Deel 19
Sara zat in haar kantoor te werken. Simon had haar gebeld en ze moest voor morgen een afspraak maken met de stoffenfabrikant, want hij ging overmorgen toch mee naar Rijsel.
De afspraak was gemaakt en ze was bezig aan de cijfers voor de directieraad… Ze zocht een document op haar bureel, maar vond ze niet. Misschien lagen ze op Simon zijn bureel. Ze ging zijn kantoor binnen en zag de documenten al liggen. Ze ging naar het bureel, nam de documenten. Ze zag plotseling haar naam op iets staan… Ze wou het papier nemen, maar dacht in haar eigen dat het haar zaken niet zijn. Ze zag ook nog dat het ondertekend was door Lieven… Wat zou Lieven nu over haar kunnen schrijven. Misschien wel dat Simon voor mij moet gaan en Helena moet laten vallen…… Ze werd uit haar droom gerukt door haar GSM…… Ze nam haar GSM deed hem open en zag dat het Julie was… “Julie… scheelt er iets?” begon ze meteen. “Nee, ik wou horen wanneer je die documenten gaat doorsturen?” “Vanavond ga ik gauw naar jouw appartement en stuur ik ze meteen door. Zeg, er staat toch geen wachtwoord op jouw pc e?” vroeg ze snel. “Nee, gewoon opstarten en je geraakt er meteen op. Ik ga je laten. Ik ga nog even shoppen… Tot de volgende!” “Tot de volgende!” Sara hing op en nam dan toch de brief die Lieven geschreven had. Ze kon haar nieuwsgierigheid niet tegenhouden. Ze las de eerste zin op die brief: ‘Instructies om Sara aan onze kant te houden.’ Sara schrok, maar ze las toch verder. ‘Blijf haar kaartjes schrijven. Laat haar over zichzelf praten. Stuur Helena weg……’ Sara kon niet verder lezen, ze stopte de brief terug waar ze genomen had en liep naar haar kantoor. Ze kwam in haar kantoor en moest zich ergens vasthouden. Ze was aan het huilen. Meende Simon echt niets, was echt alles opgezet spel…Sara dacht echt alles. Ze dacht zelfs dat er iets van liefde was tussen hen, maar die gedachten verbande ze heel snel…… Simon meende niets, niets. Ze nam haar jas en muts en wou vertrekken. Ze liep Simon’s kantoor en had zelf niet gezien dat hij al terug aan zijn bureel zat. “Sara, waar gaat ge naartoe?” vroeg hij. Sara stopte abrupt, ze was verrast. Ze dacht dat hij nog weg was. “Arne. Hij had problemen me Ecomoda en hij vroeg of ik even langskwam.” Sara kon moeilijk zeggen dat ze de brief van Lieven had gevonden. Simon zou zeker met excuses afkomen. “En waarom hebt ge gehuild?” Simon had de rode ogen gezien en wou weten wat er scheelde. Sara wou de waarheid niet vertellen. “Ik was nog steeds aan die Frederik aan het denken. Ik heb het daar nog steeds moeilijk mee.” Ze ging verder naar de deur. “Mag ik nu gaan?” vroeg ze, maar voor Simon kon antwoorden was ze het kantoor al uit en had ze de deur gesloten……
Julie was nog gauw gaan winkelen. In Florida zocht ze altijd wel wat ze wou…… Oké ze werkte voor een modebedrijf, maar dat wou niet zeggen dat ze de ontwerpen van Marnix Standaardt ook prachtig vond. Soms vond ze die wel overdreven…Ze was juist in de duurste winkel van het shoppingscenter en zag daar een prachtig turkoois kleedje hangen. Ze paste het en liep naar de spiegel. Ze stond er wel mee. Ze ging terug naar het pashokje en besloot het kleedje te kopen. Ze had toch geld genoeg.
Julie ging naar de kassa, betaalde het kleedje en verliet de winkel en ging naar de cabrio van James. Ze had die gauw even geleend, per slot van rekening was die ook nog altijd van haar. Ze dacht aan James… Hij had een paar uur eerder de scheidingspapieren al getekend en die hadden ze al op de post gedaan. Zo kon de advocaat van James, al de rest regelen. Er was nog een probleem en dat was het contract voor de verkoop van Julie’s aandelen. Ze had die in België laten liggen en zolang het contract niet getekend was, betekende het dat de verkoop nog niet officieel was.
Ze was terug aangekomen aan de villa, ze parkeerde de auto en stapte uit. Ze ging naar de kofferbak en nam al haar zakjes uit de koffer…… Ze had zich eens goed laten gaan. Ze hield dan ook van shoppen. Ze kwam aan de deur en nog voor ze die kon openen, stond James voor de deur. Hij nam wat zakjes van haar over. “Did you left some stuff left for the other clients of the centre?” James lachte. Ze wist dat Julie graag ging winkelen, maar soms moest ze toch is stoppen. Zelfs in de tijd van hun huwelijk kwam ze wekelijks thuis met spullen die samen meer dan 3000 euro hadden gekost… Ze stond er allemaal even mooi mee, maar ze droeg het meestal maar 1 keer of misschien zelfs 2. “James, you know I like to shop here? And in less then 2 weeks I’m Belgium and I have to miss the shops of Florida.” Julie ging de trap op, naar haar kamer en James volgde haar. Toen ze daar aankwamen legde hij de zakjes op haar bed en draaide hij naar haar toe. Ze stond door het raam te kijken. “Are you going to miss Florida?” vroeg hij voorzichtig. “A little. I think I will come back for a holiday.” Ze draaide zich om en stapte op James af. “Will I still be welcome here? Can I stay here when I come back for a holiday?” “Of course. It’s not that we are divorced that you’re not welcome anymore. I still love you, Julie.” Hij kuste haar op de kaak. Hij wou eigenlijk op de mond kussen, maar hij wou het niet riskeren. Hun vriendschap was belangrijker, dan zijn liefde voor haar…
In Antwerpen was Sara ondertussen aangekomen in de Chocolat… “Arne,” begon Sara, “Zou je het zien zitten om me mij mee naar een feestje van Esther Bossiers te gaan?” Arne was verbaasd, vroeg Sara hem werkelijk mee. “Sara, ge weet hoe ik over zo’n feestjes denk. Dus nee ik denk ni da ik mee ga.” “Arne, er zullen fotomodellen zijn. Gaat ge echt ni mee.” Sara wist hoe Arne zou reageren en ja hoor… het was de verwachte reactie. “Modellen? Had je da ni eerder kunnen zeggen. Sara, ik zal zeker meegaan me jouw. En als wa moet ik meegaan als beste vriend of als verloofde?” “Beide?” zei Sara voorzichtig. “Als beide, waarom ni? Ik kom u vanavond oppikken.” Sara gaf Arne een kus en vertrok naar huis. Ze zou zich gaan omkleden, maar misschien nog eerst is in haar dagboek schrijven……
Sara verhaal Audrey
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 20
De avond was gevallen in Antwerpen…… En Arne was klaar om naar het feestje van Bossiers te gaan. Sara was nog steeds niet omgekleed. Ze had zich bedacht en Arne vroeg dan ook waarom. “Lieven heeft een brief geschreven met instructies voor Simon om mij aan hun kant te houden.” “Auwtch…” “Simon heeft mij een uurtje geleden gevraagd of ik mee wou gaan naar het feestje… Ik heb gezegd da ik me iemand anders ging, maar ik heb de moed ni om hem onder ogen te komen.” “Komaan Sara, laat zien da ge sterk zijt. Laat zien da ze ni me u voeten kunnen spelen.” Sara wist dat Arne gelijk had en nam wat kleding die ze in de badkamer zou aandoen.
Simon zat nog op zijn kantoor. Hij had Sara een uur geleden gebeld en dat gesprek was niet zo denderend verlopen… Hij had haar gebeld om te vragen of ze met hem meeging naar het feestje van Esther Bossiers. Sara zei dat ze zelf een uitnodiging had gekregen en dat ze met iemand anders ging. Hij vroeg wie, maar daarop antwoordde ze niet. In de plaats daarvan vroeg ze of hij de sleutel van Lieven’s appartement had. Hij had gezegd dat hij die nog had en zei dat hij die zal meenemen. Sara deed raar, maar hij wist niet waarom. Hij zou het vragen als ze op Lieven’s appartement waren.
Simon vertrok nog gauw naar zijn appartement om zich nog om te kleden…
Julie was op haar kamer al haar aankopen aan het proberen. Ze had een jeans gekocht die net over haar knieën kwam. Ze stond er wel mee en met pantoffels eronder leek ze nog een beetje sportief. Het roze kleedje dat ze erboven had aangetrokken, maakte het geheel nog beter. Ze had zich weer goed laten gaan, deze outfit alleen kosten haar 200 euro. Misschien had James toch gelijk en kon ze beter is minder gaan winkelen. Ze had al meer dan genoeg in haar kast hangen. Ze ging zich omkleden om zo de volgende outfit te bestuderen. Ze trok de beige broek aan met een kaki-jurk erboven. De schoenen die ze erbij had gekocht waren gouden sandaaltjes met een naaldhak. Ook deze outfit was perfect en had genoeg gekost, 300 euro ongeveer. Op dat moment klopte iemand op de deur… “Come in!” riep Julie. “Wow, you look fabulous.” “James, thanks. I’m glad you like it.” “Like it. I love it. It’s perfect for the dinner I organised. I have reserved in a 5 star restaurant. Are you interested?” “Yes, it’s fine. And are we going out afterwards?” “Yes, if you want to. It’s now 4 o’clock and I have reserved a table for 2 at 8 o’clock. So you have enough time to make you up.” James gaf Julie gauw nog een kusje en verliet haar kamer.
In het modellenbureau van Esther was het feestje al aan de gang toen Simon arriveerde. Hij zocht naar Sara, maar zag ze nog niet. Een model kwam hem tegemoet. Hij babbelde ermee en hield de inkom in de gaten. Er kwamen mensen binnen, maar Sara zat er niet tussen wel Helena en Britt. Hij rondde zijn gesprek met het model af en stapte op hen af. “Britt, kan jij de telefoonnummers en gegevens van de modellen hier verzamelen. Er zitten er misschien een paar tussen die we kunnen gebruiken.” “Moet da echt?” vroeg Britt. “Da moet echt.” Britt ging naar de modellen en begon hun gegevens te verzamelen.
Helena keek Simon verbaasd aan. “Wa?” vroeg Simon haar. “Had ge liever gehad da ik het zelf deed.” “Neenee, ik had da alleen ni verwacht van u Simon. Gij die geen interesse hebt in de modellen. Waar gaan we da schrijven?” “Nergens… Britt is mijn secretaresse en kan da evengoed doen?” Op dat moment kwam Sara binnen met…… Simon kon zijn ogen niet geloven. Sara had Arne meegevraagd. Oké, hij had zelf aan Sara gevraagd om zogezegd met Arne een relatie te beginnen, maar het leek nu zo echt. Hij bleef nog wat me Helena babbelen, maar hij hield Sara wel in het oog.
Sara ging met Arne naar Esther. Ze had Esther al lang niet meer gezien en was eigenlijk blij dat ze nog is met haar kon praten. Esther zei dat ze nog andere mensen moest ontmoeten en vertrok. Plots stond Simon daar en die nam haar mee apart. “Sara, wa scheelt er?” vroeg hij. “Niets, ik amuseer mij goed. Heb jij de sleutel van Lieven’s appartement?” Simon knikte en gaf haar de sleutels. Ondertussen kwam er een ober voorbij en nam ze een glas champagne. “Als ge wilt kunnen we nu al vertrekken. We zeggen tegen de andere wel dat we nog wa werk hadden te bespreken.” Sara moest even nadenken. Ze had zoveel zin om wel mee te gaan, maar haar verstand zei nee. “Simon, kan je me verontschuldigen bij Esther, ik voel mij ni goe en ik ga dus naar huis.” Ze gaf Simon haar glas champagne en keerde hem de rug toe. Simon keek haar na, plotseling draaide ze zich terug om een keerde terug. Ze nam zijn had vast en gaf hem de sleutels van Lieven terug. Sara ging Arne halen en ging samen met hem naar huis. Simon kon niet geloven dat Sara hem had afgewezen.
Ondertussen stond Britt met een mannelijk model te flirten… Ze was precies al vergeten dat Daniël haar had laten zitten. Esther kwam naar haar toe en zei dat er politie was voor haar. “Politie!” riep Britt. “Voor mij? Waar?” Esther begeleidde Britt naar haar kantoor en daar stond een politie-inspecteur. Hij vertelde haar dat ze haar gevonden hadden via de GSM van Daniël en de 20 voice-mail berichten die ze had ingesproken. Ze hadden slechts nieuws voor haar. Daniël was aangereden en de chauffeur had vluchtmisdrijf gepleegd. “Daniël? Waar kan ik hem bezoeken? In welk ziekenhuis ligt hij?” vroeg Britt, ze begon zachtjes te huilen. “Sorry, mevrouw, maar Daniël heeft het ongeluk ni overleefd. Het spijt me.” Britt begon hysterisch te roepen en alle gasten van Esther keken naar haar. Helena en Simon kwamen af en kregen ook te horen dat Daniël doodgereden was. Helena bracht Britt naar huis en Simon gaf haar een paar dagen vrij.
