Ponkie: Ella

Ponkie · Bericht door **Ponkie** » 17-02-2011 00:16

78
Ik heb het gedaan, ik ben naar beneden gegaan, heb Ella gevonden én heb haar gevraagd bij mij te komen eten! Juffrouw Linda is weer bij mij in de loft. Mijn geluk kan niet op. Ik ben trots op mezelf en blij natuurlijk. Tegen acht uur stuur ik de chauffeur naar Ella. Ik heb me netjes opgekleed, ben zenuwachtig terwijl ik wacht op Ella. Ze blijft zo lang weg, ik stuur juffrouw Linda naar beneden om haar op te halen. Ik steek mijn zakdoekje nog eens goed, kijk rond, ben tevreden over wat ik zie. Daar is ze dan, betoverend mooi. Ik zeg haar dat ook, we geven mekaar een kus, ik neem haar jas aan. Het lijkt wel een droom, zo heb ik het mij altijd voorgesteld. Ik laat haar gaan zitten, schuif haar stoel bij aan tafel en schenk de wijn in. Het is even stil, we weten allebei niet goed wat zeggen, voelen ons een beetje onwennig, ook al voel ik me zo gelukkig en zo goed bij Ella. Maar na een tijdje komen we allebei los, we eten kreeft en vertellen. Ella vertelt over haar leven, vooral over de frituur. Ik moet bekennen dat ik nog ooit in een frituur geweest ben. Ella is verbaasd, lust ik dan geen frieten? Natuurlijk lust ik dat wel, maar niet met al die dingen die Ella begint op te noemen, van een loempia over een berenpoot tot een playboy special. Ze denkt dat ik meer een man voor een sjieke garnaalkroket ben. Ik lach, zeg dat ik mijn frieten meestal eet met een entrecôte of een filet pur. Ik ben wel blij dat Ella zo vrolijk zit te vertellen. Haar leven op de camping moet niet gemakkelijk geweest zijn, maar zo te horen had ze er toch ook plezierige momenten. Ella vertelt wat haar mama altijd zei:’ Geluk maak je zelf’. Nu begrijp ik hoe het komt dat ze het in de gevangenis volgehouden heeft. Ze wist natuurlijk dat ze onschuldig was, dat hielp zei ze. Ik zeg haar dat ik er nooit aan getwijfeld heb dat ze onschuldig is. We klinken nog eens ‘op vanavond’. Ik geniet met volle teugen. Ik heb al veel gegeten met huwelijkskandidaten, maar dit is de eerste keer dat ik er plezier in heb.
Na het diner leid ik haar rond in de serre. Ik vertel haar over de orchideeën, de duizenden soorten, die dan ook nog eens gekruist worden met elkaar. Dan ziet Ella de foto met de ogen staan, ze vraagt of zij dat echt is. Ik laat haar een van mijn pronkstukken zien, een van de merkwaardigste, zeldzaamste orchideeën ter wereld, die maar één keer bloeit, dan een voor een haar blaren verliest en daarna sterft. Ik vertel haar dat ik de plant al tien jaar heb en koester. Nu eindelijk draagt ze bloem. Die kan straks opengaan, maar ook morgen of volgende maand. Als ze opengaat, zal het heel snel gaan. Het is echt een fascinerende gedachte die wonder te mogen aanschouwen. Ik neem Ella’s jas, hang die over haar schouders. We gaan het terras op, Ella wijst me op de sterrenhemel. Ik vraag haar of ze geen spijt heeft dat ze gekomen is, ze antwoordt heel spontaan ‘Maar nee zotteke’. Dan schrikt ze om wat ze zei, herpakt zich en antwoordt: ‘Nee mijnheer De Prins, bedoel ik’. Ik lach, zeg dat het niet erg is, mijn moeder noemde mij ook altijd zo. Ik glimlach even om de herinnering. Samen kijken we naar de sterren, Ella zegt dat ze zich in lang niet meer zo goed heeft gevoeld, hier verdwijnen precies alle problemen van de wereld. Ze zegt dat ze het zo aanvoelde van de eerste keer dat ze hier binnenkwam. Dan vraag ze of ze hier toch mag terugkomen als poetsvrouw. Ik schrik, dit was nu niet meteen wat ik voor haar in gedachten heb. Ze zet zich op de rand van het balkon, ik schrik, ben bang dat ze naar beneden zal vallen. Dan zien we plots een vallende ster. Ik vraag welke wens Ella gedaan heeft, maar ze wil die niet vertellen ,dan komt die niet uit. Ik neem haar hand, zeg dat ik ook een wens heb, die ik wel mag uitspreken. Ik val op mijn knie, begin te spreken, Ella wil me onderbreken, maar ik wil mijn vraag stellen. Ik heb al zo lang naar haar gezocht, vraag of ze met mij wil trouwen. Ze kijkt wat angstig, zegt dat ze niet kan. Ik vraag haar waarom niet, ben ik niet goed genoeg, is het omdat ik nooit buitenkom? Ze antwoordt dat we mekaar nog niet goed kennen. Ik vraag haar wat er tussen ons staat, waarom kan ze geen ja zeggen? Ik ben dom geweest, ik heb haar overvallen met mijn vraag, het is natuurlijk veel te vlug gegaan, veel te vroeg. Ik vraag haar of ik toch nog mag hopen. Ze krijgt tranen in haar ogen, zegt niets. Dan wijst ze naar binnen, naar mijn orchidee. De bloem komt langzaam open, het is prachtig. Als ze helemaal open is, valt het eerste bloemblad af. Ik vertel dat het al begonnen is, ze gaat sterven. Bloei en verval liggen zo dicht bij elkaar. Ella geeft dan toe dat ik haar overvallen heb met mijn vraag, ze wil erover nadenken. Als het laatste bloemblad valt, zal ze mij haar antwoord geven. Het raakt mijn hart, ik ben zo gelukkig. Ella is zo romantisch, ik hoop dat ze ja gaat zeggen.
We drinken nog wat, praten nog een beetje, maar dan wil ze naar huis. Ik bel de chauffeur, we nemen afscheid met een vriendelijke kus. Ingelukkig ga ik slapen, ik hoef niet meer naar mijn droommeisje te zoeken, ik heb haar gevonden, ik ga van haar dromen!

