mooi en uniek. De juwelier liet hem een aantal modellen zien. Simon stond heel lang te aarzelen en te kiezen, maar uiteindelijk vond hij precies wat hij zocht, een prachtige zilveren ring, met drie kleine, schitterende, blauwe steentjes. Dit was echt iets voor Sara. Nu de inscriptie nog. Simon koos de mooie, sierlijke letters uit. Hij wilde er enkel de letters S en S opzetten, maar wel ineengestrengeld, als symbool voor hun liefde.
Hij was wat te laat op kantoor, maar hij was zo gelukkig met zijn besluit om Sara ten huwelijk te vragen en met zijn keuze van de ring. Hij hoopte dat Sara ja zou zeggen, maar zou toch maar echt zeker zijn als hij het haar hoorde zeggen… Hij kon bijna niet wachten, maar het moest toch op een ideaal moment zijn, niet zomaar eventjes tussendoor.
Op dat ogenblik kwam Sara binnen. Simon, die heel de tijd met zijn gedachten bij haar geweest was, keek haar superverliefd aan, zijn ogen tintelden, en rond zijn mond kwam dat lachje waar Sara altijd voor smolt. Vlug liep ze achter zijn bureau, ze kusten mekaar heel intens en lang op de mond. Even vergaten ze Présence, even waren zij twee het middelpunt van de wereld, zelfs de enigen op de wereld!
SARA
Liefste dagboek
Toen we daar zo innig verstrengeld bij elkaar stonden, ging plots de telefoon. Het was Margot, die Simon heel opgewonden,vertelde dat er een ruilhart was voor Leon. Leon moest zo vlug mogelijk naar het ziekenhuis komen, de operatie zou binnen enkele uren gebeuren. Een ambulance zou Leon komen halen en naar het ziekenhuis brengen. Simon zei dat hij ook direct naar het ziekenhuis zou komen. Wat een geluk dat Simon en Leon het weer goedgemaakt hadden, anders had Simon er misschien niet eens mogen bij zijn, en het was toch nog altijd een riskante operatie. Stel dat er iets misging, en dat Leon Simon niet vergeven had, dan zou hij dat voor altijd met zich meedragen. Ik stelde Simon voor om mee te gaan, maar het mocht niet te druk worden in het ziekenhuis. Zo’n operatie kon erg lang duren, Simon zou me op de hoogte houden. Hij was heel zenuwachtig, gaf me vlug een kus, ik gaf hem nog een knuffel om hem moed in te spreken. Hij vertrok zo vlug mogelijk.
Ik ging Helena verwittigen, Leon was toch bijna haar tweede vader. Zij was ook heel opgewonden, wilde meteen naar het ziekenhuis vertrekken. Ze gaf nog vlug de sleutel van haar appartement, iemand moest naar Britt gaan, nu Margot daar weg was. Gelukkig was Lut bereid om te gaan kijken en daarna kon Gert het overnemen. Die had nu toch niets te doen, met Leon in het ziekenhuis. Présence leek wel verlaten en dat met nog zoveel werk te verzetten! Maar uiteraard ging Leon voor!
SIMON
Simon haastte zich naar het ziekenhuis, hij kwam bijna tegelijk met Margot en Leon aan. Hij omhelsde zijn vader, met de tranen in zijn ogen, en wenste hem heel veel sterkte. Hij beloofde bij Margot te blijven tot zijn vader weer uit de operatiezaal kwam. Ze zouden hem samen opwachten, het zou goed komen, daar moesten ze allemaal in geloven. Het werden spannende, zenuwslopende uren voor Simon, Margot en Helena. Alexander hadden ze nog steeds niet kunnen bereiken. Margot was een instorting nabij, ze kon de spanning haast niet meer dragen. Na bijna drie uur kwam de dokter eindelijk bij hen: de operatie was geslaagd, Leon kwam weer bij. Het was nu afwachten of het hart niet zou afgestoten worden. De eerste uren waren cruciaal, maar het zag er positief uit. Ze mochten om de beurt een paar minuutjes bij Leon, met mondmasker om infecties te voorkomen. Het werden emotionele momenten voor Simon, zijn vader daar te zien liggen, zo bleek en bewegingsloos, verbonden aan allerhande apparaten en slangetjes. Simon belde zo vlug mogelijk Sara, met trillende stem bracht hij verslag uit. Nu kon hij haar steun wel gebruiken, zou Sara alstublieft willen komen. Sara kwam zo vlug mogelijk, hield hem stevig vast om hem zo te troosten en te steunen. Helena had een arm om Margot geslagen, zo zaten ze stil te wachten op verder nieuws. Af en toe kwam een dokter of een verpleegster langs om hen te vertellen hoe het evolueerde. Na nog een paar uur kwam het verlossende nieuws dat het acute gevaar geweken was. Vanaf nu zou het langzaam aan bergop gaan. Ze waren allemaal uitgeput. Margot bleef bij Leon, maar Simon en Sara gingen naar huis. Het had geen zin om daar allemaal te blijven. Margot zou Simon bellen als het nodig was. Stilletjes gingen Simon en Sara naar huis. Wat was Simon blij dat hij Sara bij zich had, zij was nu de sterke rots waar hij op kon steunen, zij was zijn liefste, die hem kon troosten, en moed kon inspreken. Uitgeput gingen ze slapen, de gsm vlak bij het bed.
