Deel 139 Terugrit naar huis
De terugrit naar huis is echt gezellig. De huwelijksreis is een succes geworden. Ze zien er alle twee zo gelukkig uit. Ze hebben dan ook genoten. De reis was een aaneenschakeling van romantische momenten, veel zon en een leuke sfeer. Die Yannick is een leuke kerel met een kennis van zaken om u te zeggen. Hij toonde zoveel interesse voor Présence. Dus kan wel muziek in zitten.
Hij heeft zich toegespitst in onder andere het kleden van mensen met kleine problemen. Dus de vorige collectie van Présence “Présence kleedt mensen mooi” is hem op het lijf geschreven. Helena vraagt zich enkel af hoe Marnix zal reageren op Yannick. Daar kunnen zowel Sara en Simon geen antwoord op geven. Marnix is onberekenbaar maar volgens Simon is er veel kans dat het kan klikken. Hij lacht geheimzinnig. Steven treedt hem bij. De beide dames gniffelen want ook zij hebben hetzelfde vermoeden.
“We will wait and see” zegt Helena. “Maar volgens mijn mening kan Yannick een aanwinst zijn.”
Sara en Simon vinden dit ook. Ze zien ook een mogelijkheid om dit misschien in winkels te introduceren. Dit is zeker een denkpiste waard.
Helana lacht “Zo zie je zelfs op onze huwelijksreis kunnen we Présence niet loslaten.”
Ze praten nog even verder over Denemarken en de crash. Helena is erg ongerust geweest. Ze was blij dat ze alle twee ongeschonden zijn.
Nu ze alleen in de auto zitten, durft Helena aan Simon te vragen of hij vindt of Alexander oprecht is. Simon trekt een bedrukt gezicht. “Hélena, dit is moeilijk. Ik denk en hoop uit de grond van mijn hart dat hij oprecht is. Alles schijnt ook in die richting. Oja wat je nog niet weet we hebben Alexander een beetje uit voorzorg maar ook uit noodzaak door plaatsgebrek bij Arne gezet. Ja, Steven, dat wil dus zeggen dat jij bij de dames in het landschaps bureau komt.” Steven heeft hier geen problemen mee.
Ook Hélena begrijpt dit volkomen en verwoordt het als volgt “Ik ga hem ook in de gaten houden want ik moet eerlijk zijn al wat hij uitgespookt heeft, kan niet. Het is een goed idee om hem bij Arne te zetten. Arne is de goedheid zelve. Hij kan als Alexander het goed meent zelf een extra stimulans zijn voor Alexander.”
Sara is blij dat Helena het zo opneemt. Ze zegt dit ook. “Wel, Helena, ik zal eerlijk zijn zijn. Ik dacht niet dat jij dat zo zou opnemen. Ik voel me direct al een stuk beter.”
Helena legt heven haar hand op Sara’s schouder. “Jullie hebben het goed voor met Alexander. Das het belangrijkste maar ook Présence moet ook beschermd worden. Hij heeft al voor genoeg problemen gezorgd voor jou, Simon en ja ook voor Thomas.”
Steven heeft genoeg van deze verhalen en verandert het onderwerp. Hij vertelt onderuit over hun reis. Je hoort het zo dat zit goed tussen die twee… zoveel liefde dat hun verhaal uitstraalt. Het gaat er gezellig aan toe op de terugweg. Als Sara voorstelt om samen met Arne en Esther te dineren, moeten Helena en Steven met spijt in het hart weigeren. Ze hebben last van jetlag en verkiezen om naar huis te gaan.
Maar voor Helena is uitstel geen afstel. Ze is wel nieuwsgierig. Ze is nog niet op de hoogte van dit nieuwtje. Ze vind het een verrassende combinatie. Als ze Sara hoort vertellen, beseft ze wel dat het enorm goed gaat tussen die twee. Ze lacht “Cupido heeft zijn werk het laatste jaar, bij Présence.”
Sara knikt. Simon lacht hartelijk “Ja, gelukkig. Kijk maar eens hoe gelukkig wij vier zijn, als je dat vergelijkt met vorig jaar.”
Dat kan Hélena alleen maar beamen.
Ze zijn bijna bij het huis van Steven en Helena. Ze zetten vlug de koffer af. En laten Helena en Steven genieten van de rust. Sara en Simon rijden nog even door naar Présence. Het is er nog gezellig druk. Iedereen is druk in de weer. Simon kijkt verbaasd als hij Britt opmerkt aan haar desk. Hij moet het dan toch beginnen in te zien. Britt is aan het veranderen. Vroeger zou ze gewoon niet meer komen opdagen zijn. Ze is bezig met het werk van Alexander. Alexander staat dicht achter haar met zijn armen over haar schouders. Hij kijkt lachend op als hij Sara en Simon hoort binnenkomen.
“Ik moet je gelijk geven, Sara. Maar ze is leergierig.” Zegt hij.
Sara lacht “Ja, das waar en met jou als leraar is het nog leuk ook.”
Alexander bloost. “Je hebt gelijk, maar ik vind dit ook plezant, hoor.”
Simon en Sara lopen hun bureau in. Simon sluit de deur achter hen en draait het slot om en begeleidt Sara mee naar de zithoek. “ Ik ben nu een hele dag bij jou geweest maar ik heb geen ogenblikje gehad om jou ook maar even te knuffelen. Daar ga ik aan kapot.” Zegt hij doodserieus.
Hij laat zich in de zetel vallen en Sara staat wat verbouwereerd voor hem. “Mijn lieve Simon, dat is het nadeel van werken. Maar eerlijk, dan toch liever samen werken dan ’s morgens elk naar ons apart werk vertrekken en pas ’s avonds elkaar terugzien. “
Simon knikt “Dat zou ik niet kunnen. Ik ben al zo lang gewoon om in jouw buurt te zijn en samen te werken. Dat zou ik echt niet meer kunnen missen, lieveling. Vroeger met Helena was ik blij als ze er enkele dagen niet was, nu kan ik me niet voorstellen dat ik jou laat staan een halve dag moet missen.”
Sara lacht “Ja, ik kan je ook niet lang missen. Maar zoals vandaag, mmm dat lukt me nog net. Ik heb ook je knuffels en liefkozingen gemist. Maar je was altijd in mijn directe omgeving.”
“Ik hou van jou, Sara, zo een uniek gevoel is dat. Dat wil ik nooit meer kwijt. “ Simon trekt haar op zijn schoot. Ze laat haar armen rond zijn nek vallen en kust hem innemend. Ze verzinken in elkaar. De omgeving wordt een schim. Ze hebben enkel oog voor elkaar. Ze genieten van deze momenten. Dit is hun zo dierbaar. Zich eens laten onderdompelen in de zo intense liefde tussen hun twee, dit geeft hen nadien des te meer spirit om verder te werken. Het is hun liefde die ondermeer aan Présence zo een exponentiële groei geeft. De liefde die hier de laatste tijd ronddwaalt in Présence is de bron van alle inspiratie. Voor iedereen. Dit voelt goed.
Sara kijkt Simon aan. Haar ogen staan wazig. “Lieve Simon, als we nu niet verder werken; komt er niets meer van. Ik ga zo in jou op, ik geniet maar laat ons even een rain check instellen tot vanavond. Want … “ Simon kijkt haar liefdevol aan “Ik weet het” zegt hij hees “Ik wil jou ook, liever nu dan sebiet. Maar zoals altijd heb jij gelijk.”
Sara staat recht en neemt zijn handen vast en trekt hem recht. Ze omhelst hem even. Ze voelt zijn opwinding. Ze wil het hem niet nog moeilijker maken en geeft hem vlug een kusje op zijn neus. “Kom, nog even die dossier afwerken en dan kunnen we naar huis. Bel jij even met ma om te zeggen dat Arne en Esther komen eten.” Simon knikt.
Fleur'tje : Sara en Simon verhaal
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 140
Deel 140
Ze werken nog een ganse tijd verder. Het vlot goed. Présence loopt als een goed geoliede machine. Sara spreekt nog af met Niels om morgen haar trouwjurk te passen. Ook het kostuum van Simon staat klaar om te passen. Morgen wordt dus een leuke dag. Hier kijkt Sara naar uit. Hun trouw die vorm krijgt. Het is genieten.
Sara en Simon hebben het meeste geregeld. De viering ligt klaar. De uitnodigingen gaan volgende week de deur uit. De auto’s liggen vast. De trouw voor de wet is geregeld. Alles op dezelfde dag. De genodigde lijst is klaar. Ze houden het intiem maar al snel zit je aan 100 gasten. Sara’s familie is erg klein maar bij Margot en Leon moeten ze rekening houden met een grotere groep. Dit is voor Sara geen probleem.
Zelfs Hans voelt zich goed bij de afgesproken regeling. Sara heeft een bedrag ter beschikking van Vake. Dit dekt het meeste. Met dit voorstel is Vake akkoord gegaan en zo is het voor iedereen goed. Vake beseft ook dat Margot en Leon andere prioriteiten stellen. Maar hij weet dat het voor Sara en Simon eenvoudig mag zijn. Voor Vake is dit een geruststelling.
De mensen van de feestzaal hebben een menuvoorstel doorgestuurd en dat ziet er dik in orde uit. Eerst een receptie met een 200 tal genodigden en rond 20 uur begint het feest.
Sara en Simon vertrekken de dag erna op huwelijksreis. Ze blijven in de huwelijkssuite van de feestzaal slapen. Ook de naaste familie blijft daar overnachten.
Hun huwelijk wordt al een fors dossier.
De proefdruk van hun uitnodiging ziet een goed uit. Allemaal mooie omschrijvingen en citaten van hun liefde voor elkaar in verschillende mooie lettertypes en in alle richtingen. Aan de binnenzijde hebben ze uiteindelijk toch gekozen voor een foto van hun tweetjes. Met daaronder dan de klassieke aankondiging van hun huwelijk door de ouders.
Sara en Simon zijn echt tevreden van het resultaat. De uitnodigingskaartjes bestaan uit een watermerk van hun foto met daarop de tekst gedrukt op kalkpapier. Hun initialen zijn in reliëf in het kalkpapier gedrukt. Deze kaartjes heeft Margot zelf gemaakt. Ze had een ponsmachine en heeft een mal laten maken met de initialen van Sara en Simon. Ook de enveloppe wordt op deze manier persoonlijker gemaakt. Het symbool S&S is mooi.
De menukaarten zijn dus ook een kolfje naar Margot’s hand. Maar hier gaat Lut meehelpen. Lut is niet alleen een goede kok, kalligrafie is een van haar hobby’s. Dus dat was mooi geregeld. Lut is blij met deze opdracht. Als het menu beslist is kunnen ze aan de slag.
Sara en Simon zijn zo geconcentreerd aan het werken dat ze de tijd uit het oog verliezen. Ineens gaat Simon’s GSM over. Ze schrikken ervan. “Oh nee”roept Sara uit ‘het is al na zevenen” Simon neemt op. “Ja, ma we zijn nog aan het werk bij Présence. We sluiten af en komen eraan. Begin al maar aan het aperitief.”
Ze schieten in een lach. Ruimen alles op en vertrekken. De lift komt snel. “Wij zijn toch een koppel hé” lacht Simon “Eerst klagen dat we niet alleen kunnen zijn en dan vergeten om te stoppen met werken.” Ze lopen lachend door de hal. George kijkt hen geamuseerd na en roept “Goedenavond nog veel plezier en tot morgen.” Sara en Simon lachen en roepen “Dag, tot morgen, George.”
Ze werken nog een ganse tijd verder. Het vlot goed. Présence loopt als een goed geoliede machine. Sara spreekt nog af met Niels om morgen haar trouwjurk te passen. Ook het kostuum van Simon staat klaar om te passen. Morgen wordt dus een leuke dag. Hier kijkt Sara naar uit. Hun trouw die vorm krijgt. Het is genieten.
Sara en Simon hebben het meeste geregeld. De viering ligt klaar. De uitnodigingen gaan volgende week de deur uit. De auto’s liggen vast. De trouw voor de wet is geregeld. Alles op dezelfde dag. De genodigde lijst is klaar. Ze houden het intiem maar al snel zit je aan 100 gasten. Sara’s familie is erg klein maar bij Margot en Leon moeten ze rekening houden met een grotere groep. Dit is voor Sara geen probleem.
Zelfs Hans voelt zich goed bij de afgesproken regeling. Sara heeft een bedrag ter beschikking van Vake. Dit dekt het meeste. Met dit voorstel is Vake akkoord gegaan en zo is het voor iedereen goed. Vake beseft ook dat Margot en Leon andere prioriteiten stellen. Maar hij weet dat het voor Sara en Simon eenvoudig mag zijn. Voor Vake is dit een geruststelling.
De mensen van de feestzaal hebben een menuvoorstel doorgestuurd en dat ziet er dik in orde uit. Eerst een receptie met een 200 tal genodigden en rond 20 uur begint het feest.
Sara en Simon vertrekken de dag erna op huwelijksreis. Ze blijven in de huwelijkssuite van de feestzaal slapen. Ook de naaste familie blijft daar overnachten.
Hun huwelijk wordt al een fors dossier.
De proefdruk van hun uitnodiging ziet een goed uit. Allemaal mooie omschrijvingen en citaten van hun liefde voor elkaar in verschillende mooie lettertypes en in alle richtingen. Aan de binnenzijde hebben ze uiteindelijk toch gekozen voor een foto van hun tweetjes. Met daaronder dan de klassieke aankondiging van hun huwelijk door de ouders.
