Sara verhaal Audrey

[MyTime17]

Wat vooraf ging…

Julie De Roose is de iets oudere nicht van Sara de Roose. Ze is op jonge leeftijd geëmigreerd naar Amerika en gelukkig getrouwd met de Amerikaan James Dawson. Na een paar jaar kreeg ze heimwee naar haar moederland en familie en keerde ze terug naar België waar ze een jaar geleden werk vond in het Antwerps modebedrijf Présence. Ze was de assistente van Helena de Lannoy, de zus van Alexander de Lannoy en vriendin van Simon Van Wijck.
Présence werd opgericht door hun ouders. Alexander en Helena verloren op jonge leeftijd hun ouders en werden opgevoed door Léon en Margot Van Wijck, de ouders van Simon.
Helena en Julie werden als maar goede vriendinnen en zo leerde Julie Simon kennen en niet alleen op professioneel vlak. Al goed dat Helena niets van hun affaire wist, want anders was ze een goede vriendin kwijt én haar job.
Sara, haar nicht, is een paar maanden geleden komen solliciteren voor de functie van directiesecretaresse,…. Niemand op Présence wist dat Sara de nicht was van Julie, dit doordat ze de naam van haar man nog steeds gebruikte en misschien was dat ook beter zo… Sara zag er niet al te best uit, om het zacht uit te drukken. De meeste mensen in Sara’s omgeving vonden haar zelfs lelijk… Julie wist niet dat Sara was komen solliciteren, totdat ze de nieuwe werknemer van het economaat moest uitleggen hoe alles werkte. Ze kwam er aan en ontdekte haar nicht en een verkreukelde persmap. Ze was niet echt blij dat haar nicht onder haar diploma aan het werken was, maar was al blij dat ze aangenomen was op Présence…
Nu enkele maanden later is het de verjaardag van Sara…

[MyTime17]

Vanaf hier begint het verhaal eigenlijk...

[MyTime17]

Deel 1

Julie de Roose zat op het appartement van Helena. Ze was aan het piekeren… Ze was nu al iets meer dan een jaar terug in België en was echt niet van plan om terug te keren naar Amerika… Alleen ze kon niet anders; zij en James waren nog steeds niet gescheiden en via telefoon en mail werkte James niet echt mee. De laatste zes maanden was ze al op en af gereisd en nog waren ze niet gescheiden. Vanavond zou ze terug keren naar Amerika en ze keerde niet terug naar België voor ze gescheiden was van James… Ze had alleen schrik dat Helena er niet mee zou kunnen lachen, dat ze weer naar Florida vertrok, maar ze had niet echt veel keuze. “Helena,” begon ze rustig, “Om met de deur in huis te vallen, ik vertrek vanavond nog naar Florida en ik ben ni van plan terug te komen als ik ni gescheiden ben van James.” vervolgde ze. “Oké, ik begrijp u, maar het is al de 20ste keer dat je naar daar gaat!” antwoordde Helena, die ziek op de zetel lag. “Daarom dat ik mijn ontslag kom indienen. Ik heb al genoeg verlof genomen om de zaken daar te regelen en ik kan daar niet blijven van profiteren.” vertelde Julie. “Sara kan mijn taken overnemen” ging ze verder. Helena ging rechtop zitten en keek Julie aan. “Het is goed, ik aanvaard u ontslag op 1 voorwaarde…” zei ze. “En dat is…?”, vroeg Julie. “Dat je als je terug in België bent, terug voor mij komt werken.” Julie keek Helena aan en bedacht dat ze eigenlijk een toffe baas had. “Oké!” antwoordde ze.

Ondertussen in Présence feliciteerde iedereen Sara. Sara werd vandaag 25 en haar collega’s hadden haar verrast in de cafétaria. Op dat moment kwamen Lieven en Simon de cafetaria binnen. “Godverdomme, das de verjaardag van Sara” fluisterde Simon, “Kom maken da we weg zijn.” En samen keerde ze terug naar Simon’s kantoor. “Hoe kunde nu zo stom zijn om Sara’s verjaardag te vergeten?” vroeg Lieven. “Ja, Lieven, ge weet da ik het moeilijk heb me verjaardagen. Ik weet amper die van u en Helena.” “Ge moet het goe maken me haar” zei Lieven. “Ik zal straks een cadeau gaan halen.” “Nee, een cadeau is ni goe genoeg, neem haar mee naar Rijsel. Nu Helena ziek is kunt ge Sara meenemen en daar me haar naar bed gaan.” Lieven, ik ga ni vrijen me Sara!”
Er werd geklopt op de deur. “Binnen!” riep Simon. Het was Julie, ze had een bedrukt gezicht en wou Simon persoonlijk spreken. Ze vroeg ook aan Lieven of ze later naar zijn kantoor kon komen. Lieven antwoordde met ja en verliet Simon’s kantoor. “Simon, ik ga terug naar Florida!” zei ze. “Heuh, ja waarom?” “Waarom nu, Simon? Om van James te scheiden natuurlijk. Ik ben ni meer gelukkig bij hem.” “Oké en wat heb ik er mee te maken? Ge doet da toch ni voor mij?” “Neenee, ik wou het je alleen maar laten weten. Wat ik werkelijk wou komen zeggen, … eigenlijk vragen is, kom je straks nog eerst langs mijn appartement?” Op dat moment kwam Sara binnen. Julie en Sara hun vriendschap was niet zo sterk, maar ze konden elkaar verdragen. Sara was alleen een beetje jaloers op Julie. Ze had alles wat Sara kon wensen. Ze was knap en kon elke man krijgen. Sara dacht zelfs dat Julie en Simon samen iets hadden, maar ze kon het niet bewijzen. Toen ze enkele minuten alleen in haar kantoor zat, kwam Julie binnen. Julie vertelde haar dat ze terug naar Florida ging om de scheiding met James eindelijk af te handelen. Sara kreeg de reservesleutel van Julie’s appartement, zodat ze regelmatig is kon gaan kijken of alles in orde was. Julie vertrok terug en Simon kwam binnen.
“Sara, heb je alle documenten van Rijsel al in orde gebracht?” vroeg hij haar. “Ik kom ze direct brengen. Ga maar vast naar uw kantoor.”
Enkele tellen later stond Sara alles uit te leggen en stond Simon door het raam te kijken. Plots zei hij “Ik heb geen zin om alleen naar Rijsel te gaan. Das zo alleen.” “Ik ken da” zei Sara. “Gij kent da?” “Ja,” zei Sara, “Ik moet meestal overal alleen naar toe.” “Wa zoude ervan vinden om me mij mee naar Rijsel te gaan?” vroeg Simon. Simon was ondertussen gaan zitten en Sara stond lachend voor hem, maar haar lach verdween al gauw. “Da ga ni, mijn vake heeft een feestje voor mijne verjaardag georganiseerd. Vanavond!” zei ze treurig. “Ah ja, da kunt ge ni e, de jarige moet op haar eigen feest zijn e”. Sara ging terug naar haar kantoor en bedacht zich net dat ze misschien aan haar vake kon vragen of hij feestje wou aflassen.