De avond was gevallen in Antwerpen…… En Arne was klaar om naar het feestje van Bossiers te gaan. Sara was nog steeds niet omgekleed. Ze had zich bedacht en Arne vroeg dan ook waarom. “Lieven heeft een brief geschreven met instructies voor Simon om mij aan hun kant te houden.” “Auwtch…” “Simon heeft mij een uurtje geleden gevraagd of ik mee wou gaan naar het feestje… Ik heb gezegd da ik me iemand anders ging, maar ik heb de moed ni om hem onder ogen te komen.” “Komaan Sara, laat zien da ge sterk zijt. Laat zien da ze ni me u voeten kunnen spelen.” Sara wist dat Arne gelijk had en nam wat kleding die ze in de badkamer zou aandoen.
Simon zat nog op zijn kantoor. Hij had Sara een uur geleden gebeld en dat gesprek was niet zo denderend verlopen… Hij had haar gebeld om te vragen of ze met hem meeging naar het feestje van Esther Bossiers. Sara zei dat ze zelf een uitnodiging had gekregen en dat ze met iemand anders ging. Hij vroeg wie, maar daarop antwoordde ze niet. In de plaats daarvan vroeg ze of hij de sleutel van Lieven’s appartement had. Hij had gezegd dat hij die nog had en zei dat hij die zal meenemen. Sara deed raar, maar hij wist niet waarom. Hij zou het vragen als ze op Lieven’s appartement waren.
Simon vertrok nog gauw naar zijn appartement om zich nog om te kleden…
Julie was op haar kamer al haar aankopen aan het proberen. Ze had een jeans gekocht die net over haar knieën kwam. Ze stond er wel mee en met pantoffels eronder leek ze nog een beetje sportief. Het roze kleedje dat ze erboven had aangetrokken, maakte het geheel nog beter. Ze had zich weer goed laten gaan, deze outfit alleen kosten haar 200 euro. Misschien had James toch gelijk en kon ze beter is minder gaan winkelen. Ze had al meer dan genoeg in haar kast hangen. Ze ging zich omkleden om zo de volgende outfit te bestuderen. Ze trok de beige broek aan met een kaki-jurk erboven. De schoenen die ze erbij had gekocht waren gouden sandaaltjes met een naaldhak. Ook deze outfit was perfect en had genoeg gekost, 300 euro ongeveer. Op dat moment klopte iemand op de deur… “Come in!” riep Julie. “Wow, you look fabulous.” “James, thanks. I’m glad you like it.” “Like it. I love it. It’s perfect for the dinner I organised. I have reserved in a 5 star restaurant. Are you interested?” “Yes, it’s fine. And are we going out afterwards?” “Yes, if you want to. It’s now 4 o’clock and I have reserved a table for 2 at 8 o’clock. So you have enough time to make you up.” James gaf Julie gauw nog een kusje en verliet haar kamer.
In het modellenbureau van Esther was het feestje al aan de gang toen Simon arriveerde. Hij zocht naar Sara, maar zag ze nog niet. Een model kwam hem tegemoet. Hij babbelde ermee en hield de inkom in de gaten. Er kwamen mensen binnen, maar Sara zat er niet tussen wel Helena en Britt. Hij rondde zijn gesprek met het model af en stapte op hen af. “Britt, kan jij de telefoonnummers en gegevens van de modellen hier verzamelen. Er zitten er misschien een paar tussen die we kunnen gebruiken.” “Moet da echt?” vroeg Britt. “Da moet echt.” Britt ging naar de modellen en begon hun gegevens te verzamelen.
Helena keek Simon verbaasd aan. “Wa?” vroeg Simon haar. “Had ge liever gehad da ik het zelf deed.” “Neenee, ik had da alleen ni verwacht van u Simon. Gij die geen interesse hebt in de modellen. Waar gaan we da schrijven?” “Nergens… Britt is mijn secretaresse en kan da evengoed doen?” Op dat moment kwam Sara binnen met…… Simon kon zijn ogen niet geloven. Sara had Arne meegevraagd. Oké, hij had zelf aan Sara gevraagd om zogezegd met Arne een relatie te beginnen, maar het leek nu zo echt. Hij bleef nog wat me Helena babbelen, maar hij hield Sara wel in het oog.
Sara ging met Arne naar Esther. Ze had Esther al lang niet meer gezien en was eigenlijk blij dat ze nog is met haar kon praten. Esther zei dat ze nog andere mensen moest ontmoeten en vertrok. Plots stond Simon daar en die nam haar mee apart. “Sara, wa scheelt er?” vroeg hij. “Niets, ik amuseer mij goed. Heb jij de sleutel van Lieven’s appartement?” Simon knikte en gaf haar de sleutels. Ondertussen kwam er een ober voorbij en nam ze een glas champagne. “Als ge wilt kunnen we nu al vertrekken. We zeggen tegen de andere wel dat we nog wa werk hadden te bespreken.” Sara moest even nadenken. Ze had zoveel zin om wel mee te gaan, maar haar verstand zei nee. “Simon, kan je me verontschuldigen bij Esther, ik voel mij ni goe en ik ga dus naar huis.” Ze gaf Simon haar glas champagne en keerde hem de rug toe. Simon keek haar na, plotseling draaide ze zich terug om een keerde terug. Ze nam zijn had vast en gaf hem de sleutels van Lieven terug. Sara ging Arne halen en ging samen met hem naar huis. Simon kon niet geloven dat Sara hem had afgewezen.
Ondertussen stond Britt met een mannelijk model te flirten… Ze was precies al vergeten dat Daniël haar had laten zitten. Esther kwam naar haar toe en zei dat er politie was voor haar. “Politie!” riep Britt. “Voor mij? Waar?” Esther begeleidde Britt naar haar kantoor en daar stond een politie-inspecteur. Hij vertelde haar dat ze haar gevonden hadden via de GSM van Daniël en de 20 voice-mail berichten die ze had ingesproken. Ze hadden slechts nieuws voor haar. Daniël was aangereden en de chauffeur had vluchtmisdrijf gepleegd. “Daniël? Waar kan ik hem bezoeken? In welk ziekenhuis ligt hij?” vroeg Britt, ze begon zachtjes te huilen. “Sorry, mevrouw, maar Daniël heeft het ongeluk ni overleefd. Het spijt me.” Britt begon hysterisch te roepen en alle gasten van Esther keken naar haar. Helena en Simon kwamen af en kregen ook te horen dat Daniël doodgereden was. Helena bracht Britt naar huis en Simon gaf haar een paar dagen vrij.
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 21
Er gingen weer een paar dagen voorbij. In Florida was Julie nog steeds op een mailtje aan het wachten van Sara. Ze had het nog steeds niet ontvangen en als ze Sara belde, nam die niet op.
Ze zou het wel krijgen en anders stuurde zei het wel zelf door als ze terug in België was. De scheidingspapieren waren het belangrijkste en die waren al getekend. Nog een klein weekje en ze ging terug. Ze wou echt iedereen terug zien, Sara, haar nonkel Hans, Lut, Helena en Simon. Ze wist als ze terug in België zou zijn dat ze James ook ging missen. Dat was misschien raar, maar de vriendschap was zo close nu, dat ze hadden besloten om contact te houden.
Ze piekerde ineens over haar vorige relaties. Tim was haar eerste vaste relatie na jaren van one-night-stands en feesten. Tim had haar doen veranderen, of toch niet… Want na 1 jaar relatie brak hij al met haar, waarom weet ze nog steeds niet, maar door die breuk is ze terug een losbol geworden. Elke week had ze wel een andere jongen meegenomen naar haar kot. Een paar maand voor ze ging afstuderen, leerde James kennen en die zorgde ervoor dat Julie weer aan een vaste relatie dacht. Diezelfde James had haar na 4 jaar huwelijk bedrogen met haar beste vriendin. Ze vertrok een maand later terug naar België en nu na een jaar over en weer reizen, waren ze eindelijk gescheiden en de beste vrienden. James verwende haar zelfs meer als toen ze getrouwd waren. Het etentje van 2 dagen geleden was supergezellig en James had zich als een voorwaardelijke vriend gedragen. Julie ging naar zijn kantoor, misschien kon ze hem wat helpen…
In België was het de dag van de directieraad. Simon was superzenuwachtig… De laatste paar dagen waren een hel voor hem. Op Sara had hij geen vat meer, het ene moment viel ze in zijn armen en het moment kon ze hem afwijzen. Alexander was dan ook nog eens te weten gekomen dat Sara haar naam op de oprichtingsakte van Ecomoda stond. Hoe Alexander het te weten gekomen was, wist noch Simon noch Sara, maar Sara had gelogen en gezegd dat ze maar een klein aandeel had in Ecomoda. Hij hoopte dat de directieraad goed zou verlopen. Hij ging nog gauw het kantoor van Sara binnen. “Sara, is het rapport af?” Sara stond voor haar raam toen Simon binnenkwam. Ze draaide zich om pakte een mapje met documenten en gaf het aan Simon. Simon nam het vast en bekeek het vluchtig, legde het neer en stapte naar Sara en nam haar vast. “Het zal wel kloppen e. “ Hij nam haar op. “Ge hebt het weer gedaan e, Sara de Roose.” Hij zette haar terug op de grond en plotseling knuffelde Sara hem. Hij wist niet wat hem overkwam. “Neem mij is goed vast.” zei Sara. Haar omhelzing werd vaster. “Zeg Sara, ge knuffelt mij alsof ge afscheid aan het nemen zijt.” Sara liet rustig los en verontschuldigde zich. Simon nam het rapport en ging naar zijn bureau. Sara ging voor de laatste keer naar de cafetaria. Daar zag ze haar vader en Lut zitten en ze ging er bij zitten. Ze ging hun vertellen wat ze van plan was. “Vake, Lut, ik moet iets zeggen.” “Zoetje we luisteren vertel maar.” “Ik ga mijn ontslag nemen.” “Sara, en wa gaat ge dan doen?” was Lut haar reactie. “Lut, ik kan hier ni meer blijven. En Esther heeft mij een job aangeboden en ik heb vanmorgen mijn contract ondertekent. Ik kan er morgen gaan beginnen als ik wil.” Zowel Lut, als haar vader waren verbaasd, maar als Sara ontslag wou nemen, dan moest ze da doen. Sara nam afscheid en ging nog een laatste ronde doen op Présence……
Er gingen weer een paar dagen voorbij. In Florida was Julie nog steeds op een mailtje aan het wachten van Sara. Ze had het nog steeds niet ontvangen en als ze Sara belde, nam die niet op.
Ze zou het wel krijgen en anders stuurde zei het wel zelf door als ze terug in België was. De scheidingspapieren waren het belangrijkste en die waren al getekend. Nog een klein weekje en ze ging terug. Ze wou echt iedereen terug zien, Sara, haar nonkel Hans, Lut, Helena en Simon. Ze wist als ze terug in België zou zijn dat ze James ook ging missen. Dat was misschien raar, maar de vriendschap was zo close nu, dat ze hadden besloten om contact te houden.
Ze piekerde ineens over haar vorige relaties. Tim was haar eerste vaste relatie na jaren van one-night-stands en feesten. Tim had haar doen veranderen, of toch niet… Want na 1 jaar relatie brak hij al met haar, waarom weet ze nog steeds niet, maar door die breuk is ze terug een losbol geworden. Elke week had ze wel een andere jongen meegenomen naar haar kot. Een paar maand voor ze ging afstuderen, leerde James kennen en die zorgde ervoor dat Julie weer aan een vaste relatie dacht. Diezelfde James had haar na 4 jaar huwelijk bedrogen met haar beste vriendin. Ze vertrok een maand later terug naar België en nu na een jaar over en weer reizen, waren ze eindelijk gescheiden en de beste vrienden. James verwende haar zelfs meer als toen ze getrouwd waren. Het etentje van 2 dagen geleden was supergezellig en James had zich als een voorwaardelijke vriend gedragen. Julie ging naar zijn kantoor, misschien kon ze hem wat helpen…
In België was het de dag van de directieraad. Simon was superzenuwachtig… De laatste paar dagen waren een hel voor hem. Op Sara had hij geen vat meer, het ene moment viel ze in zijn armen en het moment kon ze hem afwijzen. Alexander was dan ook nog eens te weten gekomen dat Sara haar naam op de oprichtingsakte van Ecomoda stond. Hoe Alexander het te weten gekomen was, wist noch Simon noch Sara, maar Sara had gelogen en gezegd dat ze maar een klein aandeel had in Ecomoda. Hij hoopte dat de directieraad goed zou verlopen. Hij ging nog gauw het kantoor van Sara binnen. “Sara, is het rapport af?” Sara stond voor haar raam toen Simon binnenkwam. Ze draaide zich om pakte een mapje met documenten en gaf het aan Simon. Simon nam het vast en bekeek het vluchtig, legde het neer en stapte naar Sara en nam haar vast. “Het zal wel kloppen e. “ Hij nam haar op. “Ge hebt het weer gedaan e, Sara de Roose.” Hij zette haar terug op de grond en plotseling knuffelde Sara hem. Hij wist niet wat hem overkwam. “Neem mij is goed vast.” zei Sara. Haar omhelzing werd vaster. “Zeg Sara, ge knuffelt mij alsof ge afscheid aan het nemen zijt.” Sara liet rustig los en verontschuldigde zich. Simon nam het rapport en ging naar zijn bureau. Sara ging voor de laatste keer naar de cafetaria. Daar zag ze haar vader en Lut zitten en ze ging er bij zitten. Ze ging hun vertellen wat ze van plan was. “Vake, Lut, ik moet iets zeggen.” “Zoetje we luisteren vertel maar.” “Ik ga mijn ontslag nemen.” “Sara, en wa gaat ge dan doen?” was Lut haar reactie. “Lut, ik kan hier ni meer blijven. En Esther heeft mij een job aangeboden en ik heb vanmorgen mijn contract ondertekent. Ik kan er morgen gaan beginnen als ik wil.” Zowel Lut, als haar vader waren verbaasd, maar als Sara ontslag wou nemen, dan moest ze da doen. Sara nam afscheid en ging nog een laatste ronde doen op Présence……
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 22
Sara kwam net van het atelier van Marnix en wou langs Lieven gaan… Maar wat ze toen hoorde was nog niet alles. “Sara, Sara, weet ge wa ge doet me Sara. Stuurt ze weg. Stuurt ze naar het buitenland.” Sara kon niet blijven luisteren dit was de spreekwoordelijke druppel ze ging naar de vergaderzaal. Ze huilde, maar ze was wel vastbesloten… Ze ging alle rapporten meenemen en een andere versie kopiëren.