Sara en Simon zijn echt tevreden van het resultaat. De uitnodigingskaartjes bestaan uit een watermerk van hun foto met daarop de tekst gedrukt op kalkpapier. Hun initialen zijn in reliëf in het kalkpapier gedrukt. Deze kaartjes heeft Margot zelf gemaakt. Ze had een ponsmachine en heeft een mal laten maken met de initialen van Sara en Simon. Ook de enveloppe wordt op deze manier persoonlijker gemaakt. Het symbool S&S is mooi.
De menukaarten zijn dus ook een kolfje naar Margot’s hand. Maar hier gaat Lut meehelpen. Lut is niet alleen een goede kok, kalligrafie is een van haar hobby’s. Dus dat was mooi geregeld. Lut is blij met deze opdracht. Als het menu beslist is kunnen ze aan de slag.
Sara en Simon zijn zo geconcentreerd aan het werken dat ze de tijd uit het oog verliezen. Ineens gaat Simon’s GSM over. Ze schrikken ervan. “Oh nee”roept Sara uit ‘het is al na zevenen” Simon neemt op. “Ja, ma we zijn nog aan het werk bij Présence. We sluiten af en komen eraan. Begin al maar aan het aperitief.”
Ze schieten in een lach. Ruimen alles op en vertrekken. De lift komt snel. “Wij zijn toch een koppel hé” lacht Simon “Eerst klagen dat we niet alleen kunnen zijn en dan vergeten om te stoppen met werken.” Ze lopen lachend door de hal. George kijkt hen geamuseerd na en roept “Goedenavond nog veel plezier en tot morgen.” Sara en Simon lachen en roepen “Dag, tot morgen, George.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 141
Deel 141
Sara en Simon lopen vlug verder naar hun auto. “We gaan weer wat mogen horen, straks.” lacht Sara. “Ik kan me zo het gezicht van Arne al inbeelden. Werken, jaja, dat zal wel.”
Simon lacht “Vandaar dat ik vlug onze map van onze trouw heb meegenomen. Dan kan ik de bewijzen op tafel leggen.”
Sara stopt aan het portier en trekt Simon naar zich toe. “Voor we vertrekken wil ik toch nog een kusje en een knuffel stelen.”
Daar kan Simon geen neen op zeggen. “Stelen, jij hoeft die niet te stelen” zegt hij schalks “Jij krijgt van mijn het dubbele van wat je vraagt.”
Hij legt de map op het dak van de auto en neemt Sara in zijn armen. Hij verbergt zijn gezicht in haar haar. “Sara, zou ik je niet ontvoeren? Daar heb ik voor het ogenblik meer zin in dan in gaan eten. Hoe gezellig dat ook is.” Hij trekt een beteuterd gezicht.
Sara lacht hartelijk. “Vannacht ben ik helemaal alleen voor jou. Exclusief, dat beloof ik je.” Ze verdrinkt in zijn ogen. Ze kust hem. Simon omarmt haar en gaat mee in haar extase. Hij drukt haar dicht tegen zich aan. Sara geniet. Haar tong zoekt passioneel haar weg. Ze neemt zachtjes zijn lip tussen de hare. Deze liefdesbeetjes geven Simon vleugeltjes. Hij geniet en gaat daardoor nog meer op in haar liefkozingen. Afwisselend nemen ze de leiding over. Sara kreunt van genot. Ze blijven elkaar bespelen. De passie laait hoger en hoger op. Ze vergeten waar ze zijn. Sara zoekt steeds de grens op. Simon zo bespelen is een fantastisch gevoel. Ook Simon geniet. Hij weet haar te bekoren. Zijn tong zoekt zijn weg en begeestert haar. Ze kruipt steeds dichter tegen hem aan.
Ineens horen ze Amy “This is the life” zingen. Het is Sara’s GSM die de betovering verbreekt. Het duurt even eer ze het beseffen. Sara neemt haar GSM op, ze is nog steeds niet volledig bij haar positieven. Met een iet wat schorre stem zegt ze “Goedenavond, met Sara de Rose.”
“Sara, ben jij het?”klinkt het verbaasd aan de andere kant. “t is Margot, waar blijven jullie?”
Simon moet Sara wat ondersteunen en daar hij zo kort bij haar staat, hoort hij dat het zijn ma is aan de andere kant. Hij lacht “We gaan juist instappen. Binnen een kwatiertje zijn we daar.” Sara herpakt zich en lacht.
“Ok” Margot klinkt opgelucht. “Voorzichtig, hé, maar geen kapeltjes meer, ok?”
Sara lacht en legt in.
“Oei” zegt ze speels “Betrapt”
Simon geeft haar nog vlug een kusje op haar neus, neemt de map en stapt naar het portier. “Ja, maar zo wil ik het nog wel meemaken. Neen, das niet waar want nu hebben we onze plezante spelletjes moeten onderbreken en stoppen.” Hij trekt een beteuterd gezicht. Sara schiet in een lach maar Simon gaat verder “En nu moet ik uren wachten tot…” Sara geeft hem vlug een kusje eer hij de auto start en legt haar hoofd op zijn schouder. “Rij nu maar” zegt ze zacht. “Het zal een gezellig avond worden.”
Effectief een tiental minuutjes later parkeren ze hun auto in de garage. Sara heeft nog een auto herkend op de oprit. Ook Lieven en Michèle zijn er. Dit is een leuke verrassing. Margot en Leon kennen hun kinderen al goed. Ze lopen naar de eetkamer. Als ze omarmd binnenkomen, worden ze met groot jolijt ontvangen. “Daar zijn ze… eindelijk .. .ons koppel. Werken ja zeg … dat ken ik, en jij ook hé Lieven.” Lacht Arne.
Simon neemt de map en legt ze pardoes op Arne’s schoot. “Ah, gij gelooft ons niet .. .voila we leggen de bewijzen op tafel.”
Arne lacht “Ah, de bewijzen, is Sara zwanger?”
Sara bloost “Neen, Arne, ik ben nog niet zwanger… maar kijk in de map dan weet je waar we mee bezig waren.”
Arne geeft de map terug en stapt op Sara toe “Maar Sara, je kent me nu toch al langer hé. Geniet van elkaar. Het is jullie van harte gegund. Zeker van mij en Esther. Wij weten wat dit alles voor jou en voor Simon betekend.”
Hij geeft haar een kus en geeft Simon een tik op zijn schouderblad. Simon lacht “Ja, ik begin jou ook te kennen. Een grap en een grol maar hoe zeggen ze dat nu ook weer ; Al lachend zegt ne zot, de ..”
“Ja” lacht Lieven “de waarheid, zeker!”
Ze zetten zich neer. Margot komt langs met het aperitief en lekkere hapjes. “Het is niets speciaal, hoor. Gewoon een gezellig avond onder goede vrienden en wij zijn blij dat we daar bij mogen zijn.”
Lieven, Simon, Arne en Leon gaan naar de pooltafel. De dames zetten zich gezellig in de zetel. Sara vertelt onderuit over hun huwelijk. Michèle luistert aandachtig maar trouwen das nog niet voor nu bij haar en Lieven.
Ook Esther denkt hier nog niet aan. Voor haar is alles nog zo nieuw. Ze geniet van dit gevoel. Haar vorige relaties waren zo anders. Ze voelt aan dat dit nu goed zit. Het gevoel nu is echt, gaat diep. Sara is zo blij voor hen. Arne is haar zo dierbaar. “Ik had jullie nooit als een koppel durven zien maar toen Arne het me vertelde, voelde ik ook dat dit goed zat. Jullie zijn verschillend op veel gebieden maar jullie hebben buiten mijn vriendschap nog iets gemeen, jullie oordelen op een juiste manier over mensen.”
Sara en Simon lopen vlug verder naar hun auto. “We gaan weer wat mogen horen, straks.” lacht Sara. “Ik kan me zo het gezicht van Arne al inbeelden. Werken, jaja, dat zal wel.”
Simon lacht “Vandaar dat ik vlug onze map van onze trouw heb meegenomen. Dan kan ik de bewijzen op tafel leggen.”
Sara stopt aan het portier en trekt Simon naar zich toe. “Voor we vertrekken wil ik toch nog een kusje en een knuffel stelen.”
Daar kan Simon geen neen op zeggen. “Stelen, jij hoeft die niet te stelen” zegt hij schalks “Jij krijgt van mijn het dubbele van wat je vraagt.”
Hij legt de map op het dak van de auto en neemt Sara in zijn armen. Hij verbergt zijn gezicht in haar haar. “Sara, zou ik je niet ontvoeren? Daar heb ik voor het ogenblik meer zin in dan in gaan eten. Hoe gezellig dat ook is.” Hij trekt een beteuterd gezicht.
Sara lacht hartelijk. “Vannacht ben ik helemaal alleen voor jou. Exclusief, dat beloof ik je.” Ze verdrinkt in zijn ogen. Ze kust hem. Simon omarmt haar en gaat mee in haar extase. Hij drukt haar dicht tegen zich aan. Sara geniet. Haar tong zoekt passioneel haar weg. Ze neemt zachtjes zijn lip tussen de hare. Deze liefdesbeetjes geven Simon vleugeltjes. Hij geniet en gaat daardoor nog meer op in haar liefkozingen. Afwisselend nemen ze de leiding over. Sara kreunt van genot. Ze blijven elkaar bespelen. De passie laait hoger en hoger op. Ze vergeten waar ze zijn. Sara zoekt steeds de grens op. Simon zo bespelen is een fantastisch gevoel. Ook Simon geniet. Hij weet haar te bekoren. Zijn tong zoekt zijn weg en begeestert haar. Ze kruipt steeds dichter tegen hem aan.
Ineens horen ze Amy “This is the life” zingen. Het is Sara’s GSM die de betovering verbreekt. Het duurt even eer ze het beseffen. Sara neemt haar GSM op, ze is nog steeds niet volledig bij haar positieven. Met een iet wat schorre stem zegt ze “Goedenavond, met Sara de Rose.”
“Sara, ben jij het?”klinkt het verbaasd aan de andere kant. “t is Margot, waar blijven jullie?”
Simon moet Sara wat ondersteunen en daar hij zo kort bij haar staat, hoort hij dat het zijn ma is aan de andere kant. Hij lacht “We gaan juist instappen. Binnen een kwatiertje zijn we daar.” Sara herpakt zich en lacht.
“Ok” Margot klinkt opgelucht. “Voorzichtig, hé, maar geen kapeltjes meer, ok?”
Sara lacht en legt in.
“Oei” zegt ze speels “Betrapt”
Simon geeft haar nog vlug een kusje op haar neus, neemt de map en stapt naar het portier. “Ja, maar zo wil ik het nog wel meemaken. Neen, das niet waar want nu hebben we onze plezante spelletjes moeten onderbreken en stoppen.” Hij trekt een beteuterd gezicht. Sara schiet in een lach maar Simon gaat verder “En nu moet ik uren wachten tot…” Sara geeft hem vlug een kusje eer hij de auto start en legt haar hoofd op zijn schouder. “Rij nu maar” zegt ze zacht. “Het zal een gezellig avond worden.”
Effectief een tiental minuutjes later parkeren ze hun auto in de garage. Sara heeft nog een auto herkend op de oprit. Ook Lieven en Michèle zijn er. Dit is een leuke verrassing. Margot en Leon kennen hun kinderen al goed. Ze lopen naar de eetkamer. Als ze omarmd binnenkomen, worden ze met groot jolijt ontvangen. “Daar zijn ze… eindelijk .. .ons koppel. Werken ja zeg … dat ken ik, en jij ook hé Lieven.” Lacht Arne.
Simon neemt de map en legt ze pardoes op Arne’s schoot. “Ah, gij gelooft ons niet .. .voila we leggen de bewijzen op tafel.”
Arne lacht “Ah, de bewijzen, is Sara zwanger?”
Sara bloost “Neen, Arne, ik ben nog niet zwanger… maar kijk in de map dan weet je waar we mee bezig waren.”
Arne geeft de map terug en stapt op Sara toe “Maar Sara, je kent me nu toch al langer hé. Geniet van elkaar. Het is jullie van harte gegund. Zeker van mij en Esther. Wij weten wat dit alles voor jou en voor Simon betekend.”
Hij geeft haar een kus en geeft Simon een tik op zijn schouderblad. Simon lacht “Ja, ik begin jou ook te kennen. Een grap en een grol maar hoe zeggen ze dat nu ook weer ; Al lachend zegt ne zot, de ..”
“Ja” lacht Lieven “de waarheid, zeker!”
Ze zetten zich neer. Margot komt langs met het aperitief en lekkere hapjes. “Het is niets speciaal, hoor. Gewoon een gezellig avond onder goede vrienden en wij zijn blij dat we daar bij mogen zijn.”
Lieven, Simon, Arne en Leon gaan naar de pooltafel. De dames zetten zich gezellig in de zetel. Sara vertelt onderuit over hun huwelijk. Michèle luistert aandachtig maar trouwen das nog niet voor nu bij haar en Lieven.