Ponkie · Bericht door **Ponkie** » 17-02-2011 20:10

79
Linda heeft eten gemaakt. Het ziet er heel lekker uit, maar ik heb helemaal geen honger. Ik kan gewoon niet blijven zitten. Ik loop te ijsberen door de kamer, heen en weer, heen en weer. Juffrouw Linda komt uit de keuken en ziet dat ik niet gegeten heb. Ze vraagt of ik nog zo vol ben van gisteren? Ik straal en zeg dat Ella fantastisch is, ik heb het gevoel dat ik met haar alles aankan. Ik heb haar zelfs ten huwelijk gevraagd. Linda hoort het en keert op haar stappen terug. Ze vraagt of dit niet een beetje erg snel is? Ja, dat vindt zij ook, geef ik toe, ze wil er nog over nadenken. Linda zegt dat dat goed is, ik zou dat beter ook doen. Ik antwoord dat ik natuurlijk de tijd ga nemen, tijd om haar hart te veroveren. Linda begint: ‘Uw vader…’ maar ik onderbreek haar, mijn vader wil toch dat ik gelukkig ben. Ziet ze niet dat ik er heel gelukkig uitzie?
Ik ijsbeer nog wat verder, ga naar de serre, tot aan mijn zeldzame orchidee die in bloei staat. Ik denk aan wat Ella gezegd heeft, dat ze een antwoord zal geven als de orchidee uitgebloeid is. Ik tik wat tegen de blaadjes, zou er nog geen afvallen? Ik blaas er ook even op, maar er beweegt nog niets. Spijtig, ik ben ongeduldig, wacht op haar antwoord. Ik schrik op uit mijn gedachten als juffrouw Linda plots achter me staat. Ze vraagt of ze een paar uurtjes vrij kan krijgen. Ik knik haar toe, natuurlijk mag dat, zo hadden we het toch afgesproken? Ze zegt dat ze een afspraak heeft met Jasper. Gisteren ook al, maar die was in het water gevallen door heel dat gedoe. Ze zei nog dat het een hele lieve man is. Ik zie haar ogen stralen en zeg dat ik haar geloof. Ik voeg er nog aan toe dat ze zich moet amuseren. Ze loopt naar de deur, maar dan roep ik haar terug. Ik vraag haar wat ik moet doen als ik naar buiten wil? Ze komt terug, gaat on haar zak en haalt een sleutel aan een prachtige sleutelhanger tevoorschijn. Ze lacht, zeg dat ik hiermee naar buiten en weer naar binnen en naar buiten en weer naar binnen kan. We lachen allebei, ik roep haar achterna dat ze zich moet haasten. We zijn alle twee gelukkig en verliefd, dat voelt fantastisch. Ik blijf denken aan Ella, aan gisteren. Het was echt heerlijk, het eten, het praten met Ella, het kijken naar de sterren, de vallende ster en de wensen, de orchidee die net die moment had uitgekozen om open te gaan. Dat Ella nog moet nadenken over mijn huwelijksaanzoek was even schrikken, maar ik begrijp het, ik heb haar echt overvallen. Ik kon niet langer wachten, ben al zo lang naar haar op zoek. Maar voor haar is dat anders. Dat moet ik respecteren.
Dan hoor ik de deur opengaan. Het is Linda alweer, veel sneller dan verwacht. Ze kijkt ook niet blij. Dan vertelt ze me dat Norbert terug is uit Amerika, hij komt straks naar boven. Dat is waar, ik had hem gebeld om hem in te lichten over Clio, maar wist niet dat hij zo vlug hier zou zijn. Arme Linda, haar afspraakje met Jasper is alweer in het water gevallen!

