Deel 53
Charlotte en Roel begonnen ook stilaan te ontwaken. Zij hadden weer geluk en moesten namiddag pas naar de les. Charlotte was als eerste echt wakker en haalde Roel uit zijn slaap door hem te kriebelen aan zijn buik. Ze wist dat hij daar niet tegen kon en hij dan ook onmiddellijk zou wakker worden. Maar Charlotte vergiste zich. Roel was ook al wakker en zag wat Charlotte wou doen. Hij probeerde zich zo serieus mogelijk te houden en dat lukte want even later stopte ze met kietelen. Roel keek naar Charlotte door zijn wimpers en zag dat ze aan het nadenken was. Charlotte zelf was aan het nadenken hoe ze Roel kon wakker maken. Misschien moest ze hem nog maar even laten slapen, als hij al niet wakker werd van kietelen zou hij zeker zijn slaap kunnen gebruiken. Ze stapte uit bed en toen Roel dat mooie naakte lijfje zag, trok hij haar maar gauw tegen hem aan. Ze liet een schreeuw uit van het verschieten maar begon dan hard te lachen toen Roel haar begon te kietelen “dat zal je leren, eerst mij kietelen en me dan alleen achterlaten in dit grote bed” Charlotte kon niet antwoorden, ze moest te hard lachen. Charlotte vocht dan eindelijk terug tegen Roel. Ze draaide zich bovenop hem, ging over hem zitten en duwde zijn handen neer langs zijn hoofd. Hij kon nu helemaal niet ontsnappen, maar eerlijk gezegd wou hij ook niet. Vanuit deze positie had hij een mooi beeld op haar mooie ogen, haar hals, haar borsten … “Geef je over of ik …” “of ik wat?” vroeg Roel uitdagend. Charlotte moest even nadenken “of ik kus je nooit meer” Zei ze lachend. “ok, ok ik geef mij over” zei Roel snel maar hij wist natuurlijk ook dat Charlotte dat niet lang zou volhouden. Ze keek dan diep in zijn ogen en kuste hem. Ze sabbelde plagend op zijn onderlip en Roel kreunde. Charlotte was weer een spelletje met Roel aan het spelen. Ze wou zien hoe ver ze kon gaan. Ze ging dan verder naar zijn oor een sabbelde daar aan zijn oorlelletje. Roel genoot maar plotseling stopte Charlotte. Ze stond op en liep dan naar de badkamer als een dartelend veulentje. “Ga je mee douche?” Roel onderdrukte een kreun, wat zou hij toch met haar moeten aanvangen?
Daan en Belle waren al een tijdje wakker maar lagen gewoon kort bij elkaar van elkaar te genieten en nog na te genieten van gisterenavond. De sfeer die er toen hing had iets speciaals, zo speciaal dat ze het nu nog voelde. Zo naakt en dicht bij elkaar voelde zich verbonden, ze voelde zich 1 van lichaam en één van geest. Het voelde zo goed om zo verbonden te zijn. Heel de ochtend waren ze stil geweest. Een enkele keer had Daan iets lief in Belle haar oor gefluisterd en dat had zijn dan beantwoord met een zoen vol liefde. Nu was het al laat en moesten ze opstaan. In stilte stonden ze op en kropen gezellig samen onder de douche. Ze waste elkaar en er hing een spanning tussen hen. Geen seksuele maar een soort van liefdesband. Hun liefde was gewoon voelbaar en merkbaar in alles wat ze deden. Aan de ontbijttafel begonnen ze dan eindelijk te praten. Ze praten over gisteren avond, beide hadden zo genoten en waar het hart van overliep … Ook praten ze over hun dag vandaag, over de lessen die ze hadden, de opdrachten die ze vorige week hadden gekregen. Na een tijdje vertrokken ze naar de les maar nu ze dit samen deden, keken ze er helemaal niet meer zo hard tegen op …
Charlotte en Roel waren na een vrolijke stoeipartij in de douche dan toch eindelijk aangekleed geraakt. Ze dronken vlug een tas koffie, voor ontbijt of eerder brunch was geen tijd meer en samen trokken ze dan naar de les. Roel sloeg zijn arm rond Charlotte en zij kroop dicht tegen hem aan. Zo kwamen ze aan in de les, er helemaal niet meer bij stilgestaan dat Roel zijn vrienden ook in die les aanwezig waren. Zij zagen Roel en Charlotte zo verliefd en gelukkig naar binnen komen en ze walgde er van! Hoe kon hun vriend nu een relatie beginnen met iemand als Charlotte Van Wijck! Daar kon hun verstand niet bij! Roel en Charlotte namen plaats, maar ze waren een beetje te vroeg en deden wat jonge koppeltjes meestal deden. Ze lachte, gaven elkaar een klein kusje tot dat de prof binnenkwam. Toen was Charlotte één en al concentratie op de leerstof maar af en toe dwaalde haar oogjes toch af naar Roel. En Roel hield Charlotte voortdurende in het oog, hij kon niet meer wachten tot ze straks alleen zouden zijn …
Deel 54
Na een hele namiddag les wouden Charlotte en Roel dan eindelijk vertrekken maar toen kwamen ze Belle en Daan tegen. “Jullie moest ik juist hebben” zei Daan “oh ja?” vroeg Charlotte “wat gaan jullie nu doen?” “euhm, we wouden iets gaan eten” “Stoort het als we meegaan?” “tuurlijk niet” zei Roel en ze vertrokken naar een gezellig eetcafé. Ze bestelde alle vier een pasta en toen vroeg Charlotte waarom Daan hen nu net nodig had “wel, wij wouden straks iets gaan drinken omdat we nu een kot samen delen en we hebben Maarten al gevraagd en nu jullie ook” “en wij trakteren” vulde Belle lachend aan “Dan komen we zeker” zei Roel daar al lachend op. Het werd nog heel gezellig tijdens het etentje en na een tijdje namen ze afscheid. Ze hadden om 8 afgesproken in het stamcafé van Daan en als ze nu vertrokken hadden ze nog even de tijd om hen wat op te frissen. Beide koppels vertrokken richting hun kot.
Maarten had er een zware dag op zitten. Hij had les gehad van half 9 tot 5 en was eigenlijk stik kapot. Het was omdat hij Daan had beloofd deze avond te gaan dat hij ging. Veel zin had hij niet. 2 koppeltjes en hij dan, dan zou hij Katerina vast nog harder missen. Hij had Katerina al gebeld en ze vond het helemaal niet erg dat hij iets ging drinken maar het knaagde aan hem dat zij niet met hem meekon. Ze waren een koppel en hij wou het aan iedereen tonen maar de situatie maakte dat zo verdomd moeilijk! Hij legde zich even neer op bed en dacht na over wat hij vanmorgen tegen Katerina had gezegd. Toen stond zijn besluit nog niet helemaal vast maar nu wel, hij zou terug naar Antwerpen gaan! Dit weekend zou hij zijn ouders inlichten.
Thuis bij Katerina ging het veel beter dan bij Maarten. Stilletjes aan herstelde de band die ze ooit bij haar zus had. Ze concentreerde zich ook op school en op haar dramales van morgen. Ze was blij dat ze toch nog mocht gaan van haar ouders en ze was ook blij dat Maarten haar steunde in haar keuze om actrice te worden. Het was geen makkelijke keuze maar aan Maarten had ze iemand op wie ze mocht steunen als het moeilijk ging. Ze was zo blij geweest toen Maarten deze ochtend zei dat hij terug in Antwerpen wou komen studeren. Dat zou beteken dat ze elkaar veel meer zouden zien en aan die gedachten trok ze zich op. Ze werd uit haar gedachten gehaald door haar zus die haar riep, er stond iemand aan de deur voor haar …
Maarten was ondertussen aangekomen in het café en wat te verwachten was waren nog Charlotte en Roel als Daan en Belle er nog niet. Hij bestelde dan maar alvast een frisse pint. Hij zat rustig aan de toog zijn pint te drinken toen een meisje op hem afstapte. Hij deed eerst of hij haar niet gezien had maar dan sprak ze hem aan “awel knappe jongen u heb ik hier nog niet vaak gezien” Maarten wou helemaal niet bij haar praten. Het was een knap meisje, daar niet van maar hij had Katerina en dat was voldoende. Hij reageerde niet onmiddellijk op haar niet al te subtiele verleidingstruck. Hij had hier gewoon geen zin in maar zij duidelijk wel. Ze legde haar hand op zijn been en schoof deze onbeschaamd naar boven. Nu kon Maarten het niet langer negeren. Hij duwde haar hand van zijn been en zei licht geïrriteerd “ik heb al een vriendin” maar nog wist ze niet van ophouden “dat stoort met niet. Ik zoek geen vriendje” Hoe moest hij haar nu weg krijgen? Vroeger zou hij hier absoluut op ingegaan zijn maar nu niet. Hij probeerde nog eens “ik ben niet geïnteresseerd in u spellekes. Ga maar een ander slachtoffer zoeken” zei hij bot. Ze had het precies begrepen en ging terug naar haar vriendinnen. Toen kwamen gelukkig Daan en Belle binnen en nog geen minut later Charlotte en Roel. Ze zagen Maarten zitten en liepen op hem af. “Hey Maarten” zei Charlotte terwijl ze een zoen op zijn wang drukte “ge ziet er niet goed uit” zei ze dan. “ja man, nu moet ik mijn zus gelijk geven.” “ja, ik voel mij dan ook niet goed” Charlotte was onmiddellijk bezorgd over haar neef “er is toch niets?” “toch wel. Ik mis Katerina te hard. Ik kan er niets aan doen maar toch is het zo” Bij Daan verscheen er spontaan een lach op zijn gezicht. Hij keek naar Belle en deze glimlachte ook “en daarom heb ik besloten om mijn studies verder te zetten in Antwerpen” zei Maarten er dan maar onmiddellijk achter. “Maarten, ik had nooit verwacht dat jij zo hard kon veranderen maar als je haar echt zo hard mist, is dat het gene wat je moet doen” Ook Daan vond dit en zo werd de avond toch nog plezant voor iedereen. Zelf Maarten amuseerde zich …
Saraverhaal Kaatje
-
Kaatje
- Sterposter
- Berichten: 3102
- Lid geworden op: 04-01-2011 12:14
Deel 55
Katerina stond totaal verbouwereerd voor de deur. “Katerina we moeten praten” “Dave ik …” maar Dave kwam al binnen. Hij liep onmiddellijk door naar de living en zette zich neer. Katerina liep hem achterna. “Dave ik wil dat ge weg gaat of ik bel Maarten” dreigde ze. “Doe geen moeite, ik weet dat Maarten in Leuven zit en dat u ouders niet thuis zijn.” “hoe weet gij da?” vroeg ze verbaasd. Ik heb staan wachten tot ze weg gingen. “wa zijt gij van plan?” vroeg ze dan. Ze voelde zich niet veilig en ging op ruime afstand van hem staan. “gewoon praten.” Zei hij terwijl hij naar haar toe liep en haar wou vastpakken. Ze liep gauw naar de deur. “Kijk Dave tussen ons is het gedaan, voorgoed!” riep ze om het hem duidelijk te maken dat ze het meende. “ik geloof u niet! Gij ziet mij graag” “nee! Ik zie Maarten graag” “dus gij beweert dat gij nooit van mij hebt gehouden ofwa!” Dave werd al agressiever. “nee, ik heb u graag gezien maar nu niet meer. Gij hebt mij godverdomme gedumpt nadat ge met mij gevreeën hebt!” Katerina werd kwaad. “ik dacht godverdomme dat ik zwanger was en gij wou niets meer met mij te maken hebben! Maarten heeft mij tenminste opgevangen, ik zie hem graag!” Katerina geraakte over haar toeren en Dave werd agressiever. “Gij slet! Gij hebt mij bedrogen met die Maarten” “das niet waar!” Dave liep op haar toe en sloeg haar in het gezicht “das wel waar” maar Dave had er geen rekening mee gehouden dat Louise wel nog in huis was. Zij was zo slim geweest om onmiddellijk haar ouders te bellen en de politie. Die konden onmiddellijk aankomen. Louise zette de voordeur op een kier en liep dan de living in. “wilt gij wel met u poten van mijn zus blijven!” zei ze terwijl ze zich over Katerina boog die op de grond lag. Dave liep op hen af en wou Louise van Katerina wegtrekken maar toen kwam Steven tussen beide. “Raak mijn dochters nog één keer aan en ge zult het niet meer kunnen na vertellen!” zei Steven dreigend. Helena liep onmiddellijk naar haar dochters en keek bezorgd naar Katerina die met een bloedneus op de grond lag. Dan hoorden ze eindelijk de politie sirene. De politie nam Dave mee naar het bureau en wou een ambulance bellen voor Katerina. Deze was helemaal over haar toeren maar wou toch niet naar het ziekenhuis. Het enige wat ze zei is “ik wil Maarten zien” na lang aarzelen belde Helena dan toch naar Maarten. Deze nam onmiddellijk op. Hij zat nog op café met Daan en Belle. Charlotte en Roel waren juist vertrokken. “Met Maarten” “Maarten, Helena hier. Katerina wilt u nu onmiddellijk zien en spreken.” Maarten wist even niet waar hij het had. “is er iets?” aan de uitdrukking op zijn gezicht zagen Daan en Belle dat er iets scheelde. “Maarten, Dave is hier geweest en …” “ik kom onmiddellijk naar huis” Zei Maarten alvorens de telefoon af te drukken. Daan en Belle vroegen wat er precies scheelde maar Maarten kon hen niets vertellen. Hij wist het zelf niet. hij nam de laatste trein naar Antwerpen, die hij gelukkig nog net haalde. Daan en Belle bleven met een raar gevoel achter. Zij trokken dan toch maar naar hun kot en lichtten Roel en Charlotte in. Ook zij waren ongerust…
Maarten kwam een klein uurtje later aan in Antwerpen hij nam onmiddellijk een taxi naar Katerina. Toen hij aankwam belde hij aan. Het was Steven die opendeed “Maarten, ik ben blij van u te zien” hij liep Maarten voor naar de living en daar zat Katerina in de zetel. Helemaal in elkaar met opgetrokken benen. Toen ze Maarten zag liep ze naar hem toe en viel hem al wenend in de armen. Maarten zelf wist nog altijd niet goed wat er gebeurd was maar had wel aan Katerina gezien dat ze geslagen was. Hij hield haar gewoon een tijdje in zijn armen, de andere hadden de living verlaten. Maarten en Katerina hadden nu nood aan privacy en elkaar.
Na een tijdje kon Maarten dan eindelijk uit Katerina krijgen wat er gebeurd was. Ze vertelde alles in horten en stoten maar toen ze haar heel verhaal had gedaan, was ze opgelucht. Maarten was woest hij zou die Dave …, als hij die ooit tegenkwam! Het was ondertussen al laat en samen gingen ze naar haar kamer. Helena vond het geen probleem dat Maarten bleef slapen. Katerina had vast nog een zware nacht voor de boeg, alsof het meisje de laatste tijd nog niet voldoende had meegemaakt …
Deel 56
Katerina kleedde zich om op automatische piloot. Ze trok een oud T-shirt aan en kroop onder het donsdeken. Maarten trok zijn kleren ook uit en kroop tegen haar in bed. Zij kroop onmiddellijk in zijn armen en liet haar hoofd rusten op zijn gespierde borstkas. Het hielp haar dat Maarten bij haar was. Ze dacht weer aan Dave. Hoe had ze ooit van die jongen kunnen houden? Maarten was zo anders dan Dave. Hij was beschermend, lief, een grote steun voor haar, kortweg een schatje. Toen ze dit bedacht verscheen er voor het eerst deze avond een glimlachje op haar gezicht. Ze drukte een kusje op zijn borstkas en keek hem dan in de ogen “ik zie u echt graag” zei ze dan. Maarten trok haar nog wat dichter tegen hem “ik u ook, ik u ook” zei hij zachtjes. Zij drukte haar lippen op de zijne en na een heerlijke zoen was ze eindelijk terug gerustgesteld. Ze vergat Dave even. Ze legde haar hoofd weer op zijn borstkas en hij sloeg zijn armen rond haar. Zo viel ze na een tijdje in slaap.
Midden in de nacht was Katerina aan het woelen in het bed. Maarten werd er wakker van. Hij wou haar wakker maken maar plots schreeuwde ze. Maarten schrok ervan en schudde haar verschrokken aan haar schouders. “Katerina!” zei hij streng. Ze werd bijna onmiddellijk wakker. Ze keek verschrokken naar Maarten en deze trok haar dan onmiddellijk tegen zich aan. “het was maar een kwade droom” zei hij sussend. Katerina knikte maar ze rilde toch. Ze was echt geschrokken. Maarten stelde haar gerust. Hij streelde met zijn hand over haar rug. Na een tijdje viel ze zo dicht tegen hem terug in slaap. Gelukkig had ze voor de rest een rustige nacht. Ze sliep vast en droomloos door.
In Leuven waren ze alle ook ongerust gaan slapen. Van de fijne sfeer die er ’s avonds hing was niets meer te merken. s’ Morgens toen ze wakker werden, wouden ze toch wel eindelijk weten wat er aan de hand was. Charlotte belde naar Daan maar die wist ook niets meer. Ze spraken dan maar af bij Daan en zouden dan samen naar Maarten bellen. Er zou misschien iets ergs gebeurd zijn en dan moesten ze ook onmiddellijk naar huis.
Het was nog vroeg toen Maarten wakker werd. Katerina lag nog rustig te slapen en Maarten keek naar haar. Ze zag er gelukkig uit maar hij wist dat vandaag Dave nog in haar hoofd zou rondspoken. Zeker als ze die verklaring moest gaan afleggen. Gisterenavond was ze te overstuur geweest. Stilletjes aan begon ze wakker te worden. Ze deed stilletjes haar oogjes open en keek recht in die van Maarten. Zo bleven ze even liggen, gewoon in elkaars ogen kijken. “goedemorgen” fluisterde Maarten dan. Katerina beantwoorde dat met een bescheiden kusje op zijn lippen. Ze kroop weer tegen hem aan en zo bleven ze nog even liggen tot dat Maarten zijn gsm afging. Maarten keek op het scherm en zag dat het Daan was. Hij nam op “Met Maarten” “Maarten, wat scheelt er nu thuis?” vroeg Daan nogal vrij direct. “problemen met Katerina. Niets om je zorgen over te maken.” Zei hij dan. Hij keek naar Katerina en zag aan haar dat hij het Daan wel mocht vertellen “hoe problemen? Jullie zijn toch niet uit elkaar?” “nee, Katerina ligt hier gewoon langs mij” Nu snapte Daan er niets meer van. Er waren problemen met Katerina en toch was hij daar blijven slapen. Waar sloeg dat nu op? “komaan man, vertel nu wat er scheelt of ik kom naar Antwerpen” “en ik ook” hoorde hij Charlotte op de achtergrond roepen. “hebt ge even de tijd?” zei hij dan en hij begon te vertellen. Hij vertelde over zijn ontmoeting de vrijdag met Dave. Hij vertelde dat Dave Katerina haar ex was en dat hij niet zo blij was met het feit dat zij een nieuwe vriend had. Dan vertelde hij over gisterenavond. Dat Dave bij haar was geweest, dat ze ruzie hadden gekregen en dat Dave haar geslagen had. Hij vertelde ook dat toen Helena hem belde hij onmiddellijk was vertrokken en dat toen hij hier aankwam Katerina nogal over haar toeren was. Daan begon dan eindelijk de hele situatie te begrijpen “man, als ik die Dave ooit tegenkom …” was het laatste dat Maarten zei “gelukkig heeft Katerina veel aan u. zeg haar maar dat wij haar steunen. En dat ze ons altijd mag bellen” “zal ik doen. Tot in de week” en toen legde Maarten de telefoon neer. Het was ondertussen 8 uur en Maarten vond het tijd om op te staan. Om 10 uur werd Katerina op het politiebureau verwacht en als ze nu opstonden kon ze haar nog rustig klaarmaken en ontbijten. Maarten stond dan op en Katerina keek naar hem terwijl hij zich klaarmaakte. Daarna stond zei op. Onder haar T-shirt uit zag je een stukje van haar billen. Maarten had veel zin om haar tegen zich aan te drukken maar bedacht dan dat dit niet het juiste moment was. Hij volgde haar dan met zijn ogen tot aan de badkamerdeur. Ze ging zich gauw douchen en hij besliste om te wachten op haar om naar beneden te gaan. Toen ze gedoucht had, gingen ze naar beneden waar Steven, Helena en Louise al aan tafel zaten. Louise stond op toen ze Katerina zag en sloeg haar armen rond haar. Helena vroeg hoe het ging en Katerina beweerde dat alles ok was maar Maarten wist wel beter. Hij voelde gewoon dat hoe korter het bij 10 uur kwam, hoe zenuwachtiger en angstiger zij werd.
Katerina stond totaal verbouwereerd voor de deur. “Katerina we moeten praten” “Dave ik …” maar Dave kwam al binnen. Hij liep onmiddellijk door naar de living en zette zich neer. Katerina liep hem achterna. “Dave ik wil dat ge weg gaat of ik bel Maarten” dreigde ze. “Doe geen moeite, ik weet dat Maarten in Leuven zit en dat u ouders niet thuis zijn.” “hoe weet gij da?” vroeg ze verbaasd. Ik heb staan wachten tot ze weg gingen. “wa zijt gij van plan?” vroeg ze dan. Ze voelde zich niet veilig en ging op ruime afstand van hem staan. “gewoon praten.” Zei hij terwijl hij naar haar toe liep en haar wou vastpakken. Ze liep gauw naar de deur. “Kijk Dave tussen ons is het gedaan, voorgoed!” riep ze om het hem duidelijk te maken dat ze het meende. “ik geloof u niet! Gij ziet mij graag” “nee! Ik zie Maarten graag” “dus gij beweert dat gij nooit van mij hebt gehouden ofwa!” Dave werd al agressiever. “nee, ik heb u graag gezien maar nu niet meer. Gij hebt mij godverdomme gedumpt nadat ge met mij gevreeën hebt!” Katerina werd kwaad. “ik dacht godverdomme dat ik zwanger was en gij wou niets meer met mij te maken hebben! Maarten heeft mij tenminste opgevangen, ik zie hem graag!” Katerina geraakte over haar toeren en Dave werd agressiever. “Gij slet! Gij hebt mij bedrogen met die Maarten” “das niet waar!” Dave liep op haar toe en sloeg haar in het gezicht “das wel waar” maar Dave had er geen rekening mee gehouden dat Louise wel nog in huis was. Zij was zo slim geweest om onmiddellijk haar ouders te bellen en de politie. Die konden onmiddellijk aankomen. Louise zette de voordeur op een kier en liep dan de living in. “wilt gij wel met u poten van mijn zus blijven!” zei ze terwijl ze zich over Katerina boog die op de grond lag. Dave liep op hen af en wou Louise van Katerina wegtrekken maar toen kwam Steven tussen beide. “Raak mijn dochters nog één keer aan en ge zult het niet meer kunnen na vertellen!” zei Steven dreigend. Helena liep onmiddellijk naar haar dochters en keek bezorgd naar Katerina die met een bloedneus op de grond lag. Dan hoorden ze eindelijk de politie sirene. De politie nam Dave mee naar het bureau en wou een ambulance bellen voor Katerina. Deze was helemaal over haar toeren maar wou toch niet naar het ziekenhuis. Het enige wat ze zei is “ik wil Maarten zien” na lang aarzelen belde Helena dan toch naar Maarten. Deze nam onmiddellijk op. Hij zat nog op café met Daan en Belle. Charlotte en Roel waren juist vertrokken. “Met Maarten” “Maarten, Helena hier. Katerina wilt u nu onmiddellijk zien en spreken.” Maarten wist even niet waar hij het had. “is er iets?” aan de uitdrukking op zijn gezicht zagen Daan en Belle dat er iets scheelde. “Maarten, Dave is hier geweest en …” “ik kom onmiddellijk naar huis” Zei Maarten alvorens de telefoon af te drukken. Daan en Belle vroegen wat er precies scheelde maar Maarten kon hen niets vertellen. Hij wist het zelf niet. hij nam de laatste trein naar Antwerpen, die hij gelukkig nog net haalde. Daan en Belle bleven met een raar gevoel achter. Zij trokken dan toch maar naar hun kot en lichtten Roel en Charlotte in. Ook zij waren ongerust…
Maarten kwam een klein uurtje later aan in Antwerpen hij nam onmiddellijk een taxi naar Katerina. Toen hij aankwam belde hij aan. Het was Steven die opendeed “Maarten, ik ben blij van u te zien” hij liep Maarten voor naar de living en daar zat Katerina in de zetel. Helemaal in elkaar met opgetrokken benen. Toen ze Maarten zag liep ze naar hem toe en viel hem al wenend in de armen. Maarten zelf wist nog altijd niet goed wat er gebeurd was maar had wel aan Katerina gezien dat ze geslagen was. Hij hield haar gewoon een tijdje in zijn armen, de andere hadden de living verlaten. Maarten en Katerina hadden nu nood aan privacy en elkaar.