Ook Esther denkt hier nog niet aan. Voor haar is alles nog zo nieuw. Ze geniet van dit gevoel. Haar vorige relaties waren zo anders. Ze voelt aan dat dit nu goed zit. Het gevoel nu is echt, gaat diep. Sara is zo blij voor hen. Arne is haar zo dierbaar. “Ik had jullie nooit als een koppel durven zien maar toen Arne het me vertelde, voelde ik ook dat dit goed zat. Jullie zijn verschillend op veel gebieden maar jullie hebben buiten mijn vriendschap nog iets gemeen, jullie oordelen op een juiste manier over mensen.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 142
Deel 142
Esther trekt Sara naar zich toe. Er rollen tranen over haar wangen. “Lieve, Sara, ik weet waar jij op doelt. En das waar. Maar voor mij is dat iets dat buiten kijf staat. Je gaat mensen niet beoordelen op hun uiterlijk. Je leert mensen kennen en dan pas vorm je een oordeel. Er zijn veel mensen waar ik een slecht gevoel over heb. Ook al heb ik een modellen bureau. Maar ik moet eerlijkheidshalve toegeven. Ik durf mijn mening wel te herzien. Dat weet je.”
Sara knikt stil “Ja, dat weet ik en daar ben ik blij om.”
Margot en Michèle zitten een beetje verbaasd te kijken. “Ma, na Arne en Lut is Esther de eerste die mij in haar hart sloot. Ze had altijd tijd voor mij, hielp me. Ze wist ook als eerste, zelfs Arne vertrouwde ik daarin niet, wat ik voelde voor Simon. De periode dat Simon en ik elkaar beter leerden kennen, was Esther na mijn dagboek mijn steun en toeverlaat. Toen ik de brief van Lieven vond, stond ik dadelijk aan haar deur.
Waar ze daarjuist op doelde was haar verkeerd beeld van Simon. Ze had me gewaarschuwd dat het slecht kon aflopen en das ook gebeurd. Haar voorstel toen om mee te gaan Feurta Ventura was voor mij een openbaring. Ze verdedigde me voordien al tegen giftige opmerkingen maar de mensen die me daar opgevangen hebben, waren zo … warm en lief. Dat geloof je niet. Mariella en Jacob en de modellen hebben me de nodige moed gegeven om te durven veranderen. Esther heeft geprobeerd om Simon uit mijn hoofd te krijgen.”
Esther onderbreekt haar even “Daar heb ik nu spijt van. Had ik toen toch maar ingezien dat jij voor Simon even belangrijk was dan hij voor jou, dan had ik alles anders gedaan.”
Margot krijgt het ook moeilijk “Ik weet dat Simon verschrikkelijke dingen gedaan heeft, Esther en jij hebt Sara gewoon proberen te helpen. Jij kon niet weten, ik wist zelfs niet hoe belangrijk Sara was voor Simon.”
Sara kijkt naar Ether en legt ondertussen haar hand in die van Margot. “Ik neem je dat niet kwalijk, Esther. Die periode was enkel daarom moeilijk. Mijn veranderingen heb jij mooi opgevolgd. Je hebt me nooit tot iets verplicht maar ik ben zo blij dat ik heb doorgebeten. Niet voor Simon, ik weet dat hij ongeacht mijn uiterlijk van mij houdt. Maar voor mezelf, ik durf meer, ik kan nu laten zien waar ik vroeger nooit de kans toe had. Nu kan ik mijn mening vertellen en iedereen luistert. Vroeger vertelde ik juist hetzelfde. Maar niemand had er oren naar. De eerste die me au serieus nam was Simon. Hij werd met zijn neus op de feiten gedrukt.”
Ze zucht even, wrijft in haar ogen en gaat verder “ Ik heb zo lang gesolliciteerd iedereen knapte af op mijn uiterlijk. Das verschrikkelijk, hier bij Prèsence heb ik een kans gekregen van Lieven en Hélena in het economaat weliswaar. Maar het was een springplank. De reden waarom Simon me zo snel als zijn secretaresse nam, laat ik liever in het midden.”
Ze lacht als ze daar aan terugdenkt. “Maar mijn leven is het laatste jaar zo in een stroomversnelling gekomen. Zeker sinds die bewuste stafvergadering. Ik voel me nu de koning te rijk. Ben soms zelf beschaamd over hoe gelukkig ik nu ben.”
Margot trekt Sara naar zich toe en omhelst haar “Mijn meisje toch … er is nog iemand die je vrij snel juist heeft ingeschat. Misschien nog wel eerder als Simon. Ik moet wel toegeven dat ik dat niet ben. Ik schaam me daarvoor.”
Sara knikt en zegt “Ja, Ma, pa heeft me bijna onmiddellijk aanvaard voor wie ik was en niet voor mijn uiterlijk. Eigenlijk was hij de eerste van de directie die me respecteerde zonder te oordelen. Ik weet dat en ben daar zo gelukkig mee.”
Alsof hij het geroken heeft, komt Leon het salon binnengestapt. “Ik heb de jonge heren even alleen gelaten want ik krijg er een punthoofd van.” Lacht hij hartelijk, maar kijkt dan verbaasd rond “Wat scheelt er hier, jullie kijken zo bedrukt. Hij ziet dat Margot Sara in haar armen houdt.
“’t is niets. Sara vertelde gewoon van …” Ze zwijgt even “Ze heeft juist verteld dat ze zo gelukkig was dat jij eigenlijk de eerste bent die haar heeft aanvaard zonder enige terughoudendheid. En dat jij eigenlijk buiten Arne, Lut en Esther haar op die manier zo geholpen hebt.”
Leon stapt op Sara toe en trekt haar recht en tegen zich aan. “Meisje, kijk eens naar hier. Ik oordeel nooit zonder iemand te kennen. Ik wist je erg snel in te schatten. Ik wist dat jij een pareltje bent dat gekoesterd moet worden. Mijn zoon heeft daar jammer genoeg langer moeten over doen om dat te beseffen.”
Ze vliegt rond Leon nek “Dank je” fluistert ze veel opgewekter. “Jij weet altijd het juiste te zeggen. Maar waar waren we nu eigenlijk gebleven. Aja Fuerta Ventura.”
Leon zet zich neer op de salontafel en luistert mee. Esther neemt het woord “Ja, Sara heeft zich geleidelijk onder handen laten nemen door ons. Maar het ging echt traag en haar gevoelens voor Simon bleven. Ondanks wat er gebeurd was. Ik geef toe. Ik heb daar verkeerd gehandeld. Maar ik ben blij dat alles toch is goed gekomen.”
Sara is ondertussen ook bekomen en zegt met een glinstering in haar ogen “Ja, Esther, alles is meer als goed gekomen. Dit had ik nooit durven dromen.”
Esther trekt Sara naar zich toe. Er rollen tranen over haar wangen. “Lieve, Sara, ik weet waar jij op doelt. En das waar. Maar voor mij is dat iets dat buiten kijf staat. Je gaat mensen niet beoordelen op hun uiterlijk. Je leert mensen kennen en dan pas vorm je een oordeel. Er zijn veel mensen waar ik een slecht gevoel over heb. Ook al heb ik een modellen bureau. Maar ik moet eerlijkheidshalve toegeven. Ik durf mijn mening wel te herzien. Dat weet je.”
Sara knikt stil “Ja, dat weet ik en daar ben ik blij om.”
Margot en Michèle zitten een beetje verbaasd te kijken. “Ma, na Arne en Lut is Esther de eerste die mij in haar hart sloot. Ze had altijd tijd voor mij, hielp me. Ze wist ook als eerste, zelfs Arne vertrouwde ik daarin niet, wat ik voelde voor Simon. De periode dat Simon en ik elkaar beter leerden kennen, was Esther na mijn dagboek mijn steun en toeverlaat. Toen ik de brief van Lieven vond, stond ik dadelijk aan haar deur.
Waar ze daarjuist op doelde was haar verkeerd beeld van Simon. Ze had me gewaarschuwd dat het slecht kon aflopen en das ook gebeurd. Haar voorstel toen om mee te gaan Feurta Ventura was voor mij een openbaring. Ze verdedigde me voordien al tegen giftige opmerkingen maar de mensen die me daar opgevangen hebben, waren zo … warm en lief. Dat geloof je niet. Mariella en Jacob en de modellen hebben me de nodige moed gegeven om te durven veranderen. Esther heeft geprobeerd om Simon uit mijn hoofd te krijgen.”
Esther onderbreekt haar even “Daar heb ik nu spijt van. Had ik toen toch maar ingezien dat jij voor Simon even belangrijk was dan hij voor jou, dan had ik alles anders gedaan.”
Margot krijgt het ook moeilijk “Ik weet dat Simon verschrikkelijke dingen gedaan heeft, Esther en jij hebt Sara gewoon proberen te helpen. Jij kon niet weten, ik wist zelfs niet hoe belangrijk Sara was voor Simon.”
Sara kijkt naar Ether en legt ondertussen haar hand in die van Margot. “Ik neem je dat niet kwalijk, Esther. Die periode was enkel daarom moeilijk. Mijn veranderingen heb jij mooi opgevolgd. Je hebt me nooit tot iets verplicht maar ik ben zo blij dat ik heb doorgebeten. Niet voor Simon, ik weet dat hij ongeacht mijn uiterlijk van mij houdt. Maar voor mezelf, ik durf meer, ik kan nu laten zien waar ik vroeger nooit de kans toe had. Nu kan ik mijn mening vertellen en iedereen luistert. Vroeger vertelde ik juist hetzelfde. Maar niemand had er oren naar. De eerste die me au serieus nam was Simon. Hij werd met zijn neus op de feiten gedrukt.”
Ze zucht even, wrijft in haar ogen en gaat verder “ Ik heb zo lang gesolliciteerd iedereen knapte af op mijn uiterlijk. Das verschrikkelijk, hier bij Prèsence heb ik een kans gekregen van Lieven en Hélena in het economaat weliswaar. Maar het was een springplank. De reden waarom Simon me zo snel als zijn secretaresse nam, laat ik liever in het midden.”
Ze lacht als ze daar aan terugdenkt. “Maar mijn leven is het laatste jaar zo in een stroomversnelling gekomen. Zeker sinds die bewuste stafvergadering. Ik voel me nu de koning te rijk. Ben soms zelf beschaamd over hoe gelukkig ik nu ben.”
Margot trekt Sara naar zich toe en omhelst haar “Mijn meisje toch … er is nog iemand die je vrij snel juist heeft ingeschat. Misschien nog wel eerder als Simon. Ik moet wel toegeven dat ik dat niet ben. Ik schaam me daarvoor.”
Sara knikt en zegt “Ja, Ma, pa heeft me bijna onmiddellijk aanvaard voor wie ik was en niet voor mijn uiterlijk. Eigenlijk was hij de eerste van de directie die me respecteerde zonder te oordelen. Ik weet dat en ben daar zo gelukkig mee.”
Alsof hij het geroken heeft, komt Leon het salon binnengestapt. “Ik heb de jonge heren even alleen gelaten want ik krijg er een punthoofd van.” Lacht hij hartelijk, maar kijkt dan verbaasd rond “Wat scheelt er hier, jullie kijken zo bedrukt. Hij ziet dat Margot Sara in haar armen houdt.
“’t is niets. Sara vertelde gewoon van …” Ze zwijgt even “Ze heeft juist verteld dat ze zo gelukkig was dat jij eigenlijk de eerste bent die haar heeft aanvaard zonder enige terughoudendheid. En dat jij eigenlijk buiten Arne, Lut en Esther haar op die manier zo geholpen hebt.”
Leon stapt op Sara toe en trekt haar recht en tegen zich aan. “Meisje, kijk eens naar hier. Ik oordeel nooit zonder iemand te kennen. Ik wist je erg snel in te schatten. Ik wist dat jij een pareltje bent dat gekoesterd moet worden. Mijn zoon heeft daar jammer genoeg langer moeten over doen om dat te beseffen.”
Ze vliegt rond Leon nek “Dank je” fluistert ze veel opgewekter. “Jij weet altijd het juiste te zeggen. Maar waar waren we nu eigenlijk gebleven. Aja Fuerta Ventura.”
Leon zet zich neer op de salontafel en luistert mee. Esther neemt het woord “Ja, Sara heeft zich geleidelijk onder handen laten nemen door ons. Maar het ging echt traag en haar gevoelens voor Simon bleven. Ondanks wat er gebeurd was. Ik geef toe. Ik heb daar verkeerd gehandeld. Maar ik ben blij dat alles toch is goed gekomen.”
Sara is ondertussen ook bekomen en zegt met een glinstering in haar ogen “Ja, Esther, alles is meer als goed gekomen. Dit had ik nooit durven dromen.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 143
Deel 143
Leon wrijft nog even over Sara’s been en zegt “Nu, niet voor het een of het ander maar ik krijg wel honger.” Margot springt recht en zegt “Ok, ga de mannen maar halen, Lonneke alles staat klaar en we kunnen direct eten.”
Iedereen gaat naar de eetkamer. Michèle, Esther gaan mee naar de keuken om Margot te helpen. Sara volgt hen naar de eetkamer, maar zit blijkbaar met haar gedachten elders. Ze staat aan het raam te staren in de tuin. Leon komt iets voor de andere de eetkamer in en ziet Sara staan tegen het venster.
