Deel 149
Ineens horen ze Lut zeggen “Marnix is daar.” Iedereen herpakt zich. In de cafetaria zit iedereen wat verbaasd te kijken als Marnix en Yannick omarmd en innig kussend binnenstappen.
“Beste collegaatjes” neemt Marnix het woord “Er is vandaag een wonder gebeurd, de liefde van mijn leven die ik tien jaar te vroeg ben tegengekomen is opnieuw mijn leven binnengestapt. Je weet niet hoe ik mij voel. Maar ik voel mijn fantastisch. Ik kan alles aan, mijn schatten. Het leven is op 1 seconde zo mooi geworden. Dit is liefde. Met een nog grotere L als bij jullie.”
Hij kust Yannick zonder schroom. Yani is blij. Dit had hij nooit durven dromen en nu is het werkelijkheid na zo een toevallige ontmoeting op reis.
Iedereen applaudisseert. Simon roept Thomas bij hem, fluistert iets in zijn oor. En Thomas verdwijnt. Enkele tellen staat hij terug daar met flessen champagne.
Simon neemt het woord “Beste mensen, onze Diva heeft ons weer kunnen verrassen. En omdat ook Ecomoda een reusachtige bestelling heeft binnengehaald, trakteren we met champagne. Kom laat ons klinken.”
Iedereen is onder de indruk. En gaat Yani en Marnix feliciteren. Marnix zet zich op de toog bij Lut en Yani staat voor hem. Het is zo een triest verhaal van liefde op het eerste gezicht, Marnix wil het hen niet onthouden.
In het jaar 1999 woonde Marnix in Oostende. In die tijd wist niemand, zelfs zijn zogezegde vrienden, de ware naam van Marnix, daar hij in Antwerpen werkte kon hij zijn identiteit verborgen houden. Hij was Roxanne. Enkel op zijn studiootje was hij Marnix.
Hij genoot daar van een verjaardagsfeestje. Een van de genodigde was een jonge twintiger Yannick. Vanaf het moment dat hij binnenkwam voelde Marnix zijn hart harder slaan, en ook Yani voelde zich aan getrokken tot Roxanne. Ze hadden de hele avond genoten van elkaars gezelschap. De avond verliep goed. Ze gingen speels en lief met elkaar om er was magie aanwezig dat voelden ze alletwee. Het gevoel van verliefdheid was zo opvallend aanwezig. Het voelde goed. Marnix maakte zich enkel zorgen over het leeftijdsverschil.
Tot iemand daar nu juist een rotopmerking over maakte die Roxanne slecht opnam. Roxanne werd een oude merrie die een jonge veulen aan’t verleiden was. Deze woorden raakten Marnix zo erg dat hij panikeerde. Hij een veertiger. Dat kon niet in zijn ogen. Hij liep weg van zijn eigen feestje en liet een verloren Yani achter. Marnix nam een drastische beslissing. Hij nam zijn hebben en houden mee en verhuisde naar Antwerpen. Hij is er nooit meer terug geweest. Zijn zus heeft de verhuis moeten regelen. Yani heeft nog gezocht naar Marnix maar daar niemand veel wist van hem heeft hij zijn zoektocht stopgezet. Advertentie hadden niet geholpen. Ze hebben elk hun eigen leven verder gezet. Maar die gevoelens van toen nooit weggegaan. Ze zijn enkel sterker geworden.
Lut is onder de indruk. Zo en verhaal. Amai. Dat had ze niet verwacht van Marnix. Ze geeft ze alle twee en kus. De andere volgen haar voorbeeld. Marnix neemt het woord. “Ik zou graag deze namiddag en morgen verlof hebben, kan dat Lieven.”
Lieven lacht “Dat kan ik niet weigeren. Tuurlijk is dat inorde.”
Yannick neemt even het woord en richt zich tot Sara en Simon. “Ik zou jullie graag verder helpen met jullie uitbouw, maar kunnen de onderhandelingen wachten tot maandag, want ik ben er nu niet helemaal meer bij. Ik ben serieus overdonderd door dit alles.”
Sara stapt op Yannick toe “Yani, mag ik Yani zeggen. We verwelkomen je graag in ons team en de onderhandelingen kunnen gerust wachten tot maandag. Ga nu maar mee met onze Diva en geniet. Ik kan zo zien dat jullie zo gelukkig zijn.”
Yani lacht “Ja, zeg, ik ben Yani, Yannick das veel te stijf.”
Marnix springt van de tafel en trekt Yani mee. “Lieve mensen, werk nog fijn en tot maandag. Ik ga geniiiiiiiiiiiiiiiieeeeeeeeeeeeten.” Roept hij supersonisch.
Simon lacht “Ga jullie maar genieten. Tot maandag.”
Fleur'tje : Sara en Simon verhaal
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 150
Deel 150
Iedereen gaat terug aan de slag. Iedereen laat het verhaal van Marnix bezinken. Maar iedereen is blij voor Marnix en Yani.
Helèna gaat mee met Simon en Sara. Helèna is zo blij voor Yannick. Ze leerde hem op reis kennen als een fantastische kerel en nu dit. Ze kan er niet van over hoe klein de wereld is. “Jij hebt er eentje heel gelukkig gemaakt, denk ik” zegt Sara.
Simon knikt “Ja, Marnix zag er zielsgelukkig uit. Zo hebben we hem al lang niet meer gezien“
Helèna is helemaal akkoord. “Jullie hadden nog nieuwe voorstellen ?” Simon verduidelijkt het voorstel van Arne voor de stoffenwinkels. Het lijkt Simon en Sara een goed idee. Ook de naam Ecomoda Fabric Store spreekt hen aan.
Het zou dan de bedoeling zijn dat Helèna dit opvolgt en Steven opleidt. Helèna vraagt het dossier maar ze ziet het ook wel zitten. Arne is een goed economist maar heeft ook brains als het op goede ideetjes aankomt. Ze roepen Michele en Arne erbij.
Ze werken lang verder. Ze bespreken samen met Arne het ganse dossier. Arne heeft het tot in detail uitgewerkt. Hij zit nu bij Sara en Simon op de grijze kast. Elke vraag weet hij op zijn eigen manier te beantwoorden. Alles weet hij uit te leggen en als er dan een kleine tegenkanting is weet hij dat gevat te weerleggen. Michèle vindt het een uitstekend plan waar ook de parfums wel bij kunnen varen.
Helèna zet zicht recht en gaat naar Arne,. “Arne, ik wil je bij deze toch even proficiat wensen, eerst en vooral met je relatie met Esther. Je hebt daar een goedje te pakken. Maar vooral met je zakentalent. Echt waar jij bent een natuurtalent, cijfers, marketing, .. je weet alles te combineren en alles perfect te doen. Jij bent een aanwinst voor Presence. Wat jij en Sara samen gedaan hebben met Ecomoda is fantastisch. Echt waar proficiat.”
“Aaaauwth, Helèna. Bedankt maar ik doe gewoon mijn job. Ik doe dit graag. Dit is uitdaging. Dit is leven voor mij, maar wel samen met Esther.”
De vergadering loopt nog wat verder. De enkele twijfels die Helèna heeft, smelten als sneeuw voor de zon. Tegen het einde van de vergadering ziet ze het helemaal zitten. Ze zegt dat ze er nog een nachtje zal over slapen.
“Godv…. oeps “ zegt Simon “Hebben jullie al gekeken hoe laat het is ?” En juist op dat moment wodt er op de deur geklopt. Lieven en Steven komen binnen. “Het is hier blijkbaar leuk. Het is al na zevenen. Hebben jullie nog lang werk?”
“Neen” zegt Sara”We hebben het uur uit het oog verloren. We ronden af. En werken morgen verder. Oja, Simon moet nog iets melden.”
Ze knipoogt naar Simon. “Aja, morgen zijn wij rond de middag weg. We hebben nog een werklunch en vertrekken dan op weekend. Maandag zijn we ’s morgens terug hier.”
Ze nemen afscheid. Sara en Simon blijven alleen over.
Sara laat zich in haar stoel vallen. “Amai dat was me het dagje wel. We hebben heel wat werk herzet. En Marnix en Yannick. Ik zou graag iets gaan eten. Samen gezellig. We zijn in het weekend al bij je ouders.”
Simon neemt zijn telefoon en reserveert in Lux. Daar is hij met Sara nog niet geweest en het is daar lekker. Sara knikt instemmend. Het lijkt haar leuk.
Sara belt nog even naar pa en ma. Ze verwittigen vindt ze het minste.
Simon stelt nog even voor om Hans en Lut mee te vragen. Sara denkt na. Misschien wel een goed idee. Ze zien ze eigenlijk niet zoveel. Dus voegt Simon de daad bij het woord. Hij belt met Lut. Maar jammer … Vake en Make zijn vanavond bezet. Ze hebben tickets voor het toneel. Ze gaan naar de première van het geslacht Borgia kijken. Simon wenst hen veel plezier en sluit het gesprek af. Simon vertelt van het toneel. Sara is verbaasd. “Ons vake, naar toneel. De wonderen zijn de wereld nog niet uit… Hij is echt aan’t veranderen. Make heeft echt een goede invloed op hem. Dat moeten wij binnenkort ook eens doen. Die Benjamin van Tourhout is de moeite en ik geloof dat Tom van Bauwel en Gert Winckelmans ook meespelen.”
“Voila” zegt Simon “Weer iets dat ik nog niet wist. Ja, toneel, film zelfs een opera kan ik wel smaken van tijd tot tijd.” Beaamt Simon.
Hij trekt Sara naar zich toe. “In alles passen wij bij elkaar. Lieve Sara ik hou van jou met heel mijn hart.” Hij kust haar innig en passioneel. Sara trekt hem stevig tegen zich aan en fluistert. Ik zie je ook graag. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik ooit zonder jou kon.” Sara bloost.
Ze genieten nog van een innige kus en vertrekken dan naar de kaaien. Als ze zich parkeren aan de op parking Brabo en wandelen naar de Sint Alegondis kaai. Sara geniet zo een avond. Samen met Simon hier rondlopen. Hand in hand. Soms een stoppen om een zoentje te stelen. Ze ziet hem graag en ze weet dat voor hem ook geldt.
Simon ziet dat Sara aan het nadenken is. Maar het zijn mooie gedachten want ze glimlacht. Hij stopt even en in gedachten verzonken loopt ze tegen hem. “Oei, sorry” zegt ze verbaasd.
“Lieveling, het is niets maar ik was eigenlijk nieuwsgierig. Jij was zo ver.”
Ze kust hem innig. Haar warme mond, Simon geniet … dit is leven. “Ik geniet gewoon. Van de gewone dingen.. hier zo met jou rondlopen. Hand in hand. Zonder terughoudendheid. Ik ben zo gelukkig. Oei..”
Simon kijkt ongerust. “Wat is er, Sara?”
Sara lacht “Ik krijg kippenvel… Hé ik moet nu denken aan een liedje van Sandrine… “Goose Bumps”. Ze neuriet het liedje. Simon glimlacht.
“Ja” zegt Simon “Das een leuk liedjes.”
Sara knikt instemmend. “Een sympathieke zangeres. Ze had bij Arne op kot en ze heeft nog opgetreden op het verjaardagsfeestje van Thomas.”
Simon knikt “Is het toen niet dat de auto van Vake werd beschadigd.” Sara knikt en kijkt wat verbaasd naar Simon. “Weet jij dat nog?” Sara is hierdoor geraakt. Simon knikt. “Ja, dat weet ik natuurlijk nog.” Hij kust haar. En ze wandelen verder. Ze komen langs de kaaien de Lux binnen. Ze worden vriendelijk ontvangen. Simon vraagt een rustig plekje. “Dat hadden we al voorzien, Mijnheer Van Wyck.”
Simon lacht. “Ja, maar vanaf nu zie je me alleen maar met Mevrouw De Roose hoor. We trouwen binnen 2 weken.” De dame schudt de hand van Sara. “Proficiat, Mevrouw. Volgen jullie mij?”
Iedereen gaat terug aan de slag. Iedereen laat het verhaal van Marnix bezinken. Maar iedereen is blij voor Marnix en Yani.
Helèna gaat mee met Simon en Sara. Helèna is zo blij voor Yannick. Ze leerde hem op reis kennen als een fantastische kerel en nu dit. Ze kan er niet van over hoe klein de wereld is. “Jij hebt er eentje heel gelukkig gemaakt, denk ik” zegt Sara.
Simon knikt “Ja, Marnix zag er zielsgelukkig uit. Zo hebben we hem al lang niet meer gezien“
Helèna is helemaal akkoord. “Jullie hadden nog nieuwe voorstellen ?” Simon verduidelijkt het voorstel van Arne voor de stoffenwinkels. Het lijkt Simon en Sara een goed idee. Ook de naam Ecomoda Fabric Store spreekt hen aan.
Het zou dan de bedoeling zijn dat Helèna dit opvolgt en Steven opleidt. Helèna vraagt het dossier maar ze ziet het ook wel zitten. Arne is een goed economist maar heeft ook brains als het op goede ideetjes aankomt. Ze roepen Michele en Arne erbij.
Ze werken lang verder. Ze bespreken samen met Arne het ganse dossier. Arne heeft het tot in detail uitgewerkt. Hij zit nu bij Sara en Simon op de grijze kast. Elke vraag weet hij op zijn eigen manier te beantwoorden. Alles weet hij uit te leggen en als er dan een kleine tegenkanting is weet hij dat gevat te weerleggen. Michèle vindt het een uitstekend plan waar ook de parfums wel bij kunnen varen.
Helèna zet zicht recht en gaat naar Arne,. “Arne, ik wil je bij deze toch even proficiat wensen, eerst en vooral met je relatie met Esther. Je hebt daar een goedje te pakken. Maar vooral met je zakentalent. Echt waar jij bent een natuurtalent, cijfers, marketing, .. je weet alles te combineren en alles perfect te doen. Jij bent een aanwinst voor Presence. Wat jij en Sara samen gedaan hebben met Ecomoda is fantastisch. Echt waar proficiat.”
“Aaaauwth, Helèna. Bedankt maar ik doe gewoon mijn job. Ik doe dit graag. Dit is uitdaging. Dit is leven voor mij, maar wel samen met Esther.”
De vergadering loopt nog wat verder. De enkele twijfels die Helèna heeft, smelten als sneeuw voor de zon. Tegen het einde van de vergadering ziet ze het helemaal zitten. Ze zegt dat ze er nog een nachtje zal over slapen.
“Godv…. oeps “ zegt Simon “Hebben jullie al gekeken hoe laat het is ?” En juist op dat moment wodt er op de deur geklopt. Lieven en Steven komen binnen. “Het is hier blijkbaar leuk. Het is al na zevenen. Hebben jullie nog lang werk?”
“Neen” zegt Sara”We hebben het uur uit het oog verloren. We ronden af. En werken morgen verder. Oja, Simon moet nog iets melden.”
Ze knipoogt naar Simon. “Aja, morgen zijn wij rond de middag weg. We hebben nog een werklunch en vertrekken dan op weekend. Maandag zijn we ’s morgens terug hier.”
Ze nemen afscheid. Sara en Simon blijven alleen over.
Sara laat zich in haar stoel vallen. “Amai dat was me het dagje wel. We hebben heel wat werk herzet. En Marnix en Yannick. Ik zou graag iets gaan eten. Samen gezellig. We zijn in het weekend al bij je ouders.”
Simon neemt zijn telefoon en reserveert in Lux. Daar is hij met Sara nog niet geweest en het is daar lekker. Sara knikt instemmend. Het lijkt haar leuk.
Sara belt nog even naar pa en ma. Ze verwittigen vindt ze het minste.
Simon stelt nog even voor om Hans en Lut mee te vragen. Sara denkt na. Misschien wel een goed idee. Ze zien ze eigenlijk niet zoveel. Dus voegt Simon de daad bij het woord. Hij belt met Lut. Maar jammer … Vake en Make zijn vanavond bezet. Ze hebben tickets voor het toneel. Ze gaan naar de première van het geslacht Borgia kijken. Simon wenst hen veel plezier en sluit het gesprek af. Simon vertelt van het toneel. Sara is verbaasd. “Ons vake, naar toneel. De wonderen zijn de wereld nog niet uit… Hij is echt aan’t veranderen. Make heeft echt een goede invloed op hem. Dat moeten wij binnenkort ook eens doen. Die Benjamin van Tourhout is de moeite en ik geloof dat Tom van Bauwel en Gert Winckelmans ook meespelen.”
“Voila” zegt Simon “Weer iets dat ik nog niet wist. Ja, toneel, film zelfs een opera kan ik wel smaken van tijd tot tijd.” Beaamt Simon.
Hij trekt Sara naar zich toe. “In alles passen wij bij elkaar. Lieve Sara ik hou van jou met heel mijn hart.” Hij kust haar innig en passioneel. Sara trekt hem stevig tegen zich aan en fluistert. Ik zie je ook graag. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik ooit zonder jou kon.” Sara bloost.
Ze genieten nog van een innige kus en vertrekken dan naar de kaaien. Als ze zich parkeren aan de op parking Brabo en wandelen naar de Sint Alegondis kaai. Sara geniet zo een avond. Samen met Simon hier rondlopen. Hand in hand. Soms een stoppen om een zoentje te stelen. Ze ziet hem graag en ze weet dat voor hem ook geldt.
Simon ziet dat Sara aan het nadenken is. Maar het zijn mooie gedachten want ze glimlacht. Hij stopt even en in gedachten verzonken loopt ze tegen hem. “Oei, sorry” zegt ze verbaasd.
“Lieveling, het is niets maar ik was eigenlijk nieuwsgierig. Jij was zo ver.”
Ze kust hem innig. Haar warme mond, Simon geniet … dit is leven. “Ik geniet gewoon. Van de gewone dingen.. hier zo met jou rondlopen. Hand in hand. Zonder terughoudendheid. Ik ben zo gelukkig. Oei..”
Simon kijkt ongerust. “Wat is er, Sara?”
Sara lacht “Ik krijg kippenvel… Hé ik moet nu denken aan een liedje van Sandrine… “Goose Bumps”. Ze neuriet het liedje. Simon glimlacht.
