Lotteke - LL-verhalen

[Lotteke]

Ene Birthdaysurprise voor ons Sammeke

Het Hart Op De Tong - DEEL 34

Plots schrikt Charlotte op uit haar gedachten. Dat geluid! Ze herkende het, al is het al ruim vier jaar geleden dat ze het nog gehoord heeft. Louise knijpt in haar hand, ook zij herkent het. De twee kunnen hun geen mooier moment voorstellen. Een glimlach verschijnt op Charlottes gezicht. De dokter merkt dat hij er niet veel woorden aan moet vuil maken.
"Proficiat" zegt hij, "Het is er duidelijk eentje met levenslust"
Charlotte weet dat hij honderd procent gelijk heeft, een zwak wezentje had haar uitspatting van afgelopen week niet overleeft. Maar ze is tevreden dat het wel zo is.

Terug in de kamer is Louise euforisch.
"Lotje. Dit is geweldig! Nette gaat dat fantastisch vinden."
"Dat denk ik nu dus echt niet. Vier jaar was ze alleen, alle aandacht voor haar en nu..."
"Ja oké, dat wel maar ze past zich wel aan. Dat heeft Femke toch ook gedaan?"
"Weet je Louise, over Nette maak ik me eigenlijk minder zorgen dan over Jeroen. Wat gaat hij zeggen? Hij is altijd weg voor het werk. Ik kan toch niet om de haverklap Marion of jou lastigvallen?"
"Hé Lot, nu niet beginnen hé! Dat zijn zorgen voor later. Probeer nu eventjes te genieten."
Charlotte beseft dat ze gelijk heeft. Terwijl Louise vertrekt, begint ze toch na te denken over hoe het aan Jeroen te vertellen. Al piekerend valt ze in slaap.

[Lotteke]

Toch nog eens opnieuw het principe uitleggen, het is al lang geleden dat het nog zo een deeltje was :P De schuine tekst is een flashback :D

Het Hart Op de Tong - Deel 35

Enkele dagen later is het zo ver. Na een week in het ziekenhuis, mag Charlotte naar huis. Onder een aantal voorwaarden tenminste; wat zij allesbehalve leuk vindt. Niet gaan werken en veel rusten, hoe moet ze dat uithouden?
Rond twee uur komt Louise haar oppikken. Charlotte is blij van haar te zien, dan kan ze nog eventjes babbelen in de auto over 'hoe het aan Jeroen vertellen'. Louise wordt langzaamaan gek van het onderwerp. Dat is nu al een hele week dat Charlotte daarover ligt te piekeren. Het gauw afhandelen is dus de boodschap.
"Lotje, stop het nu eens!" zucht ze, "Ik weet het ondertussen dat je erover piekert, maar vertel het hem gewoon. Hij zal je niet opeten"
Charlotte schrikt, zo heeft ze Louise nog nooit weten reageren. Misschien heeft ze wel gelijk? Maar daarmee weet ze nog niet hoe het te vertellen. Vier jaar geleden is het precies allemaal zo gemakkelijk gegaan.
...

Die avond komt Jeroen binnen in de loft. Er hangt een vreemd sfeertje of dat lijkt tenminste zo. De lichten zijn gedimd en op tafel branden enkele kaarsen. In de ruimte hangt een heerlijke geurd van lekker eten. Dat belooft een mooie avond te worden, alleen Charlotte ontbreekt nog.
Voor Charlotte is het allemaal nog spannender, zij heeft zich mooi gemaakt en komt even later de woonruimte binnen. Jeroen is in de wolken met deze schitterende verschijning en gaat onmiddelijk naar haar toe om haar vurig te kussen.
"Zet je maar neer" zegt ze mysterieus.

Gedurende de avond wordt Jeroen getrakteerd op allerlei lekkere hapjes. Dan komen ze toe aan het dessert. Maar in plaats van het beloofde ijs, ligt er totaal iets anders op het bordje. Jeroen kijkt er naar en kan zijn ogen niet geloven. Al knikkend bevestigt Charlotte zijn conclusie. Hij springt recht en geeft haar een kus die eeuwig lijkt te duren.
...