Hij loopt op haar toe, slaat zijn armen rond haar en zegt stil “He, lieve dochter, jij zit blijkbaar ver verzonken. Is er iets ?” Ze schudt haar hoofd en draait zich naar hem. “Ik ben zo gelukkig, maar … “
Op dat moment komt Simon binnen. Hij is enthousiast over het poolspel. “Zie hier..” roept hij uit tot hij opmerkt dat Sara triest is. Hij loopt op haar af. “Sara, wat is er?” vraagt hij bezorgd. Ze valt in zijn armen. Leon licht Simon in. Simon neemt haar even mee naar de hal.
De andere zetten zich aan tafel. Ze beseffen allemaal wat Sara doormaakt. Als alles zo wordt uitgesproken dan wordt je daar even stil van. Iedereen is onder de indruk.
Lieven is erg stil. “Ik heb Sara ook niet correct behandeld. Ik lig eigenlijk aan de basis van veel problemen. Maar ik moet toegeven Sara is een schatje. Door haar ben ik met de neus op de feiten gedrukt. Door haar ben ik veranderd en heb ik de kans gekregen om mijn leven om te gooien. En is mijn leven nu zo perfect met Michèle. Sara heeft alles achter haar kunnen stellen en nu komen wij goed overeen. Dat is zo fantastisch.” Michèle kruipt iets korter tegen Lieven en kust hem kort.
Iedereen denkt hetzelfde. Het is nu wel allemaal in orde maar van tijd tot tijd is het vrij logisch dat Sara het eens moeilijk krijgt. Dan moeten zij er zijn om haar op te vangen en op te monteren. Ze praten nog even verder terwijl Margot het eten opschept. Witloof in hesp met kaassaus. Het ziet er lekker uit. Leon zegt dat ze best beginnen met eten. Sara en Simon zullen zo wel terugkomen besluit hij.
Sara en Simon staan in de hal. De tranen lopen over haar wangen. Simon troost haar. “Sara, wat scheelt er?”
Sara snikt “Eigenlijk niets. Van tijd tot tijd ben ik zo overdonderd door het geluk dat mij te beurt valt. En dan krijg ik het wat moeilijk. Maar Simon, kunnen wij nog wel gelukkiger worden als nu. Alles is zo perfect zo mooi zo … Verdienen wij dat wel? Wij komen zo goed overeen. Ik denk dat de trouwvoorbereidingen mij iets emotioneler maken dan anders”
“Sara, kijk naar mij” zegt Simon “Wij verdienen dit eigenlijk al veel langer. Had ik maar … vlugger alles ingezien. Dan waren we nu misschien al getrouwd.”
Sara lacht door haar tranen “Zotteke, wat zeg jij nu? Je moet maar denken aan Jacob, alles gebeurt met een reden, dus ook mijn moeilijke periode en jouw tijd van fladderen.”
Nu lacht Simon ook “Ah, das mooi omschreven … maar eigenlijk was dat voor mij ook een vrij passieloze tijd hoor. Zeker als ik dat me nu vergelijk.”
Ze kust hem met zoveel passie. Simon schrikt maar weet zich snel te herpakken. “Lieve Sara, ik zie je zo graag, onbeschrijfelijk en onomvatbaar. Maar ik denk dat we nu de andere moeten gaan geruststellen.”
Sara knikt en laat zich uit zijn armen glijden.
“Zeg, lieve Sara, kijk nog eens even naar mij.” Ze draait zich naar hem. Hij kust haar speels in haar nek. Ze giechelt. Hij neemt haar gezichtje in zijn handen. “’t is in orde. Ik zie weer sterretjes in de poppetjes van je ogen.”
Sara kust hem terug en trekt hem mee naar de eetplaats. Haar dipje is voorbij.
“Smakelijk iedereen” zegt Simon als hij zich neerzet een tafel. Sara laat zich vallen op de stoel naast Simon. Ze neemt even het woord. “Sorry, voor daarstraks, ik had het even wat moeilijk. Ik vind wel dat ik wat uitleg verschuldigd ben. Ik heb het soms moeilijk met het geluk dat me nu te beurt valt en dan wordt ik wat emotioneel. Maar Simon” Ze geeft hem speels een kus op zijn wang “kan me daar meestal, alle altijd direct over helpen. Maar jullie allemaal hier zijn toch zo belangrijk voor mij en voor Simon. Bedankt voor jullie steun. Ik stel dat echt op prijs. Maar nu ga ik eten … want ik heb reuze honger en dit is een van mijn lievelingsgerechten.”
Iedereen is opgewekt en blij dat Sara er over is. Lieven neemt nog even het woord “Sara, je kan bij ons altijd terecht voor alles .. wij staan altijd voor jullie klaar.”
“Dank je, Lieven, dat weet ik. Wij zijn blij met zoveel goed vrienden.”
De avond wordt in een leuk gesternte verder gezet. Ze trekken het niet zo laat. Rond 23.30 gaat iedereen naar huis. Leon en Margot gaan ook slapen. Maar Leon knuffelt Sara eerst nog even. “Lieve Sara, nooit twijfelen aan Simon. Nooit twijfelen !!! Hij ziet je doodgraag. Ik heb mijn zoon nog nooit zo oprecht gezien.”
Sara geeft hem een kus. “Dat weet ik maar ik vraag me iets te vaak af of wij zo een geluk wel verdienen.”
Margot komt even tussen in “Lieve dochter, jullie verdienen dit, nooit aan twijfelen. Ga nu maar slapen. Slaapwel en tot morgen.”
Ze wensen elkaar goede nacht en gaan elk naar hun kamer.
Leon wrijft nog even over Sara’s been en zegt “Nu, niet voor het een of het ander maar ik krijg wel honger.” Margot springt recht en zegt “Ok, ga de mannen maar halen, Lonneke alles staat klaar en we kunnen direct eten.”
Iedereen gaat naar de eetkamer. Michèle, Esther gaan mee naar de keuken om Margot te helpen. Sara volgt hen naar de eetkamer, maar zit blijkbaar met haar gedachten elders. Ze staat aan het raam te staren in de tuin. Leon komt iets voor de andere de eetkamer in en ziet Sara staan tegen het venster.
Hij loopt op haar toe, slaat zijn armen rond haar en zegt stil “He, lieve dochter, jij zit blijkbaar ver verzonken. Is er iets ?” Ze schudt haar hoofd en draait zich naar hem. “Ik ben zo gelukkig, maar … “
Op dat moment komt Simon binnen. Hij is enthousiast over het poolspel. “Zie hier..” roept hij uit tot hij opmerkt dat Sara triest is. Hij loopt op haar af. “Sara, wat is er?” vraagt hij bezorgd. Ze valt in zijn armen. Leon licht Simon in. Simon neemt haar even mee naar de hal.
De andere zetten zich aan tafel. Ze beseffen allemaal wat Sara doormaakt. Als alles zo wordt uitgesproken dan wordt je daar even stil van. Iedereen is onder de indruk.
Lieven is erg stil. “Ik heb Sara ook niet correct behandeld. Ik lig eigenlijk aan de basis van veel problemen. Maar ik moet toegeven Sara is een schatje. Door haar ben ik met de neus op de feiten gedrukt. Door haar ben ik veranderd en heb ik de kans gekregen om mijn leven om te gooien. En is mijn leven nu zo perfect met Michèle. Sara heeft alles achter haar kunnen stellen en nu komen wij goed overeen. Dat is zo fantastisch.” Michèle kruipt iets korter tegen Lieven en kust hem kort.
Iedereen denkt hetzelfde. Het is nu wel allemaal in orde maar van tijd tot tijd is het vrij logisch dat Sara het eens moeilijk krijgt. Dan moeten zij er zijn om haar op te vangen en op te monteren. Ze praten nog even verder terwijl Margot het eten opschept. Witloof in hesp met kaassaus. Het ziet er lekker uit. Leon zegt dat ze best beginnen met eten. Sara en Simon zullen zo wel terugkomen besluit hij.
Sara en Simon staan in de hal. De tranen lopen over haar wangen. Simon troost haar. “Sara, wat scheelt er?”
Sara snikt “Eigenlijk niets. Van tijd tot tijd ben ik zo overdonderd door het geluk dat mij te beurt valt. En dan krijg ik het wat moeilijk. Maar Simon, kunnen wij nog wel gelukkiger worden als nu. Alles is zo perfect zo mooi zo … Verdienen wij dat wel? Wij komen zo goed overeen. Ik denk dat de trouwvoorbereidingen mij iets emotioneler maken dan anders”
“Sara, kijk naar mij” zegt Simon “Wij verdienen dit eigenlijk al veel langer. Had ik maar … vlugger alles ingezien. Dan waren we nu misschien al getrouwd.”
Sara lacht door haar tranen “Zotteke, wat zeg jij nu? Je moet maar denken aan Jacob, alles gebeurt met een reden, dus ook mijn moeilijke periode en jouw tijd van fladderen.”
Nu lacht Simon ook “Ah, das mooi omschreven … maar eigenlijk was dat voor mij ook een vrij passieloze tijd hoor. Zeker als ik dat me nu vergelijk.”
Ze kust hem met zoveel passie. Simon schrikt maar weet zich snel te herpakken. “Lieve Sara, ik zie je zo graag, onbeschrijfelijk en onomvatbaar. Maar ik denk dat we nu de andere moeten gaan geruststellen.”
Sara knikt en laat zich uit zijn armen glijden.
“Zeg, lieve Sara, kijk nog eens even naar mij.” Ze draait zich naar hem. Hij kust haar speels in haar nek. Ze giechelt. Hij neemt haar gezichtje in zijn handen. “’t is in orde. Ik zie weer sterretjes in de poppetjes van je ogen.”
Sara kust hem terug en trekt hem mee naar de eetplaats. Haar dipje is voorbij.
“Smakelijk iedereen” zegt Simon als hij zich neerzet een tafel. Sara laat zich vallen op de stoel naast Simon. Ze neemt even het woord. “Sorry, voor daarstraks, ik had het even wat moeilijk. Ik vind wel dat ik wat uitleg verschuldigd ben. Ik heb het soms moeilijk met het geluk dat me nu te beurt valt en dan wordt ik wat emotioneel. Maar Simon” Ze geeft hem speels een kus op zijn wang “kan me daar meestal, alle altijd direct over helpen. Maar jullie allemaal hier zijn toch zo belangrijk voor mij en voor Simon. Bedankt voor jullie steun. Ik stel dat echt op prijs. Maar nu ga ik eten … want ik heb reuze honger en dit is een van mijn lievelingsgerechten.”
Iedereen is opgewekt en blij dat Sara er over is. Lieven neemt nog even het woord “Sara, je kan bij ons altijd terecht voor alles .. wij staan altijd voor jullie klaar.”
“Dank je, Lieven, dat weet ik. Wij zijn blij met zoveel goed vrienden.”
De avond wordt in een leuk gesternte verder gezet. Ze trekken het niet zo laat. Rond 23.30 gaat iedereen naar huis. Leon en Margot gaan ook slapen. Maar Leon knuffelt Sara eerst nog even. “Lieve Sara, nooit twijfelen aan Simon. Nooit twijfelen !!! Hij ziet je doodgraag. Ik heb mijn zoon nog nooit zo oprecht gezien.”
Sara geeft hem een kus. “Dat weet ik maar ik vraag me iets te vaak af of wij zo een geluk wel verdienen.”
Margot komt even tussen in “Lieve dochter, jullie verdienen dit, nooit aan twijfelen. Ga nu maar slapen. Slaapwel en tot morgen.”
Ze wensen elkaar goede nacht en gaan elk naar hun kamer.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 145
Deel 144
Sara nam Simon’s hand vast op de trap. In intimiteit van hun slaapkamer neemt Simon Sara in zijn armen. “Gaat het meisje? Het werd je precies allemaal wat te veel vandaag. Ik denk dat we het de komende dagen beter iets rustiger aandoen. Wat meer aan ons zelf denken.”
Sara laat zich tegen Simon aanvleien.
Ze knikt stilletjes. “Misschien heb je wel gelijk. Ik weet niet wat me overkwam vandaag. Alles zo vertellen doet nochtans deugd. Maar ja dan komen mijn duiveltje weer spoken in mijn hoofd. “
Ze legt haar hoofd tegen zijn borst. Zoals altijd kalmeert ze dan direct. “Ik besef zo goed dat ik een geluksvogel ben.” Fluistert ze.
Simon tilt haar op en ze zetten zich samen op het bed. “Jij bent geen geluksvogel. Jij bent een klasse dame.” Hij kijkt verlegen naar de grond. “Ik ben de geluksvogel. Ik vraag me altijd nog af dat ik jou wel verdien. Ik heb je zo onheus behandeld en toch wist jij me weer in je hart te sluiten.”
Sara neemt zijn gezicht in zijn handen. “Lieve Simon, das liefde. Ik kan dat niet anders omschrijven. Onze band is chemie. Daar kan je met je verstand niet bij.” Ze verplicht hem om in haar ogen te kijken. “Simon, ik zie je zo graag. Das uniek .. zo speciaal. Wij zullen altijd samen zijn. Dat staat in de sterren.”
Er rollen tranen over hun gezicht. Tranen van vreugde.
Sara trekt Simon naar zich toe. Haar mond zoekt voelend de zijne op. Haar tong verdrinkt in zijn mond. Het spel van aantrekken en afstoten kennen ze goed en spelen ze zo graag. Simon trekt haar kleedje over haar schouder. Sara knoopt onder voortdurend intens zoen zijn hemd los. Ze duwt hem uiterst zachtjes neer in het bed. Hij neemt haar onder haar schouders en trekt haar mee. Ze ligt boven op hem. Ze kan niet stoppen met hem te stimuleren. Ze voelt zijn zin groeien. Om hem wat tegemoet te komen, laat ze zicht naast hem glijden en gaat met haar handen verder over zijn buik tot aan zijn broeksriem. Simon zucht. “Lieveling, ik ga je direct plaats geven.” Lacht Sara. Simon knikt.