“Ja” zegt Simon “Das een leuk liedjes.”
Sara knikt instemmend. “Een sympathieke zangeres. Ze had bij Arne op kot en ze heeft nog opgetreden op het verjaardagsfeestje van Thomas.”
Simon knikt “Is het toen niet dat de auto van Vake werd beschadigd.” Sara knikt en kijkt wat verbaasd naar Simon. “Weet jij dat nog?” Sara is hierdoor geraakt. Simon knikt. “Ja, dat weet ik natuurlijk nog.” Hij kust haar. En ze wandelen verder. Ze komen langs de kaaien de Lux binnen. Ze worden vriendelijk ontvangen. Simon vraagt een rustig plekje. “Dat hadden we al voorzien, Mijnheer Van Wyck.”
Simon lacht. “Ja, maar vanaf nu zie je me alleen maar met Mevrouw De Roose hoor. We trouwen binnen 2 weken.” De dame schudt de hand van Sara. “Proficiat, Mevrouw. Volgen jullie mij?”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 151
Sara en Simon krijgen een tafeltje toegewezen in de hoek van de zaak. Het is er echt mooi. Ze hebben een goed plaatsje. Wat afgeschermd van de rest van de zaal maar toch kunnen ze in de zaal kijken. Ze geven hun bestelling door aan de ober en krijgen enkel tellen later hun aperitief voor de neus. Ze laten het zich smaken. Met de amuses erbij, het smaakt. Sara zit dicht tegen Simon aan. Haar hand ligt op zijn been. Ze streelt hem zachtjes. Simon kijkt haar verliefd aan. “Lieve Sara” fluistert hij “ Ik zie je graag. “
Sara knikt “Ik zie jou ook graag. Je bent alles voor mijn zonder jou kan ik niet.”
Zijn ogen zeggen zoveel. Sara nipt van haar glas champagne. “Lieveke, straks ben ik tipsy. Je weet hier kan ik niet goed tegen.” Simon lacht geheimzinnig. “Geen probleem, lieve Sara, ik ben Bob vandaag. “
Sara trekt speels een pruillip.”Ik wil niet met Bob dineren, ik wil hier met mijn grootste lieveling Simon zitten.”
Simon lacht hartelijk en kust haar. “Maar mijn lieveling, ik blijf hier. Ik zou het nooit kunnen aanzien dat jij hier zou zitten met een andere vent.”
Sara lacht en kijkt even rond “Simon, dit geloof je niet. Kijk daar.”
Simon kijkt ook en hij ziet Marnix en Yani omarmd binnenstappen. Ze praten even met de man aan de receptie. Simon kijkt vragend naar Sara en deze knikt instemmend. Simon zet zich recht, rekt zich even uit. Hij stapt op de 2 af. Sara volgt in zijn kielsoog. Marnix en Yani willen juist opstappen.
“Hey, zien jullie het soms zitten om met ons de dineren. Bij ons is nog plaats.”Simon kijkt vragend naar de ober en deze knikt instemmend. Sara staat naast Simon en slaat haar armen rond zijn lende. Simon slaat zijn arm rond haar schouder.
Marnix kijkt verbaasd achterom “Simon, Sara wat een verrassing. Wij willen jullie niet storen.”
Sara stapt op Marnix af. “Marnix, we zouden vereerd zijn moesten jullie erbij komen. Het zou echt gezellig zijn. En zo leren wij Yannick ook beter kennen.”
“Sara, please, zeg maar Yani.” Zegt Yannick “Als we jullie echt niet storen, dan graag. Ik wil jullie ook beter leren kennen. Is het goed, Marnix?”
“Wat heb ik hier nu nog tegen in te brengen, schatten?” zegt Marnix met zijn supersonisch stemmetje.
Ze gaan naar de tafel. “Oh” kirt Marnix terwijl hij Yani een kus geeft “Zo een tafeltje in een hoekje … Zaaaaaaaaalig.”
Sara lacht. Simon bestelt bij. Het wordt gezellig. Yani en Marnix hebben de draad weer opgenomen waar ze 9 jaar geleden gestopt waren. Marnix wordt emotioneel “Ik weet niet hoe ik die tijd doorgekomen ben. Ik ben nu zo gelukkig. Alles puzzelstukjes zijn op zijn plaats gevallen. Ik had toen nooit mogen vluchten.” Dat leeftijdsverschil zal er altijd zijn. Dat weet hij nu maar nu … als ze alle twee zo zeker zijn van hun stuk, zet hij dat me plezier naast hem. Hij zal Yani nooit meer loslaten. Ze horen bij elkaar.
Sara vindt dit mooi. “Maar Marnix toch, dat leeftijdsverschil dat overwinnen jullie wel. Als jullie na 9 jaar nog altijd zo een diepe gevoelens koesteren voor elkaar. Dat zegt toch genoeg. En Yani die ziet er ook zo gelukkig uit. Jullie stralen dat uit dat jullie bij elkaar horen. Ik… denk eigenlijk aan ons .. als ik jullie hier zo zie. Onze gevoelens zijn ook sterk. Wij weten ook dat we niet zonder elkaar kunnen. Wij hebben elkaar nodig. En jullie ook. Jullie hebben elk negen jaar jullie weg gezocht en verder geleefd maar jullie liefde is gebleven. Jullie liefde zal dus nooit meer sterven.”
Sara kijkt naar Simon. Hij krijgt het moeilijk. Zijn ogen vullen zich met tranen. Hij trekt Sara naar zich toe. “Je hebt gelijk, lieveling. Ik heb hetzelfde gevoel. Deze woorden zijn toepasselijk. Ik heb ze aan jou gezegd op de stafvergadering. Maar voor Marnix en Yani zijn ze zeker even toepasselijk.” Sara kust zijn tranen weg en zoekt dan haar weg naar zijn mond. Simon omhelst haar.
Marnix en Yani zijn ook geraakt door de mooie woorden van Sara. Sara heeft gelijk. Ze kussen elkaar ook innig.
Sara is de eerste die opnieuw haar emoties de baas kan. “Kom, laat ons nu klinken op ons geluk.”
Marnix neemt het glas, maar gaat naar Sara. Hij neemt haar handen en trekt haar omhoog. “Lieve Sara, jij bent een fantastisch meisje. Simon mag zich gelukkig prijzen met een vrouw zoals jij.” Hij heeft zijn glas naar Simon. “Sara, ik wil je nog eens op je hart drukken dat jij mij veranderd hebt. Jij hebt me met de neus op de feiten gedrukt.”
Hij kijkt naar Yani “Sara, zou een uitdaging geweest zijn voor jou. Jij als fashion stylist. Ze was een kluifje nar je hand geweest.”
Dit is er een beetje over voor Simon “Marnix, Sara moest niet veranderen. Ik ben verliefd geworden op Sara zoals ze was. Je maakt het niet makkelijk voor mij nu. Van mij is Sara niet moeten veranderen. “ Hij veegt zijn tranen van zijn gezicht.
Sara neemt het op voor Simon “Simon, ik weet dat maar ik begrijp Marnix. Dit is de job van Yani. En je weet Simon, ik ben veranderd en ik voel me er goed bij. Voor jou Simon hoefde het niet en dat stel ik echt op prijs. Dat weet je maar voor mezelf wel .. .ik wordt nu gerespecteerd. Het is jammer dat daarvoor moet veranderen maar ik ben wel blij.”
Yani kijkt vragend “Jij, moeten veranderen. Ik begrijp het niet.
Simon neemt zijn portefeuille uit zijn zak en neemt er een foto van Sara uit. Sara kijkt verbaasd naar Simon. Hij weet haar nog steeds te verrassen. “Heb jij een foto van mij op zak? “
Simon knikt “Ik heb die na Rijsel genomen en die zit van toen in mijn portefeuille.”
Yani neemt de foto aan. “Ben jij dat?”
Sara knikt. “Ja, ik had geen behoefte om me anders te kleden en me anders te gedragen. Nadat mijn moeder is gestorven leek dat allemaal zinloos. “
“Zeg Marnix, krijg ik mijn liefje terug. Ik mis haar en zo in jouw armen … aauwtch. ’t Is goed dat ik je ken.” zegt Simon.
Sara geeft Marnix een kus. “Alles is je vergeven, Marnix. Ik weet dat je nu spijt hebt van je uitlatingen toen. Zolang je er een les uit getrokken hebt is het inorde voor mij.”
Marnix trekt haar nog even tegen zich aan. En Sara gaat opnieuw dicht bij Simon zitten. Ze kust hem. “Jij moet toch niet jaloers zijn, Simon. Ik zal jou nooit bedriegen. Dat weet je.”
Yani kijkt van de foto naar Sara. “Je veranderingen zijn goed. Je bent een mooi meisje maar dat zie ik hier ook al. Gewoon de verpakking want aanpassen. Goed gedaan. “
Sara knikt “Das eigenlijk waar. Wat goede raad van een dierbare vriendin en haar ploeg. En stapje voor stapje … niet alles op 1 keer. Ja, Esther heeft goed werk verricht.”
Yani denkt na “Esther Bossiers ? Die ken ik. Van het modellenbureau.”
Sara knikt “Ja, en das nu de vriendin van Arne, de manager van Ecomoda.”
Sara en Simon krijgen een tafeltje toegewezen in de hoek van de zaak. Het is er echt mooi. Ze hebben een goed plaatsje. Wat afgeschermd van de rest van de zaal maar toch kunnen ze in de zaal kijken. Ze geven hun bestelling door aan de ober en krijgen enkel tellen later hun aperitief voor de neus. Ze laten het zich smaken. Met de amuses erbij, het smaakt. Sara zit dicht tegen Simon aan. Haar hand ligt op zijn been. Ze streelt hem zachtjes. Simon kijkt haar verliefd aan. “Lieve Sara” fluistert hij “ Ik zie je graag. “
Sara knikt “Ik zie jou ook graag. Je bent alles voor mijn zonder jou kan ik niet.”
Zijn ogen zeggen zoveel. Sara nipt van haar glas champagne. “Lieveke, straks ben ik tipsy. Je weet hier kan ik niet goed tegen.” Simon lacht geheimzinnig. “Geen probleem, lieve Sara, ik ben Bob vandaag. “
Sara trekt speels een pruillip.”Ik wil niet met Bob dineren, ik wil hier met mijn grootste lieveling Simon zitten.”
Simon lacht hartelijk en kust haar. “Maar mijn lieveling, ik blijf hier. Ik zou het nooit kunnen aanzien dat jij hier zou zitten met een andere vent.”
Sara lacht en kijkt even rond “Simon, dit geloof je niet. Kijk daar.”
Simon kijkt ook en hij ziet Marnix en Yani omarmd binnenstappen. Ze praten even met de man aan de receptie. Simon kijkt vragend naar Sara en deze knikt instemmend. Simon zet zich recht, rekt zich even uit. Hij stapt op de 2 af. Sara volgt in zijn kielsoog. Marnix en Yani willen juist opstappen.
“Hey, zien jullie het soms zitten om met ons de dineren. Bij ons is nog plaats.”Simon kijkt vragend naar de ober en deze knikt instemmend. Sara staat naast Simon en slaat haar armen rond zijn lende. Simon slaat zijn arm rond haar schouder.
Marnix kijkt verbaasd achterom “Simon, Sara wat een verrassing. Wij willen jullie niet storen.”
Sara stapt op Marnix af. “Marnix, we zouden vereerd zijn moesten jullie erbij komen. Het zou echt gezellig zijn. En zo leren wij Yannick ook beter kennen.”
“Sara, please, zeg maar Yani.” Zegt Yannick “Als we jullie echt niet storen, dan graag. Ik wil jullie ook beter leren kennen. Is het goed, Marnix?”
“Wat heb ik hier nu nog tegen in te brengen, schatten?” zegt Marnix met zijn supersonisch stemmetje.
Ze gaan naar de tafel. “Oh” kirt Marnix terwijl hij Yani een kus geeft “Zo een tafeltje in een hoekje … Zaaaaaaaaalig.”
Sara lacht. Simon bestelt bij. Het wordt gezellig. Yani en Marnix hebben de draad weer opgenomen waar ze 9 jaar geleden gestopt waren. Marnix wordt emotioneel “Ik weet niet hoe ik die tijd doorgekomen ben. Ik ben nu zo gelukkig. Alles puzzelstukjes zijn op zijn plaats gevallen. Ik had toen nooit mogen vluchten.” Dat leeftijdsverschil zal er altijd zijn. Dat weet hij nu maar nu … als ze alle twee zo zeker zijn van hun stuk, zet hij dat me plezier naast hem. Hij zal Yani nooit meer loslaten. Ze horen bij elkaar.
Sara vindt dit mooi. “Maar Marnix toch, dat leeftijdsverschil dat overwinnen jullie wel. Als jullie na 9 jaar nog altijd zo een diepe gevoelens koesteren voor elkaar. Dat zegt toch genoeg. En Yani die ziet er ook zo gelukkig uit. Jullie stralen dat uit dat jullie bij elkaar horen. Ik… denk eigenlijk aan ons .. als ik jullie hier zo zie. Onze gevoelens zijn ook sterk. Wij weten ook dat we niet zonder elkaar kunnen. Wij hebben elkaar nodig. En jullie ook. Jullie hebben elk negen jaar jullie weg gezocht en verder geleefd maar jullie liefde is gebleven. Jullie liefde zal dus nooit meer sterven.”
Sara kijkt naar Simon. Hij krijgt het moeilijk. Zijn ogen vullen zich met tranen. Hij trekt Sara naar zich toe. “Je hebt gelijk, lieveling. Ik heb hetzelfde gevoel. Deze woorden zijn toepasselijk. Ik heb ze aan jou gezegd op de stafvergadering. Maar voor Marnix en Yani zijn ze zeker even toepasselijk.” Sara kust zijn tranen weg en zoekt dan haar weg naar zijn mond. Simon omhelst haar.
Marnix en Yani zijn ook geraakt door de mooie woorden van Sara. Sara heeft gelijk. Ze kussen elkaar ook innig.
Sara is de eerste die opnieuw haar emoties de baas kan. “Kom, laat ons nu klinken op ons geluk.”
Marnix neemt het glas, maar gaat naar Sara. Hij neemt haar handen en trekt haar omhoog. “Lieve Sara, jij bent een fantastisch meisje. Simon mag zich gelukkig prijzen met een vrouw zoals jij.” Hij heeft zijn glas naar Simon. “Sara, ik wil je nog eens op je hart drukken dat jij mij veranderd hebt. Jij hebt me met de neus op de feiten gedrukt.”
Hij kijkt naar Yani “Sara, zou een uitdaging geweest zijn voor jou. Jij als fashion stylist. Ze was een kluifje nar je hand geweest.”
Dit is er een beetje over voor Simon “Marnix, Sara moest niet veranderen. Ik ben verliefd geworden op Sara zoals ze was. Je maakt het niet makkelijk voor mij nu. Van mij is Sara niet moeten veranderen. “ Hij veegt zijn tranen van zijn gezicht.
Sara neemt het op voor Simon “Simon, ik weet dat maar ik begrijp Marnix. Dit is de job van Yani. En je weet Simon, ik ben veranderd en ik voel me er goed bij. Voor jou Simon hoefde het niet en dat stel ik echt op prijs. Dat weet je maar voor mezelf wel .. .ik wordt nu gerespecteerd. Het is jammer dat daarvoor moet veranderen maar ik ben wel blij.”
Yani kijkt vragend “Jij, moeten veranderen. Ik begrijp het niet.
Simon neemt zijn portefeuille uit zijn zak en neemt er een foto van Sara uit. Sara kijkt verbaasd naar Simon. Hij weet haar nog steeds te verrassen. “Heb jij een foto van mij op zak? “
Simon knikt “Ik heb die na Rijsel genomen en die zit van toen in mijn portefeuille.”
Yani neemt de foto aan. “Ben jij dat?”
Sara knikt. “Ja, ik had geen behoefte om me anders te kleden en me anders te gedragen. Nadat mijn moeder is gestorven leek dat allemaal zinloos. “
“Zeg Marnix, krijg ik mijn liefje terug. Ik mis haar en zo in jouw armen … aauwtch. ’t Is goed dat ik je ken.” zegt Simon.
Sara geeft Marnix een kus. “Alles is je vergeven, Marnix. Ik weet dat je nu spijt hebt van je uitlatingen toen. Zolang je er een les uit getrokken hebt is het inorde voor mij.”
Marnix trekt haar nog even tegen zich aan. En Sara gaat opnieuw dicht bij Simon zitten. Ze kust hem. “Jij moet toch niet jaloers zijn, Simon. Ik zal jou nooit bedriegen. Dat weet je.”
Yani kijkt van de foto naar Sara. “Je veranderingen zijn goed. Je bent een mooi meisje maar dat zie ik hier ook al. Gewoon de verpakking want aanpassen. Goed gedaan. “
Sara knikt “Das eigenlijk waar. Wat goede raad van een dierbare vriendin en haar ploeg. En stapje voor stapje … niet alles op 1 keer. Ja, Esther heeft goed werk verricht.”
Yani denkt na “Esther Bossiers ? Die ken ik. Van het modellenbureau.”
Sara knikt “Ja, en das nu de vriendin van Arne, de manager van Ecomoda.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 152
Deel 152
Ze komen het voorgerecht opdienen. De scampi’s zien er jammie uit.. geflambeerd. Het ruikt heerlijk. Marnix wordt er lyrisch over. “Dit is zo lekker… een engeltje dat op mijn tong … mmm zo lekker .. zalig … “
Yani moet lachen “Jij bent niet te schatten. Dit heb ik zo gemist.” Hij geeft Marnix een kus.
Ze praten nog gezellig verder. Het hoofdgerecht is ook lekker. Opgevulde Schartong met een vulling met prei en roomsaus is zalig. De gestoomde aardappeltjes zijn zo lekker. Iedereen eet met veel smaak. “Mijn leven is sinds gisteren zo verandert” begint Yani “Ik had een druk leven maar wel oppervlakkig. Ik dacht dikwijls aan Roxanne maar ja .. Niemand kon aan hem tippen. Laat staan zijn plaats veroveren in mijn hart. Dat ging niet. Maar nu… jullie beseffen maar half hoe gelukkig ik nu ben.”