Steun Vroedvrouwen voor Ecuador www.vvevzw.tk
-
Ponkie
- Super Sterposter
- Berichten: 7019
- Lid geworden op: 28-06-2010 22:41
Dag 10
SARA
Liefste dagboek
Simon had heel de nacht onrustig geslapen, hij lag te draaien en te woelen, werd telkens wakker en greep dan naar zijn gsm om te kijken of hij geen berichtje of oproep gemist had. Ik sliep daardoor ook slecht, maar ik begreep het wel van Simon. Moest het mijn vake zijn, ik zou nog veel erger reageren. Al erg vroeg stond Simon op, hij was niet meer te houden, hij wilde absoluut terug naar het ziekenhuis. Ik kon niet mee, er was nog teveel te doen bij Présence, maar vroeg hem me steeds op de hoogte te houden. Wij pakten elkaar nog eens goed vast, Simon zocht troost bij mij, ik was gelukkig dat ik hem die kon geven.
Ik was nu toch klaarwakker, en ging dan maar vroeg naar Présence, dan kon ik ongestoord werken. Ik piekerde nog over het concept van de modeshow, maar na een uurtje zwoegen had ik het helemaal op papier: een groot scherm in de hal van het Centraal Station met daarop afwisselend beelden van de collectie, en onze beide slogans, de oude en de nieuwe ‘Présence kleedt mooie mensen’, en ‘Présence kleedt mensen mooi’. Twee catwalks, één voor de collectie van Marnix en de professionele modellen, die vertrok van bovenaan de grote trap, en beneden in L-vorm eindigde, en een tweede beneden, voor de collectie van Nils, en onze ‘Présencemodellen’. Ik wilde het vake en de rest niet aandoen om ook nog eens elegant de trappen te moeten afkomen! Ik dacht dat een afwisseling het mooiste zou zijn, met telkens een of twee professionele modellen, en dan weer ons personeel. In de ruimte achter de trappen van het station kon de receptie plaatshebben. Nu ik dit beslist had, kon Arne aan de uitvoering beginnen. En het moest vlug gaan, want DE dag naderde heel snel!
Nils kwam aankloppen met een speciaal verzoek. Hij verzekerde me dat alles volgens plan verliep.Ik bewonderde hem, zo’n jonge gast, zijn eerste collectie, en dan zo kalm blijven. Wat een verschil met Marnix, die altijd alles opblies! Maar goed, Nils kwam, een beetje aarzelend vragen of Jana ook zou mogen meelopen met de modeshow, hij had speciaal voor haar een kleedje ontworpen, en als zij het dan zelf zou mogen dragen… Ik was even verbaasd, Jana was toch Thomas’ vriendin? Nils’ wangen kleurden een beetje. Tussen die vier, An, Thomas, Nils en Jana was iets raars aan de hand. Volgens mij zat er een partnerruil aan te komen. Ik had Thomas en An altijd zo’n leuk koppel gevonden, waren zij dan toch voor elkaar gemaakt, en vonden ze mekaar nu terug? En nu bleken Jana en Nils mekaar ook te vinden, …voor mij niet gelaten, ik was zelf zo verliefd, en ik gunde de anderen een zelfde geluk!
Nils was nog maar net buiten, of Simon belde op: het ging goed met zijn vader, alle omstandigheden in acht genomen. Hij klonk echt opgelucht, beloofde straks naar Présence te komen. Mijn hart sloeg een slag over, ik kon hem echt niet langer dan een paar uur missen….
SIMON
Simon was zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gegaan, met een bang hart. Hoe zou zijn vader er aan toe zijn? Hij zag eerst zijn moeder, ze zag er doodmoe uit, was heel de nacht gebleven. Maar ze had goed nieuws, alles evolueerde positief, en de dokters gaven hen goede hoop op volledig herstel. Hij ging tot bij zijn pa, die had al wat meer kleur dan gisteren. Hij was wakker en stak zijn hand uit naar Simon. ‘Dag jongen, ik ben blij dat je er bent’. Simon kuste zijn vader voorzichtig op de wang; hij zag er nog erg breekbaar uit en dandie zoemende apparaten rond hem heen. Samen overtuigden ze Margot om een paar uurtjes naar huis te gaan, om eventjes te slapen en zich op te frissen. Tot ze terug was, zou Simon bij zijn vader blijven. Ze wilden hem immers geen moment alleen laten.