Ze was in haar kantoor bezig met de nieuwe rapporten toen Simon binnenkwam. “Sara, zijt ge bijna klaar?” “Jaja.” Simon wilde terug weggaan, maar nam Sara nog eens goed vast. “Na de directieraad is alles gedaan. Dan komt alles in orde. Dan kunnen we me een nieuwe lei beginnen.” Hij draaide Sara om kuste haar zacht en liet haar dan verder werken. Simon was buiten en Sara deed verder met de rapporten. “Niet alles komt in orde, Simon Van Wijck.” zei Sara zacht.
In de vergaderzaal kwamen de directieleden aan, maar wat ze toen zagen, konden ze niet echt met lachen. De vergadertafel lag overhoop en alle rapporten waren verdwenen. “Waar zijn de rapporten en wie heeft dat hier gedaan?” zei Alexander. “Lut heeft de vergaderzaal klaargemaakt.” zei Helena. “Maar van de rapporten weet ik niets.” “Sara komt direct met de rapporten” zei Simon toen hij de vergaderzaal binnenkwam. “De rapporten moesten al klaar zijn.” zei Alexander. “Maar goed, nu we toch wachten op de rapporten, heb ik nog een mededeling. Ik wil jullie allemaal uitnodigen voor het huwelijk van Simon en Helena.” zei Margot. Zowel Simon als Helena waren verbaasd. Ze hadden een paar uur ervoor met Margot en Léon gesproken en hadden allebei verteld dat het huwelijk beter niet zou doorgaan. Blijkbaar was Margot niet van plan om zich daarbij neer te leggen.
In Florida werd het ochtend… Julie werd wakker en ging douchen. Ze kleedde zich daarna aan en vertrok naar de keuken. Ze kwam nog maar net aan in de keuken en ze werd al misselijk van de geur van koffie. Ze liep direct naar de badkamer. Ze bleef nog even op de grond aan de wc-pot zitten.
Na 10 minuten stond ze op en ging ze terug naar de keuken. Ze voelde zich al beter. James die al aan het ontbijten was, had ze net zien weglopen. “Is something wrong? I saw you run to the bathroom.” “Everything is fine. I have just a sickness.” Ze ging aan tafel zitten en vroeg aan Lynn een fruitsapje. Ze had voor de rest geen honger……
In de vergaderzaal was juist Sara aangekomen en ze begon de nieuwe rapporten uitdelen. Toen dat gebeurt was, ging ze zitten en wachtte ze bang af op de reactie van de directieleden, maar vooral op die van Simon en Lieven.
Simon deed zijn rapport open en wat hij zag, deed hem schrikken. De brief van Lieven. Simon keek naar Simon en die keek ook naar hem. Maar wat volgde deed Simon nog meer schrikken. “Wat is dit?” vroeg een directielid. De vrouw had een brief vast en begon die luidop te lezen. “Geachte directieleden. Ik vind het mijn plicht om te laten weten dat ik, Sara de Roose, eigenares ben van Ecomoda en dat Présence een hoop schulden heeft aan Ecomoda. Ondertekend Sara de Roose.” Simon was verbaasd. “Simon, wat heeft dit te betekenen?” vroeg Léon. Simon keek naar Sara. “Sara?” zei hij. “Meneer Van Wijck was de reactie van Sara. Simon wist niet meer wat zeggen. “Oké…,’ begon hij zenuwachtig. “Ik heb in het verleden fouten gemaakt en ik had gehoopt da die fouten met de hulp van Ecomoda konden opgelost worden. De fouten bleven zich echter opstapelen en daardoor begon Présence geld te lenen van Ecomoda. Ik geef toe ik heb fouten gemaakt.” “Ik had het kunnen denken.” zei Alexander. “Sinds gij directeur-generaal zijt, Simon, blijft er niets meer van Présence over. En ge durft dan nog te denken da ge alles kunt oplossen. Door wa? Door nog meer cijfers te vervalsen.” Alle directieleden begonnen te fluisteren en Léon vroeg stilte. “Ik denk da ge beter ontslag kunt nemen als directeur-generaal, Simon.” “Pa, ik kan da oplossen.” “Ik denk da ge al genoeg gedaan hebt. Alexander, ik wil da gij de nieuwe directeur-generaal wordt.” “Ik, directeur-generaal, van dit zinkend schip. Geen haar op mijn hoofd dat daar aan denkt.” riep Alexander. “Excuseer, meneer de Lannoy.” zei Sara zenuwachtig. “Présence staat er slecht voor das waar, maar ik geloof da het over 6 maanden er terug bovenop komt.” “Ga verder, Sara.” zei Léon. “Simon heeft fouten gemaakt, maar hij heeft ook goeie beslissingen genomen. De parfum onder andere….” Sara legde alles tot in detail uit en de directieleden luisterden allemaal aandachtig. Toen haar uitleg afgelopen was, zei niemand iets. “Sara, ik wil ni da ge hier nog een voet binnenzet.” zei Helena plotseling. “Waarom?” vroeg Simon. “Sara heeft die cijfers vervalst, zij en zij alleen is verantwoordelijk voor de ondergang van Présence. Lieven schrijf haar C4 en dit me onmiddellijke ingang.” “Das ni nodig, mevrouw de Lannoy, hier is mijn C4, ik heb hier toch niets meer te zoeken.” Sara ging naar de deur. “Sara!” riep Simon en hij stond recht. “Lieven, zegt gij ook is iets.” Simon ging achter Sara aan. Britt die aan de deur had staan luisteren wou alles weten, maar niemand zei iets tegen haar. “Sara, waarom hebt gij da gedaan, waarom hebt gij ontslag genomen.” De ogen van Simon begonnen te tranen. “Zeg het mij alsjeblieft.” “Simon, ik heb niets meer te zeggen, alles wa ik te zeggen heb staat in het rapport.” zei Sara. “Waarom hebt gij nooit gezegd, da ge die brief van Lieven gevonden hebt.” “Het gaat helemaal niet over die brief, Simon. Het gaat over het feit da ge me mijn gespeeld hebt, terwijl ge wist wa ik voor u voelde.” Simon nam haar vast. “Sara, voor Lieven was dit een spel, maar voor mij niet. Voor mij was dit helemaal geen spel. Sara, ik zie u graag.” Hij kuste Sara op de mond…
Britt en Helena zagen alles gebeuren. “Simon… met die lelijke… Da kan ni!”
Sara trok zich terug en stapte in de lift die ondertussen aangekomen was. Simon zag de deuren van de lift dichtgaan en draaide zich dan op. Dan pas realiseerde hij dat Helena alles gezien had……
Sara kwam net van het atelier van Marnix en wou langs Lieven gaan… Maar wat ze toen hoorde was nog niet alles. “Sara, Sara, weet ge wa ge doet me Sara. Stuurt ze weg. Stuurt ze naar het buitenland.” Sara kon niet blijven luisteren dit was de spreekwoordelijke druppel ze ging naar de vergaderzaal. Ze huilde, maar ze was wel vastbesloten… Ze ging alle rapporten meenemen en een andere versie kopiëren.
Ze was in haar kantoor bezig met de nieuwe rapporten toen Simon binnenkwam. “Sara, zijt ge bijna klaar?” “Jaja.” Simon wilde terug weggaan, maar nam Sara nog eens goed vast. “Na de directieraad is alles gedaan. Dan komt alles in orde. Dan kunnen we me een nieuwe lei beginnen.” Hij draaide Sara om kuste haar zacht en liet haar dan verder werken. Simon was buiten en Sara deed verder met de rapporten. “Niet alles komt in orde, Simon Van Wijck.” zei Sara zacht.
In de vergaderzaal kwamen de directieleden aan, maar wat ze toen zagen, konden ze niet echt met lachen. De vergadertafel lag overhoop en alle rapporten waren verdwenen. “Waar zijn de rapporten en wie heeft dat hier gedaan?” zei Alexander. “Lut heeft de vergaderzaal klaargemaakt.” zei Helena. “Maar van de rapporten weet ik niets.” “Sara komt direct met de rapporten” zei Simon toen hij de vergaderzaal binnenkwam. “De rapporten moesten al klaar zijn.” zei Alexander. “Maar goed, nu we toch wachten op de rapporten, heb ik nog een mededeling. Ik wil jullie allemaal uitnodigen voor het huwelijk van Simon en Helena.” zei Margot. Zowel Simon als Helena waren verbaasd. Ze hadden een paar uur ervoor met Margot en Léon gesproken en hadden allebei verteld dat het huwelijk beter niet zou doorgaan. Blijkbaar was Margot niet van plan om zich daarbij neer te leggen.
In Florida werd het ochtend… Julie werd wakker en ging douchen. Ze kleedde zich daarna aan en vertrok naar de keuken. Ze kwam nog maar net aan in de keuken en ze werd al misselijk van de geur van koffie. Ze liep direct naar de badkamer. Ze bleef nog even op de grond aan de wc-pot zitten.
Na 10 minuten stond ze op en ging ze terug naar de keuken. Ze voelde zich al beter. James die al aan het ontbijten was, had ze net zien weglopen. “Is something wrong? I saw you run to the bathroom.” “Everything is fine. I have just a sickness.” Ze ging aan tafel zitten en vroeg aan Lynn een fruitsapje. Ze had voor de rest geen honger……
In de vergaderzaal was juist Sara aangekomen en ze begon de nieuwe rapporten uitdelen. Toen dat gebeurt was, ging ze zitten en wachtte ze bang af op de reactie van de directieleden, maar vooral op die van Simon en Lieven.
Simon deed zijn rapport open en wat hij zag, deed hem schrikken. De brief van Lieven. Simon keek naar Simon en die keek ook naar hem. Maar wat volgde deed Simon nog meer schrikken. “Wat is dit?” vroeg een directielid. De vrouw had een brief vast en begon die luidop te lezen. “Geachte directieleden. Ik vind het mijn plicht om te laten weten dat ik, Sara de Roose, eigenares ben van Ecomoda en dat Présence een hoop schulden heeft aan Ecomoda. Ondertekend Sara de Roose.” Simon was verbaasd. “Simon, wat heeft dit te betekenen?” vroeg Léon. Simon keek naar Sara. “Sara?” zei hij. “Meneer Van Wijck was de reactie van Sara. Simon wist niet meer wat zeggen. “Oké…,’ begon hij zenuwachtig. “Ik heb in het verleden fouten gemaakt en ik had gehoopt da die fouten met de hulp van Ecomoda konden opgelost worden. De fouten bleven zich echter opstapelen en daardoor begon Présence geld te lenen van Ecomoda. Ik geef toe ik heb fouten gemaakt.” “Ik had het kunnen denken.” zei Alexander. “Sinds gij directeur-generaal zijt, Simon, blijft er niets meer van Présence over. En ge durft dan nog te denken da ge alles kunt oplossen. Door wa? Door nog meer cijfers te vervalsen.” Alle directieleden begonnen te fluisteren en Léon vroeg stilte. “Ik denk da ge beter ontslag kunt nemen als directeur-generaal, Simon.” “Pa, ik kan da oplossen.” “Ik denk da ge al genoeg gedaan hebt. Alexander, ik wil da gij de nieuwe directeur-generaal wordt.” “Ik, directeur-generaal, van dit zinkend schip. Geen haar op mijn hoofd dat daar aan denkt.” riep Alexander. “Excuseer, meneer de Lannoy.” zei Sara zenuwachtig. “Présence staat er slecht voor das waar, maar ik geloof da het over 6 maanden er terug bovenop komt.” “Ga verder, Sara.” zei Léon. “Simon heeft fouten gemaakt, maar hij heeft ook goeie beslissingen genomen. De parfum onder andere….” Sara legde alles tot in detail uit en de directieleden luisterden allemaal aandachtig. Toen haar uitleg afgelopen was, zei niemand iets. “Sara, ik wil ni da ge hier nog een voet binnenzet.” zei Helena plotseling. “Waarom?” vroeg Simon. “Sara heeft die cijfers vervalst, zij en zij alleen is verantwoordelijk voor de ondergang van Présence. Lieven schrijf haar C4 en dit me onmiddellijke ingang.” “Das ni nodig, mevrouw de Lannoy, hier is mijn C4, ik heb hier toch niets meer te zoeken.” Sara ging naar de deur. “Sara!” riep Simon en hij stond recht. “Lieven, zegt gij ook is iets.” Simon ging achter Sara aan. Britt die aan de deur had staan luisteren wou alles weten, maar niemand zei iets tegen haar. “Sara, waarom hebt gij da gedaan, waarom hebt gij ontslag genomen.” De ogen van Simon begonnen te tranen. “Zeg het mij alsjeblieft.” “Simon, ik heb niets meer te zeggen, alles wa ik te zeggen heb staat in het rapport.” zei Sara. “Waarom hebt gij nooit gezegd, da ge die brief van Lieven gevonden hebt.” “Het gaat helemaal niet over die brief, Simon. Het gaat over het feit da ge me mijn gespeeld hebt, terwijl ge wist wa ik voor u voelde.” Simon nam haar vast. “Sara, voor Lieven was dit een spel, maar voor mij niet. Voor mij was dit helemaal geen spel. Sara, ik zie u graag.” Hij kuste Sara op de mond…
Britt en Helena zagen alles gebeuren. “Simon… met die lelijke… Da kan ni!”
