Deel 58 “Tot in het diepst van hun hart … for ever and ever … Présence”
De volgende ochtend schijnt het zonnetje tussen het gordijn hun kamer binnen. Sara en Simon worden goedgemutst wakker. Sara kruipt nog wat dichter bij Simon en kust hem teder maar vurig. Simon reageert direct op haar liefkozingen.
“Simon, ik heb zalig gedroomd … ik denk dat ik daarom nu zo rustig ben”
“Wat heb je gedroomd?”vraagt hij zacht en hij kust haar opnieuw.
“Van jou, natuurlijk”zegt ze”ons huwelijk, de huwelijksreis … alleen maar leuke dingen.”
Ze vlijt zich nog dichter tegen hem aan. Van deze momenten kunnen ze beiden zo genieten … gewoon eenvoudig … knuffelen en elkaar lieve dingen vertellen.
Sara zucht en zegt stilletjes “Simon, ik ben zo gelukkig … ik beleef met jou een leven dat mooier is als in mijn mooiste dromen.”
Hij kust haar teder maar ze reageert heftig op zijn kus. Hij voelt de opwinding opkomen. Hij overlaat haar met klein kusjes, ze rilt over haar ganse lichaam en laat hem ook genieten. Ze rollen knuffelend en kussend over het bed.
Binnen de kortste keren heeft Simon zijn Sara tot een ongekende sensatie gebracht … ze draait hem op zijn rug en zet zich over zijn buik maar ze blijft hem ondertussen bedelven onder kusjes en liefkozingen. Hij voelt zijn hoogtepunt naderen en glijdt in 1 beweging in haar. Het ritme wordt intenser. Het lijkt alsof het tot een explosie komt.
Ze rollen hijgend naast elkaar en Simon fluistert “Sara, wat ben ik blij dat jij met mij verder wil …. Ik kan niet meer leven zonder jou … ik kan zelfs geen minuut zonder jou … “
Hij tekent met zijn vinger een hartje op haar borst … “Ik hou van jou … zoveel … ik kan het niet omvatten …”
Ze kust hem. Ze blijven nog even nagenieten. Maar dan is het tijd voor de orde van de dag. Présence en Helèna verwittigen nadat ze straks Alexander bezocht hebben.
Ze gaan naar de badkamer en maken zich klaar. Ze gaan samen naar beneden en ontbijten samen. Margot en Leon slapen nog. Ze houden het rustig.
Rond 9 u vertrekken ze naar het ziekenhuis. Alexander ziet er al heel wat beter uit maar de kneuzingen aan zijn gezicht lijken vandaag alle kleuren van de regenboog te hebben. Hij lacht als Sara en Simon binnenkomen. “Goedemorgen, ik ben blij jullie te zien.”
Alexander vertelt dat hij zich beter voelt. Britt is juist naar huis vertrokken en zal vandaag niet naar Présence komen want ze had bijna niet geslapen. Ze hadden veel gebabbeld vannacht.
“En” vraagt Simon “wat ga je doen? Als je beter bent, wel te verstaan. Neem je opnieuw je job van financieel directeur op bij Présence? “
Alexander kijkt verrast naar Simon “Ik … weet niet … Lannoy Fashion lukt niet … ik moet toegeven ik heb een grove fout gemaakt door dit te doen … ik weet niet of ik het verdien dat jullie me terugnemen. Ik snap dat jullie vertrouwen in mij verloren gegaan is … maar dit aanbod zou ik graag aannemen … ik zal jullie vertrouwen in mij niet beschamen … ik ben al veranderd en ik zal nog ….”
Sara snoert hem even de mond “Alexander, jij was goed in jouw job als financieel directeur. Wij zijn misschien beter in andere zaken en daardoor zal het, als we samen werken een goede samenwerking worden. Allemaal samen vormen we een schitterend team. Ik vind het erg dat je er op deze manier moet achterkomen maar misschien kunnen we de financiële schade die je nu geleden nog beperken. We zijn blij dat je bij ons terug komt maar vanaf nu geen geheimen meer. We gaan elkaar niet meer tegenwerken?”
Ze strekt haar hand uit naar Alexander. Ze schudden elkaar de hand.
Simon komt er ook bij staan. “We laten het verleden voor wat het is en gaan nu allemaal samen dezelfde richting uit en jij hoort daarbij. Hoe je het ook draait of keert we zijn eigenlijk broers.” Hij omhelst Alexander.
Ze zijn allemaal blij dat dit uitgeklaard is. Alexander geeft Sara alle papieren mee van Lannoy Fashion. Sara gaat ervoor zorgen dat ze alles kan ongedaan maken zonder dat Alexander er te veel verlies aan overhoudt.
Ze beslissen ook om even contact op te nemen met Helèna. Alexander is blij dat ze Helèna niet ongerust gemaakt hebben maar wil haar nu het goede nieuws melden.
Simon belt Helèna. “He, Helèna, hoe gaat het daar op de Dominicaanse? “
Helèna is blij een bekende stem te horen “Goed” antwoordt ze blij “Hoe gaat het bij jullie? Alles in orde?”
“Nu wel” antwoordt Simon, “Maar …” Hij vertelt haar het ganse verhaal van het ongeluk van Alexander en geeft Alexander door om haar gerust te stellen.
“Dag zus, alles komt in orde. Je moet je geen zorgen maken. Maar eigenlijk bellen we met goed nieuws. Simon en Sara hebben me gevraagd om opnieuw bij Présence te komen werken als Financieel Directeur en ik heb het aanbod met beide handen aangenomen.”
Helèna is verrukt. “Das goed nieuws” zegt ze “Ik ben blij … verzorg je goed en hou me op de hoogte … moest er iets misgaan, kom ik direct terug.”
“Zal wel niet” antwoordt Alexander lachend “Britt omringt me met de beste zorgen. We zijn opnieuw samen.”
Helèna is gelukkig met dit nieuws want ze weet dat die 2 samen horen. Ze sluiten het gesprek vrolijk af. Nu kan Helèna haar huwelijksreis gerust verder zetten.
Simon en Sara laten Alexander rusten. Ze gaan naar Présence.
Rond 11 uur zijn ze op kantoor. Ze roepen iedereen samen in de vergaderzaal.
Binnen het kwartier is iedereen, ook Margot in de vergaderzaal. Simon neemt het woord “We hebben een aantal mededelingen die iedereen aangaat. Alexander is aan de beterhand. Helèna is op de hoogte gebracht van het ongeluk. Britt komt vandaag niet werken. Sara gaat voor Alexander alles in orde brengen zodat hij na zijn herstel opnieuw als financieel directeur bij Présence aan de slag kan. Zijn nieuwe bedrijf is niet geworden wat hij er zich van voorstelde en gaat een stille dood sterven. Ik denk niet dat iemand hier iets op tegen heeft. “
Simon ziet dat zijn moeder het moeilijk krijgt. Sara gaat naar haar toe en omhelst haar.
Iedereen vindt dit goed nieuws.
Simon gaat verder “Zo dan kunnen we nu verder werken want Présence kan enkel groeien als we samen hard werken … “
“Hela, wacht eens even” roept Arne “Ik heb ook nog goed nieuws. Willen jullie me volgen … kom Hans aan jou de eer …”
Hans knikt. Arne gaat tussen Sara en Simon staan en geeft ze een arm “Tja Simon, ik weet dat je liever hebt dat ik hier niet sta, maar het kan niet anders”
Iedereen lacht en Simon trekt speels een pruillip.
“We wilden er eest een officiële opening van maken.” zegt Arne als hij aan de deur van Sara’s oude kantoor staat “Maar al dat goede nieuws vraagt om nog een leukere afsluiting. Bij deze verklaar ik jullie nieuwe bureau voor geopend. Sesam, das dus Hans, open u … Na jullie” zegt Arne officieel en hij duwt Sara en Simon in het kantoor.
Sara slaat haar handen voor haar mond. Ook Simon staat met zijn mond vol tanden en kan geen woord uitbrengen. Na een minuutje stamelt Sara “Mensen dit is fantastisch … zo mooi”
De muur tussen Sara oude kantoor en Simon’s is verdwenen. Het is 1 open ruimte met aan 1 kant een gezellig zithoek met een 2 persoonssofa.
De bureaus zijn volledig nieuw. Er is voor elk een plaats voorzien ze zitten recht over elkaar en kunnen als het ware elkaar aanraken. Aan de muur boven de zithoek hangt een enorm grote foto van Sara en Simon op de modeshow. Er onder staat “Tot in het diepst van hun hart … for ever and ever … Présence”.
De meubeltjes zijn allemaal mooi gekozen … het ziet er beeldig uit … Sara vliegt Simon om de hals … De andere zien dat als het sein om te verdwijnen … die twee willen nu alleen zijn.
Ze horen de deur niet toegaan. Ze zijn zo van hun stuk.
Sara kust Simon … hij voelt het in elke vezel van zijn lichaam. Hij duwt haar zachtjes wat van zich vandaan “Sara, dit is zo mooi … hier met jou samen aan Présence werken … gaat fantastisch zijn”
Ze snoert zijn mond met een innige kus.
Fleur'tje : Sara en Simon verhaal
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 59
Deel 59
In de cafetaria wordt nog even genoten van de reactie van Simon en Sara. “Die zullen we hier vandaag niet veel zien” grapt Arne. “Maar laat ons nu maar aan het werk gaan want je weet wat Simon gezegd heeft. “
Iedereen lacht en gaat aan het werk.
Bij de post vindt An een kaartje van Helen en Patrick. Ze zijn ondertussen al 3 weken in Amerika en amuseren zich er blijkbaar kostelijk. Elke week sturen ze een kaartje. An mijmert. Er is de laatste erg veel gebeurd. En bij bijna alles komt romantiek aan te pas. Ze zet alles eens in haar gedachten op een rijtje.
Zij en Thomas wonen nu samen. Ze is ingetrokken in de huis van Patrick. Het gaat goed. De problemen van vroeger zijn verleden tijd.
Ook Yana en Niels komen goed overeen. Die twee doen het wel rustig aan.
Na het artikel over Niels is ze aangenomen door de uitgeverij waar Brenda werkte. Want die is na het voorval met Jan op staande voet ontslagen.
Het onderwerp Jan en Brenda wordt steeds vermeden als Sara in de buurt is. Binnen een maand komt er een proces. Iedereen hoopt dat hij een serieuze straf gaat krijgen en Brenda … niemand gelooft haar excuses bij Sara.
Patrick en Helen beleven de tijd van hun leven en halen de verloren tijd in.
Lut en Hans wonen opnieuw samen in Lut’s appartement. De lat relatie is niet bestand gebleken tegen hun liefde.
Enkel Arne, die blijft alleen. En Marnix, ja Marnix … dat is een ander verhaal.
Ondertussen staan Simon en Sara nog steeds te bekomen van de metamorfose van hun kantoor.
Simon trekt Sara mee op de bank … “Hier gaan we van Présence iets moois maken” zegt hij zacht.
“Ja, dit gaat lukken en als ik altijd bij jou ben dan ben ik de gelukkigste vrouw van de wereld.”
Simon kust Sara. Ze volgt zijn opwinding mee. Ze legt even haar vinger op zijn mond … hij bijt zachtjes in haar vinger “Simon, ik wil je nu … maar niet hier” fluistert ze
“Ik voel hetzelfde, maar is het niet spannend hier ? “
Ze schudt haar hoofd “Neen iedereen kan hier binnenkomen”
Simon springt recht. “Kijk” zegt hij “Hier kunnen we een boodschap weergeven die verschijnt naast de deur … en kijk hier … een slotje aan de binnenkant” Simon kijkt haar aan met van die puppy ogen en draait het slot om en verandert de boodschap naar “Niet storen, vergadering”
Ze lacht … “Dat heb jij goed uitgekiend. Heb jij dat besproken met vake?” vraagt ze verbaasd.
“Neen, dat durf ik niet, maar ik heb wel Arne, Lieven en Helèna voor mijn kar gespannen.”
Sara lacht en stapt op Simon toe … ze trekt hem aan zijn broekriem naar de sofa. “Aan die ogen kan ik niets weigeren” fluistert ze zachtjes in zijn oor. Ondertussen opent ze snel zijn hemd.
“Ik moet voorzichtig zijn”giechelt ze “want er liggen hier nu nog geen reserve kleren zoals vroeger”
Simon laat zich ook niet ongemoeid en verdwijnt met zijn handen onder haar jurkje … het slipje vliegt door de lucht en belandt op de bureaulamp.
Sara onderdrukt een lachje en grijpt al kussend Simons broekriem, zijn broek ligt binnen enkele tellen op zijn voeten. Ze leggen zich in de sofa en overladen elkaar met kusjes op alle mogelijke sensuele plaatsen. Binnen de kortste keren is Sara klaar om Simon te ontvangen … hij neemt haar zacht maar ze neemt direct de leiding over … ze stuurt de beweging … ze komen tegelijkertijd tot een enorme ontlading.
Sara kust Simon en ze blijven nog even liggen om te bekomen. Sara glimlacht “Ons kantoor is ingewijd.”
Ze geeft Simon nog een kus en gaat op zoek naar de ontbrekende kledingstukken. Ze frist zich even op. Simon blijft nog even liggen op de bank en kijkt naar zijn Sara.
“Jij maakt me zo gelukkig” zegt hij loom “Ik wou dat ik je nu kon kidnappen naar een onbewoond eiland.”
Sara stapt op hem toe … ze kust hem teder. “Jij, zotteke, dat kan toch niet … maar het zou wel romantisch zijn … enkel liefde en lust … en kokosnoten”
Ze schiet onbedaarlijk in een lach … Simon kijkt gecharmeerd naar Sara. “Mmm, das een goede droom voor vannacht”
“Kom Simon, nu gaan we werken want het is ondertussen al laat … we moeten nog heel wat werk inhalen en vanavond moeten we starten met de voorbereiding van ons huwelijk.”
“Ja, baas” zegt Simon gewillig en lacht.
Ze werken de rest van de dag geconcentreerd door.
In de cafetaria wordt nog even genoten van de reactie van Simon en Sara. “Die zullen we hier vandaag niet veel zien” grapt Arne. “Maar laat ons nu maar aan het werk gaan want je weet wat Simon gezegd heeft. “
Iedereen lacht en gaat aan het werk.
Bij de post vindt An een kaartje van Helen en Patrick. Ze zijn ondertussen al 3 weken in Amerika en amuseren zich er blijkbaar kostelijk. Elke week sturen ze een kaartje. An mijmert. Er is de laatste erg veel gebeurd. En bij bijna alles komt romantiek aan te pas. Ze zet alles eens in haar gedachten op een rijtje.
Zij en Thomas wonen nu samen. Ze is ingetrokken in de huis van Patrick. Het gaat goed. De problemen van vroeger zijn verleden tijd.
Ook Yana en Niels komen goed overeen. Die twee doen het wel rustig aan.
Na het artikel over Niels is ze aangenomen door de uitgeverij waar Brenda werkte. Want die is na het voorval met Jan op staande voet ontslagen.
Het onderwerp Jan en Brenda wordt steeds vermeden als Sara in de buurt is. Binnen een maand komt er een proces. Iedereen hoopt dat hij een serieuze straf gaat krijgen en Brenda … niemand gelooft haar excuses bij Sara.
Patrick en Helen beleven de tijd van hun leven en halen de verloren tijd in.
Lut en Hans wonen opnieuw samen in Lut’s appartement. De lat relatie is niet bestand gebleken tegen hun liefde.
Enkel Arne, die blijft alleen. En Marnix, ja Marnix … dat is een ander verhaal.
Ondertussen staan Simon en Sara nog steeds te bekomen van de metamorfose van hun kantoor.