Na een tijdje kon Maarten dan eindelijk uit Katerina krijgen wat er gebeurd was. Ze vertelde alles in horten en stoten maar toen ze haar heel verhaal had gedaan, was ze opgelucht. Maarten was woest hij zou die Dave …, als hij die ooit tegenkwam! Het was ondertussen al laat en samen gingen ze naar haar kamer. Helena vond het geen probleem dat Maarten bleef slapen. Katerina had vast nog een zware nacht voor de boeg, alsof het meisje de laatste tijd nog niet voldoende had meegemaakt …
Deel 56
Katerina kleedde zich om op automatische piloot. Ze trok een oud T-shirt aan en kroop onder het donsdeken. Maarten trok zijn kleren ook uit en kroop tegen haar in bed. Zij kroop onmiddellijk in zijn armen en liet haar hoofd rusten op zijn gespierde borstkas. Het hielp haar dat Maarten bij haar was. Ze dacht weer aan Dave. Hoe had ze ooit van die jongen kunnen houden? Maarten was zo anders dan Dave. Hij was beschermend, lief, een grote steun voor haar, kortweg een schatje. Toen ze dit bedacht verscheen er voor het eerst deze avond een glimlachje op haar gezicht. Ze drukte een kusje op zijn borstkas en keek hem dan in de ogen “ik zie u echt graag” zei ze dan. Maarten trok haar nog wat dichter tegen hem “ik u ook, ik u ook” zei hij zachtjes. Zij drukte haar lippen op de zijne en na een heerlijke zoen was ze eindelijk terug gerustgesteld. Ze vergat Dave even. Ze legde haar hoofd weer op zijn borstkas en hij sloeg zijn armen rond haar. Zo viel ze na een tijdje in slaap.
Midden in de nacht was Katerina aan het woelen in het bed. Maarten werd er wakker van. Hij wou haar wakker maken maar plots schreeuwde ze. Maarten schrok ervan en schudde haar verschrokken aan haar schouders. “Katerina!” zei hij streng. Ze werd bijna onmiddellijk wakker. Ze keek verschrokken naar Maarten en deze trok haar dan onmiddellijk tegen zich aan. “het was maar een kwade droom” zei hij sussend. Katerina knikte maar ze rilde toch. Ze was echt geschrokken. Maarten stelde haar gerust. Hij streelde met zijn hand over haar rug. Na een tijdje viel ze zo dicht tegen hem terug in slaap. Gelukkig had ze voor de rest een rustige nacht. Ze sliep vast en droomloos door.
In Leuven waren ze alle ook ongerust gaan slapen. Van de fijne sfeer die er ’s avonds hing was niets meer te merken. s’ Morgens toen ze wakker werden, wouden ze toch wel eindelijk weten wat er aan de hand was. Charlotte belde naar Daan maar die wist ook niets meer. Ze spraken dan maar af bij Daan en zouden dan samen naar Maarten bellen. Er zou misschien iets ergs gebeurd zijn en dan moesten ze ook onmiddellijk naar huis.
Het was nog vroeg toen Maarten wakker werd. Katerina lag nog rustig te slapen en Maarten keek naar haar. Ze zag er gelukkig uit maar hij wist dat vandaag Dave nog in haar hoofd zou rondspoken. Zeker als ze die verklaring moest gaan afleggen. Gisterenavond was ze te overstuur geweest. Stilletjes aan begon ze wakker te worden. Ze deed stilletjes haar oogjes open en keek recht in die van Maarten. Zo bleven ze even liggen, gewoon in elkaars ogen kijken. “goedemorgen” fluisterde Maarten dan. Katerina beantwoorde dat met een bescheiden kusje op zijn lippen. Ze kroop weer tegen hem aan en zo bleven ze nog even liggen tot dat Maarten zijn gsm afging. Maarten keek op het scherm en zag dat het Daan was. Hij nam op “Met Maarten” “Maarten, wat scheelt er nu thuis?” vroeg Daan nogal vrij direct. “problemen met Katerina. Niets om je zorgen over te maken.” Zei hij dan. Hij keek naar Katerina en zag aan haar dat hij het Daan wel mocht vertellen “hoe problemen? Jullie zijn toch niet uit elkaar?” “nee, Katerina ligt hier gewoon langs mij” Nu snapte Daan er niets meer van. Er waren problemen met Katerina en toch was hij daar blijven slapen. Waar sloeg dat nu op? “komaan man, vertel nu wat er scheelt of ik kom naar Antwerpen” “en ik ook” hoorde hij Charlotte op de achtergrond roepen. “hebt ge even de tijd?” zei hij dan en hij begon te vertellen. Hij vertelde over zijn ontmoeting de vrijdag met Dave. Hij vertelde dat Dave Katerina haar ex was en dat hij niet zo blij was met het feit dat zij een nieuwe vriend had. Dan vertelde hij over gisterenavond. Dat Dave bij haar was geweest, dat ze ruzie hadden gekregen en dat Dave haar geslagen had. Hij vertelde ook dat toen Helena hem belde hij onmiddellijk was vertrokken en dat toen hij hier aankwam Katerina nogal over haar toeren was. Daan begon dan eindelijk de hele situatie te begrijpen “man, als ik die Dave ooit tegenkom …” was het laatste dat Maarten zei “gelukkig heeft Katerina veel aan u. zeg haar maar dat wij haar steunen. En dat ze ons altijd mag bellen” “zal ik doen. Tot in de week” en toen legde Maarten de telefoon neer. Het was ondertussen 8 uur en Maarten vond het tijd om op te staan. Om 10 uur werd Katerina op het politiebureau verwacht en als ze nu opstonden kon ze haar nog rustig klaarmaken en ontbijten. Maarten stond dan op en Katerina keek naar hem terwijl hij zich klaarmaakte. Daarna stond zei op. Onder haar T-shirt uit zag je een stukje van haar billen. Maarten had veel zin om haar tegen zich aan te drukken maar bedacht dan dat dit niet het juiste moment was. Hij volgde haar dan met zijn ogen tot aan de badkamerdeur. Ze ging zich gauw douchen en hij besliste om te wachten op haar om naar beneden te gaan. Toen ze gedoucht had, gingen ze naar beneden waar Steven, Helena en Louise al aan tafel zaten. Louise stond op toen ze Katerina zag en sloeg haar armen rond haar. Helena vroeg hoe het ging en Katerina beweerde dat alles ok was maar Maarten wist wel beter. Hij voelde gewoon dat hoe korter het bij 10 uur kwam, hoe zenuwachtiger en angstiger zij werd.
-
Kaatje
- Sterposter
- Berichten: 3102
- Lid geworden op: 04-01-2011 12:14
Deel 57
In Leuven ging na het nieuws van Katerina alles terug gewoon zijn gangetje. Daan en Belle gingen naar de les en Roel en Charlotte gingen naar het ziekenhuis. De draadjes mochten vandaag waarschijnlijk uit de wonde en Roel moest ook nog een scan laten maken van zijn romp om te zien of alles goed genezen was. Ze kwamen aan in het ziekenhuis en werden onmiddellijk naar de wachtkamer gestuurd. De dokter zou hen daar komen roepen. Bij Charlotte kwamen de herinneringen van vorige week terug boven. Maar ze kon er aan terugdenken zonder in paniek te geraken. De enkele sessies bij de psycholoog hadden haar goed geholpen. Ze had alles een plaats kunnen geven. De dokter kwam de wachtzaal binnen en riep hen. Ze volgden de dokter. Eerst onderzocht deze Charlotte. Bij haar was alles goed genezen. Hij deed de draadjes uit de snee in haar hals en bekeek de kneuzingen nog eens. Deze waren zo goed als genezen. Ook wist hij te vertellen dat ze waarschijnlijk geen litteken zou overhouden in haar hals. Dan was het de beurt aan Roel. Deze moest eerst naar boven voor de scan. Charlotte stond er op dat ze mee naar boven ging en de dokter zei dat het kon. Hij was blij dat die 2 elkaar gevonden hadden.
Ondertussen waren Maarten en Katerina aangekomen op het politiekantoor. Ze moesten gelukkig niet wachten en werden onmiddellijk naar de verhoorkamer gebracht. Er zou onmiddellijk iemand bij hen komen. Maarten nam Katerina nog eens goed vast en zei dan nog eens “alles komt goed”. Op dat moment kwamen er 2 agenten binnen. “Katerina was het zeker?” “ja” “en u bent?” “Maarten, de vriend van Katerina” De agent noteerde Maarten zijn naam. “u bent hier om een verklaring af te leggen, neem ik aan. Ik zou u toch willen vragen om de ruimte te verlaten zodat de juffrouw hier rustig een verklaring kan afleggen.” “geen probleem” zei Maarten terwijl hij wou opstaan maar Katerina greep zijn arm “ik zou liever hebben dat hij hier blijft” zei ze tegen de agent. Deze keek even naar zijn collega en die knikte dat het ok was. Maarten nam dan weer plaats en nam Katerina haar hand vast. “goed, dan zullen we maar eens beginnen” “hoe oud bent u?” “15” “Vanwaar kent u Dave?” “van op school, hij was mijn vriendje” “u vriendje, hoe lang is het gedaan tussen jullie?” “ondertussen 3 weken.” “was er een speciale reden?” “doet dat ter zake?” vroeg ze geschrokken. “toch wel juffrouw maar als u het niet wilt vertellen …” “hij heeft mij laten vallen nadat wij voor de eerste keer samen …” Katerina zweeg. Ze voelde zich ongemakkelijk in de ruimte met de 2 agenten. Gelukkig had ze Maarten bij haar “juffrouw u moet ons alles vertellen. Veronderstellingen mogen wij niet noteren.” Ze zuchtte en zei dan “toen wij voor de eerste keer samen gevreeën hadden.” Ze boog haar hoofd en probeerde de tranen te bedwingen. “en u hebt sindsdien niets meer van hem gehoord?” “toch wel. Vrijdag op school heeft hij mij horen bellen met Maarten. Hij was jaloers. ’s Avonds toen Maarten mij stond op te wachten heeft hij ons gevolgd naar huis. Hij verweet mij voor slet en daagde Maarten uit maar Maarten heeft het niet zo ver laten komen. Voor er gevochten werd, ging Dave weg. Ik dacht dat hij mij nu wel met rust zou laten.” “maar u dacht verkeerd?” “gisterenavond stond hij ineens voor ons deur. Het was Louise die opendeed. Zij riep mij dan en toen ik Dave zag staan vroeg ik hem om weg te gaan.” “en toen?” “hij kwam gewoon binnen. We kregen ruzie en hij sloeg mij tegen de grond. Toen kwam Louise tussen beide en een minuutje later mijn vader en toen waren jullie er.” Er rolde nu wel wat traantjes over haar wangen. De agent bood haar iets aan om te drinken om haar een beetje tot rust te brengen. Ze moesten nog even wachten om de verklaring te ondertekenen. “agent, wat gaat er nu met hem gebeuren?” vroeg ze “hij is nog minderjarig maar ze kennen hem hier bij het gerecht. Waarschijnlijk gaat hij in een jeugdinstelling zitten tot zijn 18. Ook gaat hij een contactverbod krijgen.” Katerina was gerustgesteld toen ze hoorde dat hij een tijdje zou vastzitten. Tegen de tijd dat hij weer vrijkwam, zou ze afgestudeerd zijn en zou hij haar al lang vergeten zijn of tenminste dat hoopte ze …
Charlotte was meegegaan tot aan de scan. Daar had ze even op de gang moeten wachten maar Roel kwam al gauw weer buiten. Ze moesten nu nog even wachten in de wachtzaal, de dokter zou hen als de resultaten bekend waren komen roepen. Weer zaten ze daar even te wachten maar gelukkig kwam de dokter vrij snel. Hij vroeg Roel zijn bloes uit te doen en bekeek ondertussen de scan. “alles ziet er goed uit” zei de dokter. Hij bekeek dan de snee en deed ook de draadjes eruit. “u mag van geluk spreken dat u er zo goed bent vanaf gekomen.” Zei de dokter dan “jullie allebei” Roel zijn snee zag er slechter uit dan die van Charlotte. Hij zou er waarschijnlijk wel een litteken aan overhouden maar dat vond Charlotte niet erg. Ze zou immers telkens als ze dat litteken zag er aan denken hoe Roel haar gered had ….
Deel 58
Katerina was een beetje aangedaan door het gesprek met de agenten. De rit naar huis was ze stil geweest en toen ze thuiskwamen, had ze zich teruggetrokken op haar kamer. Ze wou eventjes alleen zijn. Maarten lichte Helena en Steven in over het gesprek. Hij vertelde dat Katerina alles verteld had en dat ze zich sterk gehouden had. Na een kwartiertje ging hij boven eens een kijkje nemen. Katerina lag op bed, haar hoofd verborgen in haar kussen. Ze huilde stilletjes. Maarten liep naar haar toen en nam haar in zijn armen. Ze huilde nog eventjes en zei dan “ik wou gewoon dat Dave mij met rust liet, niet dat hij in een instelling geplaatst zou worden.” Maarten begreep wel vanwaar dat kwam, ze voelde zich schuldig maar dat was voor niets nodig. “je moet je niet schuldig voelen. Hij had maar beter moeten weten.” Zei Maarten. Ze zwegen even en toen zei Maarten “weet je, laten we Dave vandaag gewoon even vergeten. We gaan iets leuk doen! Vertel eens, wat wil je doen vandaag?” hij vroeg dat zo enthousiast dat zij er ook ging van lachen “ik weet niet” hij keek op zijn horloge en zag dat het bijna middag was “het is bijna middag. We gaan deze middag gezellig lunchen en dan trekken we de stad in. Doen meisjes dat niet graag, winkelen?” Katerina keek verwonderd naar Maarten. Hij wou gewoon met haar gaan winkelen. Ze lachte en zei “das afgesproken!” ze maakte zich dan klaar om te vertrekken. Eerst gezellig lunchen en dan winkelen!
Charlotte en Roel waren vlak na de middag ook uit het ziekenhuis. Normaal hadden ze vandaag nog les maar beide hadden geen zin om nog te gaan. Ze hadden goed nieuws gehad en dat wouden ze nu toch gepast vieren. Eerst waren ze van plan om samen op restaurant te gaan maar toen kreeg Charlotte een veel beter idee “laat ons gezellig samen kokkerellen” Dat leek Roel wel een goed idee maar er was één probleempje, hij kon niet koken “ok, maar ik kan niet koken” zei hij lachend “geen probleem” zei Charlotte “ikke wel” samen gingen ze dan gezellig inkopen doen. Ze kochten scampi’s, een flesje witte wijn, wortelen, paprika, uien, tomatenpuree, pasta, champignon, cognac, laurierblaadjes en tijm . Toen ze dit allemaal in een karretje hadden, controleerde Charlotte nog eens of ze alles hadden. “ok, dit is alles” ze gingen naar de kassa en betaalde hun inkopen dan gingen ze samen terug naar hun kot. Het leukste deel moest nog beginnen …
Katerina en Maarten hadden net lekker gegeten in een gezellig eetcafeetje. Ze hadden gekozen voor een lekkere toast Champignon. Nu ze gegeten hadden, trokken ze het stad in. Samen liepen ze door Antwerpen stad en deden verschillende winkels. Katerina haar favoriete winkels waren de Zara en H&M. In de H&M paste ze verschillende leuke kleedjes en rokjes. Voor één keer ging ze eens niet voor een jeans. Maarten vond haar veel knapper in van die leuke kleedjes. Ze kocht een paar kleedjes: een fel rood, blauw en dan nog een zwart en grijs. Daarna liepen ze door naar de Zara. Hier kocht ze na lange passen een leuk rokje met daaronder een legging en een leuk bloesje. Nu moest ze nog enkel schoenen hebben. Ze deden verschillende schoenenwinkels voordat Katerina vond wat ze zocht. Ze kocht korte zwarte botjes met een stoere gesp op en ook witte botjes. Deze paste perfect bij haar kleren. Dan vond Katerina het tijd om ook voor Maarten iets te kopen. Maarten zelf had een hekel aan kleren kopen maar voor Katerina wou hij dat wel doen. Ze liepen één van de trendy winkels binnen en Katerina stuurde Maarten onmiddellijk naar het kleedhokje. Zij zou hem wel kleren brengen. Ze zocht verschillende jeans uit en leuke T-shirts en pulls. Er waren dingen bij die Maarten absoluut niet mooi vond en deze belandden dan ook snel terug in de rekken maar er waren ook echte toffe dingen bij. Katerina had een goed modegevoel en wist perfect wat Maarten paste en wat niet. En dat was maar goed voor hem want anders zou hij veel langer in het pashokje doorgebracht hebben. Toen ze gevonden hadden wat ze zochten liepen ze naar de kassa. Het was ondertussen al laat geworden en dus gingen ze maar terug naar huis. Het was al bij al toch nog een leuke dag geworden. Katerina was blij dat Maarten haar had kunnen overtuigen om mee te gaan. Het winkelen had haar echt ontspannen. Toen ze dan ook thuis kwamen, zagen Helena en Steven dat Katerina veel beter gezind was dan daarstraks. Maarten had echt wel een goede invloed op haar. En al de nadelen die Helena op het begin aan hun relatie had verbonden, waren nu voordelen geworden. Maarten was de jongen die Katerina nodig had, hij zou haar op het rechte pad houden wat ze toch al vaak verlaten had. Het werd nog heel gezellig toen ze aan tafel gingen. Katerina vertelde over hun namiddagje shoppen en Louise lachte ook vrolijk mee…
Ondertussen in Leuven stonden Charlotte en Roel in de keuken. Charlotte had Roel aan het snijden van de groenten gezet, zelf was ze de scampi’s aan het pellen. “ah, godverdomme eh” zei Roel plotseling “Schattie, wat het je nu gedaan” zei Charlotte lachend toen ze naar zijn vinger keek. De arme suggel had in zijn vinger gesneden. Ze stak snel zijn hand onder de kraan en terwijl ging ze een plakkertje zoeken. Roel keek een beetje sip naar haar, hij kon immers niet zo goed tegen bloed. Toen het bloeden gestopt was zette Charlotte Roel neer op de stoel en deed het plakkertje rond zijn vinger “voila, weer zo goed als nieuw” lachte ze. Roel kon immers niet echt lachen “ik zal de groentjes wel verder snijden schattie, blijf jij mij maar gezelschap houden” en dat vond Roel een schitterend idee …
Deel 59
Het ging gezellig daar in de keuken in Leuven. Charlotte kon echt wel goed koken, het rook er heerlijk! De groentjes stonden te pruttelen in een beetje witte wijn op het vuur. En nu ging Charlotte de scampi’s bakken om ze daarna te blussen met cognac. De pasta werd ook op het vuur gezet en de saus werd afgewerkt zodat de scampi’s erin konden. Roel had zich ondertussen ook nuttig gemaakt, hij had de tafel zo gezellig mogelijk gedekt. Charlotte stond te wachten in de keuken tot de pasta gaar was. Roel ging achter haar staan en sloeg zijn armen om haar middel. “het ruikt hier heerlijk, ik wist niet dat jij zo goed kon koken” “ja, mijn moeder heeft me goed opgevoed” zei ze terwijl ze een kusje stal van hem. Snel goot ze dan de pasta af en schepte de borden vol. Roel proefde “hmm, nog lekkerder dan het ruikt” zei hij. Hij kuste Charlotte en Charlotte ging een beetje blozen van zijn complimentje. Roel was echt wel verwonderd van haar kook talent. Hij had nu veel in haar gezien maar een echt kokkinnetje niet. Hij was nog zo een kluns in de keuken, zelf groentjes snijden kon hij niet. Hij had zijn moeder ook wel nooit in de keuken weten staan, ofwel werd er eten aan huis geleverd ofwel aten ze brood en in een uitzondering kookte zijn grootmoeder voor hen. Dat was nog het lekkerste van allemaal maar het arme vrouwtje was enkele jaren geleden gestorven aan kanker. Charlotte merkte dat Roel een beetje verzonken zat in gedachten en ze vroeg hem dan ook aan wat hij dacht “aan vroeger, aan thuis. Moeder kookt nooit, ik denk dat ze niet weet hoe ze een ei moet bakken. Mijn grootmoeder maakte soms eten voor ons maar ze is enkele jaren geleden gestorven. Sindsdien heb ik thuis nooit meer zelf gemaakt eten gegeten.” Charlotte schrok hier toch een beetje van, ze had nu al zo veel gehoord van zijn ouders maar dit verwachtte ze toch helemaal niet. Zij was immers opgegroeid in een zeer warm gezin. Haar ouders hadden zoveel mogelijk tijd met hun kinderen doorgebracht, hadden zelden of nooit ruzie en steunde hun kinderen in alles wat ze deden. En Roel zijn ouders waren gewoon het tegenovergestelde. Ze merkte ook dat als Roel over zijn ouders sprak, hij altijd een beetje bitter klonk. “weet je” zei ze vrolijk “ik zal iedere dag voor je koken. Je schrijft maar op wat je graag eet en ik zal het voor je maken” Er verscheen onmiddellijk een glimlach op zijn gezicht “jij bent toch echt te lief voor mij eh!” zei hij terwijl hij haar kuste “nee, ik doe dat gewoon graag voor jouw” “hmm, dan zal ik je nog meer moeten verwennen” zei hij “ohja? Hoe ga je dat doen?” “wacht maar tot straks” zei hij dan met een veel betekende knipoog. Hij had al een ideetje hoe hij haar kon verwennen…
Daan en Belle hadden vandaag een heel wat minder leuke dag gehad. Zij hadden heel de dag les gehad en hadden nu pas tijd voor elkaar. Ze gingen dan ook snel een iets uithalen om te eten en trokken dan terug naar hun ‘nestje’. Ze aten gezellig, overliepen de afgelopen dag en dan, dan was er tijd voor gezelligheid. Een leuk cd’tje werd opgezet. Ze deden ook hun slaapkleren al aan. Zo een hele dag les was best vermoeiend. En na wat kussen, strelen en plagen vielen ze dan ook in slaap. Beide te moe om hun leuke spelletjes verder te zetten …
Maarten en Katerina hadden zich ook teruggetrokken op haar kamer. Helena en Steven hadden er geen problemen meer mee, ze wisten dat Maarten geen misbruik ging maken van Katerina en dat ze beiden hun verstand zouden gebruiken. Maarten had daarstraks zijn ouders ook gebeld. Hij had vertelt dat hij in Antwerpen was en dat hij bij Katerina bleef slapen. Deze hadden daar niet echt een probleem mee. Bij Helena en Steven was hij goed en ze wisten dat hij Katerina tot niets zou dwingen. In tegenstelling tot gisteren praten Maarten en Katerina veel. Ze kusten maar verder gingen ze niet, al had Katerina wel al laten blijken dat ze er klaar voor was. Verlangend naar hem had ze haar heupen tegen hem aangedrukt maar Maarten had gezegd dat hij wou wachten tot ze 16 was. Dan zouden ze een maand samen zijn en als ze er dan echt klaar voor was, zou hij er zijn voor haar. Het had hem veel moeite gekost om haar af te wijzen maar hij was blij dat het gelukt was. Hij wou Katerina eerst zijn liefde zo bewijzen.
Roel en Charlotte hadden ondertussen alles opgeruimd. Roel vond het nu tijd om Charlotte te verwennen. Hij zei dat ze maar op bed moest gaan liggen. Hij liep dan naar de cd speler stak een romantische cd in. hij had gemerkt dat Charlotte de cd van Leanne Rimes had, de cd waar hun liedje opstond en waar nog zoveel ander romantische nummers opstonden. Daarna liep hij naar zijn tas waar hij een flesje massage olie uithaalde. Hij had dat ooit eens gekocht maar nooit gebruikt maar nu was het de ultieme gelegenheid. Charlotte had haar op bed gelegd en Roel had gezegd dat ze haar ogen moest toedoen. Ze lag daar nu al even en was heel benieuwd naar wat hij van plan was, ze had er echt geen idee van. Dan voelde ze Roel op het bed kruipen en hij kuste haar, nu zou ze het gauw te weten komen …
In Leuven ging na het nieuws van Katerina alles terug gewoon zijn gangetje. Daan en Belle gingen naar de les en Roel en Charlotte gingen naar het ziekenhuis. De draadjes mochten vandaag waarschijnlijk uit de wonde en Roel moest ook nog een scan laten maken van zijn romp om te zien of alles goed genezen was. Ze kwamen aan in het ziekenhuis en werden onmiddellijk naar de wachtkamer gestuurd. De dokter zou hen daar komen roepen. Bij Charlotte kwamen de herinneringen van vorige week terug boven. Maar ze kon er aan terugdenken zonder in paniek te geraken. De enkele sessies bij de psycholoog hadden haar goed geholpen. Ze had alles een plaats kunnen geven. De dokter kwam de wachtzaal binnen en riep hen. Ze volgden de dokter. Eerst onderzocht deze Charlotte. Bij haar was alles goed genezen. Hij deed de draadjes uit de snee in haar hals en bekeek de kneuzingen nog eens. Deze waren zo goed als genezen. Ook wist hij te vertellen dat ze waarschijnlijk geen litteken zou overhouden in haar hals. Dan was het de beurt aan Roel. Deze moest eerst naar boven voor de scan. Charlotte stond er op dat ze mee naar boven ging en de dokter zei dat het kon. Hij was blij dat die 2 elkaar gevonden hadden.
