Deel 9
Simon wandelde over het zuiderterras… Hij had frisse lucht nodig…Had Julie hem wel de waarheid verteld en was er niets aan de hand. Of loog ze tegen Helena. Simon wist dat Helena en Julie in het afgelopen jaar heel close geworden. Zelfs Britt was jaloers op die vriendschap. Julie had op een dag tegen Britt gezegd, dat ze beter geen groen zou aandoen, want dat ze al groen genoeg zag van zichzelf. Simon stond erbij en moest toen superhard lachen. Britt wist niet meer wat zeggen. Nadat Julie Britt toen op haar plaats had gezegd waren ze naar zijn kantoor gegaan en hadden ze een heel intiem moment beleefd. Tot Sara zijn bureel binnenkwam… “Sara!” Eigenlijk is ze wel mooi, dacht hij, misschien heeft ze het uiterlijk niet mee, maar innerlijk… Wauw, dan was ze prachtig… Hij moest met iemand praten over wat er in Rijsel is gebeurd. Julie misschien. Hij en Julie konden altijd goed praten, maar was het wel een goed idee om over Sara te praten tegen haar. Julie had Simon direct verteld dat ze Sara beter kende, dan wie dan ook. Simon vroeg wat ze bedoelde en toen biechtte ze op dat ze familie was van Sara… meer bepaald haar nicht. Julie geen goed idee, dan maar Lieven… Ook al ging Lieven niet geloven wat Simon zou gaan vertellen.
James kwam de woonkamer binnen. “Good afternoon, darling!” Julie schrok op… ze was weeral diep in gedachten verzonken. Sinds ze hier was, piekerde ze meer dan toen ze nog in België was. “I’m not your darling, James. I thought you know at least that.” “Julie, I’ve thought about your proposal.” “And?” “I find it a ridiculous proposal and don’t agree with it.” Julie had dit antwoord verwacht en keek niet verbaasd. James, daarentegen, was verbaasd dat ze zo kalm reageerde. “James, than you’ve a big problem,” zei ze heel rustig, “because I had prepared me for that answer. If you don’t accept my proposal, I have to go to the court.” “Court?” James zijn verbazing werd groter. Hij kende Julie als geen ander, maar deze reactie had hij zelfs niet verwacht. Julie was altijd al degene geweest die rechtbanken haatte en als ze die kon vermijden dan deed ze dat ook. En nu ineens zou ze hem voor de rechtbank slepen om zo de scheiding te regelen. “You don’t mean that! Are you serious?” “Yes, I’m very serious. I’m tired to ask you everyday to sign this papers. And I miss Belgium, I want to go home!” Julie hoopte dat als ze dreigde met de rechtbank, dat James direct zou tekenen, maar niets was minder waar. “Ok, I’ll see you in court!” was zijn antwoord. Nu was het Julie’s beurt om verbaasd te kijken. James verliet de kamer en riep nog na: “I love you!”
Simon zat in de Koopvaardij te wachten op Lieven. Hij had rode wijn besteld en was net van zijn glas aan het drinken toen Lieven binnenkwam. “Simon.” zei Lieven. “Ik ben blij dat je kon komen, Lieven.” “Das graag gedaan! Hoe was het in Rijsel?” “Euhm… ja, euhm…” “Komaan Simon, hebt ge Sara aan uw kant gehouden?” “Lieven, ik denk ni da ik dit spel nog kan spelen me haar. Sara is voor mij meer gaan betekenen dan enkel een assistente.” “Wa wilt ge daarmee zeggen?” “Wel wa ik ermee wil zeggen is dat ik met Sara heb gevreeën.” “Simon, amaai… Wa heeft die ervoor moeten doen?” “Sara heeft daar eigenlijk niets voor moeten doen.” “Dus ge hebt dan toch de foto van mijn ex gebruikt.” “Nee, Lieven.” “Oké, uw eigen verbeelding dan?” “Nee, ik heb met Sara geslapen en ik besefte heel goed dat het Sara was.” “Simon, hebt gij…, zonder hulpmiddelen…? Da meent ge ni?” Lieven was verbaasd, Simon met Sara. Dat was onmogelijk. “Jawel, Lieven. Ik meen da wel. En ik denk dat ik iets voor Sara voel.” “Simon, drinkt iets straffer.” Hij nam de rode wijn uit Simon zijn handen, zette die opzij en riep de ober. “2 whisky’s” zei hij tegen de ober. Het zou nog een lange avond worden… Hij kon nog steeds niet geloven dat Simon het met Sara had gedaan
Sara verhaal Audrey
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 10
De volgende morgen was Sara overgelukkig… Ze was aangekomen in Présence en zou is langsgaan bij Lut voor een tasje koffie. “Hey Lut, mag ik een koffietje?” “Ja hoor, amaai Sara, ge ziet er zo vrolijk uit!” “Is het zo duidelijk?” “Ge straalt, de liefde?” “Ja, de liefde.” Lut was blij dat alles zo goed ging tussen Arne en Sara, maar wou toch niet dat Sara gekwetst werd. “Sara, maar ge moet de mannen duidelijk maken wa ge graag hebt e. Ni alle mannen weten da. Ook Arne ni. Kom eens…” Sara ging achter de toog bij Lut staan en Lut vertelde verder. “Ge moogt u ni laten doen e. Altijd duidelijk zijn en zeggen wa ge leuk vind.” Op dat moment kwam Simon de cafetaria binnen hoorde een stuk van het gesprek. “Sara!” Zowel Lut als Sara schrokken van de stem van Simon. “Kunt gij even naar mijn kantoor komen?” Simon keerde terug naar zijn kantoor en Sara lachte nog eens naar Lut en volgde hem.
In het Simon’s kantoor zag Sara, dat Simon niet gelukkig was… Had hij dan toch spijt? Ze besloot er niet over te piekeren en af te wachten. “Sara, ik heb liever ni da ge me iemand praat over wat er in Rijsel is gebeurd.” “Simon, Lut denkt…” Simon onderbrak haar en begon al te roepen. “Niemand hoeft het te weten”. “Simon…” “Ik dacht echt da ge wa tactvoller waard.” “Maar Simon…” “Ja, maar wa, Sara?” riep Simon. Sara bleef kalm, ook al was ze geschrokken van zijn reactie. “Lut denkt da ik een relatie heb me Arne. Ze was over mij en Arne bezig.” verklaarde ze kalm. Simon, die spijt had van zijn reactie, kalmeerde ook. “Euhm… ja sorry Sara, ik had misschien eerst moeten luisteren.” “Misschien e. Ik moet verder werken.” Sara ging verder naar haar kantoortje. Zou hij dan toch spijt hebben van de nacht in Rijsel???
Julie kon er maar niet wennen aan de uren. In Florida was het nu 3 uur ’s nachts en ze lag wakker in bed. Ze moest denken aan haar gesprekken met Helena en James. Haar gesprek met Helena viel nog goed mee, maar dat van James was uitgedraaid op een ramp. Ze vroeg zich af of hij het meende dat ze het maar moesten uitvechten via de rechtbank. Dat kon niet waar zijn. Dat was niet haar bedoeling… Ze had gehoopt dat hij dan zou toestemmen om de papieren te tekenen. Blijkbaar kende ze haar man nog niet goed genoeg. Ze stapte uit haar bed, ze kon toch niet slapen. Ze ging naar de keuken iets drinken.
Ze kwam in de keuken en zag dat er licht brandde in de woonkamer. Ze stapte richting woonkamer en zag James in de zetel liggen. Hij was aan het bellen, maar toen hij Julie zag, hing hij gauw op. “Tom, I will call you later.” “Julie, can’t you sleep?” vroeg hij. “Are you blind?” was haar reactie. Soms stelde James haar toch domme vragen. “No, but I was trying to be friendly.” “You are trying to be friendly. Why don’t you sign the papers then?” Julie draaide zich om en keerde terug naar de keuken. James stond op en volgde haar. “Julie, I don’t sign the papers, because I don’t want divorce you. Can’t you see that I still love you!!” riep hij tegen Julie. “James, I’m not deaf. You don’t have to yell at me.” Julie was overstuur, ze kon bijna huilen. “Why did you cheat on me, if you love me?” was het enige dat ze nog kon uitbrengen voor ze terug naar haar kamer ging. James zag dat Julie huilde en wou haar troostte, maar hij hield zichzelf tegen om achter haar aan te lopen.
Simon’s GSM ging af. Simon zocht zijn telefoon en wanneer hij het gevonden had, zag hij dat het Julie was. Hij vroeg zich waarom zij op dit moment zou bellen. “Julie, moet jij niet bed liggen? Het is toch nacht in Florida?” De enige reactie daarop was gesnik, maar voor hij verder iets kon vragen, was de lijn al verbroken. Simon stak zijn GSM weg en ging naar de vergaderzaal, waar Helena zat te werken. Helena, die blij was om Simon te zien, keek op, maar bleef verder werken.”Schat, het spijt me van gisterenavond, maar ik ben alleen me Sara in Rijsel geweest.” begon Simon. Helena stopte met werken en stond op om naar Simon toe te stappen. “Ik geloof u wel, maar waarom lukte het gisteren dan niet?” “Misschien komt het door de stress. Zijt ge nog kwaad op mij?” Simon liet een pruillipje zien en Helena moest toegeven dat ze niet lang kwaad kon blijven op Simon. “Nee, natuurlijk niet. Ik kan toch niet lang kwaad blijven op u.” “En daarom zie ik je graag. Euhm… wat ik ook nog wou zeggen. Julie heeft mij gebeld.” “Julie? Jouw gebeld? Maar waarom belt die naar u en ni naar mij? En het is toch nacht in Florida?” Helena was bezorgd en bleef maar vragen stellen. Simon legde zijn vinger op haar mond en zei dat ze moest kalmeren. “Kalm Helena… Ik vind het ook allemaal raar, maar ik kan daar niet op antwoorden. Toen ik vroeg waarom ze belde, hoorde ik enkel iemand snikken en dan was de lijn verbroken.” “En ik die dacht dat ze blij klonk gisterenavond.” Helena voelde zich schuldig… ze zou vanavond wel is naar Julie bellen.
De volgende morgen was Sara overgelukkig… Ze was aangekomen in Présence en zou is langsgaan bij Lut voor een tasje koffie. “Hey Lut, mag ik een koffietje?” “Ja hoor, amaai Sara, ge ziet er zo vrolijk uit!” “Is het zo duidelijk?” “Ge straalt, de liefde?” “Ja, de liefde.” Lut was blij dat alles zo goed ging tussen Arne en Sara, maar wou toch niet dat Sara gekwetst werd. “Sara, maar ge moet de mannen duidelijk maken wa ge graag hebt e. Ni alle mannen weten da. Ook Arne ni. Kom eens…” Sara ging achter de toog bij Lut staan en Lut vertelde verder. “Ge moogt u ni laten doen e. Altijd duidelijk zijn en zeggen wa ge leuk vind.” Op dat moment kwam Simon de cafetaria binnen hoorde een stuk van het gesprek. “Sara!” Zowel Lut als Sara schrokken van de stem van Simon. “Kunt gij even naar mijn kantoor komen?” Simon keerde terug naar zijn kantoor en Sara lachte nog eens naar Lut en volgde hem.
In het Simon’s kantoor zag Sara, dat Simon niet gelukkig was… Had hij dan toch spijt? Ze besloot er niet over te piekeren en af te wachten. “Sara, ik heb liever ni da ge me iemand praat over wat er in Rijsel is gebeurd.” “Simon, Lut denkt…” Simon onderbrak haar en begon al te roepen. “Niemand hoeft het te weten”. “Simon…” “Ik dacht echt da ge wa tactvoller waard.” “Maar Simon…” “Ja, maar wa, Sara?” riep Simon. Sara bleef kalm, ook al was ze geschrokken van zijn reactie. “Lut denkt da ik een relatie heb me Arne. Ze was over mij en Arne bezig.” verklaarde ze kalm. Simon, die spijt had van zijn reactie, kalmeerde ook. “Euhm… ja sorry Sara, ik had misschien eerst moeten luisteren.” “Misschien e. Ik moet verder werken.” Sara ging verder naar haar kantoortje. Zou hij dan toch spijt hebben van de nacht in Rijsel???
Julie kon er maar niet wennen aan de uren. In Florida was het nu 3 uur ’s nachts en ze lag wakker in bed. Ze moest denken aan haar gesprekken met Helena en James. Haar gesprek met Helena viel nog goed mee, maar dat van James was uitgedraaid op een ramp. Ze vroeg zich af of hij het meende dat ze het maar moesten uitvechten via de rechtbank. Dat kon niet waar zijn. Dat was niet haar bedoeling… Ze had gehoopt dat hij dan zou toestemmen om de papieren te tekenen. Blijkbaar kende ze haar man nog niet goed genoeg. Ze stapte uit haar bed, ze kon toch niet slapen. Ze ging naar de keuken iets drinken.
Ze kwam in de keuken en zag dat er licht brandde in de woonkamer. Ze stapte richting woonkamer en zag James in de zetel liggen. Hij was aan het bellen, maar toen hij Julie zag, hing hij gauw op. “Tom, I will call you later.” “Julie, can’t you sleep?” vroeg hij. “Are you blind?” was haar reactie. Soms stelde James haar toch domme vragen. “No, but I was trying to be friendly.” “You are trying to be friendly. Why don’t you sign the papers then?” Julie draaide zich om en keerde terug naar de keuken. James stond op en volgde haar. “Julie, I don’t sign the papers, because I don’t want divorce you. Can’t you see that I still love you!!” riep hij tegen Julie. “James, I’m not deaf. You don’t have to yell at me.” Julie was overstuur, ze kon bijna huilen. “Why did you cheat on me, if you love me?” was het enige dat ze nog kon uitbrengen voor ze terug naar haar kamer ging. James zag dat Julie huilde en wou haar troostte, maar hij hield zichzelf tegen om achter haar aan te lopen.