Ponkie · Bericht door **Ponkie** » 18-02-2011 23:00

80
Ik heb de hele nacht gedacht aan Ella en gedroomd over haar. Ik wil het kalm aan doen, maar ik wil het wel goed aanpakken. Wie kan me meer vertellen over Ella, over wat ze wil, wat ze graag heeft, over haar verleden? Dan weet ik het, ik ga naar Cindy bellen. Ella woont bij haar, zij kent haar zeker heel goed. Ik zoek het nummer op van het kapsalon en krijg juffrouw Cindy aan de lijn. Ik vraag haar of ik niet stoor; ze antwoordt dat Ella juist weg is, maar als ik wil, zal ze haar gsm nummer geven. Ik onderbreek haar woordenvloed en zeg dat ik eigenlijk voor haar bel. Ze weet toch dat ik Ella ten huwelijk heb gevraagd. Ja dat weet ze en ze begrijpt niet dat Ella niet direct ja heeft gezegd, maar zij zal er wel voor zorgen dat ze ja zegt! Ik zeg haar dat ik dit geweldig apprecieer, maar ik wil het allemaal niet forceren, ik denk niet dat dat gaat helpen. Ik begrijp Ella wel, ik ben te vlug geweest. Dan zeg ik waarom ik eigenlijk bel: ik ken Ella nog niet zo goed en zou graag hebben dat Cindy meer over haar vertelt. Cindy zegt dat ik dan aan het juiste adres ben bij haar, ik moet maar vragen wat ik wil weten. Ik vind dat een beetje moeilijk over de telefoon, vraag haar of ze naar mij kan komen, nu direct? Ze antwoordt dat dit niet gaat, ze heeft klanten, een vol salon. Kan ze die dan niet afzeggen? Ze overlegt even met Anthony, ik hoor hen praten, maar dan zegt ze dat het niet gaat lukken. Dan zit er maar één ding op: ik moet naar daar gaan. Ik hoor Cindy en Anthony nog net bezig over de telefoon over rommel en opruimen. Lachend leg ik op. Ik zeg tegen Linda dat ik naar buiten ga, ze is nogal bezorgd, maar ik zet door. Ik kleed me warm aan. Juffrouw Linda biedt aan met me mee te gaan, maar ik kan het wel alleen, zeg ik. Ik heb het adres en als er problemen zijn, zal ik haar wel bellen. Dan vertrek ik, met mijn spiksplinternieuwe sleutels. Ik ga naar beneden, laat de receptioniste een taxi bellen en wacht dan. Er komt iemand binnen, maar het is niet de taxichauffeur maar Frederico. Hij zegt mij vriendelijk goedendag, ik ken hem nog, hij is van de kuisploeg. En een collega en goede vriend van Ella, voegt hij eraan toe. Hij kent haar heel goed, ze zijn echt hele goede vrienden. Frederico vraagt of ik wacht op iemand? Op de taxi, antwoord ik. ‘Die taxi waar ik net iemand zag instappen?’ vraagt hij. Oei, ik zal een nieuwe taxi moeten bestellen dan. Hij vraagt of ik ver weg moet? Ik moet naar het kapsalon van Cindy, hij zegt dat hij dat heel goed kent, hij zal mij wel even brengen. Dat vind ik heel sympathiek van hem, ik ga meteen mee, maar buiten kijk ik mijn ogen uit. Frederico wil me niet brengen met de auto maar met een tandem! Hij gaat vooraan, ik moet achteraan opstappen. Het is jaren geleden dat ik nog gefietst heb, van toen ik een kleine jongen was. Ik wiebel eerst nogal, maar dan kom ik in het ritme en fiets mee met Frederico. Hij rijdt redelijk wild langs de auto’s, ik sta doodsangsten uit. Hij roept me toe: ‘Doortrappen prins’. Ik doe mijn best, maar vind het wel zwaar, zeker als wij bijna tegen een auto op botsen. Wat ben ik blij als we er eindelijk zijn! Ik bedank hem voor de lift, maar wil toch liever niet met hem terugrijden. Die attractie wil ik geen twee keer meemaken. Hij zegt: ‘Komaan chocoprins’ en brengt me dan binnen in het kapsalon. Cindy komt naar me toe, geeft me zelfs een handkus; Anthony doet nog gekker, noemt me ‘uwe majesteit’. Cindy neemt me, langs alle klanten, gauw mee naar binnen in haar living. Ze zet thee voor mij, dan praten we over Ella, over wat ik moet doen om haar ja te laten zeggen. Cindy zegt dat Ella iemand is die weet wat ze wil, maar ze weet niet of ze mij wil. Ze zoekt wel het geluk en misschien ben ik haar geluk wel? Ik beken dat ik niet weet wat ik zou moeten doen als ze nee zegt. We praten over haar verleden, over de vader die ze nooit gekend heeft, over haar moeder die loog over wie haar vader was, over de lelijke rol van Norbert, over Ursula… Ik denk dat ik maar eens met die Ursula ga praten, maar juffrouw Cindy zegt dat dit het slechtste is dat ik kan doen, die heeft Ella zelfs van diefstal beschuldigd! Ik bewonder Ella nu nog meer, vraag waar ze het toch vandaan haalt, die kracht, die sterkte? Cindy vertelt me dat Ella zelfs een verhaal geschreven heeft in de gevangenis. Dat is zo goed, zegt ze, en dan te bedenken dat ze een paar maand geleden nog niet eens kon lezen! Ik vraag haar of ik het mag lezen. Ze neemt uit de kast een paar schriftjes en geeft ze aan mij. Ze vraagt ze hier te lezen, zij gaat ondertussen Anthony wat helpen in het kapsalon, zodat ik rustig kan lezen. Ik begin er meteen aan en ben ontroerd. Ze schrijft zo mooi, heeft zoveel fantasie, zoveel gevoel. Haar verhaal bewijst echt dat ze een goed hartje heeft; Dan komt Ella binnen, mijn hart slaat een slag over, maar ze ziet me niet. Pas als ze op de trap naar boven staat, kijkt ze eindelijk op en ziet mij staan. ‘Nicolas, wat doede gij hier?’ zegt ze stomverwonderd. Ik kijk haar breed glimlachend aan.