Even later kwam ook Helena binnen. Zij vertelde dat Britt weer naar haar eigen appartement vertrokken was. Lichamelijk was alles in orde en ze vond haar oude strijdvaardigheid alweer terug. Ze had het zelfs gepresteerd om met Gert te beginnen flirten! Die was daar niet van gediend en was vlug vertrokken.
Simon bleef in het ziekenhuis, maar hij belde even met Sara, om haar te vertellen hoe het met Leon was, en haar vlug te zeggen dat hij haar alweer miste. Helena ging terug naar Présence, om de nieuwe collecties in de winkels voor te bereiden.
Simon zette zich naast het bed van zijn vader. Hij opende zijn hart voor hem, en vertelde hem dat hij zo blij was met Sara, zo verliefd, dat zij echt dé vrouw van zijn leven was, voor wie hij zijn hele leven zou veranderen, gedaan met vlinderen en flirten, gedaan met bonvivant zijn, hij zou het van af nu volledig anders aanpakken: volwassen, hard werken, eerlijk en recht door zee. Hij biechtte ook op dat hij van plan was Sara binnenkort ten huwelijk te vragen. Dit waren woorden naar het (nieuwe) hart van Leon. Deze bekentenis van Simon zou zeker zijn herstel bespoedigen. De band tussen vader en zoon was nu volledig hersteld,
daar waren zowel Leon als Simon erg blij om.
SARA
Liefste dagboek
Alexander was terug! Ik kwam hem tegen aan de lift. Er was aan hem niets meer te zien, hij wasweer dezelfde koele kikker als altijd, even uit de hoogte, precies of er was niets gebeurd. Van die gast kon ik echt totaal geen hoogte krijgen! Dat kleine barstje in zijn pantser twee dagen geleden was weer helemaal dicht. Of was dit maar een masker, waarachter hij zijn ware gevoelens verstopte? Ik verwittigde gauw Helena, zij moest haar broer maar op de hoogte brengen van de operatie van Leon.
Wie ook weer binnenkwam, was Ella. Zij was al terug uit Denemarken. De modeshow was wel pas over enkele dagen, maar zij zei dat alles besproken was met haar bedrijf, en dat het er voorlopig goed uitzag. Of ze nu voor Présence of voor Jakob zo vlug terug was, dat vroeg ik haar maar niet…. Ik vertelde haar dat Simon pas vanmiddag op Présence zou zijn, zij zou dan na de lunch (met Jakob begreep ik) terugkomen.
Ik had nog een korte bespreking met Lieven. Michèle was er spijtig genoeg niet, ik vergader niet graag alleen met Lieven, maar ik zette mijn afkeer (nog steeds) voor hem even heel professioneel opzij. Het ging immers over het werk, de nieuwe parfumlijn, die ik ook wilde voorstellen aan pers en publiek tijdens de modeshow. Die modeshow kreeg steeds meer vorm, ik had er echt een goed gevoel bij. Als die slaagde, zag de toekomst er voor Présence weer rooskleurig uit!
Ik gaf An opdracht om de persuitnodigingen te versturen, Arne had gezorgd voor een knappe, originele uitnodiging, die zeker zou opvallen. Ook de persmap konden we stilaan gaan voorbereiden. Bij het woord ‘persmap’ kreeg ik nog steeds koude rillingen: als ik terugdacht aan mijn eerste stappen bij Présence en mijn ongelukkige opkomst bij mijn eerste modeshow, steeg het schaamrood me nog naar de wangen. Niet meer aan denken Sara, je bent sindsdien zo veranderd, en zelfzekerder geworden! Maar als ik eraan dacht dat ik moest speechen op de modeshow was ik toch weer even de oude Sara: zou ik wel durven, voor zoveel mensen?
SIMON
Simon bleef rustig aan zijn vaders ziekbed zitten. Af en toe kwam een verpleegster binnen voor een nieuwe baxter, of weer een onderzoekje, maar alles leek onder controle. Margot was niet lang weggebleven, ze kon haar Lonneke niet lang alleen laten. Ze had enkel even gedoucht, wat anders aangetrokken en wat verse pyjama’s voor Leon meegebracht.
Simon ging vlug naar Présence, en natuurlijk naar Sara. Ze lunchten eerst, zo konden ze nog eventjes van elkaar genieten. Met een kusje aan de lift namen ze voorlopig weer afscheid. Sara ging beneden kijken, waar Esther het personeel aan het leren was hoe ze over de catwalk moesten lopen zodat het eruitzag of ze het al jaren deden. Esther had heel wat werk te doen, Hans als mannequin, daar was nog werk aan!
Simon ging naar Helena, even bijpraten over zijn vader, en polsen hoe het nu met Alexander zat. Volgens Helena voelde hij zich nog steeds heel schuldig. Hij had wel geprobeerd om Britt te bereiken, maar die wilde hem voorlopig niet zien of spreken. Wel begrijpelijk.