Even later stopt de wagen voor de deur van Charlotte.
"Merci hé" zegt Charlotte.
Ze wilt uitstappen en naar de koffer lopen om haar bagage te nemen. Louise is haar echter een stap voor en staat al klaar met Charlotte's valies.
"Ik draag die wel, jij moet nog rusten" reageert Louise op de vragende blik van Charlotte.
Terwijl ze de trapjes richting de deur oplopen, gaat Charlotte er tegen in.
"Ja en straks komt Nette thuis van school en het is gedaan met rusten."
"Zij weet dat je nog moet rusten"
"OKé dan, als jij het zegt" zucht Charlotte terwijl ze de deur opent.
"Allee hip in de zetel jij!"
"Maar..." probeert Charlotte nog te protesteren. Tevergeeft, daar is Louises woord wet tot Jeroen zal thuiskomen met Nette.

[Lotteke]

Het Hart Op De Tong - DEEL 36

Vier uur. Charlotte hoort de voordeur opengaan. Er trippelen kindervoetjes door de gang en plots vliegt de deur open.
"Mama!" gilt Nette terwijl ze op Charlotte afloopt. Ze springt de zetel in, bijna bovenop Charlotte.
"Rustig Nette" roept Jeroen vanuit de gang.
Maar ze trekt zich daar niets van aan en knuffelt vrolijk verder.
"Was het leuk op school?" vraagt Charlotte nieuwsgierig.
"We hebben geverfd!" giert ze enthousiast, "Gaan we spelen?"
"Dat zal nog niet gaan schatteke"
Nette kijkt teleurgesteld, maar Charlotte geeft voor één keer niet toe.

Op maandag hoort Charlotte vanuit haar bed hoe Jeroen en Nette vertrekken. Ze hoort nog net hoe Nette aan het zeuren is om mama nog een kus te geven. Dan valt de deur in het slot. 'Eindelijk' denkt ze bij zichzelf. Gedaan met al dat bemoederend gedoe, na negen dagen is ze het zo kotsbeu als iets. Ze besluit om het stad in te trekken, op zoek naar een manier om het te vertellen. In haar hoofd is er in het weekend iets kleins ontstaan en het wordt tijd om dit in de praktijk om te zetten.

Op haar dooie gemak wandelt ze door de winkelstraten van Gent. Aan een klein winkeltje stopt ze, hier moet ze het wel kunnen vinden. En effectief, niet veel later staat ze terug buiten met de benodigdheden in een plastiek zakje.
Thuisgekomen zet ze zich aan de keukentafel en begint te knutselen. Een klein half uurtje later is ze tevreden over het resultaat.

[Lotteke]

Het Ha.rt op de tong - DEEL 37

Tegen half vier trekt ze er opnieuw op uit. Niets spectaculair; gewoon Nette ophalen van school. Deze is ontzettend blij van haar mama nog eens aan de poort te zien en rent op Charlotte af.
"Gaan we naar de speeltuin?" vraagt Nette onmiddelijk.
"Nee, we gaan naar huis, dan kan je in de tuin spelen."
Nette kijkt beteuterd, maar Charlotte geeft niet toe. Ze vindt het eigenlijk best wel zielig voor haar kleine meid. Vanavond zou ze het wel begrijpen, als ze het Jeroen vertelt.

Rond zes uur staat Charlotte te kokerellen. Door het raam ziet ze hoe Nette een zandkasteel aan het bouwen is in het de tuin. Vanuit de keuken hoort ze hoe de voordeur opengaat. Jeroens voetstappen klinken door de gang en ze hoort ze richting keuken komen.
"Dag schatteke" zegt hij als hij binnen komt. Hij loopt naar haar en geeft een kus. "Ik zal het weel overnemen, rust jij nog maar een beetje"
Daar vreesde Charlotte al voor, straks zou het waarschijnlijk nog erger worden. Misschien toch uitstellen? Best niet, binnenkort zou het toch te zien zijn.
Om het rusten uit te stellen, loopt ze de tuin in naar Nette. Ze fluistert het meisje iets in het oor en deze is meteen superenthousiast. Nette rent naar binnen, loopt de gang in en crosst naar boven. Charlotte gaat er op haar gemak achteraan en pikt snel het zakje mee vanuit de keuken om de verrassing voor Jeroen verborgen te houden.