Ponkie · Bericht door **Ponkie** » 22-02-2011 13:59

81
Ella ziet me staan en kijkt verwonderd. Ik zeg dat ik haar per se wou zien en dat ik voor Cindy hier even mocht wachten. Dat vindt ze toch niet erg? Ella antwoordt dat ze dat absoluut niet erg vindt. Dan vraagt ze me of Cindy mij niks gegeven heeft. Ik schrik even, voel me niet om mijn gemak met haar verhaal in mijn handen. Ik stop de schriftjes gauw in mijn jaszak. ‘Iets gegeven?’ vraag ik wat verward. Maar ik heb haar blijkbaar verkeerd begrepen, ze heeft het over iets te drinken, koffie, thee of een pintje. Ze wil me een pintje geven, maar ik antwoord dat ik niets moet hebben, ik ben ok zo. Dan vraagt Ella of Linda hier ook is. Ik ben heel fier dat ik kan vertellen dat juffrouw Linda hier niet is, dat ik helemaal alleen ben gekomen. Ze kan het bijna niet geloven, alleen? ‘Ja, alleen’ zeg ik nog eens terwijl ik gloei van trots. Ik leg uit dat ik alleen naar beneden ben gegaan en daar een taxi heb besteld. Maar iemand anders is toen weggereden met mijn taxi en een vriend van Ella, ik ben zijn naam vergeten, heeft mij toen een lift aangeboden, hij heeft mij met zijn tandem naar hier gebracht. Ella schrikt een beetje, heeft Frederico – ja zo heette hij, val ik haar in de rede – mij met zijn tandem naar hier gevoerd? Ik vertel haar wat een helse rit het geworden is, helemaal door de stad gereden en bijna tegen een auto gebotst! Ik ben blij dat ik hier heelhuids aangekomen ben! Ella lacht, ze vindt dat ik wel veel moeite gedaan heb om naar hier te komen! Ik lach terug naar haar, zeg dat ik dacht dat het misschien de moeite waard was. Ella lacht blij terug naar mij. Ik vind haar zo schattig! Dan raken we aan de praat, ze vertelt me nog over dokter Arends die haar leert lezen en schrijven en hiervoor ook aikido gebruikt. Aikido, dat ken ik helemaal niet. Ze laat het mij zien, doet een paar bewegingen voor en tuimelt dan over de mat. Ik zeg bravo en vraag of dokter Arends haar dit nu leert om te leren lezen en schrijven? Ik begrijp het niet goed, maar ze legt uit dat het vooral is om meer zelfvertrouwen te krijgen. Ze vraagt of dit ook niet iets voor mij is? Ik denk van niet, dit lijkt meer op vechten en krijgsdiscipline is echt niets voor mij. Maar ze houdt aan, het is veel meer, het is ook een soort filosofie, en dat is toch wel iets voor mij? Dat moet ik toegeven, dat interesseert me wel. Ze laat me mijn jas uittrekken en wil dan dat ik het ook eens probeer. Ik moet neerknielen op de mat, mijn hoofd intrekken, mijn rug bol maken en dan tuimelen. Het mislukt helemaal, ik bots tegen de kast. Ella lacht, ze zegt dat ik mijn beweging wat vloeiender moet maken. Ik kijk haar aan, vraagt of ze me uitlacht? Ze kijkt guitig, antwoordt dat ze me wel een beetje uitlacht, maar ze vindt het zo schattig. Dan laat ze me weer neerknielen, mijn hoofd intrekken, nog dieper, mijn rug bol maken. Ik probeer het opnieuw en nu lukt het prachtig. Ze kijkt me stralend aan, zegt dat het wel lukt als ik maar hard genoeg probeer. Ik pak Ella’s handen vast, kijk haar in de ogen en zeg dat als ik maar hard genoeg probeer… ik zie dat ze wat terugdeinst, ik ben weer te voortvarend bezig. Ik trek mijn handen terug, zeg dat ik maar beter weer naar huis kan gaan, juffrouw Linda zal ondertussen wel ongerust zijn. Ik vraag Ella of ze een taxi voor mij wil bellen. Zij vindt dat niet nodig, zegt dat zij altijd te voet gaat, het is niet ver. Maar dat zie ik echt niet zitten. Ze biedt aan om met me mee te gaan, nu kan ik niet weigeren, zeg dat het goed is. Ik trek mijn jas aan en via het kapsalon gaan we naar buiten. Ik bedank juffrouw Cindy nog eens, ze is heel vriendelijk en zegt dat als er nog iets is, dan moet ik het maar vragen. De jongeman, Anthony heet hij, doet weer een beetje raar, hij haalt ook iets van mijn jas, ik versta hem niet goed. Dan vertrekken we, ik toch een beetje angstig. Gelukkig is Ella bij mij, ze houdt me stevig bij de hand. Een brommer rijdt rakelings langs ons heen. Ik schrik maar Ella zegt dat ik me moet ontspannen. Ik moet meer in het nu leven, in het moment en de dingen rond mij goed bekijken en in me opnemen. Allemaal gemakkelijk gezegd, maar ik ben dapper, ik laat zien dat mijn handen niet trillen. De brommer stopt vlak voor ons en plots begint de man foto’s van ons te nemen. Hij heeft mij herkend, Ella probeert hem te stoppen, maar hij blijft foto’s nemen. Er stopt net een bus, Ella trekt me erop. Oei, weer iets nieuws, ik ga van de ene schrik naar de andere. Ze zegt dat ik me goed moet vasthouden, maar de bus maakt een bocht, ik val op een bank, Ella valt op mijn schoot. Een vrouw denkt dat zij mij kent van tv, Ella zegt dat ze zich vergist, maar ze blijft volhouden. Gelukkig zijn het maar twee haltes en kunnen we gauw weer afstappen. Wat een belevenis, ik wil absoluut even zitten. We gaan naar een bank op het plein, ik veeg de bank schoon, dan gaan we zitten. Ella stelt me gerust, we zijn er bijna. Ik zucht, bijna is nog niet helemaal. Ella lacht naar mij, ze zegt dat ik vandaag grote stappen heb gezet! Ik lach naar haar, zegt dat ze mijne vriend is. Zij antwoordt dat ze trots is op mij en trekt me in haar armen. Ik voel me zo goed bij haar, hoop dat ik op een dag meer mag betekenen voor haar. Ik kan me nauwelijks beheersen, sta op het punt haar te kussen, maar ze schrikt terug, springt op en trekt me mee. Ik zucht nog eens maar volg haar. Al gauw zijn we in de Wingerd, we gaan naar boven, naar de loft. Linda komt meteen op ons af, ze ziet er opgelucht uit dat ik terug ben. Ze vraagt hoe het geweest is? Ik antwoord dat ik het overleefd heb, maar dat ik blij was dat Ella er bij was. Ze vraagt of we wat willen drinken, we kiezen allebei voor een glas wijn. Ik vind dat we wel iets te vieren hebben. Terwijl we wachten, gaan we naar de bloeiende orchidee kijken. Ik zie met plezier dat er een tweede blad is afgevallen, nu nog twee, dan verwacht ik een antwoord van Ella. Ze schrikt precies een beetje dat het zo vlug gaat.
Na een paar glaasjes wijn staat Ella op. Ze wil niet blijven eten, zegt dat ze moet vertrekken. Ik laat me languit op de bank vallen, moe van al wat ik heb meegemaakt, maar wel heel trots en vooral gelukkig. Ik vraag aan juffrouw Linda of zij Ella ook zo’n schatje vindt? Ik vond haar zo schattig toen ze vroeg of ze hier terug mag komen werken, ik zie ons leven heel anders. Linda zegt glimlachend dat ik precies alles wat zij zegt of doet schattig vind. Dat is ook zo, maar ze is dan ook echt schattig, zelfs haar voetjes, zo klein en zo schattig. Linda staat op om voor het eten te zorgen. Ik sta recht en loop naar mijn jas aan de kapstok. In de zak zitten nog steeds Ella’s schriftjes. Ik neem ze en lees verder, met stijgende verbazing. Haar verhaal is zo mooi!