Hij belde Ella op om te vertellen dat hij terug was. Ze spraken af voor een etentje die avond, uiteraard met Jakob en Sara erbij, dan konden ze bijpraten over de reacties van het Deense front, en de evoluties hier. Simon verheugde zich er al op, het zou zijn zinnen wat verzetten, hem even afleiden van de zorgen om zijn pa.
SARA
Liefste dagboek
Simon kwam me halen om te gaan eten met Ella en Jakob. We gingen naar hetzelfde restaurant als vorige keer. Wel raar, toen was Simon er met Ella, en ik met Jakob; ik was, nu kan ik dat wel toegeven, heel jaloers op Ella. Het was daar dat de grote verzoening begon, dankzij Ella en Jakob, en daarvoor ben ik hen nog altijd dankbaar. Nu ging ik met Simon, die intussen mijn allerliefste, mijn minnaar, mijn grote schat is geworden. Wat is dat vlug gegaan, na alle ellende die er de vorige maanden aan voorafging! Ik voelde me heel blij en gelukkig, ik kon wel zweven. Ik kneep in Simons hand, om hem te laten voelen hoe gelukkig ik met hem ben, hij reageerde onmiddellijk met een kus. We verstonden elkaar al zonder één woord, een enkel gebaar was voldoende. Ik liep gewoon over van verliefdheid!
In het restaurant was de begroeting van Ella en Jakob heel warm. Zij zagen er ook erg gelukkig uit, al hadden ze mekaar heel wat dagen moeten missen. Ze waren allebei heel vrolijk en attent voor elkaar.
Simon vertelde eerst over zijn vader, de operatie en het herstel, Ella was heel bezorgd, en vroeg of hij al bezoek mocht hebben; ze zou hem vlug eens gaan opzoeken. Daarna bracht Ella verslag uit over haar korte reis naar Denemarken, de directieraad, haar vader, hun reacties: meestal positief, maar toch nog afwachtend. De knoop zou doorgehakt worden als de modeshow lukte en de nieuwe collecties én de parfumlijn positief zouden onthaald worden. In dat geval zouden ze alles in de Deense én andere Scandinavische winkels gaan verkopen, vooral dan de collectie van Nils. Ook wilden ze hun collecties dan in de Présencewinkels aanbieden. Het klonk ons als muziek in de oren.
Na de zaken praatten we ook over onszelf en onze toekomstplannen. Jakob dacht er sterk aan om ontslag te nemen bij Esther en met Ella mee naar Denemarken te gaan. Ik vond het wel spijtig zo’n goede vriend te zien vertrekken, maar ik gunde Jakob zijn geluk met Ella, en bovendien, als we zo close gingen samenwerken, zouden we l wel heel wat heen en weer reizen!
SIMON
Simon vond het etentje ook heel gezellig, maar hij zat op hete kolen om naar zijn vader te gaan. Ze vertrokken dan ook niet veel later. Simon ging met Sara naar Leon. Hij zag er nog wel breekbaar uit, maar voelde zich al wat beter en de dokter gaf hem goede moed. Simon was gerustgesteld, na een uurtje gingen ze naar huis, tenminste zijn appartement. Simon begon na te denken: stel dat Sara ja zei op zijn aanzoek en dat ze zouden trouwen, waar zouden ze dan gaan wonen: op zijn wat kille appartement, in haar oude huisje, of zouden ze samen iets nieuws gaan zoeken? Niet zo’n grote villa als Helena had willen kopen, maar iets met een grote tuin, voldoende kamers, maar wel warm en gezellig? Met Helena had het hem niet geïnteresseerd, hij wilde zelfs niet mee gaan zoeken, maar nu met Sara zou hij er zo aan willen beginnen. Hij moest nog wel geduld hebben, hij had haar nog niet eens gevraagd, en zij moest ook nog willen! Was het maar al modeshow, hij kon bijna niet wachten tot het zover was.