In de cafetaria zaten Hans en Lut over het feestje te praten, toen Sara binnenkwam. Ze keek een beetje triestig. “Zoetje wa scheelt er?” vroeg Hans. “Simon heeft mij gevraagd om mee te gaan naar Rijsel voor het werk. En we moeten vanavond vertrekken.” “Maar zoetje, da ga toch ni. Lut en ik hebben alles al besteld en iedereen al uitgenodigd voor vanavond… Ge ga mij toch ni vertellen da ge werk belangrijker vind da uw eigen verjaardag te vieren me vrienden en familie.” “Ge hebt gelijk vake, ik zeg wel tegen Simon da ik ni mee kan.” Sara nam een tas koffie en keerde stil terug naar haar kantoor.
Hans vertrok naar een winkel van Présence en kwam op weg naar de lift Simon tegen…”Meneer Van Wijck,…” “Hans, zeg maar Simon. “Euhm, Simon, ja wa ik wou vragen… Ik geef voor Sara hare verjaardag een feestje en ik vroeg mij af of u geen zin had om ook te komen.” “Eh, nee sorry, ik moet vanavond naar Rijsel vertrekken, want ik heb daar morgenvroeg al belangrijke afspraken. Maar toch bedankt voor de uitnodiging.” Hans bedankte Simon ook en ging verder met zijn werk. Simon ging naar zijn bureel, nam zijn jas en keerde terug naar Helena, maar eerst belde hij naar Julie. Hij had haar nog geen antwoord gegeven op haar vraag om langs haar appartement te gaan. Eerlijk gezegd had hij geen zin. Helena was ziek, Sara wou ni mee naar Rijsel en Lieven zette hem onder druk om met Sara naar bed te gaan. Julie moest maar is een keer zonder hem kunnen.

[MyTime17]

Deel 2

Julie legde haar telefoon op haar bureau. Ze stond in de douche toen Simon haar belde om te zeggen dat hij heel de avond bij Helena ging blijven voor hij naar Rijsel vertrok. Ze wist dat hij Helena graag zag en verwachtte niet altijd dat ze samen vreeën, maar Simon was niet alleen goed in bed. Julie en Simon hadden ook een sterkere vriendschapsband opgebouwd. Als 1 van de 2 een probleem had, luisterde de ander altijd. Nu Julie is nood had aan de babbel, had Simon het veel te druk. Ach ja, dacht ze, ik zal me maar klaarmaken om naar Sara’s verjaardagsfeestje.
Ze droogde haar verder af en ging naar haar kleerkast. Ze nam haar geklede zwarte broek, een wit hemdje en een zwarte trui. Toen ze het aan had, ging ze naar haar schoenenkast en nam de zwarte laarzen die het best bij die outfit het paste. Nog even haar schminken en haar haar opsteken en ze was klaar om naar het feestje te gaan. Ze ging zien of alles in haar valies zat en deed die dicht en naam die naar de woonkamer. Ze zocht haar autosleutels en vertrok naar haar wagen, waarin ze haar koffer zette, en vertrok.

Helena lag in de zetel te snotteren, toen Margot met 2 wijnglazen afkwam en naast Léon ging zitten. Ze zette de glazen op tafel en gaf Léon nog een zoentje. “Gaat het al beter, Helena?” vroeg Léon. “Jaja, Léon, de dokter heeft alles voorgeschreven en Julie is voor mij naar de apotheek gaan.” “Al goed dat ze ook een vriendin is e.” zei Margot. Helena beaamde dit: “Ik weet ni, maar ik kan ze gewoon blindelings vertrouwen.”. “Wie kan je blindelings vertrouwen?” hoorde ze alle drie iemand zeggen. “Simon?” zei Helena. “Dag schat” en Simon ging hurkend voor Helena zitten. “En wie kan je nu blindelings vertrouwen?” vroeg hij opnieuw. “Julie.” antwoordde Helena. Simon stond op en ging naar zijn ouders en kuste zijn ouder op de kaak. “Helena, misschien is het beter dat ik vanavond niet naar Rijsel vertrek.” zei hij. Zowel Helena als zijn ouders spraken hem tegen. “Ge kunt beter gaan, Simon, de winkels in Frankrijk zijn belangrijk voor Présence.” zei Léon. Simon keek naar Helena. “Het is goed en je ouders zijn er ook nog.” bevestigde ze. “Oké, dan ga ik gauw mijn koffer maken.” Margot hield hem tegen. “Ik zou nog met je over Alexander willen praten.” “Ma, ni nu, ik wil het ni over die koelbox hebben.” “Simon, zo spreek je ni over mijn broer”. “Sorry schat, maar Alexander zit constant op mijn vingers te tikken en vertrouwt mij ni.” “Daarover wou ik het met u hebben.” zei Margot, “Ik vind dat je hem meer moet betrekken in de zaken.” “Ma, moeten we het echt nu hebben over Alexander?” “Simon, waar is de tijd dat je met hem aan het zwembad speelde?” ging ze gewoon verder. “We gaan het er toch over hebben.” zuchtte Simon, “Ja, sorry, maar ik ga mijn valies pakken en vertrek al.” “Hoe?” vroeg Helena, “Nu al?” “Ja, schat, ik zou nog langs het verjaardagsfeestje van Sara willen gaan. Das iets da ik van mijn vader heb. Hé pa?” “Das dan ook het enigste.” zei Léon. Simon ging naar de slaapkamer om zijn koffer te nemen.