Ponkie · Bericht door **Ponkie** » 22-02-2011 20:21

82
Ik ben gepakt door Ella’s verhaal, het is zo mooi geschreven, zo vol gevoel. Ik ga de kamer in, wil er met Linda over praten. Ik zeg tegen haar dat het schitterend is. Ze heeft een ketting in haar handen en schrikt. ‘Een echt talent’ ga ik voort. Ik zie Linda opgelucht reageren: ‘Wat is dat?’. Ik leg uit dat het een verhaal is dat Ella geschreven heeft, ik vind het geweldig en zeg dat het gaat over een jongen die Michiel heet. Ik merk dat Linda absoluut niet luistert en zeg haar naam. Ze schrikt op, verontschuldigt zich, zeg dat ze met haar gedachten ergens anders zat. Ik kijk naar de ketting met hanger in haar hand. Ze zegt dat ze die gekregen heeft van Norbert. Ik buig me voorover en zie wat er opstaat ‘forever’. Linda vraagt of ik het mooi vind, ik antwoord dat het wel beetje opzichtig is, maar wel een mooi cadeau. Ik zie dat juffrouw Linda niet blij kijkt en vraagt of zij het niet mooi vindt? Ze antwoordt dat ze bang is dat Norbert iets van haar verwacht dat zij niet zal kunnen geven. Ik denk dat ik haar begrijp, vraag naar Jasper. Ik heb duidelijk een gevoelige snaar geraakt, maar ze antwoordt niet, doet de ketting weer in het doosje en loopt de loft uit. Ik neem Ella’s schriftjes weer in mijn handen en lees voort. Hoe verder ik lees, hoe meer ik onder de indruk ben. Wat een talent, wat een gevoelig meisje! Ik kijk nog eens naar mijn orchidee, is er nog geen blaadje gevallen? Ik wacht hoopvol op Ella’s antwoord. Nog een paar dagen en dan is het zover. Ik hoop dat ze mijn aanzoek zal aannemen, ik wil er zelfs niet aan denken dat ze nee zou zeggen. Dan zou mijn leven niets meer waard zijn. Maar zover zijn we nog niet, ze is zo lief voor mij, zo schattig. Voor ik ga slapen stuur ik haar een sms-je: ‘Zoete dromen, xx, Nicolas’. Die zoete dromen hoop ik ook te hebben vannacht!

Ponkie · Bericht door **Ponkie** » 23-02-2011 20:30

83
Ik heb heerlijk geslapen… en gedroomd. Ik ben vroeg wakker, voel me super. Ik grijp onmiddellijk weer naar het verhaal van Ella. Dat is echt fantastisch, daar moet meer mee gebeuren. Ik denk even na en dan heb ik het gevonden. Ik zoek even in mijn adressenboekje en vind direct wat ik zoek, het telefoonnummer van Eddy Vergeylen, de uitgever. Ik aarzel niet en bel hem op. Ik vertel hem alles over Ella en over haar verhaal. Ik lees er fragmenten uit voor; het verhaal eindigt met: ‘En toen verliet Michiel het bos’. ‘Einde’, voeg ik eraan toe en vraag dan: ‘Wat denkt ge Eddy?’ Eddy antwoordt dat hij het een heel mooi verhaal vindt. Ik vraag hem of het eerlijk waar is, hij zegt het toch niet om mij een plezier te doen? Maar Eddy zegt dat hij het echt meent. Ik ben opgelucht, zeg dat ik dat gehoopt had. Ik zal hem het verhaal zo vlug mogelijk bezorgen en vraag me op de hoogte te houden. Ik neem de schriftjes om ze in een omslag te stoppen. Dan komt juffrouw Linda binnen, ze ziet me bezig en vraagt of ik het werk van Clio aan het overnemen ben. Ik antwoord dat dit iets anders is, vertel dat ik gebeld heb met Eddy Vergeylen. Linda kent hem ook, de man van de uitgeverij. Ik ben enthousiast, zegt dat Eddy het ook een fantastisch verhaal vindt, hij wil het uitgeven. Linda tempert mijn enthousiasme, ze vraagt of Ella hiervan weet? Nee, natuurlijk niet, antwoord ik, dat zou maar een belabberde verrassing zijn. Linda blijft nuchter, ze zegt dat ze geen stokken in de wielen wil steken, maar weet ze dat ik haar verhaal heb? Nee, niemand weet dat ik de boekjes heb meegenomen, ik wil het houden als een verrassing! Linda blijft kritisch, ze is bang dat Ella het niet zal willen, maar ik denk dat ze er niets op tegen zal hebben. Zou ze er geen andere plannen mee hebben, is haar verhaal niet privé, oppert Linda nog, maar ik veeg al haar bezwaren van tafel, dat kan toch niet, ik weet zeker dat ze trots zal zijn als haar verhaal uitkomt. Linda geeft het op, vraagt of ik ontbijt wil en gaat naar de keuken.
Bij het ontbijt neem ik altijd de kranten door. Binnenin zie ik plots een foto van mijzelf met Ella. Ach ja, die fotograaf die ons achtervolgde! Er staat in het artikel dat ik eindelijk het meisje met de orchideeënogen heb gevonden. Ik vind het wel een mooie foto, ik samen met Ella. Ik wandel naar de serre, kijk naar mijn orchidee, is er nog altijd geen bloemblad afgevallen? Ik mis Ella en bel haar op. Ze zegt dat ze blij is mij te horen. Ik zeg dat ik ook blij ben, zelfs haar stem is schattig, vind ik. Ze vraagt of ik de krant al gezien heb? Ik zeg dat ik het een mooie foto vind, ik heb maar heel weinig foto’s van mijzelf, tenminste buiten en zeker geen van haar of van ons samen. Ella vraagt of ik het dan niet erg vind? Nee, waarom zou ik dat erg moeten vinden? Zij vindt het wel erg, ze staat niet graag in de boekskes zegt ze en ze wil niet dat iedereen weet dat zij het meisje is met de orchideeënogen. Ik schrik er een beetje van, als ze het zo erg vindt, kan ik er wel voor zorgen dat het stopt. Ze wil graag dat ik daarvoor zorg. Ik kan dat zelf wel niet maar mijn vader heeft genoeg connecties. Dan vraag ik of zij met mij… maar ze onderbreekt me, ze zegt dat ze nu niet kan, dat ze aan het werk is. Hier beneden, vraag ik een beetje verbaasd? Ze antwoordt dat ze nog veel werk heeft, ze is met de gangen bezig en moet ook nog de wc’s doen. Dat is toch geen werk voor haar, vind ik, maar zij denkt daar anders over, ze doet toch maar gewoon haar werk. Ja, daar heeft ze gelijk in, ik zal haar dan maar gerust laten. Maar ze maakt me heel gelukkig met haar laatste zin, ze zegt dat ze heel blij is met mijn telefoontje!