Simon trekt Sara mee op de bank … “Hier gaan we van Présence iets moois maken” zegt hij zacht.
“Ja, dit gaat lukken en als ik altijd bij jou ben dan ben ik de gelukkigste vrouw van de wereld.”
Simon kust Sara. Ze volgt zijn opwinding mee. Ze legt even haar vinger op zijn mond … hij bijt zachtjes in haar vinger “Simon, ik wil je nu … maar niet hier” fluistert ze
“Ik voel hetzelfde, maar is het niet spannend hier ? “
Ze schudt haar hoofd “Neen iedereen kan hier binnenkomen”
Simon springt recht. “Kijk” zegt hij “Hier kunnen we een boodschap weergeven die verschijnt naast de deur … en kijk hier … een slotje aan de binnenkant” Simon kijkt haar aan met van die puppy ogen en draait het slot om en verandert de boodschap naar “Niet storen, vergadering”
Ze lacht … “Dat heb jij goed uitgekiend. Heb jij dat besproken met vake?” vraagt ze verbaasd.
“Neen, dat durf ik niet, maar ik heb wel Arne, Lieven en Helèna voor mijn kar gespannen.”
Sara lacht en stapt op Simon toe … ze trekt hem aan zijn broekriem naar de sofa. “Aan die ogen kan ik niets weigeren” fluistert ze zachtjes in zijn oor. Ondertussen opent ze snel zijn hemd.
“Ik moet voorzichtig zijn”giechelt ze “want er liggen hier nu nog geen reserve kleren zoals vroeger”
Simon laat zich ook niet ongemoeid en verdwijnt met zijn handen onder haar jurkje … het slipje vliegt door de lucht en belandt op de bureaulamp.
Sara onderdrukt een lachje en grijpt al kussend Simons broekriem, zijn broek ligt binnen enkele tellen op zijn voeten. Ze leggen zich in de sofa en overladen elkaar met kusjes op alle mogelijke sensuele plaatsen. Binnen de kortste keren is Sara klaar om Simon te ontvangen … hij neemt haar zacht maar ze neemt direct de leiding over … ze stuurt de beweging … ze komen tegelijkertijd tot een enorme ontlading.
Sara kust Simon en ze blijven nog even liggen om te bekomen. Sara glimlacht “Ons kantoor is ingewijd.”
Ze geeft Simon nog een kus en gaat op zoek naar de ontbrekende kledingstukken. Ze frist zich even op. Simon blijft nog even liggen op de bank en kijkt naar zijn Sara.
“Jij maakt me zo gelukkig” zegt hij loom “Ik wou dat ik je nu kon kidnappen naar een onbewoond eiland.”
Sara stapt op hem toe … ze kust hem teder. “Jij, zotteke, dat kan toch niet … maar het zou wel romantisch zijn … enkel liefde en lust … en kokosnoten”
Ze schiet onbedaarlijk in een lach … Simon kijkt gecharmeerd naar Sara. “Mmm, das een goede droom voor vannacht”
“Kom Simon, nu gaan we werken want het is ondertussen al laat … we moeten nog heel wat werk inhalen en vanavond moeten we starten met de voorbereiding van ons huwelijk.”
“Ja, baas” zegt Simon gewillig en lacht.
Ze werken de rest van de dag geconcentreerd door.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 60
Deel 60
De financiële kater van Alexander kan door Sara beperkt gehouden worden. Hoe ze het ook draait en keert, dit doet ze nog altijd graag. Cijfertjes en economie blijven, na Simon wel te verstaan, erg belangrijk voor haar. Daar is ze goed in. Ze zoekt en telt om alles voor Alexander zo goed mogelijk af te ronden.
Simon is ondertussen bij Marnix en Niels langs geweest. Want daarstraks op de vergadering heeft Simon een bedrukte Marnix opgemerkt. En ja hoor … vanaf het moment dat hij Simon ziet, begint hij te zeuren.
“Simon, mijn beste vriend, nu moet ik toch even een gesprek met je hebben”
Niels staat er wat beteuterd bij maar springt Marnix bij.
“Ik kan het werk niet meer aan. We ontwerpen het ene na het andere meesterwerk, denk ik toch” zegt Marnix. “Het wordt te druk, we hebben een loopjongen nodig die voor ons beitjes kan werken.”
“Ja” springt Niels bij “We werken erg goed samen … misschien vragen we teveel maar wat hulp zou best welkom zijn”
Simon lacht “Wat hebben jullie in gedachten?”
“Wel” stelt Marnix “Een goede kracht, ik weet zelfs al wie, Thomas, ik zou zo graag Thomas terug hier willen.”
Simon neemt het voorstel aan en belooft de twee het direct met Sara te bespreken zodat Lieven het nodige kan doen. Marnix vliegt in al zijn enthousiasme rond Simon’s nek.
“Ik ben al besproken” lacht Simon “en je weet … ik val vanaf nu alleen nog maar op Sara”
Marnix en Niels schieten in een lach en Simon vertrekt naar zijn kantoor.
Sara zit nog steeds te rekenen en te tellen als Simon binnenkomt. Hij trekt haar stoel naar zich toe en knielt neer. “Even pauze” zegt hij en drukt een kus op haar mond.
“Het komt wel in orde. Ik ben er bijna mee klaar en ik denk dat Alexander blij zal zijn. Wat ga je doen met de aandelen?”
Simon fronst zijn voorhoofd. “Nog niet over nagedacht. Jij blijkbaar wel”
Sara knikt “Misschien moet je uit goede wil een klein gedeelte terug verkopen en dan afwachten hoe alles loopt. Ik denk wel dat het belangrijk is voor Alexander om ook opnieuw in de directieraad te zitten”
Simon gaat akkoord. Er moet volgende week zeker een nieuwe stafvergadering georganiseerd worden want dit moet eerste besproken worden met de directieraad.
Het is ondertussen middag. Simon en Sara gaan lunchen in de cafetaria. Ze zitten nog maar net aan hun tafel als Britt Sara opbelt. Alexander herstelt goed en loopt al rond. Ze spreken vanavond af in het ziekenhuis.
Lut is blij met het nieuws van Alexander. Simon nodigt Hans en Lut bij hun thuis uit om morgenavond te komen eten. Lut neemt de uitnodiging graag aan.
Ze vertelt nog even van de verbouwingsplannen in hun appartement. Tijdens de verbouwingen wonen ze even terug in Hans zijn huis. Als het appartement in orde is, gaan ze samen het huis verbouwen en dan misschien verhuren. Ze weten het nog niet. Sara stelt voor om even bij An te polsen of zij niet op zoek zijn naar een huisje.
Na de lunch gaan Simon en Sara opnieuw aan de slag. Eerst een vergadering met Arne over de verkoop in Denemarken, want volgende week vrijdag gaat de modeshow daar door. Arne heeft al logies en vluchten voorzien voor Sara, Simon, Marnix, Niels en Michèle. Sara stelt voor dat Arne ook meegaat.
Hij heeft een ander voorstel, hij zal het hier runnen en stelt voor dat Lieven meegaat. Dit vinden ze een goed voorstel. Hij gaat alles regelen.
Sara en Simon vertrekken op woensdag en blijven tot na het weekend. De andere komen aan op vrijdag namiddag en blijven tot zondagmorgen.
Lieven en Margot komen er ook bij zitten en ze bespreken nog de terugkomst van Alexander. Het voorstel van Sara over de aandelen wordt goedgekeurd.
Er wordt geklopt op de deur. De deur gaat open en Leon komt binnen. “Dit wou ik met mijn eigen ogen zien” lacht hij goedkeurend. Hij vindt het mooi.
Iedereen is blij dat Leon beter is. Hij is samen met Gert naar hier gekomen en is dolgelukkig met al hetgeen hij hoort.
Hij gaat naar Sara en legt zijn arm rond haar “Meisje, jij bent fantastisch. Jij hebt Présence gered van de ondergang en veel groter en sterker gemaakt dan ik ooit had durven dromen.”
Sara bloost “Die eer mag je mij niet alleen geven, zonder een goed team, kan dit niet. De ganse groep heeft hier hard aan gewerkt en we zullen er blijven aan werken.” Ze geeft Leon een kus en stapt naar Simon toe en laat zich gewillig op zijn schoot glijden. Leon zet zich neer op haar stoel. Er wordt nog heel wat besproken en Leon doet goed mee.
Margot staat naast Leon en stelt voor om nu naar huis te gaan. Het is ondertussen al laat. Leon knikt goedkeurend. Simon vraagt nog even of het in orde is dat Hans en Lut morgen komen dineren. Das natuurlijk geen probleem voor hen, het is ook het huis van Simon en Sara. Maar ze vinden het leuk want aangenaam gezelschap is altijd welkom.
Iedereen gaat opnieuw naar zijn plaats om verder te werken. Sara en Simon blijven alleen achter. Sara zit nog steeds op zijn schoot.
De financiële kater van Alexander kan door Sara beperkt gehouden worden. Hoe ze het ook draait en keert, dit doet ze nog altijd graag. Cijfertjes en economie blijven, na Simon wel te verstaan, erg belangrijk voor haar. Daar is ze goed in. Ze zoekt en telt om alles voor Alexander zo goed mogelijk af te ronden.
Simon is ondertussen bij Marnix en Niels langs geweest. Want daarstraks op de vergadering heeft Simon een bedrukte Marnix opgemerkt. En ja hoor … vanaf het moment dat hij Simon ziet, begint hij te zeuren.
“Simon, mijn beste vriend, nu moet ik toch even een gesprek met je hebben”
Niels staat er wat beteuterd bij maar springt Marnix bij.
“Ik kan het werk niet meer aan. We ontwerpen het ene na het andere meesterwerk, denk ik toch” zegt Marnix. “Het wordt te druk, we hebben een loopjongen nodig die voor ons beitjes kan werken.”
“Ja” springt Niels bij “We werken erg goed samen … misschien vragen we teveel maar wat hulp zou best welkom zijn”
Simon lacht “Wat hebben jullie in gedachten?”
“Wel” stelt Marnix “Een goede kracht, ik weet zelfs al wie, Thomas, ik zou zo graag Thomas terug hier willen.”
Simon neemt het voorstel aan en belooft de twee het direct met Sara te bespreken zodat Lieven het nodige kan doen. Marnix vliegt in al zijn enthousiasme rond Simon’s nek.
“Ik ben al besproken” lacht Simon “en je weet … ik val vanaf nu alleen nog maar op Sara”
Marnix en Niels schieten in een lach en Simon vertrekt naar zijn kantoor.
Sara zit nog steeds te rekenen en te tellen als Simon binnenkomt. Hij trekt haar stoel naar zich toe en knielt neer. “Even pauze” zegt hij en drukt een kus op haar mond.
“Het komt wel in orde. Ik ben er bijna mee klaar en ik denk dat Alexander blij zal zijn. Wat ga je doen met de aandelen?”
Simon fronst zijn voorhoofd. “Nog niet over nagedacht. Jij blijkbaar wel”
Sara knikt “Misschien moet je uit goede wil een klein gedeelte terug verkopen en dan afwachten hoe alles loopt. Ik denk wel dat het belangrijk is voor Alexander om ook opnieuw in de directieraad te zitten”
Simon gaat akkoord. Er moet volgende week zeker een nieuwe stafvergadering georganiseerd worden want dit moet eerste besproken worden met de directieraad.
Het is ondertussen middag. Simon en Sara gaan lunchen in de cafetaria. Ze zitten nog maar net aan hun tafel als Britt Sara opbelt. Alexander herstelt goed en loopt al rond. Ze spreken vanavond af in het ziekenhuis.
Lut is blij met het nieuws van Alexander. Simon nodigt Hans en Lut bij hun thuis uit om morgenavond te komen eten. Lut neemt de uitnodiging graag aan.
Ze vertelt nog even van de verbouwingsplannen in hun appartement. Tijdens de verbouwingen wonen ze even terug in Hans zijn huis. Als het appartement in orde is, gaan ze samen het huis verbouwen en dan misschien verhuren. Ze weten het nog niet. Sara stelt voor om even bij An te polsen of zij niet op zoek zijn naar een huisje.
Na de lunch gaan Simon en Sara opnieuw aan de slag. Eerst een vergadering met Arne over de verkoop in Denemarken, want volgende week vrijdag gaat de modeshow daar door. Arne heeft al logies en vluchten voorzien voor Sara, Simon, Marnix, Niels en Michèle. Sara stelt voor dat Arne ook meegaat.
Hij heeft een ander voorstel, hij zal het hier runnen en stelt voor dat Lieven meegaat. Dit vinden ze een goed voorstel. Hij gaat alles regelen.
Sara en Simon vertrekken op woensdag en blijven tot na het weekend. De andere komen aan op vrijdag namiddag en blijven tot zondagmorgen.
Lieven en Margot komen er ook bij zitten en ze bespreken nog de terugkomst van Alexander. Het voorstel van Sara over de aandelen wordt goedgekeurd.
Er wordt geklopt op de deur. De deur gaat open en Leon komt binnen. “Dit wou ik met mijn eigen ogen zien” lacht hij goedkeurend. Hij vindt het mooi.
Iedereen is blij dat Leon beter is. Hij is samen met Gert naar hier gekomen en is dolgelukkig met al hetgeen hij hoort.
Hij gaat naar Sara en legt zijn arm rond haar “Meisje, jij bent fantastisch. Jij hebt Présence gered van de ondergang en veel groter en sterker gemaakt dan ik ooit had durven dromen.”
Sara bloost “Die eer mag je mij niet alleen geven, zonder een goed team, kan dit niet. De ganse groep heeft hier hard aan gewerkt en we zullen er blijven aan werken.” Ze geeft Leon een kus en stapt naar Simon toe en laat zich gewillig op zijn schoot glijden. Leon zet zich neer op haar stoel. Er wordt nog heel wat besproken en Leon doet goed mee.
Margot staat naast Leon en stelt voor om nu naar huis te gaan. Het is ondertussen al laat. Leon knikt goedkeurend. Simon vraagt nog even of het in orde is dat Hans en Lut morgen komen dineren. Das natuurlijk geen probleem voor hen, het is ook het huis van Simon en Sara. Maar ze vinden het leuk want aangenaam gezelschap is altijd welkom.
Iedereen gaat opnieuw naar zijn plaats om verder te werken. Sara en Simon blijven alleen achter. Sara zit nog steeds op zijn schoot.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 61
Ze nestelt zich nog wat dichter tegen hem. Simon slaat zijn armen rond haar en kust haar innig. Ze voelt de kracht van zijn armen.
“Eerst de deur” lacht ze, maar Simon gaat iets te fel in haar op … hij hoort haar niet.
Sara neemt zijn gezicht in haar handen en kijkt in zijn ogen. “Simon, laat ons naar huis gaan.” Haar stem springt over. De tranen lopen over zijn wangen en hij snikt. Sara schrikt.
“Sara, ik … “stamelt Simon.
“Wat is er, Simon?” De tranen lopen over zijn gezicht. Ze kust zijn tranen weg. Ze is bezorgd want meestal is Simon haar steun en toeverlaat.
“Hey, liefke, wat is er?” Sara kijkt in zijn betraande ogen.
“Ik … zie je zo graag … Sara … maar ik kan maar niet begrijpen hoe jij …” stottert Simon tussen zijn tranen.
Sara slaat haar armen rond hem en wiegt hem heen en weer. “Simon, vertel me, alstublieft wat er scheelt … ik wil je zo graag helpen … je moet me in vertrouwen nemen, alstublieft Simon?”