Ondertussen waren Maarten en Katerina aangekomen op het politiekantoor. Ze moesten gelukkig niet wachten en werden onmiddellijk naar de verhoorkamer gebracht. Er zou onmiddellijk iemand bij hen komen. Maarten nam Katerina nog eens goed vast en zei dan nog eens “alles komt goed”. Op dat moment kwamen er 2 agenten binnen. “Katerina was het zeker?” “ja” “en u bent?” “Maarten, de vriend van Katerina” De agent noteerde Maarten zijn naam. “u bent hier om een verklaring af te leggen, neem ik aan. Ik zou u toch willen vragen om de ruimte te verlaten zodat de juffrouw hier rustig een verklaring kan afleggen.” “geen probleem” zei Maarten terwijl hij wou opstaan maar Katerina greep zijn arm “ik zou liever hebben dat hij hier blijft” zei ze tegen de agent. Deze keek even naar zijn collega en die knikte dat het ok was. Maarten nam dan weer plaats en nam Katerina haar hand vast. “goed, dan zullen we maar eens beginnen” “hoe oud bent u?” “15” “Vanwaar kent u Dave?” “van op school, hij was mijn vriendje” “u vriendje, hoe lang is het gedaan tussen jullie?” “ondertussen 3 weken.” “was er een speciale reden?” “doet dat ter zake?” vroeg ze geschrokken. “toch wel juffrouw maar als u het niet wilt vertellen …” “hij heeft mij laten vallen nadat wij voor de eerste keer samen …” Katerina zweeg. Ze voelde zich ongemakkelijk in de ruimte met de 2 agenten. Gelukkig had ze Maarten bij haar “juffrouw u moet ons alles vertellen. Veronderstellingen mogen wij niet noteren.” Ze zuchtte en zei dan “toen wij voor de eerste keer samen gevreeën hadden.” Ze boog haar hoofd en probeerde de tranen te bedwingen. “en u hebt sindsdien niets meer van hem gehoord?” “toch wel. Vrijdag op school heeft hij mij horen bellen met Maarten. Hij was jaloers. ’s Avonds toen Maarten mij stond op te wachten heeft hij ons gevolgd naar huis. Hij verweet mij voor slet en daagde Maarten uit maar Maarten heeft het niet zo ver laten komen. Voor er gevochten werd, ging Dave weg. Ik dacht dat hij mij nu wel met rust zou laten.” “maar u dacht verkeerd?” “gisterenavond stond hij ineens voor ons deur. Het was Louise die opendeed. Zij riep mij dan en toen ik Dave zag staan vroeg ik hem om weg te gaan.” “en toen?” “hij kwam gewoon binnen. We kregen ruzie en hij sloeg mij tegen de grond. Toen kwam Louise tussen beide en een minuutje later mijn vader en toen waren jullie er.” Er rolde nu wel wat traantjes over haar wangen. De agent bood haar iets aan om te drinken om haar een beetje tot rust te brengen. Ze moesten nog even wachten om de verklaring te ondertekenen. “agent, wat gaat er nu met hem gebeuren?” vroeg ze “hij is nog minderjarig maar ze kennen hem hier bij het gerecht. Waarschijnlijk gaat hij in een jeugdinstelling zitten tot zijn 18. Ook gaat hij een contactverbod krijgen.” Katerina was gerustgesteld toen ze hoorde dat hij een tijdje zou vastzitten. Tegen de tijd dat hij weer vrijkwam, zou ze afgestudeerd zijn en zou hij haar al lang vergeten zijn of tenminste dat hoopte ze …
Charlotte was meegegaan tot aan de scan. Daar had ze even op de gang moeten wachten maar Roel kwam al gauw weer buiten. Ze moesten nu nog even wachten in de wachtzaal, de dokter zou hen als de resultaten bekend waren komen roepen. Weer zaten ze daar even te wachten maar gelukkig kwam de dokter vrij snel. Hij vroeg Roel zijn bloes uit te doen en bekeek ondertussen de scan. “alles ziet er goed uit” zei de dokter. Hij bekeek dan de snee en deed ook de draadjes eruit. “u mag van geluk spreken dat u er zo goed bent vanaf gekomen.” Zei de dokter dan “jullie allebei” Roel zijn snee zag er slechter uit dan die van Charlotte. Hij zou er waarschijnlijk wel een litteken aan overhouden maar dat vond Charlotte niet erg. Ze zou immers telkens als ze dat litteken zag er aan denken hoe Roel haar gered had ….
Deel 58
Katerina was een beetje aangedaan door het gesprek met de agenten. De rit naar huis was ze stil geweest en toen ze thuiskwamen, had ze zich teruggetrokken op haar kamer. Ze wou eventjes alleen zijn. Maarten lichte Helena en Steven in over het gesprek. Hij vertelde dat Katerina alles verteld had en dat ze zich sterk gehouden had. Na een kwartiertje ging hij boven eens een kijkje nemen. Katerina lag op bed, haar hoofd verborgen in haar kussen. Ze huilde stilletjes. Maarten liep naar haar toen en nam haar in zijn armen. Ze huilde nog eventjes en zei dan “ik wou gewoon dat Dave mij met rust liet, niet dat hij in een instelling geplaatst zou worden.” Maarten begreep wel vanwaar dat kwam, ze voelde zich schuldig maar dat was voor niets nodig. “je moet je niet schuldig voelen. Hij had maar beter moeten weten.” Zei Maarten. Ze zwegen even en toen zei Maarten “weet je, laten we Dave vandaag gewoon even vergeten. We gaan iets leuk doen! Vertel eens, wat wil je doen vandaag?” hij vroeg dat zo enthousiast dat zij er ook ging van lachen “ik weet niet” hij keek op zijn horloge en zag dat het bijna middag was “het is bijna middag. We gaan deze middag gezellig lunchen en dan trekken we de stad in. Doen meisjes dat niet graag, winkelen?” Katerina keek verwonderd naar Maarten. Hij wou gewoon met haar gaan winkelen. Ze lachte en zei “das afgesproken!” ze maakte zich dan klaar om te vertrekken. Eerst gezellig lunchen en dan winkelen!
Charlotte en Roel waren vlak na de middag ook uit het ziekenhuis. Normaal hadden ze vandaag nog les maar beide hadden geen zin om nog te gaan. Ze hadden goed nieuws gehad en dat wouden ze nu toch gepast vieren. Eerst waren ze van plan om samen op restaurant te gaan maar toen kreeg Charlotte een veel beter idee “laat ons gezellig samen kokkerellen” Dat leek Roel wel een goed idee maar er was één probleempje, hij kon niet koken “ok, maar ik kan niet koken” zei hij lachend “geen probleem” zei Charlotte “ikke wel” samen gingen ze dan gezellig inkopen doen. Ze kochten scampi’s, een flesje witte wijn, wortelen, paprika, uien, tomatenpuree, pasta, champignon, cognac, laurierblaadjes en tijm . Toen ze dit allemaal in een karretje hadden, controleerde Charlotte nog eens of ze alles hadden. “ok, dit is alles” ze gingen naar de kassa en betaalde hun inkopen dan gingen ze samen terug naar hun kot. Het leukste deel moest nog beginnen …
Katerina en Maarten hadden net lekker gegeten in een gezellig eetcafeetje. Ze hadden gekozen voor een lekkere toast Champignon. Nu ze gegeten hadden, trokken ze het stad in. Samen liepen ze door Antwerpen stad en deden verschillende winkels. Katerina haar favoriete winkels waren de Zara en H&M. In de H&M paste ze verschillende leuke kleedjes en rokjes. Voor één keer ging ze eens niet voor een jeans. Maarten vond haar veel knapper in van die leuke kleedjes. Ze kocht een paar kleedjes: een fel rood, blauw en dan nog een zwart en grijs. Daarna liepen ze door naar de Zara. Hier kocht ze na lange passen een leuk rokje met daaronder een legging en een leuk bloesje. Nu moest ze nog enkel schoenen hebben. Ze deden verschillende schoenenwinkels voordat Katerina vond wat ze zocht. Ze kocht korte zwarte botjes met een stoere gesp op en ook witte botjes. Deze paste perfect bij haar kleren. Dan vond Katerina het tijd om ook voor Maarten iets te kopen. Maarten zelf had een hekel aan kleren kopen maar voor Katerina wou hij dat wel doen. Ze liepen één van de trendy winkels binnen en Katerina stuurde Maarten onmiddellijk naar het kleedhokje. Zij zou hem wel kleren brengen. Ze zocht verschillende jeans uit en leuke T-shirts en pulls. Er waren dingen bij die Maarten absoluut niet mooi vond en deze belandden dan ook snel terug in de rekken maar er waren ook echte toffe dingen bij. Katerina had een goed modegevoel en wist perfect wat Maarten paste en wat niet. En dat was maar goed voor hem want anders zou hij veel langer in het pashokje doorgebracht hebben. Toen ze gevonden hadden wat ze zochten liepen ze naar de kassa. Het was ondertussen al laat geworden en dus gingen ze maar terug naar huis. Het was al bij al toch nog een leuke dag geworden. Katerina was blij dat Maarten haar had kunnen overtuigen om mee te gaan. Het winkelen had haar echt ontspannen. Toen ze dan ook thuis kwamen, zagen Helena en Steven dat Katerina veel beter gezind was dan daarstraks. Maarten had echt wel een goede invloed op haar. En al de nadelen die Helena op het begin aan hun relatie had verbonden, waren nu voordelen geworden. Maarten was de jongen die Katerina nodig had, hij zou haar op het rechte pad houden wat ze toch al vaak verlaten had. Het werd nog heel gezellig toen ze aan tafel gingen. Katerina vertelde over hun namiddagje shoppen en Louise lachte ook vrolijk mee…
Ondertussen in Leuven stonden Charlotte en Roel in de keuken. Charlotte had Roel aan het snijden van de groenten gezet, zelf was ze de scampi’s aan het pellen. “ah, godverdomme eh” zei Roel plotseling “Schattie, wat het je nu gedaan” zei Charlotte lachend toen ze naar zijn vinger keek. De arme suggel had in zijn vinger gesneden. Ze stak snel zijn hand onder de kraan en terwijl ging ze een plakkertje zoeken. Roel keek een beetje sip naar haar, hij kon immers niet zo goed tegen bloed. Toen het bloeden gestopt was zette Charlotte Roel neer op de stoel en deed het plakkertje rond zijn vinger “voila, weer zo goed als nieuw” lachte ze. Roel kon immers niet echt lachen “ik zal de groentjes wel verder snijden schattie, blijf jij mij maar gezelschap houden” en dat vond Roel een schitterend idee …
Deel 59
Het ging gezellig daar in de keuken in Leuven. Charlotte kon echt wel goed koken, het rook er heerlijk! De groentjes stonden te pruttelen in een beetje witte wijn op het vuur. En nu ging Charlotte de scampi’s bakken om ze daarna te blussen met cognac. De pasta werd ook op het vuur gezet en de saus werd afgewerkt zodat de scampi’s erin konden. Roel had zich ondertussen ook nuttig gemaakt, hij had de tafel zo gezellig mogelijk gedekt. Charlotte stond te wachten in de keuken tot de pasta gaar was. Roel ging achter haar staan en sloeg zijn armen om haar middel. “het ruikt hier heerlijk, ik wist niet dat jij zo goed kon koken” “ja, mijn moeder heeft me goed opgevoed” zei ze terwijl ze een kusje stal van hem. Snel goot ze dan de pasta af en schepte de borden vol. Roel proefde “hmm, nog lekkerder dan het ruikt” zei hij. Hij kuste Charlotte en Charlotte ging een beetje blozen van zijn complimentje. Roel was echt wel verwonderd van haar kook talent. Hij had nu veel in haar gezien maar een echt kokkinnetje niet. Hij was nog zo een kluns in de keuken, zelf groentjes snijden kon hij niet. Hij had zijn moeder ook wel nooit in de keuken weten staan, ofwel werd er eten aan huis geleverd ofwel aten ze brood en in een uitzondering kookte zijn grootmoeder voor hen. Dat was nog het lekkerste van allemaal maar het arme vrouwtje was enkele jaren geleden gestorven aan kanker. Charlotte merkte dat Roel een beetje verzonken zat in gedachten en ze vroeg hem dan ook aan wat hij dacht “aan vroeger, aan thuis. Moeder kookt nooit, ik denk dat ze niet weet hoe ze een ei moet bakken. Mijn grootmoeder maakte soms eten voor ons maar ze is enkele jaren geleden gestorven. Sindsdien heb ik thuis nooit meer zelf gemaakt eten gegeten.” Charlotte schrok hier toch een beetje van, ze had nu al zo veel gehoord van zijn ouders maar dit verwachtte ze toch helemaal niet. Zij was immers opgegroeid in een zeer warm gezin. Haar ouders hadden zoveel mogelijk tijd met hun kinderen doorgebracht, hadden zelden of nooit ruzie en steunde hun kinderen in alles wat ze deden. En Roel zijn ouders waren gewoon het tegenovergestelde. Ze merkte ook dat als Roel over zijn ouders sprak, hij altijd een beetje bitter klonk. “weet je” zei ze vrolijk “ik zal iedere dag voor je koken. Je schrijft maar op wat je graag eet en ik zal het voor je maken” Er verscheen onmiddellijk een glimlach op zijn gezicht “jij bent toch echt te lief voor mij eh!” zei hij terwijl hij haar kuste “nee, ik doe dat gewoon graag voor jouw” “hmm, dan zal ik je nog meer moeten verwennen” zei hij “ohja? Hoe ga je dat doen?” “wacht maar tot straks” zei hij dan met een veel betekende knipoog. Hij had al een ideetje hoe hij haar kon verwennen…
Daan en Belle hadden vandaag een heel wat minder leuke dag gehad. Zij hadden heel de dag les gehad en hadden nu pas tijd voor elkaar. Ze gingen dan ook snel een iets uithalen om te eten en trokken dan terug naar hun ‘nestje’. Ze aten gezellig, overliepen de afgelopen dag en dan, dan was er tijd voor gezelligheid. Een leuk cd’tje werd opgezet. Ze deden ook hun slaapkleren al aan. Zo een hele dag les was best vermoeiend. En na wat kussen, strelen en plagen vielen ze dan ook in slaap. Beide te moe om hun leuke spelletjes verder te zetten …
Maarten en Katerina hadden zich ook teruggetrokken op haar kamer. Helena en Steven hadden er geen problemen meer mee, ze wisten dat Maarten geen misbruik ging maken van Katerina en dat ze beiden hun verstand zouden gebruiken. Maarten had daarstraks zijn ouders ook gebeld. Hij had vertelt dat hij in Antwerpen was en dat hij bij Katerina bleef slapen. Deze hadden daar niet echt een probleem mee. Bij Helena en Steven was hij goed en ze wisten dat hij Katerina tot niets zou dwingen. In tegenstelling tot gisteren praten Maarten en Katerina veel. Ze kusten maar verder gingen ze niet, al had Katerina wel al laten blijken dat ze er klaar voor was. Verlangend naar hem had ze haar heupen tegen hem aangedrukt maar Maarten had gezegd dat hij wou wachten tot ze 16 was. Dan zouden ze een maand samen zijn en als ze er dan echt klaar voor was, zou hij er zijn voor haar. Het had hem veel moeite gekost om haar af te wijzen maar hij was blij dat het gelukt was. Hij wou Katerina eerst zijn liefde zo bewijzen.
Roel en Charlotte hadden ondertussen alles opgeruimd. Roel vond het nu tijd om Charlotte te verwennen. Hij zei dat ze maar op bed moest gaan liggen. Hij liep dan naar de cd speler stak een romantische cd in. hij had gemerkt dat Charlotte de cd van Leanne Rimes had, de cd waar hun liedje opstond en waar nog zoveel ander romantische nummers opstonden. Daarna liep hij naar zijn tas waar hij een flesje massage olie uithaalde. Hij had dat ooit eens gekocht maar nooit gebruikt maar nu was het de ultieme gelegenheid. Charlotte had haar op bed gelegd en Roel had gezegd dat ze haar ogen moest toedoen. Ze lag daar nu al even en was heel benieuwd naar wat hij van plan was, ze had er echt geen idee van. Dan voelde ze Roel op het bed kruipen en hij kuste haar, nu zou ze het gauw te weten komen …
-
Kaatje
- Sterposter
- Berichten: 3102
- Lid geworden op: 04-01-2011 12:14
Deel 60
Roel kuste Charlotte en zij kuste hem terug, nog steeds met haar ogen toe. Dan zette hij haar een beetje recht en trok haar bloes uit. Nog steeds moest ze haar ogen toehouden. Hij kuste haar hals en ging zo naar beneden tot hij de rand van haar Bh’tje bereikte. Deze liet hij nog even aan. Hij zakte dan naar beneden en deed haar jeans uit. Ook haar slipje liet hij nog even aan. Hij draaide haar op haar buik en trok dan snel zelf zijn kleren uit. Dan ging hij over haar zitten en maakte haar bh los. Deze ging dan uit en ook haar slipje volgde. Charlotte had nog steeds geen idee van wat hij van plan was. nu deed nam hij de fles massage olie en deed een beetje in zijn hand, wreef deze eerst warm en begon haar dan te masseren. Hij begon aan haar nek. Charlotte genoot van zijn magische handen. Als hij dit vaker zou doen, zou ze nog veel genieten. Langzaam ging hij van haar nek over naar haar rug en haar onderrug. Er hing een bepaalde spanning tussen hen. Beide waren volop aan het genieten. Roel zakte stilletjes met zijn handen naar beneden en kneep speels in haar billen. “auw!” lachte Charlotte. Hij masseerde haar bovenbenen en kuiten en Charlotte genoot. Dan draaide hij haar om en kuste haar. Beide waren meer dan klaar en Roel kwam voorzichtig in haar. Charlotte schreeuwde zijn naam van ingehouden spanning. Heel stilletjes en uiterst traag bouwde hij het tempo op. Charlotte hield het niet meer lang en enkele minuten kwam later bereikte ze een hoogtepunt, gevolgd door Roel. Roel viel hijgend op haar neer en zo bleven ze even liggen. Hun lichamen zo kort bij elkaar, brachten hen terug tot rust. Roel draaide zich langs Charlotte. Charlotte drukte haar lippen op de zijne en liet haar tong in zijn mond glijden. Zo maakte ze hem duidelijk dat ze er absoluut van genoten had. Ze verloren elkaar in een eindeloze zoen en samen vielen ze dan veel later dicht tegen elkaar in slaap.
Roel en Charlotte werden ’s morgens heerlijk uitgerust en vrolijk wakker. Het was nog een beetje vroeg en dus kropen ze nog eens heel kort tegen elkaar. In Roel zijn armen voelde Charlotte zich veilig en zo gelukkig, kon zij weten dat zijn vrienden er anders over denken…
De beste kameraden Roel hadden gisteren avond samen gezeten. Er moest toch één manier zijn om die 2 uit elkaar te krijgen! Maar de vele pintjes hadden ervoor gezorgd dat er niet echt veel goede ideeën uit voor kwamen. Ze hadden dan maar besloten om een ‘vrouw’ op hem af te sturen, één die hij niet zou kunnen negeren, laat staan afwijzen. Dat Charlotte dan bij hem zou staan was nog het grootste probleem, haar moesten ze weg krijgen maar hoe, daar waren ze nog niet uit …
Katerina en Maarten werden ook samen wakker. Ze kuste elkaar goede morgen en Katerina stond dan op. Ze dacht dat ze vandaag wel zou kunnen naar school gaan en dus ging ze zich klaarmaken. Maarten trok ook zijn kleren aan. Hij wou Katerina naar school wandelen, zo zouden ze nog even langer samen zijn. Ze ontbeten nog vlug samen en vertrokken dan naar school.
Belle en Daan konden vandaag iets langer genieten van elkaar. Zij hadden namiddag pas les en moesten dus voor niemand opstaan. Ze sliepen dan ook lang en het was Daan die het eerst wakker werd. Hij keek naar Belle en zag een lachje op haar gezicht. Ze was vast iets mooi aan het dromen, misschien wel over hem.
Maarten en Katerina naderde de school, hoe korter ze kwamen, hoe dichter Katerina tegen hem aankroop. Aan de poort namen ze uitgebreid afscheid. Iedereen die naar binnenging keek naar hen maar dat stoorde hen niet. Ze genoten van elkaar en wouden dat ook zo lang mogelijk doen. Toen de bel ging kuste ze elkaar nog voor een laatste keer en toen ging Katerina naar binnen. Maarten bleef staan kijken tot ze uit het zicht verdween en besloot dan eens naar zijn ouders te gaan. Ze hadden nog iets te bespreken …
Deel 61
Roel en Charlotte hadden dan toch eindelijk de moed gevonden om op te staan. Ze namen gezellig samen een douche. De glimlach op hun gezicht verraadde dat ze aan gisteren avond dachten. Het ontbijt verliep gezellig en dan was het echt wel tijd om te vertrekken.
Maarten had zijn ouders gebeld en gevraagd of ze nog thuis waren, hij moest ze namelijk dringend spreken. Hij had geluk, ze wouden net vertrekken naar présence maar zouden nu wel wachten op hem. Ze waren immers nieuwsgierig naar wat Maarten zo dringend moest vertellen.
Maarten kwam aan bij zijn thuis. Hij trof zijn ouders in de living, gaf zijn moeder een kus op de wang en nam dan plaats in de zetel. Even was het stil maar dan begon Maarten “Ma, pa, ik heb een beslissing genomen, ik ga niet meer terug naar Leuven.” Even begrepen Michelle en Lieven niet waarover hij het had. “bedoelt ge nu dat ge wilt stoppen met studeren?” vroeg Lieven al lichtjes kwaad. “nee, ik wil hier in Antwerpen verder studeren, korter bij Katerina.” Zei hij dan. Weer werd het eventjes stil. Hij wist dat het vast schrikken was voor zijn ouders, zij wisten immers niet dat hij het zo serieus meende met Katerina. Michelle kon als eerste reageren op Maarten zijn beslissing “kan dat zo maar?” “ik ga mij morgen uitschrijven in Leuven en dan onmiddellijk inschrijven in Antwerpen. Op zich is dat geen probleem zo vroeg op het jaar. Ik kan hier gewoon dezelfde richting volgen.” Weer werd het even stil maar Lieven en Michelle voelde aan dat ze Maarten niet meer op andere gedachten konden brengen. “en wat als het nu mis loopt tussen u en Katerina?” vroeg Lieven nog “het loopt niet fout tussen ons, daar ben ik zeker van.” “als dat u keuze is, is dat goed voor ons.” Zei Lieven. Hij wist dat Michelle dezelfde mening deelde en tenslotte zou hun zoon dan korter bij huis zitten en daar was Michelle heel blij mee. Maarten was blij dat zijn ouders hem volgde in zijn mening. “vinden jullie het erg als ik nog een tijdje bij Katerina logeer?” Lieven keek naar Michelle en Michelle keek naar Lieven “geen probleem voor ons als het ook geen probleem is voor Helena en Steven.” Zeiden ze dan. Maarten ging naar boven enkele spullen bij elkaar zoeken. Het was vandaag woensdag en dat betekende dat Katerina maar een halve dag les had. Hij zou zich nog moeten haasten wou hij op tijd zijn deze middag.
Roel en Charlotte zaten ondertussen in de les. Ze hadden nu pauze. Charlotte ging even naar het toilet, dit was de kans voor Roel zijn kameraden. Ze gingen langs beide kanten langs Roel zitten “awel kameraad, das lang geleden eh” Roel wist niet goed waar hij het had. Hij wist dat ze iets van plan waren, maar wat dat was hem een raadsel. “ja” antwoordde Roel zo neutraal mogelijk. “en gij en die Charlotte, wie had dat nu ooit gedacht! Of zijt ge nog van plan door te gaan met de weddenschap? Als ge da zou doen dan zouden we dit jaar …” “nee, de weddenschap gaat niet door! Ik zie Charlotte graag, echt graag” “this daarom da ge een mes tussen u ribben laat planten” zei een van de gasten sarcastisch. “och man, gij weet niet over wat ge het hebt!” “ik dacht dat er nooit een meisje tussen onze vriendschappen zou komen …” op dat moment kwam Charlotte terug van het toilet. Roel zijn kameraden stonden op en verlieten de aula. Charlotte zag aan Roel dat er iets scheelde maar het was nu niet het moment om er achter te vragen, de les ging terug beginnen.