Marnix legt zijn hand op Yani’s been.
Sara neemt het woord. “Jullie stralen alle twee. Zo mooi.”
Het wordt een gezellige avond. Het dessert houden ze vrij eenvoudig. Ze kiezen voor een special op de kaart .. Lux Surprise. Ze weten niet wat het is maar als het op tafel komt ziet het er erg lekker uit… Een geflambeerde banaan in een pannenkoek met Vanille-ijs en chocolade saus. Het smaakt zo heerlijk. Sara kan het niet laten. Er hangt wat chocolade saus boven Simon’s lip.
“Simon, kijk eens naar hier.” Sara likt de chocolade weg en kust hem zonder schroom. Simon geniet. “Jij bent een kleine kapoen, Sara. Maar ik heb niet liever.”
Marnix zucht. “I love it … Jullie zijn een droomkoppel. Zo wil ik ook met Yani kunnen zijn. Echt ik meen het uit de grond van mijn hart. Julie zijn zo fantastisch. Zelfs Alexander hebben jullie een nieuwe kans gegeven.”
“Das maar normaal. Hij doet ook zijn best … en het is eigenlijk familie van Simon.” Zegt Sara.
Marnix knikt “Maar toch een goede raad. Hou hem toch maar goed in de gaten. Beter voorzichtig zijn. Better safe then sorry!”
Simon knikt “Bedankt voor je goed raad.”
Simon kijkt naar Sara “Lieve Sara, dit is onverwachts een heel mooie avond geworden. Ik heb genoten en ben echt blij. Marnix, jij bent op 1 dag zo veranderd. Maar alleen in de goede zin van het woord. Yani, jij brengt echt het goede in Marnix naar boven. En ik kijk er echt naar uit om een samenwerking op poten te zetten. Jij zal een aanwinst zijn voor Presence. En Marnix zal er van genieten jou altijd te kunnen zien. Is het niet?”
Marnix knikt instemmend. “Mijn lievekes, we zullen hier nu toch moeten afronden want morgen verwachten mijn bazen me op tijd in mijn atelier. En ik heb echt wel mijn schoonheidsslaapje nodig.”
Sara lacht hartelijk met de bewegingen van Marnix. “Wel, Marnix jij mag gerust een uurtje later binnenwandelen met je Loverboy.” Sara bloost van haar eigen woorden. Maar iedereen kijkt haar breed lachend aan. “Oh, dank je Sara, das wel een mooi voorstel. Ik ga daar gretig gebruik van maken. En dan komen we tegen 10 uur misschien best met ons twee naar kantoor.”
Simon staat recht en gaat afrekenen. Marnix wil mee gaan. “Neen” zegt Simon “Wij trakteren.”
“Ok” zegt Sara “Dan spreken we af om 10 uur in ons kantoor.”
Simon is vrij snel terug. Marnix en Yani bedanken Simon en Sara en nemen dan uitgebreid afscheid. Ze stappen samen naar buiten. Sara en Simon stappen verder naar de parking. Ze glimlachen als ze Marnix en Yani omarmd zien wegstappen.
“Hoe je het ook draait of keert” lacht Simon “Het is toch een raar zicht, niet.”
Sara knikt. “Zolang ze elkaar maar graag zien, zekers.” Simon stopt en trekt Sara naar zich toe. “Das waar, lieve Sara. En ik zie je graag. Voor altijd en altijd.” Sara lacht en kust Simon.
Ze zijn binnen een 10 minuutjes bij hun auto. Ze betalen de parking en rijden naar huis. Het is een uur of elf. De avond is zo goed verlopen. Sara en Simon hebben genoten van het gezelschap. Ze hebben alle twee opgemerkt dat het goed zit tussen Marnix en Yani. “Das ook een raak schot van Cupido” lacht Sara.
Simon lacht en knikt “Zoals bij ons hé schat.”
Sara zet zich achter het stuur. “Das nog een voordeel voor mij met jou.” Lacht Simon. “Als ik het lief vraag, wil jij altijd bob’etje spelen voor mij.”
Sara geeft hem een kus. “Waarom niet Simon. Zolang je een beetje je grens kent heb ik er geen problemen mee.”
Simon legt zijn hand op haar schouder. “Das een te rechte opmerking van jou. Jij weet dat ik best kan over mijn grens gaan, maar das alleen als ik me niet goed voel. En met jou is daar geen gevaar voor. Ik voel me zo goed.”
Sara staat net voor het rode licht en gebruikt deze tijd om even een kusje te stelen bij Simon. Hij gaat er gretig op in. Sara vergeet zelfs dat ze voor het rode licht staat. Ze worden er door een haastige auto achter hen eraan herinnerd dat ze niet op een roze wolk zitten maar in hun auto die nu ondertussen voor het groene licht stil staat.
“Lieve Sara, geef maar gaze” lacht Simon “want die achter ons vindt onze break niet goed. En hoe sneller je thuis bent, hoe beter … mmmm”
Sara lacht en vertrekt met gierende banden. “Amai nog nie … “schrikt Simon “Mijn madammeke kan ook sportief rijden… mmm das genieten.”
Sara schrikt even, vertraagt, maar kijkt dan in Simon ogen. “He, lieveke, ik heb geen schrik hoor en ik vind dit wel eens leuk .. Een vrouw die sportief rijdt dat mag hoor.”
Sara lacht .. “Mag ik eerlijk zijn … ik ben niet zo een sportieve chauffeur. Ik zal eens lessen moeten nemen bij jou…. Maar ik moet zeggen ik leer bij, niet ?”
“Amai, niet.”zegt Simon breed lachend.
Ze zijn ondertussen het stad uitgereden. Een minuut of 10 later rijden ze de oprit op en zetten ze de auto binnen. Er brandt nog licht.
Ze komen het voorgerecht opdienen. De scampi’s zien er jammie uit.. geflambeerd. Het ruikt heerlijk. Marnix wordt er lyrisch over. “Dit is zo lekker… een engeltje dat op mijn tong … mmm zo lekker .. zalig … “
Yani moet lachen “Jij bent niet te schatten. Dit heb ik zo gemist.” Hij geeft Marnix een kus.
Ze praten nog gezellig verder. Het hoofdgerecht is ook lekker. Opgevulde Schartong met een vulling met prei en roomsaus is zalig. De gestoomde aardappeltjes zijn zo lekker. Iedereen eet met veel smaak. “Mijn leven is sinds gisteren zo verandert” begint Yani “Ik had een druk leven maar wel oppervlakkig. Ik dacht dikwijls aan Roxanne maar ja .. Niemand kon aan hem tippen. Laat staan zijn plaats veroveren in mijn hart. Dat ging niet. Maar nu… jullie beseffen maar half hoe gelukkig ik nu ben.”
Marnix legt zijn hand op Yani’s been.
Sara neemt het woord. “Jullie stralen alle twee. Zo mooi.”
Het wordt een gezellige avond. Het dessert houden ze vrij eenvoudig. Ze kiezen voor een special op de kaart .. Lux Surprise. Ze weten niet wat het is maar als het op tafel komt ziet het er erg lekker uit… Een geflambeerde banaan in een pannenkoek met Vanille-ijs en chocolade saus. Het smaakt zo heerlijk. Sara kan het niet laten. Er hangt wat chocolade saus boven Simon’s lip.
“Simon, kijk eens naar hier.” Sara likt de chocolade weg en kust hem zonder schroom. Simon geniet. “Jij bent een kleine kapoen, Sara. Maar ik heb niet liever.”
Marnix zucht. “I love it … Jullie zijn een droomkoppel. Zo wil ik ook met Yani kunnen zijn. Echt ik meen het uit de grond van mijn hart. Julie zijn zo fantastisch. Zelfs Alexander hebben jullie een nieuwe kans gegeven.”
“Das maar normaal. Hij doet ook zijn best … en het is eigenlijk familie van Simon.” Zegt Sara.
Marnix knikt “Maar toch een goede raad. Hou hem toch maar goed in de gaten. Beter voorzichtig zijn. Better safe then sorry!”
Simon knikt “Bedankt voor je goed raad.”
Simon kijkt naar Sara “Lieve Sara, dit is onverwachts een heel mooie avond geworden. Ik heb genoten en ben echt blij. Marnix, jij bent op 1 dag zo veranderd. Maar alleen in de goede zin van het woord. Yani, jij brengt echt het goede in Marnix naar boven. En ik kijk er echt naar uit om een samenwerking op poten te zetten. Jij zal een aanwinst zijn voor Presence. En Marnix zal er van genieten jou altijd te kunnen zien. Is het niet?”
Marnix knikt instemmend. “Mijn lievekes, we zullen hier nu toch moeten afronden want morgen verwachten mijn bazen me op tijd in mijn atelier. En ik heb echt wel mijn schoonheidsslaapje nodig.”
Sara lacht hartelijk met de bewegingen van Marnix. “Wel, Marnix jij mag gerust een uurtje later binnenwandelen met je Loverboy.” Sara bloost van haar eigen woorden. Maar iedereen kijkt haar breed lachend aan. “Oh, dank je Sara, das wel een mooi voorstel. Ik ga daar gretig gebruik van maken. En dan komen we tegen 10 uur misschien best met ons twee naar kantoor.”
Simon staat recht en gaat afrekenen. Marnix wil mee gaan. “Neen” zegt Simon “Wij trakteren.”
“Ok” zegt Sara “Dan spreken we af om 10 uur in ons kantoor.”
Simon is vrij snel terug. Marnix en Yani bedanken Simon en Sara en nemen dan uitgebreid afscheid. Ze stappen samen naar buiten. Sara en Simon stappen verder naar de parking. Ze glimlachen als ze Marnix en Yani omarmd zien wegstappen.
“Hoe je het ook draait of keert” lacht Simon “Het is toch een raar zicht, niet.”
Sara knikt. “Zolang ze elkaar maar graag zien, zekers.” Simon stopt en trekt Sara naar zich toe. “Das waar, lieve Sara. En ik zie je graag. Voor altijd en altijd.” Sara lacht en kust Simon.
Ze zijn binnen een 10 minuutjes bij hun auto. Ze betalen de parking en rijden naar huis. Het is een uur of elf. De avond is zo goed verlopen. Sara en Simon hebben genoten van het gezelschap. Ze hebben alle twee opgemerkt dat het goed zit tussen Marnix en Yani. “Das ook een raak schot van Cupido” lacht Sara.
Simon lacht en knikt “Zoals bij ons hé schat.”
Sara zet zich achter het stuur. “Das nog een voordeel voor mij met jou.” Lacht Simon. “Als ik het lief vraag, wil jij altijd bob’etje spelen voor mij.”
Sara geeft hem een kus. “Waarom niet Simon. Zolang je een beetje je grens kent heb ik er geen problemen mee.”
Simon legt zijn hand op haar schouder. “Das een te rechte opmerking van jou. Jij weet dat ik best kan over mijn grens gaan, maar das alleen als ik me niet goed voel. En met jou is daar geen gevaar voor. Ik voel me zo goed.”
Sara staat net voor het rode licht en gebruikt deze tijd om even een kusje te stelen bij Simon. Hij gaat er gretig op in. Sara vergeet zelfs dat ze voor het rode licht staat. Ze worden er door een haastige auto achter hen eraan herinnerd dat ze niet op een roze wolk zitten maar in hun auto die nu ondertussen voor het groene licht stil staat.
“Lieve Sara, geef maar gaze” lacht Simon “want die achter ons vindt onze break niet goed. En hoe sneller je thuis bent, hoe beter … mmmm”
Sara lacht en vertrekt met gierende banden. “Amai nog nie … “schrikt Simon “Mijn madammeke kan ook sportief rijden… mmm das genieten.”
Sara schrikt even, vertraagt, maar kijkt dan in Simon ogen. “He, lieveke, ik heb geen schrik hoor en ik vind dit wel eens leuk .. Een vrouw die sportief rijdt dat mag hoor.”
Sara lacht .. “Mag ik eerlijk zijn … ik ben niet zo een sportieve chauffeur. Ik zal eens lessen moeten nemen bij jou…. Maar ik moet zeggen ik leer bij, niet ?”
“Amai, niet.”zegt Simon breed lachend.
Ze zijn ondertussen het stad uitgereden. Een minuut of 10 later rijden ze de oprit op en zetten ze de auto binnen. Er brandt nog licht.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 153
Deel 153
Ze lopen knuffelend de gang in. Ze zien dat Margot nog aan het lezen is in het salon. Ze gaan even gedag zeggen. Margot kijkt blij op. “Gho” zegt ze “Ik ben blij dat ik jullie nog zie. Ik had jullie eigenlijk vroeger verwacht. Maar dit is geen kritiek hoor.”
Sara vertelt uitgelaten over hun mooie avond. Margot is oprecht blij voor Marnix. Ze vindt het bizar dat hij daar nooit iemand over in vertrouwen heeft genomen. Margot kan zich nog goed herinneren dat Marnix vanuit Oostende naar Antwerpen is komen wonen. Maar de reden waarom dat zo plots was heeft ze tot nu nooit geweten.
Ze luistert met plezier naar het verslag van de leuke avond met Yani en Marnix. Margot ziet Sara bedenkelijk kijken. “Sara” vraagt ze bezorgd “Scheelt er iets?”
Sara schudt haar hoofd. “Ik heb nog niets aan Simon gevraagd maar denk juist aan iets. Maar jullie moeten eerlijk jullie mening zeggen. Zou het niet leuk zijn om Marnix en Yani mee te vragen dit weekend ?”
Simon kijkt bedenkelijk. “Ik kijk meer uit naar een weekendje met ons vijfjes.”
Margot “Ja, het zou wel een leuk idee zijn om Yani te leren kennen maar eigenlijk kijk ik er ook naar uit zo een weekend ontspanning met jullie alleen. Das ook de reden dat ik noch Alexander noch Helèna heb meegevraagd. Dat doen we een volgende gelegenheid wel.”
Sara lacht “Ja, jullie hebben gelijk. En ik kan een weekend rust best wel gebruiken. Deze week was druk. Het was een leuke week maar …ik voel het wel. Blij dat we morgen weg zijn.“
Simon knikt “Ja, lieveling en binnen drie weken is het onze trouw. Daar kunnen we dit weekend ook nog mee bezig zijn. Het is binnenkort zo ver.”
Margot kijkt vertederd naar Simon. Zo een liefde heeft ze nog nooit eerder in zijn ogen gezien. Ze is zo gelukkig dat Simon gesetteld is. Ze heeft zich verzet tegen de breuk met Helèna maar als ze de 2 koppels nu ziet, is ze blij dat ze alle twee hun wil hebben doorgezet. Vooral Simon dan, want voor Helèna was het in het begin niet makkelijk.
“Ik zie zoveel liefde tussen jullie” zegt ze geëmotioneerd. “Das zo mooi. Ik moet altijd terugdenken aan mij en Lonneke.”
Simon lacht “Ja, dan lijk ik nog meer op mijn pa. Jullie zijn al zo lang samen. Ik zie ook zo een toekomst voor mij en Sara. Maar ik denk dat we nu best gaan slapen want we moeten morgen nog onze koffer pakken voor het weekend want het is nu te laat om dat nog te doen.”
Margot geeuwt. “Ik ga mijn boek ook inpakken, want het is nu te laat om verder te lezen. Slaapwel, kinderen, tot morgen.”
Simon en Sara geven Margot nog een zoen en trekken zich dan terug op hun kamer. Sara valt in zijn armen. “Lieve Simon, ik ben stikkapot. Zo moe… maar het was zo leuk… en nu heb ik je voor mijn alleen.”
Simon verzinkt in haar ogen. “Sara, ik verlang naar jou!” zegt hij stilletjes. Sara trekt Simon naar zicht toe. “Dat komt dan goed uit .. . ik verlang zo naar jou … ik … “ Ze duwt hem neer op bed en DVD speler op. Ze kiest voor een van haar lievelingsliedjes. Johnny logan met Hold me now.
Ze zet zich een stukje voor Simon zodat die net niet bij haar kan. Ze laat zich even door haar knieen zakken in een kleine golfbeweging. Simon kijkt verlangend doe. Ze opent knoopje per knoopje van haar jurkje. Ze laat ondertussen haar handen over haar lichaam glijden. Simon krijgt het moeilijk maar hij zet zich iets gemakkelijker. Dat moet wel… Sara laat zich van haar beste kant zien.
Sara likt sensueel langs haar lippen. Simon kreunt als ze het jurkje op de grond laat vallen en er uitstapt. De muziek brengt Sara in nog meer in de juiste sfeer. Ze stapt op Simon toe en maakt ondertussen haar haar los. Ze gooit haar haar sensueel los in haar nek.
Simon sluit even zijn ogen. En laat zijn hoofd even ronddraaien. Hij kan zich moeilijk bedwingen. Maar weet zijn opwellende drift in te tomen.
Hij geeft Sara alle touwtjes in handen. Sara zet haar voet op Simon’s been en trekt haar slipje naar beneden. Ze laat zich op zijn schoot glijden en opent ondertussen de sluiting van haar bh. Ze laat haar BH rond haar hand door de kamer vliegen. Simon weet een hees lachje te onderdrukken.
Sara opent knopje voor knopje Simon’s hemd en gelijktiidig kust zijn borst. Zijn ademhaling wordt intenser en diep. Maar hij houdt vol. Het hemd is snel uit. Sara duwt hem zachtjes op het bed neer. Ze laat zich op hem vallen en kust hem volmondig. Simon gaat gretig in op haar zachte warme tong die zijn mond verkent en hem nog meer laat genieten. Ze stopt vrij plots en laat zich op de muziek naar zijn voeten schuiven, dit onder onophoudelijk kussen, strelen en likken.
Hij voelt haar opwinding en geniet met volle teugen. Ze opent zwoel kijkend zijn broeken en stroopt zijn broek naar beneden. Ze staat uiteindelijk achter het bed.