Simon’s GSM ging af. Simon zocht zijn telefoon en wanneer hij het gevonden had, zag hij dat het Julie was. Hij vroeg zich waarom zij op dit moment zou bellen. “Julie, moet jij niet bed liggen? Het is toch nacht in Florida?” De enige reactie daarop was gesnik, maar voor hij verder iets kon vragen, was de lijn al verbroken. Simon stak zijn GSM weg en ging naar de vergaderzaal, waar Helena zat te werken. Helena, die blij was om Simon te zien, keek op, maar bleef verder werken.”Schat, het spijt me van gisterenavond, maar ik ben alleen me Sara in Rijsel geweest.” begon Simon. Helena stopte met werken en stond op om naar Simon toe te stappen. “Ik geloof u wel, maar waarom lukte het gisteren dan niet?” “Misschien komt het door de stress. Zijt ge nog kwaad op mij?” Simon liet een pruillipje zien en Helena moest toegeven dat ze niet lang kwaad kon blijven op Simon. “Nee, natuurlijk niet. Ik kan toch niet lang kwaad blijven op u.” “En daarom zie ik je graag. Euhm… wat ik ook nog wou zeggen. Julie heeft mij gebeld.” “Julie? Jouw gebeld? Maar waarom belt die naar u en ni naar mij? En het is toch nacht in Florida?” Helena was bezorgd en bleef maar vragen stellen. Simon legde zijn vinger op haar mond en zei dat ze moest kalmeren. “Kalm Helena… Ik vind het ook allemaal raar, maar ik kan daar niet op antwoorden. Toen ik vroeg waarom ze belde, hoorde ik enkel iemand snikken en dan was de lijn verbroken.” “En ik die dacht dat ze blij klonk gisterenavond.” Helena voelde zich schuldig… ze zou vanavond wel is naar Julie bellen.
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 11
Julie stapte de vergaderzaal binnen. “Helena, kan ik met u praten?” “Natuurlijk, Julie, zet u.” Julie ging recht tegenover Helena zitten. “Is er iets?” vroeg Helena. “Ja, er is iets…Euhm…Ik heb een affaire met Simon. Of beter gezegd…Had een affaire met Simon.” Helena bleef kalm en Julie begon zachtjes te huilen. “Helena, ik wou het niet, het overkwam mij… Ik heb het beëindigt. Sorry!!!” Helena stond recht en ging naar Julie. Ze sloeg haar arm om haar heen. “Julie, waarom vertel je me dit. Jij en Simon hebben toch al 3 maanden een relatie. Jullie zijn zelfs verloofd.”
Plotseling schrok Julie wakker… wat een droom. Ze keek naar haar klok: 12u ik zal maar is op staan zeker… Ze nam haar kamerjas en ging naar de keuken. Lynn had een lekkere lunch gemaakt, waarvan James al aan het eten was. “Good afternoon, miss Dawson. Do you want some lunch.” “Yes, Lynn, it looks great!” James bekeek Julie goed en besefte ineens waarom hij 4 jaar geleden verliefd op haar was geworden. Zo een knap lichaam… Hij kreeg het er warm van. Hij stond op en stapte op haar af. James nam haar gezicht vast en kuste haar intens. Julie wist niet wat haar overkwam. Toch duwde ze James niet weg, integendeel ze kuste gretig terug.
In Antwerpen was het ondertussen avond en Sara was nog steeds aan het werken. Haar vake en Lut gingen wat doen in de stad en dus zou ze anders toch alleen thuis zitten. Ze nam haar telefoon en toetste het nummer van Arne in. “Arne, me mij hier! Zijt ge nog in de chocola?” “Ja, Sara. Waarom?” “Ik had gedacht om is even langs te komen en te praten over Ecomoda.” “Oké, das in orde. Zijt ge er over een halfuurtje?” “Ja, das goed. Tot zo!” Ze hing op en begon haar laptop af te sluiten… Plotseling droomde ze weg over haar en Simon. Ze waren nog steeds in Rijsel… Ze lagen samen in bed toen plots op de deur werd geklopt en iemand haar naam riep. “Sara, Sara….” Sara schrok op en zag dat Simon in haar kantoor stond. “Sara, ge waard aan het dromen.” “Sorry, is er iets?” “Ja, ik heb net telefoon van mijn vader gekregen en hij vertelde me dat het binnenkort directieraad is. Hoe kon ik zo stom zijn om dat te vergeten?” “Directieraad? Ai!” “Scheelt er iets, Sara? Présence is er toch terug bovenop aan het komen.” “Dat wel, maar nog niet helemaal. We lijden nog steeds verliezen.” “Ja, dan moet ge nog 1 keer de cijfers aan passen e.” “Simon, ge weet hoe ik erover denk.” “Ja, Sara, ik weet het. Maar doe het voor mij.” Hij ging wat dichter bij haar staan. “Nog 1 keer. De allerlaatste keer.” Sara kon niet weigeren en dat wist Simon. “Oké, maar dit is de allerlaatste keer.” Simon was zo blij, dat hij haar rechttrok en heel intens kuste…
Julie werd wakker, maar niet in haar logeerkamer… Ze keek is goed rond en wist meteen waar ze was. Ze was in de kamer van James. Ze was hier al lang niet meer geweest, maar op deze manier wou ze er ook niet komen… Ze herinnerde zich wat er een paar uur eerder was gebeurd. Zij en James waren intens aan het kussen toen hij haar oppakte en haar naar zijn slaapkamer bracht. Julie deed de knopen van zijn hemd los en trok het daarna uit. Daarop volgde zijn broek. Eerst maakte ze zijn broeksriem los en daarna de broeksknop. Ondertussen had James haar kamerjas al los gemaakt en uitgedaan. Zijn broek volgde en ook het nachtkleedje van Julie lag al gauw op de grond. Ze lieten zich beide vallen op het waterbed en deden elkaars ondergoed uit… James nam heel voorzichtig bezit van Julie. Hij gaf zachtjes het tempo aan en hoorde Julie zachtjes zijn naam kreunen. James verhoogde langzaamaan het tempo en niet veel later kwamen ze beide al kreunend tot een extase.
James werd wakker en kuste haar op de mond. Ze was direct terug in het heden.
Julie stapte de vergaderzaal binnen. “Helena, kan ik met u praten?” “Natuurlijk, Julie, zet u.” Julie ging recht tegenover Helena zitten. “Is er iets?” vroeg Helena. “Ja, er is iets…Euhm…Ik heb een affaire met Simon. Of beter gezegd…Had een affaire met Simon.” Helena bleef kalm en Julie begon zachtjes te huilen. “Helena, ik wou het niet, het overkwam mij… Ik heb het beëindigt. Sorry!!!” Helena stond recht en ging naar Julie. Ze sloeg haar arm om haar heen. “Julie, waarom vertel je me dit. Jij en Simon hebben toch al 3 maanden een relatie. Jullie zijn zelfs verloofd.”
Plotseling schrok Julie wakker… wat een droom. Ze keek naar haar klok: 12u ik zal maar is op staan zeker… Ze nam haar kamerjas en ging naar de keuken. Lynn had een lekkere lunch gemaakt, waarvan James al aan het eten was. “Good afternoon, miss Dawson. Do you want some lunch.” “Yes, Lynn, it looks great!” James bekeek Julie goed en besefte ineens waarom hij 4 jaar geleden verliefd op haar was geworden. Zo een knap lichaam… Hij kreeg het er warm van. Hij stond op en stapte op haar af. James nam haar gezicht vast en kuste haar intens. Julie wist niet wat haar overkwam. Toch duwde ze James niet weg, integendeel ze kuste gretig terug.
In Antwerpen was het ondertussen avond en Sara was nog steeds aan het werken. Haar vake en Lut gingen wat doen in de stad en dus zou ze anders toch alleen thuis zitten. Ze nam haar telefoon en toetste het nummer van Arne in. “Arne, me mij hier! Zijt ge nog in de chocola?” “Ja, Sara. Waarom?” “Ik had gedacht om is even langs te komen en te praten over Ecomoda.” “Oké, das in orde. Zijt ge er over een halfuurtje?” “Ja, das goed. Tot zo!” Ze hing op en begon haar laptop af te sluiten… Plotseling droomde ze weg over haar en Simon. Ze waren nog steeds in Rijsel… Ze lagen samen in bed toen plots op de deur werd geklopt en iemand haar naam riep. “Sara, Sara….” Sara schrok op en zag dat Simon in haar kantoor stond. “Sara, ge waard aan het dromen.” “Sorry, is er iets?” “Ja, ik heb net telefoon van mijn vader gekregen en hij vertelde me dat het binnenkort directieraad is. Hoe kon ik zo stom zijn om dat te vergeten?” “Directieraad? Ai!” “Scheelt er iets, Sara? Présence is er toch terug bovenop aan het komen.” “Dat wel, maar nog niet helemaal. We lijden nog steeds verliezen.” “Ja, dan moet ge nog 1 keer de cijfers aan passen e.” “Simon, ge weet hoe ik erover denk.” “Ja, Sara, ik weet het. Maar doe het voor mij.” Hij ging wat dichter bij haar staan. “Nog 1 keer. De allerlaatste keer.” Sara kon niet weigeren en dat wist Simon. “Oké, maar dit is de allerlaatste keer.” Simon was zo blij, dat hij haar rechttrok en heel intens kuste…
Julie werd wakker, maar niet in haar logeerkamer… Ze keek is goed rond en wist meteen waar ze was. Ze was in de kamer van James. Ze was hier al lang niet meer geweest, maar op deze manier wou ze er ook niet komen… Ze herinnerde zich wat er een paar uur eerder was gebeurd. Zij en James waren intens aan het kussen toen hij haar oppakte en haar naar zijn slaapkamer bracht. Julie deed de knopen van zijn hemd los en trok het daarna uit. Daarop volgde zijn broek. Eerst maakte ze zijn broeksriem los en daarna de broeksknop. Ondertussen had James haar kamerjas al los gemaakt en uitgedaan. Zijn broek volgde en ook het nachtkleedje van Julie lag al gauw op de grond. Ze lieten zich beide vallen op het waterbed en deden elkaars ondergoed uit… James nam heel voorzichtig bezit van Julie. Hij gaf zachtjes het tempo aan en hoorde Julie zachtjes zijn naam kreunen. James verhoogde langzaamaan het tempo en niet veel later kwamen ze beide al kreunend tot een extase.
James werd wakker en kuste haar op de mond. Ze was direct terug in het heden.
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 12
Sara en Simon stonden nog steeds te kussen, maar plotseling trok Sara weg… “Sara, scheelt er iets?” “Simon, we zijn op Présence… Ik vind het riskant dat we hier staan te kussen.” “Ge hebt gelijk. Maar ja, je bent dan toch ook zo slim.” hij lachte en kuste haar nog een laatste keer. Hij ging terug naar zijn kantoor, maar voor hij de deur dichttrok hoorde hij Sara hem nog roepen. “Ja, wa is er?” vroeg hij. “Wanneer is de directie raad over een goei maand. Ge hebt nog tijd, maar langs de andere kant vliegt de tijd ook e.” “Das waar. Mag ik naar huis gaan en er morgen aan beginnen… Ik heb nog afgesproken me Arne.” “Arne? Waarom hebt ge nog me hem afgesproken?” Simon klonk misschien een beetje jaloers, maar dat kon hem niet schelen. “Om over Ecomoda te spreken. Een beetje orde op zaken stellen en Arne is misschien ook mijn beste vriend.” “Ah ja… Ga maar. Tot morgen.” Simon wou Sara nog een kus geven, maar voor hij kon reageren, stond ze al in de lift.