Belle werd ondertussen ook al stillekes wakker. Daan had haar heel de tijd liggen aankijken. Ze draaide zich naar hem toe “goedemorgen” ze kuste hem voor hij haar kon antwoorden. Ze was al vrij goed wakker want haar handjes waren al ondeugende dingen aan het doen. Ook Daan liet haar niet ongemoeid maar dan, dan liep de wekker af. Daan drukte die vlug af maar ze waren nu te opgewonden om te stoppen. Snel vlogen de slaapkleren uit en kwam Daan in één vloeiende beweging in haar. Beide geen zin om het rustig aan te doen, kwamen ze snel tot een hoogtepunt. Uitgeput maar voldaan vielen ze tegen elkaar neer op het bed. Helaas was er geen tijd meer om te blijven liggen, ze moesten zich nu haasten om naar school te vertrekken…
Roel kuste Charlotte en zij kuste hem terug, nog steeds met haar ogen toe. Dan zette hij haar een beetje recht en trok haar bloes uit. Nog steeds moest ze haar ogen toehouden. Hij kuste haar hals en ging zo naar beneden tot hij de rand van haar Bh’tje bereikte. Deze liet hij nog even aan. Hij zakte dan naar beneden en deed haar jeans uit. Ook haar slipje liet hij nog even aan. Hij draaide haar op haar buik en trok dan snel zelf zijn kleren uit. Dan ging hij over haar zitten en maakte haar bh los. Deze ging dan uit en ook haar slipje volgde. Charlotte had nog steeds geen idee van wat hij van plan was. nu deed nam hij de fles massage olie en deed een beetje in zijn hand, wreef deze eerst warm en begon haar dan te masseren. Hij begon aan haar nek. Charlotte genoot van zijn magische handen. Als hij dit vaker zou doen, zou ze nog veel genieten. Langzaam ging hij van haar nek over naar haar rug en haar onderrug. Er hing een bepaalde spanning tussen hen. Beide waren volop aan het genieten. Roel zakte stilletjes met zijn handen naar beneden en kneep speels in haar billen. “auw!” lachte Charlotte. Hij masseerde haar bovenbenen en kuiten en Charlotte genoot. Dan draaide hij haar om en kuste haar. Beide waren meer dan klaar en Roel kwam voorzichtig in haar. Charlotte schreeuwde zijn naam van ingehouden spanning. Heel stilletjes en uiterst traag bouwde hij het tempo op. Charlotte hield het niet meer lang en enkele minuten kwam later bereikte ze een hoogtepunt, gevolgd door Roel. Roel viel hijgend op haar neer en zo bleven ze even liggen. Hun lichamen zo kort bij elkaar, brachten hen terug tot rust. Roel draaide zich langs Charlotte. Charlotte drukte haar lippen op de zijne en liet haar tong in zijn mond glijden. Zo maakte ze hem duidelijk dat ze er absoluut van genoten had. Ze verloren elkaar in een eindeloze zoen en samen vielen ze dan veel later dicht tegen elkaar in slaap.
Roel en Charlotte werden ’s morgens heerlijk uitgerust en vrolijk wakker. Het was nog een beetje vroeg en dus kropen ze nog eens heel kort tegen elkaar. In Roel zijn armen voelde Charlotte zich veilig en zo gelukkig, kon zij weten dat zijn vrienden er anders over denken…
De beste kameraden Roel hadden gisteren avond samen gezeten. Er moest toch één manier zijn om die 2 uit elkaar te krijgen! Maar de vele pintjes hadden ervoor gezorgd dat er niet echt veel goede ideeën uit voor kwamen. Ze hadden dan maar besloten om een ‘vrouw’ op hem af te sturen, één die hij niet zou kunnen negeren, laat staan afwijzen. Dat Charlotte dan bij hem zou staan was nog het grootste probleem, haar moesten ze weg krijgen maar hoe, daar waren ze nog niet uit …
Katerina en Maarten werden ook samen wakker. Ze kuste elkaar goede morgen en Katerina stond dan op. Ze dacht dat ze vandaag wel zou kunnen naar school gaan en dus ging ze zich klaarmaken. Maarten trok ook zijn kleren aan. Hij wou Katerina naar school wandelen, zo zouden ze nog even langer samen zijn. Ze ontbeten nog vlug samen en vertrokken dan naar school.
Belle en Daan konden vandaag iets langer genieten van elkaar. Zij hadden namiddag pas les en moesten dus voor niemand opstaan. Ze sliepen dan ook lang en het was Daan die het eerst wakker werd. Hij keek naar Belle en zag een lachje op haar gezicht. Ze was vast iets mooi aan het dromen, misschien wel over hem.
Maarten en Katerina naderde de school, hoe korter ze kwamen, hoe dichter Katerina tegen hem aankroop. Aan de poort namen ze uitgebreid afscheid. Iedereen die naar binnenging keek naar hen maar dat stoorde hen niet. Ze genoten van elkaar en wouden dat ook zo lang mogelijk doen. Toen de bel ging kuste ze elkaar nog voor een laatste keer en toen ging Katerina naar binnen. Maarten bleef staan kijken tot ze uit het zicht verdween en besloot dan eens naar zijn ouders te gaan. Ze hadden nog iets te bespreken …
Deel 61
Roel en Charlotte hadden dan toch eindelijk de moed gevonden om op te staan. Ze namen gezellig samen een douche. De glimlach op hun gezicht verraadde dat ze aan gisteren avond dachten. Het ontbijt verliep gezellig en dan was het echt wel tijd om te vertrekken.
Maarten had zijn ouders gebeld en gevraagd of ze nog thuis waren, hij moest ze namelijk dringend spreken. Hij had geluk, ze wouden net vertrekken naar présence maar zouden nu wel wachten op hem. Ze waren immers nieuwsgierig naar wat Maarten zo dringend moest vertellen.
Maarten kwam aan bij zijn thuis. Hij trof zijn ouders in de living, gaf zijn moeder een kus op de wang en nam dan plaats in de zetel. Even was het stil maar dan begon Maarten “Ma, pa, ik heb een beslissing genomen, ik ga niet meer terug naar Leuven.” Even begrepen Michelle en Lieven niet waarover hij het had. “bedoelt ge nu dat ge wilt stoppen met studeren?” vroeg Lieven al lichtjes kwaad. “nee, ik wil hier in Antwerpen verder studeren, korter bij Katerina.” Zei hij dan. Weer werd het eventjes stil. Hij wist dat het vast schrikken was voor zijn ouders, zij wisten immers niet dat hij het zo serieus meende met Katerina. Michelle kon als eerste reageren op Maarten zijn beslissing “kan dat zo maar?” “ik ga mij morgen uitschrijven in Leuven en dan onmiddellijk inschrijven in Antwerpen. Op zich is dat geen probleem zo vroeg op het jaar. Ik kan hier gewoon dezelfde richting volgen.” Weer werd het even stil maar Lieven en Michelle voelde aan dat ze Maarten niet meer op andere gedachten konden brengen. “en wat als het nu mis loopt tussen u en Katerina?” vroeg Lieven nog “het loopt niet fout tussen ons, daar ben ik zeker van.” “als dat u keuze is, is dat goed voor ons.” Zei Lieven. Hij wist dat Michelle dezelfde mening deelde en tenslotte zou hun zoon dan korter bij huis zitten en daar was Michelle heel blij mee. Maarten was blij dat zijn ouders hem volgde in zijn mening. “vinden jullie het erg als ik nog een tijdje bij Katerina logeer?” Lieven keek naar Michelle en Michelle keek naar Lieven “geen probleem voor ons als het ook geen probleem is voor Helena en Steven.” Zeiden ze dan. Maarten ging naar boven enkele spullen bij elkaar zoeken. Het was vandaag woensdag en dat betekende dat Katerina maar een halve dag les had. Hij zou zich nog moeten haasten wou hij op tijd zijn deze middag.
Roel en Charlotte zaten ondertussen in de les. Ze hadden nu pauze. Charlotte ging even naar het toilet, dit was de kans voor Roel zijn kameraden. Ze gingen langs beide kanten langs Roel zitten “awel kameraad, das lang geleden eh” Roel wist niet goed waar hij het had. Hij wist dat ze iets van plan waren, maar wat dat was hem een raadsel. “ja” antwoordde Roel zo neutraal mogelijk. “en gij en die Charlotte, wie had dat nu ooit gedacht! Of zijt ge nog van plan door te gaan met de weddenschap? Als ge da zou doen dan zouden we dit jaar …” “nee, de weddenschap gaat niet door! Ik zie Charlotte graag, echt graag” “this daarom da ge een mes tussen u ribben laat planten” zei een van de gasten sarcastisch. “och man, gij weet niet over wat ge het hebt!” “ik dacht dat er nooit een meisje tussen onze vriendschappen zou komen …” op dat moment kwam Charlotte terug van het toilet. Roel zijn kameraden stonden op en verlieten de aula. Charlotte zag aan Roel dat er iets scheelde maar het was nu niet het moment om er achter te vragen, de les ging terug beginnen.
Belle werd ondertussen ook al stillekes wakker. Daan had haar heel de tijd liggen aankijken. Ze draaide zich naar hem toe “goedemorgen” ze kuste hem voor hij haar kon antwoorden. Ze was al vrij goed wakker want haar handjes waren al ondeugende dingen aan het doen. Ook Daan liet haar niet ongemoeid maar dan, dan liep de wekker af. Daan drukte die vlug af maar ze waren nu te opgewonden om te stoppen. Snel vlogen de slaapkleren uit en kwam Daan in één vloeiende beweging in haar. Beide geen zin om het rustig aan te doen, kwamen ze snel tot een hoogtepunt. Uitgeput maar voldaan vielen ze tegen elkaar neer op het bed. Helaas was er geen tijd meer om te blijven liggen, ze moesten zich nu haasten om naar school te vertrekken…
-
Kaatje
- Sterposter
- Berichten: 3102
- Lid geworden op: 04-01-2011 12:14
Deel 62
Toen de les eindelijk gedaan was en Roel en Charlotte terug op hun kot waren, vroeg Charlotte eindelijk naar wat er daarstraks gebeurd was “Schattie, wat was dat daarstraks?” “niets, niets om u zorgen over te maken” maar Charlotte hoorde in zijn stem dat hij dat wel deed. Ze liep naar hem toe en sloeg haar armen om hem heen “mij kunt ge het toch vertellen” fluisterde ze dan in zijn oor. Ze hoorde hem zuchten “gewoon, ze zijn iets van plan, ik kan het voelen” “wat zouden ze nu van plan kunnen zijn?” vroeg Charlotte een beetje ongeloofwaardig “waarschijnlijk maakt gij u gewoon zorgen om niets” probeerde ze hem dan gerust te stellen maar het hielp niet veel. Roel bleef die bezorgde blik hebben. “ge zult wel gelijk hebben” zei hij dan. Charlotte begon iets simpel te koken en Roel zat een beetje diep in gedachten verzonken op bed. Charlotte was echt wel benieuwd aan wat hij zat te denken maar vroeg er niet naar. Als hij het haar wou vertellen, zou ze het wel horen.
Maarten wat Katerina gaan oppikken aan het school. Ze had veel te vertellen, iedereen op school wist natuurlijk wat er gebeurd was. Maarten luisterde heel aandachtig. Hij was blij dat het goed gegaan was op school. Toen ze eindelijk uitvertelt was, kon hij haar zijn goede nieuws vertellen. “ik ben bij mijn ouders geweest” zei hij. Katerina keek hem aan, ze wist waarom hij daar was geweest maar niet wat ze gezegd hadden. “en?” vroeg ze voor voorzichtig. Maarten zuchtte eens diep “ze willen dat ik in Leuven blijf” zei hij heel geloofwaardig. Katerina geloofde het natuurlijk en haar gezichtje stond heel droevig. “dan moet ik jou een hele week missen …” er stonden zelfs tranen in haar ogen. Maarten kon er niet langer tegen en zei dan “Grapje! Ze vinden het goed dat ik terug naar Antwerpen kom!” Katerina wist niet wat ze hoorde. Ze was zo blij maar deed gemaakt kwaad tegen Maarten. “wat! Eerst mij ongerust maken en nu zeggen dat het in orde is?” Maarten wist niet goed waar hij het had. Hij had verwacht dat ze blij zou zijn maar ze klonk eerder kwaad “liefje, sorry, ik had dat niet mogen zeggen…” hij was bang dat ze nu voor het eerst ruzie zouden hebben. Katerina keek hem heel serieus aan maar schoot dan in de lach “Gefopt! Tuurlijk ben ik blij!!” ze sprong hem in zijn armen. Ze wandelde net langs een stukje gras en Maarten liet zich op het gras vallen, hij trok Katerina boven op hem. Het kon hem even niet schelen dat heel Antwerpen hen kon zien. Ze lachten en Maarten kuste Katerina. “Maarten! Iedereen kan ons zien” zei ze een beetje geschrokken. “En dan? Ik ben gewoon blij” Katerina lachte eens en stond dan toch maar terug recht. Ze trok Maarten ook recht en zei dan “zo dingen doe ik toch liever thuis, privé” ze lachte eens en liep dan door. Maarten volgde haar natuurlijk. Wat kon zij zijn hoofd toch zot maken!!
Terug thuis trokken Katerina en Maarten zich terug op haar kamertje. Ze hadden nood aan privacy na het krijgen van zo goed nieuws. Ze waren amper de kamer binnen of Katerina duwde Maarten op het bed, ging over hem zitten en kuste hem. Hij kon niet tegen stribbelen, en eerlijk gezegd wou hij dat ook niet. Hij genoot van haar en Katerina verloor haarzelf in hun gekus. Ze trok haar truitje en T-shirt uit en daarna die van Maarten. Ze kuste zijn bloot bovenlijf. Maarten kuste haar nek, sabbelde aan haar oorlelletje en zakte dan voorzichtig naar haar borsten. Heel voorzichtig deed haar bh’tje los. Hij kuste haar borsten en zij genoot duidelijk. Ze ging wild met haar handen door zijn haar en liet haar handen dan zakken naar zijn knoop van zijn broek. Ze deed deze los en trok die dan uit. Beide waren te opgewonden om te beseffen wat ze nu aan het doen waren. Ook Maarten deed nu haar jeans uit en ineens ook haar slipje. Ook zijn boxer ging snel uit en Maarten zakte met zijn handen langs haar buikje stilletjes tot haar genotsplekje. Ze kreunde luid en ging met haar handen naar zijn opwinding. Beide brachten elkaar gelijktijdig tot een hoogtepunt en vielen dan uitgeput en zwijgend neer langs elkaar ...
Deel 63
Na hun stoeipartij, je kon niet zeggen dat ze echt gevreeën hadden, voelde Maarten zich een beetje ongemakkelijk. Niet dat hij spijt had maar Katerina misschien wel. Katerina lag in zijn armen en ook zij was aan het denken over wat ze zojuist gedaan hadden. Ze voelde intuïtief aan dat Maarten er ook over aan het denken was. ook zij had bang dat hij spijt zou hebben, ze hadden immers afgesproken om nog te wachten. Toch was het Katerina die de stilte doorbrak.
Heb je spijt?” vroeg ze. Maarten zweeg even en de angst gierde door Katerina haar lijfje “nee, jij?” Vroeg hij, terwijl hij in haar ogen keek. Ze knikte van nee. Dat was voor beide een enorme opluchting. Het werd weer even stil en Katerina kroop nog wat dichter tegen het naakte, gespierde lijf van Maarten. Nu ze beide gerustgesteld waren, konden ze eindelijk nagenieten van het fantastische hoogtepunt dat ze samen, op een nogal speciale manier, bereikt hadden. Beiden hadden dit nog nooit ervaren. Maarten kuste Katerina. Het was weer zo een heerlijke liefdevolle zoen waardoor ze beide wisten dat het beter dan ooit goed ging tussen hen …
Terwijl Katerina en Maarten een fijne tijd beleefde, zat Louise in een anderen kamer in huis nog steeds een beetje in de knoop met zichzelf. Ze kon de gebeurtenissen van de laatste dagen maar moeilijk plaatsen. Ze was blij dat haar zus een fijne en liefdevolle jongen had gevonden en ze was ook blij dat ze terug echt kon babbelen met haar zus maar het was met zichzelf dat ze niet tevreden was. Hoe hard ze ook probeerde om steeds vriendelijk te zijn, ze liep steeds weer opnieuw tegen een muur aan. Ze had al die jaren meer vijanden gecreëerd dan vrienden en daar moest ze nu de gevolgen van dragen. Vroeger raakte haar dit niet maar nu, nu raakte haar dit wel. En zelf wist ze niet hoe ze dit kon veranderen. Had zij nu maar een vriendje waar ze mee kon praten. De laatste tijd had ze zo nood aan iemand die ze kon vertrouwen en op wie ze kon steunen …
Het was laat in de namiddag als Katerina en Maarten terug opstonden. Er was een nieuwe soort spanning tussen hen voelbaar. Vrolijk liepen ze dan naar beneden waar ze de piekerende en in gedachten verzonken Louise aantroffen. Katerina zag dat er iets scheelde en stuurde Maarten eventjes naar de keuken zodat ze even met haar zus kon praten. “je zit hier zo stil en alleen” zei Katerina dan om Louise uit haar gedachten te halen “huh? Ja, stil eh” zei ze. “ik zie dat er iets scheelt, wil je het vertellen?” “ik weet niet …” Louise wist niet hoe ze het moest vertellen. Kon ze haar zus vertelen dat ze nood had aan een jongen, dat ze nood had aan vrienden, aan mensen om haar heen die haar begrepen? “ik weet niet hoe jij mij kan helpen hoor” “als je niets vertelt, zul je het nooit weten eh” “gewoon ik voel mij alleen. Ik heb gene vriend, geen vrienden of vriendinnen. Enkel familieleden die ik jaren lang slecht behandeld heb. Ik voel mij daar nu slecht bij.” Katerina wist niet dat het zo diep zat met haar zus. “je hebt ons, een vriendje zal wel gauw volgen en die vrienden die ge niet hebt, weten niet wat ze missen” zei Katerina dan terwijl ze haar zus knuffelde. “en je weet dat ik gelijk heb.” Zei ze er dan streng achter maar de glimlach brak snel door op haar gezichtje. Louise kon nu toch terug lachen. Maarten kwam nu ook de keuken uit “mag ik terug komen” vroeg hij met een triestige blik. “ja, gekkie” zei Katerina. Maarten liep naar haar toe en drukte een kus op haar lippen. Natuurlijk had hij het gesprek met Louise opgevangen “Louise ik heb toevallig het gesprek opgevangen en je vergeet dat je familieleden je vrienden zijn. Wij zullen er altijd voor je zijn, wees daar maar zeker van!” hij gaf Louise een knuffel. Zij had traantjes in haar ogen. “dank jullie. Jullie kunnen mij steeds weer opbeuren als ik eens in een dipje zit” “weet je, ik heb een schitterend idee!” zei Maarten terwijl hij recht sprong uit de zetel. “Maar ik moet eerst Daan en Roel bellen voor ik het jullie vertel.” Snel liep hij naar boven en nam zijn gsm. Hij koos het nummer van Daan maar deze nam jammer genoeg niet op. Dan koos hij Roel zijn nummer. Deze nam wel “Roel” “Roel, Maarten hier. Wat doe je in het weekend?” “euhm, niets speciaal. Ik denk dat wij naar Antwerpen komen. Waarvoor?” “wat denk je van een weekendje weg. Jullie, wij, Daan en Belle en Louise.” “hoh, klinkt super. Zal eens eventjes vragen aan Charlotte.” “schat, wat denk je van een weekendje weg met jouw familie?” “super! Wanneer vertrekken we?” “Maarten wij gaan zeker mee!” “ok, ik zal iets boeken van vrijdagavond tot zondagavond” “ok. Laat nog iets weten” “ik bel nog” Maarten legde de gsm af en was blij dat zij al meegingen. Hij probeerde Daan nog eens te bellen. Nu nam hij wel op en hij was al even enthousiast. Maarten boekte een weekendje zee voor hen. Hij bestelde voor één persoon extra, misschien vond Louise nog wel iemand om mee te nemen. En nu zijn verrassing vertellen aan Katerina …
Toen de les eindelijk gedaan was en Roel en Charlotte terug op hun kot waren, vroeg Charlotte eindelijk naar wat er daarstraks gebeurd was “Schattie, wat was dat daarstraks?” “niets, niets om u zorgen over te maken” maar Charlotte hoorde in zijn stem dat hij dat wel deed. Ze liep naar hem toe en sloeg haar armen om hem heen “mij kunt ge het toch vertellen” fluisterde ze dan in zijn oor. Ze hoorde hem zuchten “gewoon, ze zijn iets van plan, ik kan het voelen” “wat zouden ze nu van plan kunnen zijn?” vroeg Charlotte een beetje ongeloofwaardig “waarschijnlijk maakt gij u gewoon zorgen om niets” probeerde ze hem dan gerust te stellen maar het hielp niet veel. Roel bleef die bezorgde blik hebben. “ge zult wel gelijk hebben” zei hij dan. Charlotte begon iets simpel te koken en Roel zat een beetje diep in gedachten verzonken op bed. Charlotte was echt wel benieuwd aan wat hij zat te denken maar vroeg er niet naar. Als hij het haar wou vertellen, zou ze het wel horen.
Maarten wat Katerina gaan oppikken aan het school. Ze had veel te vertellen, iedereen op school wist natuurlijk wat er gebeurd was. Maarten luisterde heel aandachtig. Hij was blij dat het goed gegaan was op school. Toen ze eindelijk uitvertelt was, kon hij haar zijn goede nieuws vertellen. “ik ben bij mijn ouders geweest” zei hij. Katerina keek hem aan, ze wist waarom hij daar was geweest maar niet wat ze gezegd hadden. “en?” vroeg ze voor voorzichtig. Maarten zuchtte eens diep “ze willen dat ik in Leuven blijf” zei hij heel geloofwaardig. Katerina geloofde het natuurlijk en haar gezichtje stond heel droevig. “dan moet ik jou een hele week missen …” er stonden zelfs tranen in haar ogen. Maarten kon er niet langer tegen en zei dan “Grapje! Ze vinden het goed dat ik terug naar Antwerpen kom!” Katerina wist niet wat ze hoorde. Ze was zo blij maar deed gemaakt kwaad tegen Maarten. “wat! Eerst mij ongerust maken en nu zeggen dat het in orde is?” Maarten wist niet goed waar hij het had. Hij had verwacht dat ze blij zou zijn maar ze klonk eerder kwaad “liefje, sorry, ik had dat niet mogen zeggen…” hij was bang dat ze nu voor het eerst ruzie zouden hebben. Katerina keek hem heel serieus aan maar schoot dan in de lach “Gefopt! Tuurlijk ben ik blij!!” ze sprong hem in zijn armen. Ze wandelde net langs een stukje gras en Maarten liet zich op het gras vallen, hij trok Katerina boven op hem. Het kon hem even niet schelen dat heel Antwerpen hen kon zien. Ze lachten en Maarten kuste Katerina. “Maarten! Iedereen kan ons zien” zei ze een beetje geschrokken. “En dan? Ik ben gewoon blij” Katerina lachte eens en stond dan toch maar terug recht. Ze trok Maarten ook recht en zei dan “zo dingen doe ik toch liever thuis, privé” ze lachte eens en liep dan door. Maarten volgde haar natuurlijk. Wat kon zij zijn hoofd toch zot maken!!
Terug thuis trokken Katerina en Maarten zich terug op haar kamertje. Ze hadden nood aan privacy na het krijgen van zo goed nieuws. Ze waren amper de kamer binnen of Katerina duwde Maarten op het bed, ging over hem zitten en kuste hem. Hij kon niet tegen stribbelen, en eerlijk gezegd wou hij dat ook niet. Hij genoot van haar en Katerina verloor haarzelf in hun gekus. Ze trok haar truitje en T-shirt uit en daarna die van Maarten. Ze kuste zijn bloot bovenlijf. Maarten kuste haar nek, sabbelde aan haar oorlelletje en zakte dan voorzichtig naar haar borsten. Heel voorzichtig deed haar bh’tje los. Hij kuste haar borsten en zij genoot duidelijk. Ze ging wild met haar handen door zijn haar en liet haar handen dan zakken naar zijn knoop van zijn broek. Ze deed deze los en trok die dan uit. Beide waren te opgewonden om te beseffen wat ze nu aan het doen waren. Ook Maarten deed nu haar jeans uit en ineens ook haar slipje. Ook zijn boxer ging snel uit en Maarten zakte met zijn handen langs haar buikje stilletjes tot haar genotsplekje. Ze kreunde luid en ging met haar handen naar zijn opwinding. Beide brachten elkaar gelijktijdig tot een hoogtepunt en vielen dan uitgeput en zwijgend neer langs elkaar ...
Deel 63
Na hun stoeipartij, je kon niet zeggen dat ze echt gevreeën hadden, voelde Maarten zich een beetje ongemakkelijk. Niet dat hij spijt had maar Katerina misschien wel. Katerina lag in zijn armen en ook zij was aan het denken over wat ze zojuist gedaan hadden. Ze voelde intuïtief aan dat Maarten er ook over aan het denken was. ook zij had bang dat hij spijt zou hebben, ze hadden immers afgesproken om nog te wachten. Toch was het Katerina die de stilte doorbrak.