Sara amuseerde zich samen met Arne… Eigenlijk was het niet moeilijk om te doen alsof ze een koppel was. Gewoon af en toe is een kusje geven en nu de hele avond samen dansen. Op dat moment kwam Julie binnen. “Hé, Julie, welkom op mijn feestje!” zei Sara tegen haar. “Gelukkige verjaardag, Sara” zei Julie en ze gaf Sara 3 kussen en het cadeautje voor Sara. Sara nam het aan en ging het bij de andere leggen. Ze ging terug naar Julie en vroeg haar wanneer ze naar Amerika vetrok. “Ik vertrek straks, maar ik kon toch ni vertrekken zonder op uw feestje geweest zijn.” “Das waar, ik ben blij dat je gekomen zijt!” “Is graag gedaan Sara, maar als je het me ni kwalijk neem wil ik nu iets drinken en dan wat dansen.” zei Julie.

Lieven was aan het steppen toen Simon binnenkwam. “Hoe, ik dacht da ge bij Helena ging blijven tot ge naar Rijsel vertrok? Toch geen problemen?” vroeg Lieven. “Nee, alleen maar gezaag.” “Van Helena?” “Nee, van mijn ouders over Alexander. Ik heb tegen hun gezegd da ik naar Sara’s feestje ging.” zei Simon. “Is het dan ni beter da ge naar da feestje ga?” “Nee Lieven.” “ Het is maar als Helena iets vraagt aan Sara, dat ge tenminste uwe kop hebt laten zien op da feestje.” “Misschien hebt ge wel gelijk” zei Simon. “Simon, kent ge mij nu nog ni. Ik heb altijd gelijk.” “Nu ook ni overdrijven, e Lieven. Soms hebt ge ook ongelijk!” “Oké, das waar, maar meestal heb ik toch gelijk.” “Het is al goe!” Ze gingen van de step af en gingen naar de kleedkamer om te douchen. Simon vroeg zich waarom hij eigenlijk was komen fitnessen. Hij had bijna niets gedaan…

Julie zat in de zetel met een glas champagne en was naar al het andere volk aan het kijken. Sara en Arne waren opnieuw samen aan het dansen, tot dat Sara haar neef Filip zag binnen komen. Ze wenste hem een goedenavond en nam zijn cadeau en 3 kussen aan. Hans stelde Filip voor aan Lut en gaf Filip een glas champagne. Filip zag zijn zus zitten en stapte er direct op af. Toen Julie hem zag, wou ze weggaan, maar Filip hield haar tegen. “Dag zus,” zei hei, “Alles goe me jouw?” “Ja, Filip da ga, maar ik zou graag nog iets te drinken halen.” Het was heel duidelijk dat ze elkaar niet konden uitstaan. Dat was eigenlijk ook niet moeilijk. Filip en Julie waren misschien tweelingen qua uiterlijk, maar qua karakter zou niemand zeggen dat ze familie waren. Filip was de favoriete zoon van hun ouders, hij dronk en rook niet. Hij concentreerde zich steeds op zijn studies en relaties bij hem kon je op 1 hand tellen. Hij ging zelfs pas naar bed, als hij wist dat de relatie iets kon worden. Filip was echt het tegenovergestelde van Julie. Julie was allesbehalve de ideale dochter. Ze rookte of tenminste had gerookt. Alcohol was haar geluksbrenger en een relatie bij haar was nooit serieus. Ze hield meer van feesten en One-Night-Stands. In een woord kon je Filip omschrijven als seut en Julie als losbol.
Sara was ondertussen terug aan het dansen met Arne. Julie keek op haar horloge, ze zou maar is stilaan vertrekken, want ze moest nog naar Brussel rijden. Ze wenste iedereen een goedenavond en Sara feliciteerde ze nog maar eens.
Ze was op weg naar haar wagen toen ze Simon tegenkwam. “Ik dacht da ge de hele avond bij Helena ging blijven?” vroeg ze kwaad. Simon keek verbaasd. Hij had deze reactie nooit van Julie verwacht. “Julie, ge weet toch dat ik vaker tegen nee zeggen tegen u.” vertelde hij. “Das waar, maar ik had nu echt geen nood aan vrijen, maar een goed gesprek.” “Julie, wa scheelt er.” “Niets, laat maar. Ik moet naar Zavemtem.” Ze kuste Simon op de mond en ging verder naar haar wagen. Simon bleef haar nakijken tot ze vertrokken was. Simon bedacht zich net dat hij en Julie steeds met elkaar konden praten als ze problemen had. Hij vloekte in zichzelf en ging verder naar de keukendeur. Hij klopte en Hans kwam opendoen. “Ha, Simon, toch gekomen. Kom binnen. Er zijn hapjes, champagne, wijn en frisdranken. En het is zelfbediening.” Hans ging verder met nog wat hapjes te bakken toen Simon in het deurgat bleef staan. Hij zag Arne en Sara dansen. Ze leken precies een echt koppel. Hij herinnerde zich nog zijn eerste kus met Sara. Die kus was zacht en intens… Hij had de dag erna gevraagd of Sara aan Arne kon vragen of hij een koppel wilde spelen met Sara. Sindsdien deden ze dat ook. “Simon, ik wil u ook wel bedienen hoor!.” zei Hans. “Hans, das ni nodig” zei Simon, en ondertussen bleef hij naar Sara kijken. Plotseling zag Sara hem staan en ging op haar af. Ze bleef nog even aan Arne hangen door slingers die rond hun nek hingen, maar ze was vrij snel bij Simon. “Simon, bedankt om te komen!” zei ze. “Is graag gedaan. En gelukkige verjaardag!” hij gaf haar 3 kussen en een fles wijn. “Bedankt,” zei Sara, “ik kan.” “Ge kunt?” “Ja, als je wil kan ik mee naar Rijsel.” “Ow, ik had daar ni meer op voorzien.” “Ja, ik heb iedereen gezien die ik moest zien en Julie is zelf ook al vertrokken dus…, maar als je ni kunt dan is dat ook in orde…” “Neenee, das goed dat je mee gaat!” “Wacht hier, ik ga boven mijn koffer nemen..” zei ze gauw.