Het liedje loopt teneinde. Ze ondervindt dat Simon nu op een punt staat om haar te kidnappen. Maar ze geeft zich graag gewonnen want ook zij moet moeite doen … om hem niet te bespringen.
Simon ziet aan haar blik en haar ogen dat het ogenblik voor een stapje verder zeker daar zijn. Hij strekt zijn handen naar haar uit. Ze lacht uitgelaten. Neemt verlangend zijn handen vast en geeft zich volledig over aan zijn gulzig ogende lust. Ze vlijt zich tegen zijn borst. Simon begint haar te kussen. Zijn mond omvat de hare en zijn tong zoekt bevestiging. En krijgt die direct van Sara.
Simon draait zich met Sara tegen zich aan om. Sara omvat zijn lende met haar benen en weet zo zonder enige moeite een te worden met Simon. Simon neemt met veel overtuiging de leiding over en weet haar tot een nieuwe extase te brengen. Sara schreeuwt het binnen enige tellen uit van genot. Ze blijft hem onophoudelijk kussen. Ook Simon probeert zijn hoogte punt nog ze ver mogelijk voor zich uit te schuiven maar door het wonderbaarlijke voorspel van Sara komen ze ontzettend snel tot een fantisch hoogtepunt. De ontlading is bij alle twee zo groot. Ze liggen nog minutenlang op elkaar na te genieten.
Simon weet als eerste met rauwe stem uit te brengen “Sara … ik zie je zo ontzettend graag … onze liefde is zo grandioos, zo ontiegelijk mooi. Ik geniet van elke seconde samen met jou.”
Sara heeft haar ogen nog steeds gesloten en geniet nog na.
Ze knikt instemmend. De langzaam luwende hartslag van Simon bedaart haar ook opnieuw. “Simon ik zie jou ook zo graag en de rush van hartstocht bij ons liefdesspel geeft me keer op keer zo veel voldoening. Deze dingen samen ontdekken met jou is voor mij nieuw maar zo
leerrijk. Ik ben zo gelukkig dat ik dat allemaal met jou mag ontdekken.”
Simon voelt een rilling over zijn rug gaan. “Ja, Sara dat is zo uniek. Ik …” Hij veegt de tranen van zijn gezicht “Ook … “ Sara legt haar vinger op zijn mond. “Ik weet wat je wil zeggen. Maar das niets. Dat is gewoon zo … ik heb daar geen moeite mee.”
Simon “Neen, dat ook, maar ook voor mij gaat dit zo veel dieper. Ook voor mij zijn dit een na een fantastische gewaarwordingen die ik nog niet kende. Toch niet met deze gewaarwordingen. Ok, ik ben geen onbeschreven boek op dit gebied. Maar dit is ook voor mij zo intens en nieuw. Echt waar.”
Ze blijven dicht bij elkaar liggen en genieten van elkaars woorden. Dit doet deugd.
“Sara” zegt Simon met zachte tedere stem terwijl hij zich wat rechter zet tegen de sponde van het bed en haar mee begeleidt.
“Ja, Simon” Sara blijft tegen zijn borst aanliggen en kijkt hem liefdevol in zijn ogen.
“Ik … weet niet goed hoe ik dit moet zeggen.”
Sara schrikt een beetje van de terughoudendheid in zijn stem.”Lieve Simon, wat is er ? Je kan me toch alles zeggen of vragen?”
“Ja” zegt hij onvast “We hebben hier al zo over gepraat, maar bij mij voelt het nu aan als het gepaste moment.”
Sara kijkt hem vragend aan. Ze stimuleert hem om verder te gaan.”Ja, zeg maar…”
“Zijn we niet klaar om een stapje verder te gaan? Ik zie je zo graag en zou dat graag op nog een andere manier willen aantonen… aan iedereen.”
Sara zet zich recht en kijkt verlangend in zijn ogen. Er rollen tranen over haar wangen. Simon kust ze weg. Hij ziet het verlangen in haar ogen.
“Sara, ik zou zo blij zijn mocht ik je zwanger kunnen maken.”
Sara kust hem zo intens. Hij kan deze reactie enkel juist interpreteren. Ook Sara is klaar voor deze volgende stap.
Simon gaat nog even verder. “Ik weet wel dat je wil wachten tot na onze trouw, maar ..”
Sara onderbreekt hem. “Dat is toch maar 3 weken meer … dus eigenlijk zie ik ook geen bezwaar, lieveling. Ik zal morgen eens bellen naar de gynaecoloog. Ik heb een spiraaltje. Ik …” ze kan geen woord meer uitbrengen. “Lieve Simon, je maakt me zo blij en gelukkig. Een babietje van ons tweetje… Amai niet. Ik wou er snel over beginnen maar ik ben zo intens gelukkig dat jij het ter sprake brengt. Dat geloof je niet.”
Ze blijft hem onophoudelijk stimulerend kussen. Binnen de kortste keren liggen ze in elkaar armen, genietend van elkaar. De extase is zo groot dat ze bijna onmiddellijk een worden. De ontlading is zo intensief. Ze vallen voldaan naast elkaar in de zachte kussen.
“Simon, ik zie je graag en ik ga met veel plezier een stapje verder.” Ze lacht “Jammer dat het nu al niet kon.” Simon trekt een pruillipje “Ik zie jou ook graag. Bel morgen dan proberen we misschien nog morgenvroeg samen te gaan. Zou dat kunnen ?” Sara haalt haar schouders op “Ik weet het niet Simon, maar ik hoop oprecht van wel. Ga jij echt mee?”
“Ja, Sara, als jij dat goed vindt natuurlijk.”
“Tuurlijk” lacht ze.
Ze vallen gelukszalig in elkaars armen in slaap. Wat wil je na zo een zee van fantastische emoties die hen overspoelde.
Ze lopen knuffelend de gang in. Ze zien dat Margot nog aan het lezen is in het salon. Ze gaan even gedag zeggen. Margot kijkt blij op. “Gho” zegt ze “Ik ben blij dat ik jullie nog zie. Ik had jullie eigenlijk vroeger verwacht. Maar dit is geen kritiek hoor.”
Sara vertelt uitgelaten over hun mooie avond. Margot is oprecht blij voor Marnix. Ze vindt het bizar dat hij daar nooit iemand over in vertrouwen heeft genomen. Margot kan zich nog goed herinneren dat Marnix vanuit Oostende naar Antwerpen is komen wonen. Maar de reden waarom dat zo plots was heeft ze tot nu nooit geweten.
Ze luistert met plezier naar het verslag van de leuke avond met Yani en Marnix. Margot ziet Sara bedenkelijk kijken. “Sara” vraagt ze bezorgd “Scheelt er iets?”
Sara schudt haar hoofd. “Ik heb nog niets aan Simon gevraagd maar denk juist aan iets. Maar jullie moeten eerlijk jullie mening zeggen. Zou het niet leuk zijn om Marnix en Yani mee te vragen dit weekend ?”
Simon kijkt bedenkelijk. “Ik kijk meer uit naar een weekendje met ons vijfjes.”
Margot “Ja, het zou wel een leuk idee zijn om Yani te leren kennen maar eigenlijk kijk ik er ook naar uit zo een weekend ontspanning met jullie alleen. Das ook de reden dat ik noch Alexander noch Helèna heb meegevraagd. Dat doen we een volgende gelegenheid wel.”
Sara lacht “Ja, jullie hebben gelijk. En ik kan een weekend rust best wel gebruiken. Deze week was druk. Het was een leuke week maar …ik voel het wel. Blij dat we morgen weg zijn.“
Simon knikt “Ja, lieveling en binnen drie weken is het onze trouw. Daar kunnen we dit weekend ook nog mee bezig zijn. Het is binnenkort zo ver.”
Margot kijkt vertederd naar Simon. Zo een liefde heeft ze nog nooit eerder in zijn ogen gezien. Ze is zo gelukkig dat Simon gesetteld is. Ze heeft zich verzet tegen de breuk met Helèna maar als ze de 2 koppels nu ziet, is ze blij dat ze alle twee hun wil hebben doorgezet. Vooral Simon dan, want voor Helèna was het in het begin niet makkelijk.
“Ik zie zoveel liefde tussen jullie” zegt ze geëmotioneerd. “Das zo mooi. Ik moet altijd terugdenken aan mij en Lonneke.”
Simon lacht “Ja, dan lijk ik nog meer op mijn pa. Jullie zijn al zo lang samen. Ik zie ook zo een toekomst voor mij en Sara. Maar ik denk dat we nu best gaan slapen want we moeten morgen nog onze koffer pakken voor het weekend want het is nu te laat om dat nog te doen.”
Margot geeuwt. “Ik ga mijn boek ook inpakken, want het is nu te laat om verder te lezen. Slaapwel, kinderen, tot morgen.”
Simon en Sara geven Margot nog een zoen en trekken zich dan terug op hun kamer. Sara valt in zijn armen. “Lieve Simon, ik ben stikkapot. Zo moe… maar het was zo leuk… en nu heb ik je voor mijn alleen.”
Simon verzinkt in haar ogen. “Sara, ik verlang naar jou!” zegt hij stilletjes. Sara trekt Simon naar zicht toe. “Dat komt dan goed uit .. . ik verlang zo naar jou … ik … “ Ze duwt hem neer op bed en DVD speler op. Ze kiest voor een van haar lievelingsliedjes. Johnny logan met Hold me now.
Ze zet zich een stukje voor Simon zodat die net niet bij haar kan. Ze laat zich even door haar knieen zakken in een kleine golfbeweging. Simon kijkt verlangend doe. Ze opent knoopje per knoopje van haar jurkje. Ze laat ondertussen haar handen over haar lichaam glijden. Simon krijgt het moeilijk maar hij zet zich iets gemakkelijker. Dat moet wel… Sara laat zich van haar beste kant zien.
Sara likt sensueel langs haar lippen. Simon kreunt als ze het jurkje op de grond laat vallen en er uitstapt. De muziek brengt Sara in nog meer in de juiste sfeer. Ze stapt op Simon toe en maakt ondertussen haar haar los. Ze gooit haar haar sensueel los in haar nek.
Simon sluit even zijn ogen. En laat zijn hoofd even ronddraaien. Hij kan zich moeilijk bedwingen. Maar weet zijn opwellende drift in te tomen.
Hij geeft Sara alle touwtjes in handen. Sara zet haar voet op Simon’s been en trekt haar slipje naar beneden. Ze laat zich op zijn schoot glijden en opent ondertussen de sluiting van haar bh. Ze laat haar BH rond haar hand door de kamer vliegen. Simon weet een hees lachje te onderdrukken.
Sara opent knopje voor knopje Simon’s hemd en gelijktiidig kust zijn borst. Zijn ademhaling wordt intenser en diep. Maar hij houdt vol. Het hemd is snel uit. Sara duwt hem zachtjes op het bed neer. Ze laat zich op hem vallen en kust hem volmondig. Simon gaat gretig in op haar zachte warme tong die zijn mond verkent en hem nog meer laat genieten. Ze stopt vrij plots en laat zich op de muziek naar zijn voeten schuiven, dit onder onophoudelijk kussen, strelen en likken.
Hij voelt haar opwinding en geniet met volle teugen. Ze opent zwoel kijkend zijn broeken en stroopt zijn broek naar beneden. Ze staat uiteindelijk achter het bed.
Het liedje loopt teneinde. Ze ondervindt dat Simon nu op een punt staat om haar te kidnappen. Maar ze geeft zich graag gewonnen want ook zij moet moeite doen … om hem niet te bespringen.
Simon ziet aan haar blik en haar ogen dat het ogenblik voor een stapje verder zeker daar zijn. Hij strekt zijn handen naar haar uit. Ze lacht uitgelaten. Neemt verlangend zijn handen vast en geeft zich volledig over aan zijn gulzig ogende lust. Ze vlijt zich tegen zijn borst. Simon begint haar te kussen. Zijn mond omvat de hare en zijn tong zoekt bevestiging. En krijgt die direct van Sara.
Simon draait zich met Sara tegen zich aan om. Sara omvat zijn lende met haar benen en weet zo zonder enige moeite een te worden met Simon. Simon neemt met veel overtuiging de leiding over en weet haar tot een nieuwe extase te brengen. Sara schreeuwt het binnen enige tellen uit van genot. Ze blijft hem onophoudelijk kussen. Ook Simon probeert zijn hoogte punt nog ze ver mogelijk voor zich uit te schuiven maar door het wonderbaarlijke voorspel van Sara komen ze ontzettend snel tot een fantisch hoogtepunt. De ontlading is bij alle twee zo groot. Ze liggen nog minutenlang op elkaar na te genieten.
Simon weet als eerste met rauwe stem uit te brengen “Sara … ik zie je zo ontzettend graag … onze liefde is zo grandioos, zo ontiegelijk mooi. Ik geniet van elke seconde samen met jou.”
Sara heeft haar ogen nog steeds gesloten en geniet nog na.
Ze knikt instemmend. De langzaam luwende hartslag van Simon bedaart haar ook opnieuw. “Simon ik zie jou ook zo graag en de rush van hartstocht bij ons liefdesspel geeft me keer op keer zo veel voldoening. Deze dingen samen ontdekken met jou is voor mij nieuw maar zo
leerrijk. Ik ben zo gelukkig dat ik dat allemaal met jou mag ontdekken.”
Simon voelt een rilling over zijn rug gaan. “Ja, Sara dat is zo uniek. Ik …” Hij veegt de tranen van zijn gezicht “Ook … “ Sara legt haar vinger op zijn mond. “Ik weet wat je wil zeggen. Maar das niets. Dat is gewoon zo … ik heb daar geen moeite mee.”
Simon “Neen, dat ook, maar ook voor mij gaat dit zo veel dieper. Ook voor mij zijn dit een na een fantastische gewaarwordingen die ik nog niet kende. Toch niet met deze gewaarwordingen. Ok, ik ben geen onbeschreven boek op dit gebied. Maar dit is ook voor mij zo intens en nieuw. Echt waar.”
Ze blijven dicht bij elkaar liggen en genieten van elkaars woorden. Dit doet deugd.
“Sara” zegt Simon met zachte tedere stem terwijl hij zich wat rechter zet tegen de sponde van het bed en haar mee begeleidt.
“Ja, Simon” Sara blijft tegen zijn borst aanliggen en kijkt hem liefdevol in zijn ogen.
“Ik … weet niet goed hoe ik dit moet zeggen.”
Sara schrikt een beetje van de terughoudendheid in zijn stem.”Lieve Simon, wat is er ? Je kan me toch alles zeggen of vragen?”
“Ja” zegt hij onvast “We hebben hier al zo over gepraat, maar bij mij voelt het nu aan als het gepaste moment.”
Sara kijkt hem vragend aan. Ze stimuleert hem om verder te gaan.”Ja, zeg maar…”
“Zijn we niet klaar om een stapje verder te gaan? Ik zie je zo graag en zou dat graag op nog een andere manier willen aantonen… aan iedereen.”
Sara zet zich recht en kijkt verlangend in zijn ogen. Er rollen tranen over haar wangen. Simon kust ze weg. Hij ziet het verlangen in haar ogen.
“Sara, ik zou zo blij zijn mocht ik je zwanger kunnen maken.”
Sara kust hem zo intens. Hij kan deze reactie enkel juist interpreteren. Ook Sara is klaar voor deze volgende stap.
Simon gaat nog even verder. “Ik weet wel dat je wil wachten tot na onze trouw, maar ..”
Sara onderbreekt hem. “Dat is toch maar 3 weken meer … dus eigenlijk zie ik ook geen bezwaar, lieveling. Ik zal morgen eens bellen naar de gynaecoloog. Ik heb een spiraaltje. Ik …” ze kan geen woord meer uitbrengen. “Lieve Simon, je maakt me zo blij en gelukkig. Een babietje van ons tweetje… Amai niet. Ik wou er snel over beginnen maar ik ben zo intens gelukkig dat jij het ter sprake brengt. Dat geloof je niet.”
Ze blijft hem onophoudelijk stimulerend kussen. Binnen de kortste keren liggen ze in elkaar armen, genietend van elkaar. De extase is zo groot dat ze bijna onmiddellijk een worden. De ontlading is zo intensief. Ze vallen voldaan naast elkaar in de zachte kussen.
“Simon, ik zie je graag en ik ga met veel plezier een stapje verder.” Ze lacht “Jammer dat het nu al niet kon.” Simon trekt een pruillipje “Ik zie jou ook graag. Bel morgen dan proberen we misschien nog morgenvroeg samen te gaan. Zou dat kunnen ?” Sara haalt haar schouders op “Ik weet het niet Simon, maar ik hoop oprecht van wel. Ga jij echt mee?”
“Ja, Sara, als jij dat goed vindt natuurlijk.”
“Tuurlijk” lacht ze.
Ze vallen gelukszalig in elkaars armen in slaap. Wat wil je na zo een zee van fantastische emoties die hen overspoelde.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 154
Deel 154 : Ochtendstond heeft goud in de mond.
De volgende morgen wordt Sara voor dag en dauw wakker. Ze voelt zich zo fris als een hoentje. Ze neemt vlug een douche en verdwijnt dan in de dressing. Ze legt een koffer open en kiest voor elk de geschikte kleding uit. Een gekleed pak voor Simon, een short, een jogging. Het gaat allemaal de koffer in. Ook voor haar kiest ze een mooi kleedje uit. Natuurlijk eentje uit de collectie van Présence. Ze glimlacht … een Marnix Standaert speciaal voor haar ontworpen.
Haar gedachten dwalen ontegensprekelijk af naar de woorden van Simon van gisteren. Ze is zo blij zo gelukkig. Ze had altijd gedacht aan de juiste volgorde trouwen en dan pas aan kindjes denken. Maar dit voelt nu zo juist. Ze wil niet meer wachten. Ze wil een kind van Simon. Een kleine Simon of een kleine Sara … dat zou zo mooi zijn. Ze is in gedachten verzonken. Ze ziet alles voor zich …
Simon wordt ondertussen ook wakker en kijkt verbaasd om zich heen. Geen Sara te bespeuren. Hij kijkt rond en gaat naar de badkamer. Hier is ze ook niet. Hij stapt naar de dressing en als hij aan de deur komt ziet hij haar staan. Ze is ver weg met haar gedachten. Simon stapt uiterst behoedzaam op haar af. Ze hoort hem niet. Hij slaat zijn armen rond haar. Ze schrikt zich een hoedje maar draait zich onmiddellijk naar hem toe. “Goedemorgen, lieve Simon. Ik ben nog aan het nagenieten van je lieve woorden gisteren. Meen je het nog altijd? Mag ik straks bellen? Wil jij nu al beginnen aan …? Ben je zeker?”