SARA
Liefste dagboek
We waren eindelijk alleen, het waren zo’n drukke dagen, op Présence, met Leon, we hadden nauwelijks tijd voor elkaar. Als het aan mij lag, gingen we dat nu goedmaken, maar ik wist niet of Simon wel in de stemming was. Ik kuste hem, streelde zijn nek, zijn rug, en liet mijn handen tot op zijn billen zakken. Ik voelde hem direct reageren. Simon mocht dan wel zorgen hebben, lichamelijk zat alles nog snor. Ik greep hem wat steviger vast, begon langzaam zijn hemd los te knopen, zijn borst en tepels zachtjes te kussen. Simon zuchtte van genot en trok heel handig mijn kleedje over mijn hoofd. Ik had mijn nieuwste kanten behaatje en slipje aan, Simon leek dat erg mooi te vinden. Hij hapte naar adem, en zei: ‘Sara, wat kun jij mij toch verleiden, dit is gewoon gemaakt voor jouw prachtige lichaam!’. Hij streelde en kuste mij, ik hielp hem vlug uit zijn broek. Zo stonden we tegen elkaar aangedrukt en streelden elkaar. Ik ging daarbij steeds lager, verdween met mijn handen in zijn slip, een kreun ontsnapte Simon. Hij maakte mijn beha los, streelde mijn borsten, likte mijn tepels tot ze stijf gespannen stonden, ging langzaam met zijn tong naar beneden, trok dan in één beweging mijn broekje uit, dan ook het zijne, kroelde met zijn vingers door mijn krulletjes, voelde hoe vochtig ik werd, drukte zich tegen mij aan. Al vlug waren we allebei in de hoogste staat van opwinding, we lieten ons op de zetel, en dan gewoon op het tapijt vallen. Simon had geen enkele moeite om mij te veroveren en naar de hoogste regionen van geluk te voeren, ik schreeuwde het uit van genot. Ik wist van mezelf niet dat ik dat in me had, ik hoopte dat de muren niet te dun waren. Dit was voor Simon een stimulans om nog wat dieper en heviger te komen, tot hij en ik het allebei niet meer uithielden, en de ontlading volgde. Simon bleef stil nog even in mij liggen, tot we weer op adem gekomen waren. Daarna tilde hij me op van de grond en legde me zachtjes neer op het bed.
SIMON
Simon legde Sara op het bed neer, streelde zacht haar nu verzadigde lichaam. Wat kon ze hem toch opwinden, hem alles doen vergeten, al zijn zorgen en problemen. Ze maakte hem gewoon gek met haar prachtige, lenige lichaam. Dat had hij in Rijsel nooit kunnen denken, toen ze het voor de eerste keer samen deden en zij zo onhandig en onwetend was. Ze was nu helemaal open gebloeid onder zijn handen, ze had zoveel liefde en sensualiteit in zich, en ze was, net als hij, soms onverzadigbaar. Zij reageerde alweer op zijn liefkozingen, hij zocht haar mond, haar tong, nam haar hoofd in zijn handen. Zij kusten elkaar lang en teder. Lange tijd bleven ze kussen en strelen, en zo kwam bij allebei de begeerte terug. Dit keer ging Sara boven op Simon zitten, bewoog heel traag op en neer, uiterst langzaam, maar heel geraffineerd. Simon stond weldra helemaal in brand, hij genoot zo van Sara. Eindeloos leek het te duren, eindeloos was het genot, tot zij uiteindelijk begon te schokken en hij haar het ultieme genotsgevoel schonk. Uitgeput liet ze zich daarna naast hem zakken, ze had tranen in de ogen. Hij was haar zo dankbaar voor haar liefdesbetuigingen. Zo, dicht bij elkaar en helemaal voldaan, vielen ze in een diepe slaap.
SARA
Liefste dagboek
Simon had heel de nacht onrustig geslapen, hij lag te draaien en te woelen, werd telkens wakker en greep dan naar zijn gsm om te kijken of hij geen berichtje of oproep gemist had. Ik sliep daardoor ook slecht, maar ik begreep het wel van Simon. Moest het mijn vake zijn, ik zou nog veel erger reageren. Al erg vroeg stond Simon op, hij was niet meer te houden, hij wilde absoluut terug naar het ziekenhuis. Ik kon niet mee, er was nog teveel te doen bij Présence, maar vroeg hem me steeds op de hoogte te houden. Wij pakten elkaar nog eens goed vast, Simon zocht troost bij mij, ik was gelukkig dat ik hem die kon geven.
Ik was nu toch klaarwakker, en ging dan maar vroeg naar Présence, dan kon ik ongestoord werken. Ik piekerde nog over het concept van de modeshow, maar na een uurtje zwoegen had ik het helemaal op papier: een groot scherm in de hal van het Centraal Station met daarop afwisselend beelden van de collectie, en onze beide slogans, de oude en de nieuwe ‘Présence kleedt mooie mensen’, en ‘Présence kleedt mensen mooi’. Twee catwalks, één voor de collectie van Marnix en de professionele modellen, die vertrok van bovenaan de grote trap, en beneden in L-vorm eindigde, en een tweede beneden, voor de collectie van Nils, en onze ‘Présencemodellen’. Ik wilde het vake en de rest niet aandoen om ook nog eens elegant de trappen te moeten afkomen! Ik dacht dat een afwisseling het mooiste zou zijn, met telkens een of twee professionele modellen, en dan weer ons personeel. In de ruimte achter de trappen van het station kon de receptie plaatshebben. Nu ik dit beslist had, kon Arne aan de uitvoering beginnen. En het moest vlug gaan, want DE dag naderde heel snel!