Heb je spijt?” vroeg ze. Maarten zweeg even en de angst gierde door Katerina haar lijfje “nee, jij?” Vroeg hij, terwijl hij in haar ogen keek. Ze knikte van nee. Dat was voor beide een enorme opluchting. Het werd weer even stil en Katerina kroop nog wat dichter tegen het naakte, gespierde lijf van Maarten. Nu ze beide gerustgesteld waren, konden ze eindelijk nagenieten van het fantastische hoogtepunt dat ze samen, op een nogal speciale manier, bereikt hadden. Beiden hadden dit nog nooit ervaren. Maarten kuste Katerina. Het was weer zo een heerlijke liefdevolle zoen waardoor ze beide wisten dat het beter dan ooit goed ging tussen hen …
Terwijl Katerina en Maarten een fijne tijd beleefde, zat Louise in een anderen kamer in huis nog steeds een beetje in de knoop met zichzelf. Ze kon de gebeurtenissen van de laatste dagen maar moeilijk plaatsen. Ze was blij dat haar zus een fijne en liefdevolle jongen had gevonden en ze was ook blij dat ze terug echt kon babbelen met haar zus maar het was met zichzelf dat ze niet tevreden was. Hoe hard ze ook probeerde om steeds vriendelijk te zijn, ze liep steeds weer opnieuw tegen een muur aan. Ze had al die jaren meer vijanden gecreëerd dan vrienden en daar moest ze nu de gevolgen van dragen. Vroeger raakte haar dit niet maar nu, nu raakte haar dit wel. En zelf wist ze niet hoe ze dit kon veranderen. Had zij nu maar een vriendje waar ze mee kon praten. De laatste tijd had ze zo nood aan iemand die ze kon vertrouwen en op wie ze kon steunen …
Het was laat in de namiddag als Katerina en Maarten terug opstonden. Er was een nieuwe soort spanning tussen hen voelbaar. Vrolijk liepen ze dan naar beneden waar ze de piekerende en in gedachten verzonken Louise aantroffen. Katerina zag dat er iets scheelde en stuurde Maarten eventjes naar de keuken zodat ze even met haar zus kon praten. “je zit hier zo stil en alleen” zei Katerina dan om Louise uit haar gedachten te halen “huh? Ja, stil eh” zei ze. “ik zie dat er iets scheelt, wil je het vertellen?” “ik weet niet …” Louise wist niet hoe ze het moest vertellen. Kon ze haar zus vertelen dat ze nood had aan een jongen, dat ze nood had aan vrienden, aan mensen om haar heen die haar begrepen? “ik weet niet hoe jij mij kan helpen hoor” “als je niets vertelt, zul je het nooit weten eh” “gewoon ik voel mij alleen. Ik heb gene vriend, geen vrienden of vriendinnen. Enkel familieleden die ik jaren lang slecht behandeld heb. Ik voel mij daar nu slecht bij.” Katerina wist niet dat het zo diep zat met haar zus. “je hebt ons, een vriendje zal wel gauw volgen en die vrienden die ge niet hebt, weten niet wat ze missen” zei Katerina dan terwijl ze haar zus knuffelde. “en je weet dat ik gelijk heb.” Zei ze er dan streng achter maar de glimlach brak snel door op haar gezichtje. Louise kon nu toch terug lachen. Maarten kwam nu ook de keuken uit “mag ik terug komen” vroeg hij met een triestige blik. “ja, gekkie” zei Katerina. Maarten liep naar haar toe en drukte een kus op haar lippen. Natuurlijk had hij het gesprek met Louise opgevangen “Louise ik heb toevallig het gesprek opgevangen en je vergeet dat je familieleden je vrienden zijn. Wij zullen er altijd voor je zijn, wees daar maar zeker van!” hij gaf Louise een knuffel. Zij had traantjes in haar ogen. “dank jullie. Jullie kunnen mij steeds weer opbeuren als ik eens in een dipje zit” “weet je, ik heb een schitterend idee!” zei Maarten terwijl hij recht sprong uit de zetel. “Maar ik moet eerst Daan en Roel bellen voor ik het jullie vertel.” Snel liep hij naar boven en nam zijn gsm. Hij koos het nummer van Daan maar deze nam jammer genoeg niet op. Dan koos hij Roel zijn nummer. Deze nam wel “Roel” “Roel, Maarten hier. Wat doe je in het weekend?” “euhm, niets speciaal. Ik denk dat wij naar Antwerpen komen. Waarvoor?” “wat denk je van een weekendje weg. Jullie, wij, Daan en Belle en Louise.” “hoh, klinkt super. Zal eens eventjes vragen aan Charlotte.” “schat, wat denk je van een weekendje weg met jouw familie?” “super! Wanneer vertrekken we?” “Maarten wij gaan zeker mee!” “ok, ik zal iets boeken van vrijdagavond tot zondagavond” “ok. Laat nog iets weten” “ik bel nog” Maarten legde de gsm af en was blij dat zij al meegingen. Hij probeerde Daan nog eens te bellen. Nu nam hij wel op en hij was al even enthousiast. Maarten boekte een weekendje zee voor hen. Hij bestelde voor één persoon extra, misschien vond Louise nog wel iemand om mee te nemen. En nu zijn verrassing vertellen aan Katerina …
-
Kaatje
- Sterposter
- Berichten: 3102
- Lid geworden op: 04-01-2011 12:14
Deel 64
Maarten liep blij als een klein kind naar Katerina toe. Ze zag hem afkomen en door zijn enthousiasme verscheen er spontaan een glimlach bij haar. Maarten drukte vlug een kusje op haar lippen. “en? Wat is nu die verrassing?” vroeg ze nogal nieuwsgierig. Louise was zelfs nieuwsgierig. “wel, ik heb gebeld met Daan en Roel en zij gaan akkoord” “akkoord met wat!? Hou mij niet zo in spanning!” “Voor dit weekend, een weekendje aan zee! Ik heb geboekt voor 8 personen.” Katerina keek ongelovig naar Maarten “Gaan we naar zee?” “ja!” Katerina sprong van blijdschap in zijn armen. Naar zee gaan was een van de liefste dingen die ze deed en nu kon ze samen met Maarten en wie nog eigenlijk gaan. “Dus Daan en Belle en Roel en Charlotte gaan mee en wie nog?” “wel, ik dacht zo u zus en misschien vind ze nog wel iemand om mee te gaan.” Maarten keek naar Louise om haar reactie te zien. “mag ikke meegaan?” vroeg ze. Ze kon niet geloven dat ze haar mee wilden nemen naar zee “ja natuurlijk” zei Maarten “dat was toch de bedoeling” “maar ik heb niemand om mee te nemen” zei ze dan een beetje treurig. Ze wist echt niemand die met haar zou willen meegaan. Katerina keek naar Maarten. Wat konden ze daar nu aan doen? “weet je, trek het je niet aan. Ik vind wel nog ne toffe gast om mee te nemen” Louise keek naar Maarten. Wie zou hij in gedachten hebben? “maar ik ken die dan toch niet!” “doet toch niets, je leert die wel kennen. Ik ga mijn contacten eens ne keer aanspreken” en weer verdween Maarten naar boven. Hij startte de laptop op en opende zijn msn lijst. Hier zou hij vast wel iemand vinden. Hij trof het dat er veel mensen online waren. Hij vroeg aan enkel van zijn vrienden, waarvan hij wist dat ze vrijgezel waren, of ze geen zin hadden om mee te gaan maar helaas kon niemand dit weekend. Wanhopig belde hij dan nog maar eens terug naar Daan. Misschien kende hij wel iemand. “Daan, groot probleem en gij moet mij helpen!” zei Maarten een beetje dramatisch “wat scheelt er man?” “wel, ik moet ne gast vinden, die nog vrijgezel is, en die met ons mee op weekend wil. This voor Louise, alleen wil ze niet meegaan denk ik” “wacht, ik zal es aan Belle vragen, ik denk ineens aan iemand” Maarten hoorde Daan en Belle op de achtergrond overleggen. Het ging over ne zeker Dean. Maarten had nog nooit van hem gehoord maar als Daan hem kende zal hij wel te vertrouwen zijn. “Maarten? Ik denk dat we iemand hebben gevonden. Belle haar broer is onverwacht vroeg terug gekomen uit Amerika. Hij kan misschien wel mee. Belle is nu even aan het telefoneren en dan laat ik je iets weten goed? Maar waarschijnlijk is dat wel in orde.” “ok, bedankt eh maat” “is graag gedaan eh, alles voor de familie” zei Daan nog lachend voor hij de telefoon neer legde.
Belle was nu aan het bellen met haar broer en ze moest serieus wat overtuigingskracht gebruiken om hem zo ver te krijgen “komaan Dean, zo kunde Daan es leren kennen en het gaat vast leuk worden. Het zijn allemaal van onze leeftijd en dan kan ik u nog eens zien na zo een lange tijd.” Dean zuchtte aan de andere kant van de telefoon als Belle het zo stelde kon hij moeilijk nee zeggen. “ok dan. Wanneer vertrekken we?” “vrijdag avond. Wij zullen u wel komen oppikken. Ah ja, klein detail, vind ge het erg dat ge de kamer met Louise moet delen?” vroeg ze dan “Belle, dat had ge …” “ok das dan geregeld. Tot vrijdagavond!” Belle legde snel de telefoon neer. Ze wou hem niet de kans geven om hem te bedenken. Daan belde dan weer naar Maarten om te zeggen dat het ok was. Maarten op zijn beurt ging dan vertellen aan Louise dat hij iemand gevonden had. “ik heb iemand gevonden, Dean!” Katerina keek naar Maarten, zij had nog nooit iets gehoord van een zekere Dean. “wie is Dean?” “Dean is de broer van Belle, hij is net terug uit Amerika, even oud als jij.” “ja, dan heb ik zeker geen rede meer om thuis te blijve?” “nee, dat heb je goed gezien” “het gaat fijn worden, dat weet ik nu al!” zei Katerina. Ondertussen waren Helena en Steven ook thuis. Helena zorgde voor eten en Katerina vertelde over hun weekendje naar zee. Helena leek eerst wat te schrikken maar vond het dan toch een goed idee. Een weekendje onder familie en vrienden zou haar dochters zeker goed doen en dan waren zij en Steven ook nog eens alleen thuis, dat was intussen ook al een eeuwigheid geleden …
Deel 65
Charlotte en Roel keken ook al echt uit naar dat weekendje. Roel kon da afleiding goed gebruiken. Hij was er nog steeds niet gerust in maar Charlotte had gelijk, wat zouden ze nu kunnen doen? Tussen hem en Charlotte liet hij niemand meer komen, zeker niet zij! En toen Roel zichzelf daarvan had overtuigd, kon hij zich eindelijk weer concentreren op Charlotte. Charlotte was net klaar met het eten en het zag er weer vreselijk lekker uit. Roel ging al aan tafel zitten en Charlotte zette de wokschotel op tafel. Ze schepte de borden vol en samen zeiden ze dan “smakelijk” “schattie, ik heb al eens nagedacht, ik wil nog eerst even langs mijn ouders voor ik naar de zee vertrek” “tuurlijk, we kunnen hier vrijdag middag toch al vertrekken” “ja das waar en dan kunnen we misschien eens langs présence gaan. Ik wil wel eens lopen pronken met jouw!” zei ze lachend “ja, dat zouden we kunnen doen.” Het was echt gezellig aan tafel. Er hing een leuke, romantische sfeer tussen hen beide.
De avond verliep voor alle koppeltjes rustig. Ze kropen relatief vroeg in bed, morgen hadden ze vroeg les, enkel Maarten niet maar die zou naar Leuven gaan om hem laten uit te schrijven en dan terug naar Antwerpen om zich laten in te schrijven. Ze hadden dus allemaal een drukke dag.
Donderdag kondigde zich aan en de wekkers liep al vroeg af. Iedereen vertrok op tijd naar de les. Roel zijn vrienden waren vandaag niet aanwezig in de les, zij hadden nog een plannetje voor te bereiden. Roel en Charlotte waren zich echter van geen kwaad bewust en genoten zoals altijd van het samen zijn, al was dat onder de les.
Belle en Daan hadden maar een half dagje vandaag en dus ruim de tijd om namiddag de koffers te pakken en nog gezellig samen te zijn. Ze hielden het wel braafjes deze keer.
Katerina en Louise zaten op school en Maarten was smiddags al weer onderweg naar Antwerpen, hoe sneller hij alles geregeld had hoe beter.
Donderdag was dus voor iedereen een drukke dag en nadat alles voor het weekendje geregeld was, gingen ze slapen. De ene al iets vroeger dan de andere maar allemaal keken ze uit naar morgen avond …
Vrijdagochtend verliep drukker dan normaal voor Charlotte en Roel. Charlotte wou nu al alles klaar zetten voor straks, dan moesten ze straks niet meer te lang treuzelen en konden ze de eerste trein naar Antwerpen nemen. Charlotte wou echt aan iedereen op présence, en dan vooral aan een paar pretentieuze modellen, laten zien wat voor een knappe gast zij nu haar vriendje mocht noemen. Ze hadden altijd wat gespot en gelachen met Charlotte, het meisje met de perfecte hersenen maar niet het perfecte lichaam, en nu was Charlotte er dan ook klaar voor om hen een heel andere persoon te laten zien. Door Roel was ze hard veranderd. Nu deed ze ’s morgens make up op, ze droeg kleren waar haar figuur beter in uit kwam en ze straalde gewoon. Roel had dit natuurlijk ook gemerkt en straalde gewoon als hij langs haar liep. Ze waren een mooi koppeltje geworden op zo een korte tijd. Maar nu hadden ze geen tijd meer om nog langer te piekeren, ze moesten nu naar de les vertrekken.
Ook bij Daan en Belle was er een gezellige drukte. Zij zouden niet meer langs Sara en Simon gaan maar rechtstreeks naar haar ouders waar ze dan haar broer op zouden pikken en dan reden ze door naar Katerina haar thuis. Daar hadden ze allemaal afgesproken.
Het was ondertussen al een stukje in de namiddag en Roel en Charlotte stonden voor présence. Charlotte had haar ouders niets laten weten, het moest een verrassing zijn om hen daar te zien. Nog een laatste kus en dan stapte ze hand in hand présence binnen. Aan de lift werden ze begroet door de kleinzoon van George, hij was hier sinds kort conciërge. “ah ons Lotje” zei hij maar hij werd vlug stiller toen hij zag dat Charlotte een beetje wegkroop in de armen van Roel “dag Chris, fijn je nog eens te zien” zei ze alvorens de lift sloot. “ha, dat ging al goed” zei Charlotte in de lift tegen Roel. Het was Roel een raadsel waarvan Charlotte zo een angst had, hij drukte Charlotte een heerlijke zoen op de lippen toen de lift openging. Ann, die aan de desk voor de lift zat, had Charlotte eerst niet herkent. “Charlotte?” vroeg Ann ongelovig. “Ann, dit is Roel” “oh, u vriendje!” Charlotte werd een beetje rood toen Ann dit zo luid zei maar Roel kon er gelukkig mee lachen. “zijn mijn ouders hier?” vroeg Charlotte die zo snel mogelijk uit dit raar gesprek weg wou “ja op hun kantoor. Charlotte liep met Roel aan haar hand verder naar het kantoor van Simon en Sara. Ze klopte op de deur en kreeg onmiddellijk reactie “binnen” Charlotte ging voorzichtig naar binnen en zag dat Simon op de bureau van haar moeder zat. Hij had een stapeltje papier in zijn handen en Sara stond over zijn schouder mee te kijken. Ze hadden eerst niet gemerkt dat het Charlotte en Roel waren die binnen kwamen. “Lotte! Roel, wat fijn jullie hier te zien!” Sara liep naar haar dochter en omhelsde haar. Simon volgde haar voorbeeld. “ik ben blij dat jullie nog gedag komen zeggen voor jullie naar zee vertrekken” “ja, je moeder had het er moeilijk mee dat ze geen van haar kinderen deze week zou zien” zei Simon die nu een arm rond Sara sloeg. “en daarom komen wij een bezoekje brengen” zei Charlotte lachend. We kunnen wel niet lang blijven. “ga eens dag zeggen tegen Marnix en Niels. Marnix heeft achter je gevraagd” zei Sara dan. “Ok, dan gaan we daar nu snel langs, tot strakjes” Charlotte verliet blij gezind het kantoor van Sara en Simon. Ze gingen nu naar Marnix, benieuwd waarom hij achter Charlotte had gevraagd …
Maarten liep blij als een klein kind naar Katerina toe. Ze zag hem afkomen en door zijn enthousiasme verscheen er spontaan een glimlach bij haar. Maarten drukte vlug een kusje op haar lippen. “en? Wat is nu die verrassing?” vroeg ze nogal nieuwsgierig. Louise was zelfs nieuwsgierig. “wel, ik heb gebeld met Daan en Roel en zij gaan akkoord” “akkoord met wat!? Hou mij niet zo in spanning!” “Voor dit weekend, een weekendje aan zee! Ik heb geboekt voor 8 personen.” Katerina keek ongelovig naar Maarten “Gaan we naar zee?” “ja!” Katerina sprong van blijdschap in zijn armen. Naar zee gaan was een van de liefste dingen die ze deed en nu kon ze samen met Maarten en wie nog eigenlijk gaan. “Dus Daan en Belle en Roel en Charlotte gaan mee en wie nog?” “wel, ik dacht zo u zus en misschien vind ze nog wel iemand om mee te gaan.” Maarten keek naar Louise om haar reactie te zien. “mag ikke meegaan?” vroeg ze. Ze kon niet geloven dat ze haar mee wilden nemen naar zee “ja natuurlijk” zei Maarten “dat was toch de bedoeling” “maar ik heb niemand om mee te nemen” zei ze dan een beetje treurig. Ze wist echt niemand die met haar zou willen meegaan. Katerina keek naar Maarten. Wat konden ze daar nu aan doen? “weet je, trek het je niet aan. Ik vind wel nog ne toffe gast om mee te nemen” Louise keek naar Maarten. Wie zou hij in gedachten hebben? “maar ik ken die dan toch niet!” “doet toch niets, je leert die wel kennen. Ik ga mijn contacten eens ne keer aanspreken” en weer verdween Maarten naar boven. Hij startte de laptop op en opende zijn msn lijst. Hier zou hij vast wel iemand vinden. Hij trof het dat er veel mensen online waren. Hij vroeg aan enkel van zijn vrienden, waarvan hij wist dat ze vrijgezel waren, of ze geen zin hadden om mee te gaan maar helaas kon niemand dit weekend. Wanhopig belde hij dan nog maar eens terug naar Daan. Misschien kende hij wel iemand. “Daan, groot probleem en gij moet mij helpen!” zei Maarten een beetje dramatisch “wat scheelt er man?” “wel, ik moet ne gast vinden, die nog vrijgezel is, en die met ons mee op weekend wil. This voor Louise, alleen wil ze niet meegaan denk ik” “wacht, ik zal es aan Belle vragen, ik denk ineens aan iemand” Maarten hoorde Daan en Belle op de achtergrond overleggen. Het ging over ne zeker Dean. Maarten had nog nooit van hem gehoord maar als Daan hem kende zal hij wel te vertrouwen zijn. “Maarten? Ik denk dat we iemand hebben gevonden. Belle haar broer is onverwacht vroeg terug gekomen uit Amerika. Hij kan misschien wel mee. Belle is nu even aan het telefoneren en dan laat ik je iets weten goed? Maar waarschijnlijk is dat wel in orde.” “ok, bedankt eh maat” “is graag gedaan eh, alles voor de familie” zei Daan nog lachend voor hij de telefoon neer legde.
Belle was nu aan het bellen met haar broer en ze moest serieus wat overtuigingskracht gebruiken om hem zo ver te krijgen “komaan Dean, zo kunde Daan es leren kennen en het gaat vast leuk worden. Het zijn allemaal van onze leeftijd en dan kan ik u nog eens zien na zo een lange tijd.” Dean zuchtte aan de andere kant van de telefoon als Belle het zo stelde kon hij moeilijk nee zeggen. “ok dan. Wanneer vertrekken we?” “vrijdag avond. Wij zullen u wel komen oppikken. Ah ja, klein detail, vind ge het erg dat ge de kamer met Louise moet delen?” vroeg ze dan “Belle, dat had ge …” “ok das dan geregeld. Tot vrijdagavond!” Belle legde snel de telefoon neer. Ze wou hem niet de kans geven om hem te bedenken. Daan belde dan weer naar Maarten om te zeggen dat het ok was. Maarten op zijn beurt ging dan vertellen aan Louise dat hij iemand gevonden had. “ik heb iemand gevonden, Dean!” Katerina keek naar Maarten, zij had nog nooit iets gehoord van een zekere Dean. “wie is Dean?” “Dean is de broer van Belle, hij is net terug uit Amerika, even oud als jij.” “ja, dan heb ik zeker geen rede meer om thuis te blijve?” “nee, dat heb je goed gezien” “het gaat fijn worden, dat weet ik nu al!” zei Katerina. Ondertussen waren Helena en Steven ook thuis. Helena zorgde voor eten en Katerina vertelde over hun weekendje naar zee. Helena leek eerst wat te schrikken maar vond het dan toch een goed idee. Een weekendje onder familie en vrienden zou haar dochters zeker goed doen en dan waren zij en Steven ook nog eens alleen thuis, dat was intussen ook al een eeuwigheid geleden …
Deel 65
Charlotte en Roel keken ook al echt uit naar dat weekendje. Roel kon da afleiding goed gebruiken. Hij was er nog steeds niet gerust in maar Charlotte had gelijk, wat zouden ze nu kunnen doen? Tussen hem en Charlotte liet hij niemand meer komen, zeker niet zij! En toen Roel zichzelf daarvan had overtuigd, kon hij zich eindelijk weer concentreren op Charlotte. Charlotte was net klaar met het eten en het zag er weer vreselijk lekker uit. Roel ging al aan tafel zitten en Charlotte zette de wokschotel op tafel. Ze schepte de borden vol en samen zeiden ze dan “smakelijk” “schattie, ik heb al eens nagedacht, ik wil nog eerst even langs mijn ouders voor ik naar de zee vertrek” “tuurlijk, we kunnen hier vrijdag middag toch al vertrekken” “ja das waar en dan kunnen we misschien eens langs présence gaan. Ik wil wel eens lopen pronken met jouw!” zei ze lachend “ja, dat zouden we kunnen doen.” Het was echt gezellig aan tafel. Er hing een leuke, romantische sfeer tussen hen beide.
De avond verliep voor alle koppeltjes rustig. Ze kropen relatief vroeg in bed, morgen hadden ze vroeg les, enkel Maarten niet maar die zou naar Leuven gaan om hem laten uit te schrijven en dan terug naar Antwerpen om zich laten in te schrijven. Ze hadden dus allemaal een drukke dag.
Donderdag kondigde zich aan en de wekkers liep al vroeg af. Iedereen vertrok op tijd naar de les. Roel zijn vrienden waren vandaag niet aanwezig in de les, zij hadden nog een plannetje voor te bereiden. Roel en Charlotte waren zich echter van geen kwaad bewust en genoten zoals altijd van het samen zijn, al was dat onder de les.
Belle en Daan hadden maar een half dagje vandaag en dus ruim de tijd om namiddag de koffers te pakken en nog gezellig samen te zijn. Ze hielden het wel braafjes deze keer.
Katerina en Louise zaten op school en Maarten was smiddags al weer onderweg naar Antwerpen, hoe sneller hij alles geregeld had hoe beter.
Donderdag was dus voor iedereen een drukke dag en nadat alles voor het weekendje geregeld was, gingen ze slapen. De ene al iets vroeger dan de andere maar allemaal keken ze uit naar morgen avond …
Vrijdagochtend verliep drukker dan normaal voor Charlotte en Roel. Charlotte wou nu al alles klaar zetten voor straks, dan moesten ze straks niet meer te lang treuzelen en konden ze de eerste trein naar Antwerpen nemen. Charlotte wou echt aan iedereen op présence, en dan vooral aan een paar pretentieuze modellen, laten zien wat voor een knappe gast zij nu haar vriendje mocht noemen. Ze hadden altijd wat gespot en gelachen met Charlotte, het meisje met de perfecte hersenen maar niet het perfecte lichaam, en nu was Charlotte er dan ook klaar voor om hen een heel andere persoon te laten zien. Door Roel was ze hard veranderd. Nu deed ze ’s morgens make up op, ze droeg kleren waar haar figuur beter in uit kwam en ze straalde gewoon. Roel had dit natuurlijk ook gemerkt en straalde gewoon als hij langs haar liep. Ze waren een mooi koppeltje geworden op zo een korte tijd. Maar nu hadden ze geen tijd meer om nog langer te piekeren, ze moesten nu naar de les vertrekken.
Ook bij Daan en Belle was er een gezellige drukte. Zij zouden niet meer langs Sara en Simon gaan maar rechtstreeks naar haar ouders waar ze dan haar broer op zouden pikken en dan reden ze door naar Katerina haar thuis. Daar hadden ze allemaal afgesproken.