"Komen eten" klinkt het van beneden.
Charlotte komt samen met Nette naar de keuken. Met een mysterieus glimlachje zet ze zich aan tafel. Nette daarentegen wilt meteen ter zake komen. Ze springt in het rond om Jeroens aandacht te krijgen.
"Nette, ga nu eens zitten" zegt hij geïrriteerd.
Een beetje beteuterd kruipt ze op haar stoel en steekt een hap in haar mond. Na een minuut of twee staat ze alweer te springen. Charlotte merkt dat ze echt niet te houden is en knikt naar haar. Snel doet Nette haar vestje uit en laat he op de grond vallen.
"Papa kijk" giert ze.
Jeroen kijkt op en ziet Nette's T-shirt. Eerst lijkt het een doodgewone t-shirt met haar naam op haar borst. Maar zoals het een echt model beaamt, draai Nette eens rond. Jeroen zijn mond valt open van verbazing als hij de letters op de rug leest. Deze vormen de woorden 'Grote Zus'. Verbaasd kijkt hij naar Charlotte en zij knikt nog eens ter bevestiging.
"Maar Charlotte dat..." begint hij, "Komaan dat kan toch niet?"
"Nette is anders blij" reageert Charlotte terwijl ze naar het ronddraaiende meisje kijkt.
"Ja oké, maar we hebben al zo weinig tijd en zo"
"Ik wist het! Ik had het kunnen weten. Waarom denk je dat ik zo lang gewacht heb?"
"Het kan dus niet meer..." Jeroen aarzelt, maar Charlotte heeft het wel begrepen. Kwaad staat ze op en loopt naar de gang.
"Waar ga je nu naar toe?"
"Louise een je hoeft niet op mij te wachten."
Met een knal vliegt de voordeur dicht.
Nette heeft met met verdwaasde oogjes het ganse tafereel gevolgd.
"Is mama boos?"
"Nee schatteke, mama is niet boos."
"Waarom gaat ze dan weg?"
"Oh Netteke, mama is teleurgesteld, maar dat komt wel goed. Kom eet je bordje nu maar leeg."

[Lotteke]

Het Hart Op de Tong - DEEL 38

Met betraande ogen belt Charlotte aan bij Louise. Met de flank van haar hand veegt ze snel haar tranen weg, net voor Femke de deur opent.
"Charlotte?" reageert Femke verbaase, "jou had ik niet verwacht, maar kom er in. Louise is in de keuken"
Charlotte loopt de woonkamer in en Louise schrikt bij het zien van haar vriendin. Onmiddelijk heeft ze door dat er iets aan de hand is.
"Lotje? Wat scheelt er?"
In plaats van antwoord te geven, zet Charlotte zich in de zetel. Louise heeft meteen door dat er zo niet veel gaat uitkomen en neemt Charlotte mee naar het terras, waar ze zich op de bank zetten.
"Lotje, wat is er gebeurd?" probeert Louise nog eens.
Opnieuw rollen er traantjes ober Charlotte's wangen.
"Jeroen..." snikt ze, "Hij wil het niet"
"Wat wil hij niet?"
"ons kindje" snikt Charlotte, "Hij zei dat ik... dat ik..."
"Hé Lotje, rustig maar. Hij draait wel bij. Moet ik eens met hem praten?"
Charlotte knikt en veegt haar tranen weg met de flank van haar hand.
"Heb je al gegeten?" vraagt Louise plots.
"Nee" zegt Charlotte, "maar ik heb geen honger"
"Niet weer beginnen he jij. Jij gaat eten! Al is het maar voor dat klein schepseltje hier."
Bij deze laatste woorden legt Louise haar hand op Charlotte's buik. Dan verschijnt er een flauw glimlachje op Charlotte's gezicht.

[Lotteke]

Het Hart op de tong - DEEL 39

Louise staat op en gaat terug naar binnen.
"Thomas, zorg er voor dat Charlotte goed eet en laat haar maar in de logeerkamer slapen."
Thomas en kijkt op en kijkt haar niet begrijpend aan.
"Ik leg het straks wel uit, als ik terug ben van bij Jeroen"
Nog voor Thomas kan reageren, valt de deur achter Louise dicht.