Ze zet zich wat rechter, zet zich over hem. Kust hem en laat zich dan over zijn benen glijden. Ze trekt zijn broek en boxer mee.
Ze laat zich opnieuw over hem naar boven glijden en speelt met zijn mannelijkheid. Deze stimulatie is zo uniek voor Simon. Hij gromt van genot. Sara gaat verder. Haar tong loopt over zijn buik. Haar handen omvatten ondertussen zijn mannelijkheid. Ze stimuleert en masseert hem. Simon weet zich ondertussen een weg te banen naar zijn lievelingsplekje. Sara kreunt en smacht. Simon geniet. Sara heft zich even op en laat zich in 1 beweging over zijn mannelijkheid komen. Simon zucht zwaar. Sara laat zich tussen zijn benen glijden en kan Simon zo nog meer opwinden. Ze weet nu zodanig een verrukkelijke extase te creëren bij Simon. Ze opent haar ogen en kijkt naar Simon. Haar blik vertederd meteen. Simon geniet met volle teugen van deze ervaring. Het geeft Sara een nog grotere prikkeling. Hun opwinding leidt naar een vuurwerk van passie en genot. Sara schreeuwt het uit. Dit is zo mooi. Simon’s stem gaat verloren in Sara’s uitbarsting “Sara, jij was machtig.” Jij weet me altijd opnieuw de verrassing van mijn leven te bezorgen. Sara … “
Simon kijkt vragend naar Sara. Sara is uitgeteld maar heft haar hoofd even op. “Ja, schat?”
“Ah, ja, je bent nog wakker?” Sara, jij weet me te verleiden. Amai ..dit voelde zo goed.”
Sara glimlacht “Ja, hé!”
Ze laat haar hoofd opnieuw op zijn borst vleien. “Dit is genieten” fluistert ze.
Simon streelt haar rug. Binnen de kortste keren vallen ze alle twee in een diepe slaap.
Sara nam Simon’s hand vast op de trap. In intimiteit van hun slaapkamer neemt Simon Sara in zijn armen. “Gaat het meisje? Het werd je precies allemaal wat te veel vandaag. Ik denk dat we het de komende dagen beter iets rustiger aandoen. Wat meer aan ons zelf denken.”
Sara laat zich tegen Simon aanvleien.
Ze knikt stilletjes. “Misschien heb je wel gelijk. Ik weet niet wat me overkwam vandaag. Alles zo vertellen doet nochtans deugd. Maar ja dan komen mijn duiveltje weer spoken in mijn hoofd. “
Ze legt haar hoofd tegen zijn borst. Zoals altijd kalmeert ze dan direct. “Ik besef zo goed dat ik een geluksvogel ben.” Fluistert ze.
Simon tilt haar op en ze zetten zich samen op het bed. “Jij bent geen geluksvogel. Jij bent een klasse dame.” Hij kijkt verlegen naar de grond. “Ik ben de geluksvogel. Ik vraag me altijd nog af dat ik jou wel verdien. Ik heb je zo onheus behandeld en toch wist jij me weer in je hart te sluiten.”
Sara neemt zijn gezicht in zijn handen. “Lieve Simon, das liefde. Ik kan dat niet anders omschrijven. Onze band is chemie. Daar kan je met je verstand niet bij.” Ze verplicht hem om in haar ogen te kijken. “Simon, ik zie je zo graag. Das uniek .. zo speciaal. Wij zullen altijd samen zijn. Dat staat in de sterren.”
Er rollen tranen over hun gezicht. Tranen van vreugde.
Sara trekt Simon naar zich toe. Haar mond zoekt voelend de zijne op. Haar tong verdrinkt in zijn mond. Het spel van aantrekken en afstoten kennen ze goed en spelen ze zo graag. Simon trekt haar kleedje over haar schouder. Sara knoopt onder voortdurend intens zoen zijn hemd los. Ze duwt hem uiterst zachtjes neer in het bed. Hij neemt haar onder haar schouders en trekt haar mee. Ze ligt boven op hem. Ze kan niet stoppen met hem te stimuleren. Ze voelt zijn zin groeien. Om hem wat tegemoet te komen, laat ze zicht naast hem glijden en gaat met haar handen verder over zijn buik tot aan zijn broeksriem. Simon zucht. “Lieveling, ik ga je direct plaats geven.” Lacht Sara. Simon knikt.
Ze zet zich wat rechter, zet zich over hem. Kust hem en laat zich dan over zijn benen glijden. Ze trekt zijn broek en boxer mee.
Ze laat zich opnieuw over hem naar boven glijden en speelt met zijn mannelijkheid. Deze stimulatie is zo uniek voor Simon. Hij gromt van genot. Sara gaat verder. Haar tong loopt over zijn buik. Haar handen omvatten ondertussen zijn mannelijkheid. Ze stimuleert en masseert hem. Simon weet zich ondertussen een weg te banen naar zijn lievelingsplekje. Sara kreunt en smacht. Simon geniet. Sara heft zich even op en laat zich in 1 beweging over zijn mannelijkheid komen. Simon zucht zwaar. Sara laat zich tussen zijn benen glijden en kan Simon zo nog meer opwinden. Ze weet nu zodanig een verrukkelijke extase te creëren bij Simon. Ze opent haar ogen en kijkt naar Simon. Haar blik vertederd meteen. Simon geniet met volle teugen van deze ervaring. Het geeft Sara een nog grotere prikkeling. Hun opwinding leidt naar een vuurwerk van passie en genot. Sara schreeuwt het uit. Dit is zo mooi. Simon’s stem gaat verloren in Sara’s uitbarsting “Sara, jij was machtig.” Jij weet me altijd opnieuw de verrassing van mijn leven te bezorgen. Sara … “
Simon kijkt vragend naar Sara. Sara is uitgeteld maar heft haar hoofd even op. “Ja, schat?”
“Ah, ja, je bent nog wakker?” Sara, jij weet me te verleiden. Amai ..dit voelde zo goed.”
Sara glimlacht “Ja, hé!”
Ze laat haar hoofd opnieuw op zijn borst vleien. “Dit is genieten” fluistert ze.
Simon streelt haar rug. Binnen de kortste keren vallen ze alle twee in een diepe slaap.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 145
Deel 145
Een nieuwe dag breekt aan. De wekker loopt af. Maar Simon ligt al een tijdje gelukzalig naar Sara te kijken. Dit gevoel wil hij nooit kwijt. Hij en Sara, samen kunnen ze alles aan. Hoe zeggen ze dat “Geen beek is de diep, geen …”
Sara kijkt verliefd in Simon’s ogen. “Simon, goedemorgen. Lekker geslapen?”
Simon knikt instemmend. “Ja wat wil je na zo een dessertje.”
Sara lacht. “Kom” zegt ze”Laat ons vlug voortdoen dan zijn we vroeg op kantoor en kunnen we doorwerken. Ik verlang naar straks. Onze trouwkleding passen.”
Simon geeft haar een kus. “Ja, ik kijk er ook naar uit. Dan kan ik jou eens zien.”
“Simon” zegt Sara gespeeld streng “Dat mag niet. Dat moet nu echt een verrassing blijven.”
“Ik ben je aan het plagen. Zeg nu denk ik aan iets? Ik denk dat ik het antwoord wel weet. Maar toch ? Waar ga jij slapen de nacht voor ons huwelijk?”
Sara schrikt “Euh, ja … bij Vake en Make zeker ? Maar …” ze trekt een beteuterd gezicht. “Een nacht zonder jou … dat overleef ik amper.”
Simon lacht hartelijk.
Ze stappen samen naar de badkamer. En maken zich vlug klaar. Sara kiest voor een mooi mantelpakje. Ze vlecht haar haar een stukje in en maakt een dotje. Simon houdt haar met plezier in de gaten. Een halfuurtje later zitten ze in de keuken. Gert is er ook. Leon komt binnen met Margot. “Zeg, kinderen, we hebben een voorstel?”
Sara en Simon kijken Leon verbaasd aan. Hij klinkt opgewekt. Gert lacht hartelijk. “De aankoop van onze boot is in orde en we hadden graag met jullie onze boot gedoopt en er dan een mooi weekendje aan vastgeknoopt. Zien jullie dat zitten?”
Sara vliegt Leon rond zijn nek. Margot en Simon schieten in een lach “Dat was percies een domme vraag, Leon.” Lacht Margot.
“En of we dat zien zitten. Dat wil dan ook zeggen dat jij genezen verklaard bent.”juicht Sara.
Leon tempert haar vreugde. “Ik moet vandaag op controle en dan weet ik meer maar ik voel mij opnieuw ne nieuwe.”
Sara lacht maar ineens verandert haar gelaatsuitdrukking.
“Oei, scheelt er iets?” vraagt Gert.
“Neen, maar … “haar stem hapert even “Maar dat wil dan zeggen dat jullie vertrekken op reis.”
“Ja” zegt Leon overtuigend.
“Oei” zegt Sara “En ja … onze trouw dan?”
Leon lacht “Maar Sara, dan zijn we hier. Dat willen we voor geen geld van de wereld missen. Dat weet je toch?”
Sara is gerustgesteld. “We gaan graag mee. Ik vind dit zo spannend.”
Simon geniet van Sara. Haar zo ontspannen bezig zien is een godsgeschenk.
Margot zou graag vrijdagmiddag vertrekken. Simon zal dit regelen bij Présence. Sara kijkt bedenkelijk. “Wij zijn wel onze naam aan het maken bij Présence. Wij zijn meer weg dan daar.” zegt ze.
Leon trekt haar naar zich toe en zegt “Das nu het voordeel van directeur generaal te zijn. Je noemt het een vergadering met potentiële grote klant. En het is in orde.”
Simon lacht. “Kijk nu hoor je het ineens van de expert. Ik heb mijn streken ergens geleerd hoor.”
Sara haalt haar schouders op “Ja, ik weet het. Ik ben dit nog niet gewoon. Maar ok. Ik laat me verleiden door jullie, vooral door jou, Simon.”
Het ontbijt is lekker. Sara en Simon kunnen al om half acht naar Présence vertrekken. Leon heeft nog een grapje klaar. “Zeg, mijn vroege vogels, nu krijg ik een raar gevoel. Waarom zo vroeg, hebben jullie nog geheime plannen voor op Présence?”
Simon lacht en Sara slaat wat wit uit. “Neen” stamelt ze “Ik begin graag vroeg. “
Maar ze herpakt zich snel en terwijl ze vertrekken zegt ze schalks “Maar pa, hoe zeggen ze het ook weer .. ochtendstond heeft goud in de mond. Voor jou een weet en voor ons … ” Leon is even op snelheid gepakt.
“Ja, pa, mijn Sara kan gevat zijn.” Roept Simon zijn vader nog toe die verbouwereerd achterblijft. “Verlegen, ja zeg. Mijn schoondochter komt steeds grappiger en gevatter uit de hoek” lacht hij . Margot en Gert geven hem gelijk. Ook zij hebben een drukke dag voor de boeg.
Effectief, Sara en Simon zijn als eerste op kantoor. “Amai” fluit George “Laatste buiten bij Présence en als eerste terug hier. Zo zijn alle bazen niet. Goedemorgen Sara en Simon.”
Ze wensen George goedemorgen en lopen naar de lift.
Als ze de lift uitstappen blijven ze even staan in het bureau. Sara wordt wat nostalgisch. “Weet je waar ik nu aan denk?” vraagt ze terwijl ze zich naar Simon keert.
Deze schudt zijn hoofd. “Aan mij sollicitatiegesprek. Toen stond ik hier. “ ze wijst naar de stoeltjes aan het raam. “Toen al vond ik het hier zo knap ingericht. Maar op die tijd is hier toch veel veranderd.” Simon kust haar. “Ja, enorm veel. Maar het is nu zo perfect. Dit had ik ook nooit kunnen voorspellen.”
Een nieuwe dag breekt aan. De wekker loopt af. Maar Simon ligt al een tijdje gelukzalig naar Sara te kijken. Dit gevoel wil hij nooit kwijt. Hij en Sara, samen kunnen ze alles aan. Hoe zeggen ze dat “Geen beek is de diep, geen …”
Sara kijkt verliefd in Simon’s ogen. “Simon, goedemorgen. Lekker geslapen?”
Simon knikt instemmend. “Ja wat wil je na zo een dessertje.”
Sara lacht. “Kom” zegt ze”Laat ons vlug voortdoen dan zijn we vroeg op kantoor en kunnen we doorwerken. Ik verlang naar straks. Onze trouwkleding passen.”
Simon geeft haar een kus. “Ja, ik kijk er ook naar uit. Dan kan ik jou eens zien.”
“Simon” zegt Sara gespeeld streng “Dat mag niet. Dat moet nu echt een verrassing blijven.”
“Ik ben je aan het plagen. Zeg nu denk ik aan iets? Ik denk dat ik het antwoord wel weet. Maar toch ? Waar ga jij slapen de nacht voor ons huwelijk?”