Julie stond onder de douche… Zij en James hadden nog uren in bed gelegen… Eigenlijk vond ze het vanmiddag wel zalig, maar het mocht niet gebeuren. Ze wou terug naar België en liefst gescheiden. Ze kon hem niet meer vertrouwen en zou dat ook nooit meer kunnen. Ze stapte uit de douche en begon haar af te drogen. Plotseling hoorde ze ‘Love is in the air’, de beltoon van haar GSM. Ze bedacht net dat ze die toch eens zou moeten veranderen, maar dat was voor later. Nu moest ze eerst opnemen. Ze sloeg haar handdoek rond haar en nam de telefoon op. “Julie Dawson.” zei ze. “Hallo Julie, het is Helena hier. Ik wou is horen hoe het met je ging.” “Hey Helena, me mij gaat alles goe. En me u?” “Da ga ook, maar waarvoor ik ook nog belde. Waarom heb je vanmorgen naar Simon gebeld?” Julie moest even nadenken voor ze wist waarover Helena het had. “Ha ja… Sorry Helena. Ik wou met iemand bellen en mits ik da ook me Simon kon, was hij mijn eerste keuze. Ik heb gewoon ni aan jouw gedacht en da spijt mij zeer.” “Het is niets, maar waarom heb je dan niets gezegd? Simon zei dat hij je hoorde huilen.” Julie had nu een probleem. Ze kon Helena moeilijk vertellen dat ze met James had geslapen en dat ze ervan genoten had. “Gewoon een moeilijk moment en eigenlijk wou ik jullie er ni me lastig vallen…” Helena hoorde aan Julie haar stem dat er iets scheelde. Ze wou alleen wat. “Julie, je weet toch dat je me alles kan vertellen.” “Da weet ik zeker. Ik kan het alleen ni via de telefoon zeggen. Ik vertel alles als ik terug ben in België.” “Is goed… En weet je al wanneer je terugkomt?” vroeg Helena voorzichtig. “Ik weet alleen da het ni voor de volgende 2 weken ga zijn… Maar Helena, als je het me ni kwalijk neemt ga ik ophangen, want ik sta te paraderen met een handdoek rond mijn lichaam.” lachte ze. “Oei… ik zal je laten. Amuseer je nog en tot de volgende.” “Tot de volgende!” beëindigde Julie de telefoon. Ze ging naar de kleerkast en trok een witte broek aan met een lichtgrijs topje… Ze bekeek zichzelf in de spiegel en zag dat het goed was… Ze ging naar haar kantoor en zou is een beetje werken. Tenslotte was ze nog steeds eigenaar van het modellenbureau…
Sara en Simon stonden nog steeds te kussen, maar plotseling trok Sara weg… “Sara, scheelt er iets?” “Simon, we zijn op Présence… Ik vind het riskant dat we hier staan te kussen.” “Ge hebt gelijk. Maar ja, je bent dan toch ook zo slim.” hij lachte en kuste haar nog een laatste keer. Hij ging terug naar zijn kantoor, maar voor hij de deur dichttrok hoorde hij Sara hem nog roepen. “Ja, wa is er?” vroeg hij. “Wanneer is de directie raad over een goei maand. Ge hebt nog tijd, maar langs de andere kant vliegt de tijd ook e.” “Das waar. Mag ik naar huis gaan en er morgen aan beginnen… Ik heb nog afgesproken me Arne.” “Arne? Waarom hebt ge nog me hem afgesproken?” Simon klonk misschien een beetje jaloers, maar dat kon hem niet schelen. “Om over Ecomoda te spreken. Een beetje orde op zaken stellen en Arne is misschien ook mijn beste vriend.” “Ah ja… Ga maar. Tot morgen.” Simon wou Sara nog een kus geven, maar voor hij kon reageren, stond ze al in de lift.
Julie stond onder de douche… Zij en James hadden nog uren in bed gelegen… Eigenlijk vond ze het vanmiddag wel zalig, maar het mocht niet gebeuren. Ze wou terug naar België en liefst gescheiden. Ze kon hem niet meer vertrouwen en zou dat ook nooit meer kunnen. Ze stapte uit de douche en begon haar af te drogen. Plotseling hoorde ze ‘Love is in the air’, de beltoon van haar GSM. Ze bedacht net dat ze die toch eens zou moeten veranderen, maar dat was voor later. Nu moest ze eerst opnemen. Ze sloeg haar handdoek rond haar en nam de telefoon op. “Julie Dawson.” zei ze. “Hallo Julie, het is Helena hier. Ik wou is horen hoe het met je ging.” “Hey Helena, me mij gaat alles goe. En me u?” “Da ga ook, maar waarvoor ik ook nog belde. Waarom heb je vanmorgen naar Simon gebeld?” Julie moest even nadenken voor ze wist waarover Helena het had. “Ha ja… Sorry Helena. Ik wou met iemand bellen en mits ik da ook me Simon kon, was hij mijn eerste keuze. Ik heb gewoon ni aan jouw gedacht en da spijt mij zeer.” “Het is niets, maar waarom heb je dan niets gezegd? Simon zei dat hij je hoorde huilen.” Julie had nu een probleem. Ze kon Helena moeilijk vertellen dat ze met James had geslapen en dat ze ervan genoten had. “Gewoon een moeilijk moment en eigenlijk wou ik jullie er ni me lastig vallen…” Helena hoorde aan Julie haar stem dat er iets scheelde. Ze wou alleen wat. “Julie, je weet toch dat je me alles kan vertellen.” “Da weet ik zeker. Ik kan het alleen ni via de telefoon zeggen. Ik vertel alles als ik terug ben in België.” “Is goed… En weet je al wanneer je terugkomt?” vroeg Helena voorzichtig. “Ik weet alleen da het ni voor de volgende 2 weken ga zijn… Maar Helena, als je het me ni kwalijk neemt ga ik ophangen, want ik sta te paraderen met een handdoek rond mijn lichaam.” lachte ze. “Oei… ik zal je laten. Amuseer je nog en tot de volgende.” “Tot de volgende!” beëindigde Julie de telefoon. Ze ging naar de kleerkast en trok een witte broek aan met een lichtgrijs topje… Ze bekeek zichzelf in de spiegel en zag dat het goed was… Ze ging naar haar kantoor en zou is een beetje werken. Tenslotte was ze nog steeds eigenaar van het modellenbureau…
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 13
Er waren een paar weken verstreken en op Présence ging alles goed. Sara was bezig met berekeningen voor het rapport. Ze zagen er beter uit dan de laatste keer, maar nog niet goed genoeg. Misschien kon ze nog een week wachten voor ze het rapport opstelde, zo moest ze minder cijfers aanpassen. Ze stond recht en klopte op de deur van Simon’s kantoor. “Binnen!” riep Simon en Sara deed de deur open. “Sara, kan ik je helpen?” “Misschien. Ik wou eigenlijk iets vragen.” zei ze. “Vraag maar.” “Het zit zo. Ik was net bezig met de cijfers te berekenen voor in het rapport. En ze zien er al wat beter uit, maar nog niet goed genoeg.” “En wat is de vraag?” vroeg Simon. “Wel misschien kan ik beter nog een weekje wachten voor ik het rapport definitief opstel. Dan moet ik misschien nog minder cijfers aanpassen.” “Denk je dat?” “Ik geloof het wel, ja, maar ben niet zeker.” “Sara, ik vertrouw op jou. Als je denkt dat je minder moet aanpassen als je nog een weekje wacht, dan doe je dat maar. Vergeet alleen niet dat over iets meer dan 2 weken de directieraad is.” zei Simon. “Neenee, daarom dat ik nog maar een week ga wachten…” Ze draaide zich om en ging terug haar kantoor binnen. Zachtjes sloot ze de deur. Zowel Sara als Simon verlangden naar elkaar, maar ze waren op Présence… Niemand mocht weten dat ze iets hadden…
In Florida ging het ook wat beter. Julie en James praatten constant over hun verleden, maar ook over de toekomst. James begon eindelijk te beseffen dat hij Julie moest loslaten. Ze was niet alleen ongelukkig met hem, maar ook in Florida. Ze wou terug naar haar geboorteland en dat begon hij eindelijk te beseffen. Ze waren aan het lunchen. Lynn had zichzelf weeral is overtroffen. Waar ze haar inspiratie bleef halen wisten ze niet, maar het was lekker en dat was het belangrijkste… “It’s delicious!” zei James en Julie beaamde dit. Ze nam haar glas wijn en dronk ervan. “Julie, I will sign the divorce papers. So can go back to Belgium. Tomorrow if you want.” Julie was verbaasd, maar James zou nog verbaasder zijn. “Thanks, for sign the papers, but I think I will stay a few weeks longer. Like holiday. What do you think?” “I think, I love it.” James en Julie lachten naar elkaar. Julie was blij dat ze eindelijk gescheiden was. Ze moest te papieren op sturen naar een rechtbank in Florida, maar er was nog iets dat ze moesten regelen. De zaak. Ze wou er uitstappen. “James, about our company. Will you take the proposal I give you a few weeks ago.” “Ok, I will pay 50% of your shares in the company. I only want to know, if you are sure that you want to sell your shares at loss?” “Yes, I’m sure.” Julie had nog geld op haar spaarrekening staan en meer had ze niet nodig. En haar loon op Présence verdiende ze ook voldoende om ervan te leven… Ze stond op en ging naar James. Ze kuste hem op de kaak en daarna op de mond. Hij kuste heel intens terug.
Britt zat met Daniël op haar appartement. Ze was dolgelukkig en liet het zien. Ze had Daniël vorige week leren kennen op de laatste show van Présence en ze waren iets gaan drinken. En een paar dagen later hadden ze al een relatie… Ook al was ze gelukkig, ze zat toch te piekeren. Alexander had haar eerder op de dag verteld, dat hij de doorlopende opdracht voor de huur van haar appartement had stopgezet. Zijn exacte woorden: “Ge hebt nu toch een lief. Vraag hem of hij het wil betalen.” Britt was er niet goed van. Het was precies of dat Alexander jaloers op haar en Daniël was.
“Daniël?” “Ja, schat.” “We kennen elkaar nog niet lang, maar we kunnen toch spreken van liefde e?” zei ze. “Britt, volgens mij is dit meer dan liefde.” “Het zit zo… Ik kan niet meer zonder u en mits da ge alle dagen bij mij zit… dacht ik dat we misschien beter konden gaan samen wonen.” “Samenwonen?” “Schrik ik je misschien af… Ik wil me ni opdringen hoor, als het te vroeg is, dan moet je het maar zeggen.” “Het is niet te vroeg… We kunnen binnenkort gaan samen.” “Ik had eigenlijk gedacht aan vanavond nog. Het zit zo… Ik zit krap bij kas en kan de huur moeilijk betalen. En alle twee huur betalen is toch belachelijk e.” “Das waar, ik blijf vannacht hier en morgen ga ik mijn spullen halen.” “ Eigenlijk dacht ik dat het misschien beter is dat ik bij jouw kan wonen.” “Bij mij… euhm… Oké is goed, maar ik moet dan eerst gaan opruimen, want het is een vrijgezellenflat e.” Hij lachte, stond recht en kuste Britt zacht op de mond. Britt stopte plots met kussen. “Je kan beter vertrekken. Ik wil zo snel mogelijk terug in je armen liggen.” “Ik ben over een paar uurtjes terug.” Hij kuste Britt en vertrok richting zijn appartement.
Er waren een paar weken verstreken en op Présence ging alles goed. Sara was bezig met berekeningen voor het rapport. Ze zagen er beter uit dan de laatste keer, maar nog niet goed genoeg. Misschien kon ze nog een week wachten voor ze het rapport opstelde, zo moest ze minder cijfers aanpassen. Ze stond recht en klopte op de deur van Simon’s kantoor. “Binnen!” riep Simon en Sara deed de deur open. “Sara, kan ik je helpen?” “Misschien. Ik wou eigenlijk iets vragen.” zei ze. “Vraag maar.” “Het zit zo. Ik was net bezig met de cijfers te berekenen voor in het rapport. En ze zien er al wat beter uit, maar nog niet goed genoeg.” “En wat is de vraag?” vroeg Simon. “Wel misschien kan ik beter nog een weekje wachten voor ik het rapport definitief opstel. Dan moet ik misschien nog minder cijfers aanpassen.” “Denk je dat?” “Ik geloof het wel, ja, maar ben niet zeker.” “Sara, ik vertrouw op jou. Als je denkt dat je minder moet aanpassen als je nog een weekje wacht, dan doe je dat maar. Vergeet alleen niet dat over iets meer dan 2 weken de directieraad is.” zei Simon. “Neenee, daarom dat ik nog maar een week ga wachten…” Ze draaide zich om en ging terug haar kantoor binnen. Zachtjes sloot ze de deur. Zowel Sara als Simon verlangden naar elkaar, maar ze waren op Présence… Niemand mocht weten dat ze iets hadden…
In Florida ging het ook wat beter. Julie en James praatten constant over hun verleden, maar ook over de toekomst. James begon eindelijk te beseffen dat hij Julie moest loslaten. Ze was niet alleen ongelukkig met hem, maar ook in Florida. Ze wou terug naar haar geboorteland en dat begon hij eindelijk te beseffen. Ze waren aan het lunchen. Lynn had zichzelf weeral is overtroffen. Waar ze haar inspiratie bleef halen wisten ze niet, maar het was lekker en dat was het belangrijkste… “It’s delicious!” zei James en Julie beaamde dit. Ze nam haar glas wijn en dronk ervan. “Julie, I will sign the divorce papers. So can go back to Belgium. Tomorrow if you want.” Julie was verbaasd, maar James zou nog verbaasder zijn. “Thanks, for sign the papers, but I think I will stay a few weeks longer. Like holiday. What do you think?” “I think, I love it.” James en Julie lachten naar elkaar. Julie was blij dat ze eindelijk gescheiden was. Ze moest te papieren op sturen naar een rechtbank in Florida, maar er was nog iets dat ze moesten regelen. De zaak. Ze wou er uitstappen. “James, about our company. Will you take the proposal I give you a few weeks ago.” “Ok, I will pay 50% of your shares in the company. I only want to know, if you are sure that you want to sell your shares at loss?” “Yes, I’m sure.” Julie had nog geld op haar spaarrekening staan en meer had ze niet nodig. En haar loon op Présence verdiende ze ook voldoende om ervan te leven… Ze stond op en ging naar James. Ze kuste hem op de kaak en daarna op de mond. Hij kuste heel intens terug.
Britt zat met Daniël op haar appartement. Ze was dolgelukkig en liet het zien. Ze had Daniël vorige week leren kennen op de laatste show van Présence en ze waren iets gaan drinken. En een paar dagen later hadden ze al een relatie… Ook al was ze gelukkig, ze zat toch te piekeren. Alexander had haar eerder op de dag verteld, dat hij de doorlopende opdracht voor de huur van haar appartement had stopgezet. Zijn exacte woorden: “Ge hebt nu toch een lief. Vraag hem of hij het wil betalen.” Britt was er niet goed van. Het was precies of dat Alexander jaloers op haar en Daniël was.