[MyTime17]

Deel 3

Sara was in haar kamer een trui aan het kiezen. De bordeaux of de beige… Och waarom niet alle twee. Ze legde ze in haar koffertje… Ze nam haar dagboek en voor ze die in haar koffertje legde ging ze er gauw in schrijven.
Liefste dagboek,
Vanavond ga ik met Simon naar Rijsel. Vanavond ga ik misschien mijn eerste nacht met hem beleven. Vanavond worden wij misschien 1.
Ze deed haar dagboek dicht, stopte het in haar koffertje. Ze deed nog gauw haar pyjama in haar koffertje, voor ze die dicht deed. Ze nam het en ging gauw naar beneden. Terug in de woonkamer zocht ze haar vake en nam hem mee naar de keuken. “Vake, ik ga toch naar Rijsel, vanavond nog.” “Maar Saraatje toch. Waarom? Is het ni plezant?” “Jawel vake, maar ik heb toch iedereen gezien en ge kent mij e. Ik én werk.” “Das waar, maar ge vertrekt nu toch nog niet?” “Nee, ik kom een goeiedag zegge als ik vertrek.” Ze ging terug naar de woonkamer en ging hetzelfde tegen Arne zeggen en daarna ging ze nog wat dansen, misschien wel met Simon.
Een paar uur later vond Simon dat het tijd werd om te vertrekken naar Rijsel. Anders ging het te laat worden en hij wou Sara nog verassen met een etentje in een chique restaurant. Sara nam afscheid van iedereen en stapte in de wagen.

Ze kwamen eindelijk aan in het hotel. Simon had Sara nogal verrast. Ze waren gaan eten in een 5* sterrenrestaurant en Sara had daar nogal gedronken. Ze vond de St.-Emilion een heel goede wijn en Simon had er 2 flessen van besteld. Na het etentje wou Sara nog naar de karaoke en heeft ze voor Simon ‘My Heart Will Go On” gezongen. Het was een heel gezellige avond. Sara had alleen een beetje te veel gedronken, maar dat vond hij wel grappig. Sara ging even naar de wc en plotseling ging Simon’s GSM af. Het was Lieven. “Lieven, ge hoeft echt ni te bellen.” fluisterde Simon. “Waar ik zit… in Rijsel natuurlijk. Ja me Sara, in 1 kamer. Nee Lieven ik ga ni me Sara vrijen. Ik kan da…” Op dat moment kwam Sara binnen. “Ik moet u laten. Ja goeieavond nog.” Sara ging op bed zit, maar ze stootte haar hoofd. Ze moest er van lachen, ze hing zelfs met haar haar vast in de lamp. Ze kreeg zichzelf los en bleef lachen. Simon zat aan het uiteinde van het bed en had ondertussen zijn hemd al uitgedaan. Hij was aan het piekeren… “Sara,…” het duurde een seconde voor hij verder kon gaan, “Ik kan me u ni vrijen.” Hij draaide zich om en zag dat de lach van Sara was verdwenen. Hij deed zijn schoenen uit en kroop over het bed naar Sara. “Ik begrijp het wel, omwille van Helena” zei Sara, ze moest zich inhouden, dat ze niet ging huilen. “Niet omwille van Helena,” zei Simon, “Euhm, omwille van u.” In zijn eigen dacht hij dat die zin er verkeerd is uitgekomen. Sara begon te huilen. Simon naam haar gezicht en veegde de tranen af. Sara zei al snikkend: “Da… Da… ik ooit… kon denken… da ik me u… kon slapen… Ik schaam mij, ik had ni moeten meekomen…” Simon suste haar en nam haar gezicht tussen zijn 2 handen en deed haar naar hem kijken. “Sara, je moet je ni schamen, ik heb gewoon te veel respect om met u te slapen.” Sara was eindelijk een beetje gekalmeerd en ze gingen zich omkleedden. Nadat ze omgekleed waren had Sara besloten om op de grond te slapen. De hotelkamer stond op Simon zijn naam, dus da was het minste dat ze kon doen. Ze nam een deken en ging op de grond liggen. Simon kroop in bed, maar hij zag er niet gelukkig uit. Hij voelde zich schuldig. Hij zag het tweede kussen liggen en nam die om aan Sara te geven. “Sara, wilt ge echt ni in bed liggen?” vroeg hij. “Neenee, het gaat wel.” “Als het te hard wordt, laat het dan weten e, dan slaap ik wel op de grond.” “Simon, ik hoef geen compassie.” Simon keerde zich op zijn zij, nam Sara’s schouder vast om haar op haar rug te draaien. Hij hoorde haar snikken en toen hij haar op haar rug gedraaid had, zag hij ook de rode ogen. “Sara, ik doe niets uit compassie.” Hij keek in haar ogen. “Hé, ik zie u graag.” Hij ging wat dichter naar haar toe en kuste zachtjes op haar mond. Voordat hij besefte, kuste Sara hem vurig terug. Sara omhelsde Simon en hij trok haar mee op bed. De kus werd hartstochtelijk, waardoor ze elkaar verder uitkleedde. Ze namen van elkaar bezit en samen kwamen ze naar hun hoogtepunt.