Net op het moment dat Jeroen Nette in bad wil steken, gaat de bel. Vurig hoopt hij dat het Charlotte is die in haar haat de sleutel vergeten is. De teleurstelling is dan ook groot als hij Louise in de deuropening ziet.
"Wij moeten eens babbelen" begint ze.
Nog voor hij iets kan terug zeggen, staat Louise al in de woonkamer.
"Louise, ik kan niet volgen" stamelt hij.
"Ah nee? Dan is dat maar zo" negeert ze hem compleet en start gewoon haar pleidoor voor Charlotte.
"Kijk Jeroen, wat hij gezegd hebt tegen Lotje kan echt niet door de beugel. Ze is helemaal van de kaart."
"Maar..." probeert hij te protesteren.
"Laat mij uitspreken! Die reactie wa er een die ik van Louis verwacht had, niet van jou. Ik dacht altijd dat Jeroen de totale tegenpool was van Louis. Stom kieken dat ik ben, maar wie mijn vriendin raakt, raakt mij. Je kan er dus voor zorgen dat er wat minder Louis naar boven komt in dat macholijf van jou! Laat Jeroen terug heersen, die Jeroen die zo lief is voor ons Lotje, de fantastische papa voor Nette én de baby."
Even valt ze stil in haar spraakwaterval.
"Ik weet dat je het in je hebt. Nu is het uwen toer."
Even is Jeroen helemaal van de aarde, even laat hij de woorden tot zich doordringen.
"Je hebt gelijk" zegt hij opeens, "ik moet naar haar toe."
"Jij blijft bij Nette" kalmeert Louise zijn overhaasting, "Charlotte slaapt vannacht bij ons en daar kan je haar morgen komen verrassen"
Met die woorden staat Louise terug op en vertrekt naar huis.

[Lotteke]

Het is ongelofelijk kort, maar het is omdat ik het Marie beloofd had

Het hart op de tong - Deel 40

De volgende morgen is het een drukke bedoening ten huize Lesaffer. Femke herhaalt nog snel enkele belangrijke zaken voor haar test van het eerste uur, terwijl Warre haar aandacht probeert te trekken. Louise en Thomas proberen ondertussen de praktische zaken van het huishouden in orde te brengen; bokes smeren, tafel afruimen,... De grote afwezige is Charlotte. Even vraagt Thomas aan Louise of hij haar moet gaan wakker maken. Louise antwoordt hem negatief, zij zou wel eens gaan kijken als hij de kinderen wegbracht.

Als iedereen de deur is, gaat Louise naar boven. Voorzichtig opent ze de deur van de logeerkamer om Charlotte niet plots wakker te laten worden. Ze steekt haar hoofd om de kier van de deur en kijkt naat het bed. De dekens liggen er roerloos bij en Louise kan van op die afstand geen ademhaling detecteren. Op haar tippen loopt ze naar het bed en gaat voorzichtig op het bed zitten. Haar pantoffels plaatst ze naast het bed. Ze trekt haar benen op en kruipt bij Charlotte onder het deken. Tot haar grote verbazing voelt de ganse matras koud aan. Ze kan ook nergens enig spatje lichaamswarmte waarnemen. Gealarmeerd springt ze op en knipt het licht aan. Onmiddelijk raakt in paniek als ze niemand ontdekt. Allerlei scenario's spoken plots door haar hoofd. 'Bellen bedenkt ze zich, 'Ik moet haar bellen'

[Lotteke]

Het hart op de tong - Deel 41

Zorgvuldig schuift Elvis het knopje naar boven en onmiddelijk start het volgende liedje. Via de micro geeft hij de interim van Charlotte nog snel enkele tips mee. Op haar reactie reageert hij met een zucht, wat mist het programma een bekwaam persoon als Charlotte. Even denkt hij terug aan hun verjaardagsuitzending waarbij hij zich zo machteloos gevoeld had. Plots wordt hij opgeschrikt uit zijn gedachten als de deur van zijn studio open gaat.
"En hoe loopt het hier?" vraagt een bekende stem achter hem.

De ganse morgen al is Nette aan het zeuren achter haar mama en Jeroen wordt er stilaan gek van. Totaal gefrustreerd roept hij dat ze straks naar mama gaan en ze nu kan stoppen met zeuren. Nette haar oogjes worden groot en langzaam vochtig. Ineens begint ze heel hard te huilen. Jeroen negeert het compleet, tilt haar op en zet haar in de auto om naar school te gaan. Gedurende de hele rit is Nette niet stil te krijgen. Zodra ze afgezet is, staart ze met betraande oogjes voor zich uit.