“Daniël?” “Ja, schat.” “We kennen elkaar nog niet lang, maar we kunnen toch spreken van liefde e?” zei ze. “Britt, volgens mij is dit meer dan liefde.” “Het zit zo… Ik kan niet meer zonder u en mits da ge alle dagen bij mij zit… dacht ik dat we misschien beter konden gaan samen wonen.” “Samenwonen?” “Schrik ik je misschien af… Ik wil me ni opdringen hoor, als het te vroeg is, dan moet je het maar zeggen.” “Het is niet te vroeg… We kunnen binnenkort gaan samen.” “Ik had eigenlijk gedacht aan vanavond nog. Het zit zo… Ik zit krap bij kas en kan de huur moeilijk betalen. En alle twee huur betalen is toch belachelijk e.” “Das waar, ik blijf vannacht hier en morgen ga ik mijn spullen halen.” “ Eigenlijk dacht ik dat het misschien beter is dat ik bij jouw kan wonen.” “Bij mij… euhm… Oké is goed, maar ik moet dan eerst gaan opruimen, want het is een vrijgezellenflat e.” Hij lachte, stond recht en kuste Britt zacht op de mond. Britt stopte plots met kussen. “Je kan beter vertrekken. Ik wil zo snel mogelijk terug in je armen liggen.” “Ik ben over een paar uurtjes terug.” Hij kuste Britt en vertrok richting zijn appartement.
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 14
Julie en James stonden te zoenen in hun keuken. James wou het hemdje van Julie losknopen, maar toen hield Julie hem tegen . “We better stop now!” zei ze voorzichtig. “Julie, I thought you want to make love…!” “At first, I want it, but I think it isn’t right. We are going to divorce from each other.” “Why did you kiss me on my mouth?” “I know. It was meant friendly, but it felt good. I missed your kisses. I don’t love you anymore and I think that’s important when we have sex.” James besefte dat waar was, maar had toch graag nog 1 keer geslapen met Julie. Julie had zin in buitenlucht, maar ze wou niet alleen gaan wandelen. “James, do you want to walk with me on the beach?” “Yes, why not?”
Ze deden allebei hun schoenen aan en gingen naar het strand. Daar aangekomen begonnen ze over hun verleden te praten. Hun eerste ontmoeting. Toen Julie daaraan dacht, moest ze lachen. Het was eigenlijk wel grappig. Julie en haar vriendinnen zaten op een zaterdagavond in karaokebar ‘Bonaparte’ toen ze plotseling een prachtige mannenstem een liedje van Michael Jackson zong. Ze keken op en daar stond een knappe jongeman met kort blondbruin haar. Een tijdje later ging ze drinken halen voor haar en vriendinnen. Toen ze terugkeerde met de drankjes liep de jongen die zo mooi kon zingen tegen haar. “Oh, excuse me miss. It wasn’t my intention to spill you drinks.” zei de jongeman direct. Julie haar wit hemdje zag groen van de Pisang Orange dat ze in haar handen had. “It’s fine… I will get some new drinks.” “If I can pay them. It’s my fault that your shirt is dirty.” “Thank you, but can buy one drink less. With this green mess on my shirt I can’t stay here and I have to go home.” legde ze uit. Toen ze die herinnering ophaalde lagen ze allebei te lachen. Ze hadden zich ondertussen in het zand gezet en keken richting oceaan. Julie vroeg zich af wat er aan de overkant van die oceaan aan het gebeuren was.
In Antwerpen, waar een nieuwe dag begonnen was, kwam Vivianne aan. Het model ging naar de desk van Britt, die aan het bellen was. “Voice-mail.” zei ze. “Daniël dit is misschien de 20ste keer da ik je bel, maar as je het lef ni hebt om op te nemen en mij te zeggen da ge koudwatervrees hebt, moet ge van mijn part ni meer af te komen…” riep ze. “Excuseer, is Simon van Wijck aanwezig?” vroeg Vivianne voorzichtig. Britt keek op en zag het model staan. “Ja, hij is er. Moet ik je aanmelden.” zei ze erg onvriendelijk. “Nee, da hoeft ni. Ik weet de weg wel.” Terwijl ze dat zei, had Vivianne al op de deur van het kantoor van Simon geklopt. “Binnen!” riep Simon. Vivianne kwam zijn kantoor binnen en Simon stond recht om haar 3 kussen te geven. “Vivianne, en waarmee kan ik je plezieren?” vroeg hij. “Me niets, ik kwam gewoon nog is langs om goeiedag te zeggen.” “Zet u,” Simon wees naar de zeteltjes in zijn kantoor. “En alles goe?” “Ja ze, ik zien jouw e.” Er werd geklopt en Sara kwam binnen. Die zag Vivianne en Simon heel close zitten en was jaloers… “Simon, zou je eens willen komen kijken naar een document op mijne computer?” “Later Sara, ik ben nog even bezig.” Sara keerde terug naar haar kantoor. Ze vroeg zich af, hadden hij en Vivianne iets met elkaar… Ze kon het niet laten en ging terug naar Simon’s kantoor. “Het is eigenlijk dringend.” zei ze. “Sara, ik ben bezig. Ge hebt toch een beetje geduld, hoop ik.” Simon werd al wat kwader, maar bleef kalm. Snapte Sara dan niet dat hij een beetje privacy wou.
Hij ging verder met Vivianne. Hij nam haar hand en kuste die. En dan kwam Sara voor de derde keer binnen en nog voor ze iets kon zeggen, hield hij haar tegen. “Ja, ik kom straks naar die documenten bekijken, maar maakt nu da ge onder mijn ogen uit zijt, want ik ben mij echt aan het kwaad maken.” riep hij kwaad. Sara kon zich niet meer houden en liep haar kantoor in, waar ze haar tranen de vrije loop liet. Simon had al vaker tegen haar geroepen, maar dit was de druppel die de emmer deed overlopen. Ze nam haar jas, groene muts en handtas. Ze deed de deur naar Simon’s kantoor terug open en liep door. Simon riep iets, maar ze hoorde niet wat. Ze wou het niet weten. Sara was van plan om is naar haar goede vriend Arne te gaan.
Op het strand in Florida zaten James en Julie nog altijd bij te praten… Het was nacht, maar daar trokken ze zich niets van aan. Ze zaten nog altijd bij hun eerste ontmoeting in de karaoke. Nadat James de drankjes van haar vriendinnen had betaald, vroeg hij haar of ze gezelschap wou hebben op weg naar haar kot. Ze stemde toe en onderweg leerden ze elkaar beter kennen. Zo vertelde ze hoe ze heette en wat ze deden. James studeerde voor een jaar in België. Zij vertelde hem dat ze aan de unief zat en dat ze in haar laatste jaar zat en dat ze misschien van plan was om een sabbatjaar in te lassen. “Why don’t you to my house in Florida…?” vroeg hij haar toen. Zo is ze in Amerika beland. Ze waren zo verliefd dat ze een half jaar later al trouwden… Julie’s leven kon toen niet meer stuk… Haar ouders waren niet gelukkig dat ze trouwden, maar zijn wel naar haar huwelijk gekomen. Tot dan het gelukkige deel van haar leven…
Julie en James stonden te zoenen in hun keuken. James wou het hemdje van Julie losknopen, maar toen hield Julie hem tegen . “We better stop now!” zei ze voorzichtig. “Julie, I thought you want to make love…!” “At first, I want it, but I think it isn’t right. We are going to divorce from each other.” “Why did you kiss me on my mouth?” “I know. It was meant friendly, but it felt good. I missed your kisses. I don’t love you anymore and I think that’s important when we have sex.” James besefte dat waar was, maar had toch graag nog 1 keer geslapen met Julie. Julie had zin in buitenlucht, maar ze wou niet alleen gaan wandelen. “James, do you want to walk with me on the beach?” “Yes, why not?”
Ze deden allebei hun schoenen aan en gingen naar het strand. Daar aangekomen begonnen ze over hun verleden te praten. Hun eerste ontmoeting. Toen Julie daaraan dacht, moest ze lachen. Het was eigenlijk wel grappig. Julie en haar vriendinnen zaten op een zaterdagavond in karaokebar ‘Bonaparte’ toen ze plotseling een prachtige mannenstem een liedje van Michael Jackson zong. Ze keken op en daar stond een knappe jongeman met kort blondbruin haar. Een tijdje later ging ze drinken halen voor haar en vriendinnen. Toen ze terugkeerde met de drankjes liep de jongen die zo mooi kon zingen tegen haar. “Oh, excuse me miss. It wasn’t my intention to spill you drinks.” zei de jongeman direct. Julie haar wit hemdje zag groen van de Pisang Orange dat ze in haar handen had. “It’s fine… I will get some new drinks.” “If I can pay them. It’s my fault that your shirt is dirty.” “Thank you, but can buy one drink less. With this green mess on my shirt I can’t stay here and I have to go home.” legde ze uit. Toen ze die herinnering ophaalde lagen ze allebei te lachen. Ze hadden zich ondertussen in het zand gezet en keken richting oceaan. Julie vroeg zich af wat er aan de overkant van die oceaan aan het gebeuren was.
In Antwerpen, waar een nieuwe dag begonnen was, kwam Vivianne aan. Het model ging naar de desk van Britt, die aan het bellen was. “Voice-mail.” zei ze. “Daniël dit is misschien de 20ste keer da ik je bel, maar as je het lef ni hebt om op te nemen en mij te zeggen da ge koudwatervrees hebt, moet ge van mijn part ni meer af te komen…” riep ze. “Excuseer, is Simon van Wijck aanwezig?” vroeg Vivianne voorzichtig. Britt keek op en zag het model staan. “Ja, hij is er. Moet ik je aanmelden.” zei ze erg onvriendelijk. “Nee, da hoeft ni. Ik weet de weg wel.” Terwijl ze dat zei, had Vivianne al op de deur van het kantoor van Simon geklopt. “Binnen!” riep Simon. Vivianne kwam zijn kantoor binnen en Simon stond recht om haar 3 kussen te geven. “Vivianne, en waarmee kan ik je plezieren?” vroeg hij. “Me niets, ik kwam gewoon nog is langs om goeiedag te zeggen.” “Zet u,” Simon wees naar de zeteltjes in zijn kantoor. “En alles goe?” “Ja ze, ik zien jouw e.” Er werd geklopt en Sara kwam binnen. Die zag Vivianne en Simon heel close zitten en was jaloers… “Simon, zou je eens willen komen kijken naar een document op mijne computer?” “Later Sara, ik ben nog even bezig.” Sara keerde terug naar haar kantoor. Ze vroeg zich af, hadden hij en Vivianne iets met elkaar… Ze kon het niet laten en ging terug naar Simon’s kantoor. “Het is eigenlijk dringend.” zei ze. “Sara, ik ben bezig. Ge hebt toch een beetje geduld, hoop ik.” Simon werd al wat kwader, maar bleef kalm. Snapte Sara dan niet dat hij een beetje privacy wou.
Hij ging verder met Vivianne. Hij nam haar hand en kuste die. En dan kwam Sara voor de derde keer binnen en nog voor ze iets kon zeggen, hield hij haar tegen. “Ja, ik kom straks naar die documenten bekijken, maar maakt nu da ge onder mijn ogen uit zijt, want ik ben mij echt aan het kwaad maken.” riep hij kwaad. Sara kon zich niet meer houden en liep haar kantoor in, waar ze haar tranen de vrije loop liet. Simon had al vaker tegen haar geroepen, maar dit was de druppel die de emmer deed overlopen. Ze nam haar jas, groene muts en handtas. Ze deed de deur naar Simon’s kantoor terug open en liep door. Simon riep iets, maar ze hoorde niet wat. Ze wou het niet weten. Sara was van plan om is naar haar goede vriend Arne te gaan.
Op het strand in Florida zaten James en Julie nog altijd bij te praten… Het was nacht, maar daar trokken ze zich niets van aan. Ze zaten nog altijd bij hun eerste ontmoeting in de karaoke. Nadat James de drankjes van haar vriendinnen had betaald, vroeg hij haar of ze gezelschap wou hebben op weg naar haar kot. Ze stemde toe en onderweg leerden ze elkaar beter kennen. Zo vertelde ze hoe ze heette en wat ze deden. James studeerde voor een jaar in België. Zij vertelde hem dat ze aan de unief zat en dat ze in haar laatste jaar zat en dat ze misschien van plan was om een sabbatjaar in te lassen. “Why don’t you to my house in Florida…?” vroeg hij haar toen. Zo is ze in Amerika beland. Ze waren zo verliefd dat ze een half jaar later al trouwden… Julie’s leven kon toen niet meer stuk… Haar ouders waren niet gelukkig dat ze trouwden, maar zijn wel naar haar huwelijk gekomen. Tot dan het gelukkige deel van haar leven…
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 15
Sara zat op de bus naar huis… het was nog vroeg, dus besloot ze om even langs het appartement van Julie te gaan. Ze had het beloofd om af en toe is te gaan kijken. Ze was juist gearriveerd en opende de deur van Julie’s appartement. Eigenlijk was het een loft. Ze had een kantoortje, een gigantische keuken, dat vond Sara toch. De slaapkamer was ook niet echt klein en van de logeerkamer kon men er beter twee maken. In de badkamer was er zowel een bad, als een douche…Sara besloot om even de planten water te geven en dan wat naar tv kijken… Toen ze de planten in Julie’s kantoor planten water aan het geven, zag ze plotseling een foto staan… Het was de huwelijksfoto van Julie en James waarop haar tante en nonkel ook nog opstonden… Het was de laatste foto van hen samen. Drie maanden later verloren Julie en Filip hun ouders in een auto-ongeval. Sara’s tante was op slag dood, maar haar nonkel overleed pas in het ziekenhuis. Julie was toen voor een maand overgevlogen naar Antwerpen, maar miste James zo hard dat ze niet kon en wou blijven.