Ponkie · Bericht door **Ponkie** » 24-02-2011 20:40

84
Norbert is op bezoek. Hij vertelt me dat hij aan Lukas gevraagd heeft om een drink voor het personeel te organiseren, als teken van een nieuwe start. Die nieuwe start zullen we goed kunnen gebruiken, antwoord ik een beetje schamper. Norbert begint zich te verontschuldigen, hij had nooit mogen toestaan dat Clio de job van Lukas overnam, ze was er nog niet klaar voor, nog wat te jong. Ik grimlach een beetje, zeg dat dit nog zacht uitgedrukt is. Dan stelt hij de vraag waar ik al op wacht, of ik ook aanwezig wil zijn. Hij snapt zelf hoe moeilijk die vraag is, zegt dat hij het begrijpt, ik was er al met Prinsjesdag. Ik zeg dat ik er zal zijn maar Norbert ratelt maar door. Dat hij begrijpt dat ik liever binnen blijf en zo, maar ik onderbreek hem, zeg dat ik al gezegd heb dat ik er zal zijn. Dat ik het aan kan, tenminste als ik iemand mag meenemen. Norbert begrijpt het meteen dat ik Ella bedoel. Hij heeft ook de foto in de krant gezien. Ik zeg trots dat het een mooie foto is! Maar dan begint hij te zeuren, dat hij als mijn persoonlijk adviseur … Ik weet al wat hij wil zeggen, zeg dat ik geen advies nodig heb over Ella. Hij houdt niet af, zeg dat ik een publieke figuur ben en komt af met mijn vader. Ik kijk hem aan, zeg dat mijn vader alleen maar blij zal zijn als ik gelukkig ben. Ja maar Ella, probeert hij nog eens. Ik snoer hem de mond, zeg dat Ella perfect is en dat ik hoop dat ze ja gaat zeggen. Dan laat ik hem staan en ga de trap op.
Het is etenstijd. Linda heeft de tafel gedekt, ik bekijk een paar papieren. Ze zet de borden op tafel, maar ik mis wat. Juffrouw Linda zegt smakelijk en zet de fles wijn op tafel. Ik bedank haar maar zeg dat het leuk zou zijn als ze ook nog een mes en vork zou brengen. Ze schrikt, oei dat is ze vergeten. Ze is wat geagiteerd, zegt dat ze er niet bij is met haar gedachten. Ik ken haar zo goed, vraag meteen of het Norbert is. Ze antwoordt niet, het is dus Norbert, ik zeg tegen Linda dat ze toch weet dat ze mij alles kan vertellen. Ik wijs naar haar stoel, zegt dat ze moet komen zitten, maar ze haalt eerst messen en vorken. Dan komt ze toch zitten. Eerst zwijgt ze, ze twijfelt. Maar dan begint ze toch haar hart uit te storten, het zit haar duidelijk hoog. Over Norbert die terug komt en nu zomaar verwacht dat ze de draad weer oppikken. Ik werp er tussen dat er nu natuurlijk een andere man is. Zij gaat verder, zegt dat hij maanden nauwelijks iets van zich heeft laten horen en nu wil dat ze gewoon weer verder doen. Ik vraag haar of Norbert iets weet over Jasper? Ze antwoordt dat ze het nog niet heeft durven zeggen, Norbert heeft het zo moeilijk met Clio en de puinhoop die ze heeft achtergelaten. Dan vraag ik of Jasper het weet van Norbert? Ze kijkt op, haar blik is zo droevig. Ze zegt dat ze Jasper nog nauwelijks gezien heeft sinds Norbert terug is, maar ze mist hem wel. Waar is Linda toch mee bezig, ze offert zich altijd op voor anderen, denkt meer aan anderen dan aan zichzelf. Ze moet dringend eens aan zichzelf beginnen denken. Ze zucht, zegt dat dit gemakkelijker gezegd is dan gedaan. Ik benijd haar alleszins niet, zo moeten kiezen tussen twee mannen. Gelukkig is dat bij mij niet zo, ik heb alleen maar Ella. Linda knikt me toe, zeg dat dit goed is voor mij. Ik ben blij dat ze dat zegt, voel me gesteund in mijn liefde voor Ella.
Na het eten ruimt Linda de tafel af en doet de afwas. Ik lees wat in een boek. Dan krijgt Linda telefoon. Het is Norbert, ze maakt zich klaar en vertrekt naar beneden, maar erg gelukkig ziet ze er niet uit. Even later is ze al terug, ik verwachtte haar nog niet terug. Ze is helemaal overstuur, Jasper blijkt zwaar ziek te zijn. In haar ogen, haar lichaamstaal zie ik zo duidelijk bij wie haar hart ligt, niet bij Norbert maar bij Jasper! Ik hoop maar dat ze dat zo vlug mogelijk zelf zal inzien.