Sara schrikt “Euh, ja … bij Vake en Make zeker ? Maar …” ze trekt een beteuterd gezicht. “Een nacht zonder jou … dat overleef ik amper.”
Simon lacht hartelijk.
Ze stappen samen naar de badkamer. En maken zich vlug klaar. Sara kiest voor een mooi mantelpakje. Ze vlecht haar haar een stukje in en maakt een dotje. Simon houdt haar met plezier in de gaten. Een halfuurtje later zitten ze in de keuken. Gert is er ook. Leon komt binnen met Margot. “Zeg, kinderen, we hebben een voorstel?”
Sara en Simon kijken Leon verbaasd aan. Hij klinkt opgewekt. Gert lacht hartelijk. “De aankoop van onze boot is in orde en we hadden graag met jullie onze boot gedoopt en er dan een mooi weekendje aan vastgeknoopt. Zien jullie dat zitten?”
Sara vliegt Leon rond zijn nek. Margot en Simon schieten in een lach “Dat was percies een domme vraag, Leon.” Lacht Margot.
“En of we dat zien zitten. Dat wil dan ook zeggen dat jij genezen verklaard bent.”juicht Sara.
Leon tempert haar vreugde. “Ik moet vandaag op controle en dan weet ik meer maar ik voel mij opnieuw ne nieuwe.”
Sara lacht maar ineens verandert haar gelaatsuitdrukking.
“Oei, scheelt er iets?” vraagt Gert.
“Neen, maar … “haar stem hapert even “Maar dat wil dan zeggen dat jullie vertrekken op reis.”
“Ja” zegt Leon overtuigend.
“Oei” zegt Sara “En ja … onze trouw dan?”
Leon lacht “Maar Sara, dan zijn we hier. Dat willen we voor geen geld van de wereld missen. Dat weet je toch?”
Sara is gerustgesteld. “We gaan graag mee. Ik vind dit zo spannend.”
Simon geniet van Sara. Haar zo ontspannen bezig zien is een godsgeschenk.
Margot zou graag vrijdagmiddag vertrekken. Simon zal dit regelen bij Présence. Sara kijkt bedenkelijk. “Wij zijn wel onze naam aan het maken bij Présence. Wij zijn meer weg dan daar.” zegt ze.
Leon trekt haar naar zich toe en zegt “Das nu het voordeel van directeur generaal te zijn. Je noemt het een vergadering met potentiële grote klant. En het is in orde.”
Simon lacht. “Kijk nu hoor je het ineens van de expert. Ik heb mijn streken ergens geleerd hoor.”
Sara haalt haar schouders op “Ja, ik weet het. Ik ben dit nog niet gewoon. Maar ok. Ik laat me verleiden door jullie, vooral door jou, Simon.”
Het ontbijt is lekker. Sara en Simon kunnen al om half acht naar Présence vertrekken. Leon heeft nog een grapje klaar. “Zeg, mijn vroege vogels, nu krijg ik een raar gevoel. Waarom zo vroeg, hebben jullie nog geheime plannen voor op Présence?”
Simon lacht en Sara slaat wat wit uit. “Neen” stamelt ze “Ik begin graag vroeg. “
Maar ze herpakt zich snel en terwijl ze vertrekken zegt ze schalks “Maar pa, hoe zeggen ze het ook weer .. ochtendstond heeft goud in de mond. Voor jou een weet en voor ons … ” Leon is even op snelheid gepakt.
“Ja, pa, mijn Sara kan gevat zijn.” Roept Simon zijn vader nog toe die verbouwereerd achterblijft. “Verlegen, ja zeg. Mijn schoondochter komt steeds grappiger en gevatter uit de hoek” lacht hij . Margot en Gert geven hem gelijk. Ook zij hebben een drukke dag voor de boeg.
Effectief, Sara en Simon zijn als eerste op kantoor. “Amai” fluit George “Laatste buiten bij Présence en als eerste terug hier. Zo zijn alle bazen niet. Goedemorgen Sara en Simon.”
Ze wensen George goedemorgen en lopen naar de lift.
Als ze de lift uitstappen blijven ze even staan in het bureau. Sara wordt wat nostalgisch. “Weet je waar ik nu aan denk?” vraagt ze terwijl ze zich naar Simon keert.
Deze schudt zijn hoofd. “Aan mij sollicitatiegesprek. Toen stond ik hier. “ ze wijst naar de stoeltjes aan het raam. “Toen al vond ik het hier zo knap ingericht. Maar op die tijd is hier toch veel veranderd.” Simon kust haar. “Ja, enorm veel. Maar het is nu zo perfect. Dit had ik ook nooit kunnen voorspellen.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 146
Deel 146
Ze lopen door naar hun kantoor. Sara overloopt de mail. Het weekend volgende week moeten ze ook nog voorbereiden en de nieuwe show met de wintercollectie komt er ook aan binnen enkele maanden. Dit moet met de ontwerpers even gepland worden.
Er ligt een dossier van Michèle klaar. De parfumlijn loopt uitstekend. Ook de winkel in Antwerpen doet het goed. Het concept is eigenlijk onveranderd gebleven maar de groei is zo buitengewoon.
Sara werkt nog wat verder aan het voorstel van Arne voor de stoffenwinkel. Het pand naast Infine staat te huur. Dus zou het misschien best interessant zijn om daar eens hun licht op te steken. Een winkel hier in Antwerpen is best makkelijk als eerste project. Maar Simon heeft een ander idee. Hij dacht aan Fleur, die mevrouw van Centerparcs. Zij lijkt hem geknipt voor een job als shopmanager. Sara vindt dit een mooi voorstel maar eerst de reactie van Helena en Alexander afwachten.
Ze kijkt even op naar Simon. “Weet je, wij zijn wel een ideale tandem, samen gaat het wel goed, hé. “ Simon lacht instemmend. “Jij geeft mij een voorzet en in stamp hem erin.”
Sara glimlacht.
Ze overlopen samen de komende weken. Het valt hen op dat alles vlotjes loopt. Iedereen is bij de zaak. Rond 8,15 horen ze gestommel in het landschapsbureau. Er klinkt wat gevloek achter. Simon gaat kijken “Goedemorgen, Lieven en Michèle, ook vroeg uit de veren?”
Lieven schrikt “Vroeg nee niet vroeg, alles loopt verkeerd. Kijk mijn broek.“ Simon ziet dat de broek van Lieven gescheurd is. “Ja, Michèle, je moet je wel leren beheersen hé.”
Michèle bloost. “Simon, toe.” Zegt Sara die er ook komen bijstaan is. Lieven is blijven haken aan het muurtje beneden. Hij wou sportief doen. Maar das hem dus miskomen. Michèle schiet opnieuw in een lach als ze er aan terug denkt. Lieven loopt even naar het atelier met Michèle zodat ze zijn broek even onder het naaimachine van Marnix kan stoppen.
Sara lacht “Jij kan toch ook veel, Michèle. Maar je hebt misschien geluk. Misschien is Niels of Marnix eral.” Sara schudt haar hoofd. Simon is toch wel een patatje.
Ze besluiten de personeelszaken en de parfumlijn te overlopen na de interventie met Lieven’s broek.
Simon vindt het nog steeds erg grappig en roept hen achterna. “Michèle, wel de broek eerst uitdoen,hé, want anders…” Ze zetten zich opnieuw in hun kantoor.
Simon trekt Sara even naar zich toe als Lieven en Michèle weg zijn. “k heb ook wel zin in een pauze of een kleine onderbreking.”
Dit laat Sara zich geen tweede keer zeggen. Ze staat recht, duwt zijn stoel achteruit en zet zich gespreid over zijn benen. “Ik ben een al al ter jouwer beschikking.” Lacht ze schalks.
Ze kust hem passioneel. Simon reageert direct op haar liefkozingen. Hij kreunt zachtjes en trekt haar korter naar zich toe. Zijn hand zoekt zijn weg onder haar kleedje. De knoopjes weet hij met een handige vingerknip te openen. Het is nu Sara beurt om te kreunen. Dit voelt zo vertrouwd. Ze bijt subtiel in zijn lip en zuigt en sabbelt passioneel. Dit afwisselen met hartstochtelijk zoen, windt Simon zo op. Hij laat zich even wat achteruit zakken. “Lieve Sara, dit is fantastisch” hijgt hij nog na “maar als je nu niet even bedaart, zie ik mij genoodzaakt je te ontvoeren en maar dan zal onze afspraak niet tevreden zijn.”
“Oei” zucht Sara ”Ik zou me nu met plezier door jou laten ontvoeren. Maar je hebt gelijk.” Ze kijkt op haar klok “Je hebt meer dan gelijk. Het is al 9 uur gepasseerd straks is Hélena hier met die Yannick.” Ze springt van zijn schoot en maakt zich een beetje deftig. Simon lacht. “Je bent zo ook mooi hoor. Maar ja dat hou ik dat liever exclusief voor mij.”
Sara stapt op Simon toe “Dan moet jij je hemd ook maar terug dichtknopen. En ja iets lager ook. Je vogeltje kan gaan vliegen.”
Sara bloost van haar eigen woorden. Ze sluit zijn rits. Maar ook Simon is gevat vandaag. “Mijn vogeltje … dat zal niet gaan … dat zit op eieren.”
Sara schiet nog harder in de lacht … “Jij hebt ook op alles een antwoord klaar, lieve schat. Je hebt gelijk… maar toch .. ze trekt de rits verder toe… das privé … enkel voor mijn oogjes geschikt.”
Simon trekt haar nog even tegen zich aan. “Je hebt gelijk. Ik zie u graag. En je hebt meer dan gelijk … al de rest is privé.” Hij kust haar. Maar er wordt op de deur geklopt.
Arne stuift het kantoor binnen. “Hey, goedemorgen. Ik had jullie nog niet verwacht. Het was super gezellig gisteren. En zie mijn Saraatje hier staan blozen en glunderen.” Hij geeft haar een kus en een knuffel.
“Aaaaauwtcht” roept Simon. “Helaba, das Esther niet hé.”
Arne kijkt verbaasd naar Simon. Maar Simon kan zich niet meer serieus houden.
“Ja, ja je hebt me even beet gehad, maat.” Zegt Arne. “Maar eigenlijk ben ik blij dat jullie hier zijn. Kijk eens hier” Hij zwaait met een fax.
Sara kijkt vragend naar Arne “Ja?”
“Kijk” zegt hij glunderend. “Mijn grootste bestelling tot nu toe .. en er gaan er nog volgen .. ik weet het gewoon.”
Simon neemt de fax uit zijn handen. “Gij meent da ni, Arne das fantastisch. Das 1 bestelling voor meer dan 200 000 euro.” Simon vliegt Arne rond zijn hals. “Gij haalt er ons door.”
“Aaaauwtch” lacht Sara.
“En das nog niet alles daar zit muziek in bij die klant… ze vinden onze stoffen fantastisch en het zelf uitzoeken willen ze niet doen.”
Sara neemt de fax vast “Arne dit is fantastisch nieuws. Dit is zo buitengewoon. Alles groeit hier .. alle verschillende afdelingen doen het zo goed. En dan de plannen van een stoffen winkel. Wow”
Sara trekt Arne naar zich toe. “Arne goed gedaan… knap werk.”
De telefoon rinkelt. Sara neemt op. “Ok we komen.” Horen de andere haar zeggen.
Ze lopen door naar hun kantoor. Sara overloopt de mail. Het weekend volgende week moeten ze ook nog voorbereiden en de nieuwe show met de wintercollectie komt er ook aan binnen enkele maanden. Dit moet met de ontwerpers even gepland worden.
Er ligt een dossier van Michèle klaar. De parfumlijn loopt uitstekend. Ook de winkel in Antwerpen doet het goed. Het concept is eigenlijk onveranderd gebleven maar de groei is zo buitengewoon.
Sara werkt nog wat verder aan het voorstel van Arne voor de stoffenwinkel. Het pand naast Infine staat te huur. Dus zou het misschien best interessant zijn om daar eens hun licht op te steken. Een winkel hier in Antwerpen is best makkelijk als eerste project. Maar Simon heeft een ander idee. Hij dacht aan Fleur, die mevrouw van Centerparcs. Zij lijkt hem geknipt voor een job als shopmanager. Sara vindt dit een mooi voorstel maar eerst de reactie van Helena en Alexander afwachten.
Ze kijkt even op naar Simon. “Weet je, wij zijn wel een ideale tandem, samen gaat het wel goed, hé. “ Simon lacht instemmend. “Jij geeft mij een voorzet en in stamp hem erin.”
Sara glimlacht.
Ze overlopen samen de komende weken. Het valt hen op dat alles vlotjes loopt. Iedereen is bij de zaak. Rond 8,15 horen ze gestommel in het landschapsbureau. Er klinkt wat gevloek achter. Simon gaat kijken “Goedemorgen, Lieven en Michèle, ook vroeg uit de veren?”
Lieven schrikt “Vroeg nee niet vroeg, alles loopt verkeerd. Kijk mijn broek.“ Simon ziet dat de broek van Lieven gescheurd is. “Ja, Michèle, je moet je wel leren beheersen hé.”
Michèle bloost. “Simon, toe.” Zegt Sara die er ook komen bijstaan is. Lieven is blijven haken aan het muurtje beneden. Hij wou sportief doen. Maar das hem dus miskomen. Michèle schiet opnieuw in een lach als ze er aan terug denkt. Lieven loopt even naar het atelier met Michèle zodat ze zijn broek even onder het naaimachine van Marnix kan stoppen.