Hij zucht, trekt haar nog dichter tegen zich aan “Ik heb zo lelijk tegen je gedaan vroeger en om een of andere reden voel ik me daar nu …”
Sara snoert zijn mond met een teder kusje … “Simon, das vergeten en vergeven. Ik kan niet zonder jou. Jij bent alles voor mij. Dat weet je toch?” Ze kijkt in zijn ogen. En kust zijn tranen weg.
“Ja, Sara, dat weet ik … maar verdien ik jou wel ?”
“Mijn lieve liefste Simon, ja, je verdient me. Als onze relatie zo verder gaat, en daar ben ik 200% zeker van en ik ben goed in cijfers, dan weet je toch dat we elkaar verdienen. Hier bij Présence en ook thuis loopt het als een trein. Het kan alleen maar beter gaan … Weet je ik voel me zo vertrouwd bij jou. Ik leer je elke dag beter kennen en elke dag zie ik zoveel dingen in jou” ze kust hem even en gaat verder “waar ik weer meer verliefd op wordt. Elke dag wordt mijn liefde voor jou alleen maar groter. Ik ben zo fier als ik met jou over straat loop … Jij bent mijn alles … zonder jou kan ik niet meer, zelfs niet 1 dag”
Simon komt wat tot bedaren “Mijn Sara, ik voel juist hetzelfde voor jou. Als ik ’s morgens voor jou wakker wordt dan kijk ik naar jou. Het is zo eenvoudig om van jou te houden. Jij bent in alles zo perfect… jij vult mij perfect aan. Wat ik tekort kom en das wel het een en ander, vul jij aan of je begeleidt me dat ik het wel goed doe.” Hij kust haar.
“Sara, blijf alstublieft altijd aan mijn zijde. Ik kan niet zonder jou.”
Sara lacht “Das dan afgesproken, ik kan niet zonder jou en jij niet zonder mij. Er is dus geen probleem, wij blijven altijd bij elkaar!”
Sara vervolgt zacht maar zelfzeker “Maar je moet wel beseffen dat ik niet beter ben dan jij. Ik maak ook fouten. Ik had ook eerder naar jou moeten luisteren. Laat ons afspreken dat we ons best doen om elkaar te steunen en te begeleiden en om alles samen te doen. Zonder ons iets aan te trekken van andere … alleen de liefde tussen ons is belangrijk. Die moeten we goed verzorgen …”
Simon lacht door zijn laatste tranen “Sorry, mijn lieve meisje, ik denk dat ik me laten gaan heb door de woorden van pa. Je hebt gelijk onze liefde is het belangrijkste dat er is” Simon kijkt al opgewekter “onze liefde zal Présence laten groeien maar wij, onze liefde moet altijd het belangrijkste zijn.”
Sara knikt volmondig “Ik ga nu al die muizenissen uit je hoofd zoenen, nooit twijfelen … je verdient me. Ik ben nog zo gelukkig dat we samen zijn.”
Ze tekent met haar vinger een hartje om zijn hart. “Simon ik hou van jou, zoveel … “ Simon doet hetzelfde “Sara, ik hou van jou … jij bent en blijft voor altijd mijn grote liefde. Ze kussen elkaar, de kus wordt vuriger en vuriger.
Tot plots Arne in hun kantoor binnenkomt. “Aaaaaauuuchhh” roept hij “ik dacht dat jullie al naar huis waren. Sorry “ Sara maakt zich los uit Simons omhelzing. Simon draait zich om.
Arne schrikt als hij de rode ogen van Simon ziet “Ik kom echt wel ongepast. Ik laat jullie … nog maals sorry.”
Sara roept hem terug “Arne, kom terug … het is niets … we “ maar Arne is al weg.
“We moeten hem geruststellen” zegt Simon “straks denkt hij dat we ruzie hebben.
“Blijf even hier … en hou dat gevoel van daarstraks vast” zegt Sara
Sara loopt Arne achterna. Ze vindt hem in de cafetaria. “Arne, ik moet je iets uitleggen zodat je geen verkeerde conclusies trekt.”
Arne draait zich om en kijkt Sara beteuterd aan “Hadden jullie ruzie?”
“Nee, gewoon even een emotioneel momentje. Simon vond dat hij niet goed genoeg voor me was. Maar das niet zo … vandaar zijn rode ogen maar eigenlijk is hij gewoon zo een schat. Ik kan niet zonder hem en dat heb ik hem duidelijk gemaakt”
Arne kijkt opnieuw blij “Dan is het niets”
Arne stapt met Sara mee naar Simon. In hun kantoor stapt hij op Simon af. “Simon, jij en Sara zijn gemaakt voor elkaar. Dat sommige stomkoppen zoals mezelf dat niet eerder ingezien hebben is erg jammer maar jullie verdienen elkaar. Jullie vullen elkaar aan. Jij hebt Sara na haar metamorfose laten open bloeien. Das alleen aan jou toe te schrijven. Sara is goed voor jou en brengt het beste in jou naar boven. Maar je mag je zelf niet achterstellen. Ook Sara mag zich gelukkig prijzen met zo een prachtkerel als jij. Aauch, ik moei me misschien weer eens waar ik dat beter niet doe.”
Sara staat aan de grond genageld. Dit had ze nooit verwacht van haar beste vriend. Ze loopt op hem toe en omhelst hem. “Dat heb je goed gezegd. Jij weet altijd de nagel op de kop te slagen”
“Meen je dat, Arne?” Simon kijkt Arne verbaasd aan.
“Alles wat ik zeg, meen ik … dat weet je nu toch al” zegt Arne met een knipoog en hij duwt Sara in Simons armen “Jij, mijn beste vriendin, hoort daar. Ik ben een eerlijke flapuit die soms zijn tong eens moet leren omdraaien eer iets te zeggen.”
“Maar met het hart op de juiste plaats. Dank je, Arne. Dit waren de woorden die Simon nodig had om die muizenissen te laten verdwijnen.” zegt Sara.
“Ik laat jullie nu, maar ik zou toch naar huis gaan nu, als ik jullie was … maar ja ik ben jullie niet . Ik ben Arne.” Lacht Arne.
“Ok” zegt Simon “Enkel als jij beloofd om overmorgen mee te komen eten bij ons met Hans en Lut. Jij bent niet enkel Sara’s vriend maar ik weet jou ook meer en meer te appreciëren.”
Arne stemt toe voor het etentje en samen sluiten ze vrolijk keuvelend Présence af. Ze gaan naar de parking en rijden naar huis.
Ze nestelt zich nog wat dichter tegen hem. Simon slaat zijn armen rond haar en kust haar innig. Ze voelt de kracht van zijn armen.
“Eerst de deur” lacht ze, maar Simon gaat iets te fel in haar op … hij hoort haar niet.
Sara neemt zijn gezicht in haar handen en kijkt in zijn ogen. “Simon, laat ons naar huis gaan.” Haar stem springt over. De tranen lopen over zijn wangen en hij snikt. Sara schrikt.
“Sara, ik … “stamelt Simon.
“Wat is er, Simon?” De tranen lopen over zijn gezicht. Ze kust zijn tranen weg. Ze is bezorgd want meestal is Simon haar steun en toeverlaat.
“Hey, liefke, wat is er?” Sara kijkt in zijn betraande ogen.
“Ik … zie je zo graag … Sara … maar ik kan maar niet begrijpen hoe jij …” stottert Simon tussen zijn tranen.
Sara slaat haar armen rond hem en wiegt hem heen en weer. “Simon, vertel me, alstublieft wat er scheelt … ik wil je zo graag helpen … je moet me in vertrouwen nemen, alstublieft Simon?”
Hij zucht, trekt haar nog dichter tegen zich aan “Ik heb zo lelijk tegen je gedaan vroeger en om een of andere reden voel ik me daar nu …”
Sara snoert zijn mond met een teder kusje … “Simon, das vergeten en vergeven. Ik kan niet zonder jou. Jij bent alles voor mij. Dat weet je toch?” Ze kijkt in zijn ogen. En kust zijn tranen weg.
“Ja, Sara, dat weet ik … maar verdien ik jou wel ?”
“Mijn lieve liefste Simon, ja, je verdient me. Als onze relatie zo verder gaat, en daar ben ik 200% zeker van en ik ben goed in cijfers, dan weet je toch dat we elkaar verdienen. Hier bij Présence en ook thuis loopt het als een trein. Het kan alleen maar beter gaan … Weet je ik voel me zo vertrouwd bij jou. Ik leer je elke dag beter kennen en elke dag zie ik zoveel dingen in jou” ze kust hem even en gaat verder “waar ik weer meer verliefd op wordt. Elke dag wordt mijn liefde voor jou alleen maar groter. Ik ben zo fier als ik met jou over straat loop … Jij bent mijn alles … zonder jou kan ik niet meer, zelfs niet 1 dag”
Simon komt wat tot bedaren “Mijn Sara, ik voel juist hetzelfde voor jou. Als ik ’s morgens voor jou wakker wordt dan kijk ik naar jou. Het is zo eenvoudig om van jou te houden. Jij bent in alles zo perfect… jij vult mij perfect aan. Wat ik tekort kom en das wel het een en ander, vul jij aan of je begeleidt me dat ik het wel goed doe.” Hij kust haar.
“Sara, blijf alstublieft altijd aan mijn zijde. Ik kan niet zonder jou.”
Sara lacht “Das dan afgesproken, ik kan niet zonder jou en jij niet zonder mij. Er is dus geen probleem, wij blijven altijd bij elkaar!”
Sara vervolgt zacht maar zelfzeker “Maar je moet wel beseffen dat ik niet beter ben dan jij. Ik maak ook fouten. Ik had ook eerder naar jou moeten luisteren. Laat ons afspreken dat we ons best doen om elkaar te steunen en te begeleiden en om alles samen te doen. Zonder ons iets aan te trekken van andere … alleen de liefde tussen ons is belangrijk. Die moeten we goed verzorgen …”
Simon lacht door zijn laatste tranen “Sorry, mijn lieve meisje, ik denk dat ik me laten gaan heb door de woorden van pa. Je hebt gelijk onze liefde is het belangrijkste dat er is” Simon kijkt al opgewekter “onze liefde zal Présence laten groeien maar wij, onze liefde moet altijd het belangrijkste zijn.”
Sara knikt volmondig “Ik ga nu al die muizenissen uit je hoofd zoenen, nooit twijfelen … je verdient me. Ik ben nog zo gelukkig dat we samen zijn.”
Ze tekent met haar vinger een hartje om zijn hart. “Simon ik hou van jou, zoveel … “ Simon doet hetzelfde “Sara, ik hou van jou … jij bent en blijft voor altijd mijn grote liefde. Ze kussen elkaar, de kus wordt vuriger en vuriger.
Tot plots Arne in hun kantoor binnenkomt. “Aaaaaauuuchhh” roept hij “ik dacht dat jullie al naar huis waren. Sorry “ Sara maakt zich los uit Simons omhelzing. Simon draait zich om.
Arne schrikt als hij de rode ogen van Simon ziet “Ik kom echt wel ongepast. Ik laat jullie … nog maals sorry.”
Sara roept hem terug “Arne, kom terug … het is niets … we “ maar Arne is al weg.
“We moeten hem geruststellen” zegt Simon “straks denkt hij dat we ruzie hebben.
“Blijf even hier … en hou dat gevoel van daarstraks vast” zegt Sara
Sara loopt Arne achterna. Ze vindt hem in de cafetaria. “Arne, ik moet je iets uitleggen zodat je geen verkeerde conclusies trekt.”
Arne draait zich om en kijkt Sara beteuterd aan “Hadden jullie ruzie?”
“Nee, gewoon even een emotioneel momentje. Simon vond dat hij niet goed genoeg voor me was. Maar das niet zo … vandaar zijn rode ogen maar eigenlijk is hij gewoon zo een schat. Ik kan niet zonder hem en dat heb ik hem duidelijk gemaakt”
Arne kijkt opnieuw blij “Dan is het niets”
Arne stapt met Sara mee naar Simon. In hun kantoor stapt hij op Simon af. “Simon, jij en Sara zijn gemaakt voor elkaar. Dat sommige stomkoppen zoals mezelf dat niet eerder ingezien hebben is erg jammer maar jullie verdienen elkaar. Jullie vullen elkaar aan. Jij hebt Sara na haar metamorfose laten open bloeien. Das alleen aan jou toe te schrijven. Sara is goed voor jou en brengt het beste in jou naar boven. Maar je mag je zelf niet achterstellen. Ook Sara mag zich gelukkig prijzen met zo een prachtkerel als jij. Aauch, ik moei me misschien weer eens waar ik dat beter niet doe.”
Sara staat aan de grond genageld. Dit had ze nooit verwacht van haar beste vriend. Ze loopt op hem toe en omhelst hem. “Dat heb je goed gezegd. Jij weet altijd de nagel op de kop te slagen”
“Meen je dat, Arne?” Simon kijkt Arne verbaasd aan.
“Alles wat ik zeg, meen ik … dat weet je nu toch al” zegt Arne met een knipoog en hij duwt Sara in Simons armen “Jij, mijn beste vriendin, hoort daar. Ik ben een eerlijke flapuit die soms zijn tong eens moet leren omdraaien eer iets te zeggen.”
“Maar met het hart op de juiste plaats. Dank je, Arne. Dit waren de woorden die Simon nodig had om die muizenissen te laten verdwijnen.” zegt Sara.
“Ik laat jullie nu, maar ik zou toch naar huis gaan nu, als ik jullie was … maar ja ik ben jullie niet . Ik ben Arne.” Lacht Arne.
“Ok” zegt Simon “Enkel als jij beloofd om overmorgen mee te komen eten bij ons met Hans en Lut. Jij bent niet enkel Sara’s vriend maar ik weet jou ook meer en meer te appreciëren.”
Arne stemt toe voor het etentje en samen sluiten ze vrolijk keuvelend Présence af. Ze gaan naar de parking en rijden naar huis.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 62
Sara en Simon rijden eerst langs het ziekenhuis. Alexander is alleen op zijn kamer maar ziet er veel beter uit. Hij verwelkomt hen hartelijk. Het is even schrikken voor Simon en Sara. Alexander lijkt gesmolten te zijn. De koele kikker van vroeger lijkt eerder op een vriendelijke hartelijke prins.
Omdat hij zo hartelijk is gaat Sara naar hem toe en geeft hem een kus. Alexander kijkt verbaasd en lacht. “Ja, ja” zegt hij “ik weet het wel. Ik ben aan het veranderen, ik heb met Britt over vroeger veel gebabbeld en dat doet deugd. Ik ben eigenlijk blij dat jullie het opmerken.”
Simon geeft Alexander een hartelijk klop op zijn schouder en omhelst hem. “Das nu de eerste keer dat ik kan zeggen dat ik jou als mij broer kan beschouwen.”
Alexander krijgt het even moeilijk en wrijft een traan uit zijn ogen. “Kom man, Sara heeft goed nieuws bij”zegt Simon
Sara toont Alexander haar noeste werk van deze namiddag. Alexander leest alles aandachtig. “Knap gedaan. Ik had het zelf niet beter gekund. Bedankt Sara, je bent een kei in je vak. Maar eerlijk, dat wist ik al anders had ik het je niet gevraagd. Laat maar doorgaan.”
Simon brengt Alexander op de hoogte van het aandelen verhaal. “Sara heeft me moeten overtuigen maar ik moet eerlijk zijn nu ik je hier zo zie, zo veranderd, ben ik direct akkoord. We zullen het direct in orde maken.”
Alexander zet zich neer op zijn bed. “Jullie weten me wel te verrassen. Ben je zeker, Simon?”
Simon knikt “Als we willen dat het lukt, dan moet het zo en zoals ik je hier nu zie, weet ik dat we zeker overeen zullen komen.”