[MyTime17]

Deel 4

Om 8 uur ’s morgens Europese tijd kwam Julie aan in Florida, waar het 6 uur vroeger was. Ze vertrok met tegenzin naar het huis van haar man James… Ze vroeg zich af waarom ze 4 jaar geleden getrouwd was met hem, ze had alles in België. Niet alleen haar familie, maar ook haar toenmalige vriend Tim… Ze vroeg zich af hoe het met hem was, ze had het uitgemaakt vlak voor ze vertrok en sindsdien had ze niets meer van hem gehoord. Julie hield een taxi tegen en stapte in.
Toen ze aan de villa aankwam, hoopte ze dat James niet thuis was. Wat betwijfelachtig was mits hun bedrijf in het huis gevestigd was. Ze belde aan, ze kon met haar eigen sleutels binnen, maar deed dit niet… De meid deed open. “Miss Dawson, welcome home! How are you?” “Hi, Lynn, I’m fine… can you make me a cup of coffee?” “Must I bring it to the living room?” “No, you can bring it to the guest room!”. Julie ging de trap op en ging naar de logeerkamer. Als ze haar koffers had uitgeladen, klopte de meid op de deur en gaf haar een lekker tasje koffie. Dit had ze nu toch gemist, de koffie van Lynn. Nadat de koffie op was ging ze terug naar beneden, naar het kantoor van James, die waarschijnlijk nog aan het werken was.

Het was ochtend in Rijsel, Simon lag naar Sara te kijken. “Van Wijck, waar zijt ge me bezig? Zie die hier liggen. Zo lief, zo onschuldig!” Hij streelde in Sara’s haar, waardoor ze wakker werd. Halfslapend zocht Sara naar haar bril, toen ze hem had opgezocht keek ze naar Simon en legde ze haar hoofd op zijn buit. “Goeiemorgen!” zei ze. “Goeiemorgen.” “Is het echt?” vroeg ze. “Het is echt!” Sara glimlachte… ze kon het nog steeds niet geloven. Ze had met Simon geslapen. “Ik wil u bedanken voor alles, voor de reis, voor het restaurant, voor de karaoke…” “Sara, da ge-u altijd.” onderbrak Simon haar. “Oké, GE zijt bedankt.” Ze kuste zijn buik, zijn borst en dan zijn mond. Simon trok weg, “Ik denk dat we beter aan het werk kunnen gaan.” Sara knikte en Simon stapte uit bed om zich aan te kleden. Sara ging rechtzitten en keek naar zijn kontje. Ze besefte nu pas, wat er allemaal gebeurd was. “Gisteren was de mooiste verjaardag van mijn leven, allez, mooiste dag van mijn leven” vertelde ze. “Gelukkige verjaardag” zei Simon en hij ging verder met zich aan te kleden. “Ge hebt er toch geen spijt van?” vroeg Sara. Simon draaide zich om, “Sara, we hadden alle twee een beetje teveel gedronken.” Hij draaide zich terug naar de spiegel,waarin hij zag dat Sara haar glimlach verdween. Hij draaide zich terug om en stapte op Sara af. Hij keek heel diep in haar ogen. “Ik heb er geen spijt van!” Sara kon terug lachen en ze kuste vluchtig Simon zijn lippen. Simon bleef serieus kijken en Sara vroeg hem wat er scheelde. “Zou ik een vraag mogen stellen?” antwoordde hij. Sara knikte en wachtte geduldig op de vraag, die ze achteraf liever niet had gehoord. “Met wie zijt ge al naar bed geweest?” Simon zag Sara haar blik verstarren. “Ja, Sara, ge zijt geen maagd meer da was duidelijk!” “Ik praat daar liever niet over.” antwoordde ze. “Ha oké, ge hebt gelijk het zijn mijn zaken ni.” Hij keerde terug naar de spiegel, waar zijn kleding lag. Hij dacht na over wie met Sara naar bed was geweest. “Arne? Sara was het Arne?” Hij keek Sara aan, maar die antwoordde niet, ze keek enkel naar beneden. “Natuurlijk was het Arne! Het was Arne, e?” “Het zijn jouw zaken ni.” Ze stond op ging naar de badkamer bleef nog even staan en keek Simon aan. “Ja sorry, ge hebt gelijk Sara. Ik vroeg het mij alleen maar af.” Sara ging de badkamer binnen en sloot de deur. Simon deed zijn hemd aan en nam direct zijn GSM. Hij stapte naar het bed en ging aan het voeteinde zitten. “Van Wijck, Van Wijck, Van Wijck, ge zijt ne eikel!” Hij wreef door zijn haar en toetste daarna de nummer van Helena in. “Helena, me mij hier… Alles goe me u? Neenee… Sara en ik gingen net vertrekken… Ja da was een last minute beslissing. Ja we hebben nog veel werk, maar ik ga proberen alles af te werken vandaag, zodat ik vanavond terug thuis ben. Dag schat.”

Julie klopte op de deur van James zijn kantoor. “Come in!” Julie deed de deur open en stapte binnen. “Hi James, how are you?” “Julie, I don’t expect you today! What’s the reason of your visit?” “James, that you even try to ask that! You know why I’m here! I want to divorce, James. And I want it now!” Julie was zich aan het kwaad maken en probeerde kalm te blijven. James stond op en stapte op haar af. Hij wou haar op de mond kussen, maar ze trok weg. “Julie, I still love you. I‘ve always loved you!” “And did you use that same sentence one year ago with one of our models last year?” vroeg Julie. Ze herinnerde zich nog heel goed, wat er was gebeurd voor terug naar België keerde. Het was een opdracht van een heel belangrijke klant van hun modellenbureau en zowel James als zij waren aanwezig. James voor de opvolging, zij omdat ze ook als model was gevraagd. Toen ze van de catwalk liep en naar James aan het zoeken was, vond ze hem in haar kleedkamer. En hij was zeker niet alleen… haar beste vriendin stond openlijk met hem te kussen. Ze moest er niet aan denken wat ze had gezien als ze 10 minuten later was binnengekomen. Ze werd plotseling uit haar gedachten gerukt door James. “Phoebe didn’t mean anything to me! Why do you not believe me? Julie, I love you!” “Yeah right, I’m going to bed. Jetlag, you know… I’m in the guest room when you need me!” Ze draaide James haar rug toe en verliet zijn bureau om naar haar kamer te gaan. James keek haar na alsof hij elk moment kon huilen.