Het was ondertussen al een stukje in de namiddag en Roel en Charlotte stonden voor présence. Charlotte had haar ouders niets laten weten, het moest een verrassing zijn om hen daar te zien. Nog een laatste kus en dan stapte ze hand in hand présence binnen. Aan de lift werden ze begroet door de kleinzoon van George, hij was hier sinds kort conciërge. “ah ons Lotje” zei hij maar hij werd vlug stiller toen hij zag dat Charlotte een beetje wegkroop in de armen van Roel “dag Chris, fijn je nog eens te zien” zei ze alvorens de lift sloot. “ha, dat ging al goed” zei Charlotte in de lift tegen Roel. Het was Roel een raadsel waarvan Charlotte zo een angst had, hij drukte Charlotte een heerlijke zoen op de lippen toen de lift openging. Ann, die aan de desk voor de lift zat, had Charlotte eerst niet herkent. “Charlotte?” vroeg Ann ongelovig. “Ann, dit is Roel” “oh, u vriendje!” Charlotte werd een beetje rood toen Ann dit zo luid zei maar Roel kon er gelukkig mee lachen. “zijn mijn ouders hier?” vroeg Charlotte die zo snel mogelijk uit dit raar gesprek weg wou “ja op hun kantoor. Charlotte liep met Roel aan haar hand verder naar het kantoor van Simon en Sara. Ze klopte op de deur en kreeg onmiddellijk reactie “binnen” Charlotte ging voorzichtig naar binnen en zag dat Simon op de bureau van haar moeder zat. Hij had een stapeltje papier in zijn handen en Sara stond over zijn schouder mee te kijken. Ze hadden eerst niet gemerkt dat het Charlotte en Roel waren die binnen kwamen. “Lotte! Roel, wat fijn jullie hier te zien!” Sara liep naar haar dochter en omhelsde haar. Simon volgde haar voorbeeld. “ik ben blij dat jullie nog gedag komen zeggen voor jullie naar zee vertrekken” “ja, je moeder had het er moeilijk mee dat ze geen van haar kinderen deze week zou zien” zei Simon die nu een arm rond Sara sloeg. “en daarom komen wij een bezoekje brengen” zei Charlotte lachend. We kunnen wel niet lang blijven. “ga eens dag zeggen tegen Marnix en Niels. Marnix heeft achter je gevraagd” zei Sara dan. “Ok, dan gaan we daar nu snel langs, tot strakjes” Charlotte verliet blij gezind het kantoor van Sara en Simon. Ze gingen nu naar Marnix, benieuwd waarom hij achter Charlotte had gevraagd …
-
Kaatje
- Sterposter
- Berichten: 3102
- Lid geworden op: 04-01-2011 12:14
Deel 66
Ze kwamen aan in het atelier waar Niels en Marnix, zoals gewoonlijk, druk aan het tekenen waren. Zo druk zelfs dat geen van beide hen had horen binnenkomen. Het was doordat Charlotte in de lach schoot dat ze opkeken. “Marnix, Niels mag ik jullie voorstellen Roel, mijn vriend” “Hallo” zei Niels tegen Roel “Ooh! Ons Lotteke heeft een vriendje” zei Marnix euforisch en hij lachte. Hij stapte op Roel af en keek eens goed naar hem, dan liep hij naar Charlotte en nam haar in zijn armen. Roel voelde zich een beetje ambetant in deze situatie. “nie aantrekken, Marnix is altijd zo” zei Niels dan. “Marnix, waarom moest ik komen?” “Wel Darling, ge hebt mij geïnspireerd op de modeshow en …” Marnix ging even iets halen “ik heb mijn inspiratie laten gaan en heb dit speciaal voor u ontworpen” Marnix had een mooie kleedje vast. “alle, ga eens passen” zei hij terwijl hij het kleedje in Charlotte haar handen duwde. Charlotte draaide zich lachend om naar Roel, hij zag de pretlichtjes in haar ogen “vooruit, ga eens passen” spoorde hij haar aan. Charlotte ging zich vlug omkleden, Marnix gaf haar ook nog een paar mooie elegante schoenen met een naaldhak. Een beetje verlegen kwam ze dan weer te voorschijn. Roel wist niet wat hij zag! Ze had een elegant paars babydoll kleedje aan met lovertjes op. Het was op haar lichaamgemaakt en die schoenen maakte het helemaal af. Charlotte keek naar Roel en zag dat hij met zijn mond open stond te gapen naar haar. Toen keek ze naar Marnix en zag deze goedkeurend knikken. Dan durfde ze eindelijk in de spiegel kijken. Het kleedje stond haar echt wel heel goed. Ze liep naar Roel en drukte van pure blijdschap een kusje op zijn lippen “Marnix dit is fantastisch!” zei Charlotte uitgelaten. “ik weet het, mijn creaties zijn altijd fantastisch” zei Marnix dan. Niels stond er ook glimlachend naar te kijken. Het was zo mooi om Charlotte eindelijk uit haar schelp te zien komen. “en nu nog een vraagje, wilt ge meelopen in de volgende show?” Charlotte wist niet wat ze hoorde! Zij meelopen, tussen al die modellen, in een modeshow?! “ik kan dat toch niet!” zei ze dan “Maar jawel, ik weet dat jij dat goed gaat doen” zei Roel alvorens hij haar enthousiast een zoen gaf. “ge hoort het, ik heb hier niets te zeggen” Charlotte lachte. Dit was echt wel de manier om iedereen de echte Charlotte te tonen en ze ging daar ook gebruik van maken maar nu moest ze haar gaan omkleden want ze moesten nog eten en dan zouden ze vertrekken voor hun weekendje naar zee.
Daan en Belle waren ondertussen ook al onderweg naar Antwerpen. Gezellig samen op de trein, wegdromen bij een liedje dat op hun Ipod stond. Zo stil en kort tegen elkaar vergaten ze bijna in Antwerpen van de trein te stappen. Aan het station namen ze de auto naar het huis van Belle om daar Dan Dean te gaan oppikken. Ze moesten zich zo stilletjes aan al beginnen te haasten. Om 6 uur hadden ze immers afgesproken bij Maarten en Katerina.
Gelukkig stond Dean al te wachten toen ze aankwamen. Gauw zeiden ze nog gedag tegen Belle haar ouders en dan waren ze op weg naar Maarten. Dean zat maar wat stilletjes op de achterbank. “ en, hoe was het in Amerika” vroeg Belle die nogal nieuwsgierig was. “goed, heb enkele leuke mensen leren kennen en heb kunnen bijpraten bij vrienden en zo. Sean en Kathy wouden u ook nog eens graag zien.” Daan keek geschrokken naar Belle. Wie was Sean? Belle had dit gezien en zei ter verduidelijking. “Sean en Kathy zijn ons neef en nicht. Helaas zien wij hun te weinig. Ik zou ze nog eens moeten bellen of mailen. Dat is ook al weer veel te lang geleden” “Ik heb jullie eigenlijk nog niet voorgesteld eh, Dean dit is Daan mijn vriend. Ik ben er zeker van dat jullie het goed gaan kunnen vinden met elkaar” zei ze lachend en ze drukte een zoen op Daan zijn wang. “Hey” zei Daan. Hij kon Dean dan wel niet zien zitten maar dat was niet erg. Plotseling speelde er een oude hit op de radio. Daan draaide aan de volume knop en samen zongen ze luidkeels het refrein van Smells like teen spirtit (nirvana) mee. De sfeer zat er goed in en het ene liedje na het andere zongen ze mee. Er hing al een echte vakantiesfeer in de auto. Dit weekend zou absoluut top worden, dat wisten ze nu. Als laatste kwamen ze dan aan bij Katerina. Dean, die uit het raampje van de auto keek, was onmiddellijk geraakt door de schoonheid van dat ene meisje. Wie was zij toch?
Deel 67
Ze stapte uit de auto en Daan en Belle gaven iedereen een kus op de wang. Dean stond er maar een beetje onzeker bij. Hij hoopte dat dat knappe meisje het meisje was bij wie hij de kamer zou moeten delen. Belle nam even de tijd om Dean voor te stellen voordat ze vertrokken. “Jongens, dit is Dean, mijn jonger broertje” zei ze al lachende. “ en Dean dit zijn Charlotte en Roel, Maarten en Katerina en Louise.” “en nu dat we iedereen kennen, kunnen we vertrekken!” zei Maarten. Maarten en Katerina en Roel en Charlotte zaten in ene auto en in de andere auto zaten Daan en Belle en Dean en Louise. Dean was heel onwennig toen Louise zich langs hem zette op de achterbank. “Hallo, dus wij gaan dit weekend samen een kamer delen” zei ze om het ijs een beetje te breken. “ja, het schijnt zo” Het werd even stil. Belle en Daan lachte eens naar elkaar. Ze konden beide voelen dat het daar vanachter straks wel los zou lopen en wie weet, misschien zouden Louise en Dean … of was dat te ver gezocht?
Na een kleine 2 uurtjes rijden kwamen ze aan in Oostende. Maarten had een mooi hotel geboekt met 4 kamers van 2 personen. Het inchecken verliep vlot en ze mochten onmiddellijk naar hun kamer. Het was natuurlijk wel al na 8 uur ’s avonds. Ze spraken af om half 10 beneden in de bar. Zo had iedereen nog voldoende tijd om zich een beetje op te frissen en een beetje te installeren in de kamer. Gelukkig lagen alle kamers op het zelfde verdiep, al zouden ze elkaar wel voldoende privacy geven.
De koppeltjes trokken onmiddellijk naar hun kamer en ook Louise en Dean deden dat. Nog steeds geen woord tegen elkaar gezegd gingen ze de kamer binnen. Daar zagen ze onmiddellijk een probleem. Er was maar 1 bed, wel een tweepersoons maar toch. “Oei, hoe gaan we dit nu doen?” vroeg Louise aan Dean. “ik weet niet, heb jij een idee?” “niet echt nee” “ik zou kunnen op de grond slapen” stelde hij dan voor. Hij kon toch niet onmiddellijk met een wild vreemd meisje in bed kruipen. Louise dacht na over het voorstel. “Je kan toch niet 2 nachten op de grond slapen, dat wil ik niet. Nee, we kunnen gemakkelijk met 2 in dit groot bed slapen, het is toch maar slapen” zei Louise dan? Hier moest Dean dan weer even over nadenken. Ze had natuurlijk ergens wel gelijk en ze waren oud genoeg om te weten wat kon en niet kon. “ja, ergens heb je gelijk. Wij kunnen gemakkelijk met 2 in dat bed.” “ok, dat is dan al geregeld.” Ergens was Dean wel blij dat hij met Louise in dat bed mocht slapen. Ze was een knappe meid en het leek hem wel een toffe. Louise voelde haar ook wel aangetrokken tot Dean. Hij had iets mysterieus. Terwijl ze beide aan het uitpakken waren, graakte ze aan de babbel. “en, hoe was het in Amerika?” “goed, heb enkele vrienden terug gezien en familieleden. Ik had graag nog wat langer gebleven maar wegens omstandigheden kon dat niet.” “oei, toch niets ergs?” “nee, maar ze verwachtte daar een tropische storm en mijn ouders hadden liever dat ik dan thuis was dus ik ben 3 weken vroeger naar huis gekomen.” “ja dat is spijtig als je je reis voor zo een stomme reden moet onderbreken” “en hoe zit dat met jouw? Ik kan moeilijk geloven dat een leuke meid als jij met iemand wild vreemd op weekend moet” “dat is een lang verhaal” Dean keek op zijn uurwerk en zei “vertel, we hebben nog 3 kwartier.” Hij ging op het bed zitten en Louise ook. Ze begon te vertellen. “ik ben niet altijd zo geweest als nu. Niet zo lang geleden was ik gemeen tegen iedereen. Ik deed dit omdat ik me slecht voelde maar iedereen dacht dat ik me beter voelde dan hen. Ik heb ruzie met al mijn oude vrienden en jongens moeten niets van mij weten. Toen ik tegen mijn ouders klikte dat Katerina en Maarten een relatie hadden, toen …kreeg ik ruzie met Katerina. Dat was de druppel die de emmer deed overlopen en …” Louise kreeg het weer even moeilijk. Het deed haar wel goed dat ze haar verhaal eens tegen een vreemde kon vertellen en het hielp ook dat Dean echt geïnteresseerd naar haar luisterde. “ en ik heb willen zelfmoord plegen.” Louise huilde en Dean schrok van haar bekentenis. Gelukkig herpakte hij zich gauw en troostte haar door haar een stevige knuffel te geven. “ik schaam me er nu voor maar toen leek dat het beste. Sinds een week gaat het terug veel beter met mij. Ik ben terug de Louise van vroeger en heb spijt van hoe ik iedereen behandelt heb. Mijn familie heeft het me vergeven maar met mijn vrienden komt het waarschijnlijk nooit meer goed…” “kijk, ik weet dat het stom gaat klinken maar het zijn die vrienden die niet weten wat ze missen. Ik ken je nu nog maar goed 2 uur en ik kan nu al zien dat je een toffe bent. Trouwens, verdient niet iedereen een tweede kans? Ik heb ook al stommiteiten gedaan in mijn leven.” Louise keek naar Dean en lachte “je hebt gelijk, het heeft geen nut om hier nog langer over te piekeren. Ik kan beter verder gaan met mijn leven” Ze stond recht en keek naar haar horloge. “ga je mee naar beneden?” vroeg ze terwijl ze de deur al open deed. Dean volgde haar en dacht bij zichzelf dat dit echt nog een leuk weekend kon worden ….
Ze kwamen aan in het atelier waar Niels en Marnix, zoals gewoonlijk, druk aan het tekenen waren. Zo druk zelfs dat geen van beide hen had horen binnenkomen. Het was doordat Charlotte in de lach schoot dat ze opkeken. “Marnix, Niels mag ik jullie voorstellen Roel, mijn vriend” “Hallo” zei Niels tegen Roel “Ooh! Ons Lotteke heeft een vriendje” zei Marnix euforisch en hij lachte. Hij stapte op Roel af en keek eens goed naar hem, dan liep hij naar Charlotte en nam haar in zijn armen. Roel voelde zich een beetje ambetant in deze situatie. “nie aantrekken, Marnix is altijd zo” zei Niels dan. “Marnix, waarom moest ik komen?” “Wel Darling, ge hebt mij geïnspireerd op de modeshow en …” Marnix ging even iets halen “ik heb mijn inspiratie laten gaan en heb dit speciaal voor u ontworpen” Marnix had een mooie kleedje vast. “alle, ga eens passen” zei hij terwijl hij het kleedje in Charlotte haar handen duwde. Charlotte draaide zich lachend om naar Roel, hij zag de pretlichtjes in haar ogen “vooruit, ga eens passen” spoorde hij haar aan. Charlotte ging zich vlug omkleden, Marnix gaf haar ook nog een paar mooie elegante schoenen met een naaldhak. Een beetje verlegen kwam ze dan weer te voorschijn. Roel wist niet wat hij zag! Ze had een elegant paars babydoll kleedje aan met lovertjes op. Het was op haar lichaamgemaakt en die schoenen maakte het helemaal af. Charlotte keek naar Roel en zag dat hij met zijn mond open stond te gapen naar haar. Toen keek ze naar Marnix en zag deze goedkeurend knikken. Dan durfde ze eindelijk in de spiegel kijken. Het kleedje stond haar echt wel heel goed. Ze liep naar Roel en drukte van pure blijdschap een kusje op zijn lippen “Marnix dit is fantastisch!” zei Charlotte uitgelaten. “ik weet het, mijn creaties zijn altijd fantastisch” zei Marnix dan. Niels stond er ook glimlachend naar te kijken. Het was zo mooi om Charlotte eindelijk uit haar schelp te zien komen. “en nu nog een vraagje, wilt ge meelopen in de volgende show?” Charlotte wist niet wat ze hoorde! Zij meelopen, tussen al die modellen, in een modeshow?! “ik kan dat toch niet!” zei ze dan “Maar jawel, ik weet dat jij dat goed gaat doen” zei Roel alvorens hij haar enthousiast een zoen gaf. “ge hoort het, ik heb hier niets te zeggen” Charlotte lachte. Dit was echt wel de manier om iedereen de echte Charlotte te tonen en ze ging daar ook gebruik van maken maar nu moest ze haar gaan omkleden want ze moesten nog eten en dan zouden ze vertrekken voor hun weekendje naar zee.
Daan en Belle waren ondertussen ook al onderweg naar Antwerpen. Gezellig samen op de trein, wegdromen bij een liedje dat op hun Ipod stond. Zo stil en kort tegen elkaar vergaten ze bijna in Antwerpen van de trein te stappen. Aan het station namen ze de auto naar het huis van Belle om daar Dan Dean te gaan oppikken. Ze moesten zich zo stilletjes aan al beginnen te haasten. Om 6 uur hadden ze immers afgesproken bij Maarten en Katerina.
Gelukkig stond Dean al te wachten toen ze aankwamen. Gauw zeiden ze nog gedag tegen Belle haar ouders en dan waren ze op weg naar Maarten. Dean zat maar wat stilletjes op de achterbank. “ en, hoe was het in Amerika” vroeg Belle die nogal nieuwsgierig was. “goed, heb enkele leuke mensen leren kennen en heb kunnen bijpraten bij vrienden en zo. Sean en Kathy wouden u ook nog eens graag zien.” Daan keek geschrokken naar Belle. Wie was Sean? Belle had dit gezien en zei ter verduidelijking. “Sean en Kathy zijn ons neef en nicht. Helaas zien wij hun te weinig. Ik zou ze nog eens moeten bellen of mailen. Dat is ook al weer veel te lang geleden” “Ik heb jullie eigenlijk nog niet voorgesteld eh, Dean dit is Daan mijn vriend. Ik ben er zeker van dat jullie het goed gaan kunnen vinden met elkaar” zei ze lachend en ze drukte een zoen op Daan zijn wang. “Hey” zei Daan. Hij kon Dean dan wel niet zien zitten maar dat was niet erg. Plotseling speelde er een oude hit op de radio. Daan draaide aan de volume knop en samen zongen ze luidkeels het refrein van Smells like teen spirtit (nirvana) mee. De sfeer zat er goed in en het ene liedje na het andere zongen ze mee. Er hing al een echte vakantiesfeer in de auto. Dit weekend zou absoluut top worden, dat wisten ze nu. Als laatste kwamen ze dan aan bij Katerina. Dean, die uit het raampje van de auto keek, was onmiddellijk geraakt door de schoonheid van dat ene meisje. Wie was zij toch?
Deel 67
Ze stapte uit de auto en Daan en Belle gaven iedereen een kus op de wang. Dean stond er maar een beetje onzeker bij. Hij hoopte dat dat knappe meisje het meisje was bij wie hij de kamer zou moeten delen. Belle nam even de tijd om Dean voor te stellen voordat ze vertrokken. “Jongens, dit is Dean, mijn jonger broertje” zei ze al lachende. “ en Dean dit zijn Charlotte en Roel, Maarten en Katerina en Louise.” “en nu dat we iedereen kennen, kunnen we vertrekken!” zei Maarten. Maarten en Katerina en Roel en Charlotte zaten in ene auto en in de andere auto zaten Daan en Belle en Dean en Louise. Dean was heel onwennig toen Louise zich langs hem zette op de achterbank. “Hallo, dus wij gaan dit weekend samen een kamer delen” zei ze om het ijs een beetje te breken. “ja, het schijnt zo” Het werd even stil. Belle en Daan lachte eens naar elkaar. Ze konden beide voelen dat het daar vanachter straks wel los zou lopen en wie weet, misschien zouden Louise en Dean … of was dat te ver gezocht?
Na een kleine 2 uurtjes rijden kwamen ze aan in Oostende. Maarten had een mooi hotel geboekt met 4 kamers van 2 personen. Het inchecken verliep vlot en ze mochten onmiddellijk naar hun kamer. Het was natuurlijk wel al na 8 uur ’s avonds. Ze spraken af om half 10 beneden in de bar. Zo had iedereen nog voldoende tijd om zich een beetje op te frissen en een beetje te installeren in de kamer. Gelukkig lagen alle kamers op het zelfde verdiep, al zouden ze elkaar wel voldoende privacy geven.
De koppeltjes trokken onmiddellijk naar hun kamer en ook Louise en Dean deden dat. Nog steeds geen woord tegen elkaar gezegd gingen ze de kamer binnen. Daar zagen ze onmiddellijk een probleem. Er was maar 1 bed, wel een tweepersoons maar toch. “Oei, hoe gaan we dit nu doen?” vroeg Louise aan Dean. “ik weet niet, heb jij een idee?” “niet echt nee” “ik zou kunnen op de grond slapen” stelde hij dan voor. Hij kon toch niet onmiddellijk met een wild vreemd meisje in bed kruipen. Louise dacht na over het voorstel. “Je kan toch niet 2 nachten op de grond slapen, dat wil ik niet. Nee, we kunnen gemakkelijk met 2 in dit groot bed slapen, het is toch maar slapen” zei Louise dan? Hier moest Dean dan weer even over nadenken. Ze had natuurlijk ergens wel gelijk en ze waren oud genoeg om te weten wat kon en niet kon. “ja, ergens heb je gelijk. Wij kunnen gemakkelijk met 2 in dat bed.” “ok, dat is dan al geregeld.” Ergens was Dean wel blij dat hij met Louise in dat bed mocht slapen. Ze was een knappe meid en het leek hem wel een toffe. Louise voelde haar ook wel aangetrokken tot Dean. Hij had iets mysterieus. Terwijl ze beide aan het uitpakken waren, graakte ze aan de babbel. “en, hoe was het in Amerika?” “goed, heb enkele vrienden terug gezien en familieleden. Ik had graag nog wat langer gebleven maar wegens omstandigheden kon dat niet.” “oei, toch niets ergs?” “nee, maar ze verwachtte daar een tropische storm en mijn ouders hadden liever dat ik dan thuis was dus ik ben 3 weken vroeger naar huis gekomen.” “ja dat is spijtig als je je reis voor zo een stomme reden moet onderbreken” “en hoe zit dat met jouw? Ik kan moeilijk geloven dat een leuke meid als jij met iemand wild vreemd op weekend moet” “dat is een lang verhaal” Dean keek op zijn uurwerk en zei “vertel, we hebben nog 3 kwartier.” Hij ging op het bed zitten en Louise ook. Ze begon te vertellen. “ik ben niet altijd zo geweest als nu. Niet zo lang geleden was ik gemeen tegen iedereen. Ik deed dit omdat ik me slecht voelde maar iedereen dacht dat ik me beter voelde dan hen. Ik heb ruzie met al mijn oude vrienden en jongens moeten niets van mij weten. Toen ik tegen mijn ouders klikte dat Katerina en Maarten een relatie hadden, toen …kreeg ik ruzie met Katerina. Dat was de druppel die de emmer deed overlopen en …” Louise kreeg het weer even moeilijk. Het deed haar wel goed dat ze haar verhaal eens tegen een vreemde kon vertellen en het hielp ook dat Dean echt geïnteresseerd naar haar luisterde. “ en ik heb willen zelfmoord plegen.” Louise huilde en Dean schrok van haar bekentenis. Gelukkig herpakte hij zich gauw en troostte haar door haar een stevige knuffel te geven. “ik schaam me er nu voor maar toen leek dat het beste. Sinds een week gaat het terug veel beter met mij. Ik ben terug de Louise van vroeger en heb spijt van hoe ik iedereen behandelt heb. Mijn familie heeft het me vergeven maar met mijn vrienden komt het waarschijnlijk nooit meer goed…” “kijk, ik weet dat het stom gaat klinken maar het zijn die vrienden die niet weten wat ze missen. Ik ken je nu nog maar goed 2 uur en ik kan nu al zien dat je een toffe bent. Trouwens, verdient niet iedereen een tweede kans? Ik heb ook al stommiteiten gedaan in mijn leven.” Louise keek naar Dean en lachte “je hebt gelijk, het heeft geen nut om hier nog langer over te piekeren. Ik kan beter verder gaan met mijn leven” Ze stond recht en keek naar haar horloge. “ga je mee naar beneden?” vroeg ze terwijl ze de deur al open deed. Dean volgde haar en dacht bij zichzelf dat dit echt nog een leuk weekend kon worden ….
-
Kaatje
- Sterposter
- Berichten: 3102
- Lid geworden op: 04-01-2011 12:14
Deel 68
Het werd een leuke avond. Er werd bijgepraat, een goede frisse pint gedronken en een beetje onnozel gedaan maar ze maakten het niet te laat. Iedereen had er een drukke week opzitten en een goed nachtje slapen zou hen goed doen. Morgen spraken ze om 9 uur af aan het ontbijt.
Bij Maarten en Katerina op de kamer was Louise het gespreksonderwerp. “Heb je Louise gezien? Ze was blij en Dean zag er ook al zo goed gezind uit” zei Maarten “ja, ik ken mijn zus, die Dean heeft een goed effect op haar. Wie weet worden ze misschien …” “Laat hen dat maar rustig zelf uitzoeken. Louise heeft nu vooral nood aan een goede vriend.” “ja, ik weet het maar toch, het zou mooi zijn.” Ze kleedden zich om en na wat kussen en strelen vielen ze beide dicht bij elkaar is slaap.
Louise en Dean waren wel nog wakker. Ze hadden hun slaapkleren, Louise een open nachtkleedje en Dean gewoon zijn boxer, aangetrokken en kropen gezellig samen onder het laken. Beide hadden nog geen zin om te slapen en praatten nog een tijdje. “Wat vind je er eigenlijk van dat je zus nu bij Daan gaat?” vroeg Louise nieuwsgierig. “ik heb er geen probleem mee, Daan lijkt mij wel ene toffe gast. Belle is oud genoeg om zelf haar keuzes te maken. En gij, wat vind ge ervan dat u zus met Maarten gaat?” “eerlijk, ik had het er eerst moeilijk mee. Maarten heeft altijd zo een beetje achter mij gelopen en al heb ik nooit iets voor hem gevoeld, toch voelde ik een soort van jalousie. Maar nu zie ik dat ze gelukkig zijn samen en heb ik er geen problemen mee. Maarten is een lieve jongen en Katerina verdient dat.” “das fair van u dat ge hun het gunt” “ja, maar zij steunen mij ook als ik het moeilijk heb enz. trouwens Katerina heeft al genoeg problemen gehad met haar ex.” “problemen met haar ex?” “Een week geleden heeft haar ex ons huis binnengedrongen. Onze ouders waren weg en Maarten was in Leuven. Ik heb nog net op tijd onze ouders kunnen bellen en de politie want anders hadden we hier nu niet zo gezeten. Hij wou haar een pak rammel geven omdat zij hem zogezegd bedrogen had maar eigenlijk heeft hij eerst met haar geslapen en haar dan gedumpt. Ze dacht dat ze zwanger was en is naar Maarten gevlucht, sindsdien zijn ze een koppel” Dean was even niet goed van wat hij allemaal hoorden. Louise en Katerina hadden in hun jonge leventje al heel wat meegemaakt. Misschien moet hij nu ook maar zijn stommiteiten vertellen. Maar toen Dean wou reageren, zag hij dat Louise stilletjes in slaap gevallen was. Dan zal ik het morgen wel vertellen dacht hij bij zichzelf en deed toen het licht uit. Niet veel later viel ook hij in slaap.