Sara herinnerde dat jaar nog heel goed, het was haar 1ste jaar aan de unief…
Ze ging de foto’s verder bekijken en vond het 1 van haar en Julie… Die foto was in hetzelfde jaar genomen. Sara verschoot er van dat Julie die foto in haar kantoor had gehangen… Julie met een lelijke op de foto is toch geen goede reclame… en ze liep verder en schrok van een foto die ze dan zag………
Julie en James besloten om terug te keren naar hun villa. Ze gingen nog iets drinken en keerden dan elk naar hun eigen kamer.
Toen Julie op haar kamer kwam, nam ze gauw een douche. Toen ze uit de douche kwam, deed ze haar nachtkleedje aan en ging ze op haar bed liggen. Het hele gesprek met James deed haar beseffen, dat ze in België verkeerd bezig was. Ze zette haar vriendschap met Helena op het spel, door haar affaire met Simon. Ze had met James over haar dromen van de laatste tijd gehad. Ze vertelde hem dat ze Helena de waarheid wou vertellen, maar James vond dat niet zo’n goed idee. Zijn exacte woorden waren: “If you want to keep your friendship, you should break you relationship with Simon.” Julie wist dat hij gelijk had. Zij en Simon mochten niet meer met elkaar naar bed, maar hun vriendschap dan. Was die niet even belangrijk? Als ze terug in België aan kwam, ging ze de relatie met Simon breken. Toch ging ze ook proberen hun vriendschap te redden. Met die gedachten viel ze in een diepe slaap en voor het eerst sinds ze in Florida was, droomde ze niet over haar en Helena………
Het was ondertussen namiddag in Antwerpen en Sara was al langs de Chocolat geweest. Arne had gezien dat er iets scheelde, maar had niets gezegd. Arne wist dat Sara hem wel is alles zou vertellen. Sara had tegen Arne gezegd dat ze is langs de tentoonstelling van de fotograaf van Présence. En nu was Sara op die tentoonstelling. Ze zou niet aan Simon denken, maar echt lukte dat niet. Iedere man was ze aan het vergelijken met haar. “Hey Sara!” riep een bekende stem… Ze werd uit haar gedachten gerukt en ze keek om. “Lut,” zei ze, “Komt ge ook naar de tentoonstelling kijken.” “Ja, ik doe da graag. Zeg, maar ik las op dit foldertje dat het de fotograaf van Présence is.” “Ja. Zeg is ons vake er ni bij?” “Nee, hij zei da hij da ni graag doe.” “Das waar.” bevestigde Sara. “Kijk, daar is Simon.” zei Lut en ineens zag Sara hem ook. “Sara, kom is even mee.” zei Simon en hij trok haar weg van Lut… “Simon, laat me los. Ge moet zo agressief doen.” “Ik doe ni agressief, ik wil mij alleen maar verontschuldigen.” “Simon, ik ken u verleden me modellen e.” zei Sara droog. “Sara, we kunnen ergens persoonlijk praten. Het spijt me echt van Vivianne.” “En Lut dan?” “Zeg haar da ge nog wa moet doen voor mij.” “Als ik naar mijn verstand luister zegt da nee.” “Gij zou beter is naar u hart luister.” zei Simon en hij ging richting uitgang, maar daar bleef hij staan en keek hij Sara een laatste keer aan. Hij kon het niet verdragen dat ze nee zei en ging terug naar haar toe… “Komaan Sara, laten we ergens privé gaan praten.” Plotseling ging zijn GSM af, het was Helena en nam hij op. “Dag Helena.” “Simon, waar zijt gij?” “Ik ben op Présence nog zaken aan het regelen me Sara.” “Hoe Sara, maar die is vertrokken op Présence. Da weet gij toch ook.” Simon draaide zich om en ging naar enkele foto’s zien, tot hij plotseling iemand bekend op de foto zag staan. “Gij zijt hier blijkbaar ook.” antwoordde Simon. “Heuh, Simon waar hebt gij het over.” “Ik heb het over het feit dat op de tentoonstelling naaktfoto’s van jouw hangen.” “Simon, maar…,” nog voor Helena de zin afmaakte, werd ze kwaad. “Ziet ge wel da ge liegt, ge zei da ge op Présence waart.” “Ik liegen. Helena gij hebt verdorie naaktfoto’s door uw ex laten nemen.” Simon hing op en keek naar een grote naaktfoto van Helena toen Sara hem uit zijn gedachten trok. “Ik heb tegen Lut gezegd da we nog wa zaken moesten regelen. We kunnen vertrekken.” Simon vertrok en plots zag Sara ook de grote naaktfoto van Helena……
Sara zat op de bus naar huis… het was nog vroeg, dus besloot ze om even langs het appartement van Julie te gaan. Ze had het beloofd om af en toe is te gaan kijken. Ze was juist gearriveerd en opende de deur van Julie’s appartement. Eigenlijk was het een loft. Ze had een kantoortje, een gigantische keuken, dat vond Sara toch. De slaapkamer was ook niet echt klein en van de logeerkamer kon men er beter twee maken. In de badkamer was er zowel een bad, als een douche…Sara besloot om even de planten water te geven en dan wat naar tv kijken… Toen ze de planten in Julie’s kantoor planten water aan het geven, zag ze plotseling een foto staan… Het was de huwelijksfoto van Julie en James waarop haar tante en nonkel ook nog opstonden… Het was de laatste foto van hen samen. Drie maanden later verloren Julie en Filip hun ouders in een auto-ongeval. Sara’s tante was op slag dood, maar haar nonkel overleed pas in het ziekenhuis. Julie was toen voor een maand overgevlogen naar Antwerpen, maar miste James zo hard dat ze niet kon en wou blijven.
Sara herinnerde dat jaar nog heel goed, het was haar 1ste jaar aan de unief…
Ze ging de foto’s verder bekijken en vond het 1 van haar en Julie… Die foto was in hetzelfde jaar genomen. Sara verschoot er van dat Julie die foto in haar kantoor had gehangen… Julie met een lelijke op de foto is toch geen goede reclame… en ze liep verder en schrok van een foto die ze dan zag………
Julie en James besloten om terug te keren naar hun villa. Ze gingen nog iets drinken en keerden dan elk naar hun eigen kamer.
Toen Julie op haar kamer kwam, nam ze gauw een douche. Toen ze uit de douche kwam, deed ze haar nachtkleedje aan en ging ze op haar bed liggen. Het hele gesprek met James deed haar beseffen, dat ze in België verkeerd bezig was. Ze zette haar vriendschap met Helena op het spel, door haar affaire met Simon. Ze had met James over haar dromen van de laatste tijd gehad. Ze vertelde hem dat ze Helena de waarheid wou vertellen, maar James vond dat niet zo’n goed idee. Zijn exacte woorden waren: “If you want to keep your friendship, you should break you relationship with Simon.” Julie wist dat hij gelijk had. Zij en Simon mochten niet meer met elkaar naar bed, maar hun vriendschap dan. Was die niet even belangrijk? Als ze terug in België aan kwam, ging ze de relatie met Simon breken. Toch ging ze ook proberen hun vriendschap te redden. Met die gedachten viel ze in een diepe slaap en voor het eerst sinds ze in Florida was, droomde ze niet over haar en Helena………
Het was ondertussen namiddag in Antwerpen en Sara was al langs de Chocolat geweest. Arne had gezien dat er iets scheelde, maar had niets gezegd. Arne wist dat Sara hem wel is alles zou vertellen. Sara had tegen Arne gezegd dat ze is langs de tentoonstelling van de fotograaf van Présence. En nu was Sara op die tentoonstelling. Ze zou niet aan Simon denken, maar echt lukte dat niet. Iedere man was ze aan het vergelijken met haar. “Hey Sara!” riep een bekende stem… Ze werd uit haar gedachten gerukt en ze keek om. “Lut,” zei ze, “Komt ge ook naar de tentoonstelling kijken.” “Ja, ik doe da graag. Zeg, maar ik las op dit foldertje dat het de fotograaf van Présence is.” “Ja. Zeg is ons vake er ni bij?” “Nee, hij zei da hij da ni graag doe.” “Das waar.” bevestigde Sara. “Kijk, daar is Simon.” zei Lut en ineens zag Sara hem ook. “Sara, kom is even mee.” zei Simon en hij trok haar weg van Lut… “Simon, laat me los. Ge moet zo agressief doen.” “Ik doe ni agressief, ik wil mij alleen maar verontschuldigen.” “Simon, ik ken u verleden me modellen e.” zei Sara droog. “Sara, we kunnen ergens persoonlijk praten. Het spijt me echt van Vivianne.” “En Lut dan?” “Zeg haar da ge nog wa moet doen voor mij.” “Als ik naar mijn verstand luister zegt da nee.” “Gij zou beter is naar u hart luister.” zei Simon en hij ging richting uitgang, maar daar bleef hij staan en keek hij Sara een laatste keer aan. Hij kon het niet verdragen dat ze nee zei en ging terug naar haar toe… “Komaan Sara, laten we ergens privé gaan praten.” Plotseling ging zijn GSM af, het was Helena en nam hij op. “Dag Helena.” “Simon, waar zijt gij?” “Ik ben op Présence nog zaken aan het regelen me Sara.” “Hoe Sara, maar die is vertrokken op Présence. Da weet gij toch ook.” Simon draaide zich om en ging naar enkele foto’s zien, tot hij plotseling iemand bekend op de foto zag staan. “Gij zijt hier blijkbaar ook.” antwoordde Simon. “Heuh, Simon waar hebt gij het over.” “Ik heb het over het feit dat op de tentoonstelling naaktfoto’s van jouw hangen.” “Simon, maar…,” nog voor Helena de zin afmaakte, werd ze kwaad. “Ziet ge wel da ge liegt, ge zei da ge op Présence waart.” “Ik liegen. Helena gij hebt verdorie naaktfoto’s door uw ex laten nemen.” Simon hing op en keek naar een grote naaktfoto van Helena toen Sara hem uit zijn gedachten trok. “Ik heb tegen Lut gezegd da we nog wa zaken moesten regelen. We kunnen vertrekken.” Simon vertrok en plots zag Sara ook de grote naaktfoto van Helena……
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 16
Simon en Sara kwamen aan in het appartement van Lieven. Simon deed zijn jas en sjaal uit en pakte de wijn en 2 wijnglazen… Sara was naar een playboy van Lieven aan het kijken en trok een raar gezicht.
Ze draaide zich om en keek Simon aan. Eigenlijk zag hij er toch wel goed uit. “Waarom Lieven’s appartement en ni da van u?” vroeg ze voorzichtig. Simon keek Sara aan alsof ze een domme vraag stelde. Sara had dit door. “Helena heeft de sleutel van uw appartement.” “En ni die van Lieven.” “Nee, maar Lieven wel en die kan elk moment binnenkomen.” “Lieven zit in Rijsel en hij heeft zijn sleutel aan mij gegeven.” “Om wa te doen. Plantjes water geven?” Simon moest lachen…”Nee, om te doen en laten waar we zin in hebben.” “Hoe weet Lieven dan wel iets van ons.” “Nee, allez een beetje… Zeg maar komt ge zitten of blijft ge daar staan me jouw jas aan en je muts op je hoofd?” Sara trok haar muts van haar hoofd en gooide die naar Simon. “Komaan Sara,… kom er bij zitten.” Sara liep naar de zetel en ging naast Simon zitten. “Kunt ge het me vergeven van Vivianne?” vroeg Simon haar. “Moeilijk,” was Sara’s antwoord. “Maar uw verloving me Helena is nog moeilijker. Da vreet echt aan mij.” “Das moeilijk, maar ni onmogelijk. Allez.” Simon probeerde het rugzakje van Sara uit de doen en daarna haar jas. Sara deed haar sjaal uit. Simon kuste in Sara’s oor en die begon onmiddellijk te giechelen. “Wa?” vroeg Simon. “Da kietelt.” “Ha…” Simon kuste haar op de mond. “Kietelt da?” zei hij en hij begon haar nog meer te kietelen. Sara begon te lachen en zich te verdedigen. Ze deed haar handen voor haar gezicht, maar Simon trok die weg en kuste haar op de mond.
Een tijdje later lag Simon in de zetel en was Sara zijn buik aan het kussen. “Ik zie u graag. Ge kunt ni geloven hoe? Ik zie u ongelofelijk graag.” zei Sara. “Das goe, e.” “Das ni goe. Ik ben bang da ik u ga verliezen.” “Ge moet ni bang zijn. Ik zie u graag.” zei Simon. Sara kuste Simon zacht op zijn mond en deed dan zenuwachtig de riem en knoop van Simon’s broek los. Simon ging recht zitten en kuste Sara op haar mond, maar Sara duwde hem terug op zijn rug. Daardoor vielen ze samen op de grond………
In Florida werd het stilaan ochtend, maar het was nog stil ten huize Dawson’s. Zowel James als Julie lagen nog te slapen. De nachtelijke strandwandeling was uitgelopen en het was 3u geworden.