Sara trok zich terug en stapte in de lift die ondertussen aangekomen was. Simon zag de deuren van de lift dichtgaan en draaide zich dan op. Dan pas realiseerde hij dat Helena alles gezien had……
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 23
Er verstreken weer een paar dagen. Sara was samen met Esther vertrokken naar Fuerteventura. Het was een zakenreis, maar ze heeft tot nu toe nog niets moeten doen. Esther had haar naar de kapper gestuurd en ze was nog steeds aan het twijfelen of ze er wel goed aan had gedaan.
In België kwam een oververmoeide Julie terug aan in België. Ze had een nachtvlucht genomen, want dan had ze nog iets aan de dag in België. Ze kwam aan in haar appartement en ging direct naar haar kantoor. Ze moest eerst dat verkoopscontract doormailen naar James, zodat dat al geregeld was. Ze startte de computer en keek naar de foto op haar bureau van haar en James… Ze hadden toch gelukkige tijden gehad. Achter haar hing de foto van haar en Sara en toen ze ernaar keek, besefte ze dat ze al een heel week niets meer van haar had gehoord. Ze nam haar telefoon en toetste het nummer van Sara in… Voice-mail. Weeral. Toen de pc opgestart was, ging ze naar haar mailbox en verzond ze de mail naar James.
Ze besloot langs Présence te gaan, misschien kon ze daar vinden.
In Fuerteventura was Sara iets aan het drinken in de bar. Ze had gezelschap gekregen van Jacob. Jacob was de styliste van Esther. Hij was van het zuiders type en was vrij knap. Hij had haar altijd heel vriendelijk behandeld en kreeg Sara tot rust… Sara kon Simon niet vergeten, maar op dit moment genoot ze van Jacob zijn aandacht.
Sara was plotseling aan het piekeren. Esther had haar gisteren meegenomen naar het strand. Niet om te zonnen, maar om alle cadeautjes van Simon te verbranden. Ze had er tranen bij laten vallen, maar ze was opgelucht dat ze had gedaan. Weeral iets waardoor ze niet constant aan Simon dacht.
“Saartje? Scheelt er iets?” vroeg Jacob en plotseling was Sara terug in het heden.
Op Présence was Britt, zoals gewoonlijk, aan de desk haar nagels aan het doen. Julie stapte uit de lift en ging op Britt af. “Goeiemiddag Britt. Nog steeds geen werk. Das toch erg e.” lachte Julie. Ze kon Britt niet hebben en liet dat dikwijls merken. Julie vond Britt arrogant. “Julie? Al terug?” vroeg Britt verbaasd. “Nee, ik ben maar een hologram. In werkelijkheid zit ik nog in Florida. Natuurlijk ben ik terug e. Anders stond ik hier ni.” “Zeg, ge kunt da normaal zeggen ook e.” “Ik zal da de volgende keer doen, maar wa ik wou vragen. Is Sara aanwezig?” “Sara, die lelijke… Die is vorige week opgestapt en weet ge wa die lelijke heeft gedaan.” “Britt, ik zou graag willen da ge Sara geen lelijke noemt en ten tweede: Nee ik weet ni wa er gebeurd is. Ik ben een maand ni op Présence geweest en ik kan al een week Sara ni bereiken.” “Awel, die heeft me de cijfers geknoeid en Simon verleid. Simon stond Sara hier voor de lift ze kussen.” Wat Julie nu hoorde, kon ze niet geloven. “Sara cijfers vervalst en Simon haar gekust? Zijt ge wel zeker, want gij ziet soms dingen die ni waar zijn e?” “Het is waar wa Britt zegt.” hoorde ze Helena zeggen. Helena was juist de vergaderzaal buitengekomen en kwam aan de desk van Britt staan. “Helena, meent gij da nu. Maar Sara is daar toch veel te eerlijk voor?” “Da dachten wij ook. Kom naar de vergaderzaal, we zullen daar bijpraten.” Julie volgde Helena naar de vergaderzaal.
In de vergaderzaal aangekomen, kuste Helena Julie op de kaak en heette haar welkom. Helena ging zitten en bood aan Julie ook een stoel aan. Die maakte er direct gebruik aan, want Julie had het gevoel dat wat ze nu te horen ging krijgen niet veel positiefs ging zijn.
“De laatste directieraad is een ramp geworden.” begon Helena. “Sara heeft opgebiecht dat ze eigenares was van Ecomoda en dat Présence schulden had aan haar.” “Wauw…” was alles wat Julie kon uitbrengen en dan wist ze nog niet alles. “Sara heeft alles opgebiecht. Dat ze maandenlang de cijfers had vervalst en dat Présence in werkelijkheid er slecht voorstaat.” “Helena, ik denk da ik nog iets moet zeggen.” Julie wist dat ze nu niet meer kon verzwijgen dat ze de nicht was van Sara… Niemand wist iets, behalve Sara en Simon. “Wat?” “Ik ken Sara beter dan wie ook. Sinds ik getrouwd was met James heb ik zijn naam gebruikt en noemde ik mij Julie Dawson, maar officieel ben ik Julie de Roose. Ik ben de nicht van Sara.” Helena was verbaasd, haar vriendin was familie van de persoon die Présence ten onder had gebracht. Langs de andere kant wist Julie blijkbaar niets van de valse cijfers, maar toch wou ze bevestiging. “Wist gij waarmee je nicht bezig was?” “Nee, ik hoor nu voor het eerste van de vervalste cijfers en van Ecomoda. Sara vertelde mij ni alles e. En nu ben ik blij da ze me ni alles heeft verteld, want da had mij in een moeilijk parket gebracht.” “Waarom?” Julie aarzelde, maar ging het erop wagen. “Ik had gehoopt da ik terug kon beginnen als je assistente.” “Nee, ni als mijn assistente…” “Dan kan ik beter op…” Helena onderbrak haar. “Als Simon zijn assistente… hij heeft niemand meer en me Britt kan hij ni samenwerken, zegt hij.” “Helena, ik als Simon zijn assistente?” “Ge hebt toch dezelfde diploma’s als Sara?” “Ja, maar ik had maar een grote onderscheiding, Sara de grootste.” “Toch denk ik da gij Simon terug op het rechte pad kan brengen.” Helena wist da dit het beste was… Ze had Julie nog niets verteld van de brief van Lieven aan Simon, maar moest nog wel over de verloving beginnen. Julie was tenslotte haar bruidsmeisje. “Julie, nog iets… Mijn verloving met Simon gaat ni meer door… Zeker ni nadat hij Sara kuste.” “Da kan ik ook ni geloven… Simon vond Sara toch niets voor hem.” “Blijkbaar ni e. Maar ik ga is terug beginnen werken. Gaat gij maar is langs Simon, hij is ook jouw vriend e.” Julie knikte en verliet de vergaderzaal met gemengde gevoelens.
Er verstreken weer een paar dagen. Sara was samen met Esther vertrokken naar Fuerteventura. Het was een zakenreis, maar ze heeft tot nu toe nog niets moeten doen. Esther had haar naar de kapper gestuurd en ze was nog steeds aan het twijfelen of ze er wel goed aan had gedaan.
In België kwam een oververmoeide Julie terug aan in België. Ze had een nachtvlucht genomen, want dan had ze nog iets aan de dag in België. Ze kwam aan in haar appartement en ging direct naar haar kantoor. Ze moest eerst dat verkoopscontract doormailen naar James, zodat dat al geregeld was. Ze startte de computer en keek naar de foto op haar bureau van haar en James… Ze hadden toch gelukkige tijden gehad. Achter haar hing de foto van haar en Sara en toen ze ernaar keek, besefte ze dat ze al een heel week niets meer van haar had gehoord. Ze nam haar telefoon en toetste het nummer van Sara in… Voice-mail. Weeral. Toen de pc opgestart was, ging ze naar haar mailbox en verzond ze de mail naar James.
Ze besloot langs Présence te gaan, misschien kon ze daar vinden.
In Fuerteventura was Sara iets aan het drinken in de bar. Ze had gezelschap gekregen van Jacob. Jacob was de styliste van Esther. Hij was van het zuiders type en was vrij knap. Hij had haar altijd heel vriendelijk behandeld en kreeg Sara tot rust… Sara kon Simon niet vergeten, maar op dit moment genoot ze van Jacob zijn aandacht.
Sara was plotseling aan het piekeren. Esther had haar gisteren meegenomen naar het strand. Niet om te zonnen, maar om alle cadeautjes van Simon te verbranden. Ze had er tranen bij laten vallen, maar ze was opgelucht dat ze had gedaan. Weeral iets waardoor ze niet constant aan Simon dacht.
“Saartje? Scheelt er iets?” vroeg Jacob en plotseling was Sara terug in het heden.
Op Présence was Britt, zoals gewoonlijk, aan de desk haar nagels aan het doen. Julie stapte uit de lift en ging op Britt af. “Goeiemiddag Britt. Nog steeds geen werk. Das toch erg e.” lachte Julie. Ze kon Britt niet hebben en liet dat dikwijls merken. Julie vond Britt arrogant. “Julie? Al terug?” vroeg Britt verbaasd. “Nee, ik ben maar een hologram. In werkelijkheid zit ik nog in Florida. Natuurlijk ben ik terug e. Anders stond ik hier ni.” “Zeg, ge kunt da normaal zeggen ook e.” “Ik zal da de volgende keer doen, maar wa ik wou vragen. Is Sara aanwezig?” “Sara, die lelijke… Die is vorige week opgestapt en weet ge wa die lelijke heeft gedaan.” “Britt, ik zou graag willen da ge Sara geen lelijke noemt en ten tweede: Nee ik weet ni wa er gebeurd is. Ik ben een maand ni op Présence geweest en ik kan al een week Sara ni bereiken.” “Awel, die heeft me de cijfers geknoeid en Simon verleid. Simon stond Sara hier voor de lift ze kussen.” Wat Julie nu hoorde, kon ze niet geloven. “Sara cijfers vervalst en Simon haar gekust? Zijt ge wel zeker, want gij ziet soms dingen die ni waar zijn e?” “Het is waar wa Britt zegt.” hoorde ze Helena zeggen. Helena was juist de vergaderzaal buitengekomen en kwam aan de desk van Britt staan. “Helena, meent gij da nu. Maar Sara is daar toch veel te eerlijk voor?” “Da dachten wij ook. Kom naar de vergaderzaal, we zullen daar bijpraten.” Julie volgde Helena naar de vergaderzaal.
In de vergaderzaal aangekomen, kuste Helena Julie op de kaak en heette haar welkom. Helena ging zitten en bood aan Julie ook een stoel aan. Die maakte er direct gebruik aan, want Julie had het gevoel dat wat ze nu te horen ging krijgen niet veel positiefs ging zijn.