Nils kwam aankloppen met een speciaal verzoek. Hij verzekerde me dat alles volgens plan verliep.Ik bewonderde hem, zo’n jonge gast, zijn eerste collectie, en dan zo kalm blijven. Wat een verschil met Marnix, die altijd alles opblies! Maar goed, Nils kwam, een beetje aarzelend vragen of Jana ook zou mogen meelopen met de modeshow, hij had speciaal voor haar een kleedje ontworpen, en als zij het dan zelf zou mogen dragen… Ik was even verbaasd, Jana was toch Thomas’ vriendin? Nils’ wangen kleurden een beetje. Tussen die vier, An, Thomas, Nils en Jana was iets raars aan de hand. Volgens mij zat er een partnerruil aan te komen. Ik had Thomas en An altijd zo’n leuk koppel gevonden, waren zij dan toch voor elkaar gemaakt, en vonden ze mekaar nu terug? En nu bleken Jana en Nils mekaar ook te vinden, …voor mij niet gelaten, ik was zelf zo verliefd, en ik gunde de anderen een zelfde geluk!
Nils was nog maar net buiten, of Simon belde op: het ging goed met zijn vader, alle omstandigheden in acht genomen. Hij klonk echt opgelucht, beloofde straks naar Présence te komen. Mijn hart sloeg een slag over, ik kon hem echt niet langer dan een paar uur missen….
SIMON
Simon was zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gegaan, met een bang hart. Hoe zou zijn vader er aan toe zijn? Hij zag eerst zijn moeder, ze zag er doodmoe uit, was heel de nacht gebleven. Maar ze had goed nieuws, alles evolueerde positief, en de dokters gaven hen goede hoop op volledig herstel. Hij ging tot bij zijn pa, die had al wat meer kleur dan gisteren. Hij was wakker en stak zijn hand uit naar Simon. ‘Dag jongen, ik ben blij dat je er bent’. Simon kuste zijn vader voorzichtig op de wang; hij zag er nog erg breekbaar uit en dandie zoemende apparaten rond hem heen. Samen overtuigden ze Margot om een paar uurtjes naar huis te gaan, om eventjes te slapen en zich op te frissen. Tot ze terug was, zou Simon bij zijn vader blijven. Ze wilden hem immers geen moment alleen laten.
Even later kwam ook Helena binnen. Zij vertelde dat Britt weer naar haar eigen appartement vertrokken was. Lichamelijk was alles in orde en ze vond haar oude strijdvaardigheid alweer terug. Ze had het zelfs gepresteerd om met Gert te beginnen flirten! Die was daar niet van gediend en was vlug vertrokken.
Simon bleef in het ziekenhuis, maar hij belde even met Sara, om haar te vertellen hoe het met Leon was, en haar vlug te zeggen dat hij haar alweer miste. Helena ging terug naar Présence, om de nieuwe collecties in de winkels voor te bereiden.
Simon zette zich naast het bed van zijn vader. Hij opende zijn hart voor hem, en vertelde hem dat hij zo blij was met Sara, zo verliefd, dat zij echt dé vrouw van zijn leven was, voor wie hij zijn hele leven zou veranderen, gedaan met vlinderen en flirten, gedaan met bonvivant zijn, hij zou het van af nu volledig anders aanpakken: volwassen, hard werken, eerlijk en recht door zee. Hij biechtte ook op dat hij van plan was Sara binnenkort ten huwelijk te vragen. Dit waren woorden naar het (nieuwe) hart van Leon. Deze bekentenis van Simon zou zeker zijn herstel bespoedigen. De band tussen vader en zoon was nu volledig hersteld,
daar waren zowel Leon als Simon erg blij om.
SARA
Liefste dagboek
Alexander was terug! Ik kwam hem tegen aan de lift. Er was aan hem niets meer te zien, hij wasweer dezelfde koele kikker als altijd, even uit de hoogte, precies of er was niets gebeurd. Van die gast kon ik echt totaal geen hoogte krijgen! Dat kleine barstje in zijn pantser twee dagen geleden was weer helemaal dicht. Of was dit maar een masker, waarachter hij zijn ware gevoelens verstopte? Ik verwittigde gauw Helena, zij moest haar broer maar op de hoogte brengen van de operatie van Leon.
Wie ook weer binnenkwam, was Ella. Zij was al terug uit Denemarken. De modeshow was wel pas over enkele dagen, maar zij zei dat alles besproken was met haar bedrijf, en dat het er voorlopig goed uitzag. Of ze nu voor Présence of voor Jakob zo vlug terug was, dat vroeg ik haar maar niet…. Ik vertelde haar dat Simon pas vanmiddag op Présence zou zijn, zij zou dan na de lunch (met Jakob begreep ik) terugkomen.
Ik had nog een korte bespreking met Lieven. Michèle was er spijtig genoeg niet, ik vergader niet graag alleen met Lieven, maar ik zette mijn afkeer (nog steeds) voor hem even heel professioneel opzij. Het ging immers over het werk, de nieuwe parfumlijn, die ik ook wilde voorstellen aan pers en publiek tijdens de modeshow. Die modeshow kreeg steeds meer vorm, ik had er echt een goed gevoel bij. Als die slaagde, zag de toekomst er voor Présence weer rooskleurig uit!