De stilte bleef helaas niet duren, in de slaapkamer ging de GSM van Julie af. Al slapend nam ze haar GSM op. “Hallo?” “Julie? Ik heb u toch ni wakker gebeld?” zei Helena aan de andere kant. “Eigenlijk wel, maar het is ni erg… Waarom belt ge?” vroeg Julie slaperig. “Om te horen hoe het me je gaat?” “Cava, cava… James heeft besloten om de papieren te tekenen en mijn aandelen over te kopen.” “Ha das goed, dan kan ik je snel thuis verwachten.” “Nee, eigenlijk ni. Ik blijf nog zeker een paar weken.” “Hoe? Je kwam toch direct naar huis, als alles in orde was?” “Helena, ik weet da ik da gezegd heb… maar ik heb besloten om gewoon nog wa vakantie te nemen… Het is hier goed weer en trouwens heb ik nog een dienstmeid, die supergoed kan koken. Wanneer ik in België terug ben, moet ik zelf koken en je weet hoe goe ik kan koken e.” Julie moest lachen met haar laatste zin en ze hoorde aan de andere kant van de lijn Helena ook lachen. “Das waar. Uw kookkunsten zijn ni echt denderend. Maar goed, ik kan je ni verplichten terug naar huis te komen e. Ik moet wel zeggen da ik je gesprekken mis.” “Helena, ik ben toch ni je enige vriendin e. Britt is er ook nog.” “Britt, ja, maar das ni hetzelfde… Britt en ik das een andere golflengte dan als ik me je babbel. Ik ga je laten dan kan je nog wa slapen. Tot over 2 weken……” “Tot binnen 2 weken.” zei Julie. Julie was eigenlijk blij dat ze Helena nog is gehoord had. Nu was ze ervan overtuigd dat de relatie met Simon moest beëindigen. Helena is gelukkig en da is voor haar het belangrijkste. Julie stapte uit bed, want ze kon toch ni meer slapen. Ze nam haar kamerjas en ging naar beneden om te ontbijten.
Sara kwam naar beneden, waar Simon haar stond op te wachten. Ze liep op hem af en knuffelde hem. “Ge straalt.” zei Simon. “Door u.” Sara ging naar de zetel en zette zich neer. “Voor u. Ik vond het…… mooi” “Mooi?” Simon was ondertussen ook al in de zetel gaan zitten. “Ja, gebruikt gij da woord ni?” “Ni als het over vrijen gaat. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Ik vond het ook mooi.” Hij nam zijn glas wijn en dronk ervan. “Ik vroeg mij eigenlijk af. Gij weet alles over mijn liefdesleven.” zei Simon. “Over Helena en al je modellen. Das ni erg.” “Ja, maar das ni wa ik bedoel. Ik bedoelde da ik eigenlijk niets weet over da van u. Behalve da ik ni je eerste ben.” Sara begon zich ongemakkelijk te voelen…… Simon kroop wat dichterbij. “Mag ik het ni weten.” en hij kietelde Sara. “Jawel, euhm… Het was in mijn eerste jaar op de unief. 1 keer.” “Hoe was het?” Sara werd stil en Simon wachtte even. “Oké, je hoeft mij ni te vertellen. Het zijn mijn zakens ni.” “Jawel, maar het is gewoon moeilijk, wanneer ik er aan denk.” Sara stond op en ging naar het tafeltje waar haar glas wijn stond. Ze nam het glas en dronk een grote slok. “Er zat in mijn eerste jaar…… een heel knappe jongen. Die heeft mij verleid……… Ik wist ni wa ik ervan moest denken,…… maar ik werd dus smoorverliefd op hem.” Sara was beginnen huilen. “Nadat……Nadat we het gedaan hadden…… zei…zei hij… dat het… het……voor een weddenschap was……een studentendoop……” Sara was iets harder gaan huilen en Simon was dichter bij haar komen zitten. Sara vertelde verder: “Hij vertelde da hij het kortste strootje had getrokken en da hij met die lelijke naar bed moest.” “Da meende ni!” “Hij had het gefilmd om aan zijn vrienden te laten zien. Ik heb toen gezegd da ik nooit NOOIT meer verliefd zou worden.” Ze nam een zakdoek uit haar rugzakje en begon nog wat harder te snikken. Simon nam haar vast en kuste haar zachtjes. “Ik ga je nooit kwetsen, geloof mij. Nooit” “Nooit?” vroeg Sara.
Simon en Sara kwamen aan in het appartement van Lieven. Simon deed zijn jas en sjaal uit en pakte de wijn en 2 wijnglazen… Sara was naar een playboy van Lieven aan het kijken en trok een raar gezicht.
Ze draaide zich om en keek Simon aan. Eigenlijk zag hij er toch wel goed uit. “Waarom Lieven’s appartement en ni da van u?” vroeg ze voorzichtig. Simon keek Sara aan alsof ze een domme vraag stelde. Sara had dit door. “Helena heeft de sleutel van uw appartement.” “En ni die van Lieven.” “Nee, maar Lieven wel en die kan elk moment binnenkomen.” “Lieven zit in Rijsel en hij heeft zijn sleutel aan mij gegeven.” “Om wa te doen. Plantjes water geven?” Simon moest lachen…”Nee, om te doen en laten waar we zin in hebben.” “Hoe weet Lieven dan wel iets van ons.” “Nee, allez een beetje… Zeg maar komt ge zitten of blijft ge daar staan me jouw jas aan en je muts op je hoofd?” Sara trok haar muts van haar hoofd en gooide die naar Simon. “Komaan Sara,… kom er bij zitten.” Sara liep naar de zetel en ging naast Simon zitten. “Kunt ge het me vergeven van Vivianne?” vroeg Simon haar. “Moeilijk,” was Sara’s antwoord. “Maar uw verloving me Helena is nog moeilijker. Da vreet echt aan mij.” “Das moeilijk, maar ni onmogelijk. Allez.” Simon probeerde het rugzakje van Sara uit de doen en daarna haar jas. Sara deed haar sjaal uit. Simon kuste in Sara’s oor en die begon onmiddellijk te giechelen. “Wa?” vroeg Simon. “Da kietelt.” “Ha…” Simon kuste haar op de mond. “Kietelt da?” zei hij en hij begon haar nog meer te kietelen. Sara begon te lachen en zich te verdedigen. Ze deed haar handen voor haar gezicht, maar Simon trok die weg en kuste haar op de mond.
Een tijdje later lag Simon in de zetel en was Sara zijn buik aan het kussen. “Ik zie u graag. Ge kunt ni geloven hoe? Ik zie u ongelofelijk graag.” zei Sara. “Das goe, e.” “Das ni goe. Ik ben bang da ik u ga verliezen.” “Ge moet ni bang zijn. Ik zie u graag.” zei Simon. Sara kuste Simon zacht op zijn mond en deed dan zenuwachtig de riem en knoop van Simon’s broek los. Simon ging recht zitten en kuste Sara op haar mond, maar Sara duwde hem terug op zijn rug. Daardoor vielen ze samen op de grond………
In Florida werd het stilaan ochtend, maar het was nog stil ten huize Dawson’s. Zowel James als Julie lagen nog te slapen. De nachtelijke strandwandeling was uitgelopen en het was 3u geworden.
De stilte bleef helaas niet duren, in de slaapkamer ging de GSM van Julie af. Al slapend nam ze haar GSM op. “Hallo?” “Julie? Ik heb u toch ni wakker gebeld?” zei Helena aan de andere kant. “Eigenlijk wel, maar het is ni erg… Waarom belt ge?” vroeg Julie slaperig. “Om te horen hoe het me je gaat?” “Cava, cava… James heeft besloten om de papieren te tekenen en mijn aandelen over te kopen.” “Ha das goed, dan kan ik je snel thuis verwachten.” “Nee, eigenlijk ni. Ik blijf nog zeker een paar weken.” “Hoe? Je kwam toch direct naar huis, als alles in orde was?” “Helena, ik weet da ik da gezegd heb… maar ik heb besloten om gewoon nog wa vakantie te nemen… Het is hier goed weer en trouwens heb ik nog een dienstmeid, die supergoed kan koken. Wanneer ik in België terug ben, moet ik zelf koken en je weet hoe goe ik kan koken e.” Julie moest lachen met haar laatste zin en ze hoorde aan de andere kant van de lijn Helena ook lachen. “Das waar. Uw kookkunsten zijn ni echt denderend. Maar goed, ik kan je ni verplichten terug naar huis te komen e. Ik moet wel zeggen da ik je gesprekken mis.” “Helena, ik ben toch ni je enige vriendin e. Britt is er ook nog.” “Britt, ja, maar das ni hetzelfde… Britt en ik das een andere golflengte dan als ik me je babbel. Ik ga je laten dan kan je nog wa slapen. Tot over 2 weken……” “Tot binnen 2 weken.” zei Julie. Julie was eigenlijk blij dat ze Helena nog is gehoord had. Nu was ze ervan overtuigd dat de relatie met Simon moest beëindigen. Helena is gelukkig en da is voor haar het belangrijkste. Julie stapte uit bed, want ze kon toch ni meer slapen. Ze nam haar kamerjas en ging naar beneden om te ontbijten.
Sara kwam naar beneden, waar Simon haar stond op te wachten. Ze liep op hem af en knuffelde hem. “Ge straalt.” zei Simon. “Door u.” Sara ging naar de zetel en zette zich neer. “Voor u. Ik vond het…… mooi” “Mooi?” Simon was ondertussen ook al in de zetel gaan zitten. “Ja, gebruikt gij da woord ni?” “Ni als het over vrijen gaat. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Ik vond het ook mooi.” Hij nam zijn glas wijn en dronk ervan. “Ik vroeg mij eigenlijk af. Gij weet alles over mijn liefdesleven.” zei Simon. “Over Helena en al je modellen. Das ni erg.” “Ja, maar das ni wa ik bedoel. Ik bedoelde da ik eigenlijk niets weet over da van u. Behalve da ik ni je eerste ben.” Sara begon zich ongemakkelijk te voelen…… Simon kroop wat dichterbij. “Mag ik het ni weten.” en hij kietelde Sara. “Jawel, euhm… Het was in mijn eerste jaar op de unief. 1 keer.” “Hoe was het?” Sara werd stil en Simon wachtte even. “Oké, je hoeft mij ni te vertellen. Het zijn mijn zakens ni.” “Jawel, maar het is gewoon moeilijk, wanneer ik er aan denk.” Sara stond op en ging naar het tafeltje waar haar glas wijn stond. Ze nam het glas en dronk een grote slok. “Er zat in mijn eerste jaar…… een heel knappe jongen. Die heeft mij verleid……… Ik wist ni wa ik ervan moest denken,…… maar ik werd dus smoorverliefd op hem.” Sara was beginnen huilen. “Nadat……Nadat we het gedaan hadden…… zei…zei hij… dat het… het……voor een weddenschap was……een studentendoop……” Sara was iets harder gaan huilen en Simon was dichter bij haar komen zitten. Sara vertelde verder: “Hij vertelde da hij het kortste strootje had getrokken en da hij met die lelijke naar bed moest.” “Da meende ni!” “Hij had het gefilmd om aan zijn vrienden te laten zien. Ik heb toen gezegd da ik nooit NOOIT meer verliefd zou worden.” Ze nam een zakdoek uit haar rugzakje en begon nog wat harder te snikken. Simon nam haar vast en kuste haar zachtjes. “Ik ga je nooit kwetsen, geloof mij. Nooit” “Nooit?” vroeg Sara.
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 17
De volgende morgen kwam Sara aan in haar bureau… In het kantoor naast haar zat niemand en dat vond ze wel erg, maar ja misschien was Simon nog op zijn appartement of nog erger bij Helena…… Ze had haar jas opgehangen, draaide zich om en plotseling zag ze een enveloppe met de woorden ‘Van S voor S’. Zo lief, Simon had haar een kaartje geschreven. Ze deed het open en las het kaartje: ‘Het verhaal over jouw verleden heeft ons dichter bij elkaar gebracht. Dichter dan ooit. Simon.’ Ze moest haar tranen inhouden. Simon was zo lief……
Ze hoorde Simon zijn kantoor binnengaan, ze wachtte nog enkele minuutjes en stapte dan zijn kantoor binnen. Simon was een brief aan het lezen van Lieven en toen Sara binnenkwam verstopte hij de brief. “Simon, bedankt voor het kaartje.” Ze stapte op Simon af. “Is graag gedaan. En ik meen wa ik geschreven heb.” Simon trok Sara dichter bij hem, ze wilden elkaar net kussen, toen Helena binnenkwam. Sara sprong weg en wou net naar haar kantoor vertrekken. “Sara, ik heb hier nog een brief van Esther Bossiers voor u.” Sara nam de enveloppe aan. “Simon.” zeiden zowel Sara als Helena. “Sorry, eerst Sara. Zeg maar Sara.” “De stoffenfabrikant zou dringend met Présence willen afspreken.” “Ja, da begrijp ik. Maak maar een afspraak.” “Das nogal moeilijk uwe agenda staat vol voor vandaag.” “Maar kunt gij ni me hen praten?” “Nee, ze willen met de directie praten.” “Morgen?” “Is ook volgeboekt.” “Overmorgen…” “Overmorgen gaan wij naar Rijsel.” onderbrak Helena hem… Zowel Sara als Simon waren vergeten dat ze nog steeds in het kantoor stond. “En wie zegt da?” zei Simon. “Ik… We moeten die contracten gaan tekenen.” “Da kan Lieven toch allemaal regelen. Hij zit daar al.” “Lieven kan ni alles daar regelen e.” “Dan gaat gij alleen e. Ge zijt verantwoordelijk voor de winkels.” “En gij zijt Commercieel Directeur.” “Weet ge wa ik zal een volmacht uitschrijven. Dan kunt ge tekenen, wa ge wilt.” Voor Helena was dat de druppel die de emmer deed overlopen en ze liep het kantoor van Simon uit.