Sara lacht “Jij kan toch ook veel, Michèle. Maar je hebt misschien geluk. Misschien is Niels of Marnix eral.” Sara schudt haar hoofd. Simon is toch wel een patatje.
Ze besluiten de personeelszaken en de parfumlijn te overlopen na de interventie met Lieven’s broek.
Simon vindt het nog steeds erg grappig en roept hen achterna. “Michèle, wel de broek eerst uitdoen,hé, want anders…” Ze zetten zich opnieuw in hun kantoor.
Simon trekt Sara even naar zich toe als Lieven en Michèle weg zijn. “k heb ook wel zin in een pauze of een kleine onderbreking.”
Dit laat Sara zich geen tweede keer zeggen. Ze staat recht, duwt zijn stoel achteruit en zet zich gespreid over zijn benen. “Ik ben een al al ter jouwer beschikking.” Lacht ze schalks.
Ze kust hem passioneel. Simon reageert direct op haar liefkozingen. Hij kreunt zachtjes en trekt haar korter naar zich toe. Zijn hand zoekt zijn weg onder haar kleedje. De knoopjes weet hij met een handige vingerknip te openen. Het is nu Sara beurt om te kreunen. Dit voelt zo vertrouwd. Ze bijt subtiel in zijn lip en zuigt en sabbelt passioneel. Dit afwisselen met hartstochtelijk zoen, windt Simon zo op. Hij laat zich even wat achteruit zakken. “Lieve Sara, dit is fantastisch” hijgt hij nog na “maar als je nu niet even bedaart, zie ik mij genoodzaakt je te ontvoeren en maar dan zal onze afspraak niet tevreden zijn.”
“Oei” zucht Sara ”Ik zou me nu met plezier door jou laten ontvoeren. Maar je hebt gelijk.” Ze kijkt op haar klok “Je hebt meer dan gelijk. Het is al 9 uur gepasseerd straks is Hélena hier met die Yannick.” Ze springt van zijn schoot en maakt zich een beetje deftig. Simon lacht. “Je bent zo ook mooi hoor. Maar ja dat hou ik dat liever exclusief voor mij.”
Sara stapt op Simon toe “Dan moet jij je hemd ook maar terug dichtknopen. En ja iets lager ook. Je vogeltje kan gaan vliegen.”
Sara bloost van haar eigen woorden. Ze sluit zijn rits. Maar ook Simon is gevat vandaag. “Mijn vogeltje … dat zal niet gaan … dat zit op eieren.”
Sara schiet nog harder in de lacht … “Jij hebt ook op alles een antwoord klaar, lieve schat. Je hebt gelijk… maar toch .. ze trekt de rits verder toe… das privé … enkel voor mijn oogjes geschikt.”
Simon trekt haar nog even tegen zich aan. “Je hebt gelijk. Ik zie u graag. En je hebt meer dan gelijk … al de rest is privé.” Hij kust haar. Maar er wordt op de deur geklopt.
Arne stuift het kantoor binnen. “Hey, goedemorgen. Ik had jullie nog niet verwacht. Het was super gezellig gisteren. En zie mijn Saraatje hier staan blozen en glunderen.” Hij geeft haar een kus en een knuffel.
“Aaaaauwtcht” roept Simon. “Helaba, das Esther niet hé.”
Arne kijkt verbaasd naar Simon. Maar Simon kan zich niet meer serieus houden.
“Ja, ja je hebt me even beet gehad, maat.” Zegt Arne. “Maar eigenlijk ben ik blij dat jullie hier zijn. Kijk eens hier” Hij zwaait met een fax.
Sara kijkt vragend naar Arne “Ja?”
“Kijk” zegt hij glunderend. “Mijn grootste bestelling tot nu toe .. en er gaan er nog volgen .. ik weet het gewoon.”
Simon neemt de fax uit zijn handen. “Gij meent da ni, Arne das fantastisch. Das 1 bestelling voor meer dan 200 000 euro.” Simon vliegt Arne rond zijn hals. “Gij haalt er ons door.”
“Aaaauwtch” lacht Sara.
“En das nog niet alles daar zit muziek in bij die klant… ze vinden onze stoffen fantastisch en het zelf uitzoeken willen ze niet doen.”
Sara neemt de fax vast “Arne dit is fantastisch nieuws. Dit is zo buitengewoon. Alles groeit hier .. alle verschillende afdelingen doen het zo goed. En dan de plannen van een stoffen winkel. Wow”
Sara trekt Arne naar zich toe. “Arne goed gedaan… knap werk.”
De telefoon rinkelt. Sara neemt op. “Ok we komen.” Horen de andere haar zeggen.
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 147
Deel 147
Ze moeten naar de vergaderzaal. Helèna en Steven zijn er al met Yannick Baxsora. Ook Arne gaat even mee, hij had via Esther veel goeds gehoord over die man. De vergadering is een leuke verpozing. Arne stelt zich voor. Yannick is danig onder de indruk als hij hoort dat Presence ook een stoffenafdeling heeft. Steven gaat iets later met Arne verder en laat de andere de vergadering volgen.
Yannick is een vlotte gast die met veel gedrevenheid over zijn job kan vertellen. Hij werkt op zelfstandige basis maar is nu op zoek naar een freelance maar met een iets meer vast karakter met een bedrijf zoals Presence. Mee een lijn opzetten en een cachet aan geven. Ook de toekomstige trends met een ontwerper mee in een collectie integreren, lijkt hem een haalbare kaart. Het moet natuurlijk wel klikken. Maar de naam Marnix Standaert zegt hem vaag iets. Niels is een onbekende voor hem. Sara verdedigt haar puppil, dat is een kleine parel maar in de handen van onze Diva zal hij ook hoge toppen scheren.
Yannick is wel benieuwd naar de twee ontwerpers. Wat hij op het net gezien had, viel hem zo goed mee. Hij is nieuwsgierig.
Sara ziet dat Simon even zijn voorhoofd fronst bij de laatste woorden van Yannick maar dan ineens breed lachend verkondigt “Kom Yannick we zullen je eens gaan voorstellen en als je bij onze Diva en Niels in de smaakt valt, kunnen we verdere besprekingen voeren.”
Simon laat Helena en Yannick voorgaan. Voor hij de deur sluit, trekt hij Sara even tegen zich aan en fluistert “Sara, het gaat enorm goed klikken tussen onze Diva en Yannick. Mark my words.”
Sara fronst haar voorhoofd. “Eh, kan zijn maar hoe ben jij daar zo zeker van?”
Simon glimlacht “Die twee … ik voel het gewoon … noem het mijn zesde zintuig. Die twee lijken meer op elkaar als wij kunnen denken.”
Sara lacht “Ja, jij een zesde zintuig … de mannelijke Simon versie van vrouwelijke intuïtie”
Simon schiet in een lach … “Watch my words. Wait en See.” Zegt Simon geheimzinnig.
Helèna en Yannick draaien zich even om. “Ja, die twee kunnen elkaar geen minuutje missen. Das niet te geloven maar zo mooi” lacht Helèna. “Maar ik mag niets zeggen, ik zit in het zelfde schuitje en daar kan jij van meepraten, hé.”
Yannick lacht hartelijk. “Ja, ik had het ook al opgemerkt wat voor een mooi koppel die twee vormen. Dat zie je niet dikwijls. Zo toegewijd aan elkaar. Maar het valt me op hier bij Prescence de liefde hoogtij viert.”
Simon en Sara staan ondertussen bij hen. “Wat hoor ik je zeggen? Dat de liefde hier hoogtij viert” zegt Simon “Hier heerst liefde met de grote L voor velen onder ons, hé schat.” En hij geeft Sara speels een kusje.
Yannick lacht “Ja, dat straalt echt uit. Jullie hier allemaal zo bezig zien. Dit is een fantastisch bedrijf, geen haat geen nijd. Zalig.”
Nu lacht Sara ook want ze beseft nu waar Simon daarjuist op wees. “Kom” ze port Simon aan “Laat ons maar naar Marnix en Niels gaan.”
Ze nemen de lift en komen aan het atelier van Marnix en Niels. Michèle komt net uit haar labo. Ze wordt voorgesteld aan Yannick. Yannick gaat ook even mee naar haar labo. Want dit is ook wel een kolfje naar zijn hand. “Dit alles maakt jullie zo uniek en meesters in jullie zaak. Jullie hebben alles in handen. Alleszins toch veel. Ik zie nog potentieel maar jullie weten alles wel perfect aan te brengen.” Ze laat Yannick kennis maken met een aantal van haar nieuwe geuren. Yannick is danig onder de indruk. “Dit is klasse, pure klasse. Jullie kunnen als het ware een persoonlijke geur ontwerpen voor 1 persoon.”
Michèle lacht “Kom maar eens langs bij In Fine. Dan geef ik jou een demonstratie.” Ze geeft hem een kaartje mee.
Simon opent de deur van het atelier. “Voila, Sesam open u. Zie hier nu onze 2 creatieve breinen.”
Ze stappen lachend binnen. Zowel Niels als Marnix zijn geconcentreerd aan het werk en kijken verbaasd op van het volk dat binnenstapt.
Helèna neemt het woord. “Yannick, bij deze stellen we je graag voor aan onze twee ontwerpers. Dit is Niels, hij wordt onder deskundige leiding van Marnix opgeleid tot de ontwerpen van de prêt-à-porter lijn maar heeft al een collectie met veel succes en lovende kritieken onder Presence voorgesteld.”
Niels geeft Yannick een hand. “Dag mijnheer, ik lijk u wel ergens van te kennen.” “Dag Niels, fijn u te leren kennen. Kan best zijn ik ben al een aantal keren op TV geweest, als fashion stillist. Maar mijnheer is thuis hoor. Zeg maar Yani.”
Ze moeten naar de vergaderzaal. Helèna en Steven zijn er al met Yannick Baxsora. Ook Arne gaat even mee, hij had via Esther veel goeds gehoord over die man. De vergadering is een leuke verpozing. Arne stelt zich voor. Yannick is danig onder de indruk als hij hoort dat Presence ook een stoffenafdeling heeft. Steven gaat iets later met Arne verder en laat de andere de vergadering volgen.
Yannick is een vlotte gast die met veel gedrevenheid over zijn job kan vertellen. Hij werkt op zelfstandige basis maar is nu op zoek naar een freelance maar met een iets meer vast karakter met een bedrijf zoals Presence. Mee een lijn opzetten en een cachet aan geven. Ook de toekomstige trends met een ontwerper mee in een collectie integreren, lijkt hem een haalbare kaart. Het moet natuurlijk wel klikken. Maar de naam Marnix Standaert zegt hem vaag iets. Niels is een onbekende voor hem. Sara verdedigt haar puppil, dat is een kleine parel maar in de handen van onze Diva zal hij ook hoge toppen scheren.
Yannick is wel benieuwd naar de twee ontwerpers. Wat hij op het net gezien had, viel hem zo goed mee. Hij is nieuwsgierig.
Sara ziet dat Simon even zijn voorhoofd fronst bij de laatste woorden van Yannick maar dan ineens breed lachend verkondigt “Kom Yannick we zullen je eens gaan voorstellen en als je bij onze Diva en Niels in de smaakt valt, kunnen we verdere besprekingen voeren.”
Simon laat Helena en Yannick voorgaan. Voor hij de deur sluit, trekt hij Sara even tegen zich aan en fluistert “Sara, het gaat enorm goed klikken tussen onze Diva en Yannick. Mark my words.”
Sara fronst haar voorhoofd. “Eh, kan zijn maar hoe ben jij daar zo zeker van?”
Simon glimlacht “Die twee … ik voel het gewoon … noem het mijn zesde zintuig. Die twee lijken meer op elkaar als wij kunnen denken.”
Sara lacht “Ja, jij een zesde zintuig … de mannelijke Simon versie van vrouwelijke intuïtie”
Simon schiet in een lach … “Watch my words. Wait en See.” Zegt Simon geheimzinnig.
Helèna en Yannick draaien zich even om. “Ja, die twee kunnen elkaar geen minuutje missen. Das niet te geloven maar zo mooi” lacht Helèna. “Maar ik mag niets zeggen, ik zit in het zelfde schuitje en daar kan jij van meepraten, hé.”
Yannick lacht hartelijk. “Ja, ik had het ook al opgemerkt wat voor een mooi koppel die twee vormen. Dat zie je niet dikwijls. Zo toegewijd aan elkaar. Maar het valt me op hier bij Prescence de liefde hoogtij viert.”
Simon en Sara staan ondertussen bij hen. “Wat hoor ik je zeggen? Dat de liefde hier hoogtij viert” zegt Simon “Hier heerst liefde met de grote L voor velen onder ons, hé schat.” En hij geeft Sara speels een kusje.
Yannick lacht “Ja, dat straalt echt uit. Jullie hier allemaal zo bezig zien. Dit is een fantastisch bedrijf, geen haat geen nijd. Zalig.”
Nu lacht Sara ook want ze beseft nu waar Simon daarjuist op wees. “Kom” ze port Simon aan “Laat ons maar naar Marnix en Niels gaan.”