Ponkie · Bericht door **Ponkie** » 25-02-2011 21:11

85
Linda doet haar jas zelfs niet uit, ze gaat meteen weer naar beneden, ze moet Jasper zien. Ik mis Ella. Ik begrijp dat ze aan het werk is, dat ze niet naar boven kan komen. Maar ik kan wel naar beneden gaan. Ik neem mijn sleutel en ga naar de lift. Ik zie Ella in de lobby, ze is druk aan het vegen. Ik zeg dag tegen haar. Ze schrikt een beetje, vraagt wat ik hier doe? Ik zeg dat als de berg niet naar Mohammed komt… Ze antwoordt dat ze veel werk heeft, met Jasper die in het ziekenhuis is opgenomen. Ik heb het gehoord van Linda, vraagt wat hij heeft. Ella zegt dat zijn bloed en nieren niet in orde zijn, het is heel erg met hem. Ik schrik een beetje, wist niet dat het zo erg is. Ik zie hoe bezorgd Ella is, vraag of we samen een koffie gaan drinken. Ella vindt dat heel lief, maar ze zegt dat ze echt verder moet werken. Ik vraag haar of ze wel weet dat ze dit werk niet moet doen. Ze vraagt wat er mis is met haar werk, wat er mis is met kuisen? Ik zeg dat er niks mis mee is, maar ik vind dat er geschikter werk voor haar te vinden is dan kuisen. Ze is niet blij met mijn woorden, zegt dat ze dit graag doet en vertrekt met haar kar. Ik hou de kar tegen, zeg dat ik het niet zo bedoelde. Maar ik voel er mij niet goed bij als zij beneden aan het kuisen is terwijl ik boven port aan het drinken ben van twintig jaar oud! Ze blijft een beetje boos, zegt dat ze verder moet werken en dat ik ook niet moet staan wachten tot mijn porto 21 jaar oud wordt. Ik begrijp het, ze is een beetje boos. Ik ga dan maar weer naar boven, vastbesloten om het goed te maken. Ik weet het al, ik ga haar helpen! Ik zoek in de keukenkasten, waar Linda het poetsgerief bewaart. Eerst vind ik de blauwe werkhandschoenen, dan het witte schortje van Linda. Ik hou het voor, maar dat is toch maar niks. Ik zoek voort en vindt een grote zwarte schort. Dat is meer iets voor mij. Ik doe het schort en de handschoenen aan en ga zo naar beneden. Ik ga op zoek naar Ella, vindt haar dan terwijl ze de vloer poetst. Ze schrikt, maar lacht ook een beetje als ze mij zo ziet staan. Ik vraag haar wat ik kan doen, zeg nog eens sorry voor wat ik daarjuist tegen haar gezegd heb. Ik had dat niet mogen zeggen. Ella zegt dat ze mij niet tegenspreekt, ik antwoord dat ik het wil goedmaken en dat ik haar kom helpen. Ze lacht me een beetje uit, maar zegt dat ik maar moet laten zien wat ik in huis heb. Ze stopt me een doek in mijn handen. Terwijl zij aan de ramen begint, bestudeer ik de flessen met schoonmaakmiddel. Hoe moet ik daar in godsnaam aan beginnen? Ella ziet me twijfelen, spettert wat water naar mij. Ik zeg dat ze moet stoppen, ze spettert nog eens. Ik reageer en gooi water naar haar, maar het is een beetje teveel, Ella is helemaal nat. Ik schrik er zelf van, ze komt naar me toe, ik loop weg en dan loopt het helemaal uit de hand. Als kinderen rennen we achter elkaar aan, ik laat me in een rolstoel vallen, trek Ella op mijn schoot. Zo rijden we rond tot aan de zetel. Ella valt van mijn schoot op de zetel, draait zich om en duwt mij nu in de rolstoel voort tot aan een lege kamer. We leggen ons samen op bed, spelen met de automaat, tot het bed bijna dubbel gevouwen is. We lachen ons te pletter. Het is zeker geleden van toen ik nog een kind was, dat ik me zo uitgelaten geamuseerd heb!

Ponkie · Bericht door **Ponkie** » 28-02-2011 20:29

86
Na de fantastische middag met Ella heb ik heerlijk geslapen! Ik ben vanmorgen dan ook super goed gezind. Ik mis Ella alweer en beslis haar op te bellen. Ik zeg haar goeiemorgen en vraag of ik niet stoor. Ella klinkt blij als ze mij hoort, ze zegt dat ik nooit stoor en dat hoor ik natuurlijk graag. Dan vraag ik naar haar plannen voor vandaag, ik wil haar dolgraag terugzien. Maar ze zegt dat ze moet werken, werken, werken. Dat klinkt niet zo goed, ik vraag of ze tussen het werken door toch nog een beetje tijd voor mij zou hebben, dat zou ik erg leuk vinden. Of misschien kan ik haar weer zij komen helpen zoals gisteren? Maar dan zegt ze dat ze vandaag niet naar de Wingerd komt. Dat snap ik niet, als ze niet naar de Wingerd komt en niet naar de loft, dan moet ze toch niet werken? Ze legt uit dat ze moet leren voor haar examens, dat is nu het allerbelangrijkste. Ik ruik mijn kans om haar toch te zien en zeg dat ik daarmee ook kan helpen, ik was vroeger een voorbeeldige leerling. Ze vraagt of ik het echt meen, zegt dan zonder aarzelen dat ze direct af komt. Heel gelukkig leg ik op, straks zie ik mijn lieve vriendin, mijn orchideeënmeisje. Linda heeft het gehoord, ze vraagt of ik haar niet meer nodig heb. Ze wil Jasper graag een bezoekje brengen. Ik zie in haar ogen hoe graag ze het wil, ik zeg meteen dat ik alles heb wat ik nodig heb. Straks heb ik immers Ella, dan heb ik toch niets anders nodig! Dat laatste denk ik bij mezelf, maar spreek het niet uit. Ik zeg tegen Linda dat ze Jasper veel groeten van mij moet doen. Ze aarzelt even, vraagt dan: ‘Mocht Norbert bellen…’, dan zwijgt ze. Ik begrijp het, zeg met een lachje dat ik van niets weet, dat ik geen Jasper ken. Linda lacht dankbaar naar mij, ik kijk al even blij. Niet veel later komt Ella naar boven. Ik wacht haar op aan de lift, ben zo gelukkig dat ze er is. Ze heeft haar schoolboeken bij. Ze heeft vooral last met spelling zegt ze, daar gaan we dus aan werken. Ik installeer haar aan mijn bureau, zet mij zelf dicht bij haar. Ik geef haar woorden op, de meeste schrijft ze foutloos. Af en toe moet ik haar helpen of wat verbeteren, maar het gaat goed. Het volgende woord dat ik opgeef, is ‘bijenkorf’ en ook dat schrijft ze juist. Ze reageert dat ik het haar anders niet gemakkelijk maak, maar dat zal de examencommissie ook niet doen. Ik vraag of we na de oefeningen een partijtje schaak zullen spelen? Ze zegt dat ze dat niet kan, maar ik wil haar dat met alle plezier leren. Ze denkt dat schaken keimoeilijk is, maar ik ontken dat. Dan vindt ze het goed en ik zeg‘cacao’. Ze begrijpt me verkeerd en antwoord: ‘Ja graag’. Ik wil zeggen dat ze het niet snapt, maar dan zie ik aan haar lachje dat ze mij aan het plagen is. Ze denkt even na en schrijft dan het woord op. Na nog een half uurtje is het genoeg geweest en gaan we schaken. Ik leg haar alles uit, het bord, de sprongen van het paard, de loper, de koning… We proberen het, oefenen wat en dan spelen we voor echt. Ik heb een zet gedaan, ze zit maar naar mij te kijken, ze lacht zo lief, maar ze vergeet te spelen. Na een poosje naar mekaar kijken en lachen zeg ik dat het aan haar is. Ze verzet een pion, oh nee, dat had ik niet zien aankomen, ze zet me schaakmat. Ze vraagt of dat goed is? Natuurlijk is dat goed, ze is erg pienter, mijn Ella. Dan durf ik het, ik vraag of ze al eens nagedacht heeft over mijn vraag. Ze antwoordt niet rechtstreeks, zegt dat het goed is dat we mekaar beter leren kennen. Ik begrijp het, ze heeft dus meer tijd nodig, maar ik ben blij dat ze eerlijk is tegen mij. Ella zegt nog eens dat ze echt blij is dat ze mij heeft leren kennen, ik antwoord dat het natuurlijk wederzijds is. Dan draait ze zich bruusk om, zegt met haar rug naar me toe dat ze nog niet gekozen heeft. Ik kijk naar de orchidee, er hangen nog steeds twee bloemblaadjes aan.