“Simon, wanneer moet ik die afspraak maken?” zei Sara bedeesd. Ze was geschrokken van de aanval van Helena. “Kunt ge daarmee nog even wachten. Ik ga eerst nog met Helena praten.” zei Simon. Sara knikte en keerde terug naar haar kantoor.
Het was 16u in Florida… En het leven in de het van Julie en James kwam stilaan op gang. Julie was in haar kamer op zoek naar het contract waarin de verkoop van haar aandelen werd geregeld. Ze vond het niet… Zou ze het in haar appartement laten liggen hebben… Ze heeft het pas de dag van haar vertrek afgedrukt…, misschien ligt het nog op de printer…Ze besloot om Sara te bellen, die moest het contract maar doormailen. Het stond toch nog op haar computer. Ze nam haar telefoon en toetste het nummer van Sara in. “Sara de Roose.” klonk het aan de andere kant van de lijn. “Sara, met Julie hier. Kan ik je spreken?” “Hey Julie, ja hoor. Scheelt er iets?” “Ja, eigenlijk wel, maar eerst wil ik weten hoe alles gaat me jouw?” “Heel goed.” “Arne?” vroeg Julie haar. “Arne, ja…Hij is zo lief voor mij… Zo voorzichtig en hij verwent mij met kaartjes en cadeautjes…” “Oooh hoe lief… Ik wist ni da Arne een romantisch zieltje had.” “Ja, da heeft hij, maar genoeg over mij. Hoe gaat het me jou?” “Ook goed. James gaat met alles akkoord. Hij gaat de scheidingspapieren tekenen en mijn aandelen overkopen. Het is daarover da ik eigenlijk bel. Ik heb ontdekt da ik het contract voor de verkoop van die aandelen thuis ben vergeten. Kan jij mij die bezorgen?” “Moet ik die doorfaxen ofzo?” “Nee, doormailen is beter. Ik kan het hier dan afprinten.” “Doormailen, maar ik heb da toch ni op mijne pc staan.” “Nee, maar ge hebt de sleutel van mijn appartement en daar staat mijne pc. Daarop staat alles.” “Oké, ik zal straks langs uw appartement. Of heb je het nu nodig, want dan vraag ik aan Simon wel een pauze.” “Nee, als ik het morgen heb, is het ook nog in orde. Ik blijf hier toch nog 2 weken.” “Oké, dan ga ik het na mijn werk doen.” “Das goed. Ik ga u laten.” “Julie, ik wil u iets vragen.” “Vraag maar.” “Ik was gisterenmorgen op jouw appartement en ik zag daar een foto van jouw met een jonge gast. Ik denk uit uw tijd aan de unief.” “Ja, en wa is de vraag?” “Wel, wie is die jongen?” “Die jongen… even denken… ah ja, da was mijn vriendje aan de unief. Tim Joossens.” “Heeft die Tim een jongere broer, die later ook op de unief zat?” vroeg Sara. “Euhm… nu ge het zegt ja… Die zat zelfs in hetzelfde jaar als jij. Ik denk dat die…” “Frederik heette.” onderbrak Sara haar. “Kende gij Frederik?” vroeg Julie. “Beter dan gij denkt. Maar nu ga ik verder werken. Dag Julie.” “Dag Sara.” Julie hing op.
In de vergaderzaal waren Helena en Simon nog aan het discussiëren. Helena was kwaad dat Simon niets met haar samen deed, zelfs niet voor het werk. “Helena, Sara regelt mijn afspraken en dat weet ge?” “Da weet ik maar al te goe, Sara weet alles over je.” “Das ni waar, ge zijt aan het overdrijven.” “Ik overdrijven… Ik zal is gaan vragen aan Sara wat ze allemaal weet over je.” Ze wandelde de vergaderzaal buiten.
Ze kwam aan het kantoor van Sara, ze klopte op de deur en ging direct binnen. Ze hoorde Sara nog net afscheid nemen van Julie. “Was dat Julie aan de telefoon? Hoe klonk ze?” vroeg ze. “Ze klonk vrolijk en ze komt over 2 weken terug.” “Da wist ik al, maar waarvoor ik kom. Gaat ge mee lunchen vanmiddag?” “Ik… lunchen… me u…?” “Ja, ik denk dat het tijd word da ge u kaarten op tafel legt, Sara.” Sara werd warm vanbinnen. Zou Helena alles weten van haar en Simon. “En da gaat beter aan tafel.” vervolgde Helena. “Oké, mevrouw de Lannoy. Ik zal meegaan lunchen.” “Is goed. Tot straks!” Helena verliet Sara’s kantoor.
Toen Helena Sara’s kantoor verliet, begon Sara te huilen……
De volgende morgen kwam Sara aan in haar bureau… In het kantoor naast haar zat niemand en dat vond ze wel erg, maar ja misschien was Simon nog op zijn appartement of nog erger bij Helena…… Ze had haar jas opgehangen, draaide zich om en plotseling zag ze een enveloppe met de woorden ‘Van S voor S’. Zo lief, Simon had haar een kaartje geschreven. Ze deed het open en las het kaartje: ‘Het verhaal over jouw verleden heeft ons dichter bij elkaar gebracht. Dichter dan ooit. Simon.’ Ze moest haar tranen inhouden. Simon was zo lief……
Ze hoorde Simon zijn kantoor binnengaan, ze wachtte nog enkele minuutjes en stapte dan zijn kantoor binnen. Simon was een brief aan het lezen van Lieven en toen Sara binnenkwam verstopte hij de brief. “Simon, bedankt voor het kaartje.” Ze stapte op Simon af. “Is graag gedaan. En ik meen wa ik geschreven heb.” Simon trok Sara dichter bij hem, ze wilden elkaar net kussen, toen Helena binnenkwam. Sara sprong weg en wou net naar haar kantoor vertrekken. “Sara, ik heb hier nog een brief van Esther Bossiers voor u.” Sara nam de enveloppe aan. “Simon.” zeiden zowel Sara als Helena. “Sorry, eerst Sara. Zeg maar Sara.” “De stoffenfabrikant zou dringend met Présence willen afspreken.” “Ja, da begrijp ik. Maak maar een afspraak.” “Das nogal moeilijk uwe agenda staat vol voor vandaag.” “Maar kunt gij ni me hen praten?” “Nee, ze willen met de directie praten.” “Morgen?” “Is ook volgeboekt.” “Overmorgen…” “Overmorgen gaan wij naar Rijsel.” onderbrak Helena hem… Zowel Sara als Simon waren vergeten dat ze nog steeds in het kantoor stond. “En wie zegt da?” zei Simon. “Ik… We moeten die contracten gaan tekenen.” “Da kan Lieven toch allemaal regelen. Hij zit daar al.” “Lieven kan ni alles daar regelen e.” “Dan gaat gij alleen e. Ge zijt verantwoordelijk voor de winkels.” “En gij zijt Commercieel Directeur.” “Weet ge wa ik zal een volmacht uitschrijven. Dan kunt ge tekenen, wa ge wilt.” Voor Helena was dat de druppel die de emmer deed overlopen en ze liep het kantoor van Simon uit.
“Simon, wanneer moet ik die afspraak maken?” zei Sara bedeesd. Ze was geschrokken van de aanval van Helena. “Kunt ge daarmee nog even wachten. Ik ga eerst nog met Helena praten.” zei Simon. Sara knikte en keerde terug naar haar kantoor.
Het was 16u in Florida… En het leven in de het van Julie en James kwam stilaan op gang. Julie was in haar kamer op zoek naar het contract waarin de verkoop van haar aandelen werd geregeld. Ze vond het niet… Zou ze het in haar appartement laten liggen hebben… Ze heeft het pas de dag van haar vertrek afgedrukt…, misschien ligt het nog op de printer…Ze besloot om Sara te bellen, die moest het contract maar doormailen. Het stond toch nog op haar computer. Ze nam haar telefoon en toetste het nummer van Sara in. “Sara de Roose.” klonk het aan de andere kant van de lijn. “Sara, met Julie hier. Kan ik je spreken?” “Hey Julie, ja hoor. Scheelt er iets?” “Ja, eigenlijk wel, maar eerst wil ik weten hoe alles gaat me jouw?” “Heel goed.” “Arne?” vroeg Julie haar. “Arne, ja…Hij is zo lief voor mij… Zo voorzichtig en hij verwent mij met kaartjes en cadeautjes…” “Oooh hoe lief… Ik wist ni da Arne een romantisch zieltje had.” “Ja, da heeft hij, maar genoeg over mij. Hoe gaat het me jou?” “Ook goed. James gaat met alles akkoord. Hij gaat de scheidingspapieren tekenen en mijn aandelen overkopen. Het is daarover da ik eigenlijk bel. Ik heb ontdekt da ik het contract voor de verkoop van die aandelen thuis ben vergeten. Kan jij mij die bezorgen?” “Moet ik die doorfaxen ofzo?” “Nee, doormailen is beter. Ik kan het hier dan afprinten.” “Doormailen, maar ik heb da toch ni op mijne pc staan.” “Nee, maar ge hebt de sleutel van mijn appartement en daar staat mijne pc. Daarop staat alles.” “Oké, ik zal straks langs uw appartement. Of heb je het nu nodig, want dan vraag ik aan Simon wel een pauze.” “Nee, als ik het morgen heb, is het ook nog in orde. Ik blijf hier toch nog 2 weken.” “Oké, dan ga ik het na mijn werk doen.” “Das goed. Ik ga u laten.” “Julie, ik wil u iets vragen.” “Vraag maar.” “Ik was gisterenmorgen op jouw appartement en ik zag daar een foto van jouw met een jonge gast. Ik denk uit uw tijd aan de unief.” “Ja, en wa is de vraag?” “Wel, wie is die jongen?” “Die jongen… even denken… ah ja, da was mijn vriendje aan de unief. Tim Joossens.” “Heeft die Tim een jongere broer, die later ook op de unief zat?” vroeg Sara. “Euhm… nu ge het zegt ja… Die zat zelfs in hetzelfde jaar als jij. Ik denk dat die…” “Frederik heette.” onderbrak Sara haar. “Kende gij Frederik?” vroeg Julie. “Beter dan gij denkt. Maar nu ga ik verder werken. Dag Julie.” “Dag Sara.” Julie hing op.
In de vergaderzaal waren Helena en Simon nog aan het discussiëren. Helena was kwaad dat Simon niets met haar samen deed, zelfs niet voor het werk. “Helena, Sara regelt mijn afspraken en dat weet ge?” “Da weet ik maar al te goe, Sara weet alles over je.” “Das ni waar, ge zijt aan het overdrijven.” “Ik overdrijven… Ik zal is gaan vragen aan Sara wat ze allemaal weet over je.” Ze wandelde de vergaderzaal buiten.
Ze kwam aan het kantoor van Sara, ze klopte op de deur en ging direct binnen. Ze hoorde Sara nog net afscheid nemen van Julie. “Was dat Julie aan de telefoon? Hoe klonk ze?” vroeg ze. “Ze klonk vrolijk en ze komt over 2 weken terug.” “Da wist ik al, maar waarvoor ik kom. Gaat ge mee lunchen vanmiddag?” “Ik… lunchen… me u…?” “Ja, ik denk dat het tijd word da ge u kaarten op tafel legt, Sara.” Sara werd warm vanbinnen. Zou Helena alles weten van haar en Simon. “En da gaat beter aan tafel.” vervolgde Helena. “Oké, mevrouw de Lannoy. Ik zal meegaan lunchen.” “Is goed. Tot straks!” Helena verliet Sara’s kantoor.
Toen Helena Sara’s kantoor verliet, begon Sara te huilen……
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
-
MyTime17
- Super Sterposter
- Berichten: 5131
- Lid geworden op: 08-08-2010 01:22
Deel 18
Simon kwam Sara’s kantoor binnen en hij zag Sara, met haar rug naar hem toe, aan haar bureau zitten. “Sara, wa heeft Helena gezegd?” vroeg hij. Sara schrok zich een bult, ze droogde haar tranen en draaide haar om. Simon zag dat ze rode ogen heeft en ging voor haar op haar bureau zitten. “Sara, heeft Helena iets gezegd, waardoor ge geweend hebt?” “Nee, Simon het heeft niets met Helena te maken. Eerder iets met wa Julie heeft gezegd.” “Julie? Hebt gij iets van Julie gehoord?” zei Simon verbaasd. “Ja, ze had een of ander document nodig.” “En daarvoor moest je huilen?” “Nee, ik zal alles vertellen, maar ik denk da het een lang verhaal ga zijn.” “Het is ni erg.” zei Simon en gaf haar gauw een kusje op de mond. “Het heeft me het verhaal van gisterenavond te maken…Mijn verleden. Ik ging gisterenmorgen naar Julie’s appartement om te zien of alles in orde was. Toen ik in haar kantoor stond, was ik alle foto’s aan het bekijken. Van mij en Julie, van Julie en James, maar ook een foto van Julie en Tim.” “Wie is Tim?” Simon kon niet echt volgen, maar hij bleef aandachtig luisteren. “Tim is de ex van Julie, maar hij leek op iemand die ik kende. Toen ze me belde vroeg ik wie hij was, want toen ik wist ik het nog niet. En daarna vroeg ik haar of hij een jongere broer had. Julie bevestigde dit, Tim’s broer zat zelfs in mijn jaar.” “En gij kende die broer?” “Simon, wa ik nu ga vertellen, is iets wa ik in vertrouwen vertel. Zelfs Julie weet niets over mijn verleden en momenteel wil ik da zo houden. Kan ik je vertrouwen?” “Sara, ik zie je graag. Wa je me nu ga vertellen, zal voor altijd tussen ons blijven.” Sara hapte naar adem, want het ging heel moeilijk worden. “Tim’s broer Frederik was de jongen die mij in mijn 1ste jaar unief misbruikt heeft. Julie zat toen in haar laatste jaar, samen met Tim blijkbaar. Frederik trok in die tijd, naar wa ik herinner, ook op met zijn broer.” “Sara, meent ge da nu. Da je nicht bevriend was me de gast die je gebruikt heeft!” Simon kon het niet geloven, maar hij was wel blij dat Sara hem vertrouwde en dat boven haar eigen nicht. “Ik meen da… Ik had nooit gedacht da mijn verleden terug naar boven zou komen drijven, maar die foto deed alles zo opwaaien.” “En waarom hebt ge jouw nicht nooit vertrouwd. Ze is toch familie.” “Simon, denkt gij nu echt da ik op de unief me haar mocht praten. Julie was nogal gesteld op haar populariteit. Ze zat zelfs in het praesidium van haar studentenclub. En dat samen met Tim…” “Vond Julie populariteit belangrijker dan familie?” Simon kon het helemaal niet geloven wat Sara hem vertelde. “Ni echt belangrijker, maar gewoon op de unief spraken we elkaar ni en ik denk… eerlijk gezegd was ik blij da wij alleen maar met elkaar praatte als we thuis waren. Dan luisterde ze ten volle 100% en gaf ze me raad.” “Raad?” “Ja, ik had haar wel verteld da ik smoorverliefd was op een knappe gast van mijn jaar.” “Maar nooit verteld wa er achteraf is gebeurd en wie die gast was?” “Simon, blijkbaar kent gij mij beter dan wie dan ook.” Ze kon terug lachen en daar was Simon blij om. Hij gaf haar nog gauw een kusje op haar zachte lippen. Wat Helena had gevraagd aan Sara was niet meer belangrijk.