Ik gaf An opdracht om de persuitnodigingen te versturen, Arne had gezorgd voor een knappe, originele uitnodiging, die zeker zou opvallen. Ook de persmap konden we stilaan gaan voorbereiden. Bij het woord ‘persmap’ kreeg ik nog steeds koude rillingen: als ik terugdacht aan mijn eerste stappen bij Présence en mijn ongelukkige opkomst bij mijn eerste modeshow, steeg het schaamrood me nog naar de wangen. Niet meer aan denken Sara, je bent sindsdien zo veranderd, en zelfzekerder geworden! Maar als ik eraan dacht dat ik moest speechen op de modeshow was ik toch weer even de oude Sara: zou ik wel durven, voor zoveel mensen?
SIMON
Simon bleef rustig aan zijn vaders ziekbed zitten. Af en toe kwam een verpleegster binnen voor een nieuwe baxter, of weer een onderzoekje, maar alles leek onder controle. Margot was niet lang weggebleven, ze kon haar Lonneke niet lang alleen laten. Ze had enkel even gedoucht, wat anders aangetrokken en wat verse pyjama’s voor Leon meegebracht.
Simon ging vlug naar Présence, en natuurlijk naar Sara. Ze lunchten eerst, zo konden ze nog eventjes van elkaar genieten. Met een kusje aan de lift namen ze voorlopig weer afscheid. Sara ging beneden kijken, waar Esther het personeel aan het leren was hoe ze over de catwalk moesten lopen zodat het eruitzag of ze het al jaren deden. Esther had heel wat werk te doen, Hans als mannequin, daar was nog werk aan!
Simon ging naar Helena, even bijpraten over zijn vader, en polsen hoe het nu met Alexander zat. Volgens Helena voelde hij zich nog steeds heel schuldig. Hij had wel geprobeerd om Britt te bereiken, maar die wilde hem voorlopig niet zien of spreken. Wel begrijpelijk.
Hij belde Ella op om te vertellen dat hij terug was. Ze spraken af voor een etentje die avond, uiteraard met Jakob en Sara erbij, dan konden ze bijpraten over de reacties van het Deense front, en de evoluties hier. Simon verheugde zich er al op, het zou zijn zinnen wat verzetten, hem even afleiden van de zorgen om zijn pa.
SARA
Liefste dagboek
Simon kwam me halen om te gaan eten met Ella en Jakob. We gingen naar hetzelfde restaurant als vorige keer. Wel raar, toen was Simon er met Ella, en ik met Jakob; ik was, nu kan ik dat wel toegeven, heel jaloers op Ella. Het was daar dat de grote verzoening begon, dankzij Ella en Jakob, en daarvoor ben ik hen nog altijd dankbaar. Nu ging ik met Simon, die intussen mijn allerliefste, mijn minnaar, mijn grote schat is geworden. Wat is dat vlug gegaan, na alle ellende die er de vorige maanden aan voorafging! Ik voelde me heel blij en gelukkig, ik kon wel zweven. Ik kneep in Simons hand, om hem te laten voelen hoe gelukkig ik met hem ben, hij reageerde onmiddellijk met een kus. We verstonden elkaar al zonder één woord, een enkel gebaar was voldoende. Ik liep gewoon over van verliefdheid!
In het restaurant was de begroeting van Ella en Jakob heel warm. Zij zagen er ook erg gelukkig uit, al hadden ze mekaar heel wat dagen moeten missen. Ze waren allebei heel vrolijk en attent voor elkaar.
Simon vertelde eerst over zijn vader, de operatie en het herstel, Ella was heel bezorgd, en vroeg of hij al bezoek mocht hebben; ze zou hem vlug eens gaan opzoeken. Daarna bracht Ella verslag uit over haar korte reis naar Denemarken, de directieraad, haar vader, hun reacties: meestal positief, maar toch nog afwachtend. De knoop zou doorgehakt worden als de modeshow lukte en de nieuwe collecties én de parfumlijn positief zouden onthaald worden. In dat geval zouden ze alles in de Deense én andere Scandinavische winkels gaan verkopen, vooral dan de collectie van Nils. Ook wilden ze hun collecties dan in de Présencewinkels aanbieden. Het klonk ons als muziek in de oren.
Na de zaken praatten we ook over onszelf en onze toekomstplannen. Jakob dacht er sterk aan om ontslag te nemen bij Esther en met Ella mee naar Denemarken te gaan. Ik vond het wel spijtig zo’n goede vriend te zien vertrekken, maar ik gunde Jakob zijn geluk met Ella, en bovendien, als we zo close gingen samenwerken, zouden we l wel heel wat heen en weer reizen!