[MyTime17]

Deel 5

Julie zat op haar bed en keek op haar horloge, 9uur, zo laat al dacht ze…Toen keek ze op haar wekkerradio en zag ze dat het pas 3 uur ’s morgens was. “Das waar, ik heb mijn horloge nog ni aangepast.” Ze deed haar horloge uit en paste meteen het uur aan. Ze was hier de eerste weken toch nog ni weg. Plotseling ging haar GSM af. Ze keer naar het schermpje… Simon. Zou ze opnemen? Ze drukte op de rode toets. Ze had nu geen behoefte aan hem. Ze ging naar de badkamer en nam gauw een douche en deed haar nachtkleedje aan. Ze zou nog een paar uur slapen.

Op dat moment in Rijsel stak Simon in zijn zak van zijn vest. Hij wist dat er iets scheelde met Julie, maar hij wist niet wat. En nu nam ze ook ni op… Op dat moment kwam Sara aan in de lobby. Ze wist nog niet dat Simon vanavond nog terug naar Antwerpen wou en hoopte dat ze vannacht weer zo’n mooi moment zouden beleven.
Ze ging naast Simon zitten en gaf hem alle documenten en foto’s voor de mogelijke locaties voor nieuwe winkels… Hij had al snel een pand gevonden, maar Sara had schrik da de verbouwingskosten te hoog zouden oplopen. “Sara, ik denk dat die het beste pand is van allemaal. En ik zou er ook ni te lang over willen doen, want ik heb Helena beloofd om vanavond al terug in Antwerpen te zijn.” vertelde hij.”Vanavond al, maar we hebben nog heel veel afspraken vandaag én morgen.” “Daarmee dat we misschien nu beter kunnen gaan ontbijten.” Net op het moment dat hij het woord ontbijten uitsprak ging Sara’s GSM over. Ze zei dat het Arne was en nam op. Hij hoorde haar spreken over hoe content ze was en dat hij mocht kiezen… Toen ze terug kwam, vertrokken ze samen naar het ontbijt. Er stond hun nog een lange dag te wachten.

Julie stapte de vergaderzaal binnen, ze wist dat Helena daar aan het werken was. Ze was van plan om haar de waarheid te vertellen. “Helena,” begon ze heel voorzichtig, “Ik zou iets willen zeggen.” “Julie, zeg maar…” “Euhm…het zit zo, ik ben euhm…ja… hoe moet ik het zeggen.” Julie was zo zenuwachtig dat ze niet in volzinnen kon spreken. Helena zag dit en al meteen stelde ze haar vriendin gerust. “Julie, ge weet da ge mij alles kunt vertellen. Wa scheelt er?” Julie wist dat wat ze ging vertellen haar vriendschap met Helena op spel zou zetten, maar ze kon niet meer liegen. “Helena, ik heb met Simon…” Plotseling hoorde ze in de verte het liedje ‘Love is in the air”………
Julie schoot wakker en hoorde haar GSM afgaan, ze zag op het scherm Simon staan en voor ze opnam, keek ze eerst naar de klok: 10u ze had tenminste toch al 7uur geslapen. Ze nam uiteindelijk toch op.

[MyTime17]

Deel 6

“Simon, waarom belt ge mij?” zei ze kortaf… Simon schrok, zo had hij Julie nog nooit horen spreken tegen hem. Ze was altijd teder en zacht tegen hem. Ze was lief en vriendelijk, maar nu was ze precies kwaad op hem. “Julie, ik vroeg me af wat er met jou scheelde. Sinds ik je gisteren zo overstuur zag vertrekken, ben ik ongerust.” “Ge moet ni ongerust zijn, Simon. Me mij is alles in orde.” “Zeker?” vroeg Simon… “Ja, Simon, ik ben heel zeker en als ge het me ni kwalijk neemt, zou ik nog wa willen slapen. Ge hebt mij juist wakker gebeld.” “Oh, sorry, ik zal u laten slapen. Tot de volgende!” “Tot de volgende!” Simon toetste de rode knop in. Julie klonk niet echt gelukkig, maar misschien kwam dat doordat hij haar had wakker gebeld.
Het was 16u en ze waren net iets gaan drinken en zouden nog gauw met de eigenaar van het pand gaan praten voor ze iets zouden gaan eten en dan naar Antwerpen vertrokken. Simon was blij dat de dag er bijna op zat.

In Florida piekerde Julie over haar droom die ze had… Was het een teken? Moest ze het Helena vertellen? Ze wist 1 ding als het ging vertellen, zou ze dat persoonlijk doen en niet via de telefoon… Dus had ze nog tijd genoeg om er over na te denken.
Plotseling kwam Lynn binnen. “Good morning, miss Dawson?” Lynn opende de gordijnen van de logeerkamer. “What do you want for breakfast? Some beacon with eggs?” “Lynn, why do you not surprise me? You know that I like your cooking. And something else, Lynn, you can call me Julie.” Julie was eigenlijk blij om Lynn terug te zien, maar had ook een dubbel gevoel hierbij… Ze had Lynn en James nog niet betrapt, maar ze was bijna zeker dat die twee iets hadden.
Ze stapte in de douche en zocht in de kast naar een groen jurkje… Het weer zag er buiten fantastisch uit en ze zou is naar het strand wandelen vandaag. Voor ze naar beneden ging zocht ze nog gauw de scheidingspapieren. Ze ging James een redelijk voorstel doen, dat hij zeker niet kon weigeren. Het modellenbureel draaide goed en was voor meer dan 50% van haar en hij wist dat maar al te goed. Als ze gingen scheiden moest hij haar deel uitbetalen en dan kon hij niet… Julie zou hem voorstellen als hij tekende dat hij maar 50% van haar deel moest uitbetalen en dat ze uit de zaak stapte… Ze had in België toch vast werk, ze had dan misschien wel ontslag genomen. Helena had haar beloofd, dat ze direct terug mocht beginnen wanneer ze terug was. Ze had eindelijk de papieren gevonden, ze las ze vluchtig… ze had ze laten opstellen door haar advocate in België. Meester Hembrechts had de papieren speciaal voor Julie in het Engels opgesteld, zodat James ze ook verstond.
Ze verliet haar kamer om te gaan ontbijten.