’s Morgens waren Roel en Charlotte al vroeg wakker. Ze waren gisteren bijna onmiddellijk in slaap gevallen maar nu was het 7 uur en ze waren klaar wakker. Na een beetje elkaar plagend kusjes geven stond Charlotte op en liep naar de badkamer. Het was haar gisteren niet ontgaan dat er een vrij ruim bad stond in de badkamer en daar wou ze nu gebruik van maken. Ze liet het bad vollopen en kneep er flink wat badschuim in die naar roosjes rook. Ze trok haar nachtkleedje over haar hoofd en voelde plots 2 armen rond haar middel. “hey, je was toch niet van plan om zonder mij in dat heerlijk bad te gaan” zei Roel in haar oor. “tuurlijk niet schattie.” Charlotte draaide haar om en drukte een kus op zijn lippen terwijl ze zijn boxer met haar handen naar beneden stroopte. Vlug deed ze ook haar slipje uit en ze stapte gelijk tijdig in het warm bad. Charlotte ging tegen Roel zijn borst aanliggen. Hij streelde haar mooie lichaam en zij genoot van zijn aanrakingen. Voorzichtig zakte hij met zijn hand lager en lager tot hij haar intieme plekje bereikte. Charlotte schrok hier even van. Ze voelde spontaan kriebels door heel haar lichaam. “gewoon genieten” fluisterde Roel in haar oor. Heel zachtjes in voorzichtig streelde hij haar. Ze genoot en geraakte steeds meer opgewonden. Ze wou hem nu helemaal en ze draaide haar om, zette zich over hem en met een luide kreun kwam hij in haar. Even hield hij zich stil in haar maar zag dan in haar ogen het verlangen naar hem. Dan verhoogde hij het tempo en samen kwamen ze met een luide gil tot een spetterend hoogtepunt. Charlotte viel neer in Roel zijn armen. Even bleven ze nog in het bad maar niet veel later stapte ze eruit. Ze moesten zich haasten of ze zouden nog te laat komen voor het ontbijt.
Deel 69
Dean en Louise waren als eerste beneden. Kort na hen kwamen gelijktijdig Maarten en Katerina en Daan en Belle aan. Het was nu wachten op Charlotte en Roel die ook niet veel later uit de lift kwamen “ah te laat” zei Daan lachend “Daan jongen, ge ziet toch ook dat die 2 nog heel druk bezig waren.” De blosjes op Charlotte haar wangen hadden verraden wat er zo net tussen hun gebeurd was en nu dat Maarten er een opmerking over gaf, bloosde ze nog harder. Ze verschool haar hoofd tegen de borst van Roel die enkel maar kon lachen met de verlegenheid van Charlotte. “kom kom, niet alsof jullie altijd even braaf zijn” zei Roel dan lachend ter verdediging. Het was Dean die deze discussie onderbrak “kunnen we nu gaan eten? Ik heb honger als een paard!” Samen liepen ze de ontbijtzaal binnen waar ze aanschoven aan een heus ontbijtbuffet. Er was vanalles van verse pistolets tot toast, spek met eieren, cornflakes, verschillende soorten beleg en kaas, yoghurt … kortom alles wat ze zich maar konden indenken. Op tafel stond dan ook nog een kan met vers geperst fruitsap en er was ook koffie, melk of chocomelk te verkrijgen. Na een uurtje had iedereen gedaan met eten. Ze besloten nog een halfuurtje naar hun kamer te gaan om dan af te spreken aan het onthaal. Van daar uit zouden ze wel zien wat ze vandaag zouden gaan doen.
Ze kwamen allemaal gelijktijdig en op tijd aan aan het onthaal. “heeft er iemand een voorstel?” vroeg Katerina. “ja ikke” zei Roel. Iedereen keek in zijn richting “wel, vroeger als kind reed ik graag met zo van die gocarten rond, helaas mocht ik dat zelden of nooit van mijn ouders. Maar misschien kunnen we zo wel eentje huren of tandems, dat lijkt mij ook nog wel iets hebben.” Iedereen vond dat onmiddellijk een goed idee en ze vertrokken naar een verhuurder. Eerst vroegen achter een gocart voor 8 personen maar deze waren jammer genoeg al uitgeleend dan vroegen ze achter 4 tandems en dat had hij wel nog. Ze huurde de tandems voor de rest van de dag en vertrokken zo richting van Middelkerke. Er werd tegen elkaar geracet op de dijk, die race werd dan uiteindelijk gewonnen door Maarten en Katerina. En niet veel later kwamen ze aan in Middelkerke. Ze hadden van de verhuurder ook nog een slot meegekregen. Ze maakte de fietsen vast aan de reling om het strand op te gaan en besloten dan om even uit te rusten op het strand. Ze troffen het met het weer. Het was dan misschien wel al oktober maar de zon stond stralend aan de hemel. Het was een goede 22° en achter een windscherm was het zalig om te zitten. De jongens trokken hun T-shirts uit en de meisjes hadden ook het bovenste van hun bikini aan. Zo zaten ze daar gezellig te praten tot als Daan een voorstel had “iemand zin om eens mee te gaan tot aan het water?” De meisjes vonden het daar toch iets te koud voor maar de jongens wouden zich niet laten kennen. “voor het eerst bij het water” riep Maarten terwijl hij al weg spurtte. De andere volgde hem onmiddellijk “jongens, ze zullen altijd kleine kinderen blijven” zei Charlotte dan lachend. Maarten bereikte natuurlijk als eerste de zee. Maar de rest wou hen niet zo makkelijk gewonnen geven. Met 3 begonnen ze Maarten nat te spetten en al gauw ontstond er een heus water gevecht. Het water was koud maar dat leken ze niet te voelen. Ze duwde elkaar onder water en spetterde elkaar nat. Toen ze helemaal doorweekt waren en het toch wat fris begonnen te krijgen, gingen ze terug naar hun dames. Zij hadden zitten lachen met hen. Heel verkleumd ondertussen kwamen ze terug. “brrr … toch maar koud hoor” zei Roel “Ja schattie dat had ik je op voorhand ook kunnen zeggen” zei Charlotte “straks word je nog ziek” zei ze dan weer eerder bezorgd. Geluk hadden ze handdoeken bij. Charlotte begon Roel dan ook onmiddellijk droog te wrijven. De rest schoot in de lach. “ja Roel man, wat een vip behandeling” zei Daan die zich ondertussen ook aan het afdrogen was “men zuske zorgt precies wel heel goed voor u” “moet ik u ook wat afdrogen broerke” zei Charlotte al lachend “nee nee, ge zult u handen wel al vol hebben met die van u” iedereen schoot in de lach en toen ze allemaal terug wat afgedroogd waren gingen ze een beetje naar de winkeltjes. Het winkelen was vooral voor de dames leuk, de jongens liepen hen maar een beetje achterna. Ondertussen was het al half 2 en de magen begonnen alweer te grommen. Ze gingen in een taverne iets eten om daarna weer verder te fietsen. Ze gingen een paar dingetjes bezoeken zoals de spin van Ensor. Daarna gingen ze maar terug naar het hotel. Het was ondertussen toch al 6 uur. Ze spraken af om half 8 voor het eten en iedereen ging nu naar zijn eigen kamer. Na zo een drukke dag was een onderhalfuurtje ontspanning zalig en ook wat extra tijd samen voor de 3 koppeltjes. Al was het al duidelijk voor iedereen dat Louise en Dean het ook heel goed met elkaar konden vinden. Maar zelf hadden ze daar nog geen enkel benul van …
Het werd een leuke avond. Er werd bijgepraat, een goede frisse pint gedronken en een beetje onnozel gedaan maar ze maakten het niet te laat. Iedereen had er een drukke week opzitten en een goed nachtje slapen zou hen goed doen. Morgen spraken ze om 9 uur af aan het ontbijt.
Bij Maarten en Katerina op de kamer was Louise het gespreksonderwerp. “Heb je Louise gezien? Ze was blij en Dean zag er ook al zo goed gezind uit” zei Maarten “ja, ik ken mijn zus, die Dean heeft een goed effect op haar. Wie weet worden ze misschien …” “Laat hen dat maar rustig zelf uitzoeken. Louise heeft nu vooral nood aan een goede vriend.” “ja, ik weet het maar toch, het zou mooi zijn.” Ze kleedden zich om en na wat kussen en strelen vielen ze beide dicht bij elkaar is slaap.
Louise en Dean waren wel nog wakker. Ze hadden hun slaapkleren, Louise een open nachtkleedje en Dean gewoon zijn boxer, aangetrokken en kropen gezellig samen onder het laken. Beide hadden nog geen zin om te slapen en praatten nog een tijdje. “Wat vind je er eigenlijk van dat je zus nu bij Daan gaat?” vroeg Louise nieuwsgierig. “ik heb er geen probleem mee, Daan lijkt mij wel ene toffe gast. Belle is oud genoeg om zelf haar keuzes te maken. En gij, wat vind ge ervan dat u zus met Maarten gaat?” “eerlijk, ik had het er eerst moeilijk mee. Maarten heeft altijd zo een beetje achter mij gelopen en al heb ik nooit iets voor hem gevoeld, toch voelde ik een soort van jalousie. Maar nu zie ik dat ze gelukkig zijn samen en heb ik er geen problemen mee. Maarten is een lieve jongen en Katerina verdient dat.” “das fair van u dat ge hun het gunt” “ja, maar zij steunen mij ook als ik het moeilijk heb enz. trouwens Katerina heeft al genoeg problemen gehad met haar ex.” “problemen met haar ex?” “Een week geleden heeft haar ex ons huis binnengedrongen. Onze ouders waren weg en Maarten was in Leuven. Ik heb nog net op tijd onze ouders kunnen bellen en de politie want anders hadden we hier nu niet zo gezeten. Hij wou haar een pak rammel geven omdat zij hem zogezegd bedrogen had maar eigenlijk heeft hij eerst met haar geslapen en haar dan gedumpt. Ze dacht dat ze zwanger was en is naar Maarten gevlucht, sindsdien zijn ze een koppel” Dean was even niet goed van wat hij allemaal hoorden. Louise en Katerina hadden in hun jonge leventje al heel wat meegemaakt. Misschien moet hij nu ook maar zijn stommiteiten vertellen. Maar toen Dean wou reageren, zag hij dat Louise stilletjes in slaap gevallen was. Dan zal ik het morgen wel vertellen dacht hij bij zichzelf en deed toen het licht uit. Niet veel later viel ook hij in slaap.
’s Morgens waren Roel en Charlotte al vroeg wakker. Ze waren gisteren bijna onmiddellijk in slaap gevallen maar nu was het 7 uur en ze waren klaar wakker. Na een beetje elkaar plagend kusjes geven stond Charlotte op en liep naar de badkamer. Het was haar gisteren niet ontgaan dat er een vrij ruim bad stond in de badkamer en daar wou ze nu gebruik van maken. Ze liet het bad vollopen en kneep er flink wat badschuim in die naar roosjes rook. Ze trok haar nachtkleedje over haar hoofd en voelde plots 2 armen rond haar middel. “hey, je was toch niet van plan om zonder mij in dat heerlijk bad te gaan” zei Roel in haar oor. “tuurlijk niet schattie.” Charlotte draaide haar om en drukte een kus op zijn lippen terwijl ze zijn boxer met haar handen naar beneden stroopte. Vlug deed ze ook haar slipje uit en ze stapte gelijk tijdig in het warm bad. Charlotte ging tegen Roel zijn borst aanliggen. Hij streelde haar mooie lichaam en zij genoot van zijn aanrakingen. Voorzichtig zakte hij met zijn hand lager en lager tot hij haar intieme plekje bereikte. Charlotte schrok hier even van. Ze voelde spontaan kriebels door heel haar lichaam. “gewoon genieten” fluisterde Roel in haar oor. Heel zachtjes in voorzichtig streelde hij haar. Ze genoot en geraakte steeds meer opgewonden. Ze wou hem nu helemaal en ze draaide haar om, zette zich over hem en met een luide kreun kwam hij in haar. Even hield hij zich stil in haar maar zag dan in haar ogen het verlangen naar hem. Dan verhoogde hij het tempo en samen kwamen ze met een luide gil tot een spetterend hoogtepunt. Charlotte viel neer in Roel zijn armen. Even bleven ze nog in het bad maar niet veel later stapte ze eruit. Ze moesten zich haasten of ze zouden nog te laat komen voor het ontbijt.
Deel 69
Dean en Louise waren als eerste beneden. Kort na hen kwamen gelijktijdig Maarten en Katerina en Daan en Belle aan. Het was nu wachten op Charlotte en Roel die ook niet veel later uit de lift kwamen “ah te laat” zei Daan lachend “Daan jongen, ge ziet toch ook dat die 2 nog heel druk bezig waren.” De blosjes op Charlotte haar wangen hadden verraden wat er zo net tussen hun gebeurd was en nu dat Maarten er een opmerking over gaf, bloosde ze nog harder. Ze verschool haar hoofd tegen de borst van Roel die enkel maar kon lachen met de verlegenheid van Charlotte. “kom kom, niet alsof jullie altijd even braaf zijn” zei Roel dan lachend ter verdediging. Het was Dean die deze discussie onderbrak “kunnen we nu gaan eten? Ik heb honger als een paard!” Samen liepen ze de ontbijtzaal binnen waar ze aanschoven aan een heus ontbijtbuffet. Er was vanalles van verse pistolets tot toast, spek met eieren, cornflakes, verschillende soorten beleg en kaas, yoghurt … kortom alles wat ze zich maar konden indenken. Op tafel stond dan ook nog een kan met vers geperst fruitsap en er was ook koffie, melk of chocomelk te verkrijgen. Na een uurtje had iedereen gedaan met eten. Ze besloten nog een halfuurtje naar hun kamer te gaan om dan af te spreken aan het onthaal. Van daar uit zouden ze wel zien wat ze vandaag zouden gaan doen.
Ze kwamen allemaal gelijktijdig en op tijd aan aan het onthaal. “heeft er iemand een voorstel?” vroeg Katerina. “ja ikke” zei Roel. Iedereen keek in zijn richting “wel, vroeger als kind reed ik graag met zo van die gocarten rond, helaas mocht ik dat zelden of nooit van mijn ouders. Maar misschien kunnen we zo wel eentje huren of tandems, dat lijkt mij ook nog wel iets hebben.” Iedereen vond dat onmiddellijk een goed idee en ze vertrokken naar een verhuurder. Eerst vroegen achter een gocart voor 8 personen maar deze waren jammer genoeg al uitgeleend dan vroegen ze achter 4 tandems en dat had hij wel nog. Ze huurde de tandems voor de rest van de dag en vertrokken zo richting van Middelkerke. Er werd tegen elkaar geracet op de dijk, die race werd dan uiteindelijk gewonnen door Maarten en Katerina. En niet veel later kwamen ze aan in Middelkerke. Ze hadden van de verhuurder ook nog een slot meegekregen. Ze maakte de fietsen vast aan de reling om het strand op te gaan en besloten dan om even uit te rusten op het strand. Ze troffen het met het weer. Het was dan misschien wel al oktober maar de zon stond stralend aan de hemel. Het was een goede 22° en achter een windscherm was het zalig om te zitten. De jongens trokken hun T-shirts uit en de meisjes hadden ook het bovenste van hun bikini aan. Zo zaten ze daar gezellig te praten tot als Daan een voorstel had “iemand zin om eens mee te gaan tot aan het water?” De meisjes vonden het daar toch iets te koud voor maar de jongens wouden zich niet laten kennen. “voor het eerst bij het water” riep Maarten terwijl hij al weg spurtte. De andere volgde hem onmiddellijk “jongens, ze zullen altijd kleine kinderen blijven” zei Charlotte dan lachend. Maarten bereikte natuurlijk als eerste de zee. Maar de rest wou hen niet zo makkelijk gewonnen geven. Met 3 begonnen ze Maarten nat te spetten en al gauw ontstond er een heus water gevecht. Het water was koud maar dat leken ze niet te voelen. Ze duwde elkaar onder water en spetterde elkaar nat. Toen ze helemaal doorweekt waren en het toch wat fris begonnen te krijgen, gingen ze terug naar hun dames. Zij hadden zitten lachen met hen. Heel verkleumd ondertussen kwamen ze terug. “brrr … toch maar koud hoor” zei Roel “Ja schattie dat had ik je op voorhand ook kunnen zeggen” zei Charlotte “straks word je nog ziek” zei ze dan weer eerder bezorgd. Geluk hadden ze handdoeken bij. Charlotte begon Roel dan ook onmiddellijk droog te wrijven. De rest schoot in de lach. “ja Roel man, wat een vip behandeling” zei Daan die zich ondertussen ook aan het afdrogen was “men zuske zorgt precies wel heel goed voor u” “moet ik u ook wat afdrogen broerke” zei Charlotte al lachend “nee nee, ge zult u handen wel al vol hebben met die van u” iedereen schoot in de lach en toen ze allemaal terug wat afgedroogd waren gingen ze een beetje naar de winkeltjes. Het winkelen was vooral voor de dames leuk, de jongens liepen hen maar een beetje achterna. Ondertussen was het al half 2 en de magen begonnen alweer te grommen. Ze gingen in een taverne iets eten om daarna weer verder te fietsen. Ze gingen een paar dingetjes bezoeken zoals de spin van Ensor. Daarna gingen ze maar terug naar het hotel. Het was ondertussen toch al 6 uur. Ze spraken af om half 8 voor het eten en iedereen ging nu naar zijn eigen kamer. Na zo een drukke dag was een onderhalfuurtje ontspanning zalig en ook wat extra tijd samen voor de 3 koppeltjes. Al was het al duidelijk voor iedereen dat Louise en Dean het ook heel goed met elkaar konden vinden. Maar zelf hadden ze daar nog geen enkel benul van …
-
Kaatje
- Sterposter
- Berichten: 3102
- Lid geworden op: 04-01-2011 12:14
Deel 70
Ze hadden allemaal geprofiteerd van het anderhalf uurtje vrij en kwamen dan ook op tijd naar beneden. Er was weer buffetvorm en ze aten hun buikjes goed rond. Daarna trokken het stad in. Ze wouden eens zien wat het nachtleven in Oostende inhield. Ze kwamen verschillende discotheek’s tegen, maar dat was hun ding zo niet. Na een tijdje ronddwalen kwamen ze een leuk danscafé tegen. Het was er gezellig druk en ze gingen naar binnen. Terwijl de jongens iets bestelde om te drinken trokken de dames direct de dansvloer op. Ze maakte veel plezier op oude discohits en dance muziek van 20 jaar geleden. Na een tijdje liepen ze naar het tafeltje om eventjes uit te rusten. Enkel Belle en Louise bleven nog om de dansvloer staan. “seg, wat vind ge van mijn broer?” vroeg Belle aan Louise. Louise was eerst toch een beetje geschrokken “this ne toffe gast” “en euhm, niets meer?” Louise bloosde van de vraag die Belle haar stelde. “ah, ge bloost! Der is meer dan ene gewone goede vriend eh” zei Belle enthousiast. Ze liet Louise de kans niet om te antwoorden “ja, ik heb mijn broer ook lang niet zo gelukkig geweten.” “Belle!” zei Louise dan om haar te onderbreken. “oeps, sorry. Bemoei mij te veel zeker.” Zei ze lachend “ja” lachte Louise terug “maar niets tegen u broer zeggen eh” “beloofd!” ook zij gingen nu naar het tafeltje waar de rest vrolijk zat te lachen. “zo” zei Daan die Belle naar zich toe trok en haar kusje gaf “jullie komen toch nog eens van die dansvloer. “ja, en we gaan direct terug se. We moeten er nu eens van profiteren.” Lachte Belle die precies de tijd van haar leven had. “en het zou geen kwaad kunnen als jullie meegingen” zei Charlotte die plagend een kus van Roel stal. Plotseling draaide er wel een heel bekend nummer uit de boxen. Het was een rustige nummer van Leanne Rimes met een tekst die op de 3 koppeltjes van toepassing kon zijn. De jongens vroegen hun dames ten dans op die heerlijke romantische nummer.
Dicht tegen elkaar danste ze en genoten ze van elkaar. Bij Katerina vloeide er zelfs een paar traantjes. Maarten vond dit zo schattig. Hij trok haar nog korter tegen zich aan en ze verloren zichzelf in een heerlijke zoen, niet beseffend dat andere rond hun ook aan het dansen waren. Het nummer liep ten einde en de dj draaide er nog zo een plakker achter.
Dean en Louise stonden gewoon langs de kant te kijken. Beide te verlegen om de eerste stap te zetten. Louise kon al die koppeltjes niet meer langer aanzien en liep het café uit. Dean volgde haar onmiddellijk. Toen hij buiten kwam zag hij haar tegen de muur staan. Hij zag ook dat er traantjes in haar ogen stonden. “Louise, wat scheelt er?” “niets” probeerde ze hem af te wimpelen. “jawel, ik zie het. Vertel nu maar gewoon” drong hij aan “gewoon al die koppeltjes te zien, maakt mij …” maar Dean liet haar niet uitpraten. Hij nam haar vast en drukte zijn lippen op de hare. Zij kuste terug “sorry” zei hij dan “ssshtt…” zei ze en ze drukte haar lippen nu op de zijne. Beide gingen zo op in die heerlijke zoen die hun gevoelens voor elkaar duidelijk maakte. Na een kwartiertje gingen ze terug naar binnen. Gelukkig stond iedereen nog op de dansvloer en had niemand hen gemist. Of dat dachten ze toch ….
Deel 71
Tegen een uur of 3 in de ochtend gingen ze terug naar hun hotel. Iedereen had genoten van deze avond gezellig samen zijn en Dean en Louise nog het meest. Aangekomen in het hotel trok iedereen naar zijn kamer. Ze waren moe en gingen onmiddellijk slapen. Louise en Dean waren een beetje onwennig toen ze daar zo alleen met hun 2 op hun kamer waren. Alles was nu veranderd door die kus. Beide stonden daar zo maar een beetje maar dan nam Dean toch de eerste stap. Hij stapte op haar toe en kuste haar. Zij kuste passioneel terug en al gauw waren ze verwikkeld in heerlijke zoen. Ze kusten tot beide naar adem moesten happen. Dean zette zich op bed en trok Louise bij hem op de schoot. Zij sloeg haar armen rond hem “en nu?” vroeg ze stilletjes “ik weet het niet maar wat ik wel weet is dat er iets is tussen ons, liefde?” Louise was zo blij toen ze het woord liefde hoorde vallen. Ze drukte spontaan een zoen op zijn lippen en glimlachte dan. “Ik wil het wel nog even geheimhouden voor …” “voor onze zussen” vulde Dean haar aan “ik ook. Ik wil het rustig laten groeien tussen ons” “ik ook” zei Louise. Ze stond op en liep de badkamer in om haar klaar te maken om te slapen. Een dik kwartiertje later kropen ze in bed, dicht tegen elkaar aan vielen ze in slaap. Van dat rustig aandoen was niet veel meer te merken …
Ondanks het late uur dat ze in bed gekropen waren, was Daan toch vroeg wakker. Hij kon de slaap maar niet vatten. Het was nu half 8 en hij lag al een half uur te woelen in bed. Belle werd er wakker van. “Zoet, scheelt er iets?” vroeg ze nog half slapend “nee, slaap maar rustig verder” zei hij terwijl hij een zoen op de kruin van haar haren drukte. Ze draaide zich toch om naar hem “kan je niet slapen?” vroeg ze dan “nee, vraag mij niet hoe het komt …” “ik heb daar een goede remedie voor” zei ze dan terwijl haar handen ondeugende dingen deden onder het laken. Daan kreunde luid “niet plagen lieverd …” zei hij maar ook hij streelde haar lichaam met zijn handen. Beide waren plotseling erg opgewonden. De weinige slaapkleren die ze aanhadden, vlogen dan ook vlug uit. Daan kuste Belle over heel haar lichaam terwijl zij haar handen wild door zijn haar liet dwalen. Dan was hij te opgewonden om nog te wachten en in een vlotte beweging kwam hij in haar. Ze schreeuwde haar verlangen uit en bij iedere beweging kreunde ze luid. Het duurde niet lang voor hun hoogte punt er aankwam. Al schreeuwend van puur genot kwamen ze samen tot dat hoogtepunt. Uitgeput vielen ze naast elkaar neer en niet veel later ook in slaap …
Het was al laat toen iedereen in de ontbijtzaal aankwam. Ze waren nog net op tijd om te ontbijten. Het bleef stil aan de ontbijttafel. Iedereen was nog te moe of in gedachten verzonken. Alleen de oogjes van Louise en Dean, daar kon je de sterretjes in zien. Gisterenavond was fantastisch geweest en dan zo dicht tegen elkaar in slaap vallen, dat was gewoon heerlijk! Na het ontbijt trok iedereen terug naar de kamer om zijn koffer te pakken. Het weekendje zat er spijtig genoeg al weer op maar vandaag zouden ze nog genieten van het mooie na zomer weer. Omstreeks 11 uur checkte ze uit. De dames trokken dan samen de grote winkelstraat van Oostende in en de heren, die gingen een terrasje doen. Ze genoten van hun shopuitstap. Er werd natuurlijk veel gekocht en gepast. Sommige outfits zorgde er zelf voor dat ze de slappe lach kregen. Ze gingen ook eens langs bij de présence winkel die in de straat gelegen was. Charlotte en Louise werden natuurlijk onmiddellijk herkent door de vriendelijke verkoopster. Zo goed waren ze nog nooit ontvangen in een winkel. Belle snuffelde ook wat tussen de kleren die er hingen maar stelde al vrij snel vast dat dit te duur voor haar was. Natuurlijk was ze tussen de collectie van Marnix aan het kijken, die van Nils had ze nog niet gezien. Charlotte wees haar de collectie en daar waren wel veel mooie kledingstukken bij en misschien nog belangrijker, deze waren betaalbaar. Ze paste enkele kleurrijke kleedjes en volgens de andere 3 stonden ze haar allemaal schitterend. Uiteindelijk kocht ze dan een mooi vuurrood kleedje. Toen ze betaald hadden, vonden ze dat het tijd was om hun ventjes te gaan zoeken. Benieuwd naar wat die al die tijd hadden uitgestoken ….