Ze nemen de lift en komen aan het atelier van Marnix en Niels. Michèle komt net uit haar labo. Ze wordt voorgesteld aan Yannick. Yannick gaat ook even mee naar haar labo. Want dit is ook wel een kolfje naar zijn hand. “Dit alles maakt jullie zo uniek en meesters in jullie zaak. Jullie hebben alles in handen. Alleszins toch veel. Ik zie nog potentieel maar jullie weten alles wel perfect aan te brengen.” Ze laat Yannick kennis maken met een aantal van haar nieuwe geuren. Yannick is danig onder de indruk. “Dit is klasse, pure klasse. Jullie kunnen als het ware een persoonlijke geur ontwerpen voor 1 persoon.”
Michèle lacht “Kom maar eens langs bij In Fine. Dan geef ik jou een demonstratie.” Ze geeft hem een kaartje mee.
Simon opent de deur van het atelier. “Voila, Sesam open u. Zie hier nu onze 2 creatieve breinen.”
Ze stappen lachend binnen. Zowel Niels als Marnix zijn geconcentreerd aan het werk en kijken verbaasd op van het volk dat binnenstapt.
Helèna neemt het woord. “Yannick, bij deze stellen we je graag voor aan onze twee ontwerpers. Dit is Niels, hij wordt onder deskundige leiding van Marnix opgeleid tot de ontwerpen van de prêt-à-porter lijn maar heeft al een collectie met veel succes en lovende kritieken onder Presence voorgesteld.”
Niels geeft Yannick een hand. “Dag mijnheer, ik lijk u wel ergens van te kennen.” “Dag Niels, fijn u te leren kennen. Kan best zijn ik ben al een aantal keren op TV geweest, als fashion stillist. Maar mijnheer is thuis hoor. Zeg maar Yani.”
-
Fleur'tje
- Super Ere Lid
- Berichten: 2161
- Lid geworden op: 29-06-2010 23:37
Deel 148
Deel 148
Marnix schrikt.
“Yani” roept hij uit. En dan wordt hij lijkbleek. Hij valt op zijn stoel.
“Dat meent ge niet. Roxanne!” Ook Yannick krijgt het zichtbaar moeilijk.
Simon tikt Sara aan met een gezicht van ziet ge wel.
Yannick stapt op Marnix af. “Das jaren geleden. En jij was zo plots weg. Ik heb nog zoveel geprobeerd om jou te vinden. Ik heb heel Oostende afgezocht. Overal alle bars en nergens was je terug te vinden en niemand wou mij helpen”
Dan valt hij in Marnix armen. “Ik ben weg gegaan, toen zonder een spoor te laten. Niemand kende me daar als Marnix en Roxanne die is verdwenen. Pas nu hier in Antwerpen ga ik terug weg onder die naam. Maar…” Marnix is geëmotioneerd.
De anderen schrikken want zo kennen ze Marnix niet. Ze kijken elkaar aan en gaan even het atelier uit. Niels zegt “Wij laten jullie even, dat is denk ik het beste. Kom maar naar de cafetaria straks. “
Ze lopen elk in eigen gedachten naar buiten.
Yani kan zijn emoties niet de baas. “Roxanne, dit is zo lang geleden. Ik was …”
Marnix knikt. Er rollen dikke tranen over zijn wangen. “Ja exact 9 jaar 6 maand en 3 weken. Ik heb echt alles gedaan om jou te vergeten. Ik kon niet … ik …”Marnix komt niet uit zijn woorden.
Ook Yani krijgt het moeilijk. “Ik weet het, ik ben een tijd naar het buitenland geweest. Ik weet het ik was toen te jong. Maar eigenlijk heb ik nooit iemand anders gehad. Ik ben die avond nooit vergeten. Het was er maar 1 maar zo een mooie.”
Marnix knikt “Er kan niemand tippen aan jou. Ik heb jou nooit uit mijn gedachten kunnen of willen bannen. En nu … sta jij hier als fashion stylist. En je hebt nooit geweten dat ik modeontwerper was.”
Yani heeft nog steeds Marnix’handen in de zijne. Hij streelt ze zacht. “Een ding weet ik nu … ik wil jou nooit meer kwijt. Ik hoop dat jij hetzelfde voelt. Dit was toen magie en die magie is enkel groter geworden.”
“Jij was mijn grote liefde. Neen, jij bent nooit uit mijn hart geweest sinds die bewuste donderdagavond. Die avond was zo uniek maar kwam voor jou 10 jaar te vroeg. Ik kon toen niet ingaan op jouw liefde. Dat was fout. Ik wou wel. Graag zelfs maar dat kon niet. Maar als jij me nu nog altijd in je hart draagt moeten we er nu voor gaan. Als jij dat wil.”
Yani knikt, trekt Marnix naar zich toe en kust hem passioneel.
De kus lijkt eeuwig te duren. Marnix neemt na een tijdje zijn portefeuille. “Kijk” zegt hij hees “ Dit zit sinds die avond als een soort relikwie in mijn portefeuille.” Hij toont Yani een ingangsbonnetje van een disco. Yani lacht en geeft Marnix een zoen. “Kijk, zegt hij en haalt zijn portefeuille boven. Hij laat Marnix hetzelfde bonnetje zien.
“Marnix, ik zie je graag en ik ben zo gelukkig dat ik dat nu kan zeggen.”zegt Yani zacht.
Marnix zucht en meent Yani in zijn armen. “Ik heb zo dikwijls gedroomd van dit moment maar steeds mezelf overtuigd dat het toch nooit zo gebeuren, want jij kent me enkel als Roxanne en zou me toch nooit herkennen als Marnix. Maar nu … ik zie jou ook zo graag. Dit gevoel gaat zo diep. Wil je met mij de sprong wagen?”
Yani knikt. “Graag, en ik ben er zeker van dit is voor altijd. Als wij na al die jaren nog steeds alleen zijn dan heeft dat maar 1 reden en dat is dat wij samen horen.”
Ze blijven nog even van elkaar genieten. Yani schrikt. “Marnix, ik mag toch Marnix zeggen, moeten we niet even naar de anderen gaan. Die weten van niets en we zitten hier al lang alleen.”
Marnix knikt “Je hebt gelijk, Yani. Maken we het dadelijk bekend dat wij nu als koppel door het leven gaan ? Voor mij wel maar ik respecteer jou mening.”
Yani neemt het woord. “Ze weten toch al iets en blijkbaar is dit hier geen probleem. Dus als jij het ziet zitten, doen we dat. Maar nadien wil ik je voor mij alleen. De besprekingen hier kunnen wachten. Ik zou er graag een weekendje van maken. Kan jij vrijaf krijgen?”
“Dat moet kunnen. Ik denk niet dat Lieven problemen zal maken. En dit zal mijn creativiteit alleen maar ten goede komen.”
Ze stappen lachend het atelier uit en gaan naar de cafetaria.
Het is ondertussen middag en iedereen zit te lunchen. Niels, Steven, Arne, Helèna zitten aan een tafel met Sara en Simon. Ze zijn allemaal enorm nieuwsgierig. Er was een duidelijk vonk en aantrekkingskracht tussen Marnix en Yannick. Ze kenden elkaar blijkbaar. Sara vertelt dat Simon het voelde. Dit geeft grote hilariteit aan tafel. Arne ziet het al voor zich “Simon in vrouwen kleren in een tentje op de kermis voorspellingen doen. Vrouwe Simonne voorspelt uw liefdes leven.”
Iedereen ligt dubbel van het lachen. Sara verslikt zich als ze terugdenkt aan de weddenschap tussen Marnix en Simon. Tussen twee lachsalvo’s door weet ze met moeite uit te brengen “Ja … en ik weet dat mijn Simon een prachtig …. Simonneke kan zijn… en dat weten jullie niet, hé.” Ze blijven er bijna in.
Marnix schrikt.
“Yani” roept hij uit. En dan wordt hij lijkbleek. Hij valt op zijn stoel.
“Dat meent ge niet. Roxanne!” Ook Yannick krijgt het zichtbaar moeilijk.
Simon tikt Sara aan met een gezicht van ziet ge wel.
Yannick stapt op Marnix af. “Das jaren geleden. En jij was zo plots weg. Ik heb nog zoveel geprobeerd om jou te vinden. Ik heb heel Oostende afgezocht. Overal alle bars en nergens was je terug te vinden en niemand wou mij helpen”
Dan valt hij in Marnix armen. “Ik ben weg gegaan, toen zonder een spoor te laten. Niemand kende me daar als Marnix en Roxanne die is verdwenen. Pas nu hier in Antwerpen ga ik terug weg onder die naam. Maar…” Marnix is geëmotioneerd.
De anderen schrikken want zo kennen ze Marnix niet. Ze kijken elkaar aan en gaan even het atelier uit. Niels zegt “Wij laten jullie even, dat is denk ik het beste. Kom maar naar de cafetaria straks. “
Ze lopen elk in eigen gedachten naar buiten.
Yani kan zijn emoties niet de baas. “Roxanne, dit is zo lang geleden. Ik was …”
Marnix knikt. Er rollen dikke tranen over zijn wangen. “Ja exact 9 jaar 6 maand en 3 weken. Ik heb echt alles gedaan om jou te vergeten. Ik kon niet … ik …”Marnix komt niet uit zijn woorden.
Ook Yani krijgt het moeilijk. “Ik weet het, ik ben een tijd naar het buitenland geweest. Ik weet het ik was toen te jong. Maar eigenlijk heb ik nooit iemand anders gehad. Ik ben die avond nooit vergeten. Het was er maar 1 maar zo een mooie.”
Marnix knikt “Er kan niemand tippen aan jou. Ik heb jou nooit uit mijn gedachten kunnen of willen bannen. En nu … sta jij hier als fashion stylist. En je hebt nooit geweten dat ik modeontwerper was.”
Yani heeft nog steeds Marnix’handen in de zijne. Hij streelt ze zacht. “Een ding weet ik nu … ik wil jou nooit meer kwijt. Ik hoop dat jij hetzelfde voelt. Dit was toen magie en die magie is enkel groter geworden.”
“Jij was mijn grote liefde. Neen, jij bent nooit uit mijn hart geweest sinds die bewuste donderdagavond. Die avond was zo uniek maar kwam voor jou 10 jaar te vroeg. Ik kon toen niet ingaan op jouw liefde. Dat was fout. Ik wou wel. Graag zelfs maar dat kon niet. Maar als jij me nu nog altijd in je hart draagt moeten we er nu voor gaan. Als jij dat wil.”
Yani knikt, trekt Marnix naar zich toe en kust hem passioneel.
De kus lijkt eeuwig te duren. Marnix neemt na een tijdje zijn portefeuille. “Kijk” zegt hij hees “ Dit zit sinds die avond als een soort relikwie in mijn portefeuille.” Hij toont Yani een ingangsbonnetje van een disco. Yani lacht en geeft Marnix een zoen. “Kijk, zegt hij en haalt zijn portefeuille boven. Hij laat Marnix hetzelfde bonnetje zien.
“Marnix, ik zie je graag en ik ben zo gelukkig dat ik dat nu kan zeggen.”zegt Yani zacht.
Marnix zucht en meent Yani in zijn armen. “Ik heb zo dikwijls gedroomd van dit moment maar steeds mezelf overtuigd dat het toch nooit zo gebeuren, want jij kent me enkel als Roxanne en zou me toch nooit herkennen als Marnix. Maar nu … ik zie jou ook zo graag. Dit gevoel gaat zo diep. Wil je met mij de sprong wagen?”
Yani knikt. “Graag, en ik ben er zeker van dit is voor altijd. Als wij na al die jaren nog steeds alleen zijn dan heeft dat maar 1 reden en dat is dat wij samen horen.”
Ze blijven nog even van elkaar genieten. Yani schrikt. “Marnix, ik mag toch Marnix zeggen, moeten we niet even naar de anderen gaan. Die weten van niets en we zitten hier al lang alleen.”
Marnix knikt “Je hebt gelijk, Yani. Maken we het dadelijk bekend dat wij nu als koppel door het leven gaan ? Voor mij wel maar ik respecteer jou mening.”
Yani neemt het woord. “Ze weten toch al iets en blijkbaar is dit hier geen probleem. Dus als jij het ziet zitten, doen we dat. Maar nadien wil ik je voor mij alleen. De besprekingen hier kunnen wachten. Ik zou er graag een weekendje van maken. Kan jij vrijaf krijgen?”
“Dat moet kunnen. Ik denk niet dat Lieven problemen zal maken. En dit zal mijn creativiteit alleen maar ten goede komen.”
Ze stappen lachend het atelier uit en gaan naar de cafetaria.
Het is ondertussen middag en iedereen zit te lunchen. Niels, Steven, Arne, Helèna zitten aan een tafel met Sara en Simon. Ze zijn allemaal enorm nieuwsgierig. Er was een duidelijk vonk en aantrekkingskracht tussen Marnix en Yannick. Ze kenden elkaar blijkbaar. Sara vertelt dat Simon het voelde. Dit geeft grote hilariteit aan tafel. Arne ziet het al voor zich “Simon in vrouwen kleren in een tentje op de kermis voorspellingen doen. Vrouwe Simonne voorspelt uw liefdes leven.”
Iedereen ligt dubbel van het lachen. Sara verslikt zich als ze terugdenkt aan de weddenschap tussen Marnix en Simon. Tussen twee lachsalvo’s door weet ze met moeite uit te brengen “Ja … en ik weet dat mijn Simon een prachtig …. Simonneke kan zijn… en dat weten jullie niet, hé.” Ze blijven er bijna in.