Sara knikt goedkeurend.
Ze babbelen nog wat verder maar moeten dan afscheid nemen want het bezoekuur is voorbij. Alexander zou vrijdag naar huis mogen, maar moet dan thuis nog herstellen.
Simon en Sara stappen naar de parking. “Die is veranderd” zegt Simon
“Ja” zegt Sara en ze lacht “Maar in de goede zin”
Ze trekt een bedenkelijk gezicht. “Ik moest juist denken aan die keer dat je me gered hebt van Alexander toen hij de cijfers wou bemachtigen. Weet je dat ik toen echt schrik had van Alexander. Die keek toen zo ijskoud door me heen. Ik krijg er nu nog rillingen van.”
Simon trekt haar naar zich toe “Kom hier dat ik je verwarm.” lacht hij.
“Ik heb nooit veel contact gehad met Alexander. Na het ongeluk van zijn ouders is hij veranderd. Ik weet nog dat voor het ongeluk ik samen met hem heb leren fietsen. Maar na het ongeluk maakten we alleen maar ruzie. Met Helèna kwam ik beter overeen. En zij liet de pesterijen van Alexander maar gebeuren. Toen hij op kot ging was dat voor mij een verademing. Ik heb hem dikwijls verwenst.” Zegt hij bedrukt. “Laat ons daar maar niet meer aan denken. Als hij nu zo blijft, dat kan nog leuk worden.
Simon geeft Sara een kust en ze rijden naar huis.
In de auto stelt Sara voor om even in de “Chocola” te stoppen. Dan kunnen ze Thomas voorstellen om terug te komen bij Présence. Simon vindt dit een goed idee en een kwartiertje later stappen ze de Chocola binnen.
An zit aan de toog. Ze zwaait naar Simon en Sara. “Hey, das een leuke verrassing.”
“Dag, An, hé Thomas” zeggen Simon en Sara.
Ze bestellen iets om te drinken. Sara bestelt een wit wijntje. Ze krijgt binnenpretjes … sinds ze Simon kent is ze verandert … maar alleen in de postieve zin. Vroeger dronk ze hier altijd een Pepsi max.
Simon kan blijkbaar gedachten lezen “Geen Pepsi max, lieveke” zegt hij.
“Neen” fluistert Sara stil “Jij hebt mijn smaakpapillen in die korte tijd al laten veranderen.”
Simon lacht “Zolang je smaak in de mannen en de liefde maar niet verandert.”
Sara trekt hem naar zich toe en kust hem heel intens “Ik blijf je eeuwig trouw, dat weet je toch” fluistert ze in zijn oor.
An en Thomas kijken vertederd naar het koppel.
“Voor mij een rode wijn” zegt Simon. “Maar daar komen we niet voor. Thomas, heb je even?”
Ze zetten zich aan een tafeltje en An neemt even de toog over.
Ze vragen Thomas of hij zijn job van loopjongen terug wil opnemen. Thomas weet niet wat zeggen. Hij deed die job zo graag en met Marnix klikt het erg goed. Ook zijn band met Niels is ondertussen erg goed. An en hij gaan dikwijls op stap met Niels en Yana.
“Ja” zegt Thomas volmondig “Ik zou erg graag terug voor Présence komen werken.”
“Das dan geregeld” zegt Simon “Van zodra je hier vervanging hebt, kom je maar terug en Lieven zal dan alles regelen.”
An komt bij hen en vliegt Thomas om de hals als ze dit nieuws hoort. Ze is in de wolken.
Ze blijven nog wat napraten. Het wordt gezellig maar rond middernacht gaan Sara en Simon naar huis. Ze nemen afscheid.
Ze zijn snel thuis. Alles is donker. Ze zetten zich nog even voor de televisie in het salon. Simon ontkurkt een lekker flesje witte wijn. Sara gaat even naar de slaapkamer om iets makkelijker aan te trekken. Simon legt een DVD klaar. Sara staat voor de ladekast en kiest een sexy slaapkleedje uit. Niet te sexy maar wel een mooi. “Je weet maar nooit dat Margot binnenvalt” denkt ze en ze bloost.
Ze loopt vrolijk naar beneden. Simon schenkt juist de wijn in. Hij kijkt haar aan en fluit tussen zijn tanden. “Wow Sara, je ziet er fantastisch uit.”
“Ik zou me graag ook even wat makkelijker kleden. Maak jij een knabbeltje klaar in de keuken terwijl ik me om ga kleden?” Simon kijkt met verlangende ogen naar Sara.
Ze knikt, geeft hem vlug een zoen en loopt naar de keuken.
Simon staat voor zijn kleerkast. Hij weet niet goed wat aantrekken. Hij houdt het bij een boxershort en trekt zijn badjas erover. Hij gaat naar beneden en zet de DVD klaar. Hij hoort Sara bezig in de keuken. Het duurt vrij lang maar na een tijdje komt ze terug binnen met een schoteltje met lekkere hapjes. Ze zet het schoteltje op tafel en steekt kaarsen aan.
Simon lacht en legt zijn badjas over de zetel. Sara nestelt zich tussen zijn benen. Simon start de film. Hij heeft gekozen voor Windkracht 10. Ze drinken van de lekkere wijn en eten van de hapjes op het bord. Het smaakt hen. Ze laten elkaar proeven en proeven ook van elkaar.
“Toffe film” zegt Sara. “Die acteurs spelen goed.”
Ze nestelt zich dichter tegen Simon. Ze ligt met haar hoofd tegen zijn borst en luistert naar zijn hartslag en zijn ademhaling maakt haar rustig. Ze geniet en sluit bij momenten even haar ogen. Simon kijkt haar liefdevol aan en fluistert zachtjes “Hoor je het, mijn hart slaat alleen voor jou.”
Sara richt haar hoofd op en trekt zijn gezicht naar haar toe. Ze kust hem vol overgave en passie. Simon laat zich op zijn rug glijden en trekt Sara nog dichter naar zich toe en zijn handen glijden onder haar slaapkleedje. Sara heeft nood aan zijn lieve handelingen en laat zichzelf dan ook direct meedrijven op de hartstochtelijke signalen die Simon haar stuurt. Haar lippen roeren de zijne zo zachtjes … ze voelt hem rillen. Dan gaat ze voorzichtig naar zijn andere gevoelig plekjes. Zijn boxer ligt binnen de kortste keren naast de zetel. Ze stimuleert hem overal, Simon geniet van dit oneindig lang durend voorspel. Hij wil zo lang mogelijk stilletjes genieten. Sara heeft er ook geen problemen mee. Ze voelt de opwinding stilletjes komen. Ze bespeelt zijn mannelijkheid met heel veel zachtheid terwijl hij haar ook intiemste plaatsje beroert.
Simon geniet met volle teugen. De film zijn ze al lang vergeten. Ze genieten van elkaar.
Simon tilt haar zachtjes op en loopt met kussend met Sara de keuken door. Sara maakt zich geen zorgen.
Simon doet de tuindeur open. Sara rilt door de koude nachtlucht. Simon voelt haar dichter naar zich toe komen. “Hou even vol” zegt Simon “straks is het warmer”.
Ze blijft hem innig zoenen tot …
Sara en Simon rijden eerst langs het ziekenhuis. Alexander is alleen op zijn kamer maar ziet er veel beter uit. Hij verwelkomt hen hartelijk. Het is even schrikken voor Simon en Sara. Alexander lijkt gesmolten te zijn. De koele kikker van vroeger lijkt eerder op een vriendelijke hartelijke prins.
Omdat hij zo hartelijk is gaat Sara naar hem toe en geeft hem een kus. Alexander kijkt verbaasd en lacht. “Ja, ja” zegt hij “ik weet het wel. Ik ben aan het veranderen, ik heb met Britt over vroeger veel gebabbeld en dat doet deugd. Ik ben eigenlijk blij dat jullie het opmerken.”
Simon geeft Alexander een hartelijk klop op zijn schouder en omhelst hem. “Das nu de eerste keer dat ik kan zeggen dat ik jou als mij broer kan beschouwen.”
Alexander krijgt het even moeilijk en wrijft een traan uit zijn ogen. “Kom man, Sara heeft goed nieuws bij”zegt Simon
Sara toont Alexander haar noeste werk van deze namiddag. Alexander leest alles aandachtig. “Knap gedaan. Ik had het zelf niet beter gekund. Bedankt Sara, je bent een kei in je vak. Maar eerlijk, dat wist ik al anders had ik het je niet gevraagd. Laat maar doorgaan.”
Simon brengt Alexander op de hoogte van het aandelen verhaal. “Sara heeft me moeten overtuigen maar ik moet eerlijk zijn nu ik je hier zo zie, zo veranderd, ben ik direct akkoord. We zullen het direct in orde maken.”
Alexander zet zich neer op zijn bed. “Jullie weten me wel te verrassen. Ben je zeker, Simon?”
Simon knikt “Als we willen dat het lukt, dan moet het zo en zoals ik je hier nu zie, weet ik dat we zeker overeen zullen komen.”
Sara knikt goedkeurend.
Ze babbelen nog wat verder maar moeten dan afscheid nemen want het bezoekuur is voorbij. Alexander zou vrijdag naar huis mogen, maar moet dan thuis nog herstellen.
Simon en Sara stappen naar de parking. “Die is veranderd” zegt Simon
“Ja” zegt Sara en ze lacht “Maar in de goede zin”
Ze trekt een bedenkelijk gezicht. “Ik moest juist denken aan die keer dat je me gered hebt van Alexander toen hij de cijfers wou bemachtigen. Weet je dat ik toen echt schrik had van Alexander. Die keek toen zo ijskoud door me heen. Ik krijg er nu nog rillingen van.”
Simon trekt haar naar zich toe “Kom hier dat ik je verwarm.” lacht hij.
“Ik heb nooit veel contact gehad met Alexander. Na het ongeluk van zijn ouders is hij veranderd. Ik weet nog dat voor het ongeluk ik samen met hem heb leren fietsen. Maar na het ongeluk maakten we alleen maar ruzie. Met Helèna kwam ik beter overeen. En zij liet de pesterijen van Alexander maar gebeuren. Toen hij op kot ging was dat voor mij een verademing. Ik heb hem dikwijls verwenst.” Zegt hij bedrukt. “Laat ons daar maar niet meer aan denken. Als hij nu zo blijft, dat kan nog leuk worden.
Simon geeft Sara een kust en ze rijden naar huis.
In de auto stelt Sara voor om even in de “Chocola” te stoppen. Dan kunnen ze Thomas voorstellen om terug te komen bij Présence. Simon vindt dit een goed idee en een kwartiertje later stappen ze de Chocola binnen.
An zit aan de toog. Ze zwaait naar Simon en Sara. “Hey, das een leuke verrassing.”
“Dag, An, hé Thomas” zeggen Simon en Sara.
Ze bestellen iets om te drinken. Sara bestelt een wit wijntje. Ze krijgt binnenpretjes … sinds ze Simon kent is ze verandert … maar alleen in de postieve zin. Vroeger dronk ze hier altijd een Pepsi max.
Simon kan blijkbaar gedachten lezen “Geen Pepsi max, lieveke” zegt hij.
“Neen” fluistert Sara stil “Jij hebt mijn smaakpapillen in die korte tijd al laten veranderen.”
Simon lacht “Zolang je smaak in de mannen en de liefde maar niet verandert.”
Sara trekt hem naar zich toe en kust hem heel intens “Ik blijf je eeuwig trouw, dat weet je toch” fluistert ze in zijn oor.
An en Thomas kijken vertederd naar het koppel.
“Voor mij een rode wijn” zegt Simon. “Maar daar komen we niet voor. Thomas, heb je even?”
Ze zetten zich aan een tafeltje en An neemt even de toog over.
Ze vragen Thomas of hij zijn job van loopjongen terug wil opnemen. Thomas weet niet wat zeggen. Hij deed die job zo graag en met Marnix klikt het erg goed. Ook zijn band met Niels is ondertussen erg goed. An en hij gaan dikwijls op stap met Niels en Yana.
“Ja” zegt Thomas volmondig “Ik zou erg graag terug voor Présence komen werken.”
“Das dan geregeld” zegt Simon “Van zodra je hier vervanging hebt, kom je maar terug en Lieven zal dan alles regelen.”
An komt bij hen en vliegt Thomas om de hals als ze dit nieuws hoort. Ze is in de wolken.
Ze blijven nog wat napraten. Het wordt gezellig maar rond middernacht gaan Sara en Simon naar huis. Ze nemen afscheid.
Ze zijn snel thuis. Alles is donker. Ze zetten zich nog even voor de televisie in het salon. Simon ontkurkt een lekker flesje witte wijn. Sara gaat even naar de slaapkamer om iets makkelijker aan te trekken. Simon legt een DVD klaar. Sara staat voor de ladekast en kiest een sexy slaapkleedje uit. Niet te sexy maar wel een mooi. “Je weet maar nooit dat Margot binnenvalt” denkt ze en ze bloost.
Ze loopt vrolijk naar beneden. Simon schenkt juist de wijn in. Hij kijkt haar aan en fluit tussen zijn tanden. “Wow Sara, je ziet er fantastisch uit.”
“Ik zou me graag ook even wat makkelijker kleden. Maak jij een knabbeltje klaar in de keuken terwijl ik me om ga kleden?” Simon kijkt met verlangende ogen naar Sara.
Ze knikt, geeft hem vlug een zoen en loopt naar de keuken.
Simon staat voor zijn kleerkast. Hij weet niet goed wat aantrekken. Hij houdt het bij een boxershort en trekt zijn badjas erover. Hij gaat naar beneden en zet de DVD klaar. Hij hoort Sara bezig in de keuken. Het duurt vrij lang maar na een tijdje komt ze terug binnen met een schoteltje met lekkere hapjes. Ze zet het schoteltje op tafel en steekt kaarsen aan.
Simon lacht en legt zijn badjas over de zetel. Sara nestelt zich tussen zijn benen. Simon start de film. Hij heeft gekozen voor Windkracht 10. Ze drinken van de lekkere wijn en eten van de hapjes op het bord. Het smaakt hen. Ze laten elkaar proeven en proeven ook van elkaar.
“Toffe film” zegt Sara. “Die acteurs spelen goed.”
Ze nestelt zich dichter tegen Simon. Ze ligt met haar hoofd tegen zijn borst en luistert naar zijn hartslag en zijn ademhaling maakt haar rustig. Ze geniet en sluit bij momenten even haar ogen. Simon kijkt haar liefdevol aan en fluistert zachtjes “Hoor je het, mijn hart slaat alleen voor jou.”
Sara richt haar hoofd op en trekt zijn gezicht naar haar toe. Ze kust hem vol overgave en passie. Simon laat zich op zijn rug glijden en trekt Sara nog dichter naar zich toe en zijn handen glijden onder haar slaapkleedje. Sara heeft nood aan zijn lieve handelingen en laat zichzelf dan ook direct meedrijven op de hartstochtelijke signalen die Simon haar stuurt. Haar lippen roeren de zijne zo zachtjes … ze voelt hem rillen. Dan gaat ze voorzichtig naar zijn andere gevoelig plekjes. Zijn boxer ligt binnen de kortste keren naast de zetel. Ze stimuleert hem overal, Simon geniet van dit oneindig lang durend voorspel. Hij wil zo lang mogelijk stilletjes genieten. Sara heeft er ook geen problemen mee. Ze voelt de opwinding stilletjes komen. Ze bespeelt zijn mannelijkheid met heel veel zachtheid terwijl hij haar ook intiemste plaatsje beroert.
Simon geniet met volle teugen. De film zijn ze al lang vergeten. Ze genieten van elkaar.