In Florida was Julie aan het nadenken…… Ze dacht terug aan haar studententijd en haar relatie met Tim. Ze was toen ook gelukkig geweest, alleen was Tim’s broer Frederik jaloers op zijn Tim. Tim had alles wa hij had en vooral Julie had Frederik graag gehad. Julie bedacht zich net dat Sara Frederik ook kende, maar ze zou niet weten hoe. Het enige wat Sara antwoordde op haar vraag of ze Frederik kende was: “Beter dan gij denkt!”. Zou da willen zeggen dat Sara en Frederik een relatie hadden. Nee dat zou niet kunnen… Frederik sprak over Sara, als ‘die lelijke’. Die woorden kwetste Julie en dat heeft ze ook toen aan Tim verteld. Tim vroeg dan ook aan Frederik om Julie gerust te laten. Julie was niet gediend met zijn aandacht voor haar. Julie had sindsdien niets meer van Frederik gehoord en nog geen maand later ook niet meer van Tim…… Wat er juist fout is gelopen wist ze niet, wel dat ze een weeklang op kot heeft zitten huilen……
Helena was Sara komen halen en nu waren ze op weg naar de Koopvaardij. Ze hadden nog niets gezegd tegen elkaar en eigenlijk wou Sara weglopen. Wat wilde Helena van haar… “Sara, ik wil me u praten van vrouw tot vrouw… Over Simon…” “Over Simon?” “Ja, Simon en ik staan op trouwen en nu wil echt alles weten over hem, maar echt alles.” “Alles… over Simon? Is het dan ni beter da ge dan beter praat me Simon? Hij weet toch alles, als het over hem gaat.” “Sara, ge weet heel goe wa ik bedoel. Ik wil weten wie de nieuwste minnares is van Simon.” Sara schrok van die vraag. Ze wist dat ze die vraag kon verwachten maar zo snel. Toch bleef ze zwijgen… “Het is ni Brenda, het is iemand anders. Iemand die hem zijn kop zot maakt. Sara, wie is de nieuwe minnares van Simon.” vroeg ze de laatste keer. “Mevrouw de Lannoy, ik weet ni wie de minnares is van Simon. Ik heb het al gezegd, ik denk da ge beter me Simon ga praten… Wa ik wel kan zeggen is… Ik ken niets van de liefde, maar wat ik wel weet is: da ge moet vechten voor de liefde van je leven. Als je hem graag ziet, dan vecht je ervoor.” Ze kwamen aan in de Koopvaardij. Ze hadden niet veel tijd, dus bestelde allebei een slaatje. Na de lunch vertrokken ze terug naar Présence. Ze hadden nog over van alles en nog wat gebabbeld. Ze kwamen al lachend de lift uitgewandeld. “En wat is er zo grappig dames.” vroeg Simon aan hun. “Niets, Simon. Sara het was aangenaam.” Sara bedankte Helena en ging naar haar kantoor. “Helena, wa hebt gij me Sara besproken?” “Niets, Sara heeft mij verteld da ik moet vechten voor de liefde van mijn leven. En da is wa ik nu ga doen. Ik ga vechten voor u.” Simon was verbaasd. Nu had hij alles verwacht van Sara, maar dit, nee… Hij bedacht zich net dat Helena gelijk had. Ze waren nog steeds verloofd en hij had haar nodig in de directieraad. Hij moest haar aan zijn zijde houden en de beste manier was meegaan naar Rijsel over 2 dagen.“Helena… je had deze voormiddag gelijk. Het misschien beter da ik meega naar Rijsel. Het is tenslotte maar voor 1 dag… Regel jij alles?” “Ik zal alles regelen. Maar ik ben wel blij da ge mee gaat.” “Zijt ge nog kwaad op mij?” vroeg hij. Helena keek Simon aan, eigenlijk was ze nog wel kwaad op hem, maar ze wist dat ze niet lang kon blijven. “Ik kan toch op niemand kwaad blijven.” Simon kuste Helena……… op de kaak. Helena kuste hem terug op de mond. Simon zei tegen haar dat hij nog werk had en vertrok naar de lift…...
Simon kwam Sara’s kantoor binnen en hij zag Sara, met haar rug naar hem toe, aan haar bureau zitten. “Sara, wa heeft Helena gezegd?” vroeg hij. Sara schrok zich een bult, ze droogde haar tranen en draaide haar om. Simon zag dat ze rode ogen heeft en ging voor haar op haar bureau zitten. “Sara, heeft Helena iets gezegd, waardoor ge geweend hebt?” “Nee, Simon het heeft niets met Helena te maken. Eerder iets met wa Julie heeft gezegd.” “Julie? Hebt gij iets van Julie gehoord?” zei Simon verbaasd. “Ja, ze had een of ander document nodig.” “En daarvoor moest je huilen?” “Nee, ik zal alles vertellen, maar ik denk da het een lang verhaal ga zijn.” “Het is ni erg.” zei Simon en gaf haar gauw een kusje op de mond. “Het heeft me het verhaal van gisterenavond te maken…Mijn verleden. Ik ging gisterenmorgen naar Julie’s appartement om te zien of alles in orde was. Toen ik in haar kantoor stond, was ik alle foto’s aan het bekijken. Van mij en Julie, van Julie en James, maar ook een foto van Julie en Tim.” “Wie is Tim?” Simon kon niet echt volgen, maar hij bleef aandachtig luisteren. “Tim is de ex van Julie, maar hij leek op iemand die ik kende. Toen ze me belde vroeg ik wie hij was, want toen ik wist ik het nog niet. En daarna vroeg ik haar of hij een jongere broer had. Julie bevestigde dit, Tim’s broer zat zelfs in mijn jaar.” “En gij kende die broer?” “Simon, wa ik nu ga vertellen, is iets wa ik in vertrouwen vertel. Zelfs Julie weet niets over mijn verleden en momenteel wil ik da zo houden. Kan ik je vertrouwen?” “Sara, ik zie je graag. Wa je me nu ga vertellen, zal voor altijd tussen ons blijven.” Sara hapte naar adem, want het ging heel moeilijk worden. “Tim’s broer Frederik was de jongen die mij in mijn 1ste jaar unief misbruikt heeft. Julie zat toen in haar laatste jaar, samen met Tim blijkbaar. Frederik trok in die tijd, naar wa ik herinner, ook op met zijn broer.” “Sara, meent ge da nu. Da je nicht bevriend was me de gast die je gebruikt heeft!” Simon kon het niet geloven, maar hij was wel blij dat Sara hem vertrouwde en dat boven haar eigen nicht. “Ik meen da… Ik had nooit gedacht da mijn verleden terug naar boven zou komen drijven, maar die foto deed alles zo opwaaien.” “En waarom hebt ge jouw nicht nooit vertrouwd. Ze is toch familie.” “Simon, denkt gij nu echt da ik op de unief me haar mocht praten. Julie was nogal gesteld op haar populariteit. Ze zat zelfs in het praesidium van haar studentenclub. En dat samen met Tim…” “Vond Julie populariteit belangrijker dan familie?” Simon kon het helemaal niet geloven wat Sara hem vertelde. “Ni echt belangrijker, maar gewoon op de unief spraken we elkaar ni en ik denk… eerlijk gezegd was ik blij da wij alleen maar met elkaar praatte als we thuis waren. Dan luisterde ze ten volle 100% en gaf ze me raad.” “Raad?” “Ja, ik had haar wel verteld da ik smoorverliefd was op een knappe gast van mijn jaar.” “Maar nooit verteld wa er achteraf is gebeurd en wie die gast was?” “Simon, blijkbaar kent gij mij beter dan wie dan ook.” Ze kon terug lachen en daar was Simon blij om. Hij gaf haar nog gauw een kusje op haar zachte lippen. Wat Helena had gevraagd aan Sara was niet meer belangrijk.
In Florida was Julie aan het nadenken…… Ze dacht terug aan haar studententijd en haar relatie met Tim. Ze was toen ook gelukkig geweest, alleen was Tim’s broer Frederik jaloers op zijn Tim. Tim had alles wa hij had en vooral Julie had Frederik graag gehad. Julie bedacht zich net dat Sara Frederik ook kende, maar ze zou niet weten hoe. Het enige wat Sara antwoordde op haar vraag of ze Frederik kende was: “Beter dan gij denkt!”. Zou da willen zeggen dat Sara en Frederik een relatie hadden. Nee dat zou niet kunnen… Frederik sprak over Sara, als ‘die lelijke’. Die woorden kwetste Julie en dat heeft ze ook toen aan Tim verteld. Tim vroeg dan ook aan Frederik om Julie gerust te laten. Julie was niet gediend met zijn aandacht voor haar. Julie had sindsdien niets meer van Frederik gehoord en nog geen maand later ook niet meer van Tim…… Wat er juist fout is gelopen wist ze niet, wel dat ze een weeklang op kot heeft zitten huilen……
Helena was Sara komen halen en nu waren ze op weg naar de Koopvaardij. Ze hadden nog niets gezegd tegen elkaar en eigenlijk wou Sara weglopen. Wat wilde Helena van haar… “Sara, ik wil me u praten van vrouw tot vrouw… Over Simon…” “Over Simon?” “Ja, Simon en ik staan op trouwen en nu wil echt alles weten over hem, maar echt alles.” “Alles… over Simon? Is het dan ni beter da ge dan beter praat me Simon? Hij weet toch alles, als het over hem gaat.” “Sara, ge weet heel goe wa ik bedoel. Ik wil weten wie de nieuwste minnares is van Simon.” Sara schrok van die vraag. Ze wist dat ze die vraag kon verwachten maar zo snel. Toch bleef ze zwijgen… “Het is ni Brenda, het is iemand anders. Iemand die hem zijn kop zot maakt. Sara, wie is de nieuwe minnares van Simon.” vroeg ze de laatste keer. “Mevrouw de Lannoy, ik weet ni wie de minnares is van Simon. Ik heb het al gezegd, ik denk da ge beter me Simon ga praten… Wa ik wel kan zeggen is… Ik ken niets van de liefde, maar wat ik wel weet is: da ge moet vechten voor de liefde van je leven. Als je hem graag ziet, dan vecht je ervoor.” Ze kwamen aan in de Koopvaardij. Ze hadden niet veel tijd, dus bestelde allebei een slaatje. Na de lunch vertrokken ze terug naar Présence. Ze hadden nog over van alles en nog wat gebabbeld. Ze kwamen al lachend de lift uitgewandeld. “En wat is er zo grappig dames.” vroeg Simon aan hun. “Niets, Simon. Sara het was aangenaam.” Sara bedankte Helena en ging naar haar kantoor. “Helena, wa hebt gij me Sara besproken?” “Niets, Sara heeft mij verteld da ik moet vechten voor de liefde van mijn leven. En da is wa ik nu ga doen. Ik ga vechten voor u.” Simon was verbaasd. Nu had hij alles verwacht van Sara, maar dit, nee… Hij bedacht zich net dat Helena gelijk had. Ze waren nog steeds verloofd en hij had haar nodig in de directieraad. Hij moest haar aan zijn zijde houden en de beste manier was meegaan naar Rijsel over 2 dagen.“Helena… je had deze voormiddag gelijk. Het misschien beter da ik meega naar Rijsel. Het is tenslotte maar voor 1 dag… Regel jij alles?” “Ik zal alles regelen. Maar ik ben wel blij da ge mee gaat.” “Zijt ge nog kwaad op mij?” vroeg hij. Helena keek Simon aan, eigenlijk was ze nog wel kwaad op hem, maar ze wist dat ze niet lang kon blijven. “Ik kan toch op niemand kwaad blijven.” Simon kuste Helena……… op de kaak. Helena kuste hem terug op de mond. Simon zei tegen haar dat hij nog werk had en vertrok naar de lift…...
<3 Lily <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3
<3 20.06.2011 <3
<3 Lyana <3
<3 15.03.2013 <3