In Wilrijk zaten Hans en Lut te genieten van elkaar. Hans had nooit gedacht dat hij een nieuwe liefde zou vinden, maar met Lut had hij meer dan alleen maar liefde… Lut verving Marriane wel niet, maar hij zag haar doodgraag. “Ik zie je graag! En ik vond vorige nacht fantastisch en ben blij dat je nog een nachtje wil blijven.” zei Hans. “Hans, ik ben ook blij, ik zou u voor geen geld van de wereld missen.” Hans en Lut kusten elkaar.

[MyTime17]

Deel 7

Simon had Sara net afgezet aan haar huis. Sara wilde hem op de mond kussen, maar hij was sneller en kuste haar op de kaak. Sara stapte uit, ze was een beetje teleurgesteld. Had Simon dan toch spijt van hun nacht samen. Ze hoopte eerlijk gezegd van niet, ze nam haar sleutel en ging naar binnen. “Vake, ik ben thuis!” Er kwam geen reactie en ze wandelde door naar de keuken, waar ze de wijn van haar feestje zag staan en 2 glazen… Ze vond dat vreemd. “Misschien is vake wel me Lut gaan wandelen.” zei ze tegen zichzelf. Ze ging naar boven om zich te douchen. Nadat ze gedoucht had, nam ze haar dagboek en begon er in te schrijven.
Liefste dagboek,
Gisteren was de mooiste verjaardag die ik ooit heb gehad. Simon had me meegenomen naar een chique 5* sterrenrestaurant. Hij had zelfs extra betaald, zodat ze openbleven. De wijn die hij had besteld was zo lekker dat hij nog een fles bestelde. Ik had wel een beetje gedronken, maar misschien daardoor werd ik losser en vroeg ik of hij zin had om naar de karaoke te gaan. Hij ging meteen akkoord, maar dan moest ik wel zingen…Ik ging akkoord en koos mijn lievelingsliedje ‘My Heart Will Go On’ van Céline Dion. Ik begon eerst wat zenuwachtig (en vals) te zingen, maar nadat Simon mij gerustgestelde, ging het zingen vanzelf. Ik ging er helemaal in op. Na mijn liedje hebben we nog wat gedanst en daarna zijn we naar het hotel gegaan. Simon wou een extra kamer nemen, maar het hotel was volzet. GELUKKIG, zo kon ik toch nog samen met hem slapen…Toen we op de kamer zaten, zei Simon eerst wel dat hij met mij niet kon slapen, maar nadat hij mij troostte en zacht kuste ging alles vanzelf. Het was een zalige nacht. HET WAS MOOI. Simon en ik zijn nu 1.
Sara sloot haar dagboek en wou haar bril afzette, toen ze op de gang geluid hoorde. Ze stapte uit bed en opende haar slaapkamerdeur. Wat ze toen zag, deed haar toch wel schrikken. Vake en Lut die uit door de gang liepen en lachten. “Hallo, wat is er aan de hand?” vroeg ze. “Zoetje, gij zijt al thuis?” “Ja, vake ik ben al thuis. Simon en ik hebben alles op 1 dag afgewerkt. Hij wou vandaag al terug naar huis.” “Hoort ge da Lut? Alles op 1 dag afgewerkt. Ons Saraatje heeft hard gewerkt e.” Hans en Lut voelde zich ongemakkelijk met de situatie. Hans wou het uitleggen, maar Sara hield hem tegen. “Ik begrijp het vake, ge moet het mij ni uitleggen. Als jullie mij willen excuseren, ik ga slapen. Het was een lange nacht. Slaap lekker! Of helemaal niet.” Ze kuste haar vake en Lut en sloot haar deur. Ze kroop onder de lakens… Ze zou vannacht zalig dromen…

James zat al aan de ontbijttafel toen Julie aankwam. James vond dat ze er beeldig uitzag in dat groene jurkje… “Good morning, James, did you sleep well?” “Of course, I’ve dreamt about you. And you? Did you sleep well?” “Yes, but now I want to talk to you about our divorce. And James… Can you sign this, it’s very important.” James bekeek het papier en zag direct het woord ‘divorce’, hij wist meteen dat dit geen gewone documenten waren… “Is this what you mean with talk about the divorce?” Julie zag de teleurstelling van James, maar ze moest zich sterk houden. Ze wou zo snel mogelijk terug naar België. “I could only try. I have a proposal for you...” “I listen.” Julie hoopte dat hij direct akkoord ging, maar was totaal niet zeker. “You know that I own 75% of our company!” “What you tell me and what is your proposal???” “If we divorce you have to pay me my part back. Well I will be friendly and if sign the divorce papers, you have to pay me only ½ of that 75% and you owns the company.” James wist niet wat hij hoorde. Julie wou haar aandelen met verlies aan hem verkopen enkel en alleen om te kunnen scheiden. Dit was niet wat hij verwachtte. “Julie, you’re not serious!” “Oh, but I’m serious, I was never so serious!” “Can I have some time to think about it? It’s a serious proposal!” “Yes, you get your time, but not to long. I already miss Belgium.” Julie nam haar bord met spek en eieren en genoot van haar ontbijt.

Simon was ondertussen aangekomen bij Helena… Hij ging direct naar de kast met sterke dranken en pakte een whisky. Nadat hij zijn glas had leeggedronken, ging hij zitten in de zetel. “Dag schat,” zei Helena, “Scheelt er iets?” “Nee, schat, maar ik ben gewoon moe. Hoe gaat het met u? Zijt ge al genezen?” Helena stapte naar hem toe. “Ja, het is ni meer besmettelijk.” Ze kuste Simon. Simon stond recht en ging terug naar de likeurkast. “Dus ge hebt alles op 1 dag kunnen afwerken?” “Nee, maar wou gewoon snel naar huis komen. We hebben al een pand gevonden.” “Das goe van u!” “Das goe van Sara!” verbeterde Simon. “Sara?” zuchtte Helena. “Ja, hoe da mens kan onderhandelen. Die haalt echt het onderste uit de kan. Maar genoeg gepraat over werk. Ik ben blij da ge u beter voel.” “En hoe…” Helena stapte naar Simon en opende zijn hemd. “Ik moet nog douchen.” Helena vond dit verdacht, maar liet hem doen. Zo kon zij ondertussen is naar Julie bellen. Ze moest weten of Julie veilig was aangekomen in Florida…