“De laatste directieraad is een ramp geworden.” begon Helena. “Sara heeft opgebiecht dat ze eigenares was van Ecomoda en dat Présence schulden had aan haar.” “Wauw…” was alles wat Julie kon uitbrengen en dan wist ze nog niet alles. “Sara heeft alles opgebiecht. Dat ze maandenlang de cijfers had vervalst en dat Présence in werkelijkheid er slecht voorstaat.” “Helena, ik denk da ik nog iets moet zeggen.” Julie wist dat ze nu niet meer kon verzwijgen dat ze de nicht was van Sara… Niemand wist iets, behalve Sara en Simon. “Wat?” “Ik ken Sara beter dan wie ook. Sinds ik getrouwd was met James heb ik zijn naam gebruikt en noemde ik mij Julie Dawson, maar officieel ben ik Julie de Roose. Ik ben de nicht van Sara.” Helena was verbaasd, haar vriendin was familie van de persoon die Présence ten onder had gebracht. Langs de andere kant wist Julie blijkbaar niets van de valse cijfers, maar toch wou ze bevestiging. “Wist gij waarmee je nicht bezig was?” “Nee, ik hoor nu voor het eerste van de vervalste cijfers en van Ecomoda. Sara vertelde mij ni alles e. En nu ben ik blij da ze me ni alles heeft verteld, want da had mij in een moeilijk parket gebracht.” “Waarom?” Julie aarzelde, maar ging het erop wagen. “Ik had gehoopt da ik terug kon beginnen als je assistente.” “Nee, ni als mijn assistente…” “Dan kan ik beter op…” Helena onderbrak haar. “Als Simon zijn assistente… hij heeft niemand meer en me Britt kan hij ni samenwerken, zegt hij.” “Helena, ik als Simon zijn assistente?” “Ge hebt toch dezelfde diploma’s als Sara?” “Ja, maar ik had maar een grote onderscheiding, Sara de grootste.” “Toch denk ik da gij Simon terug op het rechte pad kan brengen.” Helena wist da dit het beste was… Ze had Julie nog niets verteld van de brief van Lieven aan Simon, maar moest nog wel over de verloving beginnen. Julie was tenslotte haar bruidsmeisje. “Julie, nog iets… Mijn verloving met Simon gaat ni meer door… Zeker ni nadat hij Sara kuste.” “Da kan ik ook ni geloven… Simon vond Sara toch niets voor hem.” “Blijkbaar ni e. Maar ik ga is terug beginnen werken. Gaat gij maar is langs Simon, hij is ook jouw vriend e.” Julie knikte en verliet de vergaderzaal met gemengde gevoelens.
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 24
Voor ze naar Simon ging Julie naar de cafetaria, waar ze Hans en Lut aantrof. Ze groette de twee door een kus op de kaak. “Nonkel, kan ik je spreken?” vroeg ze aan Hans. “Zeg maar, ik luister ten 100%.” “Ik wil eigenlijk iets vragen.” “Vraag maar.” “Wa is er allemaal gebeurd toen ik weg was…? Ik kom hier aan en krijg alles naar mijn hoofd geslingerd over Sara.” “Sorry, maar Sara heeft expliciet gevraagd om niets aan je te vertellen. Als ze terug was, alles vertellen.” Julie begreep dit, maar kon moeilijk geloven dat Hans niets wist. Ze kende hem er iets te goed voor. “Nonkel, is er iets?” “Simon!” riep hij. “Wa is er me Simon?” “Awel Sara heeft van alles over hem geschreven in haar…” Nog voor Hans de zin kon uitspreken, onderbrak Julie hem. “Dagboek. Nonkel meen je da nu? Heb je Sara’s dagboek gelezen.” Nog voor Hans kon antwoordde was ze al weg.
Julie kon het niet geloven, haar doodeerlijke nonkel die het dagboek van zijn dochter had gelezen. Alles verwachtte ze van hem, maar dit sloeg alles. Ze kwam aan het bureel van Simon en vroeg Britt of hij aanwezig was. Britt, die nog steeds haar nagels aan het vijlen was, antwoordde op haar gekende vriendelijke manier.
Simon zat in zijn bureelstoel, nog halfdronken. Sinds Sara weg was, heeft hij nog niets anders gedaan drinken en Sara bellen. Er werd geklopt op de deur. “Binnen.” riep hij. Hij draaide zijn stoel richting deur en wie hij zag binnenkomen was de laatste persoon die hij verwachtte. “Hey Simon.” zei Julie. “Mag ik eerlijk zijn? Ge ziet er ni uit.” Julie stapte op de verbaasde Simon af en kuste hem op de kaak. Ze was even snel weg als ze er was, want de drankgeur was iets te straf… “Simon, hoeveel heb jij gedronken vandaag?” “Niets.” zei Simon. Hij was al een beetje bekomen. “Niets. Simon, ik heb in Florida nog altijd ni mijn reukzin verloren. Ik riek de drankgeur tot hier.” “Das van de laatste dagen. Ik heb mij een beetje laten gaan.” “Een beetje. Luister Simon, wat er ook gebeurd is tussen jou en Sara. Het interesseert me ni, maar ik vind da ge je moet herpakken. Helena heeft alles verteld en oké, je bent geen directeur-generaal meer, maar nog altijd commercieel directeur. En die heeft ook nog werk te doen.” Simon wist dat Julie gelijk had, maar hij kon niet aan werk denken. Het enige wat hem door zijn gedachte spookte, was Sara, zijn Sara. “Bedankt Julie, maar euhm… kun je me alleen laten?” zei hij. “Ik kan da, ja, maar of ik da doe is wa anders. Helena hoopt da ik je er weer bovenop krijg. Op professioneel en persoonlijk vlak. Ze heeft mij aangesteld als jouw assistente… Ik zou liever niet mijn nicht vervangen, maar zo zie je er ni uit.” Ze ging naar de kast waar de reservehemden van Simon lagen en nam er een uit en gaf het aan hem. “Als je aangekleed ben, ga ik je gauw naar je appartement brengen… Ik denk da als je een nachtje zonder alcohol doorkomt, er morgen iets frisser ga uitzien.” Simon had ondertussen het hemd aangedaan en zei niets. Julie had gelijk en dus volgde hij haar naar de lift. “Britt, Simon neemt de rest van de dag vrij. Als klanten iets vragen, zeg je maar da hij zich niet goed voelde en da hij thuis is gebleven. Je kan ook zeggen da zijn assistente later op de dag terug ga bellen.” ze Julie tegen Britt. “Zijn assistente? Simon heeft geen assistente.” “Jawel, ik ben vanaf vandaag zijn assistente.” Britt was verbaasd. “Wie zegt da?” vroeg ze. “Helena.” Ze drukte op de knop van de lift en bleef wachten. Britt stond op en ging naar de vergaderzaal… Julie was een maand weg en kreeg direct een hoge functie toen ze terugkwam. Zij die al maanden haar best deed voor Helena, bleef maar secretaresse… Dat kon ze niet aanvaarden van haar vriendin.
In Fuerteventura was ondertussen de avond gevallen. Op strand waren Sara en Jacob meditatieoefeningen aan het doen. Jacob had Sara overtuigd om haar zo te ontspannen. En Sara moest toegeven dat het hielp. Meditatie was niets voor haar, maar het hielp.
De volgende morgen was de fotoshoot en ze besloot tijdens de shoot nog is te gaan wandelen, maar eerst ging ze nu nog genieten van de zonsondergang……
Voor ze naar Simon ging Julie naar de cafetaria, waar ze Hans en Lut aantrof. Ze groette de twee door een kus op de kaak. “Nonkel, kan ik je spreken?” vroeg ze aan Hans. “Zeg maar, ik luister ten 100%.” “Ik wil eigenlijk iets vragen.” “Vraag maar.” “Wa is er allemaal gebeurd toen ik weg was…? Ik kom hier aan en krijg alles naar mijn hoofd geslingerd over Sara.” “Sorry, maar Sara heeft expliciet gevraagd om niets aan je te vertellen. Als ze terug was, alles vertellen.” Julie begreep dit, maar kon moeilijk geloven dat Hans niets wist. Ze kende hem er iets te goed voor. “Nonkel, is er iets?” “Simon!” riep hij. “Wa is er me Simon?” “Awel Sara heeft van alles over hem geschreven in haar…” Nog voor Hans de zin kon uitspreken, onderbrak Julie hem. “Dagboek. Nonkel meen je da nu? Heb je Sara’s dagboek gelezen.” Nog voor Hans kon antwoordde was ze al weg.
Julie kon het niet geloven, haar doodeerlijke nonkel die het dagboek van zijn dochter had gelezen. Alles verwachtte ze van hem, maar dit sloeg alles. Ze kwam aan het bureel van Simon en vroeg Britt of hij aanwezig was. Britt, die nog steeds haar nagels aan het vijlen was, antwoordde op haar gekende vriendelijke manier.
Simon zat in zijn bureelstoel, nog halfdronken. Sinds Sara weg was, heeft hij nog niets anders gedaan drinken en Sara bellen. Er werd geklopt op de deur. “Binnen.” riep hij. Hij draaide zijn stoel richting deur en wie hij zag binnenkomen was de laatste persoon die hij verwachtte. “Hey Simon.” zei Julie. “Mag ik eerlijk zijn? Ge ziet er ni uit.” Julie stapte op de verbaasde Simon af en kuste hem op de kaak. Ze was even snel weg als ze er was, want de drankgeur was iets te straf… “Simon, hoeveel heb jij gedronken vandaag?” “Niets.” zei Simon. Hij was al een beetje bekomen. “Niets. Simon, ik heb in Florida nog altijd ni mijn reukzin verloren. Ik riek de drankgeur tot hier.” “Das van de laatste dagen. Ik heb mij een beetje laten gaan.” “Een beetje. Luister Simon, wat er ook gebeurd is tussen jou en Sara. Het interesseert me ni, maar ik vind da ge je moet herpakken. Helena heeft alles verteld en oké, je bent geen directeur-generaal meer, maar nog altijd commercieel directeur. En die heeft ook nog werk te doen.” Simon wist dat Julie gelijk had, maar hij kon niet aan werk denken. Het enige wat hem door zijn gedachte spookte, was Sara, zijn Sara. “Bedankt Julie, maar euhm… kun je me alleen laten?” zei hij. “Ik kan da, ja, maar of ik da doe is wa anders. Helena hoopt da ik je er weer bovenop krijg. Op professioneel en persoonlijk vlak. Ze heeft mij aangesteld als jouw assistente… Ik zou liever niet mijn nicht vervangen, maar zo zie je er ni uit.” Ze ging naar de kast waar de reservehemden van Simon lagen en nam er een uit en gaf het aan hem. “Als je aangekleed ben, ga ik je gauw naar je appartement brengen… Ik denk da als je een nachtje zonder alcohol doorkomt, er morgen iets frisser ga uitzien.” Simon had ondertussen het hemd aangedaan en zei niets. Julie had gelijk en dus volgde hij haar naar de lift. “Britt, Simon neemt de rest van de dag vrij. Als klanten iets vragen, zeg je maar da hij zich niet goed voelde en da hij thuis is gebleven. Je kan ook zeggen da zijn assistente later op de dag terug ga bellen.” ze Julie tegen Britt. “Zijn assistente? Simon heeft geen assistente.” “Jawel, ik ben vanaf vandaag zijn assistente.” Britt was verbaasd. “Wie zegt da?” vroeg ze. “Helena.” Ze drukte op de knop van de lift en bleef wachten. Britt stond op en ging naar de vergaderzaal… Julie was een maand weg en kreeg direct een hoge functie toen ze terugkwam. Zij die al maanden haar best deed voor Helena, bleef maar secretaresse… Dat kon ze niet aanvaarden van haar vriendin.
In Fuerteventura was ondertussen de avond gevallen. Op strand waren Sara en Jacob meditatieoefeningen aan het doen. Jacob had Sara overtuigd om haar zo te ontspannen. En Sara moest toegeven dat het hielp. Meditatie was niets voor haar, maar het hielp.