Simon moet lachen met haar spervuur van vragen. Het lijkt een waterval van vragen die in haar hoofd spoken. Hij trekt haar nog wat dichter naar zich toe. “Lieve Sara had ik niet geweten dat wachten voor jou belangrijk was, dan had ik het al veel langer voorgesteld.”
Ze kust hem liefdevol en vurig. “Maar” oppert ze “Ik dacht … ik wist niet.” Ze zwijgt want ze weet niet goed hoe ze het moet verwoorden.
Simon stelt haar gerust “Wat is er, Sara? Je kan me toch alles vertellen… komaan.”
Ze hapert even en gaat dan verder “Ik dacht dat jij liever langer … van ons twee alleen zou willen genieten…..”
Simon kijkt haar aan. “Sara, het is niet omdat ik kinderen met je wil dat wij geen leven samen meer gaan hebben. Kinderen gaan ons leven samen alleen maar mooier maken. Samen met de kinderen een mooie toekomst uitbouwen lijkt me zo een mooi vooruitzicht.
Ik moet eerlijkheidshalve wel toegeven dat ik vroeger nooit aan kinderen dacht. Ik vond dat eerder een last dan een verrijking maar nu … neen echt … met jou voelt dat zo aan. Ik wil doodgraag kinderen met jou en liever vandaag dan morgen. Kinderen zullen onze liefde alleen maar verstreken dat weet ik zeker. En we zullen er denk ik wel alle twee over waken dat we blijven genieten van elkaar.”
Sara geeft Simon een kust en glimlacht. “Ja, er staan sowieso al twee paar grootouders te popelen om de kleinkinderen op te vangen. Dus eens een avondje alleen zal geen probleem zijn. Maar Simon, ik wil mijn kinderen wel zelf opvoeden hoor. Ik blijf wel fulltime werken, maar ik wil er ook zijn voor de kinderen. Ik kijk nu al uit naar de zoveel leuke dingen. Gaan wandelen in het stad, uitstapjes naar de speeltuin, te veel om op te noemen.”
Simon knikt en veegt een traan uit zijn ooghoek “Ja, het is ook voor mij belangrijk dat ik er ben voor mijn kinderen. Ik ga er zeker meer zijn voor mijn kids. Mijn ouders zijn schatten maar ik was te veel op me zelf toegewezen en dat wil ik niet. Maar”
Hij knipoogt naar Sara “soms een keer naar Vake en Make en dan een naar Bompa en Bomma, dat mag toch niet ?”
Sara krijgt het ook moeilijk als ze beseft hoe Simon uitkijkt naar een kindje van hun tweetjes. “Tuurlijk wel, dat is toch ook leuk voor de grootouders.”
Ze blijven nog een tijdje in elkaars armen staan en genieten van elkaar. Kusjes stelen bij elkaar. Strelen en knuffelen wat wil zo een koppeltje nu nog meer, natuurlijk een babietje.
Ineens beseft Simon dat hij zich nog moet klaarmaken “Zie mij hier maar staan in mijn adamskostuum. Ik zal me maar gaan klaarmaken zeker” lacht hij.
Sara guitige antwoord brengt hem even van zijn stuk “Van mij mag je zo mee, hoor. Ik heb daar niets op tegen.” Ze bloost terwijl ze het zegt.
“Aaauwtch” lacht Simon “Ga je al mijn geheimen prijsgeven?”
Sara kijkt beteuterd maar herpakt zich snel, ze grijpt snel een broek en hemd uit kast en zegt “Voila, Simon, doe dat maar aan. De rest blijft privé. Als ik mijn ogen sluit kan ik het me perfect inbeelden. Ik moet nu wel geen schrik meer hebben van Marnix. Maar toch …”
Simon stapt grinnikend naar de badkamer en roept “Ja, ja, en dan zeggen ze dat mannen dat alleen doen… fantaseren over de vrouwen.”
Sara pakt verder in. Ze neemt ook hun zwemgerief mee. De pyjama’s en badjassen, alles gaat de valies in. Simon is ondertussen bijna klaar en komt de dressing in. “Lieve Sara, ik ben klaar. Ik zal de beautycase nog maken.”
“Das lief Simon, ik ben hier ook bijna klaar hoor. Zo vroeg opstaan heeft zijn voordelen, niet?”
Lacht Sara.
Hij komt met de beautycase uit de badkamer. “Ik heb alles ingepakt, ook je lenzenproducten, mijn scheergerief… allles heb ik mee.” Sara lacht “Jij wordt de nieuwe man. Ik ben een geluksvogel.” Ze stapt naar Simon toe en trekt hem naar zich toe. “Ik zie je graag, Simon.” Ze kust hem innig. Ze stapt nadien naar de koffer toe en neemt hem mee. Dat laakt Simon niet gebeuren. “Kom geef dat maar hier .. .das voor mij …” Hij neemt de koffer over en geeft de beautycase aan Sara. “Jij bent een gentlemen. Zo lief… ik zal me maar laten verwennen, hé.”
Het is nog maar een uur of half acht als ze de keuken binnenstappen. Het ontbijt staat al klaar. De huishoudster staat nog te rommelen in de achterkeuken. Sara gaat naar haar toe en wenst haar goedemorgen. Simon heeft de koffers in de gang gezet want Margot en Leon nemen deze mee. Sara en Simon laten zich het ontbijt goed smaken. Vlak voor ze vertrekken stapt Margot de keuken binnen. “Ha” zegt ze “Jullie zijn er al.”
“Ja, ma” zegt Sara “Goedemorgen, en onze koffer staat al in de gang klaar.”
“Dag, ma” Simon zet vlug zijn tas koffie op tafel. “Ja, Sara maakt van mij de ideale man. Ik heb zelfs mee de valiezen helpen pakken.”
“Ja wadde” lacht Leon “Goedemorgen kinderen. Zeg, Sara, dat heb ik zelfs nog nooit gedaan. Allé, ik mag dat niet doen van Margot.”
Het gaat er gezellig aan toe. Ze spreken verder af voor straks. Sara en Simon komen tegen een uur of 11 naar huis en ze vertrekken dan samen naar de boot die hier in Antwerpen ligt. Sara en Simon vertrekken vrolijk naar Presénce.
De volgende morgen wordt Sara voor dag en dauw wakker. Ze voelt zich zo fris als een hoentje. Ze neemt vlug een douche en verdwijnt dan in de dressing. Ze legt een koffer open en kiest voor elk de geschikte kleding uit. Een gekleed pak voor Simon, een short, een jogging. Het gaat allemaal de koffer in. Ook voor haar kiest ze een mooi kleedje uit. Natuurlijk eentje uit de collectie van Présence. Ze glimlacht … een Marnix Standaert speciaal voor haar ontworpen.
Haar gedachten dwalen ontegensprekelijk af naar de woorden van Simon van gisteren. Ze is zo blij zo gelukkig. Ze had altijd gedacht aan de juiste volgorde trouwen en dan pas aan kindjes denken. Maar dit voelt nu zo juist. Ze wil niet meer wachten. Ze wil een kind van Simon. Een kleine Simon of een kleine Sara … dat zou zo mooi zijn. Ze is in gedachten verzonken. Ze ziet alles voor zich …
Simon wordt ondertussen ook wakker en kijkt verbaasd om zich heen. Geen Sara te bespeuren. Hij kijkt rond en gaat naar de badkamer. Hier is ze ook niet. Hij stapt naar de dressing en als hij aan de deur komt ziet hij haar staan. Ze is ver weg met haar gedachten. Simon stapt uiterst behoedzaam op haar af. Ze hoort hem niet. Hij slaat zijn armen rond haar. Ze schrikt zich een hoedje maar draait zich onmiddellijk naar hem toe. “Goedemorgen, lieve Simon. Ik ben nog aan het nagenieten van je lieve woorden gisteren. Meen je het nog altijd? Mag ik straks bellen? Wil jij nu al beginnen aan …? Ben je zeker?”
Simon moet lachen met haar spervuur van vragen. Het lijkt een waterval van vragen die in haar hoofd spoken. Hij trekt haar nog wat dichter naar zich toe. “Lieve Sara had ik niet geweten dat wachten voor jou belangrijk was, dan had ik het al veel langer voorgesteld.”
Ze kust hem liefdevol en vurig. “Maar” oppert ze “Ik dacht … ik wist niet.” Ze zwijgt want ze weet niet goed hoe ze het moet verwoorden.
Simon stelt haar gerust “Wat is er, Sara? Je kan me toch alles vertellen… komaan.”
Ze hapert even en gaat dan verder “Ik dacht dat jij liever langer … van ons twee alleen zou willen genieten…..”
Simon kijkt haar aan. “Sara, het is niet omdat ik kinderen met je wil dat wij geen leven samen meer gaan hebben. Kinderen gaan ons leven samen alleen maar mooier maken. Samen met de kinderen een mooie toekomst uitbouwen lijkt me zo een mooi vooruitzicht.
Ik moet eerlijkheidshalve wel toegeven dat ik vroeger nooit aan kinderen dacht. Ik vond dat eerder een last dan een verrijking maar nu … neen echt … met jou voelt dat zo aan. Ik wil doodgraag kinderen met jou en liever vandaag dan morgen. Kinderen zullen onze liefde alleen maar verstreken dat weet ik zeker. En we zullen er denk ik wel alle twee over waken dat we blijven genieten van elkaar.”
Sara geeft Simon een kust en glimlacht. “Ja, er staan sowieso al twee paar grootouders te popelen om de kleinkinderen op te vangen. Dus eens een avondje alleen zal geen probleem zijn. Maar Simon, ik wil mijn kinderen wel zelf opvoeden hoor. Ik blijf wel fulltime werken, maar ik wil er ook zijn voor de kinderen. Ik kijk nu al uit naar de zoveel leuke dingen. Gaan wandelen in het stad, uitstapjes naar de speeltuin, te veel om op te noemen.”
Simon knikt en veegt een traan uit zijn ooghoek “Ja, het is ook voor mij belangrijk dat ik er ben voor mijn kinderen. Ik ga er zeker meer zijn voor mijn kids. Mijn ouders zijn schatten maar ik was te veel op me zelf toegewezen en dat wil ik niet. Maar”
Hij knipoogt naar Sara “soms een keer naar Vake en Make en dan een naar Bompa en Bomma, dat mag toch niet ?”
Sara krijgt het ook moeilijk als ze beseft hoe Simon uitkijkt naar een kindje van hun tweetjes. “Tuurlijk wel, dat is toch ook leuk voor de grootouders.”
Ze blijven nog een tijdje in elkaars armen staan en genieten van elkaar. Kusjes stelen bij elkaar. Strelen en knuffelen wat wil zo een koppeltje nu nog meer, natuurlijk een babietje.
Ineens beseft Simon dat hij zich nog moet klaarmaken “Zie mij hier maar staan in mijn adamskostuum. Ik zal me maar gaan klaarmaken zeker” lacht hij.
Sara guitige antwoord brengt hem even van zijn stuk “Van mij mag je zo mee, hoor. Ik heb daar niets op tegen.” Ze bloost terwijl ze het zegt.
“Aaauwtch” lacht Simon “Ga je al mijn geheimen prijsgeven?”
Sara kijkt beteuterd maar herpakt zich snel, ze grijpt snel een broek en hemd uit kast en zegt “Voila, Simon, doe dat maar aan. De rest blijft privé. Als ik mijn ogen sluit kan ik het me perfect inbeelden. Ik moet nu wel geen schrik meer hebben van Marnix. Maar toch …”
Simon stapt grinnikend naar de badkamer en roept “Ja, ja, en dan zeggen ze dat mannen dat alleen doen… fantaseren over de vrouwen.”
Sara pakt verder in. Ze neemt ook hun zwemgerief mee. De pyjama’s en badjassen, alles gaat de valies in. Simon is ondertussen bijna klaar en komt de dressing in. “Lieve Sara, ik ben klaar. Ik zal de beautycase nog maken.”
“Das lief Simon, ik ben hier ook bijna klaar hoor. Zo vroeg opstaan heeft zijn voordelen, niet?”
Lacht Sara.
Hij komt met de beautycase uit de badkamer. “Ik heb alles ingepakt, ook je lenzenproducten, mijn scheergerief… allles heb ik mee.” Sara lacht “Jij wordt de nieuwe man. Ik ben een geluksvogel.” Ze stapt naar Simon toe en trekt hem naar zich toe. “Ik zie je graag, Simon.” Ze kust hem innig. Ze stapt nadien naar de koffer toe en neemt hem mee. Dat laakt Simon niet gebeuren. “Kom geef dat maar hier .. .das voor mij …” Hij neemt de koffer over en geeft de beautycase aan Sara. “Jij bent een gentlemen. Zo lief… ik zal me maar laten verwennen, hé.”
Het is nog maar een uur of half acht als ze de keuken binnenstappen. Het ontbijt staat al klaar. De huishoudster staat nog te rommelen in de achterkeuken. Sara gaat naar haar toe en wenst haar goedemorgen. Simon heeft de koffers in de gang gezet want Margot en Leon nemen deze mee. Sara en Simon laten zich het ontbijt goed smaken. Vlak voor ze vertrekken stapt Margot de keuken binnen. “Ha” zegt ze “Jullie zijn er al.”
“Ja, ma” zegt Sara “Goedemorgen, en onze koffer staat al in de gang klaar.”
“Dag, ma” Simon zet vlug zijn tas koffie op tafel. “Ja, Sara maakt van mij de ideale man. Ik heb zelfs mee de valiezen helpen pakken.”
“Ja wadde” lacht Leon “Goedemorgen kinderen. Zeg, Sara, dat heb ik zelfs nog nooit gedaan. Allé, ik mag dat niet doen van Margot.”
Het gaat er gezellig aan toe. Ze spreken verder af voor straks. Sara en Simon komen tegen een uur of 11 naar huis en ze vertrekken dan samen naar de boot die hier in Antwerpen ligt. Sara en Simon vertrekken vrolijk naar Presénce.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 155
Deel 155
Op Presence is het nog erg rustig. Sara en Simon duiken hun kantoor in en bereiden het een en ander voor. De inkomende mails worden gewikt en gewogen. Zo samenwerken bevalt hen elke dag beter. Vroeger, dat was anders. Dit is zalig. Rond een uur of 9 komt Lieven binnen. Ze bespreken nog vlug de mogelijkheden voor Yani. Het eenvoudigste is dat hij in loondienst komt en misschien zijn huidige activiteiten in bijberoep uitoefent. Een andere mogelijkheid is zijn activiteiten in een nieuwe tak onderbrengen en op de manier Presence uitbreiden, maar hiervoor ligt de bal in het kamp van Yani. Lieven zal de vergadering bijwonen. Het is zeker een aanwinst dat Yani bij hen wil komen werken. De andere vinden het ook een goed idee om Yani toe te voegen aan hun team. Helena en Arne zijn vandaag niet aanwezig. Helena moet de winkels bezoeken en Arne heeft een afspraak met een nieuwe stoffenleverancier.
Iedereen gaat aan de slag.
Sara verdiept zich in het dossier van Helèna over de stoffenwinkel. Dat idee van Arne lijkt een serieuze slaagkans te hebben. Ook Helèna is enthousiast. Het voorstel van Simon valt ook in de smaak want het is belangrijk voor zo een winkel om mensen met een nodige ervaring aan te trekken. Ook de link met Presence kunnen ze op een leuk manier uitspelen in een stoffenzaak.
Ineens gaat de telefoon. Het is Ann, Yani staat te wachten. Simon gaat naar de deur maar trekt eerst nog eventjes Sara naar zich toe. “Nog even een kusje, we hebben al zo hard gewerkt.” Sara lacht en kust Simon hartstochtelijk en kruipt in zijn armen. “Sara” zegt hij hees. “Oppassen, hé of ik krijg problemen … “ Sara lacht … “Ja, en dat heb jij niet graag zeker?”
Simon kijkt lachend naar Sara. “Wacht, doe jij open? Ik zet me aan mijn bureau.”
Sara wacht even en loopt dan naar buiten.
Iets later staat ze er terug met Lieven, Yani en Marnix. Yani is blij dat hij voor Presence kan komen werken. Hij werkt nu als freelancer maar nu gezien zijn situatie ziet hij het zitten om zich aan Presence te koppelen. Hij geeft al de documenten van zijn laatste jobs door aan Sara. Hij stelt voor om samen te werken met Niels en Marnix en onder andere ook de opbouw van shows voor zijn rekening te nemen. Een nieuwe tak binnen Presence vindt hij overbodig en niet nodig voor hem. De looneisen worden besproken en Lieven maakt het contract direct in orde. Vanaf vandaag hoort Yani mee bij de Presence. Marnix zijn geluk kan niet op. Hij is ook zo spontaan in zijn reactie. Hij trekt Yani van zijn stoel en doet een rondedans met hem. En dan trekt hij Yani naar zich toe en kust hem… niemand kijkt verbaasd want ze zijn dat in Presence wel al gewoon.
Maar een tel later is Marnix alweer bij de zaak. Hij gaat naast Sara staan en trekt haar naar zich toe. Hij trekt haar wat van Simon weg, dat lukt omdat Simon met Lieven in een gesprek verwikkeld is . “Sara” fluistert Marnix “Kan je nu meekomen? We willen je kleed eens aanpassen en nu Yani hier werkt hebben we een extra troef.”