Ze hadden allemaal geprofiteerd van het anderhalf uurtje vrij en kwamen dan ook op tijd naar beneden. Er was weer buffetvorm en ze aten hun buikjes goed rond. Daarna trokken het stad in. Ze wouden eens zien wat het nachtleven in Oostende inhield. Ze kwamen verschillende discotheek’s tegen, maar dat was hun ding zo niet. Na een tijdje ronddwalen kwamen ze een leuk danscafé tegen. Het was er gezellig druk en ze gingen naar binnen. Terwijl de jongens iets bestelde om te drinken trokken de dames direct de dansvloer op. Ze maakte veel plezier op oude discohits en dance muziek van 20 jaar geleden. Na een tijdje liepen ze naar het tafeltje om eventjes uit te rusten. Enkel Belle en Louise bleven nog om de dansvloer staan. “seg, wat vind ge van mijn broer?” vroeg Belle aan Louise. Louise was eerst toch een beetje geschrokken “this ne toffe gast” “en euhm, niets meer?” Louise bloosde van de vraag die Belle haar stelde. “ah, ge bloost! Der is meer dan ene gewone goede vriend eh” zei Belle enthousiast. Ze liet Louise de kans niet om te antwoorden “ja, ik heb mijn broer ook lang niet zo gelukkig geweten.” “Belle!” zei Louise dan om haar te onderbreken. “oeps, sorry. Bemoei mij te veel zeker.” Zei ze lachend “ja” lachte Louise terug “maar niets tegen u broer zeggen eh” “beloofd!” ook zij gingen nu naar het tafeltje waar de rest vrolijk zat te lachen. “zo” zei Daan die Belle naar zich toe trok en haar kusje gaf “jullie komen toch nog eens van die dansvloer. “ja, en we gaan direct terug se. We moeten er nu eens van profiteren.” Lachte Belle die precies de tijd van haar leven had. “en het zou geen kwaad kunnen als jullie meegingen” zei Charlotte die plagend een kus van Roel stal. Plotseling draaide er wel een heel bekend nummer uit de boxen. Het was een rustige nummer van Leanne Rimes met een tekst die op de 3 koppeltjes van toepassing kon zijn. De jongens vroegen hun dames ten dans op die heerlijke romantische nummer.
Dicht tegen elkaar danste ze en genoten ze van elkaar. Bij Katerina vloeide er zelfs een paar traantjes. Maarten vond dit zo schattig. Hij trok haar nog korter tegen zich aan en ze verloren zichzelf in een heerlijke zoen, niet beseffend dat andere rond hun ook aan het dansen waren. Het nummer liep ten einde en de dj draaide er nog zo een plakker achter.
Dean en Louise stonden gewoon langs de kant te kijken. Beide te verlegen om de eerste stap te zetten. Louise kon al die koppeltjes niet meer langer aanzien en liep het café uit. Dean volgde haar onmiddellijk. Toen hij buiten kwam zag hij haar tegen de muur staan. Hij zag ook dat er traantjes in haar ogen stonden. “Louise, wat scheelt er?” “niets” probeerde ze hem af te wimpelen. “jawel, ik zie het. Vertel nu maar gewoon” drong hij aan “gewoon al die koppeltjes te zien, maakt mij …” maar Dean liet haar niet uitpraten. Hij nam haar vast en drukte zijn lippen op de hare. Zij kuste terug “sorry” zei hij dan “ssshtt…” zei ze en ze drukte haar lippen nu op de zijne. Beide gingen zo op in die heerlijke zoen die hun gevoelens voor elkaar duidelijk maakte. Na een kwartiertje gingen ze terug naar binnen. Gelukkig stond iedereen nog op de dansvloer en had niemand hen gemist. Of dat dachten ze toch ….
Deel 71
Tegen een uur of 3 in de ochtend gingen ze terug naar hun hotel. Iedereen had genoten van deze avond gezellig samen zijn en Dean en Louise nog het meest. Aangekomen in het hotel trok iedereen naar zijn kamer. Ze waren moe en gingen onmiddellijk slapen. Louise en Dean waren een beetje onwennig toen ze daar zo alleen met hun 2 op hun kamer waren. Alles was nu veranderd door die kus. Beide stonden daar zo maar een beetje maar dan nam Dean toch de eerste stap. Hij stapte op haar toe en kuste haar. Zij kuste passioneel terug en al gauw waren ze verwikkeld in heerlijke zoen. Ze kusten tot beide naar adem moesten happen. Dean zette zich op bed en trok Louise bij hem op de schoot. Zij sloeg haar armen rond hem “en nu?” vroeg ze stilletjes “ik weet het niet maar wat ik wel weet is dat er iets is tussen ons, liefde?” Louise was zo blij toen ze het woord liefde hoorde vallen. Ze drukte spontaan een zoen op zijn lippen en glimlachte dan. “Ik wil het wel nog even geheimhouden voor …” “voor onze zussen” vulde Dean haar aan “ik ook. Ik wil het rustig laten groeien tussen ons” “ik ook” zei Louise. Ze stond op en liep de badkamer in om haar klaar te maken om te slapen. Een dik kwartiertje later kropen ze in bed, dicht tegen elkaar aan vielen ze in slaap. Van dat rustig aandoen was niet veel meer te merken …
Ondanks het late uur dat ze in bed gekropen waren, was Daan toch vroeg wakker. Hij kon de slaap maar niet vatten. Het was nu half 8 en hij lag al een half uur te woelen in bed. Belle werd er wakker van. “Zoet, scheelt er iets?” vroeg ze nog half slapend “nee, slaap maar rustig verder” zei hij terwijl hij een zoen op de kruin van haar haren drukte. Ze draaide zich toch om naar hem “kan je niet slapen?” vroeg ze dan “nee, vraag mij niet hoe het komt …” “ik heb daar een goede remedie voor” zei ze dan terwijl haar handen ondeugende dingen deden onder het laken. Daan kreunde luid “niet plagen lieverd …” zei hij maar ook hij streelde haar lichaam met zijn handen. Beide waren plotseling erg opgewonden. De weinige slaapkleren die ze aanhadden, vlogen dan ook vlug uit. Daan kuste Belle over heel haar lichaam terwijl zij haar handen wild door zijn haar liet dwalen. Dan was hij te opgewonden om nog te wachten en in een vlotte beweging kwam hij in haar. Ze schreeuwde haar verlangen uit en bij iedere beweging kreunde ze luid. Het duurde niet lang voor hun hoogte punt er aankwam. Al schreeuwend van puur genot kwamen ze samen tot dat hoogtepunt. Uitgeput vielen ze naast elkaar neer en niet veel later ook in slaap …
Het was al laat toen iedereen in de ontbijtzaal aankwam. Ze waren nog net op tijd om te ontbijten. Het bleef stil aan de ontbijttafel. Iedereen was nog te moe of in gedachten verzonken. Alleen de oogjes van Louise en Dean, daar kon je de sterretjes in zien. Gisterenavond was fantastisch geweest en dan zo dicht tegen elkaar in slaap vallen, dat was gewoon heerlijk! Na het ontbijt trok iedereen terug naar de kamer om zijn koffer te pakken. Het weekendje zat er spijtig genoeg al weer op maar vandaag zouden ze nog genieten van het mooie na zomer weer. Omstreeks 11 uur checkte ze uit. De dames trokken dan samen de grote winkelstraat van Oostende in en de heren, die gingen een terrasje doen. Ze genoten van hun shopuitstap. Er werd natuurlijk veel gekocht en gepast. Sommige outfits zorgde er zelf voor dat ze de slappe lach kregen. Ze gingen ook eens langs bij de présence winkel die in de straat gelegen was. Charlotte en Louise werden natuurlijk onmiddellijk herkent door de vriendelijke verkoopster. Zo goed waren ze nog nooit ontvangen in een winkel. Belle snuffelde ook wat tussen de kleren die er hingen maar stelde al vrij snel vast dat dit te duur voor haar was. Natuurlijk was ze tussen de collectie van Marnix aan het kijken, die van Nils had ze nog niet gezien. Charlotte wees haar de collectie en daar waren wel veel mooie kledingstukken bij en misschien nog belangrijker, deze waren betaalbaar. Ze paste enkele kleurrijke kleedjes en volgens de andere 3 stonden ze haar allemaal schitterend. Uiteindelijk kocht ze dan een mooi vuurrood kleedje. Toen ze betaald hadden, vonden ze dat het tijd was om hun ventjes te gaan zoeken. Benieuwd naar wat die al die tijd hadden uitgestoken ….
-
Kaatje
- Sterposter
- Berichten: 3102
- Lid geworden op: 04-01-2011 12:14
Hmm, ik dacht dat ik vandaag al eens had gepost 
Deel 72
Ze troffen hun ventjes op een terrasje aan op de dijk. Ze lieten hun aankopen zien “amai schat” zei Daan toen hij al die kleren zag “dat gaat flink wat geld gekost hebben” Iedereen schoot in de lach, zelfs Belle. Ze kon hem immers geen ongelijk geven, ze had flink wat van haar budget aan de kleren besteed. Daan trok Belle op zijn schoot en kuste haar dan. Ook de andere dames hadden flink wat geld besteed aan kleren en schoenen. Ze gingen dan ook niet dagelijks shoppen met z’n alle. Ze dronken hun drankjes leeg en stonden dan op. Het was al een flink stuk in de namiddag en tijd om terug naar huis te vertrekken en dit mooie weekend af te sluiten. Ze waren het allemaal eens om dit zeker nog eens over te doen. Daan nam Charlotte nog even apart “zeg je tegen ma dat we volgend weekend zeker langs komen?” “ja zal ik doen, daar zal ze blij om zijn” “geef ze maar ene dikke knuffel van ons beide” “zal ik doen” Daan stapte in de auto. Louise reed deze keer mee met Maarten en de andere.
Na een kleine 2 uurtjes was iedereen weer thuis. Charlotte en Roel werden al opgewacht door Sara en Simon aan de deur. Charlotte viel haar moeder in de armen. “das een knuffel van Daan en Belle. Ik moest zeggen dat ze volgende week zeker langs kwamen.” “dat doet mij plezier. Ik mis jullie zo als jullie in Leuven zijn” zei Sara die haar dochter ondertussen terug losliet en i.p.v. Charlotte nu tegen Simon aankroop. “kom binnen” zei Simon dan. Sara had heerlijk gekookt en ze gingen dan ook onmiddellijk aan tafel. Charlotte en Roel waren uitgehongerd, nu niet dat ze aan de zee geen eten kregen maar niets ging op tegen zelf gemaakt eten. Er werd gezellig vertelt over het weekendje.
Maarten, Katerina en Louise waren ondertussen ook thuis. Ook hier werden ze met open armen ontvangen. Katerina en Louise merkte onmiddellijk dat er iets veranderd was. Helena en Steven straalde zo een rust en geluk uit, die 2 hadden duidelijk genoten van hun weekendje alleen. Louise trok onmiddellijk naar haar kamer terwijl Maarten en Katerina nog even in de living bij Helena en Steven bleven zitten.
Op haar kamer nam Louise onmiddellijk haar gsm. Ze zag dat ze een sms ontvangen had en haar hartje maakte een sprongetje van vreugde toen ze zag dat het van Dean kwam. Ze opende het onmiddellijk en las ‘Hey meid, alles goed? Ik mis je nu al … xx’ Ze kon haast niet geloven wat ze las. Even moest ze nadenken wat ze zou terug sturen maar dan wist ze het ‘gaat wel en met jouw? X Ik mis je zo x’ ze verzond het en nog geen 5 minuten later had zal al weer eentje ontvangen ‘Alles goed hier toen ik zag dat jij terug stuurde xx’ weer stuurde zij terug ‘charmeur, maar zo een lieveke xx’ en zo ging het nog heel de avond verder. Ze hadden echt wel een goede band opgebouwd aan de zee en er was een duidelijke spanning tussen hen.
De studenten maakte zich klaar om naar Leuven te vertrekken en Maarten maakte zich klaar om morgen aan zijn eerste dag in Antwerpen te beginnen. Charlotte en Roel en Daan en Belle waren ondertussen onderweg naar Leuven. Aangekomen in Leuven station kwamen ze elkaar tegen. Even bleven ze nog praten om dan ieder naar hun kot te gaan. Vandaag gingen ze vroeg slapen, zo een weekendje weg had toch veel van hun nachtrust geëist.
Maandag ochtend stond Maarten een beetje nerveus op. Weer moest hij heel opnieuw wennen aan de nieuwe omgeving in een nieuwe school maar als hij eerlijk moest zijn, dat had hij graag over voor zijn Katerina. Voor haar zou hij alles doen. Hij kuste haar wakker en sprong dan in de douche. Zij werd rustig wakker en toen Maarten uit de badkamer kwam, ging zij gauw douchen om daarna nog snel een ontbijt mee te pikken.
Louise had het iets moeilijker om wakker te worden. Ze had tot laat in de nacht liggen sms’en met Dean en was dan uiteindelijk met haar gsm in haar hand in slaap gevallen. Toen ze haar ogen opendeed, was het eerste wat ze deed op haar gsm kijken en ja hoor, ze had 2 berichtjes ontvangen. Nieuwsgierig las ze deze en stuurde gauw terug. Dit ging nog interessant worden ….
Deel 73
De studenten gingen weer allemaal naar de les. Voor Maarten was het even aanpassen maar hij kwam al snel enkele maten van vroeger tegen. Toen hij die vertelde dat hij een vriendin had, vielen deze bijna achterover van het verschieten. Maarten kon toch geen vaste vriendin hebben maar jawel hoor. Hij vertelde hen over Katerina. Ze konden het nog steeds niet geloven maar wenste hem heel veel succes …
Roel en Charlotte zaten ook in de les. De les verliep rustig voor beide maar na de les was er een zeer knap meisje dat helemaal Roel zijn aandacht opeiste. Charlotte maakte er eerst geen probleem van maar toen ze openlijk begon te flirten met Roel werd ze toch wel jaloers. Wie dacht ze wel dat ze was! Zo flirten met haar vriend! En het ergste was nog dat Roel niets doorhad tot dat ze vroeg “zeg, wat doet ge deze avond?” Roel wist zo onmiddellijk niet wat antwoorden. Hij had dit helemaal niet zien aankomen. Gelukkig was Charlotte er om hem uit deze nogal gênante situatie te redden. Charlotte drukte Roel een kus op de mond en zei dan “Ik denk dat WIJ het deze avond eens heel gezellig gaan maken onder ons 2, nie schattie” Nog voor Roel kon reageren droop het meisje al af. Charlotte keek een beetje boos naar Roel “wat? Kon ik toch niet weten dat ze dat van plan was, ik ken haar niet eens” Hij trok Charlotte naar zich toe en drukte een kusje op haar voorhoofd “er gaat toch niemand boven u, dat weet je toch” zei Roel dan. Charlotte kon al weer lachen. Roel sloeg zijn arm om haar middel en samen liepen ze dan naar hun kot. De vrienden van Roel zagen hun plannetje in het water vallen. Was er dan echt niets dat die 2 uit elkaar kon krijgen ?????
Louise had een vrij moeilijke dag. Ze was moe en moest de hele tijd aan Dean denken. Wat was dat nu toch met haar! 20 nee 30 keer had ze vandaag al op haar GSM gekeken om te zien of Dean nog geen berichtje had gestuurd, maar niets. Zou ze zelf sturen? Nee, dat durfde ze niet en wat zou ze dan wel moeten sturen? En zou Dean dat wel willen, dat ze hem constant lastig viel? Pff, zoveel vragen …. Waarom kon verliefd zijn nu niet gewoon gemakkelijk zijn.
Voor de zoveelste keer die dag keek Louise op haar gsm en daar stond het dan ‘1 bericht ontvangen van Dean’. Zo nieuwsgierig als ze is opende ze onmiddellijk de sms. ‘Hoi, alles goed? X Wat zoal gedaan vandaag? X’ onmiddellijk en een beetje zenuwachtig stuurde ze terug ‘met mij alles goed en met jou? Heel de dag op school gezeten en jij? Xx’ nu kon ze weer in spanning wachten tot ze eentje terug kreeg en gelukkig was dat snel ‘ik heb heel de dag aan u gedacht … x ly’ Louise ging spontaan blozen van dat sms’je. Wat moest ze nu daarop terug sturen? Kon ze eerlijk antwoorden dat zij ook aan hem dacht? Dat ze hem zelfs gemist had? Ze stuurde dan toch maar ‘ik heb ook heel de tijd aan jou gedacht …x’
Deel 72
Ze troffen hun ventjes op een terrasje aan op de dijk. Ze lieten hun aankopen zien “amai schat” zei Daan toen hij al die kleren zag “dat gaat flink wat geld gekost hebben” Iedereen schoot in de lach, zelfs Belle. Ze kon hem immers geen ongelijk geven, ze had flink wat van haar budget aan de kleren besteed. Daan trok Belle op zijn schoot en kuste haar dan. Ook de andere dames hadden flink wat geld besteed aan kleren en schoenen. Ze gingen dan ook niet dagelijks shoppen met z’n alle. Ze dronken hun drankjes leeg en stonden dan op. Het was al een flink stuk in de namiddag en tijd om terug naar huis te vertrekken en dit mooie weekend af te sluiten. Ze waren het allemaal eens om dit zeker nog eens over te doen. Daan nam Charlotte nog even apart “zeg je tegen ma dat we volgend weekend zeker langs komen?” “ja zal ik doen, daar zal ze blij om zijn” “geef ze maar ene dikke knuffel van ons beide” “zal ik doen” Daan stapte in de auto. Louise reed deze keer mee met Maarten en de andere.
Na een kleine 2 uurtjes was iedereen weer thuis. Charlotte en Roel werden al opgewacht door Sara en Simon aan de deur. Charlotte viel haar moeder in de armen. “das een knuffel van Daan en Belle. Ik moest zeggen dat ze volgende week zeker langs kwamen.” “dat doet mij plezier. Ik mis jullie zo als jullie in Leuven zijn” zei Sara die haar dochter ondertussen terug losliet en i.p.v. Charlotte nu tegen Simon aankroop. “kom binnen” zei Simon dan. Sara had heerlijk gekookt en ze gingen dan ook onmiddellijk aan tafel. Charlotte en Roel waren uitgehongerd, nu niet dat ze aan de zee geen eten kregen maar niets ging op tegen zelf gemaakt eten. Er werd gezellig vertelt over het weekendje.
Maarten, Katerina en Louise waren ondertussen ook thuis. Ook hier werden ze met open armen ontvangen. Katerina en Louise merkte onmiddellijk dat er iets veranderd was. Helena en Steven straalde zo een rust en geluk uit, die 2 hadden duidelijk genoten van hun weekendje alleen. Louise trok onmiddellijk naar haar kamer terwijl Maarten en Katerina nog even in de living bij Helena en Steven bleven zitten.
Op haar kamer nam Louise onmiddellijk haar gsm. Ze zag dat ze een sms ontvangen had en haar hartje maakte een sprongetje van vreugde toen ze zag dat het van Dean kwam. Ze opende het onmiddellijk en las ‘Hey meid, alles goed? Ik mis je nu al … xx’ Ze kon haast niet geloven wat ze las. Even moest ze nadenken wat ze zou terug sturen maar dan wist ze het ‘gaat wel en met jouw? X Ik mis je zo x’ ze verzond het en nog geen 5 minuten later had zal al weer eentje ontvangen ‘Alles goed hier toen ik zag dat jij terug stuurde xx’ weer stuurde zij terug ‘charmeur, maar zo een lieveke xx’ en zo ging het nog heel de avond verder. Ze hadden echt wel een goede band opgebouwd aan de zee en er was een duidelijke spanning tussen hen.
De studenten maakte zich klaar om naar Leuven te vertrekken en Maarten maakte zich klaar om morgen aan zijn eerste dag in Antwerpen te beginnen. Charlotte en Roel en Daan en Belle waren ondertussen onderweg naar Leuven. Aangekomen in Leuven station kwamen ze elkaar tegen. Even bleven ze nog praten om dan ieder naar hun kot te gaan. Vandaag gingen ze vroeg slapen, zo een weekendje weg had toch veel van hun nachtrust geëist.
Maandag ochtend stond Maarten een beetje nerveus op. Weer moest hij heel opnieuw wennen aan de nieuwe omgeving in een nieuwe school maar als hij eerlijk moest zijn, dat had hij graag over voor zijn Katerina. Voor haar zou hij alles doen. Hij kuste haar wakker en sprong dan in de douche. Zij werd rustig wakker en toen Maarten uit de badkamer kwam, ging zij gauw douchen om daarna nog snel een ontbijt mee te pikken.
Louise had het iets moeilijker om wakker te worden. Ze had tot laat in de nacht liggen sms’en met Dean en was dan uiteindelijk met haar gsm in haar hand in slaap gevallen. Toen ze haar ogen opendeed, was het eerste wat ze deed op haar gsm kijken en ja hoor, ze had 2 berichtjes ontvangen. Nieuwsgierig las ze deze en stuurde gauw terug. Dit ging nog interessant worden ….
Deel 73
De studenten gingen weer allemaal naar de les. Voor Maarten was het even aanpassen maar hij kwam al snel enkele maten van vroeger tegen. Toen hij die vertelde dat hij een vriendin had, vielen deze bijna achterover van het verschieten. Maarten kon toch geen vaste vriendin hebben maar jawel hoor. Hij vertelde hen over Katerina. Ze konden het nog steeds niet geloven maar wenste hem heel veel succes …
Roel en Charlotte zaten ook in de les. De les verliep rustig voor beide maar na de les was er een zeer knap meisje dat helemaal Roel zijn aandacht opeiste. Charlotte maakte er eerst geen probleem van maar toen ze openlijk begon te flirten met Roel werd ze toch wel jaloers. Wie dacht ze wel dat ze was! Zo flirten met haar vriend! En het ergste was nog dat Roel niets doorhad tot dat ze vroeg “zeg, wat doet ge deze avond?” Roel wist zo onmiddellijk niet wat antwoorden. Hij had dit helemaal niet zien aankomen. Gelukkig was Charlotte er om hem uit deze nogal gênante situatie te redden. Charlotte drukte Roel een kus op de mond en zei dan “Ik denk dat WIJ het deze avond eens heel gezellig gaan maken onder ons 2, nie schattie” Nog voor Roel kon reageren droop het meisje al af. Charlotte keek een beetje boos naar Roel “wat? Kon ik toch niet weten dat ze dat van plan was, ik ken haar niet eens” Hij trok Charlotte naar zich toe en drukte een kusje op haar voorhoofd “er gaat toch niemand boven u, dat weet je toch” zei Roel dan. Charlotte kon al weer lachen. Roel sloeg zijn arm om haar middel en samen liepen ze dan naar hun kot. De vrienden van Roel zagen hun plannetje in het water vallen. Was er dan echt niets dat die 2 uit elkaar kon krijgen ?????
Louise had een vrij moeilijke dag. Ze was moe en moest de hele tijd aan Dean denken. Wat was dat nu toch met haar! 20 nee 30 keer had ze vandaag al op haar GSM gekeken om te zien of Dean nog geen berichtje had gestuurd, maar niets. Zou ze zelf sturen? Nee, dat durfde ze niet en wat zou ze dan wel moeten sturen? En zou Dean dat wel willen, dat ze hem constant lastig viel? Pff, zoveel vragen …. Waarom kon verliefd zijn nu niet gewoon gemakkelijk zijn.
Voor de zoveelste keer die dag keek Louise op haar gsm en daar stond het dan ‘1 bericht ontvangen van Dean’. Zo nieuwsgierig als ze is opende ze onmiddellijk de sms. ‘Hoi, alles goed? X Wat zoal gedaan vandaag? X’ onmiddellijk en een beetje zenuwachtig stuurde ze terug ‘met mij alles goed en met jou? Heel de dag op school gezeten en jij? Xx’ nu kon ze weer in spanning wachten tot ze eentje terug kreeg en gelukkig was dat snel ‘ik heb heel de dag aan u gedacht … x ly’ Louise ging spontaan blozen van dat sms’je. Wat moest ze nu daarop terug sturen? Kon ze eerlijk antwoorden dat zij ook aan hem dacht? Dat ze hem zelfs gemist had? Ze stuurde dan toch maar ‘ik heb ook heel de tijd aan jou gedacht …x’