[MyTime17]

Deel 8

Helena keek naar haar horloge. 21 uur, dat wil zeggen dat het in Florida 6 uur vroeger is… “Als Julie geen last heeft van een jetlag, dan zou ze wakker zijn” dacht ze. Ze nam haar telefoon en toetste Julie’s telefoonnummer in. “Julie Dawson, goeiemiddag!” was het eerste wat Helena hoorde. “Julie, Helena hier.” “Hey, Helena, alles goe daar in België?” “Jaja, buiten da het weer ni mee wilt e!” ze lachte, “Maar daar zult gij geen last hebben, daar in Florida!” “Das waar, ik stond net op punt om even naar het strand te gaan.” “Oei, ik stoorde toch ni?” “Maar nee, Helena, ik ben heel blij da ge me belt… en da ge genezen klinkt!” “Ja, ik voel mij beter en ik ga daar zeker van profiteren.” Julie wist direct wat Helena bedoelde, maar bedacht dan dat eigenlijk niet kon. Simon zat toch in Rijsel? Ze moest het zeker weten. “Hoe is het met Simon?” vroeg ze een beetje onzeker. “Cava, hij is een halfuurtje geleden thuisgekomen. Hij kon mij ni missen en heeft alles op 1 dag afgewerkt. Ik ben zo blij da hij en ik verloofd zijn. De avond van mijn verloving vond ik het beste wa mij overkomen is.” Helena klonk supervrolijk. Ze was zo blij dat alles goed ging tussen haar en Simon. “Helena, ik ben zo blij voor u. Hebt ge al een datum vastgelegd?” “Nee, nog ni, maar ge kent Simon e. Veel te druk op Présence om aan ons huwelijk te denken.” “Ach, Helena, da komt nog wel, maar als ge het ni erg vind, ga ik nu ophangen. Ik zou nog wa willen gaan wandelen. Ik zal nog wel is terugbellen. Beloofd.” “Oké, nog een prettige dag verder e!” “En gij een prettige avond verder”. Helena hing op, ze was eigenlijk blij dat ze Julie gebeld had. Haar stem horen gaf haar moed. “Wie heeft er gebeld, schat?” vroeg Simon toen hij de woonkamer binnenkwam met alleen een handdoek om zijn lenden. “Niemand, ik heb Julie gebeld. Ze klonk blij…” “Blij?” vroeg Simon. “Ja, blij.” Helena knoopte haar blouse los en liep ondertussen naar de slaapkamer… “Maar daar wil ik het nu ni over hebben.” Ze liet haar blouse vallen en Simon volgde haar op de voet naar de slaapkamer…

Julie had net opgehangen en begon al direct te piekeren. Ze deed haar sandaaltjes aan en ging naar het strand. Een beetje uitwaaien deed haar misschien goed. Ze dacht aan haar gesprek met Helena… Ze had verteld dat ze superblij was met de verloving met Simon. Julie ging terug in de tijd… Ze herinnerde de bekendmaking van de verloving van Simon en Helena nog heel goed. Het stond in haar geheugen gegrift. Het ergste was dat zij en Simon een uur voor die bekendmaking nog het bed gedeeld hadden. Het was een shock voor haar om te horen dat hij zich ging settelen, dat ze niet van hem verwacht. Het gesprek na de modeshow met Simon sprak boekdelen… “Zijt ge nu helemaal zot geworden? Simon, was da nu echt nodig? Een verloving?” “Julie, ik kon ni anders, ik heb Helena haar steun nodig in de volgende directieraad. Die functie van directeur-generaal wil ik mijne neus ni voorbij zien gaan. Zeker ni aan Alexander” “Oké, maar verloven, nu?” “Er gaat niets veranderen aan onze relatie.” “Ach, Simon, misschien moet er wel iets veranderen… Ik bedrieg wel een vriendin van mij e.” “En daar hebt gij ineens een probleem mee?” “Nee, maar…” “Maar wat?” vroeg hij. “Helena heeft mij gevraagd om bruidsmeisje en getuige te zijn.” Zelfs Simon was verschoten van wat Julie zei, maar ze hadden erover gebabbeld en waren er alle twee over eens dat ze hun affaire een tijdje op hold moesten zetten. Zo konden ze alles is op een rijtje zetten. Julie moest lachen met dat laatste. Ze herinnerde zich nog heel goed, dat ze een week later al terug samen in bed lagen. Ze waren misschien heel goede vrienden, maar ze waren nog betere minnaars. Julie was ondertussen al terug aangekomen aan haar huis en zag dat Lynn voor de thee had gezorgd… Blijkbaar kende de meid nog steeds haar gewoontes en ze ging in de woonkamer zitten. Zo kon ze naar muziek luisteren en van de thee genieten…..

In Antwerpen ging het minder goed… Helena en Simon probeerde te vrijen, maar blijkbaar wilde het bij Simon niet lukken. “Schat, laat maar, het lukt ni.” zei Simon. “Me wie hebt ge uw energie verspilt in Rijsel?” “Helena, ik ben een hele tijd bij Sara geweest.” Simon wist dat hij de waarheid vertelde, maar liet bewust achter dat ze op 1 kamer en in 1 bed hadden geslapen. Helena zou het toch ni geloven. “Simon, ik wil da ge naar uw eigen appartement gaat.” “Helena, waarom? Gelooft ge me ni? Vraag het dan aan Sara e.” “Simon, weet ge wel wa ge zegt… Ge zijt toch over die Sara bezig, die voor u zou liegen e.” “Helena, ge overdrijft, weet ge wa. Ge hebt gelijk. Ik kan beter naar mijn eigen appartement gaan.” Hij kleedde zich aan en ging naar de woonkamer waar hij zijn GSM en sleutels van de wagen pakte… En daarna vertrok hij naar de Schelde…