Simon draait zich om “Zeg Yani, we hebben nog maar ons hoofd gedraait en die van ons pappen al aan met elkaar. Aaauwtch … “
Yani lacht hartelijk “Van Marnix moet je geen schrik hebben, maar nu gaan we je vrouwtje ontvoeren met zijn twee en jij, blijft hier… “
Lieven en Arne schieten in een lach … “Das dubbel aaaaauwtch , Simon, je schattie ontvoert door onze Diva en zijn muze … “
Nu liggen ze alledrie in een deuk …Marnix en Yani nemen Sara mee naar het atelier.
Lieven en Arne gaan lachend achter het drietal aan. Simon blijft alleen achter en neemt Sara’s agenda. Hij zoekt het nummer van haar gynaecoloog en belt de man. Het is een vriendelijke man die het wel amusant vindt dat de man daarvoor belt. Hij luistert geamuseerd naar Simon. Hij heeft begrip voor de situatie en ze mogen komen rond 12 uur. Simon is erg blij. Hij bedankt de man uitvoerig.
Hij stuurt direct een SMS naar Sara.
Ondertussen staat Niels klaar in het atelier. “En gelukt?”
Marnix knikt en trekt Yani naar zich toe “Voila, laat mij u voorstellen aan uw nieuwe collega, Yani. Vanaf vandaag full time te werk gesteld bij Présence. Volledig aan ons toevertrouwd. En omdat wij zo goed samenwerken zullen we hem overdag delen…. Maar niet vergeten he enkel over dag .. buiten Presence .. is hij alleen van mij… “
Niels lacht “Tuurlijk ik heb Yana. Ik ben al blij dat we hem hier kunnen delen. Jij gaat echt een verschil maken voor ons.”
De jurk van Sara was verstopt in een kast. Als de jurk eruit gehaald wordt is Sara zo onder de indruk. Het einge dat ze kan uitbrengen is “Wow”. Ook Yani is onder de indruk. “Dit ziet er dik in orde uit.. en das een ontwerp van jou, Niels?” Niels knikt.
Yani draait zich naar Sara. “Maar mooie jurk of niet, ik moet ze zien als jij ze aanhebt. Maar met jouw perfect figuurtje kan dat geen probleem zijn.”
Marnix helpt Sara met het aantrekken van de jurk. Sara krijgt de tranen in haar ogen. Ze vindt het prachtig. “Niels, Marnix, dit is zo mooi. Ik weet echt niet wat zeggen.” Ze draait rond alle verschillende laagjes van de rok draaien om haar hen. Het lijken wel kleine elfjes rond haar heen.
Ze wordt ineens uit de droomwereld gehaald door haar GSM. Ze leest het berichtje en lacht “Afspraak ons geheimpje om 12uur. Kusjes Simon” . Ze kijkt naar Yani. Deze kijkt haar aan. “Het is echt mooi maar liever geen bolero erover. Laat je schouders zien. Das zo mooi en maakt het kleed nog mooier. Werk het randje van het bovenstukje af met kleine kristalletjes en hier ook. Zou het bovenstukje ook niet mooier in gedrapeerde stof gemaakt worden? Dat sluit beter aan bij haar figuur. De lengte van het kleed is perfect. Ik zal uitkijken voor schoenen erbij. Maar dit kleed is een juweeltje.”
Sara is blij. Ze blijft verwondert naar de spiegel kijken. “Echt waar, dit is een droomjurk. Ik ben zo gelukkig.”
Niels helpt haar opnieuw uit de jurk. Er zijn nog enkele kleine aanpassingen te maken. Maar das een peulenschil. De voorstellen van Yani worden enthousiast onthaald en ze beginnen direct te brainstormen. Voor Sara weggaat vraagt Marnix nog om Simon even langs te sturen. Het is net 11 uur. “Zal nog net passen want om 12 uur hebben we een belangrijke afspraak.” Sara neemt afscheid en gaat Simon verwittigen.
Simon kijkt blij op als Sara binnenkomt. “Ik ben blij dat je al gebeld hebt.” Zegt ze. Dan kust ze hem vol overgave. “Ik heb even in je agenda gekeken voor het nummer. Sorry.”
Sara kust hem nog even “Das toch geen probleem. Ik heb geen geheimen voor jou. Buiten mijn trouwjurk dan hé … maar jij moet nu nog vlug naar Marnix voor je kostuum. En ik ga nog even bijkletsen bij Helena.” Ze gaan elk hun weg.
Op Presence is het nog erg rustig. Sara en Simon duiken hun kantoor in en bereiden het een en ander voor. De inkomende mails worden gewikt en gewogen. Zo samenwerken bevalt hen elke dag beter. Vroeger, dat was anders. Dit is zalig. Rond een uur of 9 komt Lieven binnen. Ze bespreken nog vlug de mogelijkheden voor Yani. Het eenvoudigste is dat hij in loondienst komt en misschien zijn huidige activiteiten in bijberoep uitoefent. Een andere mogelijkheid is zijn activiteiten in een nieuwe tak onderbrengen en op de manier Presence uitbreiden, maar hiervoor ligt de bal in het kamp van Yani. Lieven zal de vergadering bijwonen. Het is zeker een aanwinst dat Yani bij hen wil komen werken. De andere vinden het ook een goed idee om Yani toe te voegen aan hun team. Helena en Arne zijn vandaag niet aanwezig. Helena moet de winkels bezoeken en Arne heeft een afspraak met een nieuwe stoffenleverancier.
Iedereen gaat aan de slag.
Sara verdiept zich in het dossier van Helèna over de stoffenwinkel. Dat idee van Arne lijkt een serieuze slaagkans te hebben. Ook Helèna is enthousiast. Het voorstel van Simon valt ook in de smaak want het is belangrijk voor zo een winkel om mensen met een nodige ervaring aan te trekken. Ook de link met Presence kunnen ze op een leuk manier uitspelen in een stoffenzaak.
Ineens gaat de telefoon. Het is Ann, Yani staat te wachten. Simon gaat naar de deur maar trekt eerst nog eventjes Sara naar zich toe. “Nog even een kusje, we hebben al zo hard gewerkt.” Sara lacht en kust Simon hartstochtelijk en kruipt in zijn armen. “Sara” zegt hij hees. “Oppassen, hé of ik krijg problemen … “ Sara lacht … “Ja, en dat heb jij niet graag zeker?”
Simon kijkt lachend naar Sara. “Wacht, doe jij open? Ik zet me aan mijn bureau.”
Sara wacht even en loopt dan naar buiten.
Iets later staat ze er terug met Lieven, Yani en Marnix. Yani is blij dat hij voor Presence kan komen werken. Hij werkt nu als freelancer maar nu gezien zijn situatie ziet hij het zitten om zich aan Presence te koppelen. Hij geeft al de documenten van zijn laatste jobs door aan Sara. Hij stelt voor om samen te werken met Niels en Marnix en onder andere ook de opbouw van shows voor zijn rekening te nemen. Een nieuwe tak binnen Presence vindt hij overbodig en niet nodig voor hem. De looneisen worden besproken en Lieven maakt het contract direct in orde. Vanaf vandaag hoort Yani mee bij de Presence. Marnix zijn geluk kan niet op. Hij is ook zo spontaan in zijn reactie. Hij trekt Yani van zijn stoel en doet een rondedans met hem. En dan trekt hij Yani naar zich toe en kust hem… niemand kijkt verbaasd want ze zijn dat in Presence wel al gewoon.
Maar een tel later is Marnix alweer bij de zaak. Hij gaat naast Sara staan en trekt haar naar zich toe. Hij trekt haar wat van Simon weg, dat lukt omdat Simon met Lieven in een gesprek verwikkeld is . “Sara” fluistert Marnix “Kan je nu meekomen? We willen je kleed eens aanpassen en nu Yani hier werkt hebben we een extra troef.”
Simon draait zich om “Zeg Yani, we hebben nog maar ons hoofd gedraait en die van ons pappen al aan met elkaar. Aaauwtch … “
Yani lacht hartelijk “Van Marnix moet je geen schrik hebben, maar nu gaan we je vrouwtje ontvoeren met zijn twee en jij, blijft hier… “
Lieven en Arne schieten in een lach … “Das dubbel aaaaauwtch , Simon, je schattie ontvoert door onze Diva en zijn muze … “
Nu liggen ze alledrie in een deuk …Marnix en Yani nemen Sara mee naar het atelier.
Lieven en Arne gaan lachend achter het drietal aan. Simon blijft alleen achter en neemt Sara’s agenda. Hij zoekt het nummer van haar gynaecoloog en belt de man. Het is een vriendelijke man die het wel amusant vindt dat de man daarvoor belt. Hij luistert geamuseerd naar Simon. Hij heeft begrip voor de situatie en ze mogen komen rond 12 uur. Simon is erg blij. Hij bedankt de man uitvoerig.
Hij stuurt direct een SMS naar Sara.
Ondertussen staat Niels klaar in het atelier. “En gelukt?”
Marnix knikt en trekt Yani naar zich toe “Voila, laat mij u voorstellen aan uw nieuwe collega, Yani. Vanaf vandaag full time te werk gesteld bij Présence. Volledig aan ons toevertrouwd. En omdat wij zo goed samenwerken zullen we hem overdag delen…. Maar niet vergeten he enkel over dag .. buiten Presence .. is hij alleen van mij… “
Niels lacht “Tuurlijk ik heb Yana. Ik ben al blij dat we hem hier kunnen delen. Jij gaat echt een verschil maken voor ons.”
De jurk van Sara was verstopt in een kast. Als de jurk eruit gehaald wordt is Sara zo onder de indruk. Het einge dat ze kan uitbrengen is “Wow”. Ook Yani is onder de indruk. “Dit ziet er dik in orde uit.. en das een ontwerp van jou, Niels?” Niels knikt.
Yani draait zich naar Sara. “Maar mooie jurk of niet, ik moet ze zien als jij ze aanhebt. Maar met jouw perfect figuurtje kan dat geen probleem zijn.”
Marnix helpt Sara met het aantrekken van de jurk. Sara krijgt de tranen in haar ogen. Ze vindt het prachtig. “Niels, Marnix, dit is zo mooi. Ik weet echt niet wat zeggen.” Ze draait rond alle verschillende laagjes van de rok draaien om haar hen. Het lijken wel kleine elfjes rond haar heen.
Ze wordt ineens uit de droomwereld gehaald door haar GSM. Ze leest het berichtje en lacht “Afspraak ons geheimpje om 12uur. Kusjes Simon” . Ze kijkt naar Yani. Deze kijkt haar aan. “Het is echt mooi maar liever geen bolero erover. Laat je schouders zien. Das zo mooi en maakt het kleed nog mooier. Werk het randje van het bovenstukje af met kleine kristalletjes en hier ook. Zou het bovenstukje ook niet mooier in gedrapeerde stof gemaakt worden? Dat sluit beter aan bij haar figuur. De lengte van het kleed is perfect. Ik zal uitkijken voor schoenen erbij. Maar dit kleed is een juweeltje.”
Sara is blij. Ze blijft verwondert naar de spiegel kijken. “Echt waar, dit is een droomjurk. Ik ben zo gelukkig.”
Niels helpt haar opnieuw uit de jurk. Er zijn nog enkele kleine aanpassingen te maken. Maar das een peulenschil. De voorstellen van Yani worden enthousiast onthaald en ze beginnen direct te brainstormen. Voor Sara weggaat vraagt Marnix nog om Simon even langs te sturen. Het is net 11 uur. “Zal nog net passen want om 12 uur hebben we een belangrijke afspraak.” Sara neemt afscheid en gaat Simon verwittigen.
Simon kijkt blij op als Sara binnenkomt. “Ik ben blij dat je al gebeld hebt.” Zegt ze. Dan kust ze hem vol overgave. “Ik heb even in je agenda gekeken voor het nummer. Sorry.”
Sara kust hem nog even “Das toch geen probleem. Ik heb geen geheimen voor jou. Buiten mijn trouwjurk dan hé … maar jij moet nu nog vlug naar Marnix voor je kostuum. En ik ga nog even bijkletsen bij Helena.” Ze gaan elk hun weg.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 156
Deel 156
Sara gaat naar de vergaderzaal. Helena zit te telefoneren. Ze doet teken dat Sara moet binnenkomen. Ze sluit het gesprek af.
Ze is nieuwsgierig naar de jurk. Ze ziet aan Sara’s ogen dat het een schot in de roos is. “Ik ben zo blij voor jou, Sara. Ik heb ook een nieuwtje voor jou. Maar jij bent de eerste aan wie ik het vertel, buiten Steven natuurlijk.”
Sara lacht “Echt, en Britt?”
Helena schudt lachend haar hoofd. “ Neen, Britt is mijn beste vriendin maar ze kan niet zwijgen. Daar ben ik ondertussen al achter.”
Helena gaat wat dichter bij Sara staan. “Ik wil je iets vragen. Ik heb er echt lang over nagedacht en jij bent de persoon waar ik dit aan wil vragen.”
Sara kijkt vragend naar Helena.
“Wil jij binnen 7,5 maand meter worden van ons eerste kindje?” zegt ze stil.
Sara vliegt Helena om de nek. “Jij bent zwanger.. das fantastisch nieuws. Proficiat. Maar waarom vraag je mij en niet Britt of Margot? Maar vergis je niet … ik ben echt vereerd. Ik wil dolgraag meter worden.” Sara kust Helena.
“Jij en Simon zijn belangrijk voor mij. Wij kiezen bewust voor een jonge meter en ja … mijn ouders zijn er niet meer. Dus ja … en Britt … dat ligt moeilijk omdat ik Alexander als peter ga vragen. Snap je.” Sara knikt begrijpend.
Op dat moment komt Steven binnen die door Sara op een enorme knuffel wordt ontvangen. “Proficiat, Steven. Ik wil dolgraag meter worden van jullie kindje.”
Steven lacht. “Dat wist ik wel. Maar mondje toe he, we willen het nog een week of 5 geheim houden.”
Ineens kijkt Sara bedrukt “Ojee … en Simon ? Ik weet niet of ik dit geheim kan houden voor hem. De rest is geen probleem maar voor Simon heb ik geen geheimen.”
Helena lacht “Neen ik zal hem bellen. Dan vertellen we het hem ook.”
Sara vertelt dat Simon bij Marnix is maar dat hij straks wel naar haar komt. Steven gaat opnieuw naar Arne en Helena en Sara keuvelen nog wat verder.
Ondertussen staat Simon reeds in zijn pak. Het is een wit pak … het zit hem al gegoten. Maar Yani lijkt niet tevreden. “Dit is iets te eenvoudig en de oubollig.” Hij gaat opzoek in de rekken en komt terug met een hoop stukjes champagne kleurige kant. Hij drapeert dit rond de kraag van het jacquet.
“Oh, Yani jij bent een genietje .. dit is het .. echt wel… “ kirt hij uitgelaten.
Yani is nog niet tevreden. “Geen wit hemd maar ook champagne kleur. Maar een eenvoudig maar met manchetten knopen.”
Simon is ook wat beduusd. Het pak zit als gegoten. Maar het is natuurlijk niet het eerste kostuum van Marnix voor Simon. Het zit goed. Hij is gelukkig. Hij probeert met een list aan wat inside informatie te maken. “Julie zijn toch zeker dat dit bij Sara’s kleed past.” Marnix kan Niels nog net tegenhouden “Das voor jou een vraag en voor ons een weet, lieveling.” Zegt Marnix sluw en hij lacht uitgelaten.
Simon trekt een pruillip en trekt het kostuum opnieuw uit. “Je hebt jezelf weer overtroffen. Jullie worden een fantastisch trio. Jullie gaan Presence nog meer laten open bloeien.” Lacht hij blij.
“Ga jij nu maar snel naar Sara want jullie hadden een belangrijke afspraak niet?” zegt Yani. Simon kijkt op zijn klok en neemt afscheid en gaat op zoek naar Sara. Hij vindt haar bijna direct in de vergaderzaal.
Hij geeft haar een zoen en trekt haar op zijn schoot. “Een roos kostuum” mompelt hij tussen zijn tanden “Daar moet ik aan wennen. Maar volgens Marnix past die kleur perfect bij mij”
Sara springt recht en kijkt verbaasd naar Simon “Dat meen je niet … Roos … is Marnix zot geworden?”
Helena lacht uitgelaten. “Sara, hij is je aan het plagen. .. “
Sara geeft hem speels een tik op zijn schouder. “Siimon, echt ben je me aan het plagen?”
Simon lacht “Lieve Sara, je weet toch wat ze zeggen .. plagen is om…”
“Ja, ja … om liefde vragen. Kom jij dan zoveel te kort?” Plaagt ze terug.
“Hum, nee, … maar eigenlijk hoe meer hoe liever.. .” lacht Simon met zijn typisch lachje.
Sara beloont hem met een innig kusje en gaat verder. “Nu moet je naar Helena luisteren” zegt ze gemaakt streng.
Hij trekt Sara opnieuw op zijn schoot en legt zijn armen rond haar. Met zijn hoofd op haar schouder luistert hij naar Helena. Helena vertelt uitgelaten alles. Simon staat recht en feliciteert haar oprecht. “Dit is goed nieuws. Ik ben blij voor jullie. En … maar ssstt … ik hoop dat het bij ons ook snel prijs zal zijn.”
Sara bloost.
“O” zegt Helena “Als dat zou kunnen … onze kindjes zo ongeveer even oud… blijf maar proberen… “
Sara bloost nog meer .. . maar Simon doet er nog een schepje boven op. “’t is nu toch middag pauze … Kom Sara we gaan oefenen.”
“Simon, toe… “ sust Sara … “Je moet dit wel zwijgen wij zijn de enige die het weten… en ik mag meter zijn.”
Simon is opgezet met het nieuws. Maar port Sara aan. “Sara, je weet toch dat we een afspraak hebben om 12 uur. We mogen die man niet laten wachten .. .zeker nu niet.”
Sara geeft hem gelijk. “Helena, tot maandag .. .prettig weekend … we bellen nog.”
Simon trekt haar al verder. “Dag Helena, tot maandag…”
Helena kijkt hen hoofdschuddend na. Simon is zo veranderd … maar enige jaloezie voelt ze niet. Ze beseft nu ook dat ze Simon ziet als broer maar niet als de liefde van haar leven. Das Steven. Daar is ze nu wel achter. Ze gaat op zoek naar haar ventje want ze wil ook wel gaan lunchen nu.