SIMON
Simon vond het etentje ook heel gezellig, maar hij zat op hete kolen om naar zijn vader te gaan. Ze vertrokken dan ook niet veel later. Simon ging met Sara naar Leon. Hij zag er nog wel breekbaar uit, maar voelde zich al wat beter en de dokter gaf hem goede moed. Simon was gerustgesteld, na een uurtje gingen ze naar huis, tenminste zijn appartement. Simon begon na te denken: stel dat Sara ja zei op zijn aanzoek en dat ze zouden trouwen, waar zouden ze dan gaan wonen: op zijn wat kille appartement, in haar oude huisje, of zouden ze samen iets nieuws gaan zoeken? Niet zo’n grote villa als Helena had willen kopen, maar iets met een grote tuin, voldoende kamers, maar wel warm en gezellig? Met Helena had het hem niet geïnteresseerd, hij wilde zelfs niet mee gaan zoeken, maar nu met Sara zou hij er zo aan willen beginnen. Hij moest nog wel geduld hebben, hij had haar nog niet eens gevraagd, en zij moest ook nog willen! Was het maar al modeshow, hij kon bijna niet wachten tot het zover was.
SARA
Liefste dagboek
We waren eindelijk alleen, het waren zo’n drukke dagen, op Présence, met Leon, we hadden nauwelijks tijd voor elkaar. Als het aan mij lag, gingen we dat nu goedmaken, maar ik wist niet of Simon wel in de stemming was. Ik kuste hem, streelde zijn nek, zijn rug, en liet mijn handen tot op zijn billen zakken. Ik voelde hem direct reageren. Simon mocht dan wel zorgen hebben, lichamelijk zat alles nog snor. Ik greep hem wat steviger vast, begon langzaam zijn hemd los te knopen, zijn borst en tepels zachtjes te kussen. Simon zuchtte van genot en trok heel handig mijn kleedje over mijn hoofd. Ik had mijn nieuwste kanten behaatje en slipje aan, Simon leek dat erg mooi te vinden. Hij hapte naar adem, en zei: ‘Sara, wat kun jij mij toch verleiden, dit is gewoon gemaakt voor jouw prachtige lichaam!’. Hij streelde en kuste mij, ik hielp hem vlug uit zijn broek. Zo stonden we tegen elkaar aangedrukt en streelden elkaar. Ik ging daarbij steeds lager, verdween met mijn handen in zijn slip, een kreun ontsnapte Simon. Hij maakte mijn beha los, streelde mijn borsten, likte mijn tepels tot ze stijf gespannen stonden, ging langzaam met zijn tong naar beneden, trok dan in één beweging mijn broekje uit, dan ook het zijne, kroelde met zijn vingers door mijn krulletjes, voelde hoe vochtig ik werd, drukte zich tegen mij aan. Al vlug waren we allebei in de hoogste staat van opwinding, we lieten ons op de zetel, en dan gewoon op het tapijt vallen. Simon had geen enkele moeite om mij te veroveren en naar de hoogste regionen van geluk te voeren, ik schreeuwde het uit van genot. Ik wist van mezelf niet dat ik dat in me had, ik hoopte dat de muren niet te dun waren. Dit was voor Simon een stimulans om nog wat dieper en heviger te komen, tot hij en ik het allebei niet meer uithielden, en de ontlading volgde. Simon bleef stil nog even in mij liggen, tot we weer op adem gekomen waren. Daarna tilde hij me op van de grond en legde me zachtjes neer op het bed.
SIMON
Simon legde Sara op het bed neer, streelde zacht haar nu verzadigde lichaam. Wat kon ze hem toch opwinden, hem alles doen vergeten, al zijn zorgen en problemen. Ze maakte hem gewoon gek met haar prachtige, lenige lichaam. Dat had hij in Rijsel nooit kunnen denken, toen ze het voor de eerste keer samen deden en zij zo onhandig en onwetend was. Ze was nu helemaal open gebloeid onder zijn handen, ze had zoveel liefde en sensualiteit in zich, en ze was, net als hij, soms onverzadigbaar. Zij reageerde alweer op zijn liefkozingen, hij zocht haar mond, haar tong, nam haar hoofd in zijn handen. Zij kusten elkaar lang en teder. Lange tijd bleven ze kussen en strelen, en zo kwam bij allebei de begeerte terug. Dit keer ging Sara boven op Simon zitten, bewoog heel traag op en neer, uiterst langzaam, maar heel geraffineerd. Simon stond weldra helemaal in brand, hij genoot zo van Sara. Eindeloos leek het te duren, eindeloos was het genot, tot zij uiteindelijk begon te schokken en hij haar het ultieme genotsgevoel schonk. Uitgeput liet ze zich daarna naast hem zakken, ze had tranen in de ogen. Hij was haar zo dankbaar voor haar liefdesbetuigingen. Zo, dicht bij elkaar en helemaal voldaan, vielen ze in een diepe slaap.
Steun Vroedvrouwen voor Ecuador www.vvevzw.tk