Ponkie · Bericht door **Ponkie** » 01-03-2011 21:01

87
Ella herhaalt het nog eens: ‘Ik heb nog niet gekozen’. Ik ben een beetje verward, ik sta op en zet me naast haar. Ik vraag haar: ‘Gekozen? Bedoel je voor mij of tussen mij en iemand anders?’Ella kijkt verdrietig, ze zegt dat ik het haar efkes niet moet vragen nu. Ik zwijg even, ik wil het haar niet nog moeilijker maken. Dan wil ik haar afleiden, ik vraag of ze zin heeft in een revanche. Ze lacht weer, vraagt of ik het echt wil nu ze mij verslagen heeft? We staan allebei op en kijken naar de orchidee. Ze kijkt me lief aan en zegt dat ze blij is dat ik het spel eerlijk speel. Ik volg niet wat ze bedoelt en kijk haar vragend aan. Ze legt uit wat ze bedoelt, ik zou de plant kunnen verwaarlozen of zelfs de blaadjes er zelf aftrekken. Dat bedoelt ze, maar zo ben ik niet, dat doe ik niet. Ze vraagt me dan hoeveel tijd ze nog heeft. Ik denk even na, zeg dan dat ik denk nog een paar dagen. Even zegt ze niets, ze lijkt in gedachten verzonken. Ik wacht even, vraag dan of zij ook naar de personeelsdrink gaat? Ik ga er naartoe dus als ze zin heeft, kunnen we misschien samen gaan, dan kan ze daarna blijven slapen. Wat, antwoordt Ella, blijven slapen? Ze wacht even en vraagt dan of ik dat meen van dat blijven slapen. Ja natuurlijk meende ik dat, anders zou ik het niet vragen? Dan vraagt Ella of ik dat zelf niet een beetje snel vindt? Ik snap echt niet wat ze bedoelt, er blijven er zoveel slapen, waarom zou dat te snel zijn? Ella schrikt duidelijk en vraagt nog eens: ‘In uw bed’? Nu snap ik het eindelijk! Ze dacht in mijn bed, nee, nee, zo bedoelde ik het niet, in het logeerbed natuurlijk. Ah dacht zij dat…dacht zij dat echt? Ze lacht: ‘ Nee, nee!’. Nu lachten we allebei. Dan zeg ik dat ik haar geen nee heb horen zeggen, ze reageert dat ze ook geen ja heeft gezegd. Dat is waar, maar in ieder geval staar er voor haar altijd een bed klaar. Ze bedankt me, maar zegt dat ze toch liever in haar eigen bed slaapt, voorlopig toch. Dat begrijp ik, maar ik vraag nog eens of ze toch wel naar de drink komt. Ze antwoordt: ‘ Misschien wel, misschien niet’. Ik trek mijn schattigste gezicht en zeg: ‘En als ik het heel lief vraag’? Ze trekt een heel gek gezicht, zegt ‘goh Nicolas’. Ik doe haar na en we schieten allebei in een lacht, maar aan het eind zegt ze dat ze gaat komen, omdat ik het echt zo lief gevraagd heb. Ik ben zo blij!
Ze gaat naar huis, we spreken af voor vanavond. Ik ben zenuwachtig voor de drink, niet zoals anders omdat ik niet onder de mensen durf komen, maar van blijde verwachting om daar samen met Ella te zijn! Ik zet zelfs Linda aan tot spoed, ik brand van verlangen, ik wil naar beneden, naar Ella. Meteen als we beneden aankomen komt een superenthousiaste vrouw op me af, ze schudt me de hand, zegt dat ik wreed welgekomen ben, en wreed wel bedankt omdat ik hier alles betaal. Ik zeg dat dit graag gedaan is, juffrouw.. Ik aarzel, Linda helpt me, juffrouw Thys heet ze, ja dat is die vrouw die me toen heeft helpen zoeken naar Linda. Maar ik mag Carmen zeggen, voegt ze eraan toe. Ik kan haar woordenvloed eindelijk stoppen en vraag of ze Ella gezien heeft? Ze heeft haar nog niet gezien, maar een verpleegster, Martha heet ze geloof ik, komt langs en zegt dat ze daarnet in de lobby was. Ik wil daar gaan kijken, Linda vraagt of ze moet meegaan, maar ik voel me heel dapper, zeg dat ik het alleen aan kan. Een paar mensen klampen me nog aan, ik moet nog een paar handen schudden, maar dan ben ik in de gang aan de lobby. Ik kijk om de hoek, heel verwachtingsvol. Maar wat ik dan zie, doet mijn hart even stilstaan. Ik schrik geweldig, moet me vasthouden aan de muur, voel me plots weer heel slecht: Ella zit op de bank, in een innige omhelzing met een andere man! Is het daarom dat ze nog niet kon kiezen, ze heeft iemand anders! Mijn geluk springt in scherven uiteen, dit is vreselijk!