Sara gaat naar de vergaderzaal. Helena zit te telefoneren. Ze doet teken dat Sara moet binnenkomen. Ze sluit het gesprek af.
Ze is nieuwsgierig naar de jurk. Ze ziet aan Sara’s ogen dat het een schot in de roos is. “Ik ben zo blij voor jou, Sara. Ik heb ook een nieuwtje voor jou. Maar jij bent de eerste aan wie ik het vertel, buiten Steven natuurlijk.”
Sara lacht “Echt, en Britt?”
Helena schudt lachend haar hoofd. “ Neen, Britt is mijn beste vriendin maar ze kan niet zwijgen. Daar ben ik ondertussen al achter.”
Helena gaat wat dichter bij Sara staan. “Ik wil je iets vragen. Ik heb er echt lang over nagedacht en jij bent de persoon waar ik dit aan wil vragen.”
Sara kijkt vragend naar Helena.
“Wil jij binnen 7,5 maand meter worden van ons eerste kindje?” zegt ze stil.
Sara vliegt Helena om de nek. “Jij bent zwanger.. das fantastisch nieuws. Proficiat. Maar waarom vraag je mij en niet Britt of Margot? Maar vergis je niet … ik ben echt vereerd. Ik wil dolgraag meter worden.” Sara kust Helena.
“Jij en Simon zijn belangrijk voor mij. Wij kiezen bewust voor een jonge meter en ja … mijn ouders zijn er niet meer. Dus ja … en Britt … dat ligt moeilijk omdat ik Alexander als peter ga vragen. Snap je.” Sara knikt begrijpend.
Op dat moment komt Steven binnen die door Sara op een enorme knuffel wordt ontvangen. “Proficiat, Steven. Ik wil dolgraag meter worden van jullie kindje.”
Steven lacht. “Dat wist ik wel. Maar mondje toe he, we willen het nog een week of 5 geheim houden.”
Ineens kijkt Sara bedrukt “Ojee … en Simon ? Ik weet niet of ik dit geheim kan houden voor hem. De rest is geen probleem maar voor Simon heb ik geen geheimen.”
Helena lacht “Neen ik zal hem bellen. Dan vertellen we het hem ook.”
Sara vertelt dat Simon bij Marnix is maar dat hij straks wel naar haar komt. Steven gaat opnieuw naar Arne en Helena en Sara keuvelen nog wat verder.
Ondertussen staat Simon reeds in zijn pak. Het is een wit pak … het zit hem al gegoten. Maar Yani lijkt niet tevreden. “Dit is iets te eenvoudig en de oubollig.” Hij gaat opzoek in de rekken en komt terug met een hoop stukjes champagne kleurige kant. Hij drapeert dit rond de kraag van het jacquet.
“Oh, Yani jij bent een genietje .. dit is het .. echt wel… “ kirt hij uitgelaten.
Yani is nog niet tevreden. “Geen wit hemd maar ook champagne kleur. Maar een eenvoudig maar met manchetten knopen.”
Simon is ook wat beduusd. Het pak zit als gegoten. Maar het is natuurlijk niet het eerste kostuum van Marnix voor Simon. Het zit goed. Hij is gelukkig. Hij probeert met een list aan wat inside informatie te maken. “Julie zijn toch zeker dat dit bij Sara’s kleed past.” Marnix kan Niels nog net tegenhouden “Das voor jou een vraag en voor ons een weet, lieveling.” Zegt Marnix sluw en hij lacht uitgelaten.
Simon trekt een pruillip en trekt het kostuum opnieuw uit. “Je hebt jezelf weer overtroffen. Jullie worden een fantastisch trio. Jullie gaan Presence nog meer laten open bloeien.” Lacht hij blij.
“Ga jij nu maar snel naar Sara want jullie hadden een belangrijke afspraak niet?” zegt Yani. Simon kijkt op zijn klok en neemt afscheid en gaat op zoek naar Sara. Hij vindt haar bijna direct in de vergaderzaal.
Hij geeft haar een zoen en trekt haar op zijn schoot. “Een roos kostuum” mompelt hij tussen zijn tanden “Daar moet ik aan wennen. Maar volgens Marnix past die kleur perfect bij mij”
Sara springt recht en kijkt verbaasd naar Simon “Dat meen je niet … Roos … is Marnix zot geworden?”
Helena lacht uitgelaten. “Sara, hij is je aan het plagen. .. “
Sara geeft hem speels een tik op zijn schouder. “Siimon, echt ben je me aan het plagen?”
Simon lacht “Lieve Sara, je weet toch wat ze zeggen .. plagen is om…”
“Ja, ja … om liefde vragen. Kom jij dan zoveel te kort?” Plaagt ze terug.
“Hum, nee, … maar eigenlijk hoe meer hoe liever.. .” lacht Simon met zijn typisch lachje.
Sara beloont hem met een innig kusje en gaat verder. “Nu moet je naar Helena luisteren” zegt ze gemaakt streng.
Hij trekt Sara opnieuw op zijn schoot en legt zijn armen rond haar. Met zijn hoofd op haar schouder luistert hij naar Helena. Helena vertelt uitgelaten alles. Simon staat recht en feliciteert haar oprecht. “Dit is goed nieuws. Ik ben blij voor jullie. En … maar ssstt … ik hoop dat het bij ons ook snel prijs zal zijn.”
Sara bloost.
“O” zegt Helena “Als dat zou kunnen … onze kindjes zo ongeveer even oud… blijf maar proberen… “
Sara bloost nog meer .. . maar Simon doet er nog een schepje boven op. “’t is nu toch middag pauze … Kom Sara we gaan oefenen.”
“Simon, toe… “ sust Sara … “Je moet dit wel zwijgen wij zijn de enige die het weten… en ik mag meter zijn.”
Simon is opgezet met het nieuws. Maar port Sara aan. “Sara, je weet toch dat we een afspraak hebben om 12 uur. We mogen die man niet laten wachten .. .zeker nu niet.”
Sara geeft hem gelijk. “Helena, tot maandag .. .prettig weekend … we bellen nog.”
Simon trekt haar al verder. “Dag Helena, tot maandag…”
Helena kijkt hen hoofdschuddend na. Simon is zo veranderd … maar enige jaloezie voelt ze niet. Ze beseft nu ook dat ze Simon ziet als broer maar niet als de liefde van haar leven. Das Steven. Daar is ze nu wel achter. Ze gaat op zoek naar haar ventje want ze wil ook wel gaan lunchen nu.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 157
Deel 157
Sara en Simon staan in de lift. Simon trekt Sara tegen zich aan. “Nu zijn ze ons wel voor … “ zegt hij met een beteuterd gezicht. Sara ziet dat hij het meent. “Maar, lieve Simon das toch niets… Heb jij daar echt moeite mee.. .of is het omdat.” Ze zwijgt plots.
Simon schudt zijn hoofd. “Neen, Sara, het is niet omdat het Helena is maar … ja .. ik had gewoon graag de primeur gehad.” Sara trekt hem nog korter tegen zich aan. “Lieveling, das toch geen erg. Wat helèna zegt is waar … als onze kinderen niet veel verschillen ouderdom dat zou leuk zijn.” Ze kust hem.
“Je hebt zoals altijd gelijk … En wie weet … “ Hij lacht uitgelaten … hebben wij binnenkort ook goed nieuws.”
Ze stappen de lift uit en gaan naar de auto. “Simon, het is niet omdat we beslissen om met anti conceptie te stoppen dat ik volgende week al zwanger ga zijn.”
“Neen, dat weet ik wel … maar ik mag toch dromen niet ?” Hij geeft Sara een kusje en vertrekt.
Om klokslag 12 uur stappen ze de wachtkamer van het ziekenhuis binnen. De gynaecoloog staat enkele tellen later in de wachtzaal en neemt hen mee. “Zo Sara, dat een tijdje geleden. Maar nu met partner en zo veranderd. Ik herken je bijna niet meer.”
Ze vertellen hun verhaal terwijl de gynaecoloog zijn werk doet. “Voila, Sara hier ben je van verlost… laat nu de natuur zijn werk maar doen … maar vergeet niet dat je lichaam wel wat tijd nodig heeft om zich aan te passen. Het kan zijn dat het nog een tijdje duurt eer je zwanger bent.”
Sara lacht “Dat heb ik Simon ook al gezegd. Maar hij is ongeduldig. Zeker nu hij weet dat zijn zus zwanger is.”
De gynaecoloog lacht. “Geduld is een mooie deugd. Maar vergeet niet … inzet is belangrijk.”
Simon bloost “Ik zal er dit weekend direct werk van maken, dokter.”
Ze rekenen af en gaan opnieuw naar de auto.
Ze komen net op tijd aan hun huis aan. Gert heeft juist de koffers ingeladen. Er staat een verlegen meisje op de stoep. Gert stapt op haar toe. “Ik wil jullie graag voorstellen aan mijn vriendin. Dit is Nele. We zijn al twee jaar samen. Ik mocht ze meenemen van je ouders.”
Sara stapt op Nele toe. “Ik ben Sara, de verloofde van Simon. Blij je te leren kennen.” Nele geeft Sara een hand. “Dag Sara, ik heb al veel van jullie gehoord en ben blij jullie te leren kennen” Ook Simon heet het meisje van harte welkom. Ze is wat overdonderd door de hartelijke ontvangst. Sara neemt haar even onder haar hoede. Simon houdt haar goedkeurend in de gaten. Zijn Sara heeft steeds oog voor zo een zaken.
Nele komt direct losser.
Ze vertrekken met de auto naar de jachthaven. Margot is dolenthousiast. Ze is zo blij dat ze samen voor de eerste keer weg gaan met de boot. Ze parkeren zich en gaan naar de boot. Sara is onder de indruk. Ze weet enkel uit brengen “Pa, zo groot… das ongelooflijk. Zo mooi.”
Ook Simon is onder de indruk. “Ja, ma dit is wow. Das bijna een huis.”
Ook Nele is onder de indruk.
Ze verkennen de boot. Het is een klein paleisje, heel modern ingericht. Iedereen is onder de indruk. Er is veel ruimte . Sara en Simon komen terecht in een mooie kamer met aansluitend een kleine badkamer. Voor Nele en Gert is er een kleine kajuit. Er is ook nog een kamer met 2 stapelbedden. Margot lacht… “das voor de kleinkinderen” Simon kijkt direct naar Sara. Leon merkt het op en lacht even. De kamer van Margot en Leon is mooi. Ook met badkamer.
De leefruimte is een mooie open ruimte met in 1 hoek een mooie keuken. Er woont ook een kapitein aan boord. Het is een oudere man. Echt een opa figuur. Sara vindt het direct een aangenaam persoon.
Ze varen uit. Ze gaan allemaal naar hun kamer en ze pakken eerst hun koffer uit. Simon zet de koffer neer. Sara heeft blijkbaar niet veel zin in koffers uitpakken.
Sara omhelst Simon. “Simon, dit is te mooi voor woorden. Zo een boot. Amai.. “ Simon knikt “Het is echt mooi. Maar ik wil je nu even voor mij alleen … die koffer kan best wachten… “ Hij trekt Sara naar zich toe. Hij trekt haar kleedje over haar hoofd.
Sara lacht en helpt hem met zijn hemd. Ze geeft hem de leiding. Maar haar handen zoeken dadelijk hun weg naar zijn broeksband. Ze opent de knoop. De rits volgt.
Hij neemt haar in zijn armen … stapt over zijn broek en legt Sara in het bed. Sara trekt Simon naar zich toe. “Lieve Simon” fluistert Sara in zijn oor “Ik vind dit spannend. Nu zo .. .” Simon knikt. Hij begrijpt zijn Sara. “Ik weet wat je bedoelt. Zeg, zag je mijn pa kijken bij de kamer met stapelbedjes?”
Sara knikt “Maar jouw gezicht sprak boekdelen.” Ze trekt Simon naar zich toe en kust hem hartstochtelijk. Hun tongen spelen tikkertje met elkaar. Ze laat hem geen moment ongemoeid. Simon geniet met volle teugen en knipt ondertussen haar bh’tje open.
Sara streelt Simon. Haar handen begeesteren zijn hele lichaam. Hij voelt haar liefkozingen zo innig. Hij kreunt als hij haar hand zijn mannelijkheid omvat. Ze beweegt er zachtjes over. Hij groeit in haar handen. Haar kussen worden enkel inniger en volgen zijn opwinding. Ze omvat zijn mond en haar tong gaat met een wervelende beweging rond in zijn mond. Hij beantwoordt elke liefkozing met een nog explosievere aanraking. De hartstocht wordt brandend heet.
Sara kreunt als ze Simon’s liefkozingen gewaar wordt. Zijn hand weet haar zoals altijd in vuur en vlam te zetten. Ze voelt de passie oplaaien, het golft over haar ganse lichaam… haar adem stokt van de gevoelens die Simon opwekt. Ze ontdoen zich snel van de resterende opstakels.
“Simon” zegt Sara geëmotioneerd “Ik zie je graag. Ik wil je nu.”
Simon draait zich op haar .. Zijn stem klinkt hees en happert “Sara, ik zie je ongelooflijk … graag. Dit moment is zo uniek voor mij, zo anders als de andere keren. Ik wil …”
Sara legt haar vinger op zijn mond. “Simon .. toe .. . Ik voel hetzelfde .. dit is anders zo meer omvattend… ” Simon neemt Sara.
Hij bouwt het tempo zachtjes op … Sara geniet hier altijd van . Hij weet zich zo lang mogelijk te beheersen. Hij beweegt zodat hij zich bijna laat ontsnappen, maar net niet. Sara ademt zwaar. Haar ogen zijn gesloten. Er parelt zweet op haar voorhoofd. Ze komen samen tot een magisch fabelachtig hoogtepunt.
Simon laat zich neerzijgen op Sara en kust haar passioneel… hij stopt even “Sara, ik zie je graag … dit is de eerste keer “echt”” fluistert hij in haar oor.
Ze draaien zich naast elkaar. Sara glimlacht “Ja, amai .. echt voor echt.. .wie weet ? Simon het is mooi …”
Simon trekt het dekbed over hen en kust Sara. “Sara, ik zie je graag.” Ze blijven nog even liggen. Dit voelt goed. Dit is juist. Ze zijn er alle twee klaar voor. De volgende stap … ze weten dat 100% zeker.
Sara en Simon staan in de lift. Simon trekt Sara tegen zich aan. “Nu zijn ze ons wel voor … “ zegt hij met een beteuterd gezicht. Sara ziet dat hij het meent. “Maar, lieve Simon das toch niets… Heb jij daar echt moeite mee.. .of is het omdat.” Ze zwijgt plots.
Simon schudt zijn hoofd. “Neen, Sara, het is niet omdat het Helena is maar … ja .. ik had gewoon graag de primeur gehad.” Sara trekt hem nog korter tegen zich aan. “Lieveling, das toch geen erg. Wat helèna zegt is waar … als onze kinderen niet veel verschillen ouderdom dat zou leuk zijn.” Ze kust hem.
“Je hebt zoals altijd gelijk … En wie weet … “ Hij lacht uitgelaten … hebben wij binnenkort ook goed nieuws.”
Ze stappen de lift uit en gaan naar de auto. “Simon, het is niet omdat we beslissen om met anti conceptie te stoppen dat ik volgende week al zwanger ga zijn.”
“Neen, dat weet ik wel … maar ik mag toch dromen niet ?” Hij geeft Sara een kusje en vertrekt.
Om klokslag 12 uur stappen ze de wachtkamer van het ziekenhuis binnen. De gynaecoloog staat enkele tellen later in de wachtzaal en neemt hen mee. “Zo Sara, dat een tijdje geleden. Maar nu met partner en zo veranderd. Ik herken je bijna niet meer.”
Ze vertellen hun verhaal terwijl de gynaecoloog zijn werk doet. “Voila, Sara hier ben je van verlost… laat nu de natuur zijn werk maar doen … maar vergeet niet dat je lichaam wel wat tijd nodig heeft om zich aan te passen. Het kan zijn dat het nog een tijdje duurt eer je zwanger bent.”
Sara lacht “Dat heb ik Simon ook al gezegd. Maar hij is ongeduldig. Zeker nu hij weet dat zijn zus zwanger is.”
De gynaecoloog lacht. “Geduld is een mooie deugd. Maar vergeet niet … inzet is belangrijk.”
Simon bloost “Ik zal er dit weekend direct werk van maken, dokter.”
Ze rekenen af en gaan opnieuw naar de auto.
Ze komen net op tijd aan hun huis aan. Gert heeft juist de koffers ingeladen. Er staat een verlegen meisje op de stoep. Gert stapt op haar toe. “Ik wil jullie graag voorstellen aan mijn vriendin. Dit is Nele. We zijn al twee jaar samen. Ik mocht ze meenemen van je ouders.”
Sara stapt op Nele toe. “Ik ben Sara, de verloofde van Simon. Blij je te leren kennen.” Nele geeft Sara een hand. “Dag Sara, ik heb al veel van jullie gehoord en ben blij jullie te leren kennen” Ook Simon heet het meisje van harte welkom. Ze is wat overdonderd door de hartelijke ontvangst. Sara neemt haar even onder haar hoede. Simon houdt haar goedkeurend in de gaten. Zijn Sara heeft steeds oog voor zo een zaken.
Nele komt direct losser.
Ze vertrekken met de auto naar de jachthaven. Margot is dolenthousiast. Ze is zo blij dat ze samen voor de eerste keer weg gaan met de boot. Ze parkeren zich en gaan naar de boot. Sara is onder de indruk. Ze weet enkel uit brengen “Pa, zo groot… das ongelooflijk. Zo mooi.”
Ook Simon is onder de indruk. “Ja, ma dit is wow. Das bijna een huis.”
Ook Nele is onder de indruk.