Simon tilt haar zachtjes op en loopt met kussend met Sara de keuken door. Sara maakt zich geen zorgen.
Simon doet de tuindeur open. Sara rilt door de koude nachtlucht. Simon voelt haar dichter naar zich toe komen. “Hou even vol” zegt Simon “straks is het warmer”.
Ze blijft hem innig zoenen tot …
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 63
Deel 63 dinsdag nacht 20/05
Simon stopt plots en houdt haar dicht tegen zich aan en springt in het verwarmde buitenzwembad. Sara gilt maar Simon onderdrukt de schreeuw met een innige zoen. Het warme water doet deugd. Sara steekt haar armen naar boven en Simon trekt haar nachtkleedje uit en gooit het op het gras. Ze zwemmen samen in het water. Ze blijft hem ondertussen overladen met kusjes. Haar hand glijdt tussen zijn bovenbenen. Simon hijgt zwaar en zegt “Sara, ik zie je graag. Ik kan niet meer … “ Sara brengt haar armen rond Simon’s nek, ze springt op in het water en vleit haar benen rond simon’s kontje.
Simon duwt haar lichtjes van zich vandaan en in 1 beweging glijdt hij in haar. Sara kreunt en beweegt zachtjes op en neer.
Simon fluistert “Sara, mijn muze, ik zie je liever dan liefst” Hij gaat van haar oorlelletje met zijn tong naar haar mond. Ze ontvangt zijn tong vol passie en beweegt heftiger. Samen komen ze tot een stomend hoogtepunt.
“Sara, dit was fantastisch” hijgt Simon na.
“Mijn allerliefste Simon, ik heb genoten van elk seconde van het laatste uur… jij weet me zo dikwijls te verrassen. Jij laat me open bloeien … ik ben een verlegen meisje maar jij weet het beste voor jou alleen natuurlijk in me boven te halen …. Ik moet eerlijk zijn … ik had nooit gedacht dat dit zo goed zo voelen”
Simon trekt haar naar zich toe en kust haar innig.
Ze blijven nog even genieten van elkaar en trekken nadien nog wat baantjes.
“Simon” stamelt Sara “ik heb dit nog nooit gedaan. Zie ons hier nu. Maar mag ik eerlijk zijn”
“Ja, alstublieft” fluistert Simon.
“Het voelt fantastisch, superkollosachtig.” ze proest het uit en vliegt rond zijn nek.
“Gekkie” lacht Simon, maar zijn gezicht wordt ineens ernstig “Mag ik ook een bekentenis doen?”
Sara kust Simon “Wat wil mijn schatje me vertellen? Ik ben benieuwd.”
“Ik heb dit ook nog nooit gedaan”
“Dat geloof ik niet” repliceert Sara direct “Jij zo een vrouwenversierder” Ze ziet Simon in een krimpen. Ze kust hem “Sorry, dat was zo niet bedoeld. Ik…”
Siimon kust haar “Mijn lieve Sara, het is niets.”
“Maar ik zweer het. Dit heb ik nog nooit gedaan. Maar daarstraks in de zetel … kreeg ik die ingeving en ik moet zeggen … het voelde … hoe zei jij dat”
“superkollosachtig.”helpt ze hem
“Ja, dat” lacht hij.
Ze spelen nog wat verder en zwemmen nog wat. Voor ze uit het zwembad stappen, houdt Simon Sara tegen en trekt haar tegen zich aan. “Kijk Sara, een vallende ster … je mag een wens doen.”
Sara kijkt naar boven .. “Jij dan ook” zegt ze.
Ze geeft Simon en zegt … “Zou het kunnen dat we hetzelfde gewenst hebben?”
Simon lacht, raapt het natte slaapkleedje en neemt haar in zijn armen. “Ik neem je nu mee naar boven. Want het ondertussen al erg laat.”
Ze lopen door en Simon in het salon slaat Simon zijn badjas rond Sara. Hij trekt zijn boxer aan.
“Je weet maar nooit wie we tegenkomen in de gang” lacht Simon.
Ze lopen verder. In de hal komt Margot uit de kamer van Leon. “Ha” zegt ze “Jullie zijn nog wakker. Jullie zijn zo nat. Is er iets gebeurd?”
“Neen” lacht Simon “We hebben het zwembad eens getest want overdag hebben we geen tijd.”
Sara schiet onbedaarlijk in een lach en ze bloost.
Margot lacht ook en zegt “Blijkbaar heeft het deugd gedaan en was het water warm genoeg?”
“Ja” antwoord Sara “Maar nu gaan we slapen, Slaapwel, ma“
“Slaapwel, kinderen, sweet dreams” zegt Margot en ze loopt hoofdschuddend verder naar de badkamer.
Simon en Sara lopen giechelend naar hun kamer. Ze nemen nog een douche en kruipen in bed.
Sara valt bijna direct in slaap. Simon blijft nog even kijken naar Sara. Zijn geluk kan niet meer op. Hij kan zich het leven zonder Sara niet inbeelden. Hij voelt haar zo perfect aan. En zij hem ook. Ze vertrouwt hem volledig. Alles voelt zo vertrouwd. En alles valt mooi in de plooi. Zijn ouders zijn gelukkig en aanvaarden Sara. De band met Helèna zit opnieuw op het juiste spoor. Sara en Helèna kunnen het steeds beter en beter met elkaar vinden. Hij en Helèna kunnen het na alle gebeurtenissen van het vorig jaar opnieuw zeggen dat ze broer en zus zijn. Daar is hij blij om. Een relatie met Helèna dat was een vergissing, dat weten ze nu wel alletwee.
Zijn gedachten dwalen af naar Rijsel. Daar … die nacht … daar hebben ze de basis gelegd van hun liefde. Sinds dan heeft hij zelfs niet meer naar een andere vrouw gekeken. Toen heeft hij ook beseft dat het met Helèna een vergissing was en dat zijn hart aan Sara behoort.
Hij veegt een traan van zijn wang.
En dan dwalen zijn gedachten af naar Alexander. Dat is ongeloofelijk. Alexander en hij die overeenkomen. Eigenlijk zullen zijn ouders daar wel blij mee zijn. Want zowel Helèna als Alexander zijn belangrijk voor zijn ouders, na de dood van hun ouders hebben ze Helèna en Alexander als kinderen mee opgenomen in hun gezin. Dit is zwaar geweest voor Simon, zeker gezien hij nooit met Alexander goed overeengekomen is.
Hij krijgt het moeilijk en staat op. Hij loopt naar de leefruimte en schenkt hem een whisky in. Hij neemt zijn laptop en gaat naar Sara. Hij zet zich in bed en begint te schrijven.
Sara, ik wil je man worden , dit besef komt uit het diepste van mijn hart. Ik weet dat wij samen horen. Ik voel voor jou wat ik nog nooit voor iemand gevoeld en zal ik altijd alleen voor jou voelen. Jij, mijn liefste Sara, hebt het ooit zo mooi verwoord en dat is zo “De passie tussen ons is uniek en gaat tot in het diepst van ons beider hart. Wij horen bij elkaar, mijn hart hoort enkel jou toe. Ik wil met jou mijn leven uitbouwen. Ik wil samen met jou een gezin uitbouwen, onze kinderen groot brengen naar ons evenbeeld. Ik zal altijd van je blijven houden wat wij ook doen en waar wij ook zijn.
Sara, ik ben fier dat ik je man wordt. Ik geef je deze ring als teken van mijn liefde en trouw voor jou. Ik zal je altijd bijstaan in goede en in slechte tijden. Deze ring moet je altijd herinneren aan onze liefde, aan alle mooie momenten die we beleefd hebben en aan alle mooie momenten die we zeker en vast nog gaan beleven. Sara ik hou van jou .
Hij zucht maar kijkt blij. “Das een begin” denkt hij “een begin van mijn trouwbelofte voor Sara. Hij sluit zijn laptop af, zet hem op zijn nachttafel en kruipt dicht tegen Sara aan. Hij valt bijna onmiddellijk in slaap.
Simon stopt plots en houdt haar dicht tegen zich aan en springt in het verwarmde buitenzwembad. Sara gilt maar Simon onderdrukt de schreeuw met een innige zoen. Het warme water doet deugd. Sara steekt haar armen naar boven en Simon trekt haar nachtkleedje uit en gooit het op het gras. Ze zwemmen samen in het water. Ze blijft hem ondertussen overladen met kusjes. Haar hand glijdt tussen zijn bovenbenen. Simon hijgt zwaar en zegt “Sara, ik zie je graag. Ik kan niet meer … “ Sara brengt haar armen rond Simon’s nek, ze springt op in het water en vleit haar benen rond simon’s kontje.
Simon duwt haar lichtjes van zich vandaan en in 1 beweging glijdt hij in haar. Sara kreunt en beweegt zachtjes op en neer.
Simon fluistert “Sara, mijn muze, ik zie je liever dan liefst” Hij gaat van haar oorlelletje met zijn tong naar haar mond. Ze ontvangt zijn tong vol passie en beweegt heftiger. Samen komen ze tot een stomend hoogtepunt.
“Sara, dit was fantastisch” hijgt Simon na.
“Mijn allerliefste Simon, ik heb genoten van elk seconde van het laatste uur… jij weet me zo dikwijls te verrassen. Jij laat me open bloeien … ik ben een verlegen meisje maar jij weet het beste voor jou alleen natuurlijk in me boven te halen …. Ik moet eerlijk zijn … ik had nooit gedacht dat dit zo goed zo voelen”
Simon trekt haar naar zich toe en kust haar innig.
Ze blijven nog even genieten van elkaar en trekken nadien nog wat baantjes.
“Simon” stamelt Sara “ik heb dit nog nooit gedaan. Zie ons hier nu. Maar mag ik eerlijk zijn”
“Ja, alstublieft” fluistert Simon.
“Het voelt fantastisch, superkollosachtig.” ze proest het uit en vliegt rond zijn nek.
“Gekkie” lacht Simon, maar zijn gezicht wordt ineens ernstig “Mag ik ook een bekentenis doen?”
Sara kust Simon “Wat wil mijn schatje me vertellen? Ik ben benieuwd.”
“Ik heb dit ook nog nooit gedaan”
“Dat geloof ik niet” repliceert Sara direct “Jij zo een vrouwenversierder” Ze ziet Simon in een krimpen. Ze kust hem “Sorry, dat was zo niet bedoeld. Ik…”
Siimon kust haar “Mijn lieve Sara, het is niets.”
“Maar ik zweer het. Dit heb ik nog nooit gedaan. Maar daarstraks in de zetel … kreeg ik die ingeving en ik moet zeggen … het voelde … hoe zei jij dat”
“superkollosachtig.”helpt ze hem
“Ja, dat” lacht hij.
Ze spelen nog wat verder en zwemmen nog wat. Voor ze uit het zwembad stappen, houdt Simon Sara tegen en trekt haar tegen zich aan. “Kijk Sara, een vallende ster … je mag een wens doen.”
Sara kijkt naar boven .. “Jij dan ook” zegt ze.
Ze geeft Simon en zegt … “Zou het kunnen dat we hetzelfde gewenst hebben?”
Simon lacht, raapt het natte slaapkleedje en neemt haar in zijn armen. “Ik neem je nu mee naar boven. Want het ondertussen al erg laat.”
Ze lopen door en Simon in het salon slaat Simon zijn badjas rond Sara. Hij trekt zijn boxer aan.
“Je weet maar nooit wie we tegenkomen in de gang” lacht Simon.
Ze lopen verder. In de hal komt Margot uit de kamer van Leon. “Ha” zegt ze “Jullie zijn nog wakker. Jullie zijn zo nat. Is er iets gebeurd?”
“Neen” lacht Simon “We hebben het zwembad eens getest want overdag hebben we geen tijd.”
Sara schiet onbedaarlijk in een lach en ze bloost.
Margot lacht ook en zegt “Blijkbaar heeft het deugd gedaan en was het water warm genoeg?”
“Ja” antwoord Sara “Maar nu gaan we slapen, Slaapwel, ma“
“Slaapwel, kinderen, sweet dreams” zegt Margot en ze loopt hoofdschuddend verder naar de badkamer.
Simon en Sara lopen giechelend naar hun kamer. Ze nemen nog een douche en kruipen in bed.
Sara valt bijna direct in slaap. Simon blijft nog even kijken naar Sara. Zijn geluk kan niet meer op. Hij kan zich het leven zonder Sara niet inbeelden. Hij voelt haar zo perfect aan. En zij hem ook. Ze vertrouwt hem volledig. Alles voelt zo vertrouwd. En alles valt mooi in de plooi. Zijn ouders zijn gelukkig en aanvaarden Sara. De band met Helèna zit opnieuw op het juiste spoor. Sara en Helèna kunnen het steeds beter en beter met elkaar vinden. Hij en Helèna kunnen het na alle gebeurtenissen van het vorig jaar opnieuw zeggen dat ze broer en zus zijn. Daar is hij blij om. Een relatie met Helèna dat was een vergissing, dat weten ze nu wel alletwee.
Zijn gedachten dwalen af naar Rijsel. Daar … die nacht … daar hebben ze de basis gelegd van hun liefde. Sinds dan heeft hij zelfs niet meer naar een andere vrouw gekeken. Toen heeft hij ook beseft dat het met Helèna een vergissing was en dat zijn hart aan Sara behoort.
Hij veegt een traan van zijn wang.
En dan dwalen zijn gedachten af naar Alexander. Dat is ongeloofelijk. Alexander en hij die overeenkomen. Eigenlijk zullen zijn ouders daar wel blij mee zijn. Want zowel Helèna als Alexander zijn belangrijk voor zijn ouders, na de dood van hun ouders hebben ze Helèna en Alexander als kinderen mee opgenomen in hun gezin. Dit is zwaar geweest voor Simon, zeker gezien hij nooit met Alexander goed overeengekomen is.
Hij krijgt het moeilijk en staat op. Hij loopt naar de leefruimte en schenkt hem een whisky in. Hij neemt zijn laptop en gaat naar Sara. Hij zet zich in bed en begint te schrijven.
Sara, ik wil je man worden , dit besef komt uit het diepste van mijn hart. Ik weet dat wij samen horen. Ik voel voor jou wat ik nog nooit voor iemand gevoeld en zal ik altijd alleen voor jou voelen. Jij, mijn liefste Sara, hebt het ooit zo mooi verwoord en dat is zo “De passie tussen ons is uniek en gaat tot in het diepst van ons beider hart. Wij horen bij elkaar, mijn hart hoort enkel jou toe. Ik wil met jou mijn leven uitbouwen. Ik wil samen met jou een gezin uitbouwen, onze kinderen groot brengen naar ons evenbeeld. Ik zal altijd van je blijven houden wat wij ook doen en waar wij ook zijn.
Sara, ik ben fier dat ik je man wordt. Ik geef je deze ring als teken van mijn liefde en trouw voor jou. Ik zal je altijd bijstaan in goede en in slechte tijden. Deze ring moet je altijd herinneren aan onze liefde, aan alle mooie momenten die we beleefd hebben en aan alle mooie momenten die we zeker en vast nog gaan beleven. Sara ik hou van jou .
Hij zucht maar kijkt blij. “Das een begin” denkt hij “een begin van mijn trouwbelofte voor Sara. Hij sluit zijn laptop af, zet hem op zijn nachttafel en kruipt dicht tegen Sara aan. Hij valt bijna onmiddellijk in slaap.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 64
Deel 64 Een verrassing van formaat
Sara wordt als eerste wakker. Het is nog erg vroeg. Ze blijft nog even liggen. Simon ligt met zijn hoofd op haar buik. Zijn handen liggen rond haar. Ze geeft haar ogen de kost. Dit is toch mooi. Als ze denkt aan haar eerste dagen bij Présence. De coup de foudre nog voor ze wist dat hij haar directe baas zou worden. Ze glimlacht … wie had dit toen kunnen denken. Zij de schuchtere, onzekere en lelijke Sara en hij .. de rijkeluis zoon, aan elke vinger en vriendin en trouw dat woord kende hij niet.