De volgende morgen was de fotoshoot en ze besloot tijdens de shoot nog is te gaan wandelen, maar eerst ging ze nu nog genieten van de zonsondergang……
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 25
De volgende morgen ontwaakte Sara op haar kamer… Voor het eerst sinds haar vertrek op Présence had ze is niet gedroomd over Simon, maar over Jacob. Ze glimlachte. Ze stond op en ging zich douchen. Nadat ze gedoucht was, ging ze naar haar kleerkast en ze zocht tussen de kleedjes die ze gisteren samen met Esther en Jacob hadden gekocht een geschikt. Na 10 minuutjes voor de kast te staan pakte ze een groen kleedje… Ze deed het aan en ging voor de spiegel staan. Ze zag er goed uit, maar ze vond dat ze zichzelf niet meer was… Ze besloot om te stoppen met piekeren en ging naar de ontbijttafel, waar Marriëlle, Esther en Jacob al zaten…
De volgende morgen kwam Simon aan op het kantoor… Hij zich geschoren en een schoon kostuum aangetrokken. Julie had gisteren gelijk gehad en deed hem beseffen dat hij terug in actie moest schieten… Nog voor hij zijn kantoor binnen kon stappen, hield Alexander hem tegen. “Simon, ge komt toch nog is werken.” zei hij. “Kan ik u spreken op uw kantoor?” ging Alexander verder. Simon kon niet antwoorden, want Alexander was al binnengestapt. Daar zagen ze Julie al aan het werk. “Juffrouw Dawson, u bent blijkbaar terug.” “Ja, ik ben terug.” zei Julie, “En neem me het ni kwalijk da ik u verbeter, maar het is eigenlijk juffrouw De Roose. Ik ben namelijk gescheiden van meneer Dawson.” Alexander zijn gezicht stond op ontploffen. “De Roose.” zei hij, “Familie van…?” “Ja, familie van Sara, meerbepaald haar nicht. Da had u ni verwacht e, meneer de Lannoy?” Julie moest een lach onderdrukken. Simon wou geen ruzie, dus veranderde hij gauw van onderwerp. “Alexander, waarover wou je me mij spreken?” zei hij. “Ik ga gauw naar hiernaast.” zei Julie, maar nog voor ze het kantoor van Sara had bereikt, hield Alexander haar tegen. “Halt, juffrouw De Roose, wat ik nu te vertellen heb, gaat u ook aan.” “Ah ja?” vroeg Simon verbaasd. “Ja, het gaat over Sara De Roose. Ik heb met Margot overlegt en we hebben samen besloten om een klacht in te dienen tegen Sara. Het is tenslotte zo dat ze de cijfers heeft vervalst. Dat valt ni te ontkennen.” Zowel Simon als Julie wisten wat ze hoorden. En nog voor ze iets konden zeggen, verliet Alexander het kantoor. Julie was niet van plan om het hier bij te laten en liep achter Alexander aan. “Alexander, da kan je ni menen. Die aanklacht tegen Sara is overbodig.” riep ze. Britt hoorde alles. “Krijgt die lelijke eindelijk wa ze verdient heeft?” vroeg ze, maar niemand reageerde. Julie ging gewoon verder met haar pleidooi tegen Alexander. “Ik durf ervoor wedden da er hier zwaar overdreven wordt. Sara is veel te eerlijk om cijfers te vervalsen.” “En toch is het zo, juffrouw De Roose. De bewijzen zijn er. Ik heb al met de nieuwe advocaat gesproken, Meester Hembrechts, en ze is het met mij eens.” zei Alexander, hij draaide zich om en ging verder naar zijn kantoor. “Kan er iemand mij hier vertellen wa er aan het gebeuren is?” zei Britt, die nog steeds geen aandacht kreeg. “Brittje, ik denk da u verstand ni aankan. Dus ik ga geen moeite doen om da proberen uit te leggen.” zei Julie serieus. Simon moest een lach inhouden, want hij had alles gehoord aan de deur van zijn kantoor. Julie was eigenlijk niet op haar mondje gevallen, besefte hij.
In Fuerteventura was de fotoshoot al een tijdje bezig en Sara had besloten om te gaan wandelen. 10 minuten eerder had de fotograaf foto’s van haar genomen en Esther vond dat Sara zelfzekerder werd. Esther was daar heel blij om en Sara begon te beseffen dat de schoonheid binnenin gewoon naar buiten kwam. Misschien moest ze aan visagiste Marriëlle gaan vragen voor tips in verband met make-up en zo.
Toen ze na de fotoshoot terug aan het hotel waren, ging ze meteen naar Marriëlle. “Marriëlle kan ik je spreken?” vroeg ze. “Ja, zeg maar Sara.” “Wel het zit zo, ik denk da ik wa tips kan gebruiken over make-up en andere dingen. En nu dacht ik da gij mij kon helpen.” “Sara, natuurlijk en wanneer wil je afspreken?” “Nu?” vroeg Sara. “Nu is moeilijk, maar morgen na het ontbijt. Het is trouwens morgen de laatste dag op Fuerte en dan houden we een feestje.” Sara was vergeten dat ze al bijna een week in Fuerteventura zat. Ze zou overmorgen met gemengde gevoelens vertrekken, maar nu ging ze er niet aan denken. “Morgen is in orde. 10u.” zei Sara. “10u, ik zie je morgen.” “Tot morgen.”
In het kantoor van Simon waren zowel Julie als Simon aan het bekomen van wat Alexander hen had verteld. “Zou Alexander die klacht menen?” vroeg Julie. “Alexander meent alles wa hij zegt. Dus ja, hij meent het ook van die aanklacht.” “Sara ga in grote problemen komen.” “Sara ni alleen en da weet gij ook.” “Hoe bedoelt ge?” vroeg Julie. Ze kon ineens niet meer volgen, over wie had hij het nog. “Ik heb het over u.” verduidelijkte hij. “Waarom vertelde je Alexander dat je familie bent van Sara. Hij gaat da nu echt tegen je gebruiken.” “Ik denk het ni.” Nu was het Simon die niet kon volgen. Julie zag dit. “Helena wist het al van Sara en mij, nog voor ze mij de job van assistente had aangeboden. Ik kon ni meer in een leugen leven. Ik doe da al meer dan een halfjaar en ik ben het beu.” “Heb je haar ook verteld over ons?” vroeg Simon. “Denk je da dat nodig was? De verloving gaat ni door en ik wil geen vrienden verliezen als het ni nodig is.” “Je hebt gelijk.” zei Simon, maar hij moest weten hoe het nu tussen hun zat. “En hoe zit het tussen ons?” “Er is niets tussen ons, Simon. Ik denk da we onze relatie beter stopzetten. En ik had dit al besloten voor ik wist da het huwelijk was afgeblazen.” “Misschien is het beter zo, maar mag ik nog een laatste knuffel.” Ze moesten allebei lachen, maar toch gaven ze elkaar een knuffel. Als vrienden. Ze wisten beide dat ze een heel hechte vriendschap hadden.
De volgende morgen ontwaakte Sara op haar kamer… Voor het eerst sinds haar vertrek op Présence had ze is niet gedroomd over Simon, maar over Jacob. Ze glimlachte. Ze stond op en ging zich douchen. Nadat ze gedoucht was, ging ze naar haar kleerkast en ze zocht tussen de kleedjes die ze gisteren samen met Esther en Jacob hadden gekocht een geschikt. Na 10 minuutjes voor de kast te staan pakte ze een groen kleedje… Ze deed het aan en ging voor de spiegel staan. Ze zag er goed uit, maar ze vond dat ze zichzelf niet meer was… Ze besloot om te stoppen met piekeren en ging naar de ontbijttafel, waar Marriëlle, Esther en Jacob al zaten…
De volgende morgen kwam Simon aan op het kantoor… Hij zich geschoren en een schoon kostuum aangetrokken. Julie had gisteren gelijk gehad en deed hem beseffen dat hij terug in actie moest schieten… Nog voor hij zijn kantoor binnen kon stappen, hield Alexander hem tegen. “Simon, ge komt toch nog is werken.” zei hij. “Kan ik u spreken op uw kantoor?” ging Alexander verder. Simon kon niet antwoorden, want Alexander was al binnengestapt. Daar zagen ze Julie al aan het werk. “Juffrouw Dawson, u bent blijkbaar terug.” “Ja, ik ben terug.” zei Julie, “En neem me het ni kwalijk da ik u verbeter, maar het is eigenlijk juffrouw De Roose. Ik ben namelijk gescheiden van meneer Dawson.” Alexander zijn gezicht stond op ontploffen. “De Roose.” zei hij, “Familie van…?” “Ja, familie van Sara, meerbepaald haar nicht. Da had u ni verwacht e, meneer de Lannoy?” Julie moest een lach onderdrukken. Simon wou geen ruzie, dus veranderde hij gauw van onderwerp. “Alexander, waarover wou je me mij spreken?” zei hij. “Ik ga gauw naar hiernaast.” zei Julie, maar nog voor ze het kantoor van Sara had bereikt, hield Alexander haar tegen. “Halt, juffrouw De Roose, wat ik nu te vertellen heb, gaat u ook aan.” “Ah ja?” vroeg Simon verbaasd. “Ja, het gaat over Sara De Roose. Ik heb met Margot overlegt en we hebben samen besloten om een klacht in te dienen tegen Sara. Het is tenslotte zo dat ze de cijfers heeft vervalst. Dat valt ni te ontkennen.” Zowel Simon als Julie wisten wat ze hoorden. En nog voor ze iets konden zeggen, verliet Alexander het kantoor. Julie was niet van plan om het hier bij te laten en liep achter Alexander aan. “Alexander, da kan je ni menen. Die aanklacht tegen Sara is overbodig.” riep ze. Britt hoorde alles. “Krijgt die lelijke eindelijk wa ze verdient heeft?” vroeg ze, maar niemand reageerde. Julie ging gewoon verder met haar pleidooi tegen Alexander. “Ik durf ervoor wedden da er hier zwaar overdreven wordt. Sara is veel te eerlijk om cijfers te vervalsen.” “En toch is het zo, juffrouw De Roose. De bewijzen zijn er. Ik heb al met de nieuwe advocaat gesproken, Meester Hembrechts, en ze is het met mij eens.” zei Alexander, hij draaide zich om en ging verder naar zijn kantoor. “Kan er iemand mij hier vertellen wa er aan het gebeuren is?” zei Britt, die nog steeds geen aandacht kreeg. “Brittje, ik denk da u verstand ni aankan. Dus ik ga geen moeite doen om da proberen uit te leggen.” zei Julie serieus. Simon moest een lach inhouden, want hij had alles gehoord aan de deur van zijn kantoor. Julie was eigenlijk niet op haar mondje gevallen, besefte hij.
In Fuerteventura was de fotoshoot al een tijdje bezig en Sara had besloten om te gaan wandelen. 10 minuten eerder had de fotograaf foto’s van haar genomen en Esther vond dat Sara zelfzekerder werd. Esther was daar heel blij om en Sara begon te beseffen dat de schoonheid binnenin gewoon naar buiten kwam. Misschien moest ze aan visagiste Marriëlle gaan vragen voor tips in verband met make-up en zo.
Toen ze na de fotoshoot terug aan het hotel waren, ging ze meteen naar Marriëlle. “Marriëlle kan ik je spreken?” vroeg ze. “Ja, zeg maar Sara.” “Wel het zit zo, ik denk da ik wa tips kan gebruiken over make-up en andere dingen. En nu dacht ik da gij mij kon helpen.” “Sara, natuurlijk en wanneer wil je afspreken?” “Nu?” vroeg Sara. “Nu is moeilijk, maar morgen na het ontbijt. Het is trouwens morgen de laatste dag op Fuerte en dan houden we een feestje.” Sara was vergeten dat ze al bijna een week in Fuerteventura zat. Ze zou overmorgen met gemengde gevoelens vertrekken, maar nu ging ze er niet aan denken. “Morgen is in orde. 10u.” zei Sara. “10u, ik zie je morgen.” “Tot morgen.”
In het kantoor van Simon waren zowel Julie als Simon aan het bekomen van wat Alexander hen had verteld. “Zou Alexander die klacht menen?” vroeg Julie. “Alexander meent alles wa hij zegt. Dus ja, hij meent het ook van die aanklacht.” “Sara ga in grote problemen komen.” “Sara ni alleen en da weet gij ook.” “Hoe bedoelt ge?” vroeg Julie. Ze kon ineens niet meer volgen, over wie had hij het nog. “Ik heb het over u.” verduidelijkte hij. “Waarom vertelde je Alexander dat je familie bent van Sara. Hij gaat da nu echt tegen je gebruiken.” “Ik denk het ni.” Nu was het Simon die niet kon volgen. Julie zag dit. “Helena wist het al van Sara en mij, nog voor ze mij de job van assistente had aangeboden. Ik kon ni meer in een leugen leven. Ik doe da al meer dan een halfjaar en ik ben het beu.” “Heb je haar ook verteld over ons?” vroeg Simon. “Denk je da dat nodig was? De verloving gaat ni door en ik wil geen vrienden verliezen als het ni nodig is.” “Je hebt gelijk.” zei Simon, maar hij moest weten hoe het nu tussen hun zat. “En hoe zit het tussen ons?” “Er is niets tussen ons, Simon. Ik denk da we onze relatie beter stopzetten. En ik had dit al besloten voor ik wist da het huwelijk was afgeblazen.” “Misschien is het beter zo, maar mag ik nog een laatste knuffel.” Ze moesten allebei lachen, maar toch gaven ze elkaar een knuffel. Als vrienden. Ze wisten beide dat ze een heel hechte vriendschap hadden.
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 26
In Fuerteventura viel de avond en Sara werd zenuwachtig… Was het eigenlijk wel een goed idee om Marriëlle aan te spreken en om morgen make-up tips te krijgen. Sara twijfelde… Ze dacht er goed over na… en eigenlijk moest ze het doen… De nieuwe look gaf haar meer zelfvertrouwen. Ze ging gauw nog naar de bar iets drinken.