Ze verkennen de boot. Het is een klein paleisje, heel modern ingericht. Iedereen is onder de indruk. Er is veel ruimte . Sara en Simon komen terecht in een mooie kamer met aansluitend een kleine badkamer. Voor Nele en Gert is er een kleine kajuit. Er is ook nog een kamer met 2 stapelbedden. Margot lacht… “das voor de kleinkinderen” Simon kijkt direct naar Sara. Leon merkt het op en lacht even. De kamer van Margot en Leon is mooi. Ook met badkamer.
De leefruimte is een mooie open ruimte met in 1 hoek een mooie keuken. Er woont ook een kapitein aan boord. Het is een oudere man. Echt een opa figuur. Sara vindt het direct een aangenaam persoon.
Ze varen uit. Ze gaan allemaal naar hun kamer en ze pakken eerst hun koffer uit. Simon zet de koffer neer. Sara heeft blijkbaar niet veel zin in koffers uitpakken.
Sara omhelst Simon. “Simon, dit is te mooi voor woorden. Zo een boot. Amai.. “ Simon knikt “Het is echt mooi. Maar ik wil je nu even voor mij alleen … die koffer kan best wachten… “ Hij trekt Sara naar zich toe. Hij trekt haar kleedje over haar hoofd.
Sara lacht en helpt hem met zijn hemd. Ze geeft hem de leiding. Maar haar handen zoeken dadelijk hun weg naar zijn broeksband. Ze opent de knoop. De rits volgt.
Hij neemt haar in zijn armen … stapt over zijn broek en legt Sara in het bed. Sara trekt Simon naar zich toe. “Lieve Simon” fluistert Sara in zijn oor “Ik vind dit spannend. Nu zo .. .” Simon knikt. Hij begrijpt zijn Sara. “Ik weet wat je bedoelt. Zeg, zag je mijn pa kijken bij de kamer met stapelbedjes?”
Sara knikt “Maar jouw gezicht sprak boekdelen.” Ze trekt Simon naar zich toe en kust hem hartstochtelijk. Hun tongen spelen tikkertje met elkaar. Ze laat hem geen moment ongemoeid. Simon geniet met volle teugen en knipt ondertussen haar bh’tje open.
Sara streelt Simon. Haar handen begeesteren zijn hele lichaam. Hij voelt haar liefkozingen zo innig. Hij kreunt als hij haar hand zijn mannelijkheid omvat. Ze beweegt er zachtjes over. Hij groeit in haar handen. Haar kussen worden enkel inniger en volgen zijn opwinding. Ze omvat zijn mond en haar tong gaat met een wervelende beweging rond in zijn mond. Hij beantwoordt elke liefkozing met een nog explosievere aanraking. De hartstocht wordt brandend heet.
Sara kreunt als ze Simon’s liefkozingen gewaar wordt. Zijn hand weet haar zoals altijd in vuur en vlam te zetten. Ze voelt de passie oplaaien, het golft over haar ganse lichaam… haar adem stokt van de gevoelens die Simon opwekt. Ze ontdoen zich snel van de resterende opstakels.
“Simon” zegt Sara geëmotioneerd “Ik zie je graag. Ik wil je nu.”
Simon draait zich op haar .. Zijn stem klinkt hees en happert “Sara, ik zie je ongelooflijk … graag. Dit moment is zo uniek voor mij, zo anders als de andere keren. Ik wil …”
Sara legt haar vinger op zijn mond. “Simon .. toe .. . Ik voel hetzelfde .. dit is anders zo meer omvattend… ” Simon neemt Sara.
Hij bouwt het tempo zachtjes op … Sara geniet hier altijd van . Hij weet zich zo lang mogelijk te beheersen. Hij beweegt zodat hij zich bijna laat ontsnappen, maar net niet. Sara ademt zwaar. Haar ogen zijn gesloten. Er parelt zweet op haar voorhoofd. Ze komen samen tot een magisch fabelachtig hoogtepunt.
Simon laat zich neerzijgen op Sara en kust haar passioneel… hij stopt even “Sara, ik zie je graag … dit is de eerste keer “echt”” fluistert hij in haar oor.
Ze draaien zich naast elkaar. Sara glimlacht “Ja, amai .. echt voor echt.. .wie weet ? Simon het is mooi …”
Simon trekt het dekbed over hen en kust Sara. “Sara, ik zie je graag.” Ze blijven nog even liggen. Dit voelt goed. Dit is juist. Ze zijn er alle twee klaar voor. De volgende stap … ze weten dat 100% zeker.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 158
Deel 158
Ze liggen te genieten en vergeten eigenlijk dat ze opnieuw naar de andere moeten. Ineens gaat de deur open. “Sara, Simon komen jullie kijken op het … Oh nee .. . Sorry” Het is Leon die in hun kajuit staat. Hij stapt achteruit … en wil de deur dicht trekken.
“Pa, kom terug, kom toch binnen” roept Sara lachend.
Leon komt blozend maar lachend binnen. “Sorry, dit was niet de bedoeling .. “
Sara zet zich recht en trekt het donsdeken onder haar armen. “Das toch niets. We willen gewoon het bed eens testen… “ Ze schiet in een lach … Ook Simon giert het uit…
“Ja, pa, als jij vlug kleinkinderen wil…”
Nu bloost Sara.
Maar Leon stelt haar gerust. “Lieve Sara, ik heb hier geen problemen mee hoor.. en ja .. kleinkinderen daar droom ik al van… vroeger dacht ik altijd … met onze Simon gaat het jaren duren als we er dan ooit zouden krijgen …… maar nu besef ik dat jullie …” Hij zwijgt.
Sara knikt “Ja, we zijn er klaar voor maar hou het nog wat stil… we willen niet dat iedereen dat weet .. je weet nooit… het zou zo al zwaar genoeg zijn.”
Leon knikt en geeft Sara een knuffel… “Geen probleem… Komen jullie ? Of moet ik zeggen jullie een uiltje gaan knappen?”
Simon doet zijn boxer aan onder het dekbed en springt het bed uit. “Neen, pa, geef ons 5 minuten en we zijn daar.”
Leon stapt de kamer uit en Sara kleedt zich opnieuw aan. Ze moet nog steeds lachen. “Pa is fantastisch … moest dat bij vake zijn … ik denk dat die anders zou reageren … niet boos of zo maar wel gechoqueerd. “
Simon lacht “Ja, voor hij Lut kende hij … ja ok … maar nu …”
Sara bloost “Simon laat me daar niet aan denken … zeg .. brr”
Simon krijgt een slappe lach als hij naar Sara’s beteuterd gezichtje kijk”.
“Ma meisje toch …” stottert hij tussen de lachsalvo”s door “Die zijn ook verliefd … en ja ..Dat weetje je ook … dan doe je …”
“Simon, ik weet dat wel maar ik denk daar liever niet aan… “ Maar nu schiet ze ook in een lach … “Zeg, weet je waar ik nu aan denk … “ Simon schudt zijn hoofd … “We moeten oppassen dat wij hen nooit betrappen.”
Ze stappen lachend de kamer uit. Als ze in de leefruimte komen zit iedereen gezellig te keuvelen. Simon zet zich in een zetel en trekt Sara op zijn schoot. Ze valt lachend in zijn armen.
Leon moet lachen. “Zeg, nog eens sorry dat ik jullie uit niet heb laten uitslapen … jullie hadden zo een uiltje nodig en dan komt pa jullie wakker maken.” Hij zet zich recht om iets te drinken in te schenken voor Sara en Simon en knipoogt glimlachend naar Sara en Simon. Sara schiet in een lach en kust Simon. Simon trekt haar wat dichter naar zich toe.
Sara kijkt naar Nele. “Nele, wat moet jij niet van ons denken. Maar we kunnen er niet aan doen.”
Gert lacht “Ik had haar al gezegd dat jullie een droomkoppel zijn … en ja als droomkoppel kan je elkaar niet gerust laten … maar je moet ons ook niet onderschatten hoor.”
Nele lacht verlegen. Maar Gert trekt haar speels naar zich toe en geeft haar een innige zoen.
Margot vindt het leuk en roept lachend naar Leon “Lonneke, het zal hier romantisch worden. Maar wij gaan toch niet onder doen hé …”
Leon komt met 2 glaasjes witte wijn naar het salon, zet de glaasje neer en zet zich naast Margot “Neen, schat, wij hebben hier het meeste evaring.” Hij trekt haar even naar zich toe en kust haar ook en gaat dan verder “Maar je weet het … Van verliefde koppeltjes wordt mijn hart alleen maar sterker. Jullie weten dat al he Sara en Simon.”
Sara bloost …
Simon voegt de daad bij het woord … hij trekt Sara naar zich toe en kust haar enthousiast. Sara laat zich mee glijden met haar gevoelens. Simon geniet van zijn meisje. Hij vergeet bijna dat ze hier samen met zijn ouders, Nele en Gert.
“Simon” zegt Sara zacht “Ik zie je graag en iedereen mag dat weten… maar … “
Simon lacht en knikt.
Ze gaan naar buiten. Op het dek is het zicht fantastisch. Ze varen naar de zee. Het zicht is prachtig. Ook Margot en Leon genieten van het uitzicht. “Hier heb ik het voor gedaan. Dit is zalig. En met Maurice hier kan ik genieten. Maar ik wil het zelf leren ..”
Leon is onder de indruk. Sara gaat even bij hen staan en omhelst hem. “Pa, je geeft ons de kans om unieke dingen te leren kennen. Ik ben je daar oneindig dankbaar voor.” Ze blijven nog even genieten. Simon komt naast hen staan en neemt zijn ma even vast. “Ja, ma, dit mogen meemaken met jullie en met Sara is echt een machtige ervaring.” Het is een mooi tafereel. Simon heeft zich lang niet zo verbonden gevoeld met zijn ouders.
Na een tijdje gaan Leon en Gert met hun vrouwtjes naar de stuurhut.
Sara trekt Simon mee naar het voorsteven naar de boeg van het schip. “Simon, ik zie je graag. Jij bent alles voor mij … en nu wil ik nog een droom van vroeger werkelijkheid laten worden.” Simon trekt haar naar zich toe. “Ik heb zo een vermoeden. Mmmm”
Hij volgt haar lachend. “Ik wil Titanic spelen” lacht Sara.
“Awel” gniffelt Simon “ Ik ook “
Als ze op het uiterste punt van de boeg staan, lijkt het effectief dat ze boven het water staan. Sara geniet. Simon neemt haar handen in de zijne en strekt ze naast hem uit. “Sara” fluistert hij in haar oor “Ik zie je graag, nu, morgen … altijd … “ Hij sluit zijn armen rond haar?. “Sara, kijk hoe mooi .. dit is schitterend.”
De zon gaat onder in de zee. Het schouwspel is prachtig. De zon verdwijnt als het ware in de zee. Sara en Simon genieten van het uitzicht. Als ze zon verdwenen is, draait Sara zich om en steunt tegen de leuning. Ze slaat haar armen rond Simon’s nek.
Simon geniet “Sara, ich liebe dich, I love you, je t’aime.”
Sara kust de tranen op zijn wangen weg en fluistert “Ti amo! Jeg Elsker Dig! Ek het jou lief! Te quiero! Je t’adore.” Ook bij haar nemen de emoties de bovenhand. “Simon, dit gevoel neemt niemand ons nog af.”
Simon kust haar innig. Ze gaat volledig op in zijn kus.
Ze liggen te genieten en vergeten eigenlijk dat ze opnieuw naar de andere moeten. Ineens gaat de deur open. “Sara, Simon komen jullie kijken op het … Oh nee .. . Sorry” Het is Leon die in hun kajuit staat. Hij stapt achteruit … en wil de deur dicht trekken.
“Pa, kom terug, kom toch binnen” roept Sara lachend.
Leon komt blozend maar lachend binnen. “Sorry, dit was niet de bedoeling .. “
Sara zet zich recht en trekt het donsdeken onder haar armen. “Das toch niets. We willen gewoon het bed eens testen… “ Ze schiet in een lach … Ook Simon giert het uit…
“Ja, pa, als jij vlug kleinkinderen wil…”
Nu bloost Sara.
Maar Leon stelt haar gerust. “Lieve Sara, ik heb hier geen problemen mee hoor.. en ja .. kleinkinderen daar droom ik al van… vroeger dacht ik altijd … met onze Simon gaat het jaren duren als we er dan ooit zouden krijgen …… maar nu besef ik dat jullie …” Hij zwijgt.
Sara knikt “Ja, we zijn er klaar voor maar hou het nog wat stil… we willen niet dat iedereen dat weet .. je weet nooit… het zou zo al zwaar genoeg zijn.”
Leon knikt en geeft Sara een knuffel… “Geen probleem… Komen jullie ? Of moet ik zeggen jullie een uiltje gaan knappen?”
Simon doet zijn boxer aan onder het dekbed en springt het bed uit. “Neen, pa, geef ons 5 minuten en we zijn daar.”
Leon stapt de kamer uit en Sara kleedt zich opnieuw aan. Ze moet nog steeds lachen. “Pa is fantastisch … moest dat bij vake zijn … ik denk dat die anders zou reageren … niet boos of zo maar wel gechoqueerd. “
Simon lacht “Ja, voor hij Lut kende hij … ja ok … maar nu …”
Sara bloost “Simon laat me daar niet aan denken … zeg .. brr”
Simon krijgt een slappe lach als hij naar Sara’s beteuterd gezichtje kijk”.
“Ma meisje toch …” stottert hij tussen de lachsalvo”s door “Die zijn ook verliefd … en ja ..Dat weetje je ook … dan doe je …”
“Simon, ik weet dat wel maar ik denk daar liever niet aan… “ Maar nu schiet ze ook in een lach … “Zeg, weet je waar ik nu aan denk … “ Simon schudt zijn hoofd … “We moeten oppassen dat wij hen nooit betrappen.”
Ze stappen lachend de kamer uit. Als ze in de leefruimte komen zit iedereen gezellig te keuvelen. Simon zet zich in een zetel en trekt Sara op zijn schoot. Ze valt lachend in zijn armen.
Leon moet lachen. “Zeg, nog eens sorry dat ik jullie uit niet heb laten uitslapen … jullie hadden zo een uiltje nodig en dan komt pa jullie wakker maken.” Hij zet zich recht om iets te drinken in te schenken voor Sara en Simon en knipoogt glimlachend naar Sara en Simon. Sara schiet in een lach en kust Simon. Simon trekt haar wat dichter naar zich toe.
Sara kijkt naar Nele. “Nele, wat moet jij niet van ons denken. Maar we kunnen er niet aan doen.”
Gert lacht “Ik had haar al gezegd dat jullie een droomkoppel zijn … en ja als droomkoppel kan je elkaar niet gerust laten … maar je moet ons ook niet onderschatten hoor.”
Nele lacht verlegen. Maar Gert trekt haar speels naar zich toe en geeft haar een innige zoen.
Margot vindt het leuk en roept lachend naar Leon “Lonneke, het zal hier romantisch worden. Maar wij gaan toch niet onder doen hé …”
Leon komt met 2 glaasjes witte wijn naar het salon, zet de glaasje neer en zet zich naast Margot “Neen, schat, wij hebben hier het meeste evaring.” Hij trekt haar even naar zich toe en kust haar ook en gaat dan verder “Maar je weet het … Van verliefde koppeltjes wordt mijn hart alleen maar sterker. Jullie weten dat al he Sara en Simon.”
Sara bloost …
Simon voegt de daad bij het woord … hij trekt Sara naar zich toe en kust haar enthousiast. Sara laat zich mee glijden met haar gevoelens. Simon geniet van zijn meisje. Hij vergeet bijna dat ze hier samen met zijn ouders, Nele en Gert.
“Simon” zegt Sara zacht “Ik zie je graag en iedereen mag dat weten… maar … “
Simon lacht en knikt.
Ze gaan naar buiten. Op het dek is het zicht fantastisch. Ze varen naar de zee. Het zicht is prachtig. Ook Margot en Leon genieten van het uitzicht. “Hier heb ik het voor gedaan. Dit is zalig. En met Maurice hier kan ik genieten. Maar ik wil het zelf leren ..”
Leon is onder de indruk. Sara gaat even bij hen staan en omhelst hem. “Pa, je geeft ons de kans om unieke dingen te leren kennen. Ik ben je daar oneindig dankbaar voor.” Ze blijven nog even genieten. Simon komt naast hen staan en neemt zijn ma even vast. “Ja, ma, dit mogen meemaken met jullie en met Sara is echt een machtige ervaring.” Het is een mooi tafereel. Simon heeft zich lang niet zo verbonden gevoeld met zijn ouders.
Na een tijdje gaan Leon en Gert met hun vrouwtjes naar de stuurhut.
Sara trekt Simon mee naar het voorsteven naar de boeg van het schip. “Simon, ik zie je graag. Jij bent alles voor mij … en nu wil ik nog een droom van vroeger werkelijkheid laten worden.” Simon trekt haar naar zich toe. “Ik heb zo een vermoeden. Mmmm”
Hij volgt haar lachend. “Ik wil Titanic spelen” lacht Sara.
“Awel” gniffelt Simon “ Ik ook “
Als ze op het uiterste punt van de boeg staan, lijkt het effectief dat ze boven het water staan. Sara geniet. Simon neemt haar handen in de zijne en strekt ze naast hem uit. “Sara” fluistert hij in haar oor “Ik zie je graag, nu, morgen … altijd … “ Hij sluit zijn armen rond haar?. “Sara, kijk hoe mooi .. dit is schitterend.”
De zon gaat onder in de zee. Het schouwspel is prachtig. De zon verdwijnt als het ware in de zee. Sara en Simon genieten van het uitzicht. Als ze zon verdwenen is, draait Sara zich om en steunt tegen de leuning. Ze slaat haar armen rond Simon’s nek.
Simon geniet “Sara, ich liebe dich, I love you, je t’aime.”
Sara kust de tranen op zijn wangen weg en fluistert “Ti amo! Jeg Elsker Dig! Ek het jou lief! Te quiero! Je t’adore.” Ook bij haar nemen de emoties de bovenhand. “Simon, dit gevoel neemt niemand ons nog af.”
Simon kust haar innig. Ze gaat volledig op in zijn kus.