De eerste werkdag heeft ze hem nog gered. ’t Ja … dat was lang geleden. Haar gedachten dwalen verder … Simon moet haar toch ook vrij snel … wat bedoel je nu Sara … dat moet ze hem later eens vragen … waarom hij haar die tweede dag al aanstelde als zijn secretaresse … Ze was zo fier… toen …
Haar herinneringen fladderen als een vlindertje door haar hoofd. Simon die kippensoep brengt, Simon die haar de eerste keer kust … wel met zijn ogen toe … maar ja.. , Simon die haar meeneemt naar de golfclub, Simon die haar redt uit de zee in Turkije, samen naar de sterren kijken in Turkije,
Heeft Simon niet gezegd dat hij toen het eerst iets voelde voor haar. Ze glimlacht als ze er aan denkt.
En dan, de cadeautjes, de kleine dingen op kantoor. Het hoogtepunt voor hun twee is toch wel Rijsel, de karaoke bar, het etentje.
Haar gedachten dwalen af naar de hotelkamer in Rijsel. Simon die zegt dat ze speciaal is en dat hij daarom de niet wil slapen met haar . Ze rilt als ze daaraan denkt. Maar er komt het volgende ogenblik alweer een glinstering in haar ogen. Simon die voor het eerst zegt dat hij haar graag ziet. En dan hun eerste nacht samen. Ze glimlacht. Vanaf dan alleen mooie momenten, Lievens appartement, de liefkozingen in kantoor.
Ze zucht … ze wil alleen maar denken aan de mooie momenten samen met Simon. Ze denkt aan die eerste vergadering na Fuerta Ventura. Ze was toen boos op Simon. Maar zijn gezichtuitdrukking toen… hadden ze toen maar direct eerlijk geweest met elkaar. Ze kon toch zien hoe ongelukkig hij nadien was … ze had schrik om aan haar gevoelens toe te geven. Het was zo moeilijk. Ze veegt haar tranen af … voor haar ogen draait nu de film af van Simon’s liefdesverklaring.
Simon en ik, das voor altijd. Ik kan hem niet missen. Ik wil hem niet missen. Hij …
Simon wordt wakker. Hij kijkt haar aan. “Goedemorgen, lieveke, ben jij al lang wakker?”
“Goedemorgen, mijn lieve Simon, ja ik ben al een tijdje wakker. De film van ons leven samen aan het bekijken in mijn gedachten. Maar enkel de mooie momenten.” Ze kust hem vol passie.
“Weet je wat ik gedaan heb vannacht?” fluistert Simon “Ik heb mijn gevoelens voor jou op een rijtje gezet en ik ben beginnen schrijven. “
Sara fronst haar voorhoofd “Jij, heb jij een dagboek?” klinkt het vol ongeloof.
Simon zet zich recht naast Sara. “Neen, schatje, onze trouwbelofte”.
“Meen je dat” Sara heeft de tranen in haar ogen, Simon kust ze weg.
“Ja” zegt hij “ik zou het fantastisch vinden moesten we die zelf schrijven … das zo veel echter.”
Sara krijgt de tranen in haar ogen. Dit had ze nooit verwacht van Simon. Ze had hem nooit gezien als een romanticus. Ze kust hem. Hij fluistert “Ik zou graag hebben dat jij ze leest.”
“Meen je dat, moet dat geen verrassing blijven.”
Hij schudt zijn hoofd. “Wij moeten samen 1 belofte schrijven die we dan voor elkaar kunnen uitspreken.”
Sara knikt en Simon neemt de laptop en zet die op zijn schoot. Hij opent een bestandje in WORD.
Simon wrijft eerst de tranen uit haar ogen. “Gaat het, meisje?”
“Het zijn tranen van vreugde hoor” stelt Sara Simon gerust “Ik heb nooit durven hopen dat jij zo romantisch en belang zou hechten aan deze dingen.”
“Sara, mijn gevoelens voor jou gaan zo diep en zijn zo mooi … alles moet perfect zijn en eigen trouwbeloftes horen daarbij. Dat zal iedereen ook verwachten. Kijk hier … “
Sara, ik wil je man worden , dit besef komt uit het diepste van mijn hart. Ik weet dat wij samen horen. Ik voel voor jou wat ik nog nooit voor iemand gevoeld en zal ik altijd alleen voor jou voelen. Jij, mijn liefste Sara, hebt het ooit zo mooi verwoord en dat is zo “De passie tussen ons is uniek en gaat tot in het diepst van ons beider hart. Wij horen bij elkaar, mijn hart hoort enkel jou toe. Ik wil met jou mijn leven uitbouwen. Ik wil samen met jou een gezin uitbouwen, onze kinderen groot brengen naar ons evenbeeld. Ik zal altijd van je blijven houden wat wij ook doen en waar wij ook zijn.
Sara, ik ben fier dat ik je man wordt. Ik geef je deze ring als teken van mijn liefde en trouw voor jou. Ik zal je altijd bijstaan in goede en in slechte tijden. Deze ring moet je altijd herinneren aan onze liefde, aan alle mooie momenten die we beleefd hebben en aan alle mooie momenten die we zeker en vast nog gaan beleven. Sara ik hou van jou .
Sara neemt haar bril en leest aandachtig. De tranen lopen over haar wangen. Simon kust ze weg. Ze zet de laptop op haar nachtkastje en draait zich naar Simon. De tranen lopen over haar wangen. Ze kust hem zo passioneel. Simon reageert direct …
“Simon, je tekst is zo mooi en heeft niets dan waarheid in zich … onze onvoorwaardelijke liefde … “ Sara snikt “Simon ik hou van jou, met elke vezel in mijn lichaam … ik wil je … liefst nu”
Sara wordt als eerste wakker. Het is nog erg vroeg. Ze blijft nog even liggen. Simon ligt met zijn hoofd op haar buik. Zijn handen liggen rond haar. Ze geeft haar ogen de kost. Dit is toch mooi. Als ze denkt aan haar eerste dagen bij Présence. De coup de foudre nog voor ze wist dat hij haar directe baas zou worden. Ze glimlacht … wie had dit toen kunnen denken. Zij de schuchtere, onzekere en lelijke Sara en hij .. de rijkeluis zoon, aan elke vinger en vriendin en trouw dat woord kende hij niet.
De eerste werkdag heeft ze hem nog gered. ’t Ja … dat was lang geleden. Haar gedachten dwalen verder … Simon moet haar toch ook vrij snel … wat bedoel je nu Sara … dat moet ze hem later eens vragen … waarom hij haar die tweede dag al aanstelde als zijn secretaresse … Ze was zo fier… toen …
Haar herinneringen fladderen als een vlindertje door haar hoofd. Simon die kippensoep brengt, Simon die haar de eerste keer kust … wel met zijn ogen toe … maar ja.. , Simon die haar meeneemt naar de golfclub, Simon die haar redt uit de zee in Turkije, samen naar de sterren kijken in Turkije,
Heeft Simon niet gezegd dat hij toen het eerst iets voelde voor haar. Ze glimlacht als ze er aan denkt.
En dan, de cadeautjes, de kleine dingen op kantoor. Het hoogtepunt voor hun twee is toch wel Rijsel, de karaoke bar, het etentje.
Haar gedachten dwalen af naar de hotelkamer in Rijsel. Simon die zegt dat ze speciaal is en dat hij daarom de niet wil slapen met haar . Ze rilt als ze daaraan denkt. Maar er komt het volgende ogenblik alweer een glinstering in haar ogen. Simon die voor het eerst zegt dat hij haar graag ziet. En dan hun eerste nacht samen. Ze glimlacht. Vanaf dan alleen mooie momenten, Lievens appartement, de liefkozingen in kantoor.
Ze zucht … ze wil alleen maar denken aan de mooie momenten samen met Simon. Ze denkt aan die eerste vergadering na Fuerta Ventura. Ze was toen boos op Simon. Maar zijn gezichtuitdrukking toen… hadden ze toen maar direct eerlijk geweest met elkaar. Ze kon toch zien hoe ongelukkig hij nadien was … ze had schrik om aan haar gevoelens toe te geven. Het was zo moeilijk. Ze veegt haar tranen af … voor haar ogen draait nu de film af van Simon’s liefdesverklaring.
Simon en ik, das voor altijd. Ik kan hem niet missen. Ik wil hem niet missen. Hij …
Simon wordt wakker. Hij kijkt haar aan. “Goedemorgen, lieveke, ben jij al lang wakker?”
“Goedemorgen, mijn lieve Simon, ja ik ben al een tijdje wakker. De film van ons leven samen aan het bekijken in mijn gedachten. Maar enkel de mooie momenten.” Ze kust hem vol passie.
“Weet je wat ik gedaan heb vannacht?” fluistert Simon “Ik heb mijn gevoelens voor jou op een rijtje gezet en ik ben beginnen schrijven. “
Sara fronst haar voorhoofd “Jij, heb jij een dagboek?” klinkt het vol ongeloof.
Simon zet zich recht naast Sara. “Neen, schatje, onze trouwbelofte”.
“Meen je dat” Sara heeft de tranen in haar ogen, Simon kust ze weg.
“Ja” zegt hij “ik zou het fantastisch vinden moesten we die zelf schrijven … das zo veel echter.”
Sara krijgt de tranen in haar ogen. Dit had ze nooit verwacht van Simon. Ze had hem nooit gezien als een romanticus. Ze kust hem. Hij fluistert “Ik zou graag hebben dat jij ze leest.”
“Meen je dat, moet dat geen verrassing blijven.”
Hij schudt zijn hoofd. “Wij moeten samen 1 belofte schrijven die we dan voor elkaar kunnen uitspreken.”
Sara knikt en Simon neemt de laptop en zet die op zijn schoot. Hij opent een bestandje in WORD.
Simon wrijft eerst de tranen uit haar ogen. “Gaat het, meisje?”
“Het zijn tranen van vreugde hoor” stelt Sara Simon gerust “Ik heb nooit durven hopen dat jij zo romantisch en belang zou hechten aan deze dingen.”
“Sara, mijn gevoelens voor jou gaan zo diep en zijn zo mooi … alles moet perfect zijn en eigen trouwbeloftes horen daarbij. Dat zal iedereen ook verwachten. Kijk hier … “
Sara, ik wil je man worden , dit besef komt uit het diepste van mijn hart. Ik weet dat wij samen horen. Ik voel voor jou wat ik nog nooit voor iemand gevoeld en zal ik altijd alleen voor jou voelen. Jij, mijn liefste Sara, hebt het ooit zo mooi verwoord en dat is zo “De passie tussen ons is uniek en gaat tot in het diepst van ons beider hart. Wij horen bij elkaar, mijn hart hoort enkel jou toe. Ik wil met jou mijn leven uitbouwen. Ik wil samen met jou een gezin uitbouwen, onze kinderen groot brengen naar ons evenbeeld. Ik zal altijd van je blijven houden wat wij ook doen en waar wij ook zijn.
Sara, ik ben fier dat ik je man wordt. Ik geef je deze ring als teken van mijn liefde en trouw voor jou. Ik zal je altijd bijstaan in goede en in slechte tijden. Deze ring moet je altijd herinneren aan onze liefde, aan alle mooie momenten die we beleefd hebben en aan alle mooie momenten die we zeker en vast nog gaan beleven. Sara ik hou van jou .
Sara neemt haar bril en leest aandachtig. De tranen lopen over haar wangen. Simon kust ze weg. Ze zet de laptop op haar nachtkastje en draait zich naar Simon. De tranen lopen over haar wangen. Ze kust hem zo passioneel. Simon reageert direct …
“Simon, je tekst is zo mooi en heeft niets dan waarheid in zich … onze onvoorwaardelijke liefde … “ Sara snikt “Simon ik hou van jou, met elke vezel in mijn lichaam … ik wil je … liefst nu”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 65
Deel 65 Ochtendstond heeft ....
Simon kust Sara. Zijn tong zoekt een gelijkgestelde. Ze reageert direct op zijn kus. De passie laait hoog op. Sara kust Simon op elk plekjes waar hij het graag heeft. Ze voelt dat hij reageert met gans zijn lichaam. Ze voelt zijn spieren samenspannen. Terwijl ze hem over kust, stimuleert ze zijn mannelijkheid zachtjes maar met een gedrevenheid waar hij van begint te kronkelen. Zijn handen masseren haar lichaam en zijn mond beroert elk plekje op haar lichaam. Binnen de kortste keren neemt Simon haar vast in haar lende. En tilt haar boven op zich. Ze glijdt direct boven op hem, haar knieën naast zijn bips. Hij geeft het ritme aan met zijn handen. Ze laat zich leiden door hem en terwijl hij haar optilt, strekt haar benen tussen de zijne en laat zich op zijn borst glijden. Haar borstjes stimuleren hem naar nog grotere emoties.
“Sara, Sara … ik … zie je … toch zo graag.” Stamelt hij hees.
Sara’s kan enkel “Idemdito” over haar lippen krijgen eer een schreeuw van totale ontlading uit haar mond ontsnapt.
Simon’s hoogtepunt komt gelijktijdig. Hij laat haar op hem nagenieten van de opgebouwde spanning. Sara geniet. Ze voelt zijn hartslag. Ze rilt als ze Simon voelt rustiger worden. Ook zijn ademhaling tempert. Ze blijven zo nog een tijd lang liggen. Simon draait zich rond haar zodat hij boven op haar ligt. Zijn mond raakt zo zachtjes haar voorhoofd. Hij kust haar traag en gaat met zijn tong heel zachtjes van haar voorhoofd via haar neus naar haar mond. “Sara, laat mij nooit in de steek, lieve Sara, … jij bent onmiskenbaar met mij verbonden … jij bent als zuurstof voor mij … en als ik je ooit ook maar durf te kwetsen, zet mij dan direct op mijn plaats. Herinner mij, moest het gebeuren maar ik denk het niet, aan deze mooie momenten.”
Zijn tranen vallen op haar gezicht.
Ook Sara krijgt het moeilijk “Simon, ik kan ook niet zonder jou, geen uur … ik wil je zien, ik wil je kunnen knuffelen en kussen elk moment dan de dag. Ik zie je zo graag … die coup de foudre is voor altijd. En als er dan eens misverstanden zijn dan denken we aan jouw woorden, weet je wel”
Simon snikt “ Wat wij ook doen, en waar wij ook zijn, onze liefde voor elkaar zal altijd blijven en nooit zal sterven. Wij hebben elkaar nodig. Wat wij voelen voor elkaar is uniek en die passie gaat tot in het diepst van ons hart.”
Sara veegt teder zijn tranen af. “Simon, het gevoel dat ik je alles kan vertellen. Dat jij eigenlijk mijn dagboek bent, is zo speciaal en uniek. Dat dagboek van mij is vroeger zo belangrijk voor mij geweest en eigenlijk ligt het ook aan de basis van onze hereniging, doordat jij het las, wist je dat ik mijn gevoelens voor jou wegduwde in plaats van ze te koesteren. Ik weet het ik heb toen gezegd dat het een vuile streek van je was, maar nu ben ik blij dat jij mijn ziel kent. Ik ben er fier op dat wij elkaar zonder woorden zo goed aanvoelen. Ik voel me ook als jouw dagboek. Aan je ogen, je handen, weet ik wat je voelt.”
Simon legt haar even het zwijgen op met een kus die oneindig lang lijkt te duren. Dan laat hij haar hoofd opnieuw op het kussen glijden.
“Sara, Ik zal ervoor zorgen dat ik u nooit zal kwetsen, want onze liefde gaat nooit voorbij. Ik zal nooit blind zijn voor onze liefde voor elkaar en ik zal altijd en aan iedereen toegeven dat mijn liefde voor jou uniek en oprecht is. Want ik zal u altijd nodig hebben. Ik kan niet zonder jou.”
“Onze gevoelens voor elkaar komen in die zinnen van toen zo mooi naar voor.” zegt Sara zachtjes. “Misschien is dat een idee voor onze uitnodiging van de trouw. Zo al die one Liners door elkaar op het kaartje”
“Ja” zegt Simon en hij lacht “Bijna iedereen heeft ons die toch al horen zeggen”
Ze kussen elkaar. Ineens loopt de wekker af.
“Oei” fluistert Sara, “Dit uniek moment wordt zo bruusk onderbroken. Maar ik denk dat alles gezegd is. Simon je woorden zijn zo mooi … Dit alles moet in ons hart blijven. Maar nu moeten we ons klaar maken voor Présence. Het is al woensdag. En er wacht ons nog veel werk.
Simon laat zich naast Sara vallen. “Ik kan niet anders dan naar jou luisteren… maar als ik eerlijk ben zou ik hier liever blijven liggen.”
Ze stappen uit bed. Knuffelend en kussend stappen ze samen onder de douche. Ze maken zich klaar.
Simon kust Sara. Zijn tong zoekt een gelijkgestelde. Ze reageert direct op zijn kus. De passie laait hoog op. Sara kust Simon op elk plekjes waar hij het graag heeft. Ze voelt dat hij reageert met gans zijn lichaam. Ze voelt zijn spieren samenspannen. Terwijl ze hem over kust, stimuleert ze zijn mannelijkheid zachtjes maar met een gedrevenheid waar hij van begint te kronkelen. Zijn handen masseren haar lichaam en zijn mond beroert elk plekje op haar lichaam. Binnen de kortste keren neemt Simon haar vast in haar lende. En tilt haar boven op zich. Ze glijdt direct boven op hem, haar knieën naast zijn bips. Hij geeft het ritme aan met zijn handen. Ze laat zich leiden door hem en terwijl hij haar optilt, strekt haar benen tussen de zijne en laat zich op zijn borst glijden. Haar borstjes stimuleren hem naar nog grotere emoties.
“Sara, Sara … ik … zie je … toch zo graag.” Stamelt hij hees.
Sara’s kan enkel “Idemdito” over haar lippen krijgen eer een schreeuw van totale ontlading uit haar mond ontsnapt.
Simon’s hoogtepunt komt gelijktijdig. Hij laat haar op hem nagenieten van de opgebouwde spanning. Sara geniet. Ze voelt zijn hartslag. Ze rilt als ze Simon voelt rustiger worden. Ook zijn ademhaling tempert. Ze blijven zo nog een tijd lang liggen. Simon draait zich rond haar zodat hij boven op haar ligt. Zijn mond raakt zo zachtjes haar voorhoofd. Hij kust haar traag en gaat met zijn tong heel zachtjes van haar voorhoofd via haar neus naar haar mond. “Sara, laat mij nooit in de steek, lieve Sara, … jij bent onmiskenbaar met mij verbonden … jij bent als zuurstof voor mij … en als ik je ooit ook maar durf te kwetsen, zet mij dan direct op mijn plaats. Herinner mij, moest het gebeuren maar ik denk het niet, aan deze mooie momenten.”
Zijn tranen vallen op haar gezicht.
Ook Sara krijgt het moeilijk “Simon, ik kan ook niet zonder jou, geen uur … ik wil je zien, ik wil je kunnen knuffelen en kussen elk moment dan de dag. Ik zie je zo graag … die coup de foudre is voor altijd. En als er dan eens misverstanden zijn dan denken we aan jouw woorden, weet je wel”
Simon snikt “ Wat wij ook doen, en waar wij ook zijn, onze liefde voor elkaar zal altijd blijven en nooit zal sterven. Wij hebben elkaar nodig. Wat wij voelen voor elkaar is uniek en die passie gaat tot in het diepst van ons hart.”
Sara veegt teder zijn tranen af. “Simon, het gevoel dat ik je alles kan vertellen. Dat jij eigenlijk mijn dagboek bent, is zo speciaal en uniek. Dat dagboek van mij is vroeger zo belangrijk voor mij geweest en eigenlijk ligt het ook aan de basis van onze hereniging, doordat jij het las, wist je dat ik mijn gevoelens voor jou wegduwde in plaats van ze te koesteren. Ik weet het ik heb toen gezegd dat het een vuile streek van je was, maar nu ben ik blij dat jij mijn ziel kent. Ik ben er fier op dat wij elkaar zonder woorden zo goed aanvoelen. Ik voel me ook als jouw dagboek. Aan je ogen, je handen, weet ik wat je voelt.”
Simon legt haar even het zwijgen op met een kus die oneindig lang lijkt te duren. Dan laat hij haar hoofd opnieuw op het kussen glijden.
“Sara, Ik zal ervoor zorgen dat ik u nooit zal kwetsen, want onze liefde gaat nooit voorbij. Ik zal nooit blind zijn voor onze liefde voor elkaar en ik zal altijd en aan iedereen toegeven dat mijn liefde voor jou uniek en oprecht is. Want ik zal u altijd nodig hebben. Ik kan niet zonder jou.”
“Onze gevoelens voor elkaar komen in die zinnen van toen zo mooi naar voor.” zegt Sara zachtjes. “Misschien is dat een idee voor onze uitnodiging van de trouw. Zo al die one Liners door elkaar op het kaartje”
“Ja” zegt Simon en hij lacht “Bijna iedereen heeft ons die toch al horen zeggen”
Ze kussen elkaar. Ineens loopt de wekker af.
“Oei” fluistert Sara, “Dit uniek moment wordt zo bruusk onderbroken. Maar ik denk dat alles gezegd is. Simon je woorden zijn zo mooi … Dit alles moet in ons hart blijven. Maar nu moeten we ons klaar maken voor Présence. Het is al woensdag. En er wacht ons nog veel werk.
Simon laat zich naast Sara vallen. “Ik kan niet anders dan naar jou luisteren… maar als ik eerlijk ben zou ik hier liever blijven liggen.”
Ze stappen uit bed. Knuffelend en kussend stappen ze samen onder de douche. Ze maken zich klaar.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 66
Deel 66 woensdag 21 mei
Rond 9 uur komen ze in de keuken. Leon en Margot komen ook net binnen. Ze dekken samen de tafel. Het valt Margot en Leon op dat Sara en Simon nog intenser met elkaar omgaan. Leon lacht en zegt “Jullie hebben zo veel plezier vandaag.”
Sara bloost en zegt eerlijk “We zijn sinds 6 uur aan het praten… het was zo mooi, gewoon zeggen in woorden wat we voelen voor elkaar. Dat is toch …”haar stem stokt even.
Simon komt op haar toe gelopen en slaat zijn armen rond haar. “Als je zoveel van elkaar houdt zijn alleen superlatieven goed. We hebben daar soms nood aan, en voor mij is dat nieuw. Eigenlijk is alles nu nieuw voor mij … nieuw maar zo onbeschrijflijk mooi … het is zo uniek dat ik …” Sara geeft hem een kus.
Ook Leon krijgt het even moeilijk en omhelst Margot. “Weet je Simon, dat gevoel hebben wij ook altijd gehad. Het leek soms aan de buitenwereld dat wij professioneel 1 waren. Maar wij voelen elkaar ook goed aan … Wij hebben dat enkel nooit zo naar duidelijk naar buiten gebracht. Dat vinden wij zo mooi aan jullie twee, jullie tonen jullie liefde zo duidelijk.
Maar denk eraan, jullie zullen soms wel een meningsverschil hebben, praat altijd dan en vind een compromis. Das zo mooi aan de liefde, das altijd mogelijk als 2 mensen elkaar zo graag zien.”
Ze zetten zich geëmotioneerd aan tafel en ontbijten samen. Sara vertelt van idee voor het uitnodiging. Margot is enthousiast. Sara vraagt of ze wil helpen, want met cijfertjes is Sara wel fantastisch maar creatief das een paar ander mouwen. Margot stelt voor om er een van deze avonden werk van te maken samen met Sara en Simon.
Het gesprek keuvelt gezellig verder.
Ineens zegt Simon “Wat wij gisteren meegemaakt hebben, dat kunnen jullie zelfs niet geloven.”
Leon lacht geamuseerd “Nu gaan we het krijgen, Margot, bedgeheimen.”
Simon lacht uitbundig “Nee, pa, serieus nu, Alexander is veranderd. Dat gelooft ge niet. Hij toont zijn emoties, is vriendelijk en begripvol.
Margot knikt “Ja, Leon, je zal het vandaag zien als we op bezoek gaan. Hij is veranderd en alleen in de goede zin. Hij vertelde me gisteren dat zijn ogen zijn opengegaan door Sara en ook door Britt. Sara heeft hem aan het denken gezet. Hij beseft ten volle dat hij Sara erg slecht heeft behandeld bij Présence. Dat vooral omdat hij vrij snel doorhad dat Sara en Simon van in het begin wel de capaciteiten hadden om Présence te leiden. Hij weet nu dat hij misschien ook aan de basis ligt van de rare bokkensprongen van Simon. Hij weet als hij wat meer had samengewerkt dat Simon nooit op die gedachten zou gekomen zijn om Sara de cijfers te laten veranderen.”
Simon reageert “Ma, das nu niet belangrijk. Volgens mij en das nieuw voor mij, heeft alles een reden. En gebeurt niets zo maar. Ik heb daar spijt van … je weet niet hoeveel. Maar nu is alles in orde en wij hebben daar uit geleerd en das belangrijk.”
Margot knikt en gaat verder “Dat geldt ook voor Alexander. Toen Sara, na al wat gebeurd is, toch terug toenadering zocht, was hij daar zodanig van onder de indruk. Jouw onhandige manier, Simon, om hem terug naar Britt te brengen, heeft ervoor gezorgd dat ze alle twee met hun handelingen van vroeger geconfronteerd zijn. Ze zijn ervan geschrokken en zien nu in dat ze verkeerd geweest zijn. Alexander heeft met de hulp van Britt en de reactie van Sara en jouw reactie het overlijden van zijn ouders eindelijk een plek kunnen geven en vooral dat maakt dat zijn hart ontdooid is.”
Ze zitten stil voor zich uit te kijken.
“Margot” zegt Sara stil “Ik ben blij dat ik het aangedurfd heb, want je moet 1 ding goed inzien. Ik heb schrik gehad van Alexander en al zijn bekentenissen die aan onze oren gekomen zijn waren hard, erg hard. Maar ik wist dat er diep in hem toch ook een mooie mens zat. Als ik kijk naar Helèna en naar jullie, kon dat toch niet anders.”
Leon komt naar Sara toe “Meisje, ik heb je altijd graag gehad, jij bent zo zuiver zo uniek en hoe meer ik je leer kennen hoe meer ik dat zie. Jouw beeld op mensen is zo speciaal. Ik kan me goed inbeelden hoe Alexander en Britt je behandeld hebben in het verleden. Maar zoals Margot zegt, als ze nu tot inzicht gekomen zijn is dat enkel jouw verdienste en onder andere daarom zijn we je zo dankbaar.”
Hij kust haar. Ze slaat haar armen rond hem. Simon legt zijn hand op haar schouder en trekt zijn moeder naar zich toe. Zo blijven ze een tijdje staan. Het is een mooi beeld. Gert komt binnen en verbreekt onbewust de magie. “Oei, ik stoor” zegt hij.
Ze gaan terug aan tafel zitten. “Neen” zegt Leon “We keken even terug op de mooie dingen die ons de laatste tijd overkomen zijn en het was zo …”
Ze eten gezellig verder. Ze vertrekken samen. Margot en Leon gaan naar Alexander. Sara en Simon rijden naar Présence.
Rond 9 uur komen ze in de keuken. Leon en Margot komen ook net binnen. Ze dekken samen de tafel. Het valt Margot en Leon op dat Sara en Simon nog intenser met elkaar omgaan. Leon lacht en zegt “Jullie hebben zo veel plezier vandaag.”
Sara bloost en zegt eerlijk “We zijn sinds 6 uur aan het praten… het was zo mooi, gewoon zeggen in woorden wat we voelen voor elkaar. Dat is toch …”haar stem stokt even.
Simon komt op haar toe gelopen en slaat zijn armen rond haar. “Als je zoveel van elkaar houdt zijn alleen superlatieven goed. We hebben daar soms nood aan, en voor mij is dat nieuw. Eigenlijk is alles nu nieuw voor mij … nieuw maar zo onbeschrijflijk mooi … het is zo uniek dat ik …” Sara geeft hem een kus.
Ook Leon krijgt het even moeilijk en omhelst Margot. “Weet je Simon, dat gevoel hebben wij ook altijd gehad. Het leek soms aan de buitenwereld dat wij professioneel 1 waren. Maar wij voelen elkaar ook goed aan … Wij hebben dat enkel nooit zo naar duidelijk naar buiten gebracht. Dat vinden wij zo mooi aan jullie twee, jullie tonen jullie liefde zo duidelijk.
Maar denk eraan, jullie zullen soms wel een meningsverschil hebben, praat altijd dan en vind een compromis. Das zo mooi aan de liefde, das altijd mogelijk als 2 mensen elkaar zo graag zien.”
Ze zetten zich geëmotioneerd aan tafel en ontbijten samen. Sara vertelt van idee voor het uitnodiging. Margot is enthousiast. Sara vraagt of ze wil helpen, want met cijfertjes is Sara wel fantastisch maar creatief das een paar ander mouwen. Margot stelt voor om er een van deze avonden werk van te maken samen met Sara en Simon.
Het gesprek keuvelt gezellig verder.
Ineens zegt Simon “Wat wij gisteren meegemaakt hebben, dat kunnen jullie zelfs niet geloven.”
Leon lacht geamuseerd “Nu gaan we het krijgen, Margot, bedgeheimen.”
Simon lacht uitbundig “Nee, pa, serieus nu, Alexander is veranderd. Dat gelooft ge niet. Hij toont zijn emoties, is vriendelijk en begripvol.
Margot knikt “Ja, Leon, je zal het vandaag zien als we op bezoek gaan. Hij is veranderd en alleen in de goede zin. Hij vertelde me gisteren dat zijn ogen zijn opengegaan door Sara en ook door Britt. Sara heeft hem aan het denken gezet. Hij beseft ten volle dat hij Sara erg slecht heeft behandeld bij Présence. Dat vooral omdat hij vrij snel doorhad dat Sara en Simon van in het begin wel de capaciteiten hadden om Présence te leiden. Hij weet nu dat hij misschien ook aan de basis ligt van de rare bokkensprongen van Simon. Hij weet als hij wat meer had samengewerkt dat Simon nooit op die gedachten zou gekomen zijn om Sara de cijfers te laten veranderen.”
Simon reageert “Ma, das nu niet belangrijk. Volgens mij en das nieuw voor mij, heeft alles een reden. En gebeurt niets zo maar. Ik heb daar spijt van … je weet niet hoeveel. Maar nu is alles in orde en wij hebben daar uit geleerd en das belangrijk.”
Margot knikt en gaat verder “Dat geldt ook voor Alexander. Toen Sara, na al wat gebeurd is, toch terug toenadering zocht, was hij daar zodanig van onder de indruk. Jouw onhandige manier, Simon, om hem terug naar Britt te brengen, heeft ervoor gezorgd dat ze alle twee met hun handelingen van vroeger geconfronteerd zijn. Ze zijn ervan geschrokken en zien nu in dat ze verkeerd geweest zijn. Alexander heeft met de hulp van Britt en de reactie van Sara en jouw reactie het overlijden van zijn ouders eindelijk een plek kunnen geven en vooral dat maakt dat zijn hart ontdooid is.”
Ze zitten stil voor zich uit te kijken.
“Margot” zegt Sara stil “Ik ben blij dat ik het aangedurfd heb, want je moet 1 ding goed inzien. Ik heb schrik gehad van Alexander en al zijn bekentenissen die aan onze oren gekomen zijn waren hard, erg hard. Maar ik wist dat er diep in hem toch ook een mooie mens zat. Als ik kijk naar Helèna en naar jullie, kon dat toch niet anders.”
Leon komt naar Sara toe “Meisje, ik heb je altijd graag gehad, jij bent zo zuiver zo uniek en hoe meer ik je leer kennen hoe meer ik dat zie. Jouw beeld op mensen is zo speciaal. Ik kan me goed inbeelden hoe Alexander en Britt je behandeld hebben in het verleden. Maar zoals Margot zegt, als ze nu tot inzicht gekomen zijn is dat enkel jouw verdienste en onder andere daarom zijn we je zo dankbaar.”
Hij kust haar. Ze slaat haar armen rond hem. Simon legt zijn hand op haar schouder en trekt zijn moeder naar zich toe. Zo blijven ze een tijdje staan. Het is een mooi beeld. Gert komt binnen en verbreekt onbewust de magie. “Oei, ik stoor” zegt hij.
Ze gaan terug aan tafel zitten. “Neen” zegt Leon “We keken even terug op de mooie dingen die ons de laatste tijd overkomen zijn en het was zo …”
Ze eten gezellig verder. Ze vertrekken samen. Margot en Leon gaan naar Alexander. Sara en Simon rijden naar Présence.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 67
Deel 67
Ze komen iets te laat aan bij Présence. Maar daar kijkt niemand naar om. De stafvergadering gaat vanochtend door. Ze overlopen alles van de laatste weken. Arne heeft de laatste voorbereidingen getroffen voor Denemarken. “’t zal hier stil zijn” zegt hij schalks “al die grote bekken weg. Ik ga kunnen doorwerken. Ik zal nogal werk verzetten. Gaan jullie je toch maar amuseren“
Sara onderbreekt hem “Nu voelen wij ons schuldig, ga dan toch mee.”
“Sara ik sleur je er toch maar door, je kent me toch, ik zal me hier wel amuseren, met Britt, Lut, Leon, Hans, An, … zie eens er zijn er nog meer hier dan in Denemarken.
Lieven schudt zijn hoofd en denkt “Die Arne, ik heb het altijd een rare gevonden maar die is best een goeie gast.”
“Oja “ zegt Sara ineens “Lieven, Thomas gaat opnieuw bij ons starten, hij zoekt vervanging voor de chocola en komt dan opnieuw als loopjongen bij Marnix en Niels. Dit is op verzoek van Marnix en Thomas zal met jou contact opnemen.
“Als hij aan mij komt vragen om hem te vervangen, zal ik toch nee moeten zeggen” lacht Arne.
Iedereen lacht.
Lieven brengt nog verslag uit van Michèle die een aantal nieuwe contracten heeft binnengehaald voor In Fine. De werkruimte voor In Fine is in het laatste stadium. Naast het atelier van Marnix en Niels is er een ruimte ingericht waar zowel de klanten kunnen komen en waar Michèle haar parfums ontwerpt. Het idee om te blijven werken vanuit de oude gebouwen van In Fine zag Michèle niet zitten, ze verlangt naar haar nieuwe stek en niet alleen om dichter bij Lieven te zijn.
Ook Ecomoda groeit. Er komen steeds nieuwe klanten bij. En door de inbreng van Niels en Marnix groeit het aanbod aan nieuwe mooie stoffen. Arne gaat binnenkort een dag op twee naar buitenlandse beurzen, afwisselend met Niels en Marnix om nieuwe kwaliteitsvolle leveranciers aan te trekken.
De stafvergadering zit er op. Het was een positieve vergadering. Iedereen gaat opnieuw aan de slag. Simon en Sara gaan eerst een koffie drinken bij Lut. Lut ziet ze graag komen. Ze schenkt 3 mokken koffie in en zet zich bij hen aan tafel. Sara schuift dit tegen Simon aan en nipt aan haar koffie. Ze vertelt onderuit over de uitnodigingen van hun huwelijk. Lut ziet ze stralen. Ook Alexander’s verandering komt ter sprake. Lut lacht, ze ziet Sara glunderen.
Hans komt binnen, hij is net terug van een interventie in de winkels. Hij neemt een stuk cake met een tas koffie en schuift mee aan tafel.
Ze praten nog wat verder en spreken dan af voor vanavond.
Sara en Simon gaan terug werken want ze willen deze week zeker nog een aantal voorbereidingen treffen voor hun huwelijk. Ze hebben morgen een afspraak met de priester en straks gaan ze langs op het gemeentehuis. Gelukkig kunnen ze alles op 1 dag regelen. ’s Morgens voor de trouw voor de wet en in de namiddag trouwen voor de kerk. Dan gaan de gasten naar de feestzaal en gaan zij foto’s nemen in de zoo. De huisfotograaf van Présence zal de reportage maken.
Ze werken tot de middag goed door. Om snel te kunnen verder werken lunchen ze in de cafetaria. Het is er gezellig. Rond 13 uur belt Niels Sara op. Ze mag haar kleed aan voor de eerste pasbeurt. Ze fluistert Simon in zijn oor “Lieve Simon, ik mag voor het eerst mijn kleed gaan passen.” Hij geeft haar een kus en zegt “Ik zal straks eens komen piepen als ik mag”
“Neen, Simon”, zegt ze streng “Dat moet een surprise blijven.”
“Ik plaag je maar” zegt hij “Maar straks mag ik ook gaan passen”
Ze geeft hem een innige zoen en zegt “Ik ben weg, zie ik je straks op ons bureau”
Hij knikt, trekt haar naar zich toe en fluistert “Niet te lang wegblijven, ik mis je nu al”
Ze draait zich om, werpt nog een kushandje en ze is weg.
In het atelier staat Niels nerveus te trappelen. Als Sara binnenkomt, neemt hij haar mee naar de paspop. Er ligt een doek over.
“Ik hoop dat je het mooi vind.” Zegt Niels “Vergeet niet dit is een eerste versie nog niet in de juiste stof Het eigenlijke kleed zal nog mooier vallen. Maar het komt overeen met wat ik in gedachten had. Ik ben zenuwachtig. Maar dat hoor je wel zeker?”
“Niels” stelt Sara hem gerust “Ik ben er bijna zeker van dat het mooi zal zijn, maar laat het mij nu maar zien, want ik ben nieuwsgierig.”
Niels trekt aan een puntje van het laken. Het laken glijdt van de paspop. Sara slaat haar handen voor haar mond. "Oh, Niels, zo mooi” stamelt ze en ze vliegt rond zijn hals.
“Sara, meen je het?”
“Ja, Niels, je hebt jezelf overtroffen, ze is prachtig”
Niels blijft vertellen over de jurk terwijl hij haar helpt bij het aantrekken van de jurk. “Hier komen lovertjes en steentjes. Ik denk dat ik ga kiezen voor swarofski kristalletjes. En die lapjes die komen in deze stof.” Hij toont haar een uiterst fijne stof. Ik heb alleen maar stoffen van Ecomoda gebruikt maar wel de meest fijne. Arne heeft ervoor gezorgd dat ik kon kiezen uit de mooiste stoffen en heeft ervoor gezorgd dat ze snel geleverd zouden worden.” Ondertussen past hij de jurk hier en daar aan.
Marnix komt binnen. Hij kijkt naar Sara en lacht. “Zie je nu wel dat je haar van haar stokken doet draaien met die prachtige jurk. Ik heb het je toch gezegd. Het is echt een mooie jurk.”
Sara kijkt naar Marnix. “Marnix, onder jouw vleugels zal Niels alle kneepjes onder de knie krijgen . Dank je hiervoor. Ik ben zo blij dat jullie zo goed samenwerken en overeenkomen.”
Marnix en Niels staan naast elkaar en slaan hun rechterhand in de lucht tegen elkaar. “The sky is the limit for the disign team of Présence” roepen ze samen. Dan helpen ze haar terug uit de jurk.
Sara schiet in een onbedaarlijke lach. “Das mooi gezegd. Eigenlijk misschien een thema voor een nieuwe show.” Ze laat de heren verder werken. “Voorzichtig hé, let erop dat Simon de jurk niet te zien krijgt.” Ze stapt het atelier uit en loopt neuriënd naar Simon.
Ze komen iets te laat aan bij Présence. Maar daar kijkt niemand naar om. De stafvergadering gaat vanochtend door. Ze overlopen alles van de laatste weken. Arne heeft de laatste voorbereidingen getroffen voor Denemarken. “’t zal hier stil zijn” zegt hij schalks “al die grote bekken weg. Ik ga kunnen doorwerken. Ik zal nogal werk verzetten. Gaan jullie je toch maar amuseren“
Sara onderbreekt hem “Nu voelen wij ons schuldig, ga dan toch mee.”
“Sara ik sleur je er toch maar door, je kent me toch, ik zal me hier wel amuseren, met Britt, Lut, Leon, Hans, An, … zie eens er zijn er nog meer hier dan in Denemarken.
Lieven schudt zijn hoofd en denkt “Die Arne, ik heb het altijd een rare gevonden maar die is best een goeie gast.”
“Oja “ zegt Sara ineens “Lieven, Thomas gaat opnieuw bij ons starten, hij zoekt vervanging voor de chocola en komt dan opnieuw als loopjongen bij Marnix en Niels. Dit is op verzoek van Marnix en Thomas zal met jou contact opnemen.
“Als hij aan mij komt vragen om hem te vervangen, zal ik toch nee moeten zeggen” lacht Arne.
Iedereen lacht.
Lieven brengt nog verslag uit van Michèle die een aantal nieuwe contracten heeft binnengehaald voor In Fine. De werkruimte voor In Fine is in het laatste stadium. Naast het atelier van Marnix en Niels is er een ruimte ingericht waar zowel de klanten kunnen komen en waar Michèle haar parfums ontwerpt. Het idee om te blijven werken vanuit de oude gebouwen van In Fine zag Michèle niet zitten, ze verlangt naar haar nieuwe stek en niet alleen om dichter bij Lieven te zijn.
Ook Ecomoda groeit. Er komen steeds nieuwe klanten bij. En door de inbreng van Niels en Marnix groeit het aanbod aan nieuwe mooie stoffen. Arne gaat binnenkort een dag op twee naar buitenlandse beurzen, afwisselend met Niels en Marnix om nieuwe kwaliteitsvolle leveranciers aan te trekken.
De stafvergadering zit er op. Het was een positieve vergadering. Iedereen gaat opnieuw aan de slag. Simon en Sara gaan eerst een koffie drinken bij Lut. Lut ziet ze graag komen. Ze schenkt 3 mokken koffie in en zet zich bij hen aan tafel. Sara schuift dit tegen Simon aan en nipt aan haar koffie. Ze vertelt onderuit over de uitnodigingen van hun huwelijk. Lut ziet ze stralen. Ook Alexander’s verandering komt ter sprake. Lut lacht, ze ziet Sara glunderen.
Hans komt binnen, hij is net terug van een interventie in de winkels. Hij neemt een stuk cake met een tas koffie en schuift mee aan tafel.
Ze praten nog wat verder en spreken dan af voor vanavond.
Sara en Simon gaan terug werken want ze willen deze week zeker nog een aantal voorbereidingen treffen voor hun huwelijk. Ze hebben morgen een afspraak met de priester en straks gaan ze langs op het gemeentehuis. Gelukkig kunnen ze alles op 1 dag regelen. ’s Morgens voor de trouw voor de wet en in de namiddag trouwen voor de kerk. Dan gaan de gasten naar de feestzaal en gaan zij foto’s nemen in de zoo. De huisfotograaf van Présence zal de reportage maken.
Ze werken tot de middag goed door. Om snel te kunnen verder werken lunchen ze in de cafetaria. Het is er gezellig. Rond 13 uur belt Niels Sara op. Ze mag haar kleed aan voor de eerste pasbeurt. Ze fluistert Simon in zijn oor “Lieve Simon, ik mag voor het eerst mijn kleed gaan passen.” Hij geeft haar een kus en zegt “Ik zal straks eens komen piepen als ik mag”
“Neen, Simon”, zegt ze streng “Dat moet een surprise blijven.”
“Ik plaag je maar” zegt hij “Maar straks mag ik ook gaan passen”
Ze geeft hem een innige zoen en zegt “Ik ben weg, zie ik je straks op ons bureau”
Hij knikt, trekt haar naar zich toe en fluistert “Niet te lang wegblijven, ik mis je nu al”
Ze draait zich om, werpt nog een kushandje en ze is weg.
In het atelier staat Niels nerveus te trappelen. Als Sara binnenkomt, neemt hij haar mee naar de paspop. Er ligt een doek over.
“Ik hoop dat je het mooi vind.” Zegt Niels “Vergeet niet dit is een eerste versie nog niet in de juiste stof Het eigenlijke kleed zal nog mooier vallen. Maar het komt overeen met wat ik in gedachten had. Ik ben zenuwachtig. Maar dat hoor je wel zeker?”
“Niels” stelt Sara hem gerust “Ik ben er bijna zeker van dat het mooi zal zijn, maar laat het mij nu maar zien, want ik ben nieuwsgierig.”
Niels trekt aan een puntje van het laken. Het laken glijdt van de paspop. Sara slaat haar handen voor haar mond. "Oh, Niels, zo mooi” stamelt ze en ze vliegt rond zijn hals.
“Sara, meen je het?”
“Ja, Niels, je hebt jezelf overtroffen, ze is prachtig”
Niels blijft vertellen over de jurk terwijl hij haar helpt bij het aantrekken van de jurk. “Hier komen lovertjes en steentjes. Ik denk dat ik ga kiezen voor swarofski kristalletjes. En die lapjes die komen in deze stof.” Hij toont haar een uiterst fijne stof. Ik heb alleen maar stoffen van Ecomoda gebruikt maar wel de meest fijne. Arne heeft ervoor gezorgd dat ik kon kiezen uit de mooiste stoffen en heeft ervoor gezorgd dat ze snel geleverd zouden worden.” Ondertussen past hij de jurk hier en daar aan.
Marnix komt binnen. Hij kijkt naar Sara en lacht. “Zie je nu wel dat je haar van haar stokken doet draaien met die prachtige jurk. Ik heb het je toch gezegd. Het is echt een mooie jurk.”
Sara kijkt naar Marnix. “Marnix, onder jouw vleugels zal Niels alle kneepjes onder de knie krijgen . Dank je hiervoor. Ik ben zo blij dat jullie zo goed samenwerken en overeenkomen.”
Marnix en Niels staan naast elkaar en slaan hun rechterhand in de lucht tegen elkaar. “The sky is the limit for the disign team of Présence” roepen ze samen. Dan helpen ze haar terug uit de jurk.
Sara schiet in een onbedaarlijke lach. “Das mooi gezegd. Eigenlijk misschien een thema voor een nieuwe show.” Ze laat de heren verder werken. “Voorzichtig hé, let erop dat Simon de jurk niet te zien krijgt.” Ze stapt het atelier uit en loopt neuriënd naar Simon.