In Antwerpen was Julie in het stad aan het wandelen. Ze was aan het dagdromen, of nachtdromen, want de avond was gevallen en ze ging gauw naar haar favoriete karaokebar. Ze was bijna op de Grote Markt toen ze plotseling tegen iemand liep en uit haar dagdroom werd gerukt. “Sorry.” zei een bekende stem en Julie keek op. Het was een jongeman met bruine ogen. De ogen kwamen haar bekend voor, maar ze kon er geen naam op kleven. “Gaat het juffrouw?” zei de jongeman. “Jaja, maar ge komt mij bekend voor. Ik weet alleen ni van waar?” zei Julie. De jongeman begon haar ook te bekijken en zijn ogen flakkerde op. “Julie? Julie De Roose?” zei hij. “Ja,” zei Julie. “En wie zijt gij als ik da zo vriendelijk mag vragen?” “Tim. Tim Joossens. Wij hebben nog een relatie gehad. Toen we op de unief zaten.” Julie herinnerde hem. “Gij zijt ook geen haar verandert. Oké, ik herkende je misschien direct, maar toch. Op mijn appartement is een foto van ons en volgens mij denk ik da je er nog helemaal op lijkt.” “Heb jij nog foto’s van ons?” “Ja, als je wil kan je mee naar mijn appartement gaan.” “Had jij dan geen andere plannen?” vroeg Tim. “Jawel, maar volgens mij haatte jij karaoke of is da ondertussen al verandert?” zei Julie. Tim was verbaasd hoe goed Julie hem nog kende. “Oké, ik zal meegaan, maar dan is het de bedoeling da we over elkaar vertellen.” “Oké, moet ik beginnen?” Tim ging akkoord, maar wist niet wat hem te wachten stond…
Sara kwam Jacob tegen in de bar. “Hey Jacob. Ook aan het nagenieten van de shoot?” zei Sara. “Ja, ik vond hem geslaagd. En jij?” “Ik ben ook aan het nagenieten van de shoot, maar ik ben ook een beetje zenuwachtig.” “Zenuwachtig?” vroeg Jacob. “Ja, ik heb Marriëlle gevraagd om mij make-up tips te geven.” “Make-up tips. En dat uit eigen initiatief?” “Ja, maar toch ben ik zenuwachtig. Ik denk da ik nog wa op het strand ga wandelen.” “Moet ik meegaan?” vroeg hij. “Nee, ik wil nog wa alleen zijn. Maar toch bedankt.” Sara verliet de bar en wandelde richting strand. Ze was weeral aan Simon aan het denken…
In Fuerteventura viel de avond en Sara werd zenuwachtig… Was het eigenlijk wel een goed idee om Marriëlle aan te spreken en om morgen make-up tips te krijgen. Sara twijfelde… Ze dacht er goed over na… en eigenlijk moest ze het doen… De nieuwe look gaf haar meer zelfvertrouwen. Ze ging gauw nog naar de bar iets drinken.
In Antwerpen was Julie in het stad aan het wandelen. Ze was aan het dagdromen, of nachtdromen, want de avond was gevallen en ze ging gauw naar haar favoriete karaokebar. Ze was bijna op de Grote Markt toen ze plotseling tegen iemand liep en uit haar dagdroom werd gerukt. “Sorry.” zei een bekende stem en Julie keek op. Het was een jongeman met bruine ogen. De ogen kwamen haar bekend voor, maar ze kon er geen naam op kleven. “Gaat het juffrouw?” zei de jongeman. “Jaja, maar ge komt mij bekend voor. Ik weet alleen ni van waar?” zei Julie. De jongeman begon haar ook te bekijken en zijn ogen flakkerde op. “Julie? Julie De Roose?” zei hij. “Ja,” zei Julie. “En wie zijt gij als ik da zo vriendelijk mag vragen?” “Tim. Tim Joossens. Wij hebben nog een relatie gehad. Toen we op de unief zaten.” Julie herinnerde hem. “Gij zijt ook geen haar verandert. Oké, ik herkende je misschien direct, maar toch. Op mijn appartement is een foto van ons en volgens mij denk ik da je er nog helemaal op lijkt.” “Heb jij nog foto’s van ons?” “Ja, als je wil kan je mee naar mijn appartement gaan.” “Had jij dan geen andere plannen?” vroeg Tim. “Jawel, maar volgens mij haatte jij karaoke of is da ondertussen al verandert?” zei Julie. Tim was verbaasd hoe goed Julie hem nog kende. “Oké, ik zal meegaan, maar dan is het de bedoeling da we over elkaar vertellen.” “Oké, moet ik beginnen?” Tim ging akkoord, maar wist niet wat hem te wachten stond…
Sara kwam Jacob tegen in de bar. “Hey Jacob. Ook aan het nagenieten van de shoot?” zei Sara. “Ja, ik vond hem geslaagd. En jij?” “Ik ben ook aan het nagenieten van de shoot, maar ik ben ook een beetje zenuwachtig.” “Zenuwachtig?” vroeg Jacob. “Ja, ik heb Marriëlle gevraagd om mij make-up tips te geven.” “Make-up tips. En dat uit eigen initiatief?” “Ja, maar toch ben ik zenuwachtig. Ik denk da ik nog wa op het strand ga wandelen.” “Moet ik meegaan?” vroeg hij. “Nee, ik wil nog wa alleen zijn. Maar toch bedankt.” Sara verliet de bar en wandelde richting strand. Ze was weeral aan Simon aan het denken…
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 27
Tim en Julie waren aangekomen aan Julie’s appartement. Ze waren zo zenuwachtig dat ze nog geen woord hadden gezegd. “Een tas koffie?” doorbrak Julie de stilte. “Heb je niets straffers?” vroeg Tim.”Ik denk da ik nog champagne heb staan, maar ja… Ik ben nog maar een dag terug in België en heb nog geen inkopen gedaan.” “Terug in België? Een zakenreis?” vroeg Tim. “Ni echt… Ik ben er euhm… ja hoe moet ik da vertellen.” “Vertel gewoon. We gingen toch bijpraten.” “Oké, maar wa ik nu ga vertellen gaat ge nooit geloven.” “Vertel gewoon maar. Ik luister.” Ze zaten beide in de zetel van de woonkamer. “Wel ik ben naar Florida gegaan om mijn scheiding te regelen.” “Scheiding?” Tim was verbaasd. Toen hij Julie leerde kennen, was ze een losbol en een vaste relatie was niets voor haar. Nu blijkt dat ze getrouwd is geweest. “Ben jij getrouwd geweest?” “Ja, voor 4 jaar.” “4 jaar… da wilt zeggen da ge hem na mij hebt leren kennen.” “Zoiets, ik heb nog wa flirten gehad, maar op een avond kwam ik James tegen en ja… van het een kwam het ander. Na mijn studies ben ik voor een sabbatjaar naar Florida vertrokken en nog geen 3 maanden later waren we al verloofd. Het was echt liefde op het eerste gezicht.” Julie was blij dat ze er is met iemand anders dan Helena en Simon over kon vertellen. “Maar als het liefde op het eerste gezicht was, waarom zijn jullie dan uit elkaar gegaan?” vroeg James haar. “Zo’n 3 jaar geleden hadden we me ons bedrijf een modeshow en toen ik terug naar mijn kleedkamer ging, vond ik James me mijn beste vriendin in mijn kleedkamer. 2 maand na de modeshow ben ik terug naar België gekomen en na een jaar hier terug gewoond te hebben, besloot ik om de scheiding officieel te laten maken.” “En nu is het zover, je bent weer single.” “Al 2 weken, maar James en ik zijn ondertussen goeie vrienden geworden.” Julie had nog steeds geen drinken gaan halen en van het vertellen had ze toch dorst. “Ik zal maar zien of ik champagne heb e.” Ze ging naar de keuken en keek in de ijskast en blijkbaar had ze zelfs nog 2 flessen champagne gekoeld staan. Ze nam 1 fles en 2 glazen en ging naar de woonkamer. Ze gaf de fles aan Tim en die ontkurkte die als een professional en schonk de 2 glazen in. Julie ging terug zitten en nam haar glas. “En waarop klinken we?” vroeg ze. “Op onze hernieuwde vriendschap.” zei Tim. “Op onze hernieuwde vriendschap.” Julie en Tim tikten de glazen tegen elkaar.
Simon zat op zijn appartement met zijn GSM in zijn hand… Hij had al een paar keer Sara proberen te bellen, maar blijkbaar stond haar GSM af. Hij kreeg steeds direct haar voice-mail. Hoe kon hij haar nu vertellen dat hij haar graag zag. Toen bedacht hij iets, misschien moest hij Julie de waarheid vertellen en kon zij Sara overtuigen. Simon toetste de nummer van Julie’s GSM in. Het ging over…, maar hij kreeg voice-mail. Hij keek op zijn horloge: 21u30, Julie zou zeker nog niet aan het slapen zijn, maar misschien was uit aan het gaan. Ze was misschien al tegen de 30 van feesten kende ze wel iets. Hij zou morgen praten met haar op kantoor.
Ondertussen in Julie’s appartement had Julie haar GSM afgezet. De eerste fles was al leeg en Tim had ondertussen de 2de ontkurkt. Julie merkte dat ze al lang niet meer gedronken had. Het begon naar haar hoofd te stijgen, maar ze trok er niets van aan. Tim had ondertussen alles al verteld over hem en zijn liefdesleven. Julie vertelde waar ze werkt en over haar vorige zaak. Tim werkt in de informaticasector, maar was van plan om een eigen bedrijf op te richten. Het was gezellig en het kon door de drank zijn, maar beide hadden zin om elkaar te kussen, intens kussen… Julie ging dichter bij Tim zitten en kuste hem op de mond. Tim kuste haar gauw terug en al gauw raakte zijn tong de hare. Julie deed zijn hemd los en daarna zijn broek. Ondertussen deed Tim hetzelfde bij Julie. Ze zaten ondertussen beide in hun ondergoed. “Waar is de slaapkamer?” vroeg Tim. “Volg mij.” En ze liepen beide naar de slaapkamer, waar ze een zwoele nacht tegemoet gingen……
Tim en Julie waren aangekomen aan Julie’s appartement. Ze waren zo zenuwachtig dat ze nog geen woord hadden gezegd. “Een tas koffie?” doorbrak Julie de stilte. “Heb je niets straffers?” vroeg Tim.”Ik denk da ik nog champagne heb staan, maar ja… Ik ben nog maar een dag terug in België en heb nog geen inkopen gedaan.” “Terug in België? Een zakenreis?” vroeg Tim. “Ni echt… Ik ben er euhm… ja hoe moet ik da vertellen.” “Vertel gewoon. We gingen toch bijpraten.” “Oké, maar wa ik nu ga vertellen gaat ge nooit geloven.” “Vertel gewoon maar. Ik luister.” Ze zaten beide in de zetel van de woonkamer. “Wel ik ben naar Florida gegaan om mijn scheiding te regelen.” “Scheiding?” Tim was verbaasd. Toen hij Julie leerde kennen, was ze een losbol en een vaste relatie was niets voor haar. Nu blijkt dat ze getrouwd is geweest. “Ben jij getrouwd geweest?” “Ja, voor 4 jaar.” “4 jaar… da wilt zeggen da ge hem na mij hebt leren kennen.” “Zoiets, ik heb nog wa flirten gehad, maar op een avond kwam ik James tegen en ja… van het een kwam het ander. Na mijn studies ben ik voor een sabbatjaar naar Florida vertrokken en nog geen 3 maanden later waren we al verloofd. Het was echt liefde op het eerste gezicht.” Julie was blij dat ze er is met iemand anders dan Helena en Simon over kon vertellen. “Maar als het liefde op het eerste gezicht was, waarom zijn jullie dan uit elkaar gegaan?” vroeg James haar. “Zo’n 3 jaar geleden hadden we me ons bedrijf een modeshow en toen ik terug naar mijn kleedkamer ging, vond ik James me mijn beste vriendin in mijn kleedkamer. 2 maand na de modeshow ben ik terug naar België gekomen en na een jaar hier terug gewoond te hebben, besloot ik om de scheiding officieel te laten maken.” “En nu is het zover, je bent weer single.” “Al 2 weken, maar James en ik zijn ondertussen goeie vrienden geworden.” Julie had nog steeds geen drinken gaan halen en van het vertellen had ze toch dorst. “Ik zal maar zien of ik champagne heb e.” Ze ging naar de keuken en keek in de ijskast en blijkbaar had ze zelfs nog 2 flessen champagne gekoeld staan. Ze nam 1 fles en 2 glazen en ging naar de woonkamer. Ze gaf de fles aan Tim en die ontkurkte die als een professional en schonk de 2 glazen in. Julie ging terug zitten en nam haar glas. “En waarop klinken we?” vroeg ze. “Op onze hernieuwde vriendschap.” zei Tim. “Op onze hernieuwde vriendschap.” Julie en Tim tikten de glazen tegen elkaar.
Simon zat op zijn appartement met zijn GSM in zijn hand… Hij had al een paar keer Sara proberen te bellen, maar blijkbaar stond haar GSM af. Hij kreeg steeds direct haar voice-mail. Hoe kon hij haar nu vertellen dat hij haar graag zag. Toen bedacht hij iets, misschien moest hij Julie de waarheid vertellen en kon zij Sara overtuigen. Simon toetste de nummer van Julie’s GSM in. Het ging over…, maar hij kreeg voice-mail. Hij keek op zijn horloge: 21u30, Julie zou zeker nog niet aan het slapen zijn, maar misschien was uit aan het gaan. Ze was misschien al tegen de 30 van feesten kende ze wel iets. Hij zou morgen praten met haar op kantoor.