Louise hoort de lijn over gaan. "Charlotte De Wilde" hoort ze aan de ander kant van de lijn. Snel wilt ze vragen waar Charlotte is, maar dan hoort ze dat het de voicemail is. Als ze de pieptoon hoort, spreekt ze toch iets in.
"Charlotte, Louise hier. Wil je me is terugbellen? Ik maak me zorgen."
Ze drukt met een zucht op het rode telefoontje en zet zich in de zetel. Kort schudt ze haar hoofd en vraagt zich luidop af waar Charlotte nu weer mee bezig is.

Als de bel gaat slentert Nette naar haar kring. Ze is nog steeds onder de indruk van haar papa's reactie en merkt niet op dat de juf zegt dat ze zich moet haasten.
Terwijl de andere kindjes aan het spelen zijn in de klas, heeft de juf al lang begrepen dat er iets met Nette scheelt. Voorzichtig gaat ze bij het meisje zitten en polst voorzichtig of er iets is.
"Mama weg, papa boos" fluistert het meisje, terwijl ze terug begint te wenen.

[Lotteke]

Het Hart op de tong - Deel 42

Elvis draait zich om in de richting van de stem. Bij het zien van de persoon krijgt hij een vragende blik in zijn ogen. Enkelen minuten weet hij niet goed wat zeggen, maar eindelijk komt er klank uit zijn mond.
"Charlotte?" vraagt hij voorzichtig, "Ben jij het echt?"
"Nee je bent aan het dromen. Seg onnozelaar, als ik al opduik in u dromen, moet het hier erg gesteld zijn."
"Mag je terug komen werken?" vraagt Elvis hoopvol.
"Eum..." probeert Charlotte het voorzichtig aan te brengen. "Ik vrees van niet, maar je kent me, ik kan niet thuis zitten. Mag ik even meedoen?"
"Ik heb niet liever!" reageert Elvis enthousiast. "Zet je vlug achter de die micro van je, het plaatje is zo gedaan"
Dat laat Charlotte zich geen tweede keer zeggen. Ze verlaat de knoppenstudio en loopt haar vertrouwd plaatsje binnen om zich te installeren achter haar micro.

Na een uurtje is Louise nog steeds niet vertrokken. Terwijl ze nadenkend in de zetel zit, valt er steeds meer zonlicht binnen in de woonkamer. Opeens gaat haar GSM af en Louise schrikt. Vol hoop neemt ze hem op.
"Charlotte?"
"Nee, het is Anouk" hoort Louise haar furieuze baas aan de andere kant van de lijn zeggen. "Waar zit je in godsnaam? Ik wacht op een hoofdartikel"
"Ja maar Charlotte is..."
Anouk laat Louise niet uitspreken en onderbreekt haar abrupt.
"Privé en nu is het werktijd. Dus maak dat je binnen het kwartier hier zijt of ik promoveer Kaat tot hoofdredacteur"
Met die woorden lijkt het gesprek afgelopen en hoort Louise de kiestoon overgaan.

[Lotteke]

Het hart op de tong - DEEL 43

Even later stapt Louise dan maar in haar wagen. Om onderweg een beetje rust te vinden zet ze de radio op een luis volume. Het deuntje van Radio Bavo vult de ganse wagen en dan klinkt er plats een bekende stem. Louise vermoedt dat ze de stem van de interim herkent omdat ze al zo vaak geluisterd heeft. Toch fronst ze haar wenkbrauwen. De stem die ze hoort, kent ze echt wel langer als die paar weken. Zou het... Ze durft bijna niet te hopen. Vlug zoekt ze haar gsm en gaat op zoek naar Elvis zijn nummer. Enkele luttele seconden later hoort ze de la-toon in de hoorn. Voicemail! Louise zucth, daar gaat de ontknoping van Charlotte's verdwijning.

Tijdens een langere periode van muziek proberen de dames in de studio een gesprek aan te knopen.
"Jij bent toch Charlotte hé?" vraagt de interim opeens.
Charlotte kijkt haar verbaasd aan. In één oogopslag neemt ze het meisje in haar geheugen op. Tot haar grote verbazing lijkt het meisje erg op haar. Ze heeft net zo een lange rode haren, misschien iets geller rood, ook is ze kleiner en fijner.
"Hé... eum ja, Charlotte. Aangenaam"
Vriendelijk steekt Charlotte haar hand uit om kennis te maken. In principe heeft ze het nooit zo voor haar vervangers gehad, maar op de één of andere manier wint dit meisje haar sympathie.
"Lana" antwoordt het meisje met een lachje, "Lana Van Hamel"