Ondertussen in Julie’s appartement had Julie haar GSM afgezet. De eerste fles was al leeg en Tim had ondertussen de 2de ontkurkt. Julie merkte dat ze al lang niet meer gedronken had. Het begon naar haar hoofd te stijgen, maar ze trok er niets van aan. Tim had ondertussen alles al verteld over hem en zijn liefdesleven. Julie vertelde waar ze werkt en over haar vorige zaak. Tim werkt in de informaticasector, maar was van plan om een eigen bedrijf op te richten. Het was gezellig en het kon door de drank zijn, maar beide hadden zin om elkaar te kussen, intens kussen… Julie ging dichter bij Tim zitten en kuste hem op de mond. Tim kuste haar gauw terug en al gauw raakte zijn tong de hare. Julie deed zijn hemd los en daarna zijn broek. Ondertussen deed Tim hetzelfde bij Julie. Ze zaten ondertussen beide in hun ondergoed. “Waar is de slaapkamer?” vroeg Tim. “Volg mij.” En ze liepen beide naar de slaapkamer, waar ze een zwoele nacht tegemoet gingen……
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 28
Sara zat op het strand en was naar de zonsopgang aan het kijken. Ze was nerveus voor straks. Ze twijfelde nog steeds. Langs de ene kant werd ze zelfzekerder en wou ze de schoonheidstips doen, maar langs de andere kant het innerlijke telde voor haar en niet het uiterlijk…En wat zouden Arne, Lut en haar vake zeggen. Ze moest lachen, want wat Arne zou zeggen was wel duidelijk. “Auwtch, Sara wa hebben ze me u gedaan?” Arne had zijn typische uitspraken en ‘Auwtch’ was er een van.
Sara was blij dat het haar laatste op Fuertuventura ging zijn, maar vanavond was nog het feestje… En eerlijk daar had ze geen zin in, maar misschien was dat het moment om haar nieuwe ik te tonen…… Ze keek op haar horloge en besloot nog even langs haar hotelkamer te gaan om zich klaar te maken voor het ontbijt……
In Antwerpen ontwaakte Julie met een kater… Ze had echt wel te veel gedronken gisterenavond, maar toch had ze zich geamuseerd. Tim was eigenlijk altijd al haar grootste liefde geweest. Ze keek naast haar, maar Tim lag er niet meer. Was hij al naar huis? Ze wou net uit bed stappen toen hij de kamer binnenkwam met een ontbijt. “Hier schat, een ontbijtje op bed.” Hij kwam met de plateau naast haar zitten en gaf haar een tas koffie. Julie werd misselijk van die geur. Ze liep naar de badkamer en gaf over… Julie begon zich af te vragen wat er de laatste dagen met haar scheelde. Elke ochtend liep ze naar het toilet omdat ze zo misselijk was dat ze moest overgeven. Zou ze… Nee, da kan toch niet. Ze moest wel zeggen dat ze al 1 week overtijd was, maar dan nog… Tim kwam de badkamer binnen. “Julie, alles goe?” “Tim, ik denk… Nee da kan ni.” zei Julie vlug. Tim wist da der iets scheelde, maar hij wist niet wat. “Er scheelt iets, da zie zelfs het kleinste kind.” Julie dacht te weten wat het was, maar ze wou een nieuwe relatie met Tim niet verknallen door een kind van een ander te dragen. Julie besloot het toch te vertellen. “Tim, euhm… toen ik een paar dagen in Florida was, ik heb ik me James gevreeën en ja, das nu een maand geleden.” “Je denkt da je zwanger bent?” zei Tim. “Ik ben een week overtijd en de laatste dagen heb ik last van ochtendmisselijkheid en moet ik constant overgeven ’s morgens.” “Er is maar 1 manier om het zeker te weten. En dat is een zwangerschapstest. Zal ik er straks 1 halen?” vroeg Tim. Julie was verbaasd. “Maar wa als ik zwanger ben? We hebben elkaar pas ontmoet, misschien is het beter da ik de test ga halen en da we elkaar ni meer zien.” “Nee,” zei Tim. “Ik ben blij da ik je eindelijk terug tegengekomen ben en ik wil je niet meer kwijt. Ik heb 4 jaar geleden de domste fout van mijn leven gemaakt en das u laten vallen. Ik hou van je.” Julie was beginnen huilen en stond recht om Tim te knuffelen. “Je bent zo lief.” “Ik wil voor jouw zorgen, maar ik wil ook voor je kind zorgen, ook al is het ni van mij.” Tim kuste Julie intens. Daarna besloten ze om zich aan te kleden. Tim zou naar de apotheek gaan en Julie ging werken. Ze spraken ’s middags af op Présence.
Sara zat ondertussen in de schminkstoel. Ze had haar okselhaar laten wegscheren, haar wenkbrauwen laten epileren, haar benen laten waxen. En nu was Marriëlle bezig met de make-up. Ondertussen legde ze uit welke kleuren het beste bij Sara paste. “Vooral warme tinten gebruiken.” zei Marriëlle. Ze draaide Sara om en liet haar in de spiegel bekijken. Sara zag een prachtig iemand in de spiegel en eigenlijk was er toch nog iets fout. “Er klopt iets niet.” zei ze. “Mmm,” zei Marriëlle. “Ik denk da ik het weet. Waarom neem je geen andere bril, een kleiner montuur. Of nog beter contactlenzen. Dan komt je gezichtje er mooi door.” “Je hebt gelijk. Ik straks naar een opticien.” Sara bekeek zich nog een laatste keer in de spiegel voor ze opstond en naar het dorpje ging. Marriëlle gaf Sara een kus en glimlachte. Sara zag er zelfzekerder uit en daar was ze blij om.
Op Présence kwam Julie uit de lift gestapt. “Britt, is er post voor mij of Simon?” vroeg ze. Britt, die nog altijd slecht gezind was omdat Helena haar de functie van assistente niet had gegeven, gaf Julie de post voor haar en Simon. “Dank je. Je bent wel ni spraakzaam vandaag e.” zei Julie. “Hoeft da dan? Veel werk heb ik toch ook ni.” “Da komt nog Britt, da komt nog.” Julie ging naar het kantoor van Simon. Ze wandelde binnen en zag Simon zitten. “Dag Simon.” zei ze. “Julie, je bent er al.” “Misschien is da normaal. Ik moet komen werken. Zal ik koffie halen.” “Nee, ik zal wel in de cafetaria iets drinken.” Simon stond op, wandelde op Julie af en kuste haar. “Ga je mee?” vroeg hij. “Oké, ik ben er binnen 5 minuutjes. Ik moet wa vertellen.” Ze wandelde naar haar kantoor en hing haar jas op en legde de post op haar bureel. Ze wandelde terug naar Simon’s kantoor. Simon stond op haar te wachten. “Waarom gaan we gewoon niet gezellig samen?” “Is een goed idee, Simon. Je wordt nog slim.” Ze moesten allebei lachen.
In de cafetaria bestelde ze allebei een tas koffie, maar op het moment dat Julie de koffie rook, voelde ze zich al misselijk. Voor de 2de keer vandaag liep ze naar het toilet. Simon moest lachen. “Ze is precies zwanger.” zei hij tegen Lut. Hij kon nog niet weten da het zo was.
Sara zat op het strand en was naar de zonsopgang aan het kijken. Ze was nerveus voor straks. Ze twijfelde nog steeds. Langs de ene kant werd ze zelfzekerder en wou ze de schoonheidstips doen, maar langs de andere kant het innerlijke telde voor haar en niet het uiterlijk…En wat zouden Arne, Lut en haar vake zeggen. Ze moest lachen, want wat Arne zou zeggen was wel duidelijk. “Auwtch, Sara wa hebben ze me u gedaan?” Arne had zijn typische uitspraken en ‘Auwtch’ was er een van.
Sara was blij dat het haar laatste op Fuertuventura ging zijn, maar vanavond was nog het feestje… En eerlijk daar had ze geen zin in, maar misschien was dat het moment om haar nieuwe ik te tonen…… Ze keek op haar horloge en besloot nog even langs haar hotelkamer te gaan om zich klaar te maken voor het ontbijt……
In Antwerpen ontwaakte Julie met een kater… Ze had echt wel te veel gedronken gisterenavond, maar toch had ze zich geamuseerd. Tim was eigenlijk altijd al haar grootste liefde geweest. Ze keek naast haar, maar Tim lag er niet meer. Was hij al naar huis? Ze wou net uit bed stappen toen hij de kamer binnenkwam met een ontbijt. “Hier schat, een ontbijtje op bed.” Hij kwam met de plateau naast haar zitten en gaf haar een tas koffie. Julie werd misselijk van die geur. Ze liep naar de badkamer en gaf over… Julie begon zich af te vragen wat er de laatste dagen met haar scheelde. Elke ochtend liep ze naar het toilet omdat ze zo misselijk was dat ze moest overgeven. Zou ze… Nee, da kan toch niet. Ze moest wel zeggen dat ze al 1 week overtijd was, maar dan nog… Tim kwam de badkamer binnen. “Julie, alles goe?” “Tim, ik denk… Nee da kan ni.” zei Julie vlug. Tim wist da der iets scheelde, maar hij wist niet wat. “Er scheelt iets, da zie zelfs het kleinste kind.” Julie dacht te weten wat het was, maar ze wou een nieuwe relatie met Tim niet verknallen door een kind van een ander te dragen. Julie besloot het toch te vertellen. “Tim, euhm… toen ik een paar dagen in Florida was, ik heb ik me James gevreeën en ja, das nu een maand geleden.” “Je denkt da je zwanger bent?” zei Tim. “Ik ben een week overtijd en de laatste dagen heb ik last van ochtendmisselijkheid en moet ik constant overgeven ’s morgens.” “Er is maar 1 manier om het zeker te weten. En dat is een zwangerschapstest. Zal ik er straks 1 halen?” vroeg Tim. Julie was verbaasd. “Maar wa als ik zwanger ben? We hebben elkaar pas ontmoet, misschien is het beter da ik de test ga halen en da we elkaar ni meer zien.” “Nee,” zei Tim. “Ik ben blij da ik je eindelijk terug tegengekomen ben en ik wil je niet meer kwijt. Ik heb 4 jaar geleden de domste fout van mijn leven gemaakt en das u laten vallen. Ik hou van je.” Julie was beginnen huilen en stond recht om Tim te knuffelen. “Je bent zo lief.” “Ik wil voor jouw zorgen, maar ik wil ook voor je kind zorgen, ook al is het ni van mij.” Tim kuste Julie intens. Daarna besloten ze om zich aan te kleden. Tim zou naar de apotheek gaan en Julie ging werken. Ze spraken ’s middags af op Présence.
Sara zat ondertussen in de schminkstoel. Ze had haar okselhaar laten wegscheren, haar wenkbrauwen laten epileren, haar benen laten waxen. En nu was Marriëlle bezig met de make-up. Ondertussen legde ze uit welke kleuren het beste bij Sara paste. “Vooral warme tinten gebruiken.” zei Marriëlle. Ze draaide Sara om en liet haar in de spiegel bekijken. Sara zag een prachtig iemand in de spiegel en eigenlijk was er toch nog iets fout. “Er klopt iets niet.” zei ze. “Mmm,” zei Marriëlle. “Ik denk da ik het weet. Waarom neem je geen andere bril, een kleiner montuur. Of nog beter contactlenzen. Dan komt je gezichtje er mooi door.” “Je hebt gelijk. Ik straks naar een opticien.” Sara bekeek zich nog een laatste keer in de spiegel voor ze opstond en naar het dorpje ging. Marriëlle gaf Sara een kus en glimlachte. Sara zag er zelfzekerder uit en daar was ze blij om.
Op Présence kwam Julie uit de lift gestapt. “Britt, is er post voor mij of Simon?” vroeg ze. Britt, die nog altijd slecht gezind was omdat Helena haar de functie van assistente niet had gegeven, gaf Julie de post voor haar en Simon. “Dank je. Je bent wel ni spraakzaam vandaag e.” zei Julie. “Hoeft da dan? Veel werk heb ik toch ook ni.” “Da komt nog Britt, da komt nog.” Julie ging naar het kantoor van Simon. Ze wandelde binnen en zag Simon zitten. “Dag Simon.” zei ze. “Julie, je bent er al.” “Misschien is da normaal. Ik moet komen werken. Zal ik koffie halen.” “Nee, ik zal wel in de cafetaria iets drinken.” Simon stond op, wandelde op Julie af en kuste haar. “Ga je mee?” vroeg hij. “Oké, ik ben er binnen 5 minuutjes. Ik moet wa vertellen.” Ze wandelde naar haar kantoor en hing haar jas op en legde de post op haar bureel. Ze wandelde terug naar Simon’s kantoor. Simon stond op haar te wachten. “Waarom gaan we gewoon niet gezellig samen?” “Is een goed idee, Simon. Je wordt nog slim.” Ze moesten allebei lachen.
In de cafetaria bestelde ze allebei een tas koffie, maar op het moment dat Julie de koffie rook, voelde ze zich al misselijk. Voor de 2de keer vandaag liep ze naar het toilet. Simon moest lachen. “Ze is precies zwanger.” zei hij tegen Lut. Hij kon nog niet weten